احتمالاً مشکل از IDMتون هست. پلاگین IDM رو توی مرورگر کروم غیرفعال کنید، بعد فایل رو دانلود کنید.
سلام
از طریق سرور پلاگین را صدا بزنید یا اینکه از طریق سرور یک مقدار به متغییر جاوااسکریپتی بدهید.
از طریق سرور پلاگین را صدا بزنید یا اینکه از طریق سرور یک مقدار به متغییر جاوااسکریپتی بدهید.
در برنامههای کاربردی بر پایه Angular گاها نیاز است اعمالی را قبل از بارگذاری آغازین نرم افزار انجام دهید. این موارد میتوانند خواندن اطلاعات پیکربندی از یک فایل json. باشند و یا گرفتن دادههایی از سرور بکاند و استفاده از آنها برای ایجاد محدودیت در بعضی از قسمتها.
از +Angular 4 با بکار گیری توکن APP_INITIALIZER در ماژول آغازین برنامه (app.module)، امکان معرفی و ثبت تابعی را جهت اجرا، در ابتدای چرخه حیات برنامه، خواهیم داشت. برای روشن شدن مطلب، مثالی از خواندن اطلاعات پیکربندی واقع در یک فایل جیسون را در ذیل پیاده سازی میکنیم.
در بسیاری موارد نیاز داریم که پس از بیلد پروژه، امکان تغییر آدرس نهایی هاست سمت سرور را داشته باشیم و بر اساس آن بتوانیم Web Api Urlها را در سرویسهای Angular به روز کنیم. برای این کار فایلی را به نام config.json با محتویات ذیل ایجاد میکنیم (آدرس هاست را مطابق سرور خود، تغییر دهید):
{ "host": "http://localhost:8008" }
سپس سرویسی که وظیفهی خواندن اطلاعات را بر عهده دارد، ترجیحا در بخش Core Modules پروژه با کد ذیل، ایجاد میکنیم:
import { Observable } from 'rxjs/Observable'; import { Inject, Injectable } from '@angular/core'; import { Http } from '@angular/http'; import 'rxjs/add/operator/map'; @Injectable() export class AppConfigService { constructor(private http: Http) { } private config: Object = null; get apiRoot() { return this.getProperty('host'); // <--- THIS GETS CALLED FIRST } load(): Promise<any> { console.log('get user called'); const promise = this.http.get('assets/config.json').map((res) => res.json()).toPromise(); promise.then(config => { this.config = config; // <--- THIS RESOLVES AFTER console.log(this.config); }); return promise; } private getProperty(property: string): any { //noinspection TsLint if (!this.config) { throw new Error('Attempted to access configuration property before configuration data was loaded, please implemented.'); } if (!this.config[property]) { throw new Error(`Required property ${property} was not defined within the configuration object. Please double check the assets/config.json file`); } return this.config[property]; } }
حال در app.module توسط APP_INITIALIZER، متد Load سرویس را برای مقدار دهی خاصیت apiRoot سرویس صدا میزنیم. بنابراین ابتدا تابع init را تکمیل میکنیم:
export function init(config: AppConfigService) { return () => { return config.load(); }; }
سپس در قسمت Providers ماژول آغازین (app.module)، مانند کد زیر اقدام میکنیم:
Providers:[ …, AppConfigService, { provide: APP_INITIALIZER, useFactory: init, multi: true, deps: [AppConfigService] } …, ]
حال میتوانیم سرویس AppConfigService را در متد سازندهی سرویسهای خود تزریق کرده و از خاصیت apiRoot جهت به روز رسانی آدرسهای خود استفاده کنیم:
@Injectable() export class DashboardService { private tagUrl = ''; constructor(private http: Http,private AppConfig:AppConfigService) { this.tagtUrl = this.AppConfig.apiRoot+"/myApiUrl"; …. }
نکته تکمیلی: میتوان چندین تابع را به همین روش در نقطهی آغازین برنامه، جهت اجرا معرفی کرد. کافی است useFactory را به نام تابع مورد نظر خود و خاصیت deps را که اشاره به نوع پارامتر ورودی تابع دارد (در اینجا سرویس AppConfigService) مقدار دهی کنید:
{ provide: APP_INITIALIZER, useFactory: init, multi: true, deps: [AppConfigService] }, { provide: APP_INITIALIZER, useFactory: initIdentity, multi: true, deps: [IdentityService] }, AppConfigService, IdentityService,
نظرات مطالب
رسم نمودار توسط Kendo Chart
ممنون از این که با حوصله پاسخ دادید راستش مواردی را که اشاره کردید را تست کردم ولی باز نتیجه نگرفتم نهایتا اضافه کردن کد زیر کاملا مشکل را برطرف کرد.
