مدتی است بدنبال برنامه نویسی اندروید هستم و بین انتخاب زبان سی شارپ و جاوا مردد هستم . کدام گزینه‌ی بهتری برای کار هست استفاده از جاوا یا سی شارپ ؟ آیا ممکنه بلایی که سر سیلورلایت اومد سر برنامه نویسان اندروید (سی شارپ) هم بیاد ؟ اگر بخواهیم آینده نگری کنیم کار رو با کدوم پیش ببریم و ابزارها و امکانات کدوم بهتر هست ؟
یک نکته‌ی تکمیلی: چگونه VSCode را برای NET Core 3.0. و C# 8.0 آماده کنیم؟
مرحله‌ی اول: نصب SDK مربوطه
در این تاریخ، این SDK در مرحله‌ی پیش‌نمایش است و نگارش نهایی آن قرار است صرفا با VS 2019 سازگار و هماهنگ باشد (و با VS 2017 کار نمی‌کند)؛ اما هم اکنون در VSCode قابل استفاده‌است. برای این منظور SDK آنرا از آدرس https://dotnet.microsoft.com/download/dotnet-core/3.0 دریافت و نصب کنید. پس از نصب، یک چنین خروجی را در خط فرمان مشاهده خواهید کرد:
مشکل: پس از نصب نگارش 3، ممکن است برنامه‌هایی که از SDK نگارش 2 استفاده می‌کنند، به مشکل بر بخورند.
راه حل: برنامه‌های مبتنی بر NET Core.، شماره نگارش SDK خود را از فایل ویژه‌ای به نام global.json دریافت می‌کنند. اگر این فایل در ریشه‌ی پروژه‌ی شما وجود نداشته باشد، یعنی همواره از آخرین شماره‌ی SDK نصب شده استفاده شود. بنابراین ابتدا لیست SDKهای نصب شده را با دستور زیر پیدا کنید:
سپس برای پروژه‌های قدیمی خود که فعلا قصد به روز رسانی آنها را ندارید، یک فایل global.json را به صورت زیر، در ریشه‌ی پروژه تولید کنید:
در اینجا 2.2.100 یکی از شماره‌هایی است که توسط دستور dotnet --list-sdks یافته‌اید و پروژه‌ی قبلی شما بر اساس آن کار می‌کند.
مرحله‌ی دوم: نصب افزونه‌ی پیش‌نمایش VSCode مخصوص C# 8.0
در این تاریخ هنوز این افزونه در نگارش بتای آن قرار دارد. بنابراین در لیست دریافت‌های خودکار VSCode قرار نمی‌گیرد و باید دستی نصب شود. برای این منظور به آدرس https://github.com/OmniSharp/omnisharp-vscode/releases مراجعه کرده و آخرین نگارش بتای آنرا دریافت کنید.
در VSCode، قسمتی‌که افزونه‌ها را نمایش می‌دهد، یک دکمه‌ی ... مانند وجود دارد. بر روی آن که کلیک کنید. در منوی باز شده، گزینه‌ی install from vsix نیز موجود است که دقیقا برای نصب دستی یک چنین افزونه‌هایی پیش‌بینی شده‌است. پس از نصب فایل vsix دریافت شده‌ی از GitHub، شماره نگارش 1.18.0-beta7 در قسمت افزونه‌های VSCode قابل مشاهده خواهد بود.
مرحله‌ی آخر: ایجاد یک پروژه‌ی جدید مخصوص NET Core 3x. با پشتیبانی از C# 8.0
اکنون یک پوشه‌ی جدید را ایجاد کرده و در خط فرمان دستور dotnet new console را صادر کنید. سپس فایل csproj آنرا به صورت زیر تغییر دهید تا از NET Core 3x. و C# 8.0 و قابلیت جدید Nullable Reference Types آن پشتیبانی کند:
یک نکته: اگر دستور dotnet new classlib را صادر کنید، هنوز TargetFramework آنرا netstandard2.0 تنظیم می‌کند. فایل csproj آن نیز باید دقیقا مانند مثال فوق تنظیم شود، با این تفاوت که سطر OutputType را ندارد.
مرحله‌ی اول: نصب SDK مربوطه
در این تاریخ، این SDK در مرحله‌ی پیش‌نمایش است و نگارش نهایی آن قرار است صرفا با VS 2019 سازگار و هماهنگ باشد (و با VS 2017 کار نمی‌کند)؛ اما هم اکنون در VSCode قابل استفاده‌است. برای این منظور SDK آنرا از آدرس https://dotnet.microsoft.com/download/dotnet-core/3.0 دریافت و نصب کنید. پس از نصب، یک چنین خروجی را در خط فرمان مشاهده خواهید کرد:
> dotnet --version 3.0.100-preview-010184
مشکل: پس از نصب نگارش 3، ممکن است برنامه‌هایی که از SDK نگارش 2 استفاده می‌کنند، به مشکل بر بخورند.
راه حل: برنامه‌های مبتنی بر NET Core.، شماره نگارش SDK خود را از فایل ویژه‌ای به نام global.json دریافت می‌کنند. اگر این فایل در ریشه‌ی پروژه‌ی شما وجود نداشته باشد، یعنی همواره از آخرین شماره‌ی SDK نصب شده استفاده شود. بنابراین ابتدا لیست SDKهای نصب شده را با دستور زیر پیدا کنید:
> dotnet --list-sdks
> dotnet new globaljson --sdk-version 2.2.100 > type global.json
مرحله‌ی دوم: نصب افزونه‌ی پیش‌نمایش VSCode مخصوص C# 8.0
در این تاریخ هنوز این افزونه در نگارش بتای آن قرار دارد. بنابراین در لیست دریافت‌های خودکار VSCode قرار نمی‌گیرد و باید دستی نصب شود. برای این منظور به آدرس https://github.com/OmniSharp/omnisharp-vscode/releases مراجعه کرده و آخرین نگارش بتای آنرا دریافت کنید.
در VSCode، قسمتی‌که افزونه‌ها را نمایش می‌دهد، یک دکمه‌ی ... مانند وجود دارد. بر روی آن که کلیک کنید. در منوی باز شده، گزینه‌ی install from vsix نیز موجود است که دقیقا برای نصب دستی یک چنین افزونه‌هایی پیش‌بینی شده‌است. پس از نصب فایل vsix دریافت شده‌ی از GitHub، شماره نگارش 1.18.0-beta7 در قسمت افزونه‌های VSCode قابل مشاهده خواهد بود.
مرحله‌ی آخر: ایجاد یک پروژه‌ی جدید مخصوص NET Core 3x. با پشتیبانی از C# 8.0
اکنون یک پوشه‌ی جدید را ایجاد کرده و در خط فرمان دستور dotnet new console را صادر کنید. سپس فایل csproj آنرا به صورت زیر تغییر دهید تا از NET Core 3x. و C# 8.0 و قابلیت جدید Nullable Reference Types آن پشتیبانی کند:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
<OutputType>Exe</OutputType>
<TargetFramework>netcoreapp3.0</TargetFramework>
<LangVersion>8.0</LangVersion>
<NullableContextOptions>enable</NullableContextOptions>
</PropertyGroup>
</Project> اکنون یک چنین پروژه‌ای قابلیت کار و دیباگ در VSCode را پیدا می‌کند.
چندتا بحث هست در مورد این خطا:
- EF Code first زمانیکه مشاهده کنه دیتابیس تعریف شده در رشته اتصالی وجود خارجی ندارد، سعی در ایجاد آن خواهد کرد. شما در هاست‌ها عموما دسترسی dbo ندارید. یعنی دسترسی ساخت دیتابیس ندارید. به عبارتی باید یک دیتابیس خالی از پیش تعیین شده داشته باشید. اگر پنل خاصی دارید از آن استفاده کنید برای ساخت دیتابیس. اگر ندارید باید تماس بگیرید تا دیتابیس برای شما ایجاد شود.
- زمانیکه خطای یافت نشدن بانک اطلاعاتی DataLayer.Context.MedicallexiconContex را دریافت می‌کنید یعنی پیش فرض‌های EF Code first رو رعایت نکردید. در اینجا name ایی که در رشته اتصالی تعریف می‌کنید مهم است. به صورت پیش فرض این name باید همان نام کلاس Context شما باشد (صرفنظر از اینکه رشته اتصالی شما به چه بانک اطلاعاتی اشاره می‌کند).
- EF Code first زمانیکه مشاهده کنه دیتابیس تعریف شده در رشته اتصالی وجود خارجی ندارد، سعی در ایجاد آن خواهد کرد. شما در هاست‌ها عموما دسترسی dbo ندارید. یعنی دسترسی ساخت دیتابیس ندارید. به عبارتی باید یک دیتابیس خالی از پیش تعیین شده داشته باشید. اگر پنل خاصی دارید از آن استفاده کنید برای ساخت دیتابیس. اگر ندارید باید تماس بگیرید تا دیتابیس برای شما ایجاد شود.
- زمانیکه خطای یافت نشدن بانک اطلاعاتی DataLayer.Context.MedicallexiconContex را دریافت می‌کنید یعنی پیش فرض‌های EF Code first رو رعایت نکردید. در اینجا name ایی که در رشته اتصالی تعریف می‌کنید مهم است. به صورت پیش فرض این name باید همان نام کلاس Context شما باشد (صرفنظر از اینکه رشته اتصالی شما به چه بانک اطلاعاتی اشاره می‌کند).
زبان TypeScript به عنوان superset زبان JavaScript ارائه شده‌است و هدف آن، strong typing و ارائه‌ی قابلیت‌های پیشرفته‌ی زبان‌های شیءگرا، جهت نوشتن برنامه‌های کلاینت و سرور، با کمترین میزان خطاها است. زبان TypeScript چندسکویی و سورس باز است و در نهایت به نگارشی از JavaScript کامپایل می‌شود که با تمام مرورگرهای فعلی سازگاری دارد و یا در سمت سرور بدون مشکلی توسط NodeJS قابل درک است.
- TypeScript زبان توصیه شده‌ی توسعه‌ی برنامه‌های AngularJS 2 است و همچنین با سایر کتابخانه‌های معروف جاوا اسکریپتی مانند ReactJS و jQuery نیز سازگاری دارد. بنابراین اگر قصد دارید به AngularJS 2 مهاجرت کنید، اکنون فرصت خوبی است تا زبان TypeScript را نیز بیاموزید. همچنین WinJS نیز با TypeScript نوشته شده‌است.
- superset زبان JavaScript بودن به این معنا است که تمام کدهای جاوا اسکریپتی موجود، به عنوان کد معتبر TypeScript نیز شناخته می‌شوند و همین مساله مهاجرت به آنرا ساده‌تر می‌کند. زبان‌های دیگری مانند Dart و یا CoffeeScript ، نسبت به JavaScript بسیار متفاوت به نظر می‌رسند؛ اما Syntax زبان TypeScript شباهت بسیار زیادی به جاوا اسکریپت و خصوصا ES 6 دارد. در اینجا تنها کافی است پسوند فایل‌های js را به ts تغییر دهید و از آنها به عنوان کدهای معتبر TypeScript استفاده کنید.
- strong typing و معرفی نوع‌ها، کدهای نهایی نوشته شده را امن‌تر می‌کنند. به این ترتیب کامپایلر، پیش از اینکه کدهای شما در زمان اجرا به خطا بر بخورند، در زمان کامپایل، مشکلات موجود را گوشزد می‌کند. همچنین وجود نوع‌ها، سرعت توسعه را با بهبود ابزارهای مرتبط با برنامه نویسی، افزایش می‌دهند؛ از این جهت که مفهوم مهمی مانند Intellisense، با وجود نوع‌ها، پیشنهادهای بهتر و دقیق‌تری را ارائه می‌دهد. همچنین ابزارهای Refactoring نیز در صورت وجود نوع‌ها بهتر و دقیق‌تر عمل می‌کنند. این موارد مهم‌ترین دلایل طراحی TypeScript جهت توسعه و نگهداری برنامه‌های بزرگ نوشته شده‌ی با JavaScript هستند.
- Syntax زبان TypeScript به شدت الهام گرفته شده از زبان سی‌شارپ است. به همین جهت اگر با این زبان آشنایی دارید، درک مفاهیم TypeScript برایتان بسیار ساده خواهد بود.
- بهترین قسمت TypeScript، کامپایل شدن آن به ES 5 است (به این عملیات Transpile هم می‌گویند). در زبان TypeScript به تمام امکانات پیشرفته‌ی ES 6 مانند کلاس‌ها و ماژول‌ها دسترسی دارید، اما کد نهایی را که تولید می‌کند، می‌تواند ES 5 ایی باشد که هم اکنون تمام مرورگرهای عمده آنرا پشتیبانی می‌کنند. با تنظیمات کامپایلر TypeScript، امکان تولید کدهای ES 3 تا ES 5 و همچنین ES 6 نیز وجود دارد. نمونه‌ی آنلاین این ترجمه را در TypeScript playground می‌توانید مشاهده کنید.
- TypeScript چندسکویی است. امکانات و کامپایلر این زبان، برای ویندوز، مک و لینوکس طراحی شده‌اند.
- TypeScript سورس باز است. طراحان اصلی آن، همان طراحان زبان سی‌شارپ در مایکروسافت هستند و هم اکنون این زبان به صورت سورس باز توسط این شرکت توسعه داده شده و در GitHub نگهداری می‌شود.
آماده سازی محیط‌های کار با TypeScript
برای کار با TypeScript، یک ادیتور متنی ساده، به همراه کامپایلر آن کفایت می‌کند. اما همانطور که عنوان شد، یکی از مهم‌ترین دلایل وجودی TypeScript، بهبود ابزارهای برنامه نویسی مرتبط با JavaScript است و اگر قرار باشد صرفا از یک ادیتور متنی ساده استفاده شود، فلسفه‌ی وجودی آن زیر سؤال می‌رود.
نصب TypeScript در ویژوال استودیو
در نگارش‌های جدید ویژوال استودیو، از VS 2013 Update 2 به بعد، قسمت ویژه‌ی TypeScript نیز قابل مشاهده‌است. البته این قسمت با به روز رسانی‌های TypeScript، نیاز به به روز رسانی دارد. به همین جهت به سایت رسمی آن مراجعه کرده و بسته‌های جدید مخصوص VS 2013 و یا 2015 آنرا دریافت و نصب کنید.
همچنین افزونه‌ی Web Essentials نیز امکانات بیشتری را جهت کار با TypeScript به همراه دارد و امکان مشاهده‌ی خروجی جاوا اسکریپت تولیدی را در حین کار با فایل TypeScript فعلی میسر می‌کند. در سمت چپ صفحه TypeScript را خواهید نوشت و در سمت راست، خروجی JavaScript نهایی را بلافاصله مشاهده می‌کنید.
تصویر فوق مربوط به VS 2015 است. همچنین گزینه‌ی افزودن یک فایل و آیتم جدید نیز امکان افزودن فایل‌های TS را به همراه دارد.
نصب و تنظیم TypeScript در ویژوال استودیو کد
ویژوال استودیو کد، نگارش رایگان، سورس باز و چندسکویی ویژوال استودیو است که بر روی ویندوز، مک و لینوکس قابل اجرا است. ویژوال استودیو کد نیز به همراه پشتیبانی بسیار خوبی از TypeScript است، تا حدی که تمام ارائه‌های معرفی Anugular 2 توسط تیم مربوطه‌ی آن از گوگل، توسط ویژوال استودیو کد و یکپارچگی آن با TypeScript انجام شدند.
ویژوال استودیو کد بر مبنای فولدرها کار می‌کند و با گشودن یک پوشه در آن (با کلیک بر روی دکمه‌ی open folder آن)، امکان کار کردن با آن پوشه و فایل‌های موجود در آن را خواهیم یافت.
نکته‌ی مهم اینجا است که پس از نصب VS Code، برای فایل‌های با پسوند ts بلافاصله Intellisense مرتبط نیز مهیا است و نیاز به هیچگونه تنظیم اضافه‌تری ندارد. همچنین قابلیت‌های type safety این زبان نیز در این ادیتور به نحو واضحی مشخص هستند:
در ادامه ابتدا یک پوشه‌ی جدید خالی را ایجاد کنید و سپس این پوشه را در VS Code باز نمائید (از طریق منوی فایل، گزینه‌ی گشودن پوشه). سپس ماوس را بر روی نام این پوشه حرکت دهید:
همانطور که مشاهده می‌کنید، دکمه‌ی new file ظاهر می‌شود. در اینجا می‌توانید فایل جدیدی را به نام test.ts اضافه کنید.
در ادامه با فشردن دکمه‌های ctrl+shift+p، امکان انتخاب یک task runner را جهت کامپایل فایل‌های ts خواهیم داشت:
در اینجا ابتدا عبارت task< را وارد کنید و سپس از منوی باز شده، گزینه‌ی rub build task را انتخاب کنید:
پس از آن، در بالای صفحه مشاهده خواهید کرد که عنوان شده: «هنوز هیچ task runner ایی برای اینکار تنظیم نشده‌است»
برای این منظور بر روی دکمه‌ی configure task runner تصویر فوق که با رنگ آبی مشخص شده‌است، کلیک کنید. به این ترتیب یک فایل جدید به نام task.json ایجاد می‌شود که در پوشه‌ای به نام vscode. در ریشه‌ی پروژه (یا همان پوشه‌ی جاری) قرار می‌گیرد:
فایل task.json دارای تعاریفی است که کامپایلر TypeScript یا همان tsc را فعال می‌کند:
محتوای پیش فرض و ابتدایی این فایل را در قطعه کد فوق مشاهده می‌کنید. این فایل json را جهت تنظیمات کامپایلر TypeScript پروژه‌ی جاری، ویرایش خواهیم کرد. در این فایل دکمه‌ی ctrl+space را بفشارید. بلافاصله منوی تکمیل کننده‌ی این فایل ظاهر می‌شود. از ترکیب ctrl+space در قسمت‌های مختلف این فایل جهت دریافت توصیه‌های بیشتری نیز می‌توان استفاده کرد.
در اینجا قسمتی که نیاز به تنظیم دارد، خاصیت args است. مقادیر آن، پارامترهایی هستند که به کامپایلر typescript ارسال می‌شوند. برای نمونه آنرا به صورت ذیل تغییر دهید:
پارامتر و سوئیچ target مشخص می‌کند که خروجی تولیدی باید با فرمت ES 5 باشد. همچنین فایل‌های js تولیدی را در پوشه‌ی js در ریشه‌ی پروژه یا پوشه‌ی جاری قرار دهد. پارامتر sourceMap مشخص می‌کند که علاوه بر فایل‌های js، فایل‌های map که بیانگر نگاشت بین فایل‌های ts و js هستند نیز تولید شوند. این فایل‌ها برای دیباگ برنامه بسیار مفید هستند. پارامتر watch، کلیه‌ی تغییرات پوشه‌ی جاری را تحت نظر قرار داده و به صورت خودکار کار کامپایل را انجام می‌دهد. در آخر نیز فایل و یا فایل‌های ts مدنظر ذکر می‌شوند.
برای اجرای کامپایلر، ابتدا از منوی view گزینه‌ی toggle output را انتخاب کنید تا بتوان خروجی نهایی کامپایلر را مشاهده کرد. سپس گزینه‌ی view->command pallet و اجرا tasks< را انتخاب کنید. در ادامه همانند مرحله‌ی قبل، یعنی گزینه‌ی run build task را اجرا کنید (که خلاصه‌ی این عملیات ctrl+shift+B است).
به این ترتیب پوشه‌ی js که در خاصیت args مشخص کردیم، تولید می‌شود:
البته این خطا هم در قسمت output نمایش داده می‌شود:
علت اینجا است که در تنظیمات فوق، خاصیت command به tsc تنظیم شده‌است و همانطور که در کامنت آن عنوان شده‌است، کامپایلر typescript را از طریق دستور npm install -g typescript دریافت می‌کند و نیازی به ذکر مسیر آن در اینجا نیست. بنابراین لازم است تا با npm و نصب typescript از طریق آن آشنا شد و به این ترتیب کامپایلر آنرا به روز کرد تا دستور watch را شناسایی کند.
نصب TypeScript از طریق npm
همانطور که عنوان شد، TypeScript چندسکویی است و این مورد را از طریق npm یا NodeJS package manager انجام می‌دهد. برای این منظور به آدرس https://nodejs.org/en مراجعه کرده و فایل نصاب آنرا مخصوص سیستم عامل خود دریافت و سپس نصب کنید. Node.js یک runtime سمت سرور اجرای برنامه‌های جاوا اسکریپتی است. از آنجائیکه TypeScript در نهایت به JavaScript تبدیل می‌شود، استفاده از node.js انتخاب مناسبی جهت اجرا و توزیع آن در تمام سیستم عامل‌ها بوده‌است.
پس از نصب node.js، از package manager آن که npm نام دارد، جهت نصب TypeScript استفاده می‌شود. چون node.js به Path و مسیرهای اصلی ویندوز اضافه می‌شود، تنها کافی است دستور npm install -g typescript را در خط فرمان صادر کنید. در اینجا سوئیچ g به معنای global و دسترسی عمومی است.
همانطور که در این تصویر مشخص است، پس از صدور دستور نصب TypeScript، نگارش 1.8.9 آن نصب شده‌است. اما زمانیکه کامپایلر tsc را با پارامتر version اجرا می‌کنیم، شماره نگارش قدیمی 1.0.3.0 را نمایش می‌دهد. برای رفع این مشکل به مسیر C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs\TypeScript مراجعه کرده و پوشه‌ی 1.0 را به 1.0-old تغییر نام دهید.
اکنون اگر مجددا بررسی کنیم، نگارش صحیح قابل مشاهده است:
پس از این تغییرات اگر مجددا به VS Code باز گردیم و ctrl+shift+B را صادر کنیم (جهت اجرای مجدد task runner و اجرای tsc تنظیم شده) ، پیام ذیل مشاهده می‌شود:
به این معنا که اینبار پارامتر watch را شناسایی کرده‌است و دیگر از کامپایلر قدیمی tsc استفاده نمی‌کند. برای آزمایش آن، از منوی view گزینه‌ی split editor را انتخاب کنید و سپس در سمت چپ فایل test.ts و در سمت راست، فایل test.js کامپایل شده را باز کنید:
در اینجا چون پارامتر watch فعال شده‌است، هر تغییری که در فایل ts داده شود، بلافاصله کامپایل شده و در فایل js منعکس خواهد شد.
تنظیم VS Code جهت دیباگ کدهای TypeScript
در نوار ابزار کنار صفحه‌ی VS Code، بر روی دکمه‌ی دیباگ کلیک کنید:
سپس بر روی دکمه‌ی چرخ‌دنده‌ی موجود که کار انجام تنظیمات را توسط آن می‌توان ادامه داد، کلیک کنید. بلافاصله منویی ظاهر می‌شود که درخواست انتخاب محیط دیباگ را دارد:
در اینجا node.js را انتخاب کنید. با اینکار فایل جدیدی دیگری به نام launch.json به پوشه‌ی vscode. اضافه می‌شود. اگر به این فایل دقت کنید دو خاصیت name به نام‌های Launch و Attach در آن موجود هستند. این نام‌ها در یک دراپ داون، در کنار دکمه‌ی start دیباگ نیز ظاهر می‌شوند:
- در فایل launch.json، باید خاصیت "program": "${workspaceRoot}/app.js" را ویرایش کرد و app.js آنرا به test.ts مثال جاری تغییر داد.
- سپس خاصیت "sourceMaps" آن نیز باید تغییر کرده و جهت استفاده‌ی از source mapهای تولیدی به true تنظیم شود.
- در آخر باید مسیر پوشه‌ی خروجی js را نیز تنظیم کرد: "outDir": "${workspaceRoot}/js"
همچنین باید دقت داشت چون externalConsole به false تنظیم شده‌است، خروجی این کنسول به output ویژوال استودیوکد منتقل می‌شود.
اکنون اگر بر روی دکمه‌ی سبز رنگ start کلیک کنید (دکمه‌ی F5)، امکان دیباگ سطر به سطر کد TypeScript را خواهید یافت:
فایل‌های نهایی json یاد شده‌ی در متن را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
VSCodeTypeScript.zip
- TypeScript زبان توصیه شده‌ی توسعه‌ی برنامه‌های AngularJS 2 است و همچنین با سایر کتابخانه‌های معروف جاوا اسکریپتی مانند ReactJS و jQuery نیز سازگاری دارد. بنابراین اگر قصد دارید به AngularJS 2 مهاجرت کنید، اکنون فرصت خوبی است تا زبان TypeScript را نیز بیاموزید. همچنین WinJS نیز با TypeScript نوشته شده‌است.
- superset زبان JavaScript بودن به این معنا است که تمام کدهای جاوا اسکریپتی موجود، به عنوان کد معتبر TypeScript نیز شناخته می‌شوند و همین مساله مهاجرت به آنرا ساده‌تر می‌کند. زبان‌های دیگری مانند Dart و یا CoffeeScript ، نسبت به JavaScript بسیار متفاوت به نظر می‌رسند؛ اما Syntax زبان TypeScript شباهت بسیار زیادی به جاوا اسکریپت و خصوصا ES 6 دارد. در اینجا تنها کافی است پسوند فایل‌های js را به ts تغییر دهید و از آنها به عنوان کدهای معتبر TypeScript استفاده کنید.
- strong typing و معرفی نوع‌ها، کدهای نهایی نوشته شده را امن‌تر می‌کنند. به این ترتیب کامپایلر، پیش از اینکه کدهای شما در زمان اجرا به خطا بر بخورند، در زمان کامپایل، مشکلات موجود را گوشزد می‌کند. همچنین وجود نوع‌ها، سرعت توسعه را با بهبود ابزارهای مرتبط با برنامه نویسی، افزایش می‌دهند؛ از این جهت که مفهوم مهمی مانند Intellisense، با وجود نوع‌ها، پیشنهادهای بهتر و دقیق‌تری را ارائه می‌دهد. همچنین ابزارهای Refactoring نیز در صورت وجود نوع‌ها بهتر و دقیق‌تر عمل می‌کنند. این موارد مهم‌ترین دلایل طراحی TypeScript جهت توسعه و نگهداری برنامه‌های بزرگ نوشته شده‌ی با JavaScript هستند.
- Syntax زبان TypeScript به شدت الهام گرفته شده از زبان سی‌شارپ است. به همین جهت اگر با این زبان آشنایی دارید، درک مفاهیم TypeScript برایتان بسیار ساده خواهد بود.
- بهترین قسمت TypeScript، کامپایل شدن آن به ES 5 است (به این عملیات Transpile هم می‌گویند). در زبان TypeScript به تمام امکانات پیشرفته‌ی ES 6 مانند کلاس‌ها و ماژول‌ها دسترسی دارید، اما کد نهایی را که تولید می‌کند، می‌تواند ES 5 ایی باشد که هم اکنون تمام مرورگرهای عمده آنرا پشتیبانی می‌کنند. با تنظیمات کامپایلر TypeScript، امکان تولید کدهای ES 3 تا ES 5 و همچنین ES 6 نیز وجود دارد. نمونه‌ی آنلاین این ترجمه را در TypeScript playground می‌توانید مشاهده کنید.
- TypeScript چندسکویی است. امکانات و کامپایلر این زبان، برای ویندوز، مک و لینوکس طراحی شده‌اند.
- TypeScript سورس باز است. طراحان اصلی آن، همان طراحان زبان سی‌شارپ در مایکروسافت هستند و هم اکنون این زبان به صورت سورس باز توسط این شرکت توسعه داده شده و در GitHub نگهداری می‌شود.
آماده سازی محیط‌های کار با TypeScript
برای کار با TypeScript، یک ادیتور متنی ساده، به همراه کامپایلر آن کفایت می‌کند. اما همانطور که عنوان شد، یکی از مهم‌ترین دلایل وجودی TypeScript، بهبود ابزارهای برنامه نویسی مرتبط با JavaScript است و اگر قرار باشد صرفا از یک ادیتور متنی ساده استفاده شود، فلسفه‌ی وجودی آن زیر سؤال می‌رود.
نصب TypeScript در ویژوال استودیو
در نگارش‌های جدید ویژوال استودیو، از VS 2013 Update 2 به بعد، قسمت ویژه‌ی TypeScript نیز قابل مشاهده‌است. البته این قسمت با به روز رسانی‌های TypeScript، نیاز به به روز رسانی دارد. به همین جهت به سایت رسمی آن مراجعه کرده و بسته‌های جدید مخصوص VS 2013 و یا 2015 آنرا دریافت و نصب کنید.
همچنین افزونه‌ی Web Essentials نیز امکانات بیشتری را جهت کار با TypeScript به همراه دارد و امکان مشاهده‌ی خروجی جاوا اسکریپت تولیدی را در حین کار با فایل TypeScript فعلی میسر می‌کند. در سمت چپ صفحه TypeScript را خواهید نوشت و در سمت راست، خروجی JavaScript نهایی را بلافاصله مشاهده می‌کنید.
تصویر فوق مربوط به VS 2015 است. همچنین گزینه‌ی افزودن یک فایل و آیتم جدید نیز امکان افزودن فایل‌های TS را به همراه دارد.
نصب و تنظیم TypeScript در ویژوال استودیو کد
ویژوال استودیو کد، نگارش رایگان، سورس باز و چندسکویی ویژوال استودیو است که بر روی ویندوز، مک و لینوکس قابل اجرا است. ویژوال استودیو کد نیز به همراه پشتیبانی بسیار خوبی از TypeScript است، تا حدی که تمام ارائه‌های معرفی Anugular 2 توسط تیم مربوطه‌ی آن از گوگل، توسط ویژوال استودیو کد و یکپارچگی آن با TypeScript انجام شدند.
ویژوال استودیو کد بر مبنای فولدرها کار می‌کند و با گشودن یک پوشه در آن (با کلیک بر روی دکمه‌ی open folder آن)، امکان کار کردن با آن پوشه و فایل‌های موجود در آن را خواهیم یافت.
نکته‌ی مهم اینجا است که پس از نصب VS Code، برای فایل‌های با پسوند ts بلافاصله Intellisense مرتبط نیز مهیا است و نیاز به هیچگونه تنظیم اضافه‌تری ندارد. همچنین قابلیت‌های type safety این زبان نیز در این ادیتور به نحو واضحی مشخص هستند:
در ادامه ابتدا یک پوشه‌ی جدید خالی را ایجاد کنید و سپس این پوشه را در VS Code باز نمائید (از طریق منوی فایل، گزینه‌ی گشودن پوشه). سپس ماوس را بر روی نام این پوشه حرکت دهید:
همانطور که مشاهده می‌کنید، دکمه‌ی new file ظاهر می‌شود. در اینجا می‌توانید فایل جدیدی را به نام test.ts اضافه کنید.
در ادامه با فشردن دکمه‌های ctrl+shift+p، امکان انتخاب یک task runner را جهت کامپایل فایل‌های ts خواهیم داشت:
در اینجا ابتدا عبارت task< را وارد کنید و سپس از منوی باز شده، گزینه‌ی rub build task را انتخاب کنید:
پس از آن، در بالای صفحه مشاهده خواهید کرد که عنوان شده: «هنوز هیچ task runner ایی برای اینکار تنظیم نشده‌است»
برای این منظور بر روی دکمه‌ی configure task runner تصویر فوق که با رنگ آبی مشخص شده‌است، کلیک کنید. به این ترتیب یک فایل جدید به نام task.json ایجاد می‌شود که در پوشه‌ای به نام vscode. در ریشه‌ی پروژه (یا همان پوشه‌ی جاری) قرار می‌گیرد:
فایل task.json دارای تعاریفی است که کامپایلر TypeScript یا همان tsc را فعال می‌کند:
{
"version": "0.1.0",
// The command is tsc. Assumes that tsc has been installed using npm install -g typescript
"command": "tsc",
// The command is a shell script
"isShellCommand": true,
// Show the output window only if unrecognized errors occur.
"showOutput": "silent",
// args is the HelloWorld program to compile.
"args": ["HelloWorld.ts"],
// use the standard tsc problem matcher to find compile problems
// in the output.
"problemMatcher": "$tsc"
} در اینجا قسمتی که نیاز به تنظیم دارد، خاصیت args است. مقادیر آن، پارامترهایی هستند که به کامپایلر typescript ارسال می‌شوند. برای نمونه آنرا به صورت ذیل تغییر دهید:
"args": [
"--target", "ES5",
"--outdir", "js",
"--sourceMap",
"--watch",
"test.ts"
], برای اجرای کامپایلر، ابتدا از منوی view گزینه‌ی toggle output را انتخاب کنید تا بتوان خروجی نهایی کامپایلر را مشاهده کرد. سپس گزینه‌ی view->command pallet و اجرا tasks< را انتخاب کنید. در ادامه همانند مرحله‌ی قبل، یعنی گزینه‌ی run build task را اجرا کنید (که خلاصه‌ی این عملیات ctrl+shift+B است).
به این ترتیب پوشه‌ی js که در خاصیت args مشخص کردیم، تولید می‌شود:
البته این خطا هم در قسمت output نمایش داده می‌شود:
error TS5023: Unknown option 'watch' Use the '--help' flag to see options.
علت اینجا است که در تنظیمات فوق، خاصیت command به tsc تنظیم شده‌است و همانطور که در کامنت آن عنوان شده‌است، کامپایلر typescript را از طریق دستور npm install -g typescript دریافت می‌کند و نیازی به ذکر مسیر آن در اینجا نیست. بنابراین لازم است تا با npm و نصب typescript از طریق آن آشنا شد و به این ترتیب کامپایلر آنرا به روز کرد تا دستور watch را شناسایی کند.
نصب TypeScript از طریق npm
همانطور که عنوان شد، TypeScript چندسکویی است و این مورد را از طریق npm یا NodeJS package manager انجام می‌دهد. برای این منظور به آدرس https://nodejs.org/en مراجعه کرده و فایل نصاب آنرا مخصوص سیستم عامل خود دریافت و سپس نصب کنید. Node.js یک runtime سمت سرور اجرای برنامه‌های جاوا اسکریپتی است. از آنجائیکه TypeScript در نهایت به JavaScript تبدیل می‌شود، استفاده از node.js انتخاب مناسبی جهت اجرا و توزیع آن در تمام سیستم عامل‌ها بوده‌است.
پس از نصب node.js، از package manager آن که npm نام دارد، جهت نصب TypeScript استفاده می‌شود. چون node.js به Path و مسیرهای اصلی ویندوز اضافه می‌شود، تنها کافی است دستور npm install -g typescript را در خط فرمان صادر کنید. در اینجا سوئیچ g به معنای global و دسترسی عمومی است.
همانطور که در این تصویر مشخص است، پس از صدور دستور نصب TypeScript، نگارش 1.8.9 آن نصب شده‌است. اما زمانیکه کامپایلر tsc را با پارامتر version اجرا می‌کنیم، شماره نگارش قدیمی 1.0.3.0 را نمایش می‌دهد. برای رفع این مشکل به مسیر C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs\TypeScript مراجعه کرده و پوشه‌ی 1.0 را به 1.0-old تغییر نام دهید.
اکنون اگر مجددا بررسی کنیم، نگارش صحیح قابل مشاهده است:
پس از این تغییرات اگر مجددا به VS Code باز گردیم و ctrl+shift+B را صادر کنیم (جهت اجرای مجدد task runner و اجرای tsc تنظیم شده) ، پیام ذیل مشاهده می‌شود:
15:33:52 - Compilation complete. Watching for file changes.
در اینجا چون پارامتر watch فعال شده‌است، هر تغییری که در فایل ts داده شود، بلافاصله کامپایل شده و در فایل js منعکس خواهد شد.
تنظیم VS Code جهت دیباگ کدهای TypeScript
در نوار ابزار کنار صفحه‌ی VS Code، بر روی دکمه‌ی دیباگ کلیک کنید:
سپس بر روی دکمه‌ی چرخ‌دنده‌ی موجود که کار انجام تنظیمات را توسط آن می‌توان ادامه داد، کلیک کنید. بلافاصله منویی ظاهر می‌شود که درخواست انتخاب محیط دیباگ را دارد:
در اینجا node.js را انتخاب کنید. با اینکار فایل جدیدی دیگری به نام launch.json به پوشه‌ی vscode. اضافه می‌شود. اگر به این فایل دقت کنید دو خاصیت name به نام‌های Launch و Attach در آن موجود هستند. این نام‌ها در یک دراپ داون، در کنار دکمه‌ی start دیباگ نیز ظاهر می‌شوند:
- در فایل launch.json، باید خاصیت "program": "${workspaceRoot}/app.js" را ویرایش کرد و app.js آنرا به test.ts مثال جاری تغییر داد.
- سپس خاصیت "sourceMaps" آن نیز باید تغییر کرده و جهت استفاده‌ی از source mapهای تولیدی به true تنظیم شود.
- در آخر باید مسیر پوشه‌ی خروجی js را نیز تنظیم کرد: "outDir": "${workspaceRoot}/js"
همچنین باید دقت داشت چون externalConsole به false تنظیم شده‌است، خروجی این کنسول به output ویژوال استودیوکد منتقل می‌شود.
اکنون اگر بر روی دکمه‌ی سبز رنگ start کلیک کنید (دکمه‌ی F5)، امکان دیباگ سطر به سطر کد TypeScript را خواهید یافت:
فایل‌های نهایی json یاد شده‌ی در متن را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
VSCodeTypeScript.zip
در قسمت اول در مورد ابزار انتخابی برای توسعه برنامه‌های Cross Platform صحبت کردیم. در این قسمت به آموزش نصب و راه اندازی محیط توسعه می‌پردازیم.
شما می‌توانید در هر یک از سیستم عامل‌های Mac - Windows - Linux و با هر یک از IDEهای Visual Studio - Visual Studio for mac - Rider کار کنید. برای این که بتوانیم آموزش را کاملا عملی پیش ببریم و وارد جزئیات شویم، در عمل باید یکی را انتخاب و آموزش دهیم و آن Windows - Visual Studio است؛ اگرچه باقی تفاوت خیلی زیادی ندارند.
با توجه به این که کد نوشته شده برای UI و Logic برای هر سه پلتفرم Windows - Android - iOS یکی است و کدهای منحصر به هر پلتفرم، سهم اندکی از پروژه را تشکیل می‌دهد و همچنین تست برنامه برای Windows آسان‌تر و سریع‌تر بوده و امکانات بیشتری را دارد، توصیه اکید میکنم برنامه را روی نسخه Windows توسعه دهید و تست کنید و پس از انجام کارهای اصلی پروژه، آن را بر روی Android و iOS نیز تست کنید. این مورد شباهت به برنامه نویسی وب برای مرورگرها را دارد. خیلی از افراد، سایت را بر روی یک مرورگر مثل Chrome یا Firefox توسعه می‌دهند و در نهایت کار را بر روی مرورگرهای موبایل و IE - Edge - Safari و ... تست می‌کنند. همانطور که می‌شود در مرورگر Chrome هم Touch را تست کرد و هم سایزهای مختلف را، همین کارها را در تست نسخه ویندوزی نیز می‌توانید انجام دهید. در کنار این با توجه به رشد فروش تبلت‌های ویندوزی، برای خیلی از برنامه‌ها، ارائه نسخه ویندوزی می‌تواند مفید نیز باشد.
برای شروع بهتر است نسخه‌ای به روز از ویندوز 10 را داشته باشید، یا Pro یا Enterprise. برای بررسی، ابتدا Command Line را باز کنید و دستور ver (مخفف version) را اجرا کنید. چیزی مشابه مقدار
Microsoft Windows Version 10.0.17134.345
را مشاهده خواهید نمود که باید عدد پنج رقمی آن (در این مثال 17134) از 16299 کمتر نباشد. اگر فرض کنیم که فقط یک سیستم داریم که بدون سیستم عامل است، تا این جا یک ISO نصب ویندوز دانلود کرده‌ایم، به حجم 3.7 گیگ که بعد از نصب، 9.5 گیگ از فضای هارد را می‌گیرد. کمی حوصله به خرج دهید (!) و اگر می‌خواهید همه چیز را تمیز انجام دهید، با یک ویندوز تمیز شروع کنید!
آخرین نسخه پایدار ویژوال استودیو در زمان نگارش این مقاله، 2017 - 15.8.7 هست که ما نیاز به نصب Workload های زیر داریم:
Universal Windows Platform development
Mobile development with .NET
نصب این دو احتیاج به 5 گیگ دانلود و 14 گیگ فضای روی هارد را دارد که علاوه بر خود Visual Studio و محیط توسعه آن، موارد زیر را نیز برای شما نصب می‌کند:
Android SDK - Android NDK - JDK (Java) - Windows SDK - iOS SDK
نکات مهم:
۱- اگر قبلا یکی از SDKهای ذکر شده را دانلود کرده‌اید، لطفا بی خیال آن شوید! اجازه دهید تا ویژوال استودیو همه چیز را دانلود و نصب و کانفیگ کند. Android SDK، برای مثال، بالغ بر 70 گیگ فایل، برای 28 ورژن اندروید است که اگر یکی از آنها را داشته‌اید که برای تست کد نویسی با Java و Android Studio جواب می‌داده، هیچ دلیلی ندارد دقیقا همان نسخه به درد Xamarin هم بخورد!
۲- ترجیحا نسخه Enterprise را نصب کنید.
۳- قسمت‌های عمده فایل‌های دانلودی از سرورهای مایکروسافت دانلود می‌شوند که محدودیتی برای کاربران ایرانی ندارد، ولی قسمت هایی نیز مستقیما از سرورهای گوگل دانلود می‌شوند که متاسفانه روی کاربرهای ایرانی بسته است. با توجه به این که ممکن است استفاده از روش‌های دور زدن تحریم مانند VPN باعث کندی سرعت اینترنت و دانلود شوند، توصیه میکنم که ابتدا "Universal Windows Platform development" را نصب کنید (زیرا تماما از سرورهای مایکروسافت دانلود می‌شود) و سپس مجدد Installer را باز کرده و "Mobile development with .NET" را انتخاب کنید و این بار از ابزارهای دور زدن تحریم استفاده کنید.
۴- در سمت راست گزینه‌های قابل نصب، تیک موارد "Google Android Emulator API Level 27" و "Intel Hardware Accelerated Execution Manager (HAXM) global install" را بردارید. در پستی جداگانه آپشن‌های متنوع Emulatorهای اندرویدی را بررسی خواهیم نمود.
۵- بهتر است Administrator سیستم خود باشید.
بعد از اتمام نصب باید Developer mode را فعال کنید که نحوه انجام آن در این لینک شرح داده شده است. به صورت خلاصه به Settings بروید، سپس Update & Security، سپس For developers و در نهایت انتخاب Developer mode از بین گزینه‌های موجود.
ضمن استفاده از ابزارهای دور زدن تحریم (فقط برای ساختن و بیلد کردن اولین پروژه)، ویژوال استودیو را به صورت Run as admin باز کنید و از منوی File > New > Project قسمت Cross-Platform برای CSharp، یک Mobile app Xamarin Forms بسازید که ضمن انگلیسی بودن نام پروژه و فاقد Space بودن آن، ترجیحا در فولدری باشد که مسیر آن فولدر نیز طولانی نباشد، Space و کارکترهای فارسی نیز نداشته باشد.
تنظیماتی که در پنجره New Cross Platform App هستند مناسب بوده و Ok را بزنید! اولین بیلد به علت نیاز به دانلود طول می‌کشد و در صورت بیلد شدن موفقیت آمیز پروژه شما دومین قسمت را با موفقیت طی کرده اید. در قسمت بعدی ساختار پروژه‌های Xamarin Forms را بررسی می‌کنیم و یک مثال ساده می‌نویسیم که لااقل روی ویندوز قابلیت تست را داشته باشد. دقت کنید که همان کد روی Android / iOS نیز کار می‌کند، ولی در پست هایی جداگانه باید در مورد راه اندازی Emulatorهای Android و iOS آموزش هایی را ببینید. در صورت وجود هر گونه مشکل یا سوال نیز در قسمت نظرات همین صفحه در خدمت شما عزیزان هستیم.
در مورد موارد مطرحی که باشه یا نه به این راحتی نمیشه نظر داد و باید کد‌ها رو بررسی کرد ، یا حداقل من نمیشناسم که صرفا فانکشنال باشه قطعا اگه سورس کد هایی که با زبان haskell یا f# یا سایر زبان هایی که پارادایم اون‌ها فانکشنال هست رو نگاه کنیم میتونیم موارد زیادی رو پیدا کنیم
این که دغدغه کسی یادگیری شی گرایی باشه هیچ تعارضی با فانکشنال نداره ، من عرض کردم این دو تا مقابل هم نیستن اصلا. و می‌تونن همدیگه رو کامل کنند.
در مورد این قسمت صحبت شما : آیا بسیاری از قوانین برنامه نویسی فانکشنال، مواردی نیست که بهتره در برنامه نویسی شی گرا هم تا حد امکان مد نظر داشته باشیم؟ کاملا باهاتون هم نظر هستم که این مفاهیم چه در شی گرایی چه به صورت جدا مفاهیم درستی هستن که رعایت کردنش میتونه کیفیت کدهای ما رو ببره بالا و جلوی یه سری مشکلات احتمالی رو بگیره
این که دغدغه کسی یادگیری شی گرایی باشه هیچ تعارضی با فانکشنال نداره ، من عرض کردم این دو تا مقابل هم نیستن اصلا. و می‌تونن همدیگه رو کامل کنند.
در مورد این قسمت صحبت شما : آیا بسیاری از قوانین برنامه نویسی فانکشنال، مواردی نیست که بهتره در برنامه نویسی شی گرا هم تا حد امکان مد نظر داشته باشیم؟ کاملا باهاتون هم نظر هستم که این مفاهیم چه در شی گرایی چه به صورت جدا مفاهیم درستی هستن که رعایت کردنش میتونه کیفیت کدهای ما رو ببره بالا و جلوی یه سری مشکلات احتمالی رو بگیره
در تکمیل این بحث هم بد نیست لایبرری زیر رو ببینید که یه سری اکستنشن برای سی شارپ که بتونید راحت‌تر قوانین فانکشنال رو پیاده کنید ببینید
- AfsharM: git server با استفاده از ویندوز و دات‌نت | blog.afsharm.com
- آشنایی با مجوزهای نرم افزارهای آزاد/متن باز | libooks.ir
- شهروند دردمند - مستندسازی یکی از رموز پیشرفت غرب؛ در اهمیت مدیریت دانش | kaarmand.blogfa.com
- Dotnet4all Code Snippets: A cheat sheet for SQL Server developers | snippets.dotnet4all.com
- Download Details - Microsoft Download Center - Expression Encoder 4 with SP2 | www.microsoft.com
- Data quality services - demo | blogs.msdn.com
- پرسش و پاسخ با مدیر پروژه MonoDevelop | www.infoq.com
- کدهای خود را آنالیز کنید | channel9.msdn.com
این که عرض کردم حجم 3 الی 4 مگابایتی از نظر کاربران زیاد قابل قبول نیست به دلیل آماری است که از دوستان و آشنایانی که نرم افزار را برایشان جهت تست ارسال می‌نمودم بدستم رسیده است(در نسخه‌های بعدی با اندروید استودیو حجم کاهش زیادی پیدا نمود و یک سری باگ عجیب و غریب که منشا آنها را هنوز هم نمیدانم رفع شدند). که صد البته جامعه آماری بزرگی نیست و نتیجه آنرا براحتی نمی‌توان به کل جامعه تعمیم داد. بنده چندین app در مارکتهای داخلی منتشر نمودم که همگی زیر 2.3 مگابایت حجم دارند و اتفاقا بیشتر هم Game هستند و با گرافیک خوب. برای مثال اگر سودوکو 2 را در بازار(امیدوارم تصور نشود که قصد تبلیغ دارم) مشاهده نمایید میبینید که نرم افزار با این کیفیت و با این حجم نمی‌تواند خروجی Xamarin باشد. اگر تصور شود که از روی تعصب صحبتی میکنم باید بگویم که اتفاقا اگر تعصبی هم وجود داشته باشد نسبت به سی شارپ است نه جاوا.
در مورد بحث CrossPlatform و کاهش هزینه‌ها برای شرکتهای کوچک و با بودجه محدود به طور حتم Xamarin برنده است. اما شرکتهای بزرگ اغلب رغبتی به استفاده از Xamarin ندارند. برای مثال تلگرام...
البته استفاده بنده از Xamarin قبل از خریداری آن توسط مایکروسافت هست و امیدوارم با کار مایکروسافت روی این تکنولوژی دیگر خبری از باگهای عجیب و غریبی که بنده را فراری دادند نباشد و بتوانم با زبان بسیار عالی و دوست داشتنی سی شارپ هم app موبایل تولید نمایم.(برای نرم افزارهای موبایل سازمانی انتخاب مناسبی هست)
در قسمت اول، با Apache Cordova آشنا شدیم. در این قست قصد دارم در مورد Phonegap, معایب و مزایای Cordova و روش نصب و راه اندازی آن را بر روی Visual Studio، خدمت شما ارائه دهم.
-5a6d60fb327f4804beac754c151b8c51.jpg)
توضیح مختصری در مورد Adobe Phonegap
در حوالی سال 2009 ، phonegap به‌واسطه‌ی استارت آپی بنام Nitobi با هدف ایجاد یک راه حل سورس باز برای ساخت اپلیکیشن‌های بومی موبایل با تکنولوژی‌های تحت وب، تولید شد. شرکت Adobe در حوالی سال 2011 ، Notobi را به همرا حق مالکیت phonegap خریداری کرد و هسته‌ی سورس باز آن را با نام Cordova به شرکت Apache اهدا کرد. نسبت بین Cordova و phonegap مانند نسبت بین مرورگر Blink و کروم است. در واقع phonegap ترکیبی‌است از Cordova و یک سری امکانات اضافه‌ی شرکت Adobe. تفاوت اصلی بین Cordova و Phonegap مربوط است به ابزارهای Command-Line و سرویس Build فون گپ است که در مقالات بعدی به آنها خواهیم پرداخت.
مزایای استفاده از Cordova:
- محیط برنامه نویسی قدرتمند
- هسته اصلی کدهای همه اپلیکیشن‌ها تولید شده شبیه به هم است
- نیازی به یادگیری زبان‌های مربوط به هر پلتفرم را ندارید
- کم هزینه و زمان کمتر
- طراحی رابط گرافیکی سریع و منعطف به کمک HTML5 , CSS3
- برنامه نویسی آسان و سریع با javascript , Typescript
- قابلیت اجرا بر روی چندین پلتفرم مختلف(Android,iOS,Widnows Phone )
- قابلیت استفاده از فریم‌ورکهای تحت وب مانند Bootstrap , Angular JS, ...
- قابلیت طراحی پلاگین برای ارتباط با سیستم عامل
- مناسب برای برای برنامه‌های چت و استفاد از وب سرویس‌ها
- مناسب برای ساخت بازیهای آنلاین و آفلاین با تکنولوژی‌های تحت وب
- راحتی کار با آن برای برنامه نویسان تحت وب
معایب استفاده از Cordova :
- نداشتن ابزار گزارش خطاهای مناسب؛ درنتیجه برطرف کردن خطاها خسته کننده خواهد بود .
- UI, UX اپلیکیشن‌ها باید به نحوی باشد که کاربر حس کند با نرم‌افزارهای بومی گوشی کار می‌کند.
- کاهش سرعت اجرایی جزئی نسبت به سایر برنامه‌ها (به دلیل استفاده از WebView)
- عدم دسترسی مستقیم به سیستم عامل و امکانات آن
نصب اتوماتیک وابستگی ها
ابزارهایی که ما نیاز داریم:
لازم است تا Visual Studio 2013، با حداقل آپدیت 2 بر روی سیستم شما نصب باشد.
دانلود کنید :Visual Studio Tools for Apache Cordova CTP3.1
بعد از اتمام دانلود فایل، اقدام به نصب آن نمایید. در این حین، یک سری وابستگی‌های مربوط به خود را دانلود و نصب خواهد کرد. لیست وابستگی ها:
- Node.js
- Git CLI
- Google Chrome
- Apache Ant
- Oracle Java JDK 7 (حتما نسخه x86 نصب شود)
- Android SDK
- SQLLite For Windows Runtime
- Apple iTunes
فایل نصاب، همه‌ی این وابستگی‌ها را به‌غیر از Android SDK، نصب می‌کند.
در آخر هم سیستم خود را راستارت کنید.
نصب دستی وابستگی‌ها:
اگر به هر دلیلی در نصب خودکار این وابستگی‌ها توسط نصاب با مشکل بر خورد کردید، می‌توانید تک تک آنها را دانلود کرده و نصب کنید. لینک‌های مورد نظر را هم به همین دلیل قرار دادم.
- node.js را از لینک مقابل دانلود کنید: اینجا (پیشنهاد می‌کنیم نسخه‌ی x86 آن را نصب کنید)
- Google Chrome را نصب کنید
- Git Command Line Tools را نصب کنید و توجه کنید که در هنگام نصب، گزینه مربوط به افزودن Git را به مسیر Command Prompt شما، انتخاب کرده باشید.
- Apchage Ant را دانلود و در مسیری از سیستم خودتان قرار دهید.
- Java JDK 7 x86 را از لینک مشخص شده دانلود کنید و سپس عملیات نصب را انجام دهید.
- Android SDK را از آدرس مشحص شده دانلود کنید. پکیچ‌های مورد نیاز، به این SDK افزوده شده است. بعد از دانلود آن را در مسیری از سیستم خود قرار دهید.
- Apple iTunes و SQLite را دانلود و نصب کنید.
- اگر از ویندوز 7 استفاده می‌کنید ، WebSocket4Net را از لینک مقابل دانلود کنید ( اینجا ) و سپس فایل net45\Release\WebSocket4Net.dll در مسیر زیر کپی کنید:
%ProgramFiles(x86)%\Microsoft Visual Studio 12.0\Common7\IDE\CommonExtensions\Microsoft\WebClient\Diagnostics\ToolWindows
ویژوال استودیو پیکربندی‌های مربوط به نرم افزارهای thrid-party (سوم شخص/ثالث: نرم افزارهایی که برای دستکاری بر روی سیستم عامل، توسط شرکت‌هایی غیر از شرکتهای تولید کننده سیستم عامل تولید می‌شوند) را که شما نصب کرده‌اید، تشخیص می‌دهد و مسیرهای نصب آنها را درون متغیر‌های محیطی (environment variables) به شکل زیر نگه می‌دارد:
ADT_HOME :به مسیر نصب اندروید اشاره می‌کند
ANT_HOME: به فولدری که Apache Ant در آن قرار دارد اشاره می‌کند
JAVA_HOME: به مسیر نصب جاوا اشاره می‌کند
GIT_HOME: به مسیر نصب GIT اشاره می‌کند.
دقت کنید باید نام‌های متغیر‌ها، دقیقا به همین نام‌ها باشند.
برای تنظیم این متغیر‌ها، به مسیر Control Panel\System and Security\System وارد شده و گزینه‌ی Advanced System Setting را انتخاب کنید. سپس در پنجره‌ی باز شده گزینه‌ی Environment Variables را انتخاب کنید و در قست system variables، این 4 متغیری که ذکر شد را ایجاد کنید. سپس نیاز است این مسیر‌ها را به system path اضافه کنید. برای این کار از همان قسمت system variables متغییر path را انتخاب کرده و گزینه‌ی ویرایش را بزنید و ابتدا محتویات آن را در یک فایل notepad کپی کنید و مسیرهای زیر را به اول آن اضافه کنید :
%GIT_HOME%\cmd;C:\Program Files (x86)\nodejs\;%JAVA_HOME%\bin;%ANT_HOME%\bin; %ANDROID_HOME%\tools;%ANDROID_HOME%\platform-tools; C:\ProgramData\Oracle\Java\javapath;
نکته تکمیلی
نیازمندی Apache Cordova CTP3.1 :
یکی از سیستم عامل‌های مقابل: Windows 7, Windows 8, Windows 8.1, or Windows Server 2012 R2.
آپدیت 4 مربوط به ویژوال استدیو (دقت کنید قبل از نصب آپدیت 4 ویژوال استدیو باید نسخه قبلی Cordova CTP را حذف کنید(uninstall) )
امکان توسعه اپلیکیشن‌های windows phone , windows برای کاربران ویندوز 7 وجود ندارد .
در مقاله‌ی بعدی یک پروژه جدید خواهیم ساخت .
منبع مفید برای نصب و راه اندازی :اینجا
ادامه دارد...
میشه دقیق‌تر توضیح بدین که الان چه تفاوتی بین این کامپایلر با کامپایلر خود سی شارپ هست؟ اینکه گفتین میشه به عنوان سرویس ازش استفاده کرد کاملا قابل فهم و کاربرداش برام ملموسه. منظورم اینه که چرا نمیشه از کامپایلر خود سی شارپ استفاده کرد؟ چرا برای کامپایلر و زبانی که کامپایلر خودش داره، کامپایلر دیگه بنویسیم؟