نظرات مطالب
Highlight کردن لینک صفحه جاری در ASP.NET MVC
ممنون. مطلب جالبی است. یک راه حل عمومی دیگر مبتنی بر jQuery :
//--------------انتخاب خودکار لینک‌های بالای صفحه به ازای صفحه جاری
$(document).ready(function () {
    $("#headermenu a").each(function () {
        var $a = $(this);
        var href = $a.attr("href");
        if (href && (location.pathname.toLowerCase() == href.toLowerCase())) {
            //صفحه جاری را یافتیم
            $a.css({
                "color": "Yellow",
                "border-bottom": "1px solid"                 
             });
        }
    });
});
این روش بر اساس آدرس صفحه جاری و یافتن آن در ناحیه headermenu و سپس رنگی کردن آن کار می‌کند.
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #18
- از کلاس AuthorizeAttribute ارث بری کنید. بعد داخل آن یک خاصیت به نام مثلا public string AreaName تعریف کنید. این ویژگی سفارشی اکنون می‌تواند از پارامتر AreaName هم استفاده کند و استفاده داخلی از آن با تحریف متد AuthorizeCore میسر خواهد شد.
- اگر متد OnAuthorization را تحریف کنید، به filterContext.Controller دسترسی خواهید داشت.
- ضمن اینکه شما در سازنده این کلاس فیلتر سفارشی، فرصت مقدار دهی خواصی مانند Roles را بر اساس اطلاعات بانک اطلاعاتی خواهید داشت. یعنی به این شکل هم می‌شود آن‌را پویا تعریف کرد.
- توسط HttpContextBase httpContext متدهای تحریف شده به اطلاعات کاربر جاری می‌شود دسترسی یافت (httpContext.User.Identity.Name).
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
مدیریت نمایش Header
به مثال هدر و فوتر سفارشی مراجعه کنید. این متدهای RenderingGroupHeader و RenderingReportHeader  به ازای هربار رندر شدن در یک صفحه، یکبار فراخوانی می‌شوند (نحوه‌ی شمارش صفحات). همچنین اگر خروجی آن‌ها نال باشد، از نمایش هدر یا فوتر در طی این فراخوانی، صرفنظر خواهد شد. پارامتر summaryData هم خلاصه اطلاعاتی از داده‌های جدول را در اختیار شما قرار می‌دهد. همچنین در این‌جا به ازای هر صفحه می‌توانید هدر سفارشی خاصی را طراحی و بازگشت دهید و از این لحاظ محدودیتی وجود ندارد.
مطالب
فشرده سازی اسمبلی‌های دات نت

ابزارهای زیادی برای محافظت و یا فشرده سازی و رمزنگاری اسمبلی‌های دات نت موجود هستند که اکثر آنها تجاری هستند. برنامه netz نمونه‌ای است سورس باز و رایگان که تنها کار فشرده سازی اسمبلی موجود را انجام می‌دهد. همچنین با استفاده از آن سورس اسمبلی شما به‌وسیله برنامه reflector قابل مرور نخواهد بود. هر چند این برنامه سورس باز است و امکان unpack کردن نتیجه آن نیز احتمالا با اندکی سعی میسر خواهد بود اما باز هم یک مرحله پیشرفت محسوب می‌شود! خصوصا اینکه می‌توان برای آن Custom Compression Provider نوشت و برای مثال فایل زیپ شده نهایی را رمزنگاری نیز کرد.

قبل از عمل:



بعد از عمل:


نحوه استفاده:

فشردن کردن یک فایل exe توسط آن
netz app.exe

الحاق کردن فایل zip.dll همراه با فایل exe (بدون نیاز به توزیع فایل zip.dll):
netz -z app.exe

یکی کردن تمام dll های برنامه با فایل exe در قالب یک فایل نهایی:
netz -s app.exe lib1.dll lib2.dll

نکته:
در اینجا به صورت پیش فرض از فایل zip.dll برای فشرده سازی استفاده می‌شود (که برای تمام نگارش‌های دات نت قابل استفاده است). در نگارش‌های جدید دات نت، فشرده سازی نیز به کلاس‌های استاندارد اضافه شده است که امکان استفاده از آن نیز در اینجا مهیا است (و دیگر نیازی به استفاده از zip.dll آن نخواهد بود).
netz.exe -r net20comp.dll  app.exe

نحوه برنامه نویسی یک compression provider سفارشی برای آن در آدرس زیر توضیح داده شده است. (اعمال موارد امنیتی دلخواه و استفاده از آن)
http://madebits.com/netz/compress.php

و موارد دیگری که در راهنمای سایت آن توضیح داده شده‌اند.

