.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «پلاگین jquery جهت خواندن RSS»، صفحه: ۴۱

مطالب

jQuery Ajax و نحوه صحیح ارسال مقادیر به یک وب سرویس

در مورد کار با jQuery Ajax و نحوه فراخوانی یک متد وب سرویس توسط آن، چند مطلب پیشتر ارائه شدند:
بررسی وجود نام کاربر با استفاده از jQuery Ajax در ASP.Net
و ...

تمام این مقالات یک ایراد مهم دارند که امروز با آن مواجه شدم و خلاصه آن به شرح زیر است:
پارامتر data متد Ajax جی‌کوئری را به صورت زیر در نظر بگیرید:

data: "{'username': '" + $('#<%= TextBox1.ClientID %>').val() + "'}",

این روش شاید با بسیاری از ورودی‌ها کار کند اما یک سری از کاراکترها زمانیکه با فرمت JSON ارسال می‌شوند باید اصطلاحا escape شوند که لیست آن‌ها به صورت زیر است:

\b  Backspace (ascii code 08)
\f  Form feed (ascii code 0C)
\n  New line
\r  Carriage return
\t  Tab
\v  Vertical tab
'  Apostrophe or single quote
"  Double quote
\  Backslash caracter

برای حل این مشکل می‌توان از اسکریپت استاندارد json2.js که در سایت json.org معرفی شده، استفاده کرد.

ابتدا ارجاعی از این اسکریپت باید به صفحه اضافه شود:

<script src="js/json2.js" type="text/javascript"></script>

سپس مقدار پارامتر data را باید به شکل زیر اصلاح کرد:

 var jsonText = JSON.stringify({ username: $('#<%= TextBox1.ClientID %>').val() });
...

data: jsonText,

متد stringify تمام ملاحظات لازم را در مورد escape کاراکترهای یاد شده و بسیاری از موارد دیگر به صورت خودکار اعمال می‌کند. همچنین از این لحاظ که یک ساختار داده‌ای جاوا اسکریپتی را نیز می‌تواند به معادل متنی آن تبدیل کند، بسیار جالب توجه است.
به عنوان مثالی دیگر، اگر متد وب سرویس ما دو پارامتر داشت، jsonText به شکل زیر در خواهد آمد:

 var jsonText = JSON.stringify({ param1: val1, param2: val2 });

لازم به ذکر است که پشتیبانی از این متد در نگارش‌های آخر اکثر مرورگرهای امروزی در جهت سازگاری با آخرین استانداردهای مصوب جاوا اسکریپت به صورت بومی وجود دارد (از IE8 به بعد و فایرفاکس 3 و یک به بعد)، اما از آنجائیکه کاربران ممکن است هنوز از نگارش‌های قدیمی آن‌ها استفاده کنند، کمک گرفتن از فایل json2.js ضروری به نظر می‌رسد.

‫۱۴ سال و ۱۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ آبان ۱۳۸۸، ساعت ۲۳:۱۲

سیروان عفیفی

مطالب

Reflection در ES6

در زبان‌های برنامه‌نویسی مانند سی‌شارپ و یا جاوا می‌توانیم از Reflection جهت خواندن متادیتاها استفاده کنیم. به عنوان مثال امکان تعریف پراپرتی و یا متدها و حتی تایپ‌هایی در زمان اجرا را در اختیارمان قرار می‌دهد. اما از آنجائیکه جاوا اسکریپت یک زبان داینامیک است، این قابلیت کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در جاوا اسکریپت حین کار با کلاس‌ها و اشیاء، ممکن است نیاز داشته باشید تا از اعضای یک کلاس کوئری بگیرید و یا اینکه یک سری پراپرتی و متدهایی را در زمان اجرا به اشیاء‌تان اضافه کنید و یا مواردی از این دست.

تا قبل از ES 6 می‌توانستیم به این صورت به اعضای یک کلاس دسترسی داشته باشیم:

var person = {
    name: 'Sirwan',
    family: 'Afifi',
    doWork: function () {
        //....
    }
};

for (var prop in person) {
    console.log(prop); 
}

همانطور که مشاهده می‌کنید، توسط سینتکس for...in می‌توانیم به اعضای person دسترسی داشته باشیم. همچنین برای دسترسی به مقادیر هر کدام از اعضای آن می‌توانستیم از bracket syntax استفاده کنیم:

for (var prop in person) {
    console.log(person[prop]); 
}

لازم به ذکر است می‌توانستیم از متدهایی همانند Array.isArray, Object.getOwnPropertyDescriptor و حتی Object.keys نیز جهت دسترسی به اعضای پنهان یک شیء استفاده کنیم. اکنون قابلیت توکاری با نام Reflect این امکان را به ES 6 اضافه کرده است تا تمام اعمال فوق را به راحتی انجام داد.

