نظرات مطالب
با ASP.MVC چه مزایایی را به دست خواهیم آورد
- البته در آن مطلب هم عرض شد که کاربرد عمده برنامه‌های تجاری سیلورلایت، برنامه‌های قابل اجرا در شبکه‌های داخلی است (اینترانت) و نه وب سایت‌های عمومی. خصوصا از لحاظ بحث SEO که سیلورلایت اساسا برای این منظور طراحی نشده.
- باز هم در وب سایت‌های عمومی کمتر از سیلورلایت استفاده می‌شود چون مانند فلش، کل فایل‌های باینری آن قابل دریافت و آنالیز است. همین مورد برای برنامه‌های به شدت امن قابل قبول نیست. اما در یک شبکه داخلی شاید این مساله اهمیتی نداشته باشد.
- تیم مونو اخیرا پشتیبانی از سیلورلایت رو متوقف کرده. بنابراین سازگاری با پلتفرم‌های غیر ویندوزی آن را در نگارش‌های جدید سیلورلایت فراموش کنید.
- خود مایکروسافت چند وقت قبل اعلام کرد که در وب تغییر جهت دادیم به HTML5 . هرچند بعدش تکذبیه صادر شد اما الان تمام کسانی رو که قبلا فقط در مورد سیلورلایت مطلب می‌نوشتند (اعضای سابق این تیم)، صرفا در مورد فریم ورک‌های جدید js و برنامه‌های تک صفحه‌ای وب مطلب می‌نویسند (با رویکرد MVC4).

و ... کسانیکه سیلورلایت را فراگرفتند چیزی رو از دست ندادند، چون معماری برنامه‌های WinRT و ویندوز 8، بسیار بسیار شبیه است به سیلورلایت. تا این حد که دوره‌های XAML و سی شارپ ویندوز 8 مدام به مقایسه سیلورلایت و WPF با این معماری جدید می‌پردازند.

مطالب
تبدیل خودکار استثنای HttpRequestValidationException به یک ModelError در ASP.NET MVC
فرم هایی که اطلاعاتی را از یک کاربر دریافت کرده و به سمت سرور Post می‌کنند، از مهمترین اجزای لاینفک یک وب سایت می‌باشند. بی شک همه‌ی ما از چنین فرمهایی حتی در یک پروژه‌ی هرچند کوچک استفاده کرده‌ایم. ممکن است هنگام ارسال این فرمها، کاربری شیطنت به خرج داده و درون یکی از فیلدهای فرم، از عبارت‌های HTML و یا یک اسکریپت استفاده کرده باشد. در ASP.Net + MVC از مکانیزم ValidationRequest برای مقابله با چنین حملاتی (XSS) استفاده شده است.
یک فرم با یک Textbox در یک صفحه قرار دهید و درون Textbox یک تگ HTML بنویسید و آنرا به سرور ارسال کنید، در حالت پیش فرض اتفاقی که خواهد افتاد اینست که با یک صفحه‌ی خطا روبرو خواهید شد که به شما هشدار می‌دهد داده‌های ارسال شده، دارای مقادیر غیرمجازی می‌باشند. شما می‌توانید این مکانیزم اعتبارسنجی-امنیتی را غیرفعال کنید. برای غیرفعال کردن آن هم در لینکی که در فوق معرفی گردید توضیحات کافی داده شده است. ولی توصیه میشود برای جلوگیری از حملات XSS هیچگاه این مکانیزم را غیرفعال نکنید، مگر اینکه هیچ داده‌ای را بدون Encode کردن در صفحه نمایش ندهید.
راه‌های زیادی برای هندل کردن این خطا و مطلع کردن کاربر وجود دارند و معمولا از صفحه‌ی خطای سفارشی برای اینکار استفاده میشود. اما ایده‌ی بهتری نیز برای مقابله با این خطا وجود دارد!
فرض کنید اطلاعات فرم شما از طریق Ajax به سرور ارسال می‌شود و نتیجه بصورت Json به مروگر برگشت داده می‌شود. در حالت معمول در صورت رخ دادن خطای فوق، سرور کد 500 را برگشت می‌دهد و تنها راه هندل کردن آن در رویداد error شئ Ajax شما می‌باشد؛ آن‌هم با یک پیغام ساده. ولی من ترجیح می‌دهم به جای صادر کردن خطای 500، در صورت وقوع این خطا آن‌را بصورت یک خطای ModelState به کاربر نمایش دهم. به نظر من این‌کار وجهه‌ی بهتری دارد و ضمنا لازم نیست در هر رویدادی این خطا را هندل کنید. برای رسیدن به این هدف هم چندین راه وجود دارد که ساده‌ترین آن‌ها اینست که یک ModelBinder سفارشی ایجاد کنید و با هندل کردن این خطا، یک پیام خطا را به ModelState اضافه کنید و بعد به MVC بگویید که از این ModelBinder برای پروژه‌ی من استفاده کن. با این روش هرگاه کاربر داده‌ای حاوی کدهای HTML درون فیلدهای فرم وارد کرده باشد، بدون هیچ کار اضافه‌ای وضعیت ModelState شما Invalid می‌شود و خطای مدل به کاربر نمایش داده خواهد شد.
ابتدا کلاسی برای ModelBinder سفارشی خود ایجاد کنید و از کلاس DefaultModelBinder ارث بری کنید. سپس با بازنویسی متد BindModel آن منطق خود را پیاده سازی کنید:
using System.Web;
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Helpers;
using System.Globalization;

namespace Parsnet
{
    public class ParsnetModelBinder : DefaultModelBinder
    {
        public override object BindModel(ControllerContext controllerContext, ModelBindingContext bindingContext)
        {
            try
            {
                return base.BindModel(controllerContext, bindingContext);
            }
            catch (HttpRequestValidationException ex)
            {
                var modelState = new ModelState();
                modelState.Errors.Add("اطلاعات ارسالی شما دارای کدهای HTML می‌باشند.");
                var key = bindingContext.ModelName;
                var value = controllerContext.RequestContext.HttpContext.Request.Unvalidated().Form[key];
                modelState.Value = new ValueProviderResult(value, value, CultureInfo.InvariantCulture);
                bindingContext.ModelState.Add(key, modelState);
            }

            return null;
        }
    }
}

در این کلاس ابتدا سعی میکنیم بطور عادی کار را به متد BindModel کلاس پایه بسپاریم. اگر داده‌های ارسال شده حاوی کد HTML نباشد، بدون هیچ خطایی Model Binding صورت می‌گیرد. ولی در صورتیکه کاربر در فیلدی، از کدهای HTML استفاده کرده باشد، یک خطای HttpRequestValidationException  رخ خواهد داد که با هندل کردن آن هدف خود را تامین می‌کنیم.
برای اینکار در قسمت catch بلوک مدیریت خطا، ابتدا یک نمونه از کلاس ModelState را میسازیم. بعد پیام خطای مورد نظر خود را به Errors‌های آن اضافه میکنیم. حال باید یک زوج کلید/مقدار برای این ModelState تعریف کنیم و به bindingContext اضافه کنیم. کلید ما در اینجا نام مدل جاری و مقدار آن هم نام فیلدی از فرم است که سبب بروز این خطا شده است.
حالا نهایت کاری که باید انجام دهیم اینست که در رویداد Application_Start این مدل بایندیگ سفارشی را جایگزین مدل بایندیگ پیش فرض کنیم:
    ModelBinders.Binders.DefaultBinder = new ParsnetModelBinder();

