مطالب
آشنایی با CLR: قسمت پانزدهم
در قسمت قبلی نحوه‌ی ساخت اسمبلی را یاد گرفتیم. ولی ممکن است که بخواهید اسمبلی را از طریق Assembly Linker یا AL.exe ایجاد کنید. این روش موقعی سودمند است که بخواهید یک اسمبلی از ماژولها از کامپایلرهای مختلف را ایجاد کنید یا اینکه کامپایلر شما مانند کامپایلر سی شارپ از دستور یا سوئیچی مشابه addmodule استفاده نمی‌کند. یا حتی اینکه در زمان کامپایل هنوز اطلاعاتی از نیازمندی‌های اسمبلی‌ها ندارید و به بعد موکول می‌کنید. از AL همچنین می‌توانید در زمینه‌ی ساخت اسمبلی‌های فقط ریسورس هم استفاده کنید که می‌تواند جهت انجام localization به کار رود. AL می‌تواند یک فایل dll یا exe تولید کند که شامل یک فایل manifest بوده که اشاره به ماژول‌های تشکیل دهنده‌اش دارد.

نحوه‌ی ساخت اسمبلی با استفاده از ابزار AL :
csc /t:module RUT.cs
csc /t:module FUT.cs
al /out: MultiFileLibrary.dll /t:library FUT.netmodule RUT.netmodule
تصویر زیر نتیجه‌ی دستور بالاست:


در این مثال ما دو ماژول جدا به نام‌های RUT.netmodule و FUT.netmodule را در یک اسمبلی ایجاد کرده‌ایم. داخل این اسمبلی‌ها جدول متادیتا یا بخش IL از ماژول‌ها به چشم نمی‌خورد. به این معنی که کد IL و جداول مربوطه به آن، هر کدام داخل ماژول یا فایل خودش بوده و در اسمبلی کدی وجود ندارد و تنها یک جدول مانیفست جهت شناسایی ماژول‌هایش دارد. شکل بالا گویای اطلاعات داخلی اسمبلی است که می‌توانید با تصویری که در قسمت قبلی درج شده مقایسه کنید.
تصویر قسمت قبلی جهت مقایسه:


در این حالت سه فایل تشکیل شده است که یکی از آن‌ها MultiFileLibrary.dll ، FUT.netmodule و RUT.netmodule است و در استفاده از این ابزار هیچ راهی برای داشتن یک تک فایل وجود ندارد.
این ابزار همچنین می‌تواند فایل‌های CUI ,GUI و ... را با سوئیچ‌های زیر هم تولید کند:
/t[arget]:exe, /t[arget]:winexe, or /t[arget]:appcontainerexe

 البته اینکار تا حدی غیر معمول است که یک فایل exe بخواهد کدهای IL ابتدایی را از ماژول‌های جداگانه بخواند. در صورتیکه چنین قصدی را دارید، باید یکی از ماژول‌ها را به عنوان مدخل ورودی Main تعریف کنید تا برنامه از آنجا آغاز به کار کند. نحوه‌ی ساخت یک فایل اجرایی و معرفی ماژول Main به شکل زیر است:
csc /t:module /r:MultiFileLibrary.dll Program.cs
al /out:Program.exe /t:exe /main:Program.Main Program.netmodule
در اولین خط مانند سابق فایل netmodule تهیه می‌گردد و در خط دوم، داخل اسمبلی قرار می‌گیرد. ولی به علت استفاده از سوئیچ main یک تابع عمومی global به نام EntryPoint__ هم تعریف می‌گردد که کد IL آن به شرح زیر است:
.method privatescope static void __EntryPoint$PST06000001() cil managed
{
.entrypoint
// Code size 8 (0x8)
.maxstack 8
IL_0000: tail.
IL_0002: call void [.module 'Program.netmodule']Program::Main()
IL_0007: ret
} // end of method 'Global Functions'::__EntryPoint

کد بالا یک کد ساده است که می‌گوید داخل فایل Program.netmodule در نوع Program متدی وجود دارد به نام Main که محل آغازین برنامه است. البته این روش ایجاد فایل‌های EXE، بدین شکل توصیه چندانی نمی‌شود و ذکر این مطلب فقط اطلاع از وجود چنین قابلیتی بود.
نظرات اشتراک‌ها
چرا از آنگولار به ری اکت + ری داکس سوئیچ کردم!
- فسلفه React مبتنی بر مخلوط کردن جاوا اسکریپت و HTML با هم هست در فایل‌های JSX (نوشتن HTML با کدهای جاوا اسکریپت). به این صورت شما مزیت‌های ذاتی HTML و CSS را یکجا از دست می‌دید؛ چون دیگه نمی‌تونید HTML جدا یا CSS جدای از جاوا اسکریپت را داشته باشین. در حالیکه در Angular این دو یا این سه (TypeScript، HTML و CSS) از هم جدا هستند که مزیت آن دسترسی به انواع ادیتورهایی هست که بدون اینکه برای Angular نوشته شده باشند، در همان بدو معرفی آن، با آن سازگار هستند که سادگی توسعه را به همراه داره. شاید تولید کامپوننت‌های ساده React تولید شده با کدهای جاوا اسکریپتی ساده باشه، اما کمی که حجم آن بیشتر شد، کنترل و مدیریت این مخلوط، سخت‌تر و سخت‌تر میشه و به علاوه مخلوط کردن کدهای یک فریم ورک با HTML و CSS خیلی شبیه به PHP کلاسیک و یا ASP کلاسیک هست و این روزها کسی را پیدا نمی‌کنید که برای پروژه‌های واقعی حتی از PHP در حالت کلاسیک آن بدون یک فریم ورک جانبی استفاده کنه. در Angular از همان بدو امر مباحث طراحی ماژول‌ها، کامپوننت‌ها و جدا سازی کدها به صورت ذاتی طراحی شده‌اند.
- مزیت کار کردن با TypeScript در مقایسه با ES6 خالص در React، امکان دسترسی به کامپایل آفلاین هست و مباحث پیشرفته‌ی کامپایلر مانند tree-shaking (حذف کدهای مرده) و AOT (a head of time compilation) که سبب می‌شن هم حجم نهایی کمتری تولید شود و هم پیش از اجرای برنامه در مرورگر و سپس یافتن باگ‌های احتمالی در زمان اجرا، پیش از موعد و توسط کامپایلر این باگ‌ها گزارش شوند. اگر قصد داشته باشید به یک چنین کیفیت و بررسی کدی در React برسید، باید تعداد آزمون‌های واحد قابل توجهی را داشته باشین تا بتونید یافتن مشکلاتی را که کامپایلر TypeScript گوشزد می‌کند، شبیه سازی کنید. همچنین شما در TypeScript می‌تونید به تمام امکانات پیشرفته‌ی زبان جاوا اسکریپت (حتی پس از ES6) دسترسی داشته باشید، اما کد نهایی جاوا اسکریپتی تولید شده‌ی توسط آن‌را برای ES5 که تمام مرورگرها از آن پشتیبانی می‌کنند، تولید کنید که این هم خودش یک مزیت مهم هست. بنابراین TypeScript فقط یک static type checker ساده نیست.
