<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <configuration> <!-- To customize the asp.net core module uncomment and edit the following section. For more info see https://go.microsoft.com/fwlink/?linkid=838655 --> <system.webServer> <handlers> <remove name="aspNetCore"/> <add name="aspNetCore" path="*" verb="*" modules="AspNetCoreModulev2" resourceType="Unspecified"/> </handlers> <aspNetCore processPath="%LAUNCHER_PATH%" arguments="%LAUNCHER_ARGS%" stdoutLogEnabled="false" stdoutLogFile=".\logs\stdout"> <handlerSettings> <handlerSetting name="experimentalEnableShadowCopy" value="true" /> <handlerSetting name="shadowCopyDirectory" value="../ShadowCopyDirectory/" /> <!-- Only enable handler logging if you encounter issues--> <!--<handlerSetting name="debugFile" value=".\logs\aspnetcore-debug.log" />--> <!--<handlerSetting name="debugLevel" value="FILE,TRACE" />--> </handlerSettings> </aspNetCore> </system.webServer> </configuration>
Class Coupling and Cohesion
تعدادی از قواعد شهودی هم، با Coupling و Cohesion به ترتیب مابین و درون کلاسها، سروکار دارند. تلاش ما در راستای افزایش Cohesion درون کلاسها و سست کردن و کاهش Coupling مابین کلاسها میباشد. این قواعد شهودی همین اهداف را در پارادایم action-oriented، در ارتباط با توابع دارند. هدف از Tight Cohesion (انسجام و چسبندگی قوی) در توابع، انسجام بالا و ارتباط نزدیک مابین کدهای موجود در تابع، میباشد. هدفی که Loose Coupling (اتصال سست و ضعیف، وابستگی ضعیف) در بین توابع دنبال میکند، اشاره دارد به اینکه اگر تابعی قصد استفاده از تابع دیگری را داشته باشد، باید وارد شدن و خروج از آن، از یک نقطه صورت گیرد. این مباحث منجربه مطرح شدن قواعد شهودی از جمله: «یک تابع باید طوری سازماندهی شود که تنها یک دستور return داشته باشد»، در پارادایم action-oriented میشود.
ما در پارادایم شیء گرا، اهداف خود از Loose Coupling و Tight Cohesion را در سطح کلاس مطرح میکنیم. 5 شکل اصلی Coupling مابین کلاسها به شرح زیر میباشد:
- Ni Coupling
- Export Coupling
- Overt Coupling
- Covert Coupling
- Surreptitious Coupling
بهترین حالتی که دو کلاس به طور مطلق هیچ وابستگی به یکدیگر ندارند. در این صورت میتوان یکی کلاسها را حذف کرد، بدون اینکه تأثیری بر روی سایر آنها داشته باشد. البته وجود برنامهای کاربردی با این نوع اتصال ممکن نخواهد بود. بهترین چیزی که میشود با این نوع اتصال ایجاد کرد، Class Libraryای میباشد که شامل مجموعه ای از کلاسهای مستقل بوده، به طوری که هیچ تأثیری بر روی یکدیگر ندارند.
در این شکل از اتصال، یک کلاس به واسط عمومی کلاس دیگر وابسته میباشد؛ به این معنی که از عملیاتی که کلاس مورد نظر در واسط عمومی خود قرار داده است، استفاده میکند.
این نوع اتصال زمانی رخ میدهد که یک کلاس از جزئیات پیاده سازی کلاس دیگر با داشتن اجازه دسترسی از جانب آن، استفاده کند. به عنوان مثال، مکانیزم کلاسهای friend در زبان سی پلاس پلاس، که امکان این را میدهد کلاس X اجازه دوستی به کلاس Y را اعطا کند و در این صورت کلاس Y میتواند به جزئیات پیاده سازی خصوصی کلاس X دسترسی داشته باشد.
این نوع اتصال هم به مانند Overt میباشد؛ با این تفاوت که هیچ اجازه دسترسی به کلاس Y داده نشده است. اگر زبانی داشته باشیم که به کلاس Y اجازه دهد خود را به عنوان دوست کلاس X معرفی کند، در این صورت نوع اتصال بین دو کلاس X و Y از نوع Covert میباشد. به عنوان مثال واقعی، میتوان به استفاده از Reflection در دات نت اشاره کرد.
آخرین نوع اتصال که بدترین حالت هم محسوب میشود، مربوط است به زمانیکه کلاس X به هر طریقی که شده از جزئیات داخلی کلاس Y آگاه باشد و از اعضای عمومی دادهای (public data member) آن کلاس استفاده کند. منظور این است که با تغییر این دادههای کلاس متوجه میشود که بر روی عملیات b از کلاس چه تأثیری میگذارد و با اتکاء به این دستاورد، جزئیات داخلی خود را پیاده سازی میکند و یک اتصال پنهان را با کلاس Y ایجاد کرده است. در این حالت یک وابستگی قوی به صورت پنهان مابین رفتاری از کلاس Y و پیاده سازی کلاس X ایجاد شده است.
اتصال و پیوستگی مابین کلاسها باید از نوع Nil یا Export باشد؛ به این معنی که یک کلاس فقط از واسط عمومی کلاس دیگر استفاده کند یا کاری با آن نداشته باشد. (Classes should only exhibit nil or export coupling with other classes, that is, a class should only use operations in the public interface of another class or have nothing to do with that class.)بجز این دو نوع اتصال، بقیه شکلهای اتصال به طریقی اجازه دسترسی به جزئیات پیاده سازی کلاسها را اعطا میکنند. در نتیجه باعث ایجاد وابستگی مابین پیاده سازی دو کلاس میشوند. این وابستگی ما بین پیاده سازیها به محض نیاز به تغییر پیاده سازی یکی از کلاسها ، باعث به وجود آمدن مشکلات نگهداری خواهند شد.
Cohesion درون کلاسها سعی بر این دارد که مطمئن شود تمام اجزای یک کلاس به شدت باهم مرتبط هستند. تعدادی از قواعد شهودی نیز در ادامه بر این خصوصیت دلالت دارند.
قاعده شهودی 2.8
یک کلاس باید یک و تنها یک Key Abstraction را تسخیر نماید. (A class should capture one and only one key abstraction)یک Key Abstraction به عنوان یک Entity در Domain Model تعریف میشود و اغلب در غالب اسم در اسناد و مشخصات نیازمندیها ظاهر میشوند. هر کدام از آنها باید فقط به یک کلاس نگاشت پیدا کنند. اگر این نگاشت به بیش از یک کلاس انجام گیرد، در نتیجه احتمالا طراح هر تابع را به عنوان یک کلاس تسخیر کرده است. اگر بیش از یک Key Abstraction به یک کلاس نگاشت پیدا کرده باشد، پس احتمالا طراح یک سیستم متمرکز را طراحی کرده است. این کلاسها Vague Classes نامیده میشوند و باید آنها در دو کلاس یا بیشتر، تسخیر شوند.
قاعده شهودی 2.9
داده و رفتار مرتبط را در یک جا (کلاس) نگه دارید. (Keep related data and behavior in one place)در واقع هدفی که این قاعده به دنبال آن میباشد این است که هر دو جزء تشکیل دهنده یک Key Abstraction ، یعنی همان داده و رفتار، باید توسط فقط یک کلاس تسخیر شوند. با نقض این قاعده، توسعه دهنده باید با قرار داد (Convention) خاصی برنامه نویسی کند.
طراح باید کلاسهایی را که مرتبا دادههای مورد نیاز خود را با متدهای get از سایر کلاسها دریافت میکنند، شناسایی کند. زیرا این نوع کلاسها این قاعده شهودی را نقض کردهاند.
مثال واقعی
یا برعکس آن ضد الگوی Anemic Domain Model که ناقض این قاعده میباشد.
در قسمت اول اشاره کردیم این قواعد را به راحتی میتوان در صورت نیاز نقض کرد. بعضی از مواقع نیاز به طراحی فیزیکی است که باعث تغییر در طراحی منطقی شده و چه بسا میتواند باعث نقض هر کدام از این قواعد شهودی نیز شود. اگر به بخش پروژههای سایت رجوع کنید این نقض کاملا مشهود (DomainClasses و ServiceLayer موجود در طراحی فیزیکی آنها) میباشد (بیشتر از Anemic Domain Model استفاده شده است)؛ ولی نمیتوان گفت که این کار اشتباه است.
قاعده شهودی 2.10
اطلاعات نامرتبط به هم را در کلاسهای جدا از هم قرار دهید. ((Spin off nonrelated information into another class (i.e., noncommunicating behavior)
هدف از این قاعده این است که اگر کلاسی داریم که یکسری از متدهایش با بخشی از داده و یکسری دیگر با بخش دیگر دادهها کار میکنند، در واقع شما دو Key Abstraction را به یک کلاس نگاشت کرده اید (Vague Class) و باید آنها را به کلاسهای جدا نگاشت کنید.
به کلاس Dictionary در تصویر زیر توجه کنید.
برای تعداد کمی داده، بهترین پیاده سازی با استفاده از List و در مقابل برای تعداد داده زیاد بهترین پیاده سازی، استفاده از HashTable میباشد. هر یک از این پیاده سازیها، به متدهایی برای add و find کلمات نیاز دارند. طراحی سمت چپ تصویر نشان از نقض این قاعده شهودی دارد.
در طرح سمت چپ، استفاده کننده باید بداند که چقدر داده وارد کند. از طرفی نمایش جزئیات پیاده سازی در نام کلاس هم ایده خوبی نیست (طرح سمت چپ). بهترین راه حل که در مقالات آینده به آنها خواهیم رسید، بحث استفاده از ارث بری میباشد. به این ترتیب، با استفاده از یک کلاس Dictionary که نمایش جزئیات داخلی خود را مخفی کرده و در شرایط لازم نمایش جزئیات داخلی خود را تغییر دهد. منظور این است که استفاده کننده درگیر جزئیات داخلی آن نشود و این جزئیات که کدام نوع PDict یا HDict استفاده خواهد شد، از دید او مخفی باشد.
معرفی تعدادی آنالیز کنندهی کد که به عنوان افزونهی کامپایلر #C قابل استفاده هستند
Microsoft.CodeAnalysis.NetAnalyzers
این افزونه جزئی از SDK دات نت 5 است و نیازی به نصب مجزا را ندارد. البته اگر میخواهید نگارشهای جدیدتر آنرا پیش از یکی شدن با SDKهای بعدی مورد آزمایش قرار دهید، میتوان آنرا به صورت صریحی نیز به کامپایلر معرفی کرد. این افزونهی جایگزین FxCop است و پس از ارائهی آن، FxCop را منسوخ شده اعلام کردند.
Meziantou.Analyzer
یکسری نکات بهبود کیفیت کدها که توسط Meziantou در طی سالهای متمادی جمع آوری شدهاند، تبدیل به افزونهی فوق شدهاند.
Microsoft.VisualStudio.Threading.Analyzers
این افزونه نکاتی را در مورد مشکلات Threading موجود در کدها، گوشزد میکند.
Microsoft.CodeAnalysis.BannedApiAnalyzers
با استفاده از این افزونه میتوان استفادهی از یکسری کدها را ممنوع کرد. برای مثال استفادهی از System.DateTimeOffset.DateTime، در سراسر کدها ممنوع شده و استفادهی از System.DateTimeOffset.UtcDateTime پیشنهاد شود.
AsyncFixer و Asyncify
این دو افزونه، مشکلات متداول در حین کار با کدهای async را گوشزد میکنند.
ClrHeapAllocationAnalyzer
این افزونه مکانهایی از کد را مشخص میکنند که در آنها تخصیص حافظه صورت گرفتهاست. کاهش این مکانها میتواند به بالا رفتن کارآیی برنامه کمک کنند.
SonarAnalyzer.CSharp
مجموعهی معروف Sonar، که تعداد قابل ملاحظهای بررسی کنندهی کد را به پروژهی شما اضافه میکنند.
روش معرفی سراسری افزونههای فوق به تمام پروژههای یک Solution
میتوان تنظیمات زیر را به یک تک پروژه اعمال کرد که برای اینکار نیاز است فایل csproj آنرا ویرایش نمود و یا میتوان یک تک فایل ویژه را به نام Directory.Build.props ایجاد کرد و آنرا به صورت زیر تکمیل نمود. محل قرارگیری این فایل، در ریشهی Solution و در کنار فایل sln میباشد.
<Project> <PropertyGroup> <AnalysisLevel>latest</AnalysisLevel> <AnalysisMode>AllEnabledByDefault</AnalysisMode> <CodeAnalysisTreatWarningsAsErrors>true</CodeAnalysisTreatWarningsAsErrors> <EnableNETAnalyzers>true</EnableNETAnalyzers> <EnforceCodeStyleInBuild>true</EnforceCodeStyleInBuild> <Nullable>enable</Nullable> <TreatWarningsAsErrors>true</TreatWarningsAsErrors> <RunAnalyzersDuringBuild>true</RunAnalyzersDuringBuild> <RunAnalyzersDuringLiveAnalysis>true</RunAnalyzersDuringLiveAnalysis> <!-- CA2007: Consider calling ConfigureAwait on the awaited task MA0004: Use Task.ConfigureAwait(false) as the current SynchronizationContext is not needed CA1056: Change the type of property 'Url' from 'string' to 'System.Uri' CA1054: Change the type of parameter of the method to allow a Uri to be passed as a 'System.Uri' object CA1055: Change the return type of method from 'string' to 'System.Uri' --> <NoWarn>$(NoWarn);CA2007;CA1056;CA1054;CA1055;MA0004</NoWarn> <NoError>$(NoError);CA2007;CA1056;CA1054;CA1055;MA0004</NoError> <Deterministic>true</Deterministic> <Features>strict</Features> <ReportAnalyzer>true</ReportAnalyzer> </PropertyGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.CodeAnalysis.NetAnalyzers" Version="5.0.1"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> <PackageReference Include="Meziantou.Analyzer" Version="1.0.639"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> <PackageReference Include="Microsoft.VisualStudio.Threading.Analyzers" Version="16.8.55"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> <PackageReference Include="Microsoft.CodeAnalysis.BannedApiAnalyzers" Version="3.3.2"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> <PackageReference Include="AsyncFixer" Version="1.3.0"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> <PackageReference Include="Asyncify" Version="0.9.7"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> <PackageReference Include="ClrHeapAllocationAnalyzer" Version="3.0.0"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> <PackageReference Include="SonarAnalyzer.CSharp" Version="8.16.0.25740"> <PrivateAssets>all</PrivateAssets> <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets> </PackageReference> </ItemGroup> <ItemGroup> <AdditionalFiles Include="$(MSBuildThisFileDirectory)BannedSymbols.txt" Link="Properties/BannedSymbols.txt" /> </ItemGroup> </Project>
- در تنظیمات فوق، مواردی مانند AnalysisLevel، در مطلب «کامپایلر C# 9.0، خطاها و اخطارهای بیشتری را نمایش میدهد» پیشتر بررسی شدهاند.
- در اینجا Nullable به true تنظیم شدهاست. اگر قرار است یک پروژهی جدید را شروع کنید، بهتر است این ویژگی را نیز فعال کنید. بسیاری از APIهای دات نت 5 جهت مشخص سازی خروجی نال و یا غیرنال آنها، بازنویسی و تکمیل شدهاند و بدون استفاده از این ویژگی، بسیاری از راهنماییهای ارزندهی دات نت 5 را از دست خواهید داد. اساسا بدون فعالسازی این ویژگی، از قابلیتهای #C مدرن استفاده نمیکنید.
- وجود این PackageReference ها، به معنای بالا رفتن حجم نهایی قابل ارائهی پروژه نیست؛ چون به صورت PrivateAssets و analyzers تعریف شدهاند و فقط در حین پروسهی کامپایل، جهت ارائهی راهنماییهای بیشتر، تاثیرگذار خواهند بود.
- این تنظیمات طوری چیده شدهاند که تا حد ممکن «درد آور» باشند! برای اینکار CodeAnalysisTreatWarningsAsErrors و TreatWarningsAsErrors به true تظیم شدهاند تا حتی اخطارها نیز به صورت خطای کامپایلر گزارش شوند؛ تا مجبور به رفع آنها شویم.
- در اینجا فایل BannedSymbols.txt را نیز مشاهده میکنید که مرتبط است به BannedApiAnalyzers. میتوان در کنار فایل Directory.Build.props، فایل جدید BannedSymbols.txt را با این محتوا ایجاد کرد:
# https://github.com/dotnet/roslyn-analyzers/blob/master/src/Microsoft.CodeAnalysis.BannedApiAnalyzers/BannedApiAnalyzers.Help.md P:System.DateTime.Now;Use System.DateTime.UtcNow instead P:System.DateTimeOffset.Now;Use System.DateTimeOffset.UtcNow instead P:System.DateTimeOffset.DateTime;Use System.DateTimeOffset.UtcDateTime instead
روش کاهش تعداد خطاهای نمایش داده شده
اگر از فایل Directory.Build.props فوق استفاده کرده و یکبار دستور dotnet restore را جهت بازیابی وابستگیهای آن اجرا کنید، با تعداد خطاهایی که در IDE خود مشاهده خواهید کرد، شگفتزده خواهید شد! به همین جهت برای کنترل آنها میتوان فایل جدید editorconfig. را به نحو زیر در کنار فایل Directory.Build.props ایجاد و تکمیل کرد:
[*.cs] # MA0026 : Complete the task dotnet_diagnostic.MA0026.severity = suggestion # CA1308: In method 'urlToLower', replace the call to 'ToLowerInvariant' with 'ToUpperInvariant' (CA1308) dotnet_diagnostic.CA1308.severity = suggestion # CA1040: Avoid empty interfaces dotnet_diagnostic.CA1040.severity = suggestion # CA1829 Use the "Count" property instead of Enumerable.Count() dotnet_diagnostic.CA1829.severity = suggestion # Use 'Count' property here instead. dotnet_diagnostic.S2971.severity = suggestion # S1135 : Complete the task dotnet_diagnostic.S1135.severity = suggestion # S2479: Replace the control character at position 7 by its escape sequence dotnet_diagnostic.S2479.severity = suggestion # CA2007: Consider calling ConfigureAwait on the awaited task dotnet_diagnostic.CA2007.severity = none # MA0004: Use Task.ConfigureAwait(false) as the current SynchronizationContext is not needed dotnet_diagnostic.MA0004.severity = none # CA1056: Change the type of property 'Url' from 'string' to 'System.Uri' dotnet_diagnostic.CA1056.severity = suggestion # CA1054: Change the type of parameter of the method to allow a Uri to be passed as a 'System.Uri' object dotnet_diagnostic.CA1054.severity = suggestion # CA1055: Change the return type of method from 'string' to 'System.Uri' dotnet_diagnostic.CA1055.severity = suggestion # S4457: Split this method into two, one handling parameters check and the other handling the asynchronous code. dotnet_diagnostic.S4457.severity = none # AsyncFixer01: Unnecessary async/await usage dotnet_diagnostic.AsyncFixer01.severity = suggestion # AsyncFixer02: Long-running or blocking operations inside an async method dotnet_diagnostic.AsyncFixer02.severity = error # VSTHRD103: Call async methods when in an async method dotnet_diagnostic.VSTHRD103.severity = error # AsyncFixer03: Fire & forget async void methods dotnet_diagnostic.AsyncFixer03.severity = error # VSTHRD100: Avoid async void methods dotnet_diagnostic.VSTHRD100.severity = error # VSTHRD101: Avoid unsupported async delegates dotnet_diagnostic.VSTHRD101.severity = error # VSTHRD107: Await Task within using expression dotnet_diagnostic.VSTHRD107.severity = error # AsyncFixer04: Fire & forget async call inside a using block dotnet_diagnostic.AsyncFixer04.severity = error # VSTHRD110: Observe result of async calls dotnet_diagnostic.VSTHRD110.severity = error # VSTHRD002: Avoid problematic synchronous waits dotnet_diagnostic.VSTHRD002.severity = suggestion # MA0045: Do not use blocking call (make method async) dotnet_diagnostic.MA0045.severity = suggestion # AsyncifyInvocation: Use Task Async dotnet_diagnostic.AsyncifyInvocation.severity = error # AsyncifyVariable: Use Task Async dotnet_diagnostic.AsyncifyVariable.severity = error # VSTHRD111: Use ConfigureAwait(bool) dotnet_diagnostic.VSTHRD111.severity = none # MA0022: Return Task.FromResult instead of returning null dotnet_diagnostic.MA0022.severity = error # VSTHRD114: Avoid returning a null Task dotnet_diagnostic.VSTHRD114.severity = error # VSTHRD200: Use "Async" suffix for async methods dotnet_diagnostic.VSTHRD200.severity = suggestion # MA0040: Specify a cancellation token dotnet_diagnostic.MA0032.severity = suggestion # MA0040: Flow the cancellation token when available dotnet_diagnostic.MA0040.severity = suggestion # MA0079: Use a cancellation token using .WithCancellation() dotnet_diagnostic.MA0079.severity = suggestion # MA0080: Use a cancellation token using .WithCancellation() dotnet_diagnostic.MA0080.severity = error #AsyncFixer05: Downcasting from a nested task to an outer task. dotnet_diagnostic.AsyncFixer05.severity = error # ClrHeapAllocationAnalyzer ---------------------------------------------------- # HAA0301: Closure Allocation Source dotnet_diagnostic.HAA0301.severity = suggestion # HAA0601: Value type to reference type conversion causing boxing allocation dotnet_diagnostic.HAA0601.severity = suggestion # HAA0302: Display class allocation to capture closure dotnet_diagnostic.HAA0302.severity = suggestion # HAA0101: Array allocation for params parameter dotnet_diagnostic.HAA0101.severity = suggestion # HAA0603: Delegate allocation from a method group dotnet_diagnostic.HAA0603.severity = suggestion # HAA0602: Delegate on struct instance caused a boxing allocation dotnet_diagnostic.HAA0602.severity = suggestion # HAA0401: Possible allocation of reference type enumerator dotnet_diagnostic.HAA0401.severity = silent # HAA0303: Lambda or anonymous method in a generic method allocates a delegate instance dotnet_diagnostic.HAA0303.severity = silent # HAA0102: Non-overridden virtual method call on value type dotnet_diagnostic.HAA0102.severity = silent # HAA0502: Explicit new reference type allocation dotnet_diagnostic.HAA0502.severity = none # HAA0505: Initializer reference type allocation dotnet_diagnostic.HAA0505.severity = silent
dotnet_diagnostic.CA1308.severity = suggestion
یک نکته: در ویندوز نمیتوانید یک فایل تنها پسوند دار را به صورت معمولی در windows explorer ایجاد کنید. نام این فایل را به صورت .editorconfig. با دو نقطهی ابتدایی و انتهایی وارد کنید. خود ویندوز نقطهی پایانی را حذف میکند.
روش صرفنظر کردن از یک خطا، تنها در یک قسمت از کد
فرض کنید نمیخواهید خطای CA1052 را تبدیل به یک suggestion سراسری کنید و فقط میخواهید که در قطعهی خاصی از کدهای خود، آنرا خاموش کنید. به همین جهت بجای اضافه کردن آن به فایل editorconfig.، باید از ویژگی SuppressMessage به صورت زیر استفاده نمائید:
[SuppressMessage("Microsoft.Usage", "CA1052:Type 'Program' is a static holder type but is neither static nor NotInheritable", Justification = "We need it for our integration tests this way.")] [SuppressMessage("Microsoft.Usage", "RCS1102:Type 'Program' is a static holder type but is neither static nor NotInheritable", Justification = "We need it for our integration tests this way.")] [SuppressMessage("Microsoft.Usage", "S1118:Type 'Program' is a static holder type but is neither static nor NotInheritable", Justification = "We need it for our integration tests this way.")] public class Program { }
آغاز کار با الکترون
فرآیندها (Processes) در الکترون به دو بخش تقسیم میشوند:
یک. فرآیند اصلی (Main Process) که همان فایل جاوااسکریپتی است و توسط main، در فایل package.json مشخص شدهاست .فرآیند اصلی تنها فرآیندی است که قابلیت دسترسی به امکانات گرافیکی سیستم عامل را از قبیل نوتیفیکشن ها، دیالوگها ،Tray و ... دارد. فرآیند اصلی میتواند با استفاده از شیء BrowserWindow که در قسمت قبلی کاربرد آن را مشاهده کردیم، render process را ایجاد کند. با هر بار ایجاد یک نمونه از این شیء، یک Render Process ایجاد میشود.
دو. فرآیند رندر (Render Process): از آنجا که الکترون از کرومیوم استفاده میکند و کرومیوم شامل معماری چند پردازشی است، هر صفحهی وب میتواند پردازش خود را داشته باشد که به آن Render Process میگویند. به طور معمول در مرورگرها، صفحات وب در محیطی به نام SandBox اجرا میشوندکه اجازه دسترسی به منابع بومی را ندارند. ولی از آنجا که الکترون میتواند از Node.js استفاده کند، قابلیت دسترسی به تعاملات سطح پایین سیستم عامل را نیز داراست.
در فرآیند اصلی، پنجرهها توسط BrowserWindow ایجاد میشوند و هر پنجرهای که صفحه وبی را برای خودش باز میکند، شامل Render Process خودش است و هر پنجرهای که کارش خاتمه یابد، فرآیند مربوط به خودش به اتمام میرسد. فرآیند اصلی، همه صفحات وب به همراه Render Process مربوط به خودشان را مدیریت میکند و هر فرآیند رندر، از دیگری مجزا و محافظت شده است و تنها تمرکزش بر روی صفحه وبی است که متعلق به خودش است.
در ابتدا قصد داریم یک منو برای برنامهی خود درست کنیم. برای ساخت منو، راههای متفاوتی وجود دارند که فعلا ما راه استفاده از template را بر میگزینیم که به صورت یک آرایه نوشته میشود. کدهای زیر را در فایل index.js یا هر اسمی که برای آن انتخاب کردهاید بنویسید:
const electron = require('electron'); const {app,dialog,BrowserWindow,Menu,shell} = electron; let win; app.on('ready', function () { win = new BrowserWindow({width: 800, height: 600}); win.loadURL(`file://${__dirname}/index.html`); var app_menu=[ { label:'پرونده', submenu:[ { label:'باز کردن', accelerator:'CmdOrCtrl+O', click:()=>{ } }, { label:'ذخیره', accelerator:'CmdOrCtrl+S', click:()=>{ } } ] }, { label:'سیستم', submenu:[ { label:'درباره ما', click:()=> { shell.openExternal('https://www.dntips.ir'); } }, { label:'خروج', accelerator:'CmdOrCtrl+X', click:()=> { win=null; app.quit(); } } ] } ];
در خطوط بعدی، یک کار اضافهتر را جهت آشنایی بیشتر انجام میدهیم. قصد داریم اگر سیستم عامل مکینتاش بود، نام برنامه هم در ابتدای نوار منو نمایش داده شود. به همین جهت در ادامه خطوط زیر را اضافه میکنیم:
if(process.platform=="darwin") { const app_name=app.getName(); app_menu.unshift({ label:app_name }) }
ویندوز | win32 حتی اگر 64 بیتی باشد. |
لینوکس | linux |
مک | darwin |
فری بی اس دی | freebsd |
سولاریس | sunos |
دستو shell در بالا به شما اجازه میدهد با محیط دسکتاپ، یکپارچگی خود
را حفظ کنید و دستوراتی از قبیل باز کردن url، باز کردن یک مسیر دایرکتوری،
باز کردن یک فایل، انتقال فایل به سطل آشغال یا بازیافت و صدای بوق سیستم
(بیپ) را به شما میدهد. مستندات این شیء را در اینجا مطالعه فرمایید.
{ label:'خروج', accelerator:'CmdOrCtrl+X', role:'close' }
در انتها با اجرای دو دستور زیر، منو ساخته میشود:
var menu=Menu.buildFromTemplate(app_menu); Menu.setApplicationMenu(menu);
حال قصد داریم برای زیرمنوی «باز کردن فایل» یک دیالوگ open درخواست کنیم. برای این کار از شیء dialog استفاده میکنیم. پس خطوط زیر را به رویداد کلیک این زیرمنو اضافه میکنیم:
dialog.showOpenDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']}, {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`}); });
برای قسمت ذخیره هم کد زیر را مینویسیم:
dialog.showSaveDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; });
حال بهتر است این دیالوگهای جاری را هدفمند کنیم و بتوانیم فایلهای متنی را به کاربر نمایش دهیم، یا آنها را ذخیره کنیم. به همین علت فایل html زیر را نوشته و طبق دستوری که در مقاله «آشنایی با الکترون» فرا گرفتیم، آن را نمایش میدهیم:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta charset="utf-8"> <title></title> </head> <body> Fie Content:<br/> <textarea id="TextFile" cols="100" rows="50"></textarea> </body> </html>
کاری که میخواهیم انجام دهیم این است که فایل متنی را باز کرده و محتوای آن را در کادر متنی نشان دهیم و موقع ذخیره نیز محتوای نوشته شده در کادر متنی را در فایلی ذخیره کنیم. از آنجا که main Process به المانهای DOM یا Render Process دسترسی ندارد، باید از طریقی، ارتباط آن را برقرار کنیم. یکی از راههای برقراری این ارتباط، IPC است. IPC در واقع یک فرستنده و یک شنونده است که هر کدام در یک سمت قرار گرفته اند. فرستنده پیام را تحت یک عنوان ارسال میکند و شنونده منتظر دریافت پیامی تحت همان عنوان میماند و پیام دریافتی را پاسخ میدهد. در این مقاله، ما فقط قسمتی از این نوع ارتباطات را بررسی میکنیم.
در نتیجه محتوای callback کدهای دیالوگ open و save را به شکل زیر تغییر میدهیم:
Open
dialog.showOpenDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']}, {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; win.webContents.send('openFile',filename); // dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`}); });
dialog.showSaveDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; win.webContents.send('saveFile',filename); });
برای ایجاد شنونده هم کد زیر را به فایل index.html اضافه میکنیم:
<script> const {ipcRenderer} = require('electron'); var fs=require('fs'); ipcRenderer.on('openFile', (event, arg) => { var content= fs.readFileSync(String(arg),'utf8'); document.getElementById("TextFile").value=content; }); ipcRenderer.on('saveFile', (event, arg) =>{ var content=document.getElementById("TextFile").value; fs.writeFileSync(String(arg),content,'utf8'); alert('ذخیره شد'); }); </script>
در اینجا شوندههایی را از نوع ipcRenderer ایجاد میکنیم و با استفاده از متد on، به پیامهایی تحت عنوانهای مشخص شده گوش فرا میدهیم. پیامهای ارسالی را که حاوی آدرس فایل میباشند، به شیءای که از نوع fs میباشد، میدهند و آنها را میخوانند یا مینویسند. خواندن و نوشتن فایل، به صورت همزمان صورت میگیرد. ولی اگر دوست دارید که به صورت غیر همزمان پیامی را بخوانید یا بنویسید، باید عبارت Sync را از نام متدها حذف کنید و یک callback را به عنوان پارامتر دوم قرار دهید و محتوای آن را از طریق نوشتن یک پارامتر در سازنده دریافت کنید.
فایلهای پروژه
دریافت و نصب Awesomium
پروژه Awesomium دارای یک SDK است که از اینجا قابل دریافت میباشد. بعد از نصب آن در مسیر Awesomium SDK\1.7.3.0\wrappers\Awesomium.NET\Assemblies\Packed میتوانید محصور کنندهی دات نتی آنرا مشاهده کنید. منظور از Packed در اینجا، استفاده از DLLهای فشرده شدهی native آن است که در مسیر Awesomium SDK\1.7.3.0\build\bin\packed کپی شدهاند. بنابراین برای توزیع این نوع برنامهها نیاز است اسمبلی دات نتی Awesomium.Core.dll به همراه دو فایل بومی icudt.dll و awesomium.dll ارائه شوند.
تهیه تصاویر سایتها به کمک Awesomium.NET
پس از نصب Awesomium اگر به مسیر Documents\Awesomium SDK Samples\1.7.3.0\Awesomium.NET\Samples\Core\CSharp\BasicSample مراجعه کنید، مثالی را در مورد تهیه تصاویر سایتها به کمک Awesomium.NET، مشاهده خواهید کرد. خلاصهی آن چند سطر ذیل است:
try { using (WebSession mywebsession = WebCore.CreateWebSession( new WebPreferences() { CustomCSS = "::-webkit-scrollbar { visibility: hidden; }" })) { using (var view = WebCore.CreateWebView(1240, 1000, mywebsession)) { view.Source = new Uri("https://site.com/"); bool finishedLoading = false; view.LoadingFrameComplete += (s, e) => { if (e.IsMainFrame) finishedLoading = true; }; while (!finishedLoading) { Thread.Sleep(100); WebCore.Update(); } using (var surface = (BitmapSurface)view.Surface) { surface.SaveToJPEG("result.jpg"); } } } } finally { WebCore.Shutdown(); }
مشکل! این روش در برنامههای ASP.NET کار نمیکند!
مثال همراه آن یک مثال کنسول ویندوزی است و به خوبی کار میکند؛ اما در برنامههای وب پس از چند روز سعی و خطا مشخص شد که:
الف) WebCore.Shutdown فقط باید در پایان کار یک برنامه فراخوانی شود. یعنی اصلا نیازی نیست تا در برنامههای وب فراخوانی شود.
System.InvalidOperationException: You are attempting to re-initialize the WebCore. The WebCore must only be initialized once per process and must be shut down only when the process exits.
System.AccessViolationException: Attempted to read or write protected memory. This is often an indication that other memory is corrupt. at Awesomium.Core.NativeMethods.WebCore_CreateWebView_1(HandleRef jarg1, Int32 jarg2, Int32 jarg3, HandleRef jarg4)
خطای فوق هم از آن نوع خطاهایی است که پروسهی IIS را درجا خاموش میکند.
استفاده از Awesomium در یک ترد پس زمینه
راه حلی که نهایتا پاسخ داد و به خوبی و پایدار کار میکند، شامل ایجاد یک ترد مجزای Awesomium در زمان آغاز برنامهی وب و زنده نگه داشتن آن تا زمان پایان کار برنامه است.
using System; using System.Collections.Concurrent; using System.IO; using System.Threading; using System.Web; using Awesomium.Core; namespace AwesomiumWebModule { public class AwesomiumModule : IHttpModule { private static readonly Thread WorkerThread = new Thread(awesomiumWorker); private static readonly ConcurrentQueue<AwesomiumRequest> TaskQueue = new ConcurrentQueue<AwesomiumRequest>(); private static bool _isRunning = true; static AwesomiumModule() { WorkerThread.Start(); } private static void awesomiumWorker() { while (_isRunning) { if (TaskQueue.Count != 0) { AwesomiumRequest outRequest; if (TaskQueue.TryDequeue(out outRequest)) { var img = AwesomiumThumbnail.FetchWebPageThumbnail(outRequest); File.WriteAllBytes(outRequest.SavePath, img); Thread.Sleep(500); } } Thread.Sleep(5); } } public void Dispose() { _isRunning = false; WebCore.Shutdown(); } public void Init(HttpApplication context) { context.EndRequest += endRequest; } static void endRequest(object sender, EventArgs e) { var url = HttpContext.Current.Items[Constants.AwesomiumRequest] as AwesomiumRequest; if (url!=null) { TaskQueue.Enqueue(url); } } } }
نمونهی استفاده از آن، در سمت یک برنامهی وب نیز به صورت زیر است. ابتدا ماژول تهیه شده باید در برنامه ثبت شود:
<?xml version="1.0"?> <configuration> <system.web> <compilation debug="true" targetFramework="4.0" /> <httpModules> <add name="AwesomiumWebModule" type="AwesomiumWebModule.AwesomiumModule"/> </httpModules> </system.web> <system.webServer> <validation validateIntegratedModeConfiguration="false"/> <modules> <add name="AwesomiumWebModule" type="AwesomiumWebModule.AwesomiumModule"/> </modules> </system.webServer> </configuration>
protected void btnStart_Click(object sender, EventArgs e) { var host = new Uri(txtUrl.Text).Host; HttpContext.Current.Items.Add(Constants.AwesomiumRequest, new AwesomiumRequest { Url = txtUrl.Text, SavePath = Path.Combine(HttpRuntime.AppDomainAppPath, "App_Data\\Thumbnails\\" + host + ".jpg"), TempDir = Path.Combine(HttpRuntime.AppDomainAppPath, "App_Data\\Temp") }); lblInfo.Text = "Please wait. Your request will be served shortly."; }
Url، آدرس وب سایتی است که میخواهید تصویر آن تهیه شود. SavePath مسیر کامل فایل jpg نهایی است که قرار است دریافت و ذخیره گردد. TempDir محل ذخیره سازی فایلهای موقتی Awesomium است. Awesomium یک سری کوکی، تصاویر و فایلهای هر سایت را به این ترتیب کش کرده و در دفعات بعدی سریعتر عمل میکند.
