AngularJS is one of the most preferred framework for the web developers who aspire to design a web app in a dynamic manner. In case, if your developers are going to start a project on AngularJS , they may be in need of numerous tools to develop your website in a full-fledged manner. - See more at: http://www.valuecoders.com/blog/technology-and-apps/top-20-angularjs-developer-tools/#sthash.0yLW201H.dpuf
بررسی وضعیت کتابخانهی Moq
Moq is a mocking library for .NET Unit Testing (cue the TDD folks reminding us mocks are unnecessary), and it is by far the most widely used mocking library in .NET (475 million downloads vs 87 million for the next largest, NSubstitute). Yesterday, its author released version 4.20.1; which added nagware and a backdoor to Moq, in a bid to drive up paid usages of Moq through ‘Sponsorships’.
مطالب پیشین مرتبط با لوسین را در اینجا میتوانید پیگیری کنید. آخرین نگارش آن که تا این تاریخ، 4.8 بتا است، با داتنت(Core) سازگار است و روش برپایی آغازین آن ... تغییرات قابل توجهی داشتهاست که خلاصهی آنها را در این مطلب بررسی خواهیم کرد.
1) بستههای جدید مورد نیاز
برای کار با لوسین جدید، نیاز است حداقل سهبستهی زیر را نصب کنیم تا به امکانات پایهای و کوئری گیریهای پیشرفتهی آن دسترسی داشته باشیم:
<PackageReference Include="Lucene.Net" Version="4.8.0-beta00016"/> <PackageReference Include="Lucene.Net.Analysis.Common" Version="4.8.0-beta00016"/> <PackageReference Include="Lucene.Net.QueryParser" Version="4.8.0-beta00016"/>
2) تهیه نگاشتهای لازم
فرض کنید شیء اصلی ما چنین ساختاری را دارد:
public class WhatsNewItemModel { public required int Id { set; get; } public required string OriginalTitle { set; get; } }
مرحلهی بعد کار با لوسین، تبدیل اشیاء سفارشی خود به شیء Document لوسین و برعکس است. به همین جهت به دو مپر برای این کارها نیاز است:
الف) نگاشتگر یک شیء سفارشی، به شیء Document
public static class LuceneDocumentMapper { public static Document MapToLuceneDocument(this WhatsNewItemModel post) { ArgumentNullException.ThrowIfNull(post); return [ new TextField(nameof(WhatsNewItemModel.OriginalTitle), post.OriginalTitle, Field.Store.YES), // Document StringField instances are sort of keywords, they are not analyzed, they indexed as is (in its original case). new StringField(nameof(WhatsNewItemModel.Id), post.Id.ToString(CultureInfo.InvariantCulture), Field.Store.YES), ]; } }
در اینجا یک متدالحاقی را تهیه کردهایم تا شیءای از نوع WhatsNewItemModel ما را به یک شیء Document لوسین، تبدیل کند.
چند نکته در اینجا حائز اهمیت هستند:
- در نگارش جدید لوسین، با اشیاء TextField و StringField جدید سروکار داریم و شیء قدیمی Field نگارشهای قبلی لوسین، منسوخ شده درنظر گرفته میشود.
- زمانی از شیء TextField استفاده میکنیم که قرار است توسط لوسین، تحلیل شده و در جستجوهای پیچیده استفاده شود.
- اگر فقط قرار است، مقداری را در این ایندکس ذخیره کنیم و قصد تحلیل آنها را نداریم و حداکثر یک کوئری سادهی یافتن اصل آنها، مدنظر ما است، باید از اشیاء StringField برای معرفی و نگاشت آنها استفاده کنیم (شبیه به کار با واژههای کلیدی).
- پرچم Field.Store.YES به این معنا است که اصل محتوای تحلیل شده نیز در ایندکس لوسین، درج شود. اگر این پرچم را به NO تنظیم کنیم، فقط تحلیل آن صورت گرفته و نتیجهی آن ذخیره میشود، که برای جستجوها مفید است؛ اما مقدار این فیلد دیگر قابل بازیابی نخواهد بود.
