وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
شیوه‌نامه‌های مقدماتی بوت استرپ 4
وقتی صفحه‌ی وبی را باز می‌کنید، تنظیمات بسیاری بر روی ظاهر آن تاثیرگذار هستند. برای مثال خود مرورگر دارای تنظیماتی است که بر روی ظاهر پیش‌فرض عناوین و عناصر مختلف قرار گرفته شده‌ی بر روی صفحه تاثیر گذار است. به این موارد Browser Styles گفته می‌شود که با Custom Styles ما قابلیت بازنویسی را دارند. در این بین، شیوه‌نامه‌های بوت استرپ، بین Browser Styles و شیوه‌نامه‌های سفارشی ما قرار می‌گیرند تا ظاهر بهتری را برای عناصر مختلف صفحه ارائه دهند.


تایپوگرافی مقدماتی بوت استرپ 4

شیوه‌نامه‌های همراه با بوت استرپ، رفتار و تنظیمات پیش‌فرض مرورگر را بازنویسی می‌کنند. این بازنویسی با فایل node_modules\bootstrap\scss\_reboot.scss شروع می‌شود. اگر مجموعه‌ی بوت استرپ را توسط روش معرفی شده‌ی در مطلب «روش‌های مختلف دریافت و نصب بوت استرپ 4» دریافت کرده باشید، کدهای کامل SASS آن، در پوشه‌ی scss این مجموعه، موجود هستند که یکی از آن‌ها فایل reboot است. کار آن نرمال سازی شیوه‌نامه‌ها، به نحوی است که در مرورگرها مختلف و همچنین وسایل نمایشی متفاوت، یکسان به نظر برسند:
 - برای مثال در این فایل از روش اندازه گیری rem استفاده شده‌است تا مدیریت اندازه‌های آن در سکوهای کاری مختلف قابل کنترل شود.
 - در اینجا از margin-top به طور کامل صرفنظر شده‌است، تا بتوان اندازه‌گیری فواصل بین عناصر را بهتر محاسبه کرد. بوت استرپ 4 تنها یک margin را در پایین تمام عناصر صفحه، تنظیم می‌کند. بنابراین آگاهی از وجود این پیش‌فرض، تنظیم فواصل بین عناصر را نیز ساده‌تر می‌کند.
 - در این فایل در همه‌جا از خاصیت inherit استفاده شده‌است تا امکان بازنویسی شیوه‌نامه‌های آن توسط custom styles ما ساده‌تر شود.
 - پیش‌فرض دیگری که در این نگارش از بوت استرپ تنظیم شده‌است، border-box می‌باشد. به این ترتیب اندازه گیری عرض عناصر ساده‌تر می‌شوند. برای مثال اگر عرض یک div را مساوی 200px قرار دهید، یک padding پیش‌فرض نیز برای آن درنظر گرفته شده‌است و padding سفارشی تنظیم شده‌ی برای آن بی‌اثر خواهد بود.
 - در این نگارش، فونت پیش‌فرض صفحه، به فونت پیش‌فرض سیستم تنظیم شده‌است و نه فونت از پیش تعیین شده‌ی خاصی. از این جهت که این قلم‌های سیستمی، دارای ویژگی‌های خاصی هستند که آن‌ها را برای سکوهای کاری مختلف، منحصربفرد می‌کنند.

مثال: نمایش تاثیر بوت استرپ 4 بر روی تایپوگرافی پیش‌فرض مرورگر 
<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="mission">
            <h1>Our Commitment <small>to you</small></h1>
            <p>Wisdom Pet Medicine strives to blend the best in traditional and
                <em>alternative medicine</em> in the <strong>diagnosis and
                    treatment</strong> of companion animals including dogs,
                cats, birds, reptiles, rodents, and fish. We apply the wisdom
                garnered in the <mark>centuries old tradition</mark> of
                veterinary medicine, to find the safest treatments
                and&nbsp;cures.</p>
            <p>We strive to be your pet's medical <del>staff</del> experts from
                youth through the senior years. <small>We build preventative
                    health care plans for each and every one of our patients,
                    based on breed, age, and sex, so that your pet receives the
                    most appropriate care at crucial milestones.</small> We
                want to give your pet a long and healthy&nbsp;life.</p>
        </section>

        <section class="content" id="services">
            <h2>Exotic Pets</h2>
            <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles,
                    rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p>

            <h3>Grooming</h3>
            <p>Our therapeutic <span>grooming</span> treatments help battle
                fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin
                conditions.</p>

            <h4>General Health</h4>
            <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental
                cleanings are just a few of our general health services.</p>

            <h5>Nutrition</h5>
            <p>Let our nutrition experts review your pet's diet and prescribe a
                custom nutrition plan for optimum health and disease
                prevention.</p>

            <h6>Pest Control</h6>
            <p>We offer the latest advances in safe and effective prevention
                and treatment of fleas, ticks, worms, heart worm, and other
                parasites.</p>

            <h2>Vaccinations</h2>
            <p>Our veterinarians are experienced in modern vaccination
                protocols that prevent many of the deadliest diseases in pets.</p>
        </section>
    </div>
</body>
با این خروجی:

با اعمال بوت استرپ


بدون اعمال بوت استرپ


در اینجا دو تصویر راملاحظه می‌کنید؛ یکی با اعمال bootstrap.min.css به صفحه‌است و دیگری با حذف آن از صفحه. به این ترتیب مشاهده می‌کنید که صرفا اعمال بوت استرپ به یک صفحه‌ی متداول، کیفیت نمایش آن‌را با بازنویسی شیوه‌نامه‌ی پیش‌فرض مرورگر، به نحو قابل ملاحظه‌ای بهبود بخشیده‌است و آن‌را زیباتر کرده‌است.
در اینجا تنها المان بوت استرپی که به صفحه اضافه شده‌است و جزو استانداردهای HTML نیست، یک div با کلاس container است:
<body>
    <div class="container">
کل محتوای صفحه جهت اعمال شیوه‌نامه‌های بوت استرپ، داخل این div قرار می‌گیرند. اولین تاثیر آن واکنشگرا کردن صفحه‌است و همچنین یک padding را نیز به قسمت‌های چپ و راست صفحه اضافه کرده‌است.
در این مثال تاثیر بوت استرپ را بر روی شیوه‌نامه‌های پیش‌فرض خصوصا  h1 تا h6، مشاهده می‌کنید.
روش دیگر تعریف headings در اینجا، استفاده از کلاس‌هایی با نام‌های مشابه است:
<div class="h1">Test div class H1</div>
علاوه بر آن، کلاس display نیز در اینجا برای تعیین اندازه‌ی headings سفارشی پیش بینی شده‌است که می‌توان از عدد 1 تا 4 را توسط آن تنظیم کرد:
<div class="display-1">Test div class display-1</div>
با این خروجی و اندازه در مقایسه با headings استاندارد که امکان تعریف تیترهایی بزرگ‌تر از اندازه‌های متداول را میسر می‌کنند:


همچنین اگر نیاز به بزرگتر نمایش دادن متن قسمت ابتدایی صفحه وجود داشت، می‌توان از کلاس Lead استفاده کرد:
<p class="lead">Testing a lead class</p>



کلاس‌های کمکی کار با متون در بوت استرپ 4

بوت استرپ 4 به همراه تعدادی کلاس کمکی کار با متون است که نیازهای متداول تایپوگرافی را برآورده می‌کنند:

1) کلاس‌های کمکی محل قرارگیری متون
- کلاس text-justify کار کشیدن و متناسب کردن یک پاراگراف را با گوشه‌های سمت چپ و راست صفحه انجام می‌دهد.
- کلاس text-nowrap از شکسته شدن متن به چندین سطر جلوگیری می‌کند. برای مثال می‌تواند برای نمایش کدها مناسب باشد.
- کلاس متغیر text-xx-pos برای تعیین محل قرارگیری متن کاربرد دارد:
در اینجا ذکر xx اختیاری است و می‌تواند sm، برای اندازه‌های صفحه‌ی بیشتر از 576px و یا md، برای اندازه‌های صفحه‌ی بیشتر از 768px و یا lg، برای اندازه‌های صفحه‌ی بیشتر از 992px و یا xl، برای اندازه‌های صفحه‌ی بیشتر از 1200px باشد. این اندازه‌های یاد شده را در ادامه بیشتر مشاهده خواهید کرد.
همچنین pos می‌تواند left ،center و یا right باشد.
برای مثال کلاس text-sm-center به این معنا است که متن مدنظر در break-point ایی به نام sm، یعنی با اندازه‌ی صفحه‌ی بیشتر از 576px، در وسط صفحه نمایش داده خواهد شد.

2) کلاس‌های نمایش upper-case و lower-case حروف
- کلاس text-lowercase کار نمایش lower-case کل یک پاراگراف اعمالی را انجام می‌دهد.
- کلاس text-uppercase کار نمایش upper-case کل یک پاراگراف اعمالی را انجام می‌دهد.
- کلاس text-capitalize، اولین حرف هر واژه را به صورت بزرگ نمایش می‌دهد.

3) کلاس‌های شیوه‌ی نمایش متون
کلاس font-weight-bold، کلاس font-weight-normal و کلاس font-italic نمایش ضخیم، عادی و یا italic متن را سبب می‌شوند.

