اشتراکها
Razor دارای قابلیتی با نام Templated Razor Delegates است. همانطور که از نام آن مشخص است، یعنی Razor Template هایی که Delegate هستند. در ادامه این قابلیت را با ذکر چند مثال توضیح خواهیم داد.
مثال اول:
میخواهیم تعدادی تگ li را در خروجی رندر کنیم، این کار را میتوانیم با استفاده از Razor helpers نیز به این صورت انجام دهیم:
@helper ListItem(string content) { <li>@content</li> } <ul> @foreach(var item in Model) { @ListItem(item) } </ul>
@{ Func<dynamic, HelperResult> ListItem = @<li>@item</li>; } <ul> @foreach(var item in Model) { @ListItem(item) } </ul>
برای اینکار از نوع Func استفاده خواهیم کرد. این Delegate یک پارامتر را میپذیرد. این پارامتر میتواند از هر نوعی باشد. در اینجا از نوع dynamic استفاده کردهایم. خروجی این Delegate نیز یک HelperResult است. همانطور که مشاهده میکنید آن را برابر با الگویی که قرار است رندر شود تعیین کردهایم. در اینجا از یک پارامتر ویژه با نام item استفاده شده است. نوع این پارامتر dynamic است؛ یعنی همان مقداری که برای پارامتر ورودی Func انتخاب کردیم. در نتیجه پارامتر ورودی یعنی رشته item جایگزین item@ درون Delegate خواهد شد.
در واقع دو روش فوق خروجی یکسانی را تولید میکنند. برای حالتهایی مانند کار با آرایهها و یا Enumerations بهتر است از روش دوم استفاده کنید؛ از این جهت که نیاز به کد کمتری دارد و نگهداری آن خیلی از روش اول سادهتر است. مثال دوم:
اجازه دهید یک مثال دیگر را بررسی کنیم. به طور مثال معمولاً در یک فایل Layout برای بررسی کردن وجود یک section از کدهای زیر استفاده میکنیم:
<header> @if (IsSectionDefined("Header")) { @RenderSection("Header") } else { <div>Default Content for Header Section</div> } </header>
public static HelperResult RenderSection(this WebViewPage page, string name, Func<dynamic, HelperResult> defaultContent) { if (page.IsSectionDefined(name)) { return page.RenderSection(name); } return defaultContent(null); }
<header> @this.RenderSection("Header", @<div>Default Content for Header Section</div>) </header>
مثال سوم: شبیهسازی کنترل Repeater:
یکی از ویژگیهای جذاب WebForm کنترل Repeater است. توسط این کنترل به سادگی میتوانستیم یکسری داده را نمایش دهیم؛ این کنترل در واقع یک کنترل DataBound و همچنین یک Templated Control است. یعنی در نهایت کنترل کاملی بر روی Markup آن خواهید داشت. برای نمایش هر آیتم خاص داخل لیست میتوانستید از ItemTemplate استفاده کنید. همچنین میتوانستید از AlternatingItemtemplate استفاده کنید. یا اگر میخواستید هر آیتم را با چیزی از یکدیگر جدا کنید، میتوانستید از SeparatorTemplate استفاده کنید. در این مثال میخواهیم همین کنترل را در MVC شبیهسازی کنیم.
به طور مثال ویوی Index ما یک مدل از نوع IEnumerable<string> را دارد:
@model IEnumerable<string> @{ ViewBag.Title = "Test"; }
public ActionResult Index() { var names = new string[] { "Vahid Nasiri", "Masoud Pakdel", ... }; return View(names); }
public static HelperResult Repeater<T>(this HtmlHelper html, IEnumerable<T> items, Func<T, HelperResult> itemTemplate, Func<T, HelperResult> alternatingitemTemplate = null, Func<T, HelperResult> seperatorTemplate = null) { return new HelperResult(writer => { if (!items.Any()) { return; } if (alternatingitemTemplate == null) { alternatingitemTemplate = itemTemplate; } var lastItem = items.Last(); int ii = 0; foreach (var item in items) { var func = ii % 2 == 0 ? itemTemplate : alternatingitemTemplate; func(item).WriteTo(writer); if (seperatorTemplate != null && !item.Equals(lastItem)) { seperatorTemplate(item).WriteTo(writer); } ii++; } }); }
توضیح کدهای فوق:
خوب، همانطور که ملاحظه میکنید متد را به صورت Generic تعریف کردهایم، تا بتواند با انواع نوعها به خوبی کار کند. زیرا ممکن است لیستی از اعداد را داشته باشیم. از آنجائیکه این متد را برای کلاس HtmlHelper مینویسیم، پارامتر اول آن را از این نوع میگیریم. پارامتر دوم آن، آیتمهایی است که میخواهیم نمایش دهیم. پارامترهای بعدی نیز به ترتیب برای ItemTemplate، AlternatingItemtemplate و SeperatorItemTemplate تعریف شدهاند و از نوع Delegate با پارامتر ورودی T و خروجی HelperResult هستند. در داخل متدمان یک HelperResult را برمیگردانیم. این کلاس یک Action را از نوع TextWriter از ورودی میپذیرد. اینکار را با ارائه یک Lambda Expression با نام writer انجام میدهیم. در داخل این Delegate به تمام منطقی که برای نمایش یک آیتم نیاز هست دسترسی داریم. ابتدا بررسی کردهایم که آیا آیتم برای نمایش وجود دارد یا خیر. سپس اگر AlternatingItemtemplate برابر با null بود همان ItemTemplate را در خروجی نمایش خواهیم داد. مورد بعدی دسترسی به آخرین آیتم در Collection است. زیرا بعد از هر آیتم باید یک SeperatorItemTemplate را در خروجی نمایش دهیم. سپس توسط یک حلقه درون آیتمها پیمایش میکنیم و ItemTemplate و AlternatingItemtemplate را توسط متغیر func از یکدیگر تشخیص میدهیم و در نهایت درون ویو به این صورت از متد الحاقی فوق استفاده میکنیم:
@Html.Repeater(Model, @<div>@item</div>, @<p>@item</p>, @<hr/>)
public class Product { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } }
<table> <tr> <td>Id</td> <td>Name</td> </tr> @Html.Repeater(Model, @<tr><td>@item.Id</td><td>@item.Name</td></tr>) </table>
با سلام.
اطلاعات ویو :
با تشکر.
اطلاعات کنترلر من بصورت زیر است:
using MvcApplication3.Models; ... namespace MvcApplication3.Controllers { public class StudentController : Controller { public ActionResult Index() { //var data = new StudentsList(); return View(); } public ActionResult DataList() { var data = new StudentsList(); return PartialView("Pv_DataList", data); } #region Edit [HttpGet] public ActionResult Edit(int? id) { var data = new StudentsList().FirstOrDefault(p => p.Id == id); return PartialView("Pv_Edit", data); } [HttpPost] [AjaxOnly] [ValidateAntiForgeryToken] public ActionResult Edit(StudentModel model) { Thread.Sleep(1000); if (this.ModelState.IsValid) { return Json("ok", JsonRequestBehavior.AllowGet); } return Json("error"); } #endregion } }
@using MvcApplication3.Models @{ ViewBag.Title = "Student Index"; } <style> #div_StudentEditDialogContainer { padding: 15px; background-color: silver; border: 1px solid gray; -webkit-border-radius: pxpx; -moz-border-radius: pxpx; border-radius: 10px; display: none; position: absolute; -webkit-box-shadow: 0 1px 3px rgba(0,0,0,0.3); -moz-box-shadow: 0 1px 3px rgba(0,0,0,0.4); box-shadow: 0 1px 3px rgba(0,0,0,0.5); } </style> <h2>Student Index</h2> <div id="div_StudentListViewContainer"> @{ Html.RenderAction("DataList", "Student");} </div> <div id="div_StudentEditDialogContainer"> @{ Html.RenderAction("Edit", "Student");} </div> <div id="div_StudentAddDialogContainer"> </div> <div id="div_StudentRemoveDialogContainer"> </div> <div id="div_StudentSearchDialogContainer"> </div> @section JavaScript{ <script type="text/javascript"> $(document).ready(function () { $("#div_StudentListViewContainer table input[type='submit']").click(function (e) { //show edit dialog e.preventDefault(); var id = $(this).parent().parent().attr('data-studentid'); var url = '@Url.Action("Edit", "Student")'; $.ajax({ type: "GET", url: url, data: { id: id }, beforeSend: function () { //$(waitingPanel).css("display", "block"); }, success: function (html) { if (html == "nodata") { $("#div_StudentEditDialogContainer").html("دانشجویی با این مشخصات یافت نشد!"); } else { $("#div_StudentEditDialogContainer").css("display", "block"); $("#div_StudentEditDialogContainer").html("").append(html); } }, complete: function () { //$(waitingPanel).css("display", "none"); } }); }); }); </script> }
و یک دیالوگ برای ویرایش را بصورت داینامیک در صفحه ظاهر میکنم، اما اعتبارسنجی سمت کاربر برای آن کار نمیکند:
@using MvcApplication3.Models @model StudentModel @{ var postUrl = Url.Action(actionName: "Edit", controllerName: "Student"); } @using (Html.BeginForm(actionName: "Edit", controllerName: "Student", method: FormMethod.Post, htmlAttributes: new { id = "frm_studentEdit" })) { @Html.ValidationSummary(true) @Html.AntiForgeryToken() <div class="editor-label"> @Html.LabelFor(model => model.Id) </div> <div class="editor-field"> @Html.EditorFor(model => model.Id) @Html.ValidationMessageFor(model => model.Id) </div> <div class="editor-label"> @Html.LabelFor(model => model.Code) </div> <div class="editor-field"> @Html.EditorFor(model => model.Code) @Html.ValidationMessageFor(model => model.Code) </div> <div class="editor-label"> @Html.LabelFor(model => model.FullName) </div> <div class="editor-field"> @Html.EditorFor(model => model.FullName) @Html.ValidationMessageFor(model => model.FullName) </div> <div class="editor-label"> @Html.LabelFor(model => model.BirthDate) </div> <div class="editor-field"> @Html.EditorFor(model => model.BirthDate) @Html.ValidationMessageFor(model => model.BirthDate) </div> <div class="editor-label"> @Html.LabelFor(model => model.IsMale) </div> <div class="editor-field"> @Html.EditorFor(model => model.IsMale) @Html.ValidationMessageFor(model => model.IsMale) </div> <p> <input type="submit" id="btn_Save" value="ذخیره" /> <input type="submit" id="btn_Cancel" value="انصراف" /> </p> } <script type="text/javascript"> $(function () { $("#btn_Save").click(function (e) { e.preventDefault(); var button = $(this); $("#frm_studentEdit").PostMvcFormAjax({ postUrl: '@postUrl', loginUrl: '/login', beforePostHandler: function () { //غیرفعال سازی دکمه ارسال button.attr('disabled', 'disabled'); button.val("..."); }, completeHandler: function (data) { //فعال سازی مجدد دکمه ارسال button.removeAttr('disabled'); button.val("ذخیره"); }, errorHandler: function () { alert('خطایی رخ داده است'); } }); }); $("#btn_Cancel").click(function (e) { e.preventDefault(); var button = $(this); $(".editDialog").parent("div").css("display", "none"); }); }); </script>
امکان ایجاد ستونهای تو در تو در بوت استرپ 4
در اینجا امکان قرار دادن یک مجموعهی کامل از ردیفها و ستونها، داخل یک ستون از پیش موجود نیز وجود دارد. برای اینکار ابتدا یک row جدید را داخل یک ستون موجود ایجاد میکنیم. با اینکار بلافاصله دسترسی به گرید 12 ستونهی بوت استرپ را داخل آن ستون خواهیم داشت؛ به همراه تمام کلاسهایی که تاکنون آنها را بررسی کردیم.
یک مثال: ایجاد ستونهای تو در تو
با این خروجی، در اندازهی صفحهی کوچکتر از sm:
و با اندازهی صفحهی بزرگتر از sm:
توضیحات:
تعریف گرید تو در تو را در داخل دومین section تعریف شده، در کدهای فوق مشاهده میکنید:
داخل این section، یک row جدید تعریف شدهاست.
به صورت پیشفرض در بین ستونها، یک فاصلهی 15px پیشفرض وجود دارد که به آن Gutter نیز گفته میشود. برای عدم نمایش و اعمال آن میتوان از کلاس no-gutters استفاده کرد. به همین جهت در تصویر دوم، ستونهای تعریف شده به هم چسبیدهاند.
سپس هر ستون داخل این ردیف را به صورت زیر تعریف کردهایم:
به این معنا که اگر اندازهی صفحه کمتر از sm باشد، تعریف col-2 مورد استفاده قرار میگیرد و هر ستون، 2 واحد از 12 واحد را به خود اختصاص میدهد. به همین جهت در تصویر اول، تمام تصاویر را در یک سطر مشاهده میکنید. پس از گذشتن از این break-point، تنظیم col-sm-4 مورد استفاده قرار میگیرد. یعنی هر ستون، 4 واحد از 12 واحد موجود را استفاده میکند. در این حالت در هر ردیف، سه تصویر نمایش داده خواهند شد.
امکان تغییر ترتیب نمایش ستونهای گرید بوت استرپ 4
امکان تغییر ترتیب نمایش ستونهای گرید، در بوت استرپ 4 پیش بینی شدهاست و این مورد نیز بر اساس break-pointهای مختلف، قابل تنظیم است که فرمول کلاسهای آنرا در ذیل مشاهده میکنید:
یک مثال: تغییر ترتیب نمایش ستونهای گرید
با این خروجی:
در این مثال توسط کلاس order، مکان ستونها را تغییر داده و اولین ستون را در مکان دوم، دومی را در مکان اول و سومی را در همان مکان خودش نمایش دادهایم. باید دقت داشت که در حین تعریف کلاس order بهتر است برای تمام ستونها این ترتیب را تعریف کرد تا با نتایج ناخواستهای مواجه نشویم.
همچنین کلاس order را به سایر المانهای صفحه نیز میتوان اعمال کرد. برای مثال در تصویر فوق، در ستون دوم نمایش داده شده، متن در بالا و تصویر در پایین قرار گرفتهاست. اینکار را با تبدیل این ستون به یک flex column با افزودن کلاسهای d-flex flex-column انجام دادهایم. سپس با اعمال کلاس order-2 به تصویر، این تصویر ذیل متن نمایش داده شدهاست.
یکی از کاربردهای تغییر ترتیب نمایش ستونها در دنیای واقعی، افزودن break-point به آنها (مطابق فرمول یاد شده) و سپس نمایش منوها، پیش از محتویات صفحه در اندازههای کوچکتر صفحه است. برای مثال اگر در حالت عادی، منوهای کنار صفحه نمایش داده میشوند و در ستون سوم قرار گرفتهاند، شاید بخواهید در اندازهی نمایش موبایل، ترتیب نمایش این منوها بالاتر از متن صفحه باشد و در ابتدا قرارگیرد و نه در ترتیب سوم.
امکان تغییر تراز ستونهای گرید بوت استرپ 4
چون طراحی گرید بوت استرپ 4 مبتنی بر Flexbox است، کلاسهای قابل توجهی از آن جهت غنی سازی این سیستم طرحبندی قابل استفاده هستند:
- برای تغییر تراز عمودی ستونها، کلاس align-items-ALN را میتوان به «ردیفها» اعمال کرد. در اینجا ALN یکی از مقادیر start ،center و end را میتواند داشته باشد.
- برای تغییر تراز خود ستونها، کلاس align-self-ALN را میتوان به «ستونها» اعمال کرد. در اینجا نیز ALN یکی از مقادیر start ،center و end را میتواند داشته باشد.
- برای تغییر تراز افقی ستونها، کلاس justify-content-ALN را میتوان به «ردیفها» اعمال کرد. البته ذکر عرض ستونها در این حالت الزامی است. در اینجا ALN یکی از مقادیر start ،center ،around ،between و end را میتواند داشته باشد.
مثال: بررسی روش تغییر تراز ستونها
توضیحات:
در اینجا برای هر ردیف یک height: 100vh درنظر گرفته شدهاست تا کل ارتفاع view-port را پر کند و همچنین برای هر ردیف نیز یک رنگ پس زمینه درنظر گرفتهایم تا تغییر ترازها، مشخصتر باشند.
ابتدا داخل container چنین تعریفی را مشاهده میکنید:
توسط کلاس align-items-center که به row اعمال شده، سه ستون تعریف شدهی آنرا در میانهی صفحه قرار دادهایم.
