Unable to update database to match the current model because there are pending changes and
automatic migration is disabled. Either write the pending model changes to a code-based migration
or enable automatic migration. Set DbMigrationsConfiguration.AutomaticMigrationsEnabled to true
to enable automatic migration.
Add-Migration AddSomeProp2ToProject
namespace EF_Sample02.Migrations
{
using System.Data.Entity.Migrations;
public partial class AddSomeProp2ToProject : DbMigration
{
public override void Up()
{
AddColumn("Projects", "SomeProp", c => c.String());
AddColumn("Projects", "SomeProp2", c => c.String());
}
public override void Down()
{
DropColumn("Projects", "SomeProp2");
DropColumn("Projects", "SomeProp");
}
}
}
Update-Database -Verbose
Using NuGet project 'EF_Sample02'.
Using StartUp project 'EF_Sample02'.
Target database is: 'testdb2012' (DataSource: (local), Provider: System.Data.SqlClient, Origin: Configuration).
Applying explicit migrations: [201205061835024_AddSomeProp2ToProject].
Applying explicit migration: 201205061835024_AddSomeProp2ToProject.
ALTER TABLE [Projects] ADD [SomeProp] [nvarchar](max)
ALTER TABLE [Projects] ADD [SomeProp2] [nvarchar](max)
[Inserting migration history record]
Add-Migration AddSomeProp3ToProject
Update-Database -Verbose
get-help update-database -detailed
Update-Database -TargetMigration:"AddSomeProp2ToProject" -Verbose
Using NuGet project 'EF_Sample02'.
Using StartUp project 'EF_Sample02'.
Target database is: 'testdb2012' (DataSource: (local), Provider: System.Data.SqlClient, Origin: Configuration).
Reverting migrations: [201205061845485_AddSomeProp3ToProject].
Reverting explicit migration: 201205061845485_AddSomeProp3ToProject.
DECLARE @var0 nvarchar(128)
SELECT @var0 = name
FROM sys.default_constraints
WHERE parent_object_id = object_id(N'Projects')
AND col_name(parent_object_id, parent_column_id) = 'SomeProp3';
IF @var0 IS NOT NULL
EXECUTE('ALTER TABLE [Projects] DROP CONSTRAINT ' + @var0)
ALTER TABLE [Projects] DROP COLUMN [SomeProp3]
[Deleting migration history record]
namespace EF_Sample02.Migrations
{
using System.Data.Entity.Migrations;
public partial class AddSomeProp3ToProject : DbMigration
{
public override void Up()
{
AddColumn("Projects", "SomeProp3", c => c.String(defaultValue: "some data"));
Sql("Update Projects set SomeProp3=N'some data'");
}
public override void Down()
{
DropColumn("Projects", "SomeProp3");
}
}
}
public ColumnModel String(bool? nullable = null, int? maxLength = null, bool? fixedLength = null,
bool? isMaxLength = null, bool? unicode = null, string defaultValue = null, string defaultValueSql = null,
string name = null, string storeType = null)
ALTER TABLE [Projects] ADD [SomeProp3] [nvarchar](max) DEFAULT 'some data'
namespace EF_Sample02.Migrations
{
using System;
using System.Data.Entity.Migrations;
internal sealed class Configuration : DbMigrationsConfiguration<EF_Sample02.Sample2Context>
{
public Configuration()
{
this.AutomaticMigrationsEnabled = false;
this.AutomaticMigrationDataLossAllowed = true;
}
protected override void Seed(EF_Sample02.Sample2Context context)
{
context.Users.AddOrUpdate(
a => a.Name,
new Models.User { Name = "Vahid", AddDate = DateTime.Now },
new Models.User { Name = "Test", AddDate = DateTime.Now });
}
}
}
Update-Database -Verbose -Script
ALTER TABLE [Projects] ADD [SomeProp5] [nvarchar](max)
INSERT INTO [__MigrationHistory] ([MigrationId], [CreatedOn], [Model], [ProductVersion]) VALUES
('201205060852004_AutomaticMigration', '2012-05-06T08:52:00.937Z', 0x1F8B0800000............ '4.3.1')
Update-Database -Verbose -Script -SourceMigration:"stepName"
Add-Migration AddSomePropToProject
Update-Database -Verbose -Script
PM> Install-Package structuremap
namespace DI03.Services
{
public interface IUsersService
{
string GetUserEmail(int userId);
}
}
namespace DI03.Services
{
public interface IEmailsService
{
void SendEmailToUser(int userId, string subject, string body);
}
}
using System;
namespace DI03.Services
{
public class UsersService : IUsersService
{
public UsersService()
{
//هدف صرفا نمایش وهله سازی خودکار این وابستگی است
Console.WriteLine("UsersService ctor.");
}
public string GetUserEmail(int userId)
{
//برای مثال دریافت از بانک اطلاعاتی و بازگشت یک نمونه جهت آزمایش برنامه
return "name@site.com";
}
}
}
using System;
namespace DI03.Services
{
public class EmailsService: IEmailsService
{
private readonly IUsersService _usersService;
public EmailsService(IUsersService usersService)
{
Console.WriteLine("EmailsService ctor.");
_usersService = usersService;
}
public void SendEmailToUser(int userId, string subject, string body)
{
var email = _usersService.GetUserEmail(userId);
Console.WriteLine("SendEmailTo({0})", email);
}
}
} using DI03.Services;
using StructureMap;
namespace DI03
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
// تنظیمات اولیه برنامه که فقط یکبار باید در طول عمر برنامه انجام شود
ObjectFactory.Initialize(x =>
{
x.For<IEmailsService>().Use<EmailsService>();
x.For<IUsersService>().Use<UsersService>();
});
//نمونه‌ای از نحوه استفاده از تزریق وابستگی‌های خودکار
var emailsService = ObjectFactory.GetInstance<IEmailsService>();
emailsService.SendEmailToUser(userId: 1, subject: "Test", body: "Hello!");
}
}
} UsersService ctor. EmailsService ctor. SendEmailTo(name@site.com)
using System;
namespace DI03.Services
{
public class UsersService : IUsersService
{
private int _i;
public UsersService()
{
//هدف صرفا نمایش وهله سازی خودکار این وابستگی است
Console.WriteLine("UsersService ctor.");
}
public string GetUserEmail(int userId)
{
_i++;
Console.WriteLine("i:{0}", _i);
//برای مثال دریافت از بانک اطلاعاتی و بازگشت یک نمونه جهت آزمایش برنامه
return "name@site.com";
}
}
} //نمونه‌ای از نحوه استفاده از تزریق وابستگی‌های خودکار var emailsService1 = ObjectFactory.GetInstance<IEmailsService>(); emailsService1.SendEmailToUser(userId: 1, subject: "Test1", body: "Hello!"); var emailsService2 = ObjectFactory.GetInstance<IEmailsService>(); emailsService2.SendEmailToUser(userId: 1, subject: "Test2", body: "Hello!");
UsersService ctor. EmailsService ctor. i:1 SendEmailTo(name@site.com) UsersService ctor. EmailsService ctor. i:1 SendEmailTo(name@site.com)
// تنظیمات اولیه برنامه که فقط یکبار باید در طول عمر برنامه انجام شود
ObjectFactory.Initialize(x =>
{
x.For<IEmailsService>().Use<EmailsService>();
x.For<IUsersService>().Singleton().Use<UsersService>();
