لطفا روی لینک مطرح شده در سطر اول مطلب فوق کلیک کنید. کل بحث جاری در مورد استخراج اطلاعات و تبدیل فرمت خاص صفحه وبی بود که ملاحظه میکنید. این صفحه هم عمومی است (هر چند ظاهر سادهای دارد، اما پشت صحنه و سورس آن، متن زمانبندی شده کل دوره است).
Angular یکی از محبوبترین فریم ورکها، برای ساختن برنامههای تک صفحهای میباشد. اگرچه گفتیم تک صفحهای، اما ضرورتا منظور این نیست که پروژهی شما تنها شامل یک صفحه باشد. شما میتوانید با Angular یک وب سایت را با هزاران صفحه نیز ایجاد کنید. با این حال وقتی بحث از کارآیی باشد، بهتر است همیشه در رابطه با تعدادی فکر کنیم که باعث میشوند پروژه، نرم و سریع اجرا شود.
توجه کنید که اگر خروجی برنامه شما مستقیما در dist میباشد، به صورت بالا عمل کنید؛ ولی اگر خروجی برنامه شما در پوشهی dist/YourApplicationName باشد، آن را به حالت زیر ویرایش کنید:
دستور بالا یک بیلد را برای پروژه برای حالت ارائهی نهایی (Production) همراه با آمارهایی در رابطه با هر باندل ایجاد میکند. در اینجا میتوانیم ببینیم که چه ماژولها/فایلهایی در هر باندل استفاده شدهاست. این مورد فوق العاده کمک میکند. هم چنین میتوانیم به صورت بصری ببینیم که چه چیزهایی در هر ماژول شامل شدهاند که بهتر بود آنجا نباشند:
#1 Optimize main bundle with Lazy Loading
وقتی که پروژه را برای حالت ارائهی نهایی (Production ) بدون در نظر گرفتن Lazy Load، بیلد میکنیم احتمالا فایلهای تولید شده زیر را در پوشهی dist خواهیم دید:
- polyfills.js : برای ساختن برنامههای سازگار با انواع مرورگرها میباشد. به دلیل اینکه وقتی کدها را با جدیدترین ویژگیها مینویسیم، ممکن است که همهی مرورگرها توانایی پشتیبانی از آن ویژگیها را نداشته باشند.
- scripts.js : شامل اسکریپتهایی میباشد که در بخش scripts، در فایل angular.json تعریف کردهایم.
- webpack loader : runtime.js میباشد. این فایل شامل webpack utilitiesهایی میباشد که برای بارگذاری دیگر فایلها مورد نیاز است.
- styles.css : شامل style هایی است که در بخش styles، در فایل angular.json تعریف کردهایم.
- main.js : شامل تمامی کدها از قبیل کامپوننتها ( کدهای مربوط به css ، html ، ts) ، دایرکتیوها، pipes و سرویسها و ماژولهای ایمپورت شده از جمله third partyهای میباشد.
همانطور که متوجه هستید، فایل main.js در طول زمان بزرگتر و بزرگتر خواهد شد که این یک مشکل است. در این حالت برای مشاهدهی وب سایت، مرورگر نیاز دارد که فایل main.js را دانلود کرده و سپس در صفحه، آن را اجرا و رندر کند که این یک چالش برای کاربران موبایل با اینترنت ضعیف و هم چنین کاربران دسکتاپ میباشد.
آسانترین راه برای برطرف کردن این مشکل این است که پروژه را به چندین ماژول lazy load، تقسیم کنیم. وقتی که از lazy moduleها استفاده میکنیم، انگیولار chunk مربوط به آن را تولید میکند که در ابتدا بارگذاری نخواهد شد؛ مگر اینکه مورد نیاز باشند (معمولا با فعال سازی یک مسیر اتفاق میافتد).
وقتی که از lazy loading استفاده میکنیم، بعد از فرایند build، فایلهای جدیدی تولید خواهند شد، مثل 4.386205799sfghe4.js که یک چانک از یک lazy module میباشد و در زمان راه اندازی صفحه اول اجرا نخواهد شد که نتیجهی آن داشتن فایل main.js ای با حجم کم میباشد. بنابراین بارگذاری صفحهی اول، خیلی سریع انجام خواهد شد.