- اینکه Angular یک فریم‌ورک هست به خودی خودش یک مزیت مهم هست نسبت به React که یک کتابخانه است و اجزای آن باید از منابع مختلفی تهیه شوند. فریم ورک یعنی به روز رسانی‌های منظم تمام اجزای آن توسط خود تیم Angular و سازگاری کامل و یک‌دست هر جزء با نگارش فعلی یا همان آخرین نگارش موجود. اگر با دنیای وابستگی‌های ثالث در یک پروژه‌ی واقعی کار کرده باشید به خوبی می‌دونید که هر چقدر تعداد آن‌ها کمتر باشند، نگهداری طولانی مدت آن پروژه آسان‌تر می‌شود؛ چون روزی ممکن است آن کتابخانه‌ی ثالث دیگر توسعه پیدا نکند، یا منسوخ شود یا دیرتر از آخرین نگارش ارائه شده به روز رسانی شود. مزیت داشتن یک فریم ورک یک‌دست، درگیر نشدن با این مسایل است؛ خصوصا اینکه عموما کتابخانه‌های ثالث کیفیتشون در حد کتابخانه‌ی اصلی نیست و اینکه مثلا خود تیم Angular ماژول روتر، اعتبارسنجی یا فرم‌های اون رو توسعه می‌ده، قطعا کیفیتشون از کتابخانه‌های ثالث دیگه بهتر هست.
- در مورد سرعت و کارآیی و حتی مصرف حافظه، مطابق  یک benchmarck خیلی معتبر، وضعیت Angular اندکی بهتر از React است؛ هرچند در کل از این لحاظ به هم نزدیک هستند.
- این مباحث انحصاری شدن و این‌ها هم در مورد محصولات سورس باز، زیاد مفهومی ندارند و بیشتر یکسری شعار ایدئولوژیک هست توسط کسانیکه حتی تغییر رفتار این شرکت‌ها را هم دنبال نمی‌کنند و منابع و ماخذی رو که مطالعه کردن مربوط به یک دهه قبل هست. 
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
خطای data binding
احتمالا پیش نیازهای آن نصب نیست روی سیستم شما یا پروژه رو ناقص دریافت کردید و آخرین نگارش نیست. یک فایل Prerequisites.txt در ریشه سورس‌ها هست. پیشنیازها در آن ذکر شده با محل دریافت.
همچنین زمانیکه یک صفحه خطا در VS.NET ظاهر می‌شود یک گزینه details دارد که می‌شود جزئیات را بهتر مشاهده کرد.
مطالب
تبدیل فایل‌های pfx به snk
مرسوم است و توصیه شده است که جهت ارائه کتابخانه‌های دات نتی خود از امضای دیجیتال استفاده کنید. VS.NET برای این منظور در برگه signing خواص یک پروژه، چنین امکانی را به صورت توکار ارائه می‌دهد.
حال اگر بخواهیم همین پروژه را به صورت سورس باز ارائه دهیم، استفاده کنندگان نهایی به مشکل برخواهند خورد؛ زیرا فایل pfx حاصل، توسط کلمه عبور محافظت می‌شود و در سایر سیستم‌ها بدون درنظر گرفتن این ملاحظات قابل استفاده نخواهد بود.
معادل فایل‌های pfx، فایلهایی هستند با پسوند snk که تنها تفاوت مهم آن‌ها با فایل‌های pfx، عدم محافظت توسط کلمه عبور است و ... برای کارهای خصوصا سورس باز انتخاب مناسبی به شمار می‌روند. اگر دقت کنید، اکثر پروژه‌های سورس باز دات نتی موجود در وب (مانند NHibernate، لوسین، iTextSharp و غیره) از فایل‌های snk برای اضافه کردن امضای دیجیتال به کتابخانه نهایی تولیدی استفاده می‌کنند و نه فایل‌های pfx محافظت شده.
در اینجا اگر فایل pfx ایی دارید و می‌خواهید معادل snk آن‌را تولید کنید، قطعه کد زیر چنین امکانی را مهیا می‌سازد:
using System.IO;
using System.Security.Cryptography;
using System.Security.Cryptography.X509Certificates;

namespace PfxToSnk
{
    class Program
    {
        /// <summary>
        /// Converts .pfx file to .snk file.
        /// </summary>
        /// <param name="pfxData">.pfx file data.</param>
        /// <param name="pfxPassword">.pfx file password.</param>
        /// <returns>.snk file data.</returns>
        public static byte[] Pfx2Snk(byte[] pfxData, string pfxPassword)
        {
            var cert = new X509Certificate2(pfxData, pfxPassword, X509KeyStorageFlags.Exportable);
            var privateKey = (RSACryptoServiceProvider)cert.PrivateKey;
            return privateKey.ExportCspBlob(true);
        }

        static void Main(string[] args)
        {
            var pfxFileData = File.ReadAllBytes(@"D:\Key.pfx");
            var snkFileData = Pfx2Snk(pfxFileData, "my-pass");
            File.WriteAllBytes(@"D:\Key.snk", snkFileData);
        }
    }
}
 
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت اول
سلام،
سورس هر دو را دریافت کنید. سپس FluentNHibernate را بر اساس نگارش 3 مجددا کامپایل کرده و استفاده کنید :
+
مطالب
آموزش Coded UI Test #1
اکثر برنامه نویسان با مباحث Unit Testing  آشنایی دارند و بعضی برنامه نویسان هم، از این مباحث در پروژه‌های خود استفاده می‌کنند. ساختار الگو‌های MVC و MVVM به گونه ای است که به راحتی می‌توان برای این گونه پروژه‌ها Unit Test بنویسیم. در پروژه‌های MVC به دلیل عدم وابستگی بین View و Controller به طور مستقیم، امکان نوشتن Unit Test برای Controller امکان پذیر است و از طرفی در الگوی MVVM به دلیل منطق وجود ViewModel می‌توان برای اینگونه پروژه‌ها نیز Unit Test نوشت. اما ساختار سایر پروژه‌ها به گونه ای است که نوشتن Unit Test برای آن‌ها مشکل و در بعضی مواقع غیر ممکن می‌شود. برای مثال در پروژهای Desktop نظیر Windows Application و حتی وب به صورت Asp.Net Web Forms به دلیل وابستگی مستقیم کنترل‌های UI به منطق اجرای برنامه، طراحی و نوشتن Unit Test بسیار مشکل و در برخی موارد بیهوده است. در VS.Net ابزاری وجود دارد به نام Coded UI Test که برای تست این گونه پروژه‌ها طراحی شده است و همان طور که از نامش پیداست صرفا برای تست کنترل‌های UI و رویداد‌های کنترل‌ها و تست درستی برنامه با توجه به داده‌های ورودی به کار می‌رود. یکی از مزیت‌های اصلی آن تسریع عملیات تست در حجم بالا است و زمان ایجاد unit  test را به حداقل می‌رساند. مزیت دوم آن امکان ایجاد unit test برای پروژه‌های که در مراحل پایانی تولید هستند ولی هنوز اطمینانی به عملکرد صحیح برنامه در حالات مختلف نیست.
 در این پست قصد دارم روش استفاده از این گونه پروژه‌های تست را با ذکر یک مثال بررسی کنیم و در پست‌های بعدی به بررسی امکانات دیگر خواهیم پرداخت.

نکته : فقط در Vs.Net با نسخه‌های Ultimate و Premium می‌تونید از Code UI Test استفاده کنید که البته به دلیل اینکه در ایران پیدا کردن نسخه‌های دیگر Vs.Net به غیر از Ultimate سخت‌تر است به طور قطع این محدودیت برای برنامه نویسان ما وجود نخواهد داشت. برای اینکه از نسخه Vs.Net خود اطمینان حاصل کنید از منوی Help گزینه About Microsoft Visual Studio رو انتخاب کنید. پنجره ای به شکل زیر مشاهده خواهید کرد که در آن مشخصات کامل Vs.Net ذکر شده است.

در این مرحله قصد داریم برای فرم زیر Unit Test طراحی کنیم. پروژه به صورت زیر است:

کاملا واضح است که در این فرم دو عدد به عنوان ورودی دریافت می‌شود و بعد از کلیک بر روی CalculateSum نتیجه در textbox سوم نمایش داده می‌شود. برای تست عملکرد صحیح فرم بالا ایتدا به Solution مورد نظر از منوی test Project یک Coded UI Test Project اضافه می‌کنیم. به دلیل اینکه این قبلا در این Solution پروژه تست از نوع Coded UI Test نبود بلافاصله یک پنجره نمایش داده می‌شود. مطمئن شوید گزینه اول انتخاب شده و بعد بر روی Ok کلیک کنید.(گزینه اول به معنی است که قصد داریم عملیات مورد نظر بر روی UI را رکورد کنیم و گزینه دوم به معنی است که قصد داریم از عملیات رکورد شده قبلی استفاده کنیم).  یک کلاس به نام CodeUITest1 به همراه یک متد تست به نام CodedUITestMethod1 ساخته می‌شود. اولین چیزی که جلب توجه می‌کند این است که این کلاس به جای TestClassAttribute دارای نشان CodeUITestAttrbiute است. در گوشه سمت راست Vs.Net خود یک پنجره کوچک به نام UI Map Test Builder مانند شکل زیر خواهید دید.

دکمه قرمز رنگ به نام Record Button است و عملیات تست را رکورد خواهد کرد. دکمه دایره ای به رنگ مشکی برای تعیین Assertion به کار می‌رود. و در نهایت گزینه آخر کد‌های مورد نظر مراحل قبل را به صورت خودکار تولید خواهد کرد.

#روش کار

روش کار به این صورت است که ابتدا شما مراحل تست خود را شبیه سازی خواهید کرد و بعد از آن Test Builder مراحل تست شما را به صورت کامل به صورت کد‌های قابل فهم تولید خواهد کرد. (دقیقا شبیه به ایجاد UnitTest به روش Arrange/Act/Assert است با این تفاوت که این مراحل توسط UI Map رکورد شده و نیازی به کد نویسی ندارد). در پایان باید یک Data Driven Coded UI Test طراحی کنید تا بتوانید از این مراحل رکورد استفاده نمایید. 

#چگونگی شبیه سازی :

پروژه را اجرا نمایید. زمانی که فرم مورد نظر  ظاهر شد بر روی گزینه Record در TestBuilder کلیک کنید. عملیات ذخیره سازی شروع شده است. در نتیجه به فرم مربوطه رفته و در Textbox اول مقدار 10 و در textbox دوم مقدار 5 را وارد نمایید. با کلیک بر روی دکمه CalculateSum مقدار 15 نمایش داده خواهد شد. از برنامه خارج شوید و بعد بر روی گزینه Generate Code در TestBuilder کلیک کنید با از کلید‌های ترکیبی Alt + G استفاده نمایید.(اگر در این مرحله، از برنامه خارج نشده باشید با خطا مواجه خواهید شد.) در پنجره نمایش داده شده یک نام به متد اختصاص دهید. عملیات تولید کد شروع خواهد شد. بعد کدی مشابه زیر را در متد مربوطه مشاهده خواهید کرد.

   [TestMethod]
        public void CodedUITestMethod1()
        {            
            this.UIMap.CalculateSum();
            this.UIMap.txtSecondValueMustBe10();
        }
بخشی از سورس کد تولید شده برای متد CalculateSum به شکل زیر است:
        public void CodedUITestMethod1 ()
        {
            #region Variable Declarations
            WinEdit uITxtFirstNumberEdit = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UITxtFirstNumberWindow.UITxtFirstNumberEdit;
            WinEdit uITxtSecondNumberEdit = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UITxtSecondNumberWindow.UITxtSecondNumberEdit;
            WinButton uICalculateSumButton = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UICalculateSumWindow.UICalculateSumButton;
            #endregion

            // Type '10' in 'txtFirstNumber' text box
            uITxtFirstNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditText;

            // Type '{Tab}' in 'txtFirstNumber' text box
            Keyboard.SendKeys(uITxtFirstNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditSendKeys, ModifierKeys.None);

            // Type '10' in 'txtSecondNumber' text box
            uITxtSecondNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditText;

            // Click 'Calculate Sum' button
            Mouse.Click(uICalculateSumButton, new Point(83, 12));

            // Type '10' in 'txtFirstNumber' text box
            uITxtFirstNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditText1;

            // Type '{Tab}' in 'txtFirstNumber' text box
            Keyboard.SendKeys(uITxtFirstNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditSendKeys1, ModifierKeys.None);

            // Type '10' in 'txtSecondNumber' text box
            uITxtSecondNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditText1;

            // Type '{Tab}' in 'txtSecondNumber' text box
            Keyboard.SendKeys(uITxtSecondNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditSendKeys, ModifierKeys.None);

            // Click 'Calculate Sum' button
            Mouse.Click(uICalculateSumButton, new Point(49, 11));

            // Type '10' in 'txtFirstNumber' text box
            uITxtFirstNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditText2;

            // Type '{Tab}' in 'txtFirstNumber' text box
            Keyboard.SendKeys(uITxtFirstNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtFirstNumberEditSendKeys2, ModifierKeys.None);

            // Type '5' in 'txtSecondNumber' text box
            uITxtSecondNumberEdit.Text = this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditText2;

            // Type '{Tab}' in 'txtSecondNumber' text box
            Keyboard.SendKeys(uITxtSecondNumberEdit, this.CalculateSumParams.UITxtSecondNumberEditSendKeys1, ModifierKeys.None);

            // Click 'Calculate Sum' button
            Mouse.Click(uICalculateSumButton, new Point(74, 16));
        }
همان طور که می‌بینید تمام مراحل تست شما رکورد شده است و به صورت کد قابل فهم بالا ایجاد شده است.
چگونگی ایجاد Assertion
اگر به کد متد تست CodedUITestMethod1 در بالا دقت کنید یک متد به صورت this.UIMap.txtSecondValueMustBe10 فراخوانی شده است. این در واقع یک Assertion  است که در هنگام عملیات رکورد ایجاد کردم و به این معنی است که مقدار TextBox دوم حتما باید 10 باشد. حال روش تولید Assertion‌ها را بررسی خواهیم کرد.
بعد از شروع شدن مرحله رکورد اگر قصد دارید برای یک کنترل خاص Assert بنویسید، دکمه assertion (به رنگ مشکی و به صورت دایره است) را بر روی کنترل مورد نظر drag&drop کنید. یک border آبی برای کنترل مورد نظر ایجاد خواهد شد:

به محض اتمام عملیات drag&drop منوی زیر ظاهر خواهد شد:

از گزینه Add Assertion استفاده کنید و برای کنترل مورد نظر یک assert بنویسید. در شکل زیر یک assert برای textbox دوم نوشتم به صورتی که مقدار آن باید با 5 برابر باشد.


از گزینه آخر برای نمایش پیغام مورد نظر خودتون در هنگامی که aseert با شکست مواجه می‌شود استفاده کنید.
کد تولید شده زیر برای عملیات assert بالا است:
  public void txtSecondValueMustBe10()
        {
            #region Variable Declarations
            WinEdit uITxtSecondNumberEdit = this.UIدوعددصحیحواردنماییدWindow.UITxtSecondNumberWindow.UITxtSecondNumberEdit;
            #endregion

            // Verify that the 'ControlType' property of 'txtSecondNumber' text box equals '10'
            Assert.AreEqual(this.txtSecondValueMustBe10ExpectedValues.UITxtSecondNumberEditControlType, uITxtSecondNumberEdit.ControlType.ToString());
        }

مرحله اول انجام شد. برای تست این مراحل باید یک Data DrivenTest بسازید که در پست بعدی به صورت کامل شرح داده خواهد شد.
بازخوردهای دوره
نگاهی به انواع Aspects موجود در کتابخانه PostSharp
- لینک مستقیمی ندارم. جهت تست از بسته NuGet آن استفاده کنید.
- SQL Server هم تجاری است. Windows هم از بنیان تجاری است. احتمالا از هر دوی این‌ها استفاده می‌کنید. تجاری بودن دلیلی برای سرکوب اشتیاق به یادگیری مطلبی نیست و نخواهد بود.
- ضمن اینکه در قسمت‌های بعدی نمونه‌های سورس باز هم معرفی شده‌اند.
مطالب
مشکل در جابجایی پروژه های svn
بنا به دلایلی، کدهای نگهداری شده توسط svn در سیستم خودم رو باید به سیستم دیگری وارد می‌کردم که شامل چند پروژه می‌شد و در قسمت مربوطه چند پروژه کار شده بود. تا این که مشکلی پیش آمد و جهت ادامه توسعه مجبور به برگرداندن پروژه‌ها به سیستم قبلی شدیم. حالا مشکل این بود که به repository قبلی هیچ گونه دسترسی نداشتیم و نمیخواستیم که کدهای در دست هم بصورت یک پروژه تازه وارد سرور svn شود. برای همین مجبور بودیم که از طریق relocate کردن، این کار را انجام دهیم، که به خطای زیر برخورد کردم:

بله؛ مشکل از اینجا ناشی می‌شد که سرور دوم کدها را import نکرده بود و بلکه با یک کامیت ساده، کدها وارد سرور شده بودند.
راه حل: در کل برای تغییر این uid که در تصویر مشخص شده، باید فایل SQLite مربوطه را یافت و به راحتی، دو مشخصه مربوط به آدرس مخزن و uid را در آن اصلاح کرد.
در پوشه svn کنار پروژه، فایلی با نام wc.db از نوع SQLite وجود دارد:

که به سادگی می‌توان آن‌را با برنامه‌ای مانند افزونه ای در فایرفاکس گشود و ویرایش کرد:


  همانطور که مشخص است، در جدول repository، تک ردیفی وجود دارد که مشخصات مربوط به مخزن svn در آن ذخیره شده است:


نکته: در این نوع آدرس دهی، باید حتما به نوع قرار گیری پروژه‌ها در کنار هم نیز دقت داشت. مثلا به محل آخری که در آدرس وجود دارد باید دقت کرد تا در مسیردهی، اشتباهی صورت نگیرد و فایلها جابجا کامیت نشوند.
نظرات مطالب
ایجاد نصاب یک قالب پروژه جدید چند پروژه‌ای در ویژوال استودیو
یک نکته مهم!
اگر روش فوق را امتحان کنید (چه استفاده از افزونه یاد شده یا حتی روش دستی مقدماتی فوق)، هر نامی را که در ابتدای کار ایجاد Solution جدید وارد کنید، به زیر پروژه‌های اضافه شده اعمال نمی‌شود. یعنی همان نام ابتدایی خودشان را خواهند داشت که این مورد اصلا جالب نیست.
برای رفع آن نیاز است از متغیری به نام $safeprojectname$ استفاده شود (هرجایی که نام پروژه به صورت مستقیم استفاده شده، حتی نام پوشه‌ها یا فایل‌ها) به همراه ReplaceParameters=true. یک مثال را در این مورد در پیوست ذیل می‌توانید دریافت کنید:
  MyConsoleApplicationTemplates.zip

روش نصب دستی این قالب با کپی کردن آن در پوشه My Documents\Visual Studio xyz\Templates\ProjectTemplates است.