وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت ششم - کامپوننت‌های تو در تو
گاهی از اوقات جهت refactoring یک template بزرگ، بهتر است آن‌را به چند template کوچک خرد کرد و سپس از جمع آن‌ها به صورت یک template اصلی استفاده نمود. در این حالت نیاز است بین این زیر کامپوننت‌ها و کامپوننت‌های دربرگیرنده‌ی آن‌ها ارتباطات لازم را برقرار کرد.
تا اینجا در قسمت سوم، نحوه‌ی قراردادن یک کامپوننت را در کامپوننتی دیگر، توسط مقدار دهی خاصیت directives مزین کننده‌ی Component بررسی کردیم. همینقدر که یک کامپوننت دارای selector باشد، قابلیت قرارگرفتن در یک کامپوننت دیگر را دارد. اما چگونه باید بین این کامپوننت‌ها ارتباط برقرار کرد؟


تهیه کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازهای محصولات

مثال نمایش لیست محصولات سری جاری، دارای ستون «5Star Rating» است. در این قسمت می‌خواهیم بجای نمایش عددی این امتیازها، کامپوننتی را طراحی کنیم که نماش ستاره‌ای آن‌ها را سبب شود. این کامپوننت باید بتواند یک مقدار ورودی، یا همان عدد امتیاز محصول را از کامپوننت دربرگیرنده‌ی آن دریافت کند. همچنین می‌خواهیم اگر کاربر بر روی این ستاره‌ها کلیک کرد، کامپوننت در برگیرنده را نیز مطلع سازیم.
در این مثال در فایل product-list.component.html چنین سطری تعریف شده‌است:
 <td>{{ product.starRating }}</td>
البته می‌توان در همینجا کدهای نمایش ستاره‌ای را بجای درج مقدار عددی آن قرار داد، اما ... قالب جاری را بیش از اندازه شلوغ خواهد کرد. به همین دلیل بهتر است نمایش آن‌را تبدیل به یک کامپوننت مجزا کرد. به علاوه در این حالت، قابلیت استفاده‌ی مجدد از آن در سایر کامپوننت‌ها نیز وجود خواهد داشت.
با توجه به اینکه کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها، قابلیت استفاده‌ی مجدد را دارد و الزامی ندارد که حتما در لیست محصولات، بکار گرفته شود، بهتر است محل تعریف آن‌را به خارج از پوشه‌ی products فعلی منتقل کنیم. برای مثال می‌توان پوشه‌ی app\shared را برای آن و تمامی کامپوننت‌های با قابلیت استفاده‌ی مجدد ایجاد کرد.


برای شروع، فایل جدید App\shared\star.component.ts را اضافه کنید؛ با کدهای کامل ذیل:
import { Component, OnChanges, Input, Output, EventEmitter } from 'angular2/core';
 
@Component({
    selector: 'ai-star',
    templateUrl: 'app/shared/star.component.html',
    styleUrls: ['app/shared/star.component.css']
})
export class StarComponent implements OnChanges {
    @Input() rating: number;
    starWidth: number;
    @Output() ratingClicked: EventEmitter<string> = new EventEmitter<string>();
 
    ngOnChanges(): void {
        this.starWidth = this.rating * 86 / 5;
    }
 
    onClick() {
        this.ratingClicked.emit(`The rating ${this.rating} was clicked!`);
    }
}
روش ساخت این کامپوننت نیز همانند سایر کامپوننت‌ها است و اصول کلی آن تفاوتی نمی‌کند. در اینجا نیز کلاسی وجود دارد که export شده و همچنین به Component مزین است. مقدار selector آن نیز به ai-star تنظیم شده‌است.
سپس مسیر template و مسیر فایل css ویژه‌ی آن، در تزئین کننده‌ی Component مشخص شده‌اند. محتوای کامل این دو فایل را در ذیل مشاهده می‌کنید:
الف) محتوای فایل App\shared\star.component.html
<div class="crop"
     [style.width.px]="starWidth"
     [title]="rating"
     (click)='onClick()'>
    <div style="width: 86px">
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
    </div>
</div>
ب) محتوای فایل App\shared\star.component.css
.crop {
    overflow: hidden;
}
 
div {
    cursor: pointer;
}
قالب star.component.html کار نمایش پنج ستاره را انجام می‌دهد. عرض کلی آن بر اساس مقدار خاصیت starWidth مشخص می‌شود و بر همین اساس، تعداد نمایان ستاره‌ها، مشخص خواهند شد. خاصیت starWidth به width این div بر حسب px، متصل شده‌است (property binding). همچنین خاصیت title این div نیز به مقدار rating متصل شده‌است و اگر بر روی آن کلیک شود، متد onClick را در کلاس متناظر با کامپوننت خود، فراخوانی خواهد کرد (event binding).

معرفی مقدماتی life cycle hooks در قسمت قبل صورت گرفت. در اینجا چون نیاز است به ازای هر بار رندر شدن این کامپوننت، عرض آن متفاوت باشد، بنابراین نیاز است راهی را پیدا کنیم تا بتوان مقدار خاصیت starWidth را متغیر کرد. به همین منظور از hook مخصوص این تغییرات یا همان OnChanges استفاده می‌شود. بنابراین باید کلاس این کامپوننت، اینترفیس OnChanges را پیاده سازی کند. پس از آن، importهای لازم جهت تعریف OnChanges به ابتدای فایل اضافه شده و همچنین متد ngOnChanges نیز جهت تکمیل کار پیاده سازی اینترفیس OnChanges، به کلاس جاری اضافه می‌شود.
کار متد ngOnChanges، تبدیل عدد امتیاز یک محصول، به عرض div نمایش ستاره‌ها است.


مکانیزم کار رخداد ngOnChanges و دریافت اطلاعات از والد

متد ngOnChanges، تنها به خواص ویژه‌ای به نام «input properties» واکنش نشان می‌دهد. اگر یک کامپوننت تو در توی قرار گرفته‌ی در یک کامپوننت دیگر، بخواهد اطلاعاتی را از والد خود دریافت کند، باید خاصیتی را در معرض دید آن دربرگیرنده قرار دهد. این کار توسط decorator ویژه‌ای به نام ()Input@ انجام می‌شود.
به همین جهت است که پیش از خاصیت rating در کلاس  StarComponent، شاهد درج مزین کننده‌ی ویژه‌ی ()Input@ هستیم:
export class StarComponent implements OnChanges {
      @Input() rating: number;
مزین کننده‌ی ()Input@ را به هر خاصیتی با هر نوعی، می‌توان انتساب داد. در اینجا نیاز است کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها، عدد امتیاز را از والد خود دریافت کنند. به همین جهت خاصیت امتیاز را از نوع «خاصیت ورودی» مشخص کرده‌ایم.
پس از آن، کامپوننت دربرگیرنده یا والد، این خاصیت ورودی ویژه را از طریق روش property binding متداول، مقدار دهی می‌کند:
 [rating]='product.starRating'

بدیهی است در اینجا چون خاصیت starWidth از نوع ورودی تعریف نشده‌است، قابلیت property binging فوق را در کامپوننت والد، ندارد.

اکنون به ازای هر بار نمایش این کامپوننت فرزند، خاصیت rating ورودی آن مقدار دهی شده و مقدار آن در رخداد ngOnChanges قابل دسترسی و استفاده خواهد بود. اینجا است که می‌توان از این مقدار تغییر یافته، جهت ترجمه‌ی آن به عرض div نمایش ستاره‌ها، استفاده کرد.


ارسال داده‌ها از کامپوننت فرزند به کامپوننت والد

تا اینجا با استفاده از «خواص ورودی» امکان دسترسی به مقادیر ارسالی از طرف والد را در کامپوننت فرزند، پیدا کردیم. عکس آن نیز امکان پذیر است؛ اما توسط رخدادها.
کامپوننت فرزند، با استفاده از decorator ویژه‌ی دیگری به نام ()Output@ امکان ارسال رخدادها را به کامپوننت والد پیدا می‌کند:
export class StarComponent implements OnChanges {
    @Input() rating: number;
    starWidth: number;
    @Output() ratingClicked: EventEmitter<string> = new EventEmitter<string>();
در اینجا خاصیت ratingClicked را که با ()Output@ مزین شده‌است، مشاهده می‌کنید. نوع این خاصیت باید از نوع رخدادها باشد که در AngularJS 2.0 توسط شیء EventEmitter جنریک، تعریف شده‌است. در این مثال، نوع رخداد و مقداری که توسط آن ارسال می‌شود، رشته‌ای درنظر گرفته شده‌است. اگر نیاز به ارسال چندین مقدار بود، می‌توان یک شیء را در اینجا مشخص کرد.
در مثال جاری اگر کاربر بر روی div ستاره‌های نمایش داده شده کلیک کند، اتصال به آن از طریق event binging متداول انجام می‌شود (متد جدید onClick به رخداد click متصل شده‌است):
<div class="crop"
     [style.width.px]="starWidth"
     [title]="rating"
     (click)='onClick()'>
و سپس این رخداد کلیک، در کلاس StarComponent به نحو ذیل به والد خود منتقل خواهد شد:
onClick() {
     this.ratingClicked.emit(`The rating ${this.rating} was clicked!`);
 }
در اینجا متد emit است که اطلاعات را به کامپوننت دربرگیرنده، ارسال می‌کند. نحوه‌ی تعریف این رشته هم توسط back tick مربوط به ES 6 صورت گرفته‌است.

تا اینجا مرحله‌ی تنظیمات رخدادها در کامپوننت فرزند صورت گرفت. ابتدا خاصیتی از نوع Output تعریف شد. سپس در کدهای قالب این کامپوننت جدید، متد onClick به رخداد click متصل گردید و سپس در کدهای مدیریت کننده‌ی این متد، متد ratingClicked.emit جهت ارسال اطلاعات نهایی به والد، فراخوانی گردید.

اکنون در کامپوننت والد، باید این مراحل برای دریافت اطلاعات از کامپوننت فرزند خود، طی شوند:
الف) ابتدا نام خاصیت مزین شده‌ی با Output، به عنوان مقصد event binding مشخص می‌شود و سپس متدی در کلاس کامپوننت والد، به آن متصل می‌گردد:
 (ratingClicked)='onRatingClicked($event)'
event$ مقدار ارسالی از کامپوننت فرزند را به کامپوننت والد منتقل می‌کند.
ب) در ادامه، تعریف این متد جدید متصل شده را به کلاس ProductListComponent اضافه می‌کنیم:
onRatingClicked(message: string): void {
    this.pageTitle = 'Product List: ' + message;
}
نوع پارامتر ورودی این متد را با توجه به نوع رشته‌ای <EventEmitter<string در کلاس StarComponent  تعریف کردیم.
به این ترتیب با کلیک بر روی div هر کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها، خاصیت pageTitle درج شده‌ی در صفحه تغییر می‌کند.


استفاده از کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها

نکات کلی افزودن این کامپوننت جدید، تفاوتی با مطالب عنوان شده‌ی در قسمت سوم، در حین بررسی مراحل افزودن دایرکتیو نمایش لیست محصولات، به کامپوننت ریشه‌ی سایت ندارد و یکی هستند.
برای افزودن و استفاده از این کامپوننت جدید، ابتدا قالب product-list.component.html را گشوده و سپس سطر نمایش عددی امتیاز یک محصول را به نحو ذیل تغییر می‌دهیم:
<td>
    <ai-star [rating]='product.starRating'
             (ratingClicked)='onRatingClicked($event)'>
    </ai-star>
</td>
همانطور که ملاحظه می‌کنید، ابتدا selector این کامپوننت جدید، به صورت یک المان جدید و سفارشی HTML، در قالب کامپوننت لیست محصولات درج می‌شود. همچنین خاصیت rating ورودی آن به عدد امتیاز محصول جاری در حال رندر، متصل شده‌است. به علاوه توسط event binding به خاصیت ratingClicked که از نوع ()Output@ تعریف شده‌است، متد onRatingClicked متصل گردیده‌است.

سپس باید به کلاس کامپوننت لیست محصولات (کامپوننت در برگیرنده) اعلام کرد که این کامپوننت جدید را باید از کجا پیدا کند. برای این منظور فایل product-list.component.ts را گشوده و خاصیت directives این کامپوننت را مقدار دهی می‌کنیم:
import { Component, OnInit } from 'angular2/core';
import { IProduct } from './product';
import { ProductFilterPipe } from './product-filter.pipe';
import { StarComponent } from '../shared/star.component';
 
@Component({
    selector: 'pm-products',
    templateUrl: 'app/products/product-list.component.html',
    styleUrls: ['app/products/product-list.component.css'],
    pipes: [ProductFilterPipe],
    directives: [StarComponent]
})
در اینجا دو کار جدید انجام شده‌است. ابتدا خاصیت directives، به نام کلاس این کامپوننت جدید (StarComponent)، تنظیم شده‌است. سپس تعریف import ماژول این کامپوننت، به ابتدای فایل جاری اضافه شده‌است.