کار تمام است. از حالا به بعد در صورتیکه کاربر در فیلدهای هر فرمی از سایت شما از کدهای HTML استفاده کند دیگر خطایی رخ نمی‌دهد و فقط ModelState در وضعیت Invalid قرار میگیرد که میتوانید با قرار دادن یک ValidationMessage یا ValidationSummary به راحتی خطا را به کاربر نشان دهید.
مطالب دوره‌ها
ارتباطات بلادرنگ و SignalR
زمانیکه صحبت از برنامه‌های بلادرنگ می‌شود با کاربرانی سر و کار داریم که نیاز دارند تا اطلاعات مورد نیاز خود را همواره و بلافاصله در آخرین وضعیت به روز آن مشاهده کنند. در این بین، کلاینت می‌خواهد یک برنامه وب باشد یا سیلورلایت و یا یک برنامه نوشته شده با WPF. حتی برنامه‌های موبایل را نیز باید به این لیست اضافه کرد.
در اینجا کلمه بلادرنگ به معنای ارسال اطلاعات از طرف سرور به کلاینت‌ها با فاصله زمانی بسیار کوتاهی از به روز رسانی اطلاعات صورت گرفته در سمت سرور است.
نمونه‌ای از این برنامه‌ها شامل موارد ذیل هستند:
- اطلاع رسانی همزمان به گروهی از کاربران
- جستجوهای زنده و به روز رسانی‌هایی از این دست
- نمایش بلادرنگ قیمت‌ها و وضعیت تجاری محصولات و سهام‌ها
- بازی‌های تعاملی
- برنامه‌های گروهی و تعاملی (مانند برنامه‌های Chat)
- برنامه‌های شبکه‌های اجتماعی (برای مثال پیام جدیدی دارید؛ شخص خاصی آنلاین یا آفلاین شد و امثال آن)

بنابراین به صورت خلاصه قصد داریم به ارائه بازخوردها و اطلاع رسانی‌های بلادرنگ یا نسبتا سریع و به روز از سمت سرور به کلاینت‌ها برسیم.
برای مثال یک دیتاگرید را درنظر بگیرید. دو کاربر در شبکه صفحه یکسانی را گشوده‌اند و یکی از آن‌ها مشغول به ویرایش و یا حذف اطلاعات است. در ارتباطات بلادرنگ کاربر یا کاربران دیگر نیز باید (یا بهتر است) در زمانیکه گرید یکسانی را گشوده‌اند، بلافاصله آخرین تغییرات را ملاحظه کنند. یا حتی حالتی را درنظر بگیرید که شخصی SQL Server management studio را گشوده و در آنجا مشغول به تغییر اطلاعات گردیده است. در این حالت نیز بهتر است آخرین تغییرات بلافاصله به اطلاع کاربران رسانده شوند.

معرفی الگوی Push service

البته باید دقت داشت که الگوی push service یک الگوی رسمی ذکر شده در گروه‌های مرسوم الگوهای طراحی نیست، اما مفهوم آن سرویسی است که چندین کار ذیل را انجام می‌دهد:
الف) پذیرش اتصالات از چندین مصرف کننده. مصرف کننده‌ها در اینجا الزاما محدود به کلاینت‌های وب یا دسکتاپ نیستند؛ می‌توانند حتی یک سرور یا سرویس دیگر نیز باشند.
ب) قادر است اطلاعات را به مصرف کننده‌های خود ارسال کند. این سرویس می‌تواند یک برنامه ASP.NET باشد یا حتی یک سرویس متداول ویندوز.
ج) در اینجا چندین منبع خارجی مانند یک بانک اطلاعاتی یا تغییرات رخ داده توسط یک سخت افزار که می‌توانند سبب بروز رخدادهایی در push service گردند نیز می‌تواند وجود داشته باشند. هر زمان که تغییری در این منابع خارجی رخ دهد، مایل هستیم تا مصرف کننده‌ها را مطلع سازیم.


پروتکل HTTP و ارتباطات بلادرنگ

پروتکلی که در ارتباطات بلادرنگ مبتنی بر SignalR مورد استفاده قرار می‌گیرد، HTTP است و از قابلیت‌های Request و Response آن در اینجا بیشترین بهره برده می‌شود. پیاده سازی Push عموما بر مبنای یکی از روش‌های متداول زیر است:
1) Periodic polling
به این معنا که مثلا هر 10 ثانیه یکبار، کاری را انجام بده؛ مانند ارسال متناوب: آیا تغییری رخ داده؟ آیا تغییری رخ داده؟ و .... به همین ترتیب. این روش اصلا بهینه نبوده و منابع زیادی را خصوصا در سمت سرور مصرف خواهد کرد. برای مثال:
function getInfo() {
         $.ajax("url", function ( newInfo){
                  if ( newInfo != null) {
                      // do something with the data
                  }
         });
    // poll again after 20 seconds
    setTimeout(getInfo,20000);
}
// start the polling loop
getInfo();

2) Long polling
به آن HTTP Streaming یا Comet هم گفته می‌شود. این روش نسبتا هوشمند بوده و کلاینت اتصالی را به سرور برقرار خواهد کرد. سرور در این حالت تا زمانیکه اطلاعاتی را در دسترس نداشته باشد، پاسخی نخواهد داد. برای نمونه:
function getNewInfo(){
  $.ajax("url", function (newinfo) {
      // do something with the data
  // start the new request
      getNewINfo();
  });
}
// start the polling loop
getNewInfo();

این روش نسبت به حالت Periodic polling بهینه‌تر است اما نیاز به اتصالات زیادی داشته و همچنین تردهای بسیاری را در سمت سرور به خود مشغول خواهد کرد.

3) Forever frame
فقط در IE پشتیبانی می‌شود. در این روش یک Iframe مخفی توسط مرورگر تشکیل شده و از طریق آن درخواستی به سرور ارسال می‌شود. سپس سرور متناوبا با تزریق اسکریپت‌هایی به این Iframe سبب فراخوانی مجدد وضعیت خود می‌گردد. در این روش نیز به ازای هر درخواست و پاسخ، ارتباطات گشوده و بسته خواهند شد.

4) Server Sent Events یا SSE
این مورد جزو استاندارد HTML5 است. در اینجا اتصالی برقرار شده و داده‌ها از طریق اتصالات HTTP منتقل می‌شوند.
var eventSrc = new EventSource("url");
    // register event handler for the message
    eventSrc.addEventListener( "message",function (evt) {
    //process the data
});
این روش نیز بسیار شبیه به حالت long polling است. سرور تا زمانیکه اطلاعاتی را برای پاسخ دهی فراهم نداشته باشد، اتصال را باز نگه می‌دارد. به این ترتیب از لحاظ مقیاس پذیری گزینه بهتری است (نسبت به حالتیکه مدام اتصال برقرار و قطع می‌شود). اکثر مرورگرها منهای نگارش‌های قدیمی IE از این روش پشتیبانی می‌کنند.
تنها تفاوت آن با حالت long polling در این است که پس از ارائه پاسخ به کلاینت، اتصال را قطع نمی‌کند. Long polling نیز اتصال را باز نگه می‌دارد، اما این اتصال را بلافاصله پس از ارائه پاسخ، می‌بندد.

