Webgrid گرید توکار asp.net
mvc 3 است که در سری آموزشهای mvc جناب نصیری به خوبی بررسی شده است . WebGrid از طریق مجموعه ای از خواص امکان استایل دهی
به ستونها و ردیفها را به توسعه دهنده میدهد . اما در این بخش مشکلی وجود دارد که
در ادامه به آن خواهم پرداخت . کدهای زیر را در نظر بگیرید
مدلها :
public class Customer { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public string Email { get; set; } public string Website { get; set; } public string Phone { get; set; } } public class Customers { public IList<Customer> GetList() { return new List<Customer>() { new Customer() { Id=1, Name="mohsen.d", Email="email@domain.com", Website="domain.com", Phone="213214321" } }; } public IList<Customer> GetEmptyList() { return new List<Customer>(); } }
public class HomeController : Controller { public ActionResult List() { var model = new Customers().GetList(); return View(model); } public ActionResult EmptyList() { var model = new Customers().GetEmptyList(); return View("list", model); } }
تابع کمکی برای ایجاد گرید :
@helper GenerateList(IEnumerable<object> items, List<WebGridColumn> columns) { var grid = new WebGrid(items); <div> @grid.GetHtml( tableStyle: "list", headerStyle: "list-header", footerStyle: "list-footer", alternatingRowStyle: "list-alt", selectedRowStyle: "list-selected", rowStyle: "list-row", htmlAttributes: new { id = "listItems" }, mode: WebGridPagerModes.All, columns: columns ) </div> }
@model IEnumerable<WebGridHeaderStyle.Models.Customer> @{ ViewBag.Title = "List"; } <h2>List</h2> @_List.GenerateList( Model, new List<WebGridColumn>() { new WebGridColumn(){ ColumnName="Id", Header="Id", Style="list-small-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Name", Header="Name", Style="list-long-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Email", Header="Email", Style="list-mid-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Website", Header="Website", Style="list-mid-field" }, new WebGridColumn(){ ColumnName="Phone", Header="Phone", Style="list-mid-field" } } )
خوب چندان بد نیست . با استفاده از استایلهای تعریف شده برای فیلدها و ردیفها ، لیست ساختار مناسبی دارد . اما حالا به Home/EmptyList می رویم :
همانطور که میبینید استایل هایی که برای هر ستون تعریف کرده بودیم اعمال نشده اند. مشکل هم همین
جاست . WebGrid استایل تعریف شده را تنها به ستونهای درون tbody
اعمال میکند و thead از این تنظیمات بی نصیب میماند ( WebGrid از table برای ساختن لیست استفاده میکند ) و در زمانی که رکوردی وجود نداشته باشد فرمت طراحی شده اعمال نمیشود .
در وب ترفندهایی را برای این مشکل پیدا
کردم که اصلا جالب نبودند . در نهایت راه حل زیر به نظرم رسید :
در زمان ساختن
گرید ، استایلهای تعریف شده را در یک فیلد hidden ذخیره و سپس با
استفاده از jquery این استایلها را به ستونهای header اعمال میکنیم .
تابع ساختن فیلد hidden :
@helper SetHeaderColumnsStyle(IEnumerable<WebGridColumn> columns) { var styles = new List<string>(); foreach(var col in columns) { styles.Add(col.Style); } <input id="styles" type="hidden" value="@string.Join("#",styles)" /> }
@SetHeaderColumnsStyle(columns)
<script> $(document).ready(function () { var styles = $("#styles").attr("value").split('#'); var $cols = $("#listItems th"); $cols.each(function (i) { $(this).addClass(styles[i]); }); }); </script>
ایجاد اولین فرم مبتنی بر قالبها
پس از ایجاد کامپوننت employee-register، فایل قالب آن یا src\app\employee\employee-register\employee-register.component.html را گشوده و به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
<h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm"> <input type="text" placeholder="Name"> <button type="submit">Ok</button> </form> form.pristine: {{ form.pristine }}
خاصیت pristine مشخص میکند که آیا فرم توسط کاربر تغییر یافتهاست یا خیر؟
مقدار خاصیت pristine در ابتدای کار true است؛ به این معنا که هنوز تغییری در آن اعمال نشدهاست.
