اشتراک‌ها
بررسی ویژگی‌های جدید C# 8

explore what's new in C# 8, as well as what we can expect in the near (and far) future of C#!
We'll talk about:
- News in C# 8
- Pattern Matching (incl. Record Types)
- Nullable Reference Types and How to Avoid Null Reference Exceptions
- How Async & Await is Improving


بررسی ویژگی‌های جدید C# 8
اشتراک‌ها
20 ابزار برتر توسعه Angular JS

AngularJS is one of the most preferred framework for the web developers who aspire to design a web app in a dynamic manner. In case, if your developers are going to start a project on AngularJS , they may be in need of numerous tools to develop your website in a full-fledged manner. - See more at: http://www.valuecoders.com/blog/technology-and-apps/top-20-angularjs-developer-tools/#sthash.0yLW201H.dpuf 

20 ابزار برتر توسعه Angular JS
مطالب
مشکل همزمانی خواندن و به روز رسانی اطلاعات در برنامه‌های وب
فرض کنید در برنامه‌ی خود «کیف پولی» را طراحی کرده‌اید که بر اساس آن، کاربر می‌تواند خرید کند. این کیف پول، از Id کاربر و موجودی فعلی او تشکیل می‌شود:
CREATE TABLE accounts (
user_id INTEGER PRIMARY KEY,
balance INTEGER NOT NULL
);
و برای مثال موجودی فعلی کاربر 1، مقدار 300 است:
INSERT INTO accounts(user_id, balance)
VALUES (1, 300);
اکنون کوئری‌های متداول زیر را که از یک read و سپس update تشکیل شده‌اند، درنظر بگیرید:
DECLARE @amount INT;

SET @amount = (
SELECT balance
FROM accounts
WHERE user_id = 1
);

SELECT @amount as 'balance'

UPDATE accounts
SET balance =  @amount - 100
WHERE user_id = 1;

SELECT balance as 'balance after shopping'
FROM accounts
WHERE user_id = 1
- دو عمل read و سپس update صورت گرفته‌ی فوق، مربوط به یک درخواست خرید است.
- در اینجا مقدار متغیر amount در ابتدای کار، مساوی 300 است که مربوط به همان insert ابتدایی است.
- سپس از این مقدار در کوئری دومی (برای مثال حاصل از خرید شماره یک)، 100 واحد کم می‌شود (برای مثال قیمت کل خرید است).
- در این حالت نتیجه‌ی آن یا همان موجودی جدید کاربر، 200 خواهد بود.

معادل این عملیات در EF-Core چنین دستورات متداولی است:
var account1 =  context.Accounts.First(x => x.UserId == 1);
account1.Balance -= 100;
context.SaveChanges();

سؤال: اگر کوئری‌های فوق را در یک برنامه‌ی ذاتا چند ریسمانی وب، دوبار به صورت همزمان اجرا کنیم، یعنی دو عمل خرید موازی را شبیه سازی کنیم، چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ آیا موجودی نهایی اینبار برای مثال 100 می‌شود (با فرض 300 بودن موجودی ابتدایی)؟
پاسخ خیر است! و آن‌را می‌توانید در تصویر زیر مشاهده کنید:



در اینجا برای شبیه سازی اجرای موازی دو کوئری، از دستور WAITFOR TIME استفاده شده‌است که برای برای آزمایش آن می‌توانید مقدار آن‌را به یک دقیقه بعد تنظیم کرده و سپس آن‌را در دو پنجره‌ی SQL server management studio اجرا کنید.
همانطور که مشاهده می‌کنید، با اجرای موازی این دو کوئری، یعنی دوبار خرید کردن همزمان، 100 واحد گم شده‌است ! به این مشکل همزمانی read و سپس update رخ داده، یک «race condition» گفته می‌شود و این روزها که مطالب منتشر شده‌ی از آسیب پذیری‌های برنامه‌های وب ایرانی را بررسی می‌کنم، این مورد در صدر آن‌ها قرار دارد!
علت اینجا است که عموما برنامه نویس‌ها، برنامه‌های وب را در یک تک سشن باز شده‌ی توسط مرورگر خود آزمایش می‌کنند و در این حالت، همه چیز خوب است و اعمال آن به ترتیب پیش می‌روند. اما فراموش می‌کنند که می‌توان قسمت‌های مختلف برنامه‌های وب را به صورت همزمان، موازی و چندباره نیز اجرا کرد؛ حتی اگر آن قسمت متعلق به یک کاربر باشد.


سؤال: آیا استفاده تراکنش‌ها این مشکل را حل نمی‌کنند؟!

عموما برنامه نویس‌ها تصور می‌کنند که می‌توانند تمام اینگونه مشکلات را با تراکنش‌ها حل کنند:



همانطور که مشاهده می‌کنید، اینبار هرچند هر دو عملیات خرید داخل BEGIN TRAN و COMMIT TRAN قرار گرفته‌اند، اما ... مشکل همزمانی هنوز پابرجا است! چون نوع پیش‌فرض تراکنش مورد استفاده، READ COMMITTED isolation level است و عدم دقت به آن ممکن است این تصور را ایجاد کند که با تعریف تراکنش‌ها، تمام مشکلات همزمانی برطرف می‌شوند.


راه‌حل‌های پیشنهادی جهت حل مشکل همزمانی عملیات read/update

برای حل مشکلات مرتبط با race condition و همزمانی درخواست‌های read/update، می‌توان از یکی از روش‌های زیر استفاده کرد:
الف) بجای اینکه یکبار کوئری read و یکبار کوئری update به صورت جداگانه صادر شوند، فقط یکبار کوئری update داشته باشیم.
ب) پیاده سازی Row level locking؛ در صورت پشتیبانی بانک اطلاعاتی مورد استفاده از آن
ج) استفاده از تراکنش‌هایی از نوع SERIALIZABLE
د) پیاده سازی optimistic locking

این موارد را در ادامه با توضیحات بیشتری بررسی می‌کنیم.


الف) پرهیز از خواندن و به روز رسانی جداگانه

بجای اینکه مانند اعمال فوق، یکبار select داشته باشیم و یکبار  update، بهتر است فقط یک دستور update بکارگرفته شود:
UPDATE accounts
SET balance =  balance - 100
WHERE user_id = 1;


اینبار با خلاصه شدن دو دستور select و update به یک دستور update، دیگر پس از دو خرید همزمان، 100 واحد گم شده مشاهده نمی‌شود (!) و موجودی نهایی صحیح است.


ب) پیاده سازی Row level locking

همیشه امکان تغییر عملیات مورد نیاز، به سادگی حالت الف نیست. در یک چنین حالت‌هایی جهت حداقل شدن تغییرات مورد نیاز، می‌توان از row level locking استفاده کرد:
WAITFOR TIME '13:47:00';

SET NOCOUNT, XACT_ABORT ON;

BEGIN TRAN;

DECLARE @amount INT;

SET @amount = (
 SELECT balance
 FROM accounts WITH (UPDLOCK, HOLDLOCK)
 WHERE user_id = 1
 );

SELECT @amount as 'initial user''s balance'

UPDATE accounts
SET balance =  @amount - 100
WHERE user_id = 1;

SELECT balance as 'user''s balance after shopping 1'
FROM accounts
WHERE user_id = 1;

COMMIT TRAN;



در اینجا اضافه شدن WITH (UPDLOCK, HOLDLOCK) را به Select تعریف شده، مشاهده می‌کنید که به آن‌ها locking hints هم گفته می‌شود و داخل BEGIN TRAN و COMMIT TRAN عمل می‌کنند (که نوع پیش‌فرض آن READ COMMITTED isolation level است). کار UPDLOCK، تبدیل shared lock پیش‌فرض، به update lock است و کار HOLDLOCK، نگه داشتن قفل صورت گرفته تا پایان کار تراکنش تعریف شده‌است.
با این تغییرات، هر تراکنش همزمان دیگری، تا زمانیکه قفل صورت گرفته‌ی بر روی ردیف select، رها نشود (یعنی تا زمانیکه تراکنش قفل کننده، به COMMIT TRAN برسد)، نمی‌تواند آن‌را تغییر دهد. به همین جهت است که در تصویر فوق، هرچند هر دو عملیات همزمان اجرا شده‌اند، اما یکی موجودی ابتدایی 300 را می‌بیند و دیگری پس از صبر کردن تا پایان تراکنش و رها شدن قفل، موجودی تغییر یافته‌ی جدیدی را مشاهده کرده و از آن استفاده می‌کند. به این ترتیب دیگر 100 واحدی که در اولین تصویر این مطلب مشاهده کردید، گم نشده‌است.


