اشتراکها
NET Framework 4.5.3. منتشر شد
در آن RyuJIT به عنوان JIT Compiler جدید پیش فرض سیستمهای 64 بیتی قرار داده شدهاست. همچنین 150 API جدید به همراه به روز رسانی 50 API موجود در آن پیش بینی شدهاند. تغییرات صورت گرفته
FreeTextBox یکی از ادیتورهای متنی بسیار خوب تحت وب ASP.Net است که از نگارش 1 تا 3 و نیم ASP.Net را پشتیبانی میکند. به همراه آن یک image gallery هم جهت آپلود تصاویر ارائه میشود که بسیار ارزشمند است. اما مشکلی که دارد عدم بررسی پسوند فایل آپلود شده است. به عبارتی خاصیت AcceptedFileTypes آن هنگام آپلود تصاویر بررسی نمیشود و میتواند مشکلات امنیتی حادی را به وجود آورد (برای مثال شخص بجای تصویر میتواند فایل aspx را نیز آپلود کند). راه حلی هم برای آن وجود ندارد. سورس این کامپوننت فقط به خریداران ارائه میشود و نگارش مجانی آن بدون سورس است.
اما با استفاده از تواناییهای موجود در فایل استاندارد global.asax میتوان روی آپلود تمامی فایلها در برنامه نظارت داشت (نه فقط این یک مورد بلکه سراسر برنامه تحت کنترل قرار میگیرد). روش کار به صورت زیر است:
protected void Application_BeginRequest(Object sender, EventArgs e)
{
List<string> toFilter = new List<string> { ".aspx", ".asax", ".asp", ".ashx", ".asmx", ".axd", ".master", ".svc" };
if (HttpContext.Current != null && HttpContext.Current.Request != null && HttpContext.Current.Request.Files != null)
for (int i = 0; i < HttpContext.Current.Request.Files.Count; i++)
{
string fileNamePath = HttpContext.Current.Request.Files[i].FileName.ToLower();
string name = Path.GetFileName(fileNamePath);
string ext = Path.GetExtension(fileNamePath);
if (toFilter.Contains(ext) || name == "web.config")
{
HttpContext.Current.Response.StatusCode = 403; //Forbidden
HttpContext.Current.Response.End();
}
}
}
این کد را به صورت Http module هم میتوان درآورد.
مطالب دورهها
نگهداری سرور RavenDB
نگهداری سرور RavenDB شامل مواردی است مانند مدیریت فایلهای آن، اضافه کردن یا حذف بانکهای اطلاعاتی و تهیه پشتیبان از آنها که در ادامه بررسی خواهند شد.
ایجاد و حذف بانکهای اطلاعاتی جدید
برای این منظور به آدرس http://localhost:8080 مراجعه و از طریق کنسول مدیریتی تحت وب RavenDB بر روی دکمه New database کلیک کنید.
در صفحه باز شده میتوان نام دیتابیس را مشخص کرد و همچنین در صورت نیاز افزونههایی مانند فشرده سازی یا رمزنگاری اطلاعات را نیز فعال نمود.
پس از ایجاد دیتابیس، برای حذف آن، بر روی نام دیتابیس کلیک راست کرده و گزینه Delete را انتخاب کنید
روش دیگر حذف اطلاعات یک بانک اطلاعاتی، مراجعه به سندهای آن و سپس کلیک راست بر روی گروهی از آنها برای حذف میباشد:
و یا سرور RavenDB را خاموش یا stop کنید. سپس به پوشه Database کنار فایل Raven.Server.exe مراجعه کرده، بانک اطلاعاتی خود را یافته و سپس کل پوشه آنرا Delete کنید.
سؤال: چگونه با دیتابیسهای ایجاد شده کار کنیم؟
تاکنون تمام مثالهای برنامه با بانک اطلاعاتی پیش فرض RavenDB کار کردند (چیزی شبیه به master database در اس کیوال سرور) و هیچگاه ابتدا یک دیتابیس جدید و مستقل را برای انجام آزمایشات خود، ایجاد نکردیم. بدیهی است این روش برای محیطهای کاری توصیه نمیشود.
برای نمونه در اینجا به System database این مجموعه وارد شدهایم که تعریف جزئیات بانک اطلاعاتی جدید ایجاد شده را در خود دارد.
جهت استفاده از بانک اطلاعاتی جدید ایجاد شده در کدهای خود، فقط کافی است خاصیت DefaultDatabase یک DocumentStore مقدار دهی شود:
تهیه پشتیبان از بانکهای اطلاعاتی و بازیابی آنها
ابتدا نیاز است تمام بستههای مورد نیاز را یکجا از آدرس http://ravendb.net/download تهیه کنید. سپس به پوشه backup آن مراجعه کرده و از فایل اجرایی Raven.Backup.exe آن میتوان جهت تهیه پشتیبان از بانک اطلاعاتی خاصی استفاده نمود. لازم به ذکر است که این برنامه باید با سطح دسترسی ادمین اجرا شود.
برنامه backup، آدرس سرور را گرفته و سپس فایلهای پشتیبان تهیه شده را در آدرس مشخصی ذخیره میکند. برای مدیریت اجرای روزانه آن نیز از برنامه استاندارد windows task schedule manager استفاده نمائید. به علاوه امکانات Shadow copy ویندوز نیز در اینجا مفید خواهند بود.
برای بازیابی و Restore یک بانک اطلاعاتی ابتدا دستور Raven.Server.exe /help را صادر کنید تا کلیه سوئیچهای این برنامه مشخص شوند. یکی از آنها Restore نام دارد که پارامترهای dest و src را دریافت میکند (کجا بازیابی شود و از کجا اطلاعات را بخواند).
همچنین بجای backup و restore، امکان export و import نیز وجود دارند و برای انجام آن از برنامه Raven.Smuggler.exe که کنار Raven.Server.exe قرار دارد، میتوان استفاده کرد.
برای تهیه خروجی (که در حقیقت تهیه یک dump فشرده شده از اسناد JSON موجود است):
و برای بازیابی خروجی تولید شده:
ایجاد و حذف بانکهای اطلاعاتی جدید
برای این منظور به آدرس http://localhost:8080 مراجعه و از طریق کنسول مدیریتی تحت وب RavenDB بر روی دکمه New database کلیک کنید.
در صفحه باز شده میتوان نام دیتابیس را مشخص کرد و همچنین در صورت نیاز افزونههایی مانند فشرده سازی یا رمزنگاری اطلاعات را نیز فعال نمود.
پس از ایجاد دیتابیس، برای حذف آن، بر روی نام دیتابیس کلیک راست کرده و گزینه Delete را انتخاب کنید
روش دیگر حذف اطلاعات یک بانک اطلاعاتی، مراجعه به سندهای آن و سپس کلیک راست بر روی گروهی از آنها برای حذف میباشد:
و یا سرور RavenDB را خاموش یا stop کنید. سپس به پوشه Database کنار فایل Raven.Server.exe مراجعه کرده، بانک اطلاعاتی خود را یافته و سپس کل پوشه آنرا Delete کنید.
سؤال: چگونه با دیتابیسهای ایجاد شده کار کنیم؟
تاکنون تمام مثالهای برنامه با بانک اطلاعاتی پیش فرض RavenDB کار کردند (چیزی شبیه به master database در اس کیوال سرور) و هیچگاه ابتدا یک دیتابیس جدید و مستقل را برای انجام آزمایشات خود، ایجاد نکردیم. بدیهی است این روش برای محیطهای کاری توصیه نمیشود.
برای نمونه در اینجا به System database این مجموعه وارد شدهایم که تعریف جزئیات بانک اطلاعاتی جدید ایجاد شده را در خود دارد.
جهت استفاده از بانک اطلاعاتی جدید ایجاد شده در کدهای خود، فقط کافی است خاصیت DefaultDatabase یک DocumentStore مقدار دهی شود:
using (var store = new DocumentStore { Url = "http://localhost:8080", DefaultDatabase = "Test2" }.Initialize()) { //... }
تهیه پشتیبان از بانکهای اطلاعاتی و بازیابی آنها
ابتدا نیاز است تمام بستههای مورد نیاز را یکجا از آدرس http://ravendb.net/download تهیه کنید. سپس به پوشه backup آن مراجعه کرده و از فایل اجرایی Raven.Backup.exe آن میتوان جهت تهیه پشتیبان از بانک اطلاعاتی خاصی استفاده نمود. لازم به ذکر است که این برنامه باید با سطح دسترسی ادمین اجرا شود.
Raven.Backup.exe --url==http://localhost:8080 --dest=d:\backup
برای بازیابی و Restore یک بانک اطلاعاتی ابتدا دستور Raven.Server.exe /help را صادر کنید تا کلیه سوئیچهای این برنامه مشخص شوند. یکی از آنها Restore نام دارد که پارامترهای dest و src را دریافت میکند (کجا بازیابی شود و از کجا اطلاعات را بخواند).
همچنین بجای backup و restore، امکان export و import نیز وجود دارند و برای انجام آن از برنامه Raven.Smuggler.exe که کنار Raven.Server.exe قرار دارد، میتوان استفاده کرد.
برای تهیه خروجی (که در حقیقت تهیه یک dump فشرده شده از اسناد JSON موجود است):
Raven.Smuggler.exe out http://localhost:8080/ dump.raven
Raven.Smuggler.exe in http://localhost:8080/ dump.raven
پس از نصب بستهی Angular Material و آشنایی با سیستم Angular Flex Layout برای پوشش کمبود سیستم طرحبندی آن، در این قسمت طرح ابتدایی دفترچه تلفن این سری را پیگیری میکنیم تا به طراحی زیر برای حالتهای دسکتاپ و موبایل برسیم:
در اینجا توسط کامپوننت sidenav، کار نمایش لیست تماسها صورت میگیرد و نمایش این کامپوننت واکنشگرا است. به این معنا که در اندازههای صفحات نمایشی بزرگ، نمایان است و در صفحات نمایشی کوچک، مخفی خواهد شد. در بالای صفحه یک Toolbar قرار دارد که همیشه نمایان است و از آن برای نمایش گزینههای منوی برنامه استفاده میکنیم. همچنین ناحیهی main content را هم مشاهده میکنید که با انتخاب هر شخص از لیست تماسها، جزئیات او در این قسمت نمایش داده خواهد شد.
ایجاد ماژول مدیریت تماسها
در قسمت اول، برنامه را به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن ایجاد کردیم که نتیجهی آن تولید فایل src\app\app-routing.module.ts میباشد:
در ادامه ماژول مخصوص مدیریت تماسها را ایجاد میکنیم که به آن feature module هم گفته میشود. برای این منظور دستور زیر را اجرا کنید:
این دستور ماژول جدید contact-manager را به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی و همچنین به روز رسانی app.module، برای درج آن، ایجاد میکند. البته در این حالت نیاز است به app.module.ts مراجعه کرد و محل درج آنرا تغییر داد:
به صورت پیشفرض ContactManagerModule، پس از AppRoutingModule ذکر میشود و چون مسیر catch all را در ادامه در AppRoutingModule قرار میدهیم، دیگر هیچگاه مسیریابیهای ContactManagerModule پردازش نخواهند شد. به همین جهت باید آنرا پیش از AppRoutingModule قرار داد.
سپس دستور زیر را اجرا میکنیم تا کامپوننت contact-manager-app در ماژول contact-manager ایجاد شود:
با این خروجی:
همانطور که ملاحظه میکنید این دستور کار به روز رسانی contact-manager.module را نیز جهت معرفی این کامپوننت جدید انجام دادهاست.
این کامپوننت به عنوان میزبان سایر کامپوننتهایی که در مقدمهی بحث عنوان شدند، عمل میکند. این کامپوننتها را به صورت زیر در پوشهی components ایجاد میکنیم:
با این خروجی:
تنظیمات مسیریابی برنامه
در ادامه به src\app\app-routing.module.ts مراجعه کرده و این ماژول جدید را به صورت lazy load معرفی میکنیم:
در اینجا تنظیمات صفحهی پیشفرض برنامه و همچنین not found و یا catch all را نیز مشاهده میکنید که هر دو به contactmanager تنظیم شدهاند.
سپس تنظیمات مسیریابی ماژول مدیریت تماسها را در فایل src\app\contact-manager\contact-manager-routing.module.ts به صورت زیر تغییر میدهیم:
در اولین بار بارگذاری این ماژول، کامپوننت ContactManagerApp بارگذاری میشود. همچنین مسیر not found نیز به همان مسیر ریشهی این کامپوننت تنظیم شدهاست.
کامپوننت ContactManagerApp که کار هاست سایر کامپوننتهای این ماژول را بر عهده دارد، دارای router-outlet خاص خود خواهد بود. به همین جهت برای آن children تعریف شدهاست که مسیر پیشفرض آن، بارگذاری کامپوننت MainContent است.
بنابراین نیاز است به فایل contact-manager-app\contact-manager-app.component.html مراجعه و ابتدا منوی کنار صفحه را به آن افزود:
app-sidenav همان selector کامپوننت sidenav است که در فایل sidenav\sidenav.component.ts قابل مشاهدهاست.
سپس در قالب sidenav\sidenav.component.html، کار تعریف toolbar و همچنین router-outlet را انجام میدهیم:
بر اساس مسیریابی که تعریف کردیم، router-outlet کار نمایش Main Content را انجام میدهد.
معرفی Angular Material به ماژول جدید مدیریت تماسها
در قسمت اول، یک فایل material.module.ts را ایجاد کردیم که به همراه تعریف تمامی کامپوننتهای Angular Material بود. سپس آنرا به shared.module.ts افزودیم که حاوی تعریف ماژول فرمها و همچنین Flex Layout نیز هست. به همین جهت برای معرفی اینها به این ماژول جدید تنها کافی است در فایل src\app\contact-manager\contact-manager.module.ts در قسمت imports، کار معرفی SharedModule صورت گیرد:
تا اینجا پیش از ادامهی کار، فرمان ng serve -o را صادر کنید تا مطمئن شویم همه چیز به درستی قابل دریافت و کامپایل است.
پس از اجرای برنامه مشاهده میکنید که ابتدا ماژول مدیریت تماسها بارگذاری شدهاست و سپس contact-manager-app عمل و sidenav را بارگذاری کرده و آن نیز سبب نمایش کامپوننت toolbar و سپس main-content شدهاست.
تنظیم طرحبندی برنامه توسط کامپوننتهای Angular Material و همچنین Flex Layout
پس از این تنظیمات اکنون نوبت به تنظیم طرحبندی برنامهاست و آنرا با قراردادن کامپوننت Sidenav بستهی Angular Material شروع میکنیم:
از کامپوننت Sidenav عموما برای طراحی منوی راهبری سایت استفاده میشود. این کامپوننت در سه حالت قابل تنظیم است که بر روی نحوهی نمایش Sidenav content و Primary content تاثیرگذار است:
- Over: قسمت Sidenav content بر روی Primary content قرار میگیرد.
- Push: قسمت Sidenav content قسمت Primary content را از سر راه خود بر میدارد.
- Side: قسمت Sidenav content در کنار Primary content قرار میگیرد.
در اینجا از حالت Side، در صفحات نمایشی بزرگ (اولین تصویر این قسمت) و از حالت Over، در صفحات نمایشی موبایل (مانند تصویر زیر) استفاده خواهیم کرد.
در ابتدا کدهای کامل هر سه کامپوننت و سپس توضیحات آنها را مشاهده خواهید کرد:
تنظیم margin در CSS اصلی برنامه
زمانیکه sidenav و toolbar را بر روی صفحه قرار میدهیم، فاصلهای بین آنها و لبههای صفحه مشاهده میشود. برای اینکه این فاصله را به صفر برسانیم، به فایل src\styles.css مراجعه کرده و margin بدنهی صفحه را به صفر تنظیم میکنیم:
طراحی قالب main content
برای نمایش main-content از کامپوننت سادهی card استفاده شدهاست که به فایل main-content\main-content.component.html اضافه خواهد شد. این قسمت در نهایت توسط router-outlet نمایش داده میشود.
- نمای کلی صفحه در این قسمت طراحی شدهاست. sidenav-container که در برگیرندهی اصلی است، به fxLayout از نوع row تنظیم شدهاست. یعنی mat-sidenav و mat-sidenav-content دو ستون آنرا از چپ به راست تشکیل میدهند و درون یک ردیف، سیلان خواهند یافت. همچنین میخواهیم این container کل صفحه را پر کند، به همین جهت از fxFill استفاده شدهاست. این fxFill اعمال شدهی به container، زمانی عمل خواهد کرد که position آن در css، به fixed تنظیم شود که اینکار در css این قالب و در کلاس app-sidenav-container آن انجام شدهاست.
- سپس toolbar و همچنین router-outlet که main content را نمایش میدهند، داخل sidenav-content قرار گرفتهاند و هر دو با هم، ستون دوم این طرحبندی را تشکیل میدهند. به همین جهت fxLayout آن به column تنظیم شدهاست (ستون اول آن، لیست تماسها است و ستون دوم آن، از دو ردیف toolbar و main-content تشکیل میشود).
- اگر دقت کنید یک template reference variable به نام sidenav# به container اعمال شدهاست. از آن، جهت باز و بسته کردن sidenav استفاده میشود:
زمانیکه در toolbar بر روی دکمهی منوی همبرگری کلیک شود، متد sidenav.toggle فراخوانی شده و این مورد سبب نمایان شدن مجدد sidenav خواهد شد. در این مورد در ادامه بیشتر بحث میکنیم.
- mat-sidenav از دو قسمت تشکیل شدهاست. بالای آن توسط mat-toolbar صرفا کلمهی Contacts نمایش داده میشود و سپس ذیل آن، لیست فرضی تماسها توسط کامپوننت mat-list قرار گرفتهاند (تا فعلا خالی نباشد. در قسمتهای بعدی آنرا پویا خواهیم کرد). رنگ تولبار آنرا ("color="primary) نیز به primary تنظیم کردهایم تا خاکستری پیشفرض آن نباشد.
- کار کلاس mat-elevation-z10 این است که بین sidenav و main-content یک سایهی سه بعدی را ایجاد کند که آنرا در تصاویر مشاهده میکنید. عددی که پس از z قرار میگیرد، میزان عمق سایه را مشخص میکند.
- این قسمت از sidenav به همراه دو خاصیت opened و همچنین mode است که به مقدار isScreenSmall عکس العمل نشان میدهند:
در اینجا میخواهیم اگر اندازهی صفحه xs شد، حالت over بجای حالت پیشفرض side تنظیم شود. یعنی در حالت موبایل و اندازهی صفحهی کوچک، sidenav در صورت فراخوانی متد sidenav.toggle در toolbar، بر روی قسمتی از صفحه ظاهر شود و نه در کنار آن که مخصوص حالت تمام صفحه است. همچنین میخواهیم اگر اندازهی صفحه کوچک بود، sidenav بسته شود و نمایان نباشد. به همین جهت خاصیت opened آن به isScreenSmall تنظیم شدهاست. مدیریت خاصیت isScreenSmall در کدهای این کامپوننت به صورت زیر انجام میشود:
محتویات فایل sidenav\sidenav.component.ts:
ObservableMedia را در انتهای قسمت دوم این سری بررسی کردیم. کار آن گوش فرادادن به تغییرات اندازهی صفحهاست. زمانیکه mqAlias آن برای مثال مساوی xs شد، یعنی در حالت موبایل قرار داریم. در این حالت مقدار خاصیت isScreenSmall به true تنظیم میشود و برعکس. با توجه به اینکه این media یک Observable است، نیاز است کار unsubscribe از آن نیز همواره در کدها وجود داشته باشد که نمونهای از آن در متد ngOnDestroy صورت گرفتهاست.
تاثیر خاصیت isScreenSmall بر روی دو خاصیت opened و mode کامپوننت sidenav را در دو تصویر زیر مشاهده میکنید. اگر اندازهی صفحه کوچک شود، ابتدا sidenav مخفی میشود. اگر کاربر بر روی دکمهی منوی همبرگری کلیک کند، سبب نمایش مجدد sidenav، اینبار با حالت over و بر روی محتوای زیرین آن خواهد شد:
طراحی نوار ابزار واکنشگرا
کدهای قالب و css تولبار (ستون دوم طرحبندی کلی صفحه) را در ادامه مشاهده میکنید:
با توجه به استفادهی از fxHide، یعنی دکمهی نمایش منوی همبرگری در تمام حالات مخفی خواهد بود. برای لغو آن و نمایش آن در حالت موبایل، از حالت واکنشگرای آن یعنی fxHide.xs استفاده میکنیم (قسمت «کار با API واکنشگرای Angular Flex layout» در مطلب قبلی این سری). به این ترتیب زمانیکه کاربر اندازهی صفحه را کوچک میکند و یا اندازهی واقعی صفحهی نمایش او کوچک است، این دکمه نمایان خواهد شد.
همچنین در sidenav یک چنین تعریفی را داریم:
بروز رخداد toggleSidenav سبب خواهد شد که متد sidenav.toggle فراخوانی شود و سبب نمایش sidenav در اندازههای کوچک صفحهی نمایشی گردد. این رخداد سفارشی را نیز به رخداد click دکمهی همبرگری تولبار متصل کردهایم که با کلیک بر روی آن، کار emit آن صورت میگیرد. این emit نیز سبب خواهد شد تا sidenav.toggle متصل به سمتی دیگر، فعال شود. نحوهی تعریف این رخداد سفارشی را در کدهای کامپوننت تولبار، در ادامه مشاهده میکنید:
محتویات فایل toolbar\toolbar.component.ts:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-02.zip
برای اجرای آن نیز ابتدا فایل restore.bat و سپس فایل ng-serve.bat را اجرا کنید. پس از اجرای برنامه، یکبار آنرا در حالت تمام صفحه و بار دیگر با کوچکتر کردن اندازهی مرورگر آزمایش کنید. در حالتیکه به اندازهی موبایل رسیدید، بر روی دکمهی همبرگری نمایان شده کلیک کنید تا عکس العمل آن و نمایش مجدد sidenav را در حالت over، مشاهده نمائید.
در اینجا توسط کامپوننت sidenav، کار نمایش لیست تماسها صورت میگیرد و نمایش این کامپوننت واکنشگرا است. به این معنا که در اندازههای صفحات نمایشی بزرگ، نمایان است و در صفحات نمایشی کوچک، مخفی خواهد شد. در بالای صفحه یک Toolbar قرار دارد که همیشه نمایان است و از آن برای نمایش گزینههای منوی برنامه استفاده میکنیم. همچنین ناحیهی main content را هم مشاهده میکنید که با انتخاب هر شخص از لیست تماسها، جزئیات او در این قسمت نمایش داده خواهد شد.
ایجاد ماژول مدیریت تماسها
در قسمت اول، برنامه را به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن ایجاد کردیم که نتیجهی آن تولید فایل src\app\app-routing.module.ts میباشد:
ng new MaterialAngularClient --routing
ng g m ContactManager -m app.module --routing
این دستور ماژول جدید contact-manager را به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی و همچنین به روز رسانی app.module، برای درج آن، ایجاد میکند. البته در این حالت نیاز است به app.module.ts مراجعه کرد و محل درج آنرا تغییر داد:
import { ContactManagerModule } from "./contact-manager/contact-manager.module"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, BrowserAnimationsModule, CoreModule, SharedModule.forRoot(), ContactManagerModule, AppRoutingModule ], }) export class AppModule { }
سپس دستور زیر را اجرا میکنیم تا کامپوننت contact-manager-app در ماژول contact-manager ایجاد شود:
ng g c contact-manager/ContactManagerApp --no-spec
CREATE src/app/contact-manager/contact-manager-app/contact-manager-app.component.html (38 bytes) CREATE src/app/contact-manager/contact-manager-app/contact-manager-app.component.ts (319 bytes) CREATE src/app/contact-manager/contact-manager-app/contact-manager-app.component.css (0 bytes) UPDATE src/app/contact-manager/contact-manager.module.ts (436 bytes)
این کامپوننت به عنوان میزبان سایر کامپوننتهایی که در مقدمهی بحث عنوان شدند، عمل میکند. این کامپوننتها را به صورت زیر در پوشهی components ایجاد میکنیم:
ng g c contact-manager/components/toolbar --no-spec ng g c contact-manager/components/main-content --no-spec ng g c contact-manager/components/sidenav --no-spec
تنظیمات مسیریابی برنامه
در ادامه به src\app\app-routing.module.ts مراجعه کرده و این ماژول جدید را به صورت lazy load معرفی میکنیم:
import { NgModule } from "@angular/core"; import { RouterModule, Routes } from "@angular/router"; const routes: Routes = [ { path: "contactmanager", loadChildren: "./contact-manager/contact-manager.module#ContactManagerModule" }, { path: "", redirectTo: "contactmanager", pathMatch: "full" }, { path: "**", redirectTo: "contactmanager" } ]; @NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot(routes)], exports: [RouterModule] }) export class AppRoutingModule { }
سپس تنظیمات مسیریابی ماژول مدیریت تماسها را در فایل src\app\contact-manager\contact-manager-routing.module.ts به صورت زیر تغییر میدهیم:
import { NgModule } from "@angular/core"; import { RouterModule, Routes } from "@angular/router"; import { MainContentComponent } from "./components/main-content/main-content.component"; import { ContactManagerAppComponent } from "./contact-manager-app/contact-manager-app.component"; const routes: Routes = [ { path: "", component: ContactManagerAppComponent, children: [ { path: "", component: MainContentComponent } ] }, { path: "**", redirectTo: "" } ]; @NgModule({ imports: [RouterModule.forChild(routes)], exports: [RouterModule] }) export class ContactManagerRoutingModule { }
کامپوننت ContactManagerApp که کار هاست سایر کامپوننتهای این ماژول را بر عهده دارد، دارای router-outlet خاص خود خواهد بود. به همین جهت برای آن children تعریف شدهاست که مسیر پیشفرض آن، بارگذاری کامپوننت MainContent است.
بنابراین نیاز است به فایل contact-manager-app\contact-manager-app.component.html مراجعه و ابتدا منوی کنار صفحه را به آن افزود:
<app-sidenav></app-sidenav>
سپس در قالب sidenav\sidenav.component.html، کار تعریف toolbar و همچنین router-outlet را انجام میدهیم:
<app-toolbar></app-toolbar> <router-outlet></router-outlet>
معرفی Angular Material به ماژول جدید مدیریت تماسها
در قسمت اول، یک فایل material.module.ts را ایجاد کردیم که به همراه تعریف تمامی کامپوننتهای Angular Material بود. سپس آنرا به shared.module.ts افزودیم که حاوی تعریف ماژول فرمها و همچنین Flex Layout نیز هست. به همین جهت برای معرفی اینها به این ماژول جدید تنها کافی است در فایل src\app\contact-manager\contact-manager.module.ts در قسمت imports، کار معرفی SharedModule صورت گیرد:
import { SharedModule } from "../shared/shared.module"; @NgModule({ imports: [ CommonModule, SharedModule, ContactManagerRoutingModule ] }) export class ContactManagerModule { }
پس از اجرای برنامه مشاهده میکنید که ابتدا ماژول مدیریت تماسها بارگذاری شدهاست و سپس contact-manager-app عمل و sidenav را بارگذاری کرده و آن نیز سبب نمایش کامپوننت toolbar و سپس main-content شدهاست.
تنظیم طرحبندی برنامه توسط کامپوننتهای Angular Material و همچنین Flex Layout
پس از این تنظیمات اکنون نوبت به تنظیم طرحبندی برنامهاست و آنرا با قراردادن کامپوننت Sidenav بستهی Angular Material شروع میکنیم:
<mat-sidenav-container *ngIf="shouldRun"> <mat-sidenav mode="side" opened> Sidenav content </mat-sidenav> Primary content </mat-sidenav-container>
- Over: قسمت Sidenav content بر روی Primary content قرار میگیرد.
- Push: قسمت Sidenav content قسمت Primary content را از سر راه خود بر میدارد.
- Side: قسمت Sidenav content در کنار Primary content قرار میگیرد.
در اینجا از حالت Side، در صفحات نمایشی بزرگ (اولین تصویر این قسمت) و از حالت Over، در صفحات نمایشی موبایل (مانند تصویر زیر) استفاده خواهیم کرد.
در ابتدا کدهای کامل هر سه کامپوننت و سپس توضیحات آنها را مشاهده خواهید کرد:
تنظیم margin در CSS اصلی برنامه
زمانیکه sidenav و toolbar را بر روی صفحه قرار میدهیم، فاصلهای بین آنها و لبههای صفحه مشاهده میشود. برای اینکه این فاصله را به صفر برسانیم، به فایل src\styles.css مراجعه کرده و margin بدنهی صفحه را به صفر تنظیم میکنیم:
@import "~@angular/material/prebuilt-themes/indigo-pink.css"; body { margin: 0; }
طراحی قالب main content
<mat-card> <h1>Main content</h1> </mat-card>
طرای منوی راهبری واکنشگرا
sidenav\sidenav.component.css | sidenav\sidenav.component.html |
.app-sidenav-container { position: fixed; } .app-sidenav { width: 240px; } .wrapper { margin: 50px; } | <mat-sidenav-container fxLayout="row" fxFill> <mat-sidenav #sidenav fxFlex="1 1 100%" [opened]="!isScreenSmall" [mode]="isScreenSmall ? 'over' : 'side'"> <mat-toolbar color="primary"> Contacts </mat-toolbar> <mat-list> <mat-list-item>Item 1</mat-list-item> <mat-list-item>Item 2</mat-list-item> <mat-list-item>Item 3</mat-list-item> </mat-list> </mat-sidenav> <mat-sidenav-content fxLayout="column" fxFlex="1 1 100%" fxFill> <app-toolbar (toggleSidenav)="sidenav.toggle()"></app-toolbar> <div> <router-outlet></router-outlet> </div> </mat-sidenav-content> </mat-sidenav-container> |
- نمای کلی صفحه در این قسمت طراحی شدهاست. sidenav-container که در برگیرندهی اصلی است، به fxLayout از نوع row تنظیم شدهاست. یعنی mat-sidenav و mat-sidenav-content دو ستون آنرا از چپ به راست تشکیل میدهند و درون یک ردیف، سیلان خواهند یافت. همچنین میخواهیم این container کل صفحه را پر کند، به همین جهت از fxFill استفاده شدهاست. این fxFill اعمال شدهی به container، زمانی عمل خواهد کرد که position آن در css، به fixed تنظیم شود که اینکار در css این قالب و در کلاس app-sidenav-container آن انجام شدهاست.
- سپس toolbar و همچنین router-outlet که main content را نمایش میدهند، داخل sidenav-content قرار گرفتهاند و هر دو با هم، ستون دوم این طرحبندی را تشکیل میدهند. به همین جهت fxLayout آن به column تنظیم شدهاست (ستون اول آن، لیست تماسها است و ستون دوم آن، از دو ردیف toolbar و main-content تشکیل میشود).
- اگر دقت کنید یک template reference variable به نام sidenav# به container اعمال شدهاست. از آن، جهت باز و بسته کردن sidenav استفاده میشود:
<app-toolbar (toggleSidenav)="sidenav.toggle()"></app-toolbar>
- mat-sidenav از دو قسمت تشکیل شدهاست. بالای آن توسط mat-toolbar صرفا کلمهی Contacts نمایش داده میشود و سپس ذیل آن، لیست فرضی تماسها توسط کامپوننت mat-list قرار گرفتهاند (تا فعلا خالی نباشد. در قسمتهای بعدی آنرا پویا خواهیم کرد). رنگ تولبار آنرا ("color="primary) نیز به primary تنظیم کردهایم تا خاکستری پیشفرض آن نباشد.
- کار کلاس mat-elevation-z10 این است که بین sidenav و main-content یک سایهی سه بعدی را ایجاد کند که آنرا در تصاویر مشاهده میکنید. عددی که پس از z قرار میگیرد، میزان عمق سایه را مشخص میکند.
- این قسمت از sidenav به همراه دو خاصیت opened و همچنین mode است که به مقدار isScreenSmall عکس العمل نشان میدهند:
<mat-sidenav [opened]="!isScreenSmall" [mode]="isScreenSmall ? 'over' : 'side'">
محتویات فایل sidenav\sidenav.component.ts:
import { Component, OnDestroy, OnInit } from "@angular/core"; import { MediaChange, ObservableMedia } from "@angular/flex-layout"; import { Subscription } from "rxjs"; @Component({ selector: "app-sidenav", templateUrl: "./sidenav.component.html", styleUrls: ["./sidenav.component.css"] }) export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy { isScreenSmall = false; watcher: Subscription; constructor(private media: ObservableMedia) { this.watcher = media.subscribe((change: MediaChange) => { this.isScreenSmall = change.mqAlias === "xs"; }); } ngOnInit() { } ngOnDestroy() { this.watcher.unsubscribe(); } }
تاثیر خاصیت isScreenSmall بر روی دو خاصیت opened و mode کامپوننت sidenav را در دو تصویر زیر مشاهده میکنید. اگر اندازهی صفحه کوچک شود، ابتدا sidenav مخفی میشود. اگر کاربر بر روی دکمهی منوی همبرگری کلیک کند، سبب نمایش مجدد sidenav، اینبار با حالت over و بر روی محتوای زیرین آن خواهد شد:
طراحی نوار ابزار واکنشگرا
کدهای قالب و css تولبار (ستون دوم طرحبندی کلی صفحه) را در ادامه مشاهده میکنید:
toolbar\toolbar.component.css | toolbar\toolbar.component.html |
.sidenav-toggle { padding: 0; margin: 8px; min-width:56px; } | <mat-toolbar color="primary"> <button mat-button fxHide fxHide.xs="false" class="sidenav-toggle" (click)="toggleSidenav.emit()"> <mat-icon>menu</mat-icon> </button> <span>Contact Manager</span> </mat-toolbar> |
با توجه به استفادهی از fxHide، یعنی دکمهی نمایش منوی همبرگری در تمام حالات مخفی خواهد بود. برای لغو آن و نمایش آن در حالت موبایل، از حالت واکنشگرای آن یعنی fxHide.xs استفاده میکنیم (قسمت «کار با API واکنشگرای Angular Flex layout» در مطلب قبلی این سری). به این ترتیب زمانیکه کاربر اندازهی صفحه را کوچک میکند و یا اندازهی واقعی صفحهی نمایش او کوچک است، این دکمه نمایان خواهد شد.
همچنین در sidenav یک چنین تعریفی را داریم:
<app-toolbar (toggleSidenav)="sidenav.toggle()"></app-toolbar>
محتویات فایل toolbar\toolbar.component.ts:
import { Component, EventEmitter, OnInit, Output } from "@angular/core"; @Component({ selector: "app-toolbar", templateUrl: "./toolbar.component.html", styleUrls: ["./toolbar.component.css"] }) export class ToolbarComponent implements OnInit { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor() { } ngOnInit() { } }
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-02.zip
برای اجرای آن نیز ابتدا فایل restore.bat و سپس فایل ng-serve.bat را اجرا کنید. پس از اجرای برنامه، یکبار آنرا در حالت تمام صفحه و بار دیگر با کوچکتر کردن اندازهی مرورگر آزمایش کنید. در حالتیکه به اندازهی موبایل رسیدید، بر روی دکمهی همبرگری نمایان شده کلیک کنید تا عکس العمل آن و نمایش مجدد sidenav را در حالت over، مشاهده نمائید.
tesseract-ocr، یک OCR سورس باز توسعه یافته توسط شرکت HP در بین سالهای 1985 تا 1995 است و اکنون شرکت گوگل کار نگهداری و توسعه آنرا به عهده دارد. کیفیت نویسه خوانی انگلیسی آن فوقالعاده بالا است. در آخرین نگارش آن پشتیبانی از زبان عربی هم را اضافه کرده است.
برای نصب آن ابتدا نگارش قابل حمل آنرا دریافت و سپس فایلهای مرتبط با زبان عربی را نیز باید دریافت کنید. پس از دریافت ایندو، فایلهای زبان عربی را در پوشه tessdata کپی کنید.
کار کردن با آن هم به سادگی اجرای فرمان زیر است:
tesseract.exe image.tif file -l ara
پارامتر اول نام تصویر، پارامتر دوم نام فایل متنی خروجی است (خودش یک txt را به صورت خودکار به فایل تولیدی اضافه میکند) و در آخر زبان عربی مشخص شده است.
برای نمونه تصویر زیر را
به صورت متن زیر نویسه خوانی کرد:
«برا ی ای ذسث است»
فعلا ابزاری را برای ویرایش فایلهای مرتبط با تشخیص زبان عربی ارائه ندادهاند. بنابراین برای استفاده از آن جهت تشخیص متون فارسی مشکل وجود دارد چون «گچ پژ» را نمیتواند تشخیص دهد و به اینجا که میرسد کلا سیستمش به هم میریزد.
انجمن پرسش و پاسخ آن هم در اینجا قرار دارد.
فایلهای اجرایی و زبان عربی این برنامه را از آدرسهای زیر هم میتوان دریافت کرد:
Mirror: tesseract-ocr-3.01-win32-portable.zip & tesseract-ocr-3.01.ara.tar.gz
آشنایی با Automapping در فریم ورک Fluent NHibernate
اگر قسمتهای قبل را دنبال کرده باشید، احتمالا به پروسه طولانی ساخت نگاشتها توجه کردهاید. با کمک فریم ورک Fluent NHibernate میتوان پروسه نگاشت domain model خود را به data model متناظر آن به صورت خودکار نیز انجام داد و قسمت عمدهای از کار به این صورت حذف خواهد شد. (این مورد یکی از تفاوتهای مهم NHibernate با نمونههای مشابهی است که مایکروسافت تا تاریخ نگارش این مقاله ارائه داده است. برای مثال در نگارشهای فعلی LINQ to SQL یا Entity framework ، اول دیتابیس مطرح است و بعد ساخت کد از روی آن، در حالیکه در اینجا ابتدا کد و طراحی سیستم مطرح است و بعد نگاشت آن به سیستم دادهای و دیتابیس)
امروز قصد داریم یک سیستم ساده ثبت خبر را از صفر با NHibernate پیاده سازی کنیم و همچنین مروری داشته باشیم بر قسمتهای قبلی.
مطابق کلاس دیاگرام فوق، این سیستم از سه کلاس خبر، کاربر ثبت کنندهی خبر و گروه خبری مربوطه تشکیل شده است.
ابتدا یک پروژه کنسول جدید را به نام NHSample2 آغاز کنید. سپس ارجاعاتی را به اسمبلیهای زیر به آن اضافه نمائید:
FluentNHibernate.dll
NHibernate.dll
NHibernate.ByteCode.Castle.dll
NHibernate.Linq.dll
و ارجاعی به اسمبلی استاندارد System.Data.Services.dll دات نت فریم ورک سه و نیم
سپس پوشهای را به نام Domain به این پروژه اضافه نمائید (کلیک راست روی نام پروژه در VS.Net و سپس مراجعه به منوی Add->New folder). در این پوشه تعاریف موجودیتهای برنامه را قرار خواهیم داد. سه کلاس جدید Category ، User و News را در این پوشه ایجاد نمائید. محتویات این سه کلاس به شرح زیر هستند:
namespace NHSample2.Domain
{
public class User
{
public virtual int Id { get; set; }
public virtual string UserName { get; set; }
public virtual string Password { get; set; }
}
}
namespace NHSample2.Domain
{
public class Category
{
public virtual int Id { get; set; }
public virtual string CategoryName { get; set; }
}
}
using System;
namespace NHSample2.Domain
{
public class News
{
public virtual Guid Id { get; set; }
public virtual string Subject { get; set; }
public virtual string NewsText { get; set; }
public virtual DateTime DateEntered { get; set; }
public virtual Category Category { get; set; }
public virtual User User { get; set; }
}
}
اکنون کلاس جدید Config را به برنامه اضافه نمائید:
using FluentNHibernate.Automapping;
using FluentNHibernate.Cfg;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate;
using NHibernate.Cfg;
using NHibernate.Tool.hbm2ddl;
namespace NHSample2
{
class Config
{
public static Configuration GenerateMapping(IPersistenceConfigurer dbType)
{
var cfg = dbType.ConfigureProperties(new Configuration());
new AutoPersistenceModel()
.Where(x => x.Namespace.EndsWith("Domain"))
.AddEntityAssembly(typeof(NHSample2.Domain.News).Assembly).Configure(cfg);
return cfg;
}
public static void GenerateDbScript(Configuration config, string filePath)
{
bool script = true;//فقط اسکریپت دیتابیس تولید گردد
bool export = false;//نیازی نیست بر روی دیتابیس هم اجرا شود
new SchemaExport(config).SetOutputFile(filePath).Create(script, export);
}
public static void BuildDbSchema(Configuration config)
{
bool script = false;//آیا خروجی در کنسول هم نمایش داده شود
bool export = true;//آیا بر روی دیتابیس هم اجرا شود
bool drop = false;//آیا اطلاعات موجود دراپ شوند
new SchemaExport(config).Execute(script, export, drop);
}
public static void CreateSQL2008DbPlusScript(string connectionString, string filePath)
{
Configuration cfg =
GenerateMapping(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString(connectionString)
.ShowSql()
);
GenerateDbScript(cfg, filePath);
BuildDbSchema(cfg);
}
public static ISessionFactory CreateSessionFactory(IPersistenceConfigurer dbType)
{
return
Fluently.Configure().Database(dbType)
.Mappings(m => m.AutoMappings
.Add(
new AutoPersistenceModel()
.Where(x => x.Namespace.EndsWith("Domain"))
.AddEntityAssembly(typeof(NHSample2.Domain.News).Assembly))
)
.BuildSessionFactory();
}
}
}
در متد GenerateMapping از قابلیت Automapping موجود در فریم ورک Fluent Nhibernate استفاده شده است (بدون نوشتن حتی یک سطر جهت تعریف این نگاشتها). این متد نوع دیتابیس مورد نظر را جهت ساخت تنظیمات خود دریافت میکند. سپس با کمک کلاس AutoPersistenceModel این فریم ورک، به صورت خودکار از اسمبلی برنامه نگاشتهای لازم را به کلاسهای موجود در پوشه Domain ما اضافه میکند (مرسوم است که این پوشه در یک پروژه Class library مجزا تعریف شود که در این برنامه جهت سهولت کار در خود برنامه قرار گرفته است). قسمت Where ذکر شده به این جهت معرفی گردیده است تا Fluent Nhibernate برای تمامی کلاسهای موجود در اسمبلی جاری، سعی در تعریف نگاشتهای لازم نکند. این نگاشتها تنها به کلاسهای موجود در پوشه دومین ما محدود شدهاند.
سه متد بعدی آن، جهت ایجاد اسکریپت دیتابیس از روی این نگاشتهای تعریف شده و سپس اجرای این اسکریپت بر روی دیتابیس جاری معرفی شده، تهیه شدهاند. برای مثال CreateSQL2008DbPlusScript یک مثال ساده از استفاده دو متد قبلی جهت ایجاد اسکریپت و دیتابیس متناظر اس کیوال سرور 2008 بر اساس نگاشتهای برنامه است.
با متد CreateSessionFactory در قسمتهای قبل آشنا شدهاید. تنها تفاوت آن در این قسمت، استفاده از کلاس AutoPersistenceModel جهت تولید خودکار نگاشتها است.
در ادامه دیتابیس متناظر با موجودیتهای برنامه را ایجاد خواهیم کرد:
using System;
namespace NHSample2
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
Config.CreateSQL2008DbPlusScript(
"Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true",
"db.sql");
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
}
}
پس از اجرای برنامه، ابتدا فایل اسکریپت دیتابیس به نام db.sql در پوشه اجرایی برنامه تشکیل خواهد شد و سپس این اسکریپت به صورت خودکار بر روی دیتابیس معرفی شده اجرا میگردد. دیتابیس دیاگرام حاصل را در شکل زیر میتوانید ملاحظه نمائید:
همچنین اسکریپت تولید شده آن، صرفنظر از عبارات drop اولیه، به صورت زیر است:
create table [Category] (
Id INT IDENTITY NOT NULL,
CategoryName NVARCHAR(255) null,
primary key (Id)
)
create table [User] (
Id INT IDENTITY NOT NULL,
UserName NVARCHAR(255) null,
Password NVARCHAR(255) null,
primary key (Id)
)
create table [News] (
Id UNIQUEIDENTIFIER not null,
Subject NVARCHAR(255) null,
NewsText NVARCHAR(255) null,
DateEntered DATETIME null,
Category_id INT null,
User_id INT null,
primary key (Id)
)
alter table [News]
add constraint FKE660F9E1C9CF79
foreign key (Category_id)
references [Category]
alter table [News]
add constraint FKE660F95C1A3C92
foreign key (User_id)
references [User]
اکنون یک سری گروه خبری، کاربر و خبر را به دیتابیس خواهیم افزود:
using System;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate;
using NHSample2.Domain;
namespace NHSample2
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (ISessionFactory sessionFactory = Config.CreateSessionFactory(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true")
.ShowSql()
))
{
using (ISession session = sessionFactory.OpenSession())
{
using (ITransaction transaction = session.BeginTransaction())
{
//با توجه به کلیدهای خارجی تعریف شده ابتدا باید گروهها را اضافه کرد
Category ca = new Category() { CategoryName = "Sport" };
session.Save(ca);
Category ca2 = new Category() { CategoryName = "IT" };
session.Save(ca2);
Category ca3 = new Category() { CategoryName = "Business" };
session.Save(ca3);
//سپس یک کاربر را به دیتابیس اضافه میکنیم
User u = new User() { Password = "123$5@1", UserName = "VahidNasiri" };
session.Save(u);
//اکنون میتوان یک خبر جدید را ثبت کرد
News news = new News()
{
Category = ca,
User = u,
DateEntered = DateTime.Now,
Id = Guid.NewGuid(),
NewsText = "متن خبر جدید",
Subject = "عنوانی دلخواه"
};
session.Save(news);
transaction.Commit(); //پایان تراکنش
}
}
}
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
}
}
و یا میتوان از LINQ استفاده کرد:
برای مثال کاربر VahidNasiri تعریف شده را یافته، اطلاعات آنرا نمایش دهید؛ سپس نام او را به Vahid ویرایش کرده و دیتابیس را به روز کنید.
برای اینکه کوئریهای LINQ ما شبیه به LINQ to SQL شوند، کلاس NewsContext را به صورت ذیل تشکیل میدهیم. این کلاس از کلاس پایه NHibernateContext مشتق شده و سپس به ازای تمام موجودیتهای برنامه، یک متد از نوع IOrderedQueryable را تشکیل خواهیم داد.
using System.Linq;
using NHibernate;
using NHibernate.Linq;
using NHSample2.Domain;
namespace NHSample2
{
class NewsContext : NHibernateContext
{
public NewsContext(ISession session)
: base(session)
{ }
public IOrderedQueryable<News> News
{
get { return Session.Linq<News>(); }
}
public IOrderedQueryable<Category> Categories
{
get { return Session.Linq<Category>(); }
}
public IOrderedQueryable<User> Users
{
get { return Session.Linq<User>(); }
}
}
}
using System;
using FluentNHibernate.Cfg.Db;
using NHibernate;
using System.Linq;
using NHSample2.Domain;
namespace NHSample2
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (ISessionFactory sessionFactory = Config.CreateSessionFactory(
MsSqlConfiguration
.MsSql2008
.ConnectionString("Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true")
.ShowSql()
))
{
using (ISession session = sessionFactory.OpenSession())
{
using (ITransaction transaction = session.BeginTransaction())
{
using (NewsContext db = new NewsContext(session))
{
var query = from x in db.Users
where x.UserName == "VahidNasiri"
select x;
//اگر چیزی یافت شد
if (query.Any())
{
User vahid = query.First();
//نمایش اطلاعات کاربر
Console.WriteLine("Id: {0}, UserName: {0}", vahid.Id, vahid.UserName);
//به روز رسانی نام کاربر
vahid.UserName = "Vahid";
session.Update(vahid);
transaction.Commit(); //پایان تراکنش
}
}
}
}
}
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
}
}
اگر به اسکریپت دیتابیس تولید شده دقت کرده باشید، عملیات AutoMapping یک سری پیش فرضهایی را اعمال کرده است. برای مثال فیلد Id را از نوع identity و به صورت کلید تعریف کرده، یا رشتهها را به صورت nvarchar با طول 255 ایجاد نموده است. امکان سفارشی سازی این موارد نیز وجود دارد.
مثال:
using FluentNHibernate.Conventions.Helpers;
public static Configuration GenerateMapping(IPersistenceConfigurer dbType)
{
var cfg = dbType.ConfigureProperties(new Configuration());
new AutoPersistenceModel()
.Conventions.Add()
.Where(x => x.Namespace.EndsWith("Domain"))
.Conventions.Add(
PrimaryKey.Name.Is(x => "ID"),
DefaultLazy.Always(),
ForeignKey.EndsWith("ID"),
Table.Is(t => "tbl" + t.EntityType.Name)
)
.AddEntityAssembly(typeof(NHSample2.Domain.News).Assembly)
.Configure(cfg);
return cfg;
}
تابع GenerateMapping معرفی شده را اینجا با قسمت Conventions.Add تکمیل کردهایم. به این صورت دقیقا مشخص شده است که فیلدهایی با نام ID باید primary key در نظر گرفته شوند، همواره lazy loading صورت گیرد و نام کلید خارجی به ID ختم شود. همچنین نام جداول با tbl شروع گردد.
روش دیگری نیز برای معرفی این قرار دادها و پیش فرضها وجود دارد. فرض کنید میخواهیم طول رشته پیش فرض را از 255 به 500 تغییر دهیم. برای اینکار باید اینترفیس IPropertyConvention را پیاده سازی کرد:
using FluentNHibernate.Conventions;
using FluentNHibernate.Conventions.Instances;
namespace NHSample2.Conventions
{
class MyStringLengthConvention : IPropertyConvention
{
public void Apply(IPropertyInstance instance)
{
instance.Length(500);
}
}
}
public static Configuration GenerateMapping(IPersistenceConfigurer dbType)
{
var cfg = dbType.ConfigureProperties(new Configuration());
new AutoPersistenceModel()
.Conventions.Add()
.Where(x => x.Namespace.EndsWith("Domain"))
.Conventions.Add<MyStringLengthConvention>()
.AddEntityAssembly(typeof(NHSample2.Domain.News).Assembly)
.Configure(cfg);
return cfg;
}
نکته:
اگر برای یافتن اطلاعات بیشتر در این مورد در وب جستجو کنید، اکثر مثالهایی را که مشاهده خواهید کرد بر اساس نگارش بتای fluent NHibernate هستند و هیچکدام با نگارش نهایی این فریم ورک کار نمیکنند. در نگارش رسمی نهایی ارائه شده، تغییرات بسیاری صورت گرفته که آنها را در این آدرس میتوان مشاهده کرد.
دریافت سورس برنامه قسمت ششم
ادامه دارد ...
نظرات مطالب
تبدیل پروژه ویراستار به دات نت
این کتابخانه یک اصلاحیه کوچک دیگر هم در مورد نیم فاصله نیاز دارد. برای مثال «به خوبی» باید تبدیل به «بهخوبی» شود و مواردی از این دست؛ با این عبارت باقاعده:
(\S)(ه\s)(\S)
(\S)(ه\s)(\S)
بازخوردهای پروژهها
خطا هنگام خروجی تصویر
با سلام. من از کتابخانه Ghostscript موجود در این پروژه استفاده کردم، اما چون پروژه من بصورت Any CPU تنظیم شده است و ویندوز من هم 64 بیتی هست، خطای زیر را دریافت میکنم. با تشکر.
Could not load file or assembly 'Iris.Pdf.ServiceLayer, Version=1.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=null' or one of its dependencies. An attempt was made to load a program with an incorrect format.