var ss = require("sdk/simple-storage"); ss.storage.myArray = [1, 1, 2, 3, 5, 8, 13]; ss.storage.myBoolean = true; ss.storage.myNull = null; ss.storage.myNumber = 3.1337; ss.storage.myObject = { a: "foo", b: { c: true }, d: null }; ss.storage.myString = "O frabjous day!";
delete ss.storage.value;
if (!ss.storage.Variables) { ss.storage.Variables=[]; ss.storage.Variables.push(true); ss.storage.Variables.push(false); ss.storage.Variables.push(false); ss.storage.Variables.push(false); } if (!ss.storage.interval) ss.storage.interval=1; if (!ss.storage.DateVariables) { var now=String(new Date()); ss.storage.DateVariables=[]; ss.storage.DateVariables.push(now); ss.storage.DateVariables.push(now); ss.storage.DateVariables.push(now); ss.storage.DateVariables.push(now); }
contentScriptFile: self.data.url("jquery.min.js") contentScriptFile: [self.data.url("jquery.min.js"),self.data.url("const.js"),self.data.url("popup.js")]
از شیء port به صورت عملی استفاده میکنیم. کد main.js را به صورت زیر تغییر دادیم:
function handleChange(state) { if (state.checked) { panel.show({ position: button }); var v1=[],v2; if (ss.storage.Variables) v1=ss.storage.Variables; if (ss.storage.interval) v2=ss.storage.interval; panel.port.emit("vars",v1,v2); } } panel.port.on("vars", function (vars,interval) { ss.storage.Variables=vars; ss.storage.interval=interval; });
$(document).ready(function () { addon.port.on("vars", function(vars,interval) { if (vars) { $("#chkarticles").attr("checked", vars[0]); $("#chkarticlescomments").attr("checked", vars[1]); $("#chkshares").attr("checked", vars[2]); $("#chksharescomments").attr("checked", vars[3]); } $("#interval").val(interval); }); $("#btnsave").click(function() { var Vposts = $("#chkarticles").is(':checked'); var VpostsComments = $("#chkarticlescomments").is(':checked'); var Vshares = $("#chkshares").is(':checked'); var VsharesComments = $("#chksharescomments").is(':checked'); var Vinterval = $("#interval").val() ; var Variables=[]; Variables[0]=Vposts; Variables[1]=VpostsComments; Variables[2]=Vshares; Variables[3]=VsharesComments; interval=Vinterval; addon.port.emit("vars", Variables,Vinterval); $("#messageboard").text( Messages.SettingsSaved); }); });
نکته بسیار مهم: در کد بالا ما فایل جاوااسکریت را از طریق فایل popup.html معرفی کردیم، نه از طریق خصوصیت contentscriptfile. این نکته را همیشه به خاطر داشته باشید. فایلهای js خود را تنها در دو حالت استفاده کنید:
- از طریق دادن رشته به خصوصیت contentScript و استفاده از self به جای addon
- معرفی فایل js داخل خود فایل html با تگ script که به درد اسکریپتهای با کد زیاد میخورد.
اگر فایل شما شامل استفاده از کلمهی کلیدی addon نمیشود، میتوانید فایل js خود را از طریق contentScriptFile هم اعمال کنید.
فایل popup.html
<script src="jquery.min.js"></script> <!-- Including jQuery --> <script type="text/javascript" src="const.js"></script> <script type="text/javascript" src="popup.js"></script>
<script type="text/javascript" src="const.js"></script> <script type="text/javascript" src="jquery.min.js"></script> <script type="text/javascript" src="https://www.google.com/jsapi"></script> <script type="text/javascript" src="rssreader.js"></script>
pageWorker = require("sdk/page-worker"); page= pageWorker.Page({ contentScriptWhen: "ready", contentURL: self.data.url("./background.htm") }); page.port.emit("vars",ss.storage.Variables,ss.storage.DateVariables,ss.storage.interval);
var variables=[]; var datevariables=[]; var period_time=60000; var timer; google.load("feeds", "1"); $(document).ready(function () { addon.port.on("vars", function(vars,datevars,interval) { if (vars) { Variables=vars; } if (datevars) { datevariables=datevars; } if(interval) period_time=interval*60000; alarmManager(); }); }); function alarmManager() { timer = setInterval(Run,period_time); } function Run() { if(Variables[0]){RssReader(Links.postUrl,0, Messages.PostsUpdated);} if(Variables[1]){RssReader(Links.posts_commentsUrl,1,Messages.CommentsUpdated); } if(Variables[2]){RssReader(Links.sharesUrl,2,Messages.SharesUpdated);} if(Variables[3]){RssReader(Links.shares_CommentsUrl,3,Messages.SharesCommentsUpdated);} } function RssReader(URL,index,Message) { var feed = new google.feeds.Feed(URL); feed.setResultFormat(google.feeds.Feed.XML_FORMAT); feed.load(function (result) { if(result!=null) { var strRssUpdate = result.xmlDocument.firstChild.firstChild.childNodes[5].textContent; var RssUpdate=new Date(strRssUpdate); var lastupdate=new Date(datevariables[index]); if(RssUpdate>lastupdate) { datevariables[index]=strRssUpdate; addon.port.emit("notification",datevariables,Message); } } }); }
- چه بخشهایی از سایت باید بررسی شوند.
- آخرین تاریخ تغییر هر کدام که در زمان نصب افزونه، تاریخ نصب افزونه میشود و با اولین به روز رسانی، تاریخ جدیدی جای آن را میگیرد.
- دورهی سیکل زمانی یا همان interval بر اساس دقیقه
Run
RSSReader
page.port.on("notification",function(lastupdate,Message) { ss.storage.DateVariables=lastupdate; Make_a_Notification(Message); }) function Make_a_Notification(Message) { var notifications = require("sdk/notifications"); notifications.notify({ title: "سایت به روز شد", text: Message, iconURL:self.data.url("./icon-64.png"), data:"https://www.dntips.ir", onClick: function (data) { tabs.open(data); } }); }
البته این نکته قابل ذکر است که اگر کاربر طلاعات پنل را به روزرسانی کند، تا وقتی که مرورگر بسته نشده و دوباره باز نشود تغییری نمیکند؛ چرا که ما تنها در ابتدای امر مقادیر ذخیره شده را به RSSReader فرستاده و اگر کاربر آنها را به روز کند، ارسال پیام دیگری توسط page worker صورت نمیگیرد. پس کد موجود در main.js را به صورت زیر ویرایش میکنیم:
pageWorker = require("sdk/page-worker"); page= pageWorker.Page({ contentScriptWhen: "ready", contentURL: self.data.url("./background.htm") }); function SendData() { page.port.emit("vars",ss.storage.Variables,ss.storage.DateVariables,ss.storage.interval); } SendData(); panel.port.on("vars", function (vars,interval) { ss.storage.Variables=vars; ss.storage.interval=interval; SendData(); });
var timer; function alarmManager() { timer = setInterval(Run,period_time); } addon.port.on("vars", function(vars,datevars,interval) { if (vars) { Variables=vars; } if (datevars) { datevariables=datevars; } if(interval) period_time=interval*60000; if(timer!=null) { clearInterval(timer); } alarmManager(); });
Page Mod
var pageMod = require("sdk/page-mod"); pageMod.PageMod({ include: "*.mozilla.org", contentScript: 'window.alert("Page matches ruleset");' });
var data = require("sdk/self").data; var pageMod = require("sdk/page-mod"); pageMod.PageMod({ include: "*.mozilla.org", contentScriptFile: [data.url("jquery-1.7.min.js"), data.url("my-script.js")] });
پنل تنظیمات
"preferences": [{ "description": "مطالب سایت", "type": "bool", "name": "post", "value": true, "title": "مطالب سایت" }, { "description": "نظرات مطالب سایت", "type": "bool", "name": "postcomments", "value": false, "title": "نظرات مطالب سایت" }, { "description": "اشتراک ها", "type": "bool", "name": "shares", "value": false, "title": "اشتراک ها" }, { "description": "نظرات اشتراک ها", "type": "bool", "name": "sharescomments", "value": false, "title": "نظرات اشتراک ها" }, { "description": "دوره زمان برای بررسی سایت", "name": "interval", "type": "integer", "value": 10, "title": "دوره زمانی" }]
از آنجا که مقادیر بالا تنها مقادیر پیش فرض خودمان هست و اگر کاربر آنها را تغییر دهد، در این صفحه هم باید اطلاعات تصحیح شوند، برای همین از کد زیر برای دسترسی به پنل تنظیمات و کنترلهای موجود آن استفاده میکنیم. همانطور که میبینید کد مورد نظر را در یک تابع به نام Perf_Default_Value قرار دادیم و آن را در بدو اجرا صدا زدیم. پس کاربر اگر به پنل تنظمیات رجوع کند، میتواند تغییراتی را که قبلا داده است، ببیند. بنابراین اگر الان تغییری را ایجاد کند، تا باز شدن مجدد مرورگر چیزی نمایش داده نمیشود. برای همین دقیقا مانند تابع SendData این تابع را هم در کد شنود پنل panel اضافه میکنیم؛ تا اگر کاربر اطلاعات را از طریق روش قبلی تغییر داد، اطلاعات هم اینک به روز شوند.
function Perf_Default_Value() { var preferences = require("sdk/simple-prefs").prefs; preferences.post = ss.storage.Variables[0]; preferences.postcomments = ss.storage.Variables[1]; preferences.shares = ss.storage.Variables[2]; preferences.sharescomments = ss.storage.Variables[3]; preferences["myinterval"] =parseInt(ss.storage.interval); } Perf_Default_Value(); panel.port.on("vars", function (vars,interval) { ss.storage.Variables=vars; ss.storage.interval=interval; SendData(); Perf_Default_Value(); });
perf=require("sdk/simple-prefs"); var preferences = perf.prefs; function onPrefChange(prefName) { switch(prefName) { case "post": ss.storage.Variables[0]=preferences[prefName]; break; case "postcomments": ss.storage.Variables[1]=preferences[prefName]; break; case "shares": ss.storage.Variables[2]=preferences[prefName]; break; case "sharescomments": ss.storage.Variables[3]=preferences[prefName]; break; case "myinterval": ss.storage.interval=preferences[prefName]; break; } } //perf.on("post", onPrefChange); //perf.on("postcomments", onPrefChange); perf.on("", onPrefChange);
اشکال زدایی Debug
چند نکته در مورد NET Framework 4.6.
SASS #1
SASS چیست؟
SASS مخفف Syntactically Awesome Style Sheets است که توسط آقای Hampton Catlin طراحی و ایجاد شده است و همانند CoffeeScript که پس از کامپایل به جاوااسکریپت تبدیل میشد، SASS نیز پس از کامپایل به CSS تبدیل میشود. SASS با استفاده از متغیرها، mixins، ارث بری و قوانین تودرتو، CSS را با مهارت زیادی در بهترین حالت تولید میکند.
SASS باعث کمتر نوشتن کد CSS، سبب افزایش خوانایی و دستکاری کردن راحتتر و پویای آن میشود. این مساله راهی عالی برای نوشتن کدهای CSS کاربردیتر است و میتواند سرعت گردش کار هر توسعه دهنده و یا طراح وب را افزایش دهد.
وقتی اولین بار SASS عرضه شد، syntax آن تفاوت قابل توجهی با CSS داشت (پسوند فایلهای آن SASS. است) که به جای نوشتن براکتها، از تورفتگی استفاده میشد و دیگر نیازی به نوشتن ";" نبود. البته با عدم استقبال از این syntax مواجه شد و با عرضهی نسخه 3 SASS، (که پسوند فایلهای آن SCSS. است) syntax آن بسیار شبیه به CSS شد؛ البته با همهی ویژگیهای SASS.
برای مثال کد CSS زیر را میخواهیم به دو روش بنویسیم:
header { margin: 0; padding: 0; color: #fff; }
$color: #fff; header { margin: 0; padding:0; color: $color; }
$color: #fff header margin: 0 padding: 0 color: $color
توجه: syntax ایی که در این سری آموزشی با آن کار میکنیم SCSS. است.
کامپایل کردن SASS
روشهای مختلفی برای کامپایل فایلهای SASS وجود دارند:- روش اصلی استفاده از SASS در Ruby است که پس از نصب Ruby و اجرای فرمان SASS ،gem install sass نصب میشود و برای کامپایل، اجرای فرمان زیر:
sass myfile.scss myfile.css
- استفاده از برنامههای گرافیکی مانند Hammer , CodeKit و Compass.
- استفاده از برنامههای رایگان مانند libsass که با یک کامپایلر سریع نوشته شده با ++C/C است و همچنین میتوانید libsass را از طریق NPM با node-sass نصب کنید.
npm install node-sass
- استفاده از افزونه Web Essentials در Visual Studio
خب سوالی که ممکن است برای شما پیش آمده باشد این است که باید از کدام یک از این روشها را استفاده کنیم؟
بستگی به این دارد که شما چه کاری را میخواهید انجام دهید.
- در صورتیکه بر روی یک پروژهی بزرگ با میزان کد زیاد کار میکنید، استفاده از Ruby SASS، کمی کند کار کامپایل را انجام میدهد.
- اگر بخواهید از libsass استفاده کنید، این مسئله وجود دارد که به طور %100 با قابلیتهای Ruby SASS برابری ندارد.
- در صورتیکه نمیخواهید از command line استفاده کنید، برنامههای گرافیکی گزینهای عالی هستند. شما میتوانید طوری تنظیم کنید که تمامی تغییراتی که در فایل SASS انجام میشود، به صورت خودکار کار کامپایل انجام شود.
- اگر هم فقط میخواهید کدی را که نوشتهاید تست کنید، میتوانید از ابزارهای آنلاین مانند SassMeister استفاده کنید.
برای نمونه در اینجا کل موضوع مرتبط با ELMAH، تنها در طی یک ایمیل نمایش داده میشود و هرچند 13 ایمیل، مرتبط با آن هستند، اما 13 ایمیل به صورت جداگانه نمایش داده شده را دریافت نمیکنیم. علت این موضوع به Header خاص این نوع ایمیلها بر میگردد:
From: Atif Aziz <notifications@github.com> Reply-To: elmah/Elmah <reply+000bb03ad52eb40a4ec2d49bf78c53c3eba42efc401701a592cf00000001143e18c892a169ce0ae0bf4c@reply.github.com> To: elmah/Elmah <Elmah@noreply.github.com> Message-ID: <elmah/Elmah/issues/407/260080923@github.com> In-Reply-To: <elmah/Elmah/issues/407@github.com> References: <elmah/Elmah/issues/407@github.com> Subject: Re: [elmah/Elmah] Will ELMAH be ported to ASP.NET Core? (#407)
Message-ID بیانگر شمارهی منحصربفرد ایمیل ارسالی است.
فیلدهای اختیاری In-Reply-To و References تنها زمانی ذکر میشوند که قصد ارسال پاسخی، به یک Message-ID خاص، وجود داشته باشد. بنابراین مقدار درج شدهی در آنها دقیقا باید معادل Message-ID ایی باشد که پیشتر ارسال شدهاست.
اگر تنها فیلد References ذکر شود، از آن جهت تشخیص گروه یا Thread ایمیلهای رسیده استفاده میشود.
اگر نیاز به ذکر بیش از یک Message-ID وجود داشته باشد، نحوهی درج آن به صورت ذیل است:
References: <11111@yoursite.com> <22222@yoursite.com> <33333@yoursite.com>
نحوهی پیاده سازی این قابلیت توسط SmtpClient دات نت
در کدهای ذیل نحوهی افزودن هدرهای یاد شده را توسط SmtpClient دات نت مشاهده میکنید:
var smtpClient = new SmtpClient("….",587); using (MailMessage message = new MailMessage("USERNAME@gmail.com","USERNAME@gmail.com")) { message.Subject = "test"; message.Headers.Add("Message-ID", "<MESSAGEID@site.com>"); smtpClient.Send(message); } using (MailMessage message = new MailMessage("USERNAME@gmail.com","USERNAME@gmail.com")) { message.Subject = "Re: test"; message.Headers.Add("In-Reply-To", "<MESSAGEID@site.com>"); message.Headers.Add("References", "<MESSAGEID@site.com>"); smtpClient.Send(message); }
از این ID در ایمیلهای بعدی جهت ارجاع به آن و نمایش Thread مانند آنها، به کمک فیلدهای In-Reply-To و References، استفاده خواهیم کرد.
برای مثال هدر اطلاع رسانی شروع یک بحث جدید به صورت ذیل است:
message.Headers.Add("Message-ID", $"<post/{post.id}@your-app-name.example>");
message.Headers.Add("Message-ID", $"<comments/{comment.id}@your-app-name.example>"); message.Headers.Add("In-Reply-To", $"<post/{post.id}@your-app-name.example>"); message.Headers.Add("References", $"<post/{post.id}@your-app-name.example>");
آشنایی با Reflection.Emit
یکی از کارهایی که به یک برنامه نویس کمک میکند در زمینه شغلی خود پیشرفت کند و کدهای مرتبتری بنویسد ، Code Review میباشد . در لینک فوق یک برنامه ساده ویندوزی نوشته شده است و مطالبی حول بهینه کردن کدها از نظر ساختاری و زمان ارائه شده است .
Prism Scaffolder برای تنبل ها
در قسمت قبل « کار با اسکنر در برنامههای تحت وب (قسمت اول) » دیدی از کاری که قرار است انجام دهیم، رسیدیم. حالا سراغ یک پروژهی عملی و پیاده سازی مطالب مطرح شده میرویم.
ابتدا پروژهی WCF را شروع میکنیم. ویژوال استودیو را باز کرده و از قسمت New Project > Visual C# > WCF یک پروژهی WCF Service Application جدید را مثلا با نام "WcfServiceScanner" ایجاد نمایید. پس از ایجاد، دو فایل IService1.cs و Service1.scv موجود را به IScannerService و ScannerService تغییر نام دهید. سپس ابتدا محتویات کلاس اینترفیس IScannerService را به صورت زیر تعریف نمایید :
[ServiceContract] public interface IScannerService { [OperationContract] [WebInvoke(Method = "GET", BodyStyle = WebMessageBodyStyle.Wrapped, RequestFormat = WebMessageFormat.Json, ResponseFormat = WebMessageFormat.Json, UriTemplate = "GetScan")] string GetScan(); }
public class ScannerService : IScannerService { public string GetScan() { // TODO Add code here } }
بر روی پروژهی خود راست کلیک کرده و Add Reference را انتخاب نموده و سپس در قسمت COM، گزینهی Microsoft Windows Image Acquisition Library v2.0 را به پروژهی خود اضافه نمایید.
با اضافه شدن این ارجاع به پروژه، دسترسی به فضای نام WIA برای ما امکان پذیر میشود که ارجاعی از آن را در کلاس ScannerService قرار میدهیم.
using WIA;
public string GetScan() { var imgResult = String.Empty; var dialog = new CommonDialogClass(); try { // نمایش فرم پیشفرض اسکنر var image = dialog.ShowAcquireImage(WiaDeviceType.ScannerDeviceType); // ذخیره تصویر در یک فایل موقت var filename = Path.GetTempFileName(); image.SaveFile(filename); var img = Image.FromFile(filename); // img جهت ارسال سمت کاربر و نمایش در تگ Base64 تبدیل تصویر به imgResult = ImageHelper.ImageToBase64(img, ImageFormat.Jpeg); } catch { // از آنجاییه که امکان نمایش خطا وجود ندارد در صورت بروز خطا رشته خالی // بازگردانده میشود که به معنای نبود تصویر میباشد } return imgResult; }
CommonDialogClass کلاس اصلی در اینجا جهت نمایش فرم کار با اسکنر میباشد و متدهای مختلفی را جهت ارتباط با اسکنر در اختیار ما قرار میدهد که بسته به نیاز خود میتوانید از آنها استفاده کنید. برای نمونه در مثال ما نیز متد اصلی که مورد استفاده قرار گرفته، ShowAcquireImage میباشد که این متد، فرم پیش فرض دریافت اسکنر را به کاربر نمایش میدهد و کاربر از طریق آن میتواند قبل از شروع اسکن، یکسری تنظیمات را انجام دهد.
این متد ابتدا به صورت خودکار فرم تعیین دستگاه اسکنر ورودی را نمایش داده :
و سپس فرم پیش فرض اسکنرهای TWAIN را جهت تعیین تنظیمات اسکن نمایش میدهد که این امکان نیز در این فرم فراهم است تا دستگاههای Feeder یا Flated انتخاب گردند.
خروجی این متد همان عکس اسکن شده است که از نوع WIA.ImageFile میباشد و ما پس از دریافتش، ابتدا آن را در یک فایل موقت ذخیره نموده و سپس با استفاده از یک متد کمکی آن را به فرمت Base64 برای درخواست کننده اسکن ارسال مینماییم.
کدهای کلاس کمکی ImageHelper:
public static string ImageToBase64(Image image, System.Drawing.Imaging.ImageFormat format) { if (image != null) { using (MemoryStream ms = new MemoryStream()) { // Convert Image to byte[] image.Save(ms, format); byte[] imageBytes = ms.ToArray(); // Convert byte[] to Base64 String string base64String = Convert.ToBase64String(imageBytes); return base64String; } } return String.Empty; }
این مثال به سادهترین شکل نوشته شد. کلاس دیگری هم در اینجا وجود دارد و در صورتیکه از اسکنر نوع Feeder استفاده میکنید، میتوانید از کدهای آن استفاده کنید.
جهت رفع این خطا، در قسمت Referenceهای پروژه خود، WIA را انتخاب نموده و از Propertiesهای آن خصوصیت Embed Interop Types را به False تغییر دهید؛ مشکل حل میشود.
به سراغ پروژهی ویندوز فرم جهت هاست کردن این WCF سرویس میرویم. میتوانید این سرویس را بر روی یک Console App یا Windows Service هم هاست کنید که در اینجا برای سادگی مثال، از WinForm استفاده میکنیم.
یک پروژهی WinForm جدید را ایجاد کنید و سپس از قسمت Add Reference > Solution به مسیر پروژهی قبلی رفته و dllهای آن را به پروژه خود اضافه نمایید.
Form1.cs را باز کرده و ابتدا دو متغیر زیر را در آن به صورت عمومی تعریف نمایید:
private readonly Uri _baseAddress = new Uri("http://localhost:6019"); private ServiceHost _host;
حال در رویداد Form_Load برنامه، کدهای زیر را جهت هاست کردن سرویس اضافه مینماییم:
private void Form1_Load(object sender, EventArgs e) { _host = new ServiceHost(typeof(WcfServiceScanner.ScannerService), _baseAddress); _host.Open(); } private void Form1_FormClosing(object sender, FormClosingEventArgs e) { _host.Close(); }
فایل App.Config پروژهی WinForm را باز کرده و کدهای آنرا مطابق زیر تغییر دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <configuration> <startup> <supportedRuntime version="v4.0" sku=".NETFramework,Version=v4.5" /> </startup> <system.serviceModel> <behaviors> <serviceBehaviors> <behavior name="BehaviourMetaData"> <serviceMetadata httpGetEnabled="true" /> </behavior> </serviceBehaviors> </behaviors> <services> <service name="WcfServiceScanner.ScannerService" behaviorConfiguration="BehaviourMetaData"> <endpoint address="" binding="basicHttpBinding" contract="WcfServiceScanner.IScannerService" /> </service> </services> </system.serviceModel> </configuration>
اگر موفق به اجرا نشدید و احیانا با خطای زیر مواجه شدید، اطمینان حاصل کنید که ویژوال استودیو Run as Administrator باشد. مشکل حل خواهد شد.
به سراغ پروژهی بعدی، یعنی وب سایت خود میرویم. یک پروژهی MVC جدید ایجاد نمایید و در View مورد نظر خود، کدهای زیر را جهت صدا زدن متد GetScan اضافه میکنیم.
( از آنجا که کدها به صورت جاوا اسکریپت میباشد، پس مهم نیست که حتما پروژه MVC باشد؛ یک صفحهی HTML ساده هم کافی است).
<a href="#" id="get-scan">Get Scan</a> <img src="" id="img-scanned" /> <script> $("#get-scan").click(function () { var url = 'http://localhost:6019/'; $.get(url, function (data) { $("#img-scanned").attr("src","data:image/Jpeg;base64, "+ data.GetScanResult); }); }); </script>
راه حلهای زیادی برای این مشکل ارائه شده است، و متاسفانه بسیاری از آنها در شرایط پروژهی ما جوابگو نمیباشد (به دلیل هاست روی یک پروژه ویندوزی). تنها راه حل مطمئن (تست شده) استفاده از یک کلاس سفارشی در پروژهی WCF Service میباشد که مثال آن در اینجا آورده شده است.
برای رفع مشکل به پروژه WcfServiceScanner بازگشته و کلاس جدیدی را به نام CORSSupport ایجاد کرده و کدهای زیر را به آن اضافه کنید:
public class CORSSupport : IDispatchMessageInspector { Dictionary<string, string> requiredHeaders; public CORSSupport(Dictionary<string, string> headers) { requiredHeaders = headers ?? new Dictionary<string, string>(); } public object AfterReceiveRequest(ref System.ServiceModel.Channels.Message request, System.ServiceModel.IClientChannel channel, System.ServiceModel.InstanceContext instanceContext) { var httpRequest = request.Properties["httpRequest"] as HttpRequestMessageProperty; if (httpRequest.Method.ToLower() == "options") instanceContext.Abort(); return httpRequest; } public void BeforeSendReply(ref System.ServiceModel.Channels.Message reply, object correlationState) { var httpResponse = reply.Properties["httpResponse"] as HttpResponseMessageProperty; var httpRequest = correlationState as HttpRequestMessageProperty; foreach (var item in requiredHeaders) { httpResponse.Headers.Add(item.Key, item.Value); } var origin = httpRequest.Headers["origin"]; if (origin != null) httpResponse.Headers.Add("Access-Control-Allow-Origin", origin); var method = httpRequest.Method; if (method.ToLower() == "options") httpResponse.StatusCode = System.Net.HttpStatusCode.NoContent; } } // Simply apply this attribute to a DataService-derived class to get // CORS support in that service [AttributeUsage(AttributeTargets.Class)] public class CORSSupportBehaviorAttribute : Attribute, IServiceBehavior { #region IServiceBehavior Members void IServiceBehavior.AddBindingParameters(ServiceDescription serviceDescription, ServiceHostBase serviceHostBase, System.Collections.ObjectModel.Collection<ServiceEndpoint> endpoints, BindingParameterCollection bindingParameters) { } void IServiceBehavior.ApplyDispatchBehavior(ServiceDescription serviceDescription, ServiceHostBase serviceHostBase) { var requiredHeaders = new Dictionary<string, string>(); //Chrome doesn't accept wildcards when authorization flag is true //requiredHeaders.Add("Access-Control-Allow-Origin", "*"); requiredHeaders.Add("Access-Control-Request-Method", "POST,GET,PUT,DELETE,OPTIONS"); requiredHeaders.Add("Access-Control-Allow-Headers", "Accept, Origin, Authorization, X-Requested-With,Content-Type"); requiredHeaders.Add("Access-Control-Allow-Credentials", "true"); foreach (ChannelDispatcher cd in serviceHostBase.ChannelDispatchers) { foreach (EndpointDispatcher ed in cd.Endpoints) { ed.DispatchRuntime.MessageInspectors.Add(new CORSSupport(requiredHeaders)); } } } void IServiceBehavior.Validate(ServiceDescription serviceDescription, ServiceHostBase serviceHostBase) { } #endregion }
using System.ServiceModel; using System.ServiceModel.Channels; using System.ServiceModel.Description; using System.ServiceModel.Dispatcher;
[CORSSupportBehavior] public class ScannerService : IScannerService {
کار تمام است، یکبار دیگر ابتدا پروژهی WcfServiecScanner و سپس پروژه هاست را Build کرده و برنامهی هاست را اجرا کنید. اکنون مشاهده میکنید که با زدن دکمهی اسکن، اسکنر فرم تنظیمات اسکن را نمایش میدهد که پس از زدن دکمهی Scan، پروسه آغاز شده و پس از اتمام، تصویر اسکن شده در صفحهی وب سایت نمایش داده میشود.