مطالب
نمایش تعداد کل صفحات در iTextSharp

در مورد نحوه‌ی نمایش شماره صفحه جاری در مثلا header یک گزارش PDF تهیه شده به کمک writer.PageNumber و ارث بری از کلاس PdfPageEventHelper،‌ در پایان مطلب فارسی نویسی در iTextSharp توضیح داده شد. این مورد جزو ضروریات یک گزارش خوب است، اما عموما نیاز است تا تعداد کل صفحات هم نمایش داده شود. مثلا صفحه n از 100 جایی در تمام صفحات درج شود و ... هیچ خاصیتی به نام TotalNumberOfPages را در این کتابخانه نمی‌توان یافت. علت هم این است که تعداد واقعی کل صفحات فقط در حین بسته شدن شیء Document مشخص می‌شود و نه در هنگام تهیه صفحات. بنابراین نکته تهیه و نمایش تعداد صفحات، در iTextSharp به صورت خلاصه به شرح زیر است:
الف) باید در همان کلاسی که از PdfPageEventHelper به ارث رسیده است، متد OnCloseDocument را تحریف (override) کرد. در اینجا به خاصیت writer.PageNumber دسترسی داریم و writer.PageNumber - 1 مساوی است با تعداد کل صفحات.
ب) در مرحله بعد نیاز است تا این عدد را به نحوی به تمام صفحات تولید شده اضافه کنیم. این کار هم ساده است و مبتنی است بر بکارگیری یک PdfTemplate :
  • در متد تحریف شده‌ی OnOpenDocument ، یک قالب PDF ساده را تولید می‌کنیم (مثلا یک مستطیل کوچک خالی).
  • سپس در متد OnEndPage ، این قالب را به انتهای تمام صفحات در حال تولید اضافه خواهیم کرد.
  • زمانیکه متد OnCloseDocument فراخوانده شد، عدد تعداد کل صفحات را در این قالب که به تمام صفحات اضافه شده، درج خواهیم کرد. به این ترتیب این عدد به صورت خودکار در تمام صفحات نمایش داده خواهد شد.

پیاده سازی این توضیحات را در ادامه ملاحظه خواهید کرد:
using System;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;

namespace iTextSharpTests
{
public class PdfWriterPageEvents : PdfPageEventHelper
{
PdfContentByte _pdfContentByte;
// عدد نهایی تعداد کل صفحات را در این قالب قرار خواهیم داد
PdfTemplate _template;
BaseFont _baseFont;

public override void OnOpenDocument(PdfWriter writer, Document document)
{
_baseFont = BaseFont.CreateFont(BaseFont.HELVETICA, BaseFont.CP1252, BaseFont.NOT_EMBEDDED);
_pdfContentByte = writer.DirectContent;
_template = _pdfContentByte.CreateTemplate(50, 50);
}

public override void OnEndPage(PdfWriter writer, Document document)
{
base.OnEndPage(writer, document);
String text = writer.PageNumber + "/";
float len = _baseFont.GetWidthPoint(text, 8);
Rectangle pageSize = document.PageSize;
_pdfContentByte.SetRGBColorFill(100, 100, 100);
_pdfContentByte.BeginText();
_pdfContentByte.SetFontAndSize(_baseFont, 8);
_pdfContentByte.SetTextMatrix(pageSize.GetLeft(40), pageSize.GetBottom(30));
_pdfContentByte.ShowText(text);
_pdfContentByte.EndText();
//در پایان هر صفحه یک جای خالی را مخصوص تعداد کل صفحات رزرو خواهیم کرد
_pdfContentByte.AddTemplate(_template, pageSize.GetLeft(40) + len, pageSize.GetBottom(30));
}
public override void OnCloseDocument(PdfWriter writer, Document document)
{
base.OnCloseDocument(writer, document);
_template.BeginText();
_template.SetFontAndSize(_baseFont, 8);
_template.SetTextMatrix(0, 0);
//درج تعداد کل صفحات در تمام قالب‌های اضافه شده
_template.ShowText((writer.PageNumber - 1).ToString());
_template.EndText();
}
}

public class AddTotalNoPages
{
public static void CreateTestPdf()
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("tpn.pdf", FileMode.Create));
pdfWriter.PageEvent = new PdfWriterPageEvents();
pdfDoc.Open();


pdfDoc.Add(new Phrase("Page1"));
pdfDoc.NewPage();
pdfDoc.Add(new Phrase("Page2"));
pdfDoc.NewPage();
pdfDoc.Add(new Phrase("Page3"));
}
}
}
}

اشتراک‌ها
Reflector 10 منتشر شد

What's new in this release?

  • Full C#7.0 support
  • .NET Core support

For more information, please see the release notes.

Upgrading to .NET Reflector 10
.NET Reflector 10 is a major upgrade from .NET Reflector 9. If your current license includes a valid support and upgrades package for .NET Reflector 10, the same license serial number will automatically activate .NET Reflector 10.

If your v9.x license does not include support and upgrades, Reflector will upgrade to a 14-day trial of v10.0. 

Reflector 10 منتشر شد
مطالب
استفاده از عبارات Cron در Quartz.NET
Cron چیست؟
قابلیتی است در سیستم عامل‌های مبتنی بر یونیکس که وظیفه اجرای وظایف در زمانبندی‌های خاص را بر عهده دارد، و به کاربران این امکان را می‌دهد که وظایف را زمانبندی کرده و در دوره‌های مشخص اجرا کنند.
اطلاعات بیشتر

در حقیقت رشته هایی هستند که از هفت قسمت تشکیل شده اند که هر قسمت مشخص کننده اعمال مربوط به زمانبندی می‌باشد مثلا انجام اعمالی :

  1. اجرای وظیفه ایی خاص هر روز ساعت 8 صبح
  2. اجرای وظیفه ایی خاص هر جمعه آخر ماه
  3. و...

این هفت قسمت توسط فاصله از همدیگر جدا می‌شوند :

عبارات cron خیلی قدرتمتد هستند و در عین حال مقداری پیچیده، هدف از ارائه این مطلب آشنایی با این نوع از عبارات و استفاده از آنها در Quartz.NET می‌باشد.

قبل از هر چیز ایتدا باید با فرمت این عبارات آشنا شویم :


پس عبارات cron در ساده‌ترین حالت می‌توانند به صورت :
* * * * ? *
و در حالت پیچیده‌تر می‌توانند به صورت زیر باشند :
0/5 14,18,3-39,52 * ? JAN,MAR,SEP MON-FRI 2002-2010
کارکترهای خاص :
  • * به معنی "تمام حالات" می‌باشد به عنوان مثال در فیلد "دقیقه" به معنی هر دقیقه می‌باشد.
  • ؟ به معنی "نگذاشتن مقداری خاص" می‌باشد، به عنوان مثال می‌خواهیم کار ما در یک روز خاص از ماه اتفاق بیفتد اما مهم نیست چه روزی از هفته باشد.
  • - جهت تعیین یک رنج خاص (محدوده ایی خاص) به عنوان مثال "12-10" در فیلد ساعت به معنی "ساعت هایی 10، 11 و 12" می‌باشد.
  • , جهت تعیین مقادیر اضافی برای مثال "MON,WED,FRI" در فیلد  day-of-week به معنای "روزه‌های دوشنبه، چهارشنبه و جمعه" می‌باشد.
  • / جهت اعمالی increment(کاهشی) استفاده می‌شود به طور مثال "0/15" در فیلد seconds به معنای "ثانیه‌های 0 ، 15 ، 30 ، 45" می‌باشد، "5/15" نیز به معنای "ثانیه‌های 5 ، 20 ، 35 ، 50" می‌باشد، به صورت ساده‌تر به طور مثال اگر مقدار "0/15" را در فیلد "minutes" قرار دهیم به معنی "هر 15 دقیقه است و از دقیقه 0 آغاز میشود" با مثلا "3/20"به معنی "هر 20 دقیقه می‌باشد و از دقیقه سوم آغاز میشود".
  • L "آخرین (Last)" همانطور که از شکل بالا مشخص است تنها در فیلدهایی Day of month و Day of week قابل استفاده می‌باشد به طور مثال اگر در فیلد Day of month استفاده شود به معنای "آخرین روز ماه" می‌باشد.
  • W "روز هفته(Weekday)" 
  • # جهت تعیین Xامین روز ماه به طور مثال مقدار "3#6" به "معنای سومین جمعه ماه" می‌باشد، در واقع مقدار 6 روز و مقدار 3# سومین در ماه می‌باشد.

تعدای مثال :

تولید عبارات cron گاهی اوقات به نظر پیچیده می‌آید(به نظر من که اینطور نیست!) اما برای تولید آسان این عبارات می‌توانید از این سرویس آنلاین استفاده نمائید.

حال یک مثال در این رابطه :

می خواهیم یک کار را هر شب ساعت 11 شب برای انجام زمانبندی کنیم:

public class HelloSchedule : ISchedule
    {
        public void Run()
        {

            IJobDetail job = JobBuilder.Create<HelloJob>()
                                       .WithIdentity("job1")
                                       .Build();

            ITrigger trigger = TriggerBuilder.Create()
                                             .ForJob(job)
                                             .WithIdentity("trigger1")
                                             .StartNow()
                                             .WithCronSchedule("0 0 23 ? * MON-FRI *")
                                             .Build();

            ISchedulerFactory sf = new StdSchedulerFactory();
            IScheduler sc = sf.GetScheduler();
            sc.ScheduleJob(job, trigger);

            sc.Start();
        }
کدهای فوق دقیقا همانند مثالهایی هستند که پیشتر در سایت مشاهده کرده اید با این تفاوت به جای استفاده از متد WithSimpleScheduleاز متد WithCronSchedule استفاده می‌کنیم که پارامتر ورودی آن عبارت cron ما می‌باشد.
نظرات مطالب
تبدیل html به pdf با کیفیت بالا
یک نکته‌ی تکمیلی:
پروژه‌ی wkhtmltopdf خاتمه یافته و دیگر نگهداری نمی‌شود. اگر به دنبال یک جایگزین با کیفیت برای آن هستید، مرورگر کروم، قابلیت تبدیل توکار HTML به PDF را دارد که بر این اساس کتابخانه‌ی ChromiumHtmlToPdf به‌وجود آمده و در پشت صحنه از همان موتور کروم برای تبدیل HTML به PDF با کیفیت بسیار بالا استفاده می‌کند. این کتابخانه همچنین قابلیت تهیه‌ی screenshot از صفحه‌ی وب را هم دارد.

یک نمونه مثال: تبدیل یک فایل HTML به PDF
using (var converter = new Converter())
{
   converter.ConvertToPdf(new ConvertUri(SourcePath),
                               "output.pdf",
                               new PageSettings(PaperFormat.A4)
                               {
                                   DisplayHeaderFooter = true,
                                   HeaderTemplate = header,
                                   FooterTemplate = footer,
                                   PrintBackground = true,
                               });
   converter.ConvertToImage(new ConvertUri(tempSourcePath),
                                 "output.png",
                                 new PageSettings(PaperFormat.A6));
}
در اینجا SourcePath به مسیر کامل فایل HTML اشاره می‌کند. مزیت این روش، خواندن خودکار فایل‌های css، js و تصاویر محلی ذکر شده‌ی در فایل HTML است. می‌شود بجای SourcePath، از خود محتوای رشته‌ای فایل HTML هم استفاده کرد. در این حالت باید css و js و غیره را Inline کنید و داخل فایل قرار دهید.
یک نمونه مثال از header و footer قابل استفاده‌ی در اینجا را هم مشاهده می‌کنید:
    var header = """
<div class="text center" style="color: lightgray;border-bottom: solid lightgray 0.1px; width: 100%; font-family: 'Samim'; font-size:7px;">
<span class="title"></span>
</div>
""";
    var footer = """
<div class="text center" style="color: lightgray; font-family: 'Samim'; font-size:7px;">
<span class="pageNumber"></span>/<span class="totalPages"></span>
</div>
""";
برای مثال ذکر 1/10 در پایین تمام صفحات (تعداد کل صفحات/شماره صفحه جاری) به صورت فوق است (در آدرس داده شده، برای مثال totalPages را جستجو کنید تا با روش تعریف این ثوابت ویژه آشنا شوید). متاسفانه مرورگر کروم در این دو قسمت header و footer، محدودیت‌های زیادی را اعمال می‌کند و فونت‌های سفارشی را فقط در صورت نصب در سیستم عامل می‌خواند و پردازش می‌کند و اگر می‌خواهید تصویری را در اینجا نمایش دهید، باید آن‌را base64 کرده و inline کنید.

روش استفاده‌ی از آن در برنامه‌های وب ASP.NET Core
می‌توانید ورودی HTML خود را به صورت زیر به آن داده و byte array نهایی را بدون نیاز به ذخیره سازی به صورت فایل، از یک اکشن متد، بازگشت دهید:
 var HTML = "<HTML code>";
 using (Converter converter = new Converter())
 using (MemoryStream stream = new MemoryStream())
 {
     // This is necessary when running on Docker
     converter.AddChromeArgument("--no-sandbox");

     // Create PDF out of HTML string
     converter.ConvertToPdf(html, stream, new ChromeHtmlToPdfLib.Settings.PageSettings());

     // Return file to user
     return File(stream.ToArray(), MediaTypeNames.Application.Pdf, "Report.pdf");
 }
مطالب
Virtual Scrolling در Angular 7
یکی از امکانات Angular 7، ویژگی Virtual Scrolling می‌باشد. در صورتیکه شما قصد داشته باشید یک لیست بزرگ از المنت‌ها را  بارگذاری کنید، این‌کار می‌تواند بر روی کارآیی برنامه‌ی شما تاثیر بگذارد . تگ زیر
<cdk-virtual-scroll-viewport></cdk-virtual-scroll-viewport>
می تواند برای بارگذاری تنها بخش‌های قابل مشاهده‌ی از یک لیست، بر روی صفحه نمایش استفاده شود و همچنین تنها آیتم‌هایی Render خواهند شد که می‌تواند آن‌ها را در صفحه نمایش جا دهد. اگر لیست بارگذاری شده را اسکرول کنیم، در این حالت المنت‌ها در DOM  به صورت پویا  load و unload می‌شوند. 
قبل از پیاده سازی ، لازم است Angular CLI  را به آخرین نسخه بروز رسانی کنیم. برای بروز رسانی Angular CLI  دستور زیر را اجرا می‌کنیم:
npm install -g @angular/cli
بعد از نصب با استفاده از ng version  نسخه‌ی Angular CLI  را بررسی می‌کنیم که باید بزرگتر از 7 باشد:

حالا نوبت به ایجاد یک پروژه‌ی جدید می‌باشد. با استفاده از دستور زیر یک پروژه جدید ایجاد می‌شود:
ng new angular7-virtualScrolling
بعد از تایید دستور بالا،  دو سؤال از شما پرسیده می‌شود؟
1- آیا قصد دارید Angular routing اضافه شود یا نه؟ ( در نسخه‌های قبلی با استفاده از routing--  این کار را انجام می‌دادیم)


2-انتخاب فرمت stylesheet که قصد استفاده‌ی از آن‌را دارید ( با کلید‌های جهتی بالا و پایین روی صحفه کلید می‌توانید یکی از گزینه‌ها را انتخاب کنید )


برای استفاده از Virtual Scrolling نیاز است پکیج زیر را نصب کنیم : 
npm install @angular/cdk@latest
بعد از نصب، دستور ng serve را اجرا می‌کنیم تا بررسی کنیم که برنامه به درستی اجرا می‌شود یا نه. سپس فایل app.module.ts را باز می‌کنیم و ScrollingModule را در بخش imports اضافه می‌کنیم. اکنون نیاز است تا یک آرایه را برای نمایش آیتم‌های لیست، تولید کنیم. قطعه کد زیر در فایل app.component.ts  قرار دارد که یک آرایه عددی را ایجاد می‌کند و تعدادی آیتم را به آن اضافه می‌کند:
  title = 'Angular 7 – Virtual Scrolling feature';
  scrollItems: number[] = [];
  constructor() {
    for (let index = 0; index < 10000; index++) {
      this.scrollItems.push(index);
    }
  }

در فایل app.component.html  قطعه کد زیر را قرار می‌دهیم:
    <div>
      <h4>
        {{this.title}}
      </h4>
      <cdk-virtual-scroll-viewport itemSize="100">
        <div *cdkVirtualFor="let n of scrollItems">Item {{n}}</div>
      </cdk-virtual-scroll-viewport>
    </div>

داخل تگ  cdk-virtual-scroll-viewport، یک div را ایجاد و سپس یک دایرکتیو را به نام cdkVirtualFor* به آن اضافه می‌کنیم. این دایرکتیو، ngFor* را درون cdk-virtual-scroll-viewport، جایگزین می‌کند که شما با استفاده از آن می‌توانید یک حلقه بر روی آرایه  scrollItems  جهت پیمایش ایجاد کنید.
تمام ! اکنون پروژه را اجرا کنید.
در اولین بار اجرا :    


بعد از اسکرول کردن لیست : 


همانطور که مشاهده می‌کنیم المنت‌های قبلی unload شدند و المنت‌های جدید load شدند
DEMO 


مطالب
کاهش حجم قابل ملاحظه‌ی برنامه‌های Angular با استفاده از RxJS 5.5
Angular 5.x به همراه پشتیبانی از RxJS 5.5.x منتشر شده‌است. RxJS 5.5 نیز به همراه تغییر قابل ملاحظه‌ای در نحوه‌ی import اجزای آن توسط ویژگی جدید lettable operators است. در این مطلب نحوه‌ی ارتقاء برنامه‌های قبلی به این نگارش جدید و همچنین اثر آن‌را بر اندازه‌ی برنامه‌ی نهایی تولید شده، بررسی می‌کنیم.


روش جدید import اجزای RxJS در نگارش 5.5 آن

تغییرات تعاریف عملگرها:
تا پیش از Angular 5 و RxJS 5.5 (و یا Angular CLI versions <1.5.0)، اگر نیاز به عملگری (operator/function) مانند map وجود داشت، روش import آن به صورت زیر بود:
import 'rxjs/add/operator/map';
اما پس از RxJS 5.5 امکان import آن‌ها با روش مخصوص ES 6 میسر شده‌است (به نام جمع operators دقت داشته باشید؛ چون مسیر rxjs/observable نیز وجود دارد):
import { map } from 'rxjs/operators';
بنابراین در این حالت دیگر روش import یکجای این تعاریف در فایلی مانند «rxjs-operators.ts» وجود ندارد و این تعاریف باید به ازای هر فایلی که از آن‌ها استفاده می‌کنند، مانند سایر importهای ES 6 یکبار دیگر مجددا ذکر شوند؛ مانند:
import { map, catchError, tap } from 'rxjs/operators';
در حالت کلی مسیر node_modules/rxjs/operators را برای یافتن متدهای جدید بررسی کنید.

همچنین در این نگارش، Observable بجای rxjs/Rx :
import { Observable } from 'rxjs/Rx';
از rxjs/Observable دریافت می‌شود:
import { Observable } from 'rxjs/Observable';
تا بتوان از قابلیت‌های جدید آن استفاده کرد.

تغییرات تعاریف statics:
برای صدور خطاها بجای throw قبلی:
import 'rxjs/add/observable/throw';

Observable.throw('error');
خواهیم داشت:
import { ErrorObservable } from 'rxjs/observable/ErrorObservable';

ErrorObservable.create('error');

و برای ایجاد تایمر، بجای timer پیشین:
import "rxjs/add/observable/timer";

const timerSource$ = Observable.timer(initialDelay);
خواهیم داشت:
import { timer } from 'rxjs/observable/timer';  

const timerSource$ = timer(initialDelay);
و به طور کلی مسیر node_modules\rxjs\observable را برای یافتن تعاریف static قبلی جستجو کنید.


معرفی lettable operators

Lettable Operators توابعی هستند که یک observable را دریافت و یک observable را بازگشت می‌دهند؛ به آن‌ها pipeable operators هم می‌گویند. از این جهت که در اینجا متد جدید pipe، برای ترکیب چندین تابع عملگر بر روی مقادیر observable توسط آن، ارائه شده‌است.
مزیت این روش این است که pipeable/lettable operators، یک سری تابع محض هستند و اگر مورد استفاده قرار نگیرند، به سادگی توسط سیستم و ابزار ساخت برنامه، از فایل نهایی حذف خواهند شد؛ یا اصطلاحا tree-shakable هست. اما روش پیشین تعریف این عملگرها، tree-shakable نبوده و حتی اگر توسط برنامه مورد استفاده قرار نگیرند، در بسته‌ی نهایی تولید شده، حضور خواهند داشت. Tree-shaking به معنای پروسه‌ی حذف کدهای مرده است. روش جدید استفاده‌ی از importهای ES 6، امکان تشخیص عملگرهای استفاده نشده را توسط ابزارهایی مانند TS-Lint و تنظیمات کامپایلر TypeScript به سادگی میسر می‌کنند و به این ترتیب با حذف متدها و ماژول‌های استفاده نشده، می‌توان به حجم نهایی بسیار کمتری رسید.


روش قبلی تعریف عملگرهای Observable، اصطلاحا Patching نامیده می‌شود. به این معنا که هر متد جدید import شده‌ی در برنامه، به Observable.prototype اصلی اضافه و وصله می‌شود. اما در این روش جدید، تنها متد وصله شده‌ی از پیش موجود، Observable.prototype.pipe است و تمام متدهای دیگر import شده، توابع محض هستند و نه وصله‌ای به Observable.prototype اصلی. زمانیکه وصله‌ای به Observable.prototype متصل می‌شود، دیگر امکان حذف آن توسط ابزارهای ساخت برنامه وجود ندارد (حتی اگر استفاده نشده باشند)؛ اما اگر این متدها به صورت خالص و مجزای از Observable.prototype ارائه شوند، امکان حذف کدهای مرده و استفاده نشده، به سادگی میسر خواهد شد؛ چون توابعی خالص و متکی به خود هستند.

یک نمونه مثال استفاده‌ی از pipeable/lettable operators را در کد زیر مشاهده می‌کنید:
import { from} from 'rxjs/observable/from';
import { map, scan, filter } from 'rxjs/operators';

const source$ = range(1,10);

const sumOfSquaredOddNumbers$ = source$.pipe(
   filter(n => n % 2 !== 0), 
   map(n => n * n),
   scan((acc,s) => acc + s, 0)
);
sumOfSquaredOddNumbers$.subscribe(v => console.log(v));

/*** Output ****/ 
1
10
35
84
165
این مثال، جمع به توان 2 اعداد را در یک بازه‌ی مشخص، محاسبه می‌کند. برای این منظور ابتدا یک منبع Observable توسط متد range ایجاد شده‌است.
در اینجا روش تعریف Observableها نیز تغییر کرده‌است و از متد of جهت کار با تعدادی ورودی مشخص و یا متد range برای کار با بازه‌ای از اعداد، استفاده می‌شود:
import { of } from 'rxjs/observable/of';
import { from } from 'rxjs/observable/from';
import { range } from 'rxjs/observable/range';

const source$ = of(1,2,3);
const rangeSource$ = range(0,5);
سپس توسط متد pipe، ترکیبی از متدهای RxJS را مشاهده می‌کند که بر روی منبع Observable اصلی کار می‌کنند.
متد filter، اعداد فرد بازه را انتخاب می‌کند. متد map این اعداد انتخابی را به توان 2 می‌رساند و سپس متد scan آن‌ها را با هم جمع می‌زند و نتیجه توسط متد pipe به صورت یک Observable دیگر بازگشت داده می‌شود که می‌توان مشترک آن شد و برای مثال خروجی فوق را در console درج کرد.


تغییر نام عملگرهای قبلی RxJS

تا اینجا دریافتیم که هدف اصلی pipeable/lettable operators، عدم معرفی آن‌ها به صورت یک وصله‌ی جدید جدانشدنی از Observable.prototype، به صورت توابع خالص است. اکنون که این عملگرها، تبدیل به متدهای خالص و متکی به خود شده‌اند، نباید با متدهای اصلی جاوا اسکریپت تداخل نام پیدا کنند؛ به همین جهت برای ارتقاء کدهای قدیمی خود، به این تغییر نام‌ها نیاز خواهید داشت: متد do به tap تغییر نام یافته‌است. متد switch شده‌است switchAll. بجای catch اینبار catchError داریم و finally شده‌است finalize.


مثالی از ارتقاء کدهای قدیمی به روش جدید RxJS 5.5

اگر مثال روش قدیمی مبتنی بر وصله کردن Observable.prototype، به صورت زیر باشد:
import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import 'rxjs/add/operator/map';
import 'rxjs/add/operator/filter';

names = allUserData.
         map(user => user.name).
         filter(name => name);
معادل جدید آن به این صورت تغییر می‌کند:
import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import { map, filter } from 'rxjs/operators';

names = allUserData.pipe(
   map(user => user.name),
   filter(name => name),
);
زمانیکه تعریف Observable از مسیر rxjs/Observable درخواست می‌شود، به همراه عملگر وصله شده‌ی pipe نیز هست. به همین جهت نیازی به تعریف مجدد آن نیست. پس از آن متدهای map و filter، به داخل pipe منتقل می‌شوند. در این بین نیاز است تغییر نام متدها را که پیشتر نیز ذکر شد، مدنظر داشته باشید.
به عنوان یک مثال تکمیلی، کدهای سری «احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران در برنامه‌های Angular» جهت استفاده‌ی از pipeable/lettable operators به روز رسانی شده‌اند. لیست تغییرات آن‌ها را در اینجا می‌توانید مشاهده کنید.
مطالب
آشنایی با JS Link در شیرپوینت 2013
شیرپوینت 2013 تغییرات محسوسی در ظاهر خود و در واسط کاربریش اعمال کرده است . یکی از این تغییرات JS Link است که به کاربر امکان مدیریت روی Render کردن موجودیت‌های روی صفحه مانند فیلد‌ها ، آیتم‌ها و وب پارت‌ها را به کمک جاوااسکریپت می‌دهد. در این پست نحوه استفاده از این ویژگی جدید را بیان می‌کنم .

وارد سایت شده و یک لیست ایجاد کنید . (در اینجا از Custom List استفاده می‌کنیم .)


و ان را داده آمایی می‌کنیم . هدف این است که بر مبنای عدد موجود در لیست ، رنگ زمینه آن ایتم تغییر کند .


