نظرات مطالب
فرمت کردن اطلاعات نمایش داده شده به کمک Kendo UI Grid
با سلام  هنگام  Bulid  پروژه با  خطای  زیر  مواجه می‌شم
Error 1 Unable to locate 'C:\Users\Administrator\Desktop\KendoUI05\KendoUI05\.nuget\NuGet.exe' KendoUI05
 
دلیلش  چیه ؟ البته Update-Package -Reinstall را انجام داده ام
 متشکرم  از  شما
مطالب
توزیع پروژه‌های ASP.NET MVC بدون ارائه فایل‌های View آن
پروژه دیگری از آقای David Ebbo (عضو تیم ASP.NET که پیشتر با پروژه T4 MVC آن در این سایت آشنا شده‌اید)، جهت کامپایل کامل فایل‌های View و ارائه پروژه نهایی ASP.NET MVC بدون نیاز به ارائه پوشه Views آن به نام Razor Generator وجود دارد که در ادامه خلاصه‌ای از نحوه استفاده از آن‌را مرور خواهیم کرد.

الف) ابتدا افزونه Razor Generator را از اینجا دریافت و نصب کنید.
ب) سپس به پروژه MVC خود بسته NuGet زیر را اضافه نمائید:
 PM> Install-Package RazorGenerator.Mvc
در این حالت باید پروژه پیش فرض، همان وب سایت MVC شما انتخاب گردد:


با اضافه کردن این بسته NuGet تغییرات زیر به پروژه جاری اعمال خواهند شد:
  - ارجاعی به اسمبلی RazorGenerator.Mvc.dll به پروژه اضافه خواهد شد.
  - در پوشه App_Start، فایلی به نام RazorGeneratorMvcStart.cs اضافه گردیده و کار تنظیم موتور View مخصوص کار با Viewهای کامپایل شده را انجام می‌دهد.

ج) پس از نصب بسته NuGet یاد شده در همان خط فرمان پاورشل نوگت دستور زیر را صادر کنید:
 PM> Enable-RazorGenerator
و ... همین!

پس از انجام اینکار، دو کار صورت خواهد گرفت:
  - برای تمام Viewهای برنامه، فایل cs متناظری تولید می‌شود که ذیل فایل‌های View قابل مشاهده است.
  - گزینه Custom tool این Viewها نیز به RazorGenerator تنظیم می‌شود.


بدیهی است اگر از دستور Enable-RazorGenerator استفاده نکنید، نیاز خواهید داشت تا تنظیم گزینه Custom tool به RazorGenerator کلیه Viewها را دستی انجام داده و اگر فایل cs متناظر با View تولید نشد روی فایل view کلیک راست کرده و گزینه run custom tool را انتخاب کنید. اما دستور Enable-RazorGenerator کار را بسیار ساده می‌کند.

مزایا:
  - در عمل موتور ASP.NET همین کارها را در زمان اولین بار اجرای Viewها(ی کامپایل نشده) در پشت صحنه انجام می‌دهد. بنابراین با این روش زمان آغاز برنامه سریعتر می‌شود.
  - دیگر نیازی به توزیع فایل‌های cshtml نخواهید داشت.
  - خطایابی Viewها نیز ساده‌تر می‌شود. از این جهت که کامپایل آن‌ها به زمان اجرا موکول نخواهد شد.

یک سری قابلیت‌های دیگر نیز به همراه این پروژه است مانند انتقال Viewها به یک اسمبلی دیگر و یا استفاده از MSBuild برای انجام عملیات که می‌توانید آن‌ها را در Wiki پروژه Razor Generator مطالعه کنید. انتقال Viewها به یک اسمبلی دیگر هرچند در این روش کاملا ممکن شده و کار می‌کند اما صفحه dialog افزودن یک view جدید مهیا در کلیک راست بر روی اکشن متدهای یک کنترلر را غیرفعال می‌کند که در عمل آنچنان جالب نیست.


یک نکته مهم:
اگر در آینده بسته NuGet و افزونه یاد شده را به روز کردید نیاز است دستور زیر را اجرا کنید:
 PM> Redo-RazorGenerator
به این ترتیب بر اساس ساختار و کدهای جدید RazorGenerator، کلیه فایل‌های cs تولید شده مجددا به روز و تولید خواهند شد.


فایل‌های Helper قرار گرفته در پوشه App_Code

اگر HTML Helperهای خود را توسط فایل‌های Razor قرار گرفته در پوشه App_Code تولید می‌کنید، پس از اجرای دستور Enable-RazorGenerator، برای این موارد نیز فایل‌های cs متناظری تولید می‌شود. با این تفاوت که Build Action آن‌ها بر روی Compile قرار ندارند که این مورد را باید دستی تنظیم کنید. همچنین حین استفاده از این توابع کمکی نیاز است فضای نام مرتبط را نیز در ابتدای فایل View خود ذکر کنید مثلا:
 @using MvcViewGenTest2.app_code
البته با استفاده از Razor Generaor دیگر نیازی به استفاده از پوشه App_Code نخواهد بود؛ از این جهت که کار کامپایل خودکار، به زمان اجرا موکول نخواهد شد. بنابراین اینبار در هر جایی که علاقمند بودید می‌توانید این فایل‌های کمکی را تولید و کامپایل کنید. فقط ذکر فضای نام مرتبط را در ابتدای View خود فراموش نکنید.


حذف فایل RazorGeneratorMvcStart.cs
 اگر علاقمند به استفاده از فایل پیش فرض RazorGeneratorMvcStart.cs نیستید و می‌خواهید موتورهای View اضافی را حذف کنید، ابتدا فایل RazorGeneratorMvcStart.cs را حذف کرده و سپس در فایل global.asax.cs تغییر زیر را اعمال نمائید:
using System.Web.Http;
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Routing;
using System.Web.WebPages;
using RazorGenerator.Mvc;

namespace MvcViewGenTest2
{
    public class MvcApplication : System.Web.HttpApplication
    {
        protected void Application_Start()
        {
            AreaRegistration.RegisterAllAreas();

            WebApiConfig.Register(GlobalConfiguration.Configuration);
            FilterConfig.RegisterGlobalFilters(GlobalFilters.Filters);
            RouteConfig.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);

            // Adding PrecompiledMvcEngine
            var engine = new PrecompiledMvcEngine(typeof(MvcApplication).Assembly);
            ViewEngines.Engines.Clear();
            ViewEngines.Engines.Add(engine);
            VirtualPathFactoryManager.RegisterVirtualPathFactory(engine);
        }
    }
}
مطالب
خلاصه‌ای در مورد روش‌های دریافت فایل از سایت NuGet
بهبود سرعت دریافت بسته‌های نیوگت

در کشور بسیاری از اوقات دسترسی به پروتکل HTTPS به کندی صورت می‌گیرد. گاهی از اوقات نیز این دسترسی غیر ممکن می‌شود تا حد دریافت چند بایت در دقیقه. همین مساله تاکنون بر روی بسیاری از مسایل دیگر نیز تاثیر گذار بوده است؛ برای مثال اگر یک مخزن کد را مثلا در CodePlex یا GitHub داشته باشید، چون تمام Commitها از طریق همین پروتکل امن صورت می‌گیرد، کار کردن با آن‌ها بسیار مشکل خواهد شد. نمونه‌ی دیگر آن دسترسی به NuGet است. فید NuGet در VS.NET به Https تنظیم شده است. اگر دسترسی به Https برای شما به کندی صورت می‌گیرد فقط کافی است مسیر فید آن‌را در منوی Tools، گزینه‌ی Options، ذیل قسمت Package manager یافته و به http://nuget.org/api/v2 تغییر دهید؛ یعنی به Http خالی، بجای Https؛ تا سرعت دریافت بسته‌های NuGet مورد نظر افزایش یابند.


دریافت مستقیم بسته‌های نیوگت

برای دریافت بسته‌های نیوگت که دارای پسوند nupkg هستند، اما در اصل یک فایل zip بیشتر نیستند، الزامی به استفاده از ابزار و افزونه نیوگت در VS.NET نیست. می‌توان این بسته‌ها را به صورت مستقیم نیز دریافت کرد. برای مثال اگر آدرس بسته‌ای در سایت NuGet به صورت زیر است:
https://www.nuget.org/packages/PropertyChanged.Fody
برای دریافت مستقیم آن کافی است آدرس ذیل را درخواست کنید:
https://www.nuget.org/api/v2/package/PropertyChanged.Fody/1.42.0
یک api/v2 به این لینک اضافه می‌شود به همراه شماره نگارش مدنظر برای دریافت:
 https://www.nuget.org/api/v2/package/{packageID}/{packageVersion}
و یا برای مثال در سایت نیوگت عضو شوید و سپس به آن لاگین کنید. به این ترتیب با مراجعه به هر کتابخانه‌ای که در آنجا آپلود شده، یک لینک download در کنار صفحه، سمت چپ ظاهر می‌شود. با کلیک بر روی آن فایل nupkg آن کتابخانه قابل دریافت خواهد بود. این فایل در حقیقت یک فایل zip است. بنابراین کار کردن با محتویات آن ساده‌است.
به صورت خلاصه:
لینک اصلی کتابخانه: https://www.nuget.org/packages/Twitter.Bootstrap.RTL.Less/3.0.0
لینک دانلود آن: https://www.nuget.org/api/v2/package/Twitter.Bootstrap.RTL.Less/3.0.0

راه دیگر، ساخت دستی این آدرس است:
https://az320820.vo.msecnd.net/packages/propertychanged.fody.1.42.0.nupkg
که در حقیقت تشکیل شده است از:
 https://az320820.vo.msecnd.net/packages/{name}.{version}.nupkg
اگر نام آخرین بسته ارسالی PropertyChanged.Fody 1.42.0 باشد. فقط کافی است این دو قسمت را، یعنی نام و شماره نگارش را با یک نقطه به هم متصل کنید و سپس به انتهای آن، پسوند nupkg را اضافه نمائید. این فایل در آدرس https://az320820.vo.msecnd.net/packages/ به صورت مستقیم قابل دریافت است.


اهمیت تنظیمات IE

اگر پیام قطع شدن اتصال یا مشکلات DNS را در کنسول NuGet در VS.NET دریافت می‌کنید، ابتدا سعی کنید همان روش ذکر شده در ابتدای بحث را امتحان کنید. اگر کار نکرد احتمالا مشکل از تنظیمات IE است. برای مثال اگر بر روی تنظیمات اتصالی شما در IE یک پروکسی غیرقابل دسترسی در زمان جاری، تنظیم شده باشد، این مساله مستقیما بر روی اتصالات برنامه‌های دات نتی نیز تاثیر گذار است. بنابراین ابتدا لینک nupkg را که ساخته‌اید یکبار با IE امتحان کنید. اگر قابل دریافت نبود یعنی تنظیمات آن به هم ریخته است و این مساله بر روی بسیاری از برنامه‌های دیگر نیز تاثیر گذار است.
مطالب
بررسی روش ارتقاء به NET Core 1.1.
نگارش پایدار NET Core 1.1. روز قبل منتشر شد. در ادامه نحوه‌ی ارتقاء پروژه‌‌های نگارش 1.0 RTM را به این نگارش بررسی خواهیم کرد.


دریافت نصاب NET Core 1.1.

برای این منظور به آدرس https://www.microsoft.com/net/download/core مراجعه کرده و فایل NET Core 1.1 SDK - Installer. را دریافت و نصب کنید. برای ظاهر شدن این گزینه باید حالت Current را بجای LTS (Long Term Support) انتخاب کرد:


همچنین در اینجا بسته NET Core 1.1 runtime - Installer. را هم جداگانه می‌توان دریافت و نصب کرد.


به روز رسانی فایل‌های global.json پروژه‌ها

اولین کاری را که باید پس از نصب نگارش‌های جدید NET Core. انجام داد، به روز رسانی شماره نگارش SDK درج شده‌ی در فایل‌های global.json تمام پروژه‌های موجود است. در غیراینصورت NuGet بسته‌های جدید مرتبط با آن‌ها را دریافت نخواهد کرد و آن‌ها را در لیست به روز شده‌ها نخواهید یافت.
برای این منظور خط فرمان را گشوده و دستور ذیل را صادر کنید:
 C:\>dotnet --version
1.0.0-preview2-1-003177
خروجی آن عبارتی است که باید قسمت نگارش SDK درج شود:
{
  "projects": [ "src", "test" ],
  "sdk": {
    "version": "1.0.0-preview2-1-003177"
  }
}


اصلاح فایل project.json پس از به روز رسانی فایل global.json

در ادامه باید فایل project.json نیز اندکی ویرایش شود تا شماره platform جدید را نیز درج کند. همچنین محل قرارگیری یکسری از بسته‌ها نیز باید تغییر کنند. در غیر اینصورت با اولین کامپایل Solution چنین خطاهایی را دریافت خواهید کرد:
 Can not find runtime target for framework '.NETCoreApp,Version=v1.0' compatible with one of the target runtimes: 'win10-x64, win81-x64, win8-x64, win7-x64'.
The project does not list one of 'win10-x64, win81-x64, win8-x64, win7-x64' in the 'runtimes' section.
برای رفع این مشکل، عبارت netcoreapp را در Solution جاری جستجو کرده و آن‌ها را به نحو ذیل تغییر دهید:
"frameworks": {
    "netcoreapp1.1": {
        "dependencies": {
            "Microsoft.NETCore.App": {
                "type": "platform",
                "version": "1.1.0"
            }
        },
        "imports": [
            "dnxcore50",
            "portable-net45+win8"
        ]
    }
},

یک نکته: اگر هنوز Microsoft.NETCore.App را در لیست dependencies ابتدای فایل project.json دارید، آن‌را حذف کنید؛ چون در قسمت frameworks فوق درج شده‌است. در غیراینصورت پیام تکراری بودن این کلید را دریافت خواهید کرد.

پس از طی دو مرحله‌ی فوق، یکبار پروژه را بسته و مجددا باز کنید.


به روز رسانی بسته‌های نیوگت پایدار

قبل از هر کاری مطمئن شوید که آخرین بسته‌ی خود NuGet را نیز نصب کرده‌اید (مهم). به روز رسانی‌های اخیر آن بیشتر در جهت سازگاری با پروژه‌های NET Core. است.
https://dist.nuget.org/index.html

در ادامه برای به روز رسانی بسته‌های نیوگت، می‌توان بر روی گره References کلیک راست کرد و سپس انتخاب گزینه‌ی Manage NuGet Packages و در آخر انتخاب برگه‌ی Updates و انتخاب کتابخانه‌های به روز شده. این روش برای حالت داشتن چندین پروژه در یک Solution اندکی کند است.


روش سریعتر که تمام پروژه‌ها را نیز به صورت خودکار بررسی و به روز می‌کند، مراجعه به کنسول پاورشل نیوگت و سپس صدور دستور ذیل است:
 PM> Update-Package
اگر در میان کار خطایی را دریافت کردید، این دستور را مجددا اجرا کنید (جهت اطمینان حداقل دوبار این دستور را صادر کنید).
به علاوه پس از پایان کار، یکبار به طور کامل ویژوال استودیو را بسته و مجددا باز کنید. سپس این دستور را یکبار دیگر هم صادر کنید.


به روز رسانی بسته‌های نیوگت آزمایشی

یکسری از بسته‌ها مانند Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools تنها با انتخاب حالت include prereleases ظاهر می‌شوند که آن‌ها را نیز باید به روز کرد:



تغییر مهم ابزارهای EF Core

در کل Solution عبارت Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools را جستجو کرده و با نام جدید Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet جایگزین کنید.


در آخر یک نمونه فایل project.json به روز شده‌ی یک برنامه‌ی ASP.NET Core 1.1 را در ذیل مشاهده می‌کنید:
{
    "dependencies": {
        "Microsoft.AspNetCore.Diagnostics": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Diagnostics.EntityFrameworkCore": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Http.Extensions": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc.Core": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc.TagHelpers": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Razor.Runtime": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        },
        "Microsoft.AspNetCore.Server.IISIntegration": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Server.Kestrel": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Session": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.SpaServices": "1.0.0-beta-000019",
        "Microsoft.AspNetCore.StaticFiles": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.InMemory": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        },
        "Microsoft.Extensions.Configuration.Binder": "1.1.0",
        "Microsoft.Extensions.Configuration.Json": "1.1.0",
        "Microsoft.Extensions.Logging.Console": "1.1.0",
        "Microsoft.Extensions.Logging.Debug": "1.1.0",
        "Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGeneration.Tools": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        },
        "Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGenerators.Mvc": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        }
    },
 
    "tools": {
        "BundlerMinifier.Core": "2.2.301",
        "Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools": "1.1.0-preview4-final",
        "Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGeneration.Tools": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "imports": [
                "portable-net45+win8"
            ]
        },
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "imports": [
                "portable-net45+win8"
            ]
        },
        "Microsoft.AspNetCore.Server.IISIntegration.Tools": "1.1.0-preview4-final"
    },
 
    "frameworks": {
        "netcoreapp1.1": {
            "dependencies": {
                "Microsoft.NETCore.App": {
                    "type": "platform",
                    "version": "1.1.0"
                }
            },
            "imports": [
                "dnxcore50",
                "portable-net45+win8"
            ]
        }
    },
 
    "buildOptions": {
        "emitEntryPoint": true,
        "preserveCompilationContext": true
    },
 
    "runtimeOptions": {
        "configProperties": {
            "System.GC.Server": true
        }
    },
 
    "publishOptions": {
        "include": [
            "wwwroot",
            "Features",
            "appsettings.json",
            "web.config"
        ]
    },
 
    "configurations": {
        "Release": {
            "buildOptions": {
                "optimize": true,
                "platform": "anycpu"
            }
        }
    },
 
    "scripts": {
        "precompile": [
            "dotnet bundle"
        ],
        "prepublish": [
            //"bower install"
        ],
        "postpublish": [ "dotnet publish-iis --publish-folder %publish:OutputPath% --framework %publish:FullTargetFramework%" ]
    }
}


به روز رسانی پروژه‌ی Test

اگر از MSTest برای انجام آزمون‌های واحد استفاده می‌کنید، تغییرات فایل project.json آن نیز شامل تغییر شماره نگارش NETStandard.Library به 1.6.1 است و همچنین خود بسته‌های mstest نیز به روز شده‌اند. به علاوه قسمت frameworks آن نیز باید همانند مطالبی که عنوان شد، به روز شود:
{
    "version": "1.0.0-*",
 
    "testRunner": "mstest",
    "dependencies": {
        "Microsoft.EntityFrameworkCore": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.InMemory": "1.1.0",
        "NETStandard.Library": "1.6.1",
        "dotnet-test-mstest": "1.1.2-preview",
        "MSTest.TestFramework": "1.0.6-preview"
    },
 
    "frameworks": {
        "netcoreapp1.1": {
            "dependencies": {
                "Microsoft.NETCore.App": {
                    "type": "platform",
                    "version": "1.1.0"
                }
            },
            "imports": [
                "dnxcore50",
                "portable-net45+win8"
            ]
        }
    }
}
نظرات مطالب
یافتن لیست اسمبلی‌های ارجاعی
سلام
نیازی نبود سورسی را Map کنید یا اصلا نباید این‌کار را می‌کردید. (اگر منظور مپ کردن سورس بوده نه فایل اجرایی برنامه)
SVN وظیفه مدیریت و به اشتراک گذاشتن پروژه رو داره، نه شبکه ویندوزی یا لینوکسی. (حتما از visual svn server استفاده کنید تا این موارد را برای شما ساده کند)
کلاینت‌ها هر کدام نسخه‌ی کامل و لوکال خودشون رو باید داشته باشند (از طریق check out مخزن کد این پروژه لوکال باید تشکیل شود نه کپی دستی). سپس مثل اینکه دارند لوکال کار می‌کنند (نه از روی شبکه در حالت مپ شده). کاملا حالت معمولی و قطع از شبکه. SVN برای مدیریت پروژه روی اینترنت هم بکار میره. نه چیزی map میشه و نه لازم هست کاربر همیشه به شبکه وصل باشه.
نسخه کد شما که روی سرور هست و توسط SVN نگهداری می‌شود، مخزن اصلی است که تغییرات با آن هماهنگ می‌شود. برای انتقال کد به مخزن، باید عملیات check in صورت گیرد.
بعد هر کدام از اعضای تیم زمانیکه check out می‌کنند ، یک نسخه‌ی محلی دریافت می‌کنند و این فولدر تحت کنترل SVN قرار میگیره، حالا مباحث update و commit و غیره کار می‌کند. فقط هر بار که می‌خواهند commit کنند باید اول update کنند ببینند کسی چیزی را تغییر داده، تصادمی هست یا نه؟ بعد commit‌ کنند به سرور. (یعنی ارتباط با شبکه فقط در همین چند لحظه کوتاه است و بسیار سریع هم خواهد بود)
فصل دوم کتابچه‌ای را که من تهیه کردم لطفا مطالعه کنید، گردش کاری آن توضیح داده شده است.
https://www.dntips.ir/2008/10/subversion.html
در فصل یک هم توضیح دادم که چه پورتی را باید روی سرور باز کنید تا SVN توسط فایروال بلاک نشود.

حتما توصیه می‌کنم اگر با VS.Net کار می‌کنید افزونه Visual SVN را نصب کنید تا راحت و بدون دردسر کار کنید .


خطایی رو که توضیح دادید مربوط هست به اشتراک گذاشتن فایل اجرایی یک برنامه دات نتی روی شبکه که این خطا رو می‌گیرید:
Project Location Is not Trusted
این خطا رو با دادن full trust به برنامه می‌تونید حل کنید که اینجا قدم به قدم توضیح داده شده:
http://msdn.microsoft.com/en-us/library/bs2bkwxc(VS.80).aspx
همچنین کامنت‌های اون رو لطفا بخونید. مثلا ممکن هست فایل بلاک شده باشه که با کلیک راست و unblock کردن مشکل حل میشه.

خطای زیر بیشتر مربوط به حالتی است که الف) هنوز مخزن کد ایجاد نشده و ب) عملیات initial import یا check in صورت نگرفته
Unable to open an ra_local url. unable to open repository.
حتما کتابچه فوق را مطالعه نمایید.
نظرات مطالب
معرفی DNTProfiler
- لطفا برای طرح سؤالات و ارائه‌ی پیشنهادات خود در زمینه‌ی این پروژه، به قسمت اختصاصی آن در سایت مراجعه نمائید: https://www.dntips.ir/projects/details/21
- استثناءها را با تصویر ارائه ندهید. اصل متنی استثناء، بهتر قابلیت پیگیری دارد.
خطاهای برنامه در فایل متنی به نام ErrorsLog.Log در کنار فایل اجرایی برنامه ثبت می‌شوند.  
- سورس را اجرا کردید یا اصل برنامه‌ی توزیع شده را؟ به نظر سورس را اجرا کرده‌اید. آیا بسته‌های نیوگت آن‌را به درستی بازیابی کرده‌اید؟ آیا از فایل Microsoft.SqlServer.TransactSql.ScriptDom با شماره نگارش صحیحی استفاده می‌کنید که پیام داده‌است متدهای آن یافت نشدند؟
<package id="Microsoft.SqlServer.TransactSql.ScriptDom" version="12.0.1" targetFramework="net40" />
این فایل‌ها به همراه بسته‌ی توزیع شده وجود دارند.
مطالب
نصب Mono 3.0 بر روی Ubuntu
با استفاده از مونو امکان اجرای برنامه‌های دات نت تحت لینوکس وجود دارند. در ادامه سعی خواهیم کرد تا نگارش 3 آن‌را بر روی اوبونتو نصب کنیم. مونو 3 تا دات نت 4 و نیم را پشتیبانی می‌کند.

دریافت اوبونتو
برای دریافت اوبونتو به آدرس ذیل مراجعه نمائید.
نسخه سرور آن GUI ندارد (هرچند بعدا در طی یک بسته 450 مگابایتی قابل نصب است). نسخه دسکتاپ آن به همراه GUI نیز هست. البته برای نصب دات نت بر روی آن این مساله تفاوتی نمی‌کند. برای نصب آزمایشی و مجازی آن هم می‌توانید برای مثال از VMWare workstation استفاده کنید؛ بدون اینکه نیاز داشته باشید این توزیع خاص لینوکس را واقعا بر روی کامپیوتر خود نصب کنید.

در تمام قسمت‌های ذیل فرض بر این است که ترمینال خط فرمان لینوکس را گشوده‌اید و همچنین سیستم به اینترنت وصل است.



دریافت Git و Curl

ابتدا دستور زیر را در خط فرمان لینوکس اجرا کنید تا سیستم بسته‌های لینوکس به روز شده و همچنین یک سری پیشنیاز مانند git ، curl و امثال آن نصب شوند (کتابخانه curl جهت استفاده در محیط‌های برنامه نویسی کاربرد دارد و همچنین برنامه پیشرفته‌ای است برای کار با وب و دریافت فایل‌ها):


 sudo apt-get update && sudo apt-get -y install git-core curl python-software-properties
sudo apt-get install build-essential automake checkinstall intltool git

نصب آخرین نگارش Mono و وابستگی‌های آن

در ادامه نوبت به نصب آخرین نگارش مونو است. از روش متداول ذیل برای نصب مونو استفاده نکنید :
 sudo apt-get install mono-complete
این دستور نگارش 2.10.8.1 را تا این تاریخ بر روی سیستم شما نصب خواهد کرد و اگر پیشتر مونو را به این روش نصب کرده‌اید، با استفاده از دستور ذیل آن‌را حذف کنید:
 sudo apt-get purge mono-runtime
برای دسترسی به آخرین نگارش نگارش مونو، نیاز است آن‌را از روی سورس آن کامپایل کنیم. اسکریپت کامل نصب آن‌را در آدرس ذیل می‌توانید پیدا کنید:
و یا اگر آدرس فوق برقرار نبود از اینجا: install_mono-3.0-sh
برای نمونه جهت نصب mono نگارش 3 از اسکریپت install_mono-3.0.sh به نحو ذیل استفاده خواهیم کرد (این دستورات را به ترتیب در ترمینال لینوکس اجرا کنید):
 mkdir mono-3.0
cd mono-3.0
wget --no-check-certificate https://github.com/nathanb/iws-snippets/raw/master/mono-install-scripts/ubuntu/install_mono-3.0.sh
chmod 755 install_mono-3.0.sh
./install_mono-3.0.sh
این پروسه مدتی طول خواهد کشید (تا تمام بسته‌های لازم از اینترنت دریافت شوند). استفاده از اسکریپت فوق کار را بسیار ساده کرده و بسیاری از مراحل لازم نصب مونو را یکجا در خود به همراه دارد. مونو 3 تا دات نت 4 و نیم را پشتیبانی می‌کند.


بعد از اجرای فرمان فوق به خطای ذیل خواهید رسید:
 config.status: error: cannot find input file: `po/mcs/Makefile.in.in'
این مورد مشکلی است که در نگارش 3.0.10 رخ داده و فراموش کرده‌اند که یک پوشه را کپی کنند (در نگارش‌های قبلی آن این مشکل وجود نداشته و با توجه به آگاه شدن از آن، در نگارش‌های بعدی نیز نباید مشکلی باشد).
برای رفع آن ابتدا به مسیر ذیل وارد شوید (پوشه build/mono-3.0.10/po)، فایل mcs را حذف (این مورد در اصل یک پوشه است و نه یک فایل) و سپس بسته اصلی mono را از github دریافت کنید. آن‌را unzip کرده و کل پوشه mcs داخل آن‌را به درون پوشه po جاری کپی کنید. سپس فایل zip دریافت شده را حذف کنید:
 cd mono-3.0/build/mono-3.0.10/po
rm mcs
wget https://github.com/mono/mono/archive/master.zip
unzip master.zip
mv mcs/ mono-3.0/build/mono-3.0.10/po
rm -rf mono-master master.zip
البته برای اینکه وقت شما زیاد تلف نشود، پوشه mcs نگارش 3.0.10 را از آدرس ذیل دریافت و پس از unzip درون پوشه mono-3.0/build/mono-3.0.10/po کپی کنید. (6 سطر فوق هم نیازی به اجرا ندارند)

پس از باز سازی پوشه مفقود mcs، باید مرحله «building mono packages» موجود در فایل install_mono-3.0.sh اجرا شود. برای این منظور، فایل final-build-mono-3.0.sh را  از آدرس ذیل دریافت و در کنار فایل install_mono-3.0.sh موجود کپی کنید.


سپس در خواص این فایل، مجوز execute را نیز فعال نمائید. اکنون آن‌را اجرا کنید:
 ./final-build-mono-3.0.sh
فایل final-build-mono-3.0.sh در حقیقت همان فایل install_mono-3.0.sh اصلی است. با این تفاوت که قسمت ابتدای فایل که در آن وابستگی‌های لازم از اینترنت دریافت می‌شدند، حذف شده است. چون پیشتر اینکار را انجام داده بودیم (با اجرای اولیه آن).


اکنون مدتی صبر کنید تا کار کامپایل نهایی تمام بسته‌های دریافت شده پس از اجرای اسکریپت final-build-mono-3.0.sh انجام شود.


آزمایش Mono نصب شده

برای اینکه مطمئن شویم، Mono درست نصب شده است، دستور زیر را در خط فرمان صادر کنید:
 /opt/mono-3.0/bin/mono -V


برای اینکه این مسیر را به Path لینوکس اضافه کنیم تا قادر شویم فرمان mono را در هر مسیری اجرا کنیم، ابتدا دستور ذیل را اجرا کرده
 sudo nano /etc/environment
و سپس در ادیتور باز شده، مسیر و عبارات ذیل را به انتهای مقدار جاری اضافه کنید:
 :/opt/mono-3.0/bin


بعد ctrl+x را زده، به پیام ذخیره سازی تغییرات پاسخ مثبت دهید. سپس نیاز است یکبار logoff و login کنید تا این تغییرات اعمال شوند.


