COM، یک فناوری قدیمی و مختص به ویندوز است؛ هرچند NET Core. به صورت چندسکویی طراحی شده‌است، اما حداقل نگارش ویندوز آن، از کار با اشیاء COM پشتیبانی میکند. البته باید درنظر داشت که نگارش 1x آن اینچنین نیست و پشتیبانی از آن، از نگارش 2x شروع شده‌است.
محدودیت‌های کار با اشیاء COM در NET Core 2x.
پیاده سازی پشتیبانی از اشیاء COM در NET Core 2x. به همراه اینترفیس IDispatch نیست. به این معنا که از مفهوم «late binding» پشتیبانی نمی‌کند. حدود 10 سال قبل در زمان ارائه‌ی C# 4.0، واژه‌ی کلیدی dynamic نیز ارائه شد که یکی از مهم‌ترین اهداف آن، ساده سازی کار با اشیاء COM و پشتیبانی از Late binding بود:
این قطعه کد که در Full .NET Framework بدون مشکل اجرا می‌شود، در NET Core 2x. با خطای زیر متوقف خواهد شد:
البته اگر به task manager ویندوز در این حالت مراجعه کنید، مشاهده خواهید کرد که Excel.exe واقعا اجرا شده‌است؛ اما چون پیاده سازی IDispatch در اینجا وجود ندارد، امکان کار با واژه‌ی کلیدی dynamic و late binding برای دسترسی به خاصیت Visible پشتیبانی نمی‌شود.
یک نکته: NET Core 3x. از Late binding پشتیبانی میکند.
روش کار با اشیاء COM در NET Core 2x.
چون NET Core 2x. از late binding اشیاء COM پشتیبانی نمی‌کند، می‌توان در اینجا از روش قدیمی‌تر کار با اشیاء COM که استفاده‌ی از «Interop assemblies» نام دارد، استفاده کرد. Interop assemblies در حقیقت محصور کننده‌های اشیاء COM هستند که امکان کار مستقیم با آنها را از طریق early binding میسر می‌کنند. در یک چنین حالتی، کدهای فوق برای دسترسی به اشیاء COM کار با اکسل، به صورت زیر که early binding نام دارد، تغییر میکند:
روش تولید Interop assemblies
هنوز خود NET Core. روشی را برای تولید Interop assemblies ارائه نداده‌است و تولید آنها یکی از معدود مواردی است که نیاز به نصب Visual Studio را دارد. برای این منظور یک پروژه‌ی خالی (از هر نوعی) را که بر اساس NET Framework 4x. تهیه می‌شود، در VS آغاز کنید و سپس در solution explorer بر روی پروژه‌ی ایجاد شده کلیک راست کرده و گزینه‌ی Add > Reference را انتخاب کنید. در صفحه‌ی باز شده، گزینه‌ی COM آن‌را باید انتخاب کنید. در اینجا است که می‌توانید با انتخاب یکی از موارد، ارجاعی را به آن شیء COM اضافه کنید.
پس از اینکار:
- ابتدا این ارجاع اضافه شده را در solution explorer انتخاب کرده و در پایین صفحه، در قسمت برگه‌ی خواص آن، گزینه‌ی «Embed Interop Types» آن‌را به false تنظیم کنید.
- سپس یکبار پروژه را نیز کامپایل کنید.
این مراحل سبب تولید یک فایل dll خواهند شد که Interop assembly نام دارد و هم در برنامه‌های NET. و هم NET Core.، قابل استفاده‌است.
روش استفاده از Interop assemblies در برنامه‌های NET Core.
اکنون که یک فایل dll را از شیء COM انتخابی، در یک پروژه‌ی مجزای مبتنی بر NET 4x. تولید کردیم، روش استفاده‌ی از آن در یک برنامه‌ی دیگر مبتنی بر NET Core. به صورت زیر است:
فایل csproj را گشوده و ابتدا نام اسمبلی را منهای dll آن در قسمت Reference Include ذکر کنید. سپس مسیر فایل dll تولید شده‌ی در قسمت قبل را به صورت HintPath مشخص کنید. اگر می‌خواهید این dll را به صورت جداگانه‌ای به همراه برنامه‌ی خود توزیع نکنید، خاصیت EmbedInteropTypes را در اینجا به true تنظیم کنید. در این حالت کامپایلر، قسمت‌هایی از Interop.WIA.dll را که در برنامه‌ی شما استفاده شده‌است، جزئی از خروجی نهایی آن میکند.
یک نکته: اگر EmbedInteropTypes را به true تنظیم کردید، نیاز به بسته‌ی Microsoft.CSharp را نیز خواهید داشت:
روش دیگر استفاده از Interop assemblies در برنامه‌های NET Core.
روش فوق، جهت کار با فایل‌های dll ای است که خودمان تولید کرده‌ایم. برای سایر حالاتی که این موارد در سیستم نصب شده‌اند (مانند Office Primary Interop Assemblies (PIA))، پس از افزودن ارجاعی به COM reference مدنظر، فایل csproj همان پروژه‌ی NET 4x. را باز کرده و قسمت COMReference آن‌را در اینجا (در فایل csproj پروژه‌ی NET Core.) کپی کنید:
اطلاعات COMReference فوق از یک پروژه‌ی NET 4x. و فایل csproj آن پس از افزودن ارجاعی به اشیاء COM آفیس و اکسل، در اینجا کپی شده‌اند.
سپس یک نمونه از MS Office automation را توسط اشیاء COM آن به صورت زیر می‌توان پیاده سازی کرد:
مثال فوق، معادل NET Core. این مثال قدیمی است:
How to automate Microsoft Excel from Microsoft Visual C#.NET
محدودیت‌های کار با اشیاء COM در NET Core 2x.
پیاده سازی پشتیبانی از اشیاء COM در NET Core 2x. به همراه اینترفیس IDispatch نیست. به این معنا که از مفهوم «late binding» پشتیبانی نمی‌کند. حدود 10 سال قبل در زمان ارائه‌ی C# 4.0، واژه‌ی کلیدی dynamic نیز ارائه شد که یکی از مهم‌ترین اهداف آن، ساده سازی کار با اشیاء COM و پشتیبانی از Late binding بود:
dynamic excel = Activator.CreateInstance(Type.GetTypeFromProgID("Excel.Application", true));
excel.Visible = true;
Console.WriteLine("Press Enter to close Excel.");
Console.ReadLine();
excel.Quit(); System.__ComObject does not contain a definition for 'Visible'
یک نکته: NET Core 3x. از Late binding پشتیبانی میکند.
روش کار با اشیاء COM در NET Core 2x.
چون NET Core 2x. از late binding اشیاء COM پشتیبانی نمی‌کند، می‌توان در اینجا از روش قدیمی‌تر کار با اشیاء COM که استفاده‌ی از «Interop assemblies» نام دارد، استفاده کرد. Interop assemblies در حقیقت محصور کننده‌های اشیاء COM هستند که امکان کار مستقیم با آنها را از طریق early binding میسر می‌کنند. در یک چنین حالتی، کدهای فوق برای دسترسی به اشیاء COM کار با اکسل، به صورت زیر که early binding نام دارد، تغییر میکند:
using Excel = Microsoft.Office.Interop.Excel;
// ...
var excel = new Excel.Application();
excel.Visible = true;
Console.WriteLine("Press Enter to close Excel.");
Console.ReadLine();
excel.Quit(); روش تولید Interop assemblies
هنوز خود NET Core. روشی را برای تولید Interop assemblies ارائه نداده‌است و تولید آنها یکی از معدود مواردی است که نیاز به نصب Visual Studio را دارد. برای این منظور یک پروژه‌ی خالی (از هر نوعی) را که بر اساس NET Framework 4x. تهیه می‌شود، در VS آغاز کنید و سپس در solution explorer بر روی پروژه‌ی ایجاد شده کلیک راست کرده و گزینه‌ی Add > Reference را انتخاب کنید. در صفحه‌ی باز شده، گزینه‌ی COM آن‌را باید انتخاب کنید. در اینجا است که می‌توانید با انتخاب یکی از موارد، ارجاعی را به آن شیء COM اضافه کنید.
پس از اینکار:
- ابتدا این ارجاع اضافه شده را در solution explorer انتخاب کرده و در پایین صفحه، در قسمت برگه‌ی خواص آن، گزینه‌ی «Embed Interop Types» آن‌را به false تنظیم کنید.
- سپس یکبار پروژه را نیز کامپایل کنید.
این مراحل سبب تولید یک فایل dll خواهند شد که Interop assembly نام دارد و هم در برنامه‌های NET. و هم NET Core.، قابل استفاده‌است.
روش استفاده از Interop assemblies در برنامه‌های NET Core.
اکنون که یک فایل dll را از شیء COM انتخابی، در یک پروژه‌ی مجزای مبتنی بر NET 4x. تولید کردیم، روش استفاده‌ی از آن در یک برنامه‌ی دیگر مبتنی بر NET Core. به صورت زیر است:
<ItemGroup>
<Reference Include="Interop.WIA">
<HintPath>..\DNTScanner.Core.TypeLibrary\bin\Debug\Interop.WIA.dll</HintPath>
<EmbedInteropTypes>True</EmbedInteropTypes>
</Reference>
</ItemGroup> یک نکته: اگر EmbedInteropTypes را به true تنظیم کردید، نیاز به بسته‌ی Microsoft.CSharp را نیز خواهید داشت:
<ItemGroup Condition=" '$(TargetFramework)' == 'net40' ">
<Reference Include="Microsoft.CSharp" />
</ItemGroup>
<ItemGroup Condition="'$(TargetFramework)' == 'netstandard2.0'">
<PackageReference Include="Microsoft.CSharp" Version="4.5.0" />
</ItemGroup> روش دیگر استفاده از Interop assemblies در برنامه‌های NET Core.
روش فوق، جهت کار با فایل‌های dll ای است که خودمان تولید کرده‌ایم. برای سایر حالاتی که این موارد در سیستم نصب شده‌اند (مانند Office Primary Interop Assemblies (PIA))، پس از افزودن ارجاعی به COM reference مدنظر، فایل csproj همان پروژه‌ی NET 4x. را باز کرده و قسمت COMReference آن‌را در اینجا (در فایل csproj پروژه‌ی NET Core.) کپی کنید:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
<OutputType>Exe</OutputType>
<TargetFramework>netcoreapp3.0</TargetFramework>
</PropertyGroup>
<!--
The following 'COMReference' items were copied from a .NET Framework project.
They were added by using the Visual Studio COM References window.
See https://docs.microsoft.com/en-us/visualstudio/ide/managing-references-in-a-project?view=vs-2017.
Observe the 'EmbedInteropTypes' tag value.
See https://docs.microsoft.com/en-us/visualstudio/msbuild/common-msbuild-project-items?view=vs-2017#comreference
-->
<ItemGroup>
<COMReference Include="Microsoft.Office.Core">
<Guid>{2DF8D04C-5BFA-101B-BDE5-00AA0044DE52}</Guid>
<VersionMajor>2</VersionMajor>
<VersionMinor>8</VersionMinor>
<Lcid>0</Lcid>
<WrapperTool>primary</WrapperTool>
<Isolated>False</Isolated>
<EmbedInteropTypes>True</EmbedInteropTypes>
</COMReference>
<COMReference Include="Microsoft.Office.Interop.Excel">
<Guid>{00020813-0000-0000-C000-000000000046}</Guid>
<VersionMajor>1</VersionMajor>
<VersionMinor>9</VersionMinor>
<Lcid>0</Lcid>
<WrapperTool>primary</WrapperTool>
<Isolated>False</Isolated>
<EmbedInteropTypes>True</EmbedInteropTypes>
</COMReference>
<COMReference Include="VBIDE">
<Guid>{0002E157-0000-0000-C000-000000000046}</Guid>
<VersionMajor>5</VersionMajor>
<VersionMinor>3</VersionMinor>
<Lcid>0</Lcid>
<WrapperTool>primary</WrapperTool>
<Isolated>False</Isolated>
<EmbedInteropTypes>True</EmbedInteropTypes>
</COMReference>
</ItemGroup>
</Project> سپس یک نمونه از MS Office automation را توسط اشیاء COM آن به صورت زیر می‌توان پیاده سازی کرد:
using System;
using System.Reflection;
using Excel = Microsoft.Office.Interop.Excel;
namespace ExcelDemo
{
class Program
{
public static void Main(string[] args)
{
Excel.Application excel;
Excel.Workbook workbook;
Excel.Worksheet sheet;
Excel.Range range;
try
{
// Start Excel and get Application object.
excel = new Excel.Application();
excel.Visible = true;
// Get a new workbook.
workbook = excel.Workbooks.Add(Missing.Value);
sheet = (Excel.Worksheet)workbook.ActiveSheet;
// Add table headers going cell by cell.
sheet.Cells[1, 1] = "First Name";
sheet.Cells[1, 2] = "Last Name";
sheet.Cells[1, 3] = "Full Name";
sheet.Cells[1, 4] = "Salary";
// Format A1:D1 as bold, vertical alignment = center.
sheet.get_Range("A1", "D1").Font.Bold = true;
sheet.get_Range("A1", "D1").VerticalAlignment =
Excel.XlVAlign.xlVAlignCenter;
// Create an array to multiple values at once.
string[,] saNames = new string[5, 2];
saNames[0, 0] = "John";
saNames[0, 1] = "Smith";
saNames[1, 0] = "Tom";
saNames[1, 1] = "Brown";
saNames[2, 0] = "Sue";
saNames[2, 1] = "Thomas";
saNames[3, 0] = "Jane";
saNames[3, 1] = "Jones";
saNames[4, 0] = "Adam";
saNames[4, 1] = "Johnson";
// Fill A2:B6 with an array of values (First and Last Names).
sheet.get_Range("A2", "B6").Value2 = saNames;
// Fill C2:C6 with a relative formula (=A2 & " " & B2).
range = sheet.get_Range("C2", "C6");
range.Formula = "=A2 & \" \" & B2";
// Fill D2:D6 with a formula(=RAND()*100000) and apply format.
range = sheet.get_Range("D2", "D6");
range.Formula = "=RAND()*100000";
range.NumberFormat = "$0.00";
// AutoFit columns A:D.
range = sheet.get_Range("A1", "D1");
range.EntireColumn.AutoFit();
// Make sure Excel is visible and give the user control
// of Microsoft Excel's lifetime.
excel.Visible = true;
excel.UserControl = true;
}
catch (Exception e)
{
Console.WriteLine($"Error: {e.Message} Line: {e.Source}");
}
}
}
} How to automate Microsoft Excel from Microsoft Visual C#.NET
