نظرات اشتراک‌ها
روش امن نگهداری پسورد کاربران
پیاده سازی روش گفته شده در این سایت :
/* 
 * Password Hashing With PBKDF2 (http://crackstation.net/hashing-security.htm).
 * Copyright (c) 2013, Taylor Hornby
 * All rights reserved.
 *
 * Redistribution and use in source and binary forms, with or without 
 * modification, are permitted provided that the following conditions are met:
 *
 * 1. Redistributions of source code must retain the above copyright notice, 
 * this list of conditions and the following disclaimer.
 *
 * 2. Redistributions in binary form must reproduce the above copyright notice,
 * this list of conditions and the following disclaimer in the documentation 
 * and/or other materials provided with the distribution.
 *
 * THIS SOFTWARE IS PROVIDED BY THE COPYRIGHT HOLDERS AND CONTRIBUTORS "AS IS" 
 * AND ANY EXPRESS OR IMPLIED WARRANTIES, INCLUDING, BUT NOT LIMITED TO, THE 
 * IMPLIED WARRANTIES OF MERCHANTABILITY AND FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE 
 * ARE DISCLAIMED. IN NO EVENT SHALL THE COPYRIGHT HOLDER OR CONTRIBUTORS BE 
 * LIABLE FOR ANY DIRECT, INDIRECT, INCIDENTAL, SPECIAL, EXEMPLARY, OR 
 * CONSEQUENTIAL DAMAGES (INCLUDING, BUT NOT LIMITED TO, PROCUREMENT OF 
 * SUBSTITUTE GOODS OR SERVICES; LOSS OF USE, DATA, OR PROFITS; OR BUSINESS 
 * INTERRUPTION) HOWEVER CAUSED AND ON ANY THEORY OF LIABILITY, WHETHER IN 
 * CONTRACT, STRICT LIABILITY, OR TORT (INCLUDING NEGLIGENCE OR OTHERWISE) 
 * ARISING IN ANY WAY OUT OF THE USE OF THIS SOFTWARE, EVEN IF ADVISED OF THE 
 * POSSIBILITY OF SUCH DAMAGE.
 */

using System;
using System.Text;
using System.Security.Cryptography;

namespace PasswordHash
{
    /// <summary>
    /// Salted password hashing with PBKDF2-SHA1.
    /// Author: havoc AT defuse.ca
    /// www: http://crackstation.net/hashing-security.htm
    /// Compatibility: .NET 3.0 and later.
    /// </summary>
    public class PasswordHash
    {
        // The following constants may be changed without breaking existing hashes.
        public const int SALT_BYTE_SIZE = 24;
        public const int HASH_BYTE_SIZE = 24;
        public const int PBKDF2_ITERATIONS = 1000;

        public const int ITERATION_INDEX = 0;
        public const int SALT_INDEX = 1;
        public const int PBKDF2_INDEX = 2;

        /// <summary>
        /// Creates a salted PBKDF2 hash of the password.
        /// </summary>
        /// <param name="password">The password to hash.</param>
        /// <returns>The hash of the password.</returns>
        public static string CreateHash(string password)
        {
            // Generate a random salt
            RNGCryptoServiceProvider csprng = new RNGCryptoServiceProvider();
            byte[] salt = new byte[SALT_BYTE_SIZE];
            csprng.GetBytes(salt);

            // Hash the password and encode the parameters
            byte[] hash = PBKDF2(password, salt, PBKDF2_ITERATIONS, HASH_BYTE_SIZE);
            return PBKDF2_ITERATIONS + ":" +
                Convert.ToBase64String(salt) + ":" +
                Convert.ToBase64String(hash);
        }

        /// <summary>
        /// Validates a password given a hash of the correct one.
        /// </summary>
        /// <param name="password">The password to check.</param>
        /// <param name="correctHash">A hash of the correct password.</param>
        /// <returns>True if the password is correct. False otherwise.</returns>
        public static bool ValidatePassword(string password, string correctHash)
        {
            // Extract the parameters from the hash
            char[] delimiter = { ':' };
            string[] split = correctHash.Split(delimiter);
            int iterations = Int32.Parse(split[ITERATION_INDEX]);
            byte[] salt = Convert.FromBase64String(split[SALT_INDEX]);
            byte[] hash = Convert.FromBase64String(split[PBKDF2_INDEX]);

            byte[] testHash = PBKDF2(password, salt, iterations, hash.Length);
            return SlowEquals(hash, testHash);
        }

        /// <summary>
        /// Compares two byte arrays in length-constant time. This comparison
        /// method is used so that password hashes cannot be extracted from
        /// on-line systems using a timing attack and then attacked off-line.
        /// </summary>
        /// <param name="a">The first byte array.</param>
        /// <param name="b">The second byte array.</param>
        /// <returns>True if both byte arrays are equal. False otherwise.</returns>
        private static bool SlowEquals(byte[] a, byte[] b)
        {
            uint diff = (uint)a.Length ^ (uint)b.Length;
            for (int i = 0; i < a.Length && i < b.Length; i++)
                diff |= (uint)(a[i] ^ b[i]);
            return diff == 0;
        }

        /// <summary>
        /// Computes the PBKDF2-SHA1 hash of a password.
        /// </summary>
        /// <param name="password">The password to hash.</param>
        /// <param name="salt">The salt.</param>
        /// <param name="iterations">The PBKDF2 iteration count.</param>
        /// <param name="outputBytes">The length of the hash to generate, in bytes.</param>
        /// <returns>A hash of the password.</returns>
        private static byte[] PBKDF2(string password, byte[] salt, int iterations, int outputBytes)
        {
            Rfc2898DeriveBytes pbkdf2 = new Rfc2898DeriveBytes(password, salt);
            pbkdf2.IterationCount = iterations;
            return pbkdf2.GetBytes(outputBytes);
        }
    }
}
مطالب
C# 12.0 - Collection Expressions & Spread Operator
C# 12 به همراه روش جدیدی برای آغاز مجموعه‌ها است که با آرایه‌ها، Spanها و هر نوعی که آغازگرهای مجموعه‌ها را بپذیرد، کار می‌کند. همچنین اپراتور جدیدی را هم به نام spread operator به صورت .. به زبان #C اضافه کرده‌است که امکان ساده‌تر ترکیب مجموعه‌ها را میسر می‌کند.


آغاز ساده‌تر مجموعه‌ها با کمک Collection Expressions

تا پیش از C# 12 برای آغاز یک آرایه می‌توان از روش زیر استفاده کرد که در آن نوع آرایه از طریق نوع اعضای آن حدس زده می‌شود:
var numbers1_CS11 = new[] { 1, 2, 3 };
که در حقیقت ساده شده‌ی تعریف اصلی زیر است:
var numbers1_CS_11 = new int[] { 1, 2, 3 };
در C# 12، می‌توان این تعاریف را به کمک collection expressions، خلاصه‌تر هم کرد:
int[] numbers1_CS12 = [ 1, 2, 3 ];
که در اینجا، {}‌ها به [] تبدیل شده‌اند و ذکر نوع آرایه، ضروری است (یعنی نمی‌توان از var جهت تعریف آن‌ها استفاده کرد)؛ در غیراینصورت با خطای زیر متوقف می‌شویم:
error CS9176: There is no target type for the collection expression.

یک collection expression و یا collection literals، به مجموعه‌ای از عناصر گفته می‌شود که بین دو براکت [] قرار می‌گیرند.

نمونه‌ی دیگر آن کار با Spanها است که نمونه کد C# 11 آن:
Span<string> span1_CS11 = new string[] { "AC", "AL" };
در C# 12 به صورت زیر خلاصه می‌شود:
Span<string> span1_CS12 = [ "AC", "AL" ];
و در اینجا امکان کار با ReadOnlySpan‌ها هم وجود دارد:
ReadOnlySpan<string> readOnlySpan_CS12 = [ "Africa",  "Asia", "Europa"];

مثال دیگر، نحوه‌ی آغاز آرایه‌های چندبعدی است:
int[][] array2D_CS11 =
  {
    new int[] { 2002, 2006, 2010},
    new int[] { 2014, 2018},
    new int[] { 2022, 2026, 2030}
  };
که در C# 12 به صورت خلاصه‌ی زیر قابل بیان است:
int[][] array2D_CS12 =
  [
     [2002, 2006, 2010],
     [2014, 2018],
     [2022, 2026, 2030]
  ];

و یا حتی این مورد را در مورد نحوه‌ی آغاز Listهای پیش از C#12
List<string> list_CS11 = new List<string> { "Item 1", "Item 2" };
نیز می‌توان بکار گرفت:
List<string> list_CS12 = [ "Item 1", "Item 2" ];

در کل همانطور که مشاهده می‌کنید، این تغییر، تغییر مثبتی است و حجم قابل ملاحظه‌ای از کدها را کاهش داده و خواندن آن‌ها را نیز ساده‌تر می‌کند.

یک نکته: روش ساده شده‌ی آغاز یک لیست با مجموعه‌ای خالی در C# 12 به صورت زیر است:
// Before C#12
List<User> users = new List<User>();
// or
var users = new List<User>();
// or
List<User> user = new();

// C#12
List<User> users = [];


اضافه شدن spread operator به زبان #C

اگر پیشتر با زبان JavaScript کار کرده باشید، با spread operator هم آشنایی دارید. کار آن ساده سازی یکی کردن مجموعه‌ها و یا افزودن ساده‌تر عناصری به آن‌ها است و .. بالاخره به زبان #C هم راه پیدا کرده‌است! برای مثال دو آرایه‌ی زیر را درنظر بگیرید:
int[] numbers1_CS12 = [ 1, 2, 3 ];
int[] numbers2_CS12 = [ 4, 5, 6 ];
در C# 12 برای یکی کردن آن‌ها می‌توان از spread operator به صورت زیر استفاده کرد:
int[] allItems = [ ..numbers1_CS12, ..numbers2_CS12 ];
Spread به معنای «پخش کردن»/«گسترده کردن»/«باز کردن» هست. برای مثال در اینجا، اعضای دو آرایه را داخل یک آرایه‌ی جدید، پخش کرده‌ایم!

اگر در نگارش‌های قبلی #C بخواهیم چنین کاری را انجام دهیم، یک روش آن به صورت زیر است:
int[] allItems_CS11 = numbers1_CS12.Concat(numbers2_CS12).ToArray();
که ... نگارش C# 12 آن کارآیی بیشتری دارد؛ چون تعداد بار اختصاص حافظه‌ی آن کمتر است. در C# 12، هنگام استفاده از spread operator، کار کپی کردن اطلاعات صورت نمی‌گیرد و همچنین طول نهایی مجموعه‌ی حاصل دقیقا مشخص می‌شود که این مورد از چندین بار تخصیص حافظه برای چسباندن آرایه‌های مختلف به هم جلوگیری می‌کند.

همچنین اپراتور پخش کردن، قابلیت قرارگرفتن در کنار سایر اعضای یک آرایه را هم به سادگی و با خوانایی بیشتری به همراه دارد:
int[] join = [..a, ..b, ..c, 6, 5];

به علاوه محدودیتی در مورد نوع مجموعه‌ی بکار گرفته شده نیز در اینجا وجود ندارد. برای نمونه در مثال زیر، یک آرایه، یک Span و یک لیست، با هم یکی شده‌اند:
int[] a =[1, 2, 3];
Span<int> b = [2, 4, 5, 4, 4];
List<int> c = [4, 6, 6, 5];

List<int> join = [..a, ..b, ..c, 6, 5];

و مثالی دیگر، نحوه‌ی ساده‌ی تعریف لیستی از tuples است:
List<(string, int)> otherScores = [("Dave", 90), ("Bob", 80)];
و سپس باز کردن آن داخل آرایه‌ای از tuples:
(string name, int score)[] scores = [("Alice", 90), ..otherScores, ("Charlie", 70)];
نظرات مطالب
آشنایی با الگوی طراحی Decorator
فرقی نمیکنه. اگر قرار بود فرق میکرد و نیاز به ایجاد تغییرات در کد بود که این الگوها ارائه نمی‌شدند.
// ساخت کیک معمولی با روکش کاکائویی
Cake c = new CommonCake();
c = new Chocolate(c);

// ساخت کیک معمولی با روکش میوه‌ای 
Cake c = new CommonCake();
c = new Fruity(c);

// ساخت کیک معمولی مخلوط با روکش کاکائویی و روکش میوه‌ای به صورت همزمان
Cake c = new CommonCake();
c = new Chocolate(c);
c = new Fruity(c);

// ساخت کیک مخصوص مخلوط با روکش کاکائویی و روکش میوه‌ای به صورت همزمان
Cake c = new SpecialCake();
c = new Chocolate(c);
c = new Fruity(c);

برای هر c میتوان متدهای اینترفیسش را اجرا کرد.
مطالب
باگ Directory Traversal در سایت
من فایل‌های سایت جاری رو در مسیر استاندارد app_data ذخیره سازی می‌کنم. علت هم این است که این پوشه، جزو پوشه‌های محافظت شده‌ی ASP.NET است و کسی نمی‌تواند فایلی را مستقیما از آن دریافت و یا سبب اجرای آن با فراخوانی مسیر مرتبط در مرورگر شود.
این مساله تا به اینجا یک مزیت مهم را به همراه دارد: اگر شخصی مثلا فایل shell.aspx را در این پوشه ارسال کند، از طریق مرورگر قابل اجرا و دسترسی نخواهد بود و کسی نخواهد توانست به این طریق به سایت و سرور دسترسی پیدا کند.
برای ارائه این نوع فایل‌ها به کاربر، معمولا از روش خواندن محتوای آن‌ها و سپس flush این محتوا در مرورگر کاربر استفاده می‌شود. برای نمونه اگر به لینک‌های سایت دقت کرده باشید مثلا لینک‌های تصاویر آن به این شکل است:
http://site/file?name=image.png
Image.png نام فایلی است در یکی از پوشه‌های قرار گرفته شده در مسیر app_data.
File هم در اینجا کنترلر فایل است که نام فایل را دریافت کرده و سپس به کمک FilePathResult و return File آن‌را به کاربر ارائه خواهد داد.
تا اینجا همه چیز طبیعی به نظر می‌رسد. اما ... مورد ذیل چطور؟!


لاگ خطاهای فوق مرتبط است به سعی و خطای شب گذشته یکی از دوستان جهت دریافت فایل web.config برنامه!
متدهای Server.MapPath یا متد return File و امثال آن تمامی به کاراکتر ویژه ~ (اشاره‌گر به ریشه سایت) به خوبی پاسخ می‌دهند. به عبارتی اگر این بررسی امنیتی انجام نشده باشد که کاربر چه مسیری را درخواست می‌کند، محتوای کامل فایل web.config برنامه به سادگی قابل دریافت خواهد بود (به علاوه هر آنچه که در سرور موجود است).

چطور می‌شود با این نوع حملات مقابله کرد؟
دو کار الزامی ذیل حتما باید انجام شوند:
الف) با استفاده از متد Path.GetFileName نام فایل را از کاربر دریافت کنید. به این ترتیب تمام زواید وارد شده حذف گردیده و فقط نام فایل به متدهای مرتبط ارسال می‌شود.
ب) بررسی کنید مسیری که قرار است به کاربر ارائه شود به کجا ختم شده. آیا به c:\windows اشاره می‌کند یا مثلا به c:\myapp\app_data ؟
اگر به لاگ فوق دقت کرده باشید تا چند سطح بالاتر از ریشه سایت هم جستجو شده.


نتیجه گیری:
اگر در برنامه‌های وب خود (فرقی نمی‌کند مرتبط به چه فناوری است)، نام فایلی را از کاربر جهت ارائه محتوایی به او دریافت و از این نام فایل بدون هیچ نوع بررسی خاصی، مستقیما در برنامه استفاده می‌کنید، برنامه شما به مشکل امنیتی Directory Traversal مبتلا است.


پ.ن.
1- این باگ امنیتی در سایت وجود داشت که توسط یکی از دوستان در روزهای اول آن گزارش شد؛ ضمن تشکر!
2- از این نوع اسکن‌ها در لاگ‌های خطاهای سایت جاری زیاد است. برای مثال به دنبال فایل‌هایی مانند DynamicStyle.aspx و css.ashx یا theme.ashx می‌گردند. حدس من این است که در یکی از پرتال‌های معروف یا افزونه‌های این نوع پرتال‌ها فایل‌های یاد شده دارای باگ فوق هستند. فایل‌های ashx عموما برای flush یک فایل یا محتوا به درون مرورگر کاربر در برنامه‌های ASP.NET Web forms مورد استفاده قرار می‌گیرند.
 
مطالب
آشنایی با CLR: قسمت بیستم
در قسمت قبلی با نحوه انتشار برنامه‌ها آشنا شدیم. در این قسمت نحوه پیکربندی یا تغییر پیکربندی برنامه را مشخص می‌کنیم.
کاربر یا مدیر سیستم بهتر از هر کسی می‌تواند جنبه‌های‌های مختلف اجرای برنامه را مشخص کند. به عنوان نمونه ممکن است مدیر سیستم بخواهد فایل‌های یک برنامه را سمت هارد دیسک سیستم کاربر انتقال دهد یا اطلاعات مانیفست یک اسمبلی را رونویسی کند و مباحث نسخه بندی که در آینده در مورد آن صحبت می‌کنیم.
با ارائه یک فایل پیکربندی در شاخه برنامه می‌توان به مدیر سسیتم  اجازه داد تا کنترل بیشتر بر روی برنامه داشته باشد. ناشر برنامه می‌تواند این فایل را همراه دیگر فایل‌های برنامه پکیج کند تا در شاخه برنامه نصب شود تا بعدا مدیر یا کاربر سیستم بتوانند آن را تغییر و ویرایش کنند. CLR هم محتوای این فایل را تفسیر کرده و قوانین بارگیری اسمبلی‌ها و ... را تغییر می‌دهد. این فایل پیکربندی می‌تواند به صورت XML هم ارائه شود. مزیت قرار دادن یک فایل جداگانه نسبت به رجیستری این مزیت را دارد که هم قابل جابجایی و پشتیبانی گیری است و هم اینکه تغییر آن ساده‌تر است.
البته در آینده بیشتر در مورد این فایل صحبت می‌کنیم ولی در حال حاضر بهتر است اندکی طعم آن را بچشیم. فرض را بر این می‌گذاریم که ناشر می‌خواهد فایل‌های اسمبلی MultiFileLibrary را در دایرکتوری جداگانه‌ای قرار دهد و چیزی شبیه به ساختار زیر را در نظر دارد:
AppDir directory (contains the application’s assembly files)
Program.exe
Program.exe.config (discussed below)


AuxFiles subdirectory (contains MultiFileLibrary’s assembly files)
MultiFileLibrary.dll
FUT.netmodule
RUT.netmodule

حال با تنظیم بالا به دلیل اینکه CLR انتظار دارد این اسمبلی را در دایرکتوری برنامه بیابد و با این جابجایی قادر به انجام این کار نیست، استثنای زیر را صادر می‌کند:
System.IO.FileNotFoundException
برای حل این مشکل، ناشر یک فایل XML را ایجاد کرده و در مسیر دایرکتوری برنامه قرار می‌دهد. این فایل باید همنام اسمبلی اصلی برنامه با پسوند config. باشد. به عنوان مثال، نام فایل می‌شود: Program.exe.config و فایل پیکربندی هم چیزی شبیه فایل زیر می‌شود:
<configuration>
<runtime>
<assemblyBinding xmlns="urn:schemas­microsoft­com:asm.v1">
<probing privatePath="AuxFiles" />
</assemblyBinding>
</runtime>
</configuration>
حالا هر موقع CLR در جست و جوی یک اسمبلی باشد که نتواند آن را در دایرکتوری مربوطه بیابد مسیر Auxfiles را هم بررسی خواهد کرد. با قرار دادن کارکتر « , » هم می‌توان برای خصوصیت PrivatePath، دایرکتوری‌های زیادتری را معرفی کرد. البته مسیردهی این خصوصیت باید به طور نسبی باشد نه مطلق یا اینکه یک مسیر نسبی خارج از دایرکتوری برنامه. ایده اصلی اینکار این است که برنامه کنترل بیشتری روی دایرکتوری خود و دایرکتوری‌های زیرمجموعه داشته باشد نه خارج از آن.

نحوه عملکرد اسکن CLR برای بارگزاری اسمبلی ها
موقعی که CLR قصد بارگزاری اسمبلی‌های خنثی را دارد، شاخه‌های زیر را به طور خودکار اسکن خواهد نمود ( مسیرهای FirstPrivatePath و SecondPrivatePath توسط فایل پیکربندی مشخص شده است)
AppDir\AsmName.dll
AppDir\AsmName\AsmName.dll
AppDir\firstPrivatePath\AsmName.dll
AppDir\firstPrivatePath\AsmName\AsmName.dll
AppDir\secondPrivatePath\AsmName.dll
AppDir\secondPrivatePath\AsmName\AsmName.dll
...

این نکته ضروری است که اگر اسمبلی شما در یک دایرکتوری همنام خودش (در مثال ما MultiFileLibrary) قرار بگیرد، نیازی نیست این مسیر را در فایل پیکربندی ذکر کنید؛ زیرا CLR در صورت نیافتن دایرکتوری با این نام را اسکن خواهد نمود. بعد از آن اگر به هر نحوی CLR نتواند اسمبلی را در هیچ کدام از دایرکتوری‌های گفته شده بیابد، با همان قوانین گفته شده اینبار به دنبال فایلی با پسوند exe خواهد بود و اگر باز هم جست و جوی آن نتیجه‌ای را در بر نداشته باشد، استثنای زیر را صادر می‌کند:
 FileNotFoundException
برای اسمبلی‌های ماهواره‌ای همان قوانین بالا دنبال می‌شود؛ با این تفاوت که انتظار می‌رود اسمبلی داخل یک زیر دایرکتوری با تگ‌های RFC1766 مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال اگر اسمبلی با فرهنگ و منطقه En-US مشخص شده باشد، دایرکتوری‌های زیر اسکن خواهند شد:
C:\AppDir\en­US\AsmName.dll
C:\AppDir\en­US\AsmName\AsmName.dll
C:\AppDir\firstPrivatePath\en­US\AsmName.dll
C:\AppDir\firstPrivatePath\en­US\AsmName\AsmName.dll
C:\AppDir\secondPrivatePath\en­US\AsmName.dll
C:\AppDir\secondPrivatePath\en­US\AsmName\AsmName.dll
C:\AppDir\en­US\AsmName.exe
C:\AppDir\en­US\AsmName\AsmName.exe
C:\AppDir\firstPrivatePath\en­US\AsmName.exe
C:\AppDir\firstPrivatePath\en­US\AsmName\AsmName.exe
C:\AppDir\secondPrivatePath\en­US\AsmName.exe
C:\AppDir\secondPrivatePath\en­US\AsmName\AsmName.exe
C:\AppDir\en\AsmName.dll
C:\AppDir\en\AsmName\AsmName.dll
C:\AppDir\firstPrivatePath\en\AsmName.dll
C:\AppDir\firstPrivatePath\en\AsmName\AsmName.dll
C:\AppDir\secondPrivatePath\en\AsmName.dll
C:\AppDir\secondPrivatePath\en\AsmName\AsmName.dll
C:\AppDir\en\AsmName.exe
C:\AppDir\en\AsmName\AsmName.exe
C:\AppDir\firstPrivatePath\en\AsmName.exe
C:\AppDir\firstPrivatePath\en\AsmName\AsmName.exe
C:\AppDir\secondPrivatePath\en\AsmName.exe
C:\AppDir\secondPrivatePath\en\AsmName\AsmName.exe

نحوه اسکن کردن CLR میتواند به ما بگوید که عمل اسکن می‌تواند گاهی اوقات با زمان زیادی روبرو شود (به خصوص که قابلیت اسکن روی شبکه را هم دارد). برای محدود کردن ناحیه یا نواحی اسکن می‌توانید یک یا چند المان culture را در فایل پیکربندی مشخص کنید. همچنین مایکروسافت ابزاری به نام FUSLogVw.exe را ارائه داده است که می‌تواند نواحی اسکن را در حین اجرای برنامه به ما گزارش دهد.

نام و محل فایل پیکربندی بسته به نوع برنامه می‌تواند متغیر باشد:
برای فایل‌های اجرایی EXE فایل پیکربندی باید در شاخه فایل اجرایی باشد و باید نام فایل پیکربندی همانند فایل exe بوده و یک پسوند config. را به آن اضافه کرد.

برای برنامه‌های وب فرم، فایل web.config موجود است که در ریشه شاخه مجازی وب اپلیکیشن قرار میگیرد و هر زیر دایرکتوری هم می‌تواند یک web.config جداگانه داشته باشد که میتواند از web.config ریشه هم تنظمیاتش را ارث بری کند. برای نمونه آدرس زیر را در نظر بگیرد:
https://www.dntips.ir/newsarchive

یک فایل کانفیگ در ریشه قرار می‌گیرد و یکی هم در زیر شاخه newsArchive  می‌تواند قرار بگیرد.

فصل دوم «نحوه ساخت و توزیع اسمبلی ها» از بخش اول «اصول اولیه CLR» پایان یافت. فصل بعدی در مورد اسمبلی‌های اشتراکی است که بعد از آماده شدن این فصل، قسمت‌های بعدی در دسترس عزیزان قرار خواهد گرفت.
 
نظرات اشتراک‌ها
پروژه SmartUnderline
- کاری به ASP.NET MVC سمت سرور ندارد.
- مثال آن در اینجا ارائه شده. روی آن کلیک راست کنید و سورس آن‌را مشاهده کنید. اسکریپت آن باید الحاق شود و متد init دارد در ابتدای کار. همچنین فایل‌های CSS خاصی هم نیاز دارد. برای مشاهده‌ی یکجای فایل‌های CSS آن از افزونه‌ی web developer کمک بگیرید. این افزونه قابلیت نمایش یکجای فایل‌های اسکریپت آن صفحه را هم دارد. کلا برای مهندسی معکوس این نوع صفحات گنگ بسیار مفید است.
پیشنهادها
C# 7 - Pattern matching and switch expressions
مطالب
ماندگاری با تاخیر در SQL Server 2014
به صورت پیش فرض SQL Server از روش  write-ahead log - WAL استفاده می‌کند. به این معنا که کلیه تغییرات، پیش از commit نهایی باید در لاگ فایل آن نوشته شوند. این مساله با تعداد بالای تراکنش‌ها تا حدودی بر روی سرعت سیستم می‌تواند تاثیرگذار باشد. برای بهبود این وضعیت، در SQL Server 2014 قابلیتی به نام delayed_durability اضافه شده‌است که با فعال سازی آن، کلیه اعمال مرتبط با لاگ‌های تراکنش‌ها به صورت غیرهمزمان انجام می‌شوند. به این ترتیب تراکنش‌ها زودتر از معمول به پایان خواهد رسید؛ با این فرض که نوشته شدن تغییرات در لاگ فایل‌ها، در آینده‌ای محتمل انجام خواهند شد. این مساله به معنای فدا کردن D در ACID است (Atomicity, Consistency, Isolation, Durability). البته باید دقت داشت که رسیدن به ACID کامل هزینه‌بر است و شاید خیلی از اوقات تمام اجزای آن نیازی نباشند یا حتی بتوان با اندکی تخفیف آن‌ها را اعمال کرد؛ مانند D به تاخیر افتاده.
برای اینکار SQL Server از یک بافر 60 کیلوبایتی برای ذخیره سازی اطلاعات لاگ‌هایی که قرار است به صورت غیرهمزمان با تراکنش‌ها نوشته شوند، استفاده می‌کند. هر زمان که این 60KB پر شد، آن‌را flush کرده و ثبت خواهد نمود. به این ترتیب به دو مزیت خواهیم رسید:
- پردازش تراکنش‌ها بدون منتظر شدن جهت commit نهایی در دیسک سخت ادامه خواهند یافت. صبر کمتر به معنای امکان پردازش تراکنش‌های بیشتری در یک سیستم پر ترافیک است.
- با توجه به بافری که از آن صحبت شد، اینبار اعمال Write به صورت یک سری batch اعمال می‌شوند که کارآیی و سرعت بیشتری نسبت به حالت تکی دارند.

اندکی تاریخچه
ایده یک چنین عملی 28 سال قبل توسط Hal Berenson ارائه شده‌است! اوراکل آن‌را در سال 2006 تحت عنوان Asynchronous Commit پیاده سازی کرد و مایکروسافت در سال 2014 آن‌را ارائه داده‌است.


فعال سازی ماندگاری غیرهمزمان در SQL Server

فعال سازی این قابلیت در سطح بانک اطلاعاتی، در سطح یک تراکنش مشخص و یا در سطح رویه‌های ذخیره شده کامپایل شده مخصوص OLTP درون حافظه‌ای، میسر است.
برای فعال سازی ماندگاری با تاخیر در سطح یک دیتابیس، خواهیم داشت:
 ALTER DATABASE dbname SET DELAYED_DURABILITY = DISABLED | ALLOWED | FORCED;


در اینجا اگر ALLOWED را انتخاب کنید، به این معنا است که لاگ کلیه تراکنش‌های مرتبط با این بانک اطلاعاتی به صورت غیرهمزمان نوشته می‌شوند. حالت FORCED نیز دقیقا به همین معنا است با این تفاوت که اگر حالت ALLOWED انتخاب شود، تراکنش‌های ماندگار (آن‌هایی که به صورت دستی DELAYED_DURABILITY را غیرفعال کرده‌اند)، سبب flush کلیه تراکنش‌هایی با ماندگاری به تاخیر افتاده خواهند شد و سپس اجرا می‌شوند. در حالت Forced تنظیم دسترسی DELAYED_DURABILITY = OFF در سطح تراکنش‌ها تاثیری نخواهد داشت؛ اما در حالت ALLOWED این مساله به صورت دستی در سطح یک تراکنش قابل لغو است.
البته باید توجه داشت، صرفنظر از این تنظیمات، یک سری از تراکنش‌ها همیشه ماندگار هستند و بدون تاخیر؛ مانند تراکنش‌های سیستمی، تراکنش‌های بین دو یا چند بانک اطلاعاتی و کلیه تراکنش‌هایی که با FileTable، Change Data Capture و Change Tracking سر و کار دارند.

در سطح تراکنش‌های می‌توان نوشت:
 COMMIT TRANSACTION WITH (DELAYED_DURABILITY = ON);
و یا در رویه‌های ذخیره شده کامپایل شده مخصوص OLTP درون حافظه‌ای خواهیم داشت:
 BEGIN ATOMIC WITH (DELAYED_DURABILITY = ON, ...)

سؤال: آیا فعال سازی DELAYED_DURABILITY بر روی مباحث locking و isolation levels تاثیر دارند؟
پاسخ: خیر. کلیه تنظیمات قفل گذاری‌ها همانند قبل و بر اساس isolation levels تعیین شده، رخ خواهند داد. تنها تفاوت در اینجا است که با فعال سازی DELAYED_DURABILITY، کار commit بدون صبر کردن برای پایان نوشته شدن اطلاعات در لاگ سیستم صورت می‌گیرد. به این ترتیب قفل‌های انجام شده زودتر آزاد خواهند شد.

سؤال: میزان از دست دادن اطلاعات احتمالی در این روش چقدر است؟
در صورتیکه سرور کرش کند یا ری‌استارت شود، حداکثر به اندازه‌ی 60KB اطلاعات را از دست خواهید داد (اندازه‌ی بافری که برای اینکار درنظر گرفته شده‌است). البته عنوان شده‌است که اگر ری‌استارت یا خاموشی سرور، از پیش تعیین شده باشد، ابتدا کلیه لاگ‌های flush نشده، ذخیره شده و سپس ادامه‌ی کار صورت خواهد گرفت؛ ولی زیاد به آن اطمینان نکنید. اما همواره با فراخوانی sys.sp_flush_log، می‌توان به صورت دستی بافر لاگ‌های سیستم را flush کرد.


یک آزمایش

در ادامه قصد داریم یک جدول جدید را در بانک اطلاعاتی آزمایشی testdb2 ایجاد کنیم. سپس یکبار تنظیم DELAYED_DURABILITY = FORCED را انجام داده و 10 هزار رکورد را ثبت می‌کنیم و بار دیگر DELAYED_DURABILITY = DISABLED را تنظیم کرده و همین عملیات را تکرار خواهیم کرد:
CREATE TABLE tblData(
    ID INT IDENTITY(1, 1),
    Data1 VARCHAR(50),
    Data2 INT
);
CREATE CLUSTERED INDEX PK_tblData ON tblData(ID);
CREATE NONCLUSTERED INDEX IX_tblData_Data2 ON tblData(Data2);
 
-------------------------

alter database testdb2 SET DELAYED_DURABILITY = FORCED;

-------------------------

SET NOCOUNT ON
Print 'DELAYED_DURABILITY = FORCED'
DECLARE @counter AS INT = 0
DECLARE @start datetime = getdate()
WHILE (@counter < 10000)
BEGIN
      INSERT INTO tblData (Data1, Data2) VALUES('My Data', @counter)
      SET @counter += 1
END
Print DATEDIFF(ms,@start,getdate());
GO

-------------------------

alter database testdb2 SET DELAYED_DURABILITY = DISABLED;
truncate table tblData;
-------------------------

SET NOCOUNT ON
Print 'DELAYED_DURABILITY = DISABLED'
DECLARE @counter AS INT = 0
DECLARE @start datetime = getdate()
WHILE (@counter < 10000)
BEGIN
      INSERT INTO tblData (Data1, Data2) VALUES('My Data', @counter)
      SET @counter += 1
END
Print DATEDIFF(ms,@start,getdate());
GO

-----------------------
با این خروجی:
 DELAYED_DURABILITY = FORCED
666
DELAYED_DURABILITY = DISABLED
2883
در این آزمایش، سرعت insertها در حالت DELAYED_DURABILITY = FORCED حدود 4 برابر است نسبت به حالت معمولی.


برای مطالعه بیشتر

Control Transaction Durability
SQL Server 2014 Delayed Durability/Lazy Commit
Delayed Durability in SQL Server 2014 – Part 1
Is In-Memory OLTP Always a silver bullet for achieving better transactional speed
Delayed Durability in SQL Server 2014
اشتراک‌ها
سری 10 قسمتی توسعه‌ی برنامه‌های React با TypeScript از JetBrains

ReactJS is wildly popular and thus wildly supported. TypeScript is increasingly popular, and thus increasingly supported.

The two together? Not as much. Given that they both change quickly, it's hard to find accurate learning materials.

React+TypeScript, with JetBrains IDEs? That three-part combination is the topic of this series. We'll show a little about a lot. Meaning, the key steps to getting productive, in the IDE, for React projects using TypeScript. Along the way, we'll show test-driven development and emphasize tips and tricks in the IDE.

Other videos from this series:
1. Project Setup: https://youtu.be/wm8WdAB64gw
2. Project Cleanup: https://youtu.be/b0KrB31hN5k
3. Testing: https://youtu.be/Y_TGIsFnvo4
4. Debugging Node.js: https://youtu.be/r1kwXZnO8gw
5. Debugging in Chrome: https://youtu.be/dvmZi_DWu9I
6. TSX and ES6: https://youtu.be/JXrZDUzkc2Q
7. Class Props: https://youtu.be/HYmoeUF9ZH0
8. Class State: https://youtu.be/21-VMTmiV8E
9. Rich Events and Testing: https://youtu.be/OO7OmA5UlQM
10. Presentation Components: https://youtu.be/SnCGW6JUo4E 

سری 10 قسمتی توسعه‌ی برنامه‌های React با TypeScript از JetBrains
نظرات مطالب
Roslyn #1
مثل اینکه در صورت حذف این compiler در Web Forms ( و احتمالاً Razor Page) امکان استفاده از امکانات C# 6 وجود ندارد.
در صورتی که در همین پروژه در فایل‌های cs امکان استفاده از C# 6 وجود دارد.
ASP.NET 4.6.1 Templates -> Web Forms 4