وجود row و col بعدی که داخل col اصلی تعریف شدهاست، سبب میشوند تا تمام آیتمها در یک سطر و در یک تراز افقی نمایش داده شوند. اگر این row و col دوم را حذف کنیم، هر آیتم نسبت به محتوای آن در میانهی صفحه قرار میگیرد و یکی بالاتر و دیگری پایینتر نمایش داده خواهند شد.
سپس در ردیف بعدی، کلاسهای align-self-center و align-self-end را بر روی ستونها آزمایش کردهایم:
و در آخر تاثیر اعمال justify-content-center را بر روی یک ردیف مشاهده میکنید:
همانطور که مشاهده میکنید، این کلاسهای Flexbox، کار با ستونهای بوت استرپ را بسیار انعطاف پذیر کردهاند.
روشهای دیگری برای تعیین محل قرارگیری ستونهای بوت استرپ 4
علاوه بر روشهایی که تاکنون آنها را بررسی کردیم، کلاسهای دیگری نیز برای تعیین محل قرارگیری ستونهای بوت استرپ تدارک دیده شدهاند:
- کلاسهای تعیین محل ستونها: fixed-top, fixed-bottom, sticky-top
fixed-top: ستون را در بالای صفحه قرار میدهد.
fixed-bottom: ستون و المان را در پایین صفحه قرار میدهد.
sticky-top: ستون و المان را در بالای صفحه قرار میدهد و با اسکرول صفحه به پایین، باز هم این المان در همان بالای صفحه قابل مشاهدهاست.
- کلاسهای نمایشی برای شبیه سازی ویژگیهای CSS:
برای مثال کلاس d-md-none به این معنا است که پس از رد شدن از اندازهی md، این المان دیگر نمایش داده نخواهد شد.
- کلاسهای container مقدماتی Flex:
یک مثال: بررسی روشهای متفاوت تعیین محل قرارگیری المانها
اگر کلاس fixed-bottom را به المانی انتساب دهیم:
آنرا به طور کامل، از مکان اصلی آن از صفحه خارج کرده و در پایین آن، به صورت ثابت نمایش میدهد. در این حالت، این المان حتی با container نیز تراز نیست:
کلاس fixed-top نیز چنین کاری را انجام میدهد، فقط المان را بجای پایین صفحه، در بالای صفحه به صورت ثابت نمایش خواهد داد.
در اینجا اگر کلاس sticky-top را اعمال کنیم، هرچند شبیه به fixed-top عمل میکند، اما با container تراز است:
تاثیر کلاسهای flex را در قسمت بعدی به تفصیل بررسی خواهیم کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_05.zip
در اینجا امکان قرار دادن یک مجموعهی کامل از ردیفها و ستونها، داخل یک ستون از پیش موجود نیز وجود دارد. برای اینکار ابتدا یک row جدید را داخل یک ستون موجود ایجاد میکنیم. با اینکار بلافاصله دسترسی به گرید 12 ستونهی بوت استرپ را داخل آن ستون خواهیم داشت؛ به همراه تمام کلاسهایی که تاکنون آنها را بررسی کردیم.
یک مثال: ایجاد ستونهای تو در تو
<head> <style> img { width: 100%; height: 200px; max-height: 200px; } </style> </head> <body> <div class="container" id="services"> <div class="row"> <section class="col-sm-8"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>Exotic Pets</h4> <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles, rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p> </section> <section class="col-sm-4"> <div class="row no-gutters"> <div class="col-2 col-sm-4"> <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image"> <p>Image 1</p> </div> <div class="col-2 col-sm-4"> <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image"> <p>Image 2</p> </div> <div class="col-2 col-sm-4"> <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image"> <p>Image 3</p> </div> <div class="col-2 col-sm-4"> <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image"> <p>Image 4</p> </div> <div class="col-2 col-sm-4"> <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image"> <p>Image 5</p> </div> <div class="col-2 col-sm-4"> <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image"> <p>Image 6</p> </div> </div> </section> </div> </div> </body>
و با اندازهی صفحهی بزرگتر از sm:
توضیحات:
تعریف گرید تو در تو را در داخل دومین section تعریف شده، در کدهای فوق مشاهده میکنید:
<body> <div class="container" id="services"> <div class="row"> <section class="col-sm-8"> </section> <section class="col-sm-4"> <div class="row no-gutters"> </div> </section> </div> </div> </body>
به صورت پیشفرض در بین ستونها، یک فاصلهی 15px پیشفرض وجود دارد که به آن Gutter نیز گفته میشود. برای عدم نمایش و اعمال آن میتوان از کلاس no-gutters استفاده کرد. به همین جهت در تصویر دوم، ستونهای تعریف شده به هم چسبیدهاند.
سپس هر ستون داخل این ردیف را به صورت زیر تعریف کردهایم:
<div class="col-2 col-sm-4"> <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image"> <p>Image 1</p> </div>
امکان تغییر ترتیب نمایش ستونهای گرید بوت استرپ 4
امکان تغییر ترتیب نمایش ستونهای گرید، در بوت استرپ 4 پیش بینی شدهاست و این مورد نیز بر اساس break-pointهای مختلف، قابل تنظیم است که فرمول کلاسهای آنرا در ذیل مشاهده میکنید:
در اینجا ذکر break-point اختیاری است و عدد ord بین یک تا 12 تغییر میکند.
یک مثال: تغییر ترتیب نمایش ستونهای گرید
<head> <style> img { width: 100%; height: 200px; max-height: 200px; } </style> </head> <body> <div class="container" id="services"> <h2>Flex Order</h2> <div class="row"> <section class="col order-2 d-flex flex-column"> <img src="images/image.png" class="order-2" alt="sample image"> <h4>1. Exotic Pets</h4> <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles, rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p> </section> <section class="col order-1"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>2. Grooming</h4> <p>Our therapeutic <span class="font-weight-bold">grooming</span> treatments help battle fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin conditions.</p> </section> <section class="col order-3"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>3. General Health</h4> <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental cleanings are just a few of our general health services.</p> </section> </div> </div> </body>
در این مثال توسط کلاس order، مکان ستونها را تغییر داده و اولین ستون را در مکان دوم، دومی را در مکان اول و سومی را در همان مکان خودش نمایش دادهایم. باید دقت داشت که در حین تعریف کلاس order بهتر است برای تمام ستونها این ترتیب را تعریف کرد تا با نتایج ناخواستهای مواجه نشویم.
همچنین کلاس order را به سایر المانهای صفحه نیز میتوان اعمال کرد. برای مثال در تصویر فوق، در ستون دوم نمایش داده شده، متن در بالا و تصویر در پایین قرار گرفتهاست. اینکار را با تبدیل این ستون به یک flex column با افزودن کلاسهای d-flex flex-column انجام دادهایم. سپس با اعمال کلاس order-2 به تصویر، این تصویر ذیل متن نمایش داده شدهاست.
یکی از کاربردهای تغییر ترتیب نمایش ستونها در دنیای واقعی، افزودن break-point به آنها (مطابق فرمول یاد شده) و سپس نمایش منوها، پیش از محتویات صفحه در اندازههای کوچکتر صفحه است. برای مثال اگر در حالت عادی، منوهای کنار صفحه نمایش داده میشوند و در ستون سوم قرار گرفتهاند، شاید بخواهید در اندازهی نمایش موبایل، ترتیب نمایش این منوها بالاتر از متن صفحه باشد و در ابتدا قرارگیرد و نه در ترتیب سوم.
امکان تغییر تراز ستونهای گرید بوت استرپ 4
چون طراحی گرید بوت استرپ 4 مبتنی بر Flexbox است، کلاسهای قابل توجهی از آن جهت غنی سازی این سیستم طرحبندی قابل استفاده هستند:
- برای تغییر تراز عمودی ستونها، کلاس align-items-ALN را میتوان به «ردیفها» اعمال کرد. در اینجا ALN یکی از مقادیر start ،center و end را میتواند داشته باشد.
- برای تغییر تراز خود ستونها، کلاس align-self-ALN را میتوان به «ستونها» اعمال کرد. در اینجا نیز ALN یکی از مقادیر start ،center و end را میتواند داشته باشد.
- برای تغییر تراز افقی ستونها، کلاس justify-content-ALN را میتوان به «ردیفها» اعمال کرد. البته ذکر عرض ستونها در این حالت الزامی است. در اینجا ALN یکی از مقادیر start ،center ،around ،between و end را میتواند داشته باشد.
مثال: بررسی روش تغییر تراز ستونها
<head> <style> img { width: 100%; height: 100px; max-height: 100px; } </style> </head> <body> <div class="container" id="services"> <div class="row bg-info align-items-center" style="height: 100vh;"> <div class="col"> <div class="row"> <section class="col"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>Exotic Pets</h4> <p>We offer specialized care for reptiles, rodents, birds, and other exotic pets.</p> </section> <section class="col"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>Grooming</h4> <p>Our therapeutic grooming treatments help battle fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin conditions.</p> </section> <section class="col"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>General Health</h4> <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental cleanings.</p> </section> </div> </div> </div> <div class="row bg-success" style="height: 100vh;"> <section class="col"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>Exotic Pets</h4> <p>We offer specialized care for reptiles, rodents, birds, and other exotic pets.</p> </section> <section class="col align-self-center"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>Grooming</h4> <p>Our therapeutic grooming treatments help battle fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin conditions.</p> </section> <section class="col align-self-end"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>General Health</h4> <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental cleanings.</p> </section> </div> <div class="row bg-warning justify-content-center" style="height: 100vh;"> <section class="col-4"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>Exotic Pets</h4> <p>We offer specialized care for reptiles, rodents, birds, and other exotic pets.</p> </section> <section class="col-4"> <img src="images/image.png" alt="sample image"> <h4>Grooming</h4> <p>Our therapeutic grooming treatments help battle fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin conditions.</p> </section> </div> </div><!-- container --> </body>
در اینجا برای هر ردیف یک height: 100vh درنظر گرفته شدهاست تا کل ارتفاع view-port را پر کند و همچنین برای هر ردیف نیز یک رنگ پس زمینه درنظر گرفتهایم تا تغییر ترازها، مشخصتر باشند.
ابتدا داخل container چنین تعریفی را مشاهده میکنید:
<div class="row bg-info align-items-center" style="height: 100vh;"> <div class="col"> <div class="row"> <section class="col">
وجود row و col بعدی که داخل col اصلی تعریف شدهاست، سبب میشوند تا تمام آیتمها در یک سطر و در یک تراز افقی نمایش داده شوند. اگر این row و col دوم را حذف کنیم، هر آیتم نسبت به محتوای آن در میانهی صفحه قرار میگیرد و یکی بالاتر و دیگری پایینتر نمایش داده خواهند شد.
سپس در ردیف بعدی، کلاسهای align-self-center و align-self-end را بر روی ستونها آزمایش کردهایم:
و در آخر تاثیر اعمال justify-content-center را بر روی یک ردیف مشاهده میکنید:
همانطور که مشاهده میکنید، این کلاسهای Flexbox، کار با ستونهای بوت استرپ را بسیار انعطاف پذیر کردهاند.
روشهای دیگری برای تعیین محل قرارگیری ستونهای بوت استرپ 4
علاوه بر روشهایی که تاکنون آنها را بررسی کردیم، کلاسهای دیگری نیز برای تعیین محل قرارگیری ستونهای بوت استرپ تدارک دیده شدهاند:
- کلاسهای تعیین محل ستونها: fixed-top, fixed-bottom, sticky-top
fixed-top: ستون را در بالای صفحه قرار میدهد.
fixed-bottom: ستون و المان را در پایین صفحه قرار میدهد.
sticky-top: ستون و المان را در بالای صفحه قرار میدهد و با اسکرول صفحه به پایین، باز هم این المان در همان بالای صفحه قابل مشاهدهاست.
- کلاسهای نمایشی برای شبیه سازی ویژگیهای CSS:
این کلاسها با d شروع میشوند؛ به همراه یک break-point اختیاری که هدف آنها در اختیار گذاشتن توانمندیهای نمایشی CSS در بوت استرپ است.
برای مثال کلاس d-md-none به این معنا است که پس از رد شدن از اندازهی md، این المان دیگر نمایش داده نخواهد شد.
- کلاسهای container مقدماتی Flex:
این کلاسها که موارد داخل پرانتز آنها اختیاری است، المان را تبدیل به یک المان Flexbox میکنند. حالت نمایشی پیشفرض آنها block است؛ اما اگر نیاز بود میتوان آنها را تبدیل به in-line نیز کرد.
یک مثال: بررسی روشهای متفاوت تعیین محل قرارگیری المانها
اگر کلاس fixed-bottom را به المانی انتساب دهیم:
<div class="container bg-success"> <div class="bg-info fixed-bottom"> <div class="item">Exotic Pets</div> <div class="item">Grooming</div> <div class="item">Health</div> </div>
کلاس fixed-top نیز چنین کاری را انجام میدهد، فقط المان را بجای پایین صفحه، در بالای صفحه به صورت ثابت نمایش خواهد داد.
در اینجا اگر کلاس sticky-top را اعمال کنیم، هرچند شبیه به fixed-top عمل میکند، اما با container تراز است:
تاثیر کلاسهای flex را در قسمت بعدی به تفصیل بررسی خواهیم کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_05.zip
احتمالا با عباراتی مانند طراحی table less و مزیتهای طراحی با CSS، همانند سرعت بالاتر بارگذاری سایت در مقایسه با نمایش یک جدول که نیازمند دریافت تمام جزئیات آن و سپس رندر نهایی اطلاعات آن توسط مرورگر است، بارها برخورد داشتهاید. اما ... آیا یکبار سعی کردهاید که به صورت دستی همان کارهایی را که پیشتر با HTML table انجام میدادید، اینبار توسط CSS پیاده سازی کنید؟
در اکثر اوقات نتیجه کار مایوس کننده، بسیار سخت و نگهداری آن در طول زمان بسیار مشکل خواهد بود؛ به علاوه سازگاری با مرورگرهای مختلف و نکات ریز هر کدام را نیز لحاظ کنید. به همین جهت تعدادی فریم ورک CSS برای شبیه سازی گرید و جدول تهیه شدهاند که کار طراحی table less را بسیار ساده و لذت بخش کردهاند. یکی از این موارد، فریم ورک Blueprint CSS نام دارد و در ادامه نحوه استفاده از آنرا مرور خواهیم کرد. این مرور هم مستقل است از فناوری سمت سرور مورد استفاده و صرفا مباحث html و CSS آن بررسی خواهند شد.
دریافت Blueprint CSS
این فریم ورک سورس باز را از مخزن کدهای آن در GitHub میتوانید دریافت کنید: (^)
البته نگران حجم نزدیک به 4 مگابایتی بسته دریافتی آن نباشید؛ زیرا نهایتا با سه فایل CSS از آن بیشتر کاری نداریم و مابقی مثالهای آن هستند.
پس از دریافت آن، یک پوشه را به نام blueprint ایجاد کرده و سه فایل ie.css ،print.css و screen.css را در آن قرار دهید.
به علاوه داخل این پوشه، یک پوشه جدید دیگر را به نام src ایجاد کرده و فایل grid.png موجود در این بسته را نیز در آن کپی کنید.
ساختار ابتدایی یک صفحه مبتنی بر Blueprint CSS
پس از ایجاد پوشه blueprint و src به نحوی که توضیح داده شد، ابتداییترین ساختار یک صفحه تشکیل شده با blueprint css به نحو زیر است:
توضیحات:
پس از مشخص سازی DocType (مهم)، سه فایل CSS یاد شده به header صفحه اضافه خواهند شد. همانطور که ملاحظه میکنید، سازگاری با IE نیز مدنظر آن بوده است.
کار با blueprint css همواره داخل div زیر انجام میشود:
توسط کلاس container یک گرید به عرض 950px در میانه صفحه برای شما تشکیل خواهد شد.
اگر علاقمند باشید که این گرید را مشاهده نمائید و همچنین بتوانید ستونهای آنرا نیز شمارش کنید، تنها کافی است showgrid را به این class تعریف شده اضافه نمائید (همانند ساختار صفحه فوق). به این ترتیب شکل زیر نمایان خواهد شد:
مطابق شکل فوق، در این عرض مشخص، 24 ستون آن در اختیار ما خواهند بود.
به علاوه ذکر hr با class=space سبب خواهد شد تا مطابق تنظیمات و فاصله بندی منظم این فریم ورک، یک سطر خالی برای ما ایجاد شود.
طراحی بدون جدول با Blueprint CSS
در ادامه قصد داریم در این صفحه ابتدایی، یک جدول با دو ستون و دو ردیف را ایجاد کنیم:
که شکل زیر را برای ما ایجاد خواهد کرد:
توضیحات:
ستونهای گرید نهایی با رنگ آبی مشخص هستند (class=container showgrid). اگر نیاز به 12 ستون داریم، مینویسیم span-12 و ... همین! به این ترتیب یک سلول جدول، با 12 ستون در اختیار ما خواهد بود. سلول بعدی هم در اینجا 12 ستونه است. اما یک last را اضافهتر دارد. در span-12 last این last به معنای انتهای ردیف جاری است و ذکر آن الزامی است.
تا اینجا یک ردیف تمام شد. اکنون در ادامه ردیف دوم را نیز به همین ترتیب با دو div و classهایی که ملاحظه میکنید، مشخص خواهیم کرد.
نحوه کار کلی با Blueprint css به همین سادگی است که ملاحظه میکنید. تعداد ستونهای مورد نیاز را با ذکر container showgrid به سادگی میتوان شمارش کرد. سپس این اعداد شمارش شده و مد نظر را پس از span ذکر کنید. مثلا اگر یک طرح سه ستونه نیاز دارید به صورت زیر خواهد بود:
طراحی سلولهای تو در تو
سؤال: ما پیشتر در یک html table به سادگی میتوانستیم داخل یک سلول آن حتی یک جدول جدید نیز قرار دهیم، اینجا چطور؟
پاسخ: در اینجا هم بجای td و tr و table، از divهای تو در تو استفاده کنید. بستن ستون آخر را با last یاد شده فراموش نکنید. مثلا:
در اینجا در اولین div تعریف شده دو div تو در تو اضافه شدهاند. البته با توجه به اینکه div والد 8 ستونی است، جمع عرض divهای فرزند باید 8 باشد که در اینجا به دو div چهارستونی تقسیم شده است.
سایر امکانات Blueprint CSS
تا اینجا با کلیات نحوه طراحی یک جدول به کمک CSS و فریم ورک Blueprint CSS آشنا شدیم (به کمک container و span-n آن). در ادامه مرور سریعی خواهیم داشت بر سایر امکانات این فریم ورک CSS و منظور از این امکانات، کلمات و عبارات مجازی است که میتوانید داخل classهای divهای تعریف شده اضافه نمائید (CSS selectors تعریف شده در آن):
prepend-n و border:
فرض کنید در divهای تو در توی قسمت قبل، قصد داریم عرض ستون اول را بجای 4 ستون به 3 ستون تبدیل کنیم، اما این div را یک ستون به سمت راست حرکت دهیم:
برای این منظور همانطور که ملاحظه میکنید از prepend-1 استفاده شده است. border در اینجا سبب خواهد شد تا در سمت راست div یک خط عمودی رسم شود. در مقابل آن colborder هم وجود دارد که سبب ترسیم حاشیه با فاصله بیشتری نسبت به border میشود.
شبیه به همین قابلیت، با append-x (افزودن تعدادی ستون به سمت راست)، prepend-top (فاصلهای به اندازه 1.5em را به بالای div اضافه میکند) و append-bottom (فاصلهای به اندازه 1.5em را به پایین div اضافه میکند) نیز وجود دارد.
در مقابل اینها، push-n و pull-n هم وجود دارند. کار append و prepend اضافه کردن چند ستون به بعد و قبل از یک div است. push یک div را به تعداد واحدی که مشخص میکنیم به سمت راست حرکت میدهد. pull یک div را n ستون به سمت چپ حرکت خواهد داد (بدون تغییری در تعداد ستونها).
دریافت مرجع سریع Blueprint CSS
در اکثر اوقات نتیجه کار مایوس کننده، بسیار سخت و نگهداری آن در طول زمان بسیار مشکل خواهد بود؛ به علاوه سازگاری با مرورگرهای مختلف و نکات ریز هر کدام را نیز لحاظ کنید. به همین جهت تعدادی فریم ورک CSS برای شبیه سازی گرید و جدول تهیه شدهاند که کار طراحی table less را بسیار ساده و لذت بخش کردهاند. یکی از این موارد، فریم ورک Blueprint CSS نام دارد و در ادامه نحوه استفاده از آنرا مرور خواهیم کرد. این مرور هم مستقل است از فناوری سمت سرور مورد استفاده و صرفا مباحث html و CSS آن بررسی خواهند شد.
دریافت Blueprint CSS
این فریم ورک سورس باز را از مخزن کدهای آن در GitHub میتوانید دریافت کنید: (^)
البته نگران حجم نزدیک به 4 مگابایتی بسته دریافتی آن نباشید؛ زیرا نهایتا با سه فایل CSS از آن بیشتر کاری نداریم و مابقی مثالهای آن هستند.
پس از دریافت آن، یک پوشه را به نام blueprint ایجاد کرده و سه فایل ie.css ،print.css و screen.css را در آن قرار دهید.
به علاوه داخل این پوشه، یک پوشه جدید دیگر را به نام src ایجاد کرده و فایل grid.png موجود در این بسته را نیز در آن کپی کنید.
ساختار ابتدایی یک صفحه مبتنی بر Blueprint CSS
پس از ایجاد پوشه blueprint و src به نحوی که توضیح داده شد، ابتداییترین ساختار یک صفحه تشکیل شده با blueprint css به نحو زیر است:
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd"> <html> <head> <meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"> <title>Blueprint test page</title> <!-- Framework CSS --> <link rel="stylesheet" href="blueprint/screen.css" type="text/css" media="screen, projection"> <link rel="stylesheet" href="blueprint/print.css" type="text/css" media="print"> <!--[if lt IE 8]><link rel="stylesheet" href="blueprint/ie.css" type="text/css" media="screen, projection"><![endif]--> </head> <body> <div class="container showgrid"> test <hr class="space" /> <hr class="space" /> <hr class="space" /> <hr class="space" /> <hr class="space" /> test </div> </body> </html>
پس از مشخص سازی DocType (مهم)، سه فایل CSS یاد شده به header صفحه اضافه خواهند شد. همانطور که ملاحظه میکنید، سازگاری با IE نیز مدنظر آن بوده است.
کار با blueprint css همواره داخل div زیر انجام میشود:
<div class="container"> page </div>
اگر علاقمند باشید که این گرید را مشاهده نمائید و همچنین بتوانید ستونهای آنرا نیز شمارش کنید، تنها کافی است showgrid را به این class تعریف شده اضافه نمائید (همانند ساختار صفحه فوق). به این ترتیب شکل زیر نمایان خواهد شد:
مطابق شکل فوق، در این عرض مشخص، 24 ستون آن در اختیار ما خواهند بود.
به علاوه ذکر hr با class=space سبب خواهد شد تا مطابق تنظیمات و فاصله بندی منظم این فریم ورک، یک سطر خالی برای ما ایجاد شود.
طراحی بدون جدول با Blueprint CSS
در ادامه قصد داریم در این صفحه ابتدایی، یک جدول با دو ستون و دو ردیف را ایجاد کنیم:
<body> <div class="container showgrid"> <div class="span-12"> row1-col1 </div> <div class="span-12 last"> row1-col2 </div> <div class="span-12"> row2-col1 </div> <div class="span-12 last"> row2-col2 </div> </div> </body>
توضیحات:
ستونهای گرید نهایی با رنگ آبی مشخص هستند (class=container showgrid). اگر نیاز به 12 ستون داریم، مینویسیم span-12 و ... همین! به این ترتیب یک سلول جدول، با 12 ستون در اختیار ما خواهد بود. سلول بعدی هم در اینجا 12 ستونه است. اما یک last را اضافهتر دارد. در span-12 last این last به معنای انتهای ردیف جاری است و ذکر آن الزامی است.
تا اینجا یک ردیف تمام شد. اکنون در ادامه ردیف دوم را نیز به همین ترتیب با دو div و classهایی که ملاحظه میکنید، مشخص خواهیم کرد.
نحوه کار کلی با Blueprint css به همین سادگی است که ملاحظه میکنید. تعداد ستونهای مورد نیاز را با ذکر container showgrid به سادگی میتوان شمارش کرد. سپس این اعداد شمارش شده و مد نظر را پس از span ذکر کنید. مثلا اگر یک طرح سه ستونه نیاز دارید به صورت زیر خواهد بود:
<body> <div class="container showgrid"> <div class="span-8"> row1-col1 </div> <div class="span-8"> row1-col2 </div> <div class="span-8 last"> row1-col3 </div> </div> </body>
طراحی سلولهای تو در تو
سؤال: ما پیشتر در یک html table به سادگی میتوانستیم داخل یک سلول آن حتی یک جدول جدید نیز قرار دهیم، اینجا چطور؟
پاسخ: در اینجا هم بجای td و tr و table، از divهای تو در تو استفاده کنید. بستن ستون آخر را با last یاد شده فراموش نکنید. مثلا:
<body> <div class="container showgrid"> <div class="span-8"> <div class="span-4"> row-1, col1 : cell-1 </div> <div class="span-4 last"> row-1, col1 : cell-2 </div> </div> <div class="span-8"> row1-col2 </div> <div class="span-8 last"> row1-col3 </div> </div> </body>
سایر امکانات Blueprint CSS
تا اینجا با کلیات نحوه طراحی یک جدول به کمک CSS و فریم ورک Blueprint CSS آشنا شدیم (به کمک container و span-n آن). در ادامه مرور سریعی خواهیم داشت بر سایر امکانات این فریم ورک CSS و منظور از این امکانات، کلمات و عبارات مجازی است که میتوانید داخل classهای divهای تعریف شده اضافه نمائید (CSS selectors تعریف شده در آن):
prepend-n و border:
فرض کنید در divهای تو در توی قسمت قبل، قصد داریم عرض ستون اول را بجای 4 ستون به 3 ستون تبدیل کنیم، اما این div را یک ستون به سمت راست حرکت دهیم:
<body> <div class="container showgrid"> <div class="span-8"> <div class="prepend-1 span-3 border"> row-1, col1 : cell-1 </div> <div class="span-4 last"> row-1, col1 : cell-2 </div> </div> <div class="span-8"> row1-col2 </div> <div class="span-8 last"> row1-col3 </div> </div> </body>
شبیه به همین قابلیت، با append-x (افزودن تعدادی ستون به سمت راست)، prepend-top (فاصلهای به اندازه 1.5em را به بالای div اضافه میکند) و append-bottom (فاصلهای به اندازه 1.5em را به پایین div اضافه میکند) نیز وجود دارد.
در مقابل اینها، push-n و pull-n هم وجود دارند. کار append و prepend اضافه کردن چند ستون به بعد و قبل از یک div است. push یک div را به تعداد واحدی که مشخص میکنیم به سمت راست حرکت میدهد. pull یک div را n ستون به سمت چپ حرکت خواهد داد (بدون تغییری در تعداد ستونها).
دریافت مرجع سریع Blueprint CSS
اعتبار سنجی برای CheckBox list ( حداقل یک آیتم باید انتخاب شود )
مدل برای آیتم ها
export interface SelectedListItem { value: string; text: string; checked: boolean; }
کامپوننت :
export class AppComponent implements OnInit {
selectedListItem: SelectedListItem[] = [];
ngOnInit(): void {
// میتوان این مقادیر را از یک
// api
// دریافت کرد
this.selectedListItem.push({ value: '1', text: 'Friday', checked: false });
this.selectedListItem.push({ value: '2', text: 'Monday', checked: false });
this.selectedListItem.push({ value: '3', text: 'Saturday', checked: false });
this.selectedListItem.push({ value: '4', text: 'Sunday', checked: false });
this.selectedListItem.push({ value: '5', text: 'Thursday', checked: false });
this.selectedListItem.push({ value: '6', text: 'Tuesday', checked: false });
this.selectedListItem.push({ value: '7', text: 'Wednesday', checked: false });
}
save(form, evetn: Event) {
if (form.valid && this.isValidated()) {
alert('valid');
} else {
alert('invalid');
}
}
isValidated () {
const selected = this.selectedListItem.filter(x => x.checked === true);
if (selected && selected.length > 0) {
return true;
} else {
return false;
}
}
}
component.html
<form #form="ngForm" novalidate (submit)="save(form,$event)"> <div *ngFor="let item of selectedListItem"> <input type="checkbox" [(ngModel)]="item.checked" name="off"> <label> {{item.text}} </label> </div> <p [hidden]=" !form.submitted || isValidated()"> This field is required </p> <div> <input type="submit"> </div> </form>
پس از آشنایی با طرحبندی صفحات و امکانات متداول Twitter Bootstrap، در این قسمت به کامپوننتها و اجزای تعاملی آن مانند منوها، برگهها و امثال آن خواهیم پرداخت.
منوهای پایین افتادنی (Dropdown menus) در Twitter Bootstrap
برای کار با منوها، حداقل نیازهایی که باید به صفحه اضافه شوند، فایل css مرتبط با Twitter Bootstrap، فایل اسکریپتهای جیکوئری و فایل bootstrap.min.js است.
در ادامه، ساختار متداول یک منوی نمونه ایجاد شده را ملاحظه میکنید:
در اینجا به یک div، کلاس dropdown نسبت داده شده است؛ از این جهت که میتوان این منو را به انواع و اقسام المانهای صفحه نیز نسبت داد. به این ترتیب، منو از محل قرارگیری این المان باز خواهد شد. در ادامه روال متداول تعریف منو را در Bootstrap، ملاحظه میکنید. کلاس dropdown-toggle سبب خواهد شد تا با کلیک ماوس بر روی لینک، منو ظاهر شود. کلاس caret نیز سبب نمایش مثلث رو به پایین، جهت مشخص سازی وجود منو در این محل خاص، تعریف شده است.
المانهای منو، توسط لیستها تعریف میشوند. این لیست باید با کلاس dropdown-menu شروع شود. سپس هر عضو این لیست، یک آیتم منو را تشکیل خوهد داد. اگر نیاز به خط جدا کنندهای در این میان باشد، باید از کلاس divider استفاده کرد.
در اینجا همچنین امکان تعریف منوهای تو در تو نیز وجود دارد. برای اینکار تنها کافی است یک لیست دیگر را در این میان اضافه کرد. کلاس dropdown-submenu به عضو لیست دربرگیرنده زیر منو، اضافه میشود. زیر منو نیز دارای کلاس dropdown-menu خواهد بود.
چند نکته تکمیلی در مورد منوها:
- همانطور که در قسمت بررسی دکمههای Bootstrap نیز عنوان شد، برای تبدیل یک المان به دکمه فقط کافی است کلاس btn را به آن انتساب دهیم. در اینجا نیز میتوان کلاس لینک منوی پایین افتادنی را به صورت btn btn-primary dropdown-toggle تعریف کرد تا ظاهر آن تبدیل به یک دکمه Bootstrap شود.
- در اولین div مثال فوق، کلاس dropdown ذکر شده است. میتوان این کلاس را به dropup تغییر داد تا نحوه باز شدن منوی تعریف شده رو به بالا باشد؛ بجای رو به پایین.
- برای ساخت split button که تشکیل شده است از دو دکمه اصلی و دکمه کوچکی در کنار آن که یک زیرمنو را نمایش میدهد، باید به نحو زیر عمل کرد:
تنها نکتهای که در اینجا نسبت به حالت قبل اضافه شده است، استفاده از کلاس btn-group است. این کلاس سبب میشود تا دکمههای تعریف شده در کنار هم به شکل یک toolbar مرتب شوند.
تعریف برگهها در Twitter Bootstrap
برای تعریف منوهای راهبری سایت به شکل برگه، کار با استفاده از کلاس nav و تعریف یک لیست ساده شروع میشود:
- اضافه شدن کلاس nav، بولتهای لیست را حذف و ویژگی تغییر رنگ زمینه هر یک از عناصر لیست را با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آن فعال میکند.
- برای اعمال اشکال مختلف به کلاس nav، میتوان از سایر کلاسهای مرتبط استفاده کرد. اگر از nav-tabs استفاده شود، این لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی خواهد شد. اگر کلاس active به یکی از آیتمهای آن نسبت داده شود (بیانگر صفحه جاری)، این گزینه حالت انتخاب شده را پیدا میکند.
- در هر حالت، برای تبدیل چیدمان افقی به عمودی، از کلاس nav-stacked استفاده نمائید.
- کلاس nav-pills، برای نمایش عنصر فعال، از یک مستطیل با گوشههای گرد استفاده میکند.
- اگر میخواهید این گوشهها گرد نباشند، از nav-list استفاده کنید.
- در هر کدام از حالتها میتوان از یک گزینه اختیاری با کلاس nav-header برای نمایش متنی خاکستری بالای منوی راهبری استفاده کرد.
- همانطور که در آخرین لیست اضافه شده در مثال فوق ملاحظه میکنید، امکان تعریف منوهای پایین افتادنی در اینجا نیز میسر است. در این حالت کلاس li تعریف شده باید dropdown تعریف شود. مابقی نکات آن مانند قبل است.
تعریف یک Tab به همراه محتوای برگههای آن در داخل یک صفحه
در حالت تعریف منوهای راهبری فوق، هر عنصر برگههای تعریف شده به یک صفحه جدید لینک شده بود. اگر نیاز باشد تا هر برگه، محتوایی داخل همان صفحه داشته باشد باید به نحو ذیل عمل کرد:
در اینجا کار با کلاس tabbable شروع میشود. سپس از یک لیست با کلاس nav nav-tabs برای تعریف سرتیترهای برگهها استفاده میکنیم.
اگر به مثال فوق دقت کنید، اینبار hrefهای تعریف شده به tab1 و tab2 اشاره میکنند. ایندو در حقیقت id محتوای متناظر هستند که در قسمت div ایی با کلاس tab-content به div هایی با id مساوی tab1 و tab2 انتساب داده شدهاند.
شیوه دوم تعریف منوی راهبری سایت به کمک Twitter Bootstrap
اگر علاقمند باشید که منوی راهبری بالای سایت دارای یک حاشیه به همراه مسایل طراحی واکنشگرا باشد، میتوان از کامپوننت navbar مجموعه Bootstrap استفاده کرد:
navbar نیز همانند بسیاری از کامپوننتهای Bootstrap، بر اساس ul و liها کار میکند. در ابتدای کار، کلاس nav را به تگ ul انتساب میدهیم. این مورد با مباحث قسمت قبلی در مورد تدارک برگهها، تفاوتی نمیکند. به این ترتیب بولتهای لیست حذف شده و همچنین تغییر رنگ پس زمینه، با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آیتمها را سبب میشود. سپس کل این ul و li ها، داخل تگ nav قرار میگیرند با کلاسی مساوی navbar. تا اینجا لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی میشود.
در ادامه برای اضافه کردن حاشیهای به اطراف این منوی راهبری و تمایز آن از سایر قسمتهای صفحه، یک div با کلاس navbar-inner را اضافه خواهیم کرد.
عموما مرسوم است که در منوی راهبری اصلی سایت، نام سایت یا متنی مشخص نیز در قسمتی از این منو ظاهر شود. برای انجام اینکار، کافی است یک لینک را با کلاس brand اضافه کنیم.
این موارد، اصول کلی تهیه یک منوی راهبری اصلی سایت را توسط Bootstrap بیان میکنند. در ادامه به چند نکته تکمیلی خواهیم پرداخت:
- اگر به تگ nav، کلاس navbar-static-top را اضافه کنیم، فاصله بین منو و اطراف صفحه را حذف میکند.
- اگر علاقمند هستیم که منوی بالای صفحه حتی با اسکرول به پایین محتوای نمایش داده شده، همواره نمایان باشد و بر روی محتوا قرار گیرد، میتوان به تگ nav، کلاس navbar-fixed-top را اضافه کرد. یا اگر نیاز است این منو در پایین صفحه به صورت ثابت نمایش داده شود از navbar-fixed-bottom میشود استفاده کرد.
در این حالت خاص ممکن است منو، قسمتی از ابتدای محتوای صفحه را مخفی کند و این محتوا زیر منو واقع شود. برای بهبود آن باید margin-top مرتبط با body را مقدار دهی کنید (حدود 40px کافی است).
- استفاده از کلاس navbar-inverse (همانند مثال فوق)، سبب معکوس شدن رنگ زمینه منوی راهبری میشود.
- همچنین در اینجا نیز میتوان یک dropdown-menu را به نحوی که ملاحظه میکنید، به منوی اصلی سایت افزود.
- امکان قرار دادن فرمهای خاصی مانند فرم جستجو نیز در منوی راهبری وجود دارد. در این حالت از کلاس navbar-search مانند مثال فوق استفاده خواهد شد. کلاس pull-right این المان را به سمت راست صفحه (در اینجا به سمت چپ با توجه به RTL بودن قالب)، هدایت میکند و کلاس input-append سبب میشود تا دکمه و تکست باکس تعریف شده در یک سطر و کنار هم قرارگیرند تا ظاهر بهتری حاصل شود. در حالت کلی کلاس navbar-form نیز برای این نوع فرمها درنظر گرفته شده است.
- اگر دقت کرده باشید، کل محتوای منو، به همراه فرم تعریف شده، در یک div با کلاس nav-collapse قرار گرفته است. هدف از اینکار ناپدید شدن خودکار قسمتهای طولانی یا نچندان مهم، در حین مرور سایت با اندازههای مرورگر کوچکتر مانند مرورگرهای موبایل است. همچنین اگر بخواهیم در این حالت که قسمتهایی ناپدید شدهاند، یک دکمه با سه سطر که بیانگر منویی مخفی است را نمایش دهیم میتوان از کلاس btn-navbar استفاده کرد؛ که نمونهای از آنرا در مثال فوق ملاحظه میکنید. این دکمه بر اساس data-target مشخص شده، سبب مخفی یا ظاهر شدن قسمتی از صفحه میگردد.
تعیین موقعیت کاربر در صفحه به کمک breadcrumbs در Bootstrap
عموما مرسوم است در یک سایت چند سطحی، موقعیت جاری کاربر، به نحوی به او اعلام شود. یکی از این روشها استفاده از breadcrumbs است که نمونهای از آنرا در مثال فوق ملاحظه میکنید.
- در اینجا نیز برای تعریف breadcrumbs از ul و li استفاده شده است به همراه کلاس breadcrumb.
- برای ایجاد فاصله و نمایش یک خط جداکننده، از کلاس divider کمک گرفته شده است.
- صفحه جاری با کلاس active مشخص گردیده؛ بدون تعریف لینک.
تعریف قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید به کمک Bootstrap
برای نمایش زیباتر قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید میتوان از یک سری ul و li مزین شده با کلاس pagination استفاده کرد. کلاس pagination-centered، آنرا در وسط صفحه قرار خواهد داد (حالتهای چپ و راست نیز وجود دارند). کلاس pagination-large، این قسمت را اندکی بزرگتر از معمول نمایش میدهد.
در اینجا کلاس disabled، سبب غیرفعال نمایش داده شدن لینک به یک صفحه و کلاس active، بیانگر نمایش صفحه جاری است.
نمایش برچسبها و اعلانات با زمینههای مختلف به کمک Bootstrap
برای نمایش برچسبهای کوتاه با زمینهای متفاوت از کلاس label استفاده میشود. افزودن کلاسهایی مانند label-success و امثال آن که در مثال ذیل ذکر شدهاند، رنگهای متفاوتی را سبب خواهند شد. برای گرد کردن بیش از حد گوشه این برچسبها از کلاس badge استفاده میشود.
همانطور که ملاحظه میکنید برای نمایش اعلانی به کاربر میتوان از کلاس alert استفاده کرد. افزودن کلاسهایی مانند alert-danger، رنگهای متفاوتی را ارائه خواهند داد و اگر علاقمندید که کاربر بتواند این اخطار را با کلیک بر روی دکمه ضربدر کنار آن حذف کند، از یک دکمه با کلاس close و data-dismiss مساوی alert استفاده کنید. این اطلاعات به صورت خودکار توسط اسکریپتهای bootstrap پردازش میشوند.
منوهای پایین افتادنی (Dropdown menus) در Twitter Bootstrap
برای کار با منوها، حداقل نیازهایی که باید به صفحه اضافه شوند، فایل css مرتبط با Twitter Bootstrap، فایل اسکریپتهای جیکوئری و فایل bootstrap.min.js است.
در ادامه، ساختار متداول یک منوی نمونه ایجاد شده را ملاحظه میکنید:
<div class="container-fluid"> <div class="row-fluid"> <div class="span12"> <div class="dropdown"> <a class="dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#">منوی پایین افتادنی <span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> <li><a href="http://www.site3.com">site3</a></li> <li class="divider"></li> <li class="dropdown-submenu"><a href="#">سایر موارد</a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site4.com">site4</a></li> <li><a href="http://www.site5.com">site5</a></li> </ul> </li> </ul> </div> </div> </div> </div>
در اینجا به یک div، کلاس dropdown نسبت داده شده است؛ از این جهت که میتوان این منو را به انواع و اقسام المانهای صفحه نیز نسبت داد. به این ترتیب، منو از محل قرارگیری این المان باز خواهد شد. در ادامه روال متداول تعریف منو را در Bootstrap، ملاحظه میکنید. کلاس dropdown-toggle سبب خواهد شد تا با کلیک ماوس بر روی لینک، منو ظاهر شود. کلاس caret نیز سبب نمایش مثلث رو به پایین، جهت مشخص سازی وجود منو در این محل خاص، تعریف شده است.
المانهای منو، توسط لیستها تعریف میشوند. این لیست باید با کلاس dropdown-menu شروع شود. سپس هر عضو این لیست، یک آیتم منو را تشکیل خوهد داد. اگر نیاز به خط جدا کنندهای در این میان باشد، باید از کلاس divider استفاده کرد.
در اینجا همچنین امکان تعریف منوهای تو در تو نیز وجود دارد. برای اینکار تنها کافی است یک لیست دیگر را در این میان اضافه کرد. کلاس dropdown-submenu به عضو لیست دربرگیرنده زیر منو، اضافه میشود. زیر منو نیز دارای کلاس dropdown-menu خواهد بود.
چند نکته تکمیلی در مورد منوها:
- همانطور که در قسمت بررسی دکمههای Bootstrap نیز عنوان شد، برای تبدیل یک المان به دکمه فقط کافی است کلاس btn را به آن انتساب دهیم. در اینجا نیز میتوان کلاس لینک منوی پایین افتادنی را به صورت btn btn-primary dropdown-toggle تعریف کرد تا ظاهر آن تبدیل به یک دکمه Bootstrap شود.
- در اولین div مثال فوق، کلاس dropdown ذکر شده است. میتوان این کلاس را به dropup تغییر داد تا نحوه باز شدن منوی تعریف شده رو به بالا باشد؛ بجای رو به پایین.
- برای ساخت split button که تشکیل شده است از دو دکمه اصلی و دکمه کوچکی در کنار آن که یک زیرمنو را نمایش میدهد، باید به نحو زیر عمل کرد:
<div class="container-fluid"> <div class="row-fluid"> <div class="span12"> <div class="btn-group"> <a class="btn btn-primary" href="#">Split button</a> <a class="btn btn-primary dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#"><span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> </ul> </div> </div> </div> </div>
تعریف برگهها در Twitter Bootstrap
برای تعریف منوهای راهبری سایت به شکل برگه، کار با استفاده از کلاس nav و تعریف یک لیست ساده شروع میشود:
<div class="container"> <div class="row"> <h2> Navigational menus </h2> <div class="span3"> <ul class="nav nav-tabs"> <li class="nav-header">nav nav-tabs</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> </ul> </div> <div class="span3"> <ul class="nav nav-tabs nav-stacked"> <li class="nav-header">nav nav-tabs nav-stacked</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> </ul> </div> <div class="span3"> <ul class="nav nav-pills"> <li class="nav-header">nav nav-pills</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> </ul> </div> <div class="span3"> <ul class="nav nav-list"> <li class="nav-header">nav nav-list</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> <li class="dropdown"><a class="dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#">Menu ...<span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> </ul> </li> </ul> </div> </div> </div>
- اضافه شدن کلاس nav، بولتهای لیست را حذف و ویژگی تغییر رنگ زمینه هر یک از عناصر لیست را با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آن فعال میکند.
- برای اعمال اشکال مختلف به کلاس nav، میتوان از سایر کلاسهای مرتبط استفاده کرد. اگر از nav-tabs استفاده شود، این لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی خواهد شد. اگر کلاس active به یکی از آیتمهای آن نسبت داده شود (بیانگر صفحه جاری)، این گزینه حالت انتخاب شده را پیدا میکند.
- در هر حالت، برای تبدیل چیدمان افقی به عمودی، از کلاس nav-stacked استفاده نمائید.
- کلاس nav-pills، برای نمایش عنصر فعال، از یک مستطیل با گوشههای گرد استفاده میکند.
- اگر میخواهید این گوشهها گرد نباشند، از nav-list استفاده کنید.
- در هر کدام از حالتها میتوان از یک گزینه اختیاری با کلاس nav-header برای نمایش متنی خاکستری بالای منوی راهبری استفاده کرد.
- همانطور که در آخرین لیست اضافه شده در مثال فوق ملاحظه میکنید، امکان تعریف منوهای پایین افتادنی در اینجا نیز میسر است. در این حالت کلاس li تعریف شده باید dropdown تعریف شود. مابقی نکات آن مانند قبل است.
تعریف یک Tab به همراه محتوای برگههای آن در داخل یک صفحه
در حالت تعریف منوهای راهبری فوق، هر عنصر برگههای تعریف شده به یک صفحه جدید لینک شده بود. اگر نیاز باشد تا هر برگه، محتوایی داخل همان صفحه داشته باشد باید به نحو ذیل عمل کرد:
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <div class="tabbable"> <ul class="nav nav-tabs"> <li class="active"><a data-toggle="tab" href="#tab1">Home</a></li> <li><a data-toggle="tab" href="#tab2">About</a></li> </ul> <div class="tab-content"> <div class="tab-pane active" id="tab1"> data ... data ... </div> <div class="tab-pane" id="tab2"> data2 ... data2 ... </div> </div> </div> </div> </div> </div>
در اینجا کار با کلاس tabbable شروع میشود. سپس از یک لیست با کلاس nav nav-tabs برای تعریف سرتیترهای برگهها استفاده میکنیم.
اگر به مثال فوق دقت کنید، اینبار hrefهای تعریف شده به tab1 و tab2 اشاره میکنند. ایندو در حقیقت id محتوای متناظر هستند که در قسمت div ایی با کلاس tab-content به div هایی با id مساوی tab1 و tab2 انتساب داده شدهاند.
شیوه دوم تعریف منوی راهبری سایت به کمک Twitter Bootstrap
اگر علاقمند باشید که منوی راهبری بالای سایت دارای یک حاشیه به همراه مسایل طراحی واکنشگرا باشد، میتوان از کامپوننت navbar مجموعه Bootstrap استفاده کرد:
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <nav class="navbar navbar-inverse"> <div class="navbar-inner"> <a href="/" class="brand">نام سایت در اینجا</a> <a class="btn btn-navbar" data-toggle="collapse" data-target=".nav-collapse"> <span class="icon-bar"></span> <span class="icon-bar"></span> <span class="icon-bar"></span> </a> <div class="nav-collapse collapse"> <ul class="nav"> <li><a href="/about">درباره</a></li> <li><a href="/contact">تماس</a></li> <li class="dropdown"><a class="dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#">Menu ...<span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> </ul> </li> </ul> <form class="navbar-search pull-right input-append" action="/search"> <input class="span2" type="search" /> <button class="btn" type="button"> جستجو</button> </form> </div> </div> </nav> </div> </div> </div>
navbar نیز همانند بسیاری از کامپوننتهای Bootstrap، بر اساس ul و liها کار میکند. در ابتدای کار، کلاس nav را به تگ ul انتساب میدهیم. این مورد با مباحث قسمت قبلی در مورد تدارک برگهها، تفاوتی نمیکند. به این ترتیب بولتهای لیست حذف شده و همچنین تغییر رنگ پس زمینه، با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آیتمها را سبب میشود. سپس کل این ul و li ها، داخل تگ nav قرار میگیرند با کلاسی مساوی navbar. تا اینجا لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی میشود.
در ادامه برای اضافه کردن حاشیهای به اطراف این منوی راهبری و تمایز آن از سایر قسمتهای صفحه، یک div با کلاس navbar-inner را اضافه خواهیم کرد.
عموما مرسوم است که در منوی راهبری اصلی سایت، نام سایت یا متنی مشخص نیز در قسمتی از این منو ظاهر شود. برای انجام اینکار، کافی است یک لینک را با کلاس brand اضافه کنیم.