یک فایل جاوااسکریپت ایجاد کنید و کد زیر را در آن ذخیره کنید (از اینجا دانلود کنید) :
(function () {
    var itemCtx = {};
    itemCtx.Templates = {};
    itemCtx.Templates.Header = "<div><b title=\"اطلاعات فیلم ها\">Movie Data</b></div><ul>";
    itemCtx.Templates.Item = MyOverrideTemplate;
    itemCtx.Templates.Footer = "</ul>";
    itemCtx.BaseViewID = 1;
    itemCtx.ListTemplateType = 100; 
//For Generic List (More : http://msdn.microsoft.com/en-us/library/ms462947(v=office.12).aspx)

    SPClientTemplates.TemplateManager.RegisterTemplateOverrides(itemCtx);

})();



function GT(val , index)
{
    // example of val : 60 %
    var temp = val.split(' ')[0];
    var v = Number(temp);
    return v > index;
}

function LT(val, index) {
    var temp = val.split(' ')[0];
    var v = Number(temp);
    return v < index;
}

function EQ(val, index) {
    var temp = val.split(' ')[0];
    var v = Number(temp);
    return v == index;
}



function MyOverrideTemplate(ctx) {

   

    if (LT(ctx.CurrentItem.PopularityPercent ,25))
    {
        return "<li title='خیلی کم بازدید' style='color:white;background-color: red;width: 300px;height: 24px;'>" +
            ctx.CurrentItem.Title + " – " + ctx.CurrentItem.PopularityPercent + "</li>";
    }
    else
    if (LT(ctx.CurrentItem.PopularityPercent ,50))
    {
        return "<li title='کم بازدید'  style='color:maroon;background-color: #ffcc00;width: 300px;height: 24px;'>" +
            ctx.CurrentItem.Title + " – " + ctx.CurrentItem.PopularityPercent + "</li>";
    }
    else
    if (LT(ctx.CurrentItem.PopularityPercent ,75))
    {
        return "<li title='بازدید معمولی'  style='color:#ffcc00;background-color: maroon;width: 300px;height: 24px;'>" +
            ctx.CurrentItem.Title + " – " + ctx.CurrentItem.PopularityPercent + "</li>";
    }
    else
    if (LT(ctx.CurrentItem.PopularityPercent ,95))
    {
        return "<li title='پر بازدید'  style='color:yellow;background-color: blue;width: 300px;height: 24px;'>" +
            ctx.CurrentItem.Title + " – " + ctx.CurrentItem.PopularityPercent + "</li>";
    }
    else
        if (EQ(ctx.CurrentItem.PopularityPercent, 100)) {
            return "<li  title='بالاترین بازدید'  style='color:black;background-color: green;width: 300px;height: 24px;'>" +
                ctx.CurrentItem.Title + " – " + ctx.CurrentItem.PopularityPercent + "</li>";
        }
        else {
            return "<li title='نامعلوم'  style='color:navy;background-color: yellow;width: 300px;height: 24px;'>" +
                ctx.CurrentItem.Title + " – " + ctx.CurrentItem.PopularityPercent + "</li>";
        }
}

حال وارد Site Setting شده و وارد Master Pages شوید

   
 فایل جاوااسکریپت فوق را از قسمت ریبون و تب Document آپلود کنید و منتظر بمانید تا پس از بارگذاری پنجره ویژگی‌های فایل نمایش داده شود



هنگلام پر کردن فیلد‌ها به این نکات دقت کنید :
در قسمت Content Type گزینه جدیدی که در این نسخه از شیرپوینت اضافه شده یعنی JavaScript Display Template را انتخاب کنید


در قسمت Target Control Type یکی از سه گزینه view یا Form ویا Field باید انتخاب شوند که در اینجا View را انتخاب میکنیم
standalone را روی override تنظیم می‌کنیم . همچنین گزینه Target Scope را که مسیر اعمال فایل است به رووت تنظیم می‌کنیم
در نهایت شناسه List template را به توجه به لیست مورد نظر که در اینجا Custome list است مقدار دهی می‌کنیم . (بیشتر )
سپس اطلاعات را ذخیره می‌کنیم .

برای آزمایش این تغییرات بک صفحه می‌سازیم و وب پارت لیست مورد نظر را به آن اضافه می‌کنیم


سپس وارد تنظیمات وب پارت شده و وارد قسمت Miscellaneous می‌شویم


در قسمت JS Link مسیر فایل خود را به صور نسبی وارد کنید

~site/_catalogs/masterpage/MyJsLinkSample.js
و نتیجه نهایی :

در صورت بروز Exception در فایل جاوااسکریپت ، خطا به صورت زیر نمایش داده خواهد شد :


   
نظرات مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت اول - نصب پیشنیازها
به روز رسانی: ارتقاء به نگارش «2.0.0rc.0 »

برای ارتقاء به نگارش RC0، این مراحل را باید طی کنید:
1) پیش از هر کاری، پوشه‌ی node_modules قدیمی خود را حذف کنید (با تمام محتوای آن).
2) به روز رسانی فایل package.json به صورت ذیل:
{
    "name": "asp-net-mvc5x-angular2x",
    "version": "1.0.0",
    "author": "DNT",
    "description": "",
    "scripts": {
        "postinstall": "typings install"
    },
    "license": "Apache-2.0",
    "dependencies": {
        "@angular/common": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/compiler": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/core": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/http": "2.0.0-rc.0",
        "@angular/router": "2.0.0-rc.0",
        "@angular/router-deprecated": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/platform-browser": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/platform-browser-dynamic": "^2.0.0-rc.0",
        "bootstrap": "^3.3.6",
        "es6-promise": "^3.1.2",
        "es6-shim": "^0.35.0",
        "jquery": "^2.2.3",
        "reflect-metadata": "^0.1.3",
        "rxjs": "^5.0.0-beta.6",
        "systemjs": "^0.19.27",
        "zone.js": "^0.6.12"
    },
    "devDependencies": {
        "typescript": "^1.8.9",
        "typings": "^0.8.1"
    },
    "repository": { }
}
به روز شده‌ی محتوای فوق، همیشه در آدرس مستندات npm packages موجود است.
3) افزودن فایلی به نام typings.json در ریشه‌ی پروژه؛ با این محتوا:
{
    "ambientDependencies": {
        "es6-shim": "github:DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/es6-shim/es6-shim.d.ts#7de6c3dd94feaeb21f20054b9f30d5dabc5efabd"
    }
}
این فایل توسط قسمت «postinstall» اسکریپت package.json نصب می‌شود. اما چون مسیر https://raw.githubusercontent.com قابل دسترسی نیست (از این طرف البته!)، موفق به دریافت آن نخواهید شد. بنابراین یک پوشه را به نام typings به ریشه‌ی سایت اضافه کنید و سپس فایل ذیل را به آن اضافه نمائید:
es6-shim.d.ts
بدون این فایل، کامپایلر TypeScript تعاریف ES 6 را مانند Map و Promise و امثال آن‌، نمی‌شناسد و پروژه را کامپایل نخواهد کرد.

اکنون یکبار فایل package.json را ذخیره کنید تا کار به روز رسانی بسته‌ها انجام شود. البته اگر بر روی این فایل کلیک راست کنید، در منوی ظاهر شده، گزینه‌ی restore packages هم موجود است.

4) پس از آن، چند تغییر جزئی ذیل باید در کدهای این سری، اعمال شوند:
هر جایی angular2 تعریف شده، اینبار می‌شود angular@. مثلا:
import { PipeTransform, Pipe } from '@angular/core';
فایل مسیریابی آن قرار است تغییرات کلی داشته باشد. این مورد به صورت ذیل تغییر نام یافته است:
import { RouteParams, Router } from '@angular/router-deprecated';
5) فایل main.ts (قسمت دوم) به صورت ذیل تغییر کرده‌است:
/// <reference path="../typings/es6-shim.d.ts" />
import { bootstrap } from '@angular/platform-browser-dynamic';

// Our main component
import { AppComponent } from "./app.component";

bootstrap(AppComponent);
6) تعاریف اسکریپت‌های Index.html سایت، اینبار به نحو ذیل تغییر کرده‌اند:
یک نکته: اگر می‌خواهید این تعاریف را در یک فایل razor، وارد کنید، چون @ به ابتدای پوشه‌ی angular2 اضافه شده (node_modules\@angular)، مشکل پردازشی razor را ایجاد خواهد کرد و باید escape شود. به همین جهت بجای @ بهتر است معادل آن را یعنی ("@")Html.Raw@   وارد کنید.
سپس ابتدا فایل systemjs.config.js را از اینجا دریافت کنید.
در ادامه مداخل جدید را هم در فایل index.html مثال رسمی آغازین آن بررسی کنید.

بنابراین، فایل systemjs.config.js را  به ریشه‌ی سایت اضافه کنید (از این جهت که مسیر بسته‌های node_modules را از ریشه‌ی سایت می‌خواند). سپس فایل Views\Shared\_Layout.cshtml را به نحو ذیل تغییر دهید:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <base href="/">
    <meta charset="utf-8"/>
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title>

    <link href="~/node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.css" rel="stylesheet"/>
    <link href="~/app/app.component.css" rel="stylesheet"/>
    <link href="~/Content/Site.css" rel="stylesheet" type="text/css"/>

    <!-- 1. Load libraries -->
    <!-- IE required polyfills, in this exact order -->
    <script src="~/node_modules/es6-shim/es6-shim.min.js"></script>

    <script src="~/node_modules/zone.js/dist/zone.js"></script>
    <script src="~/node_modules/reflect-metadata/Reflect.js"></script>
    <script src="~/node_modules/systemjs/dist/system.src.js"></script>

    <script src="~/systemjs.config.js"></script>

    <!-- 2. Configure SystemJS -->
    <script>
        System.import('app/main').then(null, console.error.bind(console));
    </script>
</head>
<body>
    <div>
        @RenderBody()
        <pm-app>Loading App...</pm-app>
    </div>

    @RenderSection("Scripts", required: false)
</body>
</html>

خلاصه‌ی سریع این موارد
الف) تغییرات آخرین بسته‌های npm را از مستندات آن پیگیری و اعمال کنید. آخرین نگارش آن همیشه در اینجا قابل دسترسی است.
ب) تغییرات index.html، فایل main.ts و مداخل آغازین آن‌را از مثال آغازین رسمی آن پیگیری و اعمال کنید.
مطالب
تصادفی کردن آیتمهای لیست با استفاده از Extension Method
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که بخواهید در هر بار واکشی لیستی از اطلاعات، مثلا از دیتابیس، آیتمهای آن را بصورت تصادفی مرتب کنید.
 من در پروژه اخیرم برای نمایش یک سری سوال مجبور بودم که در هر بار نمایش سوالات، لیست را به صورت رندوم مرتب کنم و به کاربر نمایش بدم. برای حصول این مهم، یک extension method به شکل زیر نوشتم:
    public static class RandomExtentions
    {
        public static void Shuffle<T>(this IList<T> list)
        {
            Random rng = new Random();
            Thread.Sleep(100);
            int n = list.Count;
            while (n > 1)
            {
                n--;
                int k = rng.Next(n + 1);
                T value = list[k];
                list[k] = list[n];
                list[n] = value;
            }
        }
    }
در این تابع که اسمش را Shuffle گذاشتم، با دریافت یک لیست از نوع T، آیتم‌های درون لیست را به صورت تصادفی مرتب می‌کند.

