اندازهی قلم متن
تخمین مدت زمان مطالعهی مطلب:
پنج دقیقه
در قسمت دوم، از متغیرهای سراسری، برای ایجاد یک گردش کاری بین دو درخواست ارسالی، استفاده کردیم. در این قسمت میخواهیم با انواع متغیرهای قابل تعریف در Postman آشنا شویم.
متغیرهای سراسری در Postman
برای تعریف متغیرهای سراسری که در تمام برگههای Postman قابل دسترسی باشند، میتوان از متد pm.globals.set در قسمت Tests هر درخواست که پس از پایان درخواست جاری اجرا میشود، استفاده کرد. دراینجا فرصت خواهیم داشت تا مقدار دریافتی از سرور را در یک متغیر ذخیره کنیم. سپس میتوان از این متغیر، در حین ارسال درخواستی دیگر، استفاده کرد که نمونهای از آنرا در قسمت دوم، با تبدیل شیء response به یک شیء جاوا اسکریپتی و استخراج خاصیت uuid آن، مشاهده کردید:
روش دیگر تعریف متغیرهای سراسری، تعریف دستی آنها است. در اینجا با میتوان با کلیک بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه، گزینهی Edit مخصوص Global variables را انتخاب کرد:
که سبب باز شدن صفحهی دیالوگ زیر میشود که در آن میتوان کلید/مقدارهای جدیدی را به صورت دستی و بدون کدنویسی، تعریف و مقدار دهی کرد:
یکی از کاربردهای مهم متغیرهای سراسری، دریافت توکنهای دسترسی پس از لاگین، در یک درخواست و استفادهی از این توکنها در درخواستهای دیگر میباشد.
روش استفادهی از متغیرهای تعریف شده
پس از تعریف این متغیرها، برای دسترسی به آنها میتوان از روش {{variableName}} در قسمتهای مختلف postman استفاده کرد:
در اینجا سه مثال را در مورد امکان استفادهی از متغیرها، در حین ساخت URLها، اجزای هدرها و یا بدنهی درخواست ارسالی به سمت سرور، مشاهده میکنید.
متغیرهای محیطی در Postman
متغیرهای محیطی نیز بسیار شبیه به متغیرهای سراسری هستند، اما میدان دید آنها کمتر است. برای مثال فرض کنید که قصد دارید اطلاعات پایهی تنظیمات سرور و پورت آنها را در بین درخواستهای مختلف تغییر دهید؛ بدون اینکه بخواهید اصل درخواستها تغییری کنند؛ یا اینکه قسمت تعریف متغیرهای سراسری بیش از حد شلوغ شدهاست و قصد دارید آنها را گروه بندی کرده و مورد استفاده قرار دهید.
در ابتدای کار، هیچ محیط خاصی تعریف نشدهاست:
برای تعریف یک محیط جدید میتوان بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه و کلیک بر روی گزینهی Add آن، یک محیط جدید را ایجاد کرد:
در صفحهی باز شده ابتدا باید نامی را برای این محیط جدید انتخاب کرد و سپس میتوان key/valueهایی را مخصوص این محیط، تعریف نمود:
برای ویرایش اطلاعات منتسب به یک محیط، ابتدا باید آنرا از dropdown محیطهای بالای صفحه انتخاب کرد. اکنون با کلیک بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه، لینک ویرایش این محیط انتخاب شده ظاهر میشود:
API کار با متغیرهای محیطی از طریق کد نویسی
تفاوت میدان دید متغیرهای محیطی و متغیرهای سراسری
باید دقت داشت که هر دوی متغیرهای سراسری و محیطی، در تمام برگههای تعریف شده قابل دسترسی میباشند و از این لحاظ تفاوتی بین آنها نیست. اما فرض کنید یک متغیر سراسری را با نام port1 تعریف کردهاید و از آن برای ساخت آدرسی مانند https://localhost:{{port1}} استفاده کردهاید. همچنین دقیقا همین متغیر port1 را در محیط جدیدی به نام Env1 نیز تعریف کردهاید. اگر محیطی انتخاب نشده باشد، port1 به همان متغیر سراسری تعریف شده اشاره میکند.
اما اگر محیط انتخابی را به Env1 تغییر دهیم، اینبار port1، از طریق اطلاعات Env1 تامین شده و مقدار متغیر سراسری تعریف شده را بازنویسی (یا مخفی) میکند. بنابراین در حین کارکردن با محیطی مشخص، متغیرهای محیطی، بر متغیرهای سراسری مقدم هستند.
یک نکته: با نزدیک کردن اشارهگر ماوس، به یک متغیر تعریف شدهی در postman، میتوان میدان دید آنرا به سادگی مشاهده کرد و در این حالت دیگر جای حدس و گمانی باقی نمیماند.
عدم انتشار مقادیر اولیهی حساس، در حین گرفتن خروجیها
اگر به تصاویر فوق دقت کنید، حین تنظیم مقادیر متغیرها، ستون اول، initial value نام دارد و ستون دوم، current value. هنگام گرفتن خروجی از یک مجموعهی Postman، تنها این مقدار اولیه در خروجی وجود خواهد داشت و با دیگران به اشتراک گذاشته میشود. مقدار جاری همانی است که در حین ارسال درخواستها مورد استفاده قرار میگیرد. بنابراین تنها کاربرد initial value، در تهیهی خروجیها است که در انتهای قسمت سوم آنرا بررسی کردیم.
مشکل اینجا است که اگر از متدهای به روز رسانی مقادیر متغیرها استفاده کنیم، هر دو مقدار را تغییر میدهند که ممکن است علاقمند نباشید آنها را به اشتراک بگذارید. برای رفع این مشکل میتوان به منوی File->Settings آن مراجعه و گزینهی Automatically persist variable values را خاموش کرد:
با اینکار تغییر current value توسط متدهای API، سبب تغییر initial value که در exports ظاهر میشوند، نخواهد شد.
متغیرهای سراسری در Postman
برای تعریف متغیرهای سراسری که در تمام برگههای Postman قابل دسترسی باشند، میتوان از متد pm.globals.set در قسمت Tests هر درخواست که پس از پایان درخواست جاری اجرا میشود، استفاده کرد. دراینجا فرصت خواهیم داشت تا مقدار دریافتی از سرور را در یک متغیر ذخیره کنیم. سپس میتوان از این متغیر، در حین ارسال درخواستی دیگر، استفاده کرد که نمونهای از آنرا در قسمت دوم، با تبدیل شیء response به یک شیء جاوا اسکریپتی و استخراج خاصیت uuid آن، مشاهده کردید:
let jsonResponse = pm.response.json(); pm.globals.set("uuid", jsonResponse.uuid);
که سبب باز شدن صفحهی دیالوگ زیر میشود که در آن میتوان کلید/مقدارهای جدیدی را به صورت دستی و بدون کدنویسی، تعریف و مقدار دهی کرد:
برای کار با متغیرهای سراسری، 4 متد زیر در Postman قابل استفاده هستند:
عملکرد | متد |
تعریف و مقدار دهی یک متغیر سراسری | pm.globals.set("varName", "VALUE"); |
دریافت مقدار یک متغیر سراسری | pm.globals.get("varName"); |
پاک کردن یک متغیر سراسری مشخص | pm.globals.unset("varName"); |
حذف تمام متغیرهای سراسری | pm.globals.clear(); |
یکی از کاربردهای مهم متغیرهای سراسری، دریافت توکنهای دسترسی پس از لاگین، در یک درخواست و استفادهی از این توکنها در درخواستهای دیگر میباشد.
روش استفادهی از متغیرهای تعریف شده
پس از تعریف این متغیرها، برای دسترسی به آنها میتوان از روش {{variableName}} در قسمتهای مختلف postman استفاده کرد:
Request URL: http://{{domain}}/users/{{userId}} Headers (key:value): X-{{myHeaderName}}:foo Request body: {"id": "{{userId}}", "name": "John Doe"}
متغیرهای محیطی در Postman
متغیرهای محیطی نیز بسیار شبیه به متغیرهای سراسری هستند، اما میدان دید آنها کمتر است. برای مثال فرض کنید که قصد دارید اطلاعات پایهی تنظیمات سرور و پورت آنها را در بین درخواستهای مختلف تغییر دهید؛ بدون اینکه بخواهید اصل درخواستها تغییری کنند؛ یا اینکه قسمت تعریف متغیرهای سراسری بیش از حد شلوغ شدهاست و قصد دارید آنها را گروه بندی کرده و مورد استفاده قرار دهید.
در ابتدای کار، هیچ محیط خاصی تعریف نشدهاست:
برای تعریف یک محیط جدید میتوان بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه و کلیک بر روی گزینهی Add آن، یک محیط جدید را ایجاد کرد:
در صفحهی باز شده ابتدا باید نامی را برای این محیط جدید انتخاب کرد و سپس میتوان key/valueهایی را مخصوص این محیط، تعریف نمود:
پس از تعریف متغیرهای جدید محیطی و مقادیر آنها، نحوهی استفادهی از این متغیرها دقیقا همانند روشی است که از متغیرهای سراسری استفاده کردیم و توسط روش {{variableName}} قابل دسترسی هستند.
برای ویرایش اطلاعات منتسب به یک محیط، ابتدا باید آنرا از dropdown محیطهای بالای صفحه انتخاب کرد. اکنون با کلیک بر روی دکمهای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه، لینک ویرایش این محیط انتخاب شده ظاهر میشود:
API کار با متغیرهای محیطی از طریق کد نویسی
API دسترسی به متغیرهای محیطی، بسیار شبیه به متغیرهای سراسری است:
عملکرد | متد |
تعریف و مقدار دهی یک متغیر محیطی | pm.environment.set("varName", "VALUE"); |
دریافت مقدار یک متغیر محیطی | pm.environment.get("varName"); |
پاک کردن یک متغیر محیطی مشخص | pm.environment.unset("varName"); |
حذف تمام متغیرهای محیطی | pm.environment.clear(); |
تفاوت میدان دید متغیرهای محیطی و متغیرهای سراسری
باید دقت داشت که هر دوی متغیرهای سراسری و محیطی، در تمام برگههای تعریف شده قابل دسترسی میباشند و از این لحاظ تفاوتی بین آنها نیست. اما فرض کنید یک متغیر سراسری را با نام port1 تعریف کردهاید و از آن برای ساخت آدرسی مانند https://localhost:{{port1}} استفاده کردهاید. همچنین دقیقا همین متغیر port1 را در محیط جدیدی به نام Env1 نیز تعریف کردهاید. اگر محیطی انتخاب نشده باشد، port1 به همان متغیر سراسری تعریف شده اشاره میکند.
اما اگر محیط انتخابی را به Env1 تغییر دهیم، اینبار port1، از طریق اطلاعات Env1 تامین شده و مقدار متغیر سراسری تعریف شده را بازنویسی (یا مخفی) میکند. بنابراین در حین کارکردن با محیطی مشخص، متغیرهای محیطی، بر متغیرهای سراسری مقدم هستند.
یک نکته: با نزدیک کردن اشارهگر ماوس، به یک متغیر تعریف شدهی در postman، میتوان میدان دید آنرا به سادگی مشاهده کرد و در این حالت دیگر جای حدس و گمانی باقی نمیماند.
عدم انتشار مقادیر اولیهی حساس، در حین گرفتن خروجیها
اگر به تصاویر فوق دقت کنید، حین تنظیم مقادیر متغیرها، ستون اول، initial value نام دارد و ستون دوم، current value. هنگام گرفتن خروجی از یک مجموعهی Postman، تنها این مقدار اولیه در خروجی وجود خواهد داشت و با دیگران به اشتراک گذاشته میشود. مقدار جاری همانی است که در حین ارسال درخواستها مورد استفاده قرار میگیرد. بنابراین تنها کاربرد initial value، در تهیهی خروجیها است که در انتهای قسمت سوم آنرا بررسی کردیم.
مشکل اینجا است که اگر از متدهای به روز رسانی مقادیر متغیرها استفاده کنیم، هر دو مقدار را تغییر میدهند که ممکن است علاقمند نباشید آنها را به اشتراک بگذارید. برای رفع این مشکل میتوان به منوی File->Settings آن مراجعه و گزینهی Automatically persist variable values را خاموش کرد:
با اینکار تغییر current value توسط متدهای API، سبب تغییر initial value که در exports ظاهر میشوند، نخواهد شد.