یک نکته تکمیلی:
اگر به صفحه نگارش‌های رسمی Mono 3.x مراجعه کنید، نگارش‌های جدیدتری را نیز می‌توانید ملاحظه کنید. فایل‌های قابل نصب آن‌ها نیر در آدرس‌های ذیل قرار دارند:
برای استفاده از اسکریپت install_mono-3.0.sh با این نگارش‌های جدیدتر فقط کافی است تعاریف ذیل را بر اساس شماره نگارش بسته‌های جدید اصلاح کنید:
PACKAGES=("mono-3.0.10"
"libgdiplus-2.10.9"
"gtk-sharp-2.12.11"
"xsp-2.10.2"
"mod_mono-2.10")

URLS=("http://download.mono-project.com/sources/mono/mono-3.0.10.tar.bz2"
"http://download.mono-project.com/sources/libgdiplus/libgdiplus-2.10.9.tar.bz2"
"http://download.mono-project.com/sources/gtk-sharp212/gtk-sharp-2.12.11.tar.bz2"
"http://download.mono-project.com/sources/xsp/xsp-2.10.2.tar.bz2"
"http://download.mono-project.com/sources/mod_mono/mod_mono-2.10.tar.bz2")
مطالب
مبانی TypeScript؛ تهیه فایل‌های تعاریف نوع‌ها
فایل‌های تعاریف نوع‌ها (Type Definitions) امکان استفاده‌ی ساده‌تر از انواع و اقسام کتابخانه‌های جاوا اسکریپتی موجود را فراهم می‌کنند. این فایل‌ها حاوی تعاریف نوع‌های استفاده شده‌ی در کتابخانه‌های جاوا اسکریپتی هستند که بر اساس TypeScript تهیه نشده‌اند. حاوی هیچ نوع پیاده سازی نیستند و تنها از اینترفیس‌هایی تشکیل می‌شوند که راهنمای کامپایلر TypeScript جهت بررسی نوع‌ها هستند و همچنین به عنوان راهنمای ادیتورهای TypeScript جهت ارائه‌ی Intellisense کاملتر و دقیق‌تری نیز می‌توانند بکار روند. به آن‌ها TypeScript wrapper for JavaScript libraries هم می‌گویند. این فایل‌ها دارای پسوند d.ts. هستند.


منابع یافتن فایل‌های تعاریف نوع‌ها

- بزرگترین مخزن کد فایل‌های تعاریف نوع‌های TypeScript، در سایت Github و در مخزن کد DefinitelyTyped قابل مشاهده است:
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped
- همچنین ابزار دیگری به نام «Typings type definition manager» نیز می‌تواند برای این منظور بکار رود.
- علاوه بر این‌ها، بسته‌های npm نیز می‌توانند به همراه تعاریف فایل‌های .d.ts باشند.


مفهوم Ambient Modules

پروژه‌های TypeScript عموما به همراه تعداد زیادی ماژول هستند. به این ترتیب هر ماژول نیاز به d.ts. فایل مخصوص خودش خواهد داشت که نگهداری آن‌ها مشکل خواهد بود. به همین جهت یک Solution متشکل از تعدادی ماژول، می‌تواند تمام تعاریف نوع‌ها را در یک تک فایل d.ts. نگهداری کند که به آن Ambient Module نیز می‌گویند. برای نمونه فایل d.ts. ذیل را درنظر بگیرید:
 // cardCatalog.d.ts
declare module "CardCatalog"{
   export function printCard(callNumber: string): void;
}
در اینجا نحوه‌ی تعریف یک module از نوع ambient را مشاهده می‌کنید که تنها حاوی تعاریف export شده‌است؛ بدون به همراه داشتن پیاده سازی آن‌ها.
سپس برای استفاده‌ی از این فایل d.ts. خواهیم داشت:
 // app.ts
/// <reference path="cardCatalog.d.ts" />
import * as catalog from "CardCatalog";
چون فایل‌های d.ts. دارای پیاده سازی‌های مرتبط نیستند، کار import آن‌ها همانند سایر ماژول‌ها نخواهد بود. ابتدا نیاز است با استفاده از Triple-Slash Directives به ابتدای ماژول فعلی الحاق شوند (مانند مثال فوق). سپس سطر import آن مانند قبل است؛ با این تفاوت که مسیر فایل ماژول را به همراه ندارد و بجای آن نام ماژولی که در فایل d.ts. ذکر شده‌است، تعریف می‌شود.


بررسی مخرن DefinitelyTyped

DefinitelyTyped مخزن کد عظیمی از فایل‌های تعاریف نوع‌های TypeScript است. هرچند دریافت این فایل‌ها از مخزن کد Github آن مانند سایر فایل‌های متداول آن سایت، اما چندین روش دیگر نیز برای کار با این مخزن کد وجود دارد:
- استفاده از NuGet. تقریبا تمام فایل‌های d.ts. آن به صورت یک بسته‌ی نیوگت مجزا نیز وجود دارند.
- استفاده از برنامه‌ی tsd. این برنامه یا type definition manager، به صورت اختصاصی برای کار با این نوع فایل‌ها طراحی شده‌است.
- استفاده از برنامه‌ی typings. این برنامه نیز یک type definition manager دیگر است. مزیت آن کار با چندین منبع مجزای ارائه‌ی فایل‌های d.ts. است که DefinitelyTyped تنها یکی از آن‌ها است.


یک مثال: دریافت مستقیم و افزودن فایل d.ts. مربوط به کتابخانه‌ی جاوا اسکریپتی lodash از مخزن کد DefinitelyTyped

در ادامه قصد داریم فایل تعاریف نوع‌های کتابخانه‌ی معروف lodash را به پروژه‌ی جدیدی در VSCode اضافه کنیم. قدم اول، نصب خود کتابخانه است؛ از این جهت که فایل‌های d.ts.، فاقد هرگونه پیاده سازی هستند.
در مطلب «چرا TypeScript» نحوه‌ی کار با npm را جهت به روز رسانی کامپایلر TypeScript پیش فرض VSCode ملاحظه کردید. در اینجا نیز از npm برای نصب lodash استفاده می‌کنیم:
ابتدا خط فرمان را گشوده و سپس به پوشه‌ی پروژه‌ی خود وارد شوید. سپس دو دستور ذیل را صادر کنید:
npm init -f
npm install lodash --save


در ادامه به مخزن کد DefinitelyTyped وارد شده و پوشه‌ی مربوط به lodash را با جستجو پیدا کنید:
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/tree/master/lodash
در این پوشه تنها به فایل lodash.d.ts آن نیاز است. روی لینک این فایل کلیک کرده و سپس در صفحه‌ی باز شده، بر روی دکمه‌ی raw کلیک نمائید. این فایل نهایی را در ریشه‌ی پروژه‌ی جاری ذخیره کنید.
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/raw/master/lodash/lodash.d.ts

اگر به انتهای فایل lodash.d.ts دقت کنید، تعریف ambient module آن چنین شکلی را دارد و export آن lo dash است:
declare module "lodash" {
   export = _;
}
در ادامه برای استفاده‌ی از آن در فایل test.ts، به ابتدای فایل، با استفاده از Triple-Slash Directive، تعریف فایل d.ts. را اضافه کنید:
 /// <reference path="lodash.d.ts" />
سپس جهت دریافت یکجای تمام امکانات این کتابخانه خواهیم داشت:
 import * as _ from "lodash";
و اکنون بلافاصله intellisense به همراه مشخص بودن نوع پارامترهای یک متد فراهم است:
 let snakeCaseTitle = _.snakeCase("test this");
console.log(snakeCaseTitle);


برای گرفتن خروجی از این مثال همانند قبل، ابتدا Ctrl+Shift+P را فشرده و سپس انتخاب tasks:Run build task< و در ادامه فشردن F5 برای اجرا برنامه، نیاز است صورت گیرند:



مدیریت فایل‌های تعاریف نوع‌ها با استفاده از tsd

tsd یک برنامه‌ی خط فرمان است که کار یافتن و دریافت فایل‌های d.ts. را ساده می‌کند. این برنامه منحصرا با مخزن کد DefinitelyTyped کار می‌کند و پس از دریافت هر فایل d.ts.، ارجاعی به آن‌را در فایل tsd.json در ریشه‌ی پروژه ذخیره می‌کند. همچنین یک تک فایل tsd.d.ts حاوی تعاریف Triple-Slash Directive‌ها را نیز تولید می‌کند که در ادامه می‌توان تنها این فایل را به فایل‌های مدنظر الحاق کرد.
البته باید دقت داشت که این برنامه در ابتدای سال 2016 منسوخ شده اعلام گردید و با برنامه‌ی typings جایگزین شده‌است؛ هرچند هنوز هم مفید است و قابل استفاده.
روش دریافت tsd را در سایت definitelytyped.org می‌توانید مشاهده کنید:
http://definitelytyped.org/tsd
نصب آن نیز به صورت یک بسته‌ی npm است:
 npm install tsd -g
توضیحات بیشتر در مورد نحوه‌ی استفاده‌ی از tsd را در مخزن کد آن می‌توانید مشاهده کنید:
https://github.com/Definitelytyped/tsd#readme

برای مثال برای نصب فایل تعاریف نوع‌های lodash، ابتدا به پوشه‌ی پروژه از طریق خط فرمان وارد شده و سپس دستور ذیل را صادر کنید:
 D:\Prog\1395\VSCodeTypeScript>tsd install lodash --save
البته اگر موفق به اجرای این دستور نشدید؛ با خطای ذیل
 [ERR!] Error: connect ECONNREFUSED 10.10.34.36:443
به این معنا است که آدرس فایل‌های raw در github در ایران فیلتر شده‌است و قابل دسترسی نیست (آدرس IP فوق رنج خصوصی است).
اگر موفق به اجرای این دستور شدید، پوشه‌ی جدید typings در ریشه‌ی پروژه ایجاد خواهد شد. داخل آن فایل tsd.d.ts را نیز می‌توان مشاهده کرد که حاوی تعاریف فایل‌های نوع‌های دریافت شده‌است. از این پس در ابتدای فایل‌های ts، بجای تعریف جداگانه‌ی این فایل‌ها، تنها می‌توان نوشت:
 /// <reference path="./typings/tsd.d.ts" />
این تک فایل، reference pathهای تک تک فایل‌های نصب شده‌ی توسط tsd را به همراه دارد.


مدیریت فایل‌های تعاریف نوع‌ها با استفاده از typings

برنامه‌ی typings نیز بسیار شبیه به برنامه‌ی tsd است؛ با این تفاوت که منابع آن منحصر به مخزن کد definitelytyped نیست.
مخزن کد این برنامه در گیت‌هاب قرار دارد: https://github.com/typings/typings
و نصب آن با استفاده از دستور ذیل است:
 npm install typings --global
و اینبار دستور tsd قسمت قبل به نحو ذیل تغییر می‌کند:
 typings install lodash --ambient --save
این مورد نیز قابل استفاده نیست؛ چون به نظر تنها مرجع lodash در حال حاضر github است و آدرس https://raw.githubusercontent.com در ایران فیلتر شده‌است:
 typings ERR! caused by Unable to connect to "https://raw.githubusercontent.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/299b5caa22876ef27dc8e9a5b7fd7bf93457b6f4/lodash/lodash-3.10.d.ts"
typings ERR! caused by connect ECONNREFUSED 10.10.34.36:443
اگر موفق به نصب این بسته شدید، اکنون پوشه‌ی جدیدی به نام typings در ریشه‌ی سایت ایجاد شده‌است. داخل این پوشه علاوه بر فایل‌های دریافت شده، دو فایل browser.d.ts و main.d.ts را نیز می‌توان مشاهده کرد. فایل browser آن مخصوص برنامه‌های سمت کلاینت است و فایل main آن جهت برنامه‌های NodeJS طراحی شده‌است (که البته در مثال ما هر دو فایل حاوی یک محتوا هستند). این فایل‌ها حاوی تعاریف reference pathهای به فایل‌های نوع‌های نصب شده هستند. بنابراین ابتدای هر فایل ts می‌توان نوشت:
 /// <reference path="./typings/main.d.ts" />
مطالب
آشنایی با LibMan در پروژه‌های ASP.NET Core
مدیریت پکیج‌های سمت کلاینت
پروژه‌های جدیدی که با استفاده از قالب پیش‌فرض ایجاد می‌شوند، شامل یک پوشه با نام lib، در شاخه‌ی wwwroot هستند که حاوی این فایل‌ها می‌باشند:


اینها به عنوان حداقل‌های ایجاد یک وب اپلیکیشن، برای قالب انتخاب شده در نظر گرفته شده‌اند. اما فرض کنید بعد از مدتی می‌خواهیم ورژن bootstrap استفاده شده در پروژه را ارتقاء دهیم؛ در این حالت چندین انتخاب داریم:

  • دانلود مستقیم فایل موردنیاز و جایگزین کردن آن با نسخه‌ی فعلی
  • حذف پوشه‌ی wwwroot/lib و نصب مجدد پوشه‌ها از طریق NPM یا Yarn
  • استفاده از bower و سفارشی‌سازی مسیر قرار گرفتن فایل‌ها توسط browerrc.

روش اول، به نسبت ساده‌تر است؛ اما مشکل اینجاست که همه چیز به صورت دستی انجام خواهد گرفت. یعنی برای نسخه‌های بعدی همین روال باید مجدداً انجام شود. در روش دوم نیز مشکل اینجاست که مسیر قرار گرفتن پکیج‌های پروژه، از این به بعد node_modules خواهند بود و نیاز به یک تنظیم اضافی در فایل Startup.cs و مطلع کردن ASP.NET Core برای serve کردن فایل‌های سمت کلاینت است همچنین نیاز خواهد بود که تمامی ارجاعات داخل فایل Layout.cshtmlـ نیز از lib به node_modules تغییر پیدا کنند. در نهایت روش آخر نیز به دلیل منسوخ شدن bower پیشنهاد نمی‌شود.

استفاده از LibMan 
LibMan یک قابلیت جدید است که از نسخه‌ی Visual Studio 2017 برای مدیریت پکیج‌های سمت کلاینت اضافه شده است. این ابزار به صورت cross platform تهیه شده است؛ یعنی در خارج از Visual Studio نیز قابل استفاده می‌باشد. در واقع این ابزار را می‌توانیم به صورت Globally روی سیستم خود نصب کنیم و از طریق خط فرمان همانند NPM از آن استفاده کنیم.  

نصب و استفاده از LibMan
این ابزار ابتدا توسط Mads Kristensen با عنوان Client-Side Library Installer به صورت یک افزونه برای Visual Studio 2015 توسعه داده شد که در نهایت تیم ASP.NET این ابزار را  به صورت توکار به Visual Studio 2017 اضافه کرد. در نتیجه اگر از نسخه‌ی 2017 ویژوال استودیو استفاده می‌کنید، برای استفاده از این ابزار نیاز به نصب پکیج خاصی نخواهید داشت. برای استفاده از این ابزار در سیستم‌عامل‌های به غیر از ویندوز نیز یک CLI تهیه شده است که از طریق خط فرمان قابل استفاده می‌باشد. برای نصب این ابزار کافی است ابتدا آن را به صورت سراسری نصب کنید:
dotnet tool install -g Microsoft.Web.LibraryManager.Cli

قدم بعدی اضافه کردن فایلی با عنوان libman.json درون پروژه است. برای افزودن این فایل کافی است دستور زیر را در خطر فرمان وارد کنید:
libman init

با صدور فرمان فوق فایل مربوطه درون پروژه ایجاد می‌شود که در واقع یک فایل json ساده برای مدیریت پکیج‌های سمت کلاینت است:
{
  "version": "1.0",
  "defaultProvider": "cdnjs",
  "libraries": []
}

همانطور که مشاهده می‌کنید، می‌توانیم منبع دریافت پکیج‌‌ها را نیز تعیین کنیم که در حالت پیش‌فرض بر روی cdnjs تنظیم شده‌است و در واقع یک Content Delivery Network برای تعداد بیشماری پکیج سمت کلاینت است. درون آرایه‌ی libraries نیز می‌توانیم پکیج‌های موردنیاز خود را وارد کنیم. حتی برای هر پکیج هم می‌توانیم provider را override نمائیم. فرض کنید می‌خواهیم کتابخانه‌ی bootstrap را به پروژه اضافه کنیم. در اینحالت کافی است دستور زیر را برای نصب پکیج مربوطه صادر نمائیم:
libman install bootstrap@4.3.1 --provider unpkg --destination wwwroot/lib/bootstrap

در نهایت فایل libman.json چنین ساختاری پیدا خواهد کرد:
{
  "version": "1.0",
  "defaultProvider": "cdnjs",
  "libraries": [
    {
      "provider": "unpkg",
      "library": "bootstrap@4.3.1",
      "destination": "wwwroot/lib/bootstrap"
    }
  ]
}

برای نصب مجدد پکیج هم می‌توانید از دستور libman restore استفاده کنید؛ در این حالت دقیقا مانند Nuget، پکیج‌ها از روی فایل libman.json از provider مربوطه دانلود و به پروژه اضافه خواهند شد. در ادامه لیست دستورات موجود را مشاهده می‌کنید:

مطالب
ابزاری برای تغییر خودکار ارجاعات پروژه برای کار با SVN SourceControl
ما در شرکت برای Source Control از SVN استفاده می‌کنیم، مزایای سورس کنترل آنقدر واضح است که دیگه من اینجا چیزی ازش نمیگم
اما برای استفاده از سورس کنترل یک مشکلی وجود دارد، اگر شما تعدادی پروژه را به کاربران خاصی بدین و تعدادی رو ندین، اون کاربر وقتی پروژه‌ها را می‌گیره با مشکل ارجاعات پروژه‌ها مواجه است. چرا که برخی از پروژه‌های ارجاعی، روی کامپیوتر برنامه نویس 1 وجود نداره. برعکس ش هم همین طوره، چون اون کاربر، پروژه‌های ارجاعی رو نداره، باید به جاش به اسمبلی نهایی اون پروژه ارجاع بده. بنابراین وقتی مدیر پروژه‌ها رو می‌گیره، باز ارجاعات اشتباه هستند!
ما اینجا برای رفع این مشکل ابزاری درست کردیم، به اسم SolutionExplorer.
این ابزار فایل solution رو به همراه پوشه حاوی فایل‌های اسمبلی می‌گیره. اگر پروژه ای به اسمبلی ای ارجاع داده باشه که پروژه اش توی solution باشه، ارجاع به اسمبلی رو تبدیل میکنه به ارجاع به پروژه و برعکسش، اگر پروژه ای به پروژه دیگه ای ارجاع داده باشه که توی solution وجود نداشته باشه، توی پوشه اسمبلی ها، دنبال اسمبلی ای می‌گرده که اسمش شبیه اسم پروژه ارجاعی باشه و اگر پیدا کنه، ارجاع رو عوض می‌کنه
البته برای جلوگیری از به هم ریختگی، نرم افزار از فایل‌های پروژه ای که دستکاری می‌کنه، پشتیبان می‌گیره
توجه:
* این برنامه از تمامی جهات تست نشده است، با ریسک خودتون ازش استفاده کنید (ما تو شرکت دیگه ریسکی نداریم :) )
* سیستم نامگذاری اسمبلی‌ها و پروژه‌های ما ممکنه فرق کنه
* اگر به مشکلی برخوردید، لطفا زیر همین مطلب برام بنویسید
* انتخاب پوشه اسمبلی ها، الزامی نیست