مطالب
آموزش (jQuery) جی کوئری 4#
در ادامه مطلب قبلی  آموزش (jQuery) جی کوئری 3# به ادامه بحث  می‌پردازیم.

با توجه به حالت‌های مختلف و گزینه‌های گوناگونی که انتخاب کننده‌ها در اختیار ما گذاشته اند، اگر هنوز دنبال قدرت بیشتری از انتخاب کننده‌ها هستید در ادامه به چند مورد از آنها اشاره خواهیم کرد.
3-1- انتخاب عناصر بر اساس موقعیت
گاهی اوقات انتخاب عناصر با توجه به مکان آنها و یا موقعیت مکانی آن‌ها نسبت به سایر اجزا صورت می‌پذیرد؛ برای مثال اولین لینک  صفحه و یا اولین لینک هر پاراگراف و یا گزینه‌ی آخر از لیست، jQuery شیوه ای خاص را برای چنین انتخاب هایی ارایه کرده است. برای مثال دستور زیر اولین لینک موجود در صفحه را انتخاب می‌کند:
a:first

دستور زیر چکاری انجام می‌دهد؟
p:odd

دستور بالا تمامی پاراگراف‌های فرد را انتخاب می‌کند. روش‌های دیگری هم ممکن است بخواهیم استفاده کنیم؛ مثلا دستور زیر تمامی پاراگراف‌های زوج را انتخاب می‌کند:
p:even

یا با استفاده از دستور زیر میتوان آخرین فرزند یک والد را انتخاب کرد؛ در زیر آخرین <lii> فرزند یک <ul> انتخاب می‌شود. علاوه بر انتخاب کننده هایی که ذکر شد؛ تعداد قابل توجه دیگری نیز وجود دارند که در جدول 2-2 ذکر شده اند.

جدول 2-2: انتخاب گر‌های پیشرفته موقعیت عناصر که توسط jQuery پشتیبانی می‌شوند
 توضیح فیلتر
اولین عنصر که با شرط ما مطابقت می‌کند را انتخاب می‌کند، li a:first اولین لینکی را که فرزند لیست به حساب می‌آیند؛ را بر می‌گرداند
:first
آخرین عنصری که با شرط ما مطابقت کند را انتخاب می‌کند. li a:last آخرین لینک از فرزندان لیست را برمی گرداند.
:last
اولین فرزند عنصر که با شرط ما مطابقت می‌کند را انتخاب می‌کند. li a:first-child اولین عنصر لینک از هر لیست را برمی گرداند.
:first-child
آخرین فرزند عنصر که با شرط ما مطابقت می‌کند را انتخاب می‌کند. li a:last-child اولین عنصر لینک از هر لیست را برمی گرداند.
:last-child
تمام عناصری که پدر انها تنها همان فرزند را داد، برمی گرداند.
:only-child
nامین فرزند عنصری که با شرط ما مطابقت داشته باشد را انتخاب می‌کند. li: nth-child:(2) //comment دومین عنصر از هر لیست را برمی گرداند.
:nth-child(n)
فرزندان زوج یا فرد عنصر را انخاب می‌کند. li:nth-child(even) //commentتمام عناصر زوج لیست‌ها را بر می‌گرداند.
:nth-child(even یا odd)
nامین فرزند عنصری که از طریق فرمول ارایه شده به دست می‌آید را انتخاب می‌کند. اگر Y صفر باشد، نیازی به نوشتن آن نیست. li:nth-child(3n)//comment تمام عناصر ضریب 3 لیست‌ها را بر می‌گرداند، در حالی که li:nth-child(5n+1)// comment عناصری از لیست را برمیگرداند که بعد از عنصرهای ضریب 5 لیست‌ها قرار گرفته باشند.
:nth-child(Xn+Y)
تمام عناصر زوج یا فرد که با شرط ما مطابقت کنند را انتخاب می‌کند. li:evenتمامی عناصر زوج لیست‌ها را بر می‌گرداند.
:even 
یا
:odd
n امین عنصر انتخاب شده را برمی گرداند.
:eq(n)
عناصر بعد از n امین عنصر را بر میگرداند. (در واقع عناصری که بزرگتر از عنصر n ام هستند را بر می‌گرداند)
:gt(n)
عناصر قبل از n امین عنصر را بر میگرداند. (در واقع عناصری که کوچکتر از عنصر n ام هستند را بر می‌گرداند) 
:lt(n)
  پ.ن : در جدول بالا در توضیحات بعضی از انتخاب گرها comment// نوشه شده است، اینها جز دستور نبوده و فقط برای نمایش صحیح پردانتز در صفحه اینترنتی نوشته شده است، در عمل نیازی به اینها نیست.