Reflect

همانطور که عنوان شد توسط API جدیدی با نام Reflect، می‌توانیم به سادگی اعمال مربوط به Reflection را انجام دهیم. به عنوان مثال برای دسترسی به اعضای شیء person با استفاده از این API می‌توانیم به این صورت عمل کنیم:

var person = {
    name: 'Sirwan',
    family: 'Afifi',
    doWork: function () {
        //....
    }
};

for (let prop of Reflect.enumerate(person)) {
    console.log(`the value for ${prop} is ${person[prop]}`); 
  
}

در کد فوق از متد enumerate استفاده شده است، این متد یک پارامتر target را از ورودی می‌پذیرد. در واقع target همان شیءایی است که می‌خواهید پراپرتی‌های آن را پیمایش کنید. همچنین مقدار بازگشتی این متد یک iterator می‌باشد. مفهوم iterator نیز خیلی ساده است. به زبان ساده، امکان پیمایش درون یک کالکشن را در اختیارمان قرار می‌دهد. نکته‌ی دیگری که در کد فوق وجود دارد، استفاده از سینتکس for..of است، این سینتکس شبیه به for...in عمل می‌کند، با این تفاوت که در اینجا به جای پیمایش درون یکسری keys، درون values پیمایش می‌کنیم. در نتیجه برای پیمایش iterators باید از این سینتکس استفاده شود.

متدهای شیء Reflect

در ادامه تعدادی از متدهای شیء Reflect را مشاهده می‌کنید:

Reflect.get(target, name, [receiver])

Reflect.set(target, name, value, [receiver])

Reflect.has(target, name)

Reflect.apply(target, receiver, args)

Reflect.construct(target, args)

Reflect.getOwnPropertyDescriptor(target, name)

Reflect.defineProperty(target, name, desc)

Reflect.getPrototypeOf(target)

Reflect.setPrototypeOf(target, newProto)

Reflect.deleteProperty(target, name)

Reflect.enumerate(target)

Reflect.preventExtensions(target)

Reflect.isExtensible(target)

Reflect.ownKeys(target)

تعدادی از متدهای فوق خیلی مشابه متدهای Object هستند؛ با این تفاوت که متدهای فوق اطلاعات بهتری را بر می‌گردانند. به عنوان مثال متد Reflect.defineProperty در صورت ایجاد شدن یک پراپرتی جدید، مقدار true را برمی‌گرداند:

var yay = Reflect.defineProperty(target, 'foo', { value: 'bar' })
if (yay) {
  // yay!
} else {
  // oops.
}

اگر همین کار را با استفاده از متد Object.defineProperty انجام می‌دادیم می‌بایست کد را درون بلاک try/catch می‌نوشتیم:

try {
  Object.defineProperty(target, 'foo', { value: 'bar' })
  // yay!
} catch (e) {
  // oops.
}

به عنوان یک مثال دیگر، قبلاً برای حذف یک پراپرتی از یک شیء از کلمه کلیدی delete به اینصورت استفاده می‌کردیم:

var target = { foo: 'bar', baz: 'wat' }
delete target.foo
console.log(target)
// <- { baz: 'wat' }

اما با کمک متد Reflect.deleteProperty به راحتی می‌توانیم یک پراپرتی را حذف کنیم:

var target = { foo: 'bar', baz: 'wat' }
let isDeleted = Reflect.deleteProperty(target, 'foo')
console.log(isDeleted );
// true

در این‌حالت همانند متد Reflect.defineProperty، در صورت موفقیت‌آمیز بودن عمل حذف، مقدار true برگردانده می‌شود.

برای مشاهده‌ی لیست کامل متدهای فوق می‌توانید به اینجا مراجعه کنید. همچنین می‌توان با مراجعه به قسمت Browser compatibility وضعیت پشتیبانی هر کدام را در مرورگرهای مختلف مشاهده کرد.

نکاتی که در حین کار کردن با Reflect باید در نظر بگیرید:

این شیء فاقد متد [[Construct]] می‌باشد. یعنی نمی‌تواند همراه با کلمه‌ی کلیدی new مورد استفاده قرار گیرد.
همچنین نمی‌توان آن را همانند یک تابع فراخوانی کرد.
تمام متدهای آن به صورت استاتیک تعریف شده‌اند (همانند شیء Math).

‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۰

وحید نصیری

نظرات مطالب

Kendo UI MVVM

از رخداد change باید استفاده کنید و یا رخداد requestEnd:

var dsReviewList = new kendo.data.DataSource({
    // ....
    change: function (e) {
        // change event is wired to success of the request.
       // `e.action` with possible values: "itemchange", "add", "remove" and "sync".
    },
    error: function (xhr, error) {
       // error event will be triggered if any error occurred for the request.
        console.debug(xhr); 
        console.debug(error);
    },
    requestEnd: function(e) {
      // Fired when a remote service request is finished.
      var response = e.response;
      var type = e.type;
      console.log(type);
      if (type == "undefined") {
         showError();
      }
      else {
         showSuccess(type);
     }
  }
});

‫۹ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۱۵ اسفند ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۱۵

وحید محمدطاهری

اشتراک‌ها

کتابخانه NoobScroll

A lightweight jQuery Plugin that adds some cool function to make scrolling more fun. Demo

$ npm install noobscroll

‫۷ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۲۲

وحید نصیری

نظرات مطالب

غیر فعال کردن یک دکمه در حین انجام پردازش های سمت سرور

در jQuery برای لغو ارسال به سرور، بهتر است بجای return false از e.preventDefault استفاده شود:

....click(function(e) {
        e.preventDefault() // stop the automatic form submission

‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۳۱

وحید نصیری

نظرات مطالب

سفارشی سازی عناصر صفحات پویای افزودن و ویرایش رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC

- از formatterها برای سفارشی سازی و تغییر اطلاعات نهایی نمایش داده شده در یک سلول استفاده کنید.
- از callback ایی به نام beforeShowForm برای اضافه کردن عناصر سفارشی به فرم‌های ویرایش و افزودن رکوردها می‌شود استفاده کرد:

$.extend($.jgrid.edit, {
    bSubmit: "Save and Close",
    bCancel: "Cancel",
    width: 370,
    recreateForm: true,
    beforeShowForm: function () {
        $('<a href="#">Save and New<span class="ui-icon ui-icon-disk"></span></a>')
            .click(function() {
                alert("click!");
            }).addClass("fm-button ui-state-default ui-corner-all fm-button-icon-left")
              .prependTo("#Act_Buttons>td.EditButton");
    }
});

‫۱۰ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۶:۲۴

علی یگانه مقدم

مطالب

آشنایی با فریمورک الکترون Electron

فریمورک الکترون، ساخته شده توسط Github، مدتی است سر و صدای زیادی به پا کرده است و شرکت‌های بزرگی در حال استفاده‌ی از این فریمورک در برنامه‌های دسکتاپ خود هستند که Microsoft Visual Studio Code یکی از آنهاست. الکترون از چند لحاظ مورد لطف جامعه‌ی برنامه نویسان قرار گرفته است که تعدادی از علل آن را بررسی می‌کنیم:

ساخت برنامه‌های دسکتاپ به صورت چندسکویی (ویندوز، لینوکس، مک)
استفاده از HTML,CSS,JavaScript که طراحان وب در این زمینه با آن به آسانی ارتباط برقرار می‌کنند.
قابلیت استفاده از کتابخانه‌های قدرتمند تحت وب چون Bootstrap,Jquery,Angular Js و ...
متن باز و رایگان است.

برای راه اندازی الکترون نیاز است که یکی از بسته‌های Node.js یا IO.js را نصب نمایید تا از طریق مخزن npm نسبت به نصب آن اقدام کنیم. محیط کنسول آن را باز میکنیم و مشغول نوشتن می‌شویم. ابتدا از طریق npm در دایرکتوری پروژه، فایل package.json را ایجاد می‌کنیم. بدین منظور دستور زیر را در کنسول وارد می‌کنیم:

D:\electron\test1>npm init

تعدادی سوال از شما میکند و بر اساس پاسخ‌هایتان فایل package.json را می‌سازد که فعلا می‌توانید وارد نکنید و بعدا طبق میلتان آن را ویرایش کنید. بعد از آن نیاز است الکترون را داخل این دایرکتوری نصب کنیم تا در لیست وابستگی‌های (Dependencies) فایل Package.json قرار بگیرد. برای نصب آن لازم است دستور زیر وارد کنید:

npm i electron-prebuilt --save-dev

دستور بالا با فلگ save یا s، باعث می‌شود نسخه‌ی prebuilt الکترون به عنوان یکی از وابستگی‌ها، به سیستم اضافه شود و فلگ dev اعلام می‌دارد که بسته‌ی الکترون را در وابستگی‌های توسعه و دیباگینگ قرار بده.

لازم است در اینجا توضیحی کوتاه در مورد انواع وابستگی‌ها داشته باشیم:

Dependencies این نوع از وابستگی‌ها، بسته‌هایی را نصب میکنند که شما از آن‌ها در کدهایتان استفاده می‌کنید و در آینده به همراه پروژه کمپایل می‌شوند. به طور خودکار وقتی بسته‌ای را به عنوان وابستگی معرفی میکنید، npm وابسته‌های آن بسته را به صورت درختی بررسی می‌کند و آن‌ها را هم نصب میکند.

DevDependencies : این نوع از وابستگی‌های برای کارهای دیباگینگ و ... است؛ مثل آزمون واحد و ... که نیازی نیست در کامپایل نهایی لحاظ گردند. اگر این نوع کتابخانه‌ها را به جای devdependencies به dependencies ارسال کنید، اتفاق خاصی نمی‌افتد. ولی در حجم برنامه‌ی نهایی شما تاثیرگذار خواهند بود.

PeerDependencies: این نوع وابستگی‌ها برای معرفی بسته‌هایی استفاده می‌شوند که در پلاگین‌هایی که استفاده می‌کنید تاثیر دارند. ممکن است پلاگینی نیاز به استفاده‌ی از یک بسته را دارد، ولی آن را در کد، Require نکرده باشد (در مورد Require بعدا صحبت می‌کنیم). ولی برای اجرا نیاز به این بسته دارد. به همین دلیل از نسخه‌ی 3 به بعد، به شما هشدار میدهد که این بسته‌ها را نیز لحاظ کنید (تا نسخه‌ی npm2 به طور خودکار نصب می‌شد). همچنین نسخه بندی این وابستگی‌ها را نیز در نظر می‌گیرد. این حالت را می‌توانید مانند پلاگین‌های جی‌کوئری تصور کنید که نیاز است قبل از آن‌ها، کتابخانه‌ی جی‌کوئری صدا زده شود؛ در صورتی که در خود پلاگین، جی کوئری صدا زده نشده است.

ویرایشگر اتم

قبل از اینکه بخواهیم کدنویسی با هر زبانی را آغاز کنیم، عموما یک ادیتور مناسب را برای کارمان بر می‌گزینیم. الکترون نیازی به ادیتور خاصی ندارد و از Notepad گرفته تا هر ادیتور قدرتمند دیگری را می‌توانید استفاده کنید. ولی ادیتور اتم Atom که توسط خود الکترون هم تولید شده است، برای استفاده رایج است. ویژوال استودیو هم در این زمینه بسیار خوب و قدرتمند ظاهر شده است و حاوی Intellisense هوشمندی است.

این ادیتور که با ظاهری جذاب، توسط تیم گیت هاب تولید شده است، یک ویرایشگر متن باز با قابلیت توسعه و تغییر پذیری بالاست و از بسته‌های Node.js پشتیانی میکند و به صورت داخلی مجهز به سیستم گیت می‌باشد. بیشتر فناوری‌های استفاده شده در این ویرایشگر، رایگان بوده و دارای جامعه‌ی بزرگ متن باز می‌باشند. از فناوری‌های مورد استفاده‌ی آن می‌توان به الکترون، CoffeScript ، Node.js ,LESS و ... اشاره کرد. شعار سازندگان این ادیتور «یک ویرایشگر قابل هک برای قرن 21» می‌باشد.
برای پشتیبانی از زبان‌های مختلف، حاوی تعدادی زیادی پلاگین پیش فرض است مانند روبی ، سی شارپ، PHP ,Git,Perl,C/C++, Go,Objective-C,YAML و ...

آغاز کدنویسی
بگذارید کدنویسی را شروع کنیم. اگر اتم را نصب کرده باشید، می‌توانید با وارد کردن عبارت زیر، پروژه خود را در ادیتور باز کنید:

atom .

نماد "." به معنی دایرکتوری جاری است و به ادیتور اتم می‌گوید که این دایرکتوری را به عنوان یک پروژه، باز کن. بعد از باز شدن می‌توانید ساختار دایرکتوری و فایل‌ها را در سمت چپ ببینید. فایل package.json را باز کنید و به شکل زیر، آن را تغییر دهید:

{
  "name": "electron",
  "version": "1.0.0",
  "description": "",
  "main": "index.js",
  "scripts": {
    "start": "electron ."
  },
  "author": "",
  "license": "ISC"
}

این تغییر، شامل حذف خصوصیت test و افزودن خصوصیت start به بخش scripts است. مقدار خصوصیت start را برابر . electron بگذارید تا موقع اجرا و تست پروژه، الکترون، پروژه‌ی موجود را در دایرکتوری جاری که فایل package.json در آن قرار دارد، اجرا کند. در بخش Main، نام فایل آغازین را نوشته است که باید آن را بسازید ( اگر این خصوصیت وجود هم نداشته باشد به طور پیش به این مقدار تنظیم شده است). به همین علت New File را اجرا کنید تا فایل Index.js را بسازید:

const electron = require('electron');
const {app} = electron;
const {BrowserWindow} = electron;

سه خط بالا را می‌نویسیم ، اولین خط نیاز ما را به کتابخانه و شیء الکترون فراهم می‌کند و بعد از آن، از الکترون درخواست دو شیء را به نام‌های app و BrowserWindow، می‌کنیم. شیء app مسئول چرخه‌ی زندگی اپلیکیشن است و موارد مربوط به آن را کنترل می‌کند؛ مثل رویدادهایی که ممکن است در برنامه رخ بدهند که در جلوتر با یکی از این رویدادهای آشنا می‌شویم. شیء BrowserWindow می‌تواند برای شما یک نمونه پنجره‌ی جدید را ایجاد کند و بتوانید آن پنجره را از این طریق مدیریت کنید.

let win;
app.on('ready', function() {
  // Create the browser window.
  win = new BrowserWindow({
           width: 800,
           height: 600
     });
});

در قسمت بعدی برای رویداد ready، یعنی زمانیکه الکترون آماده سازی‌ها را انجام داده است و برنامه آماده بارگذاری است، متدی را تعریف می‌کنیم که در آن یک پنجره‌ی با پهنای 800 پیکسل در 600 پیکسل، می‌سازد.این پنجره، پنجره‌ی اصلی شماست. کلمه‌ی کلید let و const را که می‌بینید، جز قوانین جدید Ecma Script هستند که در سایت جاری قبلا به آن‌ها پرداخته شده است و از تکرار آن خودداری می‌کنیم. دلیل اینکه متغیر win را به صورت عمومی تعریف کردیم این است که این احتمال زیاد می‌رود بعدا با اجرای سیستم Garbage در جاوااسکریپت، پنجره به طور خودکار بسته شود.
اکنون در کنسول می‌نویسیم:

npm start

حال npm با بررسی خصوصیت start در فایل package.json دستور . electron را اجرا خواهد کرد و برنامه‌ی ما، یک پنجره‌ی خالی را نمایش خواهد داد.
برای اینکه اولین برنامه واقعا خالی نباشد و ظاهری به آن بدهیم، یک فایل html می‌سازیم و در callback رویداد ready، بعد از ساخت پنجره آن را صدا می‌زنیم:

win.loadURL(`file://${__dirname}/index.html`);

با متد loadURL به راحتی می‌توانید یک صفحه‌ی وب را از شبکه و یا از روی سیستم، بخوانید. در بخش آرگومان، از پروتکل فایل استفاده شده است تا به آن بگوییم فایل مورد نظر روی سیستم جاری است. عبارت بعدی که به صورت template string تعریف شده‌است، حاوی مسیر index.js یا همان startup path است و سپس فایل index.html معرفی شده‌است. مجددا برنامه را اجرا کنید تا فایل index.html خود را داخل آن ببینید.

‫۸ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۳۵

وحید نصیری

اشتراک‌ها