یک نکته: ممکن است در حین توسعهی برنامه، خطای ذیل را در کنسول developer tools مرورگرها مشاهده کنید:
There is no directive with "exportAs" set to "ngForm"
در ادامه، در همین فرمی که تعاریف آنرا در بالا مشاهده میکنید، اطلاعاتی را وارد نمائید. هنوز هم مقدار خاصیت pristine مساوی true است. علت اینجا است که هنوز به Angular اعلام نکردهایم که کدام فیلد یا فیلدهای فرم را باید تحت نظر قرار دهد. برای این منظور ابتدا به المان تعریف شده نامی را انتساب داده و سپس دایرکتیو ngModel را نیز به انتهای تعاریف آن اضافه میکنیم:
<h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm"> <input type="text" placeholder="Name" name="name" ngModel> <button type="submit">Ok</button> </form> form.pristine: {{ form.pristine }}
اکنون اگر مقدار فرم را تغییر دهیم، مشاهده خواهیم کرد که مقدار خاصیتpristine به false تغییر میکند:
یک نکته: زمانیکه دایرکتیو ngModel ذکر میشود، تعریف name المان متناظر با آن، الزامی است؛ در غیراینصورت خطای ذیل را در کنسول developer tools مرورگرها مشاهده خواهید کرد:
Error: If ngModel is used within a form tag, either the name attribute must be set or the form control must be defined as 'standalone' in ngModelOptions.
خاموش کردن اعتبارسنجی توکار مرورگرها
یکی از کارهایی را که نیاز است در حین کار با فرمها انجام داد، خاموش کردن اعتبارسنجی توکار مرورگرها است. فرض کنید ویژگی معتبر و استاندارد required را به یکی از المانهای ورودی اضافه کردهاید:
<input type="text" required placeholder="Name" name="name" ngModel>
<form #form="ngForm" novalidate>
بهبود ظاهر فرم توسط اعمال شیوهنامههای بوت استرپ
در قسمت قبل، در ابتدای کار تدارک ساختار مثال این سری، بوت استرپ را نیز نصب و تنظیم کردیم. در ادامه میخواهیم اندکی ظاهر این فرم را بر اساس شیوهنامههای بوت استرپ بهبود ببخشیم:
<div class="container"> <h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm" novalidate> <div class="form-group"> <label>First Name</label> <input type="text" class="form-control" required name="firstName" ngModel> </div> <div class="form-group"> <label>Last Name</label> <input type="text" class="form-control" required name="lastName" ngModel> </div> <button class="btn btn-primary" type="submit">Ok</button> </form> </div> form.pristine: {{ form.pristine }}
- برای افزودن بوت استرپ نیازی نیست تا شیوهنامهی آنرا به صورت دستی به Index.html برنامه اضافه کرد. همینقدر که ارجاعی از آن در فایل angular-cli.json. در قسمت شیوهنامههای آن وجود داشته باشد، به صورت خودکار در bundle نهایی تولید شدهی توسط سیستم ساخت برنامهی Angular CLI ظاهر خواهد شد.
- در اینجا ابتدا فرم خود را در داخل یک container قرار دادهایم. این مورد سبب میشود تا محتوای آن به میانهی صفحه منتقل شود.
- سپس شیوهنامهی btn به دکمهی ارسال فرم اضافه شدهاست تا شکل دکمههای بوت استرپ را پیدا کند.
- سپس هر فیلد ورودی داخل یک div با کلاس form-group محصور میشود و هر کنترل، کلاس form-control را خواهد یافت.