با این حال، بارگذاری هر قسمت میتواند بر روی کارآیی تاثیر داشته باشد (بارگذاری ممکن است کند باشد). خوشبختانه انگیولار یک راه را برای برطرف کردن این مشکل فراهم کرده است ( PreloadingStrategy ) . بعد از اینکه فایل main.js به صورت کامل بارگذاری و اجرا شد، کار پیش واکشی ماژولها را انجام میدهد و زمانیکه کاربری مسیری را درخواست میدهد، آْن مسیر را بدون درنگ مشاهده خواهد کرد.
مطالعه بیشتر : مسیریابی در Angular - قسمت دهم - Lazy loading
#2 Debug bundles with Webpack Bundle Analyzer
حتی ممکن است بعد از تقسیم کردن منطق برنامه به چند ماژول lazy load، شما یک فایل main.js بزرگ داشته باشید. در این حالت میتوانید بهینه سازی بیشتری را با استفاده از Webpack Bundle Analyzer انجام دهید. با استفاده از این پکیج میتوانید آمارهایی را در رابطه با هر باندل داشته باشید. در ابتدا با استفاده از دستور زیر پکیج آنرا نصب کنید:
npm install --save-dev webpack-bundle-analyzer
سپس فایل package.json را باز کرده و در بخش scripts، مدخل زیر را اضافه کنید:
"bundle-report": "ng build --prod --stats-json && webpack-bundle-analyzer dist/stats.json"
"bundle-report": "ng build --prod --stats-json && webpack-bundle-analyzer dist/YourApplicationName/stats.json"
در نهایت دستور زیر را اجرا کنید:
npm run bundle-report
#3 Use Lazy Loading for images that are not visible in page
وقتی که صفحه اصلی را در اولین بار، بارگذاری میکنیم، میتوانیم تصاویری را داشته باشیم که در صفحهی نمایش، نمایان نباشند (منظور viewport میباشد) و کاربر برای دیدن آن تصاویر باید صفحه را به پایین اسکرول کند. با این وجود وقتی که صفحه بارگذاری میشود، تصاویر هم بلافاصله دانلود میشوند. اگر تعداد تصاویر زیاد باشند این مورد میتواند بر روی performance تاثیر منفی داشته باشد. برای برطرف کردن این مشکل میتوان از lazy loading تصاویر استفاده کرد. در این حالت تصاویر زمانی بارگذاری میشوند که کاربر به آنها میرسد. یک JavaScript API به نام Intersection Observer API وجود دارد که باعث میشود پیاده سازی lazy load خیلی آسان شود. علاوه بر این میتوان یک دایرکتیو را با قابلیت استفاده مجدد طراحی کرد ( lazy loading برای تصاویر با استفاده از Intersection Observer).
#4 Use virtual scrolling for large lists
با استفاده از virtual scrolling میتوان المنتها را در Dom بر اساس بخشهای قابل مشاهدهای از یک لیست، Load یا unload کرد که برنامه را فوق العاده سریع میکند.
#5 Use FOUT instead of FOIT for fonts
در بیشتر وب سایتها میتوان فونتهای سفارشی زیبایی را به جای فونتهای معمول دید. با این حال برای استفاده از فونتهای فراهم شده توسط سرویسهای دیگر لازم است که مرورگر آنها را دانلود و parse کند. اگر از فونتهای سفارشی استفاده کنیم، مثل Google Fonts، چه اتفاقی میافتد؟ در اینجا دو سناریو وجود دارد:
- در این حالت مرورگر منتظر میماند تا فونت دانلود شود و آن را parse کند و تنها بعد از آن متن را بر روی صفحه نمایش میدهد. متن روی صفحه تا زمانیکه فونت دانلود و parse نشده باشد، قابل مشاهده نیست؛ این FOIT است (Flash of invisible text) .
- مرورگر در ابتدا متن را با استفاده از فونت معمول نمایش میدهد و بعد از آن سعی میکند که ساختارهای فونت خارجی را دریافت کند. وقتی که دانلود انجام شد و سپس آن را parse کرد، فونت سفارشی دانلود شده، با فونت معمول جایگزین خواهد شد؛ این FOUT است ( Flash of unstyled text ).
بیشتر مرورگرها از FOIT استفاده میکنند و تنها Internet Explorer از FOUT استفاده میکند. برای برطرف کردن این مشکل میتوان از توصیفگر font-display استفاده کرد و به مرورگر بگوییم که میخواهیم در ابتدا متن را با فونت معمول نمایش دهیم و جایگزینی فونت، بعد از دانلود باشد (بیشتر).
یک نکتهی تکمیلی: بهبود کنترل نمایش و مخفی سازی قسمتهای مختلف
یک روش «نمایش و یا مخفی کردن قسمتهای مختلف صفحه بر اساس نقشهای کاربر وارد شدهی به سیستم» را در مطلب جاری مطالعه کردید. روش دیگر اینکار، تهیهی یک دایرکتیو و سپس اعمال آن به المانهای مختلف صفحه است. به علاوه با توجه به اینکه Auth Service ما رخداد خروج کاربر را نیز گزارش میکند، روش ارائه شدهی در اینجا نیاز به اندکی بهبود هم دارد:
نتیجهی این بررسی، حتی با خروج کاربر نیز تغییری نخواهد کرد و ثابت است. بنابراین بهتر است مشترک this.authService.authStatus شد و نسبت به رخدادهای صادر شدهی توسط سرویس اعتبارسنجی، همانند کامپوننت هدر، واکنش نشان داد.
برای پیاده سازی آن و همچنین کپسوله سازی این عملیات تکراری، دایرکتیو جدیدی را در مسیر src\app\shared\directives\is-visible-for-auth-user.directive.ts ایجاد میکنیم:
در اینجا علاوه بر بررسی isAuthUserLoggedIn و isAuthUserInRoles، نسبت به تغییرات this.authService.authStatus نیز واکنش نشان داده میشود.
سپس تعریف آنرا به قسمتهای declarations و exports مربوط به SharedModule اضافه میکنیم:
اکنون ماژول Dashboard برای استفادهی از این امکانات تنها کافی است SharedModule را دریافت کند (یا هر ماژول دیگری نیز به همین ترتیب است):
پس از آن برای مخفی سازی یک المان از دید کاربران وارد نشدهی به سیستم، فقط کافی است دایرکتیو isVisibleForAuthUser را به المان اعمال کنیم:
و یا اگر نیاز به اعمال نقشها نیز وجود داشت میتوان از خاصیت isVisibleForRoles آن استفاده کرد:
خلاصهی این تغییرات به کدهای نهایی این سری اعمال شدهاند.
یک روش «نمایش و یا مخفی کردن قسمتهای مختلف صفحه بر اساس نقشهای کاربر وارد شدهی به سیستم» را در مطلب جاری مطالعه کردید. روش دیگر اینکار، تهیهی یک دایرکتیو و سپس اعمال آن به المانهای مختلف صفحه است. به علاوه با توجه به اینکه Auth Service ما رخداد خروج کاربر را نیز گزارش میکند، روش ارائه شدهی در اینجا نیاز به اندکی بهبود هم دارد:
ngOnInit() { this.isAdmin = this.authService.isAuthUserInRole("Admin"); this.isUser = this.authService.isAuthUserInRole("User"); }
برای پیاده سازی آن و همچنین کپسوله سازی این عملیات تکراری، دایرکتیو جدیدی را در مسیر src\app\shared\directives\is-visible-for-auth-user.directive.ts ایجاد میکنیم:
import { Directive, ElementRef, Input, OnDestroy, OnInit } from "@angular/core"; import { Subscription } from "rxjs/Subscription"; import { AuthService } from "../../core/services/auth.service"; @Directive({ selector: "[isVisibleForAuthUser]" }) export class IsVisibleForAuthUserDirective implements OnInit, OnDestroy { private subscription: Subscription; @Input() isVisibleForRoles: string[]; constructor(private elem: ElementRef, private authService: AuthService) { } ngOnDestroy(): void { this.subscription.unsubscribe(); } ngOnInit(): void { this.subscription = this.authService.authStatus$.subscribe(status => this.changeVisibility(status)); this.changeVisibility(this.authService.isAuthUserLoggedIn()); } private changeVisibility(status: boolean) { const isInRoles = !this.isVisibleForRoles ? true : this.authService.isAuthUserInRoles(this.isVisibleForRoles); this.elem.nativeElement.style.display = isInRoles && status ? "" : "none"; } }
سپس تعریف آنرا به قسمتهای declarations و exports مربوط به SharedModule اضافه میکنیم:
import { IsVisibleForAuthUserDirective } from "./directives/is-visible-for-auth-user.directive"; @NgModule({ declarations: [ IsVisibleForAuthUserDirective ], exports: [ IsVisibleForAuthUserDirective ] }) export class SharedModule {}
اکنون ماژول Dashboard برای استفادهی از این امکانات تنها کافی است SharedModule را دریافت کند (یا هر ماژول دیگری نیز به همین ترتیب است):
import { SharedModule } from "../shared/shared.module"; @NgModule({ imports: [ SharedModule ] }) export class DashboardModule { }
پس از آن برای مخفی سازی یک المان از دید کاربران وارد نشدهی به سیستم، فقط کافی است دایرکتیو isVisibleForAuthUser را به المان اعمال کنیم:
<div class="alert alert-info" isVisibleForAuthUser> Is-Visible-For-AuthUser </div>
<div class="alert alert-success" isVisibleForAuthUser [isVisibleForRoles]="['Admin','User']"> Is-Visible-For-Roles = ['Admin','User'] </div>
خلاصهی این تغییرات به کدهای نهایی این سری اعمال شدهاند.
به چندین مسیر که در یک زمان و در یک سطح، نمایش داده میشوند، مسیرهای ثانویه (secondary routes) گفته میشوند و برای ساخت رابطهای کاربری پیچیده مفید هستند. از آنها میتوان برای نمایش چندین پنل در یک صفحه استفاده کرد که هر کدام دارای محتوایی متفاوت، به همراه مسیریابی مستقل و خاص خودشان هستند؛ مانند ساخت یک صفحهی مدیریتی. هرچند میتوان این صفحهی مدیریتی را با درج مستقیم کامپوننتهای آنها در یک صفحه نیز نمایش داد، اما اگر هر کدام نیاز به مسیریابی خاصی نیز جهت نمایش جزئیات آنها داشته باشند، دیگر روش درج مستقیم کامپوننتها توسط selector آنها در صفحه پاسخگو نخواهد بود.
مروری بر نحوهی کارکرد مسیریابی اصلی برنامه
به router-outlet ایی که در فایل قالب src\app\app.component.html قرار گرفتهاست، primary outlet میگویند. زمانیکه کاربر، برنامه را در مرورگر مشاهده میکند، با هربار کلیک بر روی یکی از لینکهای منوی بالای سایت، قالب آنرا در این primary outlet مشاهده میکند. اگر بخواهیم پنل دیگری را در همین صفحه و در همین سطح از نمایش، درج کنیم، نیاز به تعریف outlet دیگری است که به همراه مسیرهای ثانویهای نیز خواهد بود.
تعریف یک router-outlet نامدار
با توجه به اینکه هر پنل به همراه مسیریابی ثانویه، نیاز به router-outlet خودش را خواهد داشت، مسیریاب برای اینکه بداند محتوای آنها را در کجای صفحه درج کند، به نامهای آنها مراجعه میکند. به این ترتیب میتوان چندین router-outlet را در یک سطح از نمایش تعریف کرد؛ اما هرکدام باید دارای نامی منحصربفرد باشند.
در مثال این سری میخواهیم پنلی را در سمت راست صفحهی اصلی درج کنیم. برای تعریف آن در همان سطحی که router-outlet اصلی قرار دارد، نیاز است فایل src\app\app.component.html را ویرایش کنیم:
در اینجا با استفاده از امکانات بوت استرپ، دو ستون را در قالب اصلی برنامه تعریف کردهایم. ستون اول حاوی router-outlet اصلی برنامه است و ستون دوم جهت درج پنل پیامهای برنامه تعریف شدهاست. این router-outlet دوم، با نام popup مشخص گردیدهاست.
افزودن ماژول جدید پیامهای سیستم
در ادامه ماژول جدید پیامهای سیستم را به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن اضافه خواهیم کرد که در آن ماژول، مدیریت نمایش پیامهای مختلفی در router-outlet ثانویه popup صورت خواهد گرفت:
به این ترتیب دو فایل src\app\message\message-routing.module.ts و src\app\message\message.module.ts به برنامه اضافه میشوند.
در ادامه نیاز است MessageModule را به قسمت imports فایل src\app\app.module.ts نیز معرفی کنیم (پیش از AppRoutingModule که حاوی مسیریابی catch all است):
سپس کامپوننت جدید Message را به ماژول Message برنامه اضافه میکنیم:
که اینکار سبب به روز رسانی فایل message.module.ts جهت تکمیل قسمت declarations آن با MessageComponent نیز میشود.
پس از آن یک سرویس ابتدایی پیامهای کاربران را نیز اضافه خواهیم کرد:
که سبب افزوده شدن سرویس message.service.ts و همچنین به روز رسانی خودکار قسمت providers ماژول message.module.ts نیز میشود:
اگر نام ماژول را ذکر نکنیم، سرویس مدنظر تولید خواهد شد، اما قسمت providers هیچ ماژولی به صورت خودکار تکمیل نمیشود.
پس از ایجاد قالب ابتدایی فایل message.service.ts آنرا به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
هدف از این سرویس، به اشتراک گذاری اطلاعات بین کامپوننتهای مختلف برنامه است. هر قسمت از برنامه (هر کامپوننتی) میتواند این سرویس را در سازندهی خود تزریق کرده و پیامی را به مجموعهی پیامهای موجود اضافه کند.
اکنون جهت تکمیل کامپوننت پیامها، ابتدا فایل قالب message.component.html را به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
به این ترتیب تنها 10 پیام از مجموعه پیامهای سرویس پیامها، توسط قالب این کامپوننت نمایش داده خواهد شد. یک دکمهی بستن نیز در اینجا اضافه شدهاست.
کدهای کامپوننت این قالب به صورت ذیل است:
این کامپوننت سرویس پیامها را در اختیار قالب خود قرار داده و همچنین یک دکمهی بستن را نیز به همراه دارد که خاصیت isDisplayed آنرا false میکند.
تکمیل سایر کامپوننتهای برنامه در جهت استفاده از سرویس پیامها
ابتدا به فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.ts مراجعه کرده و سرویس جدید پیامها را به سازندهی آن تزریق میکنیم:
سپس ابتدای متد onSaveComplete آنرا جهت درج پیامهای این کامپوننت تغییر میدهیم.
تنظیم مسیرهای ثانویه
نحوهی تعریف مسیریابیهای مرتبط با router-outletهای غیراصلی برنامه، همانند سایر مسیریابیهای برنامهاست؛ با این تفاوت که در اینجا خاصیت outlet نیز به تنظیمات مسیر اضافه خواهد شد. به این ترتیب مشخص خواهیم کرد که محتوای این مسیر باید دقیقا در کدام router-outlet نامدار، درج شود.
برای این منظور فایل src\app\message\message-routing.module.ts را گشوده و تنظیمات مسیریابی آنرا که به صورت RouterModule.forChild تعریف میشوند (چون ماژول اصلی برنامه نیستند)، تکمیل خواهیم کرد:
همانطور که مشاهده میکنید، تنها تفاوت آنها با سایر تعاریف مسیریابیهای برنامه، ذکر نام Outlet ایی است که باید قالب MessageComponent را نمایش دهد.
فعالسازی یک مسیر ثانویه
در اینجا نیز همانند سایر مسیریابیها، از دایرکتیو routerLink برای فعالسازی مسیرهای ثانویه استفاده میکنیم؛ اما syntax آن کمی متفاوت است:
در اینجا میتوان سبب فعال شدن چندین outlet به صورت همزمان شد. به همین جهت از نام جمع outlets استفاده شدهاست. سپس در ادامه key/valueهایی که بیانگر نام outlet و سپس path آنها هستند، ذکر میشوند.
در دومین لینک تعریف شده، ابتدا یک مسیر اصلی فعال شده و سپس یک مسیر ثانویه نمایش داده میشود.
یک نکته: هرچند به primary outlet نامی انتساب داده نمیشود، اما نام آن دقیقا primary است و میتوان قسمت outlets را به صورت ذیل نیز تعریف کرد:
در ادامه فایل src\app\app.component.html را ویرایش کرده و لینک Show Messages را به آن اضافه میکنیم:
که سبب نمایش لینک Show Messages در منوی بالای سایت میشود (تصویر فوق). در این حال اگر بر روی آن کلیک کنیم این پنل جدید به سمت راست صفحه اضافه میشود. برای آزمایش آن، محصولی را ویرایش کنید، تا پیام مرتبط با آن در این پنل نمایش داده شود.
آدرس آن نیز چنین شکلی را پیدا میکند:
در اینجا مسیرثانویه داخل یک پرانتز نمایش داده شدهاست. در این حالت اگر به صفحات مختلف برنامه مراجعه کنیم، هنوز این قسمت داخل پرانتز حفظ میشود و نمایان خواهد بود.
اکنون میخواهیم قابلیت مخفی سازی این پنل را نیز پیاده سازی کنیم. به همین جهت از خاصیت isDisplayed سرویس پیامها که توسط دکمهی بستن MessageComponent مدیریت میشود، استفاده خواهیم کرد. بنابراین لینک جدیدی را که در فایل src\app\app.component.html اضافه کردیم، به نحو ذیل تغییر خواهیم داد:
ngIfها بر اساس مقدار isDisplayed، سبب درج و یا حذف لینکهای نمایش و مخفی کردن پیامها میشوند و چون این قالب اکنون از سرویس پیامها استفاده میکند، نیاز است این سرویس را به کامپوننت آن نیز تزریق کنیم:
در اینجا تزریق سرویس پیامها را به سازندهی کامپوننت App مشاهده میکنید. همچنین دو متد جدید نمایش و مخفی سازی پیامها نیز تعریف شدهاند که این متدها در قالب این کامپوننت، به لینکهای مرتبطی متصل هستند.
برای فعالسازی یک مسیرثانویه توسط متدهای برنامه، نیاز است از سرویس مسیریاب و متد navigate آن استفاده کرد که نمونههایی از آنرا در اینجا ملاحظه میکنید. پارامترهای ذکر شدهی در اینجا نیز همانند دایرکتیو routerLink هستند.
یک نکته: اگر به متد hideMessages دقت کنید، مقدار value کلید popup به نال تنظیم شدهاست. این مورد سبب خواهد شد تا outlet آن خالی شود. به این ترتیب متد hideMessages علاوه بر مخفی کردن لینک نمایش پیامها، پنل آنرا نیز از صفحه حذف میکند. شبیه به همین نکته در متد close کامپوننت پیامها که دکمهی بستن آنرا به همراه دارد، پیاده سازی شدهاست.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-routing-lab-07.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng s -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
مروری بر نحوهی کارکرد مسیریابی اصلی برنامه
به router-outlet ایی که در فایل قالب src\app\app.component.html قرار گرفتهاست، primary outlet میگویند. زمانیکه کاربر، برنامه را در مرورگر مشاهده میکند، با هربار کلیک بر روی یکی از لینکهای منوی بالای سایت، قالب آنرا در این primary outlet مشاهده میکند. اگر بخواهیم پنل دیگری را در همین صفحه و در همین سطح از نمایش، درج کنیم، نیاز به تعریف outlet دیگری است که به همراه مسیرهای ثانویهای نیز خواهد بود.
تعریف یک router-outlet نامدار
با توجه به اینکه هر پنل به همراه مسیریابی ثانویه، نیاز به router-outlet خودش را خواهد داشت، مسیریاب برای اینکه بداند محتوای آنها را در کجای صفحه درج کند، به نامهای آنها مراجعه میکند. به این ترتیب میتوان چندین router-outlet را در یک سطح از نمایش تعریف کرد؛ اما هرکدام باید دارای نامی منحصربفرد باشند.
در مثال این سری میخواهیم پنلی را در سمت راست صفحهی اصلی درج کنیم. برای تعریف آن در همان سطحی که router-outlet اصلی قرار دارد، نیاز است فایل src\app\app.component.html را ویرایش کنیم:
<div class="container"> <div class="row"> <div class="col-md-10"> <router-outlet></router-outlet> </div> <div class="col-md-2"> <router-outlet name="popup"></router-outlet> </div> </div> </div>
افزودن ماژول جدید پیامهای سیستم
در ادامه ماژول جدید پیامهای سیستم را به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن اضافه خواهیم کرد که در آن ماژول، مدیریت نمایش پیامهای مختلفی در router-outlet ثانویه popup صورت خواهد گرفت:
>ng g m message --routing
در ادامه نیاز است MessageModule را به قسمت imports فایل src\app\app.module.ts نیز معرفی کنیم (پیش از AppRoutingModule که حاوی مسیریابی catch all است):
import { MessageModule } from './message/message.module'; @NgModule({ declarations: [ ], imports: [ BrowserModule, FormsModule, HttpModule, InMemoryWebApiModule.forRoot(ProductData, { delay: 1000 }), ProductModule, UserModule, MessageModule, AppRoutingModule ], providers: [], bootstrap: [AppComponent] }) export class AppModule { }
سپس کامپوننت جدید Message را به ماژول Message برنامه اضافه میکنیم:
>ng g c message/message
پس از آن یک سرویس ابتدایی پیامهای کاربران را نیز اضافه خواهیم کرد:
>ng g s message/message -m message/message.module
installing service create src\app\message\message.service.spec.ts create src\app\message\message.service.ts update src\app\message\message.module.ts
پس از ایجاد قالب ابتدایی فایل message.service.ts آنرا به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
import { Injectable } from '@angular/core'; @Injectable() export class MessageService { private messages: string[] = []; isDisplayed = false; addMessage(message: string): void { let currentDate = new Date(); this.messages.unshift(message + ' at ' + currentDate.toLocaleString()); } }
اکنون جهت تکمیل کامپوننت پیامها، ابتدا فایل قالب message.component.html را به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
<div class="row"> <h4 class="col-md-10">Message Log</h4> <span class="col-md-2"> <a class="btn btn-default" (click)="close()">x</a> </span> </div> <div *ngFor="let message of messageService.messages; let i=index"> <div *ngIf="i<10" class="message-row"> {{ message }} </div> </div>
کدهای کامپوننت این قالب به صورت ذیل است:
import { MessageService } from './../message.service'; import { Router } from '@angular/router'; import { Component, OnInit } from '@angular/core'; @Component({ //selector: 'app-message', templateUrl: './message.component.html', styleUrls: ['./message.component.css'] }) export class MessageComponent implements OnInit { constructor(private messageService: MessageService, private router: Router) { } ngOnInit() { } close(): void { // Close the popup. this.router.navigate([{ outlets: { popup: null } }]); this.messageService.isDisplayed = false; } }
تکمیل سایر کامپوننتهای برنامه در جهت استفاده از سرویس پیامها
ابتدا به فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.ts مراجعه کرده و سرویس جدید پیامها را به سازندهی آن تزریق میکنیم:
import { MessageService } from './../../message/message.service'; @Component({ selector: 'app-product-edit', templateUrl: './product-edit.component.html', styleUrls: ['./product-edit.component.css'] }) export class ProductEditComponent implements OnInit { constructor(private productService: ProductService, private messageService: MessageService, private route: ActivatedRoute, private router: Router) { }
onSaveComplete(message?: string): void { if (message) { this.messageService.addMessage(message); }
تنظیم مسیرهای ثانویه
نحوهی تعریف مسیریابیهای مرتبط با router-outletهای غیراصلی برنامه، همانند سایر مسیریابیهای برنامهاست؛ با این تفاوت که در اینجا خاصیت outlet نیز به تنظیمات مسیر اضافه خواهد شد. به این ترتیب مشخص خواهیم کرد که محتوای این مسیر باید دقیقا در کدام router-outlet نامدار، درج شود.
برای این منظور فایل src\app\message\message-routing.module.ts را گشوده و تنظیمات مسیریابی آنرا که به صورت RouterModule.forChild تعریف میشوند (چون ماژول اصلی برنامه نیستند)، تکمیل خواهیم کرد:
const routes: Routes = [ { path: 'messages', component: MessageComponent, outlet: 'popup' } ];
فعالسازی یک مسیر ثانویه
در اینجا نیز همانند سایر مسیریابیها، از دایرکتیو routerLink برای فعالسازی مسیرهای ثانویه استفاده میکنیم؛ اما syntax آن کمی متفاوت است:
<a [routerLink]="[{ outlets: { popup: ['messages'] } }]">Messages</a> <a [routerLink]="['/products', product.id, 'edit', { outlets: { popup: ['summary', product.id] } }]">Messages</a>
در دومین لینک تعریف شده، ابتدا یک مسیر اصلی فعال شده و سپس یک مسیر ثانویه نمایش داده میشود.
یک نکته: هرچند به primary outlet نامی انتساب داده نمیشود، اما نام آن دقیقا primary است و میتوان قسمت outlets را به صورت ذیل نیز تعریف کرد:
{ outlets: { primary: ['/products', product.id,'edit'], popup: ['summary', product.id] }}
در ادامه فایل src\app\app.component.html را ویرایش کرده و لینک Show Messages را به آن اضافه میکنیم:
<ul class="nav navbar-nav navbar-right"> <li *ngIf="authService.isLoggedIn()"> <a>Welcome {{ authService.currentUser.userName }}</a> </li> <li> <a [routerLink]="[{ outlets: { popup: ['messages'] } }]">Show Messages</a> </li>
آدرس آن نیز چنین شکلی را پیدا میکند:
http://localhost:4200/products(popup:messages)
اکنون میخواهیم قابلیت مخفی سازی این پنل را نیز پیاده سازی کنیم. به همین جهت از خاصیت isDisplayed سرویس پیامها که توسط دکمهی بستن MessageComponent مدیریت میشود، استفاده خواهیم کرد. بنابراین لینک جدیدی را که در فایل src\app\app.component.html اضافه کردیم، به نحو ذیل تغییر خواهیم داد:
<li *ngIf="!messageService.isDisplayed"> <a (click)="displayMessages()">Show Messages</a> </li> <li *ngIf="messageService.isDisplayed"> <a (click)="hideMessages()">Hide Messages</a> </li>
import { MessageService } from './message/message.service'; @Component({ selector: 'app-root', templateUrl: './app.component.html', styleUrls: ['./app.component.css'] }) export class AppComponent { constructor(private authService: AuthService, private router: Router, private messageService: MessageService) { } displayMessages(): void { this.router.navigate([{ outlets: { popup: ['messages'] } }]); this.messageService.isDisplayed = true; } hideMessages(): void { this.router.navigate([{ outlets: { popup: null } }]); this.messageService.isDisplayed = false; } }
برای فعالسازی یک مسیرثانویه توسط متدهای برنامه، نیاز است از سرویس مسیریاب و متد navigate آن استفاده کرد که نمونههایی از آنرا در اینجا ملاحظه میکنید. پارامترهای ذکر شدهی در اینجا نیز همانند دایرکتیو routerLink هستند.
یک نکته: اگر به متد hideMessages دقت کنید، مقدار value کلید popup به نال تنظیم شدهاست. این مورد سبب خواهد شد تا outlet آن خالی شود. به این ترتیب متد hideMessages علاوه بر مخفی کردن لینک نمایش پیامها، پنل آنرا نیز از صفحه حذف میکند. شبیه به همین نکته در متد close کامپوننت پیامها که دکمهی بستن آنرا به همراه دارد، پیاده سازی شدهاست.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-routing-lab-07.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng s -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
اشتراکها
گزارش سایتهای دزد محتوا به گوگل
اشتراکها
iTextSharp-5.5.1 منتشر شد
نظرات مطالب
راه اندازی StimulSoft Report در ASP.NET MVC
سلام و احترام
کاش یه گزارش رو برای دات نت کور از اول مینوشتید.
نظرات مطالب
ارتقاء به HTTP Client در Angular 4.3
یک نکتهی تکمیلی: گزارش درصد پیشرفت آپلود فایلها توسط HTTP Client جدید Angular
یک نکتهی تکمیلی
گزارش گیری از یک چنین درخواستهایی را در افزونهی static resources queries نیز میتوانید مشاهده کنید:
گزارش گیری از یک چنین درخواستهایی را در افزونهی static resources queries نیز میتوانید مشاهده کنید: