مطالب
فشرده سازی خروجی یک وب سرویس

جهت بهینه سازی روش ارائه شده در مقاله "بارگذاری یک یوزرکنترل با استفاده از جی‌کوئری" ، می‌توان مبحث فشرده سازی را نیز به آن افزود.
برای این منظور نیاز است تا بتوان response حاصل را کاملا کنترل کرد و این مورد از طریق یک http module به خوبی قابل انجام است. مبحث http compression و پیاده سازی آن‌را احتمالا بارها در سایت‌های مختلف نیز دیده‌اید:

using System;
using System.IO;
using System.IO.Compression;
using System.Globalization;
using System.Web;


public class JsonCompressionModule : IHttpModule
{
public JsonCompressionModule()
{
}

public void Dispose()
{
}

public void Init(HttpApplication app)
{
app.PreRequestHandlerExecute += new EventHandler(Compress);
}

private void Compress(object sender, EventArgs e)
{
HttpApplication app = (HttpApplication)sender;
HttpRequest request = app.Request;
HttpResponse response = app.Response;

if (request.ContentType.ToLower(CultureInfo.InvariantCulture).StartsWith("application/json"))
{
if (!((request.Browser.IsBrowser("IE")) && (request.Browser.MajorVersion <= 6)))
{
string acceptEncoding = request.Headers["Accept-Encoding"];

if (!string.IsNullOrEmpty(acceptEncoding))
{
acceptEncoding = acceptEncoding.ToLower(CultureInfo.InvariantCulture);

if (acceptEncoding.Contains("gzip"))
{
response.Filter = new GZipStream(response.Filter, CompressionMode.Compress);
response.AddHeader("Content-encoding", "gzip");
}
else if (acceptEncoding.Contains("deflate"))
{
response.Filter = new DeflateStream(response.Filter, CompressionMode.Compress);
response.AddHeader("Content-encoding", "deflate");
}
}
}
}
}
}
در این ماژول تنها درخواست‌هایی از نوع application/json بررسی خواهند شد. هر چند این فشرده سازی را بر روی خروجی هر نوع WebMethod ایی نیز می‌توان اعمال کرد. در این حالت، سطر بررسی json را حذف کرده و آن‌را به صورت زیر تغییر دهید:

if ( !request.Url.PathAndQuery.ToLower().Contains( ".asmx" ) )
return;
مرورگر IE6 و پایین‌تر نیز از این فشرده سازی معاف شده‌اند (چون یا پشتیبانی کاملی را ارائه نمی‌دهند یا باید منتظر کرش مرورگر بود).

جهت اعمال این ماژول به برنامه ASP.Net خود، کافی است سطر زیر را به قسمت httpModules وب کانفیگ افزود:

<httpModules>
<add name="JsonCompressionModule" type="JsonCompressionModule"/>
</httpModules>
روش آزمایش ماژول تهیه شده:

متاسفانه افزونه‌ی فایرباگ فایرفاکس اندازه‌ی نهایی response را نمایش می‌دهد و در گزارش آن حتی خبری از Content-encoding اضافه شده نیز نخواهد بود. بنابراین برای بررسی این روش مناسب نیست.
ابزار دیگری که اساسا برای این نوع آزمایشات طراحی شد‌ه است، برنامه معروف فیدلر می‌باشد (که توسط مدیر پروژه تیم IE برنامه نویسی شده است).
برای استفاده از فیدلر جهت دیباگ درخواست‌های local باید یک نکته‌ی کوچک را رعایت کرد:
http://localhost.:25413/

همانطور که در URL فوق مشاهده می‌کنید یک نقطه پس از localhost اضافه شده است تا خروجی محلی مربوطه قابل بررسی شود.



مطابق تصویر فوق، هم content-encoding اضافه شده مشخص است و هم حجم پاسخ دریافتی از 40 کیلوبایت (بر اساس یک تست معمولی روی صفحه‌ای مشخص) به نزدیک یک کیلوبایت و اندی کاهش یافته است.


مطالب
نگاهی به درون سیستم Binding در WPF و یافتن مواردی که هنوز در حافظه‌اند
در WPF، زیر ساخت‌های ComponentModel توسط کلاسی به نام PropertyDescriptor، منابع Binding موجود در قسمت‌های مختلف برنامه را در جدولی عمومی ذخیره و نگهداری می‌کند. هدف از آن، مطلع بودن از مواردی است که نیاز دارند توسط مکانیزم‌هایی مانند INotifyPropertyChanged و DependencyProperty ها، اطلاعات اشیاء متصل را به روز کنند.
در این سیستم، کلیه اتصالاتی که Mode آن‌ها به OneTime تنظیم نشده است، به صورت اجباری دارای یک valueChangedHandlers متصل توسط سیستم PropertyDescriptor خواهند بود و در حافظه زنده نگه داشته می‌شوند؛ تا بتوان در صورت نیاز، توسط سیستم binding اطلاعات آن‌ها را به روز کرد.
همین مساله سبب می‌شود تا اگر قرار نیست خاصیتی برای نمونه توسط مکانیزم INotifyPropertyChanged اطلاعات UI را به روز کند (یک خاصیت معمولی دات نتی است) و همچنین حالت اتصال آن به OneTime نیز تنظیم نشده، سبب مصرف حافظه بیش از حد برنامه شود.
اطلاعات بیشتر
A memory leak may occur when you use data binding in Windows Presentation Foundation

راه حل آن هم ساده است. برای اینکه valueChangedHandler ایی به خاصیت ساده‌ای که قرار نیست بعدها UI را به روز کند، متصل نشود، حالت اتصال آن‌را باید به OneTime تنظیم کرد.


سؤال: در یک برنامه بزرگ که هم اکنون مشغول به کار است، چطور می‌توان این مسایل را ردیابی کرد؟

برای دستیابی به اطلاعات کش Binding در WPF، باید به Reflection متوسل شد. به این ترتیب در برنامه جاری، در کلاس PropertyDescriptor به دنبال یک کلاس خصوصی تو در توی دیگری به نام ReflectTypeDescriptionProvider خواهیم گشت (این اطلاعات از طریق مراجعه به سورس دات نت و یا حتی برنامه‌های ILSpy و Reflector قابل استخراج است) و سپس در این کلاس خصوصی داخلی، فیلد خصوصی propertyCache آن‌را که از نوع  HashTable است استخراج می‌کنیم:
 var reflectTypeDescriptionProvider = typeof(PropertyDescriptor).Module.GetType("System.ComponentModel.ReflectTypeDescriptionProvider");
var propertyCacheField = reflectTypeDescriptionProvider.GetField("_propertyCache",
BindingFlags.Static | BindingFlags.NonPublic);


اکنون به لیست داخلی Binding نگهداری شونده توسط WPF دسترسی پیدا کرده‌ایم. در این لیست به دنبال مواردی خواهیم گشت که فیلد valueChangedHandlers به آن‌ها متصل شده است  و در حال گوش فرا دادن به سیستم binding هستند (سورس کامل و طولانی این مبحث را در پروژه پیوست شده می‌توانید ملاحظه کنید).


یک مثال: تعریف یک کلاس ساده، اتصال آن و سپس بررسی اطلاعات درونی سیستم Binding

فرض کنید یک کلاس مدل ساده به نحو ذیل تعریف شده است:
namespace WpfOneTime.Models
{
    public class User
    {
        public string Name { set; get; }
    }
}
سپس این کلاس به صورت یک List، توسط ViewModel برنامه در اختیار View متناظر با آن قرار می‌گیرد:
using WpfOneTime.Models;
using System.Collections.Generic;

namespace WpfOneTime.ViewModels
{
    public class MainWindowViewModel
    {
        public IList<User> Users { set; get; }

        public MainWindowViewModel()
        {
            Users = new List<User>();
            for (int i = 0; i < 1000; i++)
            {
                Users.Add(new User { Name = "name " + i });
            }
        }
    }
}
تعاریف View برنامه نیز به نحو زیر است:
<Window x:Class="WpfOneTime.MainWindow"
        xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
        xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
        xmlns:ViewModels="clr-namespace:WpfOneTime.ViewModels"        
        Title="MainWindow" Height="350" Width="525">
    <Window.Resources>
        <ViewModels:MainWindowViewModel x:Key="vmMainWindowViewModel" />
    </Window.Resources>
    <Grid DataContext="{Binding Source={StaticResource vmMainWindowViewModel}}">        
        <ListBox ItemsSource="{Binding Users}">
            <ListBox.ItemTemplate>
                <DataTemplate>
                    <TextBlock Text="{Binding Name}" />
                </DataTemplate>
            </ListBox.ItemTemplate>
        </ListBox>
    </Grid>
</Window>
همه چیز در آن معمولی به نظر می‌رسد. ابتدا به ViewModel برنامه دسترسی یافته و  DataContext را با آن مقدار دهی می‌کنیم. سپس اطلاعات این لیست را توسط یک ListBox نمایش خواهیم داد.
خوب؛ اکنون اگر اطلاعات HashTable داخلی سیستم Binding را در مورد View فوق بررسی کنیم به شکل زیر خواهیم رسید:


بله. تعداد زیادی خاصیت Name زنده و موجود در حافظه باقی هستند که تحت ردیابی سیستم Binding می‌باشند.
در ادامه، نکته‌ی ابتدای بحث را جهت تعیین حالت Binding به OneTime، به View فوق اعمال می‌کنیم (یک سطر ذیل باید تغییر کند):
 <TextBlock Text="{Binding Name, Mode=OneTime}" />
در این حالت اگر نگاهی به سیستم ردیابی WPF داشته باشیم، دیگر خبری از اشیاء زنده دارای خاصیت Name در حال ردیابی نیست:


به این ترتیب می‌توان در لیست‌های طولانی، به مصرف حافظه کمتری در برنامه WPF خود رسید.
بدیهی است این نکته را تنها در مواردی می‌توان اعمال کرد که نیاز به به‌روز رسانی‌های ثانویه اطلاعات UI در کدهای برنامه وجود ندارند.


چطور از این نکته برای پروفایل یک برنامه موجود استفاده کنیم؟

کدهای برنامه را از انتهای بحث دریافت کنید. سپس دو فایل ReflectPropertyDescriptorWindow.xaml و ReflectPropertyDescriptorWindow.xaml.cs آن‌را به پروژه خود اضافه نمائید و در سازنده پنجره اصلی برنامه، کد ذیل را فراخوانی نمائید:
 new ReflectPropertyDescriptorWindow().Show();
کمی با برنامه کار کرده و منتظر شوید تا لیست نهایی اطلاعات داخلی Binding ظاهر شود. سپس مواردی را که دارای HandlerCount بالا هستند، مدنظر قرار داده و بررسی نمائید که آیا واقعا این اشیاء نیاز به valueChangedHandler متصل دارند یا خیر؟ آیا قرار است بعدها UI را از طریق تغییر مقدار خاصیت آن‌ها به روز نمائیم یا خیر. اگر خیر، تنها کافی است نکته Mode=OneTime را به این Bindingها اعمال نمائیم.

دریافت کدهای کامل پروژه این مطلب
WpfOneTime.zip
مطالب
رزومه‌ای دریافتی از آبادان!

بیل گیتس زمانی خودش رو از مایکروسافت بازنشسته کرد که من قول دادم برم اونجا کار کنم!
من با تله پاتی، 1020 کلمه در دقیقه تایپ می‌کنم!
من برج Hanoi رو در یک حرکت حل می‌کنم!
زبان‌های برنامه نویسی رو که نمی‌دونم، اون‌هایی هستند که هنوز اختراع نکردم!
اینتل سخت افزار خودش رو برای تطابق با کامپایلر من بهینه می‌کنه!
کامنت‌های کدهای من جایزه Pulitzer رو برنده شدن!
من راحت 10 میلیون سطر کد سی++ رو در notepad تایپ می‌کنم و بعد هم بدون مشکل کامپایل میشه!
من وقتی استثنایی رو صادر می‌کنم از دیوارها هم رد می‌شن!
استیل کد نویسی من در طی دو سال بعد بعنوان بهترین استیل ممکن در نظر گرفته میشه و قراردادهای کاری من بعد از قرائت کتاب مقدس خونده می‌شن!
مسیح تنها شخصی است که صلاحیت code review کارهای من رو داره! او زمانی به زمین باز خواهد گشت که من نیاز به code review داشته باشم و البته هنوز نیاز نشده!
تنها الگوی برنامه نویسی شیءگرایی رو که می‌شناسم «God Object» هست!
من کل برنامه رو در طی یک Assert می‌تونم Unit test کنم!
من نیازی به تایپ sudo قبل از نوشتن فرامین مدیریتی ندارم؛ فقط کافی است اسم خودم رو ابتدای فرمان تایپ کنم!
تمام آرایه‌های تعریف شده توسط من دارای اندازه بی‌نهایت هستند؛‌ برای اینکه من حد و مرزی رو نمی‌شناسم!
دفتر ثبت اختراعات، قبل از صدور مجوز جدیدی، وبلاگ من رو جهت تکراری نبودن مورد ارجاعی، بررسی می‌کنه!
من هیچ وقت استانداردهای وب رو رعایت نمی‌کنم، چون وب استانداردهای خودش رو از من می‌گیره!
من حتی می‌تونم Recycling Bin رو هم Delete کنم!
من شماره نگارشی برای برنامه خودم درنظر نمی‌گیرم؛ چون این برنامه در همان سعی اول نهایی میشه!
من معمولا تنها کسی هستم که به جلسات دعوت می‌شم؛ البته من از همه این‌ها صرفنظر می‌کنم!
چون من هیچ وقت باگی رو به کدها اضافه نمی‌کنم، بعد از استخدام من می‌تونید افراد گروه تست را بازنشسته کنید!
کار کردن با من افتخاری برای شرکت شما خوهد بود و من این رو هر روز به شما یادآوری خواهم کرد!
پیاده سازی IEqualityComparer در مورد من صدق نمی‌کنه، چون من معادلی ندارم!
من مشکلی برای حضور در شرکت شما در سراسر کشور ندارم، چون حوزه کاری من آبادان و «حومه» است!

ماخذ!

بازخوردهای دوره
ارتباطات بلادرنگ و SignalR
در اینجا
- در سمت کلاینت فایروال مانعی نخواهد بود چون ارتباطات از طریق مرورگر (هم می‌تواند) انجام می‌شود.
- باز هم نهایتا از سوکت‌ها استفاده خواهد شد اما در سطحی بالاتر و بدون درگیری با جزئیات آن‌ها. اینبار یک فریم ورک آماده، تست شده و تهیه شده برفراز سوکت‌های دات نت و ویندوز در اختیار شما است. به علاوه این فریم ورک فراتر است از صرفا برقراری ارتباط و ارسال داده، بلکه حالت امکان اجرای متدهای خاصی در سمت کلاینت یا سرور را هم دارا است (بحث قسمت بعد).
- تنوع کلاینت‌ها. محدود به یک برنامه ویندوزی نخواهید بود. مثلا امکان استفاده از یک کلاینت jQuery، که برای اجرا، نیازی به سطح دسترسی خاصی ندارد، یا حتی یک کلاینت سیلورلایت یا اندروید و غیره هم برای آن تهیه کرده‌اند.
- امکان استفاده از IIS به عنوان سرور. همین مساله یعنی درگیر نشدن با مسایلی مانند مقیاس پذیری، مدیریت تعداد کانکشن‌های بالا و امثال آن.
- امکان یکپارچه کردن یک برنامه سرویس دهنده هاب با یک برنامه ASP.NET در کنار هم در یک پروژه.
و ...
مطالب
چک لیست تهیه یک برنامه ASP.NET MVC
خلاصه نکاتی که من در تهیه یک برنامه ASP.NET MVC رعایت می‌کنم:

- استفاده از T4MVC اجباری است. به هیچ عنوان نباید از رشته‌ها برای مشخص سازی نام کنترلرها یا اکشن متدها در قسمت‌های مختلف برنامه استفاده شود.
- تا حد امکان از ViewBag ، ViewData و امثال آن استفاده نشده و به ازای هر View یک مدل متناظر (ViewModel) ایجاد شود.
- فایل پروژه برنامه توسط یک ادیتور متنی ویرایش شده و MvcBuildViews آن به True تنظیم شود.
- مدل‌های متناظر با جداول بانک اطلاعاتی نباید مستقیما در Viewهای برنامه استفاده شوند.
- پوشه Models، از پروژه اصلی حذف شود. یک پروژه class library جدید به نام MyProjectName.Models برای نگهداری ViewModels ایجاد گردد.
- یک پروژه Class library دیگر به نام MyProjectName.DomainClasses برای نگهداری کلاس‌های متناظر با جداول بانک اطلاعاتی ایجاد شود.
- از سیستم minification و bundling، برای یکی سازی اسکریپت‌ها و CSSهای برنامه استفاده شود.
- قسمت custom errors فایل web.config برنامه به نحو صحیحی مقدار دهی شود.
- تمام فرم‌های عمومی برنامه باید دارای AntiForgeryToken باشند.
- تمام فرم‌های عمومی برنامه باید captcha داشته باشند.
- پوشه‌های Content و Scripts از سیستم مسیریابی تعریف شده در Global.asax خارج شوند.
- MvcHandler.DisableMvcResponseHeader = true به Application_Start اضافه شود.
- اگر فقط از Razor به عنوان ViewEngine استفاده می‌شود، در Application_Start، باید سایر ViewEngineهای مورد استفاده، حذف شوند.
- فیلتر پیش فرض مدیریت خطاها حذف و بجای آن از ELMAH استفاده شود.
- در web.config، مقادیر executionTimeout و maxRequestLength مرتبط با httpRuntime تنظیم شوند. همچنین enableVersionHeader آن نیز خاموش گردد.
- استفاده از سشن‌ها کلا باید حذف شود. ماژول توکار آن از قسمت httpModules حذف گردد تا پردازش موازی صفحات فعال گردد. (سشن مربوط است به دوران ASP کلاسیک دهه نود و هیچ نیازی به استفاده از آن در MVC نیست)
- در هیچ کنترلری نباید جزئیات پیاده سازی متدی مشاهده شود. تمام پیاده سازی‌ها باید به لایه سرویس‌های مختلف برنامه منتقل و از طریق تزریق وابستگی‌ها در دسترس باشند.
- اگر نیاز به مشخص سازی آدرسی در سایت است (خصوصا در اسکریپت‌ها) باید از Url.Action استفاده شود و نه رشته‌ها.
- بهتر است بومی سازی برنامه از روز اول آن درنظر گرفته شده و تمام عبارات مورد استفاده در فایل‌های Resource درج شوند.
- برای مدیریت ساده‌تر بسته‌های مورد استفاده (وابستگی‌های برنامه) بهتر است از NuGet استفاده شود.
- از یک ماژول HTTP compression مستقل و با کیفیت استفاده شود (برای سازگاری بهتر با نگارش‌های مختلف IIS).
- برای معرفی HTTP modules و سادگی تعریف و فعال سازی آن‌ها در انواع و اقسام IISها بهتر است از کتابخانه WebActivator استفاده شود.
- امکان دوبار کلیک کردن بر روی تمام دکمه‌ها نباید وجود داشته باشد.
- از هش‌های ترکیبی استفاده شود. مستقیما از MD5 یا SHA1 استفاده نشود.
- با اسکریپت‌های anti IE6,7، این مرورگرها به رحمت ایزدی واصل شوند.
- اگر کاربری JavaScript را در مرورگر خود غیرفعال کرد، نباید بتواند از سایت استفاده کند.
- کلیه تغییرات تنظیمات و محتوای مهم سایت باید برای مدیر سایت بلافاصله ایمیل شوند.
- یک سری کارهای متداول مانند تهیه فایل‌های favicon.ico، apple-touch-icon-XxY.png، crossdomain.xml، robots.txt و sitemap.xml (ترجیحا پویا) فراموش نشود.
- در web.config و در زمان ارائه، compilation debug=false تنظیم شود.
- در تمام قسمت‌هایی که AlllowHtml فعال شده باید از پاکسازی Html دریافتی جهت مقابله با XSS مطمئن شد.
- جهت سهولت طراحی table less از یک فریم ورک CSS ایی استفاده شود.
- در تمام قسمت‌هایی که فایلی آپلود می‌شود باید بررسی شود فایل‌های نا امن (فایل‌های اجرایی ASP.NET) قابل آپلود نباشند.
- حین کار با بانک‌های اطلاعاتی یا از ORM استفاده شود و یا از کوئری‌های پارامتری.
- هر برنامه ASP.NET باید داری یک Application pool مجزا به همراه تنظیمات حافظه مشخصی باشد.
- تمام صفحات باید عنوان داشته باشند. به همین منظور مقدار دهی پیش فرض آن در فایل ViewStart صورت گیرد.
- در صفحه لاگین سایت، autocomplete خاموش شود.
- تمام deleteهای برنامه باید به HttpPost محدود شوند. تمام گزارشات و نمایش اطلاعات غیرعمومی برنامه به HttpGet محدود شوند.
- تعداد رفت و برگشت‌های به بانک اطلاعاتی در یک صفحه توسط پروفایلرها بررسی شده و اطلاعات عمومی پرمصرف کش شوند.
- در هیچکدام از کلاس‌های ASP.NET MVC نباید از HttpContext مستقیما استفاده شود. کلاس پایه جدید آن باید مورد استفاده قرار گیرد یا از Action Result صحیحی استفاده گردد.
- کش کردن فایل‌های استاتیک درنظر گرفته شود.
- تمام درخواست‌های jQuery Ajax باید بررسی شوند. آیا واقعا مرتبط هستند به سایت جاری و آیا واقعا Ajax ایی هستند.


یک نکته:
امکان تهیه قالب‌های سفارشی VS.NET و لحاظ موارد فوق در آن جهت استفاده‌های بعدی نیز وجود دارد:
Create Reusable Project And Item Templates For Your Development Team 
Write Templates for Visual Studio 2010 
Building a Custom Project Wizard in Visual Studio .NET 

مطالب
به روز رسانی ارجاعات یک اسمبلی دارای امضای دیجیتال بدون کامپایل مجدد

سؤال: امروز NHibernate به روز شده اما Fluent NHibernate خیر! چکار باید کرد؟!

Fluent NHibernate کتابخانه‌ای است جهت رهایی برنامه نویس‌ها از نوشتن فایل‌های XML نگاشت کلاس‌ها به جداول به همراه قابلیت‌های دیگری مانند نگاشت خودکار و غیره. بنابراین این کتابخانه بدون NHibernate اصلی بدون کاربرد است. تیم توسعه آن هم با تیم اصلی NHibernate یکی نیست. عموما NHibernate به روز می‌شود اما Fluent NHibernate ممکن است تا دو ماه بعد از آن هم به روز نشود. در این مواقع چه باید کرد؟

دو کار را می‌توان انجام داد:

الف) سورس Fluent NHibernate را دریافت کنیم و سپس ارجاعات قبلی به NHibernate قدیمی را حذف و ارجاعاتی را به اسمبلی‌های جدید آن اضافه و پروژه را کامپایل کنیم.
Fluent NHibernate در طی این مدت به اندازه کافی رشد کرده و به قولی پخته است. کاری را هم که ادعا می‌کند به خوبی انجام می‌دهد. اما چون اسمبلی‌های اصلی NHibernate و همچنین Fluent NHibernate دارای امضای دیجیتال هستند، نمی‌توان از اسمبلی‌های جدید NHibernate به همراه Fluent NHibernate قدیمی‌ استفاده کرد. خطای حاصل شبیه به عبارات ذیل خواهد بود:

System.IO.FileLoadException: Could not load file or assembly ‘nameOfAssembly’,
Version=specificVersion, Culture=neutral, PublicKeyToken=publicKey’ or one of it's dependencies.
The located assembly’s manifest definition does not match the assembly reference.
(Exception from HRESULT: 0x80131040)

حذف ارجاعات به NHibernate قدیمی و افزودن مجدد ارجاعات به فایل‌های جدید و کامپایل نهایی پروژه یک راه حل است.

ب) راه حل دیگر استفاده از ویژگی bindingRedirect است بدون دریافت سورس، حذف و افزودن ارجاعات و کامپایل مجدد:
  <runtime>
<assemblyBinding xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v1">
<dependentAssembly>
<assemblyIdentity name="NHibernate"
publicKeyToken="aa95f207798dfdb4"
culture="neutral" />
<bindingRedirect oldVersion="3.0.0.4000"
newVersion="3.1.0.4000"/>
</dependentAssembly>
</assemblyBinding>
</runtime>


در این مثال، پس از افزودن تعاریف فوق به فایل config برنامه، به سادگی می‌توان از اسمبلی اصلی NHibernate دارای نگارش 3.1.0.4000 به جای اسمبلی قدیمی‌تر 3.0.0.4000 آن استفاده کرد (همان نگارشی که Fluent NHibernate ما بر اساس آن کامپایل شده) و دیگر نیازی هم به کامپایل مجدد پروژه‌ای که از یک اسمبلی قدیمی Fluent NHibernate استفاده می‌کند، نخواهد بود.

نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 19 - بومی سازی
روش انتقال منابع مرتبط با کلاس‌ها و کنترلرها به یک اسمبلی دیگر
- فرض کنید یک class library مخصوص NET Core. را به نام Core1RtmTestResources.ExternalResources جهت درج منابع تهیه کرده‌اید و پوشه‌ی Resources را از پروژه‌ی اصلی به آن انتقال داده‌اید (بدون هیچ تغییر نامی).
- نیازی نیست تا قسمت options.ResourcesPath کلاس آغازین برنامه را تغییر دهید و همان مقدار Resources در این حالت هم کار می‌کند.
- فقط نکته‌ی مهم اینجا است:
public TestLocalController(
            IStringLocalizer<TestLocalController> stringLocalizer,
            IHtmlLocalizer<TestLocalController> htmlLocalizer)
زمانیکه این آرگومان‌های جنریک مشخص می‌شوند، دو کاربرد «تعیین نام نوع» و «تعیین محل اسمبلی» واقع شدن آن‌را به یکباره به همراه دارند.
الان چون این اسمبلی دیگر اسمبلی جاری نیست، باید به نحو زیر عمل کرد:
private readonly IStringLocalizer _stringLocalizer;
private readonly IHtmlLocalizer _htmlLocalizer;
 
public TestLocalController(
    IStringLocalizerFactory stringLocalizerFactory,
    IHtmlLocalizerFactory htmlLocalizerFactory)
{
    _stringLocalizer = stringLocalizerFactory.Create(
        baseName: "Controllers.TestLocalController" /*مشخصات کنترلر جاری*/,
        location: "Core1RtmTestResources.ExternalResources" /*نام اسمبلی ثالث*/);
    _htmlLocalizer = htmlLocalizerFactory.Create(
        baseName: "Controllers.TestLocalController" /*مشخصات کنترلر جاری*/,
        location: "Core1RtmTestResources.ExternalResources" /*نام اسمبلی ثالث*/);
}
یعنی باید کاری را که در پشت صحنه به صورت خودکار انجام می‌شود، اینبار دستی انجام داد و با کلاس‌های Factory شروع کرد. در اینجا پارامتر location دقیقا به نام اسمبلی ثالث دربرگیرنده‌ی منابع اشاره می‌کند. به این صورت است که اینبار اسمبلی مرتبط، به درستی یافت شده و از آن استفاده می‌شود.
نظرات مطالب
تبدیل بلوک‌های یونیکد در زیرنویس برای نمایش در تلویزیون‌ها و پلیرها
- در فایل‌های PDF هم این چرخاندن حروف برای نمایش صحیح متون فارسی باید انجام شود. در مطلب «استخراج متن از فایل‌های PDF توسط iTextSharp» در انتهای بحث آن، کلاسی بر اساس API ویندوز البته، برای اصلاح این جایگذاری ارائه شده‌است. شاید در این پروژه هم کاربرد داشته باشد. البته در این حالت پروژه تنها در ویندوز قابل اجرا خواهد بود. یا نمونه‌ی دیگر آن فایل bidi.js موزیلا است که در پروژه‌ی PDF آن استفاده شده‌است. 
- در یک سری پلیرها به نظر وجود BOM برای خواندن زیرنویس فارسی اجباری است؛ وگرنه فایل را یونیکد تشخیص نمی‌دهند.
- در حین ذخیره سازی از Encoding.Unicode استفاده کرده‌اید (UTF 16 هست در دات نت). شاید Encoding.UTF8 را هم آزمایش کنید، مفید باشد. حجم UTF 16 نسبت به UTF 8 نزدیک به دو برابر است و شاید بعضی پخش کننده‌ها با آن مشکل داشته باشند.
- به روز رسانی نرم افزار و firmware دستگاه هم در بسیاری از اوقات مفید است؛ خصوصا برای رفع مشکلات یونیکد آن‌ها.
نظرات مطالب
ساخت بسته‌های نیوگت مخصوص NET Core.
یک نکته‌ی تکمیلی

اگر قصد تولید بسته‌ی نیوگتی را دارید و این بسته برای NET Standard 2.0. تهیه شده‌است، نیوگت اجازه می‌دهد تا این بسته توسط پروژه‌های دات نت فریم ورک 4.6.1 به بعد هم استفاده شود که نباید اینگونه باشد و باید به 4.7.2 یا بیشتر محدود شود.
نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
در ویندوز، دات نت، از متدهای CoCreateGuid و UuidCreate ویندوز برای تولید Guid استفاده می‌کند. از زمان Windows 2000، اطلاعات بیت‌های اتفاقی این Guid از طریق Windows CryptGenRandom cryptographic API  تامین می‌شود که در نتیجه حداقل 122 bits آن اتفاقی است.