با تشکر از راهنمایی شما برای کنترلها من از این کنترل میخواستم استفاده کنم ولی اجرا نشد اگه راهنماییم کنید ممنون میشم .
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd"> <html lang="en" xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <meta content="text/html; charset=UTF-8" http-equiv="Content-Type" /> <title></title> <link href="jquery-impromptu.css" media="all" rel="stylesheet" type="text/css" /> <script src="jquery-1.8.3.min.js" type="text/javascript"></script> <script src="jquery-impromptu.js" type="text/javascript"></script> <script type="text/javascript"> $(function(){ $show.click(function(e){ $.prompt("Hello World!"); }); }); }); </script> </head> <body> <button class="show">ShowPrompt</button> </body> </html>
Popover بوت استرپ برای کار با منابع remote طراحی نشدهاست و نیاز است توابع API آنرا به همراه jQuery Ajax ترکیب کرد تا به تصویر فوق رسید.
مرحلهی اول: اکشن متدی که یک partial view را باز میگرداند
فرض کنید اکشن متدی که لیست کاربران رای دادهی به یک مطلب را باز میگرداند، چنین شکلی را دارد:
public ActionResult RenderResults(string param1) { var users = new[] { new User{ Id = 1, Name = "Test 1", Rating = 3}, new User{ Id = 2, Name = "Test 2", Rating = 4}, new User{ Id = 3, Name = "Test 3", Rating = 5} }; return PartialView("_RenderResults", model: users); }
@using RemotePopOver.Models @model IList<User> <ul id="ratings1" data-title="Ratings" class="list-unstyled"> @foreach (var user in Model) { <li> @user.Name <span class="badge pull-right">@user.Rating</span> </li> } </ul>
مرحلهی دوم: دریافت اطلاعات partial view با استفاده از jQuery Ajax و سپس درج آن در یک popover
میخواهیم با حرکت ماوس بر روی دکمهی سفارشی ذیل، یک popover ظاهر شده و محتوای خودش را از اکشن متد فوق تامین کند.
<span id="remotePopover1" aria-hidden="true" data-param1="test" data-popover-content-url="@Url.Action("RenderResults", "Home")" class="glyphicon glyphicon-info-sign btn btn-info"></span>
در ادامه نحوهی استفادهی از این ویژگیها را در jQuery Ajax مشاهده میکنید:
@section Scripts { <script type="text/javascript"> $(document).ready(function () { $('body').on('mouseenter', 'span[data-popover-content-url]', function () { var el = $(this); $.ajax({ type: "POST", url: $(this).data("popover-content-url"), data: JSON.stringify({ param1: $(this).data("param1") }), contentType: "application/json; charset=utf-8", dataType: "json", // controller is returning a simple text, not json complete: function (xhr, status) { var data = xhr.responseText; if (status === 'error' || !data) { el.popover({ content: 'Error connecting server!', trigger: 'focus', html: true, container: 'body', placement: 'auto', title: 'Error!' }).popover('show'); } else { el.popover({ content: data, trigger: 'focus', html: true, container: 'body', placement: 'auto', title: $('<html />').html(data).find('#ratings1:first').data('title') }).popover('show'); } } }); }).on('mouseleave', 'span[data-popover-content-url]', function () { $(this).popover('hide'); }); }); </script> }
خروجی partial view به صورت json نیست. بنابراین باید اطلاعات نهایی آنرا در callback ویژهی complete دریافت کرد. مقدار data دریافتی، معادل اطلاعات رندر شدهی partial view است. به همین جهت آنرا به خاصیت content متد popver ارسال میکنیم. همچنین چون خروجی patrtial view به همراه html است، نیاز است خاصیت html متد popover نیز به true تنظیم شود. در خاصیت title، نحوهی دسترسی به مقدار data-title تنظیم شدهی در partial view را مشاهده میکنید.
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
RemotePopOver.zip
طبق مطلب ارائه شده در مقاله:
تابع submit :
function(event, value, message, formVals){}
خب حالا مشابه مثال زیر عمل کنید:
<div class="prompt-content" style="display: none;"> <span>ایمیل خود را وارد نمایید : </span> <span> <input type="text" name="user_email" /> </span> </div>
$.prompt( $(".prompt-content").html(), { submit: function (e, v, m, f) { var userEmail = f["user_email"]; console.log(userEmail); } });
در برنامههای تحت وب، در بعضی موارد نیاز داریم تا برای کاربر، امکان ثبت دادههایش را با آپلود فایلهای Excel فراهم کنیم. برای مثال در مطلب خواندن اطلاعات از فایل اکسل با استفاده از LinqToExcel ، امکان خواندن از Excel توضیح داده شده، اما نقطه ضعف این روشها، وابستگی به Providerهای مایکروسافت است که در صورت عدم نصب آن ها:
Microsoft.Jet.OLEDB.4.0 provider --> Excel 97-2003 format (.xls) Microsoft.ACE.OLEDB.12.0 provider --> Excel 2007+ format (.xlsx)
The ‘Microsoft.Jet.OLEDB.4.0’ provider is not registered on the local machine The ‘Microsoft.ACE.OLEDB.12.0’ provider is not registered on the local machine
البته راه حل، نصب Office 2007 Data Connectivity Components یا Office 2010 Database Engine بر روی سرور میباشد. اما اگر هاست اشتراکی بوده و اجازه نصب نداشته باشیم؟
در این مقاله به بررسی کتابخانه ExcelDataReader میپردازیم که امکان خواندن فایلهای اکسل را بدون نیاز به نصب هرگونه پیش نیازی بر روی سرور، برای ما فراهم میکند.