نکته ای که در مورد انتخاب گرهای جدول بالا وجود دارد این است که در فیلتر nth-child: برای سازگاری با CSS، مقدار شمارشگر از 1 آغاز می‌شود، اما در سایر فیلترها از قاعده ای که اکثر زبانهای برنامه نویسی استفاده شده است و شمارشگر آنها از صفر اغاز می‌شود. برای درک این موضوع مثال زیر را در نظر بگیرید:
<table id="languages">
     <thead>
          <tr>
               <th>Language</th>
               <th>Type</th>
               <th>Invented</th>
          </tr>
     </thead>
<tbody>
<tr>
     <td>Java</td>
     <td>Static</td>
     <td>1995</td>
</tr>
<tr>
     <td>Ruby</td>
     <td>Dynamic</td>
     <td>1993</td>
</tr>
<tr>
     <td>Smalltalk</td>
     <td>Dynamic</td>
     <td>1972</td>
</tr>
<tr>
     <td>C++</td>
     <td>Static</td>
     <td>1983</td>
</tr>
</tbody>
</table>

حال می‌خواهیم از این جدول، محتویات تمام خانه هایی که نام یک زبان برنامه نویسی در آنهاست را انتخاب نماییم. از انجا که نام این زبانها در اولین ستون از هر سطر قرار دارد. می‌توانیم دستوری مانند زیر بنویسیم:
table#languages tbody td:first-child

و یا با استفاده از دستور زیر این کار را انجام دهیم:
table#languages tbody td:nth-child(1)

اما دستور اول مختصر‌تر و خواناتر است. پس از آن برای دسترسی به نوع هریک از زبانهای برنامه نویسی، دستور انتخاب کننده دوم را به صورت
:nth-child(2)
تغییر می‌دهیم، و همچنین با تغییر پارامتر 2 به 3 سالی که هر یک از زبانها ابداع شده اند ، انتخاب می‌شوند. بدیهی است در این حالت دو دستور
:nth-child(3)
یا
:last-child
با یکدیگر برابرند. اما هردوی آنها ستون آخر از هر سطر را انخاب می‌کنند، در شرایطی که بخواهیم آخرین خانه جدول انتخاب شود (خانه ای با مقدار 1983)، از td:last استفاده می‌کنیم. توجه کنید در حالی که دستور td:eq(2) //comment خانه ای با مقدار 1995 را انتخاب می‌کند، دستور td:nth-child(2)//comment تمام خانه‌های بیان کننده نوع زبانها را انتخاب می‌کند. بنابراین به خاطر داشته باشید که مقدار ابتدایی شمارشگر فیلتر eq: از صفر است و این مقدار برای فیلتر nth-child: یک تعیین شده است.

در پست بعدی انتخاب گرهای CSS و فیلتر‌های سفارشی jQuery را بررسی خواهیم کرد.
مطالب
مروری بر پلاگین‌های چندسکویی مرورگرها
NPAPI
این عبارت مخفف Netscape Plugin Application Programming Interface هست و یک پلاگین چندسکویی است که بسیاری از مرورگرها از آن استفاده می‌کنند. معماری این پلاگین ابتدا در سال 1995 برای مرورگر netscape نسخه 2 آن توسعه پیدا کرد. ولی رفته رفته توسط دیگر مرورگرها هم استفاده و پیاده سازی شد و البته تعدادی هم بعدها استفاده از آن را رها کردند و از فناوری‌های دیگری استفاده کردند.
کار این پلاگین تعریف یک سری ContentType مانند audio/mp3 است و موقعی‌که مرورگر در رندر کردن این صفحات به چنین محتوایی برخورد کند، پلاگین مربوط به این محتوا را در حافظه بار می‌کند تا پلاگین را در حافظه رندر کرده و جابجایی داده‌ها با پلاگین صورت بگیرد. سپس آن پلاگین محتوای مربوطه را رندر می‌کند. امروزه پلاگین‌ها در همان قسمت از حافظه صفحه مرورگر بار می‌شوند و مانند مرورگرهای قدیمی مجبور به اجرای برنامه خارجی برای محتواهای ناشناخته نیستند.
این API نیاز دارد هر پلاگین تقریبا 15 تابع را پیاده سازی کند. این توابع برای پیاده سازی، ایجاد، نابودسازی آن و موقعیت مکانی آن به کار می‌روند. NPAPI همچنین امکاناتی از قبیل اسکریت نویسی، چاپ کردن، تمام صفحه شدن، پلاگین بدون پنجره، استریم کردن محتوا را نیز دارد.
مبداء و منشا ابتدایی این فناوری از شرکت Adobe و محصول Adobe Reader آن و خواندن PDF‌های تحت وب آغاز گشت. در آن زمان در وب، تنها فرمت HTML به همراه تصاویر به عنوان محتوا حساب میشد و مابقی نوع‌ها به دانلود ختم می‌شدند و شرکت ادوب قصد داشت کاربران تجربه‌ی جدیدی از خواندن فایل‌های PDF را بر روی مرورگر وب داشته باشند و برای دیدن حتما نیازی به دانلود نداشته باشند.
شرکت ادوب برای جلب نظر توسعه دهنگان netscape از یک نسخه‌ی دمو استفاده کرد و موقعی که روی لینک یک PDF کلیک میشد به جای دانلود آن، محتوا داخل صفحه مرورگر رندر میشد که مخلوطی از کدهای html و PDF بود ولی آن‌ها خواستار یک سیستم یکپارچه بودند تا دیگر مرورگر netscape درگیر آن نباشد و بدون وابستگی به مرورگر و به طور مستقل این کار انجام شود که کم کم باعث ایجاد این API شد و از آن موقع در طول این سال‌ها مرورگرهای زیادی از این فناوری استفاده کردند تا استاندارد عمومی در توسعه مرورگرها باشد.

عدم پشتیبانی گوگل از این پلاگین API
گوگل در سال 2013 عدم پشتیبانی از این API را در مرورگرش اعلام کرد که در این حالت پشتیبانی از تمامی فناوری‌های مرتبط آن نیز خاتمه میابد که شامل جاوا و سیلورلایت می‌شود و دلیل آن مسائل پایداری و امنیت آن در کنار سایر موارد است.

پشتیبانی از اسکریپت نویسی
این ویژگی اجازه میدهد که شما با استفاده از کدهای جاوااسکریپت، در صفحات وب با پلاگین تعامل کنید. ابتدا netscape این امکان را اضافه کرد و بعدها موزیلا این ویژگی را با استفاده از فناوری هایی چون Live Connect ،  XP Connect و npRuntime ارتقاء بخشید.

Live Connect
از netscape 4 به بعد NPAPI برای اسکریپت نویسی توسعه یافت. این ویژگی به مرورگرها اجازه میدهد که برنامه‌های نوشته شده با جاوا و جاوااسکریپت، با صفحات وب به تعامل بپردازند. به عنوان مثال اپلت نوشته شده با جاوا می‌تواند با کدهای داخل صفحه ارتباط برقرار کند یا بیشتر از خود اسکریت‌های صفحه با محیط جاوااسکریت داخلی ارتباط برقرار کند.  با این ویژگی یک پلاگین میتواند یک نمونه کلاس جاوا را پیاده سازی و بازگرداند. این کلاس میتواند از طریق جاوااسکریت یا اپلت‌های جاوا صدا زده شود.

XP Connect
ابتدا قبل از هر چیز بگذارید با XPCOM اشنا شویم. XPCOM یا Cross Platform Component Object Model از طرف شرکت موزیلا ارائه شده است و اصلی‌ترین ویژگی آن اتصال چندین زبان به یکدیگر از طریق IDL یا یک زبان واسط است. بدین ترتیب برنامه نویس‌ها میتوانستند کدهای اختصاصی خود را با دیگر کامپوننت‌ها مرتبط کنند.
حال کار xpconnect برقراری ارتباط بین جاوااسکریپت با XPCOM یا کدهای نوشته شده توسعه گران است. XP Connect به اشیاء جاوااسکریپتی اجازه می‌دهد به طور مستقیم به اشیاء XPCom دسترسی داشته و آن‌ها را دستکاری کنند.

NPRuntime
در پایان سال 2004 بسیاری از شرکت‌های اصلی ارائه کننده مرورگرهای وب که از NPAPI استفاده می‌کردند، به این توافق رسیدند که از فناوری NPRuntime به عنوان یک اکستنشن (افزونه) برای تامین اسکریپت نویسی NPAPI استفاده کنند. اسکریپت نویسی این فناوری مستقل از دیگر فناوری‌هایی چون جاوا و XPCOM است و توسط گوگل (در آن زمان)، فایرفاکس، سافاری و اپرا (در آن زمان)  پشتیبانی می‌شود.

PPAPI
این فناوری در 12 آگوست 2009 معرفی شد. Pepper Plugin API مجموعه ای از تغییرات و اصلاحات روی NPAPI است که باعث انعطاف پذیری و امنیت بیشتر می‌شود. این افزونه جهت پیاده سازی آسان اجرای پلاگین در یک پروسه‌ی جداگانه است. هدف این پروژه تهیه یک فریمورک برای ایجاد پلاگین‌های مستقل یا Cross-Platform میباشد.
تعدادی از مواردی که در طراحی این افزونه در نظر گرفته شده است:
  • اجرای جداگانه از پروسه‌ی مرورگر
  • تعریف رویدادهای استاندارد و رسم تصاویر دو بعدی
  • تهیه گرافیک سه بعدی
  • ریجستری پلاگین
  • استاندارد سازی برای استفاده از سیستم رندر مرورگر Compositing Process 
  • تعریف مفهوم یا معنای واحد از NPAPI بین تمامی مروگرها
مرورگرهایی که در حال حاضر به این افزونه روی آورده اند طبعا مرورگر کروم و اپرا از نسخه 24 به بعد است.
شرکت موزیلا در سال 2011 اعلام کرد که فعلا علاقه ای به شرکت در این پروژه ندارد.
شرکت ادوب برای افزونه flash player اعلام کرد که دیگر تنها بر روی PPAPI فعالیت می‌کنند و از آخرین نسخه فلش پلیر 11.2 که برای NPAPI ایجاد شده است تنها به مدت پنج سال بسته‌های آپدیت آن را در دسترس قرار میدهد.

ActiveX
یکی دیگر از این پلاگین‌ها ActiveX است که توسط IE مورد استفاده قرار می‌گیرد ولی در مرورگر Edge  حذف شده است. به این دلیل، پشتیبانی از جاوا در این مرورگر قطع شده است و فلش پلیر را به صورت ذاخلی Built-in پشتیبانی می‌کند. امروزه بسیاری از تولیدکنندگان اعتقاد دارند که با Html5 بسیاری از مسائل حل می‌شود.
مطالب
کامپوننت‌های جنریک در Blazor
طرح مشکل! نیاز به دریافت انواع و اقسام مقادیر یک جنس (مانند اعداد و یا تاریخ) در کامپوننت‌های Blazor

فرض کنید می‌خواهید عددی را در کامپوننتی، دریافت کنید. می‌توان اینکار را با تعریف یک پارامتر عمومی به صورت زیر انجام داد:
[Parameter] public int Value { get; set; }
و ... مشکل از همینجا شروع می‌شود! خوب، برای نوع‌های double ، decimal ، float ، long و غیره چه باید کرد؟ آیا باید به ازای هر کدام، یک پارامتر مخصوص را تعریف کنیم؟ و یا اگر خواستیم زمان و تاریخ را از کاربر دریافت کنیم، آیا باید او را مجبور به ارائه‌ی فقط DateTime کنیم و یا ... شاید بهتر باشد به او بگوییم اگر «رشته‌ای» را در اختیار ما قرار دهید، ما یکبار دیگر خودمان کار تبدیل آن‌را به نوع تاریخ انجام خواهیم داد!
برای حل این نوع مشکلات، می‌توان در Blazor پارامترها را جنریک تعریف کرد. برای نمونه اگر به طراحی یک سری کامپوننت‌های پایه‌ای Blazor دقت کنیم، امکان دریافت مستقیم انواع و اقسام اعداد و یا انواع و اقسام نوع‌های مرتبط با زمان را دارند؛ بدون اینکه این اطلاعات را به صورت رشته‌ای دریافت کنند و یا به ازای هر نوع عددی، یک پارامتر جداگانه را تعریف و یا اینکه استفاده کننده را محدود به ورود تنها یک نوع عددی و یا زمانی خاص کرده باشند.


نحوه‌ی جنریک تعریف کردن یک کامپوننت در Blazor

Blazor فایل‌های razor. را در حین پروسه‌ی build، به cs. تبدیل می‌کند و از آنجائیکه فایل‌های razor. الزامی به تعریف نام کلاس مرتبط را ندارند و این نام به صورت خودکار دقیقا از نام خود فایل، دریافت می‌شود، نیاز است راهی را یافت تا بتوان کلاس مرتبط را به صورت Generic تعریف کرد. برای این منظور، دایرکتیو ویژه‌ای به نام typeparam@ پیش‌ بینی شده‌است که توسط آن می‌توان یک یا چند نوع/پارامتر جنریک جدا شده‌ی توسط کاما را تعریف کنیم (تعریف شده‌ی در فایل فرضی MyGenericComponent.razor):
@typeparam T

@code {
    [Parameter] public T Value { get; set; }
}
در این مثال کامپوننتی را مشاهده می‌کنید که مقدار دریافتی خود را به صورت جنریک از نوع T دریافت می‌کند. این T باید توسط دایرکتیو typeparam@ دقیقا قید شود تا در حین ساخت خودکار کلاس معادل این فایل، مورد استفاده قرار گیرد.


نحوه‌ی جنریک تعریف کردن کامپوننت‌های دارای code-behind

اگر قسمت code@ فایل‌های razor. را به فایل‌های code-benind منتقل می‌کنید و داخل فایل razor.، کد #C نمی‌نویسید، روش جنریک تعریف کردن یک کامپوننت، به صورت زیر خواهد بود (برای مثال دو فایل MyGenericComponentWithCodeBehind.razor و MyGenericComponentWithCodeBehind.razor.cs تعریف شده‌اند):
using Microsoft.AspNetCore.Components;

namespace BlazorGenericComponents.Pages;

public partial class MyGenericComponentWithCodeBehind<T>
{
    [Parameter] public T Value { get; set; }
}
در اینجا ذکر دایرکتیو typeparam@ در فایل razor. متناظر هم باید صورت گیرد:
@typeparam T
یعنی هر دو کلاس نهایی حاصل از این فایل‌ها که به صورت partial تعریف شده‌اند (و در آخر یکی می‌شوند)، باید به صورت جنریک تعریف شوند.


روش مقید کردن پارامترهای جنریک در کامپوننت‌ها

از زمان دات نت 6 به بعد، امکان محدود کردن بازه‌ی نوع‌های قابل پذیرش T نیز میسر شده‌است:
@typeparam T where T : IMyInterface


روش مشخص کردن صریح نوع پارامترهای جنریک، در حین استفاده‌ی از آن‌ها

عموما نیازی به مشخص کردن نوع پارامترهای جنریک، در حین استفاده‌ی از آن‌ها نیست و کامپایلر بر اساس نوع مقدار ورودی، سعی خواهد کرد این نوع را به صورت خودکار تشخیص دهد؛ اما اگر به هر دلیلی چنین امری ممکن نبود و خطایی را دریافت کردید، می‌توان نوع پارامتر جنریک را به صورت زیر مشخص کرد:
<MyGenericComponent Value="10" T="int"/>
در اینجا نام پارامتر جنریک، ذکر شده و سپس نوعی به آن انتساب داده می‌شود.


روش پردازش پارامترهای جنریک در کامپوننت‌ها

تا اینجا امکان پذیرش نوع‌های جنریک را توسط استفاده کننده میسر کردیم؛ اما قسمت دیگر آن، نحوه‌ی کار با نوع T، درون یک کامپوننت است:
using Microsoft.AspNetCore.Components;

namespace BlazorGenericComponents.Pages;

public partial class MyGenericComponentWithCodeBehind<T>
{
    private string FormattedValue { set; get; }

    [Parameter] public T Value { get; set; }

    [Parameter] public string Format { get; set; }

    protected override void OnParametersSet()
    {
        FormattedValue = ConvertNumberToText();
    }

    private string ConvertNumberToText()
    {
        return Value switch
        {
            short shortValue => shortValue.ToString(Format),
            ushort ushortValue => ushortValue.ToString(Format),
            int intValue => intValue.ToString(Format),
            uint uintValue => uintValue.ToString(Format),
            byte byteValue => byteValue.ToString(Format),
            sbyte sbyteValue => sbyteValue.ToString(Format),
            decimal decimalValue => decimalValue.ToString(Format),
            double doubleValue => doubleValue.ToString(Format),
            float floatValue => floatValue.ToString(Format),
            long longValue => longValue.ToString(Format),
            ulong ulongValue => ulongValue.ToString(Format),
            _ => string.Empty
        };
    }
}
برای مثال فرض کنید کامپوننت جنریک ما قرار است انواع و اقسام اعداد را بپذیرد و سپس بر اساس Format مشخص شده، آن‌ها را نمایش دهد. در اینجا جهت واکنش نشان دادن به تغییرات Value، می‌توان از روال رخ‌داد گردان OnParametersSet استفاده کرد. سپس در متد ConvertNumberToText، بر اساس هر نوع میسر عددی، باید منطق ویژه‌ای را تهیه کرد که نمونه‌ای از آن‌را در اینجا مشاهده می‌کنید.

و در آخر نمایش نهایی آن هم در فایل razor. متناظر، به این صورت خواهد بود:
@typeparam T

@FormattedValue
مطالب
روش اجرای پروژه‌های ASP.NET Core توسط Rider و IIS Express
آخرین نگارش Rider، پشتیبانی از اجرای برنامه‌های ASP.NET Core را توسط IIS Express هم اضافه کرده‌است. در این حالت اگر به صورت پیش‌فرض و بدون تنظیم خاصی، سعی در اجرای برنامه‌ی وب خود توسط IIS Express کنید، با خطای زیر مواجه خواهید شد:
HTTP Error 500.21 - Internal Server Error
Handler "aspNetCore" has a bad module "AspNetCoreModule" in its module list
در ادامه قصد داریم روش رفع این مشکل را بررسی کنیم.


پیشنیازهای کار با IIS Express توسط Rider

- نصب IIS Express به صورت جداگانه
- نصب بسته‌ی هاستینگ ASP.NET Core برای IIS
این مورد برای اضافه شدن AspNetCoreModuleV2 به IIS Express خام فوق، الزامی است.

یک نکته: نگارش بسته‌ی هاستینگ، باید با SDK و یا runtime نصب شده، مطابقت داشته باشد (بنابراین نصب SDK و یا Runtime نیز ضروری است).


معرفی بسته‌ی هاستینگ ASP.NET Core به IIS Express

پس از نصب این بسته‌ها، فایل واقع در مسیر زیر را برای یافتن واژه‌ی AspNetCoreModule جستجو کنید (یک چنین فایلی در مسیر 64 بیتی C:\Program Files\IIS Express\config\templates\PersonalWebServer نیز وجود دارد):
%PROGRAMFILES(x86)%\IIS Express\config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config
همچنین مسیر زیر نیز باید موجود باشد:
%PROGRAMFILES(x86)%\IIS Express\Asp.Net Core Module\V2
اما اگر واژه‌ی AspNetCoreModule، در این فایل ذکر نشده بود و یا مسیر پوشه‌ی Asp.Net Core Module فوق وجود نداشت، یعنی بسته‌ی هاستینگ نصب شده، به IIS Express معرفی نشده‌است. برای رفع این مشکلات:
- ابتدا پوشه‌ی C:\Program Files (x86)\IIS\Asp.Net Core Module را به درون پوشه‌ی C:\Program Files (x86)\IIS Express کپی کنید.
- سپس پوشه‌ی C:\Program Files\IIS\Asp.Net Core Module را به درون پوشه‌ی C:\Program Files\IIS Express کپی کنید.

- در آخر نیاز است دو فایل config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config را در پوشه‌های x86 و x64 مربوط به IIS Express به صورت زیر ویرایش کنیم:
- پیش از بسته شدن تگ globalModules در قسمت <system.webServer><globalModules>، دو سطر زیر را اضافه کنید:
در فایل C:\Program Files\IIS Express\config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config
<add name="AspNetCoreModule" image="C:\Program Files\IIS Express\aspnetcore.dll" />
<add name="AspNetCoreModuleV2" image="C:\Program Files\IIS Express\Asp.Net Core Module\V2\aspnetcorev2.dll" />
و همچنین در فایل C:\Program Files (x86)\IIS Express\config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config
<add name="AspNetCoreModule" image="C:\Program Files (x86)\IIS Express\aspnetcore.dll" />
<add name="AspNetCoreModuleV2" image="C:\Program Files (x86)\IIS Express\Asp.Net Core Module\V2\aspnetcorev2.dll" />

- ذیل تگ <sectionGroup name="system.webServer">، سطر زیر را اضافه کنید:
<section name="aspNetCore" overrideModeDefault="Allow" />

- ذیل تگ <system.webServer><modules>، دو سطر زیر را اضافه کنید:
<add name="AspNetCoreModule" lockItem="true" />
<add name="AspNetCoreModuleV2" lockItem="true" />

البته برای ذخیره سازی فایل‌های موجود در Program Files، باید آن‌ها را با دسترسی ادمین باز کنید. برای مثال اگر از ++nodepad استفاده کنید، به صورت خودکار این مساله را تشخیص داده و دسترسی صحیح را درخواست می‌کند.


تنظیم Rider برای یافتن مسیر صحیح AspNetCoreModuleV2 نصب شده

در برنامه‌ی Rider، از منوی File، قسمت settings آن، گزینه‌ی Build, Execution, Deployment | IIS Express را انتخاب و سپس مسیرهای x86 و x64 را به صورت زیر تنظیم کنید:


البته دراپ داون‌های این صفحه، به صورت خودکار این مسیرها را پر می‌کنند. فقط کافی است، مسیر صحیح را از طریق آن‌ها انتخاب کنید.

- اکنون به ریشه‌ی پروژه‌ی خود مراجعه کرده و فایل idea\config\applicationhost.config. را در صورت وجود حذف کنید (البته بهتر است کل پوشه‌ی idea. و همچنین vs. را (در صورت وجود) حذف کنید؛ هر دو را با هم. مهم!). برنامه‌ی Rider، این فایل تنظیمات موقتی IIS Express را بر اساس دو فایل config\templates\PersonalWebServer\applicationhost.config ای که اصلاح کردیم، به صورت خودکار تولید می‌کند و حاوی تمام تغییرات فوق خواهد بود.

- فایل web.config واقع در ریشه‌ی پروژه وب نیز بهتر است یک چنین محتوایی را داشته باشد:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
  <system.webServer>
    <handlers>
      <add name="aspNetCore" path="*" verb="*" modules="AspNetCoreModuleV2" resourceType="Unspecified"/>
    </handlers>
    <aspNetCore processPath="%LAUNCHER_PATH%" arguments="%LAUNCHER_ARGS%"                
   stdoutLogEnabled="false" stdoutLogFile=".\logs\stdout" forwardWindowsAuthToken="false"/>
  </system.webServer>
</configuration>
در اینجا ذکر تنظیم "hostingModel="InProcess سبب بروز خطا می‌شود و به نظر Rider هنوز از آن پشتیبانی نمی‌کند.


تنظیمات IIS Express در Rider

تنظیمات پورت IIS Express، در فایل Properties\launchSettings.json پروژه‌های وب، قابل مشاهده و تغییر است. اگر نیاز به کار با HTTPS باشد، برنامه‌ی Rider، پیام کوچکی را که در آن لینک setup certificate قرار دارد، نمایش می‌دهد و با کلیک بر روی آن، یک مجوز موقتی self-signed certificate تولید و نصب خواهد شد.


و یا در Rider، از منوی بالای صفحه که تنظیمات Build را نمایش می‌دهد، می‌توان IIS Express را به عنوان اجرا کننده‌ی پروژه، انتخاب کرد. پس از انتخاب آن، یکبار دیگر از همان dropdown می‌توان گزینه‌ی edit configuration را انتخاب کرد تا تنظیمات مخصوص IIS Express، ظاهر شود.

نظرات مطالب
Identity و مباحث مربوطه (قسمت دوم) نحوه بدست آوردن مقادیر Identity
- خیر. چندین نوع استراتژی برای تعیین PK وجود دارند که یکی از آن‌ها فیلدهای Identity است و این تنها روش و الزاما بهترین روش نیست.
- مثلا زمانیکه با ORMها کار می‌کنید استفاده از فیلدهای Identity در حین ثبت تعداد بالایی از رکوردها مشکل ساز می‌شوند. چون این فیلدها تحت کنترل دیتابیس هستند و نه برنامه، ORM نیاز دارد پس از هربار Insert یکبار آخرین Id را از بانک اطلاعاتی واکشی کند. همین مساله یعنی افت سرعت در تعداد بالای Insertها (چون یکبار کوئری Insert باید ارسال شود و یکبار هم یک Select اضافی دوم برای دریافت Id تولیدی توسط دیتابیس).
- روش دوم تعیین PK استفاده از نوع Guid است. در این حالت، هم مشکل حذف رکوردها و خالی شدن یک شماره را در این بین ندارید و هم چون عموما تحت کنترل برنامه است، سرعت کار کردن با آن بالاتر است. فقط تنها مشکل آن زیبا نبودنش است در مقایسه با یک عدد ساده فیلدهای Identity.

در مورد فیلدهای Identity، تغییر شماره Id به صلاح نیست چون:
الف) همانطور که عنوان کردید روابط بین جداول را به هم خواهد ریخت.
ب) در یک وب سایت و یا هر برنامه‌ای، کلا آدرس‌ها و ارجاعات قدیمی را از بین می‌برد. مثلا فرض کنید شماره این مطلب 1381 است و شما آن‌را یادداشت کرده‌اید. در روزی بعد، برنامه نویس شماره Id‌ها را کلا ریست کرده. در نتیجه یک هفته بعد شما به شماره 1381 ایی خواهید رسید که تطابقی با مطلب مدنظر شما ندارد (حالا فرض کنید که این عدد شماره پرونده یک شخص بوده یا شماره کاربری او و نتایج و خسارات حاصل را درنظر بگیرید).
ج) این خوب است که در بین اطلاعات یک ردیف خالی وجود دارد. چون بر این اساس می‌توان بررسی کرد که آیا واقعا رکوردی حذف شده یا خیر. گاهی از اوقات کاربران ادعا می‌کنند که اطلاعات ارسالی آن‌ها نیست در حالیکه نبود این رکوردها به دلیل حذف بوده و نه عدم ثبت آن‌ها. با بررسی این Id‌ها می‌شود با کاربران در این مورد بحث کرد و پاسخ مناسبی را ارائه داد.

و اگر شماره‌ای که به کاربر نمایش می‌دهید فقط یک شماره ردیف است (و از این لحاظ می‌خواهید که حتما پشت سرهم باشد)، بهتر است یک View جدید ایجاد کنید تا این Id خود افزاینده را تولید کند (بدون استفاده از pk جدول).


پ.ن.
هدف من از این توضیحات صرفا عنوان این بود که به PK به شکل یک فیلد read only نگاه کنید. این دقیقا برخوردی است که Entity framework با این مفهوم دارد و صحیح است و اصولی. اگر در یک کشور هر روزه عده‌ای به رحمت ایزدی می‌روند به این معنا نیست که سازمان ثبت احوال باید شماره شناسنامه‌ها را هر ماه ریست کند!

نظرات مطالب
استفاده از pjax بجای ajax در ASP.NET MVC
برای دیباگ کار، بررسی کنید:
- آیا لینک‌هایی که بر روی آن‌ها کلیک می‌شود، ویژگی withpjax را دارند؟ آیا اسکریپت متناظر با آن به صفحه پیوست شده؟ 
آیا خطایی مشاهده نمی‌شود؟
- آیا header مربوط به X-PJAX در درخواست ارسالی به سرور مطابق تصاویر فوق وجود دارند؟
- آیا در سمت سرور بر اساس هدر
X-PJAX دریافتی، فایل layout صحیحی تنظیم می‌شود؟
مطالب
نحوه راه اندازی مجدد یک دیتابیس اس کیوال سرور پس از پر شدن هارد دیسک

امروز یکی از برنامه‌ها (برنامه ASP.Net) با مشکل زیر مواجه شده بود:

پیغام خطا:
اتصال با سرور اس کیوال قطع شده است. لطفا با مسئول مربوطه هماهنگ نمائید.
SQLErr:4060

این خطا به معنای عدم امکان باز کردن دیتابیس است.

در طی این مدت با موارد زیادی از این دست (مشکلات مختلف عدم امکان برقراری ارتباط با اس کیوال سرور) برخورد داشتم که خلاصه تمام آن‌ها تابع زیر شده است:
public void CheckSQLServerStat(Exception ex)
{
try
{
SqlException ar = (SqlException) ex;
switch (ar.Number)
{
case 2:
case 11:
case 17:
case 40:
case 4060:
case 1326:
case 17142:
case 18456:
HttpContext.Current.Response.Write("<br/>" + "اتصال با سرور اس کیوال قطع شده است. لطفا با مسئول مربوطه هماهنگ نمائید." + "<br/> SQLErr:" + ar.Number + "<br/>");
break;
}
}catch{}
}

هنگام رخ‌دادن یک خطا (در توابعی که با اس کیوال سرور کار می‌کنند)، exception حاصل را به این تابع پاس کرده و خطای حاصل را به صورت مختصر و مفید به کاربر نشان می‌دهم. کاربر متوجه می‌شود که یک مشکل اساسی در سیستم رخ داده است. برنامه نویس هم با جستجو در مورد شماره خطا می‌تواند مشکل یابی کند. تابع Response.Write هم بالاتر از هر المان دیگری در صفحه، این خطا را به شکل واضحی نمایش می‌دهد. (کلا ریخت صفحه را به هم می‌ریزد که از لحاظ روانی لازم است! چون عملا در این حالت سیستم از کار افتاده است)

به management studio اس کیوال سرور که مراجعه کردم، علامت خاصی کنار نام دیتابیس نبود فقط برخلاف سایر دیتابیس‌ها که آیکون + مربوط به باز شدن tree آن وجود دارد، این یک مورد آن‌را نداشت. بر روی نام دیتابیس کلیک راست کردم و انتخاب خواص، خطای زیر نمایش داده شد:
------------------------------
An exception occurred while executing a Transact-SQL statement or batch. (Microsoft.SqlServer.ConnectionInfo)
------------------------------
Database 'dbName' cannot be opened due to inaccessible files or insufficient memory or disk space. See the SQL Server errorlog for details. (Microsoft SQL Server, Error: 945)
------------------------------

بله! دیتابیس قابل باز شدن نبود چون درایو مربوطه پر شده بود. بعد از خالی کردن درایو و باز کردن فضای لازم، باز هم دیتابیس به حالت اجرایی و قابل استفاده برنگشت. یک راه این است که کل سرویس مربوط به اس کیوال سرور را استاپ و استارت کرد. که البته این مورد سبب قطع ارتباط کل مجموعه می‌شود. یا راه دیگر اجرای چند سطر زیر است که دیتابیس را مجددا راه اندازی خواهد کرد (بدون نیاز به ری استارت سرویس)

use master;
alter database dbName set OFFLINE;
alter database dbName set online;

به این صورت دیتابیس مربوطه به حالت عادی بازگشت و قابل استفاده شد.

نظرات اشتراک‌ها
تبدیلگر ایران سیستم به یونیکد
درصورتی که فیلدی شامل حروف و عدد باشه اعداد برعکس میخوره

مثلا خروجی باید:
"سعید سالاری 09122222120" باشه
به این شکله "سعید سالاری 02122222190"  که اشتباهه.

مشکل  به نظر از اینجاست:
 stringBytes = stringBytes.Reverse().ToArray();

 
نظرات مطالب
معرفی کتابخانه PdfReport
- لطفا برای رفع مشکلات مرتبط با PdfReport از این قسمت سایت استفاده نمائید.
- برای مشاهده خطای واقعی بر روی لینک view details (ذیل قسمت Actions تصویر فوق) کلیک کنید. در اینجا بهتر می‌توان بررسی کرد که مشکل اصلی چه چیزی بوده است. (ممکن است فونت مورد استفاده در مسیر برنامه شما نباشد، یا دسترسی write نداشته باشید، یا پوشه خروجی pdf در مسیر و ریشه برنامه شما ایجاد نشده (مطابق تنظیمات AppPath انتهای گزارش)، یا هر خطای دیگری که ریز آن در قسمت view details یاد شده، ذکر می‌شود)
 
نظرات مطالب
استفاده از MVVM زمانیکه امکان Binding وجود ندارد
در برنامه های تجاری لازم است بعد از واکشی داده ها از بانک اطلاعات ، محاسباتی بر روی این داده ها انجام شده و در نهایت اطلاعات جدید حاصل شده به صورت یک گزارش ، لیست نمودار و یا مواردی از این قبیل نمایش داده شود.
سوال اینجاست که در یک برنامه سیلورلایت که با مدل MVVM توسعه یافته ، عملیاتهای محاسباتی برنامه در کدام بخش انجام میگیرد.
لازم به ذکر است که در بعضی برنامه ها نیاز است قبل از ثبت اطلاعات در بانک نیز محاسباتی بر روی آنها انجام شده و سپس  نتیجه حاصل شده در بانک قرار گیرد.حال این محاسبات کجای پروژه و در کدام لایه قرار میگیرند؟!