تولید پویای ستونها در PdfReport
نمایش متن در زیر جدول مربوط به هر گروه
.MainTableEvents(events => { events.GroupAdded(args=> { args.PdfDoc.Add(.......data.........); }); })
درون دیتابیس، یک Table دارم که درون این Table نام تمام موجودیتهای سیستم خودم رو نگه میدارم و در یک Table دیگر تمام فیلدهای موجودیتها را همراه با نوع داده آنها ذخیره میکنم
برای یک سری شرایط خاص میخواهم کار زیر را انجام دهم:
یک فرم طراحی کردم که برای تمام موجودیتهای تعریف شده درون جدول Entities کاربرد داره ، میخواهم زمانی که این فرم اجرا شده با توجه به اینکه این فرم برای کدام موجودیت فراخوانی شده است یک کلاس برای آن موجودیت ایجاد کنم و پس از آن یک لیست از کلاسی که ایجاد شده ، ایجاد بکنم و درون آن لیست مقادیری را قرار دهم (مقادیر را از دیتابیس خوانده میشود) و در آخر مقادیر لیست را در یک کنترل مثل gridview نمایش دهم
حال من برای انجام این کار به چند مشکل برخوردم . کدی که نوشتم به صورت زیر است
var ctx = new Entities(); var Fields = ctx.ENTITIES_FEILDS.ToList(); var assemblyBuilder = AppDomain.CurrentDomain.DefineDynamicAssembly( name: new AssemblyName("Demo"), access: AssemblyBuilderAccess.Run); var moduleBuilder = assemblyBuilder.DefineDynamicModule(name: "Module"); var typeBuilder = moduleBuilder.DefineType(name: Fields.First(c=>c.FEILD_ID==1).ENTITIES.ENTITY_NAME, attr: TypeAttributes.Public); foreach (var item in Fields) { }
ویژگیهای مورد بحث شامل موارد زیر میباشند:
• ویرایش TextBoxها در محیط Designer
• Copy و Paste کردن Styleها از یک کنترل به کنترل دیگر
• قالب بندی شرطی
• پیمایش و تغییر اندازه گزارش و آیتمهای آن
• تغییر اندازه بخشهای مختلف گزارش نظیر Page Header ، Detail و ...
• افزودن TextBox Shape و PictureBox درون Designer گزارش
• استفاده از پنجره Data Explorer
• استفاده از پنجره Report Explorer
در ادامه به بررسی موارد ذکر شده جهت طراحی گزارش میپردازیم.
1. جهت تغییر محتوای یک TextBox میتوان روی آن دوبار کلیک نمود. پس از آن TextBox به حالت ویرایش میرود و میتوان متن درون آن را به سادگی تغییر داد.این کار در محیط Designer انجام میشود و نیازی نیست برای تغییر محتوای TextBox به پنجره Properties بروید و متن آن را تغییر دهید.
2. در محیط Designer به راحتی میتوانید گزارش خود را Zoom نمایید.این کار توسط ComboBox مربوطه در پایین سمت چپ Designer انجام میشود.
3. اگر قرار باشد TextBox جدیدی به گزارش خود اضافه نمایید، کافی است آن را از بخش ToolBox به محیط گزارش بکشید و سپس به چینش آن بپردازید.
4. در محیط طراح گزارش Telerik میتوانید به راحتی یک قالب بندی و یا Style را از کنترلی به کنترل دیگر کپی نمایید و در وقت خود جهت طراحی گزارش صرفه جویی نمایید. برای انجام اینکار کافی است روی کنترلی که قرار است Style آن را کپی نمایید راست کلیک نموده و پس از آن از منوی ظاهر شده گزینه Copy Style را انتخاب نمایید. در ادامه میتوانید کنترل و یا کنترل هایی که قرار است قالب بندی را به آنها اعمال کنید انتخاب نموده ، روی آنها راست کلیک نمایید و گزینه Paste Style را انتخاب کنید.با این کار Style ی که در مرحله قبل از کنترلی دیگر کپی کرده بودید به کنترل یا کنترلهای انتخاب شده اعمال میشود.
5. یکی دیگر از امکانات Telerik Reporting امکان قالب بندی شرطی (Conditional Formating) میباشد. یعنی Style یک کنترل توسط شرطها تعیین میشود. برای مثال میتوانیم بگوییم که اگر مقدار فروش بیشتر از مبلغ خاصی بود ، عدد نمایش داده شده با رنگ سبز نمایش داده شود و یا اینکه از فونت و یا اندازه دیگری جهت نمایش آن استفاده شود (به طور کلی با توجه به شرطهای تعیین شده نمایش آن کنترل با یک Style متفاوت صورت گیرد). در قسمتهای آینده به بررسی کامل این قابلیت نیز خواهیم پرداخت.
6. یکی از امکاناتی که در هنگام طراحی گزارش در اختیار ما قرار میگیرد پنجره Data Explorer میباشد. توسط این پنجره میتوان فیلدهای یک منبع داده (DataSource) را مشاهده نمود و برای اینکه بتوان از آنها در محیط طراحی استفاده کرد بر روی محیط طراحی درگ نمود. DataSourceها انواع مختلفی دارند که در قسمت اول این آموزش به معرفی آنها پرداختیم و از نمونه Sql آن نیز جهت طراحی یک گزارش ساده استفاده کردیم. در ادامه نیز با این موارد بیشتر آشنا خواهید شد.در تصویر زیر نحوهی درگ کردن یک فیلد تصویر را از پنجره Data Explorer مشاهده مینمایید.
7.
یکی دیگر از اجزای Reporting پنجرهی Report Explorer میباشد. توسط این
پنجره میتوان دسترسی سریعی به اجزای درون گزارش داشت. برای مثال میتوان
به راحتی یک بخش درون گزارش را انتخاب نمود و در پنجرهی Properties
تغییراتی در آن اعمال نمود.
ادامه دارد ...
$.get('http://site-url', function(data) { //این تابع پس از پایان کار عملیات ایجکسی در آینده فراخوانی خواهد شد });
$.get('http://site-url/0', function(data0) { // callback #1 $.get('http://site-url/1', function(data1) { // callback #2 $.post('http://site-url/2', function(data2) { // callback #3 }); }); });
روشهای زیادی برای حل این مساله ارائه شدهاست و در حال حاضر کار کردن با promiseها متداولترین روش حل مدیریت فراخوانی کدهای همزمان جاوا اسکریپتی است. برای نمونه اگر از AngularJS استفاده کنید، سرویسهای آن برای دریافت اطلاعات از سرور، از یک چنین مفهومی استفاده میکنند.
Promise در جاوا اسکریپت چیست؟
شیء Promise، نمایانگر قراردادی است که در آینده میتواند مورد قبول واقع شود، یا رد گردد. بررسی این قرارداد، تنها یکبار میتواند رخ دهد (پذیرش یا رد آن). هنگامیکه این بررسی صورت گرفت (رد یا پذیرش آن و نه هردو)، یک callback برای اطلاع رسانی فراخوانی میگردد. سپس این callback میتواند یک Promise دیگر را سبب شود. به این ترتیب میتوان Promiseها را زنجیر وار به یکدیگر متصل کرد. برای نمونه jQuery به صورت توکار از promises پشتیبانی میکند:
// returns a promise $.get('http://site-url/0') .then(function(data) { // callback 1 // returns a promise return $.get('http://site-url/1'); }) .then(function(data) { // callback 2 // returns a promise return $.post('http://site-url/2'); }) .then(function(data) { // callback 3 });
در این حالت، هر callback حداقل سه کار را میتواند انجام دهد:
الف) یک promise دیگر را بازگشت دهد. نمونه آنرا با return $.get در کدهای فوق ملاحظه میکنید.
ب) خاتمه عادی. همینجا کار promise با مقدار بازگشت داده شده، پایان مییابد.
ج) صدور یک استثناء. سبب برگشت خوردن و عدم پذیرش promise میشود.
استفاده از Promises در سایر کتابخانهها
jQuery پیاده سازی توکاری از promises دارد؛ اما سایر کتابخانهها، مانند AngularJS ایی که مثال زده شده چطور عمل میکنند؟
استانداردی به نام +Promises/A جهت یک دست سازی پیاده سازیهای promise در جاوا اسکریپت پیشنهاد شدهاست. jQuery نیمی از آنرا پیاده سازی کردهاست؛ اما کتابخانهی دیگری به نام Q Library، پیاده سازی نسبتا مفصلتری را از این استاندارد ارائه میدهد. فریم ورک AngularJS نیز در پشت صحنه از همین کتابخانه برای پیاده سازی promises استفاده میکند.
آشنایی با کتابخانه Q
استفاده مقدماتی از Q همانند مثالی است که از jQuery ملاحظه کردید.
Q.fcall(callback1) .then(callback2);
Q.fcall(function() { return $.get('http://my-url'); }) .then(callback3);
function waitForClick() { var deferred = Q.defer(); $('#okButton').click(function() { deferred.resolve(); }); $('#cancelButton').click(function() { deferred.reject(); }); return deferred.promise; } Q.fcall(waitForClick) .then(function() { // ok button was clicked }, function() { // cancel button was clicked });
در ادامه کار، اینبار متد then، دو callback را قبول میکند. Callback اول پس از پذیرش قرار داد و Callback دوم پس از رد قرار داد، فراخوانی خواهد گردید.
در رنجیره تعریف شده، اگر معادلی برای reject درنظر گرفته نشده باشد، مانند مثال ذیل:
Q.fcall(myFunction1) .then(success1) .then(success2, failure1);
همچنین اگر نتیجهی success1 با شکست مواجه شود نیز failure1 فراخوانی میگردد. اما باید درنظر داشت که شکست success2، توسط failure1 مدیریت نمیشود.
Promises در AngularJS
در AngularJS امکانات کتابخانه Q توسط پارامتری به نام q$ در اختیار سرویسهای برنامه قرار میگیرد (تزریق میشود):
var app = angular.module("myApp", []); app.factory('dataSvc', function($http, $q){ var basePath="api/books"; getAllBooks = function(){ var deferred = $q.defer(); $http.get(basePath).success(function(data){ deferred.resolve(data); }).error(function(err){ deferred.reject("service failed!"); }); return deferred.promise; }; return{ getAllBooks:getAllBooks }; }); app.controller('HomeController', function($scope, $window, dataSvc){ function initialize(){ dataSvc.getAllBooks().then(function(data){ $scope.books = data; }, function(msg){ $window.alert(msg); }); } initialize(); });
اکنون در کنترلری که قرار است از این سرویس استفاده کند، متد then کتابخانه Q را ملاحظه میکنید که دو Callback متناظر resolve و reject مدیریت promise بازگشت داده شده را به همراه دارد. اگر عملیات Ajaxایی موفقیت آمیز باشد، شیء books را مقدار دهی میکند و اگر خیر، پیامی را به کاربر نمایش خواهد داد.
پشتیبانی مرورگرهای جدید از استاندارد Promise
در حال حاضر کروم 32 و نگارشهای شبانه فایرفاکس، Promise را که جزئی از استاندارد JavaScript شدهاست، به صورت توکار و بدون نیاز به کتابخانههای جانبی، پشتیبانی میکنند.
if (window.Promise) { // Check if the browser supports Promises var promise = new Promise(function(resolve, reject) { //asynchronous code goes here }); }
if (window.Promise) { console.log('Promise found'); var promise = new Promise(function(resolve, reject) { // async if (result) { resolve(data); } else { reject('error'); } }); promise.then(function(data) { console.log('Promise fulfilled.'); }, function(error) { console.log('Promise rejected.'); }); } else { console.log('Promise not available'); }
نگاهی به افزونههای کار با اسناد در RavenDB
پیوست و بازیابی فایلهای باینری
امکان پیوست فایلهای باینری نیز به اسناد RavenDB وجود دارد. برای مثال به کلاس سؤالات قسمت اول این سری، خاصیت FileId را اضافه کنید:
public class Question { public string FileId { set; get; } }
using (var store = new DocumentStore { Url = "http://localhost:8080" }.Initialize()) { using (var session = store.OpenSession()) { store.DatabaseCommands.PutAttachment(key: "file/1", etag: null, data: System.IO.File.OpenRead(@"D:\Prog\packages.config"), metadata: new RavenJObject { { "Description", "توضیحات فایل" } }); var question = new Question { By = "users/Vahid", Title = "Raven Intro", Content = "Test....", FileId = "file/1" }; session.Store(question); session.SaveChanges(); } }
در این حالت اگر به خروجی دیباگ سرور نیز دقت کنیم، مسیر ذخیره سازی این نوع فایلها مشخص میشود:
Request # 2: PUT - 200 ms - <system> - 201 - /static/file/1
using (var store = new DocumentStore { Url = "http://localhost:8080" }.Initialize()) { using (var session = store.OpenSession()) { var question = session.Load<Question>("questions/97"); var file1 = store.DatabaseCommands.GetAttachment(question.FileId); Console.WriteLine(file1.Size); } }
وصله کردن اسناد
سند سؤالات قسمت اول و پاسخهای آن، همگی داخل یک سند هستند. اکنون برای اضافه کردن یک آیتم به این لیست، یک راه، واکشی کل آن سند است و سپس افزودن یک آیتم جدید به لیست پاسخها و یا در این حالت، جهت کاهش ترافیک سرور و سریعتر شدن کار، RavenDB مفهوم Patching یا وصله کردن اسناد را ارائه داده است. در این روش بدون واکشی کل سند، میتوان قسمتی از سند را وصله کرد و تغییر داد.