این موارد، اصول کلی تهیه یک منوی راهبری اصلی سایت را توسط Bootstrap بیان میکنند. در ادامه به چند نکته تکمیلی خواهیم پرداخت:
- اگر به تگ nav، کلاس navbar-static-top را اضافه کنیم، فاصله بین منو و اطراف صفحه را حذف میکند.
- اگر علاقمند هستیم که منوی بالای صفحه حتی با اسکرول به پایین محتوای نمایش داده شده، همواره نمایان باشد و بر روی محتوا قرار گیرد، میتوان به تگ nav، کلاس navbar-fixed-top را اضافه کرد. یا اگر نیاز است این منو در پایین صفحه به صورت ثابت نمایش داده شود از navbar-fixed-bottom میشود استفاده کرد.
در این حالت خاص ممکن است منو، قسمتی از ابتدای محتوای صفحه را مخفی کند و این محتوا زیر منو واقع شود. برای بهبود آن باید margin-top مرتبط با body را مقدار دهی کنید (حدود 40px کافی است).
- استفاده از کلاس navbar-inverse (همانند مثال فوق)، سبب معکوس شدن رنگ زمینه منوی راهبری میشود.
- همچنین در اینجا نیز میتوان یک dropdown-menu را به نحوی که ملاحظه میکنید، به منوی اصلی سایت افزود.
- امکان قرار دادن فرمهای خاصی مانند فرم جستجو نیز در منوی راهبری وجود دارد. در این حالت از کلاس navbar-search مانند مثال فوق استفاده خواهد شد. کلاس pull-right این المان را به سمت راست صفحه (در اینجا به سمت چپ با توجه به RTL بودن قالب)، هدایت میکند و کلاس input-append سبب میشود تا دکمه و تکست باکس تعریف شده در یک سطر و کنار هم قرارگیرند تا ظاهر بهتری حاصل شود. در حالت کلی کلاس navbar-form نیز برای این نوع فرمها درنظر گرفته شده است.
- اگر دقت کرده باشید، کل محتوای منو، به همراه فرم تعریف شده، در یک div با کلاس nav-collapse قرار گرفته است. هدف از اینکار ناپدید شدن خودکار قسمتهای طولانی یا نچندان مهم، در حین مرور سایت با اندازههای مرورگر کوچکتر مانند مرورگرهای موبایل است. همچنین اگر بخواهیم در این حالت که قسمتهایی ناپدید شدهاند، یک دکمه با سه سطر که بیانگر منویی مخفی است را نمایش دهیم میتوان از کلاس btn-navbar استفاده کرد؛ که نمونهای از آنرا در مثال فوق ملاحظه میکنید. این دکمه بر اساس data-target مشخص شده، سبب مخفی یا ظاهر شدن قسمتی از صفحه میگردد.
تعیین موقعیت کاربر در صفحه به کمک breadcrumbs در Bootstrap
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <ul class="breadcrumb"> <li><a href="/level1">سطح یک</a> <span class="divider">/</span></li> <li><a href="/level2">سطح دو</a> <span class="divider">/</span></li> <li class="active">سطح سه</li> </ul> </div> </div> </div>
- در اینجا نیز برای تعریف breadcrumbs از ul و li استفاده شده است به همراه کلاس breadcrumb.
- برای ایجاد فاصله و نمایش یک خط جداکننده، از کلاس divider کمک گرفته شده است.
- صفحه جاری با کلاس active مشخص گردیده؛ بدون تعریف لینک.
تعریف قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید به کمک Bootstrap
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <div class="pagination pagination-centered pagination-large"> <ul> <li class="disabled"><a href="#">Prev</a></li> <li class="active"><a href="/page/1">1</a></li> <li><a href="/page/2">2</a></li> <li><a href="/page/3">3</a></li> <li><a href="/page/4">4</a></li> <li><a href="#">Next</a></li> </ul> </div> </div> </div> </div>
برای نمایش زیباتر قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید میتوان از یک سری ul و li مزین شده با کلاس pagination استفاده کرد. کلاس pagination-centered، آنرا در وسط صفحه قرار خواهد داد (حالتهای چپ و راست نیز وجود دارند). کلاس pagination-large، این قسمت را اندکی بزرگتر از معمول نمایش میدهد.
در اینجا کلاس disabled، سبب غیرفعال نمایش داده شدن لینک به یک صفحه و کلاس active، بیانگر نمایش صفحه جاری است.
نمایش برچسبها و اعلانات با زمینههای مختلف به کمک Bootstrap
برای نمایش برچسبهای کوتاه با زمینهای متفاوت از کلاس label استفاده میشود. افزودن کلاسهایی مانند label-success و امثال آن که در مثال ذیل ذکر شدهاند، رنگهای متفاوتی را سبب خواهند شد. برای گرد کردن بیش از حد گوشه این برچسبها از کلاس badge استفاده میشود.
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <section> <ul class="unstyled"> <li><span class="label">پیش فرض</span></li> <li><span class="label label-success">موفقیت آمیز</span></li> <li><span class="label label-warning">اخطار</span></li> <li><span class="label label-importatnt">مهم است</span></li> <li><span class="label label-info">اطلاعات</span></li> <li><span class="label label-inverse">رنگ معکوس</span></li> </ul> </section> <section> <ul class="unstyled"> <li><span class="badge">پیش فرض</span></li> <li><span class="badge badge-success">موفقیت آمیز</span></li> <li><span class="badge badge-warning">اخطار</span></li> <li><span class="badge badge-importatnt">مهم است</span></li> <li><span class="badge badge-info">اطلاعات</span></li> <li><span class="badge badge-inverse">رنگ معکوس</span></li> </ul> </section> <div> <div class="alert"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-danger"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-info"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-success"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-error"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> </div> </div> </div> </div>
همانطور که ملاحظه میکنید برای نمایش اعلانی به کاربر میتوان از کلاس alert استفاده کرد. افزودن کلاسهایی مانند alert-danger، رنگهای متفاوتی را ارائه خواهند داد و اگر علاقمندید که کاربر بتواند این اخطار را با کلیک بر روی دکمه ضربدر کنار آن حذف کند، از یک دکمه با کلاس close و data-dismiss مساوی alert استفاده کنید. این اطلاعات به صورت خودکار توسط اسکریپتهای bootstrap پردازش میشوند.
مشکل:
و فراخوانی این فایل را در انتهای قسمت body فایل index.html یا Host.cshtml_ بصورت زیر قرار میدهیم:
و حالا که پروژه را اجرا کنید، رویداد کلیک بر روی دکمهی toggle کار نمیکند!
در مثال بالا من دستورات را داخل یک تابع به نام initilizeNiceAdminJs قرار دادم. سپس در فایل index.razor این تابع را در رویداد OnAfterRenderAsync فراخوانی مینماییم:
ممکن است بخواهید در برنامههای Blazor از یک قطعه کد آماده استفاده نمایید که در آن از دستورات Javascript استفاده شده باشد و تعدادی رویداد برای المانهای صفحه تعریف کرده باشند؛ به عنوان مثال من از قالب آماده Nice Admin استفاده میکنم که در آن برای تمام قالب، از یک فایل به نام main.js استفاده شدهاست و در آن برای مخفی و ظاهر نمودن منو، از یک دکمه toggle استفاده کردهاست. برای این عملیات، یک رویداد کلیک در این فایل تعریف شده:
/** * Template Name: NiceAdmin - v2.1.0 * Template URL: https://bootstrapmade.com/nice-admin-bootstrap-admin-html-template/ * Author: BootstrapMade.com * License: https://bootstrapmade.com/license/ */ (function() { "use strict"; /** * Easy selector helper function */ const select = (el, all = false) => { el = el.trim() if (all) { return [...document.querySelectorAll(el)] } else { return document.querySelector(el) } } /** * Easy event listener function */ const on = (type, el, listener, all = false) => { if (all) { select(el, all).forEach(e => e.addEventListener(type, listener)) } else { select(el, all).addEventListener(type, listener) } } /** * Easy on scroll event listener */ const onscroll = (el, listener) => { el.addEventListener('scroll', listener) } /** * Sidebar toggle */ if (select('.toggle-sidebar-btn')) { on('click', '.toggle-sidebar-btn', function(e) { select('body').classList.toggle('toggle-sidebar') }) } /** * Search bar toggle */ if (select('.search-bar-toggle')) { on('click', '.search-bar-toggle', function(e) { select('.search-bar').classList.toggle('search-bar-show') }) } . . . })();
<!DOCTYPE html> <html dir="rtl"> . . . <body> <div id="app">Loading...</div> <div id="blazor-error-ui"> An unhandled error has occurred. <a href="">Reload</a> <a>🗙</a> </div> <script src="_framework/blazor.webassembly.js"></script> <!-- Vendor JS Files --> <script src="assets/vendor/bootstrap/js/bootstrap.bundle.js"></script> <script src="assets/vendor/php-email-form/validate.js"></script> <script src="assets/vendor/quill/quill.min.js"></script> <script src="assets/vendor/tinymce/tinymce.min.js"></script> <script src="assets/vendor/simple-datatables/simple-datatables.js"></script> <script src="assets/vendor/chart.js/chart.min.js"></script> <script src="assets/vendor/apexcharts/apexcharts.min.js"></script> <script src="assets/vendor/echarts/echarts.min.js"></script> <!-- Template Main JS File --> <script src="assets/js/main.js"></script> </body> </html>
دلیل:
مشکل به این دلیل میباشد که کدهای جاوا اسکریپتی، بلافاصله با دانلود فایل اجرا میشوند؛ در حالیکه بارگذاری صفحه هنوز توسط blazor به اتمام نرسیدهاست. در نتیجه المانهایی که در این فایل به آنها اشاره شدهاست، هنوز قابل دسترسی نیستند و رویدادهای تعریف شدهی برای آنها، اجرا نمیشوند.
راه حل:
باید اجرای کدهای جاوا اسکریپتی را تا بارگذاری کامل صفحه به تعویق بیاندازیم. برای همین منظور ابتدا کدهای تعریف شدهی در فایل main.js را بجای اینکه مستقیما اجرا شوند، در یک تابع قرار میدهیم:
/** * Template Name: NiceAdmin - v2.1.0 * Template URL: https://bootstrapmade.com/nice-admin-bootstrap-admin-html-template/ * Author: BootstrapMade.com * License: https://bootstrapmade.com/license/ */ function initilizeNiceAdminJs() { "use strict"; /** * Easy selector helper function */ const select = (el, all = false) => { el = el.trim() if (all) { return [...document.querySelectorAll(el)] } else { return document.querySelector(el) } } /** * Easy event listener function */ const on = (type, el, listener, all = false) => { if (all) { select(el, all).forEach(e => e.addEventListener(type, listener)) } else { select(el, all).addEventListener(type, listener) } } /** * Easy on scroll event listener */ const onscroll = (el, listener) => { el.addEventListener('scroll', listener) } /** * Sidebar toggle */ if (select('.toggle-sidebar-btn')) { on('click', '.toggle-sidebar-btn', function(e) { select('body').classList.toggle('toggle-sidebar') }) } /** * Search bar toggle */ if (select('.search-bar-toggle')) { on('click', '.search-bar-toggle', function(e) { select('.search-bar').classList.toggle('search-bar-show') }) } . . . }
@page "/" @inject IJSRuntime JSRuntime <div> this is index page </div> @code { protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender) { if (firstRender) { await JSRuntime.InvokeVoidAsync("initilizeNiceAdminJs");// Initialize main.js after site completely loaded } } }
مطالب
ASP.NET MVC #14
آشنایی با نحوه معرفی تعاریف طرحبندی سایت به کمک Razor
ممکن است یک سری از اصطلاحات را در قسمتهای قبل مانند master page در لابلای توضیحات ارائه شده، مشاهده کرده باشید. این نوع مفاهیم برای برنامه نویسهای ASP.NET Web forms آشنا است (و اگر با Web forms view engine در ASP.NET MVC کار کنید، دقیقا یکی است؛ البته با این تفاوت که فایل code behind آنها حذف شده است). به همین جهت در این قسمت برای تکمیل بحث، مروری خواهیم داشت بر نحوهی معرفی جدید آنها توسط Razor.
در یک پروژه جدید ASP.NET MVC و در پوشه Views\Shared\_Layout.cshtml آن، فایل Layout آن، مفهوم master page را دارد. در این نوع فایلها، زیر ساخت مشترک تمام صفحات سایت قرار میگیرند:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<title>@ViewBag.Title</title>
<link href="@Url.Content("~/Content/Site.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.5.1.min.js")" type="text/javascript"></script>
</head>
<body>
@RenderBody()
</body>
</html>
اگر دقت کرده باشید، در هیچکدام از فایلهای Viewایی که تا این قسمت به پروژههای مختلف اضافه کردیم، تگهایی مانند body، title و امثال آن وجود نداشتند. در ASP.NET مرسوم است کلیه اطلاعات تکراری صفحات مختلف سایت را مانند تگهای یاد شده به همراه منویی که باید در تمام صفحات قرار گیرد یا footer مشترک بین تمام صفحات سایت، به یک فایل اصلی به نام master page که در اینجا layout نام گرفته، Refactor کنند. به این ترتیب حجم کدها و markup تکراری که باید در تمام Viewهای سایت قرار گیرند به حداقل خواهد رسید.
برای مثال محل قرار گیری تعاریف Content-Type تمام صفحات و همچنین favicon سایت، بهتر است در فایل layout باشد و نه در تک تک Viewهای تعریف شده:
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8" />
<link rel="shortcut icon" href="@Url.Content("~/favicon.ico")" type="image/x-icon" />
در کدهای فوق یک نمونه پیش فرض فایل layout را مشاهده میکنید. در اینجا توسط متد RenderBody، محتوای رندر شده یک View درخواستی، به داخل تگ body تزریق خواهد شد.
تا اینجا در تمام مثالهای قبلی این سری، فایل layout در Viewهای اضافه شده معرفی نشد. اما اگر برنامه را اجرا کنیم باز هم به نظر میرسد که فایل layout اعمال شده است. علت این است که در صورت عدم تعریف صریح layout در یک View، این تعریف از فایل Views\_ViewStart.cshtml دریافت میگردد:
@{
Layout = "~/Views/Shared/_Layout.cshtml";
}
فایل ViewStart، محل تعریف کدهای تکراری است که باید پیش از اجرای هر View مقدار دهی یا اجرا شوند. برای مثال در اینجا میشود بر اساس نوع مرورگر، layout خاصی را به تمام Viewها اعمال کرد. مثلا یک layout ویژه برای مرورگرهای موبایلها و layout ایی دیگر برای مرورگرهای معمولی. امکان دسترسی به متغیرهای تعریف شده در یک View در فایل ViewStart از طریق ViewContext.ViewData میسر است.
ضمن اینکه باید درنظر داشت که میتوان فایل ViewStart را در زیر پوشههای پوشه اصلی View نیز قرار داد. مثلا اگر فایل ViewStart ایی در پوشه Views/Home قرار گرفت، این فایل محتوای ViewStart اصلی قرار گرفته در ریشه پوشه Views را بازنویسی خواهد کرد.
برای معرفی صریح فایل layout، تنها کافی است مسیر کامل فایل layout را در یک View مشخص کنیم:
@{
ViewBag.Title = "Index";
Layout = "~/Views/Shared/_Layout.cshtml";
}
<h2>Index</h2>
اهمیت این مساله هم در اینجا است که یک سایت میتواند چندین layout یا master page داشته باشد. برای نمونه یک layout برای صفحات ورود اطلاعات؛ یک layout خاص هم مثلا برای صفحات گزارش گیری نهایی سایت.
همانطور که پیشتر نیز ذکر شد، در ASP.NET حرف ~ به معنای ریشه سایت است که در اینجا ابتدای محل جستجوی فایل layout را مشخص میکند.
به این ترتیب زمانیکه یک کنترلر، View خاصی را فراخوانی میکند، کار از فایل Views\Shared\_Layout.cshtml شروع خواهد شد. سپس View درخواستی پردازش شده و محتوای نهایی آن، جایی که متد RenderBody قرار دارد، تزریق خواهد شد.
همچنین مقدار ViewBag.Title ایی که در فایل View تعریف شده، در فایل layout جهت رندر مقدار تگ title استفاده میشود (انتقال یک متغیر از View به یک فایل master page؛ کلاس layout، مدل View ایی را که قرار است رندر کند به ارث میبرد).
یک نکته:
در نگارش سوم ASP.NET MVC امکان بکارگیری حرف ~ به صورت مستقیم در حین تعریف یک فایل js یا css وجود ندارد و حتما باید از متد سمت سرور Url.Content کمک گرفت. در نگارش چهارم ASP.NET MVC، این محدودیت برطرف شده و دقیقا همانند متغیر Layout ایی که در بالا مشاهده میکنید، میتوان بدون نیاز به متد Url.Content، مستقیما از حرف ~ کمک گرفت و به صورت خودکار پردازش خواهد شد.
تزریق نواحی ویژه یک View در فایل layout
توسط متد RenderBody، کل محتوای View درخواستی در موقعیت تعریف شده آن در فایل Layout، رندر میشود. این ویژگی به نحو یکسانی به تمام Viewها اعمال میشود. اما اگر نیاز باشد تا view بتواند محتوای markup قسمت ویژهای از master page را مقدار دهی کند، میتوان از مفهومی به نام Sections استفاده کرد:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
<title>@ViewBag.Title</title>
<link href="@Url.Content("~/Content/Site.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.5.1.min.js")" type="text/javascript"></script>
</head>
<body>
<div id="menu">
@if (IsSectionDefined("Menu"))
{
RenderSection("Menu", required: false);
}
else
{
<span>This is the default ...!</span>
}
</div>
<div id="body">
@RenderBody()
</div>
</body>
</html>
در اینجا ابتدا بررسی میشود که آیا قسمتی به نام Menu در View جاری که باید رندر شود وجود دارد یا خیر. اگر بله، توسط متد RenderSection، آن قسمت نمایش داده خواهد شد. در غیراینصورت، محتوای پیش فرضی را در صفحه قرار میدهد. البته اگر از متد RenderSection با آرگومان required: false استفاده شود، درصورتیکه View جاری حاوی قسمتی به نام مثلا menu نباشد، تنها چیزی نمایش داده نخواهد شد. اگر این آرگومان را حذف کنیم، یک استثنای عدم یافت شدن ناحیه یا قسمت مورد نظر صادر میگردد.
نحوهی تعریف یک Section در Viewهای برنامه به شکل زیر است:
@{
ViewBag.Title = "Index";
//Layout = null;
Layout = "~/Views/Shared/_Layout.cshtml";
}
<h2>
Index</h2>
@section Menu{
<ul>
<li>item 1</li>
<li>item 2</li>
</ul>
}
برای مثال فرض کنید که یکی از Viewهای شما نیاز به دو فایل اضافی جاوا اسکریپت برای اجرای صحیح خود دارد. میتوان تعاریف الحاق این دو فایل را در قسمت header فایل layout قرار داد تا در تمام Viewها به صورت خودکار لحاظ شوند. یا اینکه یک section سفارشی را به نحو زیر در آن View خاص تعریف میکنیم:
@section JavaScript
{
<script type="text/javascript" src="@Url.Content("~/Scripts/SomeScript.js")" />;
<script type="text/javascript" src="@Url.Content("~/Scripts/AnotherScript.js")" />;
}
سپس کافی است جهت تزریق این کدها به header تعریف شده در master page مورد نظر، یک سطر زیر را اضافه کرد:
@RenderSection("JavaScript", required: false)
به این ترتیب، اگر view ایی حاوی تعریف قسمت JavaScript نبود، به صورت خودکار شامل تعاریف الحاق اسکریپتهای یاد شده نیز نخواهد گردید. در نتیجه دارای حجمی کمتر و سرعت بارگذاری بالاتری نیز خواهد بود.
مدیریت بهتر فایلها و پوشههای یک برنامه ASP.NET MVC به کمک Areas
به کمک قابلیتی به نام Areas میتوان یک برنامه بزرگ را به چندین قسمت کوچکتر تقسیم کرد. هر کدام از این نواحی، دارای تعاریف مسیریابی، کنترلرها و Viewهای خاص خودشان هستند. به این ترتیب دیگر به یک برنامهی از کنترل خارج شده ASP.NET MVC که دارای یک پوشه Views به همراه صدها زیر پوشه است، نخواهیم رسید و کنترل این نوع برنامههای بزرگ سادهتر خواهد شد.
برای مثال یک برنامه بزرگ را درنظر بگیرید که به کمک قابلیت Areas، به نواحی ویژهای مانند گزارشگیری، قسمت ویژه مدیریتی، قسمت کاربران، ناحیه بلاگ سایت، ناحیه انجمن سایت و غیره، تقسیم شده است. به علاوه هر کدام از این نواحی نیز هنوز میتوانند از اطلاعات ناحیه اصلی برنامه مانند master page آن استفاده کنند. البته باید درنظر داشت که فایل viewStart به پوشه جاری و زیر پوشههای آن اعمال میشود. اگر نیاز باشد تا اطلاعات این فایل به کل برنامه اعمال شود، فقط کافی است آنرا به یک سطح بالاتر، یعنی ریشه سایت منتقل کرد.
نحوه افزودن نواحی جدید
افزودن یک Area جدید هم بسیار ساده است. بر روی نام پروژه در VS.NET کلیک راست کرده و سپس گزینه Add|Area را انتخاب کنید. سپس در صفحه باز شده، نام دلخواهی را وارد نمائید. مثلا نام Reporting را وارد نمائید تا ناحیه گزارشگیری برنامه از قسمتهای دیگر آن مستقل شود. پس از افزودن یک Area جدید، به صورت خودکار پوشه جدیدی به نام Areas به ریشه سایت اضافه میشود. سپس داخل آن، پوشهی دیگری به نام Reporting اضافه خواهد شد. پوشه reporting اضافه شده هم دارای پوشههای Model، Views و Controllers خاص خود میباشد.
اکنون که پوشه Areas به ریشه سایت اضافه شده است، با کلیک راست بر روی این پوشه نیز گزینهی Add|Area در دسترس میباشد. برای نمونه یک ناحیه جدید دیگر را به نام Admin به سایت اضافه کنید تا بتوان امکانات مدیریتی سایت را از سایر قسمتهای آن مستقل کرد.
نحوه معرفی تعاریف مسیریابی نواحی تعریف شده
پس از اینکه کار با Areas را آغاز کردیم، نیاز است تا با نحوهی مسیریابی آنها نیز آشنا شویم. برای این منظور فایل Global.asax.cs قرار گرفته در ریشه اصلی برنامه را باز کنید. در متد Application_Start، متدی به نام AreaRegistration.RegisterAllAreas، کار ثبت و معرفی تمام نواحی ثبت شده را به فریم ورک، به عهده دارد. کاری که در پشت صحنه انجام خواهد شد این است که به کمک Reflection تمام کلاسهای مشتق شده از کلاس پایه AreaRegistration به صورت خودکار یافت شده و پردازش خواهند شد. این کلاسها هم به صورت پیش فرض به نام SomeNameAreaRegistration.cs در ریشه اصلی هر Area توسط VS.NET تولید میشوند. برای نمونه فایل ReportingAreaRegistration.cs تولید شده، حاوی اطلاعات زیر است:
using System.Web.Mvc;
namespace MvcApplication11.Areas.Reporting
{
public class ReportingAreaRegistration : AreaRegistration
{
public override string AreaName
{
get
{
return "Reporting";
}
}
public override void RegisterArea(AreaRegistrationContext context)
{
context.MapRoute(
"Reporting_default",
"Reporting/{controller}/{action}/{id}",
new { action = "Index", id = UrlParameter.Optional }
);
}
}
}
توسط AreaName، یک نام منحصربفرد در اختیار فریم ورک قرار خواهد گرفت. همچنین از این نام برای ایجاد پیوند بین نواحی مختلف نیز استفاده میشود.
سپس در قسمت RegisterArea، یک مسیریابی ویژه خاص ناحیه جاری مشخص گردیده است. برای مثال تمام آدرسهای ناحیه گزارشگیری سایت باید با http://localhost/reporting آغاز شوند تا مورد پردازش قرارگیرند. سایر مباحث آن هم مانند قبل است. برای مثال در اینجا نام اکشن متد پیش فرض، index تعریف شده و همچنین ذکر قسمت id نیز اختیاری است.
همانطور که ملاحظه میکنید، تعاریف مسیریابی و اطلاعات پیش فرض آن منطقی هستند و آنچنان نیازی به دستکاری و تغییر ندارند. البته اگر دقت کرده باشید مقدار نام controller پیش فرض، مشخص نشده است. بنابراین بد نیست که مثلا نام Home یا هر نام مورد نظر دیگری را به عنوان نام کنترلر پیش فرض در اینجا اضافه کرد.
تعاریف کنترلرهای هم نام در نواحی مختلف
در ادامه مثال جاری که دو ناحیه Admin و Reporting به آن اضافه شده، به پوشههای Controllers هر کدام، یک کنترلر جدید را به نام HomeController اضافه کنید. همچنین این HomeController را در ناحیه اصلی و ریشه سایت نیز اضافه نمائید. سپس برای متد پیش فرض Index هر کدام هم یک View جدید را با کلیک راست بر روی نام متد و انتخاب گزینه Add view، اضافه کنید. اکنون برنامه را به همین نحو اجرا نمائید. اجرای برنامه با خطای زیر متوقف خواهد شد:
Multiple types were found that match the controller named 'Home'. This can happen if the route that services this
request ('{controller}/{action}/{id}') does not specify namespaces to search for a controller that matches the request.
If this is the case, register this route by calling an overload of the 'MapRoute' method that takes a 'namespaces' parameter.
The request for 'Home' has found the following matching controllers:
MvcApplication11.Areas.Admin.Controllers.HomeController
MvcApplication11.Controllers.HomeController
فوق العاده خطای کاملی است و راه حل را هم ارائه داده است! برای اینکه مشکل ابهام یافتن HomeController برطرف شود، باید این جستجو را به فضاهای نام هر قسمت از نواحی برنامه محدود کرد (چون به صورت پیش فرض فضای نامی برای آن مشخص نشده، کل ناحیه ریشه سایت و زیر مجموعههای آنرا جستجو خواهد کرد). به همین جهت فایل Global.asax.cs را گشوده و متد RegisterRoutes آنرا مثلا به نحو زیر اصلاح نمائید:
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
{
routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
routes.MapRoute(
"Default", // Route name
"{controller}/{action}/{id}", // URL with parameters
new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional } // Parameter defaults
, namespaces: new[] { "MvcApplication11.Controllers" }
);
}
آرگومان چهارم معرفی شده، آرایهای از نامهای فضاهای نام مورد نظر را جهت یافتن کنترلرهایی که باید توسط این مسیریابی یافت شوند، تعریف میکند.
اکنون اگر مجددا برنامه را اجرا کنیم، بدون مشکل View متناظر با متد Index کنترلر Home نمایش داده خواهد شد.
البته این مشکل با نواحی ویژه و غیر اصلی سایت وجود ندارد؛ چون جستجوی پیش فرض کنترلرها بر اساس ناحیه است.
در ادامه مسیر http://localhost/Admin/Home را نیز در مرورگر وارد کنید. سپس بر روی صفحه در مروگر کلیک راست کرده و سورس صفحه را بررسی کنید. مشاهده خواهید کرد که master page یا فایل layout ایی به آن اعمال نشده است. علت را هم در ابتدای بحث Areas مطالعه کردید. فایل Views\_ViewStart.cshtml در سطحی که قرار دارد به ناحیه Admin اعمال نمیشود. آنرا به ریشه سایت منتقل کنید تا layout اصلی سایت نیز به این قسمت اعمال گردد. البته بدیهی است که هر ناحیه میتواند layout خاص خودش را داشته باشد یا حتی میتوان با مقدار دهی خاصیت Layout نیز در هر view، فایل master page ویژهای را انتخاب و معرفی کرد.
نحوه ایجاد پیوند بین نواحی مختلف سایت
زمانیکه پیوندی را به شکل زیر تعریف میکنیم:
@Html.ActionLink(linkText: "Home", actionName: "Index", controllerName: "Home")
یعنی ایجاد لینکی در ناحیه جاری. برای اینکه پیوند تعریف شده به ناحیهای خارج از ناحیه جاری اشاره کند باید نام Area را صریحا ذکر کرد:
@Html.ActionLink(linkText: "Home", actionName: "Index", controllerName: "Home",
routeValues: new { Area = "Admin" } , htmlAttributes: null)
همین نکته را باید حین کار با متد RedirectToAction نیز درنظر داشت:
public ActionResult Index()
{
return RedirectToAction("Index", "Home", new { Area = "Admin" });
}
یک برنامه، از صفحات و Viewهای مختلفی تشکیل میشود و Routing یا مسیریابی، امکان ناوبری بین این Viewها را میسر میکند. یک برنامهی AngularJS 2.0، یک برنامهی تک صفحهای وب است. به این معنا که تمام Viewهای برنامه، در یک صفحه نمایش داده میشوند؛ که معمولا همان index.html سایت است. هدف از سیستم مسیریابی، مدیریت نحوهی نمایش و قرارگیری این Viewها، درون تک صفحهی برنامه است.
برپایی تنظیمات اولیهی سیستم مسیریابی در AngularJS 2.0
برای کار با سیستم مسیریابی AngularJS 2.0، ابتدا باید اسکریپتهای آن به صفحه اضافه شوند. در ادامه المان پایهای تعریف شده و سپس باید سرویس پروایدر مسیریابی را رجیستر کرد. جزئیات این موارد را در ادامه بررسی میکنیم:
الف) سرویس مسیریابی، جزئی از angular2/core نیست. به همین جهت مدخل اسکریپت متناظر با آن باید به صفحهی اصلی سایت اضافه شود که این مورد، در قسمت اول بررسی پیشنیازهای نصب AngularJS 2.0 صورت گرفتهاست:
این تعریف در فایل Views\Shared\_Layout.cshtml (و یا index.html) پروژهی جاری موجود است.
ب) افزودن المان base به ابتدای صفحه:
بلافاصله پس از تگ head، المان base اضافه میشود. این المان به سیستم مسیریابی اعلام میکند که چگونه آدرسهای خود را تشکیل دهد. به صورت پیش فرض، AngularJS 2.0 از آدرسهایی با فرمت HTML5 استفاده میکند. در این حالت دیگر نیازی به ذکر # برای مشخص سازی مسیریابیهای محلی نیست.
از آنجائیکه فایل index.html در ریشهی سایت قرار گرفتهاست، مقدار آغازین href آن به / تنظیم شدهاست.
ج) شبیه به حالت ثبت پروایدر HTTP در قسمت قبل، برای ثبت پروایدر مسیریابی نیز به فایل App\app.component.ts مراجعه میکنیم:
در اینجا سرویس ROUTER_PROVIDERS به خاصیت providers اضافه شدهاست و همچنین import متناظر با آن نیز به ابتدای صفحه اضافه گردیدهاست.
علت ختم شدن نام این سرویسها به PROVIDERS این است که این تعاریف، امکان استفادهی از چندین سرویس زیر مجموعهی آنها را فراهم میکنند و صرفا یک سرویس نیستند.
ساخت کامپوننت نمایش جزئیات محصولات
در ادامه میخواهیم جزئیات هر محصول را با کلیک بر روی نام آن در لیست محصولات، در آدرسی دیگر به صورتی مجزا مشاهده کنیم. به همین منظور به پوشهی products برنامه مراجعه کرده و دو فایل جدید product-detail.component.ts و product-detail.component.html را ایجاد کنید؛ با این محتوا:
الف) محتوای فایل product-detail.component.html
ب) محتوای فایل product-detail.component.ts
در اینجا یک کامپوننت جدید را ایجاد کردهایم که در قالب آن، مقدار خاصیت pageTitle با روش interpolation در آن درج شدهاست. کلاس ProductDetailComponent، قالب خود را از طریق مقدار دهی آدرس آن در خاصیت templateUrl متادیتای خود، پیدا میکند.
اگر دقت کنید، این کامپوننت ویژه دارای خاصیت selector نیست. ذکر selector تنها زمانی اجباری است که بخواهیم این کامپوننت را داخل کامپوننتی دیگر قرار دهیم. در اینجا قصد داریم این کامپوننت را به صورت یک View جدید، توسط سیستم مسیریابی نمایش دهیم و نه به صورت جزئی از یک کامپوننت دیگر.
افزودن تنظیمات مسیریابی به برنامه
مسیریابی در AngularJS 2.0، مبتنی بر کامپوننتها است. به همین جهت، ابتدای کار مسیریابی، مشخص سازی تعدادی از کامپوننتها هستند که قرار است به عنوان مقصد سیستم راهبری (navigation) مورد استفاده قرار گیرند و به ازای هر کدام، یک مسیریابی و Route جدید را تعریف میکنیم. تعریف هر Route جدید شامل انتساب نامی به آن، تعیین مسیر مدنظر و مشخص سازی کامپوننت مرتبط است:
برای مثال جهت تعریف Route کامپوننت لیست محصولات، نام آنرا Products، مسیر آنرا products/ و در آخر کامپوننت آنرا به نام کلاس متناظر با آن، تنظیم میکنیم.
این تنظیمات به عنوان یک متادیتای جدید دیگر به کلاس AppComponent، در فایل app.component.ts اضافه میشوند:
در اینجا decorator جدیدی به نام RouteConfig به کلاس AppComponent اضافه شدهاست و همچنین importهای متناظری نیز در ابتدای این فایل تعریف شدهاند.
همانطور که ملاحظه میکنید، یک کلاس میتواند بیش از یک decorator داشته باشد.
()RouteConfig@ را به کامپوننتی الصاق میکنیم که قصد میزبانی مسیریابی را دارد (Host component). این مزین کننده، آرایهای از اشیاء را قبول میکند و هر شیء آن دارای خواصی مانند مسیر، نام و کامپوننت است. باید دقت داشت که نام هر مسیریابی تعریف شده باید pascal case باشد. در غیراینصورت مسیریاب ممکن است این نام را با path اشتباه کند.
همچنین امکان تعریف خاصیت دیگری به نام useAsDefault نیز در اینجا میسر است. از آن جهت تعریف مسیریابی پیش فرض سیستم، در اولین بار نمایش آن، استفاده میشود.
در اینجا نام کامپوننت، رشتهای ذکر نمیشود و دقیقا اشاره دارد به نام کلاس متناظر. بنابراین هر نام کلاسی که در اینجا اضافه میشود، باید به همراه import ماژول آن نیز در ابتدای فایل جاری باشد. به همین جهت اگر تنظیمات فوق را اضافه کنید، ذیل کلمهی WelcomeComponent یک خط قرمز مبتنی بر عدم تعریف آن کشیده میشود. برای تعریف آن، پوشهی جدیدی را به ریشهی سایت به نام home اضافه کنید و به آن دو فایل ذیل را اضافه نمائید:
الف) محتوای فایل welcome.component.ts
ب) محتوای فایل welcome.component.html
کار این کامپوننت، نمایش صفحهی آغازین برنامه است؛ بر اساس تنظیم useAsDefault: true مسیریابیهای تعریف شده.
پس از تعریف این کامپوننت، اکنون باید import ماژول آنرا به ابتدای فایل app.component.ts اضافه کنیم، تا مشکل عدم شناسایی نام کلاس WelcomeComponent برطرف شود:
فعال سازی مسیریابیهای تعریف شده
روشهای مختلفی برای دسترسی به اجزای یک برنامه وجود دارند؛ برای مثال کلیک بر روی یک لینک، دکمه و یا تصویر و سپس فعال سازی مسیریابی متناظر با آن. همچنین کاربر میتواند آدرس صفحهای را مستقیما در نوار آدرسهای مرورگر وارد کند. به علاوه امکان کلیک بر روی دکمههای back و forward مرورگر نیز همواره وجود دارند. تنظیمات مسیریابیهای انجام شده، دو مورد آخر را به صورت خودکار مدیریت میکنند. در اینجا تنها باید مدیریت اولین حالت ذکر شده را با اتصال مسیریابیها به اعمال کاربران، انجام داد.
به همین جهت منویی را به بالای صفحهی برنامه اضافه میکنیم. برای این منظور، فایل app.component.ts را گشوده و خاصیت template کامپوننت AppComponent را به نحو ذیل تغییر میدهیم:
در اینجا یک navigation bar بوت استرپ 3، جهت تعریف منوی بالای صفحه اضافه شدهاست.
سپس جهت تعریف لینکهای هر آیتم، از یک دایرکتیو توکار AngularJS 2.0 به نام routerLink استفاده میکنیم. هر routerLink به یکی از آیتمهای تنظیم شدهی در RouteConfig بایند میشود. بنابراین نامهایی که در اینجا قید شدهاند، دقیقا نامهایی هستند که در خاصیت name هر کدام از اشیاء تشکیل دهندهی RouteConfig، تعریف و مقدار دهی گردیدهاند.
اکنون اگر کاربر بر روی یکی از لینکهای Home و یا Product List کلیک کند، مسیریابی متناظر با آن فعال میشود (بر اساس این نام، در لیست عناصر RouteConfig جستجویی صورت گرفته و عنصر معادلی بازگشت داده میشود) و سپس View آن کامپوننت نمایش داده خواهد شد.
تا اینجا دایرکتیو جدید routerLink به قالب کامپوننت اضافه شدهاست؛ اما AngularJS 2.0 نمیداند که باید آنرا از کجا دریافت کند. به همین جهت ابتدا import آنرا (ROUTER_DIRECTIVES) به ابتدای ماژول جاری اضافه خواهیم کرد:
و سپس خاصیت دایرکتیوهای کامپوننت ریشهی سایت را نیز با آن مقدار دهی خواهیم کرد:
علت جمع بود نام این دایرکتیو این است که routerLink استفاده شده، یکی از اعضای مجموعهی دایرکتیوهای مسیریابی توکار AngularJS 2.0 است.
تا اینجا اگر دقت کرده باشید، کامپوننت نمایش لیست محصولات را از کامپوننت ریشهی سایت حذف کردهایم و بجای آن منوی بالای سایت را نمایش میدهیم که توسط آن میتوان به صفحهی آغازین و یا صفحهی نمایش لیست محصولات، رسید. به همین جهت خاصیت directives دیگر شامل ذکر کلاس کامپوننت لیست محصولات نیست.
در انتهای قالب کامپوننت ریشهی سایت، یک دایرکتیو جدید به نام router-outlet نیز تعریف شدهاست. وقتی یک کامپوننت فعال میشود، نیاز است View مرتبط با آن نیز نمایش داده شود. دایرکتیو router-outlet محل نمایش این View را مشخص میکند.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، به این شکل خواهیم رسید:
اگر دقت کنید، آدرس بالای صفحه، در اولین بار نمایش آن به http://localhost:2222/welcome تنظیم شده و این مقدار دهی بر اساس خاصیت useAsDefault تنظیمات مسیریابی سایت انجام شدهاست (نمایش welcome به عنوان صفحهی اصلی و پیش فرض).
همچنین با کلیک بر روی لینک لیست محصولات، کامپوننت آن فعال شده و نمایش داده میشود. محل قرارگیری این کامپوننتها، دقیقا در محل قرارگیری دایرکتیو router-outlet است.
ارسال پارامترها به سیستم مسیریابی
در ابتدا بحث، مقدمات کامپوننت نمایش جزئیات یک محصول انتخابی را تهیه کردیم. برای فعال سازی این کامپوننت و مسیریابی آن، نیاز است بتوان پارامتری را به سیستم مسیریابی ارسال کرد. برای مثال با انتخاب آدرس product/5، جزئیات محصول با ID مساوی 5 نمایش داده شود.
برای این منظور:
الف) اولین قدم، تعریف مسیریابی آن است. به همین جهت به فایل app.component.ts مراجعه و دو تغییر ذیل را به آن اعمال کنید:
ابتدا مسیریابی جدیدی به نام ProductDetail اضافه شدهاست و سپس ماژول دربرگیرندهی کلاس کامپوننت آن نیز import شدهاست.
تفاوت این مسیریابی با نمونههای قبلی در تعریف id:/ است. پس از ذکر :/، نام یک متغیر عنوان میشود و اگر نیاز به چندین متغیر بود، همین الگو را تکرار خواهیم کرد.
ب) سپس نحوهی فعال سازی این مسیریابی را توسط تعریف لینکی جدید، معرفی میکنیم. بنابراین فایل قالب product-list.component.html را گشوده و سپس بجای نمایش عنوان محصول:
لینک به جزئیات آنرا نمایش میدهیم:
نحوهی تعریف این لینک، با لینکهایی که در منوی بالای سایت اضافه کردیم، یکی است؛ با این تفاوت که اکنون پارامتر دومی را به قسمت یافتن نام این Route، جهت مشخص سازی روش مقدار دهی متغیر id، تعریف کردهایم. در اینجا id هر لینک از productId بایند شده تامین میشود.
اکنون که از دایرکتیو جدید routerLink در این قالب استفاده شدهاست، نیاز است تعریف دایرکتیو آنرا به متادیتای کلاس کامپوننت لیست محصولات نیز اضافه کنیم تا AngularJS 2.0 بداند آنرا از کجا باید تامین کند:
در ادامه اگر برنامه را اجرا کنید، عنوانهای محصولات، به آدرس نمایش جزئیات آنها لینک شدهاند:
ج) در آخر زمانیکه View نمایش جزئیات محصول فعال میشود، نیاز است این id را از url جاری دریافت کند. به همین جهت فایل product-detail.component.ts را گشوده و تغییرات ذیل را به آن اعمال کنید:
با نحوهی تزریق وابستگیها در قسمت هفتم آشنا شدیم. در اینجا سرویس توکار RouteParams به سازندهی کلاس تزریق شدهاست. با استفاده از آن میتوان به id ارسالی از طریق url دسترسی یافت. در اینجا پارامتری که به متد get ارسال میشود، باید با نام پارامتری که در تنظیمات آغازین مسیریابی سیستم تعریف گردید، تطابق داشته باشد.
در این حالت، id دریافتی، به متغیر pageTitle اضافه شده و در قالب مربوطه به صورت خودکار نمایش داده میشود.
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، با کلیک بر روی عناوین آنها به صورت زیر نمایش داده میشود:
افزودن دکمهی back با کدنویسی
اکنون برای بازگشت مجدد به لیست محصولات، میتوان از دکمهی back مرورگر استفاده کرد، اما امکان طراحی این دکمه در قالبها نیز پیش بینی شدهاست.
برای این منظور قالب product-detail.component.html را به نحو ذیل بازنویسی میکنیم:
در اینجا دکمهی بازگشت به صفحهی قبلی اضافه شدهاست که به متد onBack در کلاس مرتبط با این قالب، متصل است.
در اینجا سرویس جدیدی به نام Router در سازندهی کلاس تزریق شدهاست. این سرویس امکان فراخوانی متدهایی مانند navigate را جهت حرکت به مسیریابی مشخصی، میسر میکند. پارامتری که به این متد ارسال میشود، دقیقا معادل همان پارامتری است که به دایرکتیو routerLink ارسال میگردد و در اینجا صرفا نام یک مسیریابی مشخص شدهاست؛ بدون ذکر پارامتری.
رفع تداخل مسیریابیهای ASP.NET MVC با مسیریابیهای AngularJS 2.0
در طی بحث جاری عنوان شد که اگر کاربر مسیر http://localhost:2222/product/2 را جایی ثبت کرده یا bookmark کند، پس از فراخوانی مستقیم آن در نوار آدرسهای مرورگر، بلافاصله به این آدرس هدایت خواهد شد. این مورد صحیح است اگر از index.html بجای بکارگیری ASP.NET MVC، جهت هاست برنامه استفاده شود. اگر چنین آدرسی را در یک برنامهی ASP.NET MVC فراخوانی کنیم، ابتدا به دنبال کنترلری به نام product میگردد (ابتدا وارد موتور ASP.NET MVC میشود) و چون این کنترلر در سمت سرور تعریف نشدهاست، پیام 404 و یا یافت نشد را مشاهده خواهید کرد و فرصت به اجرای برنامهی AngularJS نخواهد رسید.
برای حل این مشکل نیاز است یک route جدید را به نام catch all، در انتهای مسیریابیهای فعلی اضافه کنید؛ تا سایر درخواستهای رسیده را به صفحهی نمایش برنامهی AngularJS هدایت کند:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part9.zip
خلاصهی بحث
حین ایجاد کامپوننتها باید به نحوهی نمایش آنها نیز فکر کرد. اگر کامپوننتی قرار است داخل یک کامپوننت دیگر نمایش یابد، باید دارای selector باشد. یک چنین کامپوننتی نیاز به تعریف مسیریابی ندارد. برای کامپوننتهایی که به عنوان یک View مستقل طراحی میشوند و قرار است در یک صفحهی مجزا نمایش داده شوند، نیازی به تعریف selector نیست؛ اما باید برای آنها مسیریابیهای ویژهای را تعریف کرد. همچنین نیاز است مدیریت اعمال کاربران را جهت فعال سازی آنها نیز مدنظر داشت. برای استفاده از امکانات مسیریابی توکار AngularJS 2.0 نیاز است اسکریپت آنرا به صفحهی اصلی اضافه کرد. سپس باید المان base را جهت نحوهی تشکیل آدرسهای مسیریابی، به صفحه اضافه کرد. در ادامه کار ثبت ROUTER_PROVIDERS در بالاترین سطح سلسه مراتب کامپوننتهای سایت انجام میشود. با استفاده از RouteConfig کار تنظیمات ابتدایی مسیریابی صورت خواهد گرفت. این decorator به کامپوننتی که قرار است کار میزبانی مسیریابی را انجام دهد، متصل میشود. پس از تعریف مسیریابیها با ذکر یک نام منحصربفرد، مسیری که باید توسط کاربر وارد شود و نام کامپوننت مدنظر، با استفاده از دایرکتیو routerLink کار تعریف این آدرسها، در رابط کاربری برنامه انجام میشود. این دایرکتیو جدید، جزئی از مجموعهی ROUTER_DIRECTIVES است که باید به لیست دایرکتیوهای کامپوننت ریشههای سایت و هر کامپوننتی که از routeLink استفاده میکند، اضافه شود. برای بایند این دایرکتیو به مسیریابیهای تعریف شده، سمت راست این اتصال باید به آرایهای از مقادیر مقدار دهی شود که اولین عنصر آن، نام یکی از عناصر مسیریابی تعریف شدهی در RouteConfig است. از دومین عنصر آن برای مقدار دهی پارامترهای ارسالی به سیستم مسیریابی استفاده میشود. کار دایرکتیو router-outlet، مشخص سازی محل نمایش یک View است که عموما در قالب میزبان مسیریابی قرار میگیرد. برای تعیین پارامترهای مسیریابی، از الگوی paramName:/ استفاده میشود. برای دسترسی به این مقادیر در یک کامپوننت، میتوان از سرویس RouteParams استفاده کرد. برای فعال سازی یک مسیریابی با کدنویسی، از سرویس Router و متد navigate آن کمک میگیریم.
برپایی تنظیمات اولیهی سیستم مسیریابی در AngularJS 2.0
برای کار با سیستم مسیریابی AngularJS 2.0، ابتدا باید اسکریپتهای آن به صفحه اضافه شوند. در ادامه المان پایهای تعریف شده و سپس باید سرویس پروایدر مسیریابی را رجیستر کرد. جزئیات این موارد را در ادامه بررسی میکنیم:
الف) سرویس مسیریابی، جزئی از angular2/core نیست. به همین جهت مدخل اسکریپت متناظر با آن باید به صفحهی اصلی سایت اضافه شود که این مورد، در قسمت اول بررسی پیشنیازهای نصب AngularJS 2.0 صورت گرفتهاست:
<!-- Required for routing --> <script src="~/node_modules/angular2/bundles/router.dev.js"></script>
ب) افزودن المان base به ابتدای صفحه:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <base href="/">
از آنجائیکه فایل index.html در ریشهی سایت قرار گرفتهاست، مقدار آغازین href آن به / تنظیم شدهاست.
ج) شبیه به حالت ثبت پروایدر HTTP در قسمت قبل، برای ثبت پروایدر مسیریابی نیز به فایل App\app.component.ts مراجعه میکنیم:
//same as before ... import { ROUTER_PROVIDERS } from 'angular2/router'; //same as before ... @Component({ //same as before … providers: [ ProductService, HTTP_PROVIDERS, ROUTER_PROVIDERS ] }) //same as before ...
علت ختم شدن نام این سرویسها به PROVIDERS این است که این تعاریف، امکان استفادهی از چندین سرویس زیر مجموعهی آنها را فراهم میکنند و صرفا یک سرویس نیستند.
ساخت کامپوننت نمایش جزئیات محصولات
در ادامه میخواهیم جزئیات هر محصول را با کلیک بر روی نام آن در لیست محصولات، در آدرسی دیگر به صورتی مجزا مشاهده کنیم. به همین منظور به پوشهی products برنامه مراجعه کرده و دو فایل جدید product-detail.component.ts و product-detail.component.html را ایجاد کنید؛ با این محتوا:
الف) محتوای فایل product-detail.component.html
<div class='panel panel-primary'> <div class='panel-heading'> {{pageTitle}} </div> </div>
import { Component } from 'angular2/core'; @Component({ templateUrl: 'app/products/product-detail.component.html' }) export class ProductDetailComponent { pageTitle: string = 'Product Detail'; }
اگر دقت کنید، این کامپوننت ویژه دارای خاصیت selector نیست. ذکر selector تنها زمانی اجباری است که بخواهیم این کامپوننت را داخل کامپوننتی دیگر قرار دهیم. در اینجا قصد داریم این کامپوننت را به صورت یک View جدید، توسط سیستم مسیریابی نمایش دهیم و نه به صورت جزئی از یک کامپوننت دیگر.
افزودن تنظیمات مسیریابی به برنامه
مسیریابی در AngularJS 2.0، مبتنی بر کامپوننتها است. به همین جهت، ابتدای کار مسیریابی، مشخص سازی تعدادی از کامپوننتها هستند که قرار است به عنوان مقصد سیستم راهبری (navigation) مورد استفاده قرار گیرند و به ازای هر کدام، یک مسیریابی و Route جدید را تعریف میکنیم. تعریف هر Route جدید شامل انتساب نامی به آن، تعیین مسیر مدنظر و مشخص سازی کامپوننت مرتبط است:
{ path: '/products', name: 'Products', component: ProductListComponent },
این تنظیمات به عنوان یک متادیتای جدید دیگر به کلاس AppComponent، در فایل app.component.ts اضافه میشوند:
//same as before … import { ROUTER_PROVIDERS, RouteConfig } from 'angular2/router'; //same as before … @Component({ //same as before … }) @RouteConfig([ { path: '/welcome', name: 'Welcome', component: WelcomeComponent, useAsDefault: true }, { path: '/products', name: 'Products', component: ProductListComponent } ]) export class AppComponent { pageTitle: string = "DNT AngularJS 2.0 APP"; }
همانطور که ملاحظه میکنید، یک کلاس میتواند بیش از یک decorator داشته باشد.
()RouteConfig@ را به کامپوننتی الصاق میکنیم که قصد میزبانی مسیریابی را دارد (Host component). این مزین کننده، آرایهای از اشیاء را قبول میکند و هر شیء آن دارای خواصی مانند مسیر، نام و کامپوننت است. باید دقت داشت که نام هر مسیریابی تعریف شده باید pascal case باشد. در غیراینصورت مسیریاب ممکن است این نام را با path اشتباه کند.
همچنین امکان تعریف خاصیت دیگری به نام useAsDefault نیز در اینجا میسر است. از آن جهت تعریف مسیریابی پیش فرض سیستم، در اولین بار نمایش آن، استفاده میشود.
در اینجا نام کامپوننت، رشتهای ذکر نمیشود و دقیقا اشاره دارد به نام کلاس متناظر. بنابراین هر نام کلاسی که در اینجا اضافه میشود، باید به همراه import ماژول آن نیز در ابتدای فایل جاری باشد. به همین جهت اگر تنظیمات فوق را اضافه کنید، ذیل کلمهی WelcomeComponent یک خط قرمز مبتنی بر عدم تعریف آن کشیده میشود. برای تعریف آن، پوشهی جدیدی را به ریشهی سایت به نام home اضافه کنید و به آن دو فایل ذیل را اضافه نمائید:
الف) محتوای فایل welcome.component.ts
import { Component } from 'angular2/core'; @Component({ templateUrl: 'app/home/welcome.component.html' }) export class WelcomeComponent { public pageTitle: string = "Welcome"; }
<div class="panel panel-primary"> <div class="panel-heading"> {{pageTitle}} </div> <div class="panel-body"> <h3 class="text-center">Default page</h3> </div> </div>
پس از تعریف این کامپوننت، اکنون باید import ماژول آنرا به ابتدای فایل app.component.ts اضافه کنیم، تا مشکل عدم شناسایی نام کلاس WelcomeComponent برطرف شود:
import { WelcomeComponent } from './home/welcome.component';
فعال سازی مسیریابیهای تعریف شده
روشهای مختلفی برای دسترسی به اجزای یک برنامه وجود دارند؛ برای مثال کلیک بر روی یک لینک، دکمه و یا تصویر و سپس فعال سازی مسیریابی متناظر با آن. همچنین کاربر میتواند آدرس صفحهای را مستقیما در نوار آدرسهای مرورگر وارد کند. به علاوه امکان کلیک بر روی دکمههای back و forward مرورگر نیز همواره وجود دارند. تنظیمات مسیریابیهای انجام شده، دو مورد آخر را به صورت خودکار مدیریت میکنند. در اینجا تنها باید مدیریت اولین حالت ذکر شده را با اتصال مسیریابیها به اعمال کاربران، انجام داد.
به همین جهت منویی را به بالای صفحهی برنامه اضافه میکنیم. برای این منظور، فایل app.component.ts را گشوده و خاصیت template کامپوننت AppComponent را به نحو ذیل تغییر میدهیم:
@Component({ //same as before … template: ` <div> <nav class='navbar navbar-default'> <div class='container-fluid'> <a class='navbar-brand'>{{pageTitle}}</a> <ul class='nav navbar-nav'> <li><a [routerLink]="['Welcome']">Home</a></li> <li><a [routerLink]="['Products']">Product List</a></li> </ul> </div> </nav> <div class='container'> <router-outlet></router-outlet> </div> </div> `, //same as before … })
سپس جهت تعریف لینکهای هر آیتم، از یک دایرکتیو توکار AngularJS 2.0 به نام routerLink استفاده میکنیم. هر routerLink به یکی از آیتمهای تنظیم شدهی در RouteConfig بایند میشود. بنابراین نامهایی که در اینجا قید شدهاند، دقیقا نامهایی هستند که در خاصیت name هر کدام از اشیاء تشکیل دهندهی RouteConfig، تعریف و مقدار دهی گردیدهاند.
اکنون اگر کاربر بر روی یکی از لینکهای Home و یا Product List کلیک کند، مسیریابی متناظر با آن فعال میشود (بر اساس این نام، در لیست عناصر RouteConfig جستجویی صورت گرفته و عنصر معادلی بازگشت داده میشود) و سپس View آن کامپوننت نمایش داده خواهد شد.
تا اینجا دایرکتیو جدید routerLink به قالب کامپوننت اضافه شدهاست؛ اما AngularJS 2.0 نمیداند که باید آنرا از کجا دریافت کند. به همین جهت ابتدا import آنرا (ROUTER_DIRECTIVES) به ابتدای ماژول جاری اضافه خواهیم کرد:
import { ROUTER_PROVIDERS, RouteConfig, ROUTER_DIRECTIVES } from 'angular2/router';
directives: [ROUTER_DIRECTIVES],
تا اینجا اگر دقت کرده باشید، کامپوننت نمایش لیست محصولات را از کامپوننت ریشهی سایت حذف کردهایم و بجای آن منوی بالای سایت را نمایش میدهیم که توسط آن میتوان به صفحهی آغازین و یا صفحهی نمایش لیست محصولات، رسید. به همین جهت خاصیت directives دیگر شامل ذکر کلاس کامپوننت لیست محصولات نیست.
در انتهای قالب کامپوننت ریشهی سایت، یک دایرکتیو جدید به نام router-outlet نیز تعریف شدهاست. وقتی یک کامپوننت فعال میشود، نیاز است View مرتبط با آن نیز نمایش داده شود. دایرکتیو router-outlet محل نمایش این View را مشخص میکند.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، به این شکل خواهیم رسید:
اگر دقت کنید، آدرس بالای صفحه، در اولین بار نمایش آن به http://localhost:2222/welcome تنظیم شده و این مقدار دهی بر اساس خاصیت useAsDefault تنظیمات مسیریابی سایت انجام شدهاست (نمایش welcome به عنوان صفحهی اصلی و پیش فرض).
همچنین با کلیک بر روی لینک لیست محصولات، کامپوننت آن فعال شده و نمایش داده میشود. محل قرارگیری این کامپوننتها، دقیقا در محل قرارگیری دایرکتیو router-outlet است.
ارسال پارامترها به سیستم مسیریابی
در ابتدا بحث، مقدمات کامپوننت نمایش جزئیات یک محصول انتخابی را تهیه کردیم. برای فعال سازی این کامپوننت و مسیریابی آن، نیاز است بتوان پارامتری را به سیستم مسیریابی ارسال کرد. برای مثال با انتخاب آدرس product/5، جزئیات محصول با ID مساوی 5 نمایش داده شود.
برای این منظور:
الف) اولین قدم، تعریف مسیریابی آن است. به همین جهت به فایل app.component.ts مراجعه و دو تغییر ذیل را به آن اعمال کنید:
//same as before … import { ProductDetailComponent } from './products/product-detail.component'; @Component({ //same as before … }) @RouteConfig([ //same as before … { path: '/product/:id', name: 'ProductDetail', component: ProductDetailComponent } ]) //same as before …
تفاوت این مسیریابی با نمونههای قبلی در تعریف id:/ است. پس از ذکر :/، نام یک متغیر عنوان میشود و اگر نیاز به چندین متغیر بود، همین الگو را تکرار خواهیم کرد.
ب) سپس نحوهی فعال سازی این مسیریابی را توسط تعریف لینکی جدید، معرفی میکنیم. بنابراین فایل قالب product-list.component.html را گشوده و سپس بجای نمایش عنوان محصول:
<td>{{ product.productName }}</td>
<td> <a [routerLink]="['ProductDetail', {id: product.productId}]"> {{product.productName}} </a> </td>
اکنون که از دایرکتیو جدید routerLink در این قالب استفاده شدهاست، نیاز است تعریف دایرکتیو آنرا به متادیتای کلاس کامپوننت لیست محصولات نیز اضافه کنیم تا AngularJS 2.0 بداند آنرا از کجا باید تامین کند:
import { Component, OnInit } from 'angular2/core'; import { ROUTER_DIRECTIVES } from 'angular2/router'; //same as before … @Component({ //same as before … directives: [StarComponent, ROUTER_DIRECTIVES] })
در ادامه اگر برنامه را اجرا کنید، عنوانهای محصولات، به آدرس نمایش جزئیات آنها لینک شدهاند:
ج) در آخر زمانیکه View نمایش جزئیات محصول فعال میشود، نیاز است این id را از url جاری دریافت کند. به همین جهت فایل product-detail.component.ts را گشوده و تغییرات ذیل را به آن اعمال کنید:
import { Component } from 'angular2/core'; import { RouteParams } from 'angular2/router'; @Component({ templateUrl: 'app/products/product-detail.component.html' }) export class ProductDetailComponent { pageTitle: string = 'Product Detail'; constructor(private _routeParams: RouteParams) { let id = +this._routeParams.get('id'); this.pageTitle += `: ${id}`; } }
در این حالت، id دریافتی، به متغیر pageTitle اضافه شده و در قالب مربوطه به صورت خودکار نمایش داده میشود.
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، با کلیک بر روی عناوین آنها به صورت زیر نمایش داده میشود:
افزودن دکمهی back با کدنویسی
اکنون برای بازگشت مجدد به لیست محصولات، میتوان از دکمهی back مرورگر استفاده کرد، اما امکان طراحی این دکمه در قالبها نیز پیش بینی شدهاست.
برای این منظور قالب product-detail.component.html را به نحو ذیل بازنویسی میکنیم:
<div class='panel panel-primary'> <div class='panel-heading'> {{pageTitle}} </div> <div class='panel-footer'> <a class='btn btn-default' (click)='onBack()' style='width:80px'> <i class='glyphicon glyphicon-chevron-left'></i> Back </a> </div> </div>
سپس کدهای product-detail.component.ts را به صورت ذیل تکمیل خواهیم کرد:
import { Component } from 'angular2/core'; import { RouteParams, Router } from 'angular2/router'; @Component({ templateUrl: 'app/products/product-detail.component.html' }) export class ProductDetailComponent { pageTitle: string = 'Product Detail'; constructor(private _routeParams: RouteParams, private _router: Router) { let id = +this._routeParams.get('id'); this.pageTitle += `: ${id}`; } onBack(): void { this._router.navigate(['Products']); } }
رفع تداخل مسیریابیهای ASP.NET MVC با مسیریابیهای AngularJS 2.0
در طی بحث جاری عنوان شد که اگر کاربر مسیر http://localhost:2222/product/2 را جایی ثبت کرده یا bookmark کند، پس از فراخوانی مستقیم آن در نوار آدرسهای مرورگر، بلافاصله به این آدرس هدایت خواهد شد. این مورد صحیح است اگر از index.html بجای بکارگیری ASP.NET MVC، جهت هاست برنامه استفاده شود. اگر چنین آدرسی را در یک برنامهی ASP.NET MVC فراخوانی کنیم، ابتدا به دنبال کنترلری به نام product میگردد (ابتدا وارد موتور ASP.NET MVC میشود) و چون این کنترلر در سمت سرور تعریف نشدهاست، پیام 404 و یا یافت نشد را مشاهده خواهید کرد و فرصت به اجرای برنامهی AngularJS نخواهد رسید.
برای حل این مشکل نیاز است یک route جدید را به نام catch all، در انتهای مسیریابیهای فعلی اضافه کنید؛ تا سایر درخواستهای رسیده را به صفحهی نمایش برنامهی AngularJS هدایت کند:
public class RouteConfig { public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes) { routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}"); routes.MapRoute( name: "Default", url: "{controller}/{action}/{id}", defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional }, constraints: new { controller = "Home" } // for catch all to work, Home|About|SomeName ); // Route override to work with Angularjs and HTML5 routing routes.MapRoute( name: "NotFound", url: "{*catchall}", defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional } ); } }
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part9.zip
خلاصهی بحث
حین ایجاد کامپوننتها باید به نحوهی نمایش آنها نیز فکر کرد. اگر کامپوننتی قرار است داخل یک کامپوننت دیگر نمایش یابد، باید دارای selector باشد. یک چنین کامپوننتی نیاز به تعریف مسیریابی ندارد. برای کامپوننتهایی که به عنوان یک View مستقل طراحی میشوند و قرار است در یک صفحهی مجزا نمایش داده شوند، نیازی به تعریف selector نیست؛ اما باید برای آنها مسیریابیهای ویژهای را تعریف کرد. همچنین نیاز است مدیریت اعمال کاربران را جهت فعال سازی آنها نیز مدنظر داشت. برای استفاده از امکانات مسیریابی توکار AngularJS 2.0 نیاز است اسکریپت آنرا به صفحهی اصلی اضافه کرد. سپس باید المان base را جهت نحوهی تشکیل آدرسهای مسیریابی، به صفحه اضافه کرد. در ادامه کار ثبت ROUTER_PROVIDERS در بالاترین سطح سلسه مراتب کامپوننتهای سایت انجام میشود. با استفاده از RouteConfig کار تنظیمات ابتدایی مسیریابی صورت خواهد گرفت. این decorator به کامپوننتی که قرار است کار میزبانی مسیریابی را انجام دهد، متصل میشود. پس از تعریف مسیریابیها با ذکر یک نام منحصربفرد، مسیری که باید توسط کاربر وارد شود و نام کامپوننت مدنظر، با استفاده از دایرکتیو routerLink کار تعریف این آدرسها، در رابط کاربری برنامه انجام میشود. این دایرکتیو جدید، جزئی از مجموعهی ROUTER_DIRECTIVES است که باید به لیست دایرکتیوهای کامپوننت ریشههای سایت و هر کامپوننتی که از routeLink استفاده میکند، اضافه شود. برای بایند این دایرکتیو به مسیریابیهای تعریف شده، سمت راست این اتصال باید به آرایهای از مقادیر مقدار دهی شود که اولین عنصر آن، نام یکی از عناصر مسیریابی تعریف شدهی در RouteConfig است. از دومین عنصر آن برای مقدار دهی پارامترهای ارسالی به سیستم مسیریابی استفاده میشود. کار دایرکتیو router-outlet، مشخص سازی محل نمایش یک View است که عموما در قالب میزبان مسیریابی قرار میگیرد. برای تعیین پارامترهای مسیریابی، از الگوی paramName:/ استفاده میشود. برای دسترسی به این مقادیر در یک کامپوننت، میتوان از سرویس RouteParams استفاده کرد. برای فعال سازی یک مسیریابی با کدنویسی، از سرویس Router و متد navigate آن کمک میگیریم.