Docker lets you build and run apps, more quickly, with less hardware. That’s why application container technology (and Docker in particular) is so popular. You can run hundreds of containers on a server which could only run a handful of VMs, and containers are fast to deploy and can be versioned like the software they run.
پیشنیاز: ایجاد یک برنامهی خالی React و ASP.NET Core
یک پوشهی خالی را ایجاد کرده و در آن دستور dotnet new react را صادر کنید، تا قالب خاص پروژههای React یکی سازی شدهی با پروژههای ASP.NET Core، یک پروژهی جدید را ایجاد کند.
همانطور که در تصویر فوق نیز مشاهده میکنید، این پروژه از دو برنامه تشکیل شدهاست:
الف) برنامهی SPA که در پوشهی ClientApp قرار گرفتهاست و شامل کدهای کامل یک برنامهی React است.
ب) برنامهی سمت سرور ASP.NET Core که یک برنامهی متداول وب، به همراه فایل Startup.cs و سایر فایلهای مورد نیاز آن است.
در ادامه نکات ویژهی ساختار این پروژه را بررسی خواهیم کرد.
تجربهی توسعهی برنامهها توسط این قالب ویژه
اکنون اگر این پروژهی وب را برای مثال با فشردن دکمهی F5 و یا اجرای دستور dotnet run، اجرا کنیم، چه اتفاقی رخ میدهد؟
- به صورت خلاصه برنامهی ASP.NET Core شروع به کار کرده و سبب ارائه همزمان برنامهی SPA نیز خواهد شد.
- پورتی که برنامهی وب بر روی آن قرار دارد، با پورتی که برنامهی React بر روی روی آن ارائه میشود، یکی است. یعنی نیازی به تنظیمات CORS را ندارد.
- در این حالت اگر در برنامهی React تغییری را ایجاد کنیم (در هر قسمتی از آن)، hot reloading آن هنوز هم برقرار است و سبب بارگذاری مجدد برنامهی SPA در مرورگر خواهد شد و برای اینکار نیازی به توقف و راه اندازی مجدد برنامهی ASP.NET Core نیست.
اما این تجربهی روان کاربری و توسعه، چگونه حاصل شدهاست؟
بررسی ساختار فایل Startup.cs یک پروژهی مبتنی بر dotnet new react
برای درک نحوهی عملکرد این قالب ویژه، نیاز است از فایل Startup.cs آن شروع کرد.
// ... using Microsoft.AspNetCore.SpaServices.ReactDevelopmentServer; namespace dotnet_template_sample { public class Startup { // ... public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddControllersWithViews(); // In production, the React files will be served from this directory services.AddSpaStaticFiles(configuration => { configuration.RootPath = "ClientApp/build"; }); }
<ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.SpaServices.Extensions" Version="3.1.2" /> </ItemGroup>
در متد ConfigureServices، ثبت سرویسهای مرتبط با فایلهای استاتیک پروژهی SPA، توسط متد AddSpaStaticFiles صورت گرفتهاست. در اینجا RootPath آن، به پوشهی ClientApp/build اشاره میکند. البته این پوشه هنوز در این ساختار، قابل مشاهده نیست؛ اما زمانیکه پروژهی ASP.NET Core را برای ارائهی نهایی، publish کردیم، به صورت خودکار ایجاد شده و حاوی فایلهای قابل ارائهی برنامهی React نیز خواهد بود.
قسمت مهم دیگر کلاس آغازین برنامه، متد Configure آن است:
// ... using Microsoft.AspNetCore.SpaServices.ReactDevelopmentServer; namespace dotnet_template_sample { public class Startup { // ... public void Configure(IApplicationBuilder app, IWebHostEnvironment env) { // ... app.UseStaticFiles(); app.UseSpaStaticFiles(); app.UseRouting(); app.UseEndpoints(endpoints => { endpoints.MapControllerRoute( name: "default", pattern: "{controller}/{action=Index}/{id?}"); }); app.UseSpa(spa => { spa.Options.SourcePath = "ClientApp"; if (env.IsDevelopment()) { spa.UseReactDevelopmentServer(npmScript: "start"); } }); } } }
- متد UseSpaStaticFiles، سبب ثبت میانافزاری میشود که امکان دسترسی به فایلهای استاتیک پوشهی ClientApp حاوی برنامهی React را میسر میکند؛ مسیر این پوشه را در متد ConfigureServices تنظیم کردیم.
- متد UseSpa، سبب ثبت میانافزاری میشود که دو کار مهم را انجام میدهد:
1- کار اصلی آن، ثبت مسیریابی معروف catch all است تا مسیریابیهایی را که توسط کنترلرهای برنامهی ASP.NET Core مدیریت نمیشوند، به سمت برنامهی React هدایت کند. برای مثال مسیر https://localhost:5001/api/users به یک کنترلر API برنامهی سمت سرور ختم میشود، اما سایر مسیرها مانند https://localhost:5001/login قرار است صفحهی login برنامهی سمت کلاینت SPA را نمایش دهند و متناظر با اکشن متد خاصی در کنترلرهای برنامهی وب ما نیستند. در این حالت، کار این مسیریابی catch all، نمایش صفحهی پیشفرض برنامهی SPA است.
2- بررسی میکند که آیا شرایط IsDevelopment برقرار است؟ آیا در حال توسعهی برنامه هستیم؟ اگر بله، میانافزار دیگری را به نام UseReactDevelopmentServer، اجرا و ثبت میکند.
برای درک عملکرد میانافزار ReactDevelopmentServer نیاز است به سورس آن مراجعه کرد. این میانافزار بر اساس پارامتر start ای که دریافت میکند، سبب اجرای npm run start خواهد شد. به این ترتیب دیگر نیازی به اجرای جداگانهی این دستور نخواهد بود و همچنین این اجرا، به همراه تنظیمات proxy مخصوصی نیز هست تا پورت اجرایی برنامهی React و برنامهی ASP.NET Core یکی شده و دیگر نیازی به تنظیمات CORS مخصوص برنامههای React نباشد. بنابراین hot reloading ای که از آن صحبت شد، توسط ASP.NET Core مدیریت نمیشود. در پشت صحنه همان npm run start اصلی برنامههای React، در حال اجرای وب سرور آزمایشی React است که از hot reloading پشتیبانی میکند.
یک مشکل: با این تنظیم، هربار که برنامهی ASP.NET Core اجرا میشود (به علت تغییرات در کدها و فایلهای پروژه)، سبب اجرای مجدد و پشت صحنهی react development server نیز خواهد شد که ... آغاز برنامه را در حالت توسعه، کند میکند. برای رفع این مشکل میتوان این وب سرور توسعهی برنامههای React را به صورت جداگانهای اجرا کرد و فقط تنظیمات پروکسی آنرا در اینجا ذکر نمود:
// replace spa.UseReactDevelopmentServer(npmScript: "start"); // with spa.UseProxyToSpaDevelopmentServer("http://localhost:3000");
تغییرات ویژهی فایل csproj برنامه
اگر به فایل csproj برنامه دقت کنیم، دو تغییر جدید نیز در آن قابل مشاهده هستند:
الف) نصب خودکار وابستگیهای برنامهی client
<Target Name="DebugEnsureNodeEnv" BeforeTargets="Build" Condition=" '$(Configuration)' == 'Debug' And !Exists('$(SpaRoot)node_modules') "> <!-- Ensure Node.js is installed --> <Exec Command="node --version" ContinueOnError="true"> <Output TaskParameter="ExitCode" PropertyName="ErrorCode" /> </Exec> <Error Condition="'$(ErrorCode)' != '0'" Text="Node.js is required to build and run this project. To continue, please install Node.js from https://nodejs.org/, and then restart your command prompt or IDE." /> <Message Importance="high" Text="Restoring dependencies using 'npm'. This may take several minutes..." /> <Exec WorkingDirectory="$(SpaRoot)" Command="npm install" /> </Target>
ب) یکی کردن تجربهی publish برنامهی ASP.NET Core با publish پروژههای React
<Target Name="PublishRunWebpack" AfterTargets="ComputeFilesToPublish"> <!-- As part of publishing, ensure the JS resources are freshly built in production mode --> <Exec WorkingDirectory="$(SpaRoot)" Command="npm install" /> <Exec WorkingDirectory="$(SpaRoot)" Command="npm run build" /> <!-- Include the newly-built files in the publish output --> <ItemGroup> <DistFiles Include="$(SpaRoot)build\**" /> <ResolvedFileToPublish Include="@(DistFiles->'%(FullPath)')" Exclude="@(ResolvedFileToPublish)"> <RelativePath>%(DistFiles.Identity)</RelativePath> <CopyToPublishDirectory>PreserveNewest</CopyToPublishDirectory> <ExcludeFromSingleFile>true</ExcludeFromSingleFile> </ResolvedFileToPublish> </ItemGroup> </Target>
- ابتدا npm install را جهت اطمینان از به روز بودن وابستگیهای برنامه مجددا اجرا میکند.
- سپس npm run build را برای تولید فایلهای قابل ارائهی برنامهی React اجرا میکند.
- در آخر تمام فایلهای پوشهی ClientApp/build تولیدی را به بستهی نهایی توزیعی برنامهی ASP.NET Core، اضافه میکند.
Port 5000 is already in use. Use '--port' to specify a different port.
docker: Error response from daemon: hcsshim::CreateComputeSystem 1c11dcf156f978c77f095a247697e61046a057cbbe6e0f4ce379ac3c27a8893e: The virtual machine could not be started because a required feature is not installed. (extra info: {"SystemType":"Container","Name":"1c11dcf156f978c77f095a247697e61046a057cbbe6e0f4ce379ac3c27a8893e","Owner":"docker","IgnoreFlushesDuringBoot":true,"LayerFolderPath":"C:\\ProgramData\\Docker\\windowsfilter\\1c11dcf156f978c77f095a247697e61046a057cbbe6e0f4ce379ac3c27a8893e","Layers":[{"ID":"07980919-a64b-5c53-a9f5-90d601652283","Path":"C:\\ProgramData\\Docker\\windowsfilter\\bafa745f07de7a1225fde00e2a023ef3f3506b0aa860533d698274db8b6470bf"},{"ID":"a61fb5af-c609-53d4-bc44-60dd64782af7","Path":"C:\\ProgramData\\Docker\\windowsfilter\\19fa1b0fe7a7ae21a6759065a777bb97258999e19e807e7585cc04294d280415"},{"ID":"9ab68230-2445-5771-ab79-381a25f39628","Path":"C:\\ProgramData\\Docker\\windowsfilter\\878443b99b40a380ab046bdde15c2e4e3fd550de9bac9dda965608eade6eb57e"},{"ID":"1c3d5a81-0cc7-57fa-80a1-e730452d057c","Path":"C:\\ProgramData\\Docker\\windowsfilter\\4ae8898165beb41737d803086903772e04dd1c4f5bfc3a07f4609066ccf67762"},{"ID":"2f086665-fabf-5ca3-b14b-a36bad45c008","Path":"C:\\ProgramData\\Docker\\windowsfilter\\6f383e273091a5a33427f644820696e6356b1b1cfa7cd662f8477445d2564676"}],"HostName":"1c11dcf156f9","HvPartition":true,"EndpointList":["7C713800-DCBE-4525-99E7-DE82C06F285C"],"HvRuntime":{"ImagePath":"C:\\ProgramData\\Docker\\windowsfilter\\4ae8898165beb41737d803086903772e04dd1c4f5bfc3a07f4609066ccf67762\\UtilityVM"},"AllowUnqualifiedDNSQuery":true}).
برداشت خودم اینه که من نمیتونم با این سیستم داکر اجرا کنم. اگر درست فکر میکنم بهم بگید و یا لطفا یک راه حل برای اجرای داکر(با windows image) بهم بگید. ایمیج لینوکس میدونم نمیشه کلا.
البته من WSL را نصب دارم. تداخلی ایجاد نمیکنه؟
4.Visual Studio 2019 RC منتشر شد
- Telerik UI for WPF controls disabled in Visual Studio 2019 Preview 3 and Preview 4.
- Unhandled System.OperationCanceledException.
- We have updated the Dockerfile scaffolding in Visual Studio Tools for Kubernetes to use the Microsoft Container Registry instead of Docker Hub.
- We have fixed an issue in Visual Studio Tools for Kubernetes where modifying Dockerfile.develop does not cause the service to be redeployed.
- We have fixed an issue in Visual Studio Tools for Kubernetes where a service in an Azure Dev Spaces project could fail to start.
- We have fixed an issue in Visual Studio Tools for Kubernetes where a service in an Azure Dev Spaces project stops running after debugging is stopped in Visual Studio.
- We have fixed an issue in Visual Studio Tools for Kubernetes where a null reference error dialog is sometimes displayed when picking accounts in the Azure Dev Spaces Dialog.
- We have fixed an issue in Visual Studio Tools for Kubernetes where the cluster selection dialog is displayed when adding Kubernetes orchestration support.
نام پروژهی من AMD و فایل index.html بدان اضافه شده است. فرض کنید یک پوشهی جدید را به نام modules به آن اضافه میکنیم و در آن دو فایل typescript ی را به نامهای module1.ts و module2.ts، اضافه میکنیم.
محتویات module1 را اینگونه مینویسیم:
export module module1 { export abstract class firstCls { static f1(str: string) { console.log(str); } } }
و همچنین module2 به شکل زیر خواهد بود:
import * as Amd from 'module1'; module module2 { export class secondCls { f2(str: string) { Amd.module1.firstCls.f1(str); } } } new module2.secondCls().f2(`amd work's`);
(دقت کنید بعد از کامپایل شدن لفظ import تبدیل به define میشود)
از طریق add - new item فایل tsconfig.json را به مسیر اصلی پروژه اضافه کنید. در صورتی که آن را پیدا نکردید، به صورت دستی فایل آن را ساخته و محتویات زیر را در آن کپی نمایید:
{ "compilerOptions": { "noImplicitAny": false, "noEmitOnError": true, "removeComments": false, "sourceMap": false, "target": "es6", "module": "amd" }, "exclude": [ "node_modules" ] }
در ادامه به root پروژه رفته و دستور npm init را ارسال کرده تا فایل package.json تولید شود. همچنین برای requirejs نیز دستور زیر را ارسال مینماییم:
npm install requirejs --save-dev
حال requirejs به پروژهی شما اضافه شده است.
برای مدیریت کردن فراخوانی initial module در پوشهی modules که قبلا ساخته بودیم فایل main.js راساخته و کدهای زیر را بدان اضافه مینماییم.
(لازم به ذکر است این فایل را میتوانیم با استفاده از typescript نوشته و requirejs definitely typed را به پروژه اضافه کرده و از مزایای intellisense بودن بهره ببریم)
کدهای زیر را درون main.js مینویسیم:
require(['modules/module2.js'], modules_module2()); function modules_module2() { //additionals config goes here }
از آنجاییکه ممکن است تعداد وابستگی فایلها زیاد باشد و ترتیب load شدن آنها نیز اهمیت داشته باشد، در این قسمت میتوان configهای بیشتری را همچون sequence در load کردن فایلها، تعریف کرد که میتوانید در وبسایت رسمی requirejs آن را مطالعه بفرمایید.
حال فایل index.html را باز کرده و config برای فراخوانی requirejs, main.js را مینویسیم؛ به صورت زیر:
<h1>Hello requirejs and amd modules</h1> <!--src means require js address--> <!--data-main means initial require config--> <script src="node_modules/requirejs/require.js" data-main="modules/main.js"></script> <script></script>
پر واضح است که src آدرس فایل require.js و همچنین data-main آدرس initial require config پروژه را مشخص میکند.
اکنون پروژه را run کرده و میبینید که فایلهای مورد نیاز به صورت async برای ما load میشوند. اگر از مرورگر کروم استفاده مینمایید، بدین صورت میتوانید network و همچنین console را مشاهد نمایید:
مشاهد میکنید که فایلهای مورد نیاز load شدهاند و همچنین amd work's در console نمایش داده شده است.
requirejs بدین صورت عمل میکند: بعد از یافتن هر فایل، با استفاده از regex کل فایل را بررسی کرده و به دنبال وابستگیهای آن فایل میگردد (منظور همان importها میباشد و آن فایل به صورت async لود میشود) و در فایلهای بعدی نیز همین روال ادامه خواهد یافت. هر چند راهکارهایی برای بهبود کارآیی در آن اندیشیده شده است؛ بدین صورت که اساس کارش با استفاده از singleton میباشد و بعد از require کردن فایلی، هر دفعه که فراخوانی میشود، نیاز به پردازش مجدد ندارد. با این وجود ممکن است در بعضی مواقع و مخصوصا با اشتباهات سهوی برنامه نویسان از کارآیی نرم افزار مطبوع شما بکاهد.
کدهای این برنامه را میتوانید از اینجا دریافت نمایید (ضمن اینکه وابستگیهای اضافهتری مانند پوشهی node_modules حذف شدهاند؛ بنابراین npm install فراموش نشود)
دانلود AMD.zip
در قسمت بعد به امکانات توکار کامپایلر typescript برای معماری ماژولها میپردازیم