مثال :
var x =new  List<int>();
x.Add(1);
x.Add(2);
x.Add(3);
x.Add(4);
x.Add(5);
x.Shuffle();
در این مثال لیست x که از نوع int میباشد پس از فراخوانی Shuffle به یک لیست نامرتب تبدیل میشود که نحوه چیدمان در هر بار فراخوانی، تصادفی خواهد بود.
مطالب
فشرده سازی اطلاعات در SQL server 2008

علاوه بر فشرده سازی خودکار بک آپ‌ها که پیشتر در مورد آن‌ها صحبت شد، اس کیوال سرور 2008 دو نوع فشرده سازی دیگر را نیز پشتیبانی می‌کند:

Row Compression :

حالت row compression نحوه‌ی ذخیره سازی فیزیکی داده‌ها را تغییر می‌دهد. فعال سازی آن اثرات زیر را خواهد داشت:
الف) متادیتای هر رکورد را حداقل می‌کند (منظور از متادیتا اطلاعاتی مانند اطلاعات ستون‌ها، طول و آفست و غیره است)
ب) داده‌های عددی و رشته‌هایی با طول ثابت، به صورت اطلاعاتی با طول متغیر ذخیره خواهند شد، درست مانند varchar ها.

برای ایجاد جدولی که row compression در آن به صورت پیش‌فرض فعال است، می‌توان مانند مثال زیر عمل کرد:
CREATE TABLE MyTable
(
ID int identity Primary key,
Name char(100),
Email char(100)
)
WITH (DATA_COMPRESSION = Row);

GO
و اگر جدول موجودی را می‌خواهید تغییر داده و این خاصیت را بر روی آن فعال نمائید، روش زیر را اعمال کنید:
Alter TABLE MyTable REBUILD WITH (DATA_COMPRESSION=Row, MAXDOP=2);
در اینجا MAXDOP مشخص می‌کند که از چند CPU باید برای فشرده سازی استفاده شود. (اگر جدولی حجیم دارید، به این صورت می‌توان عملیات فشرده سازی را سریعتر به پایان رساند)


Page Compression :

در روش دوم فشرده سازی اطلاعات در اس‌کیوال سرور 2008 ، که مهم‌ترین حالت موجود نیز می‌باشد، اطلاعات مشترک، بین سطرهای یک صفحه به اشتراک گذاشته می‌شوند. این روش از فناوری‌های زیر استفاده می‌کند:
الف) روش row compression که در مورد آن صحبت شد جزئی از این روش است.
ب) Prefix Compression : به ازای هر ستون در یک صفحه، Prefix های تکراری یافت شده و در هدر مخصوص فشرده سازی ذخیره می‌شوند (محل این هدر پس از هدر صفحه است). سپس هرجایی که به این Prefix ها اشاره شده‌باشد، عدد منحصربفرد شناسایی کننده آن‌ها نسبت داده می‌شود.
ج) Dictionary Compression : در این حالت مقادیر تکراری یک صفحه جستجو شده و در هدر فشرده سازی صفحه ذخیره می‌شوند. حالت Prefix Compression فقط به یک ستون منحصر می‌شود اما Dictionary Compression به کل صفحه اعمال می‌گردد.

برای فعال سازی آن در یک جدول جدید به روش زیر می‌توان عمل نمود:
CREATE TABLE MyTable
(
ID int identity Primary key,
Name char(100),
Email char(100)
)
WITH (DATA_COMPRESSION = Page);
و برای اعمال آن به جدولی موجود از روش زیر می‌توان استفاده کرد:

Alter TABLE MyTable REBUILD WITH (DATA_COMPRESSION=Page, MAXDOP=2);
یک سری رویه‌های ذخیره شده سیستمی جدید نیز برای محاسبه حجم جداول، پیش و پس از فشرده سازی (بدون فشرده سازی واقعی) نیز در این نگارش گنجانده شده‌اند که به شرح زیر هستند:
-- بررسی اینکه چه میزان فضا با اعمال فشرده سازی صفحات قابل صرفه جویی خواهد بود
EXEC sp_estimate_data_compression_savings 'schemaname', 'TableName', NULL, NULL, 'PAGE';

-- بررسی اینکه چه میزان فضا با اعمال فشرده سازی ردیف‌ها قابل صرفه جویی خواهد بود
EXEC sp_estimate_data_compression_savings 'schemaname', 'TableName', NULL, NULL, 'ROW';

بنابراین قبل از اینکه فشرده سازی را فعال نمائید، ابتدا بررسی کنید آیا واقعا میزان قابل توجهی اطلاعات فشرده خواهند شد و نتیجه حاصل رضایت بخش است یا خیر. همچنین باید درنظر داشت که جداول و یا ایندکس‌هایی که read و write بالایی دارند برای این منظور مناسب نیستند. برای یافتن آن‌ها کوئری زیر را اجرا کنید:

USE dbName;
SELECT objectname = OBJECT_NAME(s.object_id),
indexname = i.name,
i.index_id,
reads = range_scan_count + singleton_lookup_count,
'leaf_writes' = leaf_insert_count + leaf_update_count + leaf_delete_count,
'leaf_page_splits' = leaf_allocation_count,
'nonleaf_writes' = nonleaf_insert_count + nonleaf_update_count +
nonleaf_delete_count,
'nonleaf_page_splits' = nonleaf_allocation_count
FROM sys.dm_db_index_operational_stats (DB_ID(), NULL, NULL, NULL) AS s
INNER JOIN sys.indexes AS i
ON i.object_id = s.object_id
WHERE OBJECTPROPERTY(s.object_id, 'IsUserTable') = 1
AND i.index_id = s.index_id
ORDER BY
leaf_writes DESC,
nonleaf_writes DESC

و جهت تکمیل مبحث می‌توان به مقاله بسیار جامع زیر که اخیرا توسط مایکروسافت منتشر شده است رجوع نمود: