مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت سوم

در این قسمت به پیاده سازی و توضیح مدل‌های انجمن خواهیم پرداخت. قبل از شروع پیشنهاد می‌کنم مقالات قبلی را مطالعه کنید.
همکاران این قسمت:
سلمان معروفی 
سید مجتبی حسینی 
پیشنیاز این قسمت:
مقالات SQL Antipattern 

سعی کردیم چندین پروژه‌ی سورس باز را هم بررسی کنیم و در نهایت کاملترین و بهترین روش را پیاده سازی کنیم. NForum ، MyBB ، MVCForum ، بخش CMS مربوط به SmartStore و ساختار دیتابیس StackOverFlow ازجمله‌ی آنها هستند.

ساختار انجمن‌ها اغلب به شکل سلسله مراتبی می‌باشد و این مورد در دسته بندی آنها خیلی مفید خواهد بود. صرف اینکه بتوان برای این مورد یک مدل خود ارجاع در نظر گرفت کاری خاصی ندارد. ولی مشکل از آنجا شروع می‌شود که بخواهیم برای انجمن هایمان مدیرانی هم تعیین کنیم یا فقط تا عمق مشخصی را واکشی کنیم و خیلی چالش برانگیزتر از اینها، اگر لازم باشد دسترسی‌های مدیران یک انجمن قابلیت اعمال بر زیرشاخه‌ها را داشته باشد و در مقابل زیرشاخه‌ها هم بتوانند از این ارث بری ممانعت کنند و از این نوع چالش‌های شیرین دیگر.
مدل انجمن
  /// <summary>
    /// Represents the Forum
    /// </summary>
    public class Forum
    {

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Id that Identify Forum
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum's title
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Description of forum
        /// </summary>
        public virtual string Description { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value indicating Custom Slug
        /// </summary>
        public virtual string SlugUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets order for display forum
        /// </summary>
        public virtual long DisplayOrder { get; set; }
        /// <summary>
        /// Indicating This Forum is Active or Not
        /// </summary>
        public virtual bool IsActive { get; set; }
        /// <summary>
        /// Indicating This Forum is Close or Not
        /// </summary>
        public virtual bool IsClose { get; set; }
        /// <summary>
        /// Indicating This Forum is Private or Not
        /// </summary>
        public virtual bool IsPrivate { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets password for login to Private forums
        /// </summary>
        public virtual string PasswordHash { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets depth of forum in tree structure of forums
        /// </summary>
        public virtual int Depth { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets Count of  posts That they are Approved
        /// </summary>
        public virtual long ApprovedPostsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets Count of  topics That they are Approved
        /// </summary>
        public virtual long ApprovedTopicsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// Gets or sets the id of last topic
        /// </summary>
        public virtual long LastTopicId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date of creation of last topic
        /// </summary>
        public virtual DateTime? LastTopicCreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets title of last topic
        /// </summary>
        public virtual string LastTopicTitle { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets creator of last topic
        /// </summary>
        public virtual string LastTopicCreator { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets id of creator that create last topic
        /// </summary>
        public virtual long LastTopicCreatorId { get; set; }
        /// <summary>
        /// Indicate in this Forum Moderate Topics Before Display 
        /// </summary>
        public virtual bool ModerateTopics { get; set; }
        /// <summary>
        /// Indicate in this Forum Moderate Posts Before Dipslay
        /// </summary>
        public virtual bool ModeratePosts { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Count of posts that they are UnApproved
        /// </summary>
        public virtual long UnApprovedPostsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Count of topics that they are UnApproved
        /// </summary>
        public virtual long UnApprovedTopicsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Rowversion
        /// </summary>
        public virtual byte[] RowVersion { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets icon name with size 200*200 px for snippet 
        /// </summary>
        public virtual string SocialSnippetIconName { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets title for snippet
        /// </summary>
        public virtual string SocialSnippetTitle { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets description for snippet
        /// </summary>
        public virtual string SocialSnippetDescription { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets path for tree structure antipattern (1/3/4/23)
        /// </summary>
        public virtual string Path { get; set; }
        /// <summary>
        /// Indicate this forum inherit moderators from parent forum
        /// </summary>
        public virtual bool IsModeratorsInherited { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or set datetime that Last Post is Created In this forum. used for ForumTracking 
        /// </summary>
        public virtual DateTime? LastPostCreatedOn { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// sets or gets identifier forum's parent
        /// </summary>
        public virtual long? ParentId { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets forum's parent
        /// </summary>
        public virtual Forum Parent { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets sub forums of forum
        /// </summary>
        public virtual ICollection<Forum> Children { get; set; }
        /// <summary>
        /// set or get topics of forum
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumTopic> Topics { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set moderators of this forum
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumModerator> Moderators { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Subscriptions List 
        /// </summary>
        public virtual ICollection<User> Subscribers { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Announcements Collection of this Forum
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumAnnouncement> Announcements { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Trackers List Of this Forum
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumTracker> Trackers  { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Posts List that Posted in this forum for increase Performance for get Posts Count 
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumPost> Posts  { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set 
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumTopicTracker> TopicTrackers  { get; set; }
        #endregion
مدل بالا نشان دهنده‌ی ساختار انجمن‌های ما می‌باشد. خصوصیت هایی که نیاز به توضیح دارند به شکل زیر می‌باشند:
  1. IsActive : مشخص کننده‌ی این است که در این انجمن امکان ارسال تاپیک و پست وجود دارد و در صورت false بودن این خصوصیت، بر تمام زیر انجمن‌ها هم اعمال خواهد شد و برای زمانی مفید است که میخواهیم برای مدتی به هر دلیل خاصی امکان ارسال تاپیک و پست را برای انجمن خاصی، ندهیم. 
  2. IsColsed : خصوصت اولی که مطرح شد اگر مقدار false بگیرد، همچنان کاربران می‌توانند تایپک‌ها و پست‌های قبلی را مشاهده و مطالعه کنند. ولی با مقدار دهی این خصوصیت با مقدار false، امکان کلیه‌ی فعالیت‌ها و مشاهده‌ای را از محتوای این انجمن و زیر انجمن‌های آن نخواهیم داشت.
  3. IsPrivate : برای مواقعی که لازم است برای انجمن خاصی کلمه‌ی عبور در نظر بگیریم تا افراد خاص که کلمه‌ی عبور آن را دارند بتوانند در آن انجمن فعالیت کنند، در نظر گرفته شده است.
  4. ApprovedPostsCount , UnApprovedPostsCount,ApprovedTopicsCount,UnApprovedTopicsCount : برای بالا بردن کارآیی سیستم به مانند مدل‌های قبل در نظر گرفته شده‌اند.
  5. LastTopicId, LastTopicTitle , LastTopicCreator , LastTopicCreatorId , LastTopicCreatedOn: همچنین برای افزایش کارآیی سیستم و نمایش به عنوان قسمتی از مشخصات قابل مشاهده از هر انجمن، در نظر گرفته شده‌اند.
  6. Depth : برای نشان دادن عمق گره در درخت استفاده می‌شود که هنگام درج انجمن، این مورد از نتیجه‌ی جمع عمق پدر انتخاب شده و یک، به دست خواهد آمد. این مورد هنگام واکشی برای مثال 4 سطح اول برای نمایش آنها در صفحه‌ی اول انجمن به صورت سلسله مراتبی خیلی مفید خواهد بود.
  7. Path : برای استفاده از SQL Antipattern شمارش مسیر در نظر گرفته شده است. این مورد جزء Best Practice‌‌ها می‌تواند باشد. چون هم با استفاده از ساختار خود ارجاع، درخت خود را داریم و با این Antipattern کوئری‌های مربوط به درخت خیلی راحت خواهد بود.
  8. IsModeratorsInherited : اگر لازم است مدیران انجمن، پدر را به عنوان مدیر خود قبول کنند، این خصوصیت مقدار true خواهد گرفت.
  9. Subscribers : هر انجمنی می‌تواند یکسری مشترک نیز داشته باشد (به منظور اطلاع رسانی با درج یک تاپیک جدید در خود انجمن یا زیر انجمن‌های آن) .
  10. Posts : به منظور افزایش کارایی هنگام محاسبه تعداد پست‌های ارسالی در یک انجمن  ، در نظر گرفته شده است.
  11. TopicTrackers : در مقاله بعد توضیح داده خواهد شد.
  12. LastPostCreatedOn : به منظور استفاده از آن برای سیستم Tracking انجمن‌ها استفاده خواهد شد . 
ساختار درختی آن هم قابل مشاهده بوده  و نیاز به توضیح خاضی ندارد. در هر انجمن ما، یکسری تاپیک مطرح خواهد شد و برای این منظور لیستی از ForumTopic را در این کلاس معرفی کرده‌ایم. 
علاوه بر اینها انجمن‌های ما مدیرانی هم خواهند داشت که برای این منظور نیز لیستی از ForumModerator را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم. همچنین تصمیم گرفتیم امکانی را برای سیستم انجمن در نظر بگیرم تا اگر لازم بود یک سری اعلان در بالای انجمن‌ها نشان داده شوند و در بخش مدیریت بتوان این امکان را هندل کرد؛ که لیستی  است از ForumAnnouncement‌های مدل بالا.

مدل مدیران انجمن
 /// <summary>
    /// Represents The Moderator For Forum
    /// </summary>
    public class ForumModerator
    {
        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of forum
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets user that moderate forum
        /// </summary>
        public virtual User Moderator { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets id of user that moderate forum
        /// </summary>
        public virtual long ModeratorId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets permission of user that moderate forum
        /// </summary>
        public virtual ForumModeratorPermissions Permissions { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate moderator's permissions in this forum apply with
        /// </summary>
        public virtual bool ApplyChildren { get; set; }
        #endregion
    }

    [Flags]
    public enum  ForumModeratorPermissions
    {
        CanEditPosts=1,
        CanDeletePosts=2,
        CanManageTopics=4,
        CanOpenCloseTopics=8,
       ...
    }
این مدل نشان می‌دهد که کاربر x به عنوان مدیر انجمن y می‌باشد و یکسری دسترسی‌ها را نیز در این انجمن خواهد داشت.
  1. ApplyChildren : برای اعمال دسترسی‌های مدیریتی کاربر x به زیر انجمن‌های انجمن y البته اگر خصوصیت IsModeratorsInherited زیر انجمن‌های مورد نظر با مقدار true مقدار دهی شده باشد.
  2. Permissions : از نوع ForumModeratorPermissions و نگهدارنده دسترسی‌های کاربر x به عنوان مدیر انجمن y، می‌باشد.
  3. نکته : برای این مدل آی دی در نظر گرفته نشده است و از کلید مرکب متشکل از ForumId و ModeratorId استفاده خواهیم کرد. 
مدل اعلان‌های انجمن
    /// <summary>
    /// Represents the Announcement that shown Top Of Forums
    /// </summary>
    public class ForumAnnouncement
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumAnnouncement"/>
        /// </summary>
        public ForumAnnouncement()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
           CreatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier 
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime That this Announcement Will be Shown
        /// </summary>
        public virtual DateTime StartOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime That this Announcement Will be Finished 
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ExpireOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Content of this Announcement
        /// </summary>
        public virtual string Message { get; set; }
        /// <summary>
        /// Indicate this Announcement Will be shown on Children Forums
        /// </summary>
        public virtual bool ApplyChildren { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that this record created
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum that associated With this Announcement
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier of Forum that associated With this Announcement
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا نشان دهنده‌ی اعلان‌هایی است که می‌توان با امکان تنظیم زمان آغاز و اتمام، آنها را در صفحات انجمن‌ها نمایش داد. این امکان هم از لحاظ مدیریتی می‌تواند مفید باشد و هم اگر لازم شد، تبلیغی انجام شود. برای اعمال رابطه‌ی یک به چند، یک خصوصیت از نوع Forum با همراه ForumId را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم.
  1. ApplyChildren : برای مشخص کردین نمایش این اعلان در زیر انجمن‌های انجمن مورد نظر
  2. ExpireOn : به این دلیل نال پذیر در نظر گرفته شده است که اگر لازم بود، در زمان مشخصی به پایان نرسد و با null مقدار دهی شود.
کلاس پایه AuditBaseEntity 
 /// <summary>
    /// Represents a base class for AuditLog
    /// </summary>
    public abstract class AuditBaseEntity
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// sets or gets identifier
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that is created
        /// </summary>
        public  virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that is modified
        /// </summary>
        public virtual DateTime? LastModifiedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets reason of Last Update for increase performance
        /// </summary>
        public virtual string LastModifyReason { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets displayName of Last Modifier  for increase performance
        /// </summary>
        public virtual string LastModifier{ get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this entity is Locked for Modify
        /// </summary>
        public virtual bool ModifyLocked { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets rowversion for synchronization problem
        /// </summary>
        public virtual byte[] RowVersion { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets count of this content's Updates
        /// </summary>
        public virtual int ModifyCount { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets creator of this record
        /// </summary>
        public virtual User Creator { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets creator's Id of this record
        /// </summary>
        public virtual long CreatorId { get; set; }
        #endregion
    }
این کلاس به منظور کپسوله کردن یکسری فیلد تکراری برای مدل‌هایی که نیاز است آخرین تغییر دهنده و زمان آن را ذخیره کنند، در نظر گرفته شده است و هدف از آن هیچ گونه اعمال ارث بری TPH یا TPT هم نیست.
ModifyLocked : برای زمانی مفید است که مدیریت امکان ویرایش یک مطلب را به صورت دستی غیرفعال میکند.
مدل تاپیک ها
  /// <summary>
    /// Represents the Topic in the Forums
    /// </summary>
    public class ForumTopic 
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumTopic"/>
        /// </summary>
        public ForumTopic()
        {
            CreatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// sets or gets identifier
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that is created
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Title Of this topic
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets name of tags that assosiated with 
        /// this content fo increase performance
        /// </summary>
        public virtual string TagNames { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this topic is Sticky and will be shown top of forum
        /// </summary>
        public virtual bool IsSticky { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this topic is closed
        /// </summary>
        public virtual bool IsClosed { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of  last post in this topic
        /// </summary>
        public virtual long LastPostId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of Last user that post in this topic
        /// </summary>
        public virtual long LastPosterId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets title of last Post in this topic
        /// </summary>
        public virtual string LastPostTitle { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets displayName of user that create lastpost in this topic
        /// </summary>
        public virtual string LastPoster { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that last post posted in this topic
        /// </summary>
        public virtual DateTime? LastPostCreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this topic is approved
        /// </summary>
        public virtual bool IsApproved { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this topic is type of Announcements and shown in Annoucements sections
        /// </summary>
        public virtual bool IsAnnouncement { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets viewed count 
        /// </summary>
        public virtual long ViewCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets count of posts that they are approved
        /// </summary>
        public virtual int ApprovedPostsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets count of posts that they are Unapproved
        /// </summary>
        public virtual int UnApprovedPostsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets specifications of this topic's rating
        /// </summary>
        public virtual Rating Rating { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that this topic closed
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ClosedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets reason that this topic colsed
        /// </summary>
        public virtual string ClosedReason { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets count of reports
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate the posts of this topic should be Moderate Before Dipslay
        /// </summary>
        public virtual bool ModeratePosts { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Level of this topic
        /// </summary>
        public virtual ForumTopicLevel Level { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets type of this topic
        /// </summary>
        public virtual ForumTopicType Type { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Collection of tags that associated with this topic
        /// </summary>
        public virtual ICollection<Tag> Tags { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets forum
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of Forum
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Posts Of this topic
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumPost> Posts { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Subscriptions List 
        /// </summary>
        public virtual ICollection<User> Subscribers { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Trackkers list of this Topic
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumTopicTracker> Trackers { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets creator of this record
        /// </summary>
        public virtual User Creator { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets creator's Id of this record
        /// </summary>
        public virtual long CreatorId { get; set; }
        #endregion
    }

 public enum ForumTopicType
    {
        Non,
        Tutorial,
        Conversation,
        Question,
        News,
        Article
    }

    public enum ForumTopicLevel
    {
        Professional,
        Intermediate,
        Beginner
    }
مدل بالا مشخص کننده‌ی تاپیک‌های انجمن می‌باشد. خصوصیاتی که نیاز به توضیح دارند:
  1. LastPostId , LastPosterId, LastPoster  , LastPostTitle  ,LastPostCreatedOn: برای افزایش کارآیی سیستم در نظر گرفته شده‌اند.
  2. ModeratePosts : اگر لازم است پست‌های یک تاپیک خاص، قبل از نمایش مدیریت شوند، با true مقدار دهی خواهد شد.
  3. Tags : لیستی از برچسب‌ها که برای اعمال رابطه‌ی چند به چند با مدل برچسب‌های معرفی شده‌ی در مقاله اول، در نظر گرفته شده است.
  4. Posts : در هر تاپیکی یک سری پست به عنوان جواب‌های آن ارسال خواهد شد.
  5. Subscribers  : به مانند انجمن‌ها، تاپیک‌های ما هم می‌توانند یک سری مشترک داشته باشند، تا از تغییرات این تاپیک مطلع شوند .
  6. Trackers : مربوط به سیستم Tracking تاپیک میباشد. و در مقاله بعد توضیح داده خواهد شد.

 حتما لازم خواهد بود تاریخچه‌ی تغییرات برای  پست‌های ارسالی ذخیره شوند؛ در مقاله‌ی بعدی به این موضوع هم خواهیم پرداخت.
نتیجه این قسمت

مطالب
OpenCVSharp #2
کتابخانه‌ی اصلی OpenCV، دارای دو نوع اینترفیس C و ++C است. اینترفیس C آن مرتبط است به نگارش‌های 1x آن و اینترفیس ++C آن به همراه نگارش‌های 2x آن ارائه شده‌اند. کتابخانه‌ی OpenCVSharp هر دو نوع اینترفیس یاد شده را پشتیبانی می‌کند. در این قسمت نگاهی خواهیم داشت به نحوه‌ی بارگذاری و نمایش تصاویر در OpenCV به کمک متدهای اینترفیس C آن، مانند cvLoadImage، cvShowImage، cvReleaseImage.


بارگذاری و نمایش تصاویر به کمک OpenCVSharp

متدهای اینترفیس C مربوط به OpenCV، در OpenCVSharp با ذکر کلاس Cv آن قابل دسترسی هستند. برای نمونه متدهای C یاد شده‌ی در ابتدای بحث، چنین معادلی را در OpenCVSharp دارند:
using OpenCvSharp;
 
namespace OpenCVSharpSample02
{
  class Program
  {
   static void Main(string[] args)
   {
    var img = Cv.LoadImage(@"..\..\images\ocv02.jpg");
 
    Cv.NamedWindow("window");
    Cv.ShowImage("window", img);
 
    Cv.WaitKey();
 
    Cv.DestroyWindow("window");
 
    Cv.ReleaseImage(img);
   }
  }
}
متد cvLoadImage اینترفیس C، به Cv.LoadImage تبدیل شده‌است و مابقی نیز به همین ترتیب.
در اینجا با استفاده از متد LoadImage، تصویری را از مسیر مشخصی، بارگذاری می‌کنیم. سپس یک پنجره‌ی OpenCV ایجاد و این تصویر در آن نمایش داده می‌شود. متد WaitKey منتظر فشرده شدن یک کلید بر روی پنجره‌ی OpenCV می‌شود. پس از آن این پنجره تخریب و همچنین منابع native این تصویر آزاد می‌شوند.


متد LoadImage، پارامتر دومی را نیز می‌پذیرد:
 var img = Cv.LoadImage(@"..\..\images\ocv02.jpg", LoadMode.GrayScale);
برای مثال در اینجا می‌توان به کمک مقدار LoadMode.GrayScale، تصویر را به صورت سیاه و سفید بارگذاری کرد.
Enum تعریف شده‌ی در اینجا قابلیت or یا جمع منطقی را نیز دارد. برای مثال می‌توان مقدار  LoadMode.AnyColor | LoadMode.AnyDepth را نیز مشخص کرد؛ جهت بارگذاری تصویر اصلی با مشخصات کامل آن که حالت پیش فرض است.


کلاس‌های پشت صحنه‌ی اینترفیس C در OpenCVSharp

علت وجود کلاس Cv در OpenCVSharp، سهولت برگرداندن مثال‌های C کتابخانه‌ی OpenCV به نمونه‌ها‌ی دات نتی است. اما اگر قصد داشته باشید از کلاس‌های پشت صحنه‌ی این اینترفیس در OpenCVSharp استفاده کنید، می‌توان کدهای فوق را به نحو ذیل نیز بازنویسی کرد:
using (var img = new IplImage(@"..\..\images\ocv02.jpg", LoadMode.Unchanged))
{
  using (var window = new CvWindow("window"))
  {
   window.Image = img;
   Cv.WaitKey();
  }
}
خروجی متد LoadImage از نوع کلاس IplImage است. در اینجا می‌توان همین کلاس را وهله سازی کرد و مورد استفاده قرار داد. به علاوه اینبار این کلاس تهیه شده، اینترفیس IDisposable را نیز پیاده سازی می‌کند. بنابراین می‌توان با استفاده از عبارت using کار آزاد سازی منابع آن‌را خودکار کرد.
همچنین پنجره‌ی OpenCV نیز در اینجا با کلاس CvWindow پیاده سازی می‌شود که این کلاس نیز اینترفیس IDisposable را پیاده سازی می‌کند.


یک نکته‌ی تکمیلی

اگر متد LoadImage کتابخانه‌ی OpenCV قادر به بارگذاری تصویر شما نبود، متد دیگری به نام IplImage.FromFile نیز پیش بینی شده‌است. این متد از امکانات System.Drawing.Bitmap دات نت برای بارگذاری تصویر و تبدیل آن به فرمت OpenCV استفاده می‌کند.


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
نظرات مطالب
مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger - قسمت سوم - تکمیل مستندات یک API با کامنت‌ها
فقط کافی است از آخرین نگارش Swashbuckle.AspNetCore استفاده کنید که به صورت توکار از IFormFile برای آپلود فایل‌ها پشتیبانی می‌کند. در نگارش‌های قبل از آن (نگارش‌های 4x) نیاز به پیاده سازی یک IOperationFilter سفارشی برای اینکار بود، که دیگر نیازی به آن نیست.
برای نمونه اکشن متد زیر
[HttpPost("two-files")]
public async Task Upload(IFormFile file1, IFormFile file2)
{
    // validate the files, scan virus, save them to a file storage
}
چنین خروجی را پیدا می‌کند:

و یا حالت پیچیده‌تر آن

/// <summary>
/// Submit a form which contains a key-value pair and a file.
/// </summary>
/// <param name="id">Student ID</param>
/// <param name="form">A form which contains the FormId and a file</param>
/// <returns></returns>
[HttpPost("{id:int}/forms")]
[ProducesResponseType(typeof(FormSubmissionResult), StatusCodes.Status201Created)]
[ProducesResponseType(StatusCodes.Status400BadRequest)]
public async Task<ActionResult<FormSubmissionResult>> SubmitForm(int id, [FromForm] StudentForm form)
{
 // ...
}

public class StudentForm
{
    [Required] public int FormId { get; set; }
    [Required] public IFormFile StudentFile { get; set; }
}
این خروجی را ایجاد می‌کند:

مطالب
مهاجرت از SQL Membership به ASP.NET Identity
در این مقاله مهاجرت یک اپلیکیشن وب که توسط SQL Membership ساخته شده است را به سیستم جدید ASP.NET Identity بررسی می‌کنیم. برای این مقاله از یک قالب اپلیکیشن وب (Web Forms) که توسط Visual Studio 2010 ساخته شده است برای ساختن کاربران و نقش‌ها استفاده می‌کنیم. سپس با استفاده از یک SQL Script دیتابیس موجود را به دیتابیسی که ASP.NET Identity نیاز دارد تبدیل می‌کنیم. در قدم بعدی پکیج‌های مورد نیاز را به پروژه اضافه می‌کنیم و صفحات جدیدی برای مدیریت حساب‌های کاربری خواهیم ساخت. بعنوان یک تست، کاربران قدیمی که توسط SQL Membership ساخته شده بودند باید قادر باشند به سایت وارد شوند. همچنین کاربران جدید باید بتوانند بدون هیچ مشکلی در سیستم ثبت نام کنند. سورس کد کامل این مقاله را می‌توانید از این لینک دریافت کنید.


یک اپلیکیشن با SQL Membership بسازید

برای شروع به اپلیکیشنی نیاز داریم که از SQL Membership استفاده می‌کند و دارای داده هایی از کاربران و نقش‌ها است. برای این مقاله، بگذارید پروژه جدیدی توسط VS 2010 بسازیم.

حال با استفاده از ابزار ASP.NET Configuration دو کاربر جدید بسازید: oldAdminUser و oldUser.

نقش جدیدی با نام Admin بسازید و کاربر oldAdminUser را به آن اضافه کنید.

بخش جدیدی با نام Admin در سایت خود بسازید و فرمی بنام Default.aspx به آن اضافه کنید. همچنین فایل web.config این قسمت را طوری پیکربندی کنید تا تنها کاربرانی که در نقش Admin هستند به آن دسترسی داشته باشند. برای اطلاعات بیشتر به این لینک مراجعه کنید.

پنجره Server Explorer را باز کنید و جداول ساخته شده توسط SQL Membership را بررسی کنید. اطلاعات اصلی کاربران که برای ورود به سایت استفاده می‌شوند، در جداول aspnet_Users و aspnet_Membership ذخیره می‌شوند. داده‌های مربوط به نقش‌ها نیز در جدول aspnet_Roles ذخیره خواهند شد. رابطه بین کاربران و نقش‌ها نیز در جدول aspnet_UsersInRoles ذخیره می‌شود، یعنی اینکه هر کاربری به چه نقش هایی تعلق دارد.

برای مدیریت اساسی سیستم عضویت، مهاجرت جداول ذکر شده به سیستم جدید ASP.NET Identity کفایت می‌کند.

مهاجرت به Visual Studio 2013

  • برای شروع ابتدا Visual Studio Express 2013 for Web یا Visual Studio 2013 را نصب کنید.
  • حال پروژه ایجاد شده را در نسخه جدید ویژوال استودیو باز کنید. اگر نسخه ای از SQL Server Express را روی سیستم خود نصب نکرده باشید، هنگام باز کردن پروژه پیغامی به شما نشان داده می‌شود. دلیل آن وجود رشته اتصالی است که از SQL Server Express استفاده می‌کند. برای رفع این مساله می‌توانید SQL Express را نصب کنید، و یا رشته اتصال را طوری تغییر دهید که از LocalDB استفاده کند.
  • فایل web.config را باز کرده و رشته اتصال را مانند تصویر زیر ویرایش کنید.

  • پنجره Server Explorer را باز کنید و مطمئن شوید که الگوی جداول و داده‌ها قابل رویت هستند.
  • سیستم ASP.NET Identity با نسخه 4.5 دات نت فریم ورک و بالا‌تر سازگار است. پس نسخه فریم ورک پروژه را به آخرین نسخه (4.5.1) تغییر دهید.

پروژه را Build کنید تا مطمئن شوید هیچ خطایی وجود ندارد.

نصب پکیج‌های NuGet

در پنجره Solution Explorer روی نام پروژه خود کلیک راست کرده، و گزینه Manage NuGet Packages را انتخاب کنید. در قسمت جستجوی دیالوگ باز شده، عبارت "Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework" را وارد کنید. این پکیج را در لیست نتایج انتخاب کرده و آن را نصب کنید. نصب این بسته، نیازمندهای موجود را بصورت خودکار دانلود و نصب می‌کند: EntityFramework و ASP.NET Identity Core. حال پکیج‌های زیر را هم نصب کنید (اگر نمی‌خواهید OAuth را فعال کنید، 4 پکیج آخر را نادیده بگیرید).
  • Microsoft.AspNet.Identity.Owin
  • Microsoft.Owin.Host.SystemWeb
  • Microsoft.Owin.Security.Facebook
  • Microsoft.Owin.Security.Google
  • Microsoft.Owin.Security.MicrosoftAccount
  • Microsoft.Owin.Security.Twitter

مهاجرت دیتابیس فعلی به سیستم ASP.NET Identity

قدم بعدی مهاجرت دیتابیس فعلی به الگویی است، که سیستم ASP.NET Identity به آن نیاز دارد. بدین منظور ما یک اسکریپت SQL را اجرا می‌کنیم تا جداول جدیدی بسازد و اطلاعات کاربران را به آنها انتقال دهد. فایل این اسکریپت را می‌توانید از لینک https://github.com/suhasj/SQLMembership-Identity-OWIN دریافت کنید.
این اسکریپت مختص این مقاله است. اگر الگوی استفاده شده برای جداول سیستم عضویت شما ویرایش/سفارشی-سازی شده باید این اسکریپت را هم بر اساس این تغییرات بروز رسانی کنید.
پنجره Server Explorer را باز کنید. گره اتصال ApplicationServices را باز کنید تا جداول را مشاهده کنید. روی گره Tables کلیک راست کرده و گزینه New Query را انتخاب کنید.