using (var store = new DocumentStore { Url = "http://localhost:8080" }.Initialize()) { using (var session = store.OpenSession()) { store.DatabaseCommands.Patch(key: "questions/97", patches: new[] { new PatchRequest { Type = PatchCommandType.Add, Name = "Answers", Value = RavenJObject.FromObject(new Answer{ By= "users/Vahid", Content="data..."}) } }); } }
افزونههای RavenDB
قابلیتهای ذکر شده فوق جهت کار با اسناد به صورت توکار در RavenDB مهیا هستند. این سیستم افزونه پذیر است و تاکنون افزونههای متعددی برای آن تهیه شدهاند که در اینجا به آنها Bundles گفته میشوند. برای استفاده از آنها تنها کافی است فایل DLL مرتبط را درون پوشه Plugins سرور، کپی کنیم. دریافت آنها نیز از طریق NuGet پشتیبانی میشود؛ و یا سورس آنها را دریافت کرده و کامپایل کنید. در ادامه تعدادی از این افزونهها را بررسی خواهیم کرد.
حذف آبشاری اسناد
PM> Install-Package RavenDB.Bundles.CascadeDelete -Pre
استفاده مهم این افزونه، حذف پیوستهای باینری اسناد و یا حذف اسناد مرتبط با یک سند، پس از حذف سند اصلی است (که به صورت پیش فرض انجام نمیشود).
یک مثال:
var comment = new Comment { PostId = post.Id }; session.Store(comment); session.Advanced.GetMetadataFor(post)["Raven-Cascade-Delete-Documents"] = RavenJToken.FromObject(new[] { comment.Id }); session.Advanced.GetMetadataFor(post)["Raven-Cascade-Delete-Attachments"] = RavenJToken.FromObject(new[] { "picture/1" }); session.SaveChanges();
نگهداری و بازیابی نگارشهای مختلف اسناد
PM> Install-Package RavenDB.Bundles.Versioning
با استفاده از قابلیت document versioning میتوان تغییرات اسناد را در طول زمان، ردیابی کرد؛ همچنین حذف یک سند، این سابقه را از بین نخواهد برد.
تنظیمات اولیه آن به این صورت است که توسط شیء VersioningConfiguration به سشن جاری اعلام میکنیم که چند نگارش از اسناد را ذخیره کند. اگر Exclude آن به true تنظیم شود، اینکار صورت نخواهد گرفت.
session.Store(new VersioningConfiguration { Exclude = false, Id = "Raven/Versioning/DefaultConfiguration", MaxRevisions = 5 });
بازیابی نگارشهای مختلف یک سند، صرفا از طریق متد Load میسر است و در اینجا شماره Id نگارش به انتهای Id سند اضافه میشود. برای مثال "blogposts/1/revisions/1" به نگارش یک مطلب شماره یک اشاره میکند.
برای بدست آوردن سه نگارش آخر یک سند باید از متد ذیل استفاده کرد:
var lastThreeVersions = session.Advanced.GetRevisionsFor<BlogPost>(post.Id, 0, 3);
شاید از دید بسیاری از برنامه نویسان بررسی نحوه عملکرد Git چندان اهمیتی نداشته باشد، زیرا آنها سیستمی کارا برای مدیریت کدهای خود لازم دارند و نیازی نمیبینند که به جزئیات رفتار Git توجه کنند؛ به همین دلیل در بسیاری از منابع آموزشی این مفاهیم به این شکل گردآوری نشده است. اما من ترجیح دادم برای مدیریت و استفاده بهتر از Git حتی الامکان مطالب کاربردی را از پشت صحنه عملکرد Git در این بخش قرار دهم.
(Working Tree (Directory: پوشهی روتی است که فایلهای پروژه در آن نگهداری میشود. این پوشه باید حاوی پوشهای به نام git. باشد که محتویات این پوشه، در اصل Repository ما را تشکیل میدهند.