نمونه‌ای از اجرای برنامه را در تصویر ذیل مشاهده می‌کنید:

در اینجا ستون امتیازهای محصولات با کامپوننت نمایش ستاره‌ای این امتیازها جایگزین شده‌است و همچنین با کلیک بر روی یکی از آن‌ها، عنوان panel جاری تغییر کرده‌است.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part6.zip



خلاصه‌ی بحث

در اینجا نحوه‌ی طراحی API عمومی یک کامپوننت را بررسی کردیم. تا زمانیکه خواص کلاس یک کامپوننت به نحو متداولی تعریف می‌شوند، میدان دید آن‌ها محدود است به قالب تعریف شده‌ی متناظر با آن‌ها. اگر نیاز است خاصیتی خارج از این قالب و به صورت عمومی در کامپوننت دربرگیرنده‌ی دیگری در دسترس قرار گیرد، آن‌را با مزین کننده‌ی ()Input@ مشخص می‌کنیم و اگر قرار است این کامپوننت فرزند، اطلاعاتی را به کامپوننت والد ارسال کند، این‌کار را توسط رخدادها و با تعریف ویژگی ()Output@ و EventEmitter انجام می‌دهد. نوع آرگومان جنریک EventEmitter، تعیین کننده‌ی نوع اطلاعاتی است که قرار است به کامپوننت دربرگیرنده ارسال شوند.
پس از تعریف کامپوننت فرزند، برای تعریف آن در کامپوننت والد، از نام selector آن به عنوان یک المان جدید HTML استفاده می‌شود و سپس با استفاده از property binding، اطلاعات لازم، به خاصیت از نوع ()Input@ کامپوننت فرزند ارسال می‌گردد. از event binding برای دریافت رخدادها از کامپوننت فرزند استفاده می‌شود. در اینجا هر رخدادی که توسط مزین کننده‌ی ()Output@ تعریف شده باشد، می‌تواند به عنوان مقصد event binding تعریف شود و اگر نیاز است به رخدادهای property binding از والد به فرزند، گوش فرا داد، می‌توان اینترفیس OnChanges را در کلاس کامپوننت فرزند پیاده سازی کرد.
‫۸ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۳۵
علی حق جو علی حق جو
نظرات مطالب
فعال سازی قسمت ارسال فایل و تصویر ویرایشگر آنلاین RedActor در ASP.NET MVC
با سلام.
من خاصیتی از ویومدل را بصورت زیر تعریف کردم:
[Required(ErrorMessageResourceType = typeof(ValidationErrorsResource),
            ErrorMessageResourceName = ResourceKeys.ValidationErrorsResource.RequiredField)]
        [MaxLength]
        [DisplayName("متن")]
        [AllowHtml]
        public string FullDescription { get; set; }
در ویو هم بصورت زیر:
<div>متن: </div>
                <div>@Html.TextAreaFor(p => p.FullDescription)</div>
                <div>@Html.ValidationMessageFor(p => p.FullDescription)</div>

$('#FullDescription').redactor({
            autoformat: false,
            convertDivs: false
        });
ولی وقتی کاربر حتی چیزی وارد نمیکند در دیتابیس مقدار  "<p><br></p> " ذخیره می‌شود و همین باعث میشود Required کار نکند و پیغامی به کاربر نمایش نمی‌دهد.
ایراد کارم از کجاست؟ باتشکر.
‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۰۲:۲۴
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
توسعه سرویس‌های Angular به روش OOP
یک نکته‌ای که در توسعه سیستم‌ها و نرم افزار‌ها تاکید فراوانی به آن می‌شود استفاده مجدد از کد‌های نوشته شده قبلی است. یعنی تا جای ممکن باید ساختار پروژه به گونه‌ای نوشته شود که از تکرار کد‌ها در جای جای پروژه جلوگیری شود. این مورد به خوبی در زبان‌های شیء‌گرا نظیر #C رعایت می‌شود اما در پروژه‌هایی که مبتنی بر Javascript هستند نظیر angular، باید با استفاده از خاصیت prototype جاوا اسکریپ این مورد را رعایت نمود. در  مقاله  Dr. Axel Rauschmayer،  قدم به قدم و به خوبی روش‌های وراثت در Javascript توضیح داده شده است.
در این پست با روش‌های وراثت در کنترلر‌های انگولاری آشنا شدید. این وراثت محدود به ارث بری scope‌ها می‌شود. اما یکی از بخش‌های بسیار مهم پروژه‌های انگولار نوشتن سرویس‌هایی با قابلیت توسعه مجدد در سایر بخش‌های پروژه می‌باشد. معادل آن، مفهوم Overriding در OOP است. با ذکر مثالی این مورد را با هم بررسی خواهیم کرد.
ابتدا یک سرویس به نام BaseService ایجاد کنید:
angular.module('myApp').service('BaseService', function() {

    var BaseService = function(title) {
        this.title = title;
    };

    BaseService.prototype.getMessage = function() {
        var self = this;
        return 'Hello ' + self.title;
    };

    return BaseService;
});
سرویس بالا دارای سازنده‌ای است که مقدار title باید در اختیار آن قرار گیرد. با استفاده از خاصیت prototype تابعی تعریف می‌کنیم که این تابع خروجی مورد نظر را برای ما تامین خواهد نمود.
حال اگر ماژول و کنترلری جهت نمایش خروجی به صورت زیر ایجاد کنیم:
var app= angular.module('myApp', []);


app.controller('myCtrl', function ($scope,BaseService) {

    var instance = new BaseService('Masoud');
    $scope.title = instance.getMessage();

});
با کدهای Html زیر:
<!DOCTYPE html>
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml" ng-app="myApp">
<head>
    <title></title>
</head>
    <body ng-controller="myCtrl">

        <div>
            {{title}}
        </div>

    </body>
<script src="Scripts/jquery-2.1.1.min.js"></script>
<script src="Scripts/angular.js"></script>
<script src="App/app.js"></script>
</html>
در نهایت خروجی به صورت زیر قابل مشاهده است:

تا اینجای کار روال معمول تعاریف سرویس در انگولار بوده است. اما قصد داریم سرویس جدیدی را ایجاد نمایم تا خروجی سرویس قبلی را اندکی تغییر دهد. به جای اینکه سرویس قبلی را تغییر دهیم یا بدتر از آن سرویس جدیدی بسازیم و کدهای قبلی را در آن کپی کنیم کافیست به صورت زیر عمل نماییم:

app.service('ExtService', function(BaseService) {

    var ExtService = function() {
        BaseService.apply(this, arguments);
    };

    ExtService.prototype = new BaseService();
    
    ExtService.prototype.getMessage = function() {
        var self = this;
        return BaseService.prototype.getMessage.apply(this, arguments) + ' From Ext Service';
        
    };

    return ExtService;
});
حال می‌توان کنترلر را به صورت زیر بازنویسی کرد.
app.controller('myCtrl', function ($scope,BaseService , ExtService) {

    var baseInstance = new BaseService('Masoud');
    var extInstance = new ExtService('Dotnettips');
    $scope.title = baseInstance.getMessage() + ' and ' + extInstance.getMessage();

});
در کنترلر بالا هر دو سرویس تزریق شده‌اند. خروجی سرویس دوم متن From Ext Service را نیز به همراه خواهد داشت. پس از اجرای برنامه خروجی زیر قابل مشاهده است:

‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۰۰
احمد نهازی احمد نهازی
مطالب
پیاده سازی عملیات CRUD در Kendo UI Treeview یک پروژه‌ی ASP.NET MVC
در این مقاله می‌خواهیم عملیات CRUD را بر روی Telerik kendo treeview  در یک پروژه‌ی ASP.NET MVC پیاده سازی کنیم. شکل کلی این پروژه به صورت زیر می‌باشد:


که اینجا دکمه‌ها از سمت راست به چپ، عملیات افزودن، عدم انتخاب، ویرایش و حذف را انجام می‌دهند. کدهای HTML این پنل را در ادامه مشاهده می‌کنید:

<div id="CrudPanel" class="row treeview-panel" >
      <div class="col-lg-7 pull-right">
           <input type="text" id="txtLocationTitle" class="form-control" />
      </div>
      <div class="col-lg-5 pull-left" style="text-align: left;">
           <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="افزودن" id="btnAddLocation" class="btn btn-sm btn-success">
                <i class="fa fa-plus"></i>
           </button>
           <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="عدم انتخاب" id="btnUnSelect" class="btn btn-sm btn-info">
                <i class="fa fa-square-o"></i>
           </button>
           <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="ویرایش" id="btnEditLocation" class="btn btn-sm btn-warning">
                <i class="fa fa-pencil"></i>
           </button>
           <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="حذف" id="btnDeleteLocation" class="btn btn-sm btn-danger">
                <i class="fa fa-times"></i>
           </button>
      </div>
</div>


و قطعه کد ذیل مربوط به پنل ویرایش است که در ابتدای کار کلاس hide به آن انتساب داده شده و پنهان می‌شود:

<div id="EditPanel" class="row edit hide treeview-panel">
     <div class="col-lg-7 pull-right">
          <input type="text" id="txtLocationEditTitle" class="form-control" />
     </div>
     <div class="col-lg-5 pull-left" style="text-align: left">
          <input type="button" value="ویرایش" id="btnEditPanelLocation" data-code="" data-parentId="" class="btn btn-sm btn-success" />
          <input type="button" value="انصراف" id="btnCancle" class="btn btn-sm btn-info" />
     </div>
</div>


در آخر این تکه کد نیز مربوط به KendoUI TreeView است:

 <div class="col-lg-6 k-rtl treeview-style">
                    @(Html.Kendo()
                          .TreeView()
                          .Name("treeview")
                          .DataTextField("Title")
                          .DragAndDrop(false)
                          .DataSource(dataSource => dataSource
                          .Model(model => model.Id("Id"))
                          .Read(read => read.Action(MVC.Admin.Location.ActionNames.GetAllAssetGroupTree, MVC.Admin.Location.Name)))
                    )
                </div>


یک نکته

- کلاس k-rtl مربوط به خود treeview می‌باشد و با این کلاس، درخت ما راست به چپ می‌شود.


در ادامه css‌های مربوط به کلاس‌های treeview-style ،hide و treeview-panel بررسی خواهند شد:

.treeview-style {
    min-height: 86px;
    max-height: 300px;
    overflow: scroll;
    overflow-x: hidden;
    position: relative;
}
.treeview-panel {
    background-color: #eee;
    padding: 25px 0 25px 0;
}
.hide {
    display: none;
}


تا اینجای مقاله، کدهای Html و Css موجود را بررسی کردیم. حالا سراغ قسمت اصلی خواهیم رفت. یعنی عملیات CRUD.


لازم به ذکر است در ابتدای قسمت script  باید این چند خط کد نوشته شود:

 var treeview = null;
    $(window).load(function () {
        treeview = $("#treeview").data("kendoTreeView");
    });

در اینجا بعد از بارگذاری کامل صفحه، درخت مورد نظر ما ساخته خواهد شد و می‌توان به متغیر treeview در تمام قسمت script دسترسی داشت.


پیاده سازی عملیات افزودن:  

 $(document).on('click', '#btnAddLocation', function () {
        var title = $('#txtLocationTitle').val();
        var selectedNodeId = null;
        var selectedNode = treeview.select();
        if (selectedNode.length == 0) {
            selectedNode = null;
        }
        else {
            selectedNodeId = treeview.dataItem(selectedNode).id;// گرفتن آی دی گره انتخاب شده
        }
        $.ajax({
            url: '@Url.Action(MVC.Admin.Location.CreateByAjax())',
            type: 'POST',
            data: { Title: title, ParentId: selectedNodeId },
            success: function (data) {
                debugger;
                showMessage(data.message, data.notificationType);
                if (data.result)
                    treeview.dataSource.read();
            },
            error: function () {
                showMessage('لطفا مجددا تلاش نمایید', 'warning');
            }
        });

    });

توضیحات: مقدار گره جدید را خوانده و در متغیر title قرار می‌دهیم. گره انتخاب شده را توسط این خط

var selectedNode = treeview.select();

می گیریم و سپس در ادامه بررسی خواهیم کرد تا اگر گره‌ای انتخاب نشده باشد، به کاربر پیغامی را نشان دهد؛ در غیر این صورت توسط ajax، مقادیر مورد نظر، به اکشن ما در LocationController ارسال می‌شوند:

 [HttpPost]
        public virtual ActionResult CreateByAjax(AddLocationViewModel locationViewModel)
        {
            if (ModelState.IsNotValid())
                return JsonResult(false, "عنوان نباید خالی و یا کمتر از دو کاراکتر باشد.", NotificationType.Error);
            var result = _locationService.Add(locationViewModel);//سرویس مورد نظر برای اضافه کردن به دیتابیس
            switch (result)
            {
                case AddStatus.AddSuccessful:
                    _uow.SaveChanges();
                    return JsonResult(true, Messages.SaveSuccessfull, NotificationType.Success);
                case AddStatus.Faild:
                    return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error);
                case AddStatus.Exists:
                    return JsonResult(false, Messages.DataExists, NotificationType.Warning);
                default:
                    return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error);
            }
        }


   public virtual JsonResult JsonResult(bool result, string message, string notificationType)
        {
            return Json(new { result = result, message = message, notificationType = notificationType }, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }

اکشن JsonResult  که مقادیر نتیجه، پیغام و نوع اطلاع رسانی را می‌گیرد و یک آبجکت از نوع json را به تابع success ای‌جکس، ارسال می‌کند. 


 public class AddLocationViewModel
    {
        [DisplayName("عنوان")]
        [Required(ErrorMessage ="لطفا عنوان گروه را وارد نمایید"),MinLength(2,ErrorMessage ="طول عنوان خیلی کوتاه می‌باشد ")]
        public string Title { get; set; }
        [DisplayName("گروه پدر")]
        public Guid? ParentId { get; set; }

    }

این کلاس viewModel ما می‌باشد.


  public enum AddStatus
    {
        AddSuccessful,
        Faild,
        Exists
    }

و این مورد هم کلاس AddStatus از نوع enum.


  public class Messages
    {
        #region  Fields

        public const string SaveSuccessfull = "اطلاعات با موفقیت ذخیره شد";
        public const string SaveFailed = "خطا در ثبت اطلاعات";
        public const string DeleteMessage = "کابر گرامی ، آیا از حذف کردن این رکورد مطمئن هستید ؟";
        public const string DeleteSuccessfull = "اطلاعات با موفقیت حذف شد";
        public const string DeleteFailed = "خطا در حذف اطلاعات ، لطفا مجددا تلاش نمایید";
        public const string DeleteHasInclude = "کاربر گرامی ، رکورد مورد نظر هم اکنون در بانک اطلاعاتی سیستم در حال استفاده توسط منابع دیگر می‌باشد";
        public const string NotFoundData = "اطلاعات یافت نشد";
        public const string NoAttachmentSelect = "تصویری انتخاب نشده است";
        public const string DataExists = "اطلاعات وارد شده در بانک اطلاعاتی موجود می‌باشد";
        public const string DeletedRowHasIncluded = "کاربر گرامی ، رکوردی که قصد حذف آن را دارید هم اکنون در بانک اطلاعاتی سیستم ، توسط سایر بخش‌ها در حال استفاده می‌باشد";
        
        #endregion
    }

و این موارد هم مقادیر ثابت فیلد‌های مورد استفاده‌ی ما در کلاس Message.


پیاده سازی عملیات حذف

به طور اختصار، عملیات حذف را توضیح می‌دهم تا به قسمت اصلی مقاله یعنی ویرایش بپردازیم:

$(document).on('click', '#btnDeleteLocation', function () {
        var selectedNode = treeview.select();
        var currentNode = treeview.dataItem(selectedNode);
        if (selectedNode.length == 0) {
            showMessage('گزینه ای انتخاب نشده است. لطفا یک گزینه انتخاب نمایید', 'warning');
        } else {
            var selectedNodeId = treeview.dataItem(selectedNode).id;
            if (currentNode.hasChildren) {
                var title = 'کاربر گرامی ، با حذف شدن این گره، تمام زیر شاخه‌های آن حذف می‌شود. آیا مطمئن هستید ؟ ';
                DeleteConfirm(selectedNodeId, '@Url.Action(MVC.Admin.Location.DeleteByAjax())', title);
            } else {
                $.ajax({
                    url: '@Url.Action(MVC.Admin.Location.DeleteByAjax())',
                    type: 'POST',
                    data: { id: selectedNodeId },
                    success: function (data) {
                        debugger;
                        showMessage(data.message, data.notificationType);
                        if (data.result)
                            treeview.remove(selectedNode);
                    },
                    error: function () {
                        showMessage('لطفا مجددا تلاش نمایید', 'warning');
                    }
                });
            }
        }
    });

این مورد نیز همانند عملیات افزودن عمل می‌کند. یعنی ابتدا چک می‌کند که آیا گره‌ای انتخاب شده است یا خیر؟ و اگر گره انتخابی ما دارای فرزند باشد، به کاربر پیغامی را نشان می‌دهد و می‌گوید «گره مورد نظر، دارای فرزند است. آیا مایل به حذف تمام فرزندان آن هستید؟» مانند تصویر زیر:



در نهایت چه گره انتخابی دارای فرزند باشد و چه نباشد، به یک مسیر مشترک ارسال می‌شوند:

  public virtual ActionResult DeleteByAjax(Guid id)
        {
            var result = _locationService.Delete(id);
            switch (result)
            {
                case DeleteStatus.Successfull:
                    _uow.SaveChanges();
                    return DeleteJsonResult(true, Messages.DeleteSuccessfull, NotificationType.Success);
                case DeleteStatus.NotFound:
                    return DeleteJsonResult(false, Messages.NotFoundData, NotificationType.Error);
                case DeleteStatus.Failed:
                    return DeleteJsonResult(false, Messages.DeleteFailed, NotificationType.Error);
                case DeleteStatus.ThisRowHasIncluded:
                    return DeleteJsonResult(false, Messages.DeletedRowHasIncluded, NotificationType.Warning);
                default:
                    return DeleteJsonResult(false, Messages.DeleteFailed, NotificationType.Error);
            }
        }


در سرویس مورد نظر ما یعنی Delete، اگه گره‌ای دارای فرزند باشد، تمام فرزندان آن را حذف می‌کند. حتی فرزندان فرزندان آن را:

  public DeleteStatus Delete(Guid id)
        {
            var model = GetAsModel(id);
            if (model == null) return DeleteStatus.NotFound;
            if (!CanDelete(model)) return DeleteStatus.ThisRowHasIncluded;
            _uow.MarkAsSoftDelete(model, _userManager.GetCurrentUserId());

            if (model.Children.Any())
                DeleteChildren(model);
            return DeleteStatus.Successfull;
        }


  private void DeleteChildren(Location model)
        {
            foreach (var item in model.Children)
            {
                _uow.MarkAsSoftDelete(item, _userManager.GetCurrentUserId());
                if (item.Children.Any())
                    DeleteChildren(item);
            }
        }


  public class Location:BaseEntity,ISoftDelete
    {
        public string Title { get; set; }
        public Location Parent { get; set; }
        public Guid? ParentId { get; set; }
        public bool IsDeleted { get; set; }

        public virtual ICollection<Location> Children { get; set; }
}

 و این هم مدل Location که سمت سرور از مدل استفاده می‌کنیم.


پیاده سازی عملیات ویرایش

حالا به قسمت اصلی مقاله رسیدیم. در اینجا قرار است گره‌ای را انتخاب نماییم و با زدن دکمه ویرایش و باز شدن پنل آن، آن را ویرایش کنیم. با زدن دکمه ویرایش، کدهای زیر اجرا می‌شوند:

    // Open Edit Panel
    $(document).on('click', '#btnEditLocation', function () {
        debugger;
        var selectedNode = treeview.select();
        var currentNode = treeview.dataItem(selectedNode);// با استفاده از این خط، گره انتخاب شده جاری را می‌گیریم.


        if (selectedNode.length == 0) {
//این شرط به ما می‌گوید اگر گره ای انتخاب نشده بود پیغامی به کاربر نمایش بده
            showMessage('گزینه ای انتخاب نشده است. لطفا یک گزینه انتخاب نمایید', 'warning');
        } else {
            var selectedNodeCode = treeview.dataItem(selectedNode).Code;
            var selectedNodeTitle = treeview.dataItem(selectedNode).Title;
            var selectedNodeParentId = treeview.dataItem(selectedNode).ParentId;
// آی دی یا کد، عنوان و آی دی پدر گره انتخاب شده را با استفاده از این سه خط در اختیار می‌گیریم
            $('#CrudPanel').toggleClass('hide'); //المنت کرادپنل که در حال حاضر کاربر آن را می‌بیند، با این خط کد، پنهان می‌شود
            $('#EditPanel').toggleClass('hide'); //المنت ادیت پنل که در حال حاضر از دید کاربر پنهان است، قابل نمایش می‌شود

            $("#txtLocationEditTitle").val(selectedNodeTitle);
//عنوان گره ای که می‌خواهیم آن را ویرایش کنیم در تکست باکس مورد نظر قرار می‌گیرد
            $("#txtLocationEditTitle").focusTextToEnd();
// با استفاده از این پلاگین، کرسر ماوس در انتهای مقدار دیفالت تکست باکس قرار می‌گیرد
            $("#btnEditPanelLocation").attr('data-code', selectedNodeCode);
            $("#btnEditPanelLocation").attr('data-parentId', selectedNodeParentId == null ? '' : selectedNodeParentId);
//مقادیر پرنت آی دی و کد را در دیتا اتریبیوت‌های موجود در المنت خودمان قرار می‌دهیم
            // Disable clicking in treeview
            $("#treeview").children().bind('click', function () { return false; });
        }
    });

  (function ($) {
        $.fn.focusTextToEnd = function () {
            this.focus();
            var $thisVal = this.val();
            this.val('').val($thisVal);
            return this;
        }
    }(jQuery));

کد زیر باعث می‌شود تا زمانیکه پنل ویرایش باز است، کاربر نتواند هیچ کلیکی را در عناصر داخل درخت ما، داشته باشد.

            $("#treeview").children().bind('click', function () { return false; });


و در نهایت با زدن دکمه ویرایش، پنل ویرایش ما به صورت زیر باز می‌شود:


همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، با انتخاب ساختمان مرکزی و زدن دکمه ویرایش، پنل CRUD ما پنهان و پنل ویرایش ظاهر می‌گردد. همچنین عنوان گره انتخابی به عنوان پیش فرض تکست باکس ما تنظیم می‌شود و کاربر نمی‌تواند گره دیگری را انتخاب کند؛ به شرط آنکه این پنل ویرایش بسته شود.

با تغییر عنوان تکست باکس و زدن دکمه‌ی ویرایش، رویداد زیر رخ می‌دهد:

  // Edit tree node
    $(document).on('click', '#btnEditPanelLocation', function () {
        debugger;
        var code = $("#btnEditPanelLocation").attr('data-code');
        var parentId = $("#btnEditPanelLocation").attr('data-parentId');
        var title = $("#txtLocationEditTitle").val().trim();
        $.ajax({
            url: '@Url.Action(MVC.Admin.Location.EditByAjax())',
            type: 'POST',
            data: { Code: code, Title: title, ParentId: parentId.length === 0 ? null : parentId },
            success: function (data) {
                debugger;
                showMessage(data.message, data.notificationType);
                if (data.result) {
                    treeview.dataSource.read();
                    CloseEditPanel();
                }
            },
            error: function () {
                showMessage('لطفا مجددا تلاش نمایید', 'warning');
            }
        });
    });


  [HttpPost]
        public virtual ActionResult EditByAjax(EditLocationViewModel editLocationViewModel)
        {

            if (ModelState.IsNotValid())
                return JsonResult(false,"عنوان نباید خالی و یا کمتر از دو کاراکتر باشد.", NotificationType.Error);
            var result = _locationService.Edit(editLocationViewModel);
            switch (result)
            {
                case EditStatus.Successful:
                    _uow.SaveChanges();
                    return JsonResult(true, Messages.SaveSuccessfull, NotificationType.Success);
                case EditStatus.NotFound:
                    return JsonResult(false, Messages.NotFoundData, NotificationType.Error);
                case EditStatus.Faild:
                    return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error);
                case EditStatus.Exists:
                    return JsonResult(false, Messages.DataExists, NotificationType.Warning);
                default:
                    return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error);
            }
        }


تابع CloseEditPanel  بعد از اتمام ویرایش هر گره و یا با زدن دکمه انصراف در شکل بالا، فراخوانی می‌شود که کد آن به شکل زیر است: 

  function CloseEditPanel() {
        $('#CrudPanel').toggleClass('hide');
//پنل کراد ما که در حال حاضر از دید کاربر پنهان است با این خط ظاهر می‌گردد
        $('#EditPanel').toggleClass('hide');
//پنل ویرایش ما که در حال حاضر کاربر آن را می‌بیند، پنهان می‌شود از دید کاربر
        $("#txtLocationEditTitle").val('');
//مقدار تکست باکس خالی می‌شود
        $("#btnEditPanelLocation").attr('data-code', '');
        $("#btnEditPanelLocation").attr('data-parentId', '');
//دیتا اتریبیوت‌های ما که مقادیر کد و آی دی والد در آن قرار گرفته نیز خالی می‌شود
        // Enable clicking in treeview
        $("#treeview").children().unbind('click').bind('click', function () { return true; });
//اگر یادتان باشد با یک خط کد به کاربر اجازه ندادیم که با باز شدن پنل ویرایش، گره دیگری را انتخاب نمایی. حالا این خط کد عکس کد قبلیست و به کاربر اجازه می‌دهد در المنت مورد نظر کلیک کند
    }


   // Cancle edit Node tree
    $(document).on('click', '#btnCancle', function () {
        CloseEditPanel();
    });
  $(document).on('click', '#btnUnSelect', function () {
//رویداد عدم انتخاب
        treeview.select(null);
    });
‫۷ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۲۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
فرمت کردن اطلاعات نمایش داده شده به کمک jqGrid در ASP.NET MVC
پیشنیاز این بحث مطالعه‌ی مطلب «صفحه بندی و مرتب سازی خودکار اطلاعات به کمک jqGrid در ASP.NET MVC» است و در اینجا جهت کوتاه شدن بحث، صرفا به تغییرات مورد نیاز جهت اعمال بر روی مثال اول اکتفاء خواهد شد.

صورت مساله

می‌خواهیم اطلاعات نمایش داده شده در گرید را به نحوی فرمت کنیم که
الف) اگر id ردیف مساوی 5 بود، رنگ و پس زمینه‌ی آن تغییر کند.
ب) نام محصول، به جزئیات آن لینک شود و این اطلاعات توسط یک jQuery UI Dialog نمایش داده شود.
ج) عدد قیمت با سه رقم جدا کننده همراه باشد.




تکمیل مدل برنامه

مدل قسمت اول صرفا یک محصول بود. مدل قسمت جاری، اطلاعات تولید/تامین کننده آن‌را توسط کلاس Supplier نیز به همراه دارد:
namespace jqGrid02.Models
{
    public class Product
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        public decimal Price { set; get; }
        public Supplier Supplier { set; get; }
    }

    public class Supplier
    {
public int Id { set; get; }
        public string CompanyName { set; get; }
        public string Address { set; get; }
        public string PostalCode { set; get; }
        public string City { set; get; }
        public string Country { set; get; }
        public string Phone { set; get; }
        public string HomePage { set; get; }
    }
}

کدهای سمت سرور

کدهای سمت سرور مانند متد GetProducts به همراه صفحه بندی و مرتب سازی پویای آن دقیقا مانند قسمت قبل است.
در اینجا فقط یک اکشن متد جدید جهت بازگشت اطلاعات تولید کننده‌ای مشخص با فرمت JSON، اضافه شده‌است:
        public ActionResult GetGetSupplierData(int id)
        {
            var list = ProductDataSource.LatestProducts;
            var product = list.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
            if (product == null)
                return Json(null, JsonRequestBehavior.AllowGet);

            return Json(new
                          {
                              product.Supplier.CompanyName,
                              product.Supplier.Address,
                              product.Supplier.PostalCode,
                              product.Supplier.City,
                              product.Supplier.Country,
                              product.Supplier.Phone,
                              product.Supplier.HomePage
                          }, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }

کدهای سمت کلاینت

صفحه دیالوگی که قرار است اطلاعات تولید کننده را نمایش دهد، یک چنین ساختاری دارد:
<div dir="rtl" id="supplierDialog">
    <span id="CompanyName"></span><br /><br />
    <span id="Address"></span><br />
    <span id="PostalCode"></span>, <span id="City"></span><br />
    <span id="Country"></span><br /><br />
    <span id="Phone"></span><br />
    <span id="HomePage"></span>
</div>
و تغییرات گرید برنامه به شرح زیر است:
    <script type="text/javascript">
        function showSupplierDialog(linkElement, supplierId) {
            //request json data
            $.getJSON('@Url.Action("GetGetSupplierData","Home")', { id: supplierId }, function (data) {
                //set values in dialog
                for (var property in data) {
                    if (data.hasOwnProperty(property)) {
                        $('#' + property).text(data[property]);
                    }
                }
                
                //get link position
                var linkPosition = $(linkElement).offset();
                $('#supplierDialog').dialog('option', 'position', [linkPosition.left, linkPosition.top]);
                //open dialog
                $('#supplierDialog').dialog('open');
            });
        }

        $(document).ready(function () {

            $('#supplierDialog').dialog({
                 autoOpen: false, bgiframe: true, resizable: false, title: 'تولید کننده'
            });

            $('#list').jqGrid({
                // .... مانند قبل
                colNames: ['شماره', 'نام محصول', 'قیمت'],
                //columns model
                colModel: [
                    {
                        name: 'Id', index: 'Id', align: 'right', width: 20,
                        formatter: function (cellvalue, options, rowObject) {
                            var cellValueInt = parseInt(cellvalue);
                            if (cellValueInt == 5) {
                                return "<span style='background: brown; color: yellow'>" + cellvalue + "</span>";
                            }
                            return cellvalue;
                        }
                    },
                    {
                        name: 'Name', index: 'Name', align: 'right', width: 300,
                        formatter: function (cellvalue, options, rowObject) {
                            return "<a href='#' onclick='showSupplierDialog(this, " + rowObject[0] + ");'>" + cellvalue + "</a>";
                        }
                    },
                    {
                        name: 'Price', index: 'Price', align: 'center', width: 50,
                        formatter: 'currency',
                        formatoptions:
                        {
                            decimalSeparator: '.', thousandsSeparator: ',', decimalPlaces: 2, prefix: '$'
                        }
                    }
                ],
                // .... مانند قبل
            });
        });
    </script>
- همانطور که ملاحظه می‌کنید، توسط خاصیت formatter می‌توان عناصر در حال نمایش را فرمت کرد و بر روی نحوه‌ی نمایش نهایی آن‌ها تاثیرگذار بود.
در حالت ستون Id، از یک formatter سفارشی استفاده شده‌است. در اینجا این فرمت کننده به صورت یک callback عمل کرده و پیش از رندر نهایی اطلاعات، مقدار سلول جاری را توسط cellvalue در اختیار ما قرار می‌دهد. در این بین هر نوع فرمتی را که نیاز است می‌توان اعمال کرد و سپس یک رشته را بازگشت می‌دهیم. این رشته در سلول جاری درج خواهد شد.
- اگر مانند ستون Name، نیاز به مقادیر سایر سلول‌ها نیز وجود داشت، می‌توان از آرایه‌ی rowObject استفاده کرد. برای مثال در این حالت، یک لینک که کلیک بر روی آن سبب فراخوانی تابع showSupplierDialog می‌شود، در سلول‌های ستون Name درج خواهند شد. اولین rowObject که در اینجا مورد استفاده است، به ستون اول یا همان Id محصول اشاره می‌کند.
- در ستون Price از یک سری formatter از پیش تعریف شده استفاده شده‌است. نمونه‌ای از آن را در قسمت اول در ستون نمایش وضعیت موجود بودن محصول با تنظیم formatter: checkbox مشاهده کرده‌اید. در اینجا از یک formatter توکار دیگر به نام currency برای کار با مقادیر پولی استفاده شده‌است به همراه تنظیمات خاص آن.
- متد showSupplierDialog طوری تنظیم شده‌است که پس از دریافت Id یک محصول، آن‌را به سرور ارسال کرده و مشخصات تولید کننده‌ی آن‌را با فرمت JSON دریافت می‌کند. سپس در حلقه‌ای که مشاهده می‌کنید، خواص شیء جاوا اسکریپتی دریافتی استخراج و به spanهای supplierDialog انتساب داده می‌شوند. جهت سهولت کار، Id این spanها دقیقا مساوی Id خواص شیء دریافتی از سرور، درنظر گرفته شده‌اند.
- در مورد راست به چپ نمایش داده شدن عنوان دیالوگ، تغییرات CSS ایی لازم است که در قسمت اول بیان شدند.


برای مطالعه بیشتر
لیست کامل فرمت کننده‌های توکار
فرمت کننده‌های سفارشی


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید
jqGrid02.zip
 
‫۱۰ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۲:۳۵
محمدرضا نجفی پور محمدرضا نجفی پور
مطالب
آپلود فایل‌های Excel در ASP.NET MVC توسط ExcelDataReader

در برنامه‌های تحت وب، در بعضی موارد نیاز داریم تا برای کاربر، امکان ثبت داده‌هایش را با آپلود فایل‌های Excel فراهم کنیم. برای مثال در مطلب خواندن اطلاعات از فایل اکسل با استفاده از LinqToExcel ، امکان خواندن از Excel توضیح داده شده، اما نقطه ضعف این روش‌ها، وابستگی به Providerهای مایکروسافت است که در صورت عدم نصب آن ها:

Microsoft.Jet.OLEDB.4.0 provider --> Excel 97-2003 format (.xls)
Microsoft.ACE.OLEDB.12.0 provider --> Excel 2007+ format (.xlsx)
با خطاهای زیر روبرو می‌شویم:
The ‘Microsoft.Jet.OLEDB.4.0’ provider is not registered on the local machine
The ‘Microsoft.ACE.OLEDB.12.0’ provider is not registered on the local machine

البته راه حل، نصب  Office 2007 Data Connectivity Components یا Office 2010 Database Engine بر روی سرور می‌باشد. اما اگر هاست اشتراکی بوده و اجازه نصب نداشته باشیم؟

در این مقاله به بررسی کتابخانه ExcelDataReader می‌پردازیم که امکان خواندن فایل‌های اکسل را بدون نیاز به نصب هرگونه پیش نیازی بر روی سرور، برای ما فراهم می‌کند.

برای این کار:

1-  ابتدا یک پروژه خالی Asp.Net MVC  را ایجاد می‌کنیم.
2-  با استفاده از دستورات زیر در Package Manager Console بسته‌های ExcelDataReader و ExcelDataReader.DataSet را نصب می‌کنیم:

PM> Install-Package ExcelDataReader
PM> Install-Package ExcelDataReader.DataSet
توجه: دو روش برای خواندن از فایل‌های اکسل در این کتابخانه وجود دارد که نصب بسته دوم مربوط به روش دوم آن است.


3-  سپس کنترلر مورد نظر (در اینجا HomeController) را ایجاد نموده و اکشن Upload را بصورت زیر در آن قرار می‌دهیم:

public ActionResult Upload()
{
      return View();
}

4- برای آپلود فایل، اکشن دیگری را با نام Upload نیاز داریم که آن را بصورت زیر ایجاد می‌کنیم:

توجه: در قطعه کد زیر سعی شده از حداقل کانفیگ کتابخانه استفاده شود. کانفیگ بیشتر 

[HttpPost]
[ValidateAntiForgeryToken]
public ActionResult Upload(HttpPostedFileBase upload)
{  
           // اعتبار سنجی فایل آپلود شده
            if (upload != null && upload.ContentLength > 0 && (upload.FileName.EndsWith(".xls") || upload.FileName.EndsWith(".xlsx")))
            {
                // با خواندن فایل به صورت باینری، این کتابخانه نیازی به نصب پیش نیازهای آفیس ندارد
                Stream stream = upload.InputStream;

                //  نیازی به نگرانی در مورد پسوند فایل نیست
                // کتابخانه به صورت خودکار کلاس مورد نظر برای پسوند مربوطه را استفاده می‌کند
                // ExcelDataReader.ExcelBinaryReader یا ExcelDataReader.ExcelOpenXmlReader
                IExcelDataReader reader = ExcelReaderFactory.CreateReader(stream);

                // روش ذکر شده در قسمت دوم برای خواندن کل اطلاعات بصورت یکجا
                DataSet result = reader.AsDataSet(new ExcelDataSetConfiguration()
               {
                    ConfigureDataTable = (tableReader) => new ExcelDataTableConfiguration()
                    {
                        // true: ردیف اول از فایل را به عنوان هدر در نظر می‌گیرد
                        // مقدار پیش فرض: false
                        UseHeaderRow = true
                    }
                });

                reader.Close();
                return View(result.Tables[0]);
            }
      ModelState.AddModelError("File", "Please upload Excel file ...");
      return View();
 } 

  روش دیگر خواندن اطلاعات:
do {
        while (reader.Read()) {
       // reader.GetDouble(0);
        }
    } while (reader.NextResult());


5-  خب حالا از یک View (با نام Upload) هم برای ارسال فایل و همچنین نمایش محتویات آپلود شده بصورت زیر استفاده می‌کنیم:
@model System.Data.DataTable
@using System.Data;

<h2>Upload File</h2>

@using (Html.BeginForm("Upload", "Home", null, FormMethod.Post, new { enctype = "multipart/form-data" }))
{
    @Html.AntiForgeryToken()
    @Html.ValidationSummary()

    <div>
        <input type="file" id="dataFile" name="upload" />
    </div>

    <div>
        <input type="submit" value="Upload" />
    </div>

    if (Model != null)
    {
        <table>
            <thead>
                <tr>
                    @foreach (DataColumn col in Model.Columns)
                    {
                        <th>@col.ColumnName</th>
                    }
                </tr>
            </thead>
            <tbody>
                @foreach (DataRow row in Model.Rows)
                {
                    <tr>
                        @foreach (DataColumn col in Model.Columns)
                        {
                            <td>@row[col.ColumnName]</td>
                        }
                    </tr>
                }
            </tbody>
        </table>
    }
}
توجه داشته باشید که این مثال آموزشی است و در پروژه واقعی، قطعا روش‌های بهتری برای پردازش، پیمایش و نمایش محتوا وجود دارد.


6-  حالا پروژه را اجرا می‌کنیم تا خروجی را مشاهده کنیم.

ابتدا فایل مورد نظر را انتخاب و آپلود می‌کنیم:


انتخا فایل اکسل

و خروجی به صورت زیر خواهد بود:

خروجی

کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: UploadExcelFiles.rar

منابع: ^ و ^

‫۶ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۳ آذر ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۱۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
بررسی تغییرات Blazor 8x - قسمت هفتم - امکان تعریف جزیره‌های تعاملی Blazor WASM
در قسمت‌های قبل، نحوه‌ی تعریف جزیره‌های تعاملی Blazor Server را به همراه نکات مرتبط با آن‌ها بررسی کردیم. برای مثال مشاهده کردیم که چون Blazor Server و SSR هر دو بر روی سرور اجرا می‌شوند، از لحاظ دسترسی به اطلاعات و کار با سرویس‌ها، هماهنگی کاملی دارند و می‌توان کدهای یکسان و یکدستی را در اینجا بکار گرفت. در Blazor 8x، امکان تعریف جزیره‌های تعاملی Blazor WASM نیز وجود دارد که به همراه تعدادی نکته‌ی ویژه، در مورد نحوه‌ی مدیریت سرویس‌های مورد استفاده‌ی در این کامپوننت‌ها است.


معرفی برنامه‌ی Blazor WASM این مطلب

در این مطلب قصد داریم دقیقا قسمت جزیره‌ی تعاملی Blazor Server همان برنامه‌ی مطلب قبل را توسط یک جزیره‌ی تعاملی Blazor WASM بازنویسی کنیم و با نکات و تفاوت‌های ویژه‌ی آن آشنا شویم. یعنی زمانیکه صفحه‌ی SSR نمایش جزئیات یک محصول ظاهر می‌شود، نحوه‌ی رندر و پردازش کامپوننت نمایش محصولات مرتبط و مشابه، اینبار یک جزیره‌ی تعاملی Blazor WASM باشد. بنابراین قسمت عمده‌ای از کدهای این دو قسمت یکی است؛ فقط نحوه‌ی دسترسی به سرویس‌ها و محل قرارگیری تعدادی از فایل‌ها، متفاوت خواهد بود.


ایجاد یک پروژه‌ی جدید Blazor WASM تعاملی در دات نت 8

بنابراین در ادامه، در ابتدای کار نیاز است یک پوشه‌ی جدید را برای این پروژه، ایجاد کرده و بجای انتخاب interactivity از نوع Server:
dotnet new blazor --interactivity Server
اینبار برای اجرای در مرورگر توسط فناوری وب‌اسمبلی، نوع WebAssembly را انتخاب کنیم:
dotnet new blazor --interactivity WebAssembly
در این حالت، Solution ای که ایجاد می‌شود، به همراه دو پروژه‌‌است (برخلاف پروژه‌های Blazor Server تعاملی که فقط شامل یک پروژه‌ی سمت سرور هستند):
الف) یک پروژه‌ی سمت سرور (برای تامین backend و API و سرویس‌های مرتبط)
ب) یک پروژه‌ی سمت کلاینت (برای اجرای مستقیم درون مرورگر کاربر؛ بدون داشتن وابستگی مستقیمی به اجزای برنامه‌ی سمت سرور)

این ساختار، خیلی شبیه به ساختار پروژه‌های نگارش قبلی Blazor از نوع Hosted Blazor WASM است که در آن، یک پروژه‌ی ASP.NET Core هاست کننده‌ی پروژه‌ی Blazor WASM وجود دارد و یکی از کارهای اصلی آن، فراهم ساختن Web API مورد استفاده‌ی در پروژه‌ی WASM است.

در حالتیکه نوع تعاملی بودن پروژه را Server انتخاب کنیم (مانند مثال قسمت پنجم)، فایل Program.cs آن به همراه دو تعریف مهم زیر است که امکان تعریف کامپوننت‌های تعاملی سمت سرور را میسر می‌کنند:
// ...

builder.Services.AddRazorComponents()
       .AddInteractiveServerComponents();

// ...

app.MapRazorComponents<App>()
   .AddInteractiveServerRenderMode();
مهم‌ترین قسمت‌های آن، متدهای AddInteractiveServerComponents و AddInteractiveServerRenderMode هستند که server-side rendering را به همراه امکان داشتن کامپوننت‌های تعاملی، ممکن می‌کنند.

این تعاریف در فایل Program.cs (پروژه‌ی سمت سرور) قالب جدید Blazor WASM به صورت زیر تغییر می‌کنند تا امکان تعریف کامپوننت‌های تعاملی سمت کلاینت از نوع وب‌اسمبلی، میسر شود:
// ...

builder.Services.AddRazorComponents()
    .AddInteractiveWebAssemblyComponents();

// ...

app.MapRazorComponents<App>()
    .AddInteractiveWebAssemblyRenderMode()
    .AddAdditionalAssemblies(typeof(Counter).Assembly);

نیاز به تغییر معماری برنامه جهت کار با جزایر Blazor WASM

همانطور که در قسمت پنجم مشاهده کردیم، تبدیل کردن یک کامپوننت Blazor، به کامپوننتی تعاملی برای اجرای در سمت سرور، بسیار ساده‌است؛ فقط کافی است rendermode@ آن‌را به InteractiveServer تغییر دهیم تا ... کار کند. اما تبدیل همان کامپوننت نمایش محصولات مرتبط، به یک جزیره‌ی وب‌اسمبلی، نیاز به تغییرات قابل ملاحظه‌ای را دارد؛ از این لحاظ که اینبار این قسمت قرار است بر روی مرورگر کاربر اجرا شود و نه بر روی سرور. در این حالت دیگر کامپوننت ما دسترسی مستقیمی را به سرویس‌های سمت سرور ندارد و برای رسیدن به این مقصود باید از یک Web API در سمت سرور کمک بگیرد و برای کار کردن با آن API در سمت کلاینت، از سرویس HttpClient استفاده کند. به همین جهت، پیاده سازی معماری این روش، نیاز به کار بیشتری را دارد:


همانطور که ملاحظه می‌کنید، برای فعالسازی یک جزیره‌ی تعاملی وب‌اسمبلی، نمی‌توان کامپوننت RelatedProducts آن‌را مستقیما در پروژه‌ی سمت سرور قرار داد و باید آن‌را به پروژه‌ی سمت کلاینت منتقل کرد. در ادامه پیاده سازی کامل این پروژه را با توجه به این تغییرات بررسی می‌کنیم.


مدل برنامه: رکوردی برای ذخیره سازی اطلاعات یک محصول

از این جهت که مدل برنامه (که در قسمت پنجم معرفی شد) در دو پروژه‌ی Client و سرور قابل استفاده‌است، به همین جهت مرسوم است یک پروژه‌ی سوم Shared را نیز به جمع دو پروژه‌ی جاری solution اضافه کرد و فایل این مدل را در آن قرار داد. بنابراین این فایل را از پوشه‌ی Models پروژه‌ی سرور به پوشه‌ی Models پروژه‌ی جدید BlazorDemoApp.Shared در مسیر جدید BlazorDemoApp.Shared\Models\Product.cs منتقل می‌کنیم. مابقی کدهای آن با قسمت پنجم تفاوتی ندارد.
سپس به فایل csproj. پروژه‌ی کلاینت مراجعه کرده و ارجاعی را به پروژه‌ی جدید BlazorDemoApp.Shared اضافه می‌کنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.BlazorWebAssembly">

  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>net8.0</TargetFramework>
  </PropertyGroup>

  <ItemGroup>
    <ProjectReference Include="..\BlazorDemoApp.Shared\BlazorDemoApp.Shared.csproj" />
  </ItemGroup>

</Project>
نیازی نیست تا اینکار را برای پروژه‌ی سرور نیز تکرار کنیم؛ از این جهت که ارجاعی به پروژه‌ی کلاینت، در پروژه‌ی سرور وجود دارد که سبب دسترسی به این پروژه‌ی Shared هم می‌شود.


سرویس برنامه: سرویسی برای بازگشت لیست محصولات

چون Blazor Server و صفحات SSR آن هر دو بر روی سرور اجرا می‌شوند، از لحاظ دسترسی به اطلاعات و کار با سرویس‌ها، هماهنگی کاملی وجود داشته و می‌توان کدهای یکسان و یکدستی را در اینجا بکار گرفت. یعنی هنوز هم همان مسیر قبلی سرویس Services\ProductStore.cs در این پروژه‌ی سمت سرور نیز برقرار است و نیازی به تغییر مسیر آن نیست. البته بدیهی است چون این پروژه جدید است، باید این سرویس را در فایل Program.cs برنامه‌ی سمت سرور به صورت زیر معرفی کرد تا در فایل razor برنامه‌ی آن قابل دسترسی شود:
builder.Services.AddScoped<IProductStore, ProductStore>();


تکمیل فایل Imports.razor_ پروژه‌ی سمت سرور

جهت سهولت کار با برنامه، یک سری مسیر و using را نیاز است به فایل Imports.razor_ پروژه‌ی سمت سرور اضافه کرد:
@using static Microsoft.AspNetCore.Components.Web.RenderMode
// ...
@using BlazorDemoApp.Client.Components.Store
@using BlazorDemoApp.Client.Components
سطر اول سبب می‌شود تا بتوان به سادگی به اعضای کلاس استاتیک RenderMode، در برنامه‌ی سمت سرور دسترسی یافت. دو using جدید دیگر سبب سهولت دسترسی به کامپوننت‌های قرارگرفته‌ی در این مسیرها در صفحات SSR برنامه‌ی سمت سرور می‌شوند.


تکمیل صفحه‌ی نمایش لیست محصولات

کدها و مسیر کامپوننت ProductsList.razor، با قسمت پنجم دقیقا یکی است. این صفحه، یک صفحه‌ی SSR بوده و در همان سمت سرور اجرا می‌شود و دسترسی آن به سرویس‌های سمت سرور نیز ساده بوده و همانند قبل است.


تکمیل صفحه‌ی نمایش جزئیات یک محصول

کدها و مسیر کامپوننت ProductDetails.razor، با قسمت پنجم دقیقا یکی است. این صفحه، یک صفحه‌ی SSR بوده و در همان سمت سرور اجرا می‌شود و دسترسی آن به سرویس‌های سمت سرور نیز ساده بوده و همانند قبل است ... البته بجز یک تغییر کوچک:
<RelatedProducts ProductId="ProductId" @rendermode="@InteractiveWebAssembly"/>
در اینجا حالت رندر این کامپوننت، به InteractiveWebAssembly تغییر می‌کند. یعنی اینبار قرار است تبدیل به یک جزیره‌ی وب‌اسمبلی شود و نه یک جزیره‌ی Blazor Server که آن‌را در قسمت پنجم بررسی کردیم.


تکمیل کامپوننت نمایش لیست محصولات مشابه و مرتبط

پس از این توضیحات، به اصل موضوع این قسمت رسیدیم! کامپوننت سمت سرور RelatedProducts.razor قسمت پنجم ، از آنجا cut شده و به مسیر جدید BlazorDemoApp.Client\Components\Store\RelatedProducts.razor منتقل می‌شود. یعنی کاملا به پروژه‌ی وب‌اسمبلی منتقل می‌شود. بنابراین کدهای آن دیگر دسترسی مستقیمی به سرویس دریافت اطلاعات محصولات ندارند و برای اینکار نیاز است در سمت سرور، یک Web API Controller را تدارک ببینیم:
using BlazorDemoApp.Services;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;

namespace BlazorDemoApp.Controllers;

[ApiController]
[Route("/api/[controller]")]
public class ProductsController : ControllerBase
{
    private readonly IProductStore _store;

    public ProductsController(IProductStore store) => _store = store;

    [HttpGet("[action]")]
    public IActionResult Related([FromQuery] int productId) => Ok(_store.GetRelatedProducts(productId));
}
این کلاس در مسیر Controllers\ProductsController.cs پروژه‌ی سمت سرور قرار می‌گیرد و کار آن، بازگشت اطلاعات محصولات مشابه یک محصول مشخص است.
برای اینکه مسیریابی این کنترلر کار کند، باید به فایل Program.cs برنامه، مراجعه و سطرهای زیر را اضافه کرد:
builder.Services.AddControllers();
// ...
app.MapControllers();

یک نکته: همانطور که مشاهده می‌کنید، در Blazor 8x، امکان استفاده از دو نوع مسیریابی یکپارچه، در یک پروژه وجود دارد؛ یعنی Blazor routing  و  ASP.NET Core endpoint routing. بنابراین در این پروژه‌ی سمت سرور، هم می‌توان صفحات SSR و یا Blazor Server ای داشت که مسیریابی آن‌ها با page@ مشخص می‌شوند و همزمان کنترلرهای Web API ای را داشت که بر اساس سیستم مسیریابی ASP.NET Core کار می‌کنند.

بر این اساس در پروژه‌ی سمت کلاینت، کامپوننت RelatedProducts.razor باید با استفاده از سرویس HttpClient، اطلاعات درخواستی را از Web API فوق دریافت و همانند قبل نمایش دهد که تغییرات آن به صورت زیر است:

@using BlazorDemoApp.Shared.Models
@inject HttpClient Http

<button class="btn btn-outline-secondary" @onclick="LoadRelatedProducts">Related products</button>

@if (_loadRelatedProducts)
{
    @if (_relatedProducts == null)
    {
        <p>Loading...</p>
    }
    else
    {
        <div class="mt-3">
            @foreach (var item in _relatedProducts)
            {
                <a href="/ProductDetails/@item.Id">
                    <div class="col-sm">
                        <h5 class="mt-0">@item.Title (@item.Price.ToString("C"))</h5>
                    </div>
                </a>
            }
        </div>
    }
}

@code{

    private IList<Product>? _relatedProducts;
    private bool _loadRelatedProducts;

    [Parameter]
    public int ProductId { get; set; }

    private async Task LoadRelatedProducts()
    {
        _loadRelatedProducts = true;
        var uri = $"/api/products/related?productId={ProductId}";
        _relatedProducts = await Http.GetFromJsonAsync<IList<Product>>(uri);
    }

}
و ... همین! اکنون برنامه قابل اجرا است و به محض نمایش صفحه‌ی جزئیات یک محصول انتخابی، کامپوننت RelatedProducts، در حالت وب‌اسمبلی جزیره‌ای اجرا شده و لیست این محصولات مرتبط را نمایش می‌دهد.
در ادامه یکبار برنامه را اجرا می‌کنیم و ... بلافاصله پس از انتخاب صفحه‌ی نمایش جزئیات یک محصول، با خطای زیر مواجه خواهیم شد!
System.InvalidOperationException: Cannot provide a value for property 'Http' on type 'RelatedProducts'.
There is no registered service of type 'System.Net.Http.HttpClient'.


اهمیت درنظر داشتن pre-rendering در حالت جزیره‌های وب‌اسمبلی

استثنائی را که مشاهده می‌کنید، به علت pre-rendering سمت سرور این کامپوننت، رخ‌داده‌است.
زمانیکه کامپوننتی را به این نحو رندر می‌کنیم:
<RelatedProducts ProductId="ProductId" @rendermode="@InteractiveWebAssembly"/>
به صورت پیش‌فرض در آن pre-rendering نیز فعال است؛ یعنی این کامپوننت دوبار رندر می‌شود:
الف) یکبار در سمت سرور تا HTML حداقل قالب آن، به همراه سایر قسمت‌های صفحه‌ی SSR جاری به سمت مرورگر کاربر ارسال شود.
ب) یکبار هم در سمت کلاینت، زمانیکه Blazor WASM بارگذاری شده و فعال می‌شود.

استثنائی را که مشاهده می‌کنیم، مربوط به حالت الف است. یعنی زمانیکه برنامه‌ی ASP.NET Core هاست برنامه، سعی می‌کند کامپوننت RelatedProducts را در سمت سرور رندر کند، اما ... ما سرویس HttpClient را در آن ثبت و فعالسازی نکرده‌ایم. به همین جهت است که عنوان می‌کند این سرویس را پیدا نکرده‌است. برای رفع این مشکل، چندین راه‌حل وجود دارند که در ادامه آن‌ها را بررسی می‌کنیم.


راه‌حل اول: ثبت سرویس HttpClient در سمت سرور

یک راه‌حل مواجه شدن با مشکل فوق، ثبت سرویس HttpClient در فایل Program.cs برنامه‌ی سمت سرور به صورت زیر است:
builder.Services.AddScoped(sp => new HttpClient 
{ 
    BaseAddress = new Uri("http://localhost/") 
});
پس از این تعریف، کامپوننت RelatedProducts، در حالت prerendering ابتدایی سمت سرور هم کار می‌کند و برنامه با استثنائی مواجه نخواهد شد.


راه‌حل دوم: استفاده از polymorphism یا چندریختی

برای اینکار اینترفیسی را طراحی می‌کنیم که قرارداد نحوه‌ی تامین اطلاعات مورد نیاز کامپوننت RelatedProducts را ارائه می‌کند. سپس یک پیاده سازی سمت سرور را از آن خواهیم داشت که مستقیما به بانک اطلاعاتی رجوع می‌کند و همچنین یک پیاده سازی سمت کلاینت را که از HttpClient جهت کار با Web API استفاده خواهد کرد.
از آنجائیکه این قرارداد نیاز است توسط هر دو پروژه‌ی سمت سرور و سمت کلاینت استفاده شود، باید آن‌را در پروژه‌ی Shared قرار داد تا بتوان ارجاعاتی از آن‌را به هر دو پروژه اضافه کرد؛ برای مثال در فایل BlazorDemoApp.Shared\Data\IProductStore.cs به صورت زیر:
using BlazorDemoApp.Shared.Models;

namespace BlazorDemoApp.Shared.Data;

public interface IProductStore
{
    IList<Product> GetAllProducts();
    Product GetProduct(int id);
    Task<IList<Product>?> GetRelatedProducts(int productId);
}
این همان اینترفیسی است که پیشتر در فایل ProductStore.cs سمت سرور تعریف کرده بودیم؛ با یک تفاوت: متد GetRelatedProducts آن async تعریف شده‌است که نمونه‌ی سمت کلاینت آن باید با متد GetFromJsonAsync کار کند که async است.
پیاده سازی سمت سرور این اینترفیس، کاملا مهیا است و فقط نیاز به تغییر زیر را دارد تا با خروجی Task دار هماهنگ شود:
public Task<IList<Product>?> GetRelatedProducts(int productId)
    {
        var product = ProductsDataSource.Single(x => x.Id == productId);
        return Task.FromResult<IList<Product>?>(ProductsDataSource.Where(p => product.Related.Contains(p.Id))
                                                                 .ToList());
    }
و اکشن متد متناظر هم باید به صورت زیر await دار شود تا خروجی صحیحی را ارائه دهد:
[HttpGet("[action]")]
public async Task<IActionResult> Related([FromQuery] int productId) =>
        Ok(await _store.GetRelatedProducts(productId));
همچنین پیشتر سرویس آن در فایل Program.cs برنامه‌ی سمت سرور، ثبت شده‌است و نیاز به نکته‌ی خاصی ندارد.

در ادامه نیاز است یک پیاده سازی سمت کلاینت را نیز از آن تهیه کنیم که در فایل BlazorDemoApp.Client\Data\ClientProductStore.cs درج خواهد شد:
public class ClientProductStore : IProductStore
{
    private readonly HttpClient _httpClient;

    public ClientProductStore(HttpClient httpClient) => _httpClient = httpClient;

    public IList<Product> GetAllProducts() => throw new NotImplementedException();

    public Product GetProduct(int id) => throw new NotImplementedException();

    public Task<IList<Product>?> GetRelatedProducts(int productId) =>
        _httpClient.GetFromJsonAsync<IList<Product>>($"/api/products/related?productId={productId}");
}
در این بین بر اساس نیاز کامپوننت نمایش لیست محصولات مشابه، فقط به متد GetRelatedProducts نیاز داریم؛ بنابراین فقط همین مورد در اینجا پیاده سازی شده‌است. پس از این تعریف، نیاز است سرویس فوق را در فایل Program.cs برنامه‌ی کلاینت هم ثبت کرد (به همراه سرویس HttpClient ای که در سازنده‌ی آن تزریق می‌شود):
builder.Services.AddScoped<IProductStore, ClientProductStore>();
builder.Services.AddScoped(sp => new HttpClient { BaseAddress = new Uri(builder.HostEnvironment.BaseAddress) });
به این ترتیب این سرویس در کامپوننت RelatedProducts قابل دسترسی می‌شود و جایگزین سرویس HttpClient تزریقی قبلی خواهد شد. به همین جهت به فایل کامپوننت ProductStore مراجعه کرده و فقط 2 سطر آن‌را تغییر می‌دهیم:
الف) معرفی سرویس IProductStore بجای HttpClient قبلی
@inject IProductStore ProductStore
ب) استفاده از متد GetRelatedProducts این سرویس:
private async Task LoadRelatedProducts()
{
   _loadRelatedProducts = true;
   _relatedProducts = await ProductStore.GetRelatedProducts(ProductId);
}
مابقی قسمت‌های این کامپوننت یکی است و تفاوتی با قبل ندارد.

اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، پس از مشاهده‌ی جزئیات یک محصول، بارگذاری کامپوننت Blazor WASM آن در developer tools مرورگر کاملا مشخص است:



راه‌حل سوم: استفاده از سرویس PersistentComponentState

با استفاده از سرویس PersistentComponentState می‌توان اطلاعات دریافتی از بانک‌اطلاعاتی را در حین pre-rendering در سمت سرور، به جزایر تعاملی انتقال داد و این روشی است که مایکروسافت برای پیاده سازی مباحث اعتبارسنجی و احراز هویت در Blazor 8x در پیش‌گرفته‌است. این راه‌حل را در قسمت بعد بررسی می‌کنیم.


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor8x-WebAssembly-Normal.zip
‫۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۳۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
روش دیباگ برنامه‌های مبتنی بر Angular CLI در VSCode
در انتهای مطلب «فرم‌های مبتنی بر قالب‌ها در Angular - قسمت پنجم - ارسال اطلاعات به سرور» در مورد «بارگذاری اطلاعات drop down از سرور» بحث شد. در اینجا می‌خواهیم قبل از نمایش اطلاعات این drop down در رابط کاربری، بر روی سطر this.languages = data در VSCode، یک break-point را قرار دهیم و اطلاعات دریافتی از سرور را بررسی کنیم.


پیشنیازها

در اینجا فرض بر این است که موارد ذیل را نصب کرده‌اید:
- آخرین نگارش مرورگر Chrome
- افزونه‌ی Debugger for Chrome که از آن برای دیباگ کدهای جاوا اسکریپتی و تایپ‌اسکریپتی یکپارچه‌ی با VSCode می‌توان استفاده کرد.


تنظیمات VSCode جهت دیباگ برنامه‌های مبتنی بر Angular CLI

کدهای مطلب «فرم‌های مبتنی بر قالب‌ها در Angular - قسمت پنجم - ارسال اطلاعات به سرور» از انتهای بحث آن قابل دریافت هستند. این کدها را دریافت کرده و سپس پوشه‌ی اصلی آن‌را در VSCode باز کنید. اگر در ویندوز هستید با کلیک راست بر روی پوشه، گزینه‌ی Open With Code ظاهر می‌شود و یا حتی می‌توان از طریق خط فرمان به پوشه‌ی اصلی برنامه مراجعه کرده و سپس دستور . code را صادر نمود.

در ادامه نیاز است دیباگر VSCode را تنظیم کنیم. اگر پیشتر هیچ تنظیمی را نداشته باشید، پس از مراجعه‌ی به برگه‌ی debug آن، بر روی دکمه‌ی سبز رنگ Start Debugging آن کلیک کنید. در ادامه در منوی باز شده، گزینه‌ی Chrome را انتخاب کنید:


اینکار سبب می‌شود تا فایل جدید vscode\launch.json. به پوشه‌ی جاری اضافه شده و سپس تنظیمات دیباگر کروم در آن قرار گیرند.

حالت دوم شبیه به حالتی است که برنامه‌ی مورد بحث جاری دارد: پیشتر دیباگری مانند NET Core. در آن تنظیم شده‌است. در این حالت، منوی drop down مربوط به دیباگرهای تنظیم شده را گشوده و سپس گزینه‌ی آخر آن یعنی Add configuration را انتخاب کنید:


در اینجا نیز منوی Intellisense آن ظاهر شده و امکان انتخاب گزینه‌ی Chrome را می‌دهد:


در نهایت هر دو حالت به ایجاد فایل جدید vscode\launch.json. و یا ویرایش آن منتهی می‌شوند. در اینجا تنها کاری را که باید انجام داد، تغییر پورت پیش فرض آن است:
- اگر از دستور ng serve استفاده می‌کنید، این پورت را به 4200 تغییر دهید (پورت پیش فرض این دستور است؛ برای تغییر آن، از پارامتر port-- در دستور ng serve استفاده کنید):
{
  "version": "0.2.0",
  "configurations": [
    {
      "type": "chrome",
      "request": "launch",
      "name": "Launch Chrome with ng serve",
      "url": "http://localhost:4200/#",
      "webRoot": "${workspaceRoot}"
    }
  ]
}

- اگر از دستورات dotnet watch run و سپس ng build -watch استفاده می‌کنید (اولی وب سرور آزمایشی NET Core. را راه اندازی می‌کند و دومی کار ساخت پیوسته‌ی برنامه‌ی Angular را انجام می‌دهد)،  این پورت را بر روی 5000 تنظیم کنید:
{
  "version": "0.2.0",
  "configurations": [
    {
      "type": "chrome",
      "request": "launch",
      "name": "Launch Chrome for dotnet build & ng build",
      "url": "http://localhost:5000/#",
      "webRoot": "${workspaceRoot}"
    }
  ]
}


آزمایش یک break point و بررسی مقادیر دریافتی از سرور

تا اینجا کاری را که انجام دادیم، به افزودن یک قطعه تنظیم جدید به فایل vscode\launch.json. خلاصه می‌شود.

در ادامه به کامپوننت employee-register.component.ts مراجعه کرده و سطر this.languages = data را تبدیل به یک سطر مستقل درون {} می‌کنیم تا بتوانیم بر روی آن break point قرار دهیم:
  ngOnInit() {
    this.formPoster.getLanguages().subscribe(
      data => {
        this.languages = data;
      },
      err => console.log("get error: ", err)
    );
  }

پس از آن از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه وارد شده و دو پنجره‌ی کنسول مجزا را باز کنید. در اولی دستورات 
>npm install
>ng build --watch
و در دومی دستورات ذیل را اجرا کنید: 
>dotnet restore
>dotnet watch run

سپس به برگه‌ی دیباگ مراجعه کرده و گزینه‌ی جدید Launch Chrome for dotnet build & ng build را انتخاب و سپس بر روی دکمه‌ی سبز رنگ اجرای آن کلیک کنید:


اکنون اگر صفحه‌ی مشاهده‌ی فرم را در مرورگر کروم باز شده درخواست کنیم، به این break point خواهیم رسید؛ اما ... حاوی اطلاعات data نیست. برای رفع این مشکل نیاز است تنظیمات پیش‌فرض را به صورت ذیل بهبود بخشید:
{
  "version": "0.2.0",
  "configurations": [
    {
      "type": "chrome",
      "request": "launch",
      "name": "Launch Chrome for dotnet build & ng build",
      "url": "http://localhost:5000",
      "runtimeArgs": [
        "--user-data-dir",
        "--remote-debugging-port=9222",
        "--disable-session-crashed-bubble"
      ],
      "sourceMaps": true,
      "trace": true,
      "webRoot": "${workspaceRoot}/wwwroot/",
      "userDataDir": "${workspaceRoot}/.vscode/chrome"
    }
  ]
}
- در این تنظیمات تکمیلی وجود runtimeArgs و userDataDir جهت مدیریت داشتن چندین وهله‌ی از کروم و باز بودن برگه‌های مختلف آن مفید است.
- تنظیم sourceMaps و همچنین مشخص سازی محل دقیق پوشه‌ی قرارگیری فایل‌های نهایی ng build که همان پوشه‌ی wwwroot است در webRoot سبب خواهند شد تا اینبار break point ما حاوی اطلاعات واقعی data دریافتی از سرور باشند (با نزدیک کردن اشاره‌گر ماوس به data، اطلاعات تکمیلی آن ظاهر می‌شود):

  - اگر از دستور ng serve استفاده می‌کنید، در این تنظیمات پورت را به 4200 و محل پوشه‌ی wwwroot را به dist تغییر دهید (مطابق تنظیمات فایل angular-cli.json.).
‫۷ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۳۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
امکان یافتن پیش از موعد مشکلات قالب‌های Angular در نگارش 5 آن
مشکلات کامپوننت‌های Angular را چون با زبان TypeScript تهیه می‌شوند، می‌توان بلافاصله در ادیتور مورد استفاده و یا در حین کامپایل برنامه مشاهده کرد؛ اما یک چنین بررسی در مورد قالب‌های HTML ایی آن در زمان کامپایل انجام نمی‌شود و اگر مشکلی وجود داشته باشد، این مشکلات را صرفا در زمان اجرای برنامه در مرورگر می‌توان مشاهده کرد. برای رفع این مشکل و بهبود این وضعیت، در نگارش 5.2.0 فریم ورک Angular (و همچنین Angular CLI 1.7 به بعد)، پرچم جدیدی به تنظیمات کامپایلر آن اضافه شده‌است که با فعالسازی آن، مشکلات binding احتمالی در قالب‌های کامپوننت‌ها را می‌توان یافت. زمانیکه توسط Angular CLI یک برنامه‌ی Angular را در حالت AoT کامپایل می‌کنیم، کامپایلر مراحلی را طی می‌کند که توسط آن کدهای یک قالب کامپوننت، تبدیل به دستور العمل‌هایی قابل اجرای در مرورگر می‌شوند. در طی یکی از این مراحل، کامپایلر قالب‌های Angular، از کامپایلر TypeScript برای اعتبارسنجی عبارت‌های binding استفاده می‌کند. اکنون می‌توان خروجی این مرحله را نیز در حین کار با Angular CLI، مشاهده و مشکلات گزارش شده‌ی توسط آن‌را برطرف کرد.


فعالسازی بررسی مشکلات قالب‌های کامپوننت‌ها

برای فعالسازی بررسی مشکلات قالب‌های کامپوننت‌ها، نیاز است به فایل تنظیمات کامپایلر TypeScript و یا همان tsconfig.json مراجعه کرد و سپس قسمت جدیدی را به آن به نام angularCompilerOptions، افزود:
{
  "compilerOptions": {
    "experimentalDecorators": true,
    ...
   },
   "angularCompilerOptions": {
     "fullTemplateTypeCheck": true,
     "preserveWhiteSpace": false,
     ...
   }
 }
- در اینجا با معرفی خاصیت fullTemplateTypeCheck و تنظیم آن به true، مشکلات موجود در قالب‌ها را در زمان کامپایل برنامه می‌توانید مشاهده کنید.
- البته این خاصیت در حین استفاده‌ی از یکی از دستورات ng serve --aot  و یا  ng build --prod انتخاب می‌شود.
- مقدار این پرچم در نگارش‌های 5x به صورت پیش‌فرض به false تنظیم شده‌است؛ اما در نگارش 6 آن به true تنظیم خواهد شد. بنابراین بهتر است از هم اکنون کار با آن‌را شروع کنید.


یک مثال: بررسی خاصیت fullTemplateTypeCheck

فرض کنید اینترفیس یک مدل را به صورت زیر تعریف کرده‌اید که فقط دارای خاصیت name است:
export interface PonyModel {
   name: string;
}
سپس یک خاصیت عمومی را بر همین مبنا در کامپوننتی، تعریف و مقدار دهی اولیه کرده‌اید:
import { PonyModel } from "./pony";

@Component({
  selector: "app-detect-common-errors-test",
  templateUrl: "./detect-common-errors-test.component.html",
  styleUrls: ["./detect-common-errors-test.component.css"]
})
export class DetectCommonErrorsTestComponent implements OnInit {

  ponyModel: PonyModel = { name: "Pony1" };
اکنون در قالب این کامپوننت، به شکل زیر از این وهله استفاده شده‌است:
 <p>Hello {{ponyModel.age}}

در این حالت اگر fullTemplateTypeCheck فعال شده باشد و دستور ng build --prod را صادر کنیم، به خروجی ذیل خواهیم رسید:
 \detect-common-errors-test.component.html(5,4): : Property 'age' does not exist on type 'PonyModel'.
همانطور که ملاحظه می‌کنید اینبار خطاهای کامپایل فایل html نیز در خروجی کامپایلر ظاهر شده‌است و عنوان می‌کند خاصیت age در اینترفیس PonyModel وجود خارجی ندارد.

برای اینکه بتوانید به حداکثر کارآیی این قابلیت برسید، بهتر است گزینه‌ی strict را در تنظیمات کامپایلر TypeScript روشن کنید و خودتان را به کار با نوع‌های نال نپذیر عادت دهید. به این ترتیب می‌توانید تعداد خطاهای احتمالی بیشتری را پیش از موعد و پیش از وقوع آن‌ها در زمان اجرا، در زمان کامپایل، پیدا و رفع کنید.


یک نکته‌ی تکمیلی
افزونه‌ی Angular Language service نیز یک چنین قابلیتی را به همراه دارد (و حتی در نگارش‌های پیش از 5 نیز قابل استفاده است).
‫۶ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۲۵
صابر فتح الهی صابر فتح الهی
مطالب
استفاده از OpenID در وب سایت جهت احراز هویت کاربران
قبلا شرح مختصری در زمینه OpenID در اینجا گفته شد.
حال می‌خواهیم این امکان را در پروژه خود بکار ببریم، جهت این کار باید ابتدا یک پروژه ایجاد کرده و از کتابخانه‌های سورس باز موجود استفاده کرد.
1- ابتدا در ویژوال استودیو یا هر نرم افزار دیگر یک پروژه MVC ایجاد نمایید.

2- نوع Internet Application و برای View Engine سایت Razor را انتخاب نمایید.
3- کتابخانه DotNetOpenId سورس باز را می‌توانید مستقیما از این آدرس دانلود نموده یا از طریق Package Manager Console و با نوشتن Install-Package DotNetOpenAuth به صورت آنلاین این کتابخانه را نصب نمایید.
4- مدل‌های برنامه را مانند زیر ایجاد نمایید
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;
using System.Globalization;
using System.Security.Cryptography;
using System.Text;
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Security;

namespace OpenIDExample.Models
{
    #region Models

    public class ChangePasswordModel
    {
        [Required]
        [DataType(DataType.Password)]
        [Display(Name = "Current password")]
        public string OldPassword { get; set; }

        [Required]
        [ValidatePasswordLength]
        [DataType(DataType.Password)]
        [Display(Name = "New password")]
        public string NewPassword { get; set; }

        [DataType(DataType.Password)]
        [Display(Name = "Confirm new password")]
        [Compare("NewPassword", ErrorMessage = "The new password and confirmation password do not match.")]
        public string ConfirmPassword { get; set; }
    }

    public class LogOnModel
    {
        [Display(Name = "OpenID")]
        public string OpenID { get; set; }

        [Required]
        [Display(Name = "User name")]
        public string UserName { get; set; }

        [Required]
        [DataType(DataType.Password)]
        [Display(Name = "Password")]
        public string Password { get; set; }

        [Display(Name = "Remember me?")]
        public bool RememberMe { get; set; }
    }

    public class RegisterModel
    {
        [Display(Name = "OpenID")]
        public string OpenID { get; set; }

        [Required]
        [Display(Name = "User name")]
        public string UserName { get; set; }

        [Required]
        [DataType(DataType.EmailAddress)]
        [Display(Name = "Email address")]
        public string Email { get; set; }

        [Required]
        [ValidatePasswordLength]
        [DataType(DataType.Password)]
        [Display(Name = "Password")]
        public string Password { get; set; }

        [DataType(DataType.Password)]
        [Display(Name = "Confirm password")]
        [Compare("Password", ErrorMessage = "The password and confirmation password do not match.")]
        public string ConfirmPassword { get; set; }
    }

    #endregion Models

    #region Services

    // The FormsAuthentication type is sealed and contains static members, so it is difficult to
    // unit test code that calls its members. The interface and helper class below demonstrate
    // how to create an abstract wrapper around such a type in order to make the AccountController
    // code unit testable.

    public interface IMembershipService
    {
        int MinPasswordLength { get; }

        bool ValidateUser(string userName, string password);

        MembershipCreateStatus CreateUser(string userName, string password, string email, string OpenID);

        bool ChangePassword(string userName, string oldPassword, string newPassword);

        MembershipUser GetUser(string OpenID);
    }

    public class AccountMembershipService : IMembershipService
    {
        private readonly MembershipProvider _provider;

        public AccountMembershipService()
            : this(null)
        {
        }

        public AccountMembershipService(MembershipProvider provider)
        {
            _provider = provider ?? Membership.Provider;
        }

        public int MinPasswordLength
        {
            get
            {
                return _provider.MinRequiredPasswordLength;
            }
        }

        public bool ValidateUser(string userName, string password)
        {
            if (String.IsNullOrEmpty(userName)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "userName");
            if (String.IsNullOrEmpty(password)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "password");

            return _provider.ValidateUser(userName, password);
        }

        public Guid StringToGUID(string value)
        {
            // Create a new instance of the MD5CryptoServiceProvider object.
            MD5 md5Hasher = MD5.Create();
            // Convert the input string to a byte array and compute the hash.
            byte[] data = md5Hasher.ComputeHash(Encoding.Default.GetBytes(value));
            return new Guid(data);
        }

        public MembershipCreateStatus CreateUser(string userName, string password, string email, string OpenID)
        {
            if (String.IsNullOrEmpty(userName)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "userName");
            if (String.IsNullOrEmpty(password)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "password");
            if (String.IsNullOrEmpty(email)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "email");

            MembershipCreateStatus status;
            _provider.CreateUser(userName, password, email, null, null, true, StringToGUID(OpenID), out status);
            return status;
        }

        public MembershipUser GetUser(string OpenID)
        {
            return _provider.GetUser(StringToGUID(OpenID), true);
        }

        public bool ChangePassword(string userName, string oldPassword, string newPassword)
        {
            if (String.IsNullOrEmpty(userName)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "userName");
            if (String.IsNullOrEmpty(oldPassword)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "oldPassword");
            if (String.IsNullOrEmpty(newPassword)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "newPassword");

            // The underlying ChangePassword() will throw an exception rather
            // than return false in certain failure scenarios.
            try
            {
                MembershipUser currentUser = _provider.GetUser(userName, true /* userIsOnline */);
                return currentUser.ChangePassword(oldPassword, newPassword);
            }
            catch (ArgumentException)
            {
                return false;
            }
            catch (MembershipPasswordException)
            {
                return false;
            }
        }

        public MembershipCreateStatus CreateUser(string userName, string password, string email)
        {
            throw new NotImplementedException();
        }
    }

    public interface IFormsAuthenticationService
    {
        void SignIn(string userName, bool createPersistentCookie);

        void SignOut();
    }

    public class FormsAuthenticationService : IFormsAuthenticationService
    {
        public void SignIn(string userName, bool createPersistentCookie)
        {
            if (String.IsNullOrEmpty(userName)) throw new ArgumentException("Value cannot be null or empty.", "userName");

            FormsAuthentication.SetAuthCookie(userName, createPersistentCookie);
        }

        public void SignOut()
        {
            FormsAuthentication.SignOut();
        }
    }

    #endregion Services

    #region Validation

    public static class AccountValidation
    {
        public static string ErrorCodeToString(MembershipCreateStatus createStatus)
        {
            // See http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkID=177550 for
            // a full list of status codes.
            switch (createStatus)
            {
                case MembershipCreateStatus.DuplicateUserName:
                    return "Username already exists. Please enter a different user name.";

                case MembershipCreateStatus.DuplicateEmail:
                    return "A username for that e-mail address already exists. Please enter a different e-mail address.";

                case MembershipCreateStatus.InvalidPassword:
                    return "The password provided is invalid. Please enter a valid password value.";

                case MembershipCreateStatus.InvalidEmail:
                    return "The e-mail address provided is invalid. Please check the value and try again.";

                case MembershipCreateStatus.InvalidAnswer:
                    return "The password retrieval answer provided is invalid. Please check the value and try again.";

                case MembershipCreateStatus.InvalidQuestion:
                    return "The password retrieval question provided is invalid. Please check the value and try again.";

                case MembershipCreateStatus.InvalidUserName:
                    return "The user name provided is invalid. Please check the value and try again.";

                case MembershipCreateStatus.ProviderError:
                    return "The authentication provider returned an error. Please verify your entry and try again. If the problem persists, please contact your system administrator.";

                case MembershipCreateStatus.UserRejected:
                    return "The user creation request has been canceled. Please verify your entry and try again. If the problem persists, please contact your system administrator.";

                default:
                    return "An unknown error occurred. Please verify your entry and try again. If the problem persists, please contact your system administrator.";
            }
        }
    }

    [AttributeUsage(AttributeTargets.Field | AttributeTargets.Property, AllowMultiple = false, Inherited = true)]
    public sealed class ValidatePasswordLengthAttribute : ValidationAttribute, IClientValidatable
    {
        private const string _defaultErrorMessage = "'{0}' must be at least {1} characters long.";
        private readonly int _minCharacters = Membership.Provider.MinRequiredPasswordLength;

        public ValidatePasswordLengthAttribute()
            : base(_defaultErrorMessage)
        {
        }

        public override string FormatErrorMessage(string name)
        {
            return String.Format(CultureInfo.CurrentCulture, ErrorMessageString,
                name, _minCharacters);
        }

        public override bool IsValid(object value)
        {
            string valueAsString = value as string;
            return (valueAsString != null && valueAsString.Length >= _minCharacters);
        }

        public IEnumerable<ModelClientValidationRule> GetClientValidationRules(ModelMetadata metadata, ControllerContext context)
        {
            return new[]{
                new ModelClientValidationStringLengthRule(FormatErrorMessage(metadata.GetDisplayName()), _minCharacters, int.MaxValue)
            };
        }
    }

    #endregion Validation
}

5- در پروژه مربوطه یک Controller به نام AccountController ایجاد نمایید. و کد‌های زیر را برای آنها وارد نمایید.
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Routing;
using System.Web.Security;
using DotNetOpenAuth.Messaging;
using DotNetOpenAuth.OpenId;
using DotNetOpenAuth.OpenId.RelyingParty;
using OpenIDExample.Models;

namespace OpenIDExample.Controllers
{
    public class AccountController : Controller
    {
        private static OpenIdRelyingParty openid = new OpenIdRelyingParty();

        public IFormsAuthenticationService FormsService { get; set; }

        public IMembershipService MembershipService { get; set; }

        protected override void Initialize(RequestContext requestContext)
        {
            if (FormsService == null) { FormsService = new FormsAuthenticationService(); }
            if (MembershipService == null) { MembershipService = new AccountMembershipService(); }

            base.Initialize(requestContext);
        }

        // **************************************
        // URL: /Account/LogOn
        // **************************************

        public ActionResult LogOn()
        {
            return View();
        }

        [HttpPost]
        public ActionResult LogOn(LogOnModel model, string returnUrl)
        {
            if (ModelState.IsValid)
            {
                if (MembershipService.ValidateUser(model.UserName, model.Password))
                {
                    FormsService.SignIn(model.UserName, model.RememberMe);
                    if (Url.IsLocalUrl(returnUrl))
                    {
                        return Redirect(returnUrl);
                    }
                    else
                    {
                        return RedirectToAction("Index", "Home");
                    }
                }
                else
                {
                    ModelState.AddModelError("", "The user name or password provided is incorrect.");
                }
            }

            // If we got this far, something failed, redisplay form
            return View(model);
        }

        // **************************************
        // URL: /Account/LogOff
        // **************************************

        public ActionResult LogOff()
        {
            FormsService.SignOut();

            return RedirectToAction("Index", "Home");
        }

        // **************************************
        // URL: /Account/Register
        // **************************************

        public ActionResult Register(string OpenID)
        {
            ViewBag.PasswordLength = MembershipService.MinPasswordLength;
            ViewBag.OpenID = OpenID;
            return View();
        }

        [HttpPost]
        public ActionResult Register(RegisterModel model)
        {
            if (ModelState.IsValid)
            {
                // Attempt to register the user
                MembershipCreateStatus createStatus = MembershipService.CreateUser(model.UserName, model.Password, model.Email, model.OpenID);

                if (createStatus == MembershipCreateStatus.Success)
                {
                    FormsService.SignIn(model.UserName, false /* createPersistentCookie */);
                    return RedirectToAction("Index", "Home");
                }
                else
                {
                    ModelState.AddModelError("", AccountValidation.ErrorCodeToString(createStatus));
                }
            }

            // If we got this far, something failed, redisplay form
            ViewBag.PasswordLength = MembershipService.MinPasswordLength;
            return View(model);
        }

        // **************************************
        // URL: /Account/ChangePassword
        // **************************************

        [Authorize]
        public ActionResult ChangePassword()
        {
            ViewBag.PasswordLength = MembershipService.MinPasswordLength;
            return View();
        }

        [Authorize]
        [HttpPost]
        public ActionResult ChangePassword(ChangePasswordModel model)
        {
            if (ModelState.IsValid)
            {
                if (MembershipService.ChangePassword(User.Identity.Name, model.OldPassword, model.NewPassword))
                {
                    return RedirectToAction("ChangePasswordSuccess");
                }
                else
                {
                    ModelState.AddModelError("", "The current password is incorrect or the new password is invalid.");
                }
            }

            // If we got this far, something failed, redisplay form
            ViewBag.PasswordLength = MembershipService.MinPasswordLength;
            return View(model);
        }

        // **************************************
        // URL: /Account/ChangePasswordSuccess
        // **************************************

        public ActionResult ChangePasswordSuccess()
        {
            return View();
        }

        [ValidateInput(false)]
        public ActionResult Authenticate(string returnUrl)
        {
            var response = openid.GetResponse();
            if (response == null)
            {
                //Let us submit the request to OpenID provider
                Identifier id;
                if (Identifier.TryParse(Request.Form["openid_identifier"], out id))
                {
                    try
                    {
                        var request = openid.CreateRequest(Request.Form["openid_identifier"]);
                        return request.RedirectingResponse.AsActionResult();
                    }
                    catch (ProtocolException ex)
                    {
                        ViewBag.Message = ex.Message;
                        return View("LogOn");
                    }
                }

                ViewBag.Message = "Invalid identifier";
                return View("LogOn");
            }

            //Let us check the response
            switch (response.Status)
            {
                case AuthenticationStatus.Authenticated:
                    LogOnModel lm = new LogOnModel();
                    lm.OpenID = response.ClaimedIdentifier;
                    //check if user exist
                    MembershipUser user = MembershipService.GetUser(lm.OpenID);
                    if (user != null)
                    {
                        lm.UserName = user.UserName;
                        FormsService.SignIn(user.UserName, false);
                    }

                    return View("LogOn", lm);

                case AuthenticationStatus.Canceled:
                    ViewBag.Message = "Canceled at provider";
                    return View("LogOn");
                case AuthenticationStatus.Failed:
                    ViewBag.Message = response.Exception.Message;
                    return View("LogOn");
            }

            return new EmptyResult();
        }
    }
}

6- سپس برای Action به نام LogOn یک View می‌سازیم، برای Authenticate نیازی به ایجاد View ندارد چون قرار است درخواست کاربر را به آدرس دیگری Redirect کند. سپس کد‌های زیر را برای View ایجاد شده وارد می‌کنیم. 
@model OpenIDExample.Models.LogOnModel
@{
    ViewBag.Title = "Log On";
}
<h2>
    Log On</h2>
<p>
    Please enter your username and password. @Html.ActionLink("Register", "Register")
    if you don't have an account.
</p>
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.min.js")" type="text/javascript"></script>
<script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.validate.unobtrusive.min.js")" type="text/javascript"></script>
<form action="Authenticate?ReturnUrl=@HttpUtility.UrlEncode(Request.QueryString["ReturnUrl"])" method="post" id="openid_form">
<input type="hidden" name="action" value="verify" />
<div>
    <fieldset>
        <legend>Login using OpenID</legend>
        <div class="openid_choice">
            <p>
                Please click your account provider:</p>
            <div id="openid_btns">
            </div>
        </div>
        <div id="openid_input_area">
            @Html.TextBox("openid_identifier")
            <input type="submit" value="Log On" />
        </div>
        <noscript>
            <p>
                OpenID is service that allows you to log-on to many different websites using a single
                indentity. Find out <a href="http://openid.net/what/">more about OpenID</a> and
                <a href="http://openid.net/get/">how to get an OpenID enabled account</a>.</p>
        </noscript>
        <div>
            @if (Model != null)
            {
                if (String.IsNullOrEmpty(Model.UserName))
                {
                <div class="editor-label">
                    @Html.LabelFor(model => model.OpenID)
                </div>
                <div class="editor-field">
                    @Html.DisplayFor(model => model.OpenID)
                </div>
                <p class="button">
                    @Html.ActionLink("New User ,Register", "Register", new { OpenID = Model.OpenID })
                </p>
                }
                else
                {
                    //user exist
                <p class="buttonGreen">
                    <a href="@Url.Action("Index", "Home")">Welcome , @Model.UserName, Continue..." </a>
                </p>

                }
            }
        </div>
    </fieldset>
</div>
</form>
@Html.ValidationSummary(true, "Login was unsuccessful. Please correct the errors and try again.")
@using (Html.BeginForm())
{
    <div>
        <fieldset>
            <legend>Or Login Normally</legend>
            <div class="editor-label">
                @Html.LabelFor(m => m.UserName)
            </div>
            <div class="editor-field">
                @Html.TextBoxFor(m => m.UserName)
                @Html.ValidationMessageFor(m => m.UserName)
            </div>
            <div class="editor-label">
                @Html.LabelFor(m => m.Password)
            </div>
            <div class="editor-field">
                @Html.PasswordFor(m => m.Password)
                @Html.ValidationMessageFor(m => m.Password)
            </div>
            <div class="editor-label">
                @Html.CheckBoxFor(m => m.RememberMe)
                @Html.LabelFor(m => m.RememberMe)
            </div>
            <p>
                <input type="submit" value="Log On" />
            </p>
        </fieldset>
    </div>
}

پس از اجرای پروژه صفحه ای شبیه به پایین مشاهده کرده و سرویس دهنده OpenID خاص خود را می‌توانید انتخاب نمایید.



7- برای فعال سازی عملیات احراز هویت توسط FormsAuthentication  در سایت باید تنطیمات زیر را در فایل web.config انجام دهید.
<authentication mode="Forms">
      <forms loginUrl="~/Account/LogOn" timeout="2880" />
</authentication>
خوب تا اینجا کار تمام است و کاربر در صورتی که در سایت OpenID نام کاربری داشته باشد می‌تواند در سایت شما Login کند.
جهت مطالعات بیشتر  ودانلود نمونه کد‌های آماده می‌توانید به لینک‌های (^ و ^ و ^ و ^ و ^  و ^ و ^ ) مراجعه کنید.
کد کامل پروژه را می‌توانید از اینجا دانلود نمایید.

منبع
‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۹ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۰۱:۳۲