چرا Angular؟
در این مطلب نویسنده خلاصه ای راجع به انگیولار، مزایا و معایبش گفته. در آخر هم نتیجه گیری کرده با وجود اینکه Angular 2 در راه است اما Angular 1 برای زمان طولانی پشتیبانی خواهد شد.
اول اینکه مستندات و مثالها و کدهای زیادی ازش در اینترنت یافت میشه
دوم اینکه برنامه نویسهای بیشتری در این کتابخانه در ایران هستند که در صورت پروژه ای که قبلا با انگیولار نوشته شده باشه و نیاز به توسعه در آینده داشته باشه و اگه تیم سابق نباشه میشه افرادی جدیدتری رو سریع و راحتتر پیدا کرد.
سوم اینکه انگیولار توسط گوگل منتشر میشه که نسبت به بقیه معتبرتره و هم اینکه چون بازنویسی کردن احتمال مشکل در آینده براش به شدت پایین میاد.
فکر میکنم اون هشت گزینه ای که شما مطح کردید رو انگیولار به خوبی داره.
جهت اینکار یک پروژه از نوع class library ایجاد کنید. فایل class1.cs را که به طور پیش فرض ایجاد میشود، حذف کنید و رفرنسهای Microsoft.Web.Management.dll و Microsoft.Web.Administration.dll را از مسیر زیر اضافه کنید:
\Windows\system32\inetsrv
در مرحله بعدی در تب Build Events کد زیر را در بخش Post-build event command line اضافه کنید. این کد باعث میشود بعد از هر بار کامپایل پروژه، به طور خودکار در GAC ثبت شود:
call "%VS80COMNTOOLS%\vsvars32.bat" > NULL gacutil.exe /if "$(TargetPath)"
نکته:در صورتی که از VS2005 استفاده میکنید در تب Debug در قسمت Start External Program مسیر زیر را قرار بدهید. اینکار برای تست و دیباگینگ پروژه به شما کمک خواهد کرد. این تنظیم شامل نسخههای اکسپرس نمیشود.\windows\system32\inetsrv\inetmgr.exe
ساخت یک Module Provider
رابطهای کاربری IIS همانند هسته و کل سیستمش، ماژولار و قابل خصوصی سازی است. رابط کاربری، مجموعهای از ماژول هایی است که میتوان آنها را حذف یا جایگزین کرد. تگ ورودی یا معرفی برای هر UI یک module provider است. خیلی خودمانی، تگ ماژول پروایدر به معرفی یک UI در IIS میپردازد. لیستی از module providerها را میتوان در فایل زیر در تگ بخش <modules> پیدا کرد.
%windir%\system32\inetsrv\Administration.config
در اولین گام یک کلاس را به اسم imageCopyrightUIModuleProvider.cs ایجاد کرده و سپس آنرا به کد زیر، تغییر میدهیم. کد زیر با استفاده از ModuleDefinition یک نام به تگ Module Provider داده و کلاس imageCopyrightUI را که بعدا تعریف میکنیم، به عنوان مدخل entry رابط کاربری معرفی کرده:
using System; using System.Security; using Microsoft.Web.Management.Server; namespace IIS7Demos { class imageCopyrightUIProvider : ModuleProvider { public override Type ServiceType { get { return null; } } public override ModuleDefinition GetModuleDefinition(IManagementContext context) { return new ModuleDefinition(Name, typeof(imageCopyrightUI).AssemblyQualifiedName); } public override bool SupportsScope(ManagementScope scope) { return true; } } }
با ارث بری از کلاس module provider، سه متد بازنویسی میشوند که یکی از آن ها SupportsScope هست که میدان عمل پروایدر را مشخص میکند، مانند اینکه این پرواید در چه میدانی باید کار کند که میتواند سه گزینهی server,site,application باشد. در کد زیر مثلا میدان عمل application انتخاب شده است ولی در کد بالا با برگشت مستقیم true، همهی میدان را جهت پشتیبانی از این پروایدر اعلام کردیم.
public override bool SupportsScope(ManagementScope scope) { return (scope == ManagementScope.Application) ; }
حالا که پروایدر (معرف رابط کاربری به IIS) تامین شده، نیاز است قلب کار یعنی ماژول معرفی گردد. اصلیترین متدی که باید از اینترفیس ماژول پیاده سازی شود متد initialize است. این متد جایی است که تمام عملیات در آن رخ میدهد. در کلاس زیر imageCopyrightUI ما به معرفی مدخل entry رابط کاربری میپردازیم. در سازندههای این متد، پارامترهای نام، صفحه رابط کاربری وتوضیحی در مورد آن است. تصویر کوچک و بزرگ جهت آیکن سازی (در صورت عدم تعریف آیکن، چرخ دنده نمایش داده میشود) و توصیفهای بلندتر را نیز شامل میشود.
internal class imageCopyrightUI : Module { protected override void Initialize(IServiceProvider serviceProvider, ModuleInfo moduleInfo) { base.Initialize(serviceProvider, moduleInfo); IControlPanel controlPanel = (IControlPanel)GetService(typeof(IControlPanel)); ModulePageInfo modulePageInfo = new ModulePageInfo(this, typeof(imageCopyrightUIPage), "Image Copyright", "Image Copyright",Resource1.Visual_Studio_2012,Resource1.Visual_Studio_2012); controlPanel.RegisterPage(modulePageInfo); } }
شیء ControlPanel مکانی است که قرار است آیکن ماژول نمایش داده شود. شکل زیر به خوبی نام همه قسمتها را بر اساس نام کلاس و اینترفیس آنها دسته بندی کرده است:
پس با تعریف این کلاس جدید ما روی صفحهی کنترل پنل IIS، یک آیکن ساخته و صفحهی رابط کاربری را به نام imageCopyrightUIPage، در آن ریجستر میکنیم. این کلاس را پایینتر شرح دادهایم. ولی قبل از آن اجازه بدهید تا انواع کلاس هایی را که برای ساخت صفحه کاربرد دارند، بررسی نماییم. در این مثال ما با استفاده از پایهایترین کلاس، سادهترین نوع صفحه ممکن را خواهیم ساخت. 4 کلاس برای ساخت یک صفحه وجود دارند که بسته به سناریوی کاری، شما یکی را انتخاب میکنید.
ModulePage | شامل اساسیترین متدها و سورسها شده و هیچگونه رابط کاری ویژهای را در اختیار شما قرار نمیدهد. تنها یک صفحهی خام به شما میدهد که میتوانید از آن استفاده کرده یا حتی با ارث بری از آن، کلاسهای جدیدتری را برای ساخت صفحات مختلف و ویژهتر بسازید. در حال حاضر که هیچ کدام از ویژگیهای IIS فعلی از این کلاس برای ساخت رابط کاربری استفاده نکردهاند. |
ModuleDialogPage | یک صفحه شبیه به دیالوگ را ایجاد میکند و شامل دکمههای Apply و Cancel میشود به همراه یک سری متدهای اضافیتر که اجازهی override کردن آنها را دارید. همچنین یک سری از کارهایی چون refresh و از این دست عملیات خودکار را نیز انجام میدهد. از نمونه رابطهایی که از این صفحات استفاده میکنند میتوان machine key و management service را اسم برد. |
ModulePropertiesPage | این صفحه یک رابط کاربری را شبیه پنجره property که در ویژوال استادیو وجود دارد، در دسترس شما قرار میدهد. تمام عناصر آن در یک حالت گرید grid لیست میشوند. از نمونههای موجود میتوان به CGI,ASP.Net Compilation اشاره کرد. |
ModuleListPage | این کلاس برای مواقعی کاربرد دارد که شما قرار است لیستی از آیتمها را نشان دهید. در این صفحه شما یک ListView دارید که میتوانید عملیات جست و جو، گروه بندی و نحوهی نمایش لیست را روی آن اعمال کنید. |
public sealed class imageCopyrightUIPage : ModulePage { public string message; public bool featureenabled; public string color; ComboBox _colCombo = new ComboBox(); TextBox _msgTB = new TextBox(); CheckBox _enabledCB = new CheckBox(); public imageCopyrightUIPage() { this.Initialize(); } void Initialize() { Label crlabel = new Label(); crlabel.Left = 50; crlabel.Top = 100; crlabel.AutoSize = true; crlabel.Text = "Enable Image Copyright:"; _enabledCB.Text = ""; _enabledCB.Left = 200; _enabledCB.Top = 100; _enabledCB.AutoSize = true; Label msglabel = new Label(); msglabel.Left = 150; msglabel.Top = 130; msglabel.AutoSize = true; msglabel.Text = "Message:"; _msgTB.Left = 200; _msgTB.Top = 130; _msgTB.Width = 200; _msgTB.Height = 50; Label collabel = new Label(); collabel.Left = 160; collabel.Top = 160; collabel.AutoSize = true; collabel.Text = "Color:"; _colCombo.Left = 200; _colCombo.Top = 160; _colCombo.Width = 50; _colCombo.Height = 90; _colCombo.Items.Add((object)"Yellow"); _colCombo.Items.Add((object)"Blue"); _colCombo.Items.Add((object)"Red"); _colCombo.Items.Add((object)"White"); Button apply = new Button(); apply.Text = "Apply"; apply.Click += new EventHandler(this.applyClick); apply.Left = 200; apply.AutoSize = true; apply.Top = 250; Controls.Add(crlabel); Controls.Add(_enabledCB); Controls.Add(collabel); Controls.Add(_colCombo); Controls.Add(msglabel); Controls.Add(_msgTB); Controls.Add(apply); } public void ReadConfig() { try { ServerManager mgr; ConfigurationSection section; mgr = new ServerManager(); Configuration config = mgr.GetWebConfiguration( Connection.ConfigurationPath.SiteName, Connection.ConfigurationPath.ApplicationPath + Connection.ConfigurationPath.FolderPath); section = config.GetSection("system.webServer/imageCopyright"); color = (string)section.GetAttribute("color").Value; message = (string)section.GetAttribute("message").Value; featureenabled = (bool)section.GetAttribute("enabled").Value; } catch { } } void UpdateUI() { _enabledCB.Checked = featureenabled; int n = _colCombo.FindString(color, 0); _colCombo.SelectedIndex = n; _msgTB.Text = message; } protected override void OnActivated(bool initialActivation) { base.OnActivated(initialActivation); if (initialActivation) { ReadConfig(); UpdateUI(); } } private void applyClick(Object sender, EventArgs e) { try { UpdateVariables(); ServerManager mgr; ConfigurationSection section; mgr = new ServerManager(); Configuration config = mgr.GetWebConfiguration ( Connection.ConfigurationPath.SiteName, Connection.ConfigurationPath.ApplicationPath + Connection.ConfigurationPath.FolderPath ); section = config.GetSection("system.webServer/imageCopyright"); section.GetAttribute("color").Value = (object)color; section.GetAttribute("message").Value = (object)message; section.GetAttribute("enabled").Value = (object)featureenabled; mgr.CommitChanges(); } catch { } } public void UpdateVariables() { featureenabled = _enabledCB.Checked; color = _colCombo.Text; message = _msgTB.Text; } }
mgr.CommitChanges();
%vs110comntools%\vsvars32.bat
GACUTIL /l ClassLibrary1
<add name="imageCopyrightUI" type="ClassLibrary1.imageCopyrightUIProvider, ClassLibrary1, Version=1.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=d0b3b3b2aa8ea14b"/>
%windir%\system32\inetsrv\config\administration.config
از آنجا که این مقاله طولانی شده است، باقی موارد ویرایشی روی این UI را در مقاله بعدی بررسی خواهیم کرد.
<Comp1>This is a content coming from the parent</Comp1>
معرفی مفهوم Render Fragment
برای درج محتوای تامین شدهی توسط کامپوننت والد در یک کامپوننت فرزند، از ویژگی به نام Render Fragment استفاده میشود. مثالی جهت توضیح جزئیات آن:
در ابتدا یک کامپوننت والد جدید را در مسیر Pages\LearnBlazor\ParentComponent.razor به صورت زیر تعریف میکنیم:
@page "/ParentComponent" <h1 class="text-danger">Parent Child Component</h1> <ChildComponent Title="This title is passed as a parameter from the Parent Component"> A `Render Fragment` from the parent! </ChildComponent> <ChildComponent Title="This is the second child component"></ChildComponent> @code { }
- سپس دوبار کامپوننت فرضی ChildComponent به همراه پارامتر Title و یک محتوای جدید قرار گرفتهی در بین تگهای آن، در صفحه تعریف شدهاند.
- بار دومی که ChildComponent در صفحه قرار گرفتهاست، به همراه محتوای جدیدی در بین تگهای خود نیست.
برای دسترسی به این کامپوننت از طریق منوی برنامه، مدخل منوی آنرا به کامپوننت Shared\NavMenu.razor اضافه میکنیم:
<li class="nav-item px-3"> <NavLink class="nav-link" href="ParentComponent"> <span class="oi oi-list-rich" aria-hidden="true"></span> Parent/Child Relation </NavLink> </li>
<div> <div class="alert alert-info">@Title</div> <div class="alert alert-success"> @if (ChildContent == null) { <span> Hello, from Empty Render Fragment </span> } else { <span>@ChildContent</span> } </div> </div> @code { [Parameter] public string Title { get; set; } [Parameter] public RenderFragment ChildContent { get; set; } }
- خاصیت عمومی Title که توسط ویژگی Parameter مزین شدهاست، امکان تنظیم مقدار مشخصی را توسط کامپوننت دربرگیرندهی ChildComponent میسر میکند.
- در اینجا پارامتر عمومی دیگری نیز تعریف شدهاست که اینبار از نوع ویژهی RenderFragment است. توسط آن میتوان به محتوایی که در کامپوننت والد ChildComponent در بین تگهای آن تنظیم شدهاست، دسترسی یافت. همچنین اگر این محتوا توسط کامپوننت والد تنظیم نشده باشد، مانند دومین باری که ChildComponent در صفحه قرار گرفتهاست، میتوان با بررسی نال بودن آن، یک محتوای پیشفرض را نمایش داد.
با این خروجی:
روش دیگری برای فراخوانی Event Call Back ها
در قسمت قبل روش انتقال اطلاعات را از کامپوننتهای فرزند، به والد مشاهده کردیم. فراخوانی آنها در سمت Child Component نیاز به یک متد اضافی داشت و همچنین تنها یک پارامتر را هم ارسال کردیم. برای ساده سازی این عملیات از روش زیر نیز میتوان استفاده کرد:
<button class="btn btn-danger" @onclick="@(() => OnClickBtnMethod.InvokeAsync((1, "A message from child!")))"> Show a message from the child! </button> @code { // ... [Parameter] public EventCallback<(int, string)> OnClickBtnMethod { get; set; } }
- همچنین فراخوانی OnClickBtnMethod.InvokeAsync را نیز در محل تعریف onclick@ بدون نیازی به یک متد اضافی، مشاهده میکنید. نکتهی مهم آن، قرار دادن این قطعه کد داخل ()@ است تا ابتدا و انتهای کدهای #C مشخص شود؛ وگرنه کامپایل نمیشود.
در سمت کامپوننت والد برای دسترسی به OnClickBtnMethod که اینبار یک tuple را ارسال میکند، میتوان به صورت زیر عمل کرد:
@page "/ParentComponent" <h1 class="text-danger">Parent Child Component</h1> <ChildComponent OnClickBtnMethod="ShowMessage" Title="This title is passed as a parameter from the Parent Component"> A `Render Fragment` from the parent! </ChildComponent> <ChildComponent Title="This is the second child component"> <p><b>@MessageText</b></p> </ChildComponent> @code { string MessageText = ""; private void ShowMessage((int Value, string Message) args) { MessageText = args.Message; } }
امکان تعریف چندین RenderFragment
تا اینجا یک RenderFragment را در کامپوننت فرزند تعریف کردیم. امکان تعریف چندین RenderFragment در ChildComponent.razor نیز وجود دارند:
@code { // ... [Parameter] public RenderFragment ChildContent { get; set; } [Parameter] public RenderFragment DangerChildContent { get; set; } }
<ChildComponent OnClickBtnMethod="ShowMessage" Title="This title is passed as a parameter from the Parent Component"> <ChildContent> A `Render Fragment` from the parent! </ChildContent> <DangerChildContent> A danger content from the parent! </DangerChildContent> </ChildComponent>
از آنجائیکه ذکر این تگها اختیاری است، نیاز است در ChildComponent.razor بر اساس null بودن آنها، تصمیم به رندر محتوایی پیشفرض گرفت:
@if(DangerChildContent == null) { @if (ChildContent == null) { <span> Hello, from Empty Render Fragment </span> } else { <span>@ChildContent</span> } } else { <span>@DangerChildContent</span> }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-08.zip
<script src="//code.jquery.com/jquery-1.11.3.min.js"></script> <link rel="stylesheet" href="https://maxcdn.bootstrapcdn.com/bootstrap/3.3.4/css/bootstrap.min.css"> <script src="https://maxcdn.bootstrapcdn.com/bootstrap/3.3.4/js/bootstrap.min.js"></script> <link href="~/content/css/bootstrap-dialog.min.css" rel=stylesheet"></link> <script src="~/Scripts/bootstrap-dialog.min.js"></script>
var dialog=new BootstrapDialog(); dialog.Title="عنوان دیالوگ"; dialog.Message="متن پنجره"; //فعال سازی این خصوصیت باعث میشود یک دکمه بستن به //پنجره اضافه شده و همچنین توسط کلیک کاربر در خارج از صفحه //باعث بسته شدن پنجره شود یا استفاده از کلید //ESC dialog.Closable=false; //تغییر اندازه دیالوگ Dialog.Size=BootstrapDialogSize.SizeNormal; //رنگ بندی دیالوگ را تغییر میدهد.مقدار زیر باعث میشود //دیالوگ با رنگبندی قرمز نمایش داده شود تا برای نمایش خطاها مناسب باشد Dialog.Type=BootstrapDialogType.Danger; //برای اعمال کردن یک کلاس استابل دلخواه Dialog.CssClass=""; //آیکن برای دیالوگ-استفاده از نام کلاس آیکنهای بوت استراپ Dialog.SpinIcon=""; //یک توصیف است که فقط در کد صفحه نمایش داده میشود //استفاده خاصی ندارد Dialog.Description=""; //بعد از بستن دیالوگ ، کدهای آن در صفحه حذف خواهند شد //اگر میخواهید کد را بارها و بارها نمایش دهید //آن را با مقدار ناصحیح مقدار دهی کنید dialog.AutoDestory=false; //========== رویدادها ============= //این رویدا قبل از نمایش دیالوگ نمایش داده میشود dialog.OnShow="function(){alert('before Dialog');}"; //این رویداد بعد از نمایش دیالوگ اجرا میشود dialog.OnShown="function(){alert('after Dialog shown');}"; //موقع درخواست بستن دیالوگ قبل از بسته شدن اجرا میگردد dialog.OnHide="function(){alert('before Dialog close');}"; //بعد از بسته شدن دیالوگ اجرا میشود dialog.OnHidden="function(){alert('after Dialog close');}";
@{ var dialog=new BootstrapDialog(); dialog.... // ........ } @HTML.BootstrapDialog("example1",dialog)
var dialog=new BootstrapDialog(); var cancelButton=new BootstrapDialogButton("cancelButton"); //cancelButton.id="cancelButton"; cancelButton.label="Cancel"; cancelButton.Key=65; cancelButton.Action="function(){alert('You Clicked!');}"; dialog.AddButton(cancelButton);
dialog.RemoveButton("cancelButton");
داده ها
dialog.AddData("key","value");
dialog.RemoveData("key");
متدها
- دستی: که میتوانید اطلاعات متدها را در همان صفحه مثال و مستندات ببینید و از نامی که به دکمهها و پنجرهها میدهید آنها را اعمال کنید.
- با استفاده از کلاس: کلاس ما شامل دو متد دیگر برای کنترل متدها میباشد. حدود 13 متد در آن پشتیبانی میشود که باعث میشود در بسیاری از اوقات دیگری نیازی به دانستن نام متدها نداشته باشید. یکی از متدها برای استفاده در Helper طراحی شده است که خروجی آن از نوع MvcHtmlString است و متد دیگر خروجی string دارند که میتوانید در صورتیکه خواستید، در رویدادها و خارج از Html Helper از آن استفاده کنید.
$( "#btnshowpopup" ).click(function() { @HTML.RunBootstrapDialogMethod("example1",BootstrapDialogMethods.Open) });
$( "#btnshowpopup" ).click(function() { @HTML.RunBootstrapDialogMethod("example1",BootstrapDialogMethods.SetData,new{"key","value"}) });
cancelButton.Action="function(){{{0}}}"; cancelButton.Action=string.format(cancelButton.Action,RunBootstrapDialogMethod("example1",BootstrapDialogMethods.Close));
به عنوان یک مثال نهایی کد زیر را نوشته که نتیجه آن را در تصویر زیر میبینم:
@{ const string dialogName = "errorDialog"; var cancelButton = new BootstrapDialogButton(); cancelButton.Id = "btncancel"; cancelButton.Label = "بستن"; cancelButton.Action = "function(){{{0}}}"; cancelButton.Action = String.Format(cancelButton.Action, Dialogs.RunBootstrapDialogMethod(dialogName, BootstrapDialogMethods.Close)); var dialog = new BootstrapDialog(); dialog.AddButton(cancelButton); dialog.Title = "عنوان"; dialog.Message = "پیام هشدار"; dialog.DialogType=BootstrapDialogType.Warning; dialog.DialogSize=BootstrapDialogSize.SizeNormal; dialog.Closable = false; dialog.AddData("data1","5"); } @Html.BootstrapDialog(dialogName, dialog) @Html.RunBootstrapDialogMethod(dialogName,BootstrapDialogMethods.Open);
کدهای کامل کامپوننت Pages\LearnBlazor\Lifecycle.razor
@page "/lifecycle" @using System.Threading <div class="border"> <h3>Lifecycles Parent Component</h3> <div class="border"> <LifecycleChild CountValue="CurrentCount"></LifecycleChild> </div> <p>Current count: @CurrentCount</p> <button class="btn btn-primary" @onclick="IncrementCount">Click me</button> <br /><br /> <button class="btn btn-primary" @onclick=StartCountdown>Start Countdown</button> @MaxCount </div> @code { int CurrentCount = 0; int MaxCount = 5; private void IncrementCount() { CurrentCount++; Console.WriteLine("Parnet - IncrementCount is called"); } protected override void OnInitialized() { Console.WriteLine("Parnet - OnInitialized is called"); } protected override async Task OnInitializedAsync() { await Task.Delay(100); Console.WriteLine("Parnet - OnInitializedAsync is called"); } protected override void OnParametersSet() { Console.WriteLine("Parnet - OnParameterSet is called"); } protected override async Task OnParametersSetAsync() { await Task.Delay(100); Console.WriteLine("Parnet - OnParametersSetAsync is called"); } protected override void OnAfterRender(bool firstRender) { if (firstRender) { Console.WriteLine("Parnet - OnAfterRender(firstRender == true) is called"); CurrentCount = 111; } else { CurrentCount = 999; Console.WriteLine("Parnet - OnAfterRender(firstRender == false) is called"); } } protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender) { await Task.Delay(100); Console.WriteLine("Parnet - OnAfterRenderAsync is called"); } protected override bool ShouldRender() { Console.WriteLine("Parnet - ShouldRender is called"); return true; } void StartCountdown() { Console.WriteLine("Parnet - StartCountdown()"); var timer = new Timer(TimeCallBack, null, 1000, 1000); } void TimeCallBack(object state) { if (MaxCount > 0) { MaxCount--; Console.WriteLine("Parnet - InvokeAsync(StateHasChanged)"); InvokeAsync(StateHasChanged); } } }
و کدهای کامل کامپوننت Pages\LearnBlazor\LearnBlazorComponents\LifecycleChild.razor
<h3 class="ml-3 mr-3">Lifecycles Child Componenet</h3> @code { [Parameter] public int CountValue { get; set; } protected override void OnInitialized() { Console.WriteLine(" Child - OnInitialized is called"); } protected override async Task OnInitializedAsync() { await Task.Delay(100); Console.WriteLine(" Child - OnInitializedAsync is called"); } protected override void OnParametersSet() { Console.WriteLine(" Child - OnParameterSet is called"); } protected override async Task OnParametersSetAsync() { await Task.Delay(100); Console.WriteLine(" Child - OnParametersSetAsync is called"); } protected override void OnAfterRender(bool firstRender) { if (firstRender) { Console.WriteLine(" Child - OnAfterRender(firstRender == true) is called"); } else { Console.WriteLine(" Child - OnAfterRender(firstRender == false) is called"); } } protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender) { await Task.Delay(100); Console.WriteLine(" Child - OnAfterRenderAsync is called"); } protected override bool ShouldRender() { Console.WriteLine(" Child - ShouldRender is called"); return true; } }
<li class="nav-item px-3"> <NavLink class="nav-link" href="lifecycle"> <span class="oi oi-list-rich" aria-hidden="true"></span> Lifecycles </NavLink> </li>
رویدادهای OnInitialized و OnInitializedAsync
@code { protected override void OnInitialized() { Console.WriteLine("Parnet - OnInitialized is called"); } protected override async Task OnInitializedAsync() { await Task.Delay(100); Console.WriteLine("Parnet - OnInitializedAsync is called"); }
در کامپوننت Lifecycle.razor، یک کامپوننت دیگر نیز به نام LifecycleChild.razor فراخوانی شدهاست. در این حالت ابتدا OnInitialized کامپوننت والد فراخوانی شدهاست و پس از آن بلافاصله فراخوانی OnInitialized کامپوننت فرزند را مشاهده میکنیم.
رویدادهای OnParametersSet و OnParametersSetAsync
این رویدادها یکبار در زمان بارگذاری اولیهی کامپوننت و بار دیگر هر زمانیکه کامپوننت فرزند، پارامتر جدیدی را از طریق کامپوننت والد دریافت میکند، فراخوانی میشوند. برای نمونه کامپوننت LifecycleChild، پارامتر CurrentCount را از والد خود دریافت میکند:
<LifecycleChild CountValue="CurrentCount"></LifecycleChild>
Parnet - IncrementCount is called Parnet - ShouldRender is called Child - OnParameterSet is called Child - ShouldRender is called Parnet - OnAfterRender(firstRender == false) is called Child - OnAfterRender(firstRender == false) is called Child - OnParametersSetAsync is called Child - ShouldRender is called Child - OnAfterRender(firstRender == false) is called Child - OnAfterRenderAsync is called Parnet - OnAfterRenderAsync is called Child - OnAfterRenderAsync is called
رویدادهای OnAfterRender و OnAfterRenderAsync
پس از هر بار رندر کامپوننت، این متدها فراخوانی میشوند. در این مرحله کار بارگذاری کامپوننت، دریافت اطلاعات و نمایش آنها به پایان رسیدهاست. یکی از کاربردهای آن، آغاز کامپوننتهای جاوا اسکریپتی است که برای کار، نیاز به DOM را دارند؛ مانند نمایش یک modal بوت استرپی.
یک نکته: هر تغییری که در مقادیر فیلدها در این رویدادها صورت گیرند، به UI اعمال نمیشوند؛ چون در مرحلهی آخر رندر UI قرار دارند.
@code { protected override void OnAfterRender(bool firstRender) { if (firstRender) { Console.WriteLine("Parnet - OnAfterRender(firstRender == true) is called"); CurrentCount = 111; } else { CurrentCount = 999; Console.WriteLine("Parnet - OnAfterRender(firstRender == false) is called"); } } protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender) { await Task.Delay(100); Console.WriteLine("Parnet - OnAfterRenderAsync is called"); } }
سؤال: با توجه به مقدار دهیهای 111 و 999 صورت گرفتهی در متد OnAfterRender، در اولین بار نمایش کامپوننت، چه عددی به عنوان CurrentCount نمایش داده میشود؟
در اولین بار نمایش صفحه، لحظهای عدد 111 و سپس عدد 999 نمایش داده میشود. عدد 111 را در بار اول رندر و عدد 999 را در بار دوم رندر که پس از مقدار دهی پارامتر کامپوننت فرزند است، میتوان مشاهده کرد.
اما ... اگر پس از نمایش اولیهی صفحه، چندین بار بر روی دکمهی click me کلیک کنیم، همواره عدد 1000 مشاهده میشود. علت اینجا است که تغییرات مقادیر فیلدها در متد OnAfterRender، به UI اعمال نمیشوند؛ چون در این مرحله، رندر UI به پایان رسیدهاست. در اینجا فقط مقدار فیلد CurrentCount به 999 تغییر میکند و به همین صورت باقی میماند. دفعهی بعدی که بر روی دکمهی click me کلیک میکنیم، یک واحد به آن اضافه شده و اکنون است که کار رندر UI، مجددا شروع خواهد شد (در واکشن به یک رخداد و فراخوانی ضمنی StateHasChanged در پشت صحنه) و اینبار حاصل 999+1 را در UI مشاهده میکنیم و باز هم در پایان کار رندر، مجددا مقدار CurrentCount به 999 تغییر میکند که ... دیگر به UI منعکس نمیشود تا زمان کلیک بعدی و همینطور الی آخر.
رویدادهای StateHasChanged و ShouldRender
- اگر خروجی رویداد ShouldRender مساوی true باشد، اجازهی اعمال تغییرات به UI داده خواهد شد و برعکس. بنابراین اگر حالت UI تغییر کند و خروجی این متد false باشد، این تغییرات نمایش داده نخواهند شد.
- اگر رویداد StateHasChanged فراخوانی شود، به معنای درخواست رندر مجدد UI است. کاربرد آن در مکانهایی است که نیاز به اطلاع رسانی دستی تغییرات UI وجود دارد؛ درست پس از زمانیکه رندر UI به پایان رسیدهاست. برای آزمایش این مورد و فراخوانی دستی StateHasChanged، کدهای تایمر زیر تهیه شدهاند:
@page "/lifecycle" @using System.Threading button class="btn btn-primary" @onclick=StartCountdown>Start Countdown</button> @MaxCount @code { int MaxCount = 5; void StartCountdown() { Console.WriteLine("Parnet - StartCountdown()"); var timer = new Timer(TimeCallBack, null, 1000, 1000); } void TimeCallBack(object state) { if (MaxCount > 0) { MaxCount--; Console.WriteLine("Parnet - InvokeAsync(StateHasChanged)"); InvokeAsync(StateHasChanged); } } }
یک نکته: متدهای رویدادگردان در Blazor، میتوانند sync و یا async باشند؛ مانند متدهای OnClick و OnClickAsync زیر که هر دو پس از پایان متدها، سبب فراخوانی ضمنی StateHasChanged نیز میشوند (به این دلیل است که با کلیک بر روی دکمهای، UI هم به روز رسانی میشود). البته متدهای رویدادگردان async، دوبار سبب فراخوانی ضمنی StateHasChanged میشوند؛ یکبار زمانیکه قسمت sync متد به پایان میرسد و یکبار هم زمانیکه کار فراخوانی کلی متد به پایان خواهد رسید:
<button @onclick="OnClick">Synchronous</button> <button @onclick="OnClickAsync">Asynchronous</button> @code{ void OnClick() { } // StateHasChanged is called after the method async Task OnClickAsync() { text = "click1"; // StateHasChanged is called here as the synchronous part of the method ends await Task.Delay(1000); await Task.Delay(2000); text = "click2"; } // StateHasChanged is called after the method }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-06.zip
سری آموزش WebGL2: رنگ در سایهزنها
public static void PrintSum(int a, int b) { Console.WriteLine("Sum of a {0} b {1} is {2}", a, b, a + b); }
Console::WriteLine(string, object, object, object)
روشی برای نمایان ساختن تخصیصهای حافظهی نهان در ویژوال استودیو
اگر از ReSharper استفاده میکنید، افزونهی «Heap Allocations Viewer» آن و یا اگر از VS 2015 و Roslyn استفاده کنید، افزونهی «Roslyn Clr Heap Allocation Analyzer» آن، سبب نمایان شدن allocationهای مخفی میشوند. برای مثال قطعه کد فوق یک چنین نمایشی را پیدا میکند:
در اینجا در ذیل هر سه موردی که عملیات boxing allocation رخ داده، یک خط قرمز کشیده است. یکی از روشهایی که میتواند boxing allocation فوق را حذف کند، بکار گیری متد ToString بر روی مقادیر int است:
همانطور که مشاهده میکنید، اینبار دیگر خبری از خطوط قرمز، ذیل پارامترهای متد Console.WriteLine نیست. باید دقت داشت که ToString نیز سبب تخصیص حافظه میشود، اما اینبار دیگر int32 آن بر روی heap ذخیره نمیگردد. به عبارتی هر دو حالت سبب تخصیص حافظهی یک رشتهی جدید میشوند؛ اما در حالت اول علاوه بر این شیء جدید، شیء int32 نیز بر روی heap ذخیره میگردد.
تشخیص تخصیص اشیاء مخفی با افزونههای Heap Allocations Viewer
نمونهی دیگر پر کاربرد این نوع بهینه سازیها را در مثال ذیل میتوان مشاهده کرد:
public static void PrintA(int a) { Console.WriteLine("a is " + a); }
اینبار یک خط زرد رنگ ظاهر شده به همراه یک خط قرمز رنگ. خط قرمز رنگ را پیشتر بررسی کردیم و علت وجودی آن Boxing allocation ایی است که رخ میدهد. خط زرد رنگ در ذیل + ظاهر شدهاست و عنوان میکند که عملیات جمع زدن رشتهها، سبب تخصیص حافظهی یک شیء جدید میشود. رشتهها در دات نت immutable هستند. به همین جهت هر تغییری در آنها، سبب تخصیص یک شیء جدید میشود. بنابراین در همین مثال ساده، دو تخصیص حافظهی مخفی وجود دارند. مورد جمع زدن را با بکارگیری string.Format و مشکل boxing را با ToString میتوان برطرف کرد:
public static void PrintA(int a) { Console.WriteLine("a is {0}", a.ToString()); }
منابع دیگری که سبب تخصیصهای حافظهی مخفی میشوند
تا اینجا دو مورد از منابع متداول تخصیصهای حافظهی مخفی را بررسی کردیم. اما این لیست شامل موارد ذیل نیز میشود:
1) فراخوانی متدهایی با پارامترهایی از نوع param همیشه سبب تخصیص حافظهای جهت تشکیل یک آرایهی در برگیرندهی پارامترهای ارسالی میشود.
2) متدهایی که پارامتر از نوع IEnumerable دارند:
public static int Sum(IEnumerable<int> list) { var sum = 0; foreach (var number in list) { sum += number; } return sum; }
برای حل این مشکل فقط کافی است IEnumerable را با List تعویض کنید.
3) کار با LINQ نیز سبب تخصیصهای حافظهی قابل توجهی است. برای مثال در کد پایهی Roslyn، برای رسیدن به حداکثر کارآیی، بسیاری از الگوریتمها را با روشهای غیر LINQ پیاده سازی کردهاند. البته برای تیمی مانند Roslyn رسیدن به یک چنین کارآیی جهت رقابت با سایر محصولات مشابه ضروری بودهاست و گرنه در بسیاری از کارهای متداول، استفاده از LINQ به خوانایی هر چه بیشتر کدها کمک شایانی میکند.
برای مطالعهی بیشتر
Roslyn code base – performance lessons - part 2
Unusual Ways of Boosting Up App Performance. Boxing and Collections
On performance in .NET