مثال: بررسی تاثیر کلاس‌های کمکی کار با متون در بوت استرپ 4 
<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="mission">
            <h1 class="text-center text-sm-right text-md-left text-uppercase">Our
                Commitment</h1>
            <p class="lead text-justify">Wisdom Pet Medicine strives to blend
                the best in
                traditional and <em>alternative medicine</em> in the <strong>diagnosis
                    and treatment</strong> of companion animals including dogs,
                cats, birds, reptiles, rodents, and fish. We apply the wisdom
                garnered in the <mark>centuries old tradition</mark> of
                veterinary medicine, to find the safest treatments
                and&nbsp;cures.</p>
            <p class="text-nowrap text-capitalize">We strive to be your pet's
                medical <del>staff</del>
                experts from
                youth through the senior years. <small>We build preventative
                    health care plans for each and every one of our patients,
                    based on breed, age, and sex, so that your pet receives the
                    most appropriate care at crucial milestones.</small> We
                want to give your pet a long and healthy&nbsp;life.</p>
        </section>

        <section class="content" id="services">
            <div class="display-4">Exotic Pets</div>
            <p>We <span class="font-weight-bold">offer</span> <strong class="font-weight-normal">specialized</strong>
                care for <em>reptiles,
                    rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p>

            <h3 class="text-left text-md-center text-sm-right">Grooming</h3>
            <p>Our therapeutic <span>grooming</span> treatments help battle
                fleas, allergic dermatitis, and other challenging skin
                conditions.</p>

            <h4>General Health</h4>
            <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental
                cleanings are just a few of our general health services.</p>

            <h5>Nutrition</h5>
            <p>Let our nutrition experts review your pet's diet and prescribe a
                custom nutrition plan for optimum health and disease
                prevention.</p>

            <h6>Pest Control</h6>
            <p>We offer the latest advances in safe and effective prevention
                and treatment of fleas, ticks, worms, heart worm, and other
                parasites.</p>

            <h2>Vaccinations</h2>
            <p>Our veterinarians are experienced in modern vaccination
                protocols that prevent many of the deadliest diseases in pets.</p>
        </section>
    </div>
</body>
با این خروجی


در اینجا اگر کلاس text-right را به heading اضافه کنیم:
<h1 class="text-right">Our Commitment <small>to you</small></h1>
چنین خروجی حاصل می‌شود:


و یا می‌توان این کلاس‌ها را با هم ترکیب کرد:
<h1 class="text-center text-sm-right">Our Commitment <small>to you</small></h1>
این ترکیب به این معنا است:
- متن h1 در حالت عادی در وسط صفحه نمایش داده شود.


- اما متن مدنظر در break-point ایی به نام sm، یعنی با اندازه‌ی صفحه‌ی بیشتر از 576px، در سمت راست صفحه نمایش داده خواهد شد.


این اعداد توسط افزونه‌ی ViewPort نمایش داده شده‌اند.


همچنین تاثیر text-justify را نیز به اولین پاراگراف
<p class="lead text-justify">
به صورت ذیل مشاهده می‌کنید که در مقایسه با تصویر قبلی، سبب کشیده شدن متن و تنظیم آن با سمت راست و چپ صفحه شده‌است:


و یا اگر text-nowrap را به پاراگرافی اعمال کنیم:
<p class="text-nowrap">


سبب نمایش یک سطری آن خواهد شد که در اینجا با پدید آمدن یک اسکرول بار افقی، قابل ملاحظه‌است.


کلاس‌های کمکی کار با لیست‌ها و نقل قول‌ها در بوت استرپ 4

بوت استرپ 4 به همراه کلاس‌هایی کمکی برای کار با لیست‌ها و نقل قول‌ها است؛ مانند:
- کلاس list-unstyled سبب حذف bullets از یک لیست می‌شود.
- برای ایجاد لیست‌های Inline می‌توان از کلاس list-inline بر روی المان UL و سپس list-inline-item بر روی هر LI آن، کمک گرفت.
<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="services">
            <h2>Exotic Pets</h2>
            <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles,
                    rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p>
            <ul class="list-unstyled">
                <li>Grooming</li>
                <li>General Health</li>
                <li>Nutrition</li>
                <li>Pest Control</li>
                <li>Vaccinations</li>
            </ul>

            <ul class="list-inline">
                <li class="list-inline-item">Grooming</li>
                <li class="list-inline-item">General Health</li>
                <li class="list-inline-item">Nutrition</li>
                <li class="list-inline-item">Pest Control</li>
                <li class="list-inline-item">Vaccinations</li>
            </ul>
        </section>
    </div>
</body>
در این مثال نحوه‌ی حذف bullets و همچنین inline تعریف کردن دو لیست را مشاهده می‌کنید؛ با این خروجی:


در حالت لیست inline، آیتم‌های لیست از چپ به راست در یک سطر نمایش داده می‌شوند. برای مثال می‌تواند برای نمایش breadcrumbs در یک سایت مناسب باشد.
همچنین برای نمایش نقل قول‌ها می‌توان از کلاس blockquote و برای نمایش بهتر امضای آن از کلاس blockquote-footer استفاده کرد:
<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="testimonials">
            <h2>Testimonials</h2>

            <blockquote>
                During the summer, our rabbit, Tonto, began to have severe
                redness and itching on his belly and feet. I'm very thankful to
                the veterinarians and staff at Wisdom for the excellent care
                Tonto received, and for nipping his allergies in the bud, so to
                speak.
                Jane
            </blockquote>

            <blockquote class="blockquote text-right">
                When Samantha, our Siamese cat, began sleeping all the time and
                urinating excessively, we brought her to see the specialists at
                Wisdom. Now, two years later, Samantha is still free from any
                complications of diabetes, and her blood sugar regularly tests
                normal.
                <div class="blockquote-footer">
                    The McPhersons
                </div>
            </blockquote>
        </section>
    </div>
</body>


در اینجا دو blockquote را مشاهده می‌کنید. مورد اول بدون کلاس blockquote است و دومی به همراه این کلاس و یک footer تعریف شده‌است. همچنین می‌توان کلاس‌هایی مانند text-right را نیز به blockquote اضافه کرد.
البته در نگارش 4، حاشیه‌ی خاکستری blockquote که در نگارش سوم آن وجود داشت، حذف شده‌است.


کار با رنگ‌ها در بوت استرپ 4

بوت استرپ، به همراه تعدادی کلاس مخصوص رنگ‌ها است که از آن در همه جا استفاده می‌کند؛ مانند رنگ‌های دکمه‌ها، پس زمینه‌ها و متون.
1) کلاس‌های تعیین رنگ متون:


برای مثال در اینجا بجای Color می‌توان یکی از ثوابت ذیل آن‌را قید کرد؛ مانند text-primary و یا text-danger
این کلاس‌ها برای تعیین رنگ متون و همچنین لینک‌ها کاربرد دارند.


2) کلاس‌های تعیین رنگ پس زمینه:


در اینجا برای نمونه بجای Color می‌توان یکی از ثوابت ذیل آن‌را قید کرد؛ مانند bg-primary و یا bg-danger

مثال: اعمال رنگ‌های زمینه‌ای بوت استرپ 
<body>
    <div class="container">
        <section class="content" id="services">
            <h2 class="text-danger">Our Mission</h2>
            <p class="bg-danger text-white">Wisdom Pet Medicine strives to
                blend the best in
                traditional and
                alternative medicine in the diagnosis and treatment of
                companion animals including dogs, cats, birds, reptiles,
                rodents, and fish. We apply the wisdom garnered in the
                centuries old tradition of veterinary medicine, to find the
                safest treatments and cures.</p>

            <ul>
                <li><a class="text-warning" href="#">Grooming</a></li>
                <li><a href="#">General Health</a></li>
                <li><a href="#">Nutrition</a></li>
                <li><a href="#">Pest Control</a></li>
                <li><a href="#">Vaccinations</a></li>
            </ul>

        </section>

        <section class="content" id="testimonials">
            <h2>Testimonials</h2>

            <blockquote class="blockquote bg-faded text-info">
                During the summer, our rabbit, Tonto, began to have severe
                redness and itching on his belly and feet. I'm very thankful to
                the veterinarians and staff at Wisdom for the excellent care
                Tonto received, and for nipping his allergies in the bud, so to
                speak.
                <div class="blockquote-footer">
                    Jane
                </div>
            </blockquote>
        </section>
    </div>
</body>
با این خروجی


در اینجا مثال‌هایی را از اعمال کلاس‌های رنگ‌های بوت استرپ مشاهده می‌کنید. همچنین امکان ترکیب آن‌ها مانند مثال زیر نیز وجود دارد:
<p class="bg-danger text-white">



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Bootstrap4_02.zip
‫۶ سال قبل، یکشنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۷، ساعت ۱۷:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آشنایی با Defensive programming

تصادف برای یک راننده حتی در صورت داشتن بیمه نامه‌ای معتبر، گران تمام خواهد شد (از لحاظ جانی/مادی/...). بنابراین صرف نظر از اینکه شرکت بیمه کننده چه میزان از خسارت راننده را جبران خواهد کرد، باید تا حد ممکن از تصادفات بر حذر بود (defensive driving).

در برنامه نویسی، استثناء‌ها (Exceptions) مانند تصادفات هستند و مدیریت استثناءها (exception handling)، همانند بیمه خودرو می‌باشند. هر چند مدیریت استثناء‌ها جهت بازگردان برنامه شما به ادامه مسیر مهم‌ هستند، اما جایگزین خوبی برای Defensive programming به شمار نمی‌روند. استثناء‌ها و مدیریت آن‌ها برای برنامه گران تمام می‌شوند (خصوصا از لحاظ میزان مصرف منابع سیستمی و سربارهای مربوطه). بنابراین در برنامه باید توجه خاصی را به این موضوع معطوف داشت که چه زمانی، چگونه و در کجا ممکن است استثنائی رخ دهد و علاج واقعه را پیش از وقوع آن نمود.

اصل اول Defensive programming : همیشه ورودی دریافتی را تعیین اعتبار کنید
به مثال زیر دقت بفرمائید:

     public void LogEntry(string msg)
     {
         string path = GetPathToLog();
         using (StreamWriter writer = File.AppendText(path))
         {
             writer.WriteLine(DateTime.Now.ToString(CultureInfo.InstalledUICulture));
             writer.WriteLine("Entry: {0}", msg);
             writer.WriteLine("--------------------");
         }
     }

قرار هست رخ‌دادهای برنامه را توسط این متد، لاگ کنیم. اکنون لحظه‌ای دقت نمائید که این تابع در چه مواقعی ممکن است دچار مشکل شود:
path می‌تواند یک رشته خالی باشد.
path می‌تواند نال باشد.
path می‌تواند حاوی کاراکترهای غیرمجازی باشد.
path می‌تواند فرمت نادرستی داشته باشد.
path می‌تواند به محلی ناصحیح اشاره نماید.
path می‌تواند اصلا وجود نداشته باشد.
فایل مورد نظر ممکن است readonly باشد.
برنامه ممکن است دسترسی لازم را برای نوشتن در مسیر ذکر شده، نداشته باشد.
فایل مورد نظر ممکن است توسط پروسه‌ای دیگر قفل شده باشد.
ممکن است در لحظه نوشتن یا خواندن بر روی فایل، هارد دیسک دچار مشکل گردد.
و ...

رخ دادن هر کدام از موارد ذکر شد منجر به بروز یک استثناء خواهد شد.

چگونه این وضعیت را بهبود بخشیم؟
فرض کنید متد GetPathToLog قرار است مسیر ذخیره سازی لاگ‌ها را از کاربر در یک برنامه ASP.Net دریافت کند. برای این منظور باید حداقل دو مورد را منظور کرد.

<asp:TextBox ID="txtPath" runat="server" MaxLength="248" />

<asp:RequiredFieldValidator ID="reqval_txtPath" runat="server" ControlToValidate="txtPath" ErrorMessage="Path is required." />

<asp:RegularExpressionValidator ID="regex_txtPath" runat="server" ControlToValidate="txtPath" ErrorMessage="Path is invalid." ValidationExpression='^([a-zA-Z]\:)(\\{1}|((\\{1})[^\\]([^/:*?<>”|]*(?<![ ])))+)$' />

برای تکست باکس ارائه شده، ابتدا یک RequiredFieldValidator در نظر گرفته شده تا مطمئن شویم که کاربر حتما مقداری را وارد خواهد کرد. اما این کافی نیست. سپس با استفاده از عبارات باقاعده و RegularExpressionValidator بررسی خواهیم کرد که آیا فرمت ورودی صحیح است یا خیر.

تا اینجا 4 مورد اول مشکلاتی که ممکن است رخ دهند (موارد ذکر شده فوق)، کنترل می‌شوند بدون اینکه احتمال رخ دادن این استثناءها در برنامه وجود داشته باشد. Defensive programming به این معنا است که طراحی برنامه باید به گونه‌ای باشد که در اثر استفاده‌ی غیر قابل پیش بینی از آن، در عملکرد برنامه اختلالی رخ ندهد.


‫۱۵ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۳۱ مرداد ۱۳۸۸، ساعت ۱۸:۱۴
فربد صالحی فربد صالحی
نظرات مطالب
EF Code First #10
1-  اهمیت نام تولید شده اونجاست که توی navigation property ،  برای insertUserId و deleteUserId مقادیر  user1 و user2 تولید میشه و به فرض وقتی بخوایم نام کاربر درج کننده (user1.username)  را نمایش بدیم، ممکنه به اشتباه نام کاربر حذف کننده (user2.username) 
رو نمایش بدیم. چون user1 و user2 نامهای شفافی نیستن. 
2-  fluent api که فرمودین رو بررسی می‌کنم، ولی راستش متوجه نشدم که روشی که استفاده کردم درست هست یا نه. در واقع به جای استفاده از navigation property‌های خودکار، خودم با اضافه کردن یه property مثلا با نام InsertUsername، نام کاربر درج کننده رو برمیگردونم. ( همون که تو کد کامنت قبلی نوشتم).
اینجا هم به نظرم تا موقعی که از InsertUsername استفاده نشه، مراجعه به دیتابیس انجام نمیشه، درسته؟
‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۲۲
سید مرتضی حسینی سید مرتضی حسینی
مطالب
SQL Antipattern #1
در این سلسله نوشتار قصد دارم ترجمه و خلاصه چندین فصل از کتاب ارزشمند ( SQL Antipatterns: Avoiding the Pitfalls of Database Programming (Pragmatic Programmers که حاصل تلاش گروه IT موسسه هدایت فرهیختگان جوان می‌باشد، را ارائه نمایم.

بخش اول : Jaywalking  


در این بخش در حال توسعه ویژگی نرم افزاری هستیم که در آن هرکاربر به عنوان یک کاربر اصلی برای یک محصول تخصیص داده می‌شود. در طراحی اصلی ما فقط اجازه می‌دهیم یک کاربر متعلق به هر محصول باشد، اما امکان چنین تقاضایی وجود دارد که چند کاربر نیز به یک محصول اختصاص داده شوند.

در این صورت، اگر پایگاه داده را به نحوی تغییر دهیم که شناسه‌ی حساب کاربران را در لیستی که با کاما از یکدیگر جدا شده‌اند ذخیره نماییم، خیلی ساده‌تر به نظر می‌رسد نسبت به اینکه بصورت جداگانه آنها را ثبت نماییم.

برنامه نویسان معمولا برای جلوگیری از ایجاد جدول واسطی [1] که رابطه‌های چند به چند زیادی دارد از یک لیست که با کاما داده‌هایش از هم جدا شده‌اند، استفاده می‌کنند. بدین جهت اسم این بخش jaywalking ,antipatten می‌باشد، زیرا jaywalking نیز عملیاتی است که از تقاطع جلوگیری می‌کند.

1.1  هدف:  ذخیره کردن چندین صفت  

طراحی کردن جدولی که ستون آن فقط یک مقدار دارد، بسیار ساده و آسان می‌باشد. شما می‌توانید نوع داده‌ایی که متعلق به ستون می‌باشد را انتخاب نمایید. مثلا از نوع (int,date…)

چگونه می‌توانیم مجموعه‌ایی از مقادیری که به یکدیگر مرتبط هستند را در یک ستون ذخیره نماییم ؟

در مثال ردیابی خطای پایگاه داده‌، ما یک محصول را به یک کاربر، با استفاده از ستونی که نوع آن integer است، مرتبط می‌نماییم. هر کاربر ممکن است محصولاتی داشته باشد و هر محصول به یک contact اشاره کند. بنابراین یک ارتباط چند به یک بین محصولات و کاربر برقرار است. برعکس این موضوع نیز صادق است؛ یعنی امکان دارد هر محصول متعلق به چندین کاربر باشد و یک ارتباط یک به چند ایجاد شود. در زیر جدول محصولات را به صورت عادی آورده شده است:  

CREATE TABLE Products (
product_id SERIAL PRIMARY KEY,
product_name VARCHAR(1000),
account_id BIGINT UNSIGNED,
-- . . .
FOREIGN KEY (account_id) REFERENCES Accounts(account_id)
);

INSERT INTO Products (product_id, product_name, account_id)
VALUES (DEFAULT, 'Visual TurboBuilder' , 12);
2.1 Antipattern : قالب بندی لیست هایی که با کاما از یکدیگر جدا شده اند 
برای اینکه تغییرات در پایگاه داده را به حداقل برسانید، می‌توانید نوع شناسه‌ی کاربر را از نوع varchar قرار دهید. در این صورت می‌توانید چندین شناسه‌ی کاربر که با کاما از یکدیگر جدا شده‌اند را در یک ستون ذخیره نمایید. پس در جدول محصولات، شناسه‌ی کاربران را از نوع varchar قرار می‌دهیم.   
CREATE TABLE Products (
product_id SERIAL PRIMARY KEY,
product_name VARCHAR(1000),
account_id VARCHAR(100), -- comma-separated list
-- . . .
);

INSERT INTO Products (product_id, product_name, account_id)
VALUES (DEFAULT, 'Visual TurboBuilder' , '12,34' );

 اکنون مشکلات کارایی و جامعیت داده‌ها را در این راه حل پیشنهادی بررسی می‌نماییم . 

بدست آوردن محصولاتی برای یک کاربر خاص

بدلیل اینکه تمامی شناسه‌ی کاربران که بصورت کلید خارجی جدول Products می‌باشند به صورت رشته در یک فیلد ذخیره شده‌اند و حالت ایندکس بودن آنها از دست رفته است، بدست آوردن محصولاتی برای یک کاربر خاص سخت می‌باشد. به عنوان مثال بدست آوردن محصولاتی که کاربری با شناسه‌ی 12 خریداری نموده به‌صورت زیر می‌باشد:  

SELECT * FROM Products WHERE account_id REGEXP '[[:<:]]12[[:>:]]' ;
بدست آوردن کاربرانی که یک محصول خاص خریداری نموده اند
 Join کردن account_id با Accounts table  یعنی جدول مرجع نا‌مناسب و غیر معمول می‌باشد. مساله مهمی که وجود دارد این است که زمانیکه بدین صورت شناسه‌ی کاربران را ذخیره می‌نماییم، ایندکس بودن آنها از بین می‌رود. کد زیر کاربرانی که محصولی با شناسه‌ی 123 خریداری کرده‌اند را محاسبه می‌کند.
SELECT * FROM Products AS p JOIN Accounts AS a
ON p.account_id REGEXP '[[:<:]]' || a.account_id || '[[:>:]]'
WHERE p.product_id = 123;

  ایجاد توابع تجمیعی [2]
مبنای چنین توابعی از قبیل sum(), count(), avg() بدین صورت می‌باشد که بر روی گروهی از سطرها اعمال می‌شوند. با این حال با کمک ترفندهایی می‌توان برخی از این توابع را تولید نماییم هر چند برای همه آن‌ها این مساله صادق نمی‌باشد. اگر بخواهیم تعداد کاربران برای هر محصول را بدست بیاوریم ابتدا باید طول لیست شناسه‌ی کاربران را محاسبه کنیم، سپس کاما را از این لیست حذف کرده و طول جدید را از طول قبلی کم کرده و با یک جمع کنیم. نمونه کد آن در زیر آورده شده است:   
SELECT product_id, LENGTH(account_id) - LENGTH(REPLACE(account_id, ',' , '' )) + 1
AS contacts_per_product
FROM Products;
ویرایش کاربرانی که یک محصول خاص خریداری نموده‌اند
ما به راحتی می‌توانیم یک شناسه‌ی جدید را به انتهای این رشته اضافه نماییم؛ فقط مرتب بودن آن را بهم میریزیم. در نمونه اسکریپت زیر گفته شده که در جدول محصولات برای محصولی با شناسه‌ی 123 بعد از کاما یک کاربر با شناسه‌ی 56 درج شود:
UPDATE Products
SET account_id = account_id || ',' || 56
WHERE product_id = 123;
برای حذف یک کاربر از لیست کافیست دو دستور sql را اجرا کرد: اولی برای fetch کردن شناسه‌ی کاربر از لیست و بعدی برای ذخیره کردن لیست ویرایش شده. بطور مثال تمامی افرادی که محصولی با شناسه‌ی 123 را خریداری کرده‌اند، از جدول محصولات انتخاب می‌کنیم. برای حذف کاربری با شناسه‌ی 34 از لیست کاربران، بر حسب کاما مقادیر لیست را در آرایه می‌ریزیم، شناسه‌ی مورد نظر را جستجو می‌کنیم و آن را حذف می‌کنیم. دوباره مقادیر درون آرایه را بصورت رشته درمیاوریم و جدول محصولات را با لیست جدید کاربران برای محصولی با شناسه‌ی 123 بروز‌رسانی می‌کنیم.
<?php
$stmt = $pdo->query(
"SELECT account_id FROM Products WHERE product_id = 123");
$row = $stmt->fetch();
$contact_list = $row['account_id' ];


// change list in PHP code
$value_to_remove = "34";
$contact_list = split(",", $contact_list);
$key_to_remove = array_search($value_to_remove, $contact_list);
unset($contact_list[$key_to_remove]);
$contact_list = join(",", $contact_list);
$stmt = $pdo->prepare(
"UPDATE Products SET account_id = ?
WHERE product_id = 123");
$stmt->execute(array($contact_list));

 اعتبارسنجی شناسه‌ی  محصولات 
به دلیل آنکه نوع فیلد account_id،varchar  می‌باشد احتمال این وجود دارد داده‌ای نامعتبر وارد نماییم چون پایگاه داده‌ها هیچ عکس العملی یا خطایی را نشان نمی‌دهد، فقط از لحاظ معنایی دچار مشکل می‌شویم. در نمونه زیر banana یک داده‌ی غیر معتبر می‌باشد و ارتباطی با شناسه‌ی کاربران ندارد.  
INSERT INTO Products (product_id, product_name, account_id)
VALUES (DEFAULT, 'Visual TurboBuilder' , '12,34,banana' );

انتخاب کردن کاراکتر جداکننده 
نکته قابل توجه این است که کاراکتری که بعنوان جد‌اکننده در نظر می‌گیریم باید در هیچکدام از داده‌های ورودی ما امکان بودنش وجود نداشته باشد .

محدودیت طول لیست 
در زمان طراحی جدول، برای هر یک از فیلد‌ها باید حداکثر طولی را قرار دهیم. به عنوان نمونه ما اگر (varchar(30 در نظر بگیریم بسته به تعداد کاراکتر‌هایی که داده‌های ورودی ما دارند می‌توانیم جدول را پر‌نماییم. اسکریپت زیر شناسه‌ی کاربرانی که محصولی با شناسه‌ی 123 را خریده‌اند، ویرایش می‌کند. با این تفاوت که با توجه به محدودیت لیست، در نمونه‌ی اولی شناسه‌ی کاربران دو کاراکتری بوده و 10داده بعنوان ورودی پذیرفته است در حالیکه در نمونه‌ی دوم بخاطر اینکه شناسه‌ی کاربران شش کاراکتری می‌باشد فقط 4 شناسه می‌توانیم وارد نماییم.
UPDATE Products SET account_id = '10,14,18,22,26,30,34,38,42,46'
WHERE product_id = 123;  
UPDATE Products SET account_id = '101418,222630,343842,467790'
WHERE product_id = 123;

3.1 موارد تشخیص این Antipattern:
سؤالات زیر نشان می‌دهند که Jaywalking antipattern  مورد استفاده قرار گرفته است:
• حداکثر پذیرش این لیست برای داده ورودی چه میزان است؟
• چه کاراکتری هرگز در داده‌های ورودی این لیست ظاهر نمی‌شود؟
4.1  مواردی که استفاده از این Antipattern مجاز است:
دی نرمال کردن کارایی را افزایش می‌دهد. ذخیره کردن شناسه‌ها در یک لیست که با کاما از یکدیگر جدا شده‌اند نمونه بارزی از دی نرمال کردن می‌باشد. ما زمانی می‌توانیم از این مدل استفاده نماییم که به جدا کردن شناسه‌ها از هم نیاز نداشته باشیم. به همین ترتیب، اگر در برنامه، شما یک لیست را از یک منبع دیگر با این فرمت دریافت نمایید، به سادگی آن را در پایگاه داده خود به همان فرمت بصورت کامل می‌توانید ذخیره و بازیابی نمایید و احتیاجی به مقادیر جداگانه ندارید. درهنگام استفاده از پایگاه داده‌های دی‌نرمال دقت کنید. برای شروع از پایگاه داده نرمال استفاده کنید زیرا به کدهای برنامه شما امکان انعطاف بیشتری می‌دهد و کمک می‌کند تا پایگاه داده‌ها تمامیت داده‌(Data integrity) را حفظ کند.
5.1  راه حل: استفاده کردن از جدول واسط
در این روش شناسه‌ی کاربران را در جدول جداگانهایی که هر کدام از آنها یک سطر را به خود اختصاص داده اند، ذخیره می‌نماییم.
CREATE TABLE Contacts ( product_id BIGINT UNSIGNED NOT NULL,
account_id BIGINT UNSIGNED NOT NULL,
PRIMARY KEY (product_id, account_id),
FOREIGN KEY (product_id) REFERENCES Products(product_id),
FOREIGN KEY (account_id) REFERENCES Accounts(account_id)
);

جدول Contacts یک جدول رابطه ایی بین جداول Products,Accounts

جدول Contacts یک جدول رابطه ایی بین جداول Products,Accounts 


 بدست آوردن محصولات برای کاربران و موارد مربوط به آن 

ما براحتی می‌توانیم تمامی محصولاتی که مختص به یک کاربر هستند را بدست آوریم. در این شیوه خاصیت ایندکس بودن شناسه‌ی کاربران حفظ می‌شود به همین دلیل queryهای آن برای خواندن و بهینه کردن راحت‌تر می‌باشند. در این روش به کاراکتری برای جدا کردن ورودی‌ها از یکدیگر نیاز نداریم چون هر کدام از آنها در یک سطر جداگانه ثبت می‌شوند. برای ویرایش کردن کاربرانی که یک محصول را خریداری نموده اند، کافیست یک سطر از جدول واسط را اضافه یا حذف نماییم. درنمونه کد زیر، ابتدا در جدول Contacts کاربری با شناسه‌ی 34 که محصولی با شناسه‌ی 456 را خریداری کرده، درج شده است و در خط بعد عملیات حذف با شرط آنکه شناسه‌ی کاربر و محصول به ترتیب 34،456 باشد روی جدول Contacts اعمال شده است.

INSERT INTO Contacts (product_id, account_id) VALUES (456, 34);

DELETE FROM Contacts WHERE product_id = 456 AND account_id = 34;

ایجاد توابع تجمیعی

به عنوان نمونه در مثال زیر براحتی ما می‌توانیم تعداد محصولات در هر حساب کاربری را بدست آوریم:

SELECT account_id, COUNT(*) AS products_per_account
FROM Contacts
GROUP BY account_id;

اعتبارسنجی شناسه  محصولات 

از آنجاییکه مقادیری که در جدول قرار دارند کلید خارجی می‌باشند میتوان صحت اعتبار آنها را بررسی نمود. بعنوان مثال Contacts.account_id به Account.account_id  اشاره می‌کند. در ضمن برای هر فیلد نوع آن را می‌توان مشخص کرد تا فقط همان نوع داده را بپذیرد.

محدودیت طول لیست 

نسبت به روش قبلی تقریبا در این حالت محدودیتی برای تعداد کاراکتر‌های ورودی نداریم.

مزیت‌های دیگر استفاده از جدول واسط

کارایی روش دوم بهتر از حالت قبلی می‌باشد چون ایندکس بودن شناسه‌ها حفظ شده است. همچنین براحتی میتوانیم فیلدی را به این جدول اضافه نماییم مثلا (time, date… ) 

  

[1] Intersection Table  
[2] Aggregate  
‫۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
- مثال سمت کلاینت آن‌را بررسی کنید. ارسال اکسس‌توکن، جهت اعتبارسنجی در سمت سرور الزامی است و اختیاری نیست. توسط آن است که هویت کاربر مشخص می‌شود و گرنه درخواست رسیده عادی و اعتبارسنجی نشده‌است؛ همانند الزام به ارسال کوکی‌های سمت کلاینت ASP.NET Core Identity که اساس کار آن‌را تشکیل می‌دهد. بدون این کوکی، کاربر به هیچ قسمتی دسترسی نخواهد داشت. فقط چون در آنجا مرورگر کوکی‌ها را به صورت خودکار ارسال می‌کند، شاید متوجه حضور آن‌ها نشده‌اید و گرنه اساس کار یکی است. مفهوم refresh token در اینجا شبیه به پیاده سازی sliding expiration برای کوکی‌ها است. اطلاعات بیشتر: «معرفی JSON Web Token»
- مثال سمت کلاینت بحث جاری در سری «احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران در برنامه‌های Angular» عمیق‌تر بررسی شده‌است.
‫۶ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۹ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۱۵:۰۳
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب دوره‌ها
مثال - نمایش درصد پیشرفت عملیات توسط SignalR
برنامه‌های وب در سناریوهای بسیاری نیاز دارند تا درصد پیشرفت عملیاتی را به کاربران گزارش دهند. نمونه ساده آن، گزارش درصد پیشرفت میزان دریافت یک فایل است و یا اعلام درصد انجام یک عملیات طولانی از سمت سرور به کاربر. در ادامه قصد داریم این موضوع را توسط SignalR پیاده سازی کنیم.


نکته‌ای در مورد نگارش‌های مختلف SignalR
اگر برنامه شما قرار است دات نت 4 را پشتیبانی کند، آخرین نگارش SignalR که با آن سازگار است، نگارش 1.1.3 می‌باشد. بنابراین اگر دستور ذیل را اجرا کنید:
 PM> Install-Package Microsoft.AspNet.SignalR
SignalR 2 را نصب می‌کند که با دات نت 4 و نیم به بعد سازگار است.
اگر دستور ذیل را اجرا کنید، SiganlR 1.x را نصب می‌کند که با دات نت 4 به بعد سازگار است:
 PM> Install-Package Microsoft.AspNet.SignalR -Version 1.1.3
پیش فرض این مطلب نیز استفاده از نگارش 1.1.3 می‌باشد تا بازه بیشتری از وب سرورها را شامل شود.
با اینکار Microsoft.AspNet.SignalR.JS نیز به صورت خودکار نصب می‌گردد و به این ترتیب کلاینت جاوا اسکریپتی SiganlR نیز در برنامه قابل استفاده خواهد بود.


تنظیمات فایل Global.asax.cs

سطر فراخوانی متد RouteTable.Routes.MapHubs باید در ابتدای متد Application_Start فایل Global.asax.cs قرار گیرد (پیش از هر تنظیم دیگری). تفاوتی هم نمی‌کند که برنامه وب فرم است یا MVC. به این ترتیب مسیریابی‌های SignalR تنظیم شده و مسیر http://localhost/signalr/hubs قابل استفاده خواهد بود.


تنظیمات اسکریپت‌های سمت کلاینت مورد نیاز

پس از نصب بسته SignalR، سه اسکریپت ذیل باید به ابتدای صفحه وب اضافه شوند تا کلاینت‌های جاوا اسکریپتی SignalR بتوانند با سرور ارتباط برقرار کنند:
 <script src="Scripts/jquery-1.6.4.min.js" type="text/javascript"></script>
<script src="Scripts/jquery.signalR-1.1.3.min.js" type="text/javascript"></script>
<script src="signalr/hubs" type="text/javascript"></script>
این تنظیمات نیز برای هر دو نوع برنامه‌های وب فرم و MVC یکسان است.


تعریف کلاس Hub برنامه 

using Microsoft.AspNet.SignalR;

namespace WebFormsSample03.Common
{
    public class ProgressHub : Hub
    {
        /// <summary>
        /// این متد استاتیک تعریف شده تا در برنامه به صورت مستقیم قابل استفاده باشد
        /// یا می‌شد اصلا این متد تعریف نشود و از همان دریافت زمینه هاب در کنترلر استفاده گردد
        /// </summary>        
        public static void UpdateProgressBar(int value, string connectionId)
        {
            var ctx = GlobalHost.ConnectionManager.GetHubContext<ProgressHub>();
            ctx.Clients.Client(connectionId).updateProgressBar(value); //فراخوانی یک متد در سمت کلاینت
        }
    }
}
متدی که در کلاس هاب برنامه تعریف شده، از نوع استاتیک است. از این جهت که می‌خواهیم این متد را در خارج از این هاب و در یک کنترلر Web API فراخوانی کنیم. زمانیکه متدی به صورت استاتیک تعریف می‌شود، ارتباط آن با وهله جاری کلاس یا this قطع خواهد شد. به همین جهت نیاز است تا از طریق متد GlobalHost.ConnectionManager.GetHubContext مجددا به context کلاس هاب دسترسی پیدا کنیم.
البته تعریف این متد در اینجا ضروری نبود. حتی می‌شد بدنه کلاس هاب را خالی تعریف کرد و متد GetHubContext را مستقیما داخل یک کنترلر فراخوانی نمود.
متد UpdateProgressBar، مقدار value را به تنها یک کلاینت که Id آن مساوی connectionId دریافتی است، ارسال می‌کند. این کلاینت باید یک callback جاوا اسکریپتی را جهت تامین متد پویای updateProgressBar تدارک ببیند.


کلاس Web API کنترلر دریافت فایل‌ها

فرقی نمی‌کند که برنامه شما از نوع وب فرم است یا MVC. امکانات Web API در هر دو نوع پروژه، قابل دسترسی است (همان ایده یک ASP.NET واحد).
بنابراین نیاز است یک کنترلر وب API جدید را به پروژه اضافه کرده و محتوای آن را به شکل ذیل تغییر دهیم:
using System.Threading;
using System.Web.Http;
using WebFormsSample03.Common;

namespace WebFormsSample03
{
    public class DownloadRequest
    {
        public string Url { set; get; }
        public string ConnectionId { set; get; }
    }

    public class DownloaderController : ApiController
    {
        public void Post([FromBody]DownloadRequest data)
        {
            //todo: start downloading the data.Url ....

            ProgressHub.UpdateProgressBar(10, data.ConnectionId);
            Thread.Sleep(2000);

            ProgressHub.UpdateProgressBar(40, data.ConnectionId);
            Thread.Sleep(3000);

            ProgressHub.UpdateProgressBar(64, data.ConnectionId);
            Thread.Sleep(2000);

            ProgressHub.UpdateProgressBar(77, data.ConnectionId);
            Thread.Sleep(2000);

            ProgressHub.UpdateProgressBar(92, data.ConnectionId);
            Thread.Sleep(3000);

            ProgressHub.UpdateProgressBar(99, data.ConnectionId);
            Thread.Sleep(2000);

            ProgressHub.UpdateProgressBar(100, data.ConnectionId);
        }
    }
}
اگر برنامه شما وب فرم است، باید تنظیمات مسیریابی ذیل را نیز به آن افزود. در برنامه‌های MVC4 این تنظیم به صورت پیش فرض وجود دارد:
using System;
using System.Web.Http;
using System.Web.Routing;

namespace WebFormsSample03
{
    public class Global : System.Web.HttpApplication
    {
        protected void Application_Start(object sender, EventArgs e)
        {
            // Register the default hubs route: ~/signalr
            RouteTable.Routes.MapHubs();

            RouteTable.Routes.MapHttpRoute(
                name: "DefaultApi",
                routeTemplate: "api/{controller}/{id}",
                defaults: new { id = RouteParameter.Optional }
            );
        }
    }
}
کاری که در این کنترلر انجام شده، شبیه سازی یک عملیات طولانی توسط متد Thread.Sleep است. همچنین این کنترلر، id کلاینت درخواست کننده یک url را نیز دریافت می‌کند. بنابراین می‌توان به نحو بهینه‌ای، تنها نتایج پیشرفت عملیات را به این کلاینت ارسال کرد و نه به سایر کلاینت‌ها.
همچنین در اینجا با توجه به مسیریابی تعریف شده، باید اطلاعات را به آدرس api/Downloader از نوع Post ارسال کرد.


تعریف کلاینت متصل به Hub

در سمت سرور، متد پویای updateProgressBar فراخوانی شده است. اکنون باید این متد را در سمت کلاینت پیاده سازی کنیم:
    <form id="form1" runat="server">
    <div>
    <input id="txtUrl" value="http://www.site.com/file.rar" type="text" />
        <input id="send" type="button" value="start download ..." />
        <br />
        <div id="bar" style="border: #000 1px solid; width:300px;"></div>
    </div>
    </form>
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            $.connection.hub.logging = true; //اطلاعات بیشتری را در جاوا اسکریپت کنسول مرورگر لاگ می‌کند
            var progressHub = $.connection.progressHub; //این نام مستعار پیشتر توسط ویژگی نام هاب تنظیم شده است
            progressHub.client.updateProgressBar = function (value) {
                //متدی که در اینجا تعریف شده دقیقا مطابق نام متد پویایی است که در هاب تعریف شده است
                //به این ترتیب سرور می‌تواند کلاینت را فراخوانی کند
                $("#bar").html(GaugeBar.generate(value));
            };
            $.connection.hub.start() // فاز اولیه ارتباط را آغاز می‌کند
            .done(function () {
                $("#send").click(function () {
                    $("#send").attr('disabled', 'disabled');
                    var myClientId = $.connection.hub.id;
                    // اکنون اتصال برقرار است به سرور
                    $.ajax({
                        type: "POST",
                        contentType: "application/json",
                        url: "/api/Downloader",
                        data: JSON.stringify({ Url: $("#txtUrl").val(), ConnectionId: myClientId })
                    }).success(function () {
                        $("#send").removeAttr('disabled');
                    }).fail(function () {
                        //                    
                    });
                });
            });
        });
    </script>
بر روی این فرم، یک جعبه متنی که Url را دریافت می‌کند و یک دکمه‌ی آغاز کار دریافت این Url، وجود دارد.
در ابتدای کار صفحه، اتصال به progressHub برقرار می‌شود. اگر دقت کنید، نام این هاب با حروف کوچک در اینجا (در سمت کلاینت) آغاز می‌گردد.
سپس با تعریف یک callback به نام progressHub.client.updateProgressBar، پیام‌های دریافتی از طرف سرور را به یک افزونه progress bar جی‌کوئری، برای نمایش ارسال می‌کند.
کار اتصال به رویداد کلیک دکمه‌ی آغاز دریافت فایل، در متد done باید انجام شود. این callback زمانی فراخوانی می‌گردد که کار اتصال به سرور با موفقیت صورت گرفته باشد.
سپس در ادامه توسط jQuery Ajax، اطلاعات Url و همچنین Id کلاینت را به مسیر api/Downloader یا همان web api controller ارسال می‌کنیم.



کدهای کامل این مثال را از اینجا نیز می‌توانید دریافت نمائید:
  WebFormsSample03.zip
‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۱۸:۴۲
سالار ربال سالار ربال
نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
با توجه به اینکه امکان حدس GUID‌های تولیدی بعدی ممکن می‌باشد؛ البته مشخصا این قضیه ضعف GUID نمی‌باشد و از روز اول هم با هدف Uniqueness طراحی شده است. حداقل دو راه حل زیر را می‌توان داشت:
  • استفاده از RandomNumberGenerator برای تولید رشته  تصادفی، که در این صورت حدس زدن رشته تولیدی بعدی سخت‌تر می‌باشد ولی با این حال برای بازه زمانی محدودی امکان تولید رشته یکتا را خواهد داشت.
  • در زمان درخواست توکن جدید، access_token منقضی شده را به همراه refresh_token به سرور ارسال کرده و اطلاعات کاربر را از آن توکن منقضی شده خارج کرده و از این طریق می‌توان بررسی کرد که refresh_token ارسالی برای کاربر درخواست کننده می‌باشد.
‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲ آبان ۱۳۹۷، ساعت ۱۷:۰۲
امیرحسین جلوداری امیرحسین جلوداری
نظرات مطالب
جلوگیری از ارسال Spam در ASP.NET MVC
یه سوال :
اگر برای فرمی 20 ثانیه تایمر بذاریم که نتونه دوباره درخواست بده :
حالا کاربر فرمی که valid نیست تو فیلدهاش رو ثبت میکنه و تایمر 20 ثانیه ای آغاز میشه ! در اینجا کاربر معمولا در کمتر از 20 ثانیه فرم رو تصحیح میکنه و دکمه‌ی ثبت رو میزنه و با خطای زمان بین درخواست مواجه میشه درسته؟

پس بهتر نیست اول متد OnActionExecuting اعتبار فرم رو بررسی کنیم و در صورت معتبر نبود return کنیم : 

if(!filterContext.Controller.ViewData.ModelState.IsValid)
                return;
‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۲۰ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۱۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت دوم - معرفی کامپوننت‌ها
در قسمت قبل، پیشنیازهای کار با AngularJS 2.0 مرور و دریافت شدند. اگر مطالب آن‌را پیگیری کرده باشید، هم اکنون باید در پوشه‌ی node_modules واقع در ریشه‌ی پروژه، تمام اسکریپت‌های لازم جهت شروع به کار با AngularJS 2.0 موجود باشند.


تعاریف مداخل فایل index.html یک سایت AngularJS 2.0

پروژه‌ای که در اینجا در حال استفاده است یک برنامه‌ی ASP.NET MVC 5.x است؛ اما الزامی هم به استفاده‌ی از آن وجود ندارد. یا یک فایل index.html را به ریشه‌ی پروژه اضافه کنید و یا فایل Views\Shared\_Layout.cshtml را به نحو ذیل تغییر دهید:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title>
 
    <link href="~/node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/app/app.component.css" rel="stylesheet"/>
    <link href="~/Content/Site.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
 
    <!-- 1. Load libraries -->
    <!-- IE required polyfills, in this exact order -->
    <script src="~/node_modules/angular2/es6/dev/src/testing/shims_for_IE.js"></script>
    <script src="~/node_modules/es6-shim/es6-shim.min.js"></script>
    <script src="~/node_modules/systemjs/dist/system-polyfills.js"></script>
 
    <script src="~/node_modules/angular2/bundles/angular2-polyfills.js"></script>
    <script src="~/node_modules/systemjs/dist/system.src.js"></script>
    <script src="~/node_modules/rxjs/bundles/Rx.js"></script>
    <script src="~/node_modules/angular2/bundles/angular2.dev.js"></script>
 
    <!-- Required for http -->
    <script src="~/node_modules/angular2/bundles/http.dev.js"></script>
 
    <!-- Required for routing -->
    <script src="~/node_modules/angular2/bundles/router.dev.js"></script> 
 
    <!-- 2. Configure SystemJS -->
    <script>
        System.config({
            packages: {
                app: {
                    format: 'register',
                    defaultExtension: 'js'
                }
            }
        });
        System.import('app/main')
              .then(null, console.error.bind(console));
    </script>
</head>
<body>
    <div>
        @RenderBody()
        <pm-app>Loading App...</pm-app>
    </div>
 
    @RenderSection("Scripts", required: false)
</body>
</html>
در اینجا ابتدا تعاریف مداخل بوت استرپ و css‌های سفارشی برنامه را مشاهده می‌کنید.
سپس کتابخانه‌های جاوا اسکریپتی مورد نیاز جهت کار با AngularJS 2.0 به ترتیبی که ذکر شده‌، باید تعریف شوند.
ذکر /~ در ابتدای آدرس‌ها، مختص به ASP.NET MVC است. اگر از آن استفاده نمی‌کنید، نیازی به ذکر آن هم نیست.
در ادامه تعاریف System.JS ذکر شده‌است. System.JS کار بارگذاری ماژول‌های برنامه را به عهده دارد. به این ترتیب دیگر نیازی نیست تا به ازای هر قسمت جدید برنامه، مدخلی را در اینجا اضافه کرد و کار بارگذاری آن‌ها خودکار خواهد بود. فرمت register ایی که در اینجا ذکر شده‌است، تا ماژول‌های استاندارد با فرمت ES 6 را نیز پشتیبانی می‌کند. همچنین با ذکر و تنظیم پسوند پیش فرض به js، دیگر نیازی نخواهد بود تا در حین تعریف importها در قسمت‌های مختلف برنامه، پسوند فایل‌ها را به صورت صریح ذکر کرد. مبحث improtها مرتبط است به مفاهیم ماژول‌ها در ES 6 و همچنین TypeScript.
سطر System.import کار بارگذاری اولین ماژول برنامه را از پوشه‌ی app قرار گرفته در ریشه‌ی سایت انجام می‌دهد. این ماژول main نام دارد.


نوشتن اولین کامپوننت AngularJS 2.0

برنامه‌های AngularJS 2.0 متشکل هستند از تعدادی کامپوننت و سرویس:


 و هر کامپوننت تشکیل شده‌است از:


- یک قالب یا Template: با استفاده از HTML تعریف می‌شود و کار تشکیل View و نحوه‌ی رندر کامپوننت را مشخص می‌کند. در این Viewها با استفاده از امکانات binding و directives موجود در AngularJS 2.0 کار دسترسی به داده‌ها صورت می‌گیرد.
-  یک کلاس: کار این کلاس که توسط TypeScript تهیه می‌شود، فراهم آوردن کدهای مرتبط با قالب است. برای مثال این کلاس حاوی تعدادی خاصیت خواهد بود که از اطلاعات آن‌ها در View مرتبط استفاده می‌شود. همچنین این کلاس می‌تواند حاوی متدهای مورد نیاز در View نیز باشد؛ برای مثال متدی که کار نمایش یا مخفی سازی یک تصویر را با کلیک بر روی دکمه‌ای انجام می‌دهد.
- متادیتا: متادیتا (یا decorator در اینجا) به AngularJS 2.0 اعلام می‌کند که این کلاس تعریف شده، صرفا یک کلاس ساده نیست و باید به آن به صورت یک کامپوننت نگاه شود.

در ذیل، کدهای یک کامپوننت نمونه‌ی AngularJS 2.0 را مشاهده می‌کنید:
import { Component } from 'angular2/core';
 
@Component({
    selector: 'pm-app',
    template:`
    <div><h1>{{pageTitle}}</h1>
        <div>My First Component</div>
    </div>
    `
})
export class AppComponent {
    pageTitle: string = "DNT AngularJS 2.0 APP";
}
در انتهای کدها، یک کلاس را مشاهده می‌کنید که کار تعریف خواص و متدهای مورد نیاز توسط View را انجام می‌دهد.
بلافاصله در بالای این کلاس، متد decorator ایی را به نام Component مشاهده می‌کنید. این متادیتا است که به AngularJS 2.0 اعلام می‌کند، کلاس AppComponent تعریف شده، یک کامپوننت است و نه تنها یک کلاس ساده.
در متد Component تعریف شده، قالب یا template نحوه‌ی رندر این کامپوننت را مشاهده می‌کنید.
در ابتدای این ماژول نیز کار import تعاریف مرتبط با متد ویژه‌ی Component، از هسته‌ی AngularJS 2.0 انجام شده‌است تا کامپایلر TypeScript بتواند این فایل ts را کامپایل کند.


مروری بر نحوه‌ی تعریف class در TypeScript

مرور جامع کلاس‌ها در TypeScript را در مطلب «مبانی TypeScript؛ کلاس‌ها» می‌توانید مطالعه کنید. در اینجا جهت یادآوری، خلاصه‌ای از آن‌را که نیاز داریم، بررسی خواهیم کرد:
- جهت تعریف یک کلاس، ابتدا واژه‌ی کلیدی class به همراه نام کلاس ذکر می‌شوند.
- در AngularJS 2.0 مرسوم است که نام کلاس را به صورت نام ویژگی مدنظر به همراه پسوند Component ذکر کنیم؛ مانند AppComponent مثال فوق. این نام pascal case است و با حروف بزرگ شروع می‌شود.
- همچنین مرسوم است در برنامه‌های AngularJS 2.0، کامپوننت ریشه‌ی سایت نیز AppComponent نامیده شود.
- در مثال فوق، واژه‌ی کلیدی export را نیز پیش از واژه‌ی کلیدی class مشاهده می‌کنید. به این ترتیب این کلاس خارج از ماژولی که در آن تعریف می‌شود، قابل دسترسی خواهد بود. اکنون این کلاس و فایل، تبدیل به ماژولی خواهند شد که توسط module loader معرفی شده‌ی در ابتدای بحث یا همان System.JS به صورت خودکار بارگذاری می‌شود و دیگر نیازی به تعریف مدخل script متناظر با آن در فایل index.html نخواهد بود.
- در بدنه‌ی کلاس، کار تعریف متدها و خواص مورد نیاز View صورت می‌گیرند. برای نمونه در اینجا تنها یک خاصیت «عنوان صفحه» تعریف شده‌است. در جاوا اسکریپت مرسوم است که نام خواص را camel case شروع شده با حروف کوچک تعریف کنیم. سپس نوع این خاصیت به صورت رشته‌ای تعریف شده‌است و در آخر مقدار پیش فرض این خاصیت ذکر گردیده‌است.
البته باید دقت داشت که الزامی به ذکر نوع خاصیت، در TypeScript وجود ندارد. همینقدر که مقدار پیش فرض این خاصیت رشته‌ای است، بر اساس ویژگی به نام Type inference در TypeScript، نوع این خاصیت نیز رشته‌ای درنظر گرفته خواهد شد و دیگر نمی‌توان برای مثال یک عدد را به آن انتساب داد.
- سطح دسترسی خواص تعریف شده‌ی در یک کلاس TypeScript به صورت پیش فرض public است. بنابراین در اینجا نیازی به ذکر صریح آن نبوده‌است.


مروری بر متادیتا یا decorator یک کلاس در AngularJS 2.0

خوب، تا اینجا کلاس AppComponent تعریف و همچنین export شد تا توسط system.js به صورت خودکار بارگذاری شود. اما این کلاس به خودی خود صرفا یک کلاس TypeScript ایی است و توسط AngularJS شناسایی نمی‌شود. برای معرفی این کلاس به صورت یک کامپوننت، از یک تزئین کننده یا decorator ویژه به نام Component استفاده می‌شود که بلافاصله در بالای تعریف کلاس قرار می‌گیرد؛ چیزی شبیه به data annotations یا attributes در زبان #C.
یک decorator متدی است که اطلاعاتی اضافی را به یک کلاس، اعضاء و متدهای آن و یا حتی آرگومان‌های آن متدها، الصاق می‌کند. این ویژگی قرار است به صورت استاندارد در ES 2016 یا نگارش بعدی جاوا اسکریپت حضور داشته باشد و در حال حاضر توسط TypeScript پشتیبانی شده و در نهایت به کدهای ES 5 قابل اجرای در تمام مرورگرها ترجمه می‌شود.
یک decorator همیشه با @ شروع می‌شود و AngularJS 2.0 به همراه تعدادی decorator توکار است؛ مانند Component. از آنجائیکه decorator یک متد است، همیشه به همراه یک جفت پرانتز () ذکر می‌شود و در انتهای آن نیازی به ذکر سمی‌کالن نیست. در اینجا تزئین کننده‌ی Component یک شیء را می‌پذیر که به همراه تعدادی خاصیت است. به همین جهت پارامتر آن به صورت {} ذکر شده‌است.
خاصیت selector یک کامپوننت مشخص می‌کند که نام directive متناظر با این کامپوننت چیست:
 selector: 'pm-app',
 از این نام، به صورت یک المان جدید و سفارشی HTML جهت تعریف این کامپوننت استفاده خواهیم کرد. برای مثال اگر به کدهای ابتدای بحث دقت کنید، نام pm-app به صورت ذیل و به شکل یک تگ جدید HTML استفاده شده‌است:
    <div>
        @RenderBody()
        <pm-app>Loading App...</pm-app>
    </div>
همچنین یک کامپوننت همواره به همراه یک قالب است که نحوه‌ی رندر آن‌را مشخص می‌کند:
  template:`
 <div><h1>{{pageTitle}}</h1>
<div>My First Component</div>
 </div>
 `
 در اینجا از back tick مربوط به ES 6.0 که توسط TypeScript نیز پشتیبانی می‌شود، جهت تعریف یک رشته‌ی چندسطری جاوا اسکریپتی، استفاده شده‌است.
همچنین {{}} به معنای تعریف data binding است. به این ترتیب مقداری که قرار است به صورت تگ h1 رندر شود، از خاصیت pageTitle کلاس مزین شده‌ی توسط این ویژگی یا decorator تامین خواهد شد؛ یعنی مقدار پیش فرض خاصیت pageTitle در کلاس AppComponent.


import اطلاعات مورد نیاز جهت کامپایل یک فایل TypeScript

تا اینجا مفاهیم موجود در کلاس AppComponent را به همراه متادیتای آن بررسی کردیم. اما این متادیتای جدید کامپوننت، به صورت پیش فرض ناشناخته‌است:


همانطور که مشاهده می‌کنید، در اینجا ذیل کامپوننت، خط قرمزی جهت یادآوری عدم تعریف آن، کشیده شده‌است. در TypeScript و یا ES 6، پیش از استفاده از یک کلاس یا متد خارجی، نیاز است به module loader اعلام کنیم تا آن‌را باید از کجا تامین کند. اینکار توسط عبارت import انجام می‌شود که شبیه به عبارت using در زبان سی‌شارپ است. عبارت import جزئی از استاندارد ES 6 است و همچنین در TypeScript نیز پشتیبانی می‌شود. به این ترتیب امکان دسترسی به ویژگی‌های export شده‌ی از سایر ماژول‌ها را در ماژول فعلی (فایل فعلی در حال کار) خواهیم یافت. نمونه‌ی آن‌را با ذکر واژه‌ی کلیدی export پیش از کلاس AppComponent پیشتر ملاحظه کردید.
این ماژول‌های خارجی می‌توانند سایر ماژول‌ها و فایل‌های ts نوشته شده‌ی توسط خودمان و یا حتی اجزای AngularJS 2.0 باشند. طراحی AngularJS 2.0 نیز ماژولار است و از ماژول‌هایی مانند angular2/core، angular2/animation، angular2/http و angular2/router تشکیل شده‌است.
برای نمونه متادیتای کامپوننت، در ماژول angular2/core قرار دارد. به همین جهت نیاز است در ابتدای ماژول فعلی آن‌را import کرد:
import { Component } from 'angular2/core';
کار با ذکر واژه‌ی کلیدی import شروع می‌شود. سپس جزئی را که نیاز داریم داخل {} ذکر کرده و در آخر مسیر یافتن آن‌را مشخص می‌کنیم.


ساخت کامپوننت ریشه‌ی یک برنامه‌ی AngularJS 2.0

در ابتدای بحث که تعاریف مداخل مورد نیاز جهت اجرای یک برنامه‌ی AngularJS 2.0 ذکر شدند، عنوان شد که system.js به دنبال ماژول آغازین app/main می‌گردد.
بنابراین در ریشه‌ی پروژه، پوشه‌ی جدیدی را به نام app ایجاد کنید.
سپس یک فایل TypeScript جدید را به نام app.component.ts به این پوشه اضافه کنید. قالب این نوع فایل‌ها در add new item و با جستجو typescript در دسترس است و یا حتی یک فایل متنی ساده را هم با پسوند ts ایجاد کنید، کافی است.


نامگذاری این فایل‌ها هم مرسوم است به صورت ذکر نام ویژگی به همراه یک دات و سپس ذکر کامپوننت صورت گیرد. در اینجا چون قصد داریم کامپوننت ریشه‌ی برنامه را ایجاد کنیم، نام ویژگی آن app خواهد بود و نام کامل فایل به این ترتیب app.component.ts می‌شود.
سپس محتوای این فایل را به دقیقا معادل کدهای قسمت «نوشتن اولین کامپوننت AngularJS 2.0» ابتدای بحث تغییر دهید (همان import، متادیتا و کلاس AppComponent).

تا اینجا کامپوننت ریشه‌ی برنامه ایجاد شد. اما چگونه باید از آن استفاده کنیم و چگونه AngularJS 2.0 آن‌را شناسایی می‌کند؟ به این فرآیند آغازین شناسایی و بارگذاری ماژول‌ها، اصطلاحا bootstrapping می‌گویند. تنها صفحه‌ی واقعی موجود در یک برنامه‌ی تک صفحه‌ای وب، همان فایل index.html است و سایر صفحات و محتوای آن‌ها به محتوای این صفحه‌ی آغازین اضافه یا کم خواهند شد.
<div>
    @RenderBody()
    <pm-app>Loading App...</pm-app>
</div>
در اینجا برای نمایش اولین کامپوننت تهیه شده، نام تگ selector آن که توسط متادیتای کلاس AppComponent تعریف شد، در body فایل index.html به نحو فوق به صورت یک تگ سفارشی جدید اضافه می‌شود. به آن directive نیز می‌گویند.
خوب، اکنون module loader یا system.js چگونه این pm-app یا کامپوننت ریشه‌ی برنامه را شناسایی می‌کند؟
 System.import('app/main')
این شناسایی توسط سطر System.import تعریف شده‌ی در فایل index.html انجام می‌شود. در اینجا system.js، در پوشه‌ی app واقع در ریشه‌ی سایت، به دنبال ماژول راه اندازی به نام main می‌گردد. یعنی نیاز است فایل TypeScript جدیدی را به نام main.ts به ریشه‌ی پوشه‌ی app اضافه کنیم. محتوای این فایل ویژه‌ی بوت استرپ AngularJS 2.0 به صورت ذیل است:
/// <reference path="../node_modules/angular2/typings/browser.d.ts" />
 
import { bootstrap } from "angular2/platform/browser";
 
// Our main component
import { AppComponent } from "./app.component";
 
bootstrap(AppComponent);
این فایل ویژه را نیز مانند کلاس AppComponent که پیشتر بررسی کردیم، نیاز است از انتها به ابتدا بررسی کرد.
در انتهای این فایل متد bootstrap مربوط به AngularJS 2.0 را مشاهده می‌کنید. کار آن بارگذاری اولین ماژول و کامپوننت برنامه یا همان AppComponent است.
در ادامه نیاز است AppComponent را به این ماژول معرفی کرد؛ در غیراینصورت کامپایل نخواهد شد. برای این منظور سطر import این کلاس را از فایل app.component، مشاهده می‌کنید. در اینجا نیازی به ذکر پسوند ts. فایل app.component نیست.
سپس نیاز است محل تعریف متد بوت استرپ را نیز مشخص کنیم. این متد در ماژول angular2/platform/browser قرار دارد که به عنوان اولین import این فایل ذکر شده‌است.
سطر اول، مربوط است به تعریف فایل‌های d.ts. مربوط به TypeScript جهت شناسایی نوع‌های مرتبط با AngularJS 2.0. اگر اینکار صورت نگیرد، خطاهای ذیل را در حین کامپایل فایل‌های TypeScript دریافت خواهید کرد:
 node_modules\angular2\src\core\application_ref.d.ts(171,81): error TS2304: Build: Cannot find name 'Promise'.
node_modules\angular2\src\core\change_detection\differs\default_keyvalue_differ.d.ts(23,15): error TS2304: Build: Cannot find name 'Map'.
تهیه فایل main.ts تنها یکبار صورت می‌گیرد و دیگر با آن کاری نخواهیم داشت.

تا اینجا پوشه‌ی app واقع در ریشه‌ی سایت، یک چنین شکلی را پیدا می‌کند:



و اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم (فشردن دکمه‌ی F5)، خروجی آن در مرورگر به صورت ذیل خواهد بود:

با توجه به اینکه در حال کار با یک برنامه‌ی جاوا اسکریپتی هستیم، باز نگه داشتن developer tools مرورگر، جهت مشاهده‌ی خطاهای احتمالی ضروری است.

در اینجا اگر خطایی وجود داشته باشد، یا اطلاعات اضافی مدنظر باشد، در console لاگ خواهند شد. برای مثال در اینجا عنوان شده‌است که برنامه در حالت توسعه در حال اجرا است. بهتر است برای ارائه‌ی نهایی، متد enableProdMode را در فایل index.html فراخوانی کنید.

همچنین در اینجا می‌توان HTML نهایی تزریق شده‌ی به صفحه را بهتر مشاهده کرد:



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part2.zip
برای اجرای آن، ابتدا به فایل project.json مراجعه کرده و یکبار آن‌را ذخیره کنید تا وابستگی‌های اسکریپتی پروژه از اینترنت دریافت شوند (این موارد در قسمت قبل مرور شدند). سپس یکبار هم پروژه را Build کنید تا تمام فایل‌های ts آن کامپایل شوند و در آخر، اجرای نهایی پروژه.


خلاصه‌ی بحث

یک برنامه‌ی AngularJS 2.0 متشکل است از تعدادی کامپوننت. بنابراین کلاسی را ایجاد خواهیم کرد تا کدهای پشتیبانی کننده‌ی View این کامپوننت را تولید کند. سپس این کلاس را با متادیتایی مزین کرده و توسط آن تگ سفارشی ویژه‌ی این کامپوننت و تگ‌های HTML تشکیل دهنده‌ی این کامپوننت را به AngularJS 2.0 معرفی می‌کنیم. در اینجا در صورت نیاز وابستگی‌های تعریف این متادیتا را توسط واژه‌ی کلیدی import دریافت می‌کنیم. نام این کلاس بهتر است Pascal case بوده و با حروف بزرگ شروع شود و همچنین به صورت نام ویژگی ختم شده‌ی به کلمه‌ی Component باشد. در اینجا حتما نیاز است این کلاس export شود تا توسط module loader قابل استفاده و بارگذاری گردد. اگر View این کامپوننت نیاز به دریافت اطلاعاتی دارد، این اطلاعات به صورت خواصی در کلاس کامپوننت تعریف می‌شوند. این خواص تعریف شده‌ی با سطح دسترسی عمومی، مرسوم است به صورت camel case تعریف شوند و حروف اول آن‌ها کوچک باشد.
‫۸ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۳۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
کار با بانک‌های اطلاعاتی فاکس‌پرو و OleDB در دات نت 7
فرض کنید قصد خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی قدیمی فاکس‌پرو را با آخرین نگارش دات نت دارید. اگر سعی کنید از روش‌های و مطالب موجود استفاده کنید، هیچکدام جواب نخواهند داد! در این مطلب تغییرات صورت گرفته را بررسی می‌کنیم.


نیاز به درایور OleDB مخصوص بانک‌های اطلاعاتی قدیمی

برای کار با بانک‌های اطلاعاتی قدیمی از طریق ADO.NET، نیاز است بتوان به نحوی با آن‌ها ارتباط برقرار کرد و اینکار از طریق استاندارد OleDB که صرفا مختص به ویندوز است، قابل انجام است. برای مثال برای کار با فاکس‌پرو نیز در ابتدا باید درایور OleDB آن‌را نصب کرد که ... هیچکدام از لینک‌های قدیمی مایکروسافت در این زمینه دیگر وجود خارجی ندارند! آخرین نگارش مرتبط را می‌توانید در این آدرس و ذیل نام VFPOLEDBSetup.msi دریافت کنید (نگارش 9 را نصب می‌کند).


نیاز به دریافت بسته‌ی System.Data.OleDb

در اولین قدم جهت کار با درایور OleDB نصب شده، باید یک اتصال را توسط نمونه سازی شیء OleDbConnection ایجاد کرد که ... این شیء هم شناسایی نمی‌شود. به همین جهت باید بسته‌ی نیوگت مرتبط با آن‌را به صورت جداگانه‌ای دریافت و نصب کرد:
<ItemGroup>
   <PackageReference Include="System.Data.OleDb" Version="7.0.0"/>
</ItemGroup>


برنامه‌ی مبتنی بر درایور OleDB فاکس‌پرو اجرا نمی‌شود!

اولین سعی در برقراری ارتباط با درایور OleDB نصب شده، با خطای زیر خاتمه می‌یابد:
The 'VFPOLEDB' provider is not registered on the local machine.
مشکل اینجا است که درایور ارائه شده، 32 بیتی است و ما سعی داریم آن‌را در یک محیط 64 بیتی اجرا کنیم. به همین جهت خطای فوق ظاهر می‌شود. برای رفع آن باید PlatformTarget را به x86 تنظیم کرد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
   <PlatformTarget>x86</PlatformTarget>
</PropertyGroup>
البته این تنظیم هم اگر پیشتر تنها runtime و یا SDK پیش‌فرض 64 بیتی را نصب کرده‌اید، سبب اجرای برنامه نخواهد شد. برای فعالسازی آن باید SDK x86 را هم جداگانه دریافت و نصب کنید.



روش یافتن نام پروایدر OleDB نصب شده

رشته‌های اتصالی OleDB، با =Provider، شروع می‌شوند. اکنون این سؤال مطرح می‌شود که پس از نصب VFPOLEDBSetup.ms یاد شده، دقیقا چه پروایدری به سیستم اضافه شده‌است و نام آن چیست؟
برای اینکار می‌توان از چندسطر زیر برای یافتن نام تمام پروایدرهای OleDB نصب شده‌ی بر روی سیستم استفاده کرد:
var oleDbEnumerator = new OleDbEnumerator();
using var elements = oleDbEnumerator.GetElements();
foreach (DataRow row in elements.Rows)
{
    Console.WriteLine($"{row["SOURCES_DESCRIPTION"]}: {row["SOURCES_NAME"]}");
}
که برای مثال یک خروجی آن می‌تواند به صورت زیر باشد:
Microsoft OLE DB Provider for SQL Server: SQLOLEDB
MSDataShape: MSDataShape
SQL Server Native Client 11.0: SQLNCLI11
Microsoft OLE DB Provider for Visual FoxPro: VFPOLEDB
OLE DB Provider for Microsoft Directory Services: ADsDSOObject
Microsoft OLE DB Driver for SQL Server: MSOLEDBSQL
Microsoft OLE DB Driver for SQL Server Enumerator: MSOLEDBSQL Enumerator
SQL Server Native Client 11.0 Enumerator: SQLNCLI11 Enumerator
Microsoft OLE DB Provider for Search: Windows Search Data Source
Microsoft OLE DB Provider for ODBC Drivers: MSDASQL
Microsoft OLE DB Enumerator for ODBC Drivers: MSDASQL Enumerator
Microsoft OLE DB Provider for Analysis Services 14.0: MSOLAP
Microsoft OLE DB Provider for Analysis Services 14.0: MSOLAP
Microsoft Jet 4.0 OLE DB Provider: Microsoft.Jet.OLEDB.4.0
Microsoft OLE DB Enumerator for SQL Server: SQLOLEDB Enumerator
Microsoft OLE DB Simple Provider: MSDAOSP
Microsoft OLE DB Provider for Oracle: MSDAORA
که در اینجا ما به دنبال یک سطر زیر هستیم:
Microsoft OLE DB Provider for Visual FoxPro: VFPOLEDB
یعنی نام دقیق پروایدر مرتبط با فاکس‌پرو، VFPOLEDB است.


روش خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی فاکس پرو

پس از این مقدمات و تنظیمات، اکنون می‌توانیم از قطعه کد متداول ADO.NET زیر، جهت خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی فاکس‌پرو، استفاده کنیم:
var connectionString = "Provider=VFPOLEDB;Data Source=" +
       @"C:\path\Db.DBF;Password=;Collating Sequence=MACHINE";
using var dbConnection = new OleDbConnection(connectionString);
using var dataAdapter = new OleDbDataAdapter("select family from Db.DBF", dbConnection);
using var dataset = new DataSet();
dataAdapter.Fill(dataset, "table1");

var sb = new StringBuilder();
foreach (DataRow dataRow in dataset.Tables[0].Rows)
{
    var iranSystem = dataRow[0] as string;
    var unicode = iranSystem.FromIranSystemToUnicode();
    if (!string.IsNullOrWhiteSpace(unicode))
    {
       sb.AppendLine($"[DataRow(\"{iranSystem}\", \"{unicode}\")]");
    }
}
توضیحات:
- نام پروایدر در رشته اتصالی، به VFPOLEDB تنظیم شده‌است.
- select انجام شده بر روی نام فایل dbf انجام می‌شود. یعنی هر فایل dbf، یک جدول را تشکیل می‌دهد.
- اگر نام فیلدهای موجود را نمی‌دانید، بجای select family از * select استفاده کنید و سپس بر روی DataSet پر شده، یک break-point را قرار دهید تا بتوانید نام تمام ستون‌ها را از آن استخراج کنید.
- رشته‌ای را که توسط درایور فاکس‌پرو دریافت می‌کنید، یک رشته‌ی اسکی سیستم عامل داس است که در دات نت، با encoding مساوی 1252 شناخته می‌شود. یعنی encoding این رشته‌ی دریافتی، یونیکد پیش‌فرض دات‌نت نیست و باید توسط متد Encoding.GetEncoding(1252).GetBytes پردازش شود. که در نگارش‌های جدید دات نت، این کد‌پیج‌ها به صورت پیش‌فرض مهیا نیستند و باید در ابتدا ثبت شوند تا قابل استفاده شوند:
Encoding.RegisterProvider(CodePagesEncodingProvider.Instance)
- متد FromIranSystemToUnicode استفاده شده، جزئی از «DNTPersianUtils.Core» است که در صورت نیاز به تبدیل اطلاعات قدیمی ایران سیستمی به یونیکد، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
‫۱ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۷ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۲۰