افزودن سایر المانهای ورودی به فرم
تا اینجا دو text box را به فرم اضافه کردهایم. در ادامه میخواهیم المانهای دیگری را نیز تعریف کنیم:
افزودن Check boxes
<div class="checkbox"> <label> <input type="checkbox" name="is-full-time" ngModel> Full Time Employee </label> </div>
افزودن Radio buttons
<label>Payment Type</label> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="pay-type" value="FullTime" checked> Full Time </label> </div> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="pay-type" value="PartTime"> Part Time </label> </div>
افزودن Drop downs
<div class="form-group"> <label>Primary Language</label> <select class="form-control"> <option *ngFor="let lang of languages"> {{ lang }} </option> </select> </div>
اما قسمت مهم آن، اطلاعاتی است که قرار است در این drop down نمایش داده شوند. این اطلاعات را میتوان از آرایهی languages گرفت و سپس توسط یک ngFor به المان select اضافه کرد. بنابراین باید به فایل employee-register.component.ts مراجعه کرده و آرایهی languages را به آن افزود:
export class EmployeeRegisterComponent implements OnInit { languages = ["Persian", "English", "Spanish", "Other"];
<select class="form-control"> <option>Persian</option> <option>English</option> <option>Spanish</option> <option>Other</option> </select>
تا اینجا فرم تشکیل شدهی ما چنین نمایی را پیدا میکند:
در قسمت بعد این فرم را توسط مباحث data binding و بررسی نحوهی دسترسی به اطلاعات آن در کامپوننت مرتبط، تکمیل خواهیم کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-template-driven-forms-lab-02.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
WHILE (@pNumber) <> '0' BEGIN SET @number = RIGHT(@pNumber, 3) + 0 INSERT INTO @MyNumbers SELECT @Number / 100 * 100, CASE WHEN nbr BETWEEN 10 AND 19 THEN nbr ELSE nbr / 10 * 10 END, CASE WHEN nbr BETWEEN 10 AND 19 THEN 0 ELSE nbr % 10 END FROM (SELECT @Number % 100)S(nbr); IF LEN(@pNumber) > 2 SET @pNumber = LEFT(@pNumber, LEN(@pNumber) -3) ELSE SET @pNumber = '0' END
اگر علاقمند باشید که syntax highlighting را به سورس کدهای ارسالی در بلاگر اضافه کنید، روش کار به صورت زیر است:
از آنجائیکه دسترسی به سرور و راه حلهای سمت سرور را نخواهیم داشت، تنها راه حل باقیمانده استفاده از روشهای سمت کلاینت است. کتابخانه زیر این امر را میسر میسازد:
http://code.google.com/p/syntaxhighlighter/
این کتابخانه، کار Syntax highlighting سمت کلاینت را با استفاده از JavaScript انجام میدهد.
پس از دریافت آن (احتمالا به یک پروکسی نیاز پیدا خواهید کرد ...)، فایلها را در یک سرور قرار دهید. (برای مثال در Google pages)
سپس به قسمت ویرایش html قالب سایت مراجعه کنید و کدهای زیر را به آن اضافه نمائید (درصورت نیاز مسیرهای فایلها را ویرایش کنید):
<link href='http://vahid.nasiri.googlepages.com/SyntaxHighlighter.css' rel='stylesheet' type='text/css'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shCore.js' type='text/javascript'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shBrushCpp.js' type='text/javascript'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shBrushCSharp.js' type='text/javascript'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shBrushCss.js' type='text/javascript'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shBrushJava.js' type='text/javascript'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shBrushJScript.js' type='text/javascript'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shBrushSql.js' type='text/javascript'/>
<script src='http://vahid.nasiri.googlepages.com/shBrushXml.js' type='text/javascript'/>
<script class='javascript'>
//<![CDATA[
function FindTagsByName(container, name, Tag)
{
var elements = document.getElementsByTagName(Tag);
for (var i = 0; i < elements.length; i )
{
if (elements[i].getAttribute("name") == name)
{
container.push(elements[i]);
}
}
}
var elements = [];
FindTagsByName(elements, "code", "pre");
FindTagsByName(elements, "code", "textarea");
for(var i=0; i < elements.length; i ) {
if(elements[i].nodeName.toUpperCase() == "TEXTAREA") {
var childNode = elements[i].childNodes[0];
var newNode = document.createTextNode(childNode.nodeValue.replace(/<br\s*\/?>/gi,'\n'));
elements[i].replaceChild(newNode, childNode);
}
else if(elements[i].nodeName.toUpperCase() == "PRE") {
brs = elements[i].getElementsByTagName("br");
for(var j = 0, brLength = brs.length; j < brLength; j ) {
var newNode = document.createTextNode("\n");
elements[i].replaceChild(newNode, brs[0]);
}
}
}
// dp.SyntaxHighlighter.ClipboardSwf =
//"http://vahid.nasiri.googlepages.com/clipboard.swf";
dp.SyntaxHighlighter.HighlightAll("code");
//]]>
</script>
</div></div> <!-- end outer-wrapper -->
<div align="left" dir="ltr">
<pre name='code' language='sql'>
--get login time
SELECT login_time FROM master..sysprocesses WHERE spid = 1
</pre>
</div>
--get login time
SELECT login_time FROM master..sysprocesses WHERE spid = 1
ماخذ:
http://developertips.blogspot.com/2007/08/syntaxhighlighter-on-blogger.html
نوع شمارشی، یک نوع صحیح است و شامل لیستی از ثوابت میباشد که توسط برنامه نویس مشخص میگردد . انواع شمارشی برای تولید کد خودمستند به کار میروند یعنی کدی که به راحتی قابل درک باشد و نیاز به توضیحات اضافه نداشته باشد. زیرا به راحتی توسط نام ، نوع کاربرد و محدوده مقادیرشان قابل درک میباشند . مقادیر نوع شمارشی منحصربه فرد میباشند (unique) و شامل مقادیر تکراری نمیباشند در غیر این صورت کامپایلر خطای مربوطه را هشدار میدهد . نحوه تعریف نوع شمارشی :
enum typename{enumerator-list}
enum Day{SAT,SUN,MON,TUE,WED,THU,FRI}
Day day1,day2; day1 = SAT; day2 = SUN;
enum Day{SAT=1,SUN=2,MON=4,TUE=8,WED=16,THU=32,FRI=64}
enum Day{SAT=1,SUN,MON,TUE,WED,THU,FRI}
میتوان به شمارشگرها مقادیر یکسانی نسبت داد
enum Answer{NO=0,FALSE=0,YES=1,TRUE=1,OK=1}
enum Answer{NO=0,FALSE=0,YES=1,YES=2,OK=1}
1- enum سبب میشود که شما مقادیر مجاز و قابل انتظار را به متغیرهایتان نسبت دهید .
2- enum اجازه میدهد با استفاده از نام به مقدار دستیابی پیدا کنید پس کدهایتان خواناتر میشود .
3- با استفاده از enum تایپ کدهایتان سریع میشود زیرا IntelliSense در مورد انتخاب گزینه مناسب شما را یاری میدهد .
چند تعریف از enum :
enum Color{RED,GREEN,BLUE,BLACK,ORANGE} enum Time{SECOND,MINUTE,HOUR} enum Date{DAY,MONTH,YEAR} enum Language{C,DELPHI,JAVA,PERL} enum Gender{MALE,FEMALE}
اما تغییراتی که در c++11 اعمال شده : Type-Safe Enumerations
فرض کنید دو enum تعریف کرده اید و به شکل زیر میباشد
enum Suit {Clubs, Diamonds, Hearts, Spades}; enum Jewels {Diamonds, Emeralds, Opals, Rubies, Sapphires};
برای تعریف جدیدی که در c++11 داده شده کلمه کلیدی class بعد از کلمه enum مورد استفاده قرار میگیرد . به طور مثال تعریف دو enum پیشین که با خطا مواجه میشد بصورت زیر تعریف میشود و از کامپایلر خطایی دریافت نمیکنیم .
enum class Suit {Clubs, Diamonds, Hearts, Spades}; enum class Jewels {Diamonds, Emeralds, Opals, Rubies, Sapphires};
enum Suit {Clubs, Diamonds, Hearts, Spades}; Suit var1 = Clubs; int var2= Clubs;
enum class Jewels {Diamonds, Emeralds, Opals, Rubies, Sapphires}; Jewels typeJewel = Jewels::Emeralds; int suitValue = static_cast<int>(typeJewel);
یک مثال کلی و جامعتر :
// Demonstrating type-safe and non-type-safe enumerations #include <iostream> using std::cout; using std::endl; // You can define enumerations at global scope //enum Jewels {Diamonds, Emeralds, Rubies}; // Uncomment this for an error enum Suit : long {Clubs, Diamonds, Hearts, Spades}; int main() { // Using the old enumeration type... Suit suit = Clubs; // You can use enumerator names directly Suit another = Suit::Diamonds; // or you can qualify them // Automatic conversion from enumeration type to integer cout << "suit value: " << suit << endl; cout << "Add 10 to another: " << another + 10 << endl; // Using type-safe enumerations... enum class Color : char {Red, Orange, Yellow, Green, Blue, Indigo, Violet}; Color skyColor(Color::Blue); // You must qualify enumerator names // Color grassColor(Green); // Uncomment for an error // No auto conversion to numeric type cout << endl << "Sky color value: "<< static_cast<long>(skyColor) << endl; //cout << skyColor + 10L << endl; // Uncomment for an error cout << "Incremented sky color: " << static_cast<long>(skyColor) + 10L // OK with explicit cast << endl; return 0; }
string greeting = "Hello, C#";
که در این حالت مجموعهای از کاراکترها را ایجاد خواهد کرد:
- خانههای آن یک ضرب پر نمیشوند بلکه به ترتیب، خانه به خانه پر میشوند.
- قبل از انتساب متن باید باید از طول متن مطمئن شویم تا بتوانیم تعداد خانهها را بر اساس آن ایجاد کنیم.
- همه عملیات آرایهها از پر کردن ابتدای کار گرفته تا هر عملی، نیاز است به صورت دستی صورت بگیرد و تعداد خطوط کد برای هر کاری هم بالا میرود.
string str = "abcde"; char ch = str[1]; // ch == 'b' str[1] = 'a'; // Compilation error! ch = str[50]; // IndexOutOfRangeException
string a="Hello \"C#\""; string b="Hello \r\n C#"; //مساوی با اینتر string c="C:\\a.jpg"; //چاپ خود علامت \ -مسیردهی
string c=@"C:\a.jpg";// == "C:\\a.jpg"
string source = "Some source"; string assigned = source;
string hel = "Hel"; string hello = "Hello"; string copy = hel + "lo";
string hello = "Hello"; string same = "Hello";
برای اطلاعات بیشتر در این زمینه این لینک را مطالعه نمایید.
Console.WriteLine(word1.Equals(word2, StringComparison.CurrentCultureIgnoreCase));
string score = "sCore"; string scary = "scary"; Console.WriteLine(score.CompareTo(scary)); Console.WriteLine(scary.CompareTo(score)); Console.WriteLine(scary.CompareTo(scary)); // Console output: // 1 // -1 // 0
string alpha = "alpha"; string score1 = "sCorE"; string score2 = "score"; Console.WriteLine(string.Compare(alpha, score1, false)); Console.WriteLine(string.Compare(score1, score2, false)); Console.WriteLine(string.Compare(score1, score2, true)); Console.WriteLine(string.Compare(score1, score2, StringComparison.CurrentCultureIgnoreCase)); // Console output: // -1 // 1 // 0 // 0
نکته : برای مقایسه برابری دو رشته از متد Equals یا == استفاده کنید و فقط برای تعیین کوچک یا بزرگ بودن از compareها استفاده نمایید. دلیل آن هم این است که برای مقایسه از فرهنگ culture فعلی سیستم استفاده میشود و نظم جدول یونیکد را رعایت نمیکنند و ممکن است بعضی رشتههای نابرابر با یکدیگر برابر باشند. برای مثال در زبان آلمانی دو رشته "SS" و "ß " با یکدیگر برابر هستند.
عبارات با قاعده Regular Expression
string doc = "Smith's number: 0898880022\nFranky can be " + "found at 0888445566.\nSteven's mobile number: 0887654321"; string replacedDoc = Regex.Replace( doc, "(08)[0-9]{8}", "$1********"); Console.WriteLine(replacedDoc); // Console output: // Smith's number: 08******** // Franky can be found at 08********. // Steven' mobile number: 08********
اتصال رشتهها در Loop
DateTime dt = DateTime.Now; string s = ""; for (int index = 1; index <= 20000; index++) { s += index.ToString(); } Console.WriteLine(s); Console.WriteLine(dt); Console.WriteLine(DateTime.Now); Console.ReadKey();
- قسمتی از حافظه به طور موقت برای این دور جدید حلقه، گرفته میشود که به آن بافر میگوییم.
- رشته قبلی به بافر انتقال میابد که بسته به مقدار آن زمان بر و کند است؛ 5 کیلو یا 5 مگابایت یا 50 مگابایت و ...
- شماره تولید شده جدید به بافر چسبانده میشود.
- بافر به یک رشته تبدیل میشود وجایی برای خود در حافظه Heap میگیرد.
- حافظه رشته قدیمی و بافر دیگر بلا استفاده شدهاند و توسط GC پاکسازی میشوند که ممکن است عملیاتی زمان بر باشد.
String Builder
string declared = "Intern pool"; string built = new StringBuilder("Intern pool").ToString();
StringBuilder sb = new StringBuilder(); sb.Append("Numbers: "); DateTime dt = DateTime.Now; for (int index = 1; index <= 200000; index++) { sb.Append(index); } Console.WriteLine(sb.ToString()); Console.WriteLine(dt); Console.WriteLine(DateTime.Now); Console.ReadKey();
StringBuilder sb = new StringBuilder(15); sb.Append("Hello, C#!");
استفاده از متد ایستای string.Format
DateTime date = DateTime.Now; string name = "David Scott"; string task = "Introduction to C# book"; string location = "his office"; string formattedText = String.Format( "Today is {0:MM/dd/yyyy} and {1} is working on {2} in {3}.", date, name, task, location); Console.WriteLine(formattedText);
همانطور که مطلع هستید در تنظیمات یک دایرکتوری مجازی در IIS6 یا 5، حتی پس از نصب دات نت فریم ورک سه و نیم، گزینه انتخاب نگارش 3.5 ظاهر نمیشود و همان تنظیمات ASP.Net 2.0 کافی است (شکل زیر) (دات نت 3 و سه و نیم را میتوان بعنوان افزونههایی با مقیاس سازمانی (WF ، WCF و ...) برای دات نت 2 درنظر گرفت).
هنگام استفاده از VS.Net 2008 و تنظیم نوع پروژه به دات نت فریم ورک 3.5 ، به صورت خودکار تنظیمات لازم به وب کانفیگ برنامه جهت استفاده از کامپایلرهای مربوطه نیز اضافه میشوند که شاید از نظر دور بمانند.
برای آزمایش این مورد، فرض کنید صفحه زیر را بدون استفاده از code behind و VS.Net ایجاد کرده ایم (جهت آزمایش سریع یک قطعه کد Linq ).
<%@ Page Language="C#" %>
<%@ Import Namespace="System" %>
<%@ Import Namespace="System.Linq" %>
<form id="Form1" method="post" runat="server">
<asp:GridView ID="GridView1" runat="server" />
</form>
<script runat="server">
protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
{
string[] cities = {
"London", "Amsterdam", "San Francisco", "Las Vegas",
"Boston", "Raleigh", "Chicago", "Charlestown",
"Helsinki", "Nice", "Dublin"
};
GridView1.DataSource = from city in cities
where city.Length > 4
orderby city
select city.ToUpper();
GridView1.DataBind();
}
</script>
این قطعه کد چون از قابلیتهای کامپایلر جدید سی شارپ استفاده میکند، با کامپایلر پیش فرض و تنظیم شده دات نت 2 کار نخواهد کرد و باید برای رفع این مشکل، فایل web.config جدیدی را نیز به پوشه برنامه اضافه کنیم:
<?xml version="1.0"?>
<configuration>
<system.codedom>
<compilers>
<compiler language="c#;cs;csharp" extension=".cs" warningLevel="4" type="Microsoft.CSharp.CSharpCodeProvider, System, Version=2.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089">
<providerOption name="CompilerVersion" value="v3.5"/>
<providerOption name="WarnAsError" value="false"/>
</compiler>
</compilers>
</system.codedom>
<system.web>
<compilation defaultLanguage="c#">
<assemblies>
<add assembly="System.Core, Version=3.5.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=B77A5C561934E089"/>
</assemblies>
</compilation>
</system.web>
</configuration>
همانطور که ذکر شد اگر از VS.Net 2008 استفاده کنید، هیچ وقت درگیر این مباحث نخواهید شد و همه چیز از پیش تنظیم شده است.
نکاتی که باید جهت بررسی یکسان بودن دو URL بررسی کرد
using System; using System.Web; namespace UrlNormalizationTest { public static class UrlNormalization { public static bool AreTheSameUrls(this string url1, string url2) { url1 = url1.NormalizeUrl(); url2 = url2.NormalizeUrl(); return url1.Equals(url2); } public static bool AreTheSameUrls(this Uri uri1, Uri uri2) { var url1 = uri1.NormalizeUrl(); var url2 = uri2.NormalizeUrl(); return url1.Equals(url2); } public static string[] DefaultDirectoryIndexes = new[] { "default.asp", "default.aspx", "index.htm", "index.html", "index.php" }; public static string NormalizeUrl(this Uri uri) { var url = urlToLower(uri); url = limitProtocols(url); url = removeDefaultDirectoryIndexes(url); url = removeTheFragment(url); url = removeDuplicateSlashes(url); url = addWww(url); url = removeFeedburnerPart(url); return removeTrailingSlashAndEmptyQuery(url); } public static string NormalizeUrl(this string url) { return NormalizeUrl(new Uri(url)); } private static string removeFeedburnerPart(string url) { var idx = url.IndexOf("utm_source=", StringComparison.Ordinal); return idx == -1 ? url : url.Substring(0, idx - 1); } private static string addWww(string url) { if (new Uri(url).Host.Split('.').Length == 2 && !url.Contains("://www.")) { return url.Replace("://", "://www."); } return url; } private static string removeDuplicateSlashes(string url) { var path = new Uri(url).AbsolutePath; return path.Contains("//") ? url.Replace(path, path.Replace("//", "/")) : url; } private static string limitProtocols(string url) { return new Uri(url).Scheme == "https" ? url.Replace("https://", "http://") : url; } private static string removeTheFragment(string url) { var fragment = new Uri(url).Fragment; return string.IsNullOrWhiteSpace(fragment) ? url : url.Replace(fragment, string.Empty); } private static string urlToLower(Uri uri) { return HttpUtility.UrlDecode(uri.AbsoluteUri.ToLowerInvariant()); } private static string removeTrailingSlashAndEmptyQuery(string url) { return url .TrimEnd(new[] { '?' }) .TrimEnd(new[] { '/' }); } private static string removeDefaultDirectoryIndexes(string url) { foreach (var index in DefaultDirectoryIndexes) { if (url.EndsWith(index)) { url = url.TrimEnd(index.ToCharArray()); break; } } return url; } } }
using NUnit.Framework; using UrlNormalizationTest; namespace UrlNormalization.Tests { [TestFixture] public class UnitTests { [Test] public void Test1ConvertingTheSchemeAndHostToLowercase() { var url1 = "HTTP://www.Example.com/".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test2CapitalizingLettersInEscapeSequences() { var url1 = "http://www.example.com/a%c2%b1b".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/a%C2%B1b".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test3DecodingPercentEncodedOctetsOfUnreservedCharacters() { var url1 = "http://www.example.com/%7Eusername/".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/~username/".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test4RemovingTheDefaultPort() { var url1 = "http://www.example.com:80/bar.html".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/bar.html".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test5AddingTrailing() { var url1 = "http://www.example.com/alice".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/alice/?".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test6RemovingDotSegments() { var url1 = "http://www.example.com/../a/b/../c/./d.html".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/a/c/d.html".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test7RemovingDirectoryIndex1() { var url1 = "http://www.example.com/default.asp".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test7RemovingDirectoryIndex2() { var url1 = "http://www.example.com/default.asp?id=1".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/default.asp?id=1".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test7RemovingDirectoryIndex3() { var url1 = "http://www.example.com/a/index.html".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/a/".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test8RemovingTheFragment() { var url1 = "http://www.example.com/bar.html#section1".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/bar.html".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test9LimitingProtocols() { var url1 = "https://www.example.com/".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test10RemovingDuplicateSlashes() { var url1 = "http://www.example.com/foo//bar.html".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com/foo/bar.html".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test11AddWww() { var url1 = "http://example.com/".NormalizeUrl(); var url2 = "http://www.example.com".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } [Test] public void Test12RemoveFeedburnerPart() { var url1 = "http://site.net/2013/02/firefox-19-released/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=firefox-19-released".NormalizeUrl(); var url2 = "http://site.net/2013/02/firefox-19-released".NormalizeUrl(); Assert.AreEqual(url1, url2); } } }
using System.Collections.Generic; namespace TestRouting.Models { public class Issue { public int IssueId { set; get; } public int ProjectId { set; get; } public string Title { set; get; } public string Body { set; get; } } public static class IssuesDataSource { public static IList<Issue> CreateDataSource() { var results = new List<Issue>(); for (int i = 0; i < 100; i++) { results.Add(new Issue { IssueId = i, ProjectId = i, Body = "Test...", Title = "Title " + i }); } return results; } } }
using System.Linq; using System.Web.Mvc; using TestRouting.Models; namespace TestRouting.Controllers { public class HomeController : Controller { public ActionResult Index() { var issuesList = IssuesDataSource.CreateDataSource(); return View(issuesList); //show the list } public ActionResult Details(int issueId, int projectId) { var issue = IssuesDataSource.CreateDataSource() .Where(x => x.IssueId == issueId && x.ProjectId == projectId) .FirstOrDefault(); return View(issue); } } }
@model IEnumerable<TestRouting.Models.Issue> @{ ViewBag.Title = "Index"; } <h2> Issues</h2> <ul> @foreach (var item in Model) { <li> @Html.ActionLink(linkText: item.Title, actionName: "Details", controllerName: "Home", routeValues: new { issueId = item.IssueId, projectId = item.ProjectId }, htmlAttributes: null) </li> } </ul>
http://localhost:1036/Home/Details?issueId=0&projectId=0
برای مثال آنرا به نحو زیر نمایش داد:
http://localhost:1036/Home/Details/0/0
using System.Web.Mvc; using System.Web.Routing; namespace TestRouting { public class RouteConfig { public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes) { routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}"); routes.MapRoute( name: "IssueDetails", url: "Details/{issueId}/{projectId}", //تطابق با یک چنین مسیرهایی defaults: new { controller = "Home", //کنترلری که این نوع مسیرها را پردازش خواهد کرد action = "Details", // اکشن متدی که نهایتا پارامترها را دریافت میکند issueId = UrlParameter.Optional, //این خواص نیاز است هم نام پارامترهای اکشن متد تعریف شوند projectId = UrlParameter.Optional } ); routes.MapRoute( name: "Default", url: "{controller}/{action}/{id}", defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional } ); } } }
این route جدید با مسیرهایی مطابق پارامتر url آن تطابق خواهد یافت. پس از آن کوئری استرینگ متناظر با issueId را به پارامتر issueId اکشن متدی به نام Details و کنترلر Home ارسال خواهد کرد؛ به همین ترتیب در مورد projectId عمل خواهد شد.
ضمنا در url نهایی نمایش داده شده، دیگر اثری از کوئری استرینگها نبوده و برای نمونه در این حالت، اولین لینک نمایش داده شده شکل زیر را خواهد داشت:
http://localhost:1036/Home/Details/0/0