Complete Guide to Open Source - How to Contribute
⭐️ Course Contents ⭐️
⌨️ (00:00) Introduction
⌨️ (01:11) What is Open Source
⌨️ (01:46) Why you should care about Open Source
⌨️ (04:06) What is Git
⌨️ (04:56) What is GitHub
⌨️ (05:24) Example custom GitHub profile
⌨️ (06:01) GitHub features
⌨️ (13:37) GitHub Actions for Continuous Integration (CI)
⌨️ (14:49) Insights tab for more project information
⌨️ (15:04) GitHub Discussions for threaded conversations
⌨️ (15:41) GitHub Projects board like Trello
⌨️ (16:10) GitHub Wiki
⌨️ (17:15) How to find Open Source projects
⌨️ (19:40) How to write Markdown
⌨️ (27:58) Draft a Pull Request (PR)
⌨️ (29:06) Make money directly with GitHub Sponsors
⌨️ (30:15) Make money indirectly from Open Source
⌨️ (32:19) freeCodeCamp.org Open Source resources
⌨️ (34:04) Everyone is a Project Maintainer
⌨️ (39:49) How to customize your GitHub profile
⌨️ (40:46) Conclusion
در بخش قبل، به چند نمونه کلی از امکانات کتابخانه Gridify اشاره کردیم. در این مقاله به معرفی کلاسها و متدهای این کتابخانه میپردازیم.
متدهای الحاقی GridifyQuery:
Filtering Operators:
GridifyQuery
از این کلاس برای اعمال تنظیمات مورد نیاز در متدهای ارائه شده توسط Gridify استفاده میشود. در ادامه به خصیصه (پراپرتی)های این کلاس میپردازیم.
- Filter : یک پراپرتی از نوع string است که درصورت مقداردهی آن، بر روی لیست خروجی ما عملیات فیلترینگ اعمال میشود. مثال :
Filter = "Name==Ali,Age>>10";
- SortBy : یک پراپرتی از نوع string است که درصورت مقداردهی آن، بر روی لیست خروجی ما عملیات چیدمان یا سورتینگ با استفاده از نام فیلد انجام میشود. مثال :
SortBy = "Age";
- IsSortAsc: یک پراپرتی از نوع bool است که مشخص کننده چیدمان به صورت نزولی و یا صعودی است.
- Page : یک پراپرتی از نوع عددی short است. از این پراپرتی برای عملیات Pagination یا صفحه بندی استفاده میشود که مشخص کننده شماره صفحه درخواستی است.
- PageSize : یک پراپرتی از نوع عددی int است که برای مشخص کردن تعداد رکورد در هر صفحه استفاده میشود.
وارد کردن این اطلاعات هنگام استفاده از کتابخانه Gridify الزامی نیست؛ به همین جهت تنها در صورت مقداردهی، از این اطلاعات استفاده میشود. درصورتیکه هیچ اطلاعاتی در این پراپرتیها وجود نداشته باشد، به صورت پیش فرض توسط Gridify نادیده گرفته میشود. البته استثنایی برای اکستنشن متد Gridify و GridifyAsync وجود دارد، به دلیل اینکه خروجی این دو متد یک کلاس <Paging<T است. در صورت اینکه مقداری برای پراپرتیهای Page و PageSize وارد نشده باشد، به صورت پیش فرض اطلاعات Page 1 با DefaultPageSize را بازمیگرداند که مقدار پیش فرض آن 10 میباشد. با استفاده از تغییر فیلد استاتیک DefaultPageSize میتوان این عدد نیز را تغییر داد.
متدهای الحاقی یا IQueryable Extensions :
برای استفاده از کتابخانه Gridify نیازی به ساخت هیچ کلاسی نیست و صرفا امکانات اینترفیس IQueryable را گسترش میدهد.
ApplyFiltering | از این متد برای اعمال فیلترینگ روی یک IQueryable استفاده میشود. این متد یک رشته متنی (string) ویا یک GridifyQuery دریافت کرده و پس از اعمال فیلترینگ یک IQueryable بازمیگرداند. |
ApplyOrdering | از این متد برای اعمال چیدمان یا Sorting روی یک IQueryable استفاده میشود. پس از اعمال چیدمان، یک IQueryable را بازمیگرداند. |
ApplyPaging | از این متد برای اعمال صفحه بندی (Pagination) استفاده میشود. پس از اعمال صفحه بندی یک IQueryable را بازمیگرداند. |
ApplyOrderingAndPaging | از این متد برای اعمال همزمان چیدمان و صفحه بندی استفاده میشود که یک IQueryable را باز میگرداند. |
ApplyFilterAndOrdering | از این متد برای اعمال همزمان فیلترینگ و چیدمان استفاده میشود که یک IQueryalbe را باز میگرداند. |
ApplyEverything | از این متد برای اعمال عملیات صفحه بندی، چیدمان و فیلترینگ استفاده میشود که یک IQueryable را باز میگرداند. |
GridifyQueryable | این متد مشابه ApplyEverything است که مقدار یک <QueryablePaging<T را برمیگرداند و دارای یک خصیصه اضافی TotalItems است که در عملیات صفحه بندی عموما نیاز داریم. (تعداد کل رکوردهای موجود در پایگاه داده، با توجه به فیلتر اعمال شده) |
Gridify | متدهای قبلی فقط به query موجود ما یکسری شرط را اضافه میکردند. ولی مسئولیت اجرای query به عهده ما بود. (مثلا با استفاده از ToList.). متد Gridify تمامی شرطها را باتوجه به GridifyQuery دریافتی اعمال کرده، سپس اطلاعات را بارگذاری کرده و یک <Paging<T را بازمیگرداند که کاملا قابل استفاده و بهینه شده برای دیتاگریدها میباشد. |
| |
GetFilteringExpression | این متد expression معادل فیلتر string نوشته شده شما را برمیگرداند که میتوانید از آن به طور مثال در متد Where در Linq استفاده نمایید. |
GetOrderingExpression | این متد expression انتخاب فیلد برای Orderby و OrderByDescending را باتوجه به مقدار وارد شده در فیلد SortBy بازمیگرداند. |
Filtering Operators:
با علائم پشتیبانی شده در Gridify برای اعمال فیلترینگ در زیر آشنا میشویم.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده میکنید، برای اعمال فیلترینگهای پیچیده میتوانیم از چهار اپراتور , | ( ) استفاده کنیم. به همین جهت اگر نیاز داشتید که در مقدار جستجوی خود از این علائم استفاده کنید، باید قبل از هرکدام از آنها، علامت \ را اضافه کنید.
مثال رجاکس escape character در JavaScript :
let esc = (v) => v.replace(/([(),|])/g, '\\$1')
مثال #C :
var value = "(test,test2)"; var esc = Regex.Replace(value, "([(),|])", "\\$1" ); // esc = \(test\,test2\)
در بخش بعد با امکانات Mapper توکار Gridify و شخصی سازی آن آشنا خواهیم شد.
اشتراکها
31 روز با SSIS
با سلام و عرض تشکر بابت این مطلب کامل
در خصوص مدلهای خود ارجاع دهنده، اگر بخواهیم مثل عکس بالا هر نود جدیدی که ثبت میشود مقادیر امتیاز تمام والدهای آن تا ریشه تغییر کند بهترین راه حل چیست؟
به بیانی دیگر اگر به شکل دقت کنید هر نود جدیدی که ثبت میشود امتیاز تمامی والدهای آن تا ریشه به روز میشود، برای این کار راه حلی که به نظرم رسید این بود که با ثبت هر نود جدید، تمامی والدهای آن واکشی و مقدار امتیاز آن به روز شوند تا به ریشه برسیم؛ راه حل دیگر نوشتن تریگر در سمت دیتابیس است. فکر میکنم در هر دوحالت سربار زیادی داشته باشیم .آیا راه بهتری وجود دارد؟
ممنون
زمانی که وظیفه ای میخواهد اجرا شود همزمان با آن کنترلر Home هم فراخوانی میشود
این درخواست هایی هست که لاگ VS قسمت Output ثبت میشود
Application Insights Telemetry (unconfigured): {"name":"Microsoft.ApplicationInsights.Dev.Metric","time":"2019-01-08T11:23:01.0000000Z","tags":{"ai.cloud.roleInstance":"BAHARI-PC","ai.internal.sdkVersion":"m-agg2:2.8.1-22898"},"data":{"baseType":"MetricData","baseData":{"ver":2,"metrics":[{"name":"Dependency duration","kind":"Aggregation","value":4143.777,"count":1,"min":4143.777,"max":4143.777,"stdDev":0}],"properties":{"_MS.MetricId":"dependencies/duration","_MS.IsAutocollected":"True","_MS.AggregationIntervalMs":"60000","Dependency.Type":"Http","DeveloperMode":"true","Dependency.Success":"True"}}}} Application Insights Telemetry (unconfigured): {"name":"Microsoft.ApplicationInsights.Dev.Metric","time":"2019-01-08T11:23:01.0000000Z","tags":{"ai.cloud.roleInstance":"BAHARI-PC","ai.internal.sdkVersion":"m-agg2:2.8.1-22898"},"data":{"baseType":"MetricData","baseData":{"ver":2,"metrics":[{"name":"Server response time","kind":"Aggregation","value":4136.7653,"count":1,"min":4136.7653,"max":4136.7653,"stdDev":0}],"properties":{"_MS.MetricId":"requests/duration","_MS.IsAutocollected":"True","_MS.AggregationIntervalMs":"60000","DeveloperMode":"true","Request.Success":"True"}}}} Application Insights Telemetry (unconfigured): {"name":"Microsoft.ApplicationInsights.Dev.Metric","time":"2019-01-08T11:23:01.0000000Z","tags":{"ai.cloud.roleInstance":"BAHARI-PC","ai.internal.sdkVersion":"m-agg2:2.8.1-22898"},"data":{"baseType":"MetricData","baseData":{"ver":2,"metrics":[{"name":"Dependency duration","kind":"Aggregation","value":3972.6929,"count":3,"min":12.8297,"max":2687.0447,"stdDev":1092.34881420812}],"properties":{"_MS.MetricId":"dependencies/duration","_MS.IsAutocollected":"True","_MS.AggregationIntervalMs":"60000","Dependency.Type":"SQL","DeveloperMode":"true","Dependency.Success":"True"}}}}
#region Using using Autofac; using CHK.ServiceLayer.Interfaces; using DNTScheduler; using System; #endregion namespace CHK.Web.Scheduler { public class InventoryTask : ScheduledTaskTemplate { #region Properties public override int Order => 1; public override string Name => "Inventory-DiscountCoupon-GiftCard"; public IContainer Container { get; set; } #endregion #region Methods public override bool RunAt(DateTime utcNow) { if (IsShuttingDown || Pause) return false; var currentDateTime = utcNow.AddHours(3.5); return (currentDateTime.Minute % 15 == 0 && currentDateTime.Second > 5 && currentDateTime.Second < 15); } public override void Run() { if (IsShuttingDown || Pause) return; Pause = true; using (var scope = Container.BeginLifetimeScope()) { var schedulerService = scope.Resolve<ISchedulerService>(); schedulerService.UpdateInventory(); } Pause = false; } #endregion } }
همانطور که پیشتر در این مطلب نیز توضیح داده شد symbol یک primitive data type مانند number و string است. حین کار کردن با سمبلها باید این نکات را در نظر بگیرید:
- منحصربفرد و immutable (غیرقابل تغییر) هستند.
- همانند رشتهها میتوان از آنها به عنوان کلیدی برای پراپرتیها یک شیء استفاده کرد.
بنابراین از سمبلها بیشتر جهت توکنهای منحصر به فرد برای استفاده و به عنوان کلید در پراپرتیهای اشیاء استفاده خواهد شد. در اینجا میتوانید لیستی از سمبلهای رایج را مشاهده کنید.
Iterators and Generators
یک شیء زمانی قابلیت پیمایش را خواهد داشت که یک پیادهسازی از Symbol.iterator را داشته باشد:
var myIterable = {} myIterable[Symbol.iterator] = function* () { yield 1; yield 2; yield 3; };
for (let item of myIterable) { console.log(item); }
تفاوت حلقهی for..of با حلقهی for..in
هر دوی این حلقهها یک لیست را پیمایش میکنند. با این تفاوت که حلقهی for..in کلید هر آیتم را بر میگرداند اما for..of مقدار هر آیتم را بر میگرداند:
let list = [4, 5, 6]; for (let i in list) { console.log(i); // "0", "1", "2", } for (let i of list) { console.log(i); // "4", "5", "6"
به عنوان مثال کد زیر را در نظر بگیرید:
let numbers = [1, 2, 3]; for (let num of numbers) { console.log(num); }
اگر target را به ES5 و یا ES6 تنظیم کرده باشید، کد تولید شدهی یک حلقهی for را به اینصورت برایتان تولید خواهد کرد:
var numbers = [1, 2, 3]; for (var _i = 0, numbers_1 = numbers; _i < numbers_1.length; _i++) { var num = numbers_1[_i]; console.log(num); } //# sourceMappingURL=app.js.map
مطالب دورهها
آشنایی با نحوه ایجاد یک IoC Container
قبل از اینکه وارد بحث استفاده از کتابخانههای بسیار غنی IoC Container موجود شویم، بهتر است یک نمونه ساده آنها را طراحی کنیم تا بهتر بتوان با عملکرد و ساختار درونی آنها آشنا شد.
IoC Container چیست؟
IoC Container، فریم ورکی است برای انجام تزریق وابستگیها. در این فریم ورک امکان تنظیم اولیه وابستگیهای سیستم وجود دارد. برای مثال زمانیکه برنامه از یک IoC Container، نوع اینترفیس خاصی را درخواست میکند، این فریم ورک با توجه به تنظیمات اولیهاش، کلاسی مشخص را بازگشت خواهد داد.
IoC Containerهای قدیمیتر، برای انجام تنظیمات اولیه خود از فایلهای کانفیگ استفاده میکردند. نمونههای جدیدتر آنها از روشهای Fluent interfaces برای مشخص سازی تنظیمات خود بهره میبرند.
زمانیکه از یک IOC Container در کدهای خود استفاده میکنید، مراحلی چند رخ خواهند داد:
الف) کد فراخوان، از IOC Container، یک شیء مشخص را درخواست میکند. عموما اینکار با درخواست یک اینترفیس صورت میگیرد؛ هرچند محدودیتی نیز نداشته و امکان درخواست یک کلاس از نوعی مشخص نیز وجود دارد.
ب) در ادامه IOC Container به لیست اشیاء قابل ارائه توسط خود نگاه کرده و در صورت وجود، وهله سازی شیء درخواست شده را انجام و نهایتا شیء مطلوب را بازگشت خواهد داد.
در این بین زنجیرهی وابستگیهای مورد نیاز نیز وهله سازی خواهند شد. برای مثال اگر وابستگی اول به وابستگی دوم برای وهله سازی نیاز دارد، کار وهله سازی وابستگیهای وابستگی دوم نیز به صورت خودکار انجام خواهند شد. (این موردی است که بسیاری از تازه واردان به این بحث تا یکبار آنرا امتحان نکنند باور نخواهند کرد!)
ج) سپس کد فراخوان وهله دریافتی را مورد پردازش قرار داده و سپس شروع به استفاده از متدها و خواص آن خواهد نمود.
در تصویر فوق محل قرارگیری یک IOC Container را مشاهده میکنید. یک IOC Container در مورد تمام وابستگیهای مورد نیاز، اطلاعات لازم را دارد. همچنین این فریم ورک در مورد کلاسی که قرار است از وابستگیهای سیستم استفاده نماید نیز مطلع است؛ به این ترتیب میتواند به صورت خودکار در زمان وهله سازی آن، نوعهای وابستگیهای مورد نیاز آنرا در اختیارش قرار دهد.
برای مثال در اینجا MyClass، وابستگی مشخص شده در سازنده خود را به نام IDependency از IOC Container درخواست میکند. سپس این IOC Container بر اساس تنظیمات اولیه خود، یکی از وابستگیهای A یا B را بازگشت خواهد داد.
آغاز به کار ساخت یک IOC Container نمونه
در ابتدا کدهای آغازین مثال بحث جاری را در نظر بگیرید:
در اینجا وابستگیهای کلاس خریدار از طریق سازنده آن که متداولترین روش تزریق وابستگیها است، در اختیار آن قرار خواهد گرفت. یک اینترفیس کردیت کارت تعریف شدهاست به همراه دو پیاده سازی نمونه آن مانند مسترکارت و ویزا کارت. سادهترین نوع فراخوانی آن نیز میتواند مانند کدهای ذیل باشد (تزریق وابستگیهای دستی):
در ادامه قصد داریم این فراخوانیها را اندکی هوشمندتر کنیم تا بتوان بر اساس تنظیمات برنامه، کار تزریق وابستگیها صورت گیرد و به سادگی بتوان اینترفیسهای متفاوتی را در اینجا درخواست و مورد استفاده قرار داد. اینجا است که به اولین IoC Container خود خواهیم رسید:
در اینجا کدهای کلاس Resolver یا همان IoC Container ابتدایی بحث را مشاهده میکنید. توضیحات قسمتهای مختلف آن به صورت کامنت ارائه شدهاند.
در ادامه نحوه استفاده از IoC Container ایجاد شده را مشاهده میکنید.
ابتدا کار تعاریف نگاشتهای اولیه انجام میشود. در این صورت زمانیکه متد Resolve فراخوانی میگردد، نوع درخواستی آن به همراه سازنده دارای آرگومانی از نوع ICreditCard وهله سازی شده و بازگشت داده خواهد شد. سپس با در دست داشتن یک وهله آماده، متد Charge آنرا فراخوانی خواهیم کرد.
بررسی نحوه استفاده از Microsoft Unity به عنوان یک IoC Container
Unity چیست؟
Unity یک فریم ورک IoC Container تهیه شده توسط مایکروسافت میباشد که آنرا به عنوان جزئی از Enterprise Library خود قرار داده است. بنابراین برای دریافت آن یا میتوان کل مجموعه Enterprise Library را دریافت کرد و یا به صورت مجزا به عنوان یک بسته نیوگت نیز قابل تهیه است.
برای این منظور در خط فرمان پاورشل نیوگت در VS.NET دستور ذیل را اجرا کنید:
پیاده سازی مثال خریدار توسط Unity
همان مثال قسمت قبل را درنظر بگیرید. قصد داریم اینبار بجای IoC Container دست سازی که تهیه شد، پیاده سازی آنرا به کمک MS Unity انجام دهیم.
همانطور که ملاحظه میکنید، API آن بسیار شبیه به کلاس دست سازی است که در قسمت قبل تهیه کردیم.
مطابق کدهای فوق، ابتدا تنظیمات IoC Container انجام شده است. به آن اعلام کردهایم که در صورت نیاز به ICreditCard، نوع MasterCard را یافته و وهله سازی کن. با این تفاوت که Unity هوشمندتر بوده و سطر مربوط به ثبت کلاس Shoper ایی را که در قسمت قبل انجام دادیم، در اینجا حذف شده است.
سپس به این IoC Container اعلام کردهایم که نیاز به یک وهله از کلاس خریدار داریم. در اینجا Unity کار وهله سازیهای خودکار وابستگیها و تزریق آنها را در سازنده کلاس خریدار انجام داده و نهایتا یک وهله قابل استفاده را در اختیار ادامه برنامه قرار خواهد داد.
یک نکته:
به صورت پیش فرض کار تزریق وابستگیها در سازنده کلاسها به صورت خودکار انجام میشود. اگر نیاز به Setter injection و مقدار دهی خواص کلاس وجود داشت میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
نام خاصیت و مقدار مورد نظر به عنوان پارامتر متد RegisterType باید تعریف شوند.
مدیریت طول عمر اشیاء در Unity
توسط یک IoC Container میتوان یک وهله معمولی از شیءایی را درخواست کرد و یا حتی طول عمر این وهله را به صورت Singleton معرفی نمود (یک وهله در طول عمر کل برنامه). در Unity اگر تنظیم خاصی اعمال نشود، هربار که متد Resolve فراخوانی میگردد، یک وهله جدید را در اختیار ما قرار خواهد داد. اما اگر پارامتر متد RegisterType را با وهلهای از ContainerControlledLifetimeManager مقدار دهی کنیم:
از این پس با هربار فراخوانی متد Resolve، در صورت نیاز به وابستگی از نوع ICreditCard، تنها یک وهله مشترک از MasterCard ارائه خواهد شد.
حالت پیش فرض مورد استفاده، بدون ذکر پارامتر متد RegisterType، مقدار TransientLifetimeManager میباشد.
IoC Container چیست؟
IoC Container، فریم ورکی است برای انجام تزریق وابستگیها. در این فریم ورک امکان تنظیم اولیه وابستگیهای سیستم وجود دارد. برای مثال زمانیکه برنامه از یک IoC Container، نوع اینترفیس خاصی را درخواست میکند، این فریم ورک با توجه به تنظیمات اولیهاش، کلاسی مشخص را بازگشت خواهد داد.
IoC Containerهای قدیمیتر، برای انجام تنظیمات اولیه خود از فایلهای کانفیگ استفاده میکردند. نمونههای جدیدتر آنها از روشهای Fluent interfaces برای مشخص سازی تنظیمات خود بهره میبرند.
زمانیکه از یک IOC Container در کدهای خود استفاده میکنید، مراحلی چند رخ خواهند داد:
الف) کد فراخوان، از IOC Container، یک شیء مشخص را درخواست میکند. عموما اینکار با درخواست یک اینترفیس صورت میگیرد؛ هرچند محدودیتی نیز نداشته و امکان درخواست یک کلاس از نوعی مشخص نیز وجود دارد.
ب) در ادامه IOC Container به لیست اشیاء قابل ارائه توسط خود نگاه کرده و در صورت وجود، وهله سازی شیء درخواست شده را انجام و نهایتا شیء مطلوب را بازگشت خواهد داد.
در این بین زنجیرهی وابستگیهای مورد نیاز نیز وهله سازی خواهند شد. برای مثال اگر وابستگی اول به وابستگی دوم برای وهله سازی نیاز دارد، کار وهله سازی وابستگیهای وابستگی دوم نیز به صورت خودکار انجام خواهند شد. (این موردی است که بسیاری از تازه واردان به این بحث تا یکبار آنرا امتحان نکنند باور نخواهند کرد!)
ج) سپس کد فراخوان وهله دریافتی را مورد پردازش قرار داده و سپس شروع به استفاده از متدها و خواص آن خواهد نمود.
در تصویر فوق محل قرارگیری یک IOC Container را مشاهده میکنید. یک IOC Container در مورد تمام وابستگیهای مورد نیاز، اطلاعات لازم را دارد. همچنین این فریم ورک در مورد کلاسی که قرار است از وابستگیهای سیستم استفاده نماید نیز مطلع است؛ به این ترتیب میتواند به صورت خودکار در زمان وهله سازی آن، نوعهای وابستگیهای مورد نیاز آنرا در اختیارش قرار دهد.
برای مثال در اینجا MyClass، وابستگی مشخص شده در سازنده خود را به نام IDependency از IOC Container درخواست میکند. سپس این IOC Container بر اساس تنظیمات اولیه خود، یکی از وابستگیهای A یا B را بازگشت خواهد داد.
آغاز به کار ساخت یک IOC Container نمونه
در ابتدا کدهای آغازین مثال بحث جاری را در نظر بگیرید:
using System; namespace DI01 { public interface ICreditCard { string Charge(); } public class Visa : ICreditCard { public string Charge() { return "Charging with the Visa!"; } } public class MasterCard : ICreditCard { public string Charge() { return "Swiping the MasterCard!"; } } public class Shopper { private readonly ICreditCard creditCard; public Shopper(ICreditCard creditCard) { this.creditCard = creditCard; } public void Charge() { var chargeMessage = creditCard.Charge(); Console.WriteLine(chargeMessage); } } }
var shopper = new Shopper(new Visa()); shopper.Charge();
using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; namespace DI01 { public class Resolver { //کار ذخیره سازی و نگاشت از یک نوع به نوعی دیگر در اینجا توسط این دیکشنری انجام خواهد شد private Dictionary<Type, Type> dependencyMap = new Dictionary<Type, Type>(); /// <summary> /// یک نوع خاص از آن درخواست شده و سپس بر اساس تنظیمات برنامه، کار وهله سازی /// نمونه معادل آن صورت خواهد گرفت /// </summary> public T Resolve<T>() { return (T)Resolve(typeof(T)); } private object Resolve(Type typeToResolve) { Type resolvedType; // ابتدا بررسی میشود که آیا در تنظیمات برنامه نگاشت متناظری برای نوع درخواستی وجود دارد؟ if (!dependencyMap.TryGetValue(typeToResolve, out resolvedType)) { //اگر خیر، کار متوقف خواهد شد throw new Exception(string.Format("Could not resolve type {0}", typeToResolve.FullName)); } var firstConstructor = resolvedType.GetConstructors().First(); var constructorParameters = firstConstructor.GetParameters(); // در ادامه اگر این نوع، دارای سازندهی بدون پارامتری است // بلافاصله وهله سازی خواهد شد if (!constructorParameters.Any()) return Activator.CreateInstance(resolvedType); var parameters = new List<object>(); foreach (var parameterToResolve in constructorParameters) { // در اینجا یک فراخوانی بازگشتی صورت گرفته است برای وهله سازی // خودکار پارامترهای مختلف سازنده یک کلاس parameters.Add(Resolve(parameterToResolve.ParameterType)); } return firstConstructor.Invoke(parameters.ToArray()); } public void Register<TFrom, TTo>() { dependencyMap.Add(typeof(TFrom), typeof(TTo)); } } }
var resolver = new Resolver(); //تنظیمات اولیه resolver.Register<Shopper, Shopper>(); resolver.Register<ICreditCard, Visa>(); //تزریق وابستگیها و وهله سازی var shopper = resolver.Resolve<Shopper>(); shopper.Charge();
ابتدا کار تعاریف نگاشتهای اولیه انجام میشود. در این صورت زمانیکه متد Resolve فراخوانی میگردد، نوع درخواستی آن به همراه سازنده دارای آرگومانی از نوع ICreditCard وهله سازی شده و بازگشت داده خواهد شد. سپس با در دست داشتن یک وهله آماده، متد Charge آنرا فراخوانی خواهیم کرد.
بررسی نحوه استفاده از Microsoft Unity به عنوان یک IoC Container
Unity چیست؟
Unity یک فریم ورک IoC Container تهیه شده توسط مایکروسافت میباشد که آنرا به عنوان جزئی از Enterprise Library خود قرار داده است. بنابراین برای دریافت آن یا میتوان کل مجموعه Enterprise Library را دریافت کرد و یا به صورت مجزا به عنوان یک بسته نیوگت نیز قابل تهیه است.
برای این منظور در خط فرمان پاورشل نیوگت در VS.NET دستور ذیل را اجرا کنید:
PM> Install-Package Unity
پیاده سازی مثال خریدار توسط Unity
همان مثال قسمت قبل را درنظر بگیرید. قصد داریم اینبار بجای IoC Container دست سازی که تهیه شد، پیاده سازی آنرا به کمک MS Unity انجام دهیم.
using Microsoft.Practices.Unity; namespace DI02 { class Program { static void Main(string[] args) { var container = new UnityContainer(); container.RegisterType<ICreditCard, MasterCard>(); var shopper = container.Resolve<Shopper>(); shopper.Charge(); } } }
مطابق کدهای فوق، ابتدا تنظیمات IoC Container انجام شده است. به آن اعلام کردهایم که در صورت نیاز به ICreditCard، نوع MasterCard را یافته و وهله سازی کن. با این تفاوت که Unity هوشمندتر بوده و سطر مربوط به ثبت کلاس Shoper ایی را که در قسمت قبل انجام دادیم، در اینجا حذف شده است.
سپس به این IoC Container اعلام کردهایم که نیاز به یک وهله از کلاس خریدار داریم. در اینجا Unity کار وهله سازیهای خودکار وابستگیها و تزریق آنها را در سازنده کلاس خریدار انجام داده و نهایتا یک وهله قابل استفاده را در اختیار ادامه برنامه قرار خواهد داد.
یک نکته:
به صورت پیش فرض کار تزریق وابستگیها در سازنده کلاسها به صورت خودکار انجام میشود. اگر نیاز به Setter injection و مقدار دهی خواص کلاس وجود داشت میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
container.RegisterType<ICreditCard, MasterCard>(new InjectionProperty("propertyName", 5));
مدیریت طول عمر اشیاء در Unity
توسط یک IoC Container میتوان یک وهله معمولی از شیءایی را درخواست کرد و یا حتی طول عمر این وهله را به صورت Singleton معرفی نمود (یک وهله در طول عمر کل برنامه). در Unity اگر تنظیم خاصی اعمال نشود، هربار که متد Resolve فراخوانی میگردد، یک وهله جدید را در اختیار ما قرار خواهد داد. اما اگر پارامتر متد RegisterType را با وهلهای از ContainerControlledLifetimeManager مقدار دهی کنیم:
container.RegisterType<ICreditCard, MasterCard>(new ContainerControlledLifetimeManager());
حالت پیش فرض مورد استفاده، بدون ذکر پارامتر متد RegisterType، مقدار TransientLifetimeManager میباشد.
در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 7 - کار با فایلهای config
» با مقدمات کار با فایلهای تنظیمات برنامه و تامین کنندههای مختلف آنها آشنا شدیم. در این مطلب قصد داریم یک نمونهی سفارشی تامین کنندههای تنظیمات برنامه را بر اساس دریافت و ذخیره سازی اطلاعات در بانک اطلاعاتی، تهیه کنیم.
ساختار موجودیت تنظیمات برنامه
تنظیمات برنامه با هر قالبی که تهیه شوند، دست آخر به صورت یک <Dictionary<string,string در برنامه پردازش شده و قابل دسترسی میشوند. بنابراین موجودیت معادل این Dictionary را به صورت زیر تعریف میکنیم:
ساختار Context برنامه و مقدار دهی اولیهی آن
پس از تعریف موجودیت تنظیمات برنامه، آنرا به صورت زیر به Context برنامه معرفی میکنیم:
همچنین، برای مقدار دهی مقادیر اولیهی تنظیمات برنامه نیز اینبار میتوان به کمک متد HasData، به صورت زیر عمل کرد:
ایجاد یک IConfigurationSource سفارشی مبتنی بر بانک اطلاعاتی
انواع و اقسام تامین کنندههای تنظیمات برنامه در پروژههای ASP.NET Core، در حقیقت یک پیاده سازی سفارشی از اینترفیس IConfigurationSource هستند. به همین جهت در ادامه یک نمونهی مبتنی بر EF Core آن را تهیه میکنیم:
در اینجا چون میخواهیم به IUnitOfWork دسترسی پیدا کنیم، IServiceProvider را به سازندهی این تامین کننده تزریق کردهایم. کار اصلی ساخت آن نیز در متد Build، با ارائهی یک IConfigurationProvider سفارشی انجام میشود. اینجا است که اطلاعات را از بانک اطلاعاتی خوانده و در اختیار سیستم تنظیمات برنامه قرار میدهیم:
در ConfigurationProvider فوق، متد Load، در آغاز برنامه فراخوانی شده و در اینجا فرصت داریم تا خاصیت this.Data آنرا که از نوع <Dictionary<string,string است، مقدار دهی کنیم. بنابراین از serviceProvider تزریق شدهی در سازندهی کلاس استفاده کرده و به وهلهای از IUnitOfWork دسترسی پیدا میکنیم. سپس بر این اساس تمام رکوردهای جدول متناظر با ConfigurationValue را دریافت و توسط متد ToDictionary، تبدیل به ساختار مدنظر خاصیت this.Data میکنیم.
در اینجا فراخوانی متد ensureDatabaseIsCreated را نیز مشاهده میکنید. کلاس EFConfigurationProvider در آغاز برنامه و پیش از هر عمل دیگری وهله سازی شده و سپس متد Load آن فراخوانی میشود. به همین جهت نیاز است یا پیشتر، بانک اطلاعاتی را توسط دستورات Migration ایجاد کرده باشید و یا متد ensureDatabaseIsCreated، اطلاعات Migration موجود را به بانک اطلاعاتی برنامه اعمال میکند.
معرفی EFConfigurationSource به برنامه
جهت معرفی سادهتر EFConfigurationSource تهیه شده، ابتدا یک متد الحاقی را بر اساس آن تهیه میکنیم:
سپس میتوان این متد AddEFConfig را به صورت زیر به تنظیمات برنامه در کلاس Startup اضافه و معرفی کرد:
در اینجا ابتدا نیاز است یک ConfigurationBuilder جدید را ایجاد کنیم تا بتوان AddEFConfig را بر روی آن فراخوانی کرد. در این بین، خود برنامه نیز تعدادی تامین کنندهی تنظیمات پیشفرض را نیز دارد که قصد نداریم سبب پاک شدن آنها شویم. به همین جهت آنها را توسط متد AddConfiguration، افزودهایم. پس از تعریف این ConfigurationBuilder جدید، نیاز است آنرا جایگزین IConfiguration و IConfigurationRoot پیشفرض برنامه کنیم که روش آنرا در دو متد services.AddSingleton ملاحظه میکنید.
همچنین روش دسترسی به serviceProvider مورد نیاز AddEFConfig، توسط متد services.BuildServiceProvider نیز در کدهای فوق مشخص است. به همین جهت مجبور شدیم این تعریف را در اینجا قرار دهیم و گرنه میشد از کلاس Program و یا حتی سازندهی کلاس Startup نیز استفاده کرد. مشکل این دو مکان عدم دسترسی به سرویس IUnitOfWork و سایر تنظیمات برنامه است.
آزمایش برنامه
اگر به قسمت «ساختار Context برنامه و مقدار دهی اولیهی آن» مطلب جاری دقت کرده باشید، دو کلید پیشفرض در اینجا ثبت شدهاند. به همین جهت در ادامه با تزریق سرویس IConfiguration به سازندهی یک کنترلر، سعی در خواندن مقادیر آنها خواهیم کرد:
با این خروجی:
به روز رسانی بانک اطلاعاتی برنامه و بارگذاری مجدد اطلاعات IConfiguration
فرض کنید توسط سرویسی، اطلاعات جدول ConfigurationValue را تغییر دادهاید. نکتهی مهم اینجا است که اینکار سبب فراخوانی مجدد متد Load کلاس EFConfigurationProvider نخواهد شد و عملا این تغییرات در سراسر برنامه توسط تزریق اینترفیس IConfiguration قابل دسترسی نخواهند بود (مگر اینکه برنامه مجددا ریاستارت شود). نکتهی به روز رسانی این اطلاعات به صورت زیر است:
در جائیکه نیاز است پس از به روز رسانی بانک اطلاعاتی، تنظیمات برنامه را نیز بارگذاری مجدد کنید، ابتدا اینترفیس IConfiguration را به سازندهی آن تزریق کرده و سپس به نحو فوق، متد Reload را فراخوانی کنید. اینکار سبب میشود تا یکبار دیگری متد Load کلاس EFConfigurationProvider نیز فراخوانی شود که باعث بارگذاری مجدد تنظیمات برنامه خواهد شد.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: EFCoreDbConfig.zip
ساختار موجودیت تنظیمات برنامه
تنظیمات برنامه با هر قالبی که تهیه شوند، دست آخر به صورت یک <Dictionary<string,string در برنامه پردازش شده و قابل دسترسی میشوند. بنابراین موجودیت معادل این Dictionary را به صورت زیر تعریف میکنیم:
namespace DbConfig.Web.DomainClasses { public class ConfigurationValue { public int Id { get; set; } public string Key { get; set; } public string Value { get; set; } } }
ساختار Context برنامه و مقدار دهی اولیهی آن
پس از تعریف موجودیت تنظیمات برنامه، آنرا به صورت زیر به Context برنامه معرفی میکنیم:
public class MyAppContext : DbContext, IUnitOfWork { public MyAppContext(DbContextOptions options) : base(options) { } public virtual DbSet<ConfigurationValue> Configurations { set; get; }
protected override void OnModelCreating(ModelBuilder builder) { // it should be placed here, otherwise it will rewrite the following settings! base.OnModelCreating(builder); // Custom application mappings builder.Entity<ConfigurationValue>(entity => { entity.Property(e => e.Key).HasMaxLength(450).IsRequired(); entity.HasIndex(e => e.Key).IsUnique(); entity.Property(e => e.Value).IsRequired(); entity.HasData(new ConfigurationValue { Id = 1, Key = "key-1", Value = "value_from_ef_1" }); entity.HasData(new ConfigurationValue { Id = 2, Key = "key-2", Value = "value_from_ef_2" }); }); }
انواع و اقسام تامین کنندههای تنظیمات برنامه در پروژههای ASP.NET Core، در حقیقت یک پیاده سازی سفارشی از اینترفیس IConfigurationSource هستند. به همین جهت در ادامه یک نمونهی مبتنی بر EF Core آن را تهیه میکنیم:
public class EFConfigurationSource : IConfigurationSource { private readonly IServiceProvider _serviceProvider; public EFConfigurationSource(IServiceProvider serviceProvider) { _serviceProvider = serviceProvider; } public IConfigurationProvider Build(IConfigurationBuilder builder) { return new EFConfigurationProvider(_serviceProvider); } }
public class EFConfigurationProvider : ConfigurationProvider { private readonly IServiceProvider _serviceProvider; public EFConfigurationProvider(IServiceProvider serviceProvider) { _serviceProvider = serviceProvider; ensureDatabaseIsCreated(); } public override void Load() { using (var scope = _serviceProvider.CreateScope()) { var uow = scope.ServiceProvider.GetRequiredService<IUnitOfWork>(); this.Data?.Clear(); this.Data = uow.Set<ConfigurationValue>() .AsNoTracking() .ToList() .ToDictionary(c => c.Key, c => c.Value); } } private void ensureDatabaseIsCreated() { using (var scope = _serviceProvider.CreateScope()) { var uow = scope.ServiceProvider.GetRequiredService<IUnitOfWork>(); uow.Migrate(); } } }
در اینجا فراخوانی متد ensureDatabaseIsCreated را نیز مشاهده میکنید. کلاس EFConfigurationProvider در آغاز برنامه و پیش از هر عمل دیگری وهله سازی شده و سپس متد Load آن فراخوانی میشود. به همین جهت نیاز است یا پیشتر، بانک اطلاعاتی را توسط دستورات Migration ایجاد کرده باشید و یا متد ensureDatabaseIsCreated، اطلاعات Migration موجود را به بانک اطلاعاتی برنامه اعمال میکند.
معرفی EFConfigurationSource به برنامه
جهت معرفی سادهتر EFConfigurationSource تهیه شده، ابتدا یک متد الحاقی را بر اساس آن تهیه میکنیم:
public static class EFExtensions { public static IConfigurationBuilder AddEFConfig(this IConfigurationBuilder builder, IServiceProvider serviceProvider) { return builder.Add(new EFConfigurationSource(serviceProvider)); } }
namespace DbConfig.Web { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddScoped<IUnitOfWork, MyAppContext>(); services.AddScoped<IConfigurationValuesService, ConfigurationValuesService>(); var connectionString = Configuration.GetConnectionString("SqlServerConnection") .Replace("|DataDirectory|", Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), "wwwroot", "app_data")); services.AddDbContext<MyAppContext>(options => { options.UseSqlServer( connectionString, dbOptions => { var minutes = (int)TimeSpan.FromMinutes(3).TotalSeconds; dbOptions.CommandTimeout(minutes); dbOptions.EnableRetryOnFailure(); }); }); var serviceProvider = services.BuildServiceProvider(); var configuration = new ConfigurationBuilder() .AddConfiguration(Configuration) // Adds all of the existing configurations .AddEFConfig(serviceProvider) .Build(); services.AddSingleton<IConfigurationRoot>(sp => configuration); // Replace services.AddSingleton<IConfiguration>(sp => configuration); // Replace
همچنین روش دسترسی به serviceProvider مورد نیاز AddEFConfig، توسط متد services.BuildServiceProvider نیز در کدهای فوق مشخص است. به همین جهت مجبور شدیم این تعریف را در اینجا قرار دهیم و گرنه میشد از کلاس Program و یا حتی سازندهی کلاس Startup نیز استفاده کرد. مشکل این دو مکان عدم دسترسی به سرویس IUnitOfWork و سایر تنظیمات برنامه است.
آزمایش برنامه
اگر به قسمت «ساختار Context برنامه و مقدار دهی اولیهی آن» مطلب جاری دقت کرده باشید، دو کلید پیشفرض در اینجا ثبت شدهاند. به همین جهت در ادامه با تزریق سرویس IConfiguration به سازندهی یک کنترلر، سعی در خواندن مقادیر آنها خواهیم کرد:
namespace DbConfig.Web.Controllers { public class HomeController : Controller { private readonly IConfiguration _configuration; public HomeController(IConfiguration configuration) { _configuration = configuration; } public IActionResult Index() { return Json( new { key1 = _configuration["key-1"], key2 = _configuration["key-2"] }); }
به روز رسانی بانک اطلاعاتی برنامه و بارگذاری مجدد اطلاعات IConfiguration
فرض کنید توسط سرویسی، اطلاعات جدول ConfigurationValue را تغییر دادهاید. نکتهی مهم اینجا است که اینکار سبب فراخوانی مجدد متد Load کلاس EFConfigurationProvider نخواهد شد و عملا این تغییرات در سراسر برنامه توسط تزریق اینترفیس IConfiguration قابل دسترسی نخواهند بود (مگر اینکه برنامه مجددا ریاستارت شود). نکتهی به روز رسانی این اطلاعات به صورت زیر است:
public class ConfigurationValuesService : IConfigurationValuesService { private readonly IConfiguration _configuration; public ConfigurationValuesService(IConfiguration configuration) { _configuration = configuration; } private void reloadEFConfigurationProvider() { ((IConfigurationRoot)_configuration).Reload(); }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: EFCoreDbConfig.zip
نظرات مطالب
C# 7 - Tuple return types and deconstruction
برای بسط دادن یک چندتایی به آرگومانهای ورودی یک متد، آیا راهکاری در نظر گرفته شده است؟
مثلا چیزی شبیه spread در ES6
مثلا چیزی شبیه spread در ES6
public void showMsg(int age, string name){/*...*/}
(int age, string name) value =(20, "Jessy"); showMsg(...value); //? or something else
اشتراکها
کتابخانه lazy-load-xt
Mobile-oriented, fast and extensible jQuery plugin for lazy loading of images/videos with build-in support of
jQueryMobile framework. Demo
Currently tested in IE 6-11, Chrome 1-31, Firefox 1.5-27.0, Safari 3-7, Opera 10.6-18.0, iOS 5-7, Android 2.3-4.4, Amazon Kindle Fire 2 and HD 8.9, Opera Mini 7.
Currently tested in IE 6-11, Chrome 1-31, Firefox 1.5-27.0, Safari 3-7, Opera 10.6-18.0, iOS 5-7, Android 2.3-4.4, Amazon Kindle Fire 2 and HD 8.9, Opera Mini 7.