برای این کار:
1- ابتدا یک پروژه خالی Asp.Net MVC را ایجاد میکنیم.
2- با استفاده از دستورات زیر در Package Manager Console بستههای ExcelDataReader و ExcelDataReader.DataSet را نصب میکنیم:
PM> Install-Package ExcelDataReader PM> Install-Package ExcelDataReader.DataSet
3- سپس کنترلر مورد نظر (در اینجا HomeController) را ایجاد نموده و اکشن Upload را بصورت زیر در آن قرار میدهیم:
public ActionResult Upload() { return View(); }
4- برای آپلود فایل، اکشن دیگری را با نام Upload نیاز داریم که آن را بصورت زیر ایجاد میکنیم:
توجه: در قطعه کد زیر سعی شده از حداقل کانفیگ کتابخانه استفاده شود. کانفیگ بیشتر
[HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public ActionResult Upload(HttpPostedFileBase upload) { // اعتبار سنجی فایل آپلود شده if (upload != null && upload.ContentLength > 0 && (upload.FileName.EndsWith(".xls") || upload.FileName.EndsWith(".xlsx"))) { // با خواندن فایل به صورت باینری، این کتابخانه نیازی به نصب پیش نیازهای آفیس ندارد Stream stream = upload.InputStream; // نیازی به نگرانی در مورد پسوند فایل نیست // کتابخانه به صورت خودکار کلاس مورد نظر برای پسوند مربوطه را استفاده میکند // ExcelDataReader.ExcelBinaryReader یا ExcelDataReader.ExcelOpenXmlReader IExcelDataReader reader = ExcelReaderFactory.CreateReader(stream); // روش ذکر شده در قسمت دوم برای خواندن کل اطلاعات بصورت یکجا DataSet result = reader.AsDataSet(new ExcelDataSetConfiguration() { ConfigureDataTable = (tableReader) => new ExcelDataTableConfiguration() { // true: ردیف اول از فایل را به عنوان هدر در نظر میگیرد // مقدار پیش فرض: false UseHeaderRow = true } }); reader.Close(); return View(result.Tables[0]); } ModelState.AddModelError("File", "Please upload Excel file ..."); return View(); }
روش دیگر خواندن اطلاعات:
do { while (reader.Read()) { // reader.GetDouble(0); } } while (reader.NextResult());
5- خب حالا از یک View (با نام Upload) هم برای ارسال فایل و همچنین نمایش محتویات آپلود شده بصورت زیر استفاده میکنیم:
@model System.Data.DataTable @using System.Data; <h2>Upload File</h2> @using (Html.BeginForm("Upload", "Home", null, FormMethod.Post, new { enctype = "multipart/form-data" })) { @Html.AntiForgeryToken() @Html.ValidationSummary() <div> <input type="file" id="dataFile" name="upload" /> </div> <div> <input type="submit" value="Upload" /> </div> if (Model != null) { <table> <thead> <tr> @foreach (DataColumn col in Model.Columns) { <th>@col.ColumnName</th> } </tr> </thead> <tbody> @foreach (DataRow row in Model.Rows) { <tr> @foreach (DataColumn col in Model.Columns) { <td>@row[col.ColumnName]</td> } </tr> } </tbody> </table> } }
6- حالا پروژه را اجرا میکنیم تا خروجی را مشاهده کنیم.
ابتدا فایل مورد نظر را انتخاب و آپلود میکنیم:
و خروجی به صورت زیر خواهد بود:
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید: UploadExcelFiles.rar
فرض کنید یک صفحهی Blazor SSR، از سه کامپوننت منوی سمت راست، محتوای اصلی صفحه و فوتر سایت که به همراه متنی است، تشکیل شدهاست. منوی سمت راست، به همراه لینکهاییاست که آمار آنها را نیز نمایش میدهد و این اطلاعات را از بانک اطلاعاتی، به کمک EF-Core دریافت میکند. فوتر صفحه، سال شروع به کار و نام برنامه را از بانک اطلاعاتی دریافت میکند و محتوای اصلی صفحه نیز از بانک اطلاعاتی دریافت میشود. پس از تکمیل این سه کامپوننت مجزا، اگر برنامه را اجرا کنید، بلافاصله با خطای زیر مواجه میشوید:
A second operation started on this context before a previous operation completed
مشکل کجاست؟! مشکل اینجاست که تنها یک نمونه از DbContext، در طول درخواست جاری رسیده، بین سه کامپوننت جاری برنامه به اشتراک گذاشته میشود (به سازندهی سرویسهای مرتبط تزریق میشود) و ... در Blazor SSR، پردازش کامپوننتهای یک صفحه، به صورت موازی و همزمان انجام میشوند؛ یعنی ترتیبی نیست. اگر ابتدا کامپوننت منو، بعد محتوای صفحه و در آخر فوتر، رندر میشدند، هیچگاه پیام فوق را مشاهده نمیکردیم؛ اما ... هر سه کامپوننت، با هم و همزمان رندر میشوند و سپس نتیجهی نهایی در Response درج خواهد شد. یعنی یک DbContext بین چندین ترد به اشتراک گذاشته میشود که چنین حالتی توسط EF-Core پشتیبانی نمیشود و مجاز نیست.
روش مواجه شدن با یک چنین حالتهایی، نمونه سازی مجزای DbContext به ازای هر کامپوننت است که نمونهای از آنرا پیشتر در مطلب «نکات ویژهی کار با EF-Core در برنامههای Blazor Server» مشاهده کردهاید. در این مطلب، راهحل دیگری برای اینکار ارائه میشود که سادهتر است و نیازی به تغییرات آنچنانی در کدهای کامپوننتها و کل برنامه ندارد.
استفاده از کلاس پایهی OwningComponentBase برای نمونه سازی مجدد DbContext بهازای هر کامپوننت
زمانیکه در برنامههای Blazor SSR از روش استاندارد زیر برای دسترسی به سرویسهای مختلف برنامه استفاده میکنیم:
@inject IHotelRoomService HotelRoomService
طول عمر دریافتی سرویس، دقیقا بر اساس طول عمر اصلی تعریف شدهی آن عمل میکند (شبیه به برنامههای ASP.NET Core). یعنی برای مثال اگر Scoped باشد، DbContext تزریق شدهی در آن هم Scoped است و این DbContext، بین تمام کامپوننتهای در حال پردازش موازی در طول یک درخواست، بهاشتراک گذاشته میشود که مطلوب ما نیست. ما میخواهیم بتوانیم به ازای هر کامپوننت مجزای صفحه، یک DbContext جدید داشته باشیم. یعنی باید بتوانیم خودمان این سرویس Scoped را نمونه سازی کنیم و نه اینکه آنرا مستقیما از سیستم تزریق وابستگیها دریافت کنیم.
بنابراین اگر بخواهیم قسمتهای مختلف برنامه را تغییر ندهیم و همان تعاریف ابتدایی services.AddDbContext و Scoped تعریف کردن سرویسهای برنامه بدون تغییر باقی بمانند (و از IDbContextFactory و موارد مشابه دیگر مطلب «نکات ویژهی کار با EF-Core در برنامههای Blazor Server» هم استفاده نکنیم)، باید جایگزینی را برای نمونه سازی سرویسها ارائه دهیم. به همین جهت در ابتدا، یک ویژگی جدیدی را به صورت زیر تعریف میکنیم:
[AttributeUsage(AttributeTargets.Property)] public sealed class InjectComponentScopedAttribute : Attribute { }
تا بتوانیم بجای:
@inject IHotelRoomService HotelRoomService
بنویسیم:
[InjectComponentScoped] internal IHotelRoomService HotelRoomService { set; get; } = null!;
مرحلهی بعد، نوبت به نمونه سازی خودکار این سرویسهای درخواستی علامتگذاری شدهی با InjectComponentScoped است. برای این منظور، تمام کامپوننتهای برنامه را از کلاس پایه و استاندارد OwningComponentBase ارثبری میکنیم. مزیت اینکار، امکان دسترسی به خاصیتی به نام ScopedServices در تمام کامپوننتهای برنامه است که توسط آن میتوان به متد ScopedServices.GetRequiredService آن دسترسی یافت. یعنی با ارثبری از کلاس پایهی OwningComponentBase به ازای هر کامپوننت، به صورت خودکار Scope جدیدی شروع میشود که توسط آن میتوان به نمونهی جدیدی از سرویس مدنظر دسترسی یافت و نه به نمونهی اشتراکی در طی درخواست جاری.
اکنون اگر از این مزیت به صورت زیر استفاده کنیم، میتوان تمام سرویسهای درخواستی مزین به InjectComponentScopedAttribute یک کامپوننت را به صورت خودکار یافته و با استفاده از ScopedServices.GetRequiredService، مقدار دهی کرد:
public class BlazorScopedComponentBase : OwningComponentBase { private static readonly ConcurrentDictionary<Type, Lazy<List<PropertyInfo>>> CachedProperties = new(); private List<PropertyInfo> InjectComponentScopedPropertiesList => CachedProperties.GetOrAdd(GetType(), type => new Lazy<List<PropertyInfo>>( () => type.GetProperties(BindingFlags.DeclaredOnly | BindingFlags.Instance | BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Public) .Where(p => p.GetCustomAttribute<InjectComponentScopedAttribute>() is not null) .ToList(), LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication)).Value; protected override void OnInitialized() { foreach (var propertyInfo in InjectComponentScopedPropertiesList) { propertyInfo.SetValue(this, ScopedServices.GetRequiredService(propertyInfo.PropertyType)); } } }
این سرویس، اینبار طول عمری، محدود به کامپوننت جاری را خواهد داشت و بین سایر کامپوننتهای درحال پردازش درخواست جاری، به اشتراک گذاشته نمیشود و همچنین به صورت خودکار هم در پایان درخواست، Dispose میشود.
فعالسازی ارثبری خودکار در تمام کامپوننتهای برنامه
مرحلهی بعد، ارثبری خودکار تمام کامپوننتهای برنامه از OwningComponentBase سفارشی فوق است و در اینجا قصد نداریم تمام کامپوننتها را جهت معرفی آن، به صورت دستی تغییر دهیم. برای اینکار فقط کافی است به فایل Imports.razor_ مراجعه و یک سطر زیر را در آن درج کنیم:
@inherits BlazorScopedComponentBase
با اینکار یک ارثبری سراسری در کل برنامه رخ میدهد و تمام کامپوننتها، از BlazorScopedComponentBase مشتق خواهند شد. یعنی پس از این تغییر، اگر سرویسی را به صورت زیر معرفی و با ویژگی InjectComponentScoped علامتگذاری کردیم:
[InjectComponentScoped] internal IHotelRoomService HotelRoomService { set; get; } = null!;
به صورت خودکار یافت شده و نمونه سازی Scoped محدود به طول عمر همان کامپوننت میشود که بین سایر کامپوننتها، به اشتراک گذاشته نخواهد شد.
یک نکته: اگر کامپوننت شما متد OnInitialized را بازنویسی میکند، فراموش نکنید که در ابتدای آن باید ()base.OnInitialized را هم فراخوانی کنید تا متد OnInitialized کامپوننت پایهی BlazorScopedComponentBase نیز فراخوانی شود. البته این مورد در حین بازنویسی نمونهی async آن مهم نیست؛ چون همیشه OnInitialized غیر async در ابتدا فراخوانی میشود و سپس نمونهی async آن اجرا خواهد شد.
<script src="@Url.Content("~/Scripts/Site.js")"></script>
<script src="~/Scripts/Site.js"></script>
<div @{if (myClass != null) { <text>class="@myClass"</text> } }>Content</div>
<div class="@myClass">Content</div>
<div>Content</div>
<input checked="@ViewBag.Checked" type="checkbox"/>
<input type="checkbox"/>
<input type="text" [(ngModel)]="myModel" (blur)="onBlurMethod()">
export class AppComponent { myModel: any; constructor(){ this.myModel = '123'; } onBlurMethod(){ alert(this.myModel); } }
+ Observableها دارای متدی هستند به نام debounceTime که برای همین منظور طراحی شدهاست. یک مثال:
export class AppComponent { searchForm: ControlGroup; results: Observable<any[]>; constructor(private http: Http) { let searchField = new Control(); this.searchForm = new ControlGroup({searchField}); this.results = searchField.valueChanges .debounceTime(500) .switchMap((val:string) => { return this.search(val); }); }
اگر با React کار کرده باشید، یک چنین کدهایی اساس آنرا تشکیل میدهند:
import React from "react"; const Rentals = () => { return <h1>Rentals</h1>; }; export default Rentals;
@page "/razor" @template @ItemTemplate(emp) @code { RenderFragment template = @<p>The time is @DateTime.Now.</p>; RenderFragment<Employee> ItemTemplate = (item) => @<p>Employee name is @item.Name.</p>; Employee emp = new Employee { Name = "Test" }; public class Employee { public string Name; } }
یا حتی میتوان از RenderFragment برای وهله سازی پویای یک کامپوننت مانند SurveyPrompt، مقدار دهی خاصیت Title آن و درج آن در صفحه به صورت زیر هم استفاده کرد:
@page "/" @CreateDynamicComponent() @code { RenderFragment CreateDynamicComponent() => builder => { builder.OpenComponent(0, typeof(SurveyPrompt)); builder.AddAttribute(1, "Title", "Some title"); builder.CloseComponent(); }; }