جهت اینکار یک پروژه از نوع class library ایجاد کنید. فایل class1.cs را که به طور پیش فرض ایجاد میشود، حذف کنید و رفرنسهای Microsoft.Web.Management.dll و Microsoft.Web.Administration.dll را از مسیر زیر اضافه کنید:
\Windows\system32\inetsrv
در مرحله بعدی در تب Build Events کد زیر را در بخش Post-build event command line اضافه کنید. این کد باعث میشود بعد از هر بار کامپایل پروژه، به طور خودکار در GAC ثبت شود:
call "%VS80COMNTOOLS%\vsvars32.bat" > NULL gacutil.exe /if "$(TargetPath)"
نکته:در صورتی که از VS2005 استفاده میکنید در تب Debug در قسمت Start External Program مسیر زیر را قرار بدهید. اینکار برای تست و دیباگینگ پروژه به شما کمک خواهد کرد. این تنظیم شامل نسخههای اکسپرس نمیشود.\windows\system32\inetsrv\inetmgr.exe
ساخت یک Module Provider
رابطهای کاربری IIS همانند هسته و کل سیستمش، ماژولار و قابل خصوصی سازی است. رابط کاربری، مجموعهای از ماژول هایی است که میتوان آنها را حذف یا جایگزین کرد. تگ ورودی یا معرفی برای هر UI یک module provider است. خیلی خودمانی، تگ ماژول پروایدر به معرفی یک UI در IIS میپردازد. لیستی از module providerها را میتوان در فایل زیر در تگ بخش <modules> پیدا کرد.
%windir%\system32\inetsrv\Administration.config
در اولین گام یک کلاس را به اسم imageCopyrightUIModuleProvider.cs ایجاد کرده و سپس آنرا به کد زیر، تغییر میدهیم. کد زیر با استفاده از ModuleDefinition یک نام به تگ Module Provider داده و کلاس imageCopyrightUI را که بعدا تعریف میکنیم، به عنوان مدخل entry رابط کاربری معرفی کرده:
using System; using System.Security; using Microsoft.Web.Management.Server; namespace IIS7Demos { class imageCopyrightUIProvider : ModuleProvider { public override Type ServiceType { get { return null; } } public override ModuleDefinition GetModuleDefinition(IManagementContext context) { return new ModuleDefinition(Name, typeof(imageCopyrightUI).AssemblyQualifiedName); } public override bool SupportsScope(ManagementScope scope) { return true; } } }
با ارث بری از کلاس module provider، سه متد بازنویسی میشوند که یکی از آن ها SupportsScope هست که میدان عمل پروایدر را مشخص میکند، مانند اینکه این پرواید در چه میدانی باید کار کند که میتواند سه گزینهی server,site,application باشد. در کد زیر مثلا میدان عمل application انتخاب شده است ولی در کد بالا با برگشت مستقیم true، همهی میدان را جهت پشتیبانی از این پروایدر اعلام کردیم.
public override bool SupportsScope(ManagementScope scope) { return (scope == ManagementScope.Application) ; }
حالا که پروایدر (معرف رابط کاربری به IIS) تامین شده، نیاز است قلب کار یعنی ماژول معرفی گردد. اصلیترین متدی که باید از اینترفیس ماژول پیاده سازی شود متد initialize است. این متد جایی است که تمام عملیات در آن رخ میدهد. در کلاس زیر imageCopyrightUI ما به معرفی مدخل entry رابط کاربری میپردازیم. در سازندههای این متد، پارامترهای نام، صفحه رابط کاربری وتوضیحی در مورد آن است. تصویر کوچک و بزرگ جهت آیکن سازی (در صورت عدم تعریف آیکن، چرخ دنده نمایش داده میشود) و توصیفهای بلندتر را نیز شامل میشود.
internal class imageCopyrightUI : Module { protected override void Initialize(IServiceProvider serviceProvider, ModuleInfo moduleInfo) { base.Initialize(serviceProvider, moduleInfo); IControlPanel controlPanel = (IControlPanel)GetService(typeof(IControlPanel)); ModulePageInfo modulePageInfo = new ModulePageInfo(this, typeof(imageCopyrightUIPage), "Image Copyright", "Image Copyright",Resource1.Visual_Studio_2012,Resource1.Visual_Studio_2012); controlPanel.RegisterPage(modulePageInfo); } }
شیء ControlPanel مکانی است که قرار است آیکن ماژول نمایش داده شود. شکل زیر به خوبی نام همه قسمتها را بر اساس نام کلاس و اینترفیس آنها دسته بندی کرده است:
پس با تعریف این کلاس جدید ما روی صفحهی کنترل پنل IIS، یک آیکن ساخته و صفحهی رابط کاربری را به نام imageCopyrightUIPage، در آن ریجستر میکنیم. این کلاس را پایینتر شرح دادهایم. ولی قبل از آن اجازه بدهید تا انواع کلاس هایی را که برای ساخت صفحه کاربرد دارند، بررسی نماییم. در این مثال ما با استفاده از پایهایترین کلاس، سادهترین نوع صفحه ممکن را خواهیم ساخت. 4 کلاس برای ساخت یک صفحه وجود دارند که بسته به سناریوی کاری، شما یکی را انتخاب میکنید.
ModulePage | شامل اساسیترین متدها و سورسها شده و هیچگونه رابط کاری ویژهای را در اختیار شما قرار نمیدهد. تنها یک صفحهی خام به شما میدهد که میتوانید از آن استفاده کرده یا حتی با ارث بری از آن، کلاسهای جدیدتری را برای ساخت صفحات مختلف و ویژهتر بسازید. در حال حاضر که هیچ کدام از ویژگیهای IIS فعلی از این کلاس برای ساخت رابط کاربری استفاده نکردهاند. |
ModuleDialogPage | یک صفحه شبیه به دیالوگ را ایجاد میکند و شامل دکمههای Apply و Cancel میشود به همراه یک سری متدهای اضافیتر که اجازهی override کردن آنها را دارید. همچنین یک سری از کارهایی چون refresh و از این دست عملیات خودکار را نیز انجام میدهد. از نمونه رابطهایی که از این صفحات استفاده میکنند میتوان machine key و management service را اسم برد. |
ModulePropertiesPage | این صفحه یک رابط کاربری را شبیه پنجره property که در ویژوال استادیو وجود دارد، در دسترس شما قرار میدهد. تمام عناصر آن در یک حالت گرید grid لیست میشوند. از نمونههای موجود میتوان به CGI,ASP.Net Compilation اشاره کرد. |
ModuleListPage | این کلاس برای مواقعی کاربرد دارد که شما قرار است لیستی از آیتمها را نشان دهید. در این صفحه شما یک ListView دارید که میتوانید عملیات جست و جو، گروه بندی و نحوهی نمایش لیست را روی آن اعمال کنید. |
public sealed class imageCopyrightUIPage : ModulePage { public string message; public bool featureenabled; public string color; ComboBox _colCombo = new ComboBox(); TextBox _msgTB = new TextBox(); CheckBox _enabledCB = new CheckBox(); public imageCopyrightUIPage() { this.Initialize(); } void Initialize() { Label crlabel = new Label(); crlabel.Left = 50; crlabel.Top = 100; crlabel.AutoSize = true; crlabel.Text = "Enable Image Copyright:"; _enabledCB.Text = ""; _enabledCB.Left = 200; _enabledCB.Top = 100; _enabledCB.AutoSize = true; Label msglabel = new Label(); msglabel.Left = 150; msglabel.Top = 130; msglabel.AutoSize = true; msglabel.Text = "Message:"; _msgTB.Left = 200; _msgTB.Top = 130; _msgTB.Width = 200; _msgTB.Height = 50; Label collabel = new Label(); collabel.Left = 160; collabel.Top = 160; collabel.AutoSize = true; collabel.Text = "Color:"; _colCombo.Left = 200; _colCombo.Top = 160; _colCombo.Width = 50; _colCombo.Height = 90; _colCombo.Items.Add((object)"Yellow"); _colCombo.Items.Add((object)"Blue"); _colCombo.Items.Add((object)"Red"); _colCombo.Items.Add((object)"White"); Button apply = new Button(); apply.Text = "Apply"; apply.Click += new EventHandler(this.applyClick); apply.Left = 200; apply.AutoSize = true; apply.Top = 250; Controls.Add(crlabel); Controls.Add(_enabledCB); Controls.Add(collabel); Controls.Add(_colCombo); Controls.Add(msglabel); Controls.Add(_msgTB); Controls.Add(apply); } public void ReadConfig() { try { ServerManager mgr; ConfigurationSection section; mgr = new ServerManager(); Configuration config = mgr.GetWebConfiguration( Connection.ConfigurationPath.SiteName, Connection.ConfigurationPath.ApplicationPath + Connection.ConfigurationPath.FolderPath); section = config.GetSection("system.webServer/imageCopyright"); color = (string)section.GetAttribute("color").Value; message = (string)section.GetAttribute("message").Value; featureenabled = (bool)section.GetAttribute("enabled").Value; } catch { } } void UpdateUI() { _enabledCB.Checked = featureenabled; int n = _colCombo.FindString(color, 0); _colCombo.SelectedIndex = n; _msgTB.Text = message; } protected override void OnActivated(bool initialActivation) { base.OnActivated(initialActivation); if (initialActivation) { ReadConfig(); UpdateUI(); } } private void applyClick(Object sender, EventArgs e) { try { UpdateVariables(); ServerManager mgr; ConfigurationSection section; mgr = new ServerManager(); Configuration config = mgr.GetWebConfiguration ( Connection.ConfigurationPath.SiteName, Connection.ConfigurationPath.ApplicationPath + Connection.ConfigurationPath.FolderPath ); section = config.GetSection("system.webServer/imageCopyright"); section.GetAttribute("color").Value = (object)color; section.GetAttribute("message").Value = (object)message; section.GetAttribute("enabled").Value = (object)featureenabled; mgr.CommitChanges(); } catch { } } public void UpdateVariables() { featureenabled = _enabledCB.Checked; color = _colCombo.Text; message = _msgTB.Text; } }
mgr.CommitChanges();
%vs110comntools%\vsvars32.bat
GACUTIL /l ClassLibrary1
<add name="imageCopyrightUI" type="ClassLibrary1.imageCopyrightUIProvider, ClassLibrary1, Version=1.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=d0b3b3b2aa8ea14b"/>
%windir%\system32\inetsrv\config\administration.config
از آنجا که این مقاله طولانی شده است، باقی موارد ویرایشی روی این UI را در مقاله بعدی بررسی خواهیم کرد.
نمایش منتظر بمانید در حین بارگذاری اولیهی کامپوننت
کامپوننتهایی که قرار است اطلاعات را از یک Web API دریافت کنند، مدتی باید منتظر بمانند تا عملیات رفت و برگشت به سرور، تکمیل شود. در این بین میتوان یک loading را به کاربر نمایش داد:
@page "/hotel/rooms" @if (Rooms is not null && Rooms.Any()) { } else { <div style="position:fixed;top:50%;left:50%;margin-top:-50px;margin-left:-100px;"> <img src="images/loader.gif" /> </div> } @code { IEnumerable<HotelRoomDTO> Rooms = new List<HotelRoomDTO>(); // ... }
- هر زمانیکه کار روال رویدادگردان OnInitializedAsync به پایان برسد (که شامل اجرای متد LoadRooms نیز هست)، سبب فراخوانی خودکار StateHasChanged میشود. این فراخوانی، UI را مجددا رندر میکند. به همین جهت است که پس از پایان کار، محتوای if، رندر خواهد شد.
- از این loading سفارشی که در میانهی صفحه نمایش داده میشود، میتوان در فایل wwwroot\index.html نیز بجای loading پیشفرض آن استفاده کرد:
<body> <div id="app"> <div style=" position: fixed; top: 50%; left: 50%; margin-top: -50px; margin-left: -100px; " > <img src="images/ajax-loader.gif" /> </div> </div>
افزودن خواصی جدید به HotelRoomDTO
میخواهیم به کاربر امکان تغییر تعداد روزهای اقامت را بدهیم. این انتخاب باید در لیست اتاقهای نمایش داده شده، با تغییر تعداد روزهای اقامت (TotalDays) و هزینهی جدید متناظر با آن (TotalAmount)، منعکس شود. به همین جهت این خواص را به HotelRoomDTO، اضافه میکنیم:
namespace BlazorServer.Models { public class HotelRoomDTO { // ... public int TotalDays { get; set; } public decimal TotalAmount { get; set; } } }
@code { HomeVM HomeModel = new HomeVM(); // ... private async Task LoadRoomsAsync() { Rooms = await HotelRoomService.GetHotelRoomsAsync(HomeModel.StartDate, HomeModel.EndDate); foreach (var room in Rooms) { room.TotalAmount = room.RegularRate * HomeModel.NoOfNights; room.TotalDays = HomeModel.NoOfNights; } } }
افزودن امکان تغییر تعداد روزهای اقامت در همان صفحهی نمایش لیست اتاقها
همانطور که در تصویر فوق هم مشاهده میکنید، میخواهیم در این صفحه نیز کاربر بتواند زمان شروع اقامت و مدت مدنظر را تغییر دهد. به همین جهت، HomeModel ای را که در قسمت قبل از Local Storage دریافت کردیم، به فرم زیر متصل میکنیم تا اجزای آن در این فرم، نمایش داده شده و قابل تغییر شوند:
@if (Rooms is not null && Rooms.Any()) { <EditForm Model="HomeModel" OnValidSubmit="SaveBookingInfo" class="bg-light"> <div class="pt-3 pb-2 px-5 mx-1 mx-md-0 bg-secondary"> <DataAnnotationsValidator /> <div class="row px-3 mx-3"> <div class="col-6 col-md-4"> <div class="form-group"> <label class="text-warning">Check in Date</label> <InputDate @bind-Value="HomeModel.StartDate" class="form-control" /> </div> </div> <div class="col-6 col-md-4"> <div class="form-group"> <label class="text-warning">Check Out Date</label> <input @bind="HomeModel.EndDate" disabled="disabled" readonly="readonly" type="date" class="form-control" /> </div> </div> <div class=" col-4 col-md-2"> <div class="form-group"> <label class="text-warning">No. of nights</label> <select class="form-control" @bind="HomeModel.NoOfNights"> <option value="Select" selected disabled="disabled">(Select No. Of Nights)</option> @for (var i = 1; i <= 10; i++) { <option value="@i">@i</option> } </select> </div> </div> <div class="col-8 col-md-2"> <div class="form-group" style="margin-top: 1.9rem !important;"> @if (IsProcessing) { <button class="btn btn-success btn-block form-control"> <i class="fa fa-spin fa-spinner"></i>Processing... </button> } else { <input type="submit" value="Update" class="btn btn-success btn-block form-control" /> } </div> </div> </div> </div> </EditForm>
@code { bool IsProcessing; // ... private async Task SaveBookingInfo() { IsProcessing = true; HomeModel.EndDate = HomeModel.StartDate.AddDays(HomeModel.NoOfNights); await LocalStorage.SetItemAsync(ConstantKeys.LocalInitialBooking, HomeModel); await LoadRoomsAsync(); IsProcessing = false; } }
سؤال: زمانیکه IsProcessing به true تنظیم میشود که هنوز کار متد رویدادگردان SaveBookingInfo به پایان نرسیدهاست و فراخوانی خودکار StateHasChanged در پایان متدهای رویدادگردان صورت میگیرد. پس چطور است که سبب رندر مجدد UI و تغییر برچسب دکمهی Update میشود؟
پاسخ به این سؤال را در قسمت 6 این سری با بررسی چرخهی حیات کامپوننتها، مشاهده کردیم:
«البته متدهای رویدادگردان async، دوبار سبب فراخوانی ضمنی StateHasChanged میشوند؛ یکبار زمانیکه قسمت sync متد به پایان میرسد (در این مثال یعنی تا قبل از اولین await نوشته شده) و یکبار هم زمانیکه کار فراخوانی کلی متد به پایان خواهد رسید»
نمایش لیست اتاقها
نمایش لیست اتاقها مطابق تصویر فوق، دو قسمت اصلی را دارد:
الف) نمایش لیست تصاویر منتسب به یک اتاق، توسط کامپوننت carousel بوت استرپ
@foreach (var room in Rooms) { <div class="row p-2 my-3 " style="border-radius:20px; border: 1px solid gray"> <div class="col-12 col-lg-3 col-md-4"> <div id="carouselExampleIndicators_@room.Id" class="carousel slide mb-4 m-md-3 m-0 pt-3 pt-md-0" data-ride="carousel"> <ol class="carousel-indicators"> @{ int imageIndex = 0; int innerImageIndex = 0; } @foreach (var image in room.HotelRoomImages) { if (imageIndex == 0) { <li data-target="#carouselExampleIndicators_@room.Id" data-slide-to="@imageIndex" class="active"></li> } else { <li data-target="#carouselExampleIndicators_@room.Id" data-slide-to="@imageIndex"></li> } imageIndex++; } </ol> <div class="carousel-inner"> @foreach (var image in room.HotelRoomImages) { var imageUrl = $"{ImagesBaseAddress}/{image.RoomImageUrl}"; if (innerImageIndex == 0) { <div class="carousel-item active"> <img class="d-block w-100" style="border-radius:20px;" src="@imageUrl" alt="First slide"> </div> } else { <div class="carousel-item"> <img class="d-block w-100" style="border-radius:20px;" src="@imageUrl" alt="First slide"> </div> } innerImageIndex++; } </div> <a class="carousel-control-prev" href="#carouselExampleIndicators_@room.Id" role="button" data-slide="prev"> <span class="carousel-control-prev-icon" aria-hidden="true"></span> <span class="sr-only">Previous</span> </a> <a class="carousel-control-next" href="#carouselExampleIndicators_@room.Id" role="button" data-slide="next"> <span class="carousel-control-next-icon" aria-hidden="true"></span> <span class="sr-only">Next</span> </a> </div> </div> }
- سپس در حلقهای که برای نمایش لیست اتاقها تهیه کردهایم، قسمتهای مختلف carousel را تکمیل میکنیم که در اینجا نیاز به ایندکس تصاویر، لیست تصاویر و یک Id منحصربفرد برای این carousel خاص را دارد تا بتوان چندین وهله از آنرا در صفحه قرار داد که این id را بر اساس Id اتاق مشخص کردهایم.
دو نکته:
- در این مثال برای تعریف لینک به تصاویر، کد زیر را مشاهده میکنید:
var imageUrl = $"{ImagesBaseAddress}/{image.RoomImageUrl}";
@code { string ImagesBaseAddress = "https://localhost:5006";
- کامپوننت carousel برای اجرا، نیاز به فایل lib/bootstrap/dist/js/bootstrap.bundle.min.js را نیز دارد. به همین جهت مدخل اسکریپت آنرا باید به فایل wwwroot\index.html اضافه کرد.
ب) نمایش جزئیات نام و هزینهی اتاق
قسمت دوم حلقهی foreach نمایش لیست اتاقها، جهت نمایش جزئیات هر اتاق تعریف شدهاست:
@foreach (var room in Rooms) { <div class="col-12 col-lg-9 col-md-8"> <div class="row pt-3"> <div class="col-12 col-lg-8"> <p class="card-title text-warning" style="font-size:xx-large">@room.Name</p> <p class="card-text"> @((MarkupString)room.Details) </p> </div> <div class="col-12 col-lg-4"> <div class="row pb-3 pt-2"> <div class="col-12 col-lg-11 offset-lg-1"> <a href="@($"hotel/room-details/{room.Id}")" class="btn btn-success btn-block">Book</a> </div> </div> <div class="row "> <div class="col-12 pb-5"> <span class="float-right"> <span class="float-right">Occupancy : @room.Occupancy adults </span><br /> <span class="float-right pt-1">Room Size : @room.SqFt sqft</span><br /> <h4 class="text-warning font-weight-bold pt-4"> <span style="border-bottom:1px solid #ff6a00"> @room.TotalAmount.ToString("#,#.00;(#,#.00#)") </span> </h4> <span class="float-right">Cost for @room.TotalDays nights</span> </span> </div> </div> </div> </div> </div> </div> }
- هر اتاق نمایش داده شده، لینکی را به صفحهی خاص خودش نیز دارد که آنرا در قسمت بعدی تکمیل میکنیم.
- در اینجا TotalAmount و TotalDays محاسباتی و قابل تغییر بر اساس انتخاب کاربر نیز درج شدهاند.
یک تمرین: در برنامهی Blazor Server، سرویسی را جهت درج مشخصات امکانات رفاهی هتل تهیه کردیم. این امکانات رفاهی را از طریق Web API برنامه دریافت و سپس در برنامهی سمت کلاینت نمایش دهید.
بنابراین تکمیل این تمرین شامل تهیهی موارد زیر است که کدنویسی آن، با دو قسمت اخیر این سری دقیقا یکی است و نکتهی جدیدی را به همراه ندارد (و کدهای کامل آن را از انتهای بحث میتوانید دریافت کنید):
- تهیهی HotelAmenityController در پروژهی Web API که به کمک IAmenityService، لیست امکانات رفاهی را بازگشت میدهد.
- تهیهی ClientHotelAmenityService در پروژهی WASM که همانند ClientHotelRoomService قسمت قبل ، از Web API، لیست HotelAmenityDTOها را دریافت میکند.
- ثبت سرویس جدید ClientHotelAmenityService در Program.cs.
- در آخر حلقهای را بر روی لیست HotelAmenityDTO دریافتی از ClientHotelRoomService در کامپوننت Index.razor تشکیل داده و آنها را نمایش میدهیم.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-28.zip
کار با فایلها در MVC 5 و EF 6
ASP.NET MVC #7
توضیح تکمیلی:
- کلاس پایهای در ASP.NET MVC وجود دارد به نام (^)WebViewPage. این کلاس حاوی تعاریف اولیه TempData، ViewBag، ViewData و ... Model است. این Model ریشهاش به اینجا بر میگردد و با حرف بزرگ شروع شده است. بنابراین در Viewهای سی شارپ Razor برای تعریف نوع مدل نیاز است بین model و شیء Model تفاوت وجود داشته باشد.
- در یک View شما هر تعداد مدل رو میتونید از طریق ViewBag و ViewData و غیره که در قسمت 5 توضیح داده شده، دریافت کنید و محدودیتی ندارد. اما اینها هیچکدام به معنای Strongly typed بودن View نیست. بنابراین برای حالت داشتن View از نوع Strongly typed، یکبار باید این نوع، تعریف شود.
البته یک راه هوشمندانه برای ارسال بیش از یک شیء به Model وجود دارد. یک کلاس تعریف کنید که خواص آن چندین شیء مورد نظر شما باشند. سپس این کلاس را به عنوان نوع Model در ابتدای View معرفی کنید. در اینجا به راحتی و به صورت Strongly typed با چند شیء میشود به عنوان Model کار کرد.
مدیریت پیشرفتهی حالت در React با Redux و Mobx - قسمت سوم - روش اتصال Redux به برنامههای React
نصب پیشنیازها
میتوان همانند قسمت قبل، تمام کارها را با کتابخانهی redux انجام داد و یا میتوان قسمت به روز رسانی UI آنرا و همچنین مدیریت state را به کتابخانهی ساده کنندهی دیگری به نام react-redux واگذار کرد. به همین جهت در ادامهی همان برنامهی قسمت قبل، دو کتابخانهی redux و همچنین react-redux را به همراه types آن نصب میکنیم (نصب types، سبب ارائهی intellisense بهتری در VSCode میشود؛ حتی اگر نخواهیم با TypeScript کار کنیم).
برای این منظور پس از باز کردن پوشهی اصلی برنامه توسط VSCode، دکمههای ctrl+` را فشرده (ctrl+back-tick) و دستورات زیر را در ترمینال ظاهر شده وارد کنید:
> npm install --save redux react-redux > npm install --save-dev @types/react-redux
> npm install --save bootstrap
import "bootstrap/dist/css/bootstrap.css";
معرفی ساختار ابتدایی برنامه
برنامهای را که در این قسمت بررسی میکنیم، ساختار بسیار سادهای را داشته و به همراه دو دکمهی افزایش و کاهش مقدار یک شمارشگر است؛ به همراه دکمهی برای به حالت اول در آوردن آن. هدف اصلی دنبال شدهی در اینجا نیز نحوهی برپایی redux و همچنین react-redux و اتصال آنها به برنامهی React جاری است:
به همین جهت ابتدا کامپوننت جدید src\components\counter.jsx را به نحو زیر تشکیل میدهیم تا markup ابتدایی فوق را به همراه سه دکمه و یک span، برای نمایش مقدار شمارشگر، رندر کند:
import React, { Component } from "react"; class Counter extends Component { render() { return ( <section className="card mt-5"> <div className="card-body text-center"> <span className="badge m-2 badge-primary">0</span> </div> <div className="card-footer"> <div className="d-flex justify-content-center align-items-center"> <button className="btn btn-secondary btn-sm">+</button> <button className="btn btn-secondary btn-sm m-2">-</button> <button className="btn btn-danger btn-sm">Reset</button> </div> </div> </section> ); } } export default Counter;
import "./App.css"; import React from "react"; import Counter from "./components/counter"; function App() { return ( <main className="container"> <Counter /> </main> ); } export default App;
پوشه بندی مخصوص برنامههای مبتنی بر Redux
هدف ما در ادامه ایجاد یک store مخصوص redux است و سپس اتصال آن به کامپوننت شمارشگر برنامه. به همین جهت نیاز به 4 پوشهی جدید، برای مدیریت بهتر برنامه خواهیم داشت:
- پوشه constants: برای اینکه نام رشتهای نوع اکشنهای مختلف را بتوانیم در قسمتهای مختلف برنامه استفاده کنیم، بهتر است فایل جدید src\actions\index.js را ایجاد کرده و این ثوابت را داخل آن export کنیم.
- پوشهی actions: در فایل جدید src\actions\index.js، تمام متدهای ایجاد کنندهی شیء خاص action، که در قسمت قبل در مورد آن بحث شد، قرار میگیرند. نمونهی آن، متد createAddAction قسمت قبل است.
- پوشهی reducers: تمام توابع reducer برنامه را در فایلهای مجزایی در پوشهی reducers قرار میدهیم. سپس در فایل src\reducers\index.js با استفاده از متد combineReducer آنها را یکی کرده و به متد createStore ارسال میکنیم.
- پوشهی containers: این پوشه جائی است که کار فراخوانی متد connect کتابخانهی react-redux به ازای هر کامپوننت استفاده کنندهی از redux store، صورت میگیرد.
ایجاد نام نوع اکشن متناظر با دکمهی افزودن مقدار
میخواهیم با کلیک بر روی دکمهی +، مقدار شمارشگر افزایش یابد. به همین جهت نیاز به یک نام وجود دارد تا در تابع Reducer متناظر و قسمتهای دیگر برنامه، بتوان بر اساس آن، این اکشن خاص را شناسایی کرد و سپس عکس العمل نشان داد. به همین جهت فایل جدید src\constants\ActionTypes.js را ایجاد کرده و به صورت زیر تکمیل میکنیم:
export const Increment = "Increment";
ایجاد متد Action Creator
در قسمت قبل مشاهده کردیم که شیء ارسالی به یک reducer از طریق dispatch یک action خاص، دارای فرمت ویژهی زیر است:
{ type: "ADD", payload: { amount // = amount: amount }, meta: {} }
import * as types from "../constants/ActionTypes"; export const incrementValue = () => ({ type: types.Increment });
ایجاد تابع reducer مخصوص افزودن مقدار
ابتدا فایل جدید src\reducers\counter.js را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import * as types from "../constants/ActionTypes"; const initialState = { count: 0 }; export default function counterReducer(state = initialState, action) { if (action.type === types.Increment) { return { count: state.count + 1 }; } return state; }
- سپس میخواهیم رویداد کلیک بر روی دکمه + را مدیریت کنیم. به همین جهت نیاز به یک اکشن جدید به نام Increment داریم که توسط مقدار ثابت رشتهای types.Increment، از فایل مجزای src\constants\ActionTypes.js، تامین میشود.
- پس از مشخص کردن نوع action ای که قرار است مدیریت شود و همچنین ایجاد متدی برای تولید شیء حاوی اطلاعات آن که در فایل src\actions\index.js قرار دارد، اکنون میتوان متد reducer را که state و action را دریافت میکند و سپس state جدیدی را بر اساس action.type دریافتی و در صورت نیاز بازگشت میدهد، ایجاد کرد. این متد بررسی میکند که آیا action.type رسیده همان ثابت Increment است؟ اگر بله، بجای تغییر مستقیم state.count، یک شیء جدید را بازگشت میدهد. البته روش صحیحتر اینکار را در قسمت اول این سری با معرفی روشهایی برای کپی اشیاء و آرایهها، بررسی کردیم. در اینجا جهت سادگی بیشتر، یک شیء کاملا جدید را دستی ایجاد میکنیم. در آخر اگر action.type رسیده قابل پردازش نبود، همان state ابتدایی دریافتی را بازگشت میدهیم تا در صورت وجود چندین reducer تعریف شدهی در سیستم، زنجیرهی آنها قابل پردازش باشد. این مورد را در قسمت قبل، ذیل عنوان «بررسی تابع combineReducers با یک مثال» بیشتر بررسی کردیم.
پس از ایجاد reducer اختصاصی عمل افزودن مقدار شمارشگر، فایل جدید src\reducers\index.js را نیز با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import { combineReducers } from "redux"; import counterReducer from "./counter"; const rootReducer = combineReducers({ counterReducer }); export default rootReducer;
ایجاد store مخصوص Redux
تا اینجا رسیدیم به یک rootReducer متشکل از تمام reducerهای سفارشی برنامه. اکنون بر اساس آن در فایل src\index.js، یک store جدید را ایجاد میکنیم:
import { createStore } from "redux"; import reducer from "./reducers"; //... const store = createStore( reducer, window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__ && window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__() ); //...
نکته 2: در اینجا روش فعالسازی افزونهی redux-devtools را نیز ملاحظه میکنید. ابتدا بررسی میشود که آیا متد ویژهی فراخوانی این افزونه وجود دارد یا خیر؟ اگر بله، فراخوانی میشود. بدون این پارامتر دوم، افزونهی redex dev tools، هیچ خروجی را نمایش نخواهد داد.
اتصال React به Redux
کتابخانهی react-redux تنها به همراه دو شیء مهم connect و Provider است. شیء Provider آن شبیه به Context API خود React است و هدف آن، ارسال ارجاعی از store ایجاد شده، به برنامهی React است. پس از ایجاد store در فایل src\index.js، اکنون نوبت به اتصال آن به برنامهی React ای جاری است. به همین جهت در بالاترین سطح برنامه، ابتدا شیء کامپوننت App را با شیء Provider محصور میکنیم:
import { Provider } from "react-redux"; import { createStore } from "redux"; import reducer from "./reducers"; // ... const store = createStore( reducer, window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__ && window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__() ); ReactDOM.render( <Provider store={store}> <App /> </Provider>, document.getElementById("root") );
تامین state کامپوننت شمارشگر از طریق props
همانطور که عنوان شد، کامپوننت Counter به همراه state نیست و ما قصد نداریم در آن از state خود React استفاده کنیم؛ البته فلسفهی آنرا در قسمت اول این سری بررسی کردیم و همچنین اگر کامپوننتی نیاز به اشتراک گذاری اطلاعات خودش را با لایههای زیرین یا بالاتر از خود ندارد، شاید اصلا نیازی به Redux نداشته باشد و همان state استاندارد React برای آن کافی است. بنابراین میتوان برنامهای را داشت که ترکیبی از state استاندارد React، در کامپوننتهای متکی به خود و Redux، در کامپوننتهایی که باید اطلاعاتی را با هم به اشتراک بگذارند، باشد. برای مثال، کامپوننت مثال جاری، واقعا نیازی را به Redux، برای مدیریت حالت خود، ندارد؛ هدف ما در اینجا بررسی نحوهی برقراری ارتباطات یک سیستم مبتنی بر Redux، در برنامههای React است.
بنابراین در اینجا و کامپوننتی که قرار است از Redux برای مدیریت حالت خود استفاده کند، هر اطلاعاتی که به آن از طریق react-redux store وارد میشود، از طریق props به آن ارسال خواهد شد. برای مثال در اینجا مقدار count، از طریق props خوانده میشود و همچنین امکان ارسال action ای خاص به متد reducer تعریف شده نیز باید تعریف شود. بنابراین در ادامه نیاز داریم تا یک کامپوننت React را به redux store متصل کنیم. برای این منظور فایل جدید src\containers\Counter.js را با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import { connect } from "react-redux"; import { incrementValue } from "../actions"; import Counter from "../components/counter"; const mapStateToProps = state => { return state; }; const mapDispatchToProps = dispatch => { return { increment() { dispatch(incrementValue()); } }; }; export default connect(mapStateToProps, mapDispatchToProps)(Counter);
زمانیکه در مورد store در redux صحبت میشود، داخل آن یک شیء بزرگ state قرار گرفتهاست که حاوی کل state برنامهاست. اما شاید هر کامپوننت به تمام آن نیازی نداشته باشد. برای مثال شاید کامپوننت شمارشگر، اهمیتی به اطلاعات خطاهای سیستم و یا کاربر وارد شدهی به سیستم که در شیء کلی state موجود در store وجود دارند، ندهد. به همین جهت متد mapStateToProps، کل state برنامه را دریافت کرده و به ما اجازه میدهد تا تنها اطلاعاتی را که از آن نیاز داریم، به صورت props دریافت کنیم. به این ترتیب از رندر مجدد این کامپوننت نیز جلوگیری خواهد شد؛ چون این کامپوننت دیگر وابستهی به تغییرات سایر اجزای کل state برنامه، نخواهد بود و اگر آنها تغییر کردند، این کامپوننت رندر مجدد نخواهد شد.
بنابراین میتوان متد mapStateToProps را به صورت کلی زیر نیز تعریف کرد:
const mapStateToProps = (state) => { return state };
یک نکته: اگر کامپوننتی نیاز به تامین state خود را از طریق props نداشت و فقط کارش صدور رخدادها است، میتوان پارامتر اول متد connect را نال وارد کرد.
پارامتر dispatch متد mapDispatchToProps، به متد store.dispatch اشاره میکند. بنابراین توسط آن امکان ارسال actions را میسر کرده و میتوان state را توسط reducerهای تعریف شده، تغییر داد که در نتیجهی آن props جدیدی به کامپوننت منتقل میشوند. این تابع نیز یک شیء را باز میگرداند. این شیء را فعلا با یک متد دلخواه مقدار دهی میکنیم که توسط پارامتر dispatch رسیدهی به آن، متد action creator تعریف شدهی در فایل src\actions\index.js را به نام incrementValue، فراخوانی میکند؛ دقیقا عملی شبیه به فراخوانی store.dispatch(createAddAction(2)) در قسمت قبل که از آن برای ارسال یک اکشن، به reducer متناظری استفاده شد.
یک نکته: اگر کامپوننتی کار صدور رخدادها را انجام نمیدهد، میتوان پارامتر دوم متد connect را بطور کامل حذف کرد و قید نکرد.
استفاده از کامپوننت جدید خروجی متد connect، جهت تامین props کامپوننت شمارشگر
در انتهای فایل src\components\counter.jsx، چنین سطری درج شدهاست:
export default connect(mapStateToProps, mapDispatchToProps)(Counter);
import "./App.css"; import React from "react"; import CounterContainer from "./containers/Counter"; function App() { return ( <main className="container"> <CounterContainer /> </main> ); } export default App;
اکنون کامپوننت شمارشگر src\components\counter.jsx، دو شیء را از طریق props دریافت میکند؛ یکی کل state است که خاصیت count داخل آن قرار دارد و از طریق mapStateToProps تامین میشود. دیگری متد increment ای است که در متد mapDispatchToProps تعریف کردیم و کار صدور رخدادی را به reducer متناظر، انجام میدهد. به همین جهت تغییرات ذیل را در کامپوننت Counter اعمال میکنیم:
import React, { Component } from "react"; class Counter extends Component { render() { console.log("props", this.props); const { counterReducer: { count }, increment } = this.props; return ( <section className="card mt-5"> <div className="card-body text-center"> <span className="badge m-2 badge-primary">{count}</span> </div> <div className="card-footer"> <div className="d-flex justify-content-center align-items-center"> <button className="btn btn-secondary btn-sm" onClick={increment}> + </button> <button className="btn btn-secondary btn-sm m-2">-</button> <button className="btn btn-danger btn-sm">Reset</button> </div> </div> </section> ); } } export default Counter;
به همین جهت، خاصیت تو در توی this.props.counterReducer.count و همچنین اشارهگر به متد increment، توسط Object Destructuring به صورت زیر از this.props دریافتی، تجزیه شدهاند:
const { counterReducer: { count }, increment } = this.props;
جزئیات کار با Redux store را نیز میتوان در افزونهی redux dev tools مشاهده کرد:
این افزونه در نوار ابزار پایین آن، امکان export کل state و سپس import و بازیابی آنرا نیز به همراه دارد.
دریافت props از طریق کامپوننت دربرگیرنده و ارسال آن به کامپوننت اصلی
فرض کنید نیاز باشد تا اطلاعاتی را به صورت متداول React از طریق props، به کامپوننت دربرگیرندهی کامپوننت شمارشگر ارسال کرد:
function App() { const prop1 = 123 return ( <main className="container"> <CounterContainer prop1={prop1} /> </main> ); }
const mapStateToProps = (state, ownProps) => { console.log("mapStateToProps", { state, ownProps }); return state; };
پیاده سازی دکمهی کاهش مقدار شمارشگر
پس از آشنایی با روش کلی برقراری اتصالات سیستم react-redux، پیاده سازی دکمهی کاهش مقدار شمارشگر بسیار سادهاست و شامل مراحل زیر است:
1) ایجاد نام نوع اکشن متناظر با دکمهی کاهش مقدار
به فایل src\constants\ActionTypes.js، نوع جدید کاهشی را اضافه میکنیم:
export const Decrement = "Decrement";
در فایل src\actions\index.js، متد ایجاد کنندهی شیء اکشن ارسالی به reducer متناظری را تعریف میکنیم تا بتوان بر اساس نوع آن در reducer کاهشی، منطق کاهش را پیاده سازی کرد:
export const decrementValue = () => ({ type: types.Decrement });
اکنون در فایل src\reducers\counter.js، بر اساس نوع شیء رسیده، تصمیم به کاهش یا افزایش مقدار موجود در state گرفته میشود:
export default function counterReducer(state = initialState, action) { // ... if (action.type === types.Decrement) { return { count: state.count - 1 }; } return state; }
در ادامه نیاز است بتوان اکشن کاهش را به این reducer ارسال کرد. به همین جهت به کامپوننت دربرگیرندهی کامپوننت شمارشگر در فایل src\containers\Counter.js مراجعه کرده و به شیء خروجی متد mapDispatchToProps، متد کاهش را اضافه میکنیم:
import { decrementValue, incrementValue } from "../actions"; // ... const mapDispatchToProps = dispatch => { return { // ... decrement() { dispatch(decrementValue()); } }; };
در آخر به فایل src\components\counter.jsx مراجعه کرده و اشارهگر به متد decrement را از طریق this.props دریافت میکنیم:
const { // ... decrement } = this.props;
<button className="btn btn-secondary btn-sm m-2" onClick={decrement} > - </button>
به عنوان تمرین، پیاده سازی دکمهی Reset را نیز انجام دهید که جزئیات آن بسیار شبیه به دو مثال قبلی افزودن و کاهش مقدار شمارشگر است.
بهبود کیفیت کدهای کامپوننت دربرگیرندهی کامپوننت Counter
متد mapDispatchToProps فایل src\containers\Counter.js اکنون چنین شکلی را پیدا کردهاست:
const mapDispatchToProps = dispatch => { return { increment() { dispatch(incrementValue()); }, decrement() { dispatch(decrementValue()); } }; };
import { bindActionCreators } from "redux"; // ... const mapDispatchToProps = dispatch => { return bindActionCreators( { incrementValue, decrementValue }, dispatch ); };
به همین جهت نیاز است در متد رندر کامپوننت src\components\counter.jsx، نامهایی را که به متدهای action creator اشاره میکنند، به صورت زیر تغییر داد:
const { counterReducer: { count }, incrementValue, decrementValue } = this.props;
روش دوم: در نگارشهای اخیر react-redux میتوان متد mapDispatchToProps را به صورت زیر نیز خلاصه و تعریف کرد که بسیار سادهتر است:
const mapDispatchToProps = { incrementValue, decrementValue };
همچنین بجای بازگشت کل state در متد mapStateToProps، میتوان تنها خواص مدنظر را بازگشت داد:
const mapStateToProps = state => { //return state; return { count: state.counterReducer.count }; };
بنابراین باید در متد رندر کامپوننت شمارشگر، خاصیت count را به صورت معمولی دریافت کرد:
const { //counterReducer: { count }, count, incrementValue, decrementValue } = this.props;
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: state-management-redux-mobx-part03.zip
هنگامیکه خطاهای غیر منتظرهای در برنامهی مدیریت شدهی شما رخ میدهند، شما اطلاعات کمی را در مورد این مساله دارید. اگرچه شما میتوانید تا حدودی جلوی این نوع خطاهای غیرمنتظره را با ابزارهای خطایابی و یا لاگر، رصد کنید ولی همیشه اینطور نیست؛ در این حال ذخیره، تجزیه و تحلیل Dumpهای حافظه، ممکن است آخرین گزینه برای شما باشد. خوشبختانه ویژوال استودیو، ابزاری عالی برای تجزیه و تحلیل Dumpهای حافظه است! در این مطلب به شما نشان میدهیم که چگونه Dumpهای حافظه را جمع آوری کرده و توسط ویژوال استودیو راه حل مشکلات درج شدهی در آنها را پیدا کنید.
ابزارهایی وجود دارند که حافظه را مورد کاوش قرار داده و فعالیتهایی را که یک پروسس انجام میدهد، مانیتور میکنند. در حال حاضر ابزارهای مختلفی برای اینکار وجود دارند؛ از جمله Visual Studio ،ProcDump ،DebugDiag و WinDbg که ما در این پست از ProcDump استفاده میکنیم.
برای شروع، من یک برنامهی ساده را ایجاد کردم که شامل یک button است و با فشردن آن، یک خطای نامشخص اتفاق میافتد. برنامه را اجرا میکنیم. سپس به TaskManager رفته و آیدی پروسس برنامه را پیدا میکنیم:
آیدی پروسس ما، 10896 میباشد.
ProcDump را دانلود کرده و آنرا توسط CMD، به این صورت اجرا میکنیم تا تمامی فعالیتهای پروسس موردنظر را زیرنظر بگیرد و فایل Dump ای را تولید کند:
procdump.exe -ma -e 10896
حالا نوبت به کلیک بر روی Button، جهت ایجاد خطا میرسد. بر روی دکمه کلیک کرده و منتظر میشویم تا Dump، از حافظه جمع آوری و در سیستم تولید شود. عملیات با موفقیت انجام شده و فایل Dump در آدرس مشخص شده، ایجاد میشود.
پیدا کردن منشاء خطا
بعد از ایجاد فایل Dump، نوبت به پیدا کردن منشا خطا و رسیدن به کد موردنظر میرسد. ویژوال استودیو را باز کنید و فایل Dump را درون VS درگ/دراپ کنید.
در پنجرهای که باز میشود، میتوانید مشخصات کاملی از برنامه را مشاهده کنید. سمت راست، چند گزینه وجود دارند که با توجه به نوع برنامه (مدیریت شده یا محلی) و زبان برنامه نویسی، باید آنها را انتخاب کنید. از آنجائیکه برنامهی ما با زبان سی شارپ ایجاد شده، گزینهی اول یعنی Debug with Managed only را انتخاب میکنیم.
بعد از انتخاب این گزینه، بلافاصله به کدی که باعث ایجاد خطا میشود، هدایت میشویم:
کلام آخر اینکه سعی کنید تا حد ممکن، خودتان خطاها را مدیریت کنید و از ابزارهای خطایاب مانند AppCenter نیز استفاده کنید. اخیرا WPF و WinForm نیز به AppCenter اضافه شدهاند.