در پنجره کوئری باز شده، تمام محتویات فایل Migrations.sql را کپی کنید. سپس اسکریپت را با کلیک کردن دکمه Execute اجرا کنید.

ممکن است با اخطاری مواجه شوید مبنی بر آنکه امکان حذف (drop) بعضی از جداول وجود نداشت. دلیلش آن است که چهار عبارت اولیه در این اسکریپت، تمام جداول مربوط به Identity را در صورت وجود حذف می‌کنند. از آنجا که با اجرای اولیه این اسکریپت چنین جداولی وجود ندارند، می‌توانیم این خطاها را نادیده بگیریم. حال پنجره Server Explorer را تازه (refresh) کنید و خواهید دید که پنج جدول جدید ساخته شده اند.

لیست زیر نحوه Map کردن اطلاعات از جداول SQL Membership به سیستم Identity را نشان می‌دهد.

  • aspnet_Roles --> AspNetRoles
  • aspnet_Users, aspnet_Membership --> AspNetUsers
  • aspnet_UsersInRoles --> AspNetUserRoles

جداول AspNetUserClaims و AspNetUserLogins خالی هستند. فیلد تفکیک کننده (Discriminator) در جدول AspNetUsers باید مطابق نام کلاس مدل باشد، که در مرحله بعدی تعریف خواهد شد. همچنین ستون PasswordHash به فرم 'encrypted password|password salt|password format' می‌باشد. این شما را قادر می‌سازد تا از رمزنگاری برای ذخیره و بازیابی کلمه‌های عبور استفاده کنید. این مورد نیز در ادامه مقاله بررسی شده است.



ساختن مدل‌ها و صفحات عضویت

بصورت پیش فرض سیستم ASP.NET Identity برای دریافت و ذخیره اطلاعات در دیتابیس عضویت از Entity Framework استفاده می‌کند. برای آنکه بتوانیم با جداول موجود کار کنیم، می‌بایست ابتدا مدل هایی که الگوی دیتابیس را نمایندگی می‌کنند ایجاد کنیم. برای این کار مدل‌های ما یا باید اینترفیس‌های موجود در Identity.Core را پیاده سازی کنند، یا می‌توانند پیاده سازی‌های پیش فرض را توسعه دهند. پیاده سازی‌های پیش فرض در Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework وجود دارند.
در نمونه ما، جداول AspNetRoles, AspNetUserClaims, AspNetLogins و AspNetUserRole ستون هایی دارند که شباهت زیادی به پیاده سازی‌های پیش فرض سیستم Identity دارند. در نتیجه می‌توانیم از کلاس‌های موجود، برای Map کردن الگوی جدید استفاده کنیم. جدول AspNetUsers ستون‌های جدیدی نیز دارد. می‌توانیم کلاس جدیدی بسازیم که از IdentityUser ارث بری کند و آن را گسترش دهیم تا این فیلدهای جدید را پوشش دهد.
پوشه ای با نام Models بسازید (در صورتی که وجود ندارد) و کلاسی با نام User به آن اضافه کنید.

کلاس User باید کلاس IdentityUser را که در اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework وجود دارد گسترش دهد. خاصیت هایی را تعریف کنید که نماینده الگوی جدول AspNetUser هستند. خواص ID, Username, PasswordHash و SecurityStamp در کلاس IdentityUser تعریف شده اند، بنابراین این خواص را در لیست زیر نمی‌بینید.

  public class User : IdentityUser
    {
        public User()
        {
            CreateDate = DateTime.Now;
            IsApproved = false;
            LastLoginDate = DateTime.Now;
            LastActivityDate = DateTime.Now;
            LastPasswordChangedDate = DateTime.Now;
            LastLockoutDate = DateTime.Parse("1/1/1754");
            FailedPasswordAnswerAttemptWindowStart = DateTime.Parse("1/1/1754");
            FailedPasswordAttemptWindowStart = DateTime.Parse("1/1/1754");
        }

        public System.Guid ApplicationId { get; set; }
        public string MobileAlias { get; set; }
        public bool IsAnonymous { get; set; }
        public System.DateTime LastActivityDate { get; set; }
        public string MobilePIN { get; set; }
        public string Email { get; set; }
        public string LoweredEmail { get; set; }
        public string LoweredUserName { get; set; }
        public string PasswordQuestion { get; set; }
        public string PasswordAnswer { get; set; }
        public bool IsApproved { get; set; }
        public bool IsLockedOut { get; set; }
        public System.DateTime CreateDate { get; set; }
        public System.DateTime LastLoginDate { get; set; }
        public System.DateTime LastPasswordChangedDate { get; set; }
        public System.DateTime LastLockoutDate { get; set; }
        public int FailedPasswordAttemptCount { get; set; }
        public System.DateTime FailedPasswordAttemptWindowStart { get; set; }
        public int FailedPasswordAnswerAttemptCount { get; set; }
        public System.DateTime FailedPasswordAnswerAttemptWindowStart { get; set; }
        public string Comment { get; set; }
    }

حال برای دسترسی به دیتابیس مورد نظر، نیاز به یک DbContext داریم. اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework کلاسی با نام IdentityDbContext دارد که پیاده سازی پیش فرض برای دسترسی به دیتابیس ASP.NET Identity است. نکته قابل توجه این است که IdentityDbContext آبجکتی از نوع TUser را می‌پذیرد. TUser می‌تواند هر کلاسی باشد که از IdentityUser ارث بری کرده و آن را گسترش می‌دهد.

در پوشه Models کلاس جدیدی با نام ApplicationDbContext بسازید که از IdentityDbContext ارث بری کرده و از کلاس User استفاده می‌کند.

public class ApplicationDbContext : IdentityDbContext<User>
{
        
}

مدیریت کاربران در ASP.NET Identity توسط کلاسی با نام UserManager انجام می‌شود که در اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework قرار دارد. چیزی که ما در این مرحله نیاز داریم، کلاسی است که از UserManager ارث بری می‌کند و آن را طوری توسعه می‌دهد که از کلاس User استفاده کند.

در پوشه Models کلاس جدیدی با نام UserManager بسازید.

public class UserManager : UserManager<User>
{
        
}

کلمه عبور کاربران بصورت رمز نگاری شده در دیتابیس ذخیره می‌شوند. الگوریتم رمز نگاری SQL Membership با سیستم ASP.NET Identity تفاوت دارد. هنگامی که کاربران قدیمی به سایت وارد می‌شوند، کلمه عبورشان را توسط الگوریتم‌های قدیمی SQL Membership رمزگشایی می‌کنیم، اما کاربران جدید از الگوریتم‌های ASP.NET Identity استفاده خواهند کرد.

کلاس UserManager خاصیتی با نام PasswordHasher دارد. این خاصیت نمونه ای از یک کلاس را ذخیره می‌کند، که اینترفیس IPasswordHasher را پیاده سازی کرده است. این کلاس هنگام تراکنش‌های احراز هویت کاربران استفاده می‌شود تا کلمه‌های عبور را رمزنگاری/رمزگشایی شوند. در کلاس UserManager کلاس جدیدی بنام SQLPasswordHasher بسازید. کد کامل را در لیست زیر مشاهده می‌کنید.

public class SQLPasswordHasher : PasswordHasher
{
        public override string HashPassword(string password)
        {
            return base.HashPassword(password);
        }

        public override PasswordVerificationResult VerifyHashedPassword(string hashedPassword, string providedPassword)
        {
            string[] passwordProperties = hashedPassword.Split('|');
            if (passwordProperties.Length != 3)
            {
                return base.VerifyHashedPassword(hashedPassword, providedPassword);
            }
            else
            {
                string passwordHash = passwordProperties[0];
                int passwordformat = 1;
                string salt = passwordProperties[2];
                if (String.Equals(EncryptPassword(providedPassword, passwordformat, salt), passwordHash, StringComparison.CurrentCultureIgnoreCase))
                {
                    return PasswordVerificationResult.SuccessRehashNeeded;
                }
                else
                {
                    return PasswordVerificationResult.Failed;
                }
            }
        }

        //This is copied from the existing SQL providers and is provided only for back-compat.
        private string EncryptPassword(string pass, int passwordFormat, string salt)
        {
            if (passwordFormat == 0) // MembershipPasswordFormat.Clear
                return pass;

            byte[] bIn = Encoding.Unicode.GetBytes(pass);
            byte[] bSalt = Convert.FromBase64String(salt);
            byte[] bRet = null;

            if (passwordFormat == 1)
            { // MembershipPasswordFormat.Hashed 
                HashAlgorithm hm = HashAlgorithm.Create("SHA1");
                if (hm is KeyedHashAlgorithm)
                {
                    KeyedHashAlgorithm kha = (KeyedHashAlgorithm)hm;
                    if (kha.Key.Length == bSalt.Length)
                    {
                        kha.Key = bSalt;
                    }
                    else if (kha.Key.Length < bSalt.Length)
                    {
                        byte[] bKey = new byte[kha.Key.Length];
                        Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bKey, 0, bKey.Length);
                        kha.Key = bKey;
                    }
                    else
                    {
                        byte[] bKey = new byte[kha.Key.Length];
                        for (int iter = 0; iter < bKey.Length; )
                        {
                            int len = Math.Min(bSalt.Length, bKey.Length - iter);
                            Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bKey, iter, len);
                            iter += len;
                        }
                        kha.Key = bKey;
                    }
                    bRet = kha.ComputeHash(bIn);
                }
                else
                {
                    byte[] bAll = new byte[bSalt.Length + bIn.Length];
                    Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bAll, 0, bSalt.Length);
                    Buffer.BlockCopy(bIn, 0, bAll, bSalt.Length, bIn.Length);
                    bRet = hm.ComputeHash(bAll);
                }
            }

            return Convert.ToBase64String(bRet);
    }
}



دقت کنید تا فضاهای نام System.Text و System.Security.Cryptography را وارد کرده باشید.

متد EncodePassword کلمه عبور را بر اساس پیاده سازی پیش فرض SQL Membership رمزنگاری می‌کند. این الگوریتم از System.Web گرفته می‌شود. اگر اپلیکیشن قدیمی شما از الگوریتم خاصی استفاده می‌کرده است، همینجا باید آن را منعکس کنید. دو متد دیگر نیز بنام‌های HashPassword و VerifyHashedPassword نیاز داریم. این متدها از EncodePassword برای رمزنگاری کلمه‌های عبور و تایید آنها در دیتابیس استفاده می‌کنند.

سیستم SQL Membership برای رمزنگاری (Hash) کلمه‌های عبور هنگام ثبت نام و تغییر آنها توسط کاربران، از PasswordHash, PasswordSalt و PasswordFormat استفاده می‌کرد. در روند مهاجرت، این سه فیلد در ستون PasswordHash جدول AspNetUsers ذخیره شده و با کاراکتر '|' جدا شده اند. هنگام ورود کاربری به سایت، اگر کله عبور شامل این فیلدها باشد از الگوریتم SQL Membership برای بررسی آن استفاده می‌کنیم. در غیر اینصورت از پیاده سازی پیش فرض ASP.NET Identity استفاده خواهد شد. با این روش، کاربران قدیمی لازم نیست کلمه‌های عبور خود را صرفا بدلیل مهاجرت اپلیکیشن ما تغییر دهند.

کلاس UserManager را مانند قطعه کد زیر بروز رسانی کنید.

public UserManager()
            : base(new UserStore<User>(new ApplicationDbContext()))
        {
            this.PasswordHasher = new SQLPasswordHasher();
 }

ایجاد صفحات جدید مدیریت کاربران

قدم بعدی ایجاد صفحاتی است که به کاربران اجازه ثبت نام و ورود را می‌دهند. صفحات قدیمی SQL Membership از کنترل هایی استفاده می‌کنند که با ASP.NET Identity سازگار نیستند. برای ساختن این صفحات جدید به این مقاله مراجعه کنید. از آنجا که در این مقاله پروژه جدید را ساخته ایم و پکیج‌های لازم را هم نصب کرده ایم، می‌توانید مستقیما به قسمت Adding Web Forms for registering users to your application بروید.
چند تغییر که باید اعمال شوند:
  • فایل‌های Register.aspx.cs و Login.aspx.cs از کلاس UserManager استفاده می‌کنند. این ارجاعات را با کلاس UserManager جدیدی که در پوشه Models ساختید جایگزین کنید.
  • همچنین ارجاعات استفاده از کلاس IdentityUser را به کلاس User که در پوشه Models ساختید تغییر دهید.
  • لازم است توسعه دهنده مقدار ApplicationId را برای کاربران جدید طوری تنظیم کند که با شناسه اپلیکیشن جاری تطابق داشته باشد. برای این کار می‌توانید پیش از ساختن حساب‌های کاربری جدید در فایل Register.aspx.cs ابتدا شناسه اپلیکیشن را بدست آورید و اطلاعات کاربر را بدرستی تنظیم کنید.
مثال: در فایل Register.aspx.cs متد جدیدی تعریف کنید که جدول aspnet_Applications را بررسی میکند و شناسه اپلیکیشن را بر اساس نام اپلیکیشن بدست می‌آورد.
private Guid GetApplicationID()
{
    using (SqlConnection connection = new SqlConnection(ConfigurationManager.ConnectionStrings["ApplicationServices"].ConnectionString))
            {
                string queryString = "SELECT ApplicationId from aspnet_Applications WHERE ApplicationName = '/'"; //Set application name as in database

                SqlCommand command = new SqlCommand(queryString, connection);
                command.Connection.Open();

                var reader = command.ExecuteReader();
                while (reader.Read())
                {
                    return reader.GetGuid(0);
                }

            return Guid.NewGuid();
        }
}


  حال می‌توانید این مقدار را برای آبجکت کاربر تنظیم کنید.
var currentApplicationId = GetApplicationID();

User user = new User() { UserName = Username.Text,
ApplicationId=currentApplicationId, …};
در این مرحله می‌توانید با استفاده از اطلاعات پیشین وارد سایت شوید، یا کاربران جدیدی ثبت کنید. همچنین اطمینان حاصل کنید که کاربران پیشین در نقش‌های مورد نظر وجود دارند.
مهاجرت به ASP.NET Identity مزایا و قابلیت‌های جدیدی را به شما ارائه می‌کند. مثلا کاربران می‌توانند با استفاده از تامین کنندگان ثالثی مثل Facebook, Google, Microsoft, Twitter و غیره به سایت وارد شوند. اگر به سورس کد این مقاله مراجعه کنید خواهید دید که امکانات OAuth نیز فعال شده اند.
در این مقاله انتقال داده‌های پروفایل کاربران بررسی نشد. اما با استفاده از نکات ذکر شده می‌توانید پروفایل کاربران را هم بسادگی منتقل کنید. کافی است مدل‌های لازم را در پروژه خود تعریف کرده و با استفاده از اسکریپت‌های SQL داده‌ها را انتقال دهید.
مطالب
تولید اعداد تصادفی (Random Numbers) در #C
کلاس Random در NET.  ابزارهایی را فراهم می‌کند که بتوانیم توسط آن‌ها اعداد تصادفی تولید کنیم. سازنده این کلاس دو Overload مختلف دارد. یکی از Overload‌ها بدون پارامتر است و دیگری مقداری را بعنوان Seed دریافت می‌کند. کلاس Random سه متد عمومی دارد:
 •  Next : یک عدد تصادفی را برای ما تولید می‌کند.
 • NextByte : آرایه‌ای از بایت‌ها را که با اعداد تصادفی پر شده‌اند تولید می‌کند.
 • NextDouble : یک عدد تصادفی را بین 0.0 و  1.0 باز می‌گرداند.

بررسی متد Next

متد Next سه Overload مختلف دارد و این امکان را برای شما مهیا می‌کند تا 2 عدد را به عنوان بازه تولید اعداد تصادفی انتخاب کنید (حد پایین و بالای بازه).
تولید یک عدد تصادفی:
 var rand = new Random().Next();
تولید یک عدد تصادفی کوچکتر از 1000:
 var rand = new Random().Next(1000);
در واقع پارامتر ارسالی حد بالای بازه می‌باشد و حد پایین بصورت پیش فرض عدد 0 در نظر گرفته می‌شود.
کد زیر عددی تصادفی را بین محدوده تعیین شده تولید می‌کند:
public static int RandomNumber(int min, int max)
{
     var rand = new Random();
     return rand.Next(min, max);
}

بررسی متد NextDouble

قطعه کد زیر (به کمک توابع کلاس Random) رشته‌ای تصادفی را با طول مشخصی برای ما تولید می‌کند؛ با قابلیت تعیین بزرگ و یا کوچک بودن کاراکتر‌های رشته تصادفی:
        public static string RandomString(int size, bool lowerCase)
        {
            StringBuilder builder = new StringBuilder();
            Random random = new Random();
            char ch;
            for (int i = 0; i < size; i++)
            {
                //تولید عدد و تبدیل آن به کاراکتر 
                ch = Convert.ToChar(Convert.ToInt32(Math.Floor(26 * random.NextDouble() + 65)));
                builder.Append(ch);
            }
            if (lowerCase)
                return builder.ToString().ToLower();
            return builder.ToString();
        }
کد زیر پسوردی را به طول 10، که 4 حرف اول آن حروف کوچک و 4 حرف دوم آن عدد و 2 حرف آخر آن حروف بزرگ باشند، تولید می‌کند:
public string RandomPassword()
{
   StringBuilder builder = new StringBuilder();
   builder.Append(RandomString(4, true));
   builder.Append(RandomNumber(1000, 9999));
   builder.Append(RandomString(2, false));
   return builder.ToString();
}

بررسی متد NextByte
 همانطور که در ابتدای مطلب اشاره شد، خروجی این تابع آرایه‌ای از بایت‌ها می‌باشد و هر خانه‌ی آن عددی است تصادفی که بزرگتر و یا مساوی 0  و کوچکتر از مقدار Maximum نوع داده Byte است. کد زیر نحوه استفاده از این تابع را نشان می‌دهد:
byte[] b = new byte[10];
Random rnd = new Random();
rnd.NextBytes(b);
for (int i = 0; i < b.Length; i++)
{
   Console.WriteLine(b[i]);
}
خروجی مثال فوق :
153
115
86
5
161
190
249
228
مطالب
استفاده از SQL-CE به کمک NHibernate

خلاصه‌ای را در مورد SQL Server CE قبلا در این سایت مطالعه‌ کرده‌اید. در ادامه خلاصه‌ای کاربردی را از تنظیمات و نکات مرتبط به کار با SQL-CE به کمک NHibernate ملاحظه خواهید نمود:

1) دریافت SQL-CE 4.0


همین مقدار برای استفاده از SQL-CE 4.0 به کمک NHibernate کفایت می‌کند و حتی نیازی به نصب سرویس پک یک VS 2010 هم نیست.

2) ابزار سازی جهت ایجاد یک بانک اطلاعاتی خالی SQL-CE

using System;
using System.IO;

namespace NHibernate.Helper.DbSpecific
{
public class SqlCEDbHelper
{
const string engineTypeName = "System.Data.SqlServerCe.SqlCeEngine, System.Data.SqlServerCe";

/// <summary>
/// note: this method will delete existing db and then creates a new one.
/// </summary>
/// <param name="filename"></param>
/// <param name="password"></param>
public static void CreateEmptyDatabaseFile(string filename, string password = "")
{
if (File.Exists(filename))
File.Delete(filename);

var type = System.Type.GetType(engineTypeName);
var localConnectionString = type.GetProperty("LocalConnectionString");
var createDatabase = type.GetMethod("CreateDatabase");

var engine = Activator.CreateInstance(type);

string connectionStr = string.Format("Data Source='{0}';Password={1};Encrypt Database=True", filename, password);
if (string.IsNullOrWhiteSpace(password))
connectionStr = string.Format("Data Source='{0}'", filename);

localConnectionString.SetValue(
obj: engine,
value: connectionStr,
index: null);
createDatabase.Invoke(engine, new object[0]);
}

/// <summary>
/// use this method to compact or encrypt existing db or decrypt it to a new db with all records
/// </summary>
/// <param name="sourceConnection"></param>
/// <param name="destConnection"></param>
public static void CompactDatabase(string sourceConnection, string destConnection)
{
var type = System.Type.GetType(engineTypeName);
var engine = Activator.CreateInstance(type);

var localConnectionString = type.GetProperty("LocalConnectionString");
localConnectionString.SetValue(
obj: engine,
value: sourceConnection,
index: null);

var compactDatabase = type.GetMethod("Compact");
compactDatabase.Invoke(engine, new object[] { destConnection });
}
}
}

کلاس فوق، یک کلاس عمومی است و مرتبط به NHibernate نیست و در همه جا قابل استفاده است.
متد CreateEmptyDatabaseFile یک فایل بانک اطلاعاتی خالی با فرمت مخصوص SQL-CE را برای شما تولید خواهد کرد. به این ترتیب می‌توان بدون نیاز به ابزار خاصی، سریعا یک بانک خالی را تولید و شروع به کار کرد. در این متد اگر کلمه عبوری را وارد نکنید، بانک اطلاعاتی رمزنگاری شده نخواهد بود و اگر کلمه عبور را وارد کنید، دیتابیس اولیه به همراه کلیه اعمال انجام شده بر روی آن در طول زمان، با کمک الگوریتم AES به صورت خودکار رمزنگاری خواهند شد. کل کاری را هم که باید انجام دهید ذکر این کلمه عبور در کانکشن استرینگ است.
متد CompactDatabase، یک متد چند منظوره است. اگر بانک اطلاعاتی SQL-CE رمزنگاری نشده‌ای دارید و می‌خواهید کل آن‌را به همراه تمام اطلاعات درون آن رمزنگاری کنید، می‌توانید جهت سهولت کار از این متد استفاده نمائید. آرگومان اول آن به کانکشن استرینگ بانکی موجود و آرگومان دوم به کانکشن استرینگ بانک جدیدی که تولید خواهد شد، اشاره می‌کند.
همچنین اگر یک بانک اطلاعاتی SQL-CE رمزنگاری شده دارید و می‌خواهید آن‌را به صورت یک بانک اطلاعاتی جدید به همراه تمام رکوردهای آن رمزگشایی کنید، باز هم می‌توان از این متد استفاده کرد. البته بدیهی است که کلمه عبور را باید داشته باشید و این کلمه عبور جایی درون فایل بانک اطلاعاتی ذخیره نمی‌شود. در این حالت در کانکشن استرینگ اول باید کلمه عبور ذکر شود و کانکشن استرینگ دوم نیازی به کلمه عبور نخواهد داشت.

فرمت کلی کانکشن استرینگ SQL-CE هم به شکل زیر است:

Data Source=c:\path\db.sdf;Password=1234;Encrypt Database=True

البته این برای حالتی است که قصد داشته باشید بانک اطلاعاتی مورد استفاده را رمزنگاری کنید یا از یک بانک اطلاعاتی رمزنگاری شده استفاده نمائید. اگر بانک اطلاعاتی شما کلمه عبوری ندارد، ذکر Data Source=c:\path\db.sdf کفایت می‌کند.

این کلاس هم از این جهت مطرح شد که NHibernate می‌تواند ساختار بانک اطلاعاتی را بر اساس تعاریف نگاشت‌ها به صورت خودکار تولید و اعمال کند، «اما» بر روی یک بانک اطلاعاتی خالی SQL-CE از قبل تهیه شده (در غیراینصورت خطای The database file cannot be found. Check the path to the database را دریافت خواهید کرد).

نکته:
اگر دقت کرده باشید در این کلاس engineTypeName به صورت رشته ذکر شده است. چرا؟
علت این است که با ذکر engineTypeName به صورت رشته، می‌توان از این کلاس در یک کتابخانه عمومی هم استفاده کرد، بدون اینکه مصرف کننده نیازی داشته باشد تا ارجاع مستقیمی را به اسمبلی SQL-CE به برنامه خود اضافه کند. اگر این ارجاع وجود داشت، متدهای یاد شده کار می‌کنند، در غیراینصورت در گوشه‌ای ساکت و بدون دردسر و بدون نیاز به اسمبلی خاصی برای روز مبادا قرار خواهند گرفت.


3) ابزار مرور اطلاعات بانک اطلاعاتی SQL-CE

با استفاده از management studio خود SQL Server هم می‌شود با بانک‌های اطلاعاتی SQL-CE کار کرد، اما ... اینبار برخلاف نگارش کامل اس کیوال سرور، با یک نسخه‌ی بسیار بدوی، که حتی امکان rename فیلدها را هم ندارد مواجه خواهید شد. به همین جهت به شخصه برنامه SqlCe40Toolbox را ترجیح می‌دهم و اطمینان داشته باشید که امکانات آن برای کار با SQL-CE از امکانات ارائه شده توسط management studio مایکروسافت، بیشتر و پیشرفته‌تر است!



4) تنظیمات NHibernate جهت کار با SQL-CE

الف) پس از نصب SQL-CE ، فایل‌های آن‌را در مسیر C:\Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0 می‌توان یافت. درایور ADO.NET آن هم در مسیر C:\Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0\Desktop قرار دارد. بنابراین در ابتدا نیاز است تا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll به برنامه خود اضافه کنید (نام پوشه desktop آن هم غلط انداز است. از این جهت که نگارش 4 آن، به راحتی در برنامه‌های ذاتا چند ریسمانی ASP.Net بدون مشکل قابل استفاده است).
نکته مهم: در این حالت NHibernate قادر به یافتن فایل درایور یاد شده نخواهد بود و پیغام خطای «Could not create the driver from NHibernate.Driver.SqlServerCeDriver» را دریافت خواهید کرد. برای رفع آن، اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll را در لیست ارجاعات برنامه یافته و در برگه خواص آن، خاصیت «Copy Local» را true کنید. به این معنا که NHibernate این اسمبلی را در کنار فایل اجرایی برنامه شما جستجو خواهد کرد.

ب) مطلب بعد، تنظیمات ابتدایی NHibernate‌ است جهت شناساندن SQL-CE . مابقی مسایل (نکات mapping، کوئری‌ها و غیره) هیچ تفاوتی با سایر بانک‌های اطلاعاتی نخواهد داشت و یکی است. به این معنا که اگر برنامه شما از ویژگی‌های خاص بانک‌های اطلاعاتی استفاده نکند (مثلا اگر از رویه‌های ذخیره شده اس کیوال سرور استفاده نکرده باشد)، فقط با تغییر کانکشن استرینگ و معرفی dialect و driver جدید، به سادگی می‌تواند به یک بانک اطلاعاتی دیگر سوئیچ کند؛ بدون اینکه حتی بخواهید یک سطر از کدهای اصلی برنامه خود را تغییر دهید.



تنها نکته جدید آن این متد است:

private Configuration getConfig()
{
var configure = new Configuration();
configure.SessionFactoryName("BuildIt");

configure.DataBaseIntegration(db =>
{
db.ConnectionProvider<DriverConnectionProvider>();
db.Dialect<MsSqlCe40Dialect>();
db.Driver<SqlServerCeDriver>();
db.KeywordsAutoImport = Hbm2DDLKeyWords.AutoQuote;
db.IsolationLevel = IsolationLevel.ReadCommitted;
db.ConnectionString = ConnectionString;
db.Timeout = 10;

//for testing ...
db.LogFormattedSql = true;
db.LogSqlInConsole = true;
});

return configure;
}

که در آن نحوه تعریف MsSqlCe40Dialect و SqlServerCeDriver مشخص شده است.

نکته حاشیه‌ای!
در این مثال primary key از نوع identity تعریف شده و بدون مشکل کار کرد. همین را اگر با EF تست کنید، این خطا را دریافت می‌کنید: «Server-generated keys and server-generated values are not supported by SQL Server Compact». بله، EF نمی‌تواند با primary key از نوع identity حین کار با SQL-CE کار کند. برای رفع آن توصیه شده است که از Guid استفاده کنید!

نکته تکمیلی:
استفاده از Dialect سفارشی در NHibernate


نکته پایانی!
و در پایان باید اشاره کرد که SQL-CE یک بانک اطلاعاتی نوشته شده با دات نت نیست (با CPP نوشته شده است و نصب آن هم نیاز به ران تایم به روز VC را دارد). به این معنا که جهت سیستم‌های 64 بیتی و 32 بیتی باید نسخه مناسب آن‌را توزیع کنید. یا اینکه Target platform پروژه جاری دات نت خود را بر روی X86 قرار دهید (نه بر روی Any CPU پیش فرض) و در این حالت تنها یک نسخه X86 بانک اطلاعاتی SQL-CE و همچنین برنامه خود را برای تمام سیستم‌ها توزیع کنید.

مطالب
راه حل ساده برای عکس‌هایی که از کادر بیرون می‌زنند

ارسال تصویر در سایت‌ها، انجمن‌ها و امثال آن همیشه مشکل زا است؛ خصوصا نمایش تصاویری در قطع یک تابلوی دیواری در یک کادر کوچک.
راه ساده و دم دستی زیر، منهای استفاده از اسکریپت‌هایی که اندازه تصاویر را تشخیص داده و بر این اساس خودشان آن‌ها را بند انگشتی نمایش می‌دهند، هم برای حل این مشکل وجود دارد:
فرض کنید مطلبی که قرار است ارسال شود در یک DIV نمایش داده می‌شود و کلاس آن مثلا post-body است.
اولین کاری که می‌شود انجام داد این است:
در CSS سایت قسمت مرتبط با post-body تعریف زیر را اضافه می‌کنیم تا اضافات عکس که از کادر بیرون زده، خودبخود توسط مرورگر نمایش داده نشود:

overflow: hidden;

سپس در همین DIV که کلاس آن post-body است، با استفاده از jQuery به دنبال تصاویر گشته و موارد یافت شده را داخل یک لینک پویا قرار می‌دهیم (استفاده از متد wrap برای این محصور سازی). این لینک هم همان آدرس اصلی تصویر است. به این ترتیب کاربر با کلیک بر روی آن تصویر می‌تواند نتیجه را در صفحه‌ای دیگر مشاهده کند:

$(document).ready(function(){  
$('.post-body img').each(function(){
var $img = $(this);
var src = $img.attr("src");
$img.attr({border:"0"}).wrap('<a target="_blank" alt="Click here to enlarge (opens new window)" title="Click here to enlarge (opens new window)" href="'+src+'" />');
});
});

نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 31 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor WASM - بخش 1 - انجام تنظیمات اولیه
یک نکته‌ی تکمیلی: همیشه بهتر است در سمت کلاینت هم تاریخ انقضای JWT پیش از استفاده بررسی شود
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Security.Claims;
using System.Text.Json;

namespace BlazorWasm.Client.Utils
{
    public class JwtInfo
    {
        public IEnumerable<Claim> Claims { set; get; }

        public DateTime? ExpirationDateUtc { set; get; }

        public bool IsExpired { set; get; }

        public IEnumerable<string> Roles { set; get; }
    }

    /// <summary>
    /// From the Steve Sanderson’s Mission Control project:
    /// https://github.com/SteveSandersonMS/presentation-2019-06-NDCOslo/blob/master/demos/MissionControl/MissionControl.Client/Util/ServiceExtensions.cs
    /// </summary>
    public static class JwtParser
    {
        public static JwtInfo ParseClaimsFromJwt(string jwt)
        {
            var claims = new List<Claim>();
            var payload = jwt.Split('.')[1];

            var jsonBytes = getBase64WithoutPadding(payload);

            foreach (var keyValue in JsonSerializer.Deserialize<Dictionary<string, object>>(jsonBytes))
            {
                if (keyValue.Value is JsonElement element && element.ValueKind == JsonValueKind.Array)
                {
                    foreach (var itemValue in element.EnumerateArray())
                    {
                        claims.Add(new Claim(keyValue.Key, itemValue.ToString()));
                    }
                }
                else
                {
                    claims.Add(new Claim(keyValue.Key, keyValue.Value.ToString()));
                }
            }

            var roles = getRoles(claims);
            var expirationDateUtc = getDateUtc(claims, "exp");
            var isExpired = getIsExpired(expirationDateUtc);
            return new JwtInfo
            {
                Claims = claims,
                Roles = roles,
                ExpirationDateUtc = expirationDateUtc,
                IsExpired = isExpired
            };
        }

        private static IList<string> getRoles(IList<Claim> claims) =>
            claims.Where(c => c.Type == ClaimTypes.Role).Select(c => c.Value).ToList();

        private static byte[] getBase64WithoutPadding(string base64)
        {
            switch (base64.Length % 4)
            {
                case 2: base64 += "=="; break;
                case 3: base64 += "="; break;
            }
            return Convert.FromBase64String(base64);
        }

        private static bool getIsExpired(DateTime? expirationDateUtc) =>
            !expirationDateUtc.HasValue || !(expirationDateUtc.Value > DateTime.UtcNow);

        private static DateTime? getDateUtc(IList<Claim> claims, string type)
        {
            var exp = claims.SingleOrDefault(claim => claim.Type == type);
            if (exp == null)
            {
                return null;
            }

            var expValue = getTimeValue(exp.Value);
            if (expValue == null)
            {
                return null;
            }

            var dateTimeEpoch = new DateTime(1970, 1, 1, 0, 0, 0, 0, DateTimeKind.Utc);
            return dateTimeEpoch.AddSeconds(expValue.Value);
        }

        private static long? getTimeValue(string claimValue)
        {
            if (long.TryParse(claimValue, out long resultLong))
                return resultLong;

            if (float.TryParse(claimValue, out float resultFloat))
                return (long)resultFloat;

            if (double.TryParse(claimValue, out double resultDouble))
                return (long)resultDouble;

            return null;
        }
    }
}
مطالب
نحوه‌ی محاسبه‌ی هش کلمات عبور کاربران در ASP.NET Identity
روش‌های زیادی برای ذخیره سازی کلمات عبور وجود دارند که اغلب آن‌ها نیز نادرست هستند. برای نمونه شاید ذخیره سازی کلمات عبور، به صورت رمزنگاری شده، ایده‌ی خوبی به نظر برسد؛ اما با دسترسی به این کلمات عبور، امکان رمزگشایی آن‌ها، توسط مهاجم وجود داشته و همین مساله می‌تواند امنیت افرادی را که در چندین سایت، از یک کلمه‌ی عبور استفاده می‌کنند، به خطر اندازد.
در این حالت هش کردن کلمات عبور ایده‌ی بهتر است. هش‌ها روش‌هایی یک طرفه هستند که با داشتن نتیجه‌ی نهایی آن‌ها، نمی‌توان به اصل کلمه‌ی عبور مورد استفاده دسترسی پیدا کرد. برای بهبود امنیت هش‌های تولیدی، می‌توان از مفهومی به نام Salt نیز استفاده نمود. Salt در اصل یک رشته‌ی تصادفی است که پیش از هش شدن نهایی کلمه‌ی عبور، به آن اضافه شده و سپس حاصل این جمع، هش خواهد شد. اهمیت این مساله در بالا بردن زمان یافتن کلمه‌ی عبور اصلی از روی هش نهایی است (توسط روش‌هایی مانند brute force یا امتحان کردن بازه‌ی وسیعی از عبارات قابل تصور).
اما واقعیت این است که حتی استفاده از یک Salt نیز نمی‌تواند امنیت بازیابی کلمات عبور هش شده را تضمین کند. برای مثال نرم افزارهایی موجود هستند که با استفاده از پرداش موازی قادرند بیش از 60 میلیارد هش را در یک ثانیه آزمایش کنند و البته این کارآیی، برای کار با هش‌های متداولی مانند MD5 و SHA1 بهینه سازی شده‌است.


روش هش کردن کلمات عبور در ASP.NET Identity

ASP.NET Identity 2.x که در حال حاضر آخرین نگارش تکامل یافته‌ی روش‌های امنیتی توصیه شده‌ی توسط مایکروسافت، برای برنامه‌های وب است، از استانداردی به نام RFC 2898 و الگوریتم PKDBF2 برای هش کردن کلمات عبور استفاده می‌کند. مهم‌ترین مزیت این روش خاص، کندتر شدن الگوریتم آن با بالا رفتن تعداد سعی‌های ممکن است؛ برخلاف الگوریتم‌هایی مانند MD5 یا SHA1 که اساسا برای رسیدن به نتیجه، در کمترین زمان ممکن طراحی شده‌اند.
PBKDF2 یا password-based key derivation function جزئی از استاندارد RSA نیز هست (PKCS #5 version 2.0). در این الگوریتم، تعداد بار تکرار، یک Salt و یک کلمه‌ی عبور تصادفی جهت بالا بردن انتروپی (بی‌نظمی) کلمه‌ی عبور اصلی، به آن اضافه می‌شوند. از تعداد بار تکرار برای تکرار الگوریتم هش کردن اطلاعات، به تعداد باری که مشخص شده‌است، استفاده می‌گردد. همین تکرار است که سبب کندشدن محاسبه‌ی هش می‌گردد. عدد معمولی که برای این حالت توصیه شده‌است، 50 هزار است.
این استاندارد در دات نت توسط کلاس Rfc2898DeriveBytes پیاده سازی شده‌است که در ذیل مثالی را در مورد نحوه‌ی استفاده‌ی عمومی از آن، مشاهده می‌کنید:
using System;
using System.Diagnostics;
using System.Security.Cryptography;
using System.Text;
 
namespace IdentityHash
{
    public static class PBKDF2
    {
        public static byte[] GenerateSalt()
        {
            using (var randomNumberGenerator = new RNGCryptoServiceProvider())
            {
                var randomNumber = new byte[32];
                randomNumberGenerator.GetBytes(randomNumber);
                return randomNumber;
            }
        }
 
        public static byte[] HashPassword(byte[] toBeHashed, byte[] salt, int numberOfRounds)
        {
            using (var rfc2898 = new Rfc2898DeriveBytes(toBeHashed, salt, numberOfRounds))
            {
                return rfc2898.GetBytes(32);
 
            }
        }
    }
 
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            var passwordToHash = "VeryComplexPassword";
            hashPassword(passwordToHash, 50000);
            Console.ReadLine();
        }
 
        private static void hashPassword(string passwordToHash, int numberOfRounds)
        {
            var sw = new Stopwatch();
            sw.Start();
            var hashedPassword = PBKDF2.HashPassword(
                                        Encoding.UTF8.GetBytes(passwordToHash),
                                        PBKDF2.GenerateSalt(),
                                        numberOfRounds);
            sw.Stop();
            Console.WriteLine();
            Console.WriteLine("Password to hash : {0}", passwordToHash);
            Console.WriteLine("Hashed Password : {0}", Convert.ToBase64String(hashedPassword));
            Console.WriteLine("Iterations <{0}> Elapsed Time : {1}ms", numberOfRounds, sw.ElapsedMilliseconds);
        }
    }
}
شیء Rfc2898DeriveBytes برای تشکیل، نیاز به کلمه‌ی عبوری که قرار است هش شود به صورت آرایه‌ای از بایت‌ها، یک Salt و یک عدد اتفاقی دارد. این Salt توسط شیء RNGCryptoServiceProvider ایجاد شده‌است و همچنین نیازی نیست تا به صورت مخفی نگه‌داری شود. آن‌را  می‌توان در فیلدی مجزا، در کنار کلمه‌ی عبور اصلی ذخیره سازی کرد. نتیجه‌ی نهایی، توسط متد rfc2898.GetBytes دریافت می‌گردد. پارامتر 32 آن به معنای 256 بیت بودن اندازه‌ی هش تولیدی است. 32 حداقل مقداری است که بهتر است انتخاب شود.
پیش فرض‌های پیاده سازی Rfc2898DeriveBytes استفاده از الگوریتم SHA1 با 1000 بار تکرار است؛ چیزی که دقیقا در ASP.NET Identity 2.x بکار رفته‌است.


تفاوت‌های الگوریتم‌های هش کردن اطلاعات در نگارش‌های مختلف ASP.NET Identity

اگر به سورس نگارش سوم ASP.NET Identity مراجعه کنیم، یک چنین کامنتی در ابتدای آن قابل مشاهده است:
 /* =======================
* HASHED PASSWORD FORMATS
* =======================
*
* Version 2:
* PBKDF2 with HMAC-SHA1, 128-bit salt, 256-bit subkey, 1000 iterations.
* (See also: SDL crypto guidelines v5.1, Part III)
* Format: { 0x00, salt, subkey }
*
* Version 3:
* PBKDF2 with HMAC-SHA256, 128-bit salt, 256-bit subkey, 10000 iterations.
* Format: { 0x01, prf (UInt32), iter count (UInt32), salt length (UInt32), salt, subkey }
* (All UInt32s are stored big-endian.)
*/
در نگارش دوم آن از الگوریتم PBKDF2 با هزار بار تکرار و در نگارش سوم با 10 هزار بار تکرار، استفاده شده‌است. در این بین، الگوریتم پیش فرض HMAC-SHA1 نگارش‌های 2 نیز به HMAC-SHA256 در نگارش 3، تغییر کرده‌است.
در یک چنین حالتی بانک اطلاعاتی ASP.NET Identity 2.x شما با نگارش بعدی سازگار نخواهد بود و تمام کلمات عبور آن باید مجددا ریست شده و مطابق فرمت جدید هش شوند. بنابراین امکان انتخاب الگوریتم هش کردن را نیز پیش بینی کرده‌اند.

در نگارش دوم ASP.NET Identity، متد هش کردن یک کلمه‌ی عبور، چنین شکلی را دارد:
public static string HashPassword(string password, int numberOfRounds = 1000)
{
    if (password == null)
        throw new ArgumentNullException("password");
 
    byte[] saltBytes;
    byte[] hashedPasswordBytes;
    using (var rfc2898DeriveBytes = new Rfc2898DeriveBytes(password, 16, numberOfRounds))
    {
        saltBytes = rfc2898DeriveBytes.Salt;
        hashedPasswordBytes = rfc2898DeriveBytes.GetBytes(32);
    }
    var outArray = new byte[49];
    Buffer.BlockCopy(saltBytes, 0, outArray, 1, 16);
    Buffer.BlockCopy(hashedPasswordBytes, 0, outArray, 17, 32);
    return Convert.ToBase64String(outArray);
}
تفاوت این روش با مثال ابتدای بحث، مشخص کردن طول salt در متد Rfc2898DeriveBytes است؛ بجای محاسبه‌ی اولیه‌ی آن. در این حالت متد Rfc2898DeriveBytes مقدار salt را به صورت خودکار محاسبه می‌کند. این salt بجای ذخیره شدن در یک فیلد جداگانه، به ابتدای مقدار هش شده اضافه گردیده و به صورت یک رشته‌ی base64 ذخیره می‌شود. در نگارش سوم، از کلاس ویژه‌ی RandomNumberGenerator برای محاسبه‌ی Salt استفاده شده‌است.
مطالب
OpenCVSharp #17
تشخیص اشخاص به کمک OpenCV

فرض کنید قصد دارید یک سیستم حضور غیاب مبتنی بر تشخیص چهره را طراحی کنید. قسمت استخراج چهره، از تصویر کلی رسیده را بررسی کردیم. اما در ادامه چگونه تشخیص دهیم که این چهره متعلق به چه شخصی است؟ با توجه به اینکه تصویر چهره‌ی یک شخص می‌تواند از زوایای مختلفی تهیه شود و یا حتی حالات روحی منعکس شده‌ی در صورت نیز در تغییر بیت و بایت‌های تصویر چهره مؤثر هستند.


بانک اطلاعاتی تصاویر چهره‌های اشخاص

در اینجا از تصاویر «The Database of Faces» استفاده خواهیم کرد. این مجموعه شامل تصاویر 40 شخص، در 10 حالت مختلف است.


برای بارگذاری این تصاویر و استفاده‌ی از آن‌ها در الگوریتم FisherFaceRecognizer نیاز به ساختار ذیل است:
public class ImageInfo
{
    public Mat Image { set; get; }
    public int ImageGroupId { set; get; }
    public int ImageId { set; get; }
}
در اینجا Image، محتوای تصویر انتخابی است. مقدار ImageGroupId مساوی مقدار عددی نام پوشه‌ی تصاویر منهای یک، تنظیم می‌شود. برای مثال پوشه‌ی s1 به گروه صفر تنظیم می‌شود. ImageId نیز به یک مقدار خود افزایش یابنده معادل شماره‌ی جاری تصویر، تنظیم می‌گردد؛ به این صورت:
var images = new List<ImageInfo>();
 
var imageId = 0;
foreach (var dir in new DirectoryInfo(@"..\..\Images").GetDirectories())
{
    var groupId = int.Parse(dir.Name.Replace("s", string.Empty)) - 1;
    foreach (var imageFile in dir.GetFiles("*.pgm"))
    {
        images.Add(new ImageInfo
        {
            Image = new Mat(imageFile.FullName, LoadMode.GrayScale),
            ImageId = imageId++,
            ImageGroupId = groupId
        });
    }
}
ابتدا پوشه‌های دیتابیس تصاویر یافت شده و سپس از نام هر پوشه یک شما‌‌ره‌ی گروه (یا شماره‌ی شخص) استخراج می‌شود. سپس تصاویر این پوشه به لیست تصاویر اصلی اضافه خواهند شد.


تشخیص یک چهره‌ی اتفاقی

پس از تشکیل لیست تصاویر، اکنون کار با الگوریتم FisherFaceRecognizer به نحو ذیل خواهد بود:
var model = FaceRecognizer.CreateFisherFaceRecognizer();
model.Train(images.Select(x => x.Image), images.Select(x => x.ImageGroupId));
 
var rnd = new Random();
var randomImageId = rnd.Next(0, images.Count - 1);
var testSample = images[randomImageId];
 
Console.WriteLine("Actual group: {0}", testSample.ImageGroupId);
Cv2.ImShow("actual", testSample.Image);
 
var predictedGroupId = model.Predict(testSample.Image);
Console.WriteLine("Predicted group: {0}", predictedGroupId);
پارامتر اول متد Train، لیست تصاویر است و پارامتر دوم، لیست شماره گروه‌های متناظر با هر تصویر است که در اینجا به عنوان برچسب نیز نامگذاری شده‌است.
سپس با استفاده از کلاس Random، یک تصویر اتفاقی انتخاب می‌شود.
اکنون این تصویر اتفاقی به متد Predict ارسال شده و نتیجه‌ی آن، شماره گروه چهره‌ی تشخیص داده شده‌است. به این ترتیب می‌توان تشخیص داد که یک تصویر مفروض ورودی، متعلق به چه شخصی (یا در اینجا گروه یا برچسب) است.



کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.