اندازهی قلم متن
تخمین مدت زمان مطالعهی مطلب:
سه دقیقه
آغاز فصل چهارم: بنیان و اساس نوعها (Type Fundamentals)
در این فصل قرار است به بررسی اساس نوع دادهها بپردازیم؛ اینکه رفتارهایی که باید از هر نوع Type انتظار داشته باشیم، چه چیزهایی هستند. معانی فضای نام، اسمبلیها، امن بودن نوعها (Safety) و تبدیلات (Casts) را بهتر درک کنیم.
اولین نکتهای که باید بدانید این است که هر نوع دادهای که شما در دات نت دارید و تعریف میکنید، از والدی به نام System.Object مشتق میشود. برای مثال وقتی شما کلاسی را تعریف میکنید، چه ضمنی و چه صریح، کلاس شما از System.Object ارث بری خواهد کرد.
اولین نکتهای که باید بدانید این است که هر نوع دادهای که شما در دات نت دارید و تعریف میکنید، از والدی به نام System.Object مشتق میشود. برای مثال وقتی شما کلاسی را تعریف میکنید، چه ضمنی و چه صریح، کلاس شما از System.Object ارث بری خواهد کرد.
یعنی کد:
class DotnetTips { .... }
با کد زیر:
class DotnetTips:System.Object { ... }
برابر است.
برای همین، همهی کلاسها و انواع دادهها، شامل یک سری متدها و خصوصیات مشترک هستند. در لیست زیر تعدادی از متدهایی را که دسترسی public و Protected دارند، در جداول جداگانهای بررسی میکنیم:
Public Methods
Equals | اگر هر دو شیء مقادیر یکسانی داشته باشند، True باز میگرداند. در فصل پنجم با این مورد بیشتر آشنا میشویم. |
GetHashCode | بر اساس مقادیر این شیء، یک کد هش شده میسازد. اگر شیء قرار است مقدار هش آن در جداول هش، مثل Dictionary یا HashSet به عنوان کلید به کار رود بهتر است این متد رونویسی شود. متاسفانه این متد در شیء Object تعریف شده است و از آنجا که بیشتر نوعها هیچ وقت به عنوان یک کلید استفاده نمیشوند؛ بهتر بود در این رابطه به یک اینترفیس منتقل میشد. در فصل 5 بیشتر در این مورد بحث خواهد شد (مطالب مرتبط در اینباره + + + ). |
ToString | پیاده سازی پیشفرض آن اینست که این متد با اجرای کدthis.GetType().FullName
نام نوع را برمیگرداند. ولی برای بعضی نوعها چون Boolean,int32 این متد، رونویسی شده و مقدار مربوطه را به طور رشتهای باز میگرداند. در بعضی موارد هم این متد برای استفادههایی چون دیباگ برنامه هم رونویسی میشود. توجه داشته باشید که که نسبت به CultureInfo ترد مربوطه، واکنش نشان میدهد که در فصل 14 آن را بررسی میکنیم. |
GetType | یک نمونه از شیء مورد نظر را برمیگرداند که با استفاده از ریفلکشن میتوان به اطلاعات متادیتای آن شیء دسترسی پیدا کرد. در مورد ریفلکشن در فصل 23 صحبت خواهد شد. |
Protected Methods
MemberwiseClone | این متد از شیء جاری یک Shallow copy (+ )گرفته و فیلدهای غیر ایستای آن را همانند شیء جاری پر میکند. اگر فیلدهای غیر ایستا از نوع Value باشند که کپی بیت به بیت صورت خواهد گرفت. ولی اگر فیلدی از نوع Reference باشد، از همان نوع Ref میباشند؛ ولی خود شیء اصلی، یک شیء جدید به حساب میآید و به شیء سازندهاش ارتباطی ندارد. |
Finalize | یک متد Virtual است و زمانی صدا زده میشود که GC قصد نابودسازی آن شیء را داشته باشد. این متد برای زمانی نیاز است که شما قصد دارید قبل از نابودسازی، کاری را انجام دهید. در فصل 21 در این مورد بیشتر صحبت میکنیم. |
همانطور که میدانید، همهی اشیا نیاز دارند تا با استفاده از کلمهی new، در حافظه تعریف شوند:
DotnetTips dotnettips=new DotnetTips("i am constructor");
اتفاقاتی که با استفاده از عملگر new رخ میدهد به شرح زیر است:
- اولین کاری که CLR انجام میدهد، محاسبهی مقدار حافظه یا تعداد بایتهای فیلدهای شیء مربوطه است و همچنین اشیایی که از آنها مشتق شده است؛ مثل System.Object که همیشه وجود دارد. هر شیءایی که بر روی حافظهی Heap قرار میگیرد، به یک سری اعضای اضافه هم نیاز دارد که Type Object Pointer و Sync Block Index نامیده میشوند و CLR از آنها برای مدیریت حافظه استفاده میکند. تعداد بایتهای این اعضای اضافه هم با تعداد بایتهای شیء مدنظر جمع میشوند.
- طبق تعداد بایتهای به دست آمده، یک مقدار از حافظهی Heap دریافت میشود.
- دو عضو اضافه که در بند شماره یک به آن اشاره کردیم، آماده سازی میشوند.
- سازندهی شیء صدا زده میشود. سازنده بر اساس نوع ورودی شما انتخاب میشود و در صورت ارجاع به سازندههای والد، ابتدا سازندههای والد صدا زده میشوند و بعد از اینکه همهی سازندهها صدا زده شدند، سازندهی System.Object صدا زده میشود که هیچ کدی ندارد؛ ولی به هر حال عمل Return آن انجام میشود.
بعد از انجام همهی موارد بالا، یک اشاره گر به متغیر شما (در اینجا dotnettips) برگشت داده میشود.