ج) استفاده از تراکنش‌هایی از نوع SERIALIZABLE

بجای استفاده از روش row level locking یاد شده، روش دیگری را که می‌توان استفاده کرد، تغییر نوع پیش‌فرض تراکنش مورد استفاده‌است. برای مثال اگر از یک SERIALIZABLE transaction استفاده کنیم؛ یعنی SET TRANSACTION ISOLATION LEVEL SERIALIZABLE  را در ابتدای کار ذکر کنیم و برای مثال دو تراکنش همزمان را اجرا کنیم، اگر در تراکنش اول اطلاعاتی خوانده شود، در هیچ تراکنش دیگری نمی‌توان این اطلاعات خوانده شده را تا پایان کار تراکنش اول، تغییر داد:




د) پیاده سازی optimistic locking

پیاده سازی optimistic locking و یا Optimistic concurrency control عموما در سمت برنامه رخ می‌دهد و توسط ORMها زیاد مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ مانند اضافه کردن ستون اضافی version و یا timestamp به جداول تعریف شده. در این حالت تمام updateها به همراه یک where اضافی هستند تا بررسی کنند که آیا version دریافتی در حین خواندن ردیف در حال به روز رسانی، تغییر کرده‌است یا خیر؟ اگر تغییر کرده‌است، تراکنش را با خطایی خاتمه خواهند داد. این روش برخلاف حالت‌های ب و ج، حتی خارج از یک تراکنش نیز کار می‌کند و مشکلات قفل کردن طولانی مدت رکوردها توسط آن‌ها را به همراه ندارد.
مطالب
Query Options در پروتکل OData
در قسمت قبل  با OData به صورت مختصر آشنا شدیم. در این قسمت به امکانات توکار OData و جزئیات query options پرداخته و همچنین قابلیت‌های امنیتی این پروتکل را بررسی مینماییم.
در قسمت قبلی، config مربوط به OData و همچنین Controller و Crud مربوط به آن entity پیاده سازی شد. در این قسمت ابتدا سه موجودیت را به نام‌های Product ، Category و همچنین Supplier، به صورت زیر تعریف مینماییم:

به این صورت مدل‌های خود را تعریف کرده و طبق مقاله‌ی قبلی، Controller‌های هر یک را پیاده سازی نمایید:

public class Supplier
{
    [Key]
    public string Key {get; set; }
    public string Name { get; set; }
}
public class Category
{
    public int ID { get; set; }
    public string Name { get; set; }
    public virtual ICollection<Product> Products { get; set; }
}

public class Product
{
    public int ID { get; set; }
    public string Name { get; set; }
    public decimal Price { get; set; }

    [ForeignKey("Category")]
    public int CategoryId { get; set; }
    public Category Category { get; set; }

    [ForeignKey("Supplier")]
    public string SupplierId { get; set; }
    public virtual Supplier Supplier { get; set; }
}

پکیج Microsoft.AspNet.OData به تازگی ورژن 6 آن به صورت رسمی منتشر شده و شامل تغییراتی نسبت به نسخه‌ی قبلی آن است. اولین نکته‌ی حائز اهمیت، Config آن است که به صورت زیر تغییر کرده و باید Option‌های مورد نیاز، کانفیگ شوند. در این نسخه DI نیز به Odata اضافه شده است:

public static void Register(HttpConfiguration config)
        {
            ODataModelBuilder odataModelBuilder = new ODataConventionModelBuilder();

            var product = odataModelBuilder.EntitySet<Product>("Products");
            var category = odataModelBuilder.EntitySet<Category>("Categories");
            var supplier = odataModelBuilder.EntitySet<Supplier>("Suppliers");

            var edmModel = odataModelBuilder.GetEdmModel();

            supplier.EntityType.Ignore(c => c.Name);

            config.Select(System.Web.OData.Query.QueryOptionSetting.Allowed);
            config.MaxTop(25);
            config.OrderBy(System.Web.OData.Query.QueryOptionSetting.Allowed);
            config.Count(System.Web.OData.Query.QueryOptionSetting.Allowed);
            config.Expand(System.Web.OData.Query.QueryOptionSetting.Allowed);
            config.Filter(System.Web.OData.Query.QueryOptionSetting.Allowed);
            config.Count(System.Web.OData.Query.QueryOptionSetting.Allowed);

            //config.MapODataServiceRoute("ODataRoute", "odata", edmModel); // کانفیگ به صورت معمولی
           config.MapODataServiceRoute("ODataRoute", "odata",
                builder =>
                {
                    builder.AddService(ServiceLifetime.Singleton, sp => edmModel);
                    builder.AddService<IEnumerable<IODataRoutingConvention>>(ServiceLifetime.Singleton, sp => ODataRoutingConventions.CreateDefault());
                });
}
باید همه‌ی Query option‌هایی را که به آنها نیاز داریم، معرفی نماییم و فرض کنید که ProductsController و متد Get آن بدین صورت پیاده سازی شده باشد:
[EnableQuery]
        public IQueryable<Product> Get()
        {
            return new List<Product>
            {
                new Product { Id = 1, Name = "name 1", Price = 11, Category = new Category {Id =1, Name = "Cat1" } },
                new Product { Id = 2, Name = "name 2", Price = 12, Category = new Category {Id =2, Name = "Cat2" } },
                new Product { Id = 3, Name = "name 3", Price = 13, Category = new Category {Id =3, Name = "Cat3" } },
                new Product { Id = 4, Name = "name 4", Price = 14, Category = new Category {Id =4, Name = "Cat4" } },
            }.AsQueryable(); ;
        }
در این پروتکل به صورت توکار، optionهای زیر قابل استفاده است:

 Description Option 
 بسط دادن موجودیت مرتبط  $expand
 فیلتر کردن نتیجه، بر اساس شرط‌های Boolean ی  $filter
 فرمان به سرور که تعداد رکورد‌های بازگشتی را نیز نمایش دهد(مناسب برای پیاده سازی server-side pagging )  $count
 مرتب کردن نتیجه‌ی بازگشتی  $orderby
 select زدن روی پراپرتی‌های درخواستی  $select
 پرش کردن از اولین رکورد به اندازه‌ی n عدد  $skip
 فقط بازگرداندن n رکورد اول  $top
کوئری‌های زیر را در نظر بگیرید:

 در کوئری اول، فقط فیلد‌های Id,Name از Products برگشت داده خواهند شد و در کوئری دوم، از 2 رکورد اول، صرفنظر می‌شود و از بقیه‌ی آنها، فقط 3 رکورد بازگشت داده میشود:
/odata/Products?$select=Id,Name
/odata/Products?$top=3&$skip=2
/odata/Products?$count=true
در پاسخ کوئری فوق، تعداد رکورد‌های بازگشتی نیز نمایش داده میشوند:
{@odata.context: "http://localhost:4516/odata/$metadata#Products", @odata.count: 4,…}
@odata.context:"http://localhost:4516/odata/$metadata#Products"
@odata.count:4
value:[{Id: 1, Name: "name 1", Price: 11, SupplierId: 0, CategoryId: 0},…]
0:{Id: 1, Name: "name 1", Price: 11, SupplierId: 0, CategoryId: 0}
1:{Id: 2, Name: "name 2", Price: 12, SupplierId: 0, CategoryId: 0}
2:{Id: 3, Name: "name 3", Price: 13, SupplierId: 0, CategoryId: 0}
3:{Id: 4, Name: "name 4", Price: 14, SupplierId: 0, CategoryId: 0}
در response، این مقادیر به همراه تعداد رکورد بازگشتی، نمایش داده میشوند که برای پیاده سازی paging مناسب است.
/odata/Products?$filter=Id eq 1
در کوئری فوق eq مخفف equal و به معنای برابر است و بجای آن میتوان از gt به معنای بزرگتر و lt به معنای کوچکتر نیز استفاده کرد:
/odata/Products?$filter=Id gt 1 and Id lt 3
/odata/Products?$orderby=Id desc
در کوئری فوق نیز به صورت واضح، بر روی فیلد Id، مرتب سازی به صورت نزولی خواهد بود و در صورت وجود نداشتن کلمه کلیدی desc، به صورت صعودی خواهد بود.
بسط دادن موجودیت‌های دیگر نیز بدین شکل زیر میباشد:
/odata/Products?$expand=Category
برای اینکه چندین موجودیت دیگر نیز بسط داده شوند، اینگونه رفتار مینماییم:
/odata/Products?$expand=Category,Supplier
برای اینکه به صورت عمیق به موجودیت‌های دیگر بسط داده شود، بصورت زیر:
/odata/Categories(1)?$expand=Products/Supplier
و برای اینکه حداکثر تعداد رکورد بازگشتی را مشخص نماییم:
[EnableQuery(PageSize = 10)]


محدود کردن Query Options
به صورت زیر میتوانیم فقط option‌های دلخواه را فراخوانی نماییم. مثلا در اینجا فقط اجازه‌ی Skip و Top داده شده است و بطور مثال Select قابل فراخوانی نیست:
[EnableQuery (AllowedQueryOptions= AllowedQueryOptions.Skip | AllowedQueryOptions.Top)]
برای اینکه فقط اجازه‌ی logical function زیر را بدهیم (فقط eq):
[EnableQuery(AllowedLogicalOperators=AllowedLogicalOperators.Equal)]
برای اینکه Property خاصی در edm قابلیت نمایش نباشد، در config بطور مثال Price را ignore مینماییم:
var product = odataModelBuilder.EntitySet<Product>("Products");
product.EntityType.Ignore(e => e.Price);
برای اینکه فقط بر روی فیلد‌های خاصی بتوان از orderby استفاده نمود:
[EnableQuery(AllowedOrderByProperties = "Id,Name")]
یک option به نام value$ برای بازگرداندن تنها آن رکورد مورد نظر، به صورت مجزا میباشد. برای اینکار بطور مثال متد زیر را به کنترلر خود اضافه کنید:
public System.Web.Http.IHttpActionResult GetName(int key)
        {
            Product product = Get().Single(c => c.Id == key);            
            return Ok(product.Name);
        }
/odata/Products(1)/Name/$value
و حاصل کوئری فوق، مقداری بطور مثال برابر زیر خواهد بود و نه به صورت convention پاسخ‌های OData، فرمت بازگشتی "text/plain" خواهد بود و نه json:
HTTP/1.1 200 OK
Content-Type: text/plain; charset=utf-8
DataServiceVersion: 3.0
Content-Length: 3

Ali

Attribute Convention
هایی هم برای اعتبارسنجی پراپرتی‌ها موجود است که نام آن‌ها واضح تعریف شده‌اند:
 Description  Attribute
 اجازه‌ی فیلتر زدن بر روی آن پراپرتی داده نخواهد شد  NotFilterable
 اجازه‌ی مرتب کردن بر روی آن پراپرتی داده نخواهد شد  NotSortable
 اجازه‌ی select زدن بر روی آن پراپرتی داده نمیشود  NotNavigable
 اجازه‌ی شمارش دهی بر روی آن Collection داده نمیشود  NotCountable
 اجازه‌ی بسط دادن آن Collection داده نمیشود  NotExpandable

و همچنین [AutoExpand] به صورت اتوماتیک آن موجودیت مورد نظر را بسط میدهد.

بطور مثال کد‌های زیر را در مدل خود میتوانید مشاهده نمائید:

public class Product
    {
        public int Id { get; set; }
        public string Name { get; set; }

        [NotFilterable, NotSortable]
        public decimal Price { get; set; }

        [ForeignKey(nameof(SupplierId))]
        [NotNavigable]
        public virtual Supplier Supplier { get; set; }
        public int SupplierId { get; set; }


        [ForeignKey(nameof(CategoryId))]
        public virtual Category Category { get; set; }
        public int CategoryId { get; set; }

        [NotExpandable]
        public virtual ICollection<TestEntity> TestEnities { get; set; }
    }

فرض کنید پراپرتی زیر را به مدل خود اضافه کرده اید

public DateTimeOffset CreatedOn { get; set; }

حال کوئری زیر را برای فیلتر زدن، بر روی آن در اختیار داریم:

/odata/Products?$filter=year(CreatedOn) eq 2016

در اینجا فقط Product هایی بازگردانده میشوند که در سال 2016 ثبت شده‌اند:

/odata/Products?$filter=CreatedOn lt cast(2017-04-01T04:11:31%2B08:00,Edm.DateTimeOffset)

کوئری فوق تاریخ مورد نظر را Cast کرده و همه‌ی Product هایی را که قبل از این تاریخ ثبت شده‌اند، باز می‌گرداند.

Nested Filter In Expand

/odata/Categories?$expand=Products($filter=Id gt 1 and Id lt 5)

همه‌ی Category‌ها به علاوه بسط دادن Product هایشان، در صورتیکه Id آنها بیشتر از 1 باشد

و یا حتی بر روی موجودیت بسط داده شده، select زده شود:

/odata/Categories?$expand=Products($select=Id,Name)


Custom Attribute

ضمنا به سادگی میتوان اتریبیوت سفارشی نوشت:

public class MyEnableQueryAttribute : EnableQueryAttribute
{
    public override IQueryable ApplyQuery(IQueryable queryable, ODataQueryOptions queryOptions)
    {
       // Don't apply Skip and Top.
       var ignoreQueryOptions = AllowedQueryOptions.Skip | AllowedQueryOptions.Top;
       return queryOptions.ApplyTo(queryable, ignoreQueryOptions);
    }
}

روی هر متدی از کنترلر خود که اتریبیوت [MyEnableQuery] را قرار دهید، دیگر قابلیت Skip, Top را نخواهد داشت.

Dependency Injection در آخرین نسخه‌ی OData اضافه شده است. بطور پیشفرض OData بصورت case-sensitive رفتار میکند. برای تغییر دادن آن در نسخه‌های قدیمی، Extension Methodی به نام EnableCaseSensitive وجود داشت. اما در نسخه‌ی جدید شما میتوانید پیاده سازی خاص خود را از هر کدام از بخش‌های OData داشته باشید و با استفاده از تزریق وابستگی، آن را به config برنامه‌ی خود اضافه کنید؛ برای مثال:

 public class CaseInsensitiveResolver : ODataUriResolver
    {
        private bool _enableCaseInsensitive;

        public override bool EnableCaseInsensitive
        {
            get { return true; }
            set { _enableCaseInsensitive = value; }
        }
    }

اینجا پیاده سازی از ODataUriResolver انجام شده و متد EnableCaseInsensitive به صورت جدیدی override و در حالت default مقدار true را برمیگرداند.

حال به صورت زیر آن را می‌توان به وابستگی‌های config برنامه، اضافه نمود:

config.MapODataServiceRoute("ODataRoute", "odata",
                builder =>
                {
                    builder.AddService(ServiceLifetime.Singleton, sp => edmModel);
                    builder.AddService<IEnumerable<IODataRoutingConvention>>(ServiceLifetime.Singleton, sp => ODataRoutingConventions.CreateDefault());
                    builder.AddService<ODataUriResolver>(ServiceLifetime.Singleton, sp => new CaseInsensitiveResolver()); // how enable case sensitive
                });

در قسمت بعدی به Action‌ها و Function‌ها در OData میپردازیم.

مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 4 - کار با بانک‌های اطلاعاتی از پیش موجود
روش کار پیش فرض با EF Core همان روش Code First است. ابتدا کلاس‌ها و روابط بین آن‌ها را تنظیم می‌کنید. سپس با استفاده از ابزارهای Migrations، بانک اطلاعاتی متناظری تولید خواهد شد. این ابزارها به همراه روشی برای مهندسی معکوس ساختار یک بانک اطلاعاتی از پیش موجود، به روش Code First نیز هستند که در ادامه جزئیات آن‌را بررسی خواهیم کرد. بنابراین اگر به دنبال روش کاری Database first با EF Core هستید، در اینجا نیز امکان آن وجود دارد.


تهیه یک بانک اطلاعاتی نمونه

برای نمایش امکانات کار با روش Database first، نیاز است یک بانک اطلاعاتی را به صورت مستقل و متداولی ایجاد کنیم. به همین جهت اسکریپت SQL ذیل را توسط Management studio اجرا کنید تا بانک اطلاعاتی BloggingCore2016، به همراه دو جدول به هم وابسته، در آن ایجاد شوند:
CREATE DATABASE [BloggingCore2016]
GO

USE [BloggingCore2016]
GO

CREATE TABLE [Blog] (
    [BlogId] int NOT NULL IDENTITY,
    [Url] nvarchar(max) NOT NULL,
    CONSTRAINT [PK_Blog] PRIMARY KEY ([BlogId])
);
GO

CREATE TABLE [Post] (
    [PostId] int NOT NULL IDENTITY,
    [BlogId] int NOT NULL,
    [Content] nvarchar(max),
    [Title] nvarchar(max),
    CONSTRAINT [PK_Post] PRIMARY KEY ([PostId]),
    CONSTRAINT [FK_Post_Blog_BlogId] FOREIGN KEY ([BlogId]) REFERENCES [Blog] ([BlogId]) ON DELETE CASCADE
);
GO

INSERT INTO [Blog] (Url) VALUES 
('https://www.dntips.ir/'), 
('http://blogs.msdn.com/dotnet'), 
('http://blogs.msdn.com/webdev'), 
('http://blogs.msdn.com/visualstudio')
GO



پیشنیازهای مهندسی معکوس ساختار بانک اطلاعاتی در EF Core

در قسمت اول در حین بررسی «برپایی تنظیمات اولیه‌ی EF Core 1.0 در یک برنامه‌ی ASP.NET Core 1.0»، چهار مدخل جدید را به فایل project.json برنامه اضافه کردیم. مدخل جدید Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools که به قسمت tools آن اضافه شد، پیشنیاز اصلی کار با EF Core Migrations است. همچنین وجود مدخل Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer.Design برای تدارک امکانات مهندسی معکوس ساختار یک بانک اطلاعاتی SQL Server ضروری است.


تبدیل ساختار دیتابیس BloggingCore2016 به کدهای معادل EF Core آن

پس از فعال سازی ابزارهای خط فرمان EF Core، به پوشه‌ی اصلی پروژه مراجعه کرده، کلید shift را نگه دارید. سپس کلیک راست کرده و گزینه‌ی Open command window here را انتخاب کنید تا خط فرمان از این پوشه آغاز شود. در ادامه دستور ذیل را صادر کنید:
 dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true" Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer -o Entities --context MyDBDataContext --verbose


اجرا این دستور سبب اتصال به رشته‌ی اتصالی ذکر شده که به بانک اطلاعاتی BloggingCore2016 اشاره می‌کند، می‌شود. سپس پروایدر مدنظر ذکر شده‌است. سوئیچ o محل درج فایل‌های نهایی را مشخص می‌کند. برای مثال در اینجا فایل‌های نهایی مهندسی معکوس شده در پوشه‌ی Entities درج می‌شوند (تصویر فوق). همچنین در اینجا امکان ذکر فایل context تولیدی نیز وجود دارد. اگر علاقمند باشید تا تمام ریز جزئیات این عملیات را نیز مشاهده کنید، می‌توانید پارامتر اختیاری verbose را نیز به انتهای دستور اضافه نمائید.

بقیه مراحل کار با این فایل‌های تولید شده، با نکاتی که تاکنون عنوان شده‌اند یکی است. برای مثال اگر می‌خواهید رشته‌ی اتصالی پیش فرض را از این Context تولید شده خارج کنید:
    public partial class MyDBDataContext : DbContext
    {
        protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder)
        {
            optionsBuilder.UseSqlServer(@"Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true");
        }
روش کار دقیقا همانی است که در مطلب «شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 1 - برپایی تنظیمات اولیه» بررسی شد.


بررسی پارامترهای دیگر ابزار مهندسی معکوس به Code First

اگر دستور dotnet ef dbcontext scaffold --help را صادر کنیم، خروجی راهنمای ذیل را می‌توان مشاهده کرد:
 Usage: dotnet ef dbcontext scaffold [arguments] [options]
Arguments:
  [connection]  The connection string of the database
  [provider] The provider to use. For example, Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer
Options:
  -a|--data-annotations   Use DataAnnotation attributes to configure the model where possible. If omitted, the output code will use only the fluent API.
  -c|--context <name> Name of the generated DbContext class.
  -f|--force Force scaffolding to overwrite existing files. Otherwise, the code will only proceed if no output files would be overwritten.
  -o|--output-dir <path> Directory of the project where the classes should be output. If omitted, the top-level project directory is used.
  --schema <schema> Selects a schema for which to generate classes.
  -t|--table <schema.table> Selects a table for which to generate classes.
  -e|--environment <environment>  The environment to use. If omitted, "Development" is used.
  -h|--help   Show help information
  -v|--verbose   Enable verbose output
نکات تکمیلی مهمی را که از آن می‌توان استخراج کرد به این شرح هستند:
- حالت پیش فرض تنظیمات روابط مدل‌ها در این روش، حالت استفاده از Fluent API است. اگر می‌خواهید آن‌را به حالت استفاده‌ی از Data Annotations تغییر دهید، پارامتر a- و یا data-annotations-- را در دستور نهایی ذکر کنید.
- حالت پیش فرض تولید فایل‌های نهایی این روش، عدم بازنویسی فایل‌های موجود است. اگر می‌خواهید پس از تغییر بانک اطلاعاتی، مجددا این فایل‌ها را از صفر تولید کنید، پارامتر f- و یا force- را در دستور نهایی ذکر کنید.

بنابراین اگر می‌خواهید هربار فایل‌های نهایی را بازنویسی کنید و همچنین روش کار با Data Annotations را ترجیح می‌دهید، دستور نهایی، شکل زیر را پیدا خواهد کرد:
 dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true" Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer -o Entities --context MyDBDataContext --verbose --force --data-annotations


کار با یک بانک اطلاعاتی موجود، با روش مهاجرت‌های Code First

فرض کنید می‌خواهید از یک بانک اطلاعاتی از پیش موجود EF 6.x (یا هر بانک اطلاعاتی از پیش موجود دیگری)، به روش پیش فرض EF Core استفاده کنید. برای این منظور:
 - ابتدا جدول migration history قدیمی آن‌را حذف کنید؛ چون ساختار آن با EF Core یکی نیست.
 - سپس با استفاده از دستور dotnet ef dbcontext scaffold فوق، معادل کلاس‌ها، روابط و Context سازگار با EF Core آن‌را تولید کنید.
 - در ادامه رشته‌ی اتصالی پیش فرض آن‌را از کلاس Context تولیدی خارج کرده و از یکی از روش‌های مطرح شده‌ی در مطلب «شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 1 - برپایی تنظیمات اولیه» استفاده کنید.
 - سپس نیاز است این Context جدید را توسط متد services.AddDbContext به لیست سرویس‌های برنامه اضافه کنید. این مورد نیز در قسمت اول بررسی شده‌است.
 - مرحله‌ی بعد، افزودن جدول __EFMigrationsHistory جدید EF Core، به این بانک اطلاعاتی است. برای این منظور به روش متداول فعال کردن مهاجرت‌ها، دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet ef migrations add InitialDatabase
تا اینجا کلاس آغازین مهاجرت‌ها تولید می‌شود. فایل آن‌را گشوده و محتوای متدهای Up و Down آن‌را خالی کنید:
using Microsoft.EntityFrameworkCore.Migrations;

namespace Core1RtmEmptyTest.DataLayer.Migrations
{
    public partial class InitialDatabase : Migration
    {
        protected override void Up(MigrationBuilder migrationBuilder)
        {
        }

        protected override void Down(MigrationBuilder migrationBuilder)
        {
        }
    }
}
متدهای up و down را از این جهت خالی می‌کنیم که علاقمند نیستیم تا ساختاری در بانک اطلاعاتی تشکیل شود و یا تغییر کند (چون این ساختار هم اکنون موجود است).
سپس دستور به روز رسانی بانک اطلاعاتی را صادر کنید:
dotnet ef database update
کار این دستور در اینجا با توجه به خالی بودن متدهای up و down، صرفا ساخت جدول مخصوص __EFMigrationsHistory در بانک اطلاعاتی است؛ بدون تغییری در جداول موجود آن.
پس از این مرحله، روش کار، Code first خواهد بود. برای مثال خاصیتی را به کلاسی اضافه می‌کنید و سپس دو دستور ذیل را صادر خواهید کرد که در آن v2 یک نام دلخواه است:
dotnet ef migrations add v2
dotnet ef database update
اشتراک‌ها
مجموعه‌ی مهندسی معکوس برای همه!

This comprehensive set of reverse engineering tutorials covers x86, x64 as well as 32-bit ARM and 64-bit architectures. If you're a newbie looking to learn reversing, or just someone looking to revise on some concepts, you're at the right place. As a beginner, these tutorials will carry you from nothing upto the mid-basics of reverse engineering, a skill that everyone within the realm of cyber-security should possess. If you're here just to refresh some concepts, you can conveniently use the side bar to take a look at the sections that has been covered so far.

مجموعه‌ی مهندسی معکوس برای همه!
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #12
سلام آقای نصیری
با تشکر از توضیحاتتون
من کد زیر رو که خودتون واسه شمسی کردن تاریخ گذاشته بودین، به نام datetime.cshtml و صورت PartialView داخل پوشه DisplayTemplates قرار دادم. اما همچنان DateTime‌ها رو به فرمت میلادی نمایش میده. میشه بگین اشکال کارم کجاست ؟
@using System.Globalization
@model Nullable<DateTime>
           
@helper ShamsiDateTime(DateTime info, string separator = "/", bool includeHourMinute = true)
{
    int ym = info.Year;
    int mm = info.Month;
    int dm = info.Day;
    var sss = new PersianCalendar();
    int ys = sss.GetYear(new DateTime(ym, mm, dm, new GregorianCalendar()));
    int ms = sss.GetMonth(new DateTime(ym, mm, dm, new GregorianCalendar()));
    int ds = sss.GetDayOfMonth(new DateTime(ym, mm, dm, new GregorianCalendar()));    
    if (includeHourMinute)
    {
        @(ys + separator + ms.ToString("00") + separator + ds.ToString("00") + " " + info.Hour + ":" + info.Minute)
    }
    else
    {
        @(ys + separator + ms.ToString("00") + separator + ds.ToString("00"))
    }
}

@if (@Model.HasValue)
{
  @ShamsiDateTime(@Model.Value , separator: "/", includeHourMinute: false)
}