IIS 7.5 که به همراه ویندوز سرور 2008 R2 ارائه می‌شود شامل تازه‌های زیر است:

• بیش از 50 مورد cmdlet جدید مخصوص Powershell جهت مدیریت IIS
• افزونه‌های جدید مدیریتی: Database Manager (مدیریت اس کیوال سرور از درون IIS و کنسول آن)، Configuration Editor (تولید خودکار اسکریپت‌های مدیریتی جهت اتوماسیون امور مرتبط)، IIS Reports و Request Filtering .
• پشتیبانی از One-click publishing موجود در Visual Studio 10
• Web Deployment Tool یا همان MS Deploy سابق جهت مدیریت بهتر برنامه‌های وب.
• امکان ردیابی تغییرات در کانفیگ وب سرور
• گزارشگیری بهتر از وضعیت کارآیی سرور
• ساپورت دات نت جهت Server Core معرفی شده در ویندوز سرور 2008
• WebDav که پیشتر به صورت یک افزونه‌ی آن معرفی شده بود، اکنون جزئی از IIS 7.5 است.
• یکپارچگی با URLScan 3.0 جهت بالا بردن امنیت وب سرور.
• FTP server services : با کنسول مدیریتی IIS یکپارچه شده است با بهبودهایی در نحوه‌ی تنظیم کردن و ردیابی آن.

جهت مطالعه بیشتر در مورد تازه‌های ویندوز سرور 2008 نگارش R2 می‌توان به مقالات زیر رجوع کرد:
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 1: Virtualization
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 2: Active Directory
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 3: IIS 7.5 and Performance
Windows Server 2008 R2 new features - the complete list - Part 4: Administration

در مقاله قبلی مبحث کامپایلر JIT را آغاز کردیم. در این قسمت قصد داریم مبحث کارآیی CLR و مباحث دیباگینگ را پیش بکشیم.
از آنجا که یک کد مدیریت نشده، مبحث کارهای JIT را ندارد، ولی CLR مجبور است وقتی را برای آن بگذارد، به نظر می‌رسد ما با یک نقص کوچک در کارآیی روبرو هستیم. گفتیم که جیت کدها را در حافظه‌ی پویا ذخیره می‌کند. به همین خاطر با terminate شدن یا خاتمه دادن به برنامه، این کدها از بین می‌روند یا اینکه اگر دو نمونه از برنامه را اجرا کنیم، هر کدام جداگانه کد را تولید می‌کنند و هر کدام برای خودشان حافظه‌ای بر خواهند داشت و اگر مقایسه‌ای با کدهای مدیریت نشده داشته باشید، در مورد مصرف حافظه یک مشکل ایجاد می‌کند. همچنین JIT در حین تبدیل به کدهای بومی یک بهینه سازی روی کد هم انجام میدهد که این بهینه سازی وقتی را به خود اختصاص می‌دهد ولی همین بهینه سازی کد موجب کارآیی بهتر برنامه می‌گردد.
در زبان سی شارپ دو سوئیچ وجود دارند که بر بهینه سازی کد تاثیر گذار هستند؛ سوئیچ‌های debug و optimize. در جدول زیر تاثیر هر یک از سوئیچ‌ها را بر کیفیت کد IL و JIT در تبدیل به کد بومی را نشان میدهد.

//debug

/optimize­ 
/debug:full

//=======================

//Release

/optimize+
/debug:pdbonly

احتمالا موارد بالا به شما می‌گویند که یک سیستم مبتنی بر CLR مشکلات زیادی دارد که یکی از آن‌ها، زمان‌بر بودن انجام عملیات فرآیند پردازش است و دیگری مصرف زیاد حافظه و عدم اشترک حافظه که در مورد کامپایل جیت به آن اشاره کردیم. ولی در بند بعدی قصد داریم نظرتان را عوض کنم.

اگر خیلی شک دارید که واقعا یک برنامه‌ی CLR کارآیی یک برنامه را پایین می‌آورد، بهتر هست به بررسی کارآیی چند برنامه غیر آزمایشی noTrial که حتی خود مایکروسافت آن برنامه‌ها را ایجاد کرده است بپردازید و آن‌ها را با یک برنامه‌ی unmanaged مقایسه کنید. قطعا باعث تعجب شما خواهد شد. این نکته دلایل زیادی دارد که در زیر تعدادی از آن‌ها را بررسی می‌کنیم.
اینکه CLR در محیط اجرا قصد کمپایل دارد، باعث آشنایی کامپایلر با محیط اجرا می‌گردد. از این رو تصمیماتی را که می‌گیرد، می‌تواند به کارآیی یک برنامه کمک کند. در صورتیکه یک برنامه‌ی unmanaged که قبلا کمپایل شده و با محیط‌های متفاوتی که روی آن‌ها اجرا میشود، هیچ آشنایی ندارد و نمیتواند از آن محیط‌ها حداکثر بهره‌وری لازم را به عمل آورد.
برای آشنایی با این ویژگی‌ها توجه شما را به نکات ذیل جلب می‌کنم:

یک.  JIT می‌تواند با نوع پردازنده آشنا شود که آیا این پردازنده از نسل پنتیوم 4 است یا نسل Core i. به همین علت می‌تواند از این مزیت استفاده کرده و دستورات اختصاصی آن‌ها را به کار گیرد، تا برنامه با performance بالاتری اجرا گردد. در صورتی که unmanaged باید حتما دستورات را در پایین‌ترین سطح ممکن و عمومی اجرا کند؛ در صورتیکه شاید یک دستور اختصاصی در یک سی پی یو خاص، در یک عملیات موجب 4 برابر، اجرای سریعتر شود.

دو.  JIT میتواند بررسی هایی را که برابر false هستند، تشخیص دهد. برای فهم بهتر، کد زیر را در نظر بگیرید:

if (numberOfCPUs > 1) {
...
}

کد بالا در صورتیکه پردازنده تک هسته‌ای باشد یک کد بلا استفاده است که جیت باید وقتی را برای کامپایل آن اختصاص دهد؛ در صورتیکه JIT باهوش‌تر از این حرفاست و در کدی که تولید می‌کند، این دستورات حذف خواهند شد و باعث کوچکتر شدن کد و اجرای سریعتر می‌گردد.

سه. مورد بعدی که هنوز پیاده سازی نشده، ولی احتمال اجرای آن در آینده است، این است که یک کد می‌تواند جهت تصحیح بعضی موارد چون مسائل مربوط به دیباگ کردن و مرتب سازی‌های مجدد، عمل کامپایل را مجددا برای یک کد اعمال نماید.
دلایل بالا تنها قسمت کوچکی است که به ما اثبات می‌کند که چرا CLR می‌تواند کارآیی بهتری را نسبت به زبان‌های unmanaged امروزی داشته باشد. همچنین قول‌هایی از سازندگان برای بهبود کیفیت هر چه بیشتر این سیستم‌ها به گوش می‌رسد.

کارآیی بالاتر
اگر برنامه‌ای توسط شما بررسی شد و دیدید که نتایج مورد نیاز در مورد performance را نشان نمی‌دهد، می‌توانید از ابزار کمکی که مایکروسافت در بسته‌های فریمورک دات نت قرار داده است استفاده کنید. نام این ابزار Ngen.exe است و وظیفه‌ی آن این است که وقتی برنامه بر روی یک سیستم برای اولین مرتبه اجرا می‌گردد، کد همه‌ی اسمبلی‌ها را تبدیل کرده و آن‌ها روی دیسک ذخیره می‌کند. بدین ترتیب در دفعات بعدی اجرا، JIT بررسی می‌کند که آیا کد کامپایل شده‌ی اسمبلی از قبل موجود است یا خیر. در صورت وجود، عملیات کامپایل به کد بومی لغو شده و از کد ذخیره شده استفاده خواهد کرد.
نکته‌ای که باید در حین استفاده از این ابزار به آن دقت کنید این است که کد در محیط‌های واقعی اجرا چندان بهینه نیست. بعدا در مورد این ابزار به تفصیل صحبت می‌کنیم.

system.runtime.profileoptimization
کلاس بالا سبب می‌شود که CLR در یک فایل ثبت کند که چه متدهایی در حین اجرای برنامه کمپایل شوند تا در آینده در حین آغاز اجرای برنامه کامپایلر JIT بتواند همزمان این متدها را در ترد دیگری کامپایل کند. اگر برنامه‌ی شما روی یک پردازنده‌ی چند هسته‌ای اجرا می‌شود، در نتیجه اجرای سریعتری خواهید داشت. به این دلیل که چندین متد به طور همزمان در حال کمپایل شدن هستند و همزمان با آماده سازی برنامه برای اجرا اتفاق می‌افتد؛ به جای اینکه عمل کمپایل همزمان با تعامل کاربر با برنامه باشد.

Add an admin CRUD web page to your ASP.NET Core web app in 5 minutes using EF Core Power Tools and CoreAdmin | ErikEJ's blog 

• ASP .NET Core 2.2
• EF Core 2.2
• RESTful API
• Hypermedia API
• DDD
• CQRS
• Event_Sourcing
• MongoDb
• ElasticSearch
• Docker
• Kubernetes
• TDD 

Announcing Entity Framework Core 3.0 Preview 8 and Entity Framework 6.3 Preview 8 

Announcing Entity Framework Core 3.0 Preview 7 and Entity Framework 6.3 Preview 7 

The following information will help you chose between Entity Framework Core and Entity Framework 6.x. 

Angular 16 CRUD with .NET 7 Web API using Entity Framework Core - Full Course

📑 Contents:
00:00:00 Video Introduction
00:00:40 Angular and ASP.NET Core Udemy Course Demo
00:03:07 Prerequisites
00:03:37 Setting Up Development Environment
00:15:37 Create ASP.NET Core Web API
00:20:07 Understanding Files and Folder Structure
00:25:37 Understanding REST and HTTP Verbs
00:30:10 Create .NET 6 Web API
00:32:41 Our Project and Domain Models
00:41:16 Installing Nuget Packages For Entity Framework Core
00:43:06 DbContext
00:59:26 Running EF Core Migrations
01:03:26 Create Controllers and Actions
01:23:46 Repository Pattern
01:36:46 Create New Angular Application using Angular CLI
01:50:09 Angular Components
02:13:29 CRUD in Angular and ASP.NET Core Web APIs
02:17:21 Angular Forms
02:26:59 Angular Services
02:38:09 CORS
02:42:09 Unsubscribing
 

Microbenchmark testing Python, Numba, Mojo, Dart, C/gcc, Rust, Go, JavaScript, C#, Java, Kotlin, Pascal, Ruby, Haskell performance in Mandelbrot set generation 

Benchmarking several languages/tools with Mandelbrot set generation. 1-to-1 translation of code from one language to another. No SIMD, no multithreading (except prange() trick with Numba), no tricks (e.g. skipping sqrt), a bare minimum of language specific adjustments to make the code nicer while keeping all loops and operations in place. 

The Intersection of Microservices, Domain-Driven Design and Entity Framework Core
Domain-Driven Design (DDD) provides much of the strategic design guidance that we can use to determine the boundaries around and interactions between Microservices in our solutions. DDD also follows up with tactical design patterns for your business logic. In this session we'll take a look at some of these patterns and how EF Core naturally, or with some additional configuration, persists the data that your microservices depend on.