NuGet 3.2 منتشر شد
سیستم ASP.NET Membership بهمراه ASP.NET 2.0 در سال 2005 معرفی شد، و از آن زمان تا بحال تغییرات زیادی در چگونگی مدیریت احزار هویت و اختیارات کاربران توسط اپلیکیشنهای وب بوجود آمده است. ASP.NET Identity نگاهی تازه است به آنچه که سیستم Membership هنگام تولید اپلیکیشنهای مدرن برای وب، موبایل و تبلت باید باشد.
پیش زمینه: سیستم عضویت در ASP.NET
- الگوی پایگاه داده آن برای SQL Server طراحی شده است، و قادر به تغییرش هم نیستید. میتوانید اطلاعات پروفایل را اضافه کنید، اما تمام دادهها در یک جدول دیگر ذخیره میشوند، که دسترسی به آنها نیز مشکلتر است، تنها راه دسترسی Profile Provider API خواهد بود.
- سیستم تامین کننده (Provider System) امکان تغییر منبع دادهها را به شما میدهد، مثلا میتوانید از بانکهای اطلاعاتی MySQL یا Oracle استفاده کنید. اما تمام سیستم بر اساس پیش فرض هایی طراحی شده است که تنها برای بانکهای اطلاعاتی relational درست هستند. میتوانید تامین کننده (Provider) ای بنویسید که دادههای سیستم عضویت را در منبعی به غیر از دیتابیسهای relational ذخیره میکند؛ مثلا Windows Azure Storage Tables. اما در این صورت باید مقادیر زیادی کد بنویسید. مقادیر زیادی هم System.NotImplementedException باید بنویسید، برای متد هایی که به دیتابیسهای NoSQL مربوط نیستند.
- از آنجایی که سیستم ورود/خروج سایت بر اساس مدل Forms Authentication کار میکند، سیستم عضویت نمیتواند از OWIN استفاده کند. OWIN شامل کامپوننت هایی برای احراز هویت است که شامل سرویسهای خارجی هم میشود (مانند Microsoft Accounts, Facebook, Google, Twitter). همچنین امکان ورود به سیستم توسط حسابهای کاربری سازمانی (Organizational Accounts) نیز وجود دارد مانند Active Directory و Windows Azure Active Directory. این کتابخانه از OAuth 2.0، JWT و CORS نیز پشتیبانی میکند.
- ذخیره دادههای سیستم عضویت در بانکهای اطلاعاتی non-relational مشکل است.
- نمی توانید از آن در کنار OWIN استفاده کنید.
- با فراهم کنندههای موجود ASP.NET Membership بخوبی کار نمیکند. توسعه پذیر هم نیست.
ASP.NET Universal Providers
ASP.NET Universal Providers برای ذخیره سازی اطلاعات سیستم عضویت در Windows Azure SQL Database توسعه پیدا کردند. با SQL Server Compact هم بخوبی کار میکنند. این تامین کنندهها بر اساس Entity Framework Code First ساخته شده بودند و بدین معنا بود که دادههای سیستم عضویت را میتوان در هر منبع داده ای که توسط EF پشتیبانی میشود ذخیره کرد. با انتشار این تامین کنندهها الگوی دیتابیس سیستم عضویت نیز بسیار سبکتر و بهتر شد. اما این سیستم بر پایه زیر ساخت ASP.NET Membership نوشته شده است، بنابراین محدودیتهای پیشین مانند محدودیتهای SqlMembershipProvider هنوز وجود دارند. به بیان دیگر، این سیستمها همچنان برای بانکهای اطلاعاتی relational طراحی شده اند، پس سفارشی سازی اطلاعات کاربران و پروفایلها هنوز مشکل است. در آخر آنکه این تامین کنندهها هنوز از مدل احراز هویت فرم استفاده میکنند.
ASP.NET Identity
- یک سیستم هویت واحد (One ASP.NET Identity system)
- سیستم ASP.NET Identity میتواند در تمام فریم ورکهای مشتق از ASP.NET استفاده شود. مانند ASP.NET MVC, Web Forms, Web Pages, Web API و SignalR
- از این سیستم میتوانید در تولید اپلیکیشنهای وب، موبایل، استور (Store) و یا اپلیکیشنهای ترکیبی استفاده کنید.
- سادگی تزریق دادههای پروفایل درباره کاربران
- روی الگوی دیتابیس برای اطلاعات کاربران و پروفایلها کنترل کامل دارید. مثلا میتوانید به سادگی یک فیلد، برای تاریخ تولد در نظر بگیرید که کاربران هنگام ثبت نام در سایت باید آن را وارد کنند.
- کنترل ذخیره سازی/واکشی اطلاعات
- بصورت پیش فرض ASP.NET Identity تمام اطلاعات کاربران را در یک دیتابیس ذخیره میکند. تمام مکانیزمهای دسترسی به دادهها توسط EF Code First کار میکنند.
- از آنجا که روی الگوی دیتابیس، کنترل کامل دارید، تغییر نام جداول و یا نوع داده فیلدهای کلیدی و غیره ساده است.
- استفاده از مکانیزمهای دیگر برای مدیریت دادههای آن ساده است، مانند SharePoint, Windows Azure Storage Table و دیتابیسهای NoSQL.
- تست پذیری
- ASP.NET Identity تست پذیری اپلیکیشن وب شما را بیشتر میکند. میتوانید برای تمام قسمت هایی که از ASP.NET Identity استفاده میکنند تست بنویسید.
- تامین کننده نقش (Role Provider)
- تامین کننده ای وجود دارد که به شما امکان محدود کردن سطوح دسترسی بر اساس نقوش را میدهد. بسادگی میتوانید نقشهای جدید مانند "Admin" بسازید و بخشهای مختلف اپلیکیشن خود را محدود کنید.
- Claims Based
- ASP.NET Identity از امکان احراز هویت بر اساس Claims نیز پشتیبانی میکند. در این مدل، هویت کاربر بر اساس دسته ای از اختیارات او شناسایی میشود. با استفاده از این روش توسعه دهندگان برای تعریف هویت کاربران، آزادی عمل بیشتری نسبت به مدل Roles دارند. مدل نقشها تنها یک مقدار منطقی (bool) است؛ یا عضو یک نقش هستید یا خیر، در حالیکه با استفاده از روش Claims میتوانید اطلاعات بسیار ریز و دقیقی از هویت کاربر در دست داشته باشید.
- تامین کنندگان اجتماعی
- به راحتی میتوانید از تامین کنندگان دیگری مانند Microsoft, Facebook, Twitter, Google و غیره استفاده کنید و اطلاعات مربوط به کاربران را در اپلیکیشن خود ذخیره کنید.
- Windows Azure Active Directory
- برای اطلاعات بیشتر به این لینک مراجعه کنید.
- یکپارچگی با OWIN
- ASP.NET Identity بر اساس OWIN توسعه پیدا کرده است، بنابراین از هر میزبانی که از OWIN پشتیبانی میکند میتوانید استفاده کنید. همچنین هیچ وابستگی ای به System.Web وجود ندارد. ASP.NET Identity یک فریم ورک کامل و مستقل برای OWIN است و میتواند در هر اپلیکیشنی که روی OWIN میزبانی شده استفاده شود.
- ASP.NET Identity از OWIN برای ورود/خروج کاربران در سایت استفاده میکند. این بدین معنا است که بجای استفاده از Forms Authentication برای تولید یک کوکی، از OWIN CookieAuthentication استفاده میشود.
- پکیج NuGet
- ASP.NET Identity در قالب یک بسته NuGet توزیع میشود. این بسته در قالب پروژههای ASP.NET MVC, Web Forms و Web API که با Visual Studio 2013 منتشر شدند گنجانده شده است.
- توزیع این فریم ورک در قالب یک بسته NuGet این امکان را به تیم ASP.NET میدهد تا امکانات جدیدی توسعه دهند، باگها را برطرف کنند و نتیجه را بصورت چابک به توسعه دهندگان عرضه کنند.
ASP.NET Identity در قالب پروژههای ASP.NET MVC, Web Forms, Web API و SPA که بهمراه Visual Studio 2013 منتشر شده اند استفاده میشود. در ادامه به اختصار خواهیم دید که چگونه ASP.NET Identity کار میکند.
- یک پروژه جدید ASP.NET MVC با تنظیمات Individual User Accounts بسازید.
-
پروژه ایجاد شده شامل سه بسته میشود که مربوط به ASP.NET Identity هستند:
- Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework این بسته شامل پیاده سازی ASP.NET Identity با Entity Framework میشود، که تمام دادههای مربوطه را در یک دیتابیس SQL Server ذخیره میکند.
- Microsoft.AspNet.Identity.Core این بسته محتوی تمام interfaceهای ASP.NET Identity است. با استفاده از این بسته میتوانید پیاده سازی دیگری از ASP.NET Identity بسازید که منبع داده متفاوتی را هدف قرار میدهد. مثلا Windows Azure Storage Table و دیتابیسهای NoSQL.
- Microsoft.AspNet.Identity.OWIN این بسته امکان استفاده از احراز هویت OWIN را در اپلیکیشنهای ASP.NET فراهم میکند. هنگام تولید کوکیها از OWIN Cookie Authentication استفاده خواهد شد.
هنگامیکه بر روی دکمهی Register کلیک شود، کنترلر Account، اکشن متد Register را فراخوانی میکند تا حساب کاربری جدیدی با استفاده از ASP.NET Identity API ساخته شود.
[HttpPost] [AllowAnonymous] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<ActionResult> Register(RegisterViewModel model) { if (ModelState.IsValid) { var user = new ApplicationUser() { UserName = model.UserName }; var result = await UserManager.CreateAsync(user, model.Password); if (result.Succeeded) { await SignInAsync(user, isPersistent: false); return RedirectToAction("Index", "Home"); } else { AddErrors(result); } } // If we got this far, something failed, redisplay form return View(model); }
اگر حساب کاربری با موفقیت ایجاد شود، کاربر توسط فراخوانی متد SignInAsync به سایت وارد میشود.
[HttpPost] [AllowAnonymous] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<ActionResult> Register(RegisterViewModel model) { if (ModelState.IsValid) { var user = new ApplicationUser() { UserName = model.UserName }; var result = await UserManager.CreateAsync(user, model.Password); if (result.Succeeded) { await SignInAsync(user, isPersistent: false); return RedirectToAction("Index", "Home"); } else { AddErrors(result); } } // If we got this far, something failed, redisplay form return View(model); }
private async Task SignInAsync(ApplicationUser user, bool isPersistent) { AuthenticationManager.SignOut(DefaultAuthenticationTypes.ExternalCookie); var identity = await UserManager.CreateIdentityAsync( user, DefaultAuthenticationTypes.ApplicationCookie); AuthenticationManager.SignIn( new AuthenticationProperties() { IsPersistent = isPersistent }, identity); }
از آنجا که ASP.NET Identity و OWIN Cookie Authentication هر دو Claims-based هستند، فریم ورک، انتظار آبجکتی از نوع ClaimsIdentity را خواهد داشت. این آبجکت تمامی اطلاعات لازم برای تشخیص هویت کاربر را در بر دارد. مثلا اینکه کاربر مورد نظر به چه نقش هایی تعلق دارد؟ و اطلاعاتی از این قبیل. در این مرحله میتوانید Claimهای بیشتری را به کاربر بیافزایید.
کلیک کردن روی لینک Log off در سایت، اکشن متد LogOff در کنترلر Account را اجرا میکند.
// POST: /Account/LogOff [HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public ActionResult LogOff() { AuthenticationManager.SignOut(); return RedirectToAction("Index", "Home"); }
همانطور که مشاهده میکنید برای ورود/خروج کاربران از AuthenticationManager استفاده میشود که متعلق به OWIN است. متد SignOut همتای متد FormsAuthentication.SignOut است.
کامپوننتهای ASP.NET Identity
تصویر زیر اجزای تشکیل دهنده ASP.NET Identity را نمایش میدهد. بسته هایی که با رنگ سبز نشان داده شده اند سیستم کلی ASP.NET Identity را میسازند. مابقی بستهها وابستگی هایی هستند که برای استفاده از ASP.NET Identity در اپلیکیشنهای ASP.NET لازم اند.
دو پکیج دیگر نیز وجود دارند که به آنها اشاره نشد:
- Microsoft.Security.Owin.Cookies این بسته امکان استفاده از مدل احراز هویت مبتنی بر کوکی (Cookie-based Authentication) را فراهم میکند. مدلی مانند سیستم ASP.NET Forms Authentication.
- EntityFramework که نیازی به معرفی ندارد.
مهاجرت از Membership به ASP.NET Identity
قدمهای بعدی
تهیه یک بانک اطلاعاتی نمونه
برای نمایش امکانات کار با روش Database first، نیاز است یک بانک اطلاعاتی را به صورت مستقل و متداولی ایجاد کنیم. به همین جهت اسکریپت SQL ذیل را توسط Management studio اجرا کنید تا بانک اطلاعاتی BloggingCore2016، به همراه دو جدول به هم وابسته، در آن ایجاد شوند:
CREATE DATABASE [BloggingCore2016] GO USE [BloggingCore2016] GO CREATE TABLE [Blog] ( [BlogId] int NOT NULL IDENTITY, [Url] nvarchar(max) NOT NULL, CONSTRAINT [PK_Blog] PRIMARY KEY ([BlogId]) ); GO CREATE TABLE [Post] ( [PostId] int NOT NULL IDENTITY, [BlogId] int NOT NULL, [Content] nvarchar(max), [Title] nvarchar(max), CONSTRAINT [PK_Post] PRIMARY KEY ([PostId]), CONSTRAINT [FK_Post_Blog_BlogId] FOREIGN KEY ([BlogId]) REFERENCES [Blog] ([BlogId]) ON DELETE CASCADE ); GO INSERT INTO [Blog] (Url) VALUES ('https://www.dntips.ir/'), ('http://blogs.msdn.com/dotnet'), ('http://blogs.msdn.com/webdev'), ('http://blogs.msdn.com/visualstudio') GO
پیشنیازهای مهندسی معکوس ساختار بانک اطلاعاتی در EF Core
در قسمت اول در حین بررسی «برپایی تنظیمات اولیهی EF Core 1.0 در یک برنامهی ASP.NET Core 1.0»، چهار مدخل جدید را به فایل project.json برنامه اضافه کردیم. مدخل جدید Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools که به قسمت tools آن اضافه شد، پیشنیاز اصلی کار با EF Core Migrations است. همچنین وجود مدخل Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer.Design برای تدارک امکانات مهندسی معکوس ساختار یک بانک اطلاعاتی SQL Server ضروری است.
تبدیل ساختار دیتابیس BloggingCore2016 به کدهای معادل EF Core آن
پس از فعال سازی ابزارهای خط فرمان EF Core، به پوشهی اصلی پروژه مراجعه کرده، کلید shift را نگه دارید. سپس کلیک راست کرده و گزینهی Open command window here را انتخاب کنید تا خط فرمان از این پوشه آغاز شود. در ادامه دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true" Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer -o Entities --context MyDBDataContext --verbose
اجرا این دستور سبب اتصال به رشتهی اتصالی ذکر شده که به بانک اطلاعاتی BloggingCore2016 اشاره میکند، میشود. سپس پروایدر مدنظر ذکر شدهاست. سوئیچ o محل درج فایلهای نهایی را مشخص میکند. برای مثال در اینجا فایلهای نهایی مهندسی معکوس شده در پوشهی Entities درج میشوند (تصویر فوق). همچنین در اینجا امکان ذکر فایل context تولیدی نیز وجود دارد. اگر علاقمند باشید تا تمام ریز جزئیات این عملیات را نیز مشاهده کنید، میتوانید پارامتر اختیاری verbose را نیز به انتهای دستور اضافه نمائید.
بقیه مراحل کار با این فایلهای تولید شده، با نکاتی که تاکنون عنوان شدهاند یکی است. برای مثال اگر میخواهید رشتهی اتصالی پیش فرض را از این Context تولید شده خارج کنید:
public partial class MyDBDataContext : DbContext { protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { optionsBuilder.UseSqlServer(@"Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true"); }
بررسی پارامترهای دیگر ابزار مهندسی معکوس به Code First
اگر دستور dotnet ef dbcontext scaffold --help را صادر کنیم، خروجی راهنمای ذیل را میتوان مشاهده کرد:
Usage: dotnet ef dbcontext scaffold [arguments] [options] Arguments: [connection] The connection string of the database [provider] The provider to use. For example, Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer Options: -a|--data-annotations Use DataAnnotation attributes to configure the model where possible. If omitted, the output code will use only the fluent API. -c|--context <name> Name of the generated DbContext class. -f|--force Force scaffolding to overwrite existing files. Otherwise, the code will only proceed if no output files would be overwritten. -o|--output-dir <path> Directory of the project where the classes should be output. If omitted, the top-level project directory is used. --schema <schema> Selects a schema for which to generate classes. -t|--table <schema.table> Selects a table for which to generate classes. -e|--environment <environment> The environment to use. If omitted, "Development" is used. -h|--help Show help information -v|--verbose Enable verbose output
- حالت پیش فرض تنظیمات روابط مدلها در این روش، حالت استفاده از Fluent API است. اگر میخواهید آنرا به حالت استفادهی از Data Annotations تغییر دهید، پارامتر a- و یا data-annotations-- را در دستور نهایی ذکر کنید.
- حالت پیش فرض تولید فایلهای نهایی این روش، عدم بازنویسی فایلهای موجود است. اگر میخواهید پس از تغییر بانک اطلاعاتی، مجددا این فایلها را از صفر تولید کنید، پارامتر f- و یا force- را در دستور نهایی ذکر کنید.
بنابراین اگر میخواهید هربار فایلهای نهایی را بازنویسی کنید و همچنین روش کار با Data Annotations را ترجیح میدهید، دستور نهایی، شکل زیر را پیدا خواهد کرد:
dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=(local);Initial Catalog=BloggingCore2016;Integrated Security = true" Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer -o Entities --context MyDBDataContext --verbose --force --data-annotations
کار با یک بانک اطلاعاتی موجود، با روش مهاجرتهای Code First
فرض کنید میخواهید از یک بانک اطلاعاتی از پیش موجود EF 6.x (یا هر بانک اطلاعاتی از پیش موجود دیگری)، به روش پیش فرض EF Core استفاده کنید. برای این منظور:
- ابتدا جدول migration history قدیمی آنرا حذف کنید؛ چون ساختار آن با EF Core یکی نیست.
- سپس با استفاده از دستور dotnet ef dbcontext scaffold فوق، معادل کلاسها، روابط و Context سازگار با EF Core آنرا تولید کنید.
- در ادامه رشتهی اتصالی پیش فرض آنرا از کلاس Context تولیدی خارج کرده و از یکی از روشهای مطرح شدهی در مطلب «شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 1 - برپایی تنظیمات اولیه» استفاده کنید.
- سپس نیاز است این Context جدید را توسط متد services.AddDbContext به لیست سرویسهای برنامه اضافه کنید. این مورد نیز در قسمت اول بررسی شدهاست.
- مرحلهی بعد، افزودن جدول __EFMigrationsHistory جدید EF Core، به این بانک اطلاعاتی است. برای این منظور به روش متداول فعال کردن مهاجرتها، دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet ef migrations add InitialDatabase
using Microsoft.EntityFrameworkCore.Migrations; namespace Core1RtmEmptyTest.DataLayer.Migrations { public partial class InitialDatabase : Migration { protected override void Up(MigrationBuilder migrationBuilder) { } protected override void Down(MigrationBuilder migrationBuilder) { } } }
سپس دستور به روز رسانی بانک اطلاعاتی را صادر کنید:
dotnet ef database update
پس از این مرحله، روش کار، Code first خواهد بود. برای مثال خاصیتی را به کلاسی اضافه میکنید و سپس دو دستور ذیل را صادر خواهید کرد که در آن v2 یک نام دلخواه است:
dotnet ef migrations add v2 dotnet ef database update
A .NET guideline specifies that an application should never throw a NullReferenceException
. However, many applications and libraries do. The NullReferenceException
is the most common exception happening. That’s why C# 8 tries to get rid of it. With C# 8, reference types are not null be default. This is a big change, and a great feature. However, what about all the legacy code? Can old libraries be used with C# 8 applications, and can C# 7 applications make use of C# 8 libraries?
This article demonstrates how C# 8 allows mixing old and new assemblies.