مطالب
امکان بررسی سلامت برنامه در ASP.NET Core 2.2
ASP.NET Core 2.2 به همراه تعدادی قابلیت جدید است که یکی از آن‌ها بررسی سلامت برنامه یا Health Check نام دارد. در بسیاری از اوقات ممکن است از سرویس‌های ping و یا درخواست مشاهده‌ی صفحات وب سایت در بازه‌های زمانی مشخصی، جهت اطمینان حاصل کردن از برپایی و سلامت آن استفاده کنید. اما این سرویس‌ها الزاما وضعیت سلامت برنامه را نمی‌توانند به خوبی گزارش کنند. به همین جهت امکان ارائه‌ی گزارش‌های دقیق‌تری توسط ویژگی Health Check به ASP.NET Core اضافه شده‌است.

پیاده سازی ویژگی Health Check بدون استفاده از قابلیت‌های ASP.NET Core 2.2

اگر بخواهیم در بررسی سلامت برنامه، وضعیت بانک اطلاعاتی آن‌را گزارش دهیم، می‌توان یک چنین اکشن متدی را طراحی کرد که در آن اتصالی به بانک اطلاعاتی باز شده و اگر در حین فراخوانی مسیر working/، استثنائی رخ داد، با بازگشت status code مساوی 503، عدم سلامت برنامه اعلام شود؛ کاری که سرویس‌های ping متداول نمی‌توانند آن‌را با این دقت انجام دهند:
[Route("working")]
public ActionResult Working()
{
    using (var connection = new SqlConnection(_connectionString))
    {
        try
        {
            connection.Open();
        }
        catch (SqlException)
        {
            return new HttpStatusCodeResult(503, "Generic error");
        }
    }
   return new EmptyResult();
}

بازنویسی قطعه کد فوق با ویژگی جدید Health Check در ASP.NET Core 2.2

اکنون اگر بخواهیم قطعه کد فوق را با کمک ویژگی‌های جدید ASP.NET Core 2.2 بازنویسی کنیم، روش کار به صورت زیر خواهد بود:
namespace MvcHealthCheckTest
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddHealthChecks()
                    .AddCheck("sql", () =>
                        {
                            using (var connection = new SqlConnection(Configuration["connectionString"]))
                            {
                                try
                                {
                                    connection.Open();
                                }
                                catch (SqlException)
                                {
                                    return HealthCheckResult.Unhealthy();
                                }
                            }
                            return HealthCheckResult.Healthy();
                        });
        }

        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
        {
            app.UseHealthChecks("/working");
- ابتدا توسط متد services.AddHealthChecks، سرویس بررسی سلامت برنامه، ثبت و معرفی می‌شود.
- سپس توسط متد app.UseHealthChecks، بدون اینکه نیاز باشد کنترلر و اکشن متد جدیدی را جهت بازگشت وضعیت سلامت برنامه، تعریف کنیم، مسیر working/ قابل دسترسی خواهد شد.
تا اینجا اگر این مسیر را به سرویس بررسی uptime برنامه‌ی خود معرفی کنید، صرفا وضعیت قابل دسترسی بودن مسیر working/ را دریافت خواهید کرد. اگر نیاز به گزارش دقیق‌تری وجود داشت، می‌توان به کمک متد AddCheck، یک منطق سفارشی را نیز به آن افزود؛ همانند بررسی امکان اتصال به بانک اطلاعاتی، به روشی که ملاحظه می‌کنید. در اینجا اگر منطق مدنظر با موفقیت اجرا شد، HealthCheckResult.Healthy بازگشت داده می‌شود و یا HealthCheckResult.Unhealthy در صورت عدم موفقیت. هر کدام از این متدها می‌توانند توضیحات و یا اطلاعات بیشتری را نیز توسط پارامترهای خود ارائه دهند.


امکان تهیه سرویس‌های سفارشی بررسی سلامت برنامه

در مثال قبل، منطق بررسی سلامت برنامه را همانجا داخل متد ConfigureServices، به کمک متد services.AddHealthChecks().AddCheck معرفی کردیم. امکان انتقال این کدها به سرویس‌های سفارشی، با پیاده سازی اینترفیس IHealthCheck نیز وجود دارد:
    public class SqlServerHealthCheck : IHealthCheck
    {
        private readonly IConfiguration _configuration;

        public SqlServerHealthCheck(IConfiguration configuration)
        {
            _configuration = configuration;
        }

        public Task<HealthCheckResult> CheckHealthAsync(
            HealthCheckContext context, CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken))
        {
            using (var connection = new SqlConnection(_configuration["connectionString"]))
            {
                try
                {
                    connection.Open();
                }
                catch (SqlException)
                {
                    return Task.FromResult(HealthCheckResult.Unhealthy());
                }
            }
            return Task.FromResult(HealthCheckResult.Healthy());
        }
    }
در اینجا کدهای AddCheck را به متد CheckHealthAsync منتقل کردیم. پس از آن برای معرفی آن به سیستم می‌توان از روش زیر استفاده کرد:
namespace MvcHealthCheckTest
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddHealthChecks()
                    .AddCheck<SqlServerHealthCheck>("sql");
متد AddCheck، کلاس SqlServerHealthCheck را به صورت یک سرویس جدید با طول عمر Transient به سیستم تزریق وابستگی‌های NET Core. معرفی می‌کند (یعنی با هربار درخواست مسیر working/، یک وهله‌ی جدید از این کلاس ساخته شده و استفاده می‌شود) که امکان تزریق در سازنده‌ی کلاس آن نیز وجود دارد.


سفارشی سازی خروجی بررسی سلامت برنامه‌ها

تا اینجا از متدهای کلی Unhealthy و Healthy برای بازگشت وضعیت سلامت برنامه استفاده کردیم؛ خروجی‌های بهتری را نیز می‌توان ارائه داد:
public Task<HealthCheckResult> CheckHealthAsync(
            HealthCheckContext context,
            CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken))
        {
            using (var connection = new SqlConnection(_configuration["connectionString"]))
            {
                try
                {
                    connection.Open();
                }
                catch (SqlException)
                {
                    return Task.FromResult(new HealthCheckResult(
                                                   status: context.Registration.FailureStatus,
                                                   description: "It is dead!"));
                }
            }
            return Task.FromResult(HealthCheckResult.Healthy("Healthy as a horse"));
        }
در نهایت نیاز است خروجی از نوع HealthCheckResult بازگشت داده شود. این خروجی را یا می‌توان توسط متدهای Healthy و Unhealthy با پارامترهای مخصوص آن‌ها ایجاد کرد و یا مانند این مثال، توسط وهله سازی مستقیم آن.
روش دیگر سفارشی سازی خروجی آن، استفاده از پارامتر دوم متد app.UseHealthChecks است:
namespace MvcHealthCheckTest
{
    public class Startup
    {
        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
        {
            app.UseHealthChecks("/working", new HealthCheckOptions
            {
                ResponseWriter = async (context, report) =>
                {
                    var result = JsonConvert.SerializeObject(new
                    {
                        status = report.Status.ToString(),
                        errors = report.Entries.Select(e =>
                        new
                        {
                            key = e.Key,
                            value = Enum.GetName(typeof(HealthStatus), e.Value.Status)
                        })
                    });
                    context.Response.ContentType = MediaTypeNames.Application.Json;
                    await context.Response.WriteAsync(result);
                }
            });
در اینجا یک خروجی JSON، از ریز خطاهای گزارش شده، تهیه شده و توسط context.Response.WriteAsync به فراخوان ارائه می‌شود.


معرفی کتابخانه‌ای از IHealthCheckهای سفارشی

از مخزن کد AspNetCore.Diagnostics.HealthChecks می‌توانید IHealthCheckهای سفارشی مخصوص SQL Server، MySQL و غیره را نیز دریافت و استفاده کنید.
مطالب
پروژه Microsoft.AspNet.Mvc.Futures و تولید مسیرهای Strongly typed
پیشتر مطلبی را در مورد پروژه‌ی T4MVC در این سایت مطالعه کرد‌ه‌اید. هدف از آن تولید مسیرهای Strongly typed در ASP.NET MVC است. برای مثال بجای اینکه بنویسیم
 @Html.ActionLink("text", "Index", "Home")
می‌توان نوشت:
 @Html.ActionLink("text", result: MVC.Home.Index())
مزیت آن، امکان بررسی در زمان کامپایل مسیرهای تعریف شده‌است؛ بجای اینکه روزی متوجه شویم، مسیر تعریف شده‌ی قسمتی از پروژه، دیگر معتبر نیست و قسمت‌های متعددی تغییر کرده‌اند.
پروژه‌ی T4MVC توسط یکی از اعضای تیم ASP.NET تهیه شده‌است. همچنین مدتی است مایکروسافت پروژه‌ی دیگری را نیز به نام Microsoft.AspNet.Mvc.Futures در حال تهیه و آزمایش دارد که از آن نیز می‌توان برای تولید لینک‌های Strongly typed استفاده کرد.


نصب کتابخانه‌ی Microsoft ASP.NET MVC Futures

برای نصب کتابخانه‌ی آینده‌ی ASP.NET MVC، تنها کافی است دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت صادر کنید:
 PM> Install-Package Microsoft.AspNet.Mvc.Futures

نحوه‌ی تعریف مسیرهای Strongly typed، توسط کتابخانه‌ی آینده‌ی ASP.NET MVC

پس از نصب بسته‌ی Microsoft.AspNet.Mvc.Futures، جهت سهولت کار نیاز است اسمبلی آن‌را که Microsoft.Web.Mvc.dll نام دارد، به تمام صفحات سایت معرفی کنیم. برای این منظور فایل web.config پوشه‌ی views را گشوده و یک سطر تعریف فضای نام Microsoft.Web.Mvc را به آن اضافه کنید:
  <system.web.webPages.razor>
    <host  />
    <pages pageBaseType="System.Web.Mvc.WebViewPage">
      <namespaces>
        <!-- سایر تعاریف -->
        <add namespace="Microsoft.Web.Mvc"/> <!-- این سطر اضافه شود -->
      </namespaces>
    </pages>
  </system.web.webPages.razor>

یک نکته‌ی مهم
این بسته در حال حاضر هرچند دارای پوشه‌ی دات نت 4 است، اما عملا برای دات نت 4.5 یا به عبارتی ASP.NET MVC 5 کامپایل شده‌است و در ASP.NET MVC 4 قابل استفاده نیست:
 The primary reference "Microsoft.Web.Mvc" could not be resolved because it was built against the
".NETFramework,Version=v4.5" framework. This is a higher version than the currently targeted framework ".NETFramework,Version=v4.0"
 

ActionLink‌های جدید بسته‌ی Microsoft.AspNet.Mvc.Futures

به این ترتیب برای مثال در مورد ActionLink، دو overload جدید را می‌توان در Viewها استفاده کرد:
 public static System.Web.Mvc.MvcHtmlString ActionLink<TController>(this System.Web.Mvc.HtmlHelper helper,
System.Linq.Expressions.Expression<Action<TController>> action, string linkText)

public static System.Web.Mvc.MvcHtmlString ActionLink<TController>(this System.Web.Mvc.HtmlHelper helper,
System.Linq.Expressions.Expression<Action<TController>> action, string linkText, object htmlAttributes)
پارامتر دوم این متدهای الحاقی جدید که به صورت Expression Action تعریف شده‌اند، امکان تعریف مسیرهای Strongly typed را مهیا می‌کنند. برای مثال اینبار خواهیم داشت:
 @(Html.ActionLink<HomeController>(action => action.Index(id: 1), "Test"))
نحوه‌ی تعریف این متد الحاقی اندکی با متد Html.ActionLink اصلی متفاوت است. در اینجا باید کل عبارت داخل پرانتز قرارگیرد تا <>‌های تعریف آرگومان جنریک متد، به صورت تگ HTML تفسیر نشوند (مهم!).
همچنین اگر اکشن متد Index کنترلر HomeController دارای پارامتر نیز باشد، در همینجا قابل مقدار دهی است.


RenderAction و BeginForm‌های جدید بسته‌ی Microsoft.AspNet.Mvc.Futures

از این نوع متدهای الحاقی Expression Action دار، برای RenderAction و BeginForm نیز طراحی شده‌اند:
 public static void RenderAction<TController>(this System.Web.Mvc.HtmlHelper helper,
System.Linq.Expressions.Expression<Action<TController>> action)

public static System.Web.Mvc.Html.MvcForm BeginForm<TController>(this System.Web.Mvc.HtmlHelper helper,
System.Linq.Expressions.Expression<Action<TController>> action, System.Web.Mvc.FormMethod method,
System.Collections.Generic.IDictionary<string,object> htmlAttributes)
برای تعریف RenderAction جدید، ابتدا نوع کنترلر و سپس اکشن متد مرتبط با آن ذکر خواهد شد:
 @{ Html.RenderAction<HomeController>(action => action.Index(id: 1)); }
و نحوه‌ی استفاده از متد BeginForm جدید به نحو ذیل است:
 @using (Html.BeginForm<HomeController>(action => action.Index(null)))
{
}
در اینجا اگر متد Index دارای پارامتر باشد، فقط کافی است آن‌را null وارد کرد.


RedirectToAction جدید بسته‌ی Microsoft.AspNet.Mvc.Futures

به همراه دو متد کمکی Expression Action دار، جهت استفاده در متدهای کنترلرهای سایت؛ برای ساخت Url و همچنین redirect به یک اکشن متد دیگر:
 public static string BuildUrlFromExpression<TController>(System.Web.Routing.RequestContext context,
System.Web.Routing.RouteCollection routeCollection, System.Linq.Expressions.Expression<Action<TController>> action)

public static System.Web.Mvc.RedirectToRouteResult RedirectToAction<TController>(this System.Web.Mvc.Controller
controller, System.Linq.Expressions.Expression<Action<TController>> action)
برای مثال
using System.Web.Mvc;
using Microsoft.Web.Mvc;

namespace MVC5Basic.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        public ActionResult Index()
        {
            var link = LinkBuilder.BuildUrlFromExpression<HomeController>(
                            this.Request.RequestContext, null, action => action.About());

            this.RedirectToAction<HomeController>(action => action.About());
            return View();
        }

        public ActionResult About()
        {
            ViewBag.Message = "Your application description page.";

            return View();
        }
    }
}
ابتدا باید فضای نام Microsoft.Web.Mvc، جهت دسترسی به متدهای الحاقی جدید تعریف شود. در ادامه نحوه‌ی تولید یک رشته‌ی اشاره کننده به اکشن متدی خاص را مشاهده می‌کنید. همچنین RedirectToAction را نیز می‌توان بر اساس نام متدهای یک کنترلر مفروض بازنویسی کرد.


کدامیک بهتر است؟ T4MVC یا ASP.NET MVC Futures ؟
T4MVC موارد بیشتری را پوشش می‌دهد؛ حتی مسیرهای تصاویر ثابت و فایل‌های js را نیز می‌توان توسط آن تعریف کرد. فقط نگهداری آن هر بار نیاز به اجرای فایل t4 مرتبط با آن دارد و در اینجا کار با ASP.NET MVC Futures ساده‌تر است.


برای مطالعه بیشتر
بررسی که در اینجا صورت گرفت صرفا در مورد امکانات تولید مسیرهای strongly typed این کتابخانه است. سایر امکانات آن‌را در مطلب ذیل می‌توانید پیگیری کنید:
Using the Features of ASP.NET MVC 3 Futures  
نظرات مطالب
استفاده از مسیرهای مطلق در حین import ماژول‌ها در برنامه‌های مبتنی بر TypeScript
خیلی ممنون فکر میکنم حق با شما بود مسیر‌ها رو تغییر دادم و چندین حالت رو امتحان کردم بالاخره کامپایل شد.
ضمن اینکه اینجا یک سری موارد رو میگم شاید بدرد بقیه دوستان هم بخوره اگه به این مشکلات بر خوردن.

اگر پروژه شما به جز فایل tsconfig.json اصلی که در ریشه پروژه هست، دارای فایل‌های tsconfig.app.json و tsconfig.spec.json هم هست، باید مسیرها رو به این صورت تنظیم کنید:
مقدار baseUrl در فایل tsconfig.json برابر با src
مقدار baseUrl در فایل‌های tsconfig.app.json و tsconfig.spec.json برابر با : /.

مورد دیگه ای که بهش برخوردم خطای circular dependency بود که مربوط به ارجاع دادن مسیرهای مطلق به همدیگر هست.
اگر در پروژه از فایل‌های index.ts جهت کوتاه کردن آدرس‌ها استفاده میکنید، نباید در داخل خود فایل هایی که در index.ts معرفی شدند، از مسیر مطلق استفاده کنید.
برای مثال:
شما یک پوشه به اسم common دارید که داخل آن یک پوشه دیگر به اسم utilities که برای مثال کلاسی به اسم DateTime را در آن تعریف کردید. و حال شما میخواهید کلاس DateTime را با آدرس مطلق app/common@ در سراسر پروژه استفاده کنید.
به همین دلیل شما در داخل پوشه common فایل index.ts رو ایجاد میکنید و دستور زیر را قرار میدید:
 export * from './utilities/DateTime'
حال، اگر در هر یک از فایل هایی که داخل پوشه common که فایل index.ts را قبلا در آن تعریف کردیم، بخواهید از DateTime استفاده کنید، اگر آن را با مسیر مطلق مانند:
 import { DateTime } from '@app/common'
 استفاده کنید به خطای circular dependency بر میخورید.
به همین خاطر باید از مسیر نسبی استفاده کنید مانند:
 import { DateTime } from './utilities/DateTime'
ولی در خارج از پوشه common میتوانید از مسیر مطلق استفاده کنید.
امیدوارم تونسته باشم منظور رو برسونم.
نظرات مطالب
مبانی TypeScript؛ ماژول‌ها
- با هربار تغییر فایل tsconfig.json، کامپایل دوباره‌ی پروژه را فراموش نکنید (مهم). از منوی build گزینه‌ی rebuild solution را انتخاب کنید. این rebuild، کار کامپایل مجدد فایل‌های ts. را هم انجام می‌دهد.
- commonjs بیشتر برای برنامه‌های nodejs استفاده می‌شود. اگر علاقمند باشید که با سیستمی شبیه به AngularJS 2.0 کار کنید، از یک module loader ویژه، به نام SystemJS استفاده کنید (که قابلیت بارگذاری خودکار ES6 modules, AMD, CommonJS را دارد). بنابراین فایل tsconfig.json را به این صورت تغییر دهید:
{
    "compileOnSave": true,
    "compilerOptions": {
        "target": "es5",
        "module": "system",
        "sourceMap": true
    }
}
بعد فایل index.html شما چنین شکلی را پیدا می‌کند:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <title>TypeScript HTML App</title>
    <link rel="stylesheet" href="app.css" type="text/css"/>

    <script type="text/javascript" src="//cdnjs.cloudflare.com/ajax/libs/systemjs/0.19.22/system.js"></script>
    <script type="text/javascript">
        System.defaultJSExtensions = true;
        System.import('app');
    </script>
</head>
<body>
    <h1>TypeScript HTML App</h1>

    <div id="content"></div>
</body>
</html>
در اینجا System.JS کار بارگذاری اولین ماژول برنامه یا همان app.js را به صورت خودکار انجام می‌دهد (و همچنین تمام ماژول‌های مرتبط با آن‌را). بنابراین دیگر نیازی به ذکر اسکریپت‌های برنامه در اینجا نیست (هیچکدام از آن‌ها، منهای موارد عمومی مثل خود system.js).
بعد فایل app.ts را هم به این صورت تغییر دهید، چون این کدها پس از onload اجرا می‌شوند:
import {Book} from "./testmd";

let book: Book = new Book();
console.log(book.bookName);
document.getElementById("content").innerText = book.GetbookNmae;