ب) نگاشتگر یک شیء Document لوسین، به یک شیء سفارشی
در زمان کوئری گرفتن از لوسین، خروجی نهایی یک شیء Document آن است که باید به شیء سفارشی مدنظر ما نگاشت شود:
public static class LuceneDocumentMapper { public static LuceneSearchResult MapToLuceneSearchResult(this Document document) { ArgumentNullException.ThrowIfNull(document); return new LuceneSearchResult { Id = document.Get(nameof(WhatsNewItemModel.Id), CultureInfo.InvariantCulture).ToInt(), OriginalTitle = document.Get(nameof(WhatsNewItemModel.OriginalTitle), CultureInfo.InvariantCulture) }; } }
نمونهای از این نگاشت را در متد الحاقی فوق مشاهده میکنید که توسط متد Get شیء Document قابل انجام است. بدیهی است خروجی این متد، یک رشتهاست و در صورت نیاز باید توسط ما کار تبدیلات ثانویه آنها انجام شود.
3) نیاز به یک تحلیلگر مناسب
لوسین برای تولید ایندکسهای جستجوی تمام متنی خود، از یک سری Analyzer استفاده میکنید که اگر سری پیشین مطالب مرتبط را مطالعه کنید، به نمونهی StandardAnalyzer آن خواهید رسید که هنوز هم معتبر و قابل استفادهاست و یا میتوان همانند سایت جاری، از یک LowerCaseHtmlStripAnalyzer استفاده کرد که این کارها را همزمان انجام میدهد:
الف) از یک لیست PersianStopwords.List برای حذف واژههای کم اهمیت زبان فارسی استفاده میکند. برای مثال ما نمیخواهیم که واژهی «ما» را با اهمیت شمرده و ایندکس کند و امثال آن.
ب) LowerCaseFilter را به متون دریافتی اعمال میکند. این کار در پشت صحنهی StandardAnalyzer توکار لوسین هم اعمال میشود. اگر با این موضوع آشنا نباشید، ممکن است در حین کوئری گرفتن، به نتیجهای نرسید! چون متن ارسالی به لوسین را ابتدا باید lower-case کنید و سپس آنرا کوئری بگیرید.
ج) HTMLStripCharFilter توکار لوسین هم به آن اعمال شدهاست. از این جهت که متن مقالات ما به همراه تگهای HTML ای هم هستند. این فیلتر کار حذف کردن آنها را در حین تحلیل، انجام میدهد و دیگر نیازی نیست تا ما خودمان متن ارسالی به لوسین را تمیز کنیم.
نکتهی مهم: این تحلیلگر ویژه، فقط باید به فیلدهایی از نوع TextField اعمال شود. اگر آنرا به StringField ها اعمال کنیم، دیگر قادر به کوئری گرفتن از آنها نخواهیم بود! چون تحلیلگر StringFieldها باید از نوع توکار KeywordAnalyzer ثبت و معرفی شود. این نوع فیلدها، حالت واژههای کلیدی را دارند (به همان صورتی که هست ثبت میشوند) و قرارنیست که توسط لوسین تحلیل ویژهای شوند. به همین جهت برای رسیدن به یک تحلیلگر ترکیبی که بتواند این دو نوع فیلد را با هم پوشش دهد و کار معرفی چندین نوع تحلیلگر را یکجا انجام دهد، نیاز به یک PerFieldAnalyzerWrapper جدید داریم:
_keywordAnalyzer = new KeywordAnalyzer(); _lowerCaseHtmlStripAnalyzer = new LowerCaseHtmlStripAnalyzer(LuceneVersion); _analyzer = new PerFieldAnalyzerWrapper(_lowerCaseHtmlStripAnalyzer, new Dictionary<string, Analyzer> { { nameof(WhatsNewItemModel.Id), _keywordAnalyzer } });
PerFieldAnalyzerWrapper در حقیقت برای تمام فیلدهایی که در قسمت دیکشنری فوق، ذکر نشدهاند، از LowerCaseHtmlStripAnalyzer استفاده میکند. برای مابقی موارد از KeywordAnalyzer کمک خواهد گرفت.
4) روش صحیح راه اندازی reader و writer های ایندکس لوسین جدید
کار با لوسین به حدی سریع است که از کیفیت آن شگفت زده خواهید شد! اما ... بهشرطی که بدانید دقیقا به چه صورتی باید نویسنده و خوانندهی ایندکسهای آنرا مدیریت کنید. اکثر مثالهایی را که بر روی اینترنت پیدا میکنید، به همراه متدهایی هستند که مدام در حال گشودن و dispose این نویسندهها و خوانندههای ایندکس هستند که ... این مثالها، روش کار صحیح با لوسین نیستند! و به شدت آنرا کند میکنند.
نکتهی مهمی که این مثالها به آن توجهی نکردهاند، «thread-safe» بودن نویسنده و خوانندهی ایندکس لوسین است. یعنی میتوان یک نمونه از اینها را در ابتدای کار برنامه ایجاد کرد و تا آخر کار برنامه، بدون نیاز به نمونه سازی مجدد و باز و بسته کردن آنها، بارها مورد استفادهی مجدد قرار داد و هیچ تداخلی هم ندارند و از قسمتهای مختلف برنامه هم قابل دسترسی هستند.
به همین جهت باید یک سرویس مرکزی را برای اینکار تدارک دید که طول عمر آن، حتما Singleton باشد تا بتواند نویسنده و خوانندهی ایندکس لوسین را فقط یکبار نمونه سازی و ایجاد کرده و تا پایان کار برنامه، زنده نگه دارد (کدهای کامل این کلاس را در اینجا میتوانید مطالعه کنید):
public class FullTextSearchService : IFullTextSearchService { private const LuceneVersion LuceneVersion = Lucene.Net.Util.LuceneVersion.LUCENE_48; private readonly Analyzer _analyzer; private readonly IAppFoldersService _appFoldersService; private readonly FSDirectory _fsDirectory; // IndexWriter instances are completely thread safe, meaning multiple threads can call any of its methods, concurrently. private readonly IndexWriter _indexWriter; private readonly KeywordAnalyzer _keywordAnalyzer; private readonly ILogger<FullTextSearchService> _logger; private readonly LowerCaseHtmlStripAnalyzer _lowerCaseHtmlStripAnalyzer; // Safely shares IndexSearcher instances across multiple threads, while periodically reopening. private readonly SearcherManager _searcherManager; private bool _isDisposed; public FullTextSearchService(IAppFoldersService appFoldersService, ILogger<FullTextSearchService> logger) { _appFoldersService = appFoldersService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(appFoldersService)); _logger = logger; _keywordAnalyzer = new KeywordAnalyzer(); _lowerCaseHtmlStripAnalyzer = new LowerCaseHtmlStripAnalyzer(LuceneVersion); _analyzer = new PerFieldAnalyzerWrapper(_lowerCaseHtmlStripAnalyzer, new Dictionary<string, Analyzer> { // Document StringField instances are sort of keywords, they are not analyzed, they indexed as is (in its original case). // But StandardAnalyzer applies lower case filter to a query. // We can fix this by using KeywordAnalyzer with our query parser. { nameof(WhatsNewItemModel.Id), _keywordAnalyzer }, { nameof(WhatsNewItemModel.DocumentTypeIdHash), _keywordAnalyzer }, { nameof(WhatsNewItemModel.DocumentContentHash), _keywordAnalyzer } }); _fsDirectory = FSDirectory.Open(_appFoldersService.LuceneIndexFolderPath); _indexWriter = new IndexWriter(_fsDirectory, new IndexWriterConfig(LuceneVersion, _analyzer)); _searcherManager = new SearcherManager(_indexWriter, applyAllDeletes: true, searcherFactory: null); }
این سرویس، یک سرویس Singleton است که نحوهی آغاز و شروع به کار با اشیاء لوسین را در سازندهی آن مشاهده میکنید.
توضیحات:
الف) در اینجا، روش نمونه سازی PerFieldAnalyzerWrapper را که پیشتر در مورد آن بحث شد، مشاهده میکنید.
ب) سپس یک IndexWriter، نمونه سازی میشود که از تحلیلگر ترکیبی ما استفاده میکند.
ج) در ادامه یک SearcherManager جدید را مشاهده میکنید که با IndexWriter برنامه هماهنگ است و هر زمانیکه سندی به لوسین اضافه میشود، قادر به کوئری گرفتن از آن هم خواهیم بود.
نکتهی مهم: طول عمر تمام این موارد، با طول عمر کلاس سرویس جاری، یکی است. یعنی تنها یکبار در طول عمر برنامه نمونه سازی شده و تا پایان کار آن، زنده نگه داشته میشوند.
5) روش افزودن یک سند به ایندکس لوسین و سپس به روز رسانی آن
اکنون با استفاده از نگاشتگرهایی که در ابتدای بحث تهیه کردیم و همچنین شیء IndexWriter فوق، به صورت زیر میتوان یک شیء سفارشی خود را به ایندکس لوسین اضافه کنیم:
_indexWriter.AddDocument(post.MapToLuceneDocument()); _indexWriter.Flush(triggerMerge: true, applyAllDeletes: true); _indexWriter.Commit();
و یا اگر خواستیم سند موجودی را به روز کنیم، روش کار به شکل زیر است:
_indexWriter.UpdateDocument(new Term(nameof(WhatsNewItemModel.Id), post.Id.ToString()), post.MapToLuceneDocument());
new Term، در حقیقت یک کوئری جدید را سبب میشود که توسط آن سندی یافت شده، در پشت صحنه حذف میشود و سپس سند جدیدی بجای آن درج خواهد شد. در اینجا باید دقت داشت که چون Id ثبت شده از نوع StringField است، نباید حالت lower-case آنرا جستجو کرد و باید دقیقا به همان نحوی که ثبت شده، جستجو شود.
6) روش کار با searcherManager جدید لوسین
همانطور که عنوان شد، لوسین جدید به همراه یک searcherManager هم هست که کار آن، ارائهی thread-safe دسترسی به خوانندهی ایندکس لوسین است. نحوهی عمومی کار با آن را در ادامه مشاهده میکنید:
private TResult DoSearch<TResult>(Func<IndexSearcher, TResult> action, TResult defaultValue) { _searcherManager.MaybeRefreshBlocking(); var indexSearcher = _searcherManager.Acquire(); try { return action(indexSearcher); } catch (FileNotFoundException) { // It's not indexed yet. return defaultValue; } finally { _searcherManager.Release(indexSearcher); } }
با استفاده از searcherManager، در طول مدت زمان کوتاهی، بر روی ایندکس قفلگذاری شده و یک indexSearcher امن، در اختیار متدهای استفاده کنندهی از آن قرار میگیرند و در پایان کار، این قفل رها میشود.
برای مثال یک نمونه روش استفاده از این indexSearcher امن، به صورت زیر است:
public int GetNumberOfDocuments() => DoSearch(indexSearcher => indexSearcher.IndexReader.NumDocs, defaultValue: 0);
مابقی مثالهای آنرا میتوانید در کلاس FullTextSearchService مشاهده کنید که به همراه یافتن «مطالب مشابه»، جستجوهای صفحه بندی شده، جستجوهای مرتب شدهی بر اساس یک فیلد، امکان دسترسی به تمام اسناد ذخیره شدهی در ایندکس لوسین و امثال آن است که کلیات آن با قبل تفاوتی نکردهاست و مطالب و نکات آنرا پیشتر در مقالات سری لوسین بررسی کردهایم. تنها تفاوت مهمی که در اینجا وجود دارد، نحوهی برپایی و راه اندازی تحلیلگر، خواننده و نویسندهی ایندکس آن است که در این مطلب بررسی شدند؛ وگرنه کلیات جستجوی پیشرفتهی آن، مانند قبل است و تفاوت خاصی نکردهاست.
The first preview of Entity Framework Core (EF Core) 8 is available on NuGet today!
Basic information
EF Core 8, or just EF8, is the successor to EF Core 7, and is scheduled for release in November 2023, at the same time as .NET 8.
EF8 currently targets .NET 6. This will likely be updated to .NET 8 as we near release.
EF8 will align with .NET 8 as a long-term support (LTS) release. See the .NET support policy for more information.
In this part, we provide a list of VPS providers that you can use it to buy a vps.
We do not include cheap VPS with less than 0.5GB RAM and less than 12 months in this list. The price in this list is the average of 12 month. In addition, we don't include a VPS provider here, if the price is higher than well known providers such as Hetzner, Ovh, DigitalOcean, AWS, Azure.
NET Core 3 Preview 2. منتشر شد
.NET Core 3 will be supported in Visual Studio 2019, Visual Studio for Mac and Visual Studio Code. Visual Studio 2019 Preview 2 was released last week and has support for C# 8. The Visual Studio Code C# Extension (in pre-release channel) was also just updated to support C# 8.
NET 8.0.402. منتشر شد
EF Code First #11
استفاده از الگوی Repository اضافی در EF Code first؛ آری یا خیر؟!
اگر در ویژوال استودیو، اشارهگر ماوس را بر روی تعریف DbContext قرار دهیم، راهنمای زیر ظاهر میشود:
A DbContext instance represents a combination of the Unit Of Work and Repository patterns such that
it can be used to query from a database and group together changes that will then be written back to
the store as a unit. DbContext is conceptually similar to ObjectContext.
در اینجا تیم EF صراحتا عنوان میکند که DbContext در EF Code first همان الگوی Unit Of Work را پیاده سازی کرده و در داخل کلاس مشتق شده از آن، DbSetها همان Repositories هستند (فقط نامها تغییر کردهاند؛ اصول یکی است).
به عبارت دیگر با نام بردن صریح از این الگوها، مقصود زیر را دنبال میکنند:
لطفا بر روی این لایه Abstraction ایی که ما تهیه دیدهایم، یک لایه Abstraction دیگر را ایجاد نکنید!
«لایه Abstraction دیگر» یعنی پیاده سازی الگوهای Unit Of Work و Repository جدید، برفراز الگوهای Unit Of Work و Repository توکار موجود!
کار اضافهای که در بسیاری از سایتها مشاهده میشود و ... متاسفانه اکثر آنها هم اشتباه هستند! در ذیل روشهای تشخیص پیاده سازیهای نادرست الگوی Repository را بر خواهیم شمرد:
1) قرار دادن متد Save تغییرات نهایی انجام شده، در داخل کلاس Repository
متد Save باید داخل کلاس Unit of work تعریف شود نه داخل کلاس Repository. دقیقا همان کاری که در EF Code first به درستی انجام شده. متد SaveChanges توسط DbContext ارائه میشود. علت هم این است که در زمان Save ممکن است با چندین Entity و چندین جدول مشغول به کار باشیم. حاصل یک تراکنش، باید نهایتا ذخیره شود نه اینکه هر کدام از اینها، تراکنش خاص خودشان را داشته باشند.
2) نداشتن درکی از الگوی Unit of work
به Unit of work به شکل یک تراکنش نگاه کنید. در داخل آن با انواع و اقسام موجودیتها از کلاسها و جداول مختلف کار شده و حاصل عملیات، به بانک اطلاعاتی اعمال میگردد. پیاده سازیهای اشتباه الگوی Repository، تمام امکانات را در داخل همان کلاس Repository قرار میدهند؛ که اشتباه است. این نوع کلاسها فقط برای کار با یک Entity بهینه شدهاند؛ در حالیکه در دنیای واقعی، اطلاعات ممکن است از دو Entity مختلف دریافت و نتیجه محاسبات مفروضی به Entity سوم اعمال شود. تمام این عملیات یک تراکنش را تشکیل میدهد، نه اینکه هر کدام، تراکنش مجزای خود را داشته باشند.
3) وهله سازی از DbContext به صورت مستقیم داخل کلاس Repository
4) Dispose اشیاء DbContext داخل کلاس Repository
هر بار وهله سازی DbContext مساوی است با باز شدن یک اتصال به بانک اطلاعاتی و همچنین از آنجائیکه راهنمای ذکر شده فوق را در مورد DbContext مطالعه نکردهاند، زمانیکه در یک متد با سه وهله از سه Repository موجودیتهای مختلف کار میکنید، سه تراکنش و سه اتصال مختلف به بانک اطلاعاتی گشوده شده است. این مورد ذاتا اشتباه است و سربار بالایی را نیز به همراه دارد.
ضمن اینکه بستن DbContext در یک Repository، امکان اعمال کوئریهای بعدی LINQ را غیرممکن میکند. به ظاهر یک شیء IQueryable در اختیار داریم که میتوان بر روی آن انواع و اقسام کوئریهای LINQ را تعریف کرد اما ... در اینجا با LINQ to Objects که بر روی اطلاعات موجود در حافظه کار میکند سر و کار نداریم. اتصال به بانک اطلاعاتی با بستن DbContext قطع شده، بنابراین کوئری LINQ بعدی شما کار نخواهد کرد.
همچنین در EF نمیتوان یک Entity را از یک Context به Context دیگری ارسال کرد. در پیاده سازی صحیح الگوی Repository (دقیقا همان چیزی که در EF Code first به صورت توکار وجود دارد)، Context باید بین Repositories که در اینجا فقط نامش DbSet تعریف شده، به اشتراک گذاشته شود. علت هم این است که EF از Context برای ردیابی تغییرات انجام شده بر روی موجودیتها استفاده میکند (همان سطح اول کش که در قسمتهای قبل به آن اشاره شد). اگر به ازای هر Repository یکبار وهله سازی DbContext انجام شود، هر کدام کش جداگانه خاص خود را خواهند داشت.
5) عدم امکان استفاده از تنها یک DbConetext به ازای یک Http Request
هنگامیکه وهله سازی DbContext به داخل یک Repository منتقل میشود و الگوی واحد کار رعایت نمیگردد، امکان به اشتراک گذاری آن بین Repositoryهای تعریف شده وجود نخواهد داشت. این مساله در برنامههای وب سبب کاهش کارآیی میگردد (باز و بسته شدن بیش از حد اتصال به بانک اطلاعاتی در حالیکه میشد تمام این عملیات را با یک DbContext انجام داد).
نمونهای از این پیاده سازی اشتباه را در اینجا میتوانید پیدا کنید. متاسفانه شبیه به همین پیاده سازی، در پروژه MVC Scaffolding نیز بکارگرفته شده است.
چرا تعریف لایه دیگری بر روی لایه Abstraction موجود در EF Code first اشتباه است؟
یکی از دلایلی که حین تعریف الگوی Repository دوم بر روی لایه موجود عنوان میشود، این است:
«به این ترتیب به سادگی میتوان ORM مورد استفاده را تغییر داد» چون پیاده سازی استفاده از ORM، در پشت این لایه مخفی شده و ما هر زمان که بخواهیم به ORM دیگری کوچ کنیم، فقط کافی است این لایه را تغییر دهیم و نه کل برنامه را.
ولی سؤال این است که هرچند این مساله از هزار فرسنگ بالاتر درست است، اما واقعا تابحال دیدهاید که پروژهای را با یک ORM شروع کنند و بعد سوئیچ کنند به ORM دیگری؟!
ضمنا برای اینکه واقعا لایه اضافی پیاده سازی شده انتقال پذیر باشد، شما باید کاملا دست و پای ORM موجود را بریده و تواناییهای در دسترس آن را به سطح نازلی کاهش دهید تا پیاده سازی شما قابل انتقال باشد. برای مثال یک سری از قابلیتهای پیشرفته و بسیار جالب در NH هست که در EF نیست و برعکس. آیا واقعا میتوان به همین سادگی ORM مورد استفاده را تغییر داد؟ فقط در یک حالت این امر میسر است: از قابلیتهای پیشرفته ابزار موجود استفاده نکنیم و از آن در سطحی بسیار ساده و ابتدایی کمک بگیریم تا از قابلیتهای مشترک بین ORMهای موجود استفاده شود.
ضمن اینکه مباحث نگاشت کلاسها به جداول را چکار خواهید کرد؟ EF راه و روش خاص خودش را دارد، NH چندین و چند روش خاص خودش را دارد! اینها به این سادگی قابل انتقال نیستند که شخصی عنوان کند: «هر زمان که علاقمند بودیم، ORM مورد استفاده را میشود عوض کرد!»
دلیل دومی که برای تهیه لایه اضافهتری بر روی DbContext عنوان میکنند این است:
«با استفاده از الگوی Repository نوشتن آزمونهای واحد سادهتر میشود». زمانیکه برنامه بر اساس Interfaceها کار میکند میتوان آنها را بجای اشاره به بانک اطلاعاتی، به نمونهای موجود در حافظه، در زمان آزمون تغییر داد.
این مورد در حالت کلی درست است اما .... نه در مورد بانکهای اطلاعاتی!
زمانیکه در یک آزمون واحد، پیاده سازی جدیدی از الگوی Interface مخزن ما تهیه میشود و اینبار بجای بانک اطلاعاتی با یک سری شیء قرارگرفته در حافظه سروکار داریم، آیا موارد زیر را هم میتوان به سادگی آزمایش کرد؟
ارتباطات بین جداولرا، cascade delete، فیلدهای identity، فیلدهای unique، کلیدهای ترکیبی، نوعهای خاص تعریف شده در بانک اطلاعاتی و مسایلی از این دست.
پاسخ: خیر! تغییر انجام شده، سبب کار برنامه با اطلاعات موجود در حافظه خواهد شد، یعنی LINQ to Objects.
شما در حالت استفاده از LINQ to Objects آزادی عمل فوق العادهای دارید. میتوانید از انواع و اقسام متدها حین تهیه کوئریهای LINQ استفاده کنید که هیچکدام معادلی در بانک اطلاعاتی نداشته و ... به ظاهر آزمون واحد شما پاس میشود؛ اما در عمل بر روی یک بانک اطلاعاتی واقعی کار نخواهد کرد.
البته شاید شخصی عنوان که بله میشود تمام اینها نیازمندیها را در حالت کار با اشیاء درون حافظه هم پیاده سازی کرد ولی ... در نهایت پیاده سازی آن بسیار پیچیده و در حد پیاده سازی یک بانک اطلاعاتی واقعی خواهد شد که واقعا ضرورتی ندارد.
و پاسخ صحیح در اینجا و این مساله خاص این است:
لطفا در حین کار با بانکهای اطلاعاتی مباحث mocking را فراموش کنید. بجای SQL Server، رشته اتصالی و تنظیمات برنامه را به SQL Server CE تغییر داده و آزمایشات خود را انجام دهید. پس از پایان کار هم بانک اطلاعاتی را delete کنید. به این نوع آزمونها اصطلاحا integration tests گفته میشود. لازم است برنامه با یک بانک اطلاعاتی واقعی تست شود و نه یک سری شیء ساده قرار گرفته در حافظه که هیچ قیدی همانند شرایط کار با یک بانک اطلاعاتی واقعی، بر روی آنها اعمال نمیشود.
ضمنا باید درنظر داشت بانکهای اطلاعاتی که تنها در حافظه کار کنند نیز وجود دارند. برای مثال SQLite حالت کار کردن صرفا در حافظه را پشتیبانی میکند. زمانیکه آزمون واحد شروع میشود، یک بانک اطلاعاتی واقعی را در حافظه تشکیل داده و پس از پایان کار هم ... اثری از این بانک اطلاعاتی باقی نخواهد ماند و برای این نوع کارها بسیار سریع است.
نتیجه گیری:
حین استفاده از EF code first، الگوی واحد کار، همان DbContext است و الگوی مخزن، همان DbSetها. ضرورتی به ایجاد یک لایه محافظ اضافی بر روی اینها وجود ندارد.
در اینجا بهتر است یک لایه اضافی را به نام مثلا Service ایجاد کرد و تمام اعمال کار با EF را به آن منتقل نمود. سپس در قسمتهای مختلف برنامه میتوان از متدهای این لایه استفاده کرد. به عبارتی در فایلهای Code behind برنامه شما نباید کدهای EF مشاهده شوند. یا در کنترلرهای MVC نیز به همین ترتیب. اینها مصرف کننده نهایی لایه سرویس ایجاد شده خواهند بود.
همچنین بجای نوشتن آزمونهای واحد، به Integration tests سوئیچ کنید تا بتوان برنامه را در شرایط کار با یک بانک اطلاعاتی واقعی تست کرد.
برای مطالعه بیشتر:
15.Visual Studio 2017 15.9 منتشر شد
These are the issues addressed in 15.9.15:
- Updated signing of VC Redist packages to enable continued deployment on Windows XP. This fix may have an increased chance of requiring a reboot of the machine in order to install an updated VC++ Redistributable package.
- Fixed in issue where GoToDefinition does not work for JavaScript in script blocks of cshtml files.
- Calling pmr monotonic_buffer_resource release will corrupt memory.
- Fix for HRESULT E_FAIL build error in some C++ projects when upgrading to 15.9.13