اشتراک‌ها
نمایش و آنالیز رکوردهای Elmah با قابلیت‌های فراوان
بسیاری از عزیزانی که با Elmah  کار کرده‌اند ، احتمالا زمانیکه تعداد رکورد‌ها زیاد می‌شود و بخواهند مورد خاصی را جستجو یا پیگیری کنند مجبورند خروجی اکسل رو فیلتر کنن که این کار زمان بر است. اگر تعداد رکورد‌ها زیاد باشد، باید از طریق خود جدول داخل دیتابیس رکورد مورد نظر خود را جستجو کنن. در این مطلب قصد دارم ابزاری که open source هست رو معرفی کنم که به کمک این ابزار به راحتی میتوانید خطای خاصی را جستجو کنید و حتی آماری از تعداد رکورد‌ها در بازه‌های زمانی مختلف داشته باشید. همچنین میتوانید با دخل و تصرف در کد این برنامه آن را به صورت دلخواه تغییر دهید.
برای دانلود سورس این برنامه به لینک زیر مراجعه کنید The ELMAH Log Analyzer 
 
نمایش و آنالیز رکوردهای Elmah با قابلیت‌های فراوان
اشتراک‌ها
آغاز کار با git در ویژوال استدیو

In this episode, Robert is joined by Paul Litwin, who shows us how to get started with Git in under an hour. Git is a free, open source and quite popular distributed version control system designed to handle everything from small to very large projects with speed and efficiency. Starting with the command line and ending up in both VS Code and Visual Studio, Paul takes us on a tour of the how you can use Git to manage your source code. 

آغاز کار با git در ویژوال استدیو
نظرات مطالب
یافتن لیست اسمبلی‌های ارجاعی
ببخشید آقای نصیری که این رو اینجا مطرح کردم. من به سفارش شما تو شرکت از SVN استفاده کردم . بدین نحو که اول خود SVN رو نصب کردم بعد TortoiseSVN . بعدش هم که .برنامه رو سرور مثل سعت کار میکنه , ولی رو کلاینت ها مورد داره . پروژه رو هم رو سرور share کردم و کلاینت هم اون رو Map کردند . حالا وقتی Solution رو باز می کنیم برای هر پروژه این warning رو میده: Project Location Is not Trusted .
وقتی هم که روی یک button کلیک میکنیم این error رو میده : Soure file f:\solution\project1 does not belong to the project being debogged.

وقتی هم میخاییم solution رو commit کنیم error میده که :
Unable to open an ra_local url.unable to open repository.
البیته خیلی من رو ببخشید که اندازه یه تاپیک پست دادم.
مطالب
روش‌هایی برای بهبود قابلیت دیباگ بسته‌های NuGet
عموما بسته‌های نیوگت تولید شده، قابلیت دیباگ ضعیفی را دارند. برای بالابردن بهبود تجربه‌ی کاربری آن‌ها می‌توان توزیع فایل‌های PDB و فعالسازی قابلیت Source Link را به آن‌ها اضافه کرد.


فعالسازی توزیع فایل‌های PDB به همراه بسته‌های NuGet

وجود فایل‌های PDB، برای اجرای برنامه‌ها ضرورتی ندارند؛ اما اگر ارائه شوند، به کمک آن‌ها می‌توان گزارش‌های استثناءهای بسیار کاملتری را به همراه نام فایل و شماره سطرهای مرتبط موجود در Exception.StackTrace، مشاهده کرد.
پیشتر توسعه دهندگان بسته‌های NuGet، فایل‌های PDB را خودشان با تعریف یک سری include در فایل مشخصات بسته، به فایل نهایی تولیدی اضافه می‌کردند. اما این روزها با ارائه‌ی «NuGet.org Symbol Server»، دیگر افزودن فایل‌های PDB به بسته‌های nupkg توصیه نمی‌شود. چون حجم نهایی و زمان بازیابی بسته‌ها را بیش از اندازه افزایش می‌دهند؛ خصوصا اگر مصرف کننده‌ای قصد دیباگ آن‌ها را نداشته باشد.
راه حل جدید توصیه شده، ارائه‌ی فایل‌های ویژه‌ی snupkg. در کنار بسته‌های nupkg. معمولی است که حاوی فایل‌های PDB متناظر با بسته‌ی اصلی NuGet هستند.

برای فعالسازی آن‌ها در پروژه‌های NET Core. بسته‌های نیوگت خود تنها کافی است دو تنظیم زیر را به فایل csproj اضافه کنید:
<PropertyGroup>
  <IncludeSymbols>true</IncludeSymbols>
  <SymbolPackageFormat>snupkg</SymbolPackageFormat>
</PropertyGroup>
در این حالت پس از ساخت بسته‌ی نیوگت توسط دستور «dotnet pack -c release»، دو فایل با پسوندهای snupkg و nupkg تولید می‌شوند که باید هر دو را به سایت NuGet ارسال کرد.

در سمت مصرف کننده، IDE شما باید برای کار با این Symbol Server تنظیم شده باشد.


فعالسازی تولید Source Link

وجود PDBها جهت دیباگ بسته‌های ارائه شده بسیار مفیدند؛ اما اگر بر روی کدهای نهایی بهینه سازی صورت گرفته باشد، ممکن است اطلاعات دیباگ آن‌ها با کد اصلی تطابق پیدا نکنند. برای بهبود این وضعیت و ارتقاء آن به یک سطح بالاتر، مفهوم source link ارائه شده‌است که مستقل است از نوع زبان و همچنین سورس کنترل.
کار سورس‌لینک، افزودن متادیتای سورس کنترل انتخابی، به بسته‌ی نهایی تولید شده‌است. به این صورت می‌توان سورس کامل و متناظر با قطعه کد بسته و کتابخانه‌ی ثالث در حال دیباگ را در IDE خود داشت و با آن به نحو متداولی کار کرد. یعنی سورس لینک، قابلیت «Step Into" the source code"» را مهیا می‌کند. متادیتای اضافه شده، دقیقا مشخص می‌کند که بسته‌ی تولیدی نهایی، متناظر با کدام commit سورس کنترل است. به این ترتیب دقیقا می‌توان به کدهای همان commit ای که بسته بر اساس آن کامپایل شده‌است، در IDE خود دسترسی یافت.
این قابلیت از Visual Studio 15.3 به بعد در اختیار کاربران آن است (گزینه‌ی Enable Source Server Support، در قسمت Debug/General آن باید فعال شود). همچنین Rider و VSCode نیز از آن پشتیبانی می‌کنند. برای Rider باید در قسمت Tools/External symbols، گزینه‌های Use sources from symbol files when available و Allow downloading symbols from remote locations را فعال کنید.
همچنین برای فعالسازی آن در فایل csproj بسته‌ی نیوگت خود می‌توانید تنظیمات زیر را اضافه کنید:
<PropertyGroup>
    <PublishRepositoryUrl>true</PublishRepositoryUrl>
    <EmbedUntrackedSources>true</EmbedUntrackedSources>
</PropertyGroup>
<ItemGroup>
  <PackageReference Include="Microsoft.SourceLink.GitHub" Version="1.0.0" PrivateAssets="All" />
</ItemGroup>
البته در اینجا پروایدر مخصوص GitHub را مشاهده می‌کنید (اگر مخزن کد بسته‌ی شما بر روی آن قرار دارد) و همچنین سایر پروایدرهای مخصوص سورس کنترل‌های دیگر مانند Azure DevOps/VSTS نیز برای آن تهیه شده‌اند.


روش فعالسازی Source Link در پروژه‌ی VSCode

اگر از VSCode استفاده می‌کنید، نیاز است تنظیمات زیر را به قسمت configurations فایل launch.json خود اضافه کنید تا قابلیت «Step Into" the source code"» بسته‌های نیوگتی که از SourceLink پشتیبانی می‌کنند، با فشردن دکمه‌ی F11 در حین دیباگ، فعال شود:
"justMyCode": false,
"symbolOptions": {
   "searchMicrosoftSymbolServer": true
},
"suppressJITOptimizations": true,
"env": {
   "COMPlus_ZapDisable": "1"
}
مطالب
پنج دلیل برای توسعه‌ی وب با ASP.NET Core

یک:  ASP.NET Core مستقل از Platform است

آینده‌ی محتوم نرم‌افزار، توسعه به شیوه‌های مستقل از Platform است. شاید این دلیل به تنهایی برای مهاجرت به ASP.NET Core کافی باشد. امروزه نرم‌افزارهایی که مبتنی بر یک Platform خاص نیستند، نسبت به سایر نرم‌افزارها مزیت رقابتی‌تری دارند. نرم‌افزارهای Cross Platform یا مستقل از Platform، بر روی هر سیستم عاملی اجرا می‌شوند. برای اجرای آنها در کامپیوترهای شخصی یا Server کافیست معماری پردازنده‌ی مرکزی x86 باشد و سیستم عامل نیز یکی از انواع ویندوز، لینوکس یا مک.
دلیل مستقل بودن ASP.NET Core از Platform، مبتنی بودن آن بر NET Core. است. این نسخه از دات‌نت را می‌توان برای سیستم‌‌عامل‌های مختلف از http://dot.net دانلود و نصب کرد.
برای اجرای نرم‌افزارهایی که مبتنی بر NET Core. هستند نیاز به بازنویسی کدها یا استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی جداگانه‌ای نیست. این خاصیت همچنین برای libraryهای استانداردی که از این نسخه از دات‌نت استفاده می‌کنند نیز صادق است.

دو:  Open Source است

یکی از انتقادهایی که سال‌ها به مایکروسافت می‌شد، ناشناخته بودن سورس نرم‌افزارهای این شرکت و انحصار طلبی‌هایش بود. اما در سال‌های اخیر مایکروسافت نشان داده‌است که این جنبه از کاراکترش را به تدریج اصلاح کرده‌است. به طوری که اسکات هانسلمن، یکی از کارمندان این شرکت و وبلاگ‌نویس مشهور در این مورد گفته است:
دلیل آمدن من به مایکروسافت این بود که می‌خواستیم هر چقدر می‌توانیم کارها را Open Source کنیم و یک جامعه‌ی کاربری برای دات‌نت و اوپن سورس بسازیم و حالا به NET Core 1.0. رسیده‌ایم.
زمانی شایعه‌ی لو رفتن بخشی از سورس کد ویندوز ۹۵، در صدر اخبار تکنولوژی بود و این یک شکست برای مایکروسافت محسوب می‌شد. اما امروزه ASP.NET Core با لایسنس MIT عرضه شده است که یکی از آزادترین مجوزهای اوپن سورس است. نرم‌افزارهایی که با این مجوز عرضه می‌شوند، آزادی تغییر کد، ادغام با مجوزهای دیگر، عرضه به عنوان محصول دیگر، استفاده تجاری و ... را به همه‌ی توسعه‌دهندگان می‌دهد.

سه: جدا بودن از Web Server

این نسخه‌ی از APS.NET، کاملاً از وب‌سرور که نرم‌افزارها را هاست می‌کند، جدا (decouple) شده است. اگرچه همچنان استفاده از IIS بر روی ویندوز منطقی به نظر می‌رسد اما مایکروسافت یک پروژه‌ی اوپن سورس دیگری را به نام Kestrel نیز منتشر کرده است.
وب‌سرور Kestrel مبتنی بر پروژه libuv است و libuv در اصل برای هاست کردن Node.js تولید شده بود و تأکید آن بر روی انجام عملیات I/O به صورت asynchronous است.
نکته جالب این است که یک برنامه‌ی مبتنی بر ASP.NET Core، در واقع یک Console Application است که در متد Main آن وب‌سرور فراخوانی می‌شود:
using System;
using Microsoft.AspNetCore.Hosting;
namespace aspnetcoreapp
{
public class Program
{
  public static void Main(string[] args)
  {
   var host = new WebHostBuilder()
                  .UseKestrel()
                  .UseStartup<Startup>()
                  .Build();
   host.Run();
  }
}
}

چهار: تزریق وابستگی (Dependency Injection) تو کار

تزریق وابستگی‌ها برای ایجاد وابستگی سست (loosely coupling) بین اشیاء مرتبط و وابسته به یکدیگر است. به جای نمونه‌سازی مستقیم اشیاء مرتبط، یا استفاده از ارجاع‌های ایستا به آن اشیاء، زمانی که یک کلاس به آنها احتیاج داشته باشد، با روش‌های خاصی از طریق DI به اشیاء مورد نیاز دسترسی پیدا می‌کند. در این استراتژی، ماژول‌های سطح بالا نباید به ماژول‌های سطح پایین وابسته باشند، بلکه هر دو باید به abstraction (معمولا Interface ها) وابسته باشند.
وقتی یک سیستم برای استفاده‌ی از DI طراحی شده‌است و کلاس‌های زیادی دارد که وابستگی‌هایش را از طریق constructor یا property‌ها درخواست می‌کند، بهتر است یک کلاس مخصوص ایجاد آن کلاس‌ها و وابستگی‌هایشان داشته باشد. به این کلاس‌ها container، یا Inversion of Control (IoC) container یا Dependency Injection (DI) container گفته می‌شود.
با این روش، بدون نیاز به hard code کردن instance سازی از کلاس‌ها، می‌توان گراف‌های پیچیده وابستگی را در اختیار یک کلاس قرار داد.
طراحی ASP.NET Core از پایه طوری است که حداکثر استفاده را از Dependency Injection می‌کند. یک container ساده توکار با نام IServiceProvider وجود دارد که به صورت پیش‌فرض constructor injection را پشتیبانی می‌کند.
در ASP.NET Core با مفهومی به نام service سر و کار خواهید داشت که در واقع به type هایی گفته می‌شود که از طریق DI در اختیار شما قرار می‌گیرند. سرویس‌ها در متد ConfigureServices کلاس Startup برنامه شما تعریف می‌شوند. این service‌ها می‌توانند Entity Framework Core یا ASP.NET Core MVC باشند یا سرویس‌هایی که توسط شما تعریف شده‌اند. مثال:
// This method gets called by the runtime. Use this method to add services to the container.
public void ConfigureServices (IServiceCollection services)
{
// Add framework services.
services.AddDbContext<ApplicationDbContext>(options =>
  options.UseSqlServer(Configuration.GetConnectionString("DefaultConnection")));
services.AddIdentity<ApplicationUser, IdentityRole>()
  .AddEntityFrameworkStores<ApplicationDbContext>()
  .AddDefaultTokenProviders();
services.AddMvc();
// Add application services.
services.AddTransient<IEmailSender, AuthMessageSender>();
services.AddTransient<ISmsSender, AuthMessageSender>();
}


پنج: یکپارچگی با framework‌های مدرن سمت کلاینت

فرآیند build در برنامه‌های تحت وب مدرن معمولاً این وظایف را انجام می‌دهد:
  • bundle و minify کردن فایل‌های جاوا اسکریپت و همینطور CSS
  • اجرای ابزارهایی برای bundle و minify کردن قبل از هر build
  • کامپایل کردن فایل‌های LESS و SASS در CSS
  • کامپیال کردن فایل‌های CoffeeScript و TypeScript در JavaScript
برای اجرای چنین فرآیندهایی از ابزاری به نام task runner استفاده می‌شود که Visual Studio از دو ابزار task runner مبتنی برا جاوا اسکریپت به نام‌های Gulp و Grunt بهره می‌برد. از این ابزارها با استفاده از ASP.NET Core Web Application template می‌توان در ASP.NET Core استفاده کرد.
همچنین امکان استفاده از Bower که یک package manager (مانند NuGet) برای وب است، وجود دارد. معمولاً از Bower برای نصب فایل‌های CSS ، فونت‌ها، framework‌های سمت کلاینت و کتابخانه‌های جاوا اسکریپت استفاده می‌شود. اگرچه بسیاری از package‌ها در NuGet هم وجود دارند، اما تمرکز بیشتر NuGet بر روی کتابخانه‌های دات‌نتی است.
نصب و استفاده‌ی سایر library‌های سمت کلاینت مانند Bootstrap ، Knockout.js ، Angular JS  و زبان TypeScript نیز در Visual Studio و هماهنگی آن با ASP.NET Core نیز بسیار ساده است.
پس همین حالا دست به کار شوید و با نصب -حداقل - Microsoft Visual Studio 2015 Update 3 بر روی ویندوز یا Visual Studio Code  بر روی هر سیستم عاملی از برنامه‌نویسی با ASP.NET Core لذت ببرید!
منابع :
اشتراک‌ها
انجمن رسمی گزارش مشکلات GitHub

GitHub Community is built to support all GitHub users on their educational journey, via Discussions. It is a resource hub, learning portal, and inspiration station, all in one. Regardless of how big or small your challenge is, all resources and information will be accessible in a true open source fashion.

انجمن رسمی گزارش مشکلات GitHub
اشتراک‌ها
پروژه SimpleIdServer

SimpleIdServer is an open source framework enabling the support of OPENID, OAUTH2.0, SCIM2.0, UMA2.0, FAPI and CIBA. It streamlines development, configuration and deployment of custom access control servers. Thanks to its modularity and extensibility, SimpleIdServer can be customized to the specific needs of your organization for authentication, authorization and more. 

پروژه SimpleIdServer
اشتراک‌ها
استفاده از فایل‌های JSON بجای XML برای بومی سازی برنامه‌های ASP.NET Core

Elemental.JsonResource

Json Resource file support in C# projects.

This provides an alternative to using resx files to defined resources in C# projects. The benefits over resx are:

  • human readable file format (try writing resx xml from scratch without documentation)
  • generated C# code doesn't get included in project/source control
  • Doesn't require modifying the .csproj (adding a single resx file will add ~12 lines to your csproj file)
  • Doesn't require Visual Studio to function. (resx files don't work in VS Code for example) 
استفاده از فایل‌های JSON بجای XML برای بومی سازی برنامه‌های ASP.NET Core
اشتراک‌ها
مقایسه‌ای کوتاه بین ABP Framework و DNTFrameworkCore

In this post, I want to compare “DNTFrameworkCore” with “ABP Framework”.


ABP is one of most popular and well documented frameworks with high level abstraction that I learned a lot from it. It has many other features that I don’t list them in this post, because, DNTFrameworkCore has not them actually. Behind of ABP, there is a team. It has 123 contributors in GitHub. Also, all of features have related unit-tests.

In other side, DNTFrameworkCore is lightweight with low level abstraction. It is personal open-source project without any contributor and has unit-tests for small part. 

I wrote this post to prove that thinking behind of DNTFrameworkCore completely different from ABP (at least in most sections)  

مقایسه‌ای کوتاه بین ABP Framework و DNTFrameworkCore