نظرات مطالب
شروع کار با Angular Material ۲
از نسخه 2.0.beta-11، ماژول  MaterialModule حذف شده است. این ماژول تمامی کامپوننتهای پیاده سازی شده را جهت استفاده وارد می‌کرد. از این نسخه به بعد بایستی کامپوننتهای مورد استفاده یکی یکی وارد شوند. به عنوان مثال اگر در برنامه خود فقط از کامپوننت دکمه و چک باکس استفاده می‌کنیم، به شکل زیر عمل میکنیم. 
import {
  MatButtonModule,
  MatCheckboxModule
} from "@angular/material";
به جهت جلوگیری از شلوغی ماژول اصلی برنامه بهتر است ماژول دیگری به شکل زیر تعریف کنیم که کامپوننتهای مورد استفاده در برنامه را مدیریت میکند و ماژول اصلی برنامه تنها از این ماژول استفاده خواهد کرد. (این روش در راهنمای استفاده از Angular Material Design به عنوان یک روش مطرح شده است.)
import {MatButtonModule, MatCheckboxModule} from '@angular/material';

@NgModule({
  imports: [MatButtonModule, MatCheckboxModule],
  exports: [MatButtonModule, MatCheckboxModule],
})
export class MyOwnCustomMaterialModule { }
در این صورت کافی است در AppModule فقط MyOwnCustomMaterialModule را در قسمت imports ذکر کنیم.
نظرات مطالب
فلسفه وجودی بخش finally در try catch چیست؟

- اینکه شما بروز یک مشکل رو با یک عدد منفی از یک متد بازگشت می‌دید یعنی هنوز دید زبان C رو دارید. در دات نت وجود استثناءها دقیقا برای ننوشتن return 0 یا -1 و شبیه به آن هست. در این حالت برنامه خودکار در هر سطحی که باشد، ادامه‌اش متوقف میشه و نیازی نیست تا مدام خروجی یک متد رو چک کرد.

- اینکه در یک متد کانکشنی برقرار شده و بسته شده یعنی ضعف کپسوله سازی مفاهیم ADO.NET. نباید این مسایل رو مدام در تمام متدها تکرار کرد. میشه یک متد عمومی ExecSQL درست کرد بجای تکرار مدام یک سری کد.

- یک سری از اشیاء اینترفیس IDisposable رو پیاده سازی می‌کنند مثل همین شیء اتصالی که ذکر شد. در این حالت میشه از using استفاده کرد بجای try/finally و اون وقت به دوتا using نیاز خواهید داشت یعنی شیء Command هم نیاز به try/finally داره.

نظرات مطالب
ASP.NET MVC #18
در سؤال قبل تنظیمات وب کانفیگ رو می‌خواستید برای چند لاگین. در وب کانفیگ، کار خاصی انجام نمیشه. اونجا فقط مشخص میشه که طول عمر کوکی لاگین چند روز باشه یا پس از لاگین، کاربر به چه صفحه‌ای هدایت شود. به همین جهت عنوان کردم که چطور می‌توان کاربر را به صفحات دیگری با کدنویسی هدایت کرد.
در این سؤال دوم عنوان کردید که کاربران وارد سیستم می‌شوند. حالا من چندتا زیر سیستم دارم. می‌خواهم برای هر زیر سیستم بر اساس «نقش‌های» کاربران (واژه علمی «کاربران خاصی» که عنوان کردید) بتوانند به زیر سیستم خودشون وارد شوند.
باید فیلتر AuthorizeAttribute را سفارشی کنید بر اساس Roleهای مشخص سیستم. اگر زیر سیستمی باید صرفا برای کاربران برای مثال Editor قابل دسترسی باشد، در این کلاس و فیلتر سفارشی مشتق شده از AuthorizeAttribute، اول باید چک کنید که کوکی سفارشی خاص حاصل از ورود موفقیت آمیز به صفحه لاگین دوم، تنظیم شده یا خیر (یا در ساده‌ترین حالت از سشن استفاده کنید). اگر خیر، بر اساس Role مشخص صفحه جاری، به یک صفحه لاگین ثانویه هدایت شود تا کاربر بتواند کوکی یا سشن لازم را پس از لاگین دوم تولید کند.
نظرات مطالب
وادار کردن EF Code first به ساخت بانک اطلاعاتی پیش از شروع به کار برنامه
با سلام
موقعی که برنامه شروع شده و سراغ کانکست میره که اونو چک کنه و دیتابیس رو بسازه این پیغام میده :
The target context 'Common_Infrastructure.ContextCentralSystem' is not constructible. Add a default constructor or provide an implementation of IDbContextFactory. 
با وجودیکه من از این دوحالت استفاده کردم : 
 public ContextCentralSystem(DbConnection db)
            : base(db, true)
        {

        }
        public ContextCentralSystem(string connectionnamestring)
            : base(nameOrConnectionString: connectionnamestring)
        {
           
        }
و میخوام طبق مشخصاتی که سیستم ازکاربرگرفته کانکت کرده و دیتابیسم رو با نامه مثلا XX بسازه ولی این پیغام میگه حتما باید یک ctor پیش فرض پیاده کنی ... که با این وجود رشته‌ی منو قبول نمی‌کنه... اگه لطف کنین ممنون میشم ..... درضمن از فایل app.config هم نمی‌خوام استفاده کنم و برنامه دسکتاپ هستش.
تشکر.
نظرات مطالب
EF Code First #12
با سلام خدمت استاد عزیز
اول از همه بی نهایت از مطالب خوبتون تشکر میکنم.مقالات شما در پیشرفت من فوق العاده تاثیر داشت.برای تشکر فقط میتونم بگم واقعاٌ خسته نباشی و امیدوارم همیشه سلامت باشید.
من این pattern رو در پروژه خودم استفاده کردم و واقعاٌ سودمند بود.من برای validation سمت سرور از data annotation استفاده کردم و هنگام save changes عمل validation فراخوانی و اجرا میشود.اما چون میخواستم code behind رو کاملاٌ خلوت کنم ، exception و مقادیر خروجی validation error رو در ایمپلیمنت اینترفیس بررسی کردم و برای اینکار
_uow.SaveChanges(); 


رو بجای code behind در ایمپلیمنت اینترفیس نوشتم.این روش درست است؟
آیا شما برای چک کردن validation با code first روش دیگری را پیشنهاد میکنید؟البته با توجه به pattern فوق.
در ضمن پروژه بنده asp.net web form می باشد.
با تشکر از استاد و معذرت بخاطر طولانی شدن سوال
نظرات مطالب
متغیرهای استاتیک و برنامه‌های ASP.NET
منظورم از Atomic این است که بیشتر از این نمی‌توانیم یک موجودیت را به اجزاء ریزتر تقسیم کنیم. مثل یک نقش(Role)اتمیک.

صحبت شما درست است ولی در این مورد این مشکلاتی که گفتید ایجاد نمی‌شود. عرض کردم که قبل از اینکه Thread بخواهد به کاربر 2 سپرده شود DataContext نابود شده است. معماری من کمی متفاوت است. فکر میکنم اگر بخواهیم بحث کنیم باید بر سر معماری بحث کنیم.
پاسخ اینکه آیا این معماری درست کار میکند یا نه در این جواب است که آیا امکان دارد دو Thread همزمان به یک شی که دارای ویژگی ThreadStatic است دسترسی پیدا کنند؟ اگر جواب خیر است پس همه چیز مرتب است (التبه کمی توضیح دارد).

و همچنین بله صحبت شما در مورد BLL درست است اما گاهی برای پروژه‌های کوچک بهتر است لایه‌ها با یک شبه BLL که داخل DAL قرار دارد صحبت کنند. البته فکر می‌کنم نمی‌توانم به درستی بیان کنم.

اما در کل شما به یک نکته خیلی خوب اشاره کردید و آن هم امنیت است. چک نکردم اما فکر می‌کنم در صورتی که «برنامه‌نویس خراب کاری کند» ممکن است این سیستم امنیت خوبی نداشته باشد. سعی میکنم برای این موضوع فکری کنم. اگر این مورد جدی باشد و اشتباهات برنامه‌نویس بتواند موجب مشکل شود حتماً از این روش صرف نظر کرده و از همان HttpContext.Current استفاده خواهم کرد.

دیکته من هرگز خوب نبوده و نیست. منظورم از اسرار، رازها نبوده منظورم پافشاری بوده (اصرار) :)

ممنون.
مطالب
CoffeeScript #8

اصطلاحات عمومی CoffeeScript

Includes

برای چک کردن وجود یک مقدار در یک آرایه به طور معمول از indexOf استفاده می‌شود؛ در حالی که تمامی نسخه‌های IE به طور کامل از آن پشتیبانی نمی‌کنند.

var included = (array.indexOf("test") != -1)
CoffeeScript برای حل این مشکل، کلمه‌ی کلیدی in را ارائه کرده است:
included = "test" in array
متاسفانه برای چک کردن یک کلمه در یک متن می‌بایست از indexOf استفاده کرد و از کلمه‌ی کلیدی in نمی‌توان استفاده کرد. همچنین در صورتیکه بخواهید نبود چیزی را چک کنید نیز باید از indexOf استفاده کنید.
included = "a long test string".indexOf("test") isnt -1
و روش بهتر بجای مقایسه با مقدار 1-، استفاده از هک‌های اپراتور بیتی است:
string   = "a long test string"
included = !~ string.indexOf "test"

تکرار Propertyها

در صورتی که به خصوصیات یک شیء چندین بار نیاز داشته باشید، در جاوااسکریپت باید از کلمه‌ی کلیدی in استفاده کنید:

var object = {one: 1, two: 2}
for(var key in object) alert(key + " = " + object[key])
در حالیکه برای پیاده سازی توسط CoffeeScript باید از کلمه‌ی کلیدی of استفاده کرد:
object = {one: 1, two: 2}
alert("#{key} = #{value}") for key, value of object
نتیجه‌ی کامپایل آن می‌شود:
var key, object, value;

object = {
  one: 1,
  two: 2
};

for (key in object) {
  value = object[key];
  alert(key + " = " + value);
}
همانطور که در مثال بالا مشاهده می‌کنید، شما می‌توانید برای دسترسی به کلید و مقدار خصوصیات موجود در شیء، متغیری را برای هر کدام تعریف کنید که ما در اینجا از key  و value استفاده کرده‌ایم.

Min/Max

درست است که این تکنیک مخصوص CoffeeScript نیست، اما اشاره به آن می‌تواند مفید باشد. تابع Math.max و Max.min می‌توانند چندین آرگومان یا یک آرایه را به عنوان ورودی گرفته و بر روی آن محاسبات خود را انجام داده و خروجی را نشان دهند:

Math.max [14, 35, -7, 46, 98]... # 98
Math.min [14, 35, -7, 46, 98]... # -7
نتیجه‌ی آن پس از کامپایل می‌شود:
Math.max.apply(Math, [14, 35, -7, 46, 98]);

Math.min.apply(Math, [14, 35, -7, 46, 98]);
نکته: در صورتیکه آرگومان‌ها یا تعداد خانه‌های آرایه ارسالی زیاد باشند، چون مرورگرها محدودیتی را در تعداد پارامترهای ارسالی به یک تابع دارند، خروجی تولید نخواهد شد.

مطالب
چگونه نرم افزارهای تحت وب سریعتری داشته باشیم؟ قسمت چهارم
قسمت سوم 

12.استفاده از validation سمت کاربر
برای جلوگیری از ارسال و دریافت‌های متناوب اطلاعات به سرور، از validation سمت کاربر استفاده نمایید. فرم‌های html 5 قابلیت‌های چک کردن نوع ورودی‌ها را به صورت خودکار دارد ولی ازاتکای به آن پرهیز کنید چون ممکن است یا کاربران برنامه شما از مرورگری استفاده کنند که از html5 پشتیبانی نکند و یا پشتیبانی کاملی از آن نداشته باشند. برای حل این مشکل می‌توانید از کتابخانه هایی مانند JQuery و ابزارهایی مانند JQuery Validation استفاده کنید. البته در MVC استفاده وسیعی از JQuery Validation شده که می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
فراموش نکنید می‌توانید از ابزارهایی مانند Regex برای چک کردن سختی کلمات عبور و... نیز در JavaScript بهره برداری نمایید. البته دقت کنید که حتما پیامی مرتبط با خطای به وقوع پیوسته در اختیار کاربر قراردهید تا بتواند آن را بر طرف کند در غیر این صورت بنده مسئولیتی راجع به از دست دادن کاربرانتان و یا عصبانیت کارفرما بر عهده نمی‌گیرم!

13.استفاده از validation سمت سرور
حتما به خود می‌گویید نویسنده دچار چندگانگی شخصیت شده است! ولی چنین نیست. این مطلب بیشتر از اینکه در رابطه با ایجاد سرعت بیشتر باشد مربوط به امنیت است. چون validation سمت کاربر به سادگی قابل دور زدن می‌باشد. اگر شما تنها validation را سمت کاربر انجام دهید و سمت سرور از آن چشم پوشی کنید، به سرعت تمام برنامه شما هک می‌شود. لطفا دقت کنید که امنیت را فدای هیچ چیز نکنید. این یک نکته کلیدی است. البته سوای اینکه این یک نکته امنیتی است، validation سمت سرور باعث می‌شود شما بخشی از درخواست‌ها را قبل از انجام process زیاد از گردونه خارج کنید و از ارسال اطلاعات اضافی به بانک و ایجاد سربار اضافی جلوگیری کنید.

14.چک کردن script‌های مورد استفاده سمت کاربر
استفاده از master page‌ها بسیار سرعت کار را زیاد می‌کنند. بیشتر دوستان script‌های سمت کاربر خود را در master page قرار می‌دهند تا در تمامی صفحات لود شوند. این موضوع از طرفی سرعت برنامه نویسی را زیاد می‌کند ولی از طرف دیگر به دلیل اینکه باعث می‌شود فایل‌های script در تمامی صفحات بارگذاری شوند، باعث هدر رفت منابع شبکه شما (و کاربرانتان)، ایجاد سربار حافظه و cpu در سمت کاربر و در نتیجه سرعت پایین‌تر برنامه شما خواهد شد. سخت گیری در این موضوع می‌تواند این باشد که حتی شما function اضافی هم در سمت کاربر نداشته باشید.
برخی ناظران پروژه به این موضوعات دقت زیادی می‌کنند. در پروژه ای که به عنوان ناظر بودم مجری همین کار را انجام داده بود و به دلیل نیاز مبرم کارفرما به سرعت برنامه، این بخش از نظر اینجانب مردود اعلام شده و مجری مجبور به نوشتن دوباره کدهای آن گردید.
نظرات مطالب
VS Code برای توسعه دهندگان ASP.NET Core - قسمت سوم - گردش کاری‌های متداول
یک نکته‌ی تکمیلی: انتخاب Target Framework ترجیح داده شده در VSCode

اگر در حال تهیه‌ی یک کتابخانه‌ی چند Target ای هستید، برای مثال تنظیمات فایل csproj آن چنین شکلی را پیدا می‌کند:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <TargetFrameworks>netstandard2.0;netstandard2.1;netstandard1.3;net451;net461;</TargetFrameworks>
اما مشکلی که با VSCode وجود دارد این است که نمی‌توان Target Framework ترجیح داده شده‌ی در حین توسعه را انتخاب کرد. برای مثال VSCode را وادار کرد که صرفا بر اساس netstandard1.3 در این لیست، کار نمایش خطاهای موجود را انجام دهد. روش انتخاب Target Framework غالب در اینجا، ذکر آن «در ابتدای لیست» است. برای نمونه در مثال فوق، VSCode و افزونه‌ی #C آن بر اساس netstandard2.0 محیط توسعه را آماده می‌کند. اگر می‌خواهید بر اساس netstandard1.3 کار کند، آن‌را در ابتدای لیست قرار دهید.

البته Rider در این زمینه امکانات بیشتری را دارد. برای مثال در status bar آن، امکان انتخاب Target Framework ترجیح داده شده از طریق منویی وجود دارد:
 

نظرات مطالب
کار با SignalR Core از طریق یک کلاینت Angular
یک نکته‌ی تکمیلی   
در صورتی که مثال پست جاری را در Azure  بارگذاری کنید با خطای زیر روبرو می‌شوید :
WebSocket connection to '(ws://your_domanin_name/message/id=number)' 
failed: Error during WebSocket handshake:Unexpected response code: 503
Error: Failed to start the transport 'WebSockets': undefined
بعد از وارد شدن در وب سایت Azure از منوی سمت چپ ، App Service  را انتخاب کنید . در این بخش لیست سرویس‌ها وجود دارد بعد از انتخاب سرویس مربوطه که قرار است از SignalR  استفاده کند ، در صفحه جدید از منوی سمت چپ گزینه  Application settings را انتخاب می‌کنیم با انتخاب این گزینه در سمت راست یک پنل جدید باز میشود که لیست تنظیمات در اینجا قرار دارد . در این لیست Web sockets   را یافته و آن را On  می‌کنیم و در نهایت Save  را می‌زنیم .