مطالب
لینک‌های هفته دوم دی

وبلاگ‌ها ، سایت‌ها و مقالات ایرانی (داخل و خارج از ایران)


ASP. Net


طراحی و توسعه وب


PHP


اس‌کیوال سرور


سی شارپ


SharePoint

عمومی دات نت


ویندوز


مسایل اجتماعی و انسانی برنامه نویسی


متفرقه


مطالب
چرا نباید از کوئری‌های select * استفاده کرد؟

عموما اولین پاسخی که به این سؤال داده می‌شود این است که این نوع کوئری‌ها اطلاعات زیادی را باز می‌گردانند و در نتیجه ترافیک شبکه بی‌جهت افزایش خواهد یافت. اما اگر طراحی دیتابیس صحیح بوده و اصول نرمال سازی در آن پیاده سازی شده باشد، این پاسخ آنچنان صادق نخواهد بود (زیرا جداول اینگونه دیتابیس‌ها از تعداد فیلدهای بسیاری تشکیل نخواهند شد). برای مثال به نتیجه اجرای کوئری‌های زیر بر روی دیتابیس AdventureWorks با 89 هزار رکورد، دقت بفرمائید:
SELECT * FROM Production.TransactionHistoryArchive
WHERE ReferenceOrderID < 100

SELECT ReferenceOrderLineID FROM Production.TransactionHistoryArchive
WHERE ReferenceOrderID < 100

اختلاف ترافیک شبکه در این مثال تنها 15K یا حدودا 10 درصد است (180K در مقابل 165K). هر چند ارزش بررسی و برطرف کردن را دارد اما تفاوت حاصل آنچنان قابل ملاحظه نیست.
مهم‌ترین دلیلی که اینجا باید به آن دقت داشت، تفاوت چشمگیر execution plan این دو کوئری (Ctrl-L) و بحث index coverage است. اس کیوال سرور برای اجرای بهینه کوئری‌ها از ایندکس‌های موجود استفاده خواهد کرد. اگر ایندکس تعریف شده از تمامی فیلدهای درخواستی شما تشکیل شده باشد، دیگر حتی به سراغ جدول هم نخواهد رفت (به این مفهوم، پوشش ایندکسی گفته می‌شود).



برای تولید تصویر فوق، کلیدهای Ctrl+L را در management studio فشار دهید.
این دیتابیس را از آدرس زیر می‌توانید دریافت کنید:
http://www.codeplex.com/MSFTDBProdSamples

کوئری اول از مزایای پوشش ایندکسی برخودار نخواهد بود (از روش جستجوی Clustered Index استفاده می‌کند) و در حالت دوم از Index Seek استفاده می‌گردد. حالت Index Seek یک‌صد بار بهینه‌تر از استفاده از Clustered Index عمل می‌کند زیرا در حالت کوئری اول باید تمامی رکوردهای جدول بررسی شوند (این عدد از مقایسه نتایج execution plan بدست آمده است).
تنها در صورتیکه بر روی تمامی فیلدهای جدول ایندکس تعریف کرده باشید (که اصلا توصیه نمی‌شود)، کوئری اول توسط ایندکس‌ها پوشش داده شده و سریع اجرا خواهد شد.
بنابراین اگر از کندی اجرای کوئری‌ها با تعداد رکورد بالا شکایت دارید بهتر است نگاهی به نحوه تعریف آنها داشته باشید و تنها فیلدهایی را در کوئری تعریف کنید که به آنها نیاز دارید. در این حالت از مزایای پوشش ایندکسی برخودار شده ، کوئری‌های سریعتری را خواهید داشت و همچنین در این حالت میزان مصرف CPU و حافظه نیز بر روی سرور کمتر خواهد بود.
همچنین در حالت کوئری‌هایی از نوع دوم ذکر شده، موتور بهینه ساز اس کیوال سرور پیشنهادات بهتری را برای ایجاد ایندکس‌های جدید و گوشزد نمودن کمبود آنها با ارائه included columns مناسب، ارائه می‌دهد.
بعلاوه مشخص ساختن تعداد دقیق فیلدهای مورد نیاز، نگهداری برنامه را ساده‌تر ساخته و فیلدهای اضافه شده آتی سبب تغییر رفتار کوئری‌ها برنامه نخواهند شد و استفاده نکردن از آن نشانه این است که هیچ برآوردی از ابعاد واقعی کار در دست نیست.

مآخذ:
Speed Up Your Site! 8 ASP.NET Performance Tips
The real reason SELECT * queries are bad: index coverage


مطالب دوره‌ها
استفاده از Async و Await در برنامه‌های دسکتاپ
امکان استفاده از قابلیت‌های غیرهمزمان دات نت 4.5 در برنامه‌های WPF نیز به روش‌های مختلفی میسر است که در ادامه دو روش مرسوم آن‌را بررسی خواهیم کرد.

تهیه مقدمات بحث

ابتدا یک برنامه‌ی WPF جدید را آغاز کنید. سپس کدهای MainWindow.xaml آن‌را به نحو ذیل تغییر دهید.
<Window x:Class="Async10.MainWindow"
        xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
        xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
        Title="MainWindow" Height="350" Width="525">
    <DockPanel>
        <DockPanel Dock="Top">
            <Button Name="BtnGo" Content="Go" Click="BtnGo_OnClick" />
            <ProgressBar Name="ProgressBar" IsIndeterminate="True" Visibility="Collapsed"/>
        </DockPanel>
        <TextBox Name="Results"/>
    </DockPanel>
</Window>
قصد داریم اطلاعاتی را از وب دریافت و سپس در TextBox قرار گرفته در صفحه نمایش دهیم.
در این مثال از کلاس جدید HttpClient نیز استفاده خواهیم کرد. برای استفاده از آن نیاز است ارجاعی را به اسمبلی استاندارد System.Net.Http.dll نیز به پروژه اضافه کنید.


روش اول

در ادامه کدهای فایل MainWindow.xaml.cs را به نحو ذیل تغییر داده و سپس برنامه را اجرا کنید.
using System.Net.Http;
using System.Windows;

namespace Async10
{
    public partial class MainWindow
    {
        public MainWindow()
        {
            InitializeComponent();
        }

        private void BtnGo_OnClick(object sender, RoutedEventArgs e)
        {
            BtnGo.IsEnabled = false;
            ProgressBar.Visibility = Visibility.Visible;

            var url = "https://www.dntips.ir";
            var client = new HttpClient(); // make sure you have an assembly reference to System.Net.Http.dll
            client.DefaultRequestHeaders.UserAgent.ParseAdd("Test Async");
            var task = client.GetStringAsync(url);
            task.ContinueWith(t =>
            {
                Results.Text = t.Result;

                BtnGo.IsEnabled = true;
                ProgressBar.Visibility = Visibility.Collapsed;
            });
        }
    }
}
روال رخدادگردان BtnGo_OnClick به نحو مرسوم آن نوشته شده است. بنابراین جهت دریافت نتیجه‌ی متد GetStringAsync می‌توان از متد ContinueWith بر روی task دریافت اطلاعات از وب، استفاده کرد. همچنین در اینجا مستقیما اطلاعات و نتیجه‌ی دریافتی را به عناصر UI انتساب داده‌ایم.
اگر پروژه را اجرا کنید، برنامه با استثنای زیر متوقف می‌شود:
 The calling thread cannot access this object because a different thread owns it.
چون task آغاز شده در ترد دیگری نسبت به ترد UI اجرا می‌شود، مجوز تغییری را در کدهای UI ندارد. برای حل این مشکل می‌توان از دو روش ذیل استفاده کرد:

الف) با استفاده از SynchronizationContext.Current و متد Post آن
 var context = SynchronizationContext.Current;
task.ContinueWith(t => context.Post(state =>
{
   Results.Text = t.Result;

   BtnGo.IsEnabled = true;
   ProgressBar.Visibility = Visibility.Collapsed;
}, null));
با این روش در قسمت اول آشنا شدید. SynchronizationContext.Current در اینجا چون در ابتدای متد و خارج از ContinueWith دریافت اطلاعات، اجرا می‌شود، به ترد UI یا ترد اصلی برنامه اشاره می‌کند. سپس همانطور که ملاحظه می‌کنید، توسط متد Post آن می‌توان اطلاعات را در زمینه‌ی تردی که SynchronizationContext به آن اشاره می‌کند اجرا کرد.

ب) با استفاده از امکانات TaskScheduler
 var taskScheduler = TaskScheduler.FromCurrentSynchronizationContext();
task.ContinueWith(t =>
{
   Results.Text = t.Result;

   BtnGo.IsEnabled = true;
   ProgressBar.Visibility = Visibility.Collapsed;
}, taskScheduler);
وقتی یک task اجرا می‌شود، TPL یا task parallel library نیاز دارد بداند، این task بر روی چه تردی و چه زمانی قرار است اجرا شود. به صورت پیش فرض از thread pool استفاده می‌کند، اما الزامی به آن نیست. با استفاده از TaskScheduler می‌توان بر روی نحوه‌ی رفتار تردهای TPL تاثیر گذاشت و یا حتی آن‌ها را سفارشی سازی کرد. متد FromCurrentSynchronizationContext، یک TaskScheduler جدید را در اختیار ما قرار می‌دهد که کدهای آن بر اساس SynchronizationContext.Current کار می‌کند؛ در اینجا Context به UI اشاره می‌کند و در یک برنامه‌ی وب، به یک درخواست رسیده.
برای مثال اگر در برنامه‌های وب یک Task جدید را اجرا کنید شاید اینطور به نظر برسد که به HttpContext دسترسی ندارید. این نقیصه را می‌توان توسط کار با SynchronizationContext جاری برطرف کرد.
در مثال فوق، چون taskScheduler پیش از فراخوانی متد ContinueWith ایجاد شده‌است، به ترد UI اشاره می‌کند. در این حالت برای نمایش اطلاعات در همان ترد اصلی برنامه کافی است این taskScheduler را به عنوان پارامتر متد ContinueWith معرفی کنیم.


روش دوم

در دات نت 4.5 می‌توان روال رخدادگردان تعریف شده را به صورت async نیز معرفی کرد (یعنی مجاز هستیم امضای متد پیش فرض تولید شده را تغییر دهیم):
 private async void BtnGo_OnClick(object sender, RoutedEventArgs e)
سپس استفاده از await در کدهای برنامه میسر خواهد شد:
        private async void BtnGo_OnClick(object sender, RoutedEventArgs e)
        {
            BtnGo.IsEnabled = false;
            ProgressBar.Visibility = Visibility.Visible;

            var url = "https://www.dntips.ir";
            var client = new HttpClient(); // make sure you have an assembly reference to System.Net.Http.dll
            client.DefaultRequestHeaders.UserAgent.ParseAdd("Test Async");
            Results.Text = await client.GetStringAsync(url);
            BtnGo.IsEnabled = true;
            ProgressBar.Visibility = Visibility.Collapsed;
        }
در این حالت دیگر نیازی به استفاده از ContinueWith و مباحث SynchronizationContext نیست. زیرا تمام آن‌ها به صورت توکار اعمال می‌شوند. به علاوه کدنهایی نیز بسیار خواناتر شده‌است.
نظرات مطالب
یکپارچه سازی Angular CLI و ASP.NET Core در VS 2017
- این مورد انتخاب شخصی است بیشتر. اگر می‌خواهید یکی را با VSCode کار کنید و دیگری را با VS کامل، شاید جدا باشند بهتر باشد. یا اینکه هر دو را هم می‌توان با VSCode کار کرد (اگر NET Core. کار می‌کنید).
- بستگی به توزیع نهایی برنامه دارد. آیا قرار است برنامه‌ی Angular بر روی یک پورت دیگر و یا یک دومین دیگر به صورت مجزایی ارائه شود؟ بله. در این‌حالت باید CORS فعال شود (یک مثال فعالسازی آن). در غیراینصورت اگر فایل‌های نهایی Angular در پوشه‌ی wwwroot برنامه‌ی وب کپی می‌شوند، نیازی به تغییر اضافه‌تری نیست.
نظرات اشتراک‌ها
بررسی وضعیت فعلی پروژه Roslyn
با سلام؛ میخواستم ببینم که آیا با این کامپایلر جدید سرعت اجرای برنامه‌ها در سی شارپ افزایش پیدا می‌کند یا کلا در زبان‌های دات نت. 
اشتراک‌ها
تغییرات جدیدی در زبان‌های CS و VB در VS 2013 نخواهند بود
علت، بازنویسی کامپایلر قدیمی، با کدهای دات نت است که مدتی زمان برده. به این ترتیب امکان آزمایش و پیاده سازی قابلیت‌های بیشتر در زبان‌ها، سهولت خواهند یافت.
تغییرات جدیدی در زبان‌های CS و VB در VS 2013 نخواهند بود
بازخوردهای دوره
ایجاد یک کلاس جدید پویا و وهله‌ای از آن در زمان اجرا توسط Reflection.Emit
- وهله شیء تولیدی شما از نوع object است. آن‌را به لیست اضافه کنید و استفاده نمائید.
+ نوع جنریک در دات نت پویا نیست و نمی‌شود آن را به صورت یک متغیر تعریف کرد. مثلا حالت زیر مجاز نیست:
var myType = typeof(something);
List<myType> list = new List<myType>();
علت هم این است که هدف از نوع جنریک، compile time safety است و زمانیکه نوع در زمان کامپایل مشخص نباشد، این مساله قابل حصول نخواهد بود. تنها حالت پویای آن استفاده از نوع object است. 
- البته می‌شود با استفاده Reflection نوع جنریک را به صورت متغیر تعریف کنید.
نظرات مطالب
بررسی Source Generators در #C - قسمت سوم - بهبود کارآیی برنامه با تبدیل عملیات Reflection به تولید کد خودکار
یک نکته‌ی تکمیلی: روش دیباگ پروژه‌های Source Generator در Visual Studio

برای اینکار اولین تغییر مورد نیاز، افزودن تنظیم زیر به فایل csproj پروژه‌ی Source Generator است:
<PropertyGroup>
   <TargetFramework>netstandard2.0</TargetFramework>
   <IsRoslynComponent>true</IsRoslynComponent>
سپس در Solution explorer به خواص پروژه‌ی source generator مراجعه کرده و در برگه‌ی Debug آن، دراپ‌داون Launch را انتخاب و گزینه‌ی IsRoslynComponent تنظیمی را انتخاب کنید.
در ادامه در هر قسمتی از کدهای Source generator که نیاز به دیباگ هست، برای مثال ابتدای متد Execute، باید چندسطر زیر را اضافه کرد:
#if DEBUG
if (!Debugger.IsAttached)
{
   Debugger.Launch();
}
#endif
این کدها فقط در حالت دیباگ اضافه شده و با کامپایل برنامه و یا فشردن دکمه‌ی F5، سبب نمایش پنجره‌ی جدید choose just-in-time debugger می‌شوند. در اینجا می‌توانید یک وهله‌ی جدید از ویژوال استودیو را برای دیباگ انتخاب کنید و یا می‌توان همان وهله‌ی جاری را نیز انتخاب کرد تا سبب اجرای مجدد ویژوال استودیو نشود. در این حالت debugger به پروژه متصل شده و امکان دیباگ آن میسر می‌شود. ابتدا ویژوال استودیو بر روی سطر Debugger.Launch، متوقف می‌شود. سپس break-pointهای مدنظر خود را قرار داده و با فشردن دکمه‌ی F5 می‌توان به آن‌ها رسید و آن‌ها را دیباگ کرد.
نظرات مطالب
یکی کردن اسمبلی‌های یک پروژه‌ی WPF
- بعضی از اسمبلی‌های دات نتی Mixed mode هستند؛ مانند System.Data.SQLite.DLL. کد هسته اصلی آن، SQLite نوشته شده با زبان سی است. برای استفاده از آن در دات نت با استفاده از C++ CLI، یک روکش دات نتی تهیه کرده‌اند تا در دات نت به راحتی قابل استفاده شود (روش مرسوم و سریعی است برای استفاده از کتابخانه‌های C و ++C در دات نت). این نوع DLLها با استفاده از روش Assembly.Load ذکر شده در متن قابل بارگذاری نیستند. باید در یک پوشه temp نوشته شده و سپس توسط Assembly.LoadFile بارگذاری شوند. یک مثال کامل در این مورد (قسمت Loading Unmanaged DLL آن مد نظر است): Load DLL From Embedded Resource 
- یک try/catch در قسمت بارگذاری اسمبلی قرار دهید تا بهتر منبع مشکل را شناسایی کنید. یک مثال
- شخص دیگری در اینجا گزارش داده اگر Generate serialization assembly در قسمت تنظیمات پروژه، ذیل Build > Output فعال است، باید خاموش شود تا پروژه کرش نکند.
- اگر نوع اسمبلی، PCL است (Portable Class Library)، باز هم روش Assembly.Load به نحوی که در مطلب ذکر شده کار نمی‌کند و باید به صورت ذیل اصلاح شود:
private static Assembly loadEmbeddedAssembly(string name)
{
    if (name.EndsWith("Retargetable=Yes")) {
        return Assembly.Load(new AssemblyName(name));
    }
    // Rest of your code
    //...
}
- همچنین در کامنت‌های این مطلب شخصی عنوان کرده کرش را با افزودن ویژگی ذیل به متد Main، حل کرده:
[MethodImpl(MethodImplOptions.NoOptimization)]
مطالب
نحوه صحیح تولید Url در ASP.NET MVC
کار متد کمکی Url.Action ایجاد یک Url بر اساس تعاریف مسیریابی برنامه است. البته متد کمکی مشابهی نیز مانند Html.ActionLink در ASP.NET MVC وجود دارد که کار آن تولید یک لینک قابل کلیک است؛ اما ممکن است در حالتی خاص تنها نیاز به خود Url داشته باشیم و نه لینک قابل کلیک آن.

الف) اگر از jQuery Ajax استفاده می‌کنید، حتما باید استفاده از Url.Action را لحاظ کنید

برای نمونه اگر قسمتی از عملیات Ajaxایی برنامه شما به نحو زیر تعریف شده است :
$.ajax({  
           type: "POST",  
            url: "/Home/EmployeeInfo",  
...
... غلط است!
در این حالت برنامه شما تنها در زمانیکه در ریشه یک دومین قرار گرفته باشد کار خواهد کرد. اگر برنامه شما در مسیری مانند http://www.site.com/myNewApp نصب شود، کلیه فراخوانی‌های Ajax ایی آن دیگر کار نخواهند کرد چون مسیر url فوق به ریشه سایت اشاره می‌کند و نه مسیر جاری برنامه شما (در یک sub domain جدید).
به همین جهت در یک چنین حالتی حتما باید به کمک Url.Action مسیر یک اکشن متد را معرفی کرد تا به صورت خودکار بر اساس محل قرارگیری برنامه و تعاریف مسیریابی آن، Url صحیحی تولید شود.

@Url.Action("EmployeeInfo", "Home")

ب) دریافت Url مطلق از یک Url.Action

Urlهای تولید شده توسط Url.Action به صورت پیش فرض نسبی هستند (نسبت به محل نصب و قرارگیری برنامه تعریف می‌شوند). اگر نیاز به دریافت یک مسیر مطلق که با http برای مثال شروع می‌شود دارید، باید به نحو زیر عمل کرد:
@Url.Action("About", "Home", null, "http")
پارامتر چهارم تعریف شده، سبب خواهد شد لینک تولیدی از حالت نسبی خارج شود.


ج) استفاده از Url.Action در یک کنترلر

فرض کنید قصد تولید یک فید RSS را در کنترلری دارید. یکی از آیتم‌هایی که باید ارائه دهید، لینک به مطلب مورد نظر است. این لینک باید مطلق باشد همچنین در یک View هم قرار نداریم که به کمک @ بلافاصله به متد کمکی Url.Action دسترسی پیدا کنیم.
در کنترلرها، وهله جاری کلاس به شیء Url و متد Action آن به نحو زیر دسترسی دارد و خروجی نهایی آن یک رشته است:

var url = this.Url.Action(actionName: "Index",
                                  controllerName: "Post",
                                  protocol: "http",
                                  routeValues: new { id = item.Id });
بنابراین در کنترلرها نیز Urlها را دستی تولید نکنید و اجازه دهید بر اساس پارامترهای زیادی که در پشت صحنه Url.Action لحاظ می‌شود، Url صحیحی برای شما تولید گردد.


د) استفاده از Url.Action در کلاس‌های کمکی برنامه خارج از یک کنترلر

فرض کنید قصد تهیه یک Html Helper سفارشی را به کمک کدنویسی در یک کلاس مجزا دارید. در اینجا نیز نباید Urlها را دستی تولید کرد. در Html Helperهای سفارشی نیز می‌توان به کمک متد  UrlHelper.GenerateUrl، به همان امکانات Url.Action دسترسی یافت:

public static class Extensions  
    {  
        public static string MyLink(this HtmlHelper html, ...)  
        {  
            string url = UrlHelper.GenerateUrl(null, "actionName", "controllerName",
                                                null,
                                                html.RouteCollection,
                                                html.ViewContext.RequestContext,
                                                includeImplicitMvcValues: true);
//...