سپس یک کلاس جدید ساخته و با ارث بری از ActionFilterAttribute، کار ساخت فیلتر را آغاز میکنیم:

 var ctx = new Entities();
            var Fields = ctx.ENTITIES_FEILDS.ToList();
            var assemblyBuilder = AppDomain.CurrentDomain.DefineDynamicAssembly(
                                    name: new AssemblyName("Demo"), access: AssemblyBuilderAccess.Run);

            var moduleBuilder = assemblyBuilder.DefineDynamicModule(name: "Module");

            var typeBuilder = moduleBuilder.DefineType(name: Fields.First(c => c.FEILD_ID == 1).ENTITIES.ENTITY_NAME, attr: TypeAttributes.Public);

            foreach (var item in Fields)
            {
                switch (item.FEILD_TYPE)
                {
                    case 0://int
                        {
                            var intField = typeBuilder.DefineField(fieldName: string.Format("_{0}", item.FEILD_NAME), type: typeof(string),
                                                  attributes: FieldAttributes.Private);

                            var intProperty = typeBuilder.DefineProperty(
                                                    name: item.FEILD_NAME,
                                                    attributes: PropertyAttributes.HasDefault,
                                                    returnType: typeof(string),
                                                    parameterTypes: null); // خاصیت پارامتر ورودی ندارد

                            //تعریف گت
                            var intpropertyGetMethod = typeBuilder.DefineMethod(
                                                                name: string.Format("get_{0}", item.FEILD_NAME),
                                                                attributes: MethodAttributes.Public |
                               MethodAttributes.SpecialName |
                                                                            MethodAttributes.HideBySig,
                                                                returnType: typeof(string),
                                                                parameterTypes: Type.EmptyTypes);

                            // اتصال گت متد به خاصیت عددی 
                            intProperty.SetGetMethod(intpropertyGetMethod);


                            //تعریف ست
                            var propertySetMethod =
                                typeBuilder.DefineMethod(name: string.Format("set_{0}", item.FEILD_NAME),
                                attributes: MethodAttributes.Public |
                               MethodAttributes.SpecialName |
                                                                            MethodAttributes.HideBySig,
                                                                  returnType: typeof(void),
                                                                parameterTypes: new[] { typeof(string) });
                            //اتصال ست متد 
                            intProperty.SetSetMethod(propertySetMethod);


                            // بدنه گت متد در اینجا تعریف خواهد شد
                            var propertyGetMethodIL = intpropertyGetMethod.GetILGenerator();
                            propertyGetMethodIL.Emit(OpCodes.Ldarg_0); // بارگذاری اشاره‌گری به وهله‌ای از کلاس جاری در پشته
                            propertyGetMethodIL.Emit(OpCodes.Ldfld, intField); // بارگذاری فیلد نام
                            propertyGetMethodIL.Emit(OpCodes.Ret);

                            //بدنه ست متد در اینجا تعریف شده است
                            var propertySetIL = propertySetMethod.GetILGenerator();
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Ldarg_0);
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Ldarg_1);
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Stfld, intField);
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Ret);

                        }

                        break;
                    case 1://string
                        {

                        } break;
                }

            }
            var t = typeBuilder.CreateType();



            var instance = Activator.CreateInstance(t);
           
            var type = instance.GetType();

            //تغییر مقدار یک خاصیت
            var setNameMethod = type.GetMethod("set_CoOrder");
            setNameMethod.Invoke(obj: instance, parameters: new[] {"1"});


            // دسترسی به خاصیت نام
            var nProperty = t.GetProperty("CoOrder");
            // و دریافت مقدار آن برای نمایش
            var result = nProperty.GetValue(instance, null);

            Console.WriteLine(result);


           
           
            Console.ReadKey();

public static Task ForEachAsync<TSource>(IEnumerable<TSource> source, Func<TSource, CancellationToken, ValueTask> body)
public static Task ForEachAsync<TSource>(IEnumerable<TSource> source, CancellationToken cancellationToken, Func<TSource, CancellationToken, ValueTask> body)
public static Task ForEachAsync<TSource>(IEnumerable<TSource> source, ParallelOptions parallelOptions, Func<TSource, CancellationToken, ValueTask> body)
public static Task ForEachAsync<TSource>(IAsyncEnumerable<TSource> source, Func<TSource, CancellationToken, ValueTask> body)
public static Task ForEachAsync<TSource>(IAsyncEnumerable<TSource> source, CancellationToken cancellationToken, Func<TSource, CancellationToken, ValueTask> body)
public static Task ForEachAsync<TSource>(IAsyncEnumerable<TSource> source, ParallelOptions parallelOptions, Func<TSource, CancellationToken, ValueTask> body)

customers.ForEach(c => SendEmailAsync(c));

foreach(var c in customers)
{
    SendEmailAsync(c); // the return task is ignored
}

customers.ForEach(async c => await SendEmailAsync(c));

foreach(var c in customers)
{
   await SendEmailAsync(c);
}

foreach(var o in orders)
{
    await ProcessOrderAsync(o);
}

var tasks = orders.Select(o => ProcessOrderAsync(o)).ToList();
await Task.WhenAll(tasks);

"CustomConfig": {
  "Setting1": "Hello",
  "Setting2": "Hello" 
}

public class CustomConfig
{
        [Required(ErrorMessage = "Custom Error Message")]
        public string Setting1 { get; set; }

        public string Setting2 { get; set; }

        public string Setting3 { get; set; }
}

namespace MvcTest
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddOptions<CustomConfig>()
                    .Bind(Configuration.GetSection("CustomConfig"))
                    .ValidateDataAnnotations();
        }

namespace MvcHealthCheckTest
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddOptions<CustomConfig>()
                    .Bind(Configuration.GetSection("CustomConfig"))
                    .ValidateDataAnnotations()
                    .Validate(customConfig =>
                    {
                        if (customConfig.Setting2 != default)
                        {
                            return customConfig.Setting3 != default;
                        }
                        return true;
                    }, "Setting 3 is required when Setting2 is present");
        }

Objectها باید مانند ماشین‌هایی تلقی شوند که عملیات موجود در واسط عمومی خود را برای افرادی که درخواست مناسبی ارسال کنند، اجرا خواهند کرد. با توجه به اینکه یک object از استفاده کننده خود مستقل است و وابستگی به او ندارد و همچنین توجه به ساختار نحوی (syntax) برخی از زبان‌های شیء گرای جدید، عبارت «sending a message» برای توصیف اجرای رفتاری از مجموعه رفتارهای object، استفاده میشود.
به محض اینکه پیغامی (Message) به سمت object ارسال شود، ابتدا باید تصمیم بگیرد که این پیغام ارسالی را درک می‌کند. فرض کنیم این پیغام قابل درک است. در این صورت object مورد نظر، همزمان با نگاشت پیغام به یک فراخوانی تابع (function call)، خود را به صورت ضمنی به عنوان اولین آرگومان ارسال می‌کند. تصمیم گرفتن در رابطه با قابل درک بودن یک پیغام، در زبان‌های مفسری در زمان اجرا و در زبان‌های کامپایلری در زمان کامپایل، انجام میگرد. 
نام (یا prototype) رفتار یک وهله، Message (پیغام) نامیده می‌شود. بسیاری از زبان‌های شیء گرا مفهموم Overloaded Functions Or Operators را پشتیبانی می‌کنند. در این صورت می‌توان در سیستم دو تابعی داشت که با نام یکسان، یا انواع مختلف آرگومان (intraclass overloading) داشته باشند یا در کلاس‌های مختلفی (interclass overloading) قرار گیرند. 
ممکن است کلاس ساعت زنگدار، دو پیغام set_time که یکی از آنها با دو آرگومان از نوع عدد صحیح و دیگری یک آرگومان رشته‌ای است داشته باشد.

void AlarmClock::set_time(int hours, int minutes); 

void AlarmClock::set_time(String time);

void AlarmClock::set_time(int hours, int minutes); 

void Watch::set_time(int hours, int minutes);

public class Object
    {
        public Object();
        public static bool Equals(Object objA, Object objB){...}
        public static bool ReferenceEquals(Object objA, Object objB){...}
        public virtual bool Equals(Object obj){...}
        public virtual int GetHashCode(){...}
        public Type GetType(){...}
        public virtual string ToString(){...}
        protected Object MemberwiseClone(){...}
    }

namespace BlazorServerSample.Models
{
    public class BlazorRoom
    {
        public int Id { set; get; }

        public string Name { set; get; }

        public decimal Price { set; get; }

        public bool IsActive { set; get; }
    }
}

@using BlazorServerSample.Models

@page "/"

<h2 class="bg-light border p-2">
    First Room
</h2>
Room: @Room.Name
<br/>
Price: @Room.Price

@code
{
    BlazorRoom Room = new BlazorRoom
    {
        Id = 1,
        Name = "Room 1",
        IsActive = true,
        Price = 499
    };
}

<input type="number" value="@Room.Price" />

<input type="number" @bind-value="@Room.Price" />

<input type="number" @bind-value="@Room.Price" @bind-value:event="oninput" />

<input type="checkbox" @bind-value="Room.IsActive"  />
<br/>
This room is @(Room.IsActive? "Active" : "Inactive").

<input type="checkbox" @bind-value="Room.IsActive"
   checked="@(Room.IsActive? "cheked" : null)" />

using System.Collections.Generic;

namespace BlazorServerSample.Models
{
    public class BlazorRoom
    {
        // ...

        public List<BlazorRoomProp> RoomProps { set; get; }
    }

    public class BlazorRoomProp
    {
        public int Id { set; get; }

        public string Name { set; get; }

        public string Value { set; get; }
    }
}

@code
{
    BlazorRoom Room = new BlazorRoom
    {
        Id = 1,
        Name = "Room 1",
        IsActive = true,
        Price = 499,
        RoomProps = new List<BlazorRoomProp>
        {
            new BlazorRoomProp
            {
                Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "100"
            },
            new BlazorRoomProp
            {
                Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "3"
            }
        }
    };
}

<select @bind="SelectedRoomPropValue">
    @foreach (var prop in Room.RoomProps)
    {
        <option value="@prop.Value">@prop.Name</option>
    }
</select>
<span>The value of the selected room prop is: @SelectedRoomPropValue</span>

@code
{
    string SelectedRoomPropValue = "";
    // ...

@code
{
    string SelectedRoomPropValue = "";

    List<BlazorRoom> Rooms = new List<BlazorRoom>();

    protected override void OnInitialized()
    {
        base.OnInitialized();

        Rooms.Add(new BlazorRoom
        {
            Id = 1,
            Name = "Room 1",
            IsActive = true,
            Price = 499,
            RoomProps = new List<BlazorRoomProp>
            {
                new BlazorRoomProp
                {
                    Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "100"
                },
                new BlazorRoomProp
                {
                    Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "3"
                }
            }
        });

        Rooms.Add(new BlazorRoom
        {
            Id = 2,
            Name = "Room 2",
            IsActive = true,
            Price = 399,
            RoomProps = new List<BlazorRoomProp>
            {
                new BlazorRoomProp
                {
                    Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "250"
                },
                new BlazorRoomProp
                {
                    Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "4"
                }
            }
        });
    }
}

<div class="border p-2 mt-3">
    <h2 class="text-info">Rooms List</h2>
    <table class="table table-dark">
        @foreach(var room in Rooms)
        {
            <tr>
                <td>
                    <input type="text" @bind-value="room.Name" @bind-value:event="oninput"/>
                </td>
                <td>
                    <input type="text" @bind-value="room.Price" @bind-value:event="oninput"/>
                </td>
                @foreach (var roomProp in room.RoomProps)
                {
                    <td>
                        @roomProp.Name, @roomProp.Value
                    </td>
                }
            </tr>
        }
    </table>

    @foreach(var room in Rooms)
    {
        <p>@room.Name's price is @room.Price.</p>
    }
</div>

public int SaveChanges(string userName, bool updateAuditFields = true)