}); UsersService ctor. EmailsService ctor. i:1 SendEmailTo(name@site.com) EmailsService ctor. i:2 SendEmailTo(name@site.com)
Singleton() HttpContextScoped() HybridHttpOrThreadLocalScoped()
protected void Application_EndRequest(object sender, EventArgs e)
{
ObjectFactory.ReleaseAndDisposeAllHttpScopedObjects();
} // تنظیمات اولیه برنامه که فقط یکبار باید در طول عمر برنامه انجام شود
ObjectFactory.Initialize(x =>
{
//x.For<IEmailsService>().Use<EmailsService>();
//x.For<IUsersService>().Singleton().Use<UsersService>();
x.Scan(scan =>
{
scan.AssemblyContainingType<IEmailsService>();
scan.WithDefaultConventions();
});
}); 
report.DataSources.Add(new ReportDataSource("Header", "از نوع لیست باشد")); PM> install-package name_here
dotnet --info
C:\Users\Vahid>dotnet --info .NET Core SDK (reflecting any global.json): Version: 2.1.301 Commit: 59524873d6 Runtime Environment: OS Name: Windows OS Version: 10.0.17134 OS Platform: Windows RID: win10-x64 Base Path: C:\Program Files\dotnet\sdk\2.1.301\ Host (useful for support): Version: 2.1.1 Commit: 6985b9f684 .NET Core SDKs installed: 2.1.300 [C:\Program Files\dotnet\sdk] 2.1.301 [C:\Program Files\dotnet\sdk] .NET Core runtimes installed: Microsoft.NETCore.App 2.1.0 [C:\Program Files\dotnet\shared\Microsoft.NETCore.App] Microsoft.NETCore.App 2.1.1 [C:\Program Files\dotnet\shared\Microsoft.NETCore.App] To install additional .NET Core runtimes or SDKs: https://aka.ms/dotnet-download
<TargetFramework>netcoreapp2.1</TargetFramework>
{
"sdk": {
"version": "2.1.300-rc.31211"
}
} • .NET Core Runtime • .NET Core SDK • .NET Core Hosting Bundle • Visual Studio • ASP.NET Core Installer
• .NET Core SDK • .NET Core Runtime • ASP.NET Core Runtime
- The ASP.NET Runtime Meta Packages - Microsoft.AspNetCore.App - Microsoft.AspNetCore.All
- 32 bit and 64 .NET Core Runtimes - ASP.NET Runtime Packages (Microsoft.AspNetCode.App/All) - IIS Hosting Components
رجیستری یک پایگاه داده‌ی سیستمی است که برنامه‌ها، اجزای سیستم و اطلاعات پیکربندی در آن ذخیره و بازیابی میشود. داده‌های ذخیره شده در رجیستری مطابق با نسخه ویندوز فرق میکنند. نرم‌افزارها برای بازیابی، تغییر و پاک کردن رجیستری از API های مختلفی استفاده میکنند. خوشبختانه .NET نیز امکانات لازم برای مدیریت رجیستری را فراهم کرده است.
در صورت رخداد خطا در رجیستری، امکان خراب شدن ویندوز وجود دارد در نتیجه با احتیاط عمل کنید و قبل از هر کاری از رجیستری پشتیبان تهیه نمایید. قبل از شروع به کدنویسی قدری با ساختار رجیستری آشنا شویم تا در ادامه قادر به درک مفاهیم باشیم.
ساختار رجیستری
رجیستری اطلاعات را در ساختار درختی نگاه می‌دارد. هر گره در درخت، یک کلید ( key ) نامیده میشود. هر کلید می‌تواند شامل چندین زیرکلید ( subkey ) و چندین مقدار ( value ) باشد. در برخی موارد، وجود یک کلید تمام اطلاعاتی است که نرم افزار بدان نیاز دارد و در برخی موارد، برنامه کلید را باز کرده و مقادیر مربوط به آن کلید را می‌خواند. یک کلید می‌تواند هر تعداد مقدار داشته باشد و مقادیر به هر شکلی می‌توانند باشند. هر کلید شامل یک یا چند کاراکتر است. نام کلیدها نمی‌توانند کاراکتر “\” را داشته باشند. نام هر زیرکلید یکتاست و وابسته به کلیدی است که در سلسله مراتب، بلافاصله بالای آن می‌آید. نام کلیدها باید انگلیسی باشند اما مقادیر را به هر زبانی می‌توان نوشت. در زیر یک نمونه از ساختار رجیستری را مشاهده می‌کنید که در نرم‌افزار registry editor به نمایش در آمده است.
هر کدام از درخت‌های زیر my computer یک کلید است. HKEY_LOCAL_MACHINE دارای زیرکلید‌هایی مثل HARDWARE ، SAM و SECURITY است. هر مقدار شامل یک اسم، نوع و داده‌های درون آن است. برای مثال MaxObjectNumber از مقادیر زیرکلید HKEY_LOCAL_MACHINE\HARDWARE\DEVICEMAP\VIDEO است. داده‌های درون هر مقدار می‌تواند از انواع باینری، رشته‌ای و عددی باشد؛ برای مثال MaxObjectNumber یک عدد ۳۲ بیتی است.
محدودیت‌های فنی برای نوع و اندازه‌ی اطلاعاتی که در رجیستری ذخیره می‌گردد، وجود دارد. برنامه‌ها باید اطلاعات اولیه و پیکربندی را در رجیستری نگه دارند وسایر داده‌ها را در جای دیگر ذخیره کنند. معمولا داده‌های بیشتر از یک یا دو کیلوبایت باید در یک فایل ذخیره شوند و با استفاده از یک کلید در رجیستری به آن فایل رجوع کرد. برای حفظ فضای ذخیره سازی باید داده‌های شبیه به هم در یک ساختار جمع آوری گردند و ساختار را به عنوان یک مقدار ذخیره کرد؛ به جای آن که هر عضو ساختار را به عنوان یک کلید ذخیره کرد. ذخیره سازی اطلاعات به صورت باینری این امکان را می‌دهد که اطلاعات را در یک مقدار ذخیره کنید.
اطلاعات رجیستری در پیج فایل ( Page File ) ذخیره می‌شوند. پیج فایل ناحیه‌ای از حافظه RAM است که می‌تواند در زمانی که استفاده نمی‌شود به Hard منتقل شود. اندازه‌ی پیج فایل به وسیله‌ی مقدار PagedPoolSize در کلید HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\Session Manager\Memory Management مطابق با جدول زیر تنظیم می‌گردد.
| مقدار | توضیحات |
| 0×00000000 | سیستم یک مقدار بهینه را تعیین می‌کند |
| 0x1–0x20000000 | یک اندازه مشخص برحسب بایت که در این بازه باشد |
| 0xFFFFFFFF | سیستم بیش‌ترین مقدار ممکن را تشخیص می‌دهد |
کلیدهای از پیش تعریف شده
یک برنامه قبل از آن که اطلاعاتی را در رجیستری درج کند باید یک کلید را باز کند. برای باز کردن یک کلید می‌توان از سایر کلیدهایی که باز هستند، استفاده کرد. سیستم کلیدهایی را از پیش تعریف کرده که همیشه باز هستند. در ادامه کلیدهای از پیش تعریف شده را قدری بررسی می‌کنیم.
HKEY_CLASSES_ROOT
زیرشاخه‌های این کلید، انواع اسناد و خصوصیات مربوط به آنها را مشخص میکنند. این شاخه نباید در یک سرویس یا برنامه‌ای که کاربران متعدد دارد، مورد استفاده قرار گیرد.
HKEY_CURRENT_USER
زیرشاخه‌های این کلید، تنظیمات مربوط به کاربر جاری را مشخص میکنند. این تنظیمات شامل متغیرهای محیطی، اطلاعات درباره‌ی برنامه‌ها، رنگ‌ها، پرینترها، ارتباطات شبکه و تنظیمات برنامه‌هاست. به طور مثال مایکروسافت اطلاعات مربوط به برنامه‌های خود را در کلید HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft ذخیره می‌کند. هر کدام از برنامه‌ها یک زیرکلید در کلید مزبور را به خود اختصاص داده‌اند. این شاخه نیز نباید در یک سرویس یا برنامه‌ای که کاربران متعدد دارد، مورد استفاده قرار گیرد.
HKEY_LOCAL_MACHINE
زیرشاخه‌های این کلید، وضعیت فیزیکی کامپیوتر را مشخص میکنند که شامل حافظه‌ی سیستم، سخت‌افزار و نرم‌افزارهای نصب شده بر روی سیستم، اطلاعات پیکربندی، تنظیمات ورود به سیستم، اطلاعات امنیتی شبکه و اطلاعات دیگر سیستم است.
HKEY_USERS
زیرشاخه‌های این کلید، پیکربندی کاربران پیش فرض، جدید، جاری سیستم و به طور کلی همه‌ی کاربران را مشخص می‌کند.
HKEY_CURRENT_CONFIG
زیرشاخه‌های این کلید، اطلاعاتی درباره وضعیت سخت‌افزار کامپیوتر در اختیار ما می‌گذارند. در واقع این کلید نام مستعاری برای کلید HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Hardware Profiles\Current است که در ویندوزهای قبل از ۳.۵۱ NT وجود نداشته است.
کندوهای رجیستری
یک کندو ( Hive ) یک گروه از کلیدها، زیرکلیدها و مقادیر در رجیستری است که یک مجموعه از فایلهای پشتیبان را به همراه دارد. در هنگام بوت ویندوز، اطلاعات از این فایل‌ها استخراج می‌شوند. شما هم چنین می‌توانید با استفاده از Import در منوی فایل registry editor به صورت دستی این کار را انجام دهید. زمانی که ویندوز را خاموش می‌کنید، اطلاعات کندوها در فایلهای پشتیبان نوشته می‌شوند. شما می‌توانید این کار را به طور دستی با Export در منوی فایل registry editor نیز انجام دهید.
فایلهای پشتیبان همه کندوها به جز HKEY_CURRENT_USER در شاخه‌ی Windows Root\System32\config قرار دارند. فایلهای پشتیبان HKEY_CURRENT_USER در شاخه‌ی System Root\Documents and Settings\Username قرار دارند. پسوند فایل‌ها در این شاخه‌ها، نوع داده‌هایی که در بر دارند را نشان می‌دهند. در جدول زیر برخی کندوها و فایلهای پشتیبانشان آمده است.
| کندوی رجیستری | فایلهای پشتیبان |
| HKEY_CURRENT_CONFIG | System, System.alt, System.log, System.sav |
| HKEY_CURRENT_USER | Ntuser.dat, Ntuser.dat.log |
| HKEY_LOCAL_MACHINE\SAM | Sam, Sam.log, Sam.sav |
| HKEY_LOCAL_MACHINE\Security | Security, Security.log, Security.sav |
| HKEY_LOCAL_MACHINE\Software | Software, Software.log, Software.sav |
| HKEY_LOCAL_MACHINE\System | System, System.alt, System.log, System.sav |
| HKEY_USERS\.DEFAULT | Default, Default.log, Default.sav |
کلاس‌های تعریف شده برای کار با رجیستری در فضانام Microsoft.Win32 قرار دارند. کلاس Microsoft.Win32.Registry مربوط به کلاس‌های از پیش تعریف شده و کلاس Microsoft.Win32.RegistryKey برای کار با رجیستری است. برای باز کردن یک کلید از متد RegistryKey.OpenSubKey استفاده می‌کنیم. به یاد داشته باشید که کلیدهای از پیش تعریف شده همیشه باز هستند و نیازی به باز کردن ندارند. برای ساختن یک کلید از متد RegistryKey.CreateSubKey استفاده می‌کنیم. دقت کنید زیرکلیدی که می‌خواهید بسازید، باید به یک کلید باز رجوع کند. برای خاتمه دسترسی به یک کلید، باید آن را ببندیم. برای بستن یک کلید از متد RegistryKey.Close استفاده می‌کنیم.
اکنون که با ساختار رجیستری و کلاس‌های مربوطه در .NET برای کار با رجیستری آشنا شدیم، به کدنویسی می‌پردازیم.
ساختن یک زیرکلید جدید
برای ساختن یک زیرکلید جدید از متد RegistryKey.CreateSubKey به صورت زیر استفاده می‌کنیم.
public RegistryKey CreateSubKey( string subkey);
subkey نام و مسیر کلیدی که می‌خواهید بسازید را مشخص می‌کند که معمولا به فرم فرضی key name\Company Name\Application Name\version است. این متد یک زیرکلید را برمی‌گرداند و در صورت بروز خطا مقدار null را برمی‌گرداند و یک exception را فرا می‌خواند. خطا به دلایلی چون عدم داشتن مجوز، وجود نداشتن مسیر درخواستی و غیره رخ می‌دهد. برای بررسی exception ها می‌توانید از بلوک try-catch استفاده کنید.
RegistryKey MyReg = Registry .CurrentUser.CreateSubKey( "SOFTWARE\\SomeCompany\\SomeApp\\SomeVer" );
برای دست یابی به کلیدهای از پیش تعریف شده از کلاس Registry مطابق جدول زیر استفاده می‌کنیم.
| فیلد | کلید |
| ClassesRoot | HKEY_CLASSES_ROOT |
| CurrentUser | HKEY_CURRENT_USER |
| LocalMachine | HKEY_LOCAL_MACHINE |
| Users | HKEY_USERS |
| CurrentConfig | HKEY_CURRENT_CONFIG |
public RegistryKey OpenSubKey( string name); public RegistryKey OpenSubKey( string name, bool writable);
RegistryKey MyReg = Registry .CurrentUser.OpenSubKey( "SOFTWARE\\SomeCompany\\SomeApp\\SomeVer" , true );
مثال فوق کلید مشخص شده را در شاخه‌ی HKEY_CURRENT_USER و در حالت ویرایش باز می‌کند.
خواندن اطلاعات از رجیستری
اگر یک شیء RegistryKey سالم داشته باشید می‌توانید به مقادیر و اطلاعات درون مقادیر آن دسترسی داشته باشید. برای دست یابی به اطلاعات درون یک مقدار مشخص در کلید از متد RegistryKey.GetValue به دو صورت استفاده کنیم.
public object GetValue( string name); public object GetValue( string name, object defaultValue);
public void SetValue( string name, object value);
RegistryKey MyReg = Registry .CurrentUser.CreateSubKey( "SOFTWARE\\SomeCompany\\SomeApp\\SomeVer" ); int nSomeVal = ( int )MyReg.GetValue( "SomeVal" , 0); MyReg.SetValue( "SomeValue" , nSomeVal + 1); MyReg.Close();
پاک کردن یک کلید
برای پاک کردن یک زیرکلید از متد RegistryKey.DeleteSubKey به دو صورت استفاده می‌کنیم.
public void DeleteSubKey( string subkey); public void DeleteSubKey( string subkey, bool throwOnMissingSubKey);
public void DeleteSubKeyTree( string subkey); public void DeleteSubKeyTree( string subkey, bool throwOnMissingSubKey);
public void DeleteValue( string name); public void DeleteValue( string name, bool throwOnMissingValue);
لیست کردن زیرکلیدها
برای به دست آوردن یک لیست از همه زیرکلیدهای یک شیء RegistryKey از متد RegistryKey.GetSubKeyNames به صورت زیر استفاده می‌کنیم که یک آرایه رشته‌ای از نام زیرکلیدها را برمی‌گرداند.
public string [] GetSubKeyNames();
public string [] GetSubKeyNames();
public void Flush();
