Now you can upgrade any .NET application to the latest version of .NET inside of Visual Studio! We are happy to introduce it as a Visual Studio extension and will upgrade your .NET Framework or .NET Core web- and desktop apps. In this video, Olia shows you how to get the extension and start to update your projects to the latest version of NET in minutes.
مقاله درباره ViewModel
Use ViewModels to manage data & organize code in ASP.NET MVC applications
The concept of the ViewModel isn't just for ASP.NET MVC, as you'll see references to ViewModels throughout the web in articles and blog posts about the MVC, MVP, and MVVM patterns. Those posts and articles can center around any number of technologies such as ASP.NET, Silverlight, WPF, or MVC... This post will investigate ViewModels as they apply to the world of ASP.NET MVC.
دریافت Twitter Bootstrap
محل اصلی دریافت Twitter Bootstrap، آدرس ذیل است:
البته ما از آن در اینجا به شکل خام فوق استفاده نخواهیم کرد؛ زیرا نیاز است قابلیتهای استفاده در محیطهای راست به چپ فارسی نیز به آن اضافه شود. برای این منظور میتوانید از یکی از دو بسته نیوگت ذیل استفاده نمائید:
RTL Twitter Bootstrap, https://nuget.org/packages/Twitter.Bootstrap.RTL
و یا حتی از منابع سایت http://rbootstrap.ir نیز میتوان استفاده کرد.
برای نمونه دستور زیر را در کنسول پاورشل ویژوال استودیو وارد نمائید تا اسکریپتها و فایلهای CSS مورد نیاز به پروژه جاری اضافه شوند:
PM> Install-Package Twitter.BootstrapRTL
در اینجا فایلهای min، نگارشهای فشرده شده فایلهای js یا css هستند که با توجه به امکانات اضافه شده به ASP.NET MVC4، از آنها استفاده نخواهیم کرد و برای افزودن و تعریف آنها از امکانات Bundling and minification توکار فریم ورک ASP.NET MVC به نحوی که در ادامه توضیح داده خواهد شد، استفاده میکنیم.
فایلهای png اضافه شده، آیکونهای مخصوص Twitter Bootstrap هستند که اصطلاحا به آنها sprite images نیز گفته میشود. در این نوع تصاویر، تعداد زیادی آیکون در کنار هم، برای بهینه سازی تعداد بار رفت و برگشت به سرور جهت دریافت تصاویر، طراحی شده و قرار گرفتهاند.
فایلهای js این مجموعه اختیاری بوده و برای استفاده از ویجتهای Twitter Bootstrap مانند آکاردئون کاربرد دارند. این فایلها برای اجرا، نیاز به jQuery خواهند داشت.
افزودن تعاریف اولیه Twitter Bootstrap به یک پروژه ASP.NET MVC
امکانات Bundling and minification در نوع پروژههای نسبتا جامعتر ASP.NET MVC به صورت پیش فرض لحاظ شده است. اما اگر یک پروژه خالی را شروع کردهاید، نیاز است بسته نیوگت آنرا نیز نصب کنید:
PM> Install-Package Microsoft.AspNet.Web.Optimization
using System.Collections.Generic; using System.IO; using System.Web; using System.Web.Optimization; namespace Mvc4TwitterBootStrapTest.Helper { /// <summary> /// A custom bundle orderer (IBundleOrderer) that will ensure bundles are /// included in the order you register them. /// </summary> public class AsIsBundleOrderer : IBundleOrderer { public IEnumerable<FileInfo> OrderFiles(BundleContext context, IEnumerable<FileInfo> files) { return files; } } public static class BundleConfig { private static void addBundle(string virtualPath, bool isCss, params string[] files) { BundleTable.EnableOptimizations = true; var existing = BundleTable.Bundles.GetBundleFor(virtualPath); if (existing != null) return; Bundle newBundle; if (HttpContext.Current.IsDebuggingEnabled) { newBundle = new Bundle(virtualPath); } else { newBundle = isCss ? new Bundle(virtualPath, new CssMinify()) : new Bundle(virtualPath, new JsMinify()); } newBundle.Orderer = new AsIsBundleOrderer(); foreach (var file in files) newBundle.Include(file); BundleTable.Bundles.Add(newBundle); } public static IHtmlString AddScripts(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, false, files); return Scripts.Render(virtualPath); } public static IHtmlString AddStyles(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, true, files); return Styles.Render(virtualPath); } public static IHtmlString AddScriptUrl(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, false, files); return Scripts.Url(virtualPath); } public static IHtmlString AddStyleUrl(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, true, files); return Styles.Url(virtualPath); } } }
پس از افزودن کلاسهای کمکی فوق، به فایل layout پروژه مراجعه کرده و تعاریف ذیل را به ابتدای فایل اضافه نمائید:
@using Mvc4TwitterBootStrapTest.Helper <!DOCTYPE html> <html> <head> <title>@ViewBag.Title</title> @BundleConfig.AddStyles("~/Content/css", "~/Content/bootstrap.css", "~/Content/bootstrap-responsive.css", "~/Content/Site.css" ) @BundleConfig.AddScripts("~/Scripts/js", "~/Scripts/jquery-1.9.1.min.js", "~/Scripts/jquery.validate.min.js", "~/Scripts/jquery.unobtrusive-ajax.min.js", "~/Scripts/jquery.validate.unobtrusive.min.js", "~/Scripts/bootstrap.min.js" ) @RenderSection("JavaScript", required: false) </head>
<!DOCTYPE html> <html> <head> <title>Index</title> <link href="/Content/css?v=vsUQD0OJg4AJ-RZH8jSRRCu_rjl2U1nZrmSsaUyxoAc1" rel="stylesheet"/> <script src="/Scripts/js?v=GezdoTDiWY3acc3mI2Ujm_7nKKzh6Lu1Wr8TGyyLpW41"></script> </head>
مفاهیم پایهای Twitter Bootstrap
الف) Semantic class names
به عبارتی کلاسهای Twitter Bootstrap دارای نامهایی معنا دار و مفهومی میباشند؛ مانند کلاسهای CSSایی، به نامهای Succes، Error، Info و امثال آن. این نامها مفهومی را میرسانند؛ اما در مورد نحوه پیاده سازی آنها جزئیاتی را بیان نمیکنند.
برای نمونه میتوان کلاسی را به نام redText ایجاد کرد. هر چند این نام، توضیحاتی را در مورد علت وجودیاش بیان میکند، اما بسیار ویژه بوده و در مورد جزئیات پیاده سازی آن نیز اطلاعاتی را ارائه میدهد. در این حالت redText معنایی ندارد. چرا یک Text باید قرمز باشد؟ برای مثال این متن قرمز است چون مثلا شخصی، به آن رنگ ویژه علاقه دارد، یا اینکه قرمز است بخاطر نمایش خطایی در صفحه؟ به همین جهت در Twitter Bootstrap از نامهای مفهومی یاده شده، مانند Error استفاده میشود. نامهایی معنا دار اما بدون دقیق شدن در مورد ریز جزئیات پیاده سازی آنها. در این حالت میتوان قالب جدیدی را تدارک دید و با ارائه تعاریف جدیدی برای کلاس Error و نحوه نمایش دلخواهی را به آن اعمال نمود.
یا برای نمونه نام rightside را برای نمایش ستونی در صفحه، درنظر بگیرید. این نام بسیار ویژه است؛ اما Sematic name آن میتواند sidebar باشد تا بدون دقیق شدن در جزئیات پیاده سازی آن، در چپ یا راست صفحه قابل اعمال باشد.
Semantic class names کلیدهایی هستند جهت استفاده مجدد از قابلیتهای یک فریم ورک CSS.
