مطالب
مقدمه‌ای بر داکر، قسمت سوم
در قسمت قبلی با Volume آشنا شدیم و نحوه‌ی اجرا کردن یک Source Code را درون Container یاد گرفتیم. در این قسمت میخواهیم یک Image شخصی ساخته، آن‌را اجرا و درون Docker hub ارسال نماییم.


Dockerfile چیست؟
Dockerfile عملا چیزی بیشتر از یک دستور العمل از نوع متنی برای build و ساخت یک docker image از آن نمیباشد. ضمن اینکه مراحل build شدن، cache شده و build‌های بعدی با سرعت خیلی بیشتری اجرا خواهند شد. بعد از نوشتن چند dockerfile متوجه خواهیم شد که مراحلش بسیار ساده است.
ساخت اولین Dockerfile
قبل از ساخت dockerfile، مثل جلسه‌ی قبل یک پروژه‌ی ساده‌ی nodejsی را با فایل index.js میسازیم:
const express = require('express')
const app = express()
const PORT = 3000;
app.get('/', (req, res) => {
  res.send('Hello World')
})
app.listen(PORT, () => {
  console.log(`listening on port ${PORT}!`)
})
درون  package.json هم این قسمت را تغییر میدهیم:
"scripts": {
    "start": "node index"
  },
حال فایل Dockerfile را ساخته و دستورالعمل‌های زیر را درون آن مینویسیم:
FROM node
ENV NODE_ENV=production
COPY . /var/www
WORKDIR /var/www
RUN npm i
EXPOSE 3000
ENTRYPOINT npm start
توضیحات دستورات فوق
1) FROM node یک imageی است که برنامه‌ی شما از آن استفاده میکند.
2) از environment variable استفاده کرده و نوع آن را روی production میگذاریم.
3) COPY کردن تمام فایل‌های دایرکتوری جاری پروژه درون فایل سیستم container به آدرس فوق.
4) عوض کردن work directory روی آدرسی که پروژه کپی شده است.
5) اجرا کردن دستور npm i برای نصب شدن Dependencies‌های پروژه.
6) EXPOSE کردن یک port برای ایجاد دسترسی.
7) نقطه‌ی شروع برنامه و دستور npm start که درون package.json قبل تعریف نموده بودیم.
 
بعد از ساخت Dockerfile فوق نوبت به build گرفتن از آن میرسد که با استفاده از دستور زیر میباشد:
docker build -f Dockerfile -t alikhll/testnode1 .
نکته: اگر image node را روی سیستم خود نداشته باشید ابتدا بصورت خودکار آن را pull مینماید.
1) پرچم f- که برای شناساندن فایل Dockefile میباشد، بدلیل این است که نام این فایل قابل تغییر میباشد.
2) پرچم t- برای نام image ساخته شده میباشد. همچنین . نیز به دایرکتوری جاری اشاره میکند.
بعد از ساخته شدن image با استفاده از دستور docker images میتوانید آن را مشاهده نمایید.
برای اجرای image نیز از دستور زیر استفاده میکنیم:
docker run -d -p 8080:3000 alikhll/testnode1
حال با استفاده از port 8080 میتوانید اپلیکیشن را اجرا نمایید.
از آنجایی که اکثر خوانندگان این مجموعه برنامه نویسان دات نت هستند یک Dockerfile دات نتی نیز برای تسلط بیشتر مینویسیم.
ابتدا دستورات زیر را درون ترمینال خود وارد کرده و یک پروژه‌ی وب از نوع Net Core. را میسازیم:
dotnet new web
dotnet restore
dotnet run
حال روی localhost قابلیت اجرا خواهد داشت؛ اما میخواهیم این app را بر روی container اجرا کنیم. بنابراین Dockerfile را اینگونه مینویسیم:
FROM microsoft/dotnet
ENV ASPNETCORE_URLS http://*:3000
COPY . /var/www
WORKDIR /var/www
RUN dotnet restore
EXPOSE 3000
ENTRYPOINT dotnet run
همه چیز خیلی شبیه به داکرفایل قبلی است، با این تفاوت که از ایمیج microsoft/dotnet استفاده کرده‌ایم (از imageهای سبکتری برای محیط production استفاده میکنیم! ضمن اینکه image فوق از Debian استفاده میکند. image جدیدی روی توزیع Alpine ایجاد شده است که حجم خیلی پایینی داشته و برای مطالعه بیشتر به اینجا رجوع کنید).
نکته‌ی مهم ASPNETCORE_URLS میباشد چون میخواهیم بتوانیم از خارج از محیط container با استفاده از IP، به آن دسترسی داشته باشیم (محیط local نیست).
 دستورات زیر را برای build و اجرا وارد مینماییم:
docker build -f Dockerfile -t alikhll/testasp1 .
docker run -d -p 8080:3000 alikhll/testasp1
اکنون app شما باید روی پورت خارجی 8080 قابل اجرا باشد.
نکته: من container قبلی nodejsی را stop کرده بودم وگرنه این پورت قابل استفاده‌ی مجدد نبود!
پابلیش کردن روی Docker Hub
انتشار دادن روی Docker hub ّبسیار ساده است. میتوانید یک اکانت به صورت رایگان ساخته و image‌های خود را بر روی آن انتشار دهید.
نکته: پروژه‌های تستی خود را میتوانید آنجا انتشار داده که البته قابلیت private بودن را ندارند. در صورتیکه برای یک پروژه‌ی واقعی که image‌های عمومی نیستند و فقط درون سازمان باید به آن دسترسی داشته باشند، میتوانید اکانت enterprise تهیه کرده و image‌های خود را درون آن مدیریت نمایید. همچنین از سرویس‌های ابری Azure, Amazon نیز برای انتشار دادن imageهای خصوصی میتوان استفاده نمود.
دستور زیر برای انتشار دادن imageی که ساختیم روی docker hub میباشد. ابتدا login کرده user/password را وارد کرده سپس push مینماییم:
docker login
docker push alikhll/testnode1
نکته: به جای alikhll باید username شخصی خود را وارد نمایید.
اکنون به راحتی با استفاده از دستور زیر روی یک ماشین دیگر که داکر روی آن نصب شده است، میتوانید image را pull کرده و اجرا نمایید:
docker pull alikhll/testnode1
نظرات مطالب
کار با Docker بر روی ویندوز - قسمت دوم - نصب Docker
سلام، 
من Docker ورژن 2.4 را روی Windows 10 Enterprise LTSC ورژن 1809 نصب کردم، متاسفانه پیش فرض روی Container Linux قرار می‌گیره، هر وقت بخوام Switch کنم روی Container Windows با خطا مواجه می‌شم، خطایی که در Event Viewer ویندوز می‌بینم، به شرح زیر :
failed to start daemon: Error initializing network controller: Error creating default network: failed during hnsCallRawResponse: hnsCall failed in Win32: There are no more endpoints available from the endpoint mapper. (0x6d9) 
مشخصات کامپیوتر من، 
Ram: 32 G
CPU: 7i-8565U
مشخصات داکر:
Client: Docker Engine - Community
 Cloud integration  0.1.18
 Version:           19.03.13
 API version:       1.40
 Go version:        go1.13.15
 Git commit:        4484c46d9d
 Built:             Wed Sep 16 17:00:27 2020
 OS/Arch:           windows/amd64
 Experimental:      true

Server: Docker Engine - Community
 Engine:
  Version:          19.03.13
  API version:      1.40 (minimum version 1.12)
  Go version:       go1.13.15
  Git commit:       4484c46d9d
  Built:            Wed Sep 16 17:07:04 2020
  OS/Arch:          linux/amd64
  Experimental:     false
 containerd:
  Version:          v1.3.7
  GitCommit:        8fba4e9a7d01810a393d5d25a3621dc101981175
 runc:
  Version:          1.0.0-rc10
  GitCommit:        dc9208a3303feef5b3839f4323d9beb36df0a9dd
 docker-init:
  Version:          0.18.0
  GitCommit:        fec3683 
اشتراک‌ها
پیاده سازی سرویس دیسکاوری با Consul

بعد از مدت‌ها دوری از این پلی لیست، گفتیم یکمی این رو هم ببریم جلو و یه ویدیو براش بسازیم در ادامه بحث مایکروسرویس ها، این سری رفتیم سراغ سرویس دیسکاوری و با Consul که از کمپانی HashiCorp هست، کار کردیم و تونستیم مایکروسرویس هارو در زمان لود رجیستر کنیم و Ocelot رو هم به این سرویس دیسکاوری وصل کنیم. 

00:00 Ocelot, API Gateway 

05:00 Implementing 2 Microservices and API Gateway 

10:08 What is Consul 

10:37 Running Consul in Docker 

15:31 Consul UI 

16:40 Self Registration Microservice into Consul 

20:28 IHostedService 

27:15 Register Services into IServiceCollection 

35:00 Connect Ocelot to Consul 

مدت زمان ویدیو : 41 دقیقه 

پیاده سازی سرویس دیسکاوری با Consul
مطالب
مقدمه ای بر Docker، قسمت پنجم
  در قسمت‌های قبل با کلیات مفاهیم داکر آشنا شدیم. اما بنا داریم در این قسمت با اصول اولیه‌ی تهیه‌ی docker-compose آشنا شده و دستورالعمل اجرای کانتینر‌های مختلف را درون یک فایل نوشته و مدیریت نماییم. در واقع، compose ابزاری است برای تعریف و اجرای اپلیکیشن‌های multi-container.
با استفاده از YAML، دستورالعمل‌های سرویس‌های مختلف را نوشته و با یک دستور همه‌ی آنها را با هم اجرا مینماییم. از compose در تمامی مراحل production, staging, development, testing و همچنین CI workflow استفاده میشود.

برای استفاده از compose سه عمل زیر باید انجام شود:
1- ساخت  و تعریف dockerfile برای هر سرویس.
2- ساخت و تعریف docker-compose.yml. بنابراین هر سرویس میتواند در محیط ایزوله‌ی خود اجرا شود.
3- اجرای دستور docker-compose up.

در قسمت‌های قبلی مراحل ساخت و اجرای image‌ها درون کانتینر و همچنین متصل کردن آن‌ها را به شبکه، بررسی کرده ایم؛ اما در این قسمت میخواهیم با استفاده از docker-compose مدیریت build و اجرای همه‌ی image‌ها را بر عهده بگیریم.
عملا با این ساختار، قابلیت ایجاد شبکه، volume و غیره را خواهیم داشت. بنابراین با استفاده از این config توانایی توزیع برنامه را فقط با یک فایل YAML، خواهیم داشت.


ایجاد پروژه:

فرض کنید نرم افزار ما از دو سرویس Nodejsی همچنین یک دیتابیس Mongo تشکیل شده است. در نهایت باید به چیزی شبیه به تصویر زیر برسیم:


دایرکتوری root این پروژه از دو پوشه به نام‌های nodeapp1 و nodeapp2 تشکیل شده است که داخل هر کدام یک فایل index.js و همچنین package.json و dockerfile وجود دارد؛ همانند مطالب پیشین.
اما چیزی که اینجا اضافه شده است، فایل docker-compose.yml جهت مدیریت و اجرای این برنامه میباشد که حاوی ساختار زیر است:
version: '3'
networks:
  shared-network:
services:
  nodeapp1:
    image: nodeapp1
    build:
      context: nodeapp1
      dockerfile: dockerfile
    ports:
     - "8181:80"
    networks:
     - shared-network
  nodeapp2:
    image: nodeapp2
    build:
      context: nodeapp2
      dockerfile: dockerfile
    ports:
     - "8182:80"
    networks:
     - shared-network
  mongo:
    image: mongo
    ports:
      - "27017:27017"
    networks:
      - shared-network
1) ابتدا یک شبکه از نوع bridge را به نام shared-network میسازیم.
2) برای مشخص کردن سرویس‌های این برنامه از services استفاده کرده و آن‌ها را تعریف مینماییم.
3) سرویس nodeapp1 که قرار است تصویری به نام nodeapp1 را ایجاد کند (هدف آن build کردن اولین سرویس میباشد. همانطور که مشخص است context برنامه، اسم پوشه‌ی nodeapp1 درون ریشه‌ی پروژه است. ضمن اینکه نام dockerfile را هم درون آن پوشه بدان اضافه کرده‌ایم).
4) پورت 8181 را بر روی پورت 80 درون این کانتینر هدایت می‌کنیم.
5) این سرویس، درون شبکه‌ی ایجاد شده‌ی shared-network قرار می‌گیرد.
5) سرویس nodeapp2 را هم به همین شکل اضافه می‌کنیم.
6) سرویس mongo قرار نیست هیچ کدی را build کند و هدف، فقط اجرای mongo درون شبکه‌ی shared-network است که بقیه سرویس‌ها بتوانند بدان وصل شوند.


برای ساخت و اجرا نیز در ریشه‌ی این پروژه، ترمینال خود را باز کرده و دستورات زیر را وارد مینماییم:
برای build کردن:
 docker-compose build
برای اجرا کردن:
 docker-compose up
برای حذف کردن:
 docker-compose down
برای stop کردن موقتی:
 docker-compose stop
برای start کردن مجدد:
 docker-compose start

و اگر بخواهیم بعد از build کردن، بصورت خودکار نیز اجرا شود، از دستور زیر استفاده میکنیم:
 docker-compose run --build

dockerfile هر دو سرویس نیز بصورت ساده همانند مطالب پیشین در نظر گرفته شده‌است:
FROM node
COPY . /var/www
WORKDIR /var/www
RUN npm i
EXPOSE 80
ENTRYPOINT node index

در صورتیکه بخواهیم نگاهی هم به کد‌های نوشته شده بیندازیم، نکته‌ی جالبی مد نظر قرار میگیرد؛ بطور مثال از آنجائیکه همه‌ی کانتینر‌های اجرا شده، درون یک شبکه هستند، برای فراخوانی سرویس‌های دیگر کافیست با نامشان صدا زده شوند. بطور مثال در nodeapp1 برای فراخوانی nodeapp2 به راحتی با نام صدا زده شده است و احتیاجی به فراخوانی با ip نیست. کدهای زیر مربوط به فایل index.js در سرویس nodeapp1 میباشند (بدلیل اینکه روی پورت 80 درون کانتینر قرار گرفته‌است، دیگر لازم به وارد نمودن پورت نبودیم؛ در غیر اینصورت بطور مثال باید درخواستی بصورت http://nodeapp2:5000 را ارسال مینمودیم):
const express = require('express');
const fetch = require('node-fetch');
const app = express();

app.get('/', async (req, res) => {
    let response = await fetch("http://nodeapp2/");
    text = await response.text();
    res.send(text);
})

app.listen(80, () => console.log(`listening on port 80!`))
 بعد از اجرا کردن docker-compose، به راحتی سرویس‌های ما از طریق پورت 8181 و 8182 قابلیت فراخوانی را دارند. 

نکته: override کردن compose‌ها نیز قابل انجام است. بدین معنا که شما یک نسخه برای build و استفاده در محیط development و نسخه‌های دیگری بطور مثال برای production خود تعریف مینمایید؛ مثلا روی پروداکشن، environment variables‌های متفاوتی را در نظر میگیرید. YAML زیر را مشاهده کنید:
 version: '3'

services:
nodeapp1:
  environment:
- PRODUCTION: 'true'
nodeapp2:
  environment:
- PRODUCTION: 'true'

فرض کنید که قرار است YAML فوق بر روی فایل قبلی، بازنویسی شود؛ با استفاده از دستور زیر:
 docker-compose -f docker-compose.yml -f docker-compose.prod.yml up

تمام کد‌های فوق از اینجا «node.rar» قابل دریافت میباشد.