و این هم چارت بعد از افزودن کد فوق
dataBound: function (e) { e.sender.options.categoryAxis.categories.sort(); }
نظرات مطالب
استفاده از Froala WYSIWYG Editor در ASP.NET
برای حذف فایلها به صورت فیزیکی از سرور، زمانی که لینک را از ادیتور حذف میکنید و یا حتی با backSpace لینک مربوط به فایلی را حذف میکنید میتوان از اسکریپت زیر بهره جست:
.on('froalaEditor.file.unlink', function (e, editor, link) { $.ajax({ method: "POST", url: "@Url.Action("FroalaDeleteFile", "YeChizis")", data: { src:link.href } }) .done(function (data) { console.log('file was deleted'); }) .fail(function () { console.log('file delete problem'); }) })
/// <summary> /// حذف فایلهای ادیتور /// </summary> [HttpPost] public void FroalaDeleteFile(string src) { string relativePath = new Uri(src).PathAndQuery; string physicalFilePath = Server.MapPath(relativePath); if (System.IO.File.Exists(physicalFilePath)) System.IO.File.Delete(physicalFilePath); }
البته کمی بالاتر آقای نصیری اشاره کرده اند اما مشروح آن به شکل زیر است:
.on('froalaEditor.image.removed', function (e, editor, $img) { $.ajax({ // Request method. method: "POST", // Request URL. url: "@Url.Action("FroalaDeleteImageAction", "ControllerName")", // Request params. data: { src: $img.attr('src') } }) .done(function (data) { console.log('image was deleted'); }) .fail(function () { console.log('image delete problem'); }) })
و در سمت سرور Action ای مانند زیر:
/// <summary> /// حذف عکسهای ادیتور /// </summary> [HttpPost] public void FroalaDeleteImageAction(string src) { string physicalFilePath = Server.MapPath(src); if (System.IO.File.Exists(physicalFilePath)) System.IO.File.Delete(physicalFilePath); }
مدتی است که حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT بسیار مورد توجه واقع شده:
- در سایت Stack overflow از آن استفاده میشود (^).
- در SQL Server Azure حالت پیش فرض ایجاد دیتابیسها و تراکنشهای جدید است (^).
- در Entity framework 6 حالت پیش فرض تراکنشهای ایجاد شده، قرار گرفته است (^ ).
و ... در Oracle، تنها حالت مدیریت مسایل همزمانی است! (البته به نام MVCC، اما با همین عملکرد)
اما READ_COMMITTED_SNAPSHOT در SQL Server چیست و کاربرد آن کجا است؟
اگر استفاده گسترده و سنگینی از SQL Server داشته باشید، حتما به پیغامهای خطای deadlock آن برخوردهاید:
روش پیش فرض مدیریت مسایل همزمانی در SQL Server، حالت READ COMMITTED است. به این معنا که اگر در طی یک تراکنش مشغول به تغییر اطلاعاتی باشیم، سایر کاربران از خواندن نتیجه آن (اصطلاحا به آن Dirty read گفته میشود) منع خواهند شد؛ تا زمانیکه این تراکنش با موفقیت به پایان برسد. هرچند در این حالت سایر تراکنشها امکان ویرایش یا حذف اطلاعات را خواهند داشت. به علاوه اگر در طی این تراکنش، اطلاعاتی خوانده شوند، سایر تراکنشها تا پایان تراکنش جاری، قادر به تغییر این اطلاعات خوانده شده نخواهند بود (منشاء بروز خطاهای deadlock یاد شده در سیستمهای پرترافیک).
در SQL Server 2005 برای بهبود مقیاس پذیری SQL Server و کاهش خطاهای deadlock، مکانیزم READ_COMMITTED_SNAPSHOT معرفی گشت.
به صورت خلاصه زمانیکه که تراکنش مورد نظر تحت حالت READ COMMITTED SNAPSHOT انجام میشود، optimistic reads and pessimistic writes خواهیم داشت (خواندنهای خوشبینانه و نوشتنهای بدبینانه). در این حالت تضمین میشود که خواندن اطلاعات داخل یک تراکنش، شامل اطلاعات تغییر یافته توسط سایر تراکنشهای همزمان نخواهد بود. همچنین زمانیکه در این بین، اطلاعاتی خوانده میشود، بر روی این اطلاعات برخلاف حالت READ COMMITTED قفل قرار داده نمیشود. بنابراین تراکنشهایی که درحال خواندن اطلاعات هستند، تراکنشهای همزمانی را که در حال نوشتن اطلاعات میباشند، قفل نخواهد کرد و برعکس.
نحوه فعال سازی READ_COMMITTED_SNAPSHOT
فعال سازی READ_COMMITTED_SNAPSHOT باید ابتدا در سطح یک بانک اطلاعاتی SQL Server انجام شود:
کاری که در اینجا انجام خواهد شد، ایجاد یک snapshot یا یک کپی فقط خواندنی، از بانک اطلاعاتی کاری شما میباشد. بنابراین در این حالت، زمانیکه یک عبارت Select را فراخوانی میکنید، این خواندن، از بانک اطلاعاتی فقط خواندنی تشکیل شده، صورت خواهد گرفت. اما تغییرات بر روی دیتابیس اصلی کاری درج شده و سپس این snapshot به روز میشود.
حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT خصوصا برای برنامههای وبی که تعداد بالایی Read در مقابل تعداد کمی Write دارند، به شدت بر روی کارآیی و بالا رفتن سرعت و مقیاس پذیری آنها تاثیر خواهد داشت؛ به همراه حداقل تعداد deadlockهای حاصل شده.
در Entity framework وضعیت به چه صورتی است؟
EF از حالت پیش فرض مدیریت مسایل همزمانی در SQL Server یا همان حالت READ COMMITTED در زمان فراخوانی متد SaveChanges استفاده میکند.
در EF 6 این حالت پیش فرض به READ_COMMITTED_SNAPSHOT تغییر کرده است. البته همانطور که عنوان شد، پیشتر باید بانک اطلاعاتی را نیز جهت پذیرش این نوع تراکنشها آماده ساخت.
اگر از نگارشهای پایینتر از EF 6 استفاده میکنید، برای استفاده از حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT باید صراحتا IsolationLevel را مشخص ساخت:
- در سایت Stack overflow از آن استفاده میشود (^).
- در SQL Server Azure حالت پیش فرض ایجاد دیتابیسها و تراکنشهای جدید است (^).
- در Entity framework 6 حالت پیش فرض تراکنشهای ایجاد شده، قرار گرفته است (^ ).
و ... در Oracle، تنها حالت مدیریت مسایل همزمانی است! (البته به نام MVCC، اما با همین عملکرد)
اما READ_COMMITTED_SNAPSHOT در SQL Server چیست و کاربرد آن کجا است؟
اگر استفاده گسترده و سنگینی از SQL Server داشته باشید، حتما به پیغامهای خطای deadlock آن برخوردهاید:
Transaction (Process ID 54) was deadlocked on lock resources with another process and has been chosen as the deadlock victim. Rerun the transaction.
در SQL Server 2005 برای بهبود مقیاس پذیری SQL Server و کاهش خطاهای deadlock، مکانیزم READ_COMMITTED_SNAPSHOT معرفی گشت.
به صورت خلاصه زمانیکه که تراکنش مورد نظر تحت حالت READ COMMITTED SNAPSHOT انجام میشود، optimistic reads and pessimistic writes خواهیم داشت (خواندنهای خوشبینانه و نوشتنهای بدبینانه). در این حالت تضمین میشود که خواندن اطلاعات داخل یک تراکنش، شامل اطلاعات تغییر یافته توسط سایر تراکنشهای همزمان نخواهد بود. همچنین زمانیکه در این بین، اطلاعاتی خوانده میشود، بر روی این اطلاعات برخلاف حالت READ COMMITTED قفل قرار داده نمیشود. بنابراین تراکنشهایی که درحال خواندن اطلاعات هستند، تراکنشهای همزمانی را که در حال نوشتن اطلاعات میباشند، قفل نخواهد کرد و برعکس.
نحوه فعال سازی READ_COMMITTED_SNAPSHOT
فعال سازی READ_COMMITTED_SNAPSHOT باید ابتدا در سطح یک بانک اطلاعاتی SQL Server انجام شود:
ALTER DATABASE testDatabase SET ALLOW_SNAPSHOT_ISOLATION ON; ALTER DATABASE testDatabase SET READ_COMMITTED_SNAPSHOT ON;
حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT خصوصا برای برنامههای وبی که تعداد بالایی Read در مقابل تعداد کمی Write دارند، به شدت بر روی کارآیی و بالا رفتن سرعت و مقیاس پذیری آنها تاثیر خواهد داشت؛ به همراه حداقل تعداد deadlockهای حاصل شده.
در Entity framework وضعیت به چه صورتی است؟
EF از حالت پیش فرض مدیریت مسایل همزمانی در SQL Server یا همان حالت READ COMMITTED در زمان فراخوانی متد SaveChanges استفاده میکند.
در EF 6 این حالت پیش فرض به READ_COMMITTED_SNAPSHOT تغییر کرده است. البته همانطور که عنوان شد، پیشتر باید بانک اطلاعاتی را نیز جهت پذیرش این نوع تراکنشها آماده ساخت.
اگر از نگارشهای پایینتر از EF 6 استفاده میکنید، برای استفاده از حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT باید صراحتا IsolationLevel را مشخص ساخت:
using (var transactionScope = new TransactionScope(TransactionScopeOption.Required, new TransactionOptions { IsolationLevel= IsolationLevel.Snapshot })) { // update some tables using entity framework context.SaveChanges(); transactionScope.Complete(); }
در کد بالا، برای حالت ویرایش یک سلول در نوع select از mvc controller استفاده شده. من کد بالا رو برای webApi میخوام تنظیم کنم. رشته html رو تولید میکنم و پاس میدم به خروجی، اما خطا میده.
و در کد js ستون "kpiType" رو هم اینجوری تنظیم کردم:
خروجی این رو با جی کوئری که با صفحه اضافه میکنم، یک کنترل صحیح رو تولید میکنه.
کد رو ببینید.
[HttpGet] public string SelectAllJqTree() { var result = _kpiTypeService.SelectAll().Select(e => new { value = e.Id, text = e.Name, }); var select = "<select>{0}</select>"; var option = "<option value='{0}' >{1}</option>"; var options = ""; foreach (var item in result) { options += string.Format(option, item.value, item.text); } return string.Format(select, options).Trim(); }
colModel: [ { name: 'KpiTypeID', index: 'KpiTypeID', align: 'right', width: 300, editable: true, edittype: 'select', editoptions: { dataUrl: '/api/KPIType/SelectAllJqTree' }, editrules: { required: true } } ]
$.ajax({ url: "/api/KPIType/SelectAllJqTree", context: document.body }).done(function (data) { $("#selection").html(data); });
اما اینجا بهم پیام میده که
Uncaught Error: Syntax error, unrecognized expression: "<select><option value='1' >عملکردی</option><option value='2' >بودجه ای</option>
چه نکته ای وجود داره؟ ایا مربوط به webApi هست؟
مطالب
AngularJS #4
در این قسمت قصد دارم تا یک سیستم ارسال دیدگاه را به کمک Angular پیاده سازی کنم. هدف از این مثال؛ آشنایی با چند Directive توکار Angular و همچنین آموختن چگونگی کار با سرویس http$ برای ارتباط با سرور است.
کدهای HTML زیر را در نظر بگیرید:
<div ng-app="myApp"> <div ng-controller="CommentCtrl"> <div ng-repeat="comment in comments"> <div style="float:right;cursor:pointer;" ng-click="remove(comment.Id,$index);">X</div> <a href="#"> <img style="width:32px;" ng-src="/Content/user.gif" alt="{{comment.Name}}"> </a> <div> <h4>{{comment.Name}}</h4> {{comment.CommentBody}} </div> </div> <div> <form action="/Comment/Add" method="post"> <div> <label for="Name">Name</label> <input id="Name" type="text" name="Name" ng-model="comment.Name" placeholder="Your Name" /> </div> <div> <label for="Email">Email</label> <input id="Email" type="text" name="Email" ng-model="comment.Email" placeholder="Your Email" /> </div> <div> <label for="CommentBody">Comment</label> <textarea id="CommentBody" name="CommentBody" ng-model="comment.CommentBody" placeholder="Your Comment"></textarea> </div> <button type="button" ng-click="addComment()">Send</button> </form> </div> </div> </div>
خب از ابتدا ساختار را مورد بررسی قرار میدهم و موارد ناآشنای آن را توضیح میدهم:
ng-app: خاصیت ng-app جز خواص پیش فرض HTML نیست و یک خاصیت سفارشی است که توسط Angular به صورت پیش فرض تعریف شده است. این خاصیت به Angular میگوید که کدام بخش از DOM باید توسط Angular مدیریت و پردازش شود. در اینجا div ای که با خاصیت ng-app مزین شده است به همراه تمامی عناصر فرزند آن توسط موتور پردازش گر DOM توکار مورد پردازش قرار گرفته و اصطلاحا کامپایل میشود. بله! اینجا از لفظ کامپایل شدن برای بیان این فرآیند استفاده کردم. هیچ کدام از این Directiveهای سفارشی به خودی خود برای مرورگر قابل تفسیر نیست و اینجاست که Angular وارد عمل شده و این Directiveها را به کدهای HTML و جاوا اسکریپت که برای مرورگر قابل فهم است تبدیل میکند. به همین جهت با ng-app مشخص میکنیم که کدام بخش از DOM باید توسط Angular تفسیر و مدیریت شود.شاید این سوال برای شما مطرح شده باشد که در مثال قبلی ng-app مقداری نداشت و برای تگ html تعریف شده بود. پاسخ این است که در مثال قبلی چون برنامهی ما دارای یک ماژول بیشتر نبود میتوانستیم از مقدار دهی ng-app صرف نظر کنیم؛ اما در این مثال ما قصد داریم کمی هم مفهوم ماژول را در Angular بررسی کنیم. در نتیجه در این مثال برنامهی ما از ماژولی به نام myApp تشکیل شده است. دلیل اینکه در این مثال ng-app بر روی یک div تعریف شده است این است که همین قسمت از DOM توسط Angular تفسیر شود برای ما کفایت میکند. هنگامی ng-app را بر روی html تعریف میکنیم که قصد داشته باشیم کل صفحه توسط Angular تفسیر شود.
ng-controller: در Angular کنترلرها تابع سازندهی کلاسهای سادهی جاوا اسکریپتی هستند که به کمک آنها بخشی از صفحه را مدیریت میکنیم. این که کدام بخش از صفحه توسط کدام کلاس کنترل و مدیریت شود، توسط ng-controller مشخص میشود. در اینجا هم عنصری که با ng-controller مشخص شده به همراه تمامی فرزندانش، توسط کلاس جاوا اسکریپتی به نام CommentCtrl مدیریت میشود. در حقیقت ما به کمک ng-controller مشخص میکنیم که کدام قسمت از View توسط کدام Controller مدیریت میشود. مرسوم است که در Angular نام کنترلرها با Ctrl خاتمه یابد.
ng-repeat: همهی نظرات دارای یک قالب html یکسان هستند که به ازای دادههای متفاوت تکرار شده اند. اگر میخواستیم نظرات را استفاده از موتور نمایشی Razor نشان دهیم از یک حلقهی foreach استفاده میکردیم. خبر خوب این است که ng-repeat هم دقیقا به مانند حلقهی foreach عمل میکند.در اینجا عبارت comment in comments دقیقا برابر با آن چیزی است که در یک حلقهی foreach مینوشتیم. Comments در اینجا یک لیست به مانند آرایه ای از comment هست که در کنترلر مقدار دهی شده است. پس اگر با حلقهی foreach مشکلی نداشته باشید با مفهوم ng-repeat هم مشکلی نخواهید داشت و دقیقا به همان شکل عمل مینماید.
ng-click: همان طور که گفتیم Directiveهای تعریف شده میتوانند یک event سفارشی نیز باشند. ng-click هم یک Directive تو کار است که توسط Angular به صورت پیش فرض تعریف شده است. کاملا مشخص است که یک تابع به نام remove تعریف شده است که به هنگام کلیک شدن، فراخوانی میشود. دو پارامتر هم به آن ارسال شده است. اولین پارامتر Id دیدگاه مورد نظر است تا به سرور ارسال شود و از پایگاه داده حذف شود. دومین پارامتر index$ است که یک متغیر ویژه است که توسط Angular در هر بار اجرای حلقهی ng-repeat مقدارش یک واحد افزایش مییابد. index$ هم به تابع remove ارسال میشود تا بتوان فهمید در سمت کلاینت کدام نظر باید حذف شود.
ng-src: از این Directive برای مشخص کردن src عکسها استفاده میشود. البته در این مثال چندان تفاوتی بین ng-src و src معمولی وجود ندارد. ولی اگر آدرس عکس به صورت Content/{{comment.Name}}.gif میبود دیگر وضع فرق میکرد. چرا که مرورگر با دیدن آدرس در src سعی به لود کردن آن عکس میکند و در این حالت در لود کردن آن عکس با شکست روبرو میشود. ng-src سبب میشود تا در ابتدا آدرس عکس توسط Angular تفسیر شود و سپس آن عکس توسط مرورگر لود شود.
{{comment.Name}}: آکلودهای دوتایی برای انقیاد داده (Data Binding) با view-model استفاده میشود. این نوع اقیاد داده در مثالهای قبلی مورد بررسی قرار گرفته است و نکتهی بیشتری در اینجا مطرح نیست.
ng-model: به کمک ng-model میتوان بین متن داخل textbox و خاصیت شی مورد نظر انقیاد داده بر قرار کرد و هر دو طرف از تغییرات یکدیگر آگاه شوند. به این عمل انقیاد داده دوطرفه (Two-Way Data-Binding) میگویند.برای مثال textbox مربوط به نام را به comment.Name و textbox مربوط به email را به comment.Email مقید(bind) شده است. هر تغییری که در محتوای هر کدام از طرفین صورت گیرد دیگری نیز از آن تغییر با خبر شده و آن را نمایش میدهد.
تا به اینجای کار قالب مربوط به HTML را بررسی کردیم. حال به سراغ کدهای جاوا اسکریپت میرویم:
var app = angular.module('myApp', []); app.controller('CommentCtrl', function ($scope, $http) { $scope.comment = {}; $http.get('/Comment/GetAll').success(function (data) { $scope.comments = data; }) $scope.addComment = function () { $http.post("/Comment/Add", $scope.comment).success(function () { $scope.comments.push({ Name: $scope.comment.Name, CommentBody: $scope.comment.CommentBody }); $scope.comment = {}; }); }; $scope.remove = function (id, index) { $http.post("/Comment/Remove", { id: id }).success(function () { $scope.comments.splice(index, 1); }); }; });
در تعریف ng-app اگر به یاد داشته باشید برای آن مقدار myApp در نظر گرفته شده بود. در اینجا هم ما به کمک متغیر سراسری angular که توسط خود کتابخانه تعریف شده است، ماژولی به نام myApp را تعریف کرده ایم. پارامتر دوم را فعلا توضیح نمیدهم، ولی در این حد بدانید که برای تعریف وابستگیهای این ماژول استفاده میشود که من آن را برابر یک آرایه خالی قرار داده ام.
در سطر بعد برای ماژول تعریف شده یک controller تعریف کرده ام. شاید دفعهی اول است که تعریف کنترلر به این شکل را مشاهده میکنید. اما چرا به این شکل کنترلر تعریف شده و به مانند قبل به شکل تابع سازندهی کلاس تعریف نشده است؟
پاسخ این است که اکثر برنامه نویسان از جمله خودم دل خوشی از متغیر سراسری ندارند. در شکل قبلی تعریف کنترلر، کنترلر به شکل یک متغیر سراسری تعریف میشد. اما استفاده از ماژول برای تعریف کنترلر سبب میشود تا کنترلرهای ما روی هوا تعریف نشده باشند و هر یک در جای مناسب خود باشند. به این شکل مدیریت کدهای برنامه نیز سادهتر بود. مثلا اگر کسی از شما بپرسد که فلان کنترلر کجا تعریف شده است؛ به راحتی میگویید که در فلان ماژول برنامه تعریف و مدیریت شده است.
