معرفی کتابخانه CSS جدیدی از یاهو به نام Pure
راهنمای سریع و تعاملی Bootstrap 4
Twitter Bootstrap Extensions: Notifications
jQuery Bootstrap Alerts
اگر بخواهید در کد وب پارت خود از ویژگی Session استفاده کنید ، ممکن است SharePoint این اجازه را به شما ندهد... راه حل چیست؟
اگر کد خود را بعد از پیاده سازی Session اجرا کنید چنین پیغامی را مشاهده خواهید کرد:
این پیغام نشان می دهد که تنظیمات Session در فایل web.config فعال نیست .یکی از راه حل های این مشکل چک کردن ویژگی enableSessionState="true" در هدر صفحه و در تگ Page است
اگر این ویژگی True باشد و همچنان همان پیغام فوق را مشاهده کردید به فایلweb.config وبسایت مورد نظر مراجعه کرده و به روش زیر عمل کنید :
// 1 - Find This Node <modules runAllManagedModulesForAllRequests="true"> // 2 - Add These Nodes <remove name="Session" /> <add name="Session" type="System.Web.SessionState.SessionStateModule" preCondition="" />
اکنون امکان استفاده از Session برای شما فراهم شده است .
در غیر این صورت باید تغییراتی در Permission Policy های شیرپوینت که در فایل های wss_minimaltrust.config و wss_mediumtrust.config و ... انجام دهید و یک Permission Set به آن اضافه کنید
این فایل ها در زیر مجموعه 14 و در پوشه CONFIG قرار دارند .
موفق باشید
@model Models.MyModel @{ Layout = null; } <!DOCTYPE html> <html> <head> <title>ViewPage1</title> </head> <body> <div> @using (Html.BeginForm("SendMessage", "Home", FormMethod.Post)) { @Html.LabelFor(x => x.Name); @Html.TextBoxFor(x => x.Name); <input type="submit" value="ارسال توسط پیامک" name="Send_sms" /> <input type="submit" value="ارسال توسط ایمیل" name="Send_email" /> } </div> </body> </html>
using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Web; using System.ComponentModel; namespace Models { public class MyModel { [DisplayName("نام خود را وارد کنید :")] public string Name { get; set; } } }
using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Web; using System.Web.Mvc; using System.Reflection; namespace ActionHandlers { public class SendMessageHandlerAttribute : ActionNameSelectorAttribute { public override bool IsValidName(ControllerContext controllerContext, string actionName, MethodInfo methodInfo) { if (actionName.Equals(methodInfo.Name, StringComparison.InvariantCultureIgnoreCase)) return true; if (!actionName.Equals("SendMessage", StringComparison.InvariantCultureIgnoreCase)) return false; var request = controllerContext.RequestContext.HttpContext.Request; return request[methodInfo.Name] != null; } } }
[SendMessageHandler ] [HttpPost] public ContentResult Send_sms(MyModel mdl) { /// Do something ... return string.Empty ; } [SendMessageHandler ] [HttpPost] public ContentResult Send_email(MyModel mdl) { /// Do something ... return string.Empty; }
این قسمت از مقاله به ایده اصلی برنامه نویسی تابعی و دلیل وجودی آن خواهد پرداخت. هیچ شکی نیست که بزرگترین چالش در توسعه نرم افزارهای بزرگ، پیچیدگی آن است. تغییرات همیش اجتناب ناپذیر هستند. به خصوص زمانی که صحبت از پیاده سازی امکان جدیدی باشد، پیچیدگی اضافه خواهد شد. در نتیجه منجر به سخت شدن فهمیدن کد میشود، زمان توسعه را بالاتر میبرد و باگهای ناخواسته را به وجود خواهد آورد. همچنین تغییر هر چیزی در دنیای نرم افزار بدون به وجود آوردن رفتارهای ناخواسته و یا اثرات جانبی، تقریبا غیر ممکن است. در نهایت همه این موارد میتوانند سرعت توسعه را پایین برده و حتی باعث شکست پروژههای نرم افزاری شوند. سبکهای کد نویسی دستوری (Imperative) مانند برنامه نویسی شیء گرا، میتوانند به کاهش این پیچیدگیها تا حد خوبی کمک کنند. البته در صورتیکه به طور صحیحی پیاده شوند. در واقع با ایجاد Abstraction در این مدل برنامه نویسی، پیچیدگیها را مخفی میکنیم.
سیر تکاملی الگوهای برنامه نویسی
برنامه نویسی شیء گرا در خون برنامه نویسهای سی شارپ جاری است؛ ما معمولا ساعتها درباره اینکه چگونه میتوانیم با استفاده از ارث بری و ترتیب پیاده کلاسها، یک هدف خاص برسیم، بر روی کپسوله سازی تمرکز میکنیم و انتزاع (Abstraction) و چند ریختی ( Polymorphism ) را برای تغییر وضعیت برنامه استفاده میکنیم. در این مدل همیشه احتمال این وجود دارد که چند ترد به صورت همزمان به یک ناحیه از حافظه دسترسی داشته باشند و تغییری در آن به وجود بیاورند و باعث به وجود آمدن شرایط Race Condition شوند. البته همگی به خوبی میدانیم که میتوانیم یک برنامهی کاملا Thread-Safe هم داشته باشیم که به خوبی مباحث همزمانی و همروندی را مدیریت کند؛ اما یک مساله اساسی در مورد کارآیی باقی میماند. گرچه Parallelism به ما کمک میکند که کارآیی برنامه خود را افزایش دهیم، اما refactor کردن کدهای موجود، به حالت موازی، کاری سخت و پردردسر خواهد بود.
برنامه نویسی تابعی، یک الگوی برنامه نویسی است که از یک ایده قدیمی (قبل از اولین کامپیوترها !) برگرفته شدهاست؛ زمانیکه دو ریاضیدان، یک تئوری به نام lambda calculus را معرفی کردند، که یک چارچوب محاسباتی میباشد؛ عملیاتی ریاضی را انجام میدهد و نتیجه را محاسبه میکند، بدون اینکه تغییری را در وضعیت دادهها و وضعیت، به وجود بیاورد. با این کار، فهمیدن کدها آسانتر خواهد بود و اثرات جانبی را کمتر خواهد کرد، همچین نوشتن تستها سادهتر خواهند شد.
جالب است اگر زبانهای برنامه نویسی را که از برنامه نویسی تابعی پشتیبانی میکنند، بررسی کنیم، مانند Lisp , Clojure, Erlang, Haskel، هر کدام از این زبانها جنبههای مختلفی از برنامه نویسی تابعی را پوشش میدهند. #F یک عضو از خانواده ML میباشد که بر روی دات نت فریمورک در سال 2002 پیاده سازی شده. ولی جالب است بدانید بیشتر زبانهای همه کاره مانند #C به اندازه کافی انعطاف پذیر هستند تا بتوان الگوهای مختلفی را توسط آنها پیاده کرد. از آنجایی که اکثرا ما از #C برای توسعه نرم افزارهایمان استفاده میکنیم، ترکیب ایدههای برنامه نویسی تابعی میتواند راهکار جالبی برای حل مشکلات ما باشد.
قبلا درباره توابع ریاضی صحت کردیم. در زبانهای برنامه نویسی هم ایده همان است؛ ورودیهای مشخص و خروجی مورد انتظار، بدون تغییری در حالت برنامه. به این مفاهیم شفافیت و صداقت توابع میگوییم که در ادامه با آن بیشتر آشنا میشویم. به این نکته توجه داشته باشید که منظور از تابع در #C فقط Method نیست؛ Func , Action , Delegate هم نوعی تابع هستند.
به طور ساده با نگاه کردن به ورودیهای تابع و نام آنها باید بتوانیم کاری را که انجام میدهد، حدس بزنیم. یعنی یک تابع باید بر اساس ورودیهای آن کاری را انجام دهد و نباید یک پارامتر Global آن را تحت تاثیر قرار دهد. پارامترهای Global میتوانند یک Property در سطح یک کلاس باشند، یا یک شیء که وضعیت آن تحت کنترل تابع نیست؛ مانند شی DateTime. به مثال زیر توجه کنید:
public int CalculateElapsedDays(DateTime from) { DateTime now = DateTime.Now; return (now - from).Days; }
آیا میتوانید این تابع را شفاف کنیم؟ بله!
چطور؟ به سادگی! با تغییر پارامترهای ورودی:
public static int CalculateElapsedDays(DateTime from, DateTime now) => (now - from).Days;
صداقت یک تابع یعنی یک تابع باید همه اطلاعات مربوط به ورودیها و خروجیها را پوشش دهد. به این مثال دقت کنید:
public int Divide(int numerator, int denominator) { return numerator / denominator; }
آیا این همه مواردی را که از آن انتظار داریم پوشش میدهد؟ احتمالا خیر!
اگر دو عدد صحیح را به این تابع بفرستیم، احتمالا مشکلی پیش نخواهد آمد. اما همانطور که حدس میزنید اگر پارامتر دوم 0 باشد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
var result = Divide(1,0);
چگونه مشکل را حل کنیم؟ تایپ ورودی را به شکل زیر تغییر دهیم:
public static int Divide(int numerator, NonZeroInt denominator) { return numerator / denominator.Value; }
Functions as first-class values
ترجمه فارسی این کلمه ما را از معنی اصلی آن خیلی دور میکند؛ احتمالا یک ترجمه سادهی آم میتواند «تابع، ارزش اولیه کلاس» باشد!
وقتی توابع first-class values باشند، یعنی میتوانند به عنوان ورودی سایر توابع استفاده شوند، میتوانند به یک متغیر انتساب داده شوند، دقیقا مثل یک مقدار. برای مثال:
Func<int, bool> isMod2 = x => x % 2 == 0; var list = Enumerable.Range(1, 10); var evenNumbers = list.Where(isMod2);
توابع مرتبه بالا! یک یا چند تابع را به عنوان ورودی میگیرند و یک تابع را به عنوان نتیجه بر میگرداند. در مثال بالا Extension Method ، Where یک تابع High-Order میباشد.
پیاده سازی Where احتمالا به شکل زیر میباشد:
public static IEnumerable<T> Where<T>(this IEnumerable<T> ts, Func<T, bool> predicate) { foreach (T t in ts) if (predicate(t)) yield return t; }
2. ملاک تشخیص اینکه چه آیتمهایی در لیست باید وجود داشته باشند، به عهده متدی میباشد که آن را فراخوانی میکند.
در این مثال، تابع Where، تابع ورودی را به ازای هر المان، در لیست فراخوانی میکند. این تابع میتواند طوری طراحی شود که تابع ورودی را به صورت شرطی اعمال کند. آزمایش این حالت به عهده شما میباشد. اما به صورت کلی انتظار میرود که قدرت توابع High-Order را درک کرده باشید.
برپایی پیشنیازها
در اینجا برای بررسی React Hooks، یک پروژهی جدید React را ایجاد میکنیم:
> npm i -g create-react-app > create-react-app sample-30 > cd sample-30 > npm start
> npm install --save bootstrap
import "bootstrap/dist/css/bootstrap.css";
همچنین اگر به فایل package.json موجود در ریشهی پروژه دقت کنیم، برای کار با React-hooks، نیاز است نگارش بستههای React و React-dom، حداقل مساوی 16.7 باشند که در زمان نگارش این مطلب، نگارش 16.12.0 آن به صورت خودکار نصب میشود. بنابراین بدون مشکلی میتوانیم شروع به کار با React hooks کنیم.
معرفی useState Hook
در اینجا قصد داریم یک شمارشگر را به همراه یک دکمه، در صفحه نمایش دهیم؛ بطوریکه این شمارشگر، تعداد بار کلیک بر روی دکمه را ردیابی میکند. از پیش میدانیم که برای ردیابی مقدار تعداد بار کلیک شدن، باید متغیر آنرا درون state یک class component قرار داد:
import "./App.css"; import React, { Component } from "react"; class App extends Component { state = { count: 0 }; incrementCount = () => { this.setState({ count: this.state.count + 1 }); }; render() { return ( <button onClick={this.incrementCount} className="btn btn-primary m-3"> I was clicked {this.state.count} times! </button> ); } } export default App;
اکنون میخواهیم همین کامپوننت را توسط React hooks بازنویسی کنیم. در ابتدا، فایل app.js را به AppClass.js، تغییر نام میدهیم تا نگارش قبلی class component را برای مقایسه، در اختیار داشته باشیم. در ادامه فایل جدید AppFunction.js را برای بازنویسی آن توسط یک کامپوننت تابعی، توسط میانبرهای imrc و سپس sfc در VSCode، ایجاد میکنیم. البته این تغییر نام فایلها، نیاز به تغییر نام ماژولهای import شدهی در فایل index.js را نیز به صورت زیر دارد:
//import App from "./AppClass"; import App from "./AppFunction";
اولین سؤالی که اینجا مطرح میشود، این است: در این کامپوننت تابعی جدید، state را از کجا بدست بیاوریم؟
با React Hooks، بجای تعریف یک state به صورت خاصیت، آنرا صرفا use میکنیم و این دقیقا نام اولین React Hooks ای است که بررسی میکنیم؛ یا همان useState. بنابراین ابتدا این شیء را import خواهیم کرد:
import React, { useState } from 'react';
const App = () => { const [count, setCount] = useState(0);
useState<number>(initialState: number | (() => number)): [number, React.Dispatch<React.SetStateAction<number>>]
import React, { useState } from "react"; const App = () => { const [count, setCount] = useState(0); const incrementCount = () => { setCount(count + 1); }; return ( <button onClick={incrementCount} className="btn btn-primary m-3"> I was clicked {count} times! </button> ); }; export default App;
- همچنین در اینجا (داخل این متد) دیگر خبری از thisها نیست؛ onClick، مستقیما به متغیر incrementCount اشاره میکند و {count} نیز مستقیما از خروجی useState، که به مقدار جاری count اشاره میکند، تامین میشود.
- اکنون با هربار کلیک بر روی این دکمه، متد منتسب به متغیر incrementCount فراخوانی شده و در داخل آن، همان متد setCount را جهت به روز رسانی state، فراخوانی میکنیم (بجای فراخوانی this.setState عمومی قبلی). در اینجا ابتدا مقدار جاری متغیر count در state، دریافت شده و سپس یک واحد به آن اضافه میشود. امضای متد جنریک setCount به صورت زیر است:
const setCount: (value: React.SetStateAction<number>) => void
استفاده از مقدار قبلی state توسط useState
زمانیکه متد this.setState فراخوانی میشود، اینکار سبب در صف قرار گرفتن رندر مجدد کامپوننت جاری خواهد شد. همچنین اعمال این متد نیز ممکن است در صف قرار گیرد. یعنی اگر پس از فراخوانی this.setState، سعی در خواندن state به روز شده را داشته باشیم، ممکن است مقدار اشتباهی را دریافت کنیم:
incrementCount = () => { this.setState({ count: this.state.count + 1 }); };
incrementCount = () => { this.setState(prevState => ({ count: prevState.count + 1 })); };
این نکته در مورد کامپوننتهای تابعی نیز وجود دارد:
const incrementCount = () => { setCount(count + 1); };
const incrementCount = () => { setCount(prevCount => prevCount + 1); };
به روز رسانی بیش از یک خاصیت در state
فرض کنید قصد داریم به مثال جاری، یک مربع را در صفحه اضافه کنیم که با کلیک بر روی آن، رنگش تغییر میکند (خاموش و روشن میشود):
در حالت AppClass یا کامپوننت کلاسی، کدهای برنامه به صورت زیر تغییر میکنند:
import "./App.css"; import React, { Component } from "react"; class App extends Component { state = { count: 0, isOn: false }; incrementCount = () => { this.setState(prevState => ({ count: prevState.count + 1 })); }; toggleLight = () => { this.setState(prevState => ({ isOn: !prevState.isOn })); }; render() { return ( <> <h1>App Class</h1> <h2>Counter</h2> <button onClick={this.incrementCount} className="btn btn-primary m-3"> I was clicked {this.state.count} times! </button> <h2>Toggle Light</h2> <div style={{ height: "50px", width: "50px", cursor: "pointer" }} className={ this.state.isOn ? "alert alert-info m-3" : "alert alert-warning m-3" } onClick={this.toggleLight} /> </> ); } } export default App;
- در متد رندر، نیاز است تا تنها یک child، بازگشت داده شود. به همین جهت میتوان از React.Fragment، برای محصور سازی المانهای تعریف شده، استفاده کرد. البته در React 16.7.0، دیگر نیازی به ذکر صریح React.Fragment نبوده و فقط میتوان نوشت </><> تا بیانگر یک فرگمنت باشد.
- سپس یک div تعریف شده که با استفاده از ویژگی style، یک سری شیوهنامهی ابتدایی، مانند طول و عرض و نوع اشارهگر ماوس آن، تعیین شدهاند.
- اکنون برای اینکه بتوان با کلیک بر روی این div، رنگ آنرا تغییر داد، نیاز است بتوان توسط متغیری، مقدار خاموش و روشن بودن را ردیابی کرد. به همین جهت خاصیت جدید isOn را به state اضافه میکنیم.
- در آخر، رویداد onClick این div را به متد رویدادگران toggleLight متصل میکنیم تا توسط آن و فراخوانی this.setState، بتوان مقدار قبلی isOn را در state، دریافت و سپس آنرا معکوس کرد و بجای مقدار جاری isOn در state درج کنیم. این فراخوانی، سبب رندر مجدد کامپوننت جاری شده و در نتیجهی آن، مقدار className را بر اساس مقدار this.state.isOn، به صورت پویا تغییر میدهد.
برای مشاهدهی خروجی برنامه در این حالت، نیاز است به index.js مراجعه و تغییر زیر را اعمال کرد تا کامپوننت App، از ماژول AppClass تامین شود:
import App from "./AppClass"; //import App from "./AppFunction";
اکنون قصد داریم دقیقا معادل همین قطعه کد را در کامپوننت تابعی خود پیاده سازی کنیم. به همین جهت به فایل src\AppFunction.js بازگشته و تغییرات زیر را اعمال میکنیم:
import React, { useState } from "react"; const App = () => { const [count, setCount] = useState(0); const [isOn, setIsOn] = useState(false); const incrementCount = () => { setCount(prevCount => prevCount + 1); }; const toggleLight = () => { setIsOn(prevIsOn => !prevIsOn); }; return ( <> <h1>App Function</h1> <h2>Counter</h2> <button onClick={incrementCount} className="btn btn-primary m-3"> I was clicked {count} times! </button> <h2>Toggle Light</h2> <div style={{ height: "50px", width: "50px", cursor: "pointer" }} className={isOn ? "alert alert-info m-3" : "alert alert-warning m-3"} onClick={toggleLight} /> </> ); }; export default App;
- اگر دقت کنید، کلیات این کامپوننت تابعی، با کامپوننت کلاسی، آنچنان متفاوت نیست. متد رندر آن دقیقا همان markup را بازگشت میدهد؛ با یک تفاوت مهم: در اینجا دیگر نیازی به ذکر thisها نیست، چون تمام ارجاعات، به متغیرهای داخل تابع App انجام شدهاست و نه به متدها و یا خاصیتهای یک کلاس.
- مرحلهی بعد تغییر، جایگزینی this.state.isOn قبلی، با یک متغیر درون تابع App است. به همین جهت در اینجا یک useState دیگر را تعریف میکنیم. هر useState، تنها به قسمتی از state اشاره میکند و مانند خاصیت کلی state مربوط به یک کلاس نیست. همچنین در خاصیت state یک کلاس، مقدار آن همواره به یک شیء اشاره میکند؛ اما با useState چنین اجباری وجود ندارد و میتواند هر نوع مجاز جاوا اسکریپتی باشد. برای مثال در اینجا مقدار اولیهی آن به false تنظیم شدهاست. پس از آن، خروجی این متد، قسمتی از state را که کنترل میکند، به نام متغیر isOn و تنظیم کنندهی آنرا به نام متد setIsOn، معرفی خواهد کرد. متد useState، یک متد جنریک است. یعنی نوع خروجیهای آن بر اساس نوع مقدار اولیهای که به آن انتساب داده میشود، تعیین میشود. برای مثال اگر نوع مقدار اولیهی آن، Boolean باشد، به صورت خودکار نوع متغیر و پارامتر متد خروجی از آن نیز Boolean خواهند بود.
- در آخر خاصیت toggleLight کلاس کامپوننت، تبدیل به یک متغیر یا ثابت، در تابع جاری App میشود و بجای this.setState کلی قبلی، از متد اختصاصیتر setIsOn، برای تغییر مقدار state متناظر، کمک گرفته خواهد شد. در اینجا با استفاده از prevIsOn، به مقدار دقیق پیشین متغیر isOn در state، دسترسی یافته و سپس آنرا معکوس میکنیم.
برای مشاهدهی خروجی برنامه در این حالت، نیاز است به index.js مراجعه و تغییر زیر را اعمال کرد تا کامپوننت App، از ماژول AppFunction تامین شود:
// import App from "./AppClass"; import App from "./AppFunction";
معرفی useEffect Hook
فرض کنید قصد داریم برچسب دکمهی «I was clicked {this.state.count} times» را در المان Title صفحه، نمایش دهیم. برای انجام چنین کاری نیاز است با DOM API تعامل داشته باشیم؛ اما پیشتر یک چنین کاری را تنها با class components میشد انجام داد. برای رفع این محدودیت در کامپوننتهای تابعی، hook جدیدی به نام useEffect، ارائه شدهاست که باید import شود:
import React, { useEffect, useState } from "react";
در اینجا effect به معنای side effect و یا اثرات جانبی است؛ مانند: تعامل با یک API خارجی، کار با API مرورگر و کلا هر جائیکه در برنامه با دنیای خارج تعاملی وجود دارد، به عنوان یک side effect شناخته میشود. بنابراین با استفاده متد useEffect، میتوان در کامپوننتهای تابعی نیز با دنیای خارج، تعامل برقرار کرد.
import React, { useEffect, useState } from "react"; const App = () => { const [count, setCount] = useState(0); useEffect(() => { document.title = `You have clicked ${count} times`; });
در اولین بار اجرای برنامه، عبارت «You have clicked 0 times»، در عنوان صفحهی جاری، ظاهر میشود که از مقدار پیشفرض count، استفاده کردهاست. اکنون اگر بر روی دکمه، کلیک کنیم، پس از تغییر برچسب دکمه (یا همان رندر کامپوننت، پس از تغییری در state)، آنگاه عنوان نمایش داده شدهی در مرورگر نیز تغییر میکند.
یک نکته: چون useEffect دارای همان scope متغیر count است، نیاز به API خاصی برای خواندن مقدار آن در اینجا نیست.
سؤال: برای پیاده سازی چنین قابلیتی در یک کامپوننت کلاسی چه باید کرد؟ در این مثال، در ابتدای کار باید مقدار پیشفرض موجود در state را در عنوان صفحه مشاهده کرد و پس از هربار به روز رسانی state نیز باید این عنوان، تغییر کند.
برای پیاده سازی معادل متد useEffect ای که در یک کامپوننت تابعی استفاده شد، در اینجا باید از دو life-cycle hook متفاوت، به نامهای componentDidMount و componentDidUpdate، استفاده کنیم:
class App extends Component { componentDidMount() { document.title = `You have been clicked ${this.state.count} times`; } componentDidUpdate() { document.title = `You have been clicked ${this.state.count} times`; }
- همچنین چون میخواهیم به ازای هر تغییری در state نیز این عنوان تغییر کند (با هر بار کلیک بر روی دکمه)، باید از متد componentDidUpdate هم استفاده کنیم.
پاکسازی اثرات جانبی در useEffect Hook
فرض کنید قصد داریم موقعیت فعلی کرسر ماوس را در مرورگر نمایش دهیم. برای انجام اینکار در کامپوننت کلاسی، میتوان از متد componentDidMount جهت دسترسی به DOM API و استفاده از متد addEventListener آن، برای گوش فرا دادن به حرکات کرسر ماوس، استفاده کرد:
class App extends Component { componentDidMount() { // ... window.addEventListener("mousemove", this.handleMouseMove); }
handleMouseMove = event => { this.setState({ x: event.pageX, y: event.pageY }); };
class App extends Component { state = { //... x: 0, y: 0 };
<h2>Mouse Position</h2> <p>X position: {this.state.x}</p> <p>Y position: {this.state.y}</p>
- تعدادی از آنها نیازی به پاکسازی و خارج شدن از حافظه را ندارند؛ مانند به روز رسانی عنوان صفحه در مرورگر. میتوان یک چنین side effect هایی را اجرا و سپس آنها را فراموش کرد.
