Node.js Tools 1.0 for Visual Studio (NTVS) is now available for download! NTVS is a free, open source extension for Visual Studio 2012 and Visual Studio 2013 that turns Visual Studio into a Node.js IDE. NTVS 1.0 supports the free Visual Studio Community and Visual Studio Express for Web editions, as well as Visual Studio Professional and higher
اشتراکها
سایت NDCVideos.com
اشتراکها
معرفی کنترل چارت زیبای NVD3
با امکاناتی شامل
- گروه بندی سطری و ستونی در چارت
- چارتهای خطی انباشته (cumulative)
- Pie Chart
- تولتیپ بر روی نودهای سریها
- چارتهای پشته ای (Stacked Area)
- چارتهای Discrete Bar
- چارتهای حبابی
- چارتهای گلوله ای (Bullet Chart)
This project is an attempt to build re-usable charts and chart components for d3.js without taking away the power that d3.js gives you. This is a very young collection of components, with the goal of keeping these components very customizeable, staying away from your standard cookie cutter solutions.
اشتراکها
معرفی سایت construx.vueocity.com
نویسنده کتاب Code Complete ، آقای استیو مک کانل (Steve McConnell )، با همکاری مدرسان سطح بالای دیگر، در سایت https://construx.vueocity.com آموزشهای بسیار مفید برای مهندسی نرم افزار کاربردی ارائه میکنند.
آموزشها عبارتند از:
10x Software Development
Agile Planning and Estimation
Agile Practices for Developers
Agile Release Planning
Agile Requirements
Agile Requirements Modeling
Agile Team Metrics
Code Complete Essentials
Design Patterns
Developer Testing
Kanban Overview
Product Envisioning Overview
Scrum in Depth
Scrum in Depth Live
Scrum Overview
Software Configuration Management Overview
Software Design
Software Economics
Software Effectiveness Conference
Software Estimation
Software Project Management
Software Requirements
Software Risk Management
The Scrum Product Owner
Total Project Quality
Understanding Software Projects
عضویت در این سایت برای یک هفته رایگان است. این آموزشها به هیچ زبان برنامه نویسی وابسته نیستند و در تمام پروژههای متوسط و بزرگ نرم افزاری قابل استفاده هستند. در ابتدای هر آموزش کتابچه بسیار مفیدی که چکیده آموزش را در خود دارد نیز ارائه میشود.
OWSAP ارگانی است غیرانتفاعی که هدف آن ترویج طراحی برنامههای امن وب است. در این راه هم مطالب آموزشی بسیار ارزشمندی را منتشر کرده است [+]. در لینکهای زیر این مطالب از دیدگاه برنامه نویسهای دات نت مورد بررسی قرار گرفتهاند. هر چند مطابق آخرین گزارش WhiteHat که اخیرا منتشر شده [+]، تعداد Exploits مربوط به ASP.NET در مقایسه با PHP و جاوا بسیار کمتر بوده اما نیاز است تا با مشکلات عمومی موجود و راهحلهای مرتبط بیشتر آشنا شد:
کامپوننتها در طول چرخهی عمر خود، از چندین مرحله عبور میکنند. اولین مرحله، mount نام دارد و زمانی رخ میدهد که وهلهای از یک کامپوننت، ایجاد و به DOM افزوده شدهاست. در این حالت تعدادی متد خاص را میتوان به کامپوننت خود اضافه کرد که به صورت خودکار توسط React فراخوانی میشوند. به این متدها Lifecycle Hooks میگویند. در طی مرحلهی mount، سه متد Lifecycle Hooks مخصوص constructor، render و componentDidMount قابل تعریف هستند. React این متدها را به ترتیب فراخوانی میکند. دومین مرحله، update نام دارد و زمانی رخ میدهد که state و یا props کامپوننت تغییر میکنند. در طی مرحلهی update، دو متد Lifecycle Hooks مخصوص render و componentDidUpdate قابل تعریف هستند. آخرین فاز یا مرحله، unmount نام دارد و زمانی رخ میدهد که کامپوننتی از DOM حذف میشود، مانند حذف کامپوننت Counter در قسمتهای قبل. در طی مرحلهی unmount، یک متد Lifecycle Hooks مخصوص componentWillUnmount قابل تعریف است.
البته این Lifecycle Hooks ای که در اینجا نام برده شدند، بیشترین استفاده را دارند. در مستندات React مواردی دیگری نیز ذکر شدهاند که در عمل آنچنان مورد استفاده قرار نمیگیرند.
مرحلهی Mount
در کامپوننت App، یک constructor را اضافه میکنیم تا بتوان مرحلهی Mount را بررسی کرد. این سازنده تنها یکبار در زمان وهله سازی این کامپوننت فراخوانی میشود. یکی از کاربردهای آن میتواند مقدار دهی اولیهی خواص این وهله باشد. برای مثال یکی از کاربردهای آن میتواند مقدار دهی اولیهی state بر اساس مقادیر props رسیده باشد. در اینجا است که میتوان خاصیت state را مستقیما مقدار دهی کرد (مانند this.state = this.props.something) و در این حالت نیازی به فراخوانی متد this.setState نیست و اگر فراخوانی شود، یک خطا را دریافت میکنیم. از این جهت که this.setState را تنها زمانیکه کامپوننتی رندر شده و در DOM قرار گرفته باشد، میتوان فراخوانی کرد.
یک نکته: فراخوانی this.state = this.props.something در سازندهی کلاس میسر نیست، مگر اینکه props را به صورت پارامتر به سازندهی کلاس و سازندهی base class توسط متد super ارسال کنیم:
در غیراینصورت this.props، مقدار undefined را بازگشت میدهد.
این متد پس از رندر کامپوننت در DOM فراخوانی میشود و بهترین محلی است که از آن میتوان برای ارسال درخواستهای Ajaxای به سمت سرور و دریافت اطلاعات از backend، استفاده کرد و سپس setState را با اطلاعات جدید فراخوانی نمود.
سومین lifecycle hooks در مرحلهی mounting، متد رندر است که در اینجا به ابتدای آن، یک console.logرا جهت بررسی بیشتر اضافه میکنیم:
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، چنین خروجی را میتوان در کنسول توسعه دهندگان مرورگر مشاهده کرد:
در اینجا ترتیب فراخوانی این متدها را مشاهده میکنید. ابتدا سازندهی کلاس فراخوانی شدهاست. سپس در مرحلهی رندر، یک المان React که در DOM مجازی React قرار میگیرد، بازگشت داده میشود. سپس React این DOM مجازی را با DOM اصلی هماهنگ میکند. پس از آن مرحلهی Mount فرا میرسد. یعنی در این مرحله، کامپوننت در DOM اصلی قرار دارد. اینجا است که اعمال Ajax ای دریافت اطلاعات از سرور باید انجام شوند.
یک نکته: در مرحلهی رندر، تمام فرزندان یک کامپوننت نیز به صورت بازگشتی رندر میشوند. برای نمایش این ویژگی، به متد Render کامپوننتهای NavBar، Counters و Counter، متد console.log ای را جهت درج این مرحله در کنسول، اضافه میکنیم:
پس از این تغییرات و ذخیره سازی برنامه، با بارگذاری مجدد آن در مرورگر، چنین خروجی در کنسول توسعه دهندگان مرورگر ظاهر میشود:
همانطور که مشاهده میکنید، پس از فراخوانی App - rendered، تمام فرزندان کامپوننت App رندر شدهاند و در آخر به App - mounted رسیدهایم.
مرحلهی Update
مرحلهی Update زمانی رخ میدهد که state و یا props یک کامپوننت تغییر میکنند. برای مثال با کلیک بر روی دکمهی Increment، وضعیت کامپوننت به روز رسانی میشود. پس از آن فراخوانی خودکار متد رندر در صف قرار میگیرد. به این معنا که تمام فرزندان آن نیز قرار است مجددا رندر شوند. برای آزمایش آن، یکبار لاگهای کنسول توسعه دهندگان مرورگر را پاک کنید. سپس بر روی دکمهی Increment کلیک کنید:
همانطور که ملاحظه میکنید با کلیک بر روی دکمهی Increment، کل Component tree برنامه مجددا رندر شدهاست. البته این مورد به معنای به روز رسانی کل DOM اصلی در مرورگر نیست. زمانیکه کامپوننتی رندر میشود، فقط یک React element حاصل آن خواهد بود که در نتیجهی آن DOM مجازی React به روز رسانی خواهد شد. سپس React، کپی DOM مجازی قبلی را با نمونهی جدید آن مقایسه میکند. در آخر، محاسبهی تغییرات صورت گرفته و تنها بر اساس موارد تغییر یافتهاست که DOM اصلی را به روز رسانی میکند. به همین جهت زمانیکه بر روی دکمهی Increment کلیک میشود، فقط span کنار آن در DOM اصلی به روز رسانی میشود. برای اثبات آن در مرورگر بر روی المان span که شمارهها را نمایش میدهد، کلیک راست کرده و گزینهی inspect را انتخاب کنید. سپس بر روی دکمهی Increment کلیک نمائید. مرورگر قسمتی را که به روز میشود، با رنگی مشخص و متمایز، به صورت لحظهای نمایش میدهد.
متد componentDidUpdate، پس از به روز رسانی کامپوننت فراخوانی میشود. به این معنا که در این حالت وضعیت و یا props جدیدی را داریم. در این حالت میتوان این اشیاء به روز شده را با نمونههای قبلی آنها مقایسه کرد و در صورت وجود تغییری، برای مثال یک درخواست Ajax ای را به سمت سرور برای دریافت اطلاعات تکمیلی ارسال کرد و در غیراینصورت خیر. بنابراین میتوان به آن به عنوان یک روش بهینه سازی نگاه کرد. برای نمایش این قابلیت میتوان متد componentDidUpdate را که مقادیر قبلی props و state را دریافت میکند، لاگ کرد:
برای آزمایش آن، یکبار لاگهای کنسول توسعه دهندگان مرورگر را پاک کنید. سپس بر روی دکمهی Increment اولین شمارشگر کلیک کنید:
همانطور که مشاهده میکنید، مقدار شیء counter، پیش از کلیک بر روی دکمهی Increment، مساوی 4 بودهاست. در یک چنین حالتی میتوان مقدار قبلی prevProps.counter.value را با مقدار جدید this.props.counter.value مقایسه کرد و در صورت نیاز یک درخواست Ajax ای را برای دریافت اطلاعات به روز، صادر کرد.
مرحلهی Unmount
در این مرحله تنها یک lifecycle hook به نام componentWillUnmount قابل تعریف است که درست پیش از حذف یک کامپوننت از DOM فراخونی میشود.
پس از افزودن متد فوق و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، یکبار دیگر لاگهای کنسول توسعه دهندگان مرورگر را پاک کنید. سپس اولین Counter رندر شده را حذف کنید.
در اینجا پس از حذف یک کامپوننت، state کامپوننت App تغییر کردهاست. به همین جهت کل Component tree رندر مجدد شدهاست. اینبار یک DOM مجازی جدید را داریم که تعداد Counterهای آن 3 مورد است. سپس React این DOM مجازی جدید را با نمونهی قبلی خود مقایسه کرده و متوجه میشود که یکی از Counterها حذف شدهاست. در ادامه متد componentWillUnmount را پیش از حذف این Counter از DOM، فراخوانی میکند. به این ترتیب فرصت خواهیم یافت تا رهاسازی منابع را در صورت نیاز انجام دهیم تا برنامه دچار نشتی حافظه نشود.
یک مثال: افزودن دکمهی Decrement به کامپوننت Counter
در ادامه میخواهیم دکمهای را برای کاهش مقدار یک شمارشگر، به کامپوننت Counter اضافه کنیم. همچنین اگر مقدار value شمارشگر مساوی صفر بود، دکمهی کاهش مقدار آن باید غیرفعال شود و برعکس. به علاوه از سیستم طرحبندی بوت استرپ نیز برای تعریف دو ستون، یکی برای نمایش مقدار شمارشگرها و دیگری برای نمایش دکمهها استفاده خواهیم کرد.
برای پیاده سازی آن ابتدا متد رندر کامپوننت Counter را به صورت زیر تغییر میدهیم:
در اینجا یک row تعریف شده و سپس دو div، با کلاسهای تعیین عرض ستونها. در ادامه span نمایش شمارشگر، به div اول و دکمهها به div دوم منتقل شدهاند. همچنین marginها را هم اصلاح کردهایم تا بین دکمهها فضای مناسبی ایجاد شود.
در این بین، دکمهی جدید کاهش مقدار را که با یک - مشخص شدهاست نیز مشاهده میکنید. رویدادگردان onClick آن به this.props.onDecrement اشاره میکند. همچنین ویژگی disabled نیز به آن اضافه شدهاست تا بر اساس مقدار value شیء counter، در مورد فعال یا غیرفعالسازی دکمه تصمیم گیری کند.
پس از آن نیاز است این this.props.onDecrement را تعریف کنیم. به همین جهت به والد آن که کامپوننت Counters است مراجعه کرده و آنرا به صورت زیر تغییر میدهیم:
در اینجا onDecrement اضافه شدهاست تا شیء this.props ارسالی به کامپوننت Counter را مقدار دهی کند. اکنون باید ارجاع به this.props.onDecrement این کامپوننت را نیز تکمیل کرد. این ارجاع نیز به والد Counters که در اینجا کامپوننت App است اشاره میکند:
در کامپوننت App، ویژگی onDecrement ارسالی به کامپوننت Counters، به صورت props مقدار دهی شدهاست. این ویژگی به متد this.handleDecrement اشاره میکند که به صورت زیر در کامپوننت App تعریف میشود:
که کدهای آن با کدهای handleIncrement بحث شدهی در قسمت قبل یکی است. اکنون اگر برنامه را اجرا کنید، به تصویر ابتدای توضیحات این مثال خواهید رسید.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-09.zip
البته این Lifecycle Hooks ای که در اینجا نام برده شدند، بیشترین استفاده را دارند. در مستندات React مواردی دیگری نیز ذکر شدهاند که در عمل آنچنان مورد استفاده قرار نمیگیرند.
مرحلهی Mount
در کامپوننت App، یک constructor را اضافه میکنیم تا بتوان مرحلهی Mount را بررسی کرد. این سازنده تنها یکبار در زمان وهله سازی این کامپوننت فراخوانی میشود. یکی از کاربردهای آن میتواند مقدار دهی اولیهی خواص این وهله باشد. برای مثال یکی از کاربردهای آن میتواند مقدار دهی اولیهی state بر اساس مقادیر props رسیده باشد. در اینجا است که میتوان خاصیت state را مستقیما مقدار دهی کرد (مانند this.state = this.props.something) و در این حالت نیازی به فراخوانی متد this.setState نیست و اگر فراخوانی شود، یک خطا را دریافت میکنیم. از این جهت که this.setState را تنها زمانیکه کامپوننتی رندر شده و در DOM قرار گرفته باشد، میتوان فراخوانی کرد.
یک نکته: فراخوانی this.state = this.props.something در سازندهی کلاس میسر نیست، مگر اینکه props را به صورت پارامتر به سازندهی کلاس و سازندهی base class توسط متد super ارسال کنیم:
constructor(props) { super(props); console.log("App - constructor"); this.state = this.props.something; }
دومین متد lifecycle hooks ای که بررسی میکنیم، componentDidMount است:
class App extends Component { constructor() { super(); console.log("App - constructor"); } componentDidMount() { // Ajax calls console.log("App - mounted"); }
سومین lifecycle hooks در مرحلهی mounting، متد رندر است که در اینجا به ابتدای آن، یک console.logرا جهت بررسی بیشتر اضافه میکنیم:
render() { console.log("App - rendered");
در اینجا ترتیب فراخوانی این متدها را مشاهده میکنید. ابتدا سازندهی کلاس فراخوانی شدهاست. سپس در مرحلهی رندر، یک المان React که در DOM مجازی React قرار میگیرد، بازگشت داده میشود. سپس React این DOM مجازی را با DOM اصلی هماهنگ میکند. پس از آن مرحلهی Mount فرا میرسد. یعنی در این مرحله، کامپوننت در DOM اصلی قرار دارد. اینجا است که اعمال Ajax ای دریافت اطلاعات از سرور باید انجام شوند.
یک نکته: در مرحلهی رندر، تمام فرزندان یک کامپوننت نیز به صورت بازگشتی رندر میشوند. برای نمایش این ویژگی، به متد Render کامپوننتهای NavBar، Counters و Counter، متد console.log ای را جهت درج این مرحله در کنسول، اضافه میکنیم:
class Counter extends Component { render() { console.log("Counter - rendered"); //... class Counters extends Component { render() { console.log("Counters - rendered"); //... const NavBar = ({ totalCounters }) => { console.log("NavBar - rendered"); //...
یک نکته: نمیتوان از lifecycle hooks در کامپوننتهای بدون حالت تابعی استفاده کرد.
پس از این تغییرات و ذخیره سازی برنامه، با بارگذاری مجدد آن در مرورگر، چنین خروجی در کنسول توسعه دهندگان مرورگر ظاهر میشود:
همانطور که مشاهده میکنید، پس از فراخوانی App - rendered، تمام فرزندان کامپوننت App رندر شدهاند و در آخر به App - mounted رسیدهایم.
مرحلهی Update
مرحلهی Update زمانی رخ میدهد که state و یا props یک کامپوننت تغییر میکنند. برای مثال با کلیک بر روی دکمهی Increment، وضعیت کامپوننت به روز رسانی میشود. پس از آن فراخوانی خودکار متد رندر در صف قرار میگیرد. به این معنا که تمام فرزندان آن نیز قرار است مجددا رندر شوند. برای آزمایش آن، یکبار لاگهای کنسول توسعه دهندگان مرورگر را پاک کنید. سپس بر روی دکمهی Increment کلیک کنید:
همانطور که ملاحظه میکنید با کلیک بر روی دکمهی Increment، کل Component tree برنامه مجددا رندر شدهاست. البته این مورد به معنای به روز رسانی کل DOM اصلی در مرورگر نیست. زمانیکه کامپوننتی رندر میشود، فقط یک React element حاصل آن خواهد بود که در نتیجهی آن DOM مجازی React به روز رسانی خواهد شد. سپس React، کپی DOM مجازی قبلی را با نمونهی جدید آن مقایسه میکند. در آخر، محاسبهی تغییرات صورت گرفته و تنها بر اساس موارد تغییر یافتهاست که DOM اصلی را به روز رسانی میکند. به همین جهت زمانیکه بر روی دکمهی Increment کلیک میشود، فقط span کنار آن در DOM اصلی به روز رسانی میشود. برای اثبات آن در مرورگر بر روی المان span که شمارهها را نمایش میدهد، کلیک راست کرده و گزینهی inspect را انتخاب کنید. سپس بر روی دکمهی Increment کلیک نمائید. مرورگر قسمتی را که به روز میشود، با رنگی مشخص و متمایز، به صورت لحظهای نمایش میدهد.
متد componentDidUpdate، پس از به روز رسانی کامپوننت فراخوانی میشود. به این معنا که در این حالت وضعیت و یا props جدیدی را داریم. در این حالت میتوان این اشیاء به روز شده را با نمونههای قبلی آنها مقایسه کرد و در صورت وجود تغییری، برای مثال یک درخواست Ajax ای را به سمت سرور برای دریافت اطلاعات تکمیلی ارسال کرد و در غیراینصورت خیر. بنابراین میتوان به آن به عنوان یک روش بهینه سازی نگاه کرد. برای نمایش این قابلیت میتوان متد componentDidUpdate را که مقادیر قبلی props و state را دریافت میکند، لاگ کرد:
class Counter extends Component { componentDidUpdate(prevProps, prevState) { console.log("Counter - updated", { prevProps, prevState }); if (prevProps.counter.value !== this.props.counter.value) { // Ajax call and get new data } }
همانطور که مشاهده میکنید، مقدار شیء counter، پیش از کلیک بر روی دکمهی Increment، مساوی 4 بودهاست. در یک چنین حالتی میتوان مقدار قبلی prevProps.counter.value را با مقدار جدید this.props.counter.value مقایسه کرد و در صورت نیاز یک درخواست Ajax ای را برای دریافت اطلاعات به روز، صادر کرد.
مرحلهی Unmount
در این مرحله تنها یک lifecycle hook به نام componentWillUnmount قابل تعریف است که درست پیش از حذف یک کامپوننت از DOM فراخونی میشود.
class Counter extends Component { componentWillUnmount(){ console.log("Counter - Unmount"); }
در اینجا پس از حذف یک کامپوننت، state کامپوننت App تغییر کردهاست. به همین جهت کل Component tree رندر مجدد شدهاست. اینبار یک DOM مجازی جدید را داریم که تعداد Counterهای آن 3 مورد است. سپس React این DOM مجازی جدید را با نمونهی قبلی خود مقایسه کرده و متوجه میشود که یکی از Counterها حذف شدهاست. در ادامه متد componentWillUnmount را پیش از حذف این Counter از DOM، فراخوانی میکند. به این ترتیب فرصت خواهیم یافت تا رهاسازی منابع را در صورت نیاز انجام دهیم تا برنامه دچار نشتی حافظه نشود.
یک مثال: افزودن دکمهی Decrement به کامپوننت Counter
در ادامه میخواهیم دکمهای را برای کاهش مقدار یک شمارشگر، به کامپوننت Counter اضافه کنیم. همچنین اگر مقدار value شمارشگر مساوی صفر بود، دکمهی کاهش مقدار آن باید غیرفعال شود و برعکس. به علاوه از سیستم طرحبندی بوت استرپ نیز برای تعریف دو ستون، یکی برای نمایش مقدار شمارشگرها و دیگری برای نمایش دکمهها استفاده خواهیم کرد.
برای پیاده سازی آن ابتدا متد رندر کامپوننت Counter را به صورت زیر تغییر میدهیم:
class Counter extends Component { render() { console.log("Counter - rendered"); return ( <div className="row"> <div className="col-1"> <span className={this.getBadgeClasses()}>{this.formatCount()}</span> </div> <div className="col"> <button onClick={() => this.props.onIncrement(this.props.counter)} className="btn btn-secondary btn-sm" > + </button> <button onClick={() => this.props.onDecrement(this.props.counter)} className="btn btn-secondary btn-sm m-2" disabled={this.props.counter.value === 0 ? "disabled" : ""} > - </button> <button onClick={() => this.props.onDelete(this.props.counter.id)} className="btn btn-danger btn-sm" > Delete </button> </div> </div> ); }
در این بین، دکمهی جدید کاهش مقدار را که با یک - مشخص شدهاست نیز مشاهده میکنید. رویدادگردان onClick آن به this.props.onDecrement اشاره میکند. همچنین ویژگی disabled نیز به آن اضافه شدهاست تا بر اساس مقدار value شیء counter، در مورد فعال یا غیرفعالسازی دکمه تصمیم گیری کند.
پس از آن نیاز است این this.props.onDecrement را تعریف کنیم. به همین جهت به والد آن که کامپوننت Counters است مراجعه کرده و آنرا به صورت زیر تغییر میدهیم:
<Counter key={counter.id} counter={counter} onDelete={this.props.onDelete} onIncrement={this.props.onIncrement} onDecrement={this.props.onDecrement} />
<Counters counters={this.state.counters} onReset={this.handleReset} onIncrement={this.handleIncrement} onDecrement={this.handleDecrement} onDelete={this.handleDelete} />
handleDecrement = counter => { console.log("handleDecrement", counter); const counters = [...this.state.counters]; // cloning an array const index = counters.indexOf(counter); counters[index] = { ...counter }; // cloning an object counters[index].value--; console.log("this.state.counters", this.state.counters[index]); this.setState({ counters }); };
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-09.zip
در قسمت قبل، نحوهی برپایی و تنظیمات اولیهی کتابخانهی مسیریابی react-router-dom را بررسی کردیم. در ادامه نحوهی دریافت پارامترهای مسیریابی و سایر جزئیات این کتابخانه را مرور میکنیم.
دریافت پارامترهای مسیریابی
گاهی از اوقات نیاز به ارسال پارامترهایی به مسیریابیهای تعریف شدهاست. برای مثال در لیست محصولات تعریف شده، بسته به انتخاب هر کدام، باید id متناظری نیز در URL نهایی ظاهر شود. به این Id، یک Route parameter گفته میشود. برای پیاده سازی این نیازمندی به صورت زیر عمل میکنیم:
در فایل app.js، یک مسیریابی جدید را برای نمایش جزئیات یک محصول اضافه میکنیم:
در اینجا برای تعریف یک پارامتر مسیریابی، آنرا با : شروع میکنیم؛ مانند id:، در مسیریابی جدید فوق. البته امکان تعریف چندین پارامتر هم در اینجا وجود دارد؛ مانند تعریف پارامترهای سال و ماه برای مسیریابی مطالب. به علاوه چون این نوع مسیریابیها ویژهتر هستند، باید در ابتدا قرارگیرند. برای مثال اگر مسیریابی products/ را در اول لیست قرار دهیم، دیگر کار به انتخاب products/:id/ نخواهد رسید.
کامپوننت جدید src\components\productDetails.jsx نیز به صورت زیر تعریف شدهاست:
پس از این تغییرات و ذخیره سازی برنامه، با بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، ابتدا صفحهی products را از منوی راهبری سایت انتخاب کرده و سپس بر روی یکی از محصولات لیست شده کلیک میکنیم. سپس در افزونهی react developer tools، کامپوننت نمایش داده شدهی ProductDetails را انتخاب میکنیم:
در اینجا با گشودن اطلاعات خاصیت match تزریق شدهی به کامپوننت ProductDetails، میتوان اطلاعاتی مانند پارامترهای دریافتی مسیریابی را دقیقا مشاهده کرد. برای مثال در این تصویر id=1 از URL بالای صفحه که به http://localhost:3000/products/1 تنظیم شدهاست، دریافت میشود.
بنابراین امکان خواندن اطلاعات پارامترهای مسیریابی، توسط شیء match تزریق شدهی به یک کامپوننت وجود دارد. به همین جهت کامپوننت ProductDetails را ویرایش کرده و المان h1 آنرا جهت نمایش id محصول به صورت زیر تغییر میدهیم که در آن شیء match.params، از props کامپوننت تامین میشود:
برای آزمایش آن مجددا از صفحهی products شروع کرده و بر روی لینک یکی از محصولات، کلیک کنید. در اینجا هرچند id محصول به درستی نمایش داده میشود، اما ... نمایش جزئیات آن به همراه بارگذاری کامل و مجدد صفحهی آن است که از حالت SPA خارج شدهاست. برای رفع این مشکل به کامپوننت products مراجعه کرده و anchorهای تعریف شده را همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، تبدیل به کامپوننت Link میکنیم.
از حالت قبلی:
به حالت جدید:
با این تغییر دیگر در حین نمایش یک کامپوننت، بارگذاری کامل صفحه رخ نمیدهد.
پارامترهای اختیاری مسیریابی
به تعریف مسیریابی زیر، دو پارامتر سال و ماه، اضافه شدهاند:
و برای مثال اگر بر روی لینک posts در منوی راهبری کلیک کنیم، آدرسی مانند http://localhost:3000/posts/2018/06 ایجاد شده و سپس کامپوننت Posts رندر میشود. حال اگر پارامتر ماه را حذف کنیم http://localhost:3000/posts/2018 چه اتفاقی رخ میدهد؟ در این حالت برنامه کامپوننت Home را نمایش خواهد داد. علت اینجا است که پارامترهای تعریف شدهی در مسیریابی، به صورت پیشفرض اجباری هستند. به همین جهت URL وارد شده، چون با الگوی تعریفی Route فوق بدلیل نداشتن قسمت ماه، انطباق نیافته و تنها مسیریابی / که کامپوننت Home را نمایش میدهد، با آن تطابق یافتهاست.
برای رفع این مشکل میتوان با اضافه کردن یک ? به هر پارامتر، پارامترهای تعریف شده را اختیاری کرد:
در regexهای جاوا اسکریپتی زمانیکه یک ? را به یک عبارت باقاعده اضافه میکنیم، یعنی آن عبارت اختیاری است.
با این تغییرات اگر مجددا آدرس http://localhost:3000/posts/2018 را درخواست کنیم، کامپوننت Posts بجای کامپوننت Home نمایش داده میشود.
اکنون کامپوننت Posts را به صورت زیر تغییر میدهیم تا پارامترهای مسیریابی را نیز درج کند:
پارامتر ({ match }) در اینجا به این معنا است که شیء props ارسالی به آن، توسط Object Destructuring تجزیه شده و خاصیت match آن در اینجا به صورت یک پارامتر در اختیار کامپوننت بدون حالت تابعی قرار گرفتهاست.
پس از ذخیره سازی این تغییرات و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، اگر آدرس http://localhost:3000/posts/2018/1 را وارد کنیم، خروجی زیر حاصل میشود:
کار با پارامترهای کوئری استرینگهای مسیریابی
پارامترهای اختیاری، جزو قابلیتهایی هستند که باید تا حد ممکن از بکارگیری آنها اجتناب و آنها را با کوئری استرینگها تعریف کرد. کوئری استرینگها با یک ? در انتهای URL شروع میشوند و میتوانند چندین پارامتر را داشته باشند؛ مانند: http://localhost:3000/posts?sortBy=newest&approved=true و یا حتی میتوان آنها را با پارامترهای اختیاری نیز ترکیب کرد مانند: http://localhost:3000/posts/2018/05?sortBy=newest&approved=true
برای استخراج کوئری استرینگها در برنامههای React باید از شیء location استفاده کرد:
در اینجا مقدار خاصیت search، کل قسمت کوئری استرینگها را به همراه دارد. البته ما قصد پردازش آنرا به صورت دستی نداریم. به همین جهت از کتابخانهی زیر برای انجام اینکار استفاده خواهیم کرد:
پس از نصب کتابخانهی بسیار معروف query-string، به کامپوننت Posts مراجعه کرده و تغییرات زیر را اعمال میکنیم:
- پیشتر ذکر پارامتر ({ match }) را بررسی کردیم. در اینجا خاصیت location نیز به آن اضافه شدهاست تا پس از Object Destructuring شیء props ارسالی به کامپوننت، بتوان به مقدار شیء location نیز دسترسی یافت.
- سپس شیء queryString را از ماژول مرتبط، import میکنیم. در ادامه به کمک متد parse آن، میتوان location.search را آنالیز کرد که خروجی آن، یک شیء جاوا اسکریپتی به صورت زیر است:
بنابراین در اینجا هم میتوان توسط Object Destructuring، به این خواص دسترسی یافت:
یک نکته: باید دقت داشت که کتابخانهی query-string، همیشه مقادیر خواص را رشتهای بازگشت میدهد؛ حتی اگر عدد باشند.
مدیریت مسیرهای نامعتبر درخواستی
فرض کنید کاربری آدرس غیرمعتبر http://localhost:3000/xyz را که هیچ نوع مسیریابی را برای آن تعریف نکردهایم، درخواست میکند. در این حالت برنامه کامپوننت home را رندر میکند که مرتبط است با تعاریف مسیریابی برنامه در فایل app.js. تنها path تعریف شدهای که با این آدرس تطابق پیدا میکند، / متناظر با کامپوننت home است.
بجای این رفتار پیشفرض، مایل هستیم که کاربر به یک صفحهی سفارشی «پیدا نشد» هدایت شود. به همین جهت ابتدا کامپوننت جدید تابعی بدون حالت src\components\notFound.jsx را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
سپس ابتدا به مسیریابی /، ویژگی exact را هم اضافه میکنیم تا دیگر بجز ریشهی سایت، به مسیر دیگری پاسخ ندهد:
اکنون اگر مجددا مسیر xyz را درخواست کنیم، فقط کامپوننت NavBar در صفحه ظاهر میشود. برای بهبود این وضعیت و نمایش کامپوننت NotFound، مراحل زیر را طی میکنیم:
- ابتدا شیء Redirect را از react-router-dom باید import کنیم.
- همچنین import کامپوننت NotFound نیز باید ذکر شود.
- سپس پیش از مسیریابی کلی /، مسیریابی جدید not-found را که به کامپوننت NotFound اشاره میکند، اضافه میکنیم.
- اکنون در انتهای Switch تعریف شده (جائی که دیگر هیچ مسیریابی تعریف شدهای، با مسیر درخواستی کاربر، تطابق نداشته)، باید کامپوننت Redirect را جهت هدایت به این مسیریابی جدید، تعریف کرد:
پس از این تغییرات، اگر آدرس نامعتبر http://localhost:3000/xyz درخواست شود، بلافاصله به آدرس http://localhost:3000/not-found هدایت میشویم.
کاربرد دیگر کامپوننت Redirect، هدایت کاربران از یک آدرس قدیمی، به یک آدرس جدید است که نحوهی تعریف آن به صورت زیر میباشد:
با این تنظیم اگر کاربری مسیر http://localhost:3000/messages را درخواست دهد، به صورت خودکار به http://localhost:3000/posts هدایت خواهد شد.
هدایت کاربران به آدرسهای مختلف با برنامه نویسی
گاهی از اوقات پس از تکمیل فرمی و یا کلیک بر روی دکمهای، میخواهیم کاربر را به آدرس خاصی هدایت کنیم. برای مثال در برنامهی جاری میخواهیم زمانیکه کاربری صفحهی جزئیات یک محصول را مشاهده و بر روی دکمهی فرضی Save کلیک کرد، دوباره به همان صفحهی لیست محصولات هدایت شود؛ برای این منظور از شیء history استفاده خواهیم کرد:
در اینجا متدها و خواص شیء history را مشاهده میکنید. برای نمونه توسط متد push آن میتوان آدرس جدیدی را به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی توسط کاربر، اضافه کرد و کاربر را با برنامه نویسی، به صفحهی جدیدی هدایت نمود:
یک نکته: اگر به تصویر دقت کنید، متد replace هم در اینجا قابل استفاده است. متد push با افزودن رکوردی به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی در مرورگر، امکان بازگشت به محل قبلی را با کلیک بر روی دکمهی back مرورگر، فراهم میکند؛ اما replace تنها رکورد آدرس جاری را در تاریخچهی مرورگر به روز رسانی میکند. یعنی از داشتن تاریخچه محروم خواهیم شد. عمدهی کاربرد این متد، در صفحات لاگین است؛ زمانیکه کاربر به سیستم وارد میشود و به صفحهی جدیدی مراجعه میکند، با کلیک بر روی دکمهی back، دوباره نمیخواهیم او را به صفحهی لاگین هدایت کنیم.
تعریف مسیریابیهای تو در تو
قصد داریم به صفحهی admin، دو لینک جدید به مطالب و کاربران ادمین را اضافه کنیم، به نحوی که با کلیک بر روی هر کدام، محتوای هر صفحهی متناظر، در همینجا نمایش داده شود (تصویر فوق). به عبارتی در حال حاضر، مسیریابی تعریف شده، جهت مدیریت لینکهای NavBar بالای صفحه کار میکند. اکنون میخواهیم مسیریابی دیگری را داخل آن برای پوشش منوی کنار صفحهی ادمین اضافه کنیم. به اینکار، تعریف مسیریابیهای تو در تو گفته میشود و پیاده سازی آن توسط کامپوننت react-router-dom بسیار سادهاست و شامل این موارد میشود:
- ابتدا مسیریابیهای جدید را همینجا داخل کامپوننت src\components\admin\dashboard.jsx تعریف میکنیم:
در اینجا محتوای کامپوننت بدون حالت تابعی Dashboard را ملاحظه میکنید که از یک کامپوننت منوی SideBar و سپس در ستونی دیگر، از 2 کامپوننت Route تشکیل شدهاست که بر اساس URL رسیده، سبب رندر کامپوننتهای جدید Users و Posts خواهند شد.
تنها نکتهی جدید آن، امکان درج کامپوننت Route در قسمتهای مختلف برنامه، خارج از app.js میباشد و این امکان محدود به app.js نیست. در این حالت اگر مسیر /admin/posts توسط کاربر وارد شد، دقیقا در همان محلی که کامپوننت Route درج شدهاست، کامپوننت متناظر با این مسیر یعنی کامپوننت Posts، رندر میشود.
در ادامه محتوای این کامپوننتهای جدید را نیز ملاحظه میکنید:
محتوای کامپوننت src\components\admin\sidebar.jsx
محتوای کامپوننت src\components\admin\users.jsx
محتوای کامپوننت src\components\admin\posts.jsx
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-15-part-02.zip
دریافت پارامترهای مسیریابی
گاهی از اوقات نیاز به ارسال پارامترهایی به مسیریابیهای تعریف شدهاست. برای مثال در لیست محصولات تعریف شده، بسته به انتخاب هر کدام، باید id متناظری نیز در URL نهایی ظاهر شود. به این Id، یک Route parameter گفته میشود. برای پیاده سازی این نیازمندی به صورت زیر عمل میکنیم:
در فایل app.js، یک مسیریابی جدید را برای نمایش جزئیات یک محصول اضافه میکنیم:
import ProductDetails from "./components/productDetails"; // ... class App extends Component { render() { return ( <div> <NavBar /> <div className="container"> <Switch> <Route path="/products/:id" component={ProductDetails} /> <Route path="/products" render={props => ( <Products param1="123" param2="456" {...props} /> )} /> <Route path="/posts/:year/:month" component={Posts} /> <Route path="/admin" component={Dashboard} /> <Route path="/" component={Home} /> </Switch> </div> </div> ); } }
کامپوننت جدید src\components\productDetails.jsx نیز به صورت زیر تعریف شدهاست:
import React, { Component } from "react"; class ProductDetails extends Component { handleSave = () => { // Navigate to /products }; render() { return ( <div> <h1>Product Details - </h1> <button className="btn btn-primary" onClick={this.handleSave}> </div> ); } } export default ProductDetails;
در اینجا با گشودن اطلاعات خاصیت match تزریق شدهی به کامپوننت ProductDetails، میتوان اطلاعاتی مانند پارامترهای دریافتی مسیریابی را دقیقا مشاهده کرد. برای مثال در این تصویر id=1 از URL بالای صفحه که به http://localhost:3000/products/1 تنظیم شدهاست، دریافت میشود.
بنابراین امکان خواندن اطلاعات پارامترهای مسیریابی، توسط شیء match تزریق شدهی به یک کامپوننت وجود دارد. به همین جهت کامپوننت ProductDetails را ویرایش کرده و المان h1 آنرا جهت نمایش id محصول به صورت زیر تغییر میدهیم که در آن شیء match.params، از props کامپوننت تامین میشود:
<h1>Product Details - {this.props.match.params.id} </h1>
برای آزمایش آن مجددا از صفحهی products شروع کرده و بر روی لینک یکی از محصولات، کلیک کنید. در اینجا هرچند id محصول به درستی نمایش داده میشود، اما ... نمایش جزئیات آن به همراه بارگذاری کامل و مجدد صفحهی آن است که از حالت SPA خارج شدهاست. برای رفع این مشکل به کامپوننت products مراجعه کرده و anchorهای تعریف شده را همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، تبدیل به کامپوننت Link میکنیم.
از حالت قبلی:
{this.state.products.map(product => ( <li key={product.id}> <a href={`/products/${product.id}`}>{product.name}</a> </li> ))}
import { Link } from "react-router-dom"; // ... <Link to={`/products/${product.id}`}>{product.name}</Link>
پارامترهای اختیاری مسیریابی
به تعریف مسیریابی زیر، دو پارامتر سال و ماه، اضافه شدهاند:
<Route path="/posts/:year/:month" component={Posts} />
برای رفع این مشکل میتوان با اضافه کردن یک ? به هر پارامتر، پارامترهای تعریف شده را اختیاری کرد:
<Route path="/posts/:year?/:month?" component={Posts} />
با این تغییرات اگر مجددا آدرس http://localhost:3000/posts/2018 را درخواست کنیم، کامپوننت Posts بجای کامپوننت Home نمایش داده میشود.
اکنون کامپوننت Posts را به صورت زیر تغییر میدهیم تا پارامترهای مسیریابی را نیز درج کند:
import React from "react"; const Posts = ({ match }) => { return ( <div> <h1>Posts</h1> Year: {match.params.year} , Month: {match.params.month} </div> ); }; export default Posts;
پس از ذخیره سازی این تغییرات و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، اگر آدرس http://localhost:3000/posts/2018/1 را وارد کنیم، خروجی زیر حاصل میشود:
کار با پارامترهای کوئری استرینگهای مسیریابی
پارامترهای اختیاری، جزو قابلیتهایی هستند که باید تا حد ممکن از بکارگیری آنها اجتناب و آنها را با کوئری استرینگها تعریف کرد. کوئری استرینگها با یک ? در انتهای URL شروع میشوند و میتوانند چندین پارامتر را داشته باشند؛ مانند: http://localhost:3000/posts?sortBy=newest&approved=true و یا حتی میتوان آنها را با پارامترهای اختیاری نیز ترکیب کرد مانند: http://localhost:3000/posts/2018/05?sortBy=newest&approved=true
برای استخراج کوئری استرینگها در برنامههای React باید از شیء location استفاده کرد:
در اینجا مقدار خاصیت search، کل قسمت کوئری استرینگها را به همراه دارد. البته ما قصد پردازش آنرا به صورت دستی نداریم. به همین جهت از کتابخانهی زیر برای انجام اینکار استفاده خواهیم کرد:
> npm i query-string --save
import queryString from "query-string"; const Posts = ({ match, location }) => { const result = queryString.parse(location.search); console.log(result); // ...
- سپس شیء queryString را از ماژول مرتبط، import میکنیم. در ادامه به کمک متد parse آن، میتوان location.search را آنالیز کرد که خروجی آن، یک شیء جاوا اسکریپتی به صورت زیر است:
{approved: "true", sortBy: "newest"}
const { approved, sortBy } = queryString.parse(location.search);
یک نکته: باید دقت داشت که کتابخانهی query-string، همیشه مقادیر خواص را رشتهای بازگشت میدهد؛ حتی اگر عدد باشند.
مدیریت مسیرهای نامعتبر درخواستی
فرض کنید کاربری آدرس غیرمعتبر http://localhost:3000/xyz را که هیچ نوع مسیریابی را برای آن تعریف نکردهایم، درخواست میکند. در این حالت برنامه کامپوننت home را رندر میکند که مرتبط است با تعاریف مسیریابی برنامه در فایل app.js. تنها path تعریف شدهای که با این آدرس تطابق پیدا میکند، / متناظر با کامپوننت home است.
بجای این رفتار پیشفرض، مایل هستیم که کاربر به یک صفحهی سفارشی «پیدا نشد» هدایت شود. به همین جهت ابتدا کامپوننت جدید تابعی بدون حالت src\components\notFound.jsx را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import React from "react"; const NotFound = () => { return <h1>Not Found</h1>; }; export default NotFound;
<Route path="/" exact component={Home} />
- ابتدا شیء Redirect را از react-router-dom باید import کنیم.
- همچنین import کامپوننت NotFound نیز باید ذکر شود.
- سپس پیش از مسیریابی کلی /، مسیریابی جدید not-found را که به کامپوننت NotFound اشاره میکند، اضافه میکنیم.
- اکنون در انتهای Switch تعریف شده (جائی که دیگر هیچ مسیریابی تعریف شدهای، با مسیر درخواستی کاربر، تطابق نداشته)، باید کامپوننت Redirect را جهت هدایت به این مسیریابی جدید، تعریف کرد:
import { Redirect, Route, Switch } from "react-router-dom"; //... import NotFound from "./components/notFound"; //... class App extends Component { render() { return ( <div> <NavBar /> <div className="container"> <Switch> //... <Route path="/not-found" component={NotFound} /> <Route path="/" exact component={Home} /> <Redirect to="/not-found" /> </Switch> </div> </div> ); } }
کاربرد دیگر کامپوننت Redirect، هدایت کاربران از یک آدرس قدیمی، به یک آدرس جدید است که نحوهی تعریف آن به صورت زیر میباشد:
<Redirect from="/messages" to="/posts" />
هدایت کاربران به آدرسهای مختلف با برنامه نویسی
گاهی از اوقات پس از تکمیل فرمی و یا کلیک بر روی دکمهای، میخواهیم کاربر را به آدرس خاصی هدایت کنیم. برای مثال در برنامهی جاری میخواهیم زمانیکه کاربری صفحهی جزئیات یک محصول را مشاهده و بر روی دکمهی فرضی Save کلیک کرد، دوباره به همان صفحهی لیست محصولات هدایت شود؛ برای این منظور از شیء history استفاده خواهیم کرد:
در اینجا متدها و خواص شیء history را مشاهده میکنید. برای نمونه توسط متد push آن میتوان آدرس جدیدی را به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی توسط کاربر، اضافه کرد و کاربر را با برنامه نویسی، به صفحهی جدیدی هدایت نمود:
class ProductDetails extends Component { handleSave = () => { // Navigate to /products this.props.history.push("/products"); };
یک نکته: اگر به تصویر دقت کنید، متد replace هم در اینجا قابل استفاده است. متد push با افزودن رکوردی به تاریخچهی آدرسهای مرور شدهی در مرورگر، امکان بازگشت به محل قبلی را با کلیک بر روی دکمهی back مرورگر، فراهم میکند؛ اما replace تنها رکورد آدرس جاری را در تاریخچهی مرورگر به روز رسانی میکند. یعنی از داشتن تاریخچه محروم خواهیم شد. عمدهی کاربرد این متد، در صفحات لاگین است؛ زمانیکه کاربر به سیستم وارد میشود و به صفحهی جدیدی مراجعه میکند، با کلیک بر روی دکمهی back، دوباره نمیخواهیم او را به صفحهی لاگین هدایت کنیم.
تعریف مسیریابیهای تو در تو
قصد داریم به صفحهی admin، دو لینک جدید به مطالب و کاربران ادمین را اضافه کنیم، به نحوی که با کلیک بر روی هر کدام، محتوای هر صفحهی متناظر، در همینجا نمایش داده شود (تصویر فوق). به عبارتی در حال حاضر، مسیریابی تعریف شده، جهت مدیریت لینکهای NavBar بالای صفحه کار میکند. اکنون میخواهیم مسیریابی دیگری را داخل آن برای پوشش منوی کنار صفحهی ادمین اضافه کنیم. به اینکار، تعریف مسیریابیهای تو در تو گفته میشود و پیاده سازی آن توسط کامپوننت react-router-dom بسیار سادهاست و شامل این موارد میشود:
- ابتدا مسیریابیهای جدید را همینجا داخل کامپوننت src\components\admin\dashboard.jsx تعریف میکنیم:
const Dashboard = ({ match }) => { return ( <div> <h1>Admin Dashboard</h1> <div className="row"> <div className="col-3"> <SideBar /> </div> <div className="col"> <Route path="/admin/users" component={Users} /> <Route path="/admin/posts" component={Posts} /> </div> </div> </div> ); };
تنها نکتهی جدید آن، امکان درج کامپوننت Route در قسمتهای مختلف برنامه، خارج از app.js میباشد و این امکان محدود به app.js نیست. در این حالت اگر مسیر /admin/posts توسط کاربر وارد شد، دقیقا در همان محلی که کامپوننت Route درج شدهاست، کامپوننت متناظر با این مسیر یعنی کامپوننت Posts، رندر میشود.
در ادامه محتوای این کامپوننتهای جدید را نیز ملاحظه میکنید:
محتوای کامپوننت src\components\admin\sidebar.jsx
import React from "react"; import { Link } from "react-router-dom"; const SideBar = () => { return ( <ul className="list-group"> <li className="list-group-item"> <Link to="/admin/posts">Posts</Link> </li> <li className="list-group-item"> <Link to="/admin/users">Users</Link> </li> </ul> ); }; export default SideBar;
محتوای کامپوننت src\components\admin\users.jsx
import React from "react"; const Users = () => { return <h1>Admin Users</h1>; }; export default Users;
محتوای کامپوننت src\components\admin\posts.jsx
import React from "react"; const Posts = () => { return ( <div> <h1>Admin Posts</h1> </div> ); }; export default Posts;
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-15-part-02.zip
علیرغم اینکه در Program.cs یا Startup.cs کد زیر وجود دارد، اما بازهم استثناءها در Blazor Server در قالب یک نوار زرد رنگ، پایین مرورگر نشان داده میشوند؛ حال در محیط توسعه باشد و یا در محیط تولید و پابلیش نهایی محصول!
حال کامپوننت counter را به شکل زیر ویرایش میکنیم تا استثنایی به عمد رخ دهد:
با اجرای برنامه ملاحظه خواهید کرد که به صفحهی Error.cshtml هدایت نخواهید شد! حتی با اینکه استثنایی رخ داد، خط app.UseExceptionHandler("/Error") اصلا کاری به مدیریت استثناء نداشت. حال سؤالی اینجا پیش میآید: پس چرا مایکروسافت در visual studio به تولید کدهای پیش فرض صفحه Error.cshtml و صدا زدن میان افزار فوق در یک اپلیکیشن Blazor Server میپردازد؟
if (env.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } else { app.UseExceptionHandler("/Error"); }
برای آزمایش آن، کد فوق را به شکل زیر کامنت میکنیم تا در محیط توسعه نیز در صورتیکه استثنایی رخ داد، ما را به صفحهی Error.cshtml پیش فرض هدایت کند:
//if (env.IsDevelopment()) //{ //app.UseDeveloperExceptionPage(); //} //else //{ app.UseExceptionHandler("/Error"); //}
@page "/counter" <PageTitle>Counter</PageTitle> <h1>Counter</h1> <p role="status">Current count: @currentCount</p> <button @onclick="IncrementCount">Click me</button> @code { private int currentCount = 0; private void IncrementCount() { currentCount++; throw new Exception("This is my Exception !!"); } }
در واقع بسیاری از میان افزارهای Asp.Net Core مانند UseExceptionHandler در تمام فازهای یک اپلیکیشن Blazor Server به درستی کار نمیکنند؛ زیرا Blazor Server با SignalR و هابش کار میکند.
هنگام راهاندازی یک برنامهی Blazor Server، ابتدا چند درخواست HTTP وجود دارد که از خط لولهی Asp .Net Core عبور میکنند؛ در واقع دقیقا قبل از تشکیل هاب و عملیات websocket. در این فاز اگر استثنایی رخ دهد، آنگاه میان افزار UseExceptionHandler وارد عمل خواهد شد و صفحه را به Error.cshtml هدایت خواهد نمود و به این دلیل است که این کدها به صورت پیش فرض وجود دارند. بنابراین باید صفحهی Error.cshtml را نیز در اپلیکیشنهای تولید شدهی خود، به زبانهای موردنظر پروژهتان ترجمه کرده و پیامهای مناسبی را به کاربر نشان دهید.
باید دقت نمود که دیگر پس از این فاز نمیتوان به این میان افزار متکی بود. برای مدیریت استثناءها در فازهای بعد از این فاز، میتوان از ErrorBoundary و یا مدیریت دستی استثناءها استفاده نمود.
Redis Fundamentals for .NET Developers
Redis is an open source, in-memory data store used by millions of developers as a database, cache, streaming engine, and even a message broker.
In this live sessions, Stephen Lorello, Senior Field Engineer at Redis, joins us to show the the fundamental features .NET developers show know about using Redis