5) Web sockets
Web sockets در سکوی کاری ویندوز، تنها در ویندوز‌های 8، ویندوز سرور 2012 و دات نت 4 و نیم پشتیبانی می‌شود. هرچند این روش در حال حاضر به عنوان بهترین روش Push مطرح است اما به دلیل محدودیتی که یاد شد، مدتی طول خواهد کشید تا استفاده گسترده‌ای پیدا کند.
var socket = new WebSocket("url");
socket.onmessage = function (msg) {
var newInfo = msg.data;
// do something with the data
}
// client can also send request to server
socket.send(.... )
با این اوصاف آیا راه حل بهتر و میانه‌تری وجود دارد؟
بلی. اگر به وضعیت فعلی سکوی کاری ASP.NET نگاه کنیم:

SignalR را می‌توان مشاهده کرد که در گروه ساخت سرویس‌های آن قرار گرفته است. همانطور که ملاحظه می‌کنید، این سرویس جدید آنچنان وابستگی به سایر اجزای آن نداشته و می‌تواند خارج از ASP.NET نیز مورد استفاده قرار گیرد.

SignalR چیست؟

SignalR راه حلی است سمت سرور برای نوشتن push services. همچنین به همراه کتابخانه‌های سمت کاربری است که ارتباطات push services را در انواع و اقسام سکوهای کاری میسر می‌سازد. SignalR سورس باز بوده و برای اعمال غیرهمزمان (asynchronous) بهینه سازی شده است.
SignalR بر اساس مدل ذهنی اتصالات ماندگار (persistent connections) طراحی شده است. اتصالات ماندگار را باید به عنوان اتصالاتی سریع و غیرطولانی درنظر گرفت. در اینجا Signal یک اتصال است که اطلاعاتی به آن ارسال می‌گردد و هدف، انتقال قطعات کوچکی از اطلاعات است و هدف، ارسال حجم عظیمی از اطلاعات نیست. برای مثال اطلاع رسانی سریعی صورت گیرد که تغییراتی رخ داده است و سپس ادامه کار و دریافت اطلاعات واقعی توسط فرآیندهای متداول مثلا HTTP GET انجام شود. البته باید دقت داشت SignalR نیز نهایتا از یکی از 5 روش push بررسی شده در این قسمت استفاده می‌کند. اما بر اساس توانایی‌های کلاینت و سرور، به صورت هوشمند بهترین و بهینه‌ترین انتخاب را به کاربر ارائه می‌دهد.
اتصالات ماندگار قسمت سطح پایین SignalR را تشکیل می‌دهند. سطح بالاتر آن که این مفاهیم را به شکلی کپسوله شده ارائه می‌دهد، Hubs نام دارد که پایه اصلی دوره جاری را تشکیل خواهد داد.



همانطور که عنوان شد، SignalR سورس باز بوده و دارای مخزن کدی عمومی در GitHub است. همچنین بسته‌های تشکیل دهنده‌ی آن از طریق NuGet نیز قابل دریافت هستند. این بسته‌ها شامل هسته SignalR و کلاینت‌های آن مانند کلاینت‌های WinRT، سیلورلایت، jQuery، ویندوز فون8 و امثال آن هستند.

شروع کار با SignalR

تیم SignalR مثالی مقدماتی از نحوه کار با SignalR را به صورت یک بسته NuGet ارائه داده‌اند که از طریق آدرس و فرمان ذیل قابل دریافت است:
 PM> Install-Package Microsoft.AspNet.SignalR.Sample
قبل از اینکه این مثال را دریافت کنید نیاز است ابتدا یک برنامه ASP.NET جدید را آغاز نمائید (تفاوتی نمی‌کند که MVC باشد یا Web forms). سپس دستور فوق را فراخوانی کنید.

پس از دریافت مثال، یکبار پروژه را کامپایل کرده و سپس بر روی فایل StockTicker.html آن کلیک راست نموده و گزینه مشاهده در مرورگر را انتخاب کنید. همچنین برای اینکه این مثال را بهتر مشاهده کنید، بهتر است دو وهله از مرورگر را باز کرده و آدرس باز شده را در آن بررسی کنید تا اعمال تغییرات همزمان به کلاینت‌های متفاوت را بهتر بتوان بررسی و مشاهده کرد.

مطالب
بررسی وجود اتصال اینترنتی در اندروید
یکی از اصلی‌ترین کارهایی که در اپلیکیشن‌هایی که قصد اتصال به اینترنت را دارند انجام می‌دهیم این است که قبل از هر کاری وضعیت اتصال اینترنتی را مشخص کنیم تا در هنگام اجرای فرآیندها به مشکل یا خطایی برخورد نکنیم تا برنامه منجر به خطای Force Close شود. با یک جست و جوی ساده در گوگل به تکه کد زیر می‌رسیم:
 public boolean isNetworkAvailable(Context context) {
        ConnectivityManager connectivityManager
                = (ConnectivityManager) context.getSystemService(Context.CONNECTIVITY_SERVICE);
        NetworkInfo activeNetworkInfo = connectivityManager.getActiveNetworkInfo();
        return activeNetworkInfo != null && activeNetworkInfo.isConnected();
    }
برای اجرای تکه کد بالا شما نیاز به مجوز زیر دارید:
    <uses-permission android:name="android.permission.ACCESS_NETWORK_STATE"/>
تا به اینجای کار بسیار راحت بود. ولی اگر با دقت مجوز بالا را بخوانید نوشته است که شما به وضعیت شبکه دسترسی دارید. یعنی اینکه ممکن است گوشی شما از طریق هر آداپتور یا قطعه‌ای به یک شبکه متصل باشد. ولی الزامی نیست که شبکه مورد نظر اینترنت باشد. این تکه کد فقط وضعیت شبکه‌های فعالی را که عموما از طریق wifi و mobile data متصل می‌باشد را برای شما باز می‌گرداند.

البته توصیه ما نیز استفاده از این کد هست و توصیه می‌شود که استثناءها یا وضعیت خروجی‌ها را کنترل نمایید. روش‌های زیر تنها تحلیل کوچکی برای بررسی وضعیت اینترنت است یا اینکه واقعا به این بررسی‌های نیاز داشته باشید. در غیر این صورت برای بسیاری از برنامه‌ها همین کد کفایت می‌کند. راه حل‌های پایین مواردی است که از تجربه خود به دست آورده‌ام تا شاید راهنمایی برای افرادی باشد که میخواهند این کار را آغاز کنند تا در وقتشان صرفه جویی شود.

مثال‌های زیر وضعیت‌هایی را نشان میدهند که شبکه موجود است ولی اینترنتی در دسترس نیست:
  • مودم وای فای را فعال کرده است، ولی اینترنت را در اختیار ندارد که این علل میتواند عدم ثابت شدن چراغ DSL یا راه اندازی مجدد مودم باشد که وای فای زودتر از DSL فعال می‌شود و یا اینکه اشتراک شما تمام شده است یا در شبکه به مشکل برخورد کرده‌اید.
  • شما از طریق mobile data قصد اتصال دارید. در این حالت یا اعتبار شما پایان یافته است یا شبکه آنان دچار اختلال است.
  • شما در یک محیط اداری هستید که به عنوان مثال سیستمشان توسط روترهای میکروتیک هدایت می‌شود. در این حالت شما میتوانید وارد شبکه بدون کلمه عبور آنان شوید. ولی نیاز دارید که حتما صفحه لاگین را رد نمایید تا اینترنت در اختیار شما قرار بگیرد.

در همه مثال‌های بالا اینترنتی وجود ندارد، ولی تکه کد بالا true را برخواهد گرداند.
برای اینکار می‌توان از دو راهکار استفاده کرد. یکی از روش‌ها پینگ زدن به سرورهای اینترنتی است که اگر وضعیت پینگ پاسخ داده شود، شما مطمئن می‌شوید که به شبکه جهانی متصلید. تکه کد زیر می‌تواند اینکار را انجام دهد.
 public boolean IsInternetConnected()
    {
        try {
            Process ipProcess = Runtime.getRuntime().exec("/system/bin/ping -c 1 4.2.2.4");
            int     exitValue = ipProcess.waitFor();
            return (exitValue == 0);
        } catch (IOException e)          { e.printStackTrace(); }
        catch (InterruptedException e) { e.printStackTrace(); }
        return false;
    }
در خط اول از متد exec استفاده کردیم که معادل آن در دات نت استفاده از
System.Diagnostics.Process.Start("processName");
می‌باشد. عبارتی که به عنوان نام پروسس نوشتیم در واقع نحوه اجرای یک ICMP ساده در سیستم‌های مبتنی بر یونیکس است و از آنجا که اندروید از لینوکس وام گرفته شده است پس می‌توان پروسه بالا را صدا زد.
فرمان یا دستور بالا به شرح زیر است:
در سیستم عامل لینکوس تمام برنامه‌های سیستمی مورد نیاز، در شاخه bin قرار می‌گیرند و پینگ، یکی از آن هاست. سوییچ c هم که مخفف count است، به معنی تعداد درخواست‌های یک اکو است که در این دستور گفته‌ایم تنها یک درخواست اکو echo ارسال کن. (ااطلاعات بیشتر در مورد دستور پینگ ).
در خط بعدی از آنجا که این دستور، یک دستور زمان بر است، باید مدتی در این کد توقف شود تا مقدار مورد نظر دریافت شود. در صورتی که مقدار 0 بازگردانده شود، اکو پاسخ داده شده است و یعنی اینکه شما به اینترنت متصلید. (مشاهده کدهای وضعیتی ICMP )
 وجود catch‌های بالا الزامی است از آنجا که متد‌های استفاده شده توسط استثناءهای زیر throw شده‌اند، جاوا شما را ملزم به استفاده از catch‌های این استثناها خواهد کرد.
 public Process exec(String prog) throws java.io.IOException {
        return exec(prog, null, null);
    }

  public abstract int waitFor() throws InterruptedException;

برای اجرا این تکه کد شما نیاز به مجوز اتصال به اینترنت دارید:
 <uses-permission android:name="android.permission.INTERNET"/>

نکته مهم اینکه نگران اجرای این دستور در گوشی کاربر نباشید. این دستور نیاز به مجوز روت ندارد.

با اجرای این تکه کد تمام مسائل بالا حل می‌شود، به جز سرعت کند آن جهت پینگ زدن و دیگری مورد آخر که سیستم شما توسط یک روتر با وضعیت گفته شده کنترل شود. در این سیستم‌ها حتی اگر به اینترنت هم متصل باشید، پینگ شما پاسخی داده نمی‌شود. به همین علت یک روش ساده‌تر نیز وجود دارد و آن درخواست یک صفحه اینترنتی مطمئن و با دوام چون گوگل است که در بسیاری از سایت‌ها این روش نیز پیشنهاد شده است.
تکه کد زیر صفحه گوگل را درخواست می‌کند و در نهایت وضعیت کد http آن را دریافت می‌کنیم و اگر این کد وضعیت برابر 200 بود به این معنی است که اینترنت متصل می‌باشد. ولی در یک سیستم میکروتیک که هنوز وارد سیستم آن نشده باشید، به صفحه لاگین هدایت می‌شوید و وضعیت دیگری را دریافت خواهید مانند آدرس درخواستی شما redirect شده است یا اینکه باز هم کد 200 را دریافت می‌کنید که در بیشتر حالات هم به همین شکل است. برای رفع این مسئله بهتر است url فعلی را با url درخواستی مطابقت دهیم. برای این قضیه گوگل در بخش Handling Network Sign-On این صفحه چنین کدی را پیشنهاد داده است:
 HttpURLConnection urlConnection = (HttpURLConnection) url.openConnection();
   try {
     InputStream in = new BufferedInputStream(urlConnection.getInputStream());
     if (!url.getHost().equals(urlConnection.getURL().getHost())) {
       // we were redirected! Kick the user out to the browser to sign on?
     
     ...
   } finally {
     urlConnection.disconnect();
   }
 }

ولی با توجه به تحقیقات و مشاهداتی که کرده‌ام، در بعضی از گوشی‌ها این کد کارکرد مناسبی ندارد و برای خودم هم پاسخی دریافت نکردم. اگر واقعا باز هم مصر هستید که این وضعیت را بررسی کنید، می‌تواند بررسی یک url با محتوای خاص باشد و بعد از دریافت این صفحه محتوای آن را بررسی کنید.
ولی با این همه بسیاری از برنامه‌ها از همان تکه کد بالا استفاده می‌کنند و با مدیریت استثناءها سعی در جلوگیری از خطا دارند. در غیر این صورت شما باید مدام در حال بررسی وضعیت اینترنت به شکل بالا باشید که بسیار زمان بر خواهد شد.
در صورتی که شما روش بهتری را برای بررسی وضعیت اینترنت دارید یا راه حل خاصی به نظرتان می‌رسد بسیار عالی خواهد بود که آن را با ما به اشتراک بگذارید.
مطالب
آپلود فایل توسط فرم‌های پویای jqGrid
پیشنیازها
Ajax.BeginForm و ارسال فایل به سرور در ASP.NET MVC
فعال سازی و پردازش صفحات پویای افزودن، ویرایش و حذف رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC
فرمت کردن اطلاعات نمایش داده شده به کمک jqGrid در ASP.NET MVC
استفاده ازExpressionها جهت ایجاد Strongly typed view در ASP.NET MVC


فرم‌های پویای jqGrid نیز به صورت Ajax ایی به سرور ارسال می‌شوند و اگر نوع عناصر تشکیل دهنده‌ی آن‌ها file تعیین شوند، قادر به ارسال این فایل‌ها به سرور نخواهند بود. در ادامه نحوه‌ی یکپارچه سازی افزونه‌ی AjaxFileUpload را با فرم‌های jqGrid بررسی خواهیم کرد.


تغییرات فایل Layout برنامه

در اینجا دو فایل جدید ajaxfileupload.js و jquery.blockUI.js به مجموعه‌ی فایل‌های تعریف شده اضافه شده‌اند:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title>

    <link href="~/Content/themes/base/jquery.ui.all.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/jquery.jqGrid/ui.jqgrid.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/Site.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>
<body>
    <div>
        @RenderBody()
    </div>

    <script src="~/Scripts/jquery-1.7.2.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery-ui-1.8.11.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/i18n/grid.locale-fa.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery.jqGrid.src.js"></script>
    <script src="~/Scripts/ajaxfileupload.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery.blockUI.js"></script>

    @RenderSection("Scripts", required: false)
</body>
</html>
از فایل jquery.blockUI.js برای نمایش صفحه‌ی منتظر بمانید تا فایل آپلود شود، استفاده خواهیم کرد.
 PM> Install-Package jQuery.BlockUI



نکته‌ای در مورد واکنشگرا کردن jqGrid

اگر می‌خواهید عرض jqGrid به تغییرات اندازه‌ی مرورگر پاسخ دهد، تنها کافی است تغییرات ذیل را اعمال کنید:
<div dir="rtl" id="grid1" style="width:100%;" align="center">
    <div id="rsperror"></div>
    <table id="list" cellpadding="0" cellspacing="0"></table>
    <div id="pager" style="text-align:center;"></div>
</div>


    <script type="text/javascript">
        $(document).ready(function () {

            // Responsive jqGrid
            $(window).bind('resize', function () {
                var targetContainer = "#grid1";
                var targetGrid = "#list";

                $(targetGrid).setGridWidth($(targetContainer).width() - 2, true);
            }).trigger('resize');


            $('#list').jqGrid({
                caption: "آزمایش هفتم",
                /// .....
            }).navGrid(
                /// .....
            ).jqGrid('gridResize', { minWidth: 400, minHeight: 150 });
        });
    </script>
در اینجا به تغییرات resize صفحه گوش فرا داده شده و سپس به کمک متد توکار setGridWidth، به صورت پویا اندازه‌ی عرض jqGrid تغییر خواهد کرد.
همچنین اگر می‌خواهید کاربر بتواند اندازه‌ی گرید را دستی تغییر دهد، به انتهای تعاریف گرید، تعریف متد gridResize را نیز اضافه کنید.




نحوه‌ی تعریف ستونی که قرار است فایل آپلود کند

                colModel: [
                    {
                        name: '@(StronglyTyped.PropertyName<Product>(x=>x.ImageName))',
                        index: '@(StronglyTyped.PropertyName<Product>(x => x.ImageName))',
                        align: 'center', width: 220,
                        editable: true,
                        edittype: 'file',
                        formatter: function (cellvalue, options, rowObject) {
                            return "<img src='/images/" + cellvalue + "?rnd=" + new Date().getTime() + "' />";
                        },
                        unformat: function (cellvalue, options, cell) {
                            return $('img', cell).attr('src').replace('/images/', '');
                        }
                    }
                ],
edittype ستونی که قرار است فایل آپلود کند، باید به file تنظیم شود. همچنین چون در اینجا این فایل آپلودی، تصویر یک محصول است، از formatter برای تبدیل مسیر فایل به تصویر و از unformat برای بازگشت این مسیر به مقدر اصلی آن استفاده خواهیم کرد. از unformat برای حالت ویرایش اطلاعات استفاده می‌شود. از formatter برای تغییر اطلاعات دریافتی از سرور به فرمت دلخواهی در سمت کلاینت می‌توان کمک گرفت.
Rnd اضافه شده به انتهای آدرس تصویر، جهت جلوگیری از کش شدن آن تعریف شده‌است.



کتابخانه‌ی JqGridHelper

در قسمت‌های قبل مطالب بررسی jqGrid یک سری کلاس مانند JqGridData برای بازگشت اطلاعات مخصوص jqGrid و یا JqGridRequest برای دریافت پارامترهای ارسالی توسط آن به سرور، تهیه کردیم؛ به همراه کلاس‌هایی مانند جستجو و مرتب سازی پویای اطلاعات.
اگر این کلاس‌ها را از پروژه‌ها و مثال‌های ارائه شده خارج کنیم، می‌توان به کتابخانه‌ی JqGridHelper رسید که فایل‌های آن در پروژه‌ی پیوست موجود هستند.
همچنین در این پروژه، کلاسی به نام StronglyTyped با متد PropertyName جهت دریافت نام رشته‌ای یک خاصیت تعریف شده‌است. گاهی از اوقات این تنها چیزی است که کدهای سمت کلاینت، جهت سازگار شدن با Refactoring و Strongly typed تعریف شدن نیاز دارند و نه ... محصور کننده‌هایی طویل و عریض که هیچگاه نمی‌توانند تمام قابلیت‌های یک کتابخانه‌ی غنی جاوا اسکریپتی را به همراه داشته باشند.
با کمی جستجو، برای jqGrid نیز می‌توانید از این دست محصور کننده‌هارا پیدا کنید اما ... هیچکدام کامل نیستند و دست آخر مجبور خواهید شد در بسیاری از موارد مستقیما JavaScript نویسی کنید.



یکپارچه سازی افزونه‌ی AjaxFileUpload با فرم‌های jqGrid

پس از این مقدمات، ستون ویژه‌ی actions که inline edit را فعال می‌کند، چنین تعریفی را پیدا خواهد کرد:
                colModel: [
                    {
                        name: 'myac', width: 80, fixed: true, sortable: false,
                        resize: false, formatter: 'actions',
                        formatoptions: {
                            keys: true,
                            afterSave: function (rowid, response) {
                                doInlineUpload(response, rowid);
                            },
                            delbutton: true,
                            delOptions: {
                                url: "@Url.Action("DeleteProduct","Home")"
                            }
                        }
                    }
                ],
در اینجا afterSave اضافه شده‌است تا کار ارسال فایل به سرور را در حالت ویرایش inline فعال کند.
و ویژگی‌های قسمت‌های edit، add و delete فرم‌های پویای jqGrid باید به نحو ذیل تغییر کنند:
            $('#list').jqGrid({
                caption: "آزمایش هفتم",
                // ....
            }).navGrid(
                '#pager',
                //enabling buttons
                { add: true, del: true, edit: true, search: false },
                //edit option
                {
                    width: 'auto',
                    reloadAfterSubmit: true, checkOnUpdate: true, checkOnSubmit: true,
                    beforeShowForm: function (form) {
                        centerDialog(form, $('#list'));
                    },
                    afterSubmit: doFormUpload,
                    closeAfterEdit: true
                },
                //add options
                {
                    width: 'auto', url: '@Url.Action("AddProduct","Home")',
                    reloadAfterSubmit: true, checkOnUpdate: true, checkOnSubmit: true,
                    beforeShowForm: function (form) {
                        centerDialog(form, $('#list'));
                    },
                    afterSubmit: doFormUpload,
                    closeAfterAdd: true
                },
                //delete options
                {
                    url: '@Url.Action("DeleteProduct","Home")',
                    reloadAfterSubmit: true
                }).jqGrid('gridResize', { minWidth: 400, minHeight: 150 });
با اکثر این تنظیمات در مطلب «فعال سازی و پردازش صفحات پویای افزودن، ویرایش و حذف رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC» آشنا شده‌اید. تنها قسمت جدید آن شامل رویدادگردان afterSubmit است. در اینجا است که افزونه‌ی AjaxFileUpload فعال شده و سپس اطلاعات المان فایل را به سرور ارسال می‌کند.
افزونه‌ی AjaxFileUpload پس از ارسال اطلاعات عناصر غیر فایلی فرم، باید فعال شود. به همین جهت است که از رویداد afterSubmit در حالت نمایش فرم‌های پویا و رویداد afterSave در حالت ویرایش inline استفاده کرده‌ایم.
در ادامه تعاریف متدهای doInlineUpload و doUpload بکار گرفته شده در رویداد afterSubmit را مشاهده می‌کنید:
        function doInlineUpload(response, rowId) {
            return doUpload(response, null, rowId);
        }

        function doFormUpload(response, postdata) {
            return doUpload(response, postdata, null);
        }

        function doUpload(response, postdata, rowId) {
            // دریافت خروجی متد ثبت اطلاعات از سرور
            // و استفاده از آی دی رکورد ثبت شده برای انتساب فایل آپلودی به آن رکورد
            var result = $.parseJSON(response.responseText);
            if (result.success === false)
                return [false, "عملیات ثبت موفقیت آمیز نبود", result.id];

            var fileElementId = '@(StronglyTyped.PropertyName<Product>(x=>x.ImageName))';
            if (rowId) {
                fileElementId = rowId + "_" + fileElementId;
            }

            var val = $("#" + fileElementId).val();
            if (val == '' || val === undefined) {
                // فایلی انتخاب نشده
                return [false, "لطفا فایلی را انتخاب کنید", result.id];
            }

            $('#grid1').block({ message: '<h4>در حال ارسال فایل به سرور</h4>' });
            $.ajaxFileUpload({
                url: "@Url.Action("UploadFiles", "Home")", // مسیری که باید فایل به آن ارسال شود
                secureuri: false,
                fileElementId: fileElementId, // آی دی المان ورودی فایل
                dataType: 'json',
                data: { id: result.id }, // اطلاعات اضافی در صورت نیاز
                complete: function () {
                    $('#grid1').unblock();
                },
                success: function (data, status) {
                    $("#list").trigger("reloadGrid");
                },
                error: function (data, status, e) {
                    alert(e);
                }
            });

            return [true, "با تشکر!", result.id];
        }
امضای رویدادگردان‌های afterSubmit و afterSave یکی نیست. به همین جهت دو متد اضافی به جای یک متد doUpload مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
متد doUpload توسط پارامتر response، اطلاعات بازگشتی پس از ذخیره سازی متداول اطلاعات فرم را دریافت می‌کند. برای مثال ابتدا اطلاعات معمولی یک محصول در بانک اطلاعاتی ذخیره شده و سپس id آن به همراه یک خاصیت به نام success از طرف سرور بازگشت داده می‌شوند.
اگر success مساوی true بود، ادامه‌ی کار آپلود فایل انجام خواهد شد. در اینجا ابتدا بررسی می‌شود که آیا فایلی از طرف کاربر انتخاب شده‌است یا خیر؟ اگر خیر، یک پیام اعتبارسنجی سفارشی به او نمایش داده خواهد شد.
خروجی متد doUpload حتما باید به شکل یک آرایه سه عضوی باشد. عضو اول آن true و false است؛ به معنای موفقیت یا عدم موفقیت عملیات. عضو دوم پیام اعتبارسنجی سفارشی است و عضو سوم، Id ردیف.
در ادامه افزونه‌ی jQuery.BlockUI فعال می‌شود تا ارسال فایل به سرور را به کاربر گوشزد کند.
سپس فراخوانی متداول افزونه‌ی ajaxFileUpload را مشاهده می‌کنید. تنها نکته‌ی مهم آن فراخوانی متد reloadGrid در حالت success است. به این ترتیب گرید را وادار می‌کنیم تا اطلاعات ذخیره شده در سمت سرور را دریافت کرده و سپس تصویر را به نحو صحیحی نمایش دهد.



کدهای سمت سرور آپلود فایل

        [HttpPost]
        public ActionResult AddProduct(Product postData)
        {
            // ...
            return Json(new { id = postData.Id, success = true }, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }

        [HttpPost]
        public ActionResult EditProduct(Product postData)
        {
            // ...
            return Json(new { id = postData.Id, success = true }, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }


        // todo: change `imageName` according to the form's file element name
        [HttpPost]
        public ActionResult UploadFiles(HttpPostedFileBase imageName, int id)
        {
            // ....
            return Json(new { FileName = product.ImageName }, "text/html", JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }
در اینجا تنها نکته‌ی مهم، خروجی‌های JSON این متدها هستند.
در حالت‌های Add و Edit، نیاز است id رکورد ثبت شده بازگشت داده شود. این id در سمت کلاینت توسط پارامتر response دریافت می‌شود. از آن در افزونه‌ی ارسال فایل به سرور استفاده خواهیم کرد. اگر به متد UploadFiles دقت کنید، این id را دریافت می‌کند. بنابراین می‌توان یک ربط منطقی را بین فایل ارسالی و رکورد متناظر با آن برقرار کرد.
Content type مقدار بازگشتی از متد UploadFiles حتما باید text/html باشد (افزونه‌ی ارسال فایل‌ها، اینگونه کار می‌کند).


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
jqGrid07.zip
نظرات مطالب
بررسی برخی تغییرات در Angular 8
TypeScript 3.4.x Support
انگیولار 8، از (3.4) typescript و نگارش‌های بالاتر پشتیبانی می‌کند. اگر می‌خواهیم از انگیولار 8 برای App ‌های جدید استفاده کنیم، نیاز است typescript را به نگارش 3.4 و یا بالاتر ارتقاء دهیم.

Ivy Rendering Engine
یکی از مهمترین و مورد انتظارترین ویژگی‌های انگیولار 8، موتور IVY می‌باشد. IVY یک Angular Compiler جدید می‌باشد و هم چنین یک ابزار که به عنوان یک rendering pipeline جدید عمل می‌کند. مزیت Ivy این است که به طور قابل توجهی bundle‌های کوچکی را تولید می‌کند (سایز bundle‌ها را کاهش میدهد)  و همچنین به آسانی می‌تواند کامپایل سریعی را انجام دهد. بنابراین Ivy، اساس نوآوری در دنیای انگیولار می‌باشد. Ivy در انگیولار 8 به صورت پیش نمایشی می‌باشد. هدف اصلی این نسخه این است که بازخورد‌ها را از جامعه توسعه دهندگان انگیولار، مرتبط با Ivy دریافت کند. پیشنهاد شده است که در این روزها از Ivy برای حالت ارائه‌ی نهایی (Production) استفاده نشود.


در ngconf  سال  2019، (Brad Green)، هدایت کننده فنی تیم انگیولار گفت که در صورت استفاده از Ivy، از مزایای زیر برخوردار هستیم: 

  • کامپایل سریعتری را فراهم می‌کند (انتشار در انگیولار  9) 
  • بررسی type  در قالب‌ها، خیلی بیشتر بهبود یافته است؛ به‌گونه‌ای که می‌توان خطاهای بیشتری را در زمان build گرفت که باعث می‌شود کاربران در زمان runtime به آن خطاها برخورد نکنند (انتشار در انگیولار 9). 
  • bundle‌های با سایز کوچکتری در مقایسه با سایز bundle‌های کامپایل شده‌ی جاری 
  • کد‌های تولید شده توسط  Angular compiler، بسیار آسان‌تر، برای خواندن و درک انسان است. 
  • آخرین و مهمترین ویژگی مورد علاقه من این است که می‌توان قالب‌ها (templates) را debug کرد. من یقین دارم که این ویژگی توسط تعداد زیادی از توسعه دهندگان مورد توجه قرار خواهد گرفت .
همانطور که در متن بالا گفته شده است اگر بخواهید در یک پروژه‌ی انگیولار، Ivy  را شامل کنید، علاوه بر حالت گفته شده‌ی در متن‌، می‌توانید به صورت دستی تنظیم بالا را به پروژه‌ی انگیولار اضافه کنید (بعد از ارتقاء به انگیولار 8). پیشنهاد شده‌است که اگر می‌خواهیم از Ivy  در Application ‌ها استفاده کنیم، Application را در حالت debug، همراه با AOT compilation اجرا کنید:
ng serve --aot

Bye Bye @angular/http
از نگارش 8 انگیولار، پشتیبانی از angular/http@ متوقف می‌شود. تا نگارش 7 انگیولار، امکان استفاده‌ی از angular/http@ برای ما فراهم بود؛ اما استفاده‌ی از angular/http@ منسوخ شده بود و در نگارش 4 انگیولار یک فراخوانی امن و کارآمد HTTP را با استفاده از  angular/common/http@  فراهم کردند. 

PNPM Support
در نگارش 8 انگیولار، پشتیبانی از یک package manager جدید به نام PNPM وجود دارد که شامل NPM و Yarn می‌باشد.

Support for New Builders/Architect API
نگارش جدید Angular CLI  این اجازه را به ما می‌دهد که از نسخه‌ی جدید Builders که به عنوان Architect API شناخته می‌شود، استفاده کنیم. انگیولار از Builders API برای اجرای  عملیاتی مثل server, build, test, lint و e2e استفاده می‌کند. در ضمن می‌توانیم از builders در فایل angular.json استفاده کنیم: 
"projects": {  
  "app-name": {  
    "architect": {  
      "build": {  
        "builder": "@angular-devkit/build-angular:browser",  
      },  
      "serve": {  
        "builder": "@angular-devkit/build-angular:dev-server",  
      },  
      "test": {  
        "builder": "@angular-devkit/build-angular:karma",  
      },  
      "lint": {  
        "builder": "@angular-devkit/build-angular:tslint",  
      },  
      "e2e": {  
        "builder": "@angular-devkit/build-angular:protractor",  
      }  
    }  
  }  
}
راهنماهای پروژه‌ها
لیست مثال‌های همراه با سورس کد PdfReport
برای دریافت یکجای تمامی مثال‌های ذیل به این آدرس مراجعه کرده و بر روی لینک دانلود کلیک نمائید. همچنین توضیحات بیشتر و تکمیلی این مثال‌ها، در برچسب PdfReport سایت، قابل پیگیری و مطالعه هستند.

AccountingBalanceColumn/
چگونه باید از مقدار مانده ردیف قبلی در محاسبات ردیف جاری استفاده کرد (چیزی شبیه به گزارشات دفتر کل حسابداری).

AcroFormTemplate/
چگونه می‌توان از قالب‌های سفارشی تهیه شده توسط Open office در PdfReport استفاده کرد. اگر در یک سلول قرار است قالب پیچیده‌ای را نمایش دهید، یکی از روش‌های انجام کار استفاده از قالب‌های AcroForm است.

AdHocColumns/
چگونه تولید ستون‌های گزارشات را پویا کنیم (بدون نیاز به تعریف جزئیات آن‌ها). برای مثال اگر هربار کوئری متفاوتی را ارسال می‌کنید یا از منابع داده مختلفی با تعداد ستون‌های متغیر در گزارش نهایی استفاده می‌شود، می‌توانید با حذف قسمت تعاریف ستون‌ها، این نوع گزارشات پویا را تهیه نمائید.

AnnotationField/
نمایشی از قالب سلول سفارشی AnnotationField. Annotationها اشیایی خاص در فایل‌های PDF هستند که امکان نوشتن توضیحات طولانی را فراهم می‌کنند و نهایتا به شکل یک آیکون در گزارش ظاهر خواهند شد.

Barcodes/
مثالی در مورد نحوه تولید انواع بارکدهای مختلف مانند barcode 128 و barcode 39

CalculatedFields/
چگونه بر اساس فیلدهای موجود یک گزارش، ستون محاسبه شده جدیدی را تولید کنیم. همچنین مواردی مانند فرمت کردن عدد نمایش داده شده و اضافه کردن جمع به یک ستون نیز در این گزارش لحاظ شده است.

CharacterMap/
گزارشی شبیه به برنامه معروف character map ویندوز. در این گزارش نوع جدول به TableType.HorizontalStackPanel تنظیم شده است. به این ترتیب رکوردهای تولید شده به صورت افقی و پی در پی نمایش داده خواهند شد.

ChartImage/
نحوه قرار دادن نمودارهای MS Chart را در گزارشات، در این مثال مشاهده خواهید کرد.

CsvToPdf/
چگونه رکوردهای یک فایل CSV را تبدیل به فایل PDF کنیم؟ این مثال در حقیقت نحوه استفاده مستقیم از نتایج کوئری‌های LINQ را بیان می‌کند.

CustomCellTemplate/
چگونه یک قالب سلول سفارشی را تعریف کنیم. یک سری قالب پیش فرض مانند تصویر، متن و غیره در PdfReport به ازای هر سلول قابل تعریف است. اگر این موارد نیاز کاری شما را برآورده نمی‌کنند، می‌توانید آن‌ها را سفارشی سازی کنید.

CustomHeaderFooter/
چگونه هدر و فوتر گزارشات را سفارشی سازی کنیم؟

CustomPriceNumber/
چگونه یک قالب سلول سفارشی را جهت نمایش ویژه عدد مبلغ هر ردیف به شکل یک جدول پر شده از اعداد ایجاد کنیم.

DataAnnotations/
چگونه تعاریف خواص ستون‌ها را به کمک data annotations انجام داده و اینکار را ساده‌تر نمائیم. با استفاده از data annotations نیز می‌توان قسمت تعاریف ستون‌ها را کاملا حذف کرد.

DbImage/
چگونه تصاویر ذخیره شده در بانک اطلاعاتی را در گزارشات نمایش دهیم.

DigitalSignature/
چگونه امضای دیجیتال را به گزارشات PDF خود اضافه نمائیم.

DuplicateColumns/
چگونه از ستون‌هایی هم نام، استفاده کنیم. برای مثال اگر از دو جدول کوئری می‌گیرید و دو فیلد به نام‌های name اما با معانی و مقادیری متفاوت تعریف شده‌اند، چگونه باید ایندکس آن‌ها را جهت تمایز بهتر معرفی کرد.

DynamicCompile/
چگونه سورس یک گزارش PdfReport را به صورت پویا از یک فایل متنی ساده خوانده و کامپایل کنیم.

DynamicCrosstab/
چگونه یک گزارش Crosstab پویا را تعریف کنیم. برای مثال گزارشی که تعداد ستون‌های آن نامشخص است و هر بار بر اساس بازه روزهای گزارش‌گیری تعیین می‌شود.

EmailInMemoryPdf/
چگونه یک فایل Pdf تولید شده را به صورت خودکار به مقصدی خاص ایمیل کنیم.

Events/
چگونه می‌توان دقیقا پیش و پس از یک گزارش، تعاریف و عناصر دلخواه خود را اضافه کنیم؟

ExcelToPdf/
چگونه یک فایل اکسل را تبدیل به گزارش PdfReport کنیم؟

ExpensesCrosstab/
مثالی دیگر از نحوه تولید گزارشات Crosstab.

ExtraHeadingCells/
چگونه گزارشاتی را تولید کنیم که هدر آن‌ها بیش از یک ردیف است.

Grouping/
نحوه گروه بندی اطلاعات را در این گزارش بررسی خواهیم کرد.

HexDump/
یک گزارش ویژه از منبع داده‌ای anonymously typed.

HtmlCellTemplate/
چگونه می‌توان از Html جهت ساده سازی تعریف سلول‌های پیچیده که بیش از یک مقدار را نمایش می‌دهند استفاده کرد.

HtmlHeader/
چگونه می‌توان از Html برای ساده سازی هدر گزارش استفاده کرد.

HtmlHeaderRtl/
نسخه راست به چپ و فارسی مثال قبل.

IList/
چگونه می‌توان از لیست‌های جنریک گزارش تهیه کرد.

ImageFilePath/
چگونه می‌توان از تصاویر ذخیره شده در فایل سیستم، گزارش گرفت.

InjectCustomRows/
چگونه می‌توان ردیفی سفارشی را در بین ردیف‌های دریافت شده از بانک اطلاعاتی قرار داد.

InlineProviders/
چگونه می‌توان تعاریف سفارشی سلول‌ها را در همان محل تعریف گزارش به نحوی ساده‌تر تعریف کرد.

InMemory/
نحوه تولید فایل‌های PDF درون حافظه‌ای، مناسب جهت برنامه‌های وب ASP.NET (بدون نیاز به ذخیره فایل بر روی سرور)

MailingLabel/
چگونه گزارش‌های معروف برچسب‌های چاپی را توسط PdfReport تولید کنیم.

MasterDetails/
چگونه از روابط one-to-many بین دو جدول گزارش گیری کنیم؟

MergePdfFiles/
چگونه از چند منبع داده مختلف استفاده کرده و نهایتا گزارشات حاصل را یکی و تبدیل به یک فایل PDF کنیم. برای نمونه استفاده از سه جدول مختلف با هدرها و سرستون‌های متفاوت و سپس تولید یک گزارش یکپارچه از این سه، در قالب یک فایل نهایی. به علاوه در این مثال نحوه بازنویسی فوتر موجود نیز نمایش داده شده است (توسط WriterCustomizer آن).

MonthCalendar/
چگونه در گزارشات، تقویم میلادی را نمایش دهیم.

PdfA/
چگونه خروجی PDF حاصل را بر اساس استاندارد PdfA که مخصوص آرشیو و نگهداری است، تولید کنیم.

PersianFontsListToPdf/
چگونه از لیست قلم‌های نصب شده در سیستم گزارش Pdf تهیه کنیم.

PersianMonthCalendar/
بررسی نحوه نمایش تقویم شمسی، در گزارشات.

PersianRtl/
بررسی امکانات فارسی توکار کتابخانه PdfReport؛ مانند تهیه گزارشات راست به چپ، تاریخ شمسی، عدد به حروف و غیره.

ProgressReport/
چگونه درصد پیشرفت یک عملیات را در سلول‌ها نمایش دهیم. همچنین نحوه ایجاد گزارشات چند ستونی، برای صرفه جویی در میزان کاغذ مصرفی چاپ گزارشات را نیز در این گزارش مشاهده خواهید نمود.

QuestionsAcroForm/
مثالی در مورد نحوه استفاده از قالب‌های PDF تولید شده توسط Open office برای تولید برگه سؤالات امتحانی

QuestionsForm/
مثالی در مورد نحوه طراحی برگه سؤالات امتحانی توسط سفارشی سازی سلول‌ها در PdfReport

SQLiteDataReader/
چگونه از یک بانک اطلاعاتی SQLite گزارش تهیه کنیم.

StackedProperties/
چگونه در یک گزارش، در یک سلول بیش از یک فیلد را نمایش دهیم.

Tax/
چگونه یک گزارش فاکتور فروش طراحی کنیم.

WorkedHours/
چگونه گزارش حضور و غیاب پرسنل را تهیه کنیم.

WrapGroupsInColumns/
چگونه گزارشات چندستونی را تولید کنیم.

XmlToPdf/
چگونه داده‌های یک فایل XML را تبدیل به گزارش کنیم.

ZapfDingbatsSymbols/
چگونه از قلم مخصوص Symbols شرکت Adobe برای نمایش اشکال مختلف می‌توان استفاده کرد. 
نظرات مطالب
بیرون نگاه داشتن پکیج های NuGet از سورس کنترل Git
در ابتدا بهتر است با فایل‌های packages.config و repositories.config آشنا شویم.
فایل packages.config در ازای هر پروژه ایجاد می‌شود و در این فایل اطلاعات package هایی که به پروژه اضافه شده اند نگهداری می‌شوند. 
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<packages>
  <package id="Microsoft.Owin" version="3.0.0" targetFramework="net45" />
  <package id="RavenDB.Client" version="2.0.2375" targetFramework="net45" />
</packages>
فایل repositories.config در فولدر  packages در مسیر اصلی solution وجود دارد، در این فایل مسیر  فایل‌های packages.config هر پروژه نگداری می‌شود.
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<repositories>
  <repository path="..\Application\Test\packages.config" />
  <repository path="..\ViewModel\Test\packages.config" />
</repositories>
1- ابتدا فولدر packages  را از سورس کنترل حذف کنید، checkin کنید.
حال هر شخصی که پروژه را get میکند نیاز است با توجه به مطالب و روش‌های گفته شده در بالا -به ویژوال استودیو اجازه دهید بسته‌های NuGet را در صورت لزوم احیا کند- یا -فعال سازی NuGet Package Restore برای پروژه‌ها- package‌ها را دریافت کند. بعد از انجام این کار فولدر packages و فایل repositories.config در local هر کاربر ایجاد می‌شوند.
توجه شود این فولدر و محتویات آن از طریق Add Item to folder دوباره به سورس کنترل اضافه نشود.
2- یا می‌توانید ابتدا محتویات فولدر packages به غیر از فایل repositories.config  را از سورس کنترل  پاک کنید (فولدر‌ها و فایل‌های package  ها ). به فایل  repositories.config برای مسیر فایل‌های  packages.config هر پروژه  نیاز داریم .
شما فولدر  packages و  فایل repositories.config را checkin کنید (در  فولدر   packages جز فایل  repositories.config فایل یا فولدر دیگری وجود نداشته باشد ).
و در هر بار Build کردن موجود بودن فایل‌های package دوباره چک می‌شوند و اگر موجود نباشند، دریافت می‌شوند.
نکته مهم این است که اگر Build definition تعریف کرده باشید نیاز به تنظیمات در سرور build برای دریافت package‌ها دارید. 
نظرات مطالب
امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x - قسمت دهم- ذخیره سازی اطلاعات کاربران IDP در بانک اطلاعاتی
- برنامه‌ی این سری را که اجرا کنید (با اجرای فایل dotnet_run_all.bat آن)، برنامه‌ی IDP آن در آدرس https://localhost:6001 قرار دارد و برنامه‌ی MVC آن در آدرس https://localhost:5001 و برنامه‌ی Web API آن در آدرس https://localhost:7001. بنابراین مشکلی با redirect به آدرس‌های مختلف نیست و روش تنظیم آن در قسمت پنجم این سری بررسی شده؛ یا حتی حالت پیشرفته‌تر اعتبارسنجی دو مرحله‌ای آن در قسمت 13 آن بررسی شده و شامل اصلاحاتی در مورد این redirectها هم هست.
- Url.IsLocalUrl مرتبط با اعتبارسنجی دو مرحله‌ای قسمت 13 این سری است که کاربر را جهت وارد کردن کد دریافت شده‌ی برای مثال از طریق ایمیل یا SMS، به یک صفحه‌ی دیگر در همان IDP هدایت می‌کند و پس از اتمام آن، کار هدایت نهایی به برنامه‌ی کلاینت صورت خواهد گرفت.
نظرات مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت اول - موجودیت‌های پایه و DbContext برنامه
باسلام؛ بنده از این سیستم برای طراحی یک سایت فروش استفاده میکنم، سناریو به این شکل می‌باشد که تنها مدیر سیستم میتواند کاربران جدیدی را به وجود بیاورد، بنده به دنبال ملغی کردن استفاده از ایمیل می‌باشم، با وجود حذف خاصیت ایمیل در register veiwmodel  و همچین حذف ستون ایمیل در بانک کاربران باز هم  خطای اعتبار سنجی وارد کردن ایمیل را دریافت میکنم، با دنبال کردن جریان برنامه به تابع base.CreateAsyc توکار می‌رسم که نام کاربری را به صورت آدرس ایمیل مورد بررسی قرار میدهد، حتی با تغییر مقدار return  در تابع IsEmailAddress باز هم با خطا مواجه می‌گردم. خواهش میکنم راهکاری ارائه نمایید که بدون دریافت ایمیل ادمین قادر به افزودن کاربر جدید باشد.