در تابعی که به عنوان کنترلر تعریف شده است، دو پارامتر به عنوان وابستگی درخواست شده است. scope$ که برای ارتباط با view-model و انقیاد داده به کار میرود و http$ که برای ارتباط با سرور به کار میرود. نمونهی مناسب هر دوی این پارامترها توسط سیستم تزریق وابستگی تو کار angular در اختیار کنترلر قرار میگیرد.
قبلا چگونگی استفاده از scope$ برای اعمال انقیاد داده توضیح داده شده است. نکتهی جدیدی که مطرح است چگونگی استفاده از سرویس http$ برای ارتباط با سرور است. سرویس http $ دارای 4 متد put ، post ، get و delete است.
واقعا استفاده از این سرویس کاملا واضح و روشن است. در متد addComment وقتی که دیدگاه مورد نظر اضافه شد، به آرایهی کامنتها یک کامنت جدید میافزاییم و چون انقیاد داده دو طرفه است، بالافاصله دیدگاه جدید نیز در view به نمایش در میآید.کار تابع remove هم بسیار ساده است. با استفاده از index ارسالی، دیدگاه مورد نظر را از آرایهی کامنتها حذف میکنیم و ادامهی کار توسط انقیاد داده دو طرفه انجام میشود.
همان طور که مشاهده میشود مفاهیم انقیاد داده دو طرفه و تزریق وابستگی خودکار سرویسهای مورد نیاز، کار با angularjs را بسیار ساده و راحت کرده است. اصولا در بسیاری از موارد احتیاجی به باز اختراع چرخ نیست و کتابخانهی angular آن را برای ما از قبل تدارک دیده است.
کدهای این مثال ضمیمه شده است. این کدها در Visual Studio 2013 و به کمک ASP.NET MVC 5 و Entity Framework 6 نوشته شده است. سعی شده تا مثال نوشته شده به واقعیت نزدیک باشد. اگر دقت کنید مدل کامنت در مثالی که نوشتم به گونه ای است که دیدگاههای چند سطحی به همراه پاسخ هایش مد نظر بوده است. به عنوان تمرین نمایش درختی این گونه دیدگاهها را به کمک Angular انجام دهید. کافیست Treeview in Angular را جست و جو کنید؛ مطمئنا به نتایج زیادی میرسید. گرچه در مثال ضمیمه شده اگر جست و جو کنید من پیاده سازیش را انجام دادم. هدف از جست و جو در اینترنت مشاهده این است که بیشتر مسائل در Angular از پیش توسط دیگران حل شده است و احتیاجی نیست که شما با چالشهای جدیدی دست و پنجه نرم کنید.
پس به عنوان تمرین، دیدگاههای چند سطحی به همراه پاسخ که نمونه اش را در همین سایتی که درحال مشاهده آن هستید میبینید را به کمک AngularJS پیاده سازی کنید.
در مقالهی بعدی چگونگی انتقال منطق تجاری برنامه از کنترلر به لایه سرویس و چگونگی تعریف سرویس جدید را مورد بررسی قرار میدهم.
تا به حال شده نیاز داشته باشید مثلا 3 تکست باکس چند بار تکرار شوند؟ با این پلاگین میتوانید چند فیلد تعریف کنید و به هر تعداد که میخواهید آنها را تکرار کنید
برای مسئله Binding مدل ارسالی از سمت کاربر هم میتوانید از این لینک استفاده کنید
«... اصول پلاگین بیس به هم نریزه ...»
اصولش را تکمیل کنید. بسط دهید؛ مانند همین GetMenuItem. اسمش را مثلا بگذارید، GetLatestInfo. پیاده سازی آن در هر پلاگین به صورت مستقل انجام خواهد شد. در این طرف مانند همین روش نمایش منو، این لیست را نمایش دهید.
اصولش را تکمیل کنید. بسط دهید؛ مانند همین GetMenuItem. اسمش را مثلا بگذارید، GetLatestInfo. پیاده سازی آن در هر پلاگین به صورت مستقل انجام خواهد شد. در این طرف مانند همین روش نمایش منو، این لیست را نمایش دهید.