- اما تعدادی از side effectها را حتما باید پاکسازی کرد؛ مانند mousemove listener تعریف شدهی در مثال فوق. در اینجا زمانیکه کامپوننت جاری mount میشود، این listener را تعریف میکنیم؛ اما با Unmount شدن آن، باید این listener را حذف کرد تا برنامه دچار نشتی حافظه نشود (اگر اینکار انجام نشود، در این مثال مرورگر هنگ خواهد کرد!). روش انجام اینکار در متد componentWillUnmount، به صورت زیر است:
componentWillUnmount() { window.removeEventListener("mousemove", this.handleMouseMove); }
در این حالت نیز میتوان از متد useEffect استفاده کرد. البته ابتدا باید state شیء ای را برای نگهداری اطلاعات به روز موقعیت مکانی کرسر ماوس، ایجاد کرد:
const [mousePosition, setMousePosition] = useState({ x: 0, y: 0 });
سپس side effect خود را در قسمت effect function متد useEffect قرار میدهیم که آن نیز به متغیر handleMouseMove اشاره میکند:
const [mousePosition, setMousePosition] = useState({ x: 0, y: 0 }); useEffect(() => { // ... window.addEventListener("mousemove", handleMouseMove); }); const handleMouseMove = event => { setMousePosition({ x: event.pageX, y: event.pageY }); };
سپس برای نمایش x و y به روز رسانی شدهی در state، میتوان از markup زیر در متد رندر استفاده کرد.
<h2>Mouse Position</h2> {JSON.stringify(mousePosition, null, 2)} <br />
اگر effect function تعریف شده، دارای یک خروجی (از نوع تابع) باشد، به این معنا است که این side effect، نیاز به پاکسازی دارد و این متد را در زمان Unmount آن فراخوانی میکند:
useEffect(() => { // … // componentDidMount & componentDidUpdate window.addEventListener("mousemove", handleMouseMove); // componentWillUnmount return () => { window.removeEventListener("mousemove", handleMouseMove); }; });
سؤال: اگر بخواهیم از اجرای یک side effect، به ازای هر بار رندر جلوگیری کنیم، چه باید کرد؟
برای اینکار میتوان آرگومان دومی را به متد useEffect اضافه کرد که آرایهای از مقادیر است. توسط اعضای آن میتوان مقدار و یا مقادیری را مشخص کرد که side effect تعریف شده، به آن وابستهاست. اکنون اگر این مقدار تغییر کند، آنگاه side effect متناظر با آن نیز اجرا میشود:
useEffect(() => { document.title = `You have clicked ${count} times`; window.addEventListener("mousemove", handleMouseMove); return () => { window.removeEventListener("mousemove", handleMouseMove); }; },[]);
برای رفع این مشکل، باید به useEffect اعلام کنیم که side effect تعریف شدهی در آن، وابستهاست به مقدار count و با تغییرات آن در state، نیاز است مجددا اجرا شود:
useEffect(() => { // ... },[count]);
کار با چندین listener مختلف در متد useEffect
سؤال: آیا تنظیم یک وابستگی خاص در متد useEffect، امکان تنظیم event listenerهای دیگر را غیرممکن میکند؟
برای پاسخ به این سؤال، چند event listener دیگر را ثبت میکنیم. برای مثال یکی دیگر از APIهای مرورگر، navigator نام دارد که توسط آن میتوان وضعیت آنلاین و آفلاین بودن را به کمک خروجی خاصیت navigator.onLine آن، مشخص کرد. به کمک این API میخواهیم این وضعیت را نمایش دهیم. برای این منظور ابتدا state آنرا در کامپوننت تابعی، ایجاد میکنیم:
const [status, setStatus] = useState(navigator.onLine);
اکنون برای گوش فرا دادن به تغییرات این خاصیت (online و یا offline شدن کاربر)، نیاز است دو event listener را به کمک متد addEventListener ثبت کنیم و همچنین این متدها نیاز به پاکسازی هم دارند:
useEffect(() => { // ... window.addEventListener("online", handleOnline); window.addEventListener("offline", handleOffline); return () => { // ... window.removeEventListener("online", handleOnline); window.removeEventListener("offline", handleOffline); }; }, [count]);
const handleOnline = () => { setStatus(true); }; const handleOffline = () => { setStatus(false); };
<h2>Network Status</h2> <p> You are <strong>{status ? "online" : "offline"}</strong> </p>
برای آزمایش حالت offline آن، فقط کافی است به ابزار توسعه دهندگان مرورگر مراجعه کرده و در برگهی network آن، حالت online را offline کنید:
در این حالت هم نمایش وضعیت آنلاین بودن کاربر به درستی کار میکند و هم سایر قسمتهایی که تاکنون اضافه کردهایم. به این معنا که هر چند توسط ذکر پارامتر [count]، وابستگی خاصی برای side effect ویژهای، مشخص شدهاست، اما ما را از تنظیم event listenerهای دیگری در قسمتهای mount و unmount محروم نمیکند.
پاکسازی اثرات جانبی در useEffect Hook، زمانیکه روشی برای آن وجود ندارد
در مثالی دیگر میخواهیم از API موقعیت جغرافیایی کاربر در مرورگر یا navigator.geolocation استفاده کنیم. توسط این API هم میتوان طول و عرض جغرافیایی را به دست آورد و هم تغییرات آنرا تحت نظر قرار داد. برای مثال با بررسی این تغییرات میتوان سرعت را نیز به دست آورد.
در این حالت نیز ابتدا با تعریف state مختص به آن شروع میکنیم و اینبار به عنوان مثال، مقدار اولیهی آنرا خارج از تابع جاری تنظیم میکنیم (جهت نمایش یک گزینهی مهیای دیگر):
const initialLocationState = { latitude: null, longitude: null, speed: null }; const App = () => { // ... const [location, setLocation] = useState(initialLocationState);
useEffect(() => { // ... navigator.geolocation.getCurrentPosition(handleGeolocation); const watchId = navigator.geolocation.watchPosition(handleGeolocation); return () => { // ... navigator.geolocation.clearWatch(watchId); }; }, [count]);
یک روش برای حل این مشکل و غیرفعال کردن دستی listener متد getCurrentPosition پس از unmount، تعریف یک متغیر mounted پیش از متد useEffect است:
let mounted = true; useEffect(() => { // ... return () => { // ... mounted = false; }; }, [count]);
const handleGeolocation = event => { if (mounted) { setLocation({ latitude: event.coords.latitude, longitude: event.coords.longitude, speed: event.coords.speed }); } };
<h2>Geolocation</h2> <p>Latitude is {location.latitude}</p> <p>Longitude is {location.longitude}</p> <p>Your speed is {location.speed ? location.speed : "0"}</p>
سؤال: در اینجا شیء location چندین بار تکرار شدهاست. آیا میتوان مقادیر خواص آنرا توسط Object Destructuring نیز به دست آورد؟
پاسخ: بله. در اینجا هم Object Destructuring بر روی location state، کار میکند:
const [{ latitude, longitude, speed }, setLocation] = useState( initialLocationState );
<h2>Geolocation</h2> <p>Latitude is {latitude}</p> <p>Longitude is {longitude}</p> <p>Your speed is {speed ? speed : "0"}</p>
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-30-part-01.zip
$(document).ready(function () { $(document).on('click', '.confirm', function () { alert("Clicked Me !"); }); });
حال فرض کنید در یکی از صفحات قصد داریم اگر بر دکمهای که قبلا برای آن رویدادی نوشتهایم (منظور کدهای بالا میباشد)، کلیک شد، یکسری عملیات دیگر، جدای از آن عملیات انجام شود. برای اینکار در صفحه مربوطه، کدی شبیه زیر را نوشتهایم :
$(document).ready(function () { $(document).on('click', '.confirm', function () { alert("Clicked Me On nested Page !"); }); });
اگر پروژه را اجرا نمایید و بر روی دکمه مربوطه کلیک نماییم، هر دو Event نوشته شده، اجرا خواهند شد. در چنین حالتی تکلیف چیست و چکار باید کرد؟ جواب: selector را تغییر دهیم :خیر.
برای این کار میتوان رویداد کلیک را برای تگ مورد نظر با استفاده از متد off بازنویسی کنیم:
$(document).off('click', '.confirm');
- روشهایی دیگر برای انجام این کار:
$(".confirm").removeAttr("onclick"); $( ".confim").unbind( "click" );