ب) Compositional classes
اکثر کلاسهای Twitter Bootstrap دارای محدوده کاری کوچکی هستند و به سادگی قابل ترکیب با یکدیگر جهت رسیدن به نمایی خاص میباشند. برای مثال به سادگی میتوان به یک table سه ویژگی color، hover و width برگرفته شده از Twitter Bootstrap را انتساب داد و نهایتا به نتیجه دلخواه رسید؛ بدون اینکه نگران باشیم افزودن کلاس جدیدی در اینجا بر روی سایر کلاسهای انتساب داده شده، تاثیر منفی دارد.
ج) Conventions
برای استفاده از اکثر قابلیتهای این فریم ورک CSS یک سری قراردادهای پیش فرضی وجود دارند. برای مثال اگر از کلاس توکار pagination به همراه یک سری ul و li استفاده کنید، به صورت خودکار یک pager شکیل ظاهر خواهد شد. یا برای مثال اگر به یک html table کلاسهای table table-striped table-hover را انتساب دهیم، به صورت خودکار قراردادهای پیش فرض table مجموعه Twitter Bootstrap به آن اعمال شده، به همراه رنگی ساختن یک درمیان زمینه ردیفها و همچنین فعال سازی تغییر رنگ ردیفها با حرکت ماوس از روی آنها.
طرحبندی صفحات یک سایت به کمک Twitter Bootstrap
بررسی Grid layouts
Layout به معنای طرحبندی و چیدمان محتوا در یک صفحه است. یکی از متداولترین روشهای طرحبندی صفحات چه در حالت چاپی و چه در صفحات وب، چیدمان مبتنی بر جداول و گریدها است. از این جهت که نحوه سیلان و نمایش محتوا از چپ به راست و یا راست به چپ را به سادگی میسر میسازند؛ به همراه اعمال حاشیههای مناسب جهت قسمتهای متفاوت محتوای ارائه شده. Grid در طرحبندی، نمایش بصری نخواهد داشت اما در ساختار صفحه وجود داشته و مباحثی مانند جهت، موقعیت و یکپارچگی و یکدستی طراحی را سبب میشود.
به علاوه مرورگرها و مفهوم Grid نیز به خوبی با یکدیگر سازگار هستند. در دنیای HTML و ،CSS طراحیها بر اساس مفهوم ساختار مستطیلی اشیاء صورت میگیرد:
برای نمونه در اینجا تصویر CSS Box Model را مشاهده میکنید. به این ترتیب، هر المان دارای محدودهای مستطیلی با طول و عرض مشخص، به همراه ویژگیهایی مانند Margin، Border و Padding است.
در سالهای اولیه طراحی وب، عموما کارهای طراحی صفحات به کمک HTML Tables انجام میشد. اما با پختهتر شدن CSS، استفاده از Tables برای طراحی صفحات کمتر و کمتر گشت تا اینکه نهایتا فریم ورکهای CSS ایی پدید آمدند تا طراحیهای مبتنی بر CSS را با ارائه گریدها، سادهتر کنند. مانند Blue print، 960 GS و ... Twitter Bootstrap که طراحی مبتنی بر گریدهای CSS ایی را به مجموعه قابلیتهای دیگر خود افزوده است.
بررسی Fixed Grids
در اینجا در صفحه layout برنامه، یک Div دربرگیرنده دو Div دیگر را مشاهده میکنید:
<body> <div> <div> <h1> Title Title </h1> Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text </div> <div> @RenderBody() </div> </div> </body>
برای اینکار در Twitter Bootstrap از کلاسی به نام row استفاده میشود که بیانگر یک ردیف است. این کلاس را به خارجیترین Div موجود اعمال خواهیم کرد. در یک صفحه، هر تعداد row ایی را که نیاز باشد، میتوان تعریف کرد. داخل این ردیفها، امکان تعریف ستونهای مختلف و حتی تعریف ردیفهای تو در تو نیز وجود دارد. هر ردیف Twitter Bootstrap از 12 ستون تشکیل میشود و برای تعریف آنها از کلاس span استفاده میگردد. در این حالت جمع اعداد ذکر شده پس از span باید 12 را تشکیل دهند.
<body> <div class="row"> <div class="span7"> <h1> Title Title </h1> Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text Text </div> <div class="span5"> @RenderBody() </div> </div> </body>
در این تصویر، قسمت RenderBody کار رندر اکشن متد Index کنترلر Home برنامه را با Viewایی معادل کدهای ذیل، انجام داده است:
@{ ViewBag.Title = "Index"; } <h2> Index</h2> <div class="hero-unit"> <h2>@ViewBag.Message</h2> <p> This is a template to demonstrate the way to beautify the default MVC template using Twitter Bootstrap website. It is pretty simple and easy.</p> <p> <a href="http://asp.net/mvc" class="btn btn-primary btn-large" style="color: White;"> To learn more about ASP.NET MVC visit »</a></p> </div>
درک نحوه عملکرد Grid در Twitter Bootstrap
در مثال ذیل 5 ردیف را مشاهده میکنید:
<div class="row"> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> <div class="span1">1</div> </div> <div class="row"> <div class="span3">3</div> <div class="span4">4</div> <div class="span5">5</div> </div> <div class="row"> <div class="span5">5</div> <div class="span7">7</div> </div> <div class="row"> <div class="span3">3</div> <div class="span7 offset2">7 offset 2</div> </div> <div class="row"> <div class="span12">12</div> </div>
در ستون چهارم، از کلاس offset نیز استفاده شده است. این مورد سبب میشود ستون جاری به تعدادی که مشخص شده است به سمت چپ (با توجه به استفاده از حالت RTL در اینجا) رانده شود و سپس ترسیم گردد.
یا اینکه میتوان مانند ردیف آخر، یک ستون را به عرض 12 که در حقیقت 940 پیکسل است، ترسیم نمود.
برای اینکه بتوانیم این گرید تشکیل شده و همچنین ستونها را بهتر مشاهده کنیم، به فایل style.css سایت، تنظیم زیر را اضافه کنید:
[class*="span"] { background-color: lightblue; text-align: center; margin-top: 15px; }
نکته جالب این گرید، Responsive یا واکنشگرا بودن آن است. در این حالت، عرض مرورگر را کم و زیاد کنید. خواهید دید که ستونها در صورتیکه در عرض نمایشی جاری، قابل ارائه نباشند، به ردیفهای بعدی منتقل خواهند شد.
البته باید دقت داشت که این گرید هیچگاه یک ستون را نخواهد شکست. برای نمونه ردیف آخر، همواره با همان عرض ثابتش نمایش داده میشود و با کوچکتر کردن اندازه مرورگر، یک اسکرول افقی برای نمایش محتوای آن ظاهر خواهد شد.
یک نکته
اگر نمیخواهید که چنین رفتار واکنشگرایی بروز کند، نیاز است کلیه ردیفها را در div ایی با کلاسی به نام container محصور کنید.
به این ترتیب ابتدا گرید نمایش داده شده، در میانه صفحه ظاهر خواهد شد (پیشتر از سمت راست شروع شده بود). همچنین دیگر با کوچک و بزرگ شدن اندازه مرورگر، ستونها به شکل یک پشته بر روی هم قرار نخواهند گرفت. (اگر پس از این تنظیم، چنین قابلیتی را مشاهده نکردید و هنوز هم طراحی، واکنشگرا بود، تعریف bootstrap-responsive.css را نیاز است برای آزمایش، از هدر صفحه حذف کنید)
بررسی Fluid Grids
به گرید قسمت قبل از این جهت Fixed Grid گفته میشود که عرض هر span آن با یک عدد مشخص تعیین گشته است. اما در حالت Fluid Grid، عرض هر span برحسب درصد تعیین میشود. بکارگیری درصد در اینجا به معنای امکان تغییر عرض یک ستون بر اساس عرض جاری Container آن است. در اینجا span12 دارای عرض 100 درصد خواهد بود.
در مثال قبل، برای استفاده از Fluid grids، تنها کافی است هرجایی کلاسی مساوی row وجود دارد، به row-fluid تغییر کند. همچنین کلاس container را به container-fluid تغییر دهید.
برای آزمایش آن، اندازه و عرض نمایشی مرورگر خود را تغییر دهید. اینبار مشاهده خواهید کرد که برخلاف حالت Fixed Grid، عرض ستونها به صورت خودکار کم و زیاد میشوند. این مورد بر روی محتوای قرار گرفته در این ستونها نیز تاثیر گذار است. برای مثال اگر یک تصویر را در حالت Fluid grid در ستونی قرار دهید، با تغییر عرض مرورگر، اندازه این تصویر نیز تغییر خواهند کرد؛ اما در حالت Fixed Grid خیر.
حالت Fluid، شیوه متداول استفاده از bootstrap در اکثر سایتهای مهمی است که تابحال از این فریم ورک CSS استفاده کردهاند.
مروری بر طراحی واکنشگرا یا Responsive
این روزها تعدادی از کاربران، با استفاده از ابزارهای موبایل و تبلتها از وب سایتها بازدید میکنند. هر کدام از اینها نیز دارای اندازه نمایشی متفاوتی میباشند. بنابراین نیاز خواهد بود تا حالت بهینهای را جهت اینگونه وسایل نیز طراحی نمود. حالت بهینه در اینجا به معنای قابل خواندن بودن متون، امکان استفاده از لینکهای ورود به صفحات مختلف و همچنین حذف اسکرول و مباحث زوم جهت مشاهده صفحات است.
یکی از ویژگیهای CSS به نام media چنین قابلیتی را فراهم میسازد. برای نمونه قسمتی از فایل bootstrap-responsive.css دارای چنین تعاریفی است:
@media (min-width: 768px) and (max-width: 979px) { .hidden-desktop { display: inherit !important; }
Bootstrap برای مدیریت اندازههای مختلف وسایل موبایل، شیوهنامههای خاصی را تدارک دیده است که از اندازه px480 و یا کمتر، تا px1200 و یا بیشتر را پوشش میدهد.
به این ترتیب با اندازه px940 که پیشتر در مورد آن بحث شد، اندازه span12 به صورت خودکار به اندازههای متناسب با صفحات نمایشی کوچکتر تنظیم میگردد. همچنین برای اندازههای صفحات کوچکتر از 768px به صورت خودکار از Fluid columns استفاده میگردد.
تنها کاری که برای اعمال این قابلیت باید صورت گیرد، افزودن تعاریف فایل bootstrap-responsive.css به هدر صفحه است که در قسمت قبل انجام گردید. این فایل باید پس از فایل اصلی bootstrap.css اضافه شود.
کلاسهای کمکی طراحی واکنشگرا
Bootstrap شامل تعدادی کلاس کمکی در فایل bootstrap-responsive.css خود میباشد شامل visible-phone، visible-tablet و visible-desktop به علاوه hidden-phone، hidden-tablet و hidden-desktop. به این ترتیب میتوان محتوای خاصی را جهت وسایل ویژهای نمایان یا مخفی ساخت.
برای مثال محتوای مشخص شده با کلاس hidden-desktop، در اندازه وسایل دسکتاپ نمایش داده نخواهد شد.
برای آزمایش آن، شش div را با کلاسهای یاد شده و محتوایی دلخواه ایجاد کرده و سپس اندازه عرض مرورگر را تغییر دهید تا بهتر بتوان مخفی یا نمایان ساختن محتوا را بر اساس اندازه صفحه جاری درک کرد.
یکی از کاربردهای این قابلیت، قرار دادن تبلیغاتی با اندازههای تصاویری مشخص برای وسایل مختلف است؛ بجای اینکه منتظر شویم تا Fluid layout اندازه تصاویر را به صورت خودکار کوچک یا بزرگ کند، که الزاما بهترین کیفیت را حاصل نخواهد ساخت.
<div class="container-fluid"> <div class="row-fluid"> <div class="span4"> <div class="visible-phone"> visible-phone</div> </div> <div class="span4"> <div class="visible-tablet"> visible-tablet</div> </div> <div class="span4"> <div class="visible-desktop"> visible-desktop</div> </div> </div> </div> <div class="container-fluid"> <div class="row-fluid"> <div class="span4"> <div class="hidden-phone"> hidden-phone</div> </div> <div class="span4"> <div class="hidden-tablet"> hidden-tablet</div> </div> <div class="span4"> <div class="hidden-desktop"> hidden-desktop</div> </div> </div> </div>
بعنوان مدیر تیم نرم افزاری با تعداد متوسط (6-7 نفر) با متدولوژی اسکرام، کدام روش را بیشتر می پسندید و استفاده می کنید؟
- ابزارهای توکار VS.NET
- New Memory Usage Tool for WPF and Win32 Applications
- Windows Performance Toolkit
- dotMemory
- ANTS Memory Profiler
تعریف مدل برنامه
در همان پروژهی خالی Blazor Server که در قسمت دوم با دستور dotnet new blazorserver ایجاد کردیم، پوشهی Models را افزوده و کلاس BlazorRoom را در آن تعریف میکنیم:
namespace BlazorServerSample.Models { public class BlazorRoom { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public decimal Price { set; get; } public bool IsActive { set; get; } } }
@using BlazorServerSample.Models
Data binding یک طرفه
در ادامه به فایل Pages\Index.razor مراجعه کرده و منهای سطر اول مسیریابی آن، مابقی محتوای آنرا حذف میکنیم. در اینجا میخواهیم مقادیر نمونهای از شیء BlazorRoom را نمایش دهیم. به همین جهت این شیء را در قسمت code@ فایل razor جاری (همانند نکات قسمت قبل)، ایجاد میکنیم:
@page "/" <h2 class="bg-light border p-2"> First Room </h2> Room: @Room.Name <br/> Price: @Room.Price @code { BlazorRoom Room = new BlazorRoom { Id = 1, Name = "Room 1", IsActive = true, Price = 499 }; }
به این روش نمایش اطلاعات، one-way data-binding نیز گفته میشود. اما چطور میتوان یک طرفه بودن آنرا متوجه شد؟ برای این منظور یک text-box را نیز در ذیل تعاریف فوق، به صورت زیر اضافه میکنیم که مقدارش را از Room.Price دریافت میکند:
<input type="number" value="@Room.Price" />
Data binding دو طرفه
اکنون میخواهیم اگر مقدار ورودی Room.Price توسط text-box فوق تغییر کرد، نتیجهی نهایی، به خاصیت متناظر با آن نیز اعمال شود و تغییر کند. برای این منظور فقط کافی است ویژگی value را به bind-value@ تغییر دهیم:
<input type="number" @bind-value="@Room.Price" />
البته اگر برنامه را اجرا کنیم، با تغییر مقدار text-box، بلافاصله تغییری را مشاهده نخواهیم کرد. برای اعمال تغییرات نیاز خواهد بود تا در جائی خارج از text-box کلیک و focus را به المانی دیگر منتقل کنیم. اگر میخواهیم همراه با تایپ اطلاعات درون text-box، رابط کاربری نیز به روز شود، میتوان bind-value را به یک رخداد خاص، مانند oninput متصل کرد. حالت پیشفرض آن onchange است:
<input type="number" @bind-value="@Room.Price" @bind-value:event="oninput" />
لیست کامل رخدادها را در اینجا میتوانید مشاهده کنید. برای مثال برای یک المان input، دو رخداد onchange و oninput قابل تعریف هستند.
یک نکته: در حین کار با bind-value@، نیازی نیست مقدار آن با @ شروع شود. یعنی ذکر "bind-value="Room.Price@ نیز کافی است.
تمرین 1 - خاصیت IsActive یک اتاق را به یک checkbox متصل کرده و همچنین وضعیت جاری آنرا نیز در یک برچسب نمایش دهید.
در اینجا میخواهیم مقدار خاصیت Room.IsActive را توسط یک اتصال دو طرفه، به یک checkbox متصل کنیم:
<input type="checkbox" @bind-value="Room.IsActive" /> <br/> This room is @(Room.IsActive? "Active" : "Inactive").
بار اولی که برنامه نمایش داده میشود، هر چند مقدار IsActive بر اساس مقدار دهی آن در شیء Room، مساوی true است، اما chekbox، علامت نخورده باقی میماند. برای رفع این مشکل نیاز است ویژگی checked این المان را نیز به صورت زیر مقدار دهی کرد:
<input type="checkbox" @bind-value="Room.IsActive" checked="@(Room.IsActive? "cheked" : null)" />
اتصال خواص مدلها به dropdownها
اکنون میخواهیم مدل این مثال را کمی توسعه داده و خواص تو در تویی را به آن اضافه کنیم:
using System.Collections.Generic; namespace BlazorServerSample.Models { public class BlazorRoom { // ... public List<BlazorRoomProp> RoomProps { set; get; } } public class BlazorRoomProp { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public string Value { set; get; } } }
پس از این تعاریف، فیلد Room را به صورت زیر به روز رسانی میکنیم تا تعدادی از خواص اتاق را به همراه داشته باشد:
@code { BlazorRoom Room = new BlazorRoom { Id = 1, Name = "Room 1", IsActive = true, Price = 499, RoomProps = new List<BlazorRoomProp> { new BlazorRoomProp { Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "100" }, new BlazorRoomProp { Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "3" } } }; }
<select @bind="SelectedRoomPropValue"> @foreach (var prop in Room.RoomProps) { <option value="@prop.Value">@prop.Name</option> } </select> <span>The value of the selected room prop is: @SelectedRoomPropValue</span> @code { string SelectedRoomPropValue = ""; // ...
در اینجا یک فیلد را در قطعه کد برنامه تعریف کرده و به المان select متصل کردهایم. هرگاه آیتمی در این دراپ داون انتخاب شود، این فیلد، مقدار آن آیتم انتخابی را خواهد داشت. در ادامه توسط یک حلقهی foreach، تمام خواص یک اتاق را دریافت کرده و به صورت optionsهای یک select استاندارد، نمایش میدهیم. در آخر نیز مقدار SelectedRoomPropValue را نمایش دادهایم که این مقدار به صورت پویا تغییر میکند:
تعریف لیستی از اتاقها
عموما در یک برنامهی واقعی، با یک تک اتاق کار نمیکنیم. به همین جهت در ادامه لیستی از اتاقها را تعریف و مقدار دهی اولیه خواهیم کرد:
@code { string SelectedRoomPropValue = ""; List<BlazorRoom> Rooms = new List<BlazorRoom>(); protected override void OnInitialized() { base.OnInitialized(); Rooms.Add(new BlazorRoom { Id = 1, Name = "Room 1", IsActive = true, Price = 499, RoomProps = new List<BlazorRoomProp> { new BlazorRoomProp { Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "100" }, new BlazorRoomProp { Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "3" } } }); Rooms.Add(new BlazorRoom { Id = 2, Name = "Room 2", IsActive = true, Price = 399, RoomProps = new List<BlazorRoomProp> { new BlazorRoomProp { Id = 1, Name = "Sq Ft", Value = "250" }, new BlazorRoomProp { Id = 2, Name = "Occupancy", Value = "4" } } }); } }
نمایش لیست قابل ویرایش اتاقها
اکنون میخواهیم به عنوان تمرین 2، لیست جزئیات اتاقهای تعریف شده را نمایش دهیم؛ با این شرط که نام و قیمت هر اتاق، قابل ویرایش باشد. همچنین خواص تعریف شده نیز به صورت ستونهایی مجزا، نمایش داده شوند. برای مثال اگر دو خاصیت در اینجا تعریف شده، 2 ستون اضافهتر نیز برای نمایش آنها وجود داشته باشد. به علاوه از آنجائیکه میخواهیم اتصال دوطرفه را نیز آزمایش کنیم، نام و قیمت هر اتاق را نیز در پایین جدول، مجددا به صورت برچسبهایی نمایش خواهیم داد.
برای رسیدن به تصویر فوق میتوان به صورت زیر عمل کرد:
<div class="border p-2 mt-3"> <h2 class="text-info">Rooms List</h2> <table class="table table-dark"> @foreach(var room in Rooms) { <tr> <td> <input type="text" @bind-value="room.Name" @bind-value:event="oninput"/> </td> <td> <input type="text" @bind-value="room.Price" @bind-value:event="oninput"/> </td> @foreach (var roomProp in room.RoomProps) { <td> @roomProp.Name, @roomProp.Value </td> } </tr> } </table> @foreach(var room in Rooms) { <p>@room.Name's price is @room.Price.</p> } </div>
هدف از foreach پس از جدول، نمایش تغییرات انجام شدهی در input-boxها است. برای مثال اگر نام یک ردیف را تغییر دادیم، چون یک اتصال دو طرفه برقرار است، خاصیت متناظر با آن به روز رسانی شده و بلافاصله در برچسبهای ذیل جدول، منعکس میشود.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-04.zip
PostCSS چیه ؟
PostCSS is used by Google, Twitter, Alibaba, and Shopify.
PostCSS itself is very small. It includes only a CSS parser, a CSS node tree API, a source map generator, and a node tree stringifier
Visual Studio 2017 15.6 منتشر شد
- We improved solution load performance by optimizing design time build.
- We've added installation progress details on Visual Studio Installer.
- You can pause your installation and resume at a later time.
- We streamlined the update process so the notification takes you directly to the Installer.
- Non-administrators can create a VS layout.
- We added a new shortcut for Edit.Duplicate in the keyboard mapping.
- We made significant improvements to the F# language and tools, particularly for .NET Core SDK projects.
- The C++ compiler optimizes your code to run faster through improved optimizations.
- C++ Mapfile generation overhead is reduced in full linking scenarios.
- Debug options are available for Embedded ARM GCC support.
- We added strong name signing on CoreCLR for the C# compiler.
- Visual Studio Tools for Xamarin has lots of new productivity updates for iOS and Android developers.
- Python no longer requires a completion DB, and Anaconda users have support for conda.
- The Performance Profiler's CPU Usage Tool can display logical call stacks for asynchronous code.
- The CPU Usage tool displays source line highlighting and async/await code with logical 'Call Stack Stitching'.
- The debugger supports thread names set via SetThreadDescription APIs in dump debugging.
- Snapshot Debugging can be started from the Debug Target dropdown for ASP.NET applications.
- We've launched the initial implementation of Navigate to decompiled sources for .NET code navigation.
- New enhancements for Configure Continuous Delivery include support for TFVC, Git authentication over SSH, and containerized projects.
- You can now click on the Continuous Delivery tile in Team Explorer to configure automated build and deployments for your application.
- Team Explorer supports Git tags and checking out pull request branches.
- Service Fabric Tooling for the 6.1 Service Fabric release is now available.
- The Windows 10 Insider Preview SDK can be installed as an optional component.
- File versions for a number of Visual Studio executables now reflect the minor release.
- Test Explorer has a hierarchy view and real time test discovery is now on by default.
- We have added support for testing Win10 IoT Core applications.
- Visual Studio Build Tools supports TypeScript and Node.js.
- ClickOnce Tools support signing application and deployment manifests with CNG certificate.
- You can access Azure resources such as Key Vault using your Visual Studio accounts.