20.اسکریپت در پایین صفحه
21.CDN
https://plus.google.com/u/0/userId/posts
https://plus.google.com/_/stream/getactivities/?&sp=[1,2,"userId",null,null,null,null,"social.google.com",[]]
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Diagnostics;
using System.Net;
//needs a ref. to System.Web.Extensions asm.
using System.Web.Script.Serialization;
namespace GooglePlus
{
[DebuggerDisplay("{DateTime}-{Title}-{Comment}-{Url}")]
public class GooglePlusItem
{
public DateTime DateTime { set; get; }
public string Url { set; get; }
public string Title { set; get; }
public string Comment { set; get; }
}
public static class Utils
{
public static DateTime ConvertFromUnixTimestamp(this long data)
{
return new DateTime(1970, 1, 1, 0, 0, 0, 0).AddSeconds(data);
}
public static string ToSafeString(this object data)
{
return data == null ? string.Empty : data.ToString();
}
}
public class GooglePlusJsonParser
{
public static IList<GooglePlusItem> GetMyPublicItemsList(string userId)
{
var url = string.Format("https://plus.google.com/_/stream/getactivities/?&sp=[1,2,\"{0}\",null,null,null,null,\"social.google.com\",[]]", userId);
var jsonData = new WebClient().DownloadString(url);
return ParsePublicData(jsonData);
}
public static IList<GooglePlusItem> ParsePublicData(string jsonData)
{
jsonData = removeRedundantData(jsonData);
var posts = parseJson(jsonData);
return createItemsList(posts);
}
private static IList<GooglePlusItem> createItemsList(object[] posts)
{
var result = new List<GooglePlusItem>();
foreach (object[] post in posts)
{
var items = (object[])((object[])post[66])[0];
result.Add(new GooglePlusItem
{
DateTime = (((Int64)post[5]) / 1000).ConvertFromUnixTimestamp(),
Title = items[3].ToSafeString(),
Url = items[1].ToSafeString(),
Comment = post[4].ToSafeString()
});
}
return result;
}
private static object[] parseJson(string jsonData)
{
var jsonObject = new JavaScriptSerializer().Deserialize<object[]>(jsonData);
var posts = (object[])(((object[])jsonObject[1])[0]);
return posts;
}
private static string removeRedundantData(string jsonData)
{
return jsonData.Replace(")]}'", string.Empty)
.Replace("[,", "[\"\",")
.Replace(",,", ",\"\",")
.Replace(",,", ",\"\",");
}
}
}
var row = new string[3]; row[0] = "Liverpool"; row[0] = "15";
public class Performance
{
public string TeamName { get; set; }
public int Score { get; set; }
} پی نوشت: برای داشتن نیوگت شخصی سایتهای نظیر Nuget Server و Myget ( به همراه پشتیبانی از مخازن npm و Bower ) هم این سرویس را ارائه میکنند. ولی باید هزینه‌ی آن را پرداخت کنید. البته سایت GemFury مخازن رایگان مختلفی چون Nuget را نیز پشتیبانی میکند.
nuget init e:\nuget\ e:\nuget\test
nuget add GMap.Net.1.0.1.nupkg -source e:\nuget\test
Install-Package NuGet.Server
<appSettings>
<!-- Set the value here to specify your custom packages folder. -->
<add key="packagesPath" value="×\Packages" />
</appSettings> (هر محلی که نصب کنید طبق الگوی مسیریابی، آدرس nuget را در انتها وارد کنید)
Dotnettips.info/nuget
nuget push GMap.Net.1.0.1.nupkg -source http://Dotenettips.info/nuget (ApiKey)
nuget setapikey -source https://www.dntips.ir/Nuget (ApiKey)
در مرحله‌ی بعد سه پکیج زیر را باید نصب کنیم :
- Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework
- Microsoft.AspNet.Identity.OWIN
- Microsoft.Owin.Host.SystemWeb
<connectionStrings>
<add name="IdentityDb"
providerName="System.Data.SqlClient"
connectionString="Data Source=(localdb)\v11.0;Initial Catalog=IdentityDb;Integrated Security=True;Connect Timeout=15;Encrypt=False;TrustServerCertificate=False;MultipleActiveResultSets=True"/>
</connectionStrings> <appSettings> <add key="webpages:Version" value="3.0.0.0" /> <add key="webpages:Enabled" value="false" /> <add key="ClientValidationEnabled" value="true" /> <add key="UnobtrusiveJavaScriptEnabled" value="true" /> <add key="owin:AppStartup" value="Users.IdentityConfig" /> </appSettings>
using System;
using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework;
namespace Users.Models
{
public class AppUser : IdentityUser
{
// پروپرتی‌های اضافی در اینجا
}
} using System.Data.Entity;
using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework;
using Users.Models;
namespace Users.Infrastructure {
public class AppIdentityDbContext : IdentityDbContext<AppUser>
{
public AppIdentityDbContext()
: base("IdentityDb") { }
static AppIdentityDbContext()
{
Database.SetInitializer<AppIdentityDbContext>(new IdentityDbInit());
}
public static AppIdentityDbContext Create() {
return new AppIdentityDbContext();
}
}
public class IdentityDbInit
: DropCreateDatabaseIfModelChanges<AppIdentityDbContext> {
protected override void Seed(AppIdentityDbContext context) {
PerformInitialSetup(context);
base.Seed(context);
}
public void PerformInitialSetup(AppIdentityDbContext context) {
// initial configuration will go here
}
}
} 
کلاس UserManager حاوی متدهای بالا است. اگر دقت کنید، می‌بینید که تمامی متدهای بالا به کلمه‌ی Async ختم میشوند. زیرا Asp.Net Identity تقریبا کل ویژگیهای برنامه نویسی Async را پیاده سازی کرده است و این بدین معنی است که عملیات میتوانند به صورت غیر همزمان اجرا شده و دیگر فعالیت‌ها را بلوکه نکنند.
using Microsoft.AspNet.Identity;
using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework;
using Microsoft.AspNet.Identity.Owin;
using Microsoft.Owin;
using Users.Models;
namespace Users.Infrastructure
{
public class AppUserManager : UserManager<AppUser>
{
public AppUserManager(IUserStore<AppUser> store)
: base(store) {
}
public static AppUserManager Create( IdentityFactoryOptions<AppUserManager> options, IOwinContext context)
{
AppIdentityDbContext db = context.Get<AppIdentityDbContext>();
AppUserManager manager = new AppUserManager(new UserStore<AppUser>(db));
return manager;
}
}
} زمانی که Identity نیاز به وهله‌ای از کلاس AppUserManager داشته باشد، متد استاتیک Create را صدا خواهد زد. این عمل زمانی اتفاق می‌افتد که عملیاتی بر روی داده‌های کاربر انجام گیرد. برای ساخت وهله‌ای از کلاس AppUserManager نیاز به کلاس <UserStor<AppUser دارد. کلاس <UserStore<T یک پیاده سازی از رابط <IUserStore<T توسط EF میباشد که وظیفه‌ی آن فراهم کننده‌ی پیاده سازی Storage-Specific متدهای تعریف شده در کلاس User Manager (که در اینجا AppUserManager ) میباشد. برای ساخت <UserStore<T نیاز به وهله‌ای از کلاس AppIdentityDbContext میباشد که از طریق Owin به صورت زیر قابل دریافت است:
AppIdentityDbContext db = context.Get<AppIdentityDbContext>();
یک پیاده سازی از رابط IOwinContext، به عنوان پارامتر به متد Create پاس داده میشود. در این پیاده سازی، یک تابع جنریک به نام Get تعریف شده که اقدام به برگشت وهله ای از اشیای ثبت شده‌ی در کلاس شروع Owin می‌نماید.
ساخت کلاس شروع Owin
اگر خاطرتان باشد یک کلید در قسمت AppSettings فایل Web.config به صورت زیر تعریف کردیم:
<add key="owin:AppStartup" value="Users.IdentityConfig" />
قسمت Value کلید بالا از دو قسمت تشکیل شده است: Users بیانگر فضای نام برنامه‌ی شماست و IdentityConfig بیانگر کلاس شروع میباشد. (البته شما میتوانید هر نام دلخواهی را برای کلاس شروع بگذارید. فقط دقت داشته باشید که نام کلاس شروع و مقدار، با کلیدی که تعریف میکنید یکی باشد)
Owin مستقل از ASP.NET اعلام شده است و قراردادهای خاص خودش را دارد. یکی از این قراردادها تعریف یک کلاس و وهله سازی آن به منظور بارگذاری و پیکربندی میان افزار و انجام دیگر کارهای پیکربندی که نیاز است، میباشد. به طور پیش فرض این کلاس Start نام دارد و در پوشه‌ی App_Start تعریف میشود. این کلاس حاوی یک متد به نام Configuration میباشد که بوسیله زیرساخت Owin فراخوانی میشود و یک پیاده سازی از رابط Owin.IAppBuilder به عنوان آرگومان به آن پاس داده میشود که کار پشتیبانی از Setup میان افزار مورد نیاز برنامه را برعهده دارد.
using Microsoft.AspNet.Identity;
using Microsoft.Owin;
using Microsoft.Owin.Security.Cookies;
using Owin;
using Users.Infrastructure;
namespace Users
{
public class IdentityConfig
{
public void Configuration(IAppBuilder app)
{
app.CreatePerOwinContext<AppIdentityDbContext>(AppIdentityDbContext.Create);
app.CreatePerOwinContext<AppUserManager>(AppUserManager.Create);
app.UseCookieAuthentication(new CookieAuthenticationOptions {
AuthenticationType = DefaultAuthenticationTypes.ApplicationCookie,
LoginPath = new PathString("/Account/Login"),
});
}
}
} رابط IAppBuilder بوسیله تعدادی متد الحاقی که در کلاسهایی که در فضای نام Owin تعریف شده‌اند، تکمیل شده است. متد CreatePerOwinContext کار ساخت وهله‌ای از کلاس AppUserManager و کلاس AppIdentityDbContext را برای هر درخواست بر عهده دارد. این مورد تضمین میکند که هر درخواست، به یک داده‌ی تمیز از Asp.Net Identity دسترسی خواهد داشت و نگران اعمال همزمانی و یا کش ضعیف داده نخواهد بود. متد UseCookieAuthentication به Asp.Net Identity می‌گوید که چگونه از کوکی‌ها برای تصدیق هویت کاربران استفاده کند که Optionهای آن از طریق کلاس CookieAuthenticationOptions مشخص میشود. مهمترین قسمت در اینجا پروپرتی LoginPath میباشد و مشخص میکند که کلاینت‌های تصدیق هویت نشده، هنگام دسترسی به یک منبع محافظت شده، به کدام URL هدایت شوند که توسط یک رشته به متد PathString پاس داده میشود.
خوب دوستان برپایی سیستم Identity به پایان رسید. انشالله در قسمت بعدی به چگونگی استفاده‌ی از این سیستم خواهیم پرداخت.
نام این جدول را با درنظر گرفتن شرایط موجود می‌توان Resources گذاشت.
ستون Name برای ذخیره نام منبع درنظر گرفته شده است. این نام برابر نام منابع درخواستی در سیستم مدیریت منابع ASP.NET است که درواقع برابر همان نام فایل منبع اما بدون پسوند resx. است.
ستون Key برای نگهداری کلید ورودی منبع استفاده میشود که دقیقا برابر همان مقداری است که درون فایلهای resx. ذخیره میشود.
ستون Culture برای ذخیره کالچر ورودی منبع به کار می‌رود. این مقدار میتواند برای کالچر پیش‌فرض برنامه برابر رشته خالی باشد.
ستون Value نیز برای نگهداری مقدار ورودی منبع استفاده میشود.
برای ستون Id می‌توان از GUID نیز استفاده کرد. در اینجا برای راحتی کار از نوع داده bigint و خاصیت Identity برای تولید خودکار آن در Sql Server استفاده شده است.
نکته: برای امنیت بیشتر می‌توان یک Unique Constraint بر روی سه فیلد Name و Key و Culture اعمال کرد.
برای نمونه به تصویر زیر که ذخیره تعدای ورودی منبع را درون جدول Resources نمایش میدهد دقت کنید:
اصلاح کلاس DbResourceProviderFactory
برای ذخیره منابع محلی، جهت اطمینان از یکسان بودن نام منبع، متد مربوطه در کلاس DbResourceProviderFactory باید به‌صورت زیر تغییر کند:
public override IResourceProvider CreateLocalResourceProvider(string virtualPath)
{
if (!string.IsNullOrEmpty(virtualPath))
{
virtualPath = virtualPath.Remove(0, virtualPath.IndexOf('/') + 1); // removes everything from start to the first '/'
}
return new LocalDbResourceProvider(virtualPath);
}ارتباط با دیتابیس
خوشبختانه برای تبادل اطلاعات با جدول بالا امروزه راه‌های زیادی وجود دارد. برای پیاده‌سازی آن مثلا می‌توان از یک اینترفیس استفاده کرد. سپس با استفاده از سازوکارهای موجود مثلا به‌کارگیری IoC، نمونه مناسبی از پیاده‌سازی اینترفیس مذبور را در اختیار برنامه قرار داد.
اما برای جلوگیری از پیچیدگی بیش از حد و دور شدن از مبحث اصلی، برای پیاده‌سازی فعلی از EF Code First به صورت مستقیم در پروژه استفاده شده است که سری آموزشی کاملی از آن در همین سایت وجود دارد.
پس از پیاده‌سازی کلاسهای مرتبط برای استفاده از EF Code First، از کلاس ResourceData که در بخش اول نیز نشان داده شده بود، برای کپسوله کردن ارتباط با داده‌ها استفاده میشود که نمونه‌ای ابتدایی از آن در زیر آورده شده است:
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using DbResourceProvider.Models;
namespace DbResourceProvider.Data
{
public class ResourceData
{
private readonly string _resourceName;
public ResourceData(string resourceName)
{
_resourceName = resourceName;
}
public Resource GetResource(string resourceKey, string culture)
{
using (var data = new TestContext())
{
return data.Resources.SingleOrDefault(r => r.Name == _resourceName && r.Key == resourceKey && r.Culture == culture);
}
}
public List<Resource> GetResources(string culture)
{
using (var data = new TestContext())
{
return data.Resources.Where(r => r.Name == _resourceName && r.Culture == culture).ToList();
}
}
}
}using System.Collections.Generic;
using System.Globalization;
using DbResourceProvider.Data;
namespace DbResourceProvider
{
public class DbResourceManager
{
private readonly string _resourceName;
private readonly Dictionary<string, Dictionary<string, object>> _resourceCacheByCulture;
public DbResourceManager(string resourceName)
{
_resourceName = resourceName;
_resourceCacheByCulture = new Dictionary<string, Dictionary<string, object>>();
}
public object GetObject(string resourceKey, CultureInfo culture)
{
return GetCachedObject(resourceKey, culture.Name);
}
private object GetCachedObject(string resourceKey, string cultureName)
{
if (!_resourceCacheByCulture.ContainsKey(cultureName))
_resourceCacheByCulture.Add(cultureName, new Dictionary<string, object>());
var cachedResource = _resourceCacheByCulture[cultureName];
lock (this)
{
if (!cachedResource.ContainsKey(resourceKey))
{
var data = new ResourceData(_resourceName);
var dbResource = data.GetResource(resourceKey, cultureName);
if (dbResource == null) return null;
var cachedResources = _resourceCacheByCulture[cultureName];
cachedResources.Add(dbResource.Key, dbResource.Value);
}
}
return cachedResource[resourceKey];
}
}
}private object GetCachedObject(string resourceKey, string cultureName)
{
lock (this)
{
if (!_resourceCacheByCulture.ContainsKey(cultureName))
{
_resourceCacheByCulture.Add(cultureName, new Dictionary<string, object>());
var cachedResources = _resourceCacheByCulture[cultureName];
var data = new ResourceData(_resourceName);
var dbResources = data.GetResources(cultureName);
foreach (var dbResource in dbResources)
{
cachedResources.Add(dbResource.Key, dbResource.Value);
}
}
}
var cachedResource = _resourceCacheByCulture[cultureName];
return !cachedResource.ContainsKey(resourceKey) ? null : cachedResource[resourceKey];
}using System.Collections;
using System.Collections.Generic;
using System.Globalization;
namespace DbResourceProvider
{
public class CultureFallbackProvider : IEnumerable<CultureInfo>
{
private readonly CultureInfo _startingCulture;
private readonly CultureInfo _neutralCulture;
private readonly bool _tryParentCulture;
public CultureFallbackProvider(CultureInfo startingCulture = null,
CultureInfo neutralCulture = null,
bool tryParentCulture = true)
{
_startingCulture = startingCulture ?? CultureInfo.CurrentUICulture;
_neutralCulture = neutralCulture;
_tryParentCulture = tryParentCulture;
}
#region Implementation of IEnumerable<CultureInfo>
public IEnumerator<CultureInfo> GetEnumerator()
{
var reachedNeutralCulture = false;
var currentCulture = _startingCulture;
do
{
if (_neutralCulture != null && currentCulture.Name == _neutralCulture.Name)
{
yield return CultureInfo.InvariantCulture;
reachedNeutralCulture = true;
break;
}
yield return currentCulture;
currentCulture = currentCulture.Parent;
} while (_tryParentCulture && !HasInvariantCultureName(currentCulture));
if (!_tryParentCulture || HasInvariantCultureName(_startingCulture) || reachedNeutralCulture)
yield break;
yield return CultureInfo.InvariantCulture;
}
#endregion
#region Implementation of IEnumerable
IEnumerator IEnumerable.GetEnumerator()
{
return GetEnumerator();
}
#endregion
private bool HasInvariantCultureName(CultureInfo culture)
{
return culture.Name == CultureInfo.InvariantCulture.Name;
}
}
}public object GetObject(string resourceKey, CultureInfo culture)
{
foreach (var currentCulture in new CultureFallbackProvider(culture))
{
var value = GetCachedObject(resourceKey, currentCulture.Name);
if (value != null) return value;
}
throw new KeyNotFoundException("The specified 'resourceKey' not found.");
}ابتدا تنظیمات موردنیاز فایل کانفیگ را که در قسمت قبل نشان داده شد، در برنامه خود اعمال کنید.
داده‌های نمونه نشان داده شده در ابتدای این مطلب را درنظر بگیرید. حال اگر در یک برنامه وب اپلیکیشن، صفحه Default.aspx در ریشه سایت حاوی دو کنترل زیر باشد:
<asp:Label ID="Label1" runat="server" meta:resourcekey="Label1" /> <asp:Label ID="Label2" runat="server" meta:resourcekey="Label2" />
سپس تغییر زیر را در فایل web.config اعمال کنید تا کالچر UI سایت به fa تغییر یابد (به بخش "uiCulture="fa دقت کنید):
<globalization uiCulture="fa" resourceProviderFactoryType = "DbResourceProvider.DbResourceProviderFactory, DbResourceProvider" />
می‌بینید که با توجه به عدم وجود مقداری برای Label2.Text برای کالچر fa، عملیات fallback اتفاق افتاده است.
کار تولید یک پرووایدر منابع سفارشی دیتابیسی به اتمام رسید. تا اینجا اصول کلی تولید یک پرووایدر سفارشی شرح داده شد. بدین ترتیب می‌توان برای هر حالت خاص دیگری نیز پرووایدرهای سفارشی مخصوص ساخت تا مدیریت منابع به آسانی تحت کنترل برنامه نویس قرار گیرد.
اما نکته‌ای را که باید به آن توجه کنید این است که در پیاده‌سازی‌های نشان داده شده با توجه به نحوه کش‌شدن مقادیر ورودی‌ها، اگر این مقادیر در دیتابیس تغییر کنند، تا زمانیکه سایت ریست نشود این تغییرات در برنامه اعمال نخواهد شد. زیرا همانطور که اشاره شد، مدیریت نمونه‌های تولیدشده از پرووایدرهای منابع برای هر منبع درخواستی درنهایت برعهده ASP.NET است. بنابراین باید مکانیزمی پیاده شود تا کلاس DbResourceManager از به‌روزرسانی ورودی‌های کش‌شده اطلاع یابد تا آنها را ریفرش کند.
در ادامه درباره روش‌های مختلف نحوه پیاده‌سازی قابلیت به‌روزرسانی ورودی‌های منابع در زمان اجرا با استفاده از پرووایدرهای منابع سفارشی بحث خواهد شد. همچنین راه‌حل‌های مختلف استفاده از این پرووایدرهای سفارشی در جاهای مختلف پروژه‌های MVC شرح داده میشود.
البته مباحث پیشرفته‌تری چون تزریق وابستگی برای پیاده‌سازی لایه ارتباط با دیتابیس در بیرون و یا تولید یک Factory برای تزریق کامل پرووایدر منابع از بیرون نیز جای بحث و بررسی دارد.
منابع
http://msdn.microsoft.com/en-us/library/aa905797.aspx
http://msdn.microsoft.com/en-us/library/system.web.compilation.resourceproviderfactory.aspx
http://www.dotnetframework.org/default.aspx/.../ResourceFallbackManager@cs
http://www.codeproject.com/Articles/14190/ASP-NET-2-0-Custom-SQL-Server-ResourceProvider