پروژهی کامل آنرا از اینجا میتوانید دریافت کنید:
AwesomiumWebApplication_V1.0.zip
- لیست زبانهای برنامه نویسی محبوب در ماه آوریل 2009؛ سی شارپ یک پله صعود نسبت به سال قبل، زبان برنامه نویسی MATLAB مجددا وارد لیست شده
- اولین محصول نگارش 2010 مایکروسافت برای دریافت، exchange server 2010 beta (میل سرور)
سایر اولین سری محصولات 2010 ، شامل Microsoft Office 2010 ، Microsoft Visio 2010 و Microsoft Project 2010 خواهند بود.
- مجموعه انتشارات مایکروسافت 25 امین سالگرد تاسیس خود را جشن میگیرد. به همین منظور دو کتاب زیر را به رایگان برای دریافت قرار دادهاند:
عنوانی رو که براش انتخاب کردن جالب است "the world's most advanced open source database"
تولید MiniDump در برنامههای دات نت
خلاصهی روش تولید MiniDump در پروژهی Orleans به صورت زیر است:
الف) حالتهای مختلف تولید فایل دامپ که مقادیر آن قابلیت Or شدن را دارا هستند:
[Flags] public enum MiniDumpType { MiniDumpNormal = 0x00000000, MiniDumpWithDataSegs = 0x00000001, MiniDumpWithFullMemory = 0x00000002, MiniDumpWithHandleData = 0x00000004, MiniDumpFilterMemory = 0x00000008, MiniDumpScanMemory = 0x00000010, MiniDumpWithUnloadedModules = 0x00000020, MiniDumpWithIndirectlyReferencedMemory = 0x00000040, MiniDumpFilterModulePaths = 0x00000080, MiniDumpWithProcessThreadData = 0x00000100, MiniDumpWithPrivateReadWriteMemory = 0x00000200, MiniDumpWithoutOptionalData = 0x00000400, MiniDumpWithFullMemoryInfo = 0x00000800, MiniDumpWithThreadInfo = 0x00001000, MiniDumpWithCodeSegs = 0x00002000, MiniDumpWithoutManagedState = 0x00004000 }
ب) متد توکار ویندوز برای تولید فایل دامپ
public static class NativeMethods { [DllImport("Dbghelp.dll")] public static extern bool MiniDumpWriteDump( IntPtr hProcess, int processId, IntPtr hFile, MiniDumpType dumpType, IntPtr exceptionParam, IntPtr userStreamParam, IntPtr callbackParam); }
ج) فراخوانی متد تولید دامپ در برنامه
در اینجا نحوهی استفاده از enum و متد MiniDumpWriteDump ویندوز را مشاهده میکنید:
public static class DebugInfo { public static void CreateMiniDump( string dumpFileName, MiniDumpType dumpType = MiniDumpType.MiniDumpNormal) { using (var stream = File.Create(dumpFileName)) { var process = Process.GetCurrentProcess(); // It is safe to call DangerousGetHandle() here because the process is already crashing. NativeMethods.MiniDumpWriteDump( process.Handle, process.Id, stream.SafeFileHandle.DangerousGetHandle(), dumpType, IntPtr.Zero, IntPtr.Zero, IntPtr.Zero); } } public static void CreateMiniDump(MiniDumpType dumpType = MiniDumpType.MiniDumpNormal) { const string dateFormat = "yyyy-MM-dd-HH-mm-ss-fffZ"; // Example: 2010-09-02-09-50-43-341Z var thisAssembly = Assembly.GetEntryAssembly() ?? Assembly.GetCallingAssembly(); var dumpFileName = string.Format(@"{0}-MiniDump-{1}.dmp", thisAssembly.GetName().Name, DateTime.UtcNow.ToString(dateFormat, CultureInfo.InvariantCulture)); var path = Path.Combine(getApplicationPath(), dumpFileName); CreateMiniDump(path, dumpType); } private static string getApplicationPath() { return HttpContext.Current != null ? HttpRuntime.AppDomainAppPath : Path.GetDirectoryName(Assembly.GetExecutingAssembly().Location); } }
یک مثال:
class Program { static void Main(string[] args) { try { var zero = 0; Console.WriteLine(1 / zero); } catch (Exception ex) { Console.Write(ex); DebugInfo.CreateMiniDump(dumpType: MiniDumpType.MiniDumpNormal | MiniDumpType.MiniDumpWithPrivateReadWriteMemory | MiniDumpType.MiniDumpWithDataSegs | MiniDumpType.MiniDumpWithHandleData | MiniDumpType.MiniDumpWithFullMemoryInfo | MiniDumpType.MiniDumpWithThreadInfo | MiniDumpType.MiniDumpWithUnloadedModules); throw; } } }
نحوهی بررسی فایلهای dump
الف) با استفاده از Visual studio 2013
از به روز رسانی سوم VS 2013 به بعد، فایلهای dump را میتوان داخل خود VS.NET نیز آنالیز کرد (^ و ^ و ^). برای نمونه تصویر ذیل، حاصل کشودن فایل کرش مثال فوق است:
در اینجا اگر بر روی لینک debug managed memory کلیک کنید، پس از چند لحظه، آنالیز کامل اشیاء موجود در حافظه را در حین تهیهی دامپ تولیدی، میتوان مشاهده کرد. این مورد برای آنالیز نشتیهای حافظهی یک برنامه بسیار مفید است.
ب) استفاده از برنامهی Debug Diagnostic Tool
برنامهی Debug Diagnostic Tool را از اینجا میتوانید دریافت کنید. این برنامه نیز قابلیت آنالیز فایلهای دامپ را داشته و اطلاعات بیشتری را پس از آنالیز ارائه میدهد.
برای نمونه پس از آنالیز فایل دامپ تهیه شده توسط این برنامه، خروجی ذیل حاصل میشود:
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
MiniDumpTest.zip
- free - List of freely available programming books - Stack Overflow | stackoverflow.com
- افزونه گوگل پلاس کروم | chrome.google.com
- آمار سورس فورج در مورد تعداد کاربران از سیستم عاملهای مختلف | sourceforge.net
- انتشار SQL Server 2012 RC | blogs.technet.com
- بدنبال دلیل برای ادامه کار با NHibernate | www.linkedin.com
- دسکتاپ ویندوز 7 خود را بهتر مدیریت کنید | www.hanselman.com
- ساخت یک RSS Reader با دات نت میکرو فریم ورک | channel9.msdn.com
- فسلفهی وجودی IL چیست؟ چرا کدهای دات نت از همان ابتدا مستقیما به زبان ماشین ترجمه نمیشوند؟ | blogs.msdn.com
- کدهای CSS را در ویژوال استودیو سریعتر تایپ کنید | madskristensen.net
Install-Package Notificatio.TelegramClient
var api = NotificatioApi.Initialize(" Your Hash_Key"); api.SendMessage("Phone Number", "this is a test Message");
$.ajax({ url: "http://www.api.notificatio.me/v1/user/message", type: "POST", dataType: "json", crossDomaint: true, data: { phoneNumber: "your_phone_number", apiHash: "your_api_hash", message: "your_message" }, cache: false, success: function() { // Your code to handle success message sent }, error: function(error) { // Your code to handle error } });
SignalR
Async library for .NET to help build real-time, multi-user interactive web applications.
The real-time web is a set of technologies and practices that enable users to receive information as soon as it is published by its authors, rather than requiring that they or their software check a source periodically for updates.
- تکنولوژی جدید WebSocket (^) که خوشبختانه پشتیبانی کاملی از اون در دات نت 4.5 (چهار نقطه پنج! نه چهار و نیم!) وجود داره. اما تمام مرورگرها و تمام وب سرورها از این تکنولوژی پشتیبانی نمیکنند و تنها برخی نسخههای جدید قابلیت استفاده از آخرین ورژن WebSocket رو دارند که میشه به کروم 16 به بالا و فایرفاکس 11 به بالا و اینترنت اکسپلورر 10 اشاره کرد (برای استفاده از این تکنولوژی در ویندوز نیاز به IIS 8.0 است که متاسفانه فقط در ویندوز 8.0 موجوده):
Chrome 16, Firefox 11 and Internet Explorer 10 are currently the only browsers supporting the latest specification (RFC 6455). - یه روش دیگه Server-sent Events نام داره که دادههای جدید رو به فرم رویدادهای DOM به سمت کلاینت میفرسته(^).
- روش دیگهای که موجوده به Forever Frame معروفه که در این روش یک iframe مخفی درون کد html مسئول تبادل دادههاست. این iframe مخفی بهصورت یک بلاک Chunked (^) به سمت کلاینت فرستاده میشه. این iframe که مسئول رندر دادههای جدید در سمت کلاینت هست ارتباط خودش رو با سرور تا ابد! (برای همین بهش forever میگن) حفظ میکنه. هر وقت رویدادی سمت سرور رخ میده با استفاده از این روش دادهها بهصورت تگهای script به این فریم مخفی فرستاده میشوند و چون مرورگرها محتوای html رو به صورت افزایشی (incrementally) رندر میکنن بنابراین این اسکریپتها بهترتیب زمان دریافت اجرا میشوند. (البته ظاهرا عبارت forever frame در صنعت عکاسی! معروفتره بنابراین در جستجو در زمینه این روش ممکنه کمی مشکل داشته باشین) (^).
- روش آخر که در کتابخونه SignalR ازش استفاده میشه long-polling نام داره. در روش polling معمولی پس از ارسال درخواست توسط کلاینت، سرور بلافاصله نتیجه حاصله رو به سمت کلاینت میفرسته و ارتباط قطع میشه. بنابراین برای دادههای جدید درخواست جدیدی باید به سمت سرور فرستاده بشه که تکرار این روش باعث افزایش شدید بار بر روی سرور و کاهش کارآمدی اون میشه. اما در روش long-polling پس از برقراری ارتباط کلاینت با سرور این ارتباط تا مدت زمان معینی (که توسط یه مقدار تایم اوت مشخص میشه و مقدار پیشفرضش 2 دقیقه است) برقرار میمونه. بنابراین کلاینت میتونه بدون ایجاد مشکلی در کارایی، دادههای جدید رو از سرور دریافت کنه. به این روش در برنامهنویسی وب اصطلاحا برنامهنویسی کامت (Comet Programming) میگن (^ ^).
- کلاس سطح پایین PersistentConnection
- کلاس سطح بالای Hub
PM> Install-Package SignalR.Sample
PM> Install-Package SignalR
Microsoft.Web.Infrastructure Newtonsoft.Json SignalR SignalR.Hosting.AspNet SignalR.Hosting.Common
jquery-1.6.4.js jquery.signalR-0.5.1.js
using SignalR.Hubs; namespace SimpleChatWithSignalR { public class SimpleChat : Hub { public void SendMessage(string message) { Clients.reciveMessage(message); } } }
<input type="text" id="msg" /> <input type="button" value="Send" id="send" /><br /> <textarea id='messages' readonly="true" style="height: 200px; width: 200px;"></textarea> <script src="Scripts/jquery-1.6.4.min.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/jquery.signalR-0.5.1.min.js" type="text/javascript"></script> <script src="signalr/hubs" type="text/javascript"></script> <script type="text/javascript"> var chat = $.connection.simpleChat; chat.reciveMessage = function (msg) { $('#messages').val($('#messages').val() + "-" + msg + "\r\n"); }; $.connection.hub.start(); $('#send').click(function () { chat.sendMessage($('#msg').val()); }); </script>
<script src="signalr/hubs" type="text/javascript"></script>
به روز رسانی
در دورهای به نام SignalR در سایت، به روز شدهای این مباحث را میتوانید مطالعه کنید.