اشیا در Git:
برای درک بهتر عملکرد سیستم مدیریت کد Git بهتر است نگاهی به اجزای تشکیل دهنده آن داشته باشیم. به طور کلی Git دارای 4 نوع object است، که هر کدام وظیفه خاصی را به عهده دارند:
1)Tree: شیئ Tree دقیقا مانند دایرکتوریها در یک سیستم مدیریت فایل است. در واقع treeها ساختاری درختی را ایجاد میکنند تا وضیعت فایلها و پوشهها را در Repository حفظ نمایند. هر tree توسط یک کد منحصر به فرد SHA-1 نام گذاری میشود.
2)(BLOB(Binary large object: اگر با سیستمهای مدیریت داده نظیر SQL Server کار کرده باشید قطعا با BLOB آشنایی دارید. BLOBها در واقع چیزی نیستند جز یک مجموعه از بایتها که میتوانند حاوی هر چیزی باشند (نظیر عکس، فایل متنی، فایلهای اجرایی و...) در Git فایلها به صورت BLOB و به شکل کامل ذخیره میشوند. همچنین مقدار هش شده محتویات فایلها با استفاده از SHA-1 در خود فایل ذخیره میشود. به این ترتیب در صورت تغییر در فایل، مقدار هش جدید با مقدار موجود در فایل فرق کرده و Git متوجه میشود که فایل دچار تغییر شده است. نکته قابل توجه این است که بر خلاف بسیاری از سیستمهای مدیریت کد، در هر بار تغییر فایل، Git تنها تغییرات را ذخیره نمیکند بلکه از کل محتوا یک snapshot میگیرد. شاید به نظر بسیاری تهیه این snapshotهای فراوان باعث زیاد شدن حجم Repository شود، اما Git هوشمندانه تنها فایلهایی را مجددا ذخیره مینماید که مقدار آنها تغییر کرده است. در غیر این صورت یک نشانگر به فایل موجود در snapshot جدید ایجاد میکند.
3)Commit: این شئ، یک snapshot از وضعیت فعلی Working Tree است. در واقع با هر با دستور commit این object ایجاد شده و حداقل حاوی اطلاعات زیر است:
مقدار هش درختی که به آن اشاره میکند
نام ثبت کننده دستور commit
توضیحی درباره علت ایجاد commit
خود commit نیز توسط یک کد منحصر به فرد SHA-1 شناخته میشود.
4)Tag: چون کار کردن با کدهای هش commit ممکن مشکل باشد، میتوان از تگها به عنوان نامی برای commit استفاده نمود. خود تگ میتواند حاوی توضیحاتی باشد.
آشنایی با (Stage(Index:
هر فایل قبل از آنکه بخواهد در Repository توسط دستور commit ذخیره شود باید ابتدا به Stage آورده شود. در این حالت Git تغیرات فایل را دنبال کرده و سپس میتوان توسط دستور commit فایل را در Repository وارد کرد. بنابراین ذخیره یک فایل در Git دارای سه مرحله است:
Modified : یعنی فایل تغییر کرده اما به stage اضافه نشده است
Staged: فایل تغییر کرده به stage اضافه شده است.
Commited: فایل در Repository ذخیره شده است.
head:
اشارهگری است که به آخرین شئ commit اشاره میکند. هر Repository میتواند یک head برای هر شاخهی مختلف داشته باشد؛ اما در هر لحظه تنها یک head به عنوان head جاری شناخته میشود که معمولا آن را با حروف بزرگ یعنی HEAD مشخص میکنند.
تا این مرحله شما تقریبا تمامی آنچه که برای شروع کار با Git را لازم دارید آموختهاید. البته همانطور که در ابتدا اشاره کردم این مباحث دارای جزئیات بسیاری است اما تا این اندازه برای کار با Git کفایت میکند. در صورتیکه به نکات خاصی احتیاج پیدا کنیم، در طول بیان دستورات Git به آنها اشاره خواهد شد. در قسمت بعد نحوهی نصب و پیکرهبندی Git را بررسی میکنیم.
پی نوشت: نه تنها در یک تیم بلکه بهتر هست در یک کار انفرادی هم از این سیستمها استفاده کرد تا حداقل بازبینی روی پروژههای شخصی خود هم داشته باشیم.
پی نوشت: میتوانید از سیستمهای متن باز رایگان هم که قابل نصب بر روی هاست ها هم هستند استفاده کنید که در این حالت تنها هزینه هاست یا سرور برای شما میماند.
در سیستم گیت اصطلاحات زیادی وجود دارد: