I’ve started looking at using MediatR for my domain events implementations. To that end, I created a quick sample project using ASP.NET Core 2.0. Overall things were pretty easy to get going. If you haven’t used MediatR before, or if you’re looking for a quick intro on how to set it up for ASP.NET Core, keep reading (if not, how did you get here? Was the title not clear?).
به همراه NET Core 2.1.، یک HttpClientFactory توکار توسط مایکروسافت ارائه شدهاست:
HttpClientFactory in ASP.NET Core 2.1 (Part 2) Defining Named and Typed Clients
به این ترتیب برای مثال جهت کار با یک آدرس مشخص، میتوان تنظیمات آنرا یکبار در آغاز برنامه ثبت کرد:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddHttpClient("github", c => { c.BaseAddress = new Uri("https://api.github.com/"); c.DefaultRequestHeaders.Add("User-Agent", "HttpClientFactory-Sample"); // Github requires a user-agent }); services.AddHttpClient(); }
IHttpClientFactory _httpClientFactory; public MyController(IHttpClientFactory httpClientFactory) { _httpClientFactory = httpClientFactory; } public IActionResult Index() { //This client doesn’t have any special configuration applied var defaultClient = _httpClientFactory.CreateClient(); //This client has the header and base address configured for the “github” client above. var gitHubClient = _httpClientFactory.CreateClient("github"); return View(); }
آیندهی Firefox Add-ons
NET Standard. در حقیقت یک قرار داد است که سکوهای کاری مختلف دات نتی مانند Full .NET Framework ، Xamarin ، Mono ، UWP و غیره میتوانند آنرا پیاده سازی کنند. یک نمونهی دیگر این پیاده سازیها نیز NET Core. است. برای مثال دات نت 4.6.1، استاندارد و قرار داد شمارهی 2 دات نت را پیاده سازی میکند. به همین صورت NET Core 2.0. نیز پیاده سازی کنندهی این استاندارد شماره 2 است.
«اما» باید درنظر داشت که دات نت استاندارد، بیش از یک قرار داد چیزی نیست و پیاده سازی کنندگان آن میتوانند سطح بیشتری را نسبت به این قرار داد نیز لحاظ کنند. برای مثال دات نت 4.6.1 شامل سطح API بیشتری از دات نت استاندارد 2 است.
با تغییرات اخیر، اکنون NuGet میتواند کتابخانههای مبتنی بر NET Standard 2. را در برنامههای مبتنی بر سکوهای کاری که آنرا پیاده سازی میکنند، بدون مشکل اضافه کند. برای مثال میتوان اسمبلیهای دات نت 4.6.1 را به برنامههای ASP.NET Core 2.0 اضافه کرد (کاری که در نگارش 1x آن به صورت مستقیم میسر نیست) و یا میتوان اسمبلیهای کامپایل شدهی برای دات نت استاندارد 2 را به برنامههای مبتنی بر دات نت 4.6.1 اضافه کرد.
«اما» باید درنظر داشت که امکان اضافه کردن یک بستهی نیوگت از یک کتابخانهی نوشته شدهی برای دات نت کامل در برنامههای دات نت Core به معنای تضمینی برای کار کردن آن در زمان اجرا نخواهد بود. از این جهت که دات نت کامل، به همراه قسمتهایی است که در NET Standard. وجود خارجی ندارند. بنابراین اگر کتابخانهی استفاده شده صرفا این API مشترک را هدف قرار دادهاست، هم قابلیت اتصال و هم قابلیت اجرا را خواهد داشت؛ اما اگر برای مثال کسی بستهی NServiceBus را به پروژهی ASP.NET Core 2.0 اضافه کند، بدون مشکل کامپایل خواهد شد. اما از آنجائیکه این کتابخانه از MSMQ استفاده میکند که خارج از میدان دید این استاندارد است، در زمان اجرا با شکست مواجه خواهد شد.