اشتراکها
پس از معرفی و مشاهدهی نحوهی ایجاد توالیها در Rx، بهتر است با نمونهای از نحوهی استفاده از آن در یک برنامهی WPF آشنا شویم.
بنابراین ابتدا دو بستهی Rx-Main و Rx-WPF را توسط نیوگت، به یک برنامهی جدید WPF اضافه کنید:
فرض کنید قصد داریم محتوای یک فایل حجیم را به نحو ذیل خوانده و توسط Rx نمایش دهیم.
در اینجا برای ایجاد یک توالی IEnumerable ، از yield return استفاده شدهاست. همچنین Thread.Sleep آن جهت بررسی قفل شدن رابط کاربری در حین خواندن فایل به عمد قرار گرفته است.
UI برنامه نیز به نحو ذیل است:
با این کدها
توضیحات
حاصل متد readFile را که یک توالی معمولی IEnumerable را ایجاد میکند، توسط فراخوانی متد ToObservable، تبدیل به یک خروجی IObservable کردهایم تا بتوانیم هربار که سطری از فایل مدنظر خوانده میشود، نسبت به آن واکنش نشان دهیم.
متد SubscribeOn مشخص میکند که این توالی Observable باید بر روی چه تردی اجرا شود. در اینجا از ThreadPoolScheduler.Instance استفاده شدهاست تا در حین خواندن فایل، رابط کاربری در حالت هنگ به نظر نرسد و ترد جاری (ترد اصلی برنامه) به صورت خودکار آزاد گردد.
از متد ObserveOn با پارامتر DispatcherScheduler.Current استفاده کردهایم، تا نتیجهی واکنشهای به خوانده شدن سطرهای یک فایل مفروض، در ترد اصلی برنامه صورت گیرد. در غیر اینصورت امکان کار کردن با عناصر رابط کاربری در یک ترد دیگر وجود نخواهد داشت و برنامه کرش میکند.
در قسمتهای قبل، صرفا متد Subscribe را مشاهده کرده بودید. در اینجا از متد Finally نیز استفاده شدهاست. علت اینجا است که اگر در حین خواندن فایل خطایی رخ دهد، قسمت onError متد Subscribe اجرا شده و دیگر به پارامتر onCompleted آن نخواهیم رسید. اما متد Finally آن همیشه در پایان عملیات اجرا میشود.
خروجی حاصل از متد Subscribe، از نوع IDisposable است. Rx به صورت خودکار پس از پردازش آخرین عنصر توالی، این شیء را Dispose میکند. اینجا است که callback متد Finally یاد شده فراخوانی خواهد شد. اما اگر در حین خواندن یک فایل طولانی، کاربر علاقمند باشد تا عملیات را متوقف کند، تنها کافی است که به صورت صریح، این شیء را Dispose نماید. به همین جهت است که مشاهده میکنید، این خروجی به صورت یک فیلد تعریف شدهاست تا در متد Stop بتوانیم آنرا در صورت نیاز Dispose کنیم.
مثال فوق را از اینجا نیز میتوانید دریافت کنید:
WpfApplicationRxTests.zip
بنابراین ابتدا دو بستهی Rx-Main و Rx-WPF را توسط نیوگت، به یک برنامهی جدید WPF اضافه کنید:
PM> Install-Package Rx-Main PM> Install-Package Rx-WPF
private static IEnumerable<string> readFile(string filename) { using (TextReader reader = File.OpenText(filename)) { string line; while ((line = reader.ReadLine()) != null) { Thread.Sleep(100); yield return line; } } }
UI برنامه نیز به نحو ذیل است:
<Window x:Class="WpfApplicationRxTests.MainWindow" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" Title="MainWindow" Height="450" Width="525"> <Grid> <Grid.RowDefinitions> <RowDefinition Height="Auto" /> <RowDefinition Height="*" /> <RowDefinition Height="Auto" /> </Grid.RowDefinitions> <Button Grid.Row="0" Name="btnGenerateSequence" Click="btnGenerateSequence_Click">Generate sequence</Button> <ListBox Grid.Row="1" Name="lstNumbers" /> <Button Grid.Row="2" IsEnabled="False" Name="btnStop" Click="btnStop_Click">Stop</Button> </Grid> </Window>
using System; using System.Collections.Generic; using System.Collections.ObjectModel; using System.IO; using System.Reactive.Concurrency; using System.Reactive.Linq; using System.Threading; using System.Windows; namespace WpfApplicationRxTests { public partial class MainWindow { public MainWindow() { InitializeComponent(); } private static IEnumerable<string> readFile(string filename) { using (TextReader reader = File.OpenText(filename)) { string line; while ((line = reader.ReadLine()) != null) { Thread.Sleep(100); yield return line; } } } private IDisposable _subscribe; private void btnGenerateSequence_Click(object sender, RoutedEventArgs e) { btnGenerateSequence.IsEnabled = false; btnStop.IsEnabled = true; var items = new ObservableCollection<string>(); lstNumbers.ItemsSource = items; _subscribe = readFile("test.txt").ToObservable() .SubscribeOn(ThreadPoolScheduler.Instance) .ObserveOn(DispatcherScheduler.Current) .Finally(finallyAction: () => { btnGenerateSequence.IsEnabled = true; btnStop.IsEnabled = false; }) .Subscribe(onNext: line => { items.Add(line); }, onError: ex => { }, onCompleted: () => { //lstNumbers.ItemsSource = items; }); } private void btnStop_Click(object sender, RoutedEventArgs e) { _subscribe.Dispose(); } } }
توضیحات
حاصل متد readFile را که یک توالی معمولی IEnumerable را ایجاد میکند، توسط فراخوانی متد ToObservable، تبدیل به یک خروجی IObservable کردهایم تا بتوانیم هربار که سطری از فایل مدنظر خوانده میشود، نسبت به آن واکنش نشان دهیم.
متد SubscribeOn مشخص میکند که این توالی Observable باید بر روی چه تردی اجرا شود. در اینجا از ThreadPoolScheduler.Instance استفاده شدهاست تا در حین خواندن فایل، رابط کاربری در حالت هنگ به نظر نرسد و ترد جاری (ترد اصلی برنامه) به صورت خودکار آزاد گردد.
از متد ObserveOn با پارامتر DispatcherScheduler.Current استفاده کردهایم، تا نتیجهی واکنشهای به خوانده شدن سطرهای یک فایل مفروض، در ترد اصلی برنامه صورت گیرد. در غیر اینصورت امکان کار کردن با عناصر رابط کاربری در یک ترد دیگر وجود نخواهد داشت و برنامه کرش میکند.
در قسمتهای قبل، صرفا متد Subscribe را مشاهده کرده بودید. در اینجا از متد Finally نیز استفاده شدهاست. علت اینجا است که اگر در حین خواندن فایل خطایی رخ دهد، قسمت onError متد Subscribe اجرا شده و دیگر به پارامتر onCompleted آن نخواهیم رسید. اما متد Finally آن همیشه در پایان عملیات اجرا میشود.
خروجی حاصل از متد Subscribe، از نوع IDisposable است. Rx به صورت خودکار پس از پردازش آخرین عنصر توالی، این شیء را Dispose میکند. اینجا است که callback متد Finally یاد شده فراخوانی خواهد شد. اما اگر در حین خواندن یک فایل طولانی، کاربر علاقمند باشد تا عملیات را متوقف کند، تنها کافی است که به صورت صریح، این شیء را Dispose نماید. به همین جهت است که مشاهده میکنید، این خروجی به صورت یک فیلد تعریف شدهاست تا در متد Stop بتوانیم آنرا در صورت نیاز Dispose کنیم.
مثال فوق را از اینجا نیز میتوانید دریافت کنید:
WpfApplicationRxTests.zip
این مطلب در ادامه بحث «اعمال کلاسهای ویژه اعتبارسنجی Twitter bootstrap به فرمهای ASP.NET MVC» میباشد. بنابراین تعاریف مدل و کنترلر آن، به همراه توضیحات ذکر شده در آن، در ادامه مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
اصول نمایش Popover در Twitter bootstrap
PopOverها نیز یکی دیگر از کامپوننتهای جاوا اسکریپتی مجموعه بوت استرپ هستند. بسیار شبیه به Tooltip بوده، اما ماندگارتر هستند. PopOverها با کلیک بر روی یک عنصر باز شده و تنها با کلیک مجدد بر روی آن المان، بسته میشوند (البته این موارد نیز قابل تنظیم هستند).
نحوه استفاده از آن را در مثال فوق مشاهده میکنید. در اینجا یک لینک با rel=popover تعریف شده است. از این rel، در یافتن کلیه المانهایی اینگونه، توسط jQuery استفاده خواهیم کرد. سپس مقدار ویژگی data-content، محتوای اطلاعاتی را که باید نمایش داده شود، مشخص میکند. همچنین برای مشخص ساختن عنوان آن میتوان از ویژگی data-original-title استفاده کرد. نهایتا نیاز است افزونه popover بر روی المانهایی با rel=popover فراخوانی گردد. در روال رخدادگردان click آن، با استفاده از e.preventDefault، سبب خواهیم شد تا با کلیک بر روی لینک تعریف شده، صفحه مجددا بازیابی نشده و مکان اسکرول عمودی صفحه، تغییر نکند.
تبدیل خطاهای اعتبارسنجی ASP.NET MVC به PopOver
هدف ما در اینجا نهایتا رسیدن به شکل زیر میباشد:
همانطور که ملاحظه میکنید، اینبار بجای نمایش خطاها در یک برچسب، مقابل کنترل متناظر، این خطا صرفا در حالت فوکوس کنترل، به شکل یک PopOver در کنار آن ظاهر شده است.
کدهای کامل View برنامه
کدهای مدل و کنترلر، همانند مطلب «اعمال کلاسهای ویژه اعتبارسنجی Twitter bootstrap به فرمهای ASP.NET MVC» میباشند و از تکرار مجدد آنها در اینجا صرفنظر گردید.
توضیحات
- با توجه به اینکه دیگر نمیخواهیم خطاها به صورت برچسب در مقابل کنترلها نمایش داده شوند، کلیه Html.ValidationMessageFor به صورت کامنت درآورده شدهاند.
- تغییر دوم مطلب جاری، اضافه شدن متد showErrors به تنظیمات پیش فرض jQuery Validator است. در این متد، اگر المانی معتبر بود، Popover آن حذف میشود یا در سایر حالات، المانهایی که نیاز به اعتبارسنجی سمت کلاینت دارند، یافت شده و سپس ویژگی data-content با مقداری معادل خطای اعتبارسنجی متناظر، به این المان افزوده و سپس متد popover بوت استرپ بر روی آن فراخوانی میگردد.
به عبارتی زمانیکه یک input box در ASP.NET MVC به همراه مقادیر مرتبط با اعتبارسنجی آن رندر میشود، چنین شکلی را خواهد داشت:
اما در اینجا به صورت پویا، data-original-title و data-content نیز به آن افزوده میگردند:
این مقادیر توسط افزونه popover بوت استرپ شناسایی شده و مورد استفاده قرار میگیرد.
البته این موارد را در صورت نیاز به صورت دستی نیز میتوان تعریف و اضافه کرد:
اصول نمایش Popover در Twitter bootstrap
PopOverها نیز یکی دیگر از کامپوننتهای جاوا اسکریپتی مجموعه بوت استرپ هستند. بسیار شبیه به Tooltip بوده، اما ماندگارتر هستند. PopOverها با کلیک بر روی یک عنصر باز شده و تنها با کلیک مجدد بر روی آن المان، بسته میشوند (البته این موارد نیز قابل تنظیم هستند).
<a rel="popover" data-content="محتوایی برای نمایش" data-original-title="عنوان" href="#">اطلاعات</a> <script type="text/javascript"> $(document).ready(function () { $("[rel='popover']").popover({ placement: 'left' }) .click(function (e) { e.preventDefault(); }); }); </script>
تبدیل خطاهای اعتبارسنجی ASP.NET MVC به PopOver
هدف ما در اینجا نهایتا رسیدن به شکل زیر میباشد:
همانطور که ملاحظه میکنید، اینبار بجای نمایش خطاها در یک برچسب، مقابل کنترل متناظر، این خطا صرفا در حالت فوکوس کنترل، به شکل یک PopOver در کنار آن ظاهر شده است.
کدهای کامل View برنامه
@model Mvc4TwitterBootStrapTest.Models.User @{ ViewBag.Title = "Index"; } @using (Html.BeginForm()) { @Html.ValidationSummary(true, null, new { @class = "alert alert-error alert-block" }) <fieldset class="form-horizontal"> <legend>تعریف کاربر جدید</legend> <div class="control-group"> @Html.LabelFor(model => model.Name, new { @class = "control-label" }) <div class="controls"> @Html.EditorFor(model => model.Name) @*@Html.ValidationMessageFor(model => model.Name, null, new { @class = "help-inline" })*@ </div> </div> <div class="control-group"> @Html.LabelFor(model => model.LastName, new { @class = "control-label" }) <div class="controls"> @Html.EditorFor(model => model.LastName) @*@Html.ValidationMessageFor(model => model.LastName, null, new { @class = "help-inline" })*@ </div> </div> <div class="form-actions"> <button type="submit" class="btn btn-primary"> ارسال</button> </div> </fieldset> } @section JavaScript { <script type="text/javascript"> $.validator.setDefaults({ showErrors: function (errorMap, errorList) { this.defaultShowErrors(); //اگر المانی معتبر است نیاز به نمایش پاپ اور ندارد $("." + this.settings.validClass).popover("destroy"); //افزودن پاپ اورها for (var i = 0; i < errorList.length; i++) { var error = errorList[i]; $(error.element).popover({ placement: 'left' }) .attr("data-original-title", "خطای اعتبارسنجی") .attr("data-content", error.message); } }, // همانند قبل برای رنگی کردن کل ردیف در صورت عدم اعتبار سنجی و برعکس highlight: function (element, errorClass, validClass) { if (element.type === 'radio') { this.findByName(element.name).addClass(errorClass).removeClass(validClass); } else { $(element).addClass(errorClass).removeClass(validClass); $(element).closest('.control-group').removeClass('success').addClass('error'); } $(element).trigger('highlited'); }, unhighlight: function (element, errorClass, validClass) { if (element.type === 'radio') { this.findByName(element.name).removeClass(errorClass).addClass(validClass); } else { $(element).removeClass(errorClass).addClass(validClass); $(element).closest('.control-group').removeClass('error').addClass('success'); } $(element).trigger('unhighlited'); } }); //برای حالت پست بک از سرور عمل میکند $(function () { $('form').each(function () { $(this).find('div.control-group').each(function () { if ($(this).find('span.field-validation-error').length > 0) { $(this).addClass('error'); } }); }); }); </script> }
توضیحات
- با توجه به اینکه دیگر نمیخواهیم خطاها به صورت برچسب در مقابل کنترلها نمایش داده شوند، کلیه Html.ValidationMessageFor به صورت کامنت درآورده شدهاند.
- تغییر دوم مطلب جاری، اضافه شدن متد showErrors به تنظیمات پیش فرض jQuery Validator است. در این متد، اگر المانی معتبر بود، Popover آن حذف میشود یا در سایر حالات، المانهایی که نیاز به اعتبارسنجی سمت کلاینت دارند، یافت شده و سپس ویژگی data-content با مقداری معادل خطای اعتبارسنجی متناظر، به این المان افزوده و سپس متد popover بوت استرپ بر روی آن فراخوانی میگردد.
به عبارتی زمانیکه یک input box در ASP.NET MVC به همراه مقادیر مرتبط با اعتبارسنجی آن رندر میشود، چنین شکلی را خواهد داشت:
<input class="text-box single-line" data-val="true" data-val-required="لطفا نام را تکمیل کنید" id="Name" name="Name" type="text" value="" />
<input class="text-box single-line input-validation-error" data-val="true" data-val-required="لطفا نام را تکمیل کنید" id="Name" name="Name" type="text" value="" data-original-title="خطای اعتبارسنجی" title="" data-content="لطفا نام را تکمیل کنید">
البته این موارد را در صورت نیاز به صورت دستی نیز میتوان تعریف و اضافه کرد:
@Html.TextBoxFor(x => x.Name, new { data_content = "Name is required", data_original_title = "Error", rel="popover" })
این مطلب در ادامه بحث «اعمال کلاسهای ویژه اعتبارسنجی Twitter bootstrap به فرمهای ASP.NET MVC» میباشد. بنابراین تعاریف مدل و کنترلر آن به همراه توضیحات ذکر شده در آن، در ادامه مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
اصول نمایش Tooltip در Bootstrap
Tooltip یکی دیگر از کامپوننتهای جاوا اسکریپتی Bootstrap است.
نحوه استفاده از آن را در مثال فوق مشاهده میکنید.
برای المان مورد نظر، یک title تعریف کردهایم. برای اینکه tooltip پیش فرض مرورگر در این حالت ظاهر نشود، یک rel=tooltip را در اینجا به المان اضافه کرده و سپس افزونه tooltip بوت استرپ، بر روی کلیه المانهایی با rel=tooltip فراخوانی شده است.
placement، محل قرارگیری tooltip را مشخص میکند؛ مانند بالا، پایین، چپ و راست. trigger مشخص میکند که این tooltip در چه زمانی ظاهر شود. برای مثال در حالت hover یا در حالت focus یک المان.
در اینجا بجای title، از ویژگی data-original-title نیز میتوان استفاده کرد.
تبدیل خطاهای اعتبارسنجی ASP.NET MVC به Tooltip
هدف ما در اینجا، نهایتا رسیدن به شکل زیر میباشد:
همانطور که ملاحظه میکنید، اینبار بجای نمایش خطاها در یک برچسب مقابل کنترل متناظر، این خطا صرفا در حالت فوکوس کنترل، به شکل یک Tooltip در بالای آن ظاهر شده است.
کدهای کامل View برنامه
کدهای مدل و کنترلر همانند مطلب «اعمال کلاسهای ویژه اعتبارسنجی Twitter bootstrap به فرمهای ASP.NET MVC» میباشند و از تکرار مجدد آنها در اینجا صرفنظر گردید.
توضیحات
- با توجه به اینکه دیگر نمیخواهیم خطاها به صورت برچسب در مقابل کنترلها نمایش داده شوند، کلیه Html.ValidationMessageFor به صورت کامنت درآورده شدهاند.
- تغییر دوم مطلب جاری، اضافه شدن متد showErrors به تنظیمات پیش فرض jQuery Validator است. در این متد، اگر المانی معتبر بود، Tooltip آن حذف میشود؛ یا در سایر حالات، المانهایی که نیاز به اعتبارسنجی سمت کلاینت دارند، یافت شده و سپس ویژگی data-original-title با مقداری معادل خطای اعتبارسنجی متناظر، به این المان افزوده شده و سپس متد tooltip بوت استرپ بر روی آن فراخوانی میگردد.
به عبارتی زمانیکه یک input box در ASP.NET MVC به همراه مقادیر مرتبط با اعتبارسنجی آن رندر میشود، چنین شکلی را خواهد داشت:
اما در اینجا به صورت پویا data-original-title نیز به آن افزوده میگردد:
این مقدار توسط افزونه tooltip بوت استرپ شناسایی شده و مورد استفاده قرار میگیرد.
اصول نمایش Tooltip در Bootstrap
Tooltip یکی دیگر از کامپوننتهای جاوا اسکریپتی Bootstrap است.
<a rel="tooltip" title="یک سری توضیحات در اینجا" href="#">اطلاعات</a> <script type="text/javascript"> $(document).ready(function () { $("[rel='tooltip']").tooltip({placement:'top', trigger : 'hover'}); }); </script>
برای المان مورد نظر، یک title تعریف کردهایم. برای اینکه tooltip پیش فرض مرورگر در این حالت ظاهر نشود، یک rel=tooltip را در اینجا به المان اضافه کرده و سپس افزونه tooltip بوت استرپ، بر روی کلیه المانهایی با rel=tooltip فراخوانی شده است.
placement، محل قرارگیری tooltip را مشخص میکند؛ مانند بالا، پایین، چپ و راست. trigger مشخص میکند که این tooltip در چه زمانی ظاهر شود. برای مثال در حالت hover یا در حالت focus یک المان.
در اینجا بجای title، از ویژگی data-original-title نیز میتوان استفاده کرد.
تبدیل خطاهای اعتبارسنجی ASP.NET MVC به Tooltip
هدف ما در اینجا، نهایتا رسیدن به شکل زیر میباشد:
همانطور که ملاحظه میکنید، اینبار بجای نمایش خطاها در یک برچسب مقابل کنترل متناظر، این خطا صرفا در حالت فوکوس کنترل، به شکل یک Tooltip در بالای آن ظاهر شده است.
کدهای کامل View برنامه
@model Mvc4TwitterBootStrapTest.Models.User @{ ViewBag.Title = "تعریف کاربر جدید"; } @using (Html.BeginForm()) { @Html.ValidationSummary(true, null, new { @class = "alert alert-error alert-block" }) <fieldset class="form-horizontal"> <legend>تعریف کاربر جدید</legend> <div class="control-group"> @Html.LabelFor(model => model.Name, new { @class = "control-label" }) <div class="controls"> @Html.EditorFor(model => model.Name) @*@Html.ValidationMessageFor(model => model.Name, null, new { @class = "help-inline" })*@ </div> </div> <div class="control-group"> @Html.LabelFor(model => model.LastName, new { @class = "control-label" }) <div class="controls"> @Html.EditorFor(model => model.LastName) @*@Html.ValidationMessageFor(model => model.LastName, null, new { @class = "help-inline" })*@ </div> </div> <div class="form-actions"> <button type="submit" class="btn btn-primary"> ارسال</button> </div> </fieldset> } @section JavaScript { <script type="text/javascript"> $.validator.setDefaults({ showErrors: function (errorMap, errorList) { this.defaultShowErrors(); //اگر المانی معتبر است نیاز به نمایش تولتیپ ندارد $("." + this.settings.validClass).tooltip("destroy"); //افزودن تولتیپها for (var i = 0; i < errorList.length; i++) { var error = errorList[i]; $(error.element).tooltip({ trigger: "focus" }) // فقط در حالت فوکوس نمایش داده شود .attr("data-original-title", error.message); } }, // همانند قبل برای رنگی کردن کل ردیف در صورت عدم اعتبار سنجی و برعکس highlight: function (element, errorClass, validClass) { if (element.type === 'radio') { this.findByName(element.name).addClass(errorClass).removeClass(validClass); } else { $(element).addClass(errorClass).removeClass(validClass); $(element).closest('.control-group').removeClass('success').addClass('error'); } $(element).trigger('highlited'); }, unhighlight: function (element, errorClass, validClass) { if (element.type === 'radio') { this.findByName(element.name).removeClass(errorClass).addClass(validClass); } else { $(element).removeClass(errorClass).addClass(validClass); $(element).closest('.control-group').removeClass('error').addClass('success'); } $(element).trigger('unhighlited'); } }); //برای حالت پست بک از سرور عمل میکند $(function () { $('form').each(function () { $(this).find('div.control-group').each(function () { if ($(this).find('span.field-validation-error').length > 0) { $(this).addClass('error'); } }); }); }); </script> }
توضیحات
- با توجه به اینکه دیگر نمیخواهیم خطاها به صورت برچسب در مقابل کنترلها نمایش داده شوند، کلیه Html.ValidationMessageFor به صورت کامنت درآورده شدهاند.
- تغییر دوم مطلب جاری، اضافه شدن متد showErrors به تنظیمات پیش فرض jQuery Validator است. در این متد، اگر المانی معتبر بود، Tooltip آن حذف میشود؛ یا در سایر حالات، المانهایی که نیاز به اعتبارسنجی سمت کلاینت دارند، یافت شده و سپس ویژگی data-original-title با مقداری معادل خطای اعتبارسنجی متناظر، به این المان افزوده شده و سپس متد tooltip بوت استرپ بر روی آن فراخوانی میگردد.
به عبارتی زمانیکه یک input box در ASP.NET MVC به همراه مقادیر مرتبط با اعتبارسنجی آن رندر میشود، چنین شکلی را خواهد داشت:
<input class="text-box single-line" data-val="true" data-val-required="لطفا نام را تکمیل کنید" id="Name" name="Name" type="text" value="" />
<input class="text-box single-line input-validation-error" data-val="true" data-val-required="لطفا نام را تکمیل کنید" id="Name" name="Name" type="text" value="" data-original-title="لطفا نام را تکمیل کنید" title="">
یکی از مشکلاتی را که حین کار با AngularJS 2.0 به کرات شاهدش خواهید بود، کش شدن تک اسکریپتهای ماژولهای آن است. برای مثال فایل ts ایی را تغییر میدهید؛ به فایل js معادل آن کامپایل میشود. چون برنامه ماژولار است و این ماژول پیشتر توسط مرورگر بارگذاری شدهاست، بار دیگر نسبت به دریافت مجدد آن اقدام نمیکند. همچنین با ارائهی نگارش RC، دیگر خبری از فایلهای bundle این مجموعه نیست و اینبار اگر تبادلات شبکهی بین سرور و برنامه را مرور کنید، به چند صد رفت و برگشت، برای دریافت فایلهای JS کتابخانههای مرتبط خواهید رسید که اصلا بهینه نیست. در این قسمت قصد داریم، یک Gulp Task را ایجاد کنیم تا تمام اسکریپتهای موجود را با هم یکی کرده و توزیع برنامه را سادهتر کند؛ به همراه بالا رفتن سرعت کار با این سیستم، بدون نیازی به توزیع تک تک فایلهای js نهایی، که شاید صدها فایل باشند.
نصب پیشنیازهای کار با Gulp و TypeScript
فایل package.json در قسمت اول این سری معرفی شد. دراینجا قسمت devDependencies آنرا به نحو ذیل تکمیل کنید:
به این ترتیب، پس از ذخیرهی فایل و یا کلیک راست بر روی نام فایل و انتخاب گزینهی restore packages، وابستگیهایی مانند gulp، gulp-typescript و یک سری فشرده ساز CSS و HTML دریافت خواهند شد.
نکتهی مهم آن systemjs-builder است. این کتابخانه کار کامپایل systemjs.config.js را به یک تک اسکریپت انجام میدهد. به این ترتیب مشکل صدها بار رفت و برگشت به سرور، برای دریافت وابستگیهای AngularJS 2.0، به طور کامل برطرف میشود.
افزودن فایل gulpfile.js به پروژه
یا یک فایل جدید جاوا اسکریپتی را به نام gulpfile.js به ریشهی پروژه اضافه کنید و یا از منوی project -> add new item نیز میتوانید گزینهی gulp configuration file را در VS 2015 انتخاب نمائید. محتوای این فایل را به نحو ذیل تغییر دهید:
توضیحات
در این فایل فرض شدهاست که خروجی نهایی برنامه قرار است در پوشهای به نام wwwroot کپی شود و پوشهی اصلی برنامه، همان پوشهای به نام app، در ریشهی پروژه است.
سپس در اینجا یک سری task کامپایل و کپی کردن فایلها تهیه شدهاند:
1) وظیفهی clean، کار تمیز کردن پوشهی نهایی خروجی برنامه را انجام میدهد (حذف تمام فایلهای آن).
2) وظیفهی shims، کار بسته بندی، یکی کردن و فشرده کردن سه اسکریپت es6-shim.js، zone.js و Reflect.js را انجام میدهد. سپس تک فایل حاصل را به نام shims.js، در پوشهی wwwroot/js کپی میکند.
3) وظیفهی tsc، یکبار دیگر کامپایلر TypeScript را اجرا میکند تا مطمئن شویم با آخرین نگارش فایلهای js برنامه کار میکنیم.
4) وظیفهی system-build، کار پردازش خودکار مداخل فایل systemjs.config.js را انجام میدهد. در آخرین نگارش ارائه شدهی AngularJS 2.0، بجای ذکر مداخل مورد نیاز آن، این تک فایل systemjs.config.js را به صفحه پیوست میکنیم تا اسکریپتهای لازم را (چند صد عدد)، به صورت خودکار بارگذاری کند. برای یکی کردن این چند صد عدد اسکریپت، از کتابخانهی SystemBuilder آن کمک گرفته و کار کامپایل نهایی را انجام میدهیم. خروجی تمام این فایلها، به همراه کلیه فایلهای js حاصل از کامپایل فایلهای TypeScript برنامه، در فایلی به نام bundle.js کپی شدهی در پوشهی wwwroot/js نوشته میشود. بنابراین دیگر نیازی نیست تا فایلهای js پوشهی app و همچنین فایلهای js وابستگیهای AngularJS 2.0 را توزیع کنیم. تک فایل bundle.js، حاوی تمام اینها است.
5) وظیفهی buildAndMinify کار اجرای وظیفهی system-bulder را به همراه فشرده سازی تک فایل bundle.js، به عهده دارد. به علاوه اگر در پوشهی css آن نیز فایل styles.css موجود باشد، آن را فشرده میکند.
6) در ادامه یک سری وظیفهی کپی کردن منابع برنامه را مشاهده میکنید. مانند favicon که کار کپی کردن این آیکن را به پوشهی wwwroot انجام میدهد. وظیفهی css، فایلهای css موجود در پوشههای برنامه را به wwwroot و زیر پوشههای آن کپی میکند. وظیفهی templates، کار کپی کردن فایلهای html قالبهای کامپوننتها را بر عهده دارد. وظیفهی assets، کار کپی کردن فایلهای png را انجام میدهد.
7) وظیفهی otherScriptsAndStyles یک سری css و js ثالث را به پوشهی wwwroot کپی میکند؛ مانند فایلهای بوت استرپ و جیکوئری.
8) وظیفهی default، کار اجرای تمام این وظایف را با هم به عهده دارد.
اکنون اگر بر روی gulpfile.js کلیک راست کنید، گزینهی task runner explorer ظاهر خواهد شد. آنرا انتخاب کنید:
بر روی وظیفهی default کلیک راست کرده و آنرا اجرا کنید. پس از مدتی پوشهی جدید wwwroot ساخته شده و فایلهای نهایی برنامه به آن کپی میشوند.
اصلاح فایل index.html و یا Views\Shared\_Layout.cshtml
اکنون که تمام فایلهای مورد نیاز پروژه در پوشهی wwwroot کپی شدهاند، نیاز است فایل index.html را به نحو ذیل تغییر داد:
همانطور که مشاهده میکنید، اینبار دیگر خبری از systemjs.config.js و وابستگیهای آن نیست.
اسکریپتهای shims که برای مرورگرهای قدیمیتر درنظر گرفته شدهاند، به تک فایل wwwroot/js/shims.js منتقل شدهاند.
تمام اسکریپتهای AngularJS 2.0 و وابستگیهای آن به همراه تمام اسکریپتهای برنامهی خودمان، به تک فایل wwwroot/js/bundle.js منتقل شدهاند.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنید، سرعت آن با قبل قابل مقایسه نیست! اینبار دیگر نه نیازی به بارگذاری تمام وابستگیهای AngularJS 2.0 به صورت مجزا توسط systemjs.config.js وجود دارد و نه به ازای مشاهدهی هر صفحهای، یکبار قرار است فایل js کامپوننت آن بارگذاری شود. تمام اینها داخل فایل wwwroot/js/bundle.js قرار گرفتهاند و تنها یکبار بارگذاری میشوند.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part12.zip
خلاصهی بحث
با نوشتن یک Gulp Task جدید میتوان بر اساس فایل systemjs.config.js، تمام اسکریپتهای دخیل در اجرای برنامه را به صورت خودکار یافته و به صورت یک تک فایل نهایی، بسته بندی و توزیع کرد.
نصب پیشنیازهای کار با Gulp و TypeScript
فایل package.json در قسمت اول این سری معرفی شد. دراینجا قسمت devDependencies آنرا به نحو ذیل تکمیل کنید:
"devDependencies": { "typescript": "^1.8.10", "gulp": "^3.9.1", "path": "^0.12.7", "gulp-clean": "^0.3.2", "fs": "^0.0.2", "gulp-concat": "^2.6.0", "gulp-typescript": "^2.13.1", "gulp-tsc": "^1.1.5", "del": "^2.2.0", "gulp-autoprefixer": "^3.1.0", "gulp-cssnano": "^2.0.0", "gulp-html-replace": "^1.5.4", "gulp-htmlmin": "^1.0.5", "gulp-uglify": "^1.5.3", "merge-stream": "^1.0.0", "systemjs-builder": "^0.15.16", "typings": "^0.8.1" },
نکتهی مهم آن systemjs-builder است. این کتابخانه کار کامپایل systemjs.config.js را به یک تک اسکریپت انجام میدهد. به این ترتیب مشکل صدها بار رفت و برگشت به سرور، برای دریافت وابستگیهای AngularJS 2.0، به طور کامل برطرف میشود.
افزودن فایل gulpfile.js به پروژه
یا یک فایل جدید جاوا اسکریپتی را به نام gulpfile.js به ریشهی پروژه اضافه کنید و یا از منوی project -> add new item نیز میتوانید گزینهی gulp configuration file را در VS 2015 انتخاب نمائید. محتوای این فایل را به نحو ذیل تغییر دهید:
var gulp = require("gulp"), concat = require("gulp-concat"), tsc = require("gulp-typescript"), jsMinify = require("gulp-uglify"), cssPrefixer = require("gulp-autoprefixer"), cssMinify = require("gulp-cssnano"), del = require("del"), merge = require("merge-stream"), minifyHTML = require('gulp-htmlmin'), SystemBuilder = require("systemjs-builder"); var appFolder = "./app"; var outFolder = "wwwroot"; gulp.task("clean", () => { return del(outFolder); }); gulp.task("shims", () => { return gulp.src([ "node_modules/es6-shim/es6-shim.js", "node_modules/zone.js/dist/zone.js", "node_modules/reflect-metadata/Reflect.js" ]) .pipe(concat("shims.js")) .pipe(jsMinify()) .pipe(gulp.dest(outFolder + "/js/")); }); gulp.task("tsc", () => { var tsProject = tsc.createProject("./tsconfig.json"); var tsResult = gulp.src([ appFolder + "/**/*.ts" ]) .pipe(tsc(tsProject), undefined, tsc.reporter.fullReporter()); return tsResult.js.pipe(gulp.dest("build/")); }); gulp.task("system-build", ["tsc"], () => { var builder = new SystemBuilder(); return builder.loadConfig("systemjs.config.js") .then(() => builder.buildStatic(appFolder, outFolder + "/js/bundle.js")) .then(() => del("build")); }); gulp.task("buildAndMinify", ["system-build"], () => { var bundle = gulp.src(outFolder + "/js/bundle.js") .pipe(jsMinify()) .pipe(gulp.dest(outFolder + "/js/")); var css = gulp.src(outFolder + "/css/styles.css") .pipe(cssMinify()) .pipe(gulp.dest(outFolder + "/css/")); return merge(bundle, css); }); gulp.task("favicon", function () { return gulp.src("./app/favicon.ico") .pipe(gulp.dest(outFolder)); }); gulp.task("css", function () { return gulp.src(appFolder + "/**/*.css") .pipe(cssPrefixer()) .pipe(cssMinify()) .pipe(gulp.dest(outFolder)); }); gulp.task("templates", function () { return gulp.src(appFolder + "/**/*.html") .pipe(minifyHTML()) .pipe(gulp.dest(outFolder)); }); gulp.task("assets", ["templates", "css", "favicon"], function () { return gulp.src(appFolder + "/**/*.png") .pipe(gulp.dest(outFolder)); }); gulp.task("otherScriptsAndStyles", () => { gulp.src([ "jquery/dist/jquery.*js", "bootstrap/dist/js/bootstrap*.js" ], { cwd: "node_modules/**" }) .pipe(gulp.dest(outFolder + "/js/")); gulp.src([ "node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.css" ]).pipe(cssMinify()).pipe(gulp.dest(outFolder + "/css/")); gulp.src([ "node_modules/bootstrap/fonts/*.*" ]).pipe(gulp.dest(outFolder + "/fonts/")); }); //gulp.task("watch.tsc", ["tsc"], function () { // return gulp.watch(appFolder + "/**/*.ts", ["tsc"]); //}); //gulp.task("watch", ["watch.tsc"]); gulp.task("default", [ "shims", "buildAndMinify", "assets", "otherScriptsAndStyles" //,"watch" ]);
در این فایل فرض شدهاست که خروجی نهایی برنامه قرار است در پوشهای به نام wwwroot کپی شود و پوشهی اصلی برنامه، همان پوشهای به نام app، در ریشهی پروژه است.
var appFolder = "./app"; var outFolder = "wwwroot";
1) وظیفهی clean، کار تمیز کردن پوشهی نهایی خروجی برنامه را انجام میدهد (حذف تمام فایلهای آن).
2) وظیفهی shims، کار بسته بندی، یکی کردن و فشرده کردن سه اسکریپت es6-shim.js، zone.js و Reflect.js را انجام میدهد. سپس تک فایل حاصل را به نام shims.js، در پوشهی wwwroot/js کپی میکند.
3) وظیفهی tsc، یکبار دیگر کامپایلر TypeScript را اجرا میکند تا مطمئن شویم با آخرین نگارش فایلهای js برنامه کار میکنیم.
4) وظیفهی system-build، کار پردازش خودکار مداخل فایل systemjs.config.js را انجام میدهد. در آخرین نگارش ارائه شدهی AngularJS 2.0، بجای ذکر مداخل مورد نیاز آن، این تک فایل systemjs.config.js را به صفحه پیوست میکنیم تا اسکریپتهای لازم را (چند صد عدد)، به صورت خودکار بارگذاری کند. برای یکی کردن این چند صد عدد اسکریپت، از کتابخانهی SystemBuilder آن کمک گرفته و کار کامپایل نهایی را انجام میدهیم. خروجی تمام این فایلها، به همراه کلیه فایلهای js حاصل از کامپایل فایلهای TypeScript برنامه، در فایلی به نام bundle.js کپی شدهی در پوشهی wwwroot/js نوشته میشود. بنابراین دیگر نیازی نیست تا فایلهای js پوشهی app و همچنین فایلهای js وابستگیهای AngularJS 2.0 را توزیع کنیم. تک فایل bundle.js، حاوی تمام اینها است.
5) وظیفهی buildAndMinify کار اجرای وظیفهی system-bulder را به همراه فشرده سازی تک فایل bundle.js، به عهده دارد. به علاوه اگر در پوشهی css آن نیز فایل styles.css موجود باشد، آن را فشرده میکند.
6) در ادامه یک سری وظیفهی کپی کردن منابع برنامه را مشاهده میکنید. مانند favicon که کار کپی کردن این آیکن را به پوشهی wwwroot انجام میدهد. وظیفهی css، فایلهای css موجود در پوشههای برنامه را به wwwroot و زیر پوشههای آن کپی میکند. وظیفهی templates، کار کپی کردن فایلهای html قالبهای کامپوننتها را بر عهده دارد. وظیفهی assets، کار کپی کردن فایلهای png را انجام میدهد.
7) وظیفهی otherScriptsAndStyles یک سری css و js ثالث را به پوشهی wwwroot کپی میکند؛ مانند فایلهای بوت استرپ و جیکوئری.
8) وظیفهی default، کار اجرای تمام این وظایف را با هم به عهده دارد.
اکنون اگر بر روی gulpfile.js کلیک راست کنید، گزینهی task runner explorer ظاهر خواهد شد. آنرا انتخاب کنید:
بر روی وظیفهی default کلیک راست کرده و آنرا اجرا کنید. پس از مدتی پوشهی جدید wwwroot ساخته شده و فایلهای نهایی برنامه به آن کپی میشوند.
اصلاح فایل index.html و یا Views\Shared\_Layout.cshtml
اکنون که تمام فایلهای مورد نیاز پروژه در پوشهی wwwroot کپی شدهاند، نیاز است فایل index.html را به نحو ذیل تغییر داد:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <base href="/"> <meta charset="utf-8" /> <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0"> <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title> <link href="~/wwwroot/css/bootstrap.css" rel="stylesheet" /> <link href="~/wwwroot/app.component.css" rel="stylesheet" /> <link href="~/Content/Site.css" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="~/wwwroot/js/shims.js"></script> </head> <body> <div> @RenderBody() <pm-app>Loading App...</pm-app> </div> <script src="~/wwwroot/js/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="~/wwwroot/js/bootstrap/dist/js/bootstrap.min.js"></script> <script src="~/wwwroot/js/bundle.js"></script> @RenderSection("Scripts", required: false) </body> </html>
اسکریپتهای shims که برای مرورگرهای قدیمیتر درنظر گرفته شدهاند، به تک فایل wwwroot/js/shims.js منتقل شدهاند.
تمام اسکریپتهای AngularJS 2.0 و وابستگیهای آن به همراه تمام اسکریپتهای برنامهی خودمان، به تک فایل wwwroot/js/bundle.js منتقل شدهاند.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنید، سرعت آن با قبل قابل مقایسه نیست! اینبار دیگر نه نیازی به بارگذاری تمام وابستگیهای AngularJS 2.0 به صورت مجزا توسط systemjs.config.js وجود دارد و نه به ازای مشاهدهی هر صفحهای، یکبار قرار است فایل js کامپوننت آن بارگذاری شود. تمام اینها داخل فایل wwwroot/js/bundle.js قرار گرفتهاند و تنها یکبار بارگذاری میشوند.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part12.zip
خلاصهی بحث
با نوشتن یک Gulp Task جدید میتوان بر اساس فایل systemjs.config.js، تمام اسکریپتهای دخیل در اجرای برنامه را به صورت خودکار یافته و به صورت یک تک فایل نهایی، بسته بندی و توزیع کرد.
هنوز هم اجزای مختلف فایل web.config در ASP.NET Core قابل تعریف و استفاده هستند؛ اما اگر صرفا بخواهیم از این نوع برنامهها در ویندوز و به کمک وب سرور IIS استفاده کنیم. با انتقال برنامههای چندسکویی مبتنی بر NET Core. به سایر سیستم عاملها، دیگر اجزایی مانند استفادهی از ماژول فشرده سازی صفحات IIS و یا ماژول URL rewrite آن و یا تنظیمات static cache تعریف شدهی در فایل web.config، شناسایی نشده و تاثیری نخواهند داشت. به همین جهت تیم ASP.NET Core، معادلهای توکار و چندسکویی را برای عناصری از فایل web.config که به IIS وابسته هستند، تهیه کردهاست که در ادامه آنها را مرور خواهیم کرد.
میانافزار چندسکویی فشرده سازی صفحات در ASP.NET Core
پیشتر مطلب «استفاده از GZip توکار IISهای جدید و تنظیمات مرتبط با آنها» را در سایت جاری مطالعه کردهاید. این قابلیت صرفا وابستهاست به IIS و همچنین در صورت نصب بودن ماژول httpCompression آن کار میکند. بنابراین قابلیت انتقال به سایر سیستم عاملها را نخواهد داشت و هرچند تنظیمات فایل web.config آن هنوز هم در برنامههای ASP.NET Core معتبر هستند، اما چندسکویی نیستند. برای رفع این مشکل، تیم ASP.NET Core، میانافزار توکاری را برای فشرده سازی صفحات ارائه دادهاست که جزئی از تازههای ASP.NET Core 1.1 نیز بهشمار میرود.
برای نصب آن دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت، اجرا کنید:
که معادل است با افزودن وابستگی ذیل به فایل project.json پروژه:
مرحلهی بعد، افزودن سرویسهای و میان افزار مرتبط، به کلاس آغازین برنامه هستند. همیشه متدهای Add کار ثبت سرویسهای میانافزار را انجام میدهند و متدهای Use کار افزودن خود میانافزار را به مجموعهی موجود تکمیل میکنند.
متد AddResponseCompression کار افزودن سرویسهای مورد نیاز میانافزار ResponseCompression را انجام میدهد. در اینجا میتوان تنظیماتی مانند MimeTypes فایلها و صفحاتی را که باید فشرده سازی شوند، تنظیم کرد. ResponseCompressionDefaults.MimeTypes به این صورت تعریف شدهاست:
اگر علاقمند بودیم تا عناصر دیگری را به این لیست اضافه کنیم، میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
در اینجا تصاویر از نوع svg و همچنین فایلهای فونت woff2 نیز اضافه شدهاند.
به علاوه options ذکر شدهی در اینجا دارای خاصیت options.Providers نیز میباشد که نوع و الگوریتم فشرده سازی را مشخص میکند. در صورتیکه مقدار دهی نشود، مقدار پیش فرض آن Gzip خواهد بود:
همچنین اگر علاقمند بودید تا میزان فشرده سازی تامین کنندهی Gzip را تغییر دهید، نحوهی تنظیمات آن به صورت ذیل است:
به صورت پیشفرض، فشرده سازی صفحات Https انجام نمیشود. برای فعال سازی آن تنظیم ذیل را نیز باید قید کرد:
مرحلهی آخر این تنظیمات، افزودن میان افزار فشرده سازی خروجی به لیست میان افزارهای موجود است:
در اینجا باید دقت داشت که ترتیب تعریف میانافزارها مهم است و اگر UseResponseCompression پس از UseStaticFiles ذکر شود، فشرده سازی صورت نخواهد گرفت؛ چون UseStaticFiles کار ارائهی فایلها را تمام میکند و نوبت اجرا، به فشرده سازی اطلاعات نخواهد رسید.
تنظیمات کش کردن چندسکویی فایلهای ایستا در ASP.NET Core
تنظیمات کش کردن فایلهای ایستا در web.config مخصوص IIS به صورت ذیل است :
معادل چندسکویی این تنظیمات در ASP.NET Core با تنظیم Response.Headers میان افزار StaticFiles انجام میشود:
در اینجا پیش از آماده شدن یک فایل استاتیک برای ارائهی نهایی، میتوان تنظیمات Response آنرا تغییر داد و برای مثال هدر Cache-Control آنرا به یک هفته تنظیم نمود.
معادل چندسکویی ماژول URL Rewrite در ASP.NET Core
مثالهایی از ماژول URL Rewrite را در مباحث بهینه سازی سایت برای بهبود SEO پیشتر بررسی کردهایم (^ و ^ و ^). این ماژول نیز همچنان در ASP.NET Core هاست شدهی در ویندوز و IIS قابل استفاده است (البته به شرطی که ماژول مخصوص آن در IIS نصب و فعال شده باشد). معادل چندسکویی این ماژول به صورت یک میانافزار توکار به ASP.NET Core 1.1 اضافه شدهاست.
برای استفادهی از آن، ابتدا نیاز است بستهی نیوگت آنرا به نحو ذیل نصب کرد:
و یا افزودن آن به لیست وابستگیهای فایل project.json:
پس از نصب آن، نمونهای از نحوهی تعریف و استفادهی آن در کلاس آغازین برنامه به صورت ذیل خواهد بود:
این میانافزار نیز باید پیش از میان افزار فایلهای ایستا و همچنین MVC معرفی شود.
در اینجا مثالهایی را از اجبار به استفادهی از HTTPS، تا حذف / از انتهای مسیرهای وب سایت و یا هدایت آدرس قدیمی فید سایت، به آدرسی جدید واقع در مسیر format=rss، توسط عبارات باقاعده مشاهده میکنید.
در این تنظیمات اگر پارامتر skipRemainingRules به true تنظیم شود، به محض برآورده شدن شرط انطباق مسیر (پارامتر اول ذکر شده)، بازنویسی مسیر بر اساس پارامتر دوم، صورت گرفته و دیگر شرطهای ذکر شده، پردازش نخواهند شد.
این میانافزار قابلیت دریافت تعاریف خود را از فایلهای web.config و یا htaccess (لینوکسی) نیز دارد:
بنابراین اگر میخواهید تعاریف قدیمی <system.webServer><rewrite><rules> وب کانفیگ خود را در اینجا import کنید، متد AddIISUrlRewrite چنین کاری را به صورت خودکار برای شما انجام خواهد داد و یا حتی میتوان این تنظیمات را در یک فایل UrlRewrite.xml نیز قرار داد تا توسط IIS پردازش نشود و مستقیما توسط ASP.NET Core مورد استفاده قرار گیرد.
و یا اگر خواستید منطق پیچیدهتری را نسبت به عبارات باقاعده اعمال کنید، میتوان یک IRule سفارشی را نیز به نحو ذیل تدارک دید:
در اینجا تنظیم context.Result به RuleResult.ContinueRules سبب ادامهی پردازش درخواست جاری، بدون تغییری در نحوهی پردازش آن خواهد شد. در آخر کار، با تغییر HeaderNames.Locatio به مسیر جدید و تنظیم Result = RuleResult.EndResponse، سبب اجبار به بازنویسی مسیر درخواستی، به مسیر جدید تنظیم شده، خواهیم شد.
و سپس میتوان آنرا به عنوان یک گزینهی جدید Rewriter معرفی نمود:
کار این IRule جدید، اجبار به درج www در آدرسهای هدایت شدهی به سایت است؛ تا تعداد صفحات تکراری گزارش شدهی توسط گوگل به حداقل برسد (یک نگارش با www و دیگری بدون www).
یک نکته: در اینجا در صورت نیاز میتوان از تزریق وابستگیهای در سازندهی کلاس Rule جدید تعریف شده نیز استفاده کرد. برای اینکار باید RedirectWwwRule را به لیست سرویسهای متد ConfigureServices معرفی کرد و سپس نحوهی دریافت وهلهای از آن جهت معرفی به میانافزار بازنویسی مسیرهای وب به صورت ذیل درخواهد آمد:
میانافزار چندسکویی فشرده سازی صفحات در ASP.NET Core
پیشتر مطلب «استفاده از GZip توکار IISهای جدید و تنظیمات مرتبط با آنها» را در سایت جاری مطالعه کردهاید. این قابلیت صرفا وابستهاست به IIS و همچنین در صورت نصب بودن ماژول httpCompression آن کار میکند. بنابراین قابلیت انتقال به سایر سیستم عاملها را نخواهد داشت و هرچند تنظیمات فایل web.config آن هنوز هم در برنامههای ASP.NET Core معتبر هستند، اما چندسکویی نیستند. برای رفع این مشکل، تیم ASP.NET Core، میانافزار توکاری را برای فشرده سازی صفحات ارائه دادهاست که جزئی از تازههای ASP.NET Core 1.1 نیز بهشمار میرود.
برای نصب آن دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت، اجرا کنید:
PM> Install-Package Microsoft.AspNetCore.ResponseCompression
{ "dependencies": { "Microsoft.AspNetCore.ResponseCompression": "1.0.0" } }
مرحلهی بعد، افزودن سرویسهای و میان افزار مرتبط، به کلاس آغازین برنامه هستند. همیشه متدهای Add کار ثبت سرویسهای میانافزار را انجام میدهند و متدهای Use کار افزودن خود میانافزار را به مجموعهی موجود تکمیل میکنند.
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddResponseCompression(options => { options.MimeTypes = Microsoft.AspNetCore.ResponseCompression.ResponseCompressionDefaults.MimeTypes; }); }
namespace Microsoft.AspNetCore.ResponseCompression { /// <summary> /// Defaults for the ResponseCompressionMiddleware /// </summary> public class ResponseCompressionDefaults { /// <summary> /// Default MIME types to compress responses for. /// </summary> // This list is not intended to be exhaustive, it's a baseline for the 90% case. public static readonly IEnumerable<string> MimeTypes = new[] { // General "text/plain", // Static files "text/css", "application/javascript", // MVC "text/html", "application/xml", "text/xml", "application/json", "text/json", }; } }
services.AddResponseCompression(options => { options.MimeTypes = ResponseCompressionDefaults.MimeTypes.Concat(new[] { "image/svg+xml", "application/font-woff2" }); });
به علاوه options ذکر شدهی در اینجا دارای خاصیت options.Providers نیز میباشد که نوع و الگوریتم فشرده سازی را مشخص میکند. در صورتیکه مقدار دهی نشود، مقدار پیش فرض آن Gzip خواهد بود:
services.AddResponseCompression(options => { //If no compression providers are specified then GZip is used by default. //options.Providers.Add<GzipCompressionProvider>();
همچنین اگر علاقمند بودید تا میزان فشرده سازی تامین کنندهی Gzip را تغییر دهید، نحوهی تنظیمات آن به صورت ذیل است:
services.Configure<GzipCompressionProviderOptions>(options => { options.Level = System.IO.Compression.CompressionLevel.Optimal; });
به صورت پیشفرض، فشرده سازی صفحات Https انجام نمیشود. برای فعال سازی آن تنظیم ذیل را نیز باید قید کرد:
options.EnableForHttps = true;
مرحلهی آخر این تنظیمات، افزودن میان افزار فشرده سازی خروجی به لیست میان افزارهای موجود است:
public void Configure(IApplicationBuilder app) { app.UseResponseCompression() // Adds the response compression to the request pipeline .UseStaticFiles(); // Adds the static middleware to the request pipeline }
تنظیمات کش کردن چندسکویی فایلهای ایستا در ASP.NET Core
تنظیمات کش کردن فایلهای ایستا در web.config مخصوص IIS به صورت ذیل است :
<staticContent> <clientCache httpExpires="Sun, 29 Mar 2020 00:00:00 GMT" cacheControlMode="UseExpires" /> </staticContent>
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory) { app.UseResponseCompression() .UseStaticFiles( new StaticFileOptions { OnPrepareResponse = _ => _.Context.Response.Headers[HeaderNames.CacheControl] = "public,max-age=604800" // A week in seconds }) .UseMvc(routes => routes.MapRoute("default", "{controller=Home}/{action=Index}/{id?}")); }
معادل چندسکویی ماژول URL Rewrite در ASP.NET Core
مثالهایی از ماژول URL Rewrite را در مباحث بهینه سازی سایت برای بهبود SEO پیشتر بررسی کردهایم (^ و ^ و ^). این ماژول نیز همچنان در ASP.NET Core هاست شدهی در ویندوز و IIS قابل استفاده است (البته به شرطی که ماژول مخصوص آن در IIS نصب و فعال شده باشد). معادل چندسکویی این ماژول به صورت یک میانافزار توکار به ASP.NET Core 1.1 اضافه شدهاست.
برای استفادهی از آن، ابتدا نیاز است بستهی نیوگت آنرا به نحو ذیل نصب کرد:
PM> Install-Package Microsoft.AspNetCore.Rewrite
{ "dependencies": { "Microsoft.AspNetCore.Rewrite": "1.0.0" } }
پس از نصب آن، نمونهای از نحوهی تعریف و استفادهی آن در کلاس آغازین برنامه به صورت ذیل خواهد بود:
public void Configure(IApplicationBuilder app) { app.UseRewriter(new RewriteOptions() .AddRedirectToHttps() .AddRewrite(@"app/(\d+)", "app?id=$1", skipRemainingRules: false) // Rewrite based on a Regular expression //.AddRedirectToHttps(302, 5001) // Redirect to a different port and use HTTPS .AddRedirect("(.*)/$", "$1") // remove trailing slash, Redirect using a regular expression .AddRedirect(@"^section1/(.*)", "new/$1", (int)HttpStatusCode.Redirect) .AddRedirect(@"^section2/(\\d+)/(.*)", "new/$1/$2", (int)HttpStatusCode.MovedPermanently) .AddRewrite("^feed$", "/?format=rss", skipRemainingRules: false));
در اینجا مثالهایی را از اجبار به استفادهی از HTTPS، تا حذف / از انتهای مسیرهای وب سایت و یا هدایت آدرس قدیمی فید سایت، به آدرسی جدید واقع در مسیر format=rss، توسط عبارات باقاعده مشاهده میکنید.
در این تنظیمات اگر پارامتر skipRemainingRules به true تنظیم شود، به محض برآورده شدن شرط انطباق مسیر (پارامتر اول ذکر شده)، بازنویسی مسیر بر اساس پارامتر دوم، صورت گرفته و دیگر شرطهای ذکر شده، پردازش نخواهند شد.
این میانافزار قابلیت دریافت تعاریف خود را از فایلهای web.config و یا htaccess (لینوکسی) نیز دارد:
app.UseRewriter(new RewriteOptions() .AddIISUrlRewrite(env.ContentRootFileProvider, "web.config") .AddApacheModRewrite(env.ContentRootFileProvider, ".htaccess"));
و یا اگر خواستید منطق پیچیدهتری را نسبت به عبارات باقاعده اعمال کنید، میتوان یک IRule سفارشی را نیز به نحو ذیل تدارک دید:
public class RedirectWwwRule : Microsoft.AspNetCore.Rewrite.IRule { public int StatusCode { get; } = (int)HttpStatusCode.MovedPermanently; public bool ExcludeLocalhost { get; set; } = true; public void ApplyRule(RewriteContext context) { var request = context.HttpContext.Request; var host = request.Host; if (host.Host.StartsWith("www", StringComparison.OrdinalIgnoreCase)) { context.Result = RuleResult.ContinueRules; return; } if (ExcludeLocalhost && string.Equals(host.Host, "localhost", StringComparison.OrdinalIgnoreCase)) { context.Result = RuleResult.ContinueRules; return; } string newPath = request.Scheme + "://www." + host.Value + request.PathBase + request.Path + request.QueryString; var response = context.HttpContext.Response; response.StatusCode = StatusCode; response.Headers[HeaderNames.Location] = newPath; context.Result = RuleResult.EndResponse; // Do not continue processing the request } }
و سپس میتوان آنرا به عنوان یک گزینهی جدید Rewriter معرفی نمود:
app.UseRewriter(new RewriteOptions().Add(new RedirectWwwRule()));
یک نکته: در اینجا در صورت نیاز میتوان از تزریق وابستگیهای در سازندهی کلاس Rule جدید تعریف شده نیز استفاده کرد. برای اینکار باید RedirectWwwRule را به لیست سرویسهای متد ConfigureServices معرفی کرد و سپس نحوهی دریافت وهلهای از آن جهت معرفی به میانافزار بازنویسی مسیرهای وب به صورت ذیل درخواهد آمد:
var options = new RewriteOptions().Add(app.ApplicationServices.GetService<RedirectWwwRule>());