یکپارچه با Microsoft ASP.NET and Web ASP.NET MVC 5.2.2 و ...
"ASP.NET Web API و SignalR از این کتابخانه استفاده می‌کنند". دلیلی دارد هنوز ASP.NET MVC از این کتابخانه استفاده نکرده است؟
- در نگارش‌های جدید ASP.NET Core، بسته‌ی بومی سازی آن، خطاهای یافت نشدن کلیدها را توسط ILogger آن لاگ میکند (و هیچ استثنایی را مشاهده نخواهید کرد). به همین جهت لاگ کردن را در برنامه‌ی خود فعال کنید و خروجی آن‌را جهت یافتن عباراتی مانند search for بررسی کنید (دقیقا عنوان میکند که کجاها را برای یافتن معادل‌ها بررسی کرده‌است و چیزی یافت نشده).
- برای مثال اگر از قالب پیش‌فرض ASP.NET Core 2.1 استفاده می‌کنید، لاگ کردن در کنسول و همچنین دیباگ آن فعال است (بدون نیاز به تنظیم اضافه‌تری). در اینجا برنامه را در حالت dotnet watch run اجرا کنید (این دستور را در ریشه‌ی پروژه اجرا کنید) و سپس در کنسول جاری، عبارات لاگ شده را بررسی کنید. یا پنجره‌ی debug در ویژوال استودیو نیز همینکار را انجام می‌دهد.
بررسی لاگ‌های برنامه جزو الزامات کار با برنامه‌های NET Core. است. در اینجا کمتر استثناءها را مشاهده می‌کنید و چون یک فریم ورک توکار Logging را به همراه دارد، همه‌جا از آن برای گزارش مشکلات، در پشت صحنه استفاده میشود.
یکی از قابلیت‌های ابزار خط فرمان dotnet، امکان تبدیل یک پروژه‌ی سفارشی سازی شده، به یک قالب نصب پروژه‌های جدید بر مبنای آن است. برای مثال فرض کنید می‌خواهیم پروژه‌ی DNTIdentity را تبدیل به یک قالب جدید کنیم تا به سادگی بتوان پروژه‌های جدید را بر مبنای آن ایجاد کرد.
ساخت پوشه‌ی مخصوص template.config.
اولین قدم جهت تبدیل یک پروژه‌ی از پیش موجود، به قالبی جدید، افزودن پوشه‌ی ویژه‌ای به نام template.config. به ریشه‌ی آن است. سپس فایل خالی template.json را با محتوای ذیل به آن اضافه کنید:
توضیحات:
در اینجا متادیتای تعریف شده شامل موارد ذیل است:
Author: اطلاعات نویسنده است.
Classification: امکان جستجوی بهتر این قالب را فراهم میکند.
Name: توضیحاتی در مورد پروژه.
Identity: نام منحصربفرد پروژه.
ShortName: نامی است که از آن جهت تولید پروژه‌های جدید، استفاده میشود.
SourceName: مهم‌ترین تنظیم این گروه بوده و نام فضای نام اصلی پروژه‌است. زمانیکه پروژه‌ی جدیدی را ایجاد می‌کنید، این نام به صورت خودکار بر اساس نام جدید انتخابی اصلاح و جایگزین خواهد شد (در تمام پروژه‌های مربوط به solution جاری).
معرفی قالب تهیه شده به سیستم dotnet
پس از ساخت فایل template.config\template.json. در ریشه‌ی پروژه، اکنون از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
در اینجا dp0~% با آدرس پوشه‌ی جاری جایگزین میشود. اگر نیاز است آن‌را به صورت دستی مقدار دهی کنید.
پس از نصب این پوشه به عنوان یک قالب جدید، یکبار از سیستم وجود آن‌را کوئری بگیرید:
اگر به خروجی آن دقت کنید، یک سطر ذیل به آن اضافه شده‌است:
نحوه‌ی ایجاد یک پروژه‌ی جدید بر اساس قالب نصب شده
پس از ساخت این قالب جدید و معرفی آن به سیستم، نحوه‌ی کار با آن به صورت ذیل است:
در اینجا dntidentity همان Short Name تنظیم شده‌است و پارامتر n، نام Solution جدید را مشخص میکند. پس از اجرای این دستور مشاهده خواهید کرد که این نام جدید بر روی نام پوشه‌ها و همچنین فضاهای نام تولیدی به صورت خودکار اعمال شده‌است و مقدار «ASPNETCoreIdentitySample» پیش‌فرض را بازنویسی کرده‌است.
ساخت پوشه‌ی مخصوص template.config.
اولین قدم جهت تبدیل یک پروژه‌ی از پیش موجود، به قالبی جدید، افزودن پوشه‌ی ویژه‌ای به نام template.config. به ریشه‌ی آن است. سپس فایل خالی template.json را با محتوای ذیل به آن اضافه کنید:
{
"author": "VahidN <https://www.dntips.ir/>",
"classifications": [ "MVC", ".NET Core", "ASP.NET Core" ],
"name": "Empty DNT.Identity project",
"identity": "DNT.Identity",
"shortName": "dntidentity",
"tags": {
"language": "C#"
},
"sourceName": "ASPNETCoreIdentitySample"
} در اینجا متادیتای تعریف شده شامل موارد ذیل است:
Author: اطلاعات نویسنده است.
Classification: امکان جستجوی بهتر این قالب را فراهم میکند.
Name: توضیحاتی در مورد پروژه.
Identity: نام منحصربفرد پروژه.
ShortName: نامی است که از آن جهت تولید پروژه‌های جدید، استفاده میشود.
SourceName: مهم‌ترین تنظیم این گروه بوده و نام فضای نام اصلی پروژه‌است. زمانیکه پروژه‌ی جدیدی را ایجاد می‌کنید، این نام به صورت خودکار بر اساس نام جدید انتخابی اصلاح و جایگزین خواهد شد (در تمام پروژه‌های مربوط به solution جاری).
معرفی قالب تهیه شده به سیستم dotnet
پس از ساخت فایل template.config\template.json. در ریشه‌ی پروژه، اکنون از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet new -i %~dp0
پس از نصب این پوشه به عنوان یک قالب جدید، یکبار از سیستم وجود آن‌را کوئری بگیرید:
dotnet new --list
Templates Short Name Language Tags --------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Console Application console [C#], F#, VB Common/Console Class library classlib [C#], F#, VB Common/Library Empty DNT.Identity project dntidentity [C#] MVC/.NET Core/ASP.NET Core
نحوه‌ی ایجاد یک پروژه‌ی جدید بر اساس قالب نصب شده
پس از ساخت این قالب جدید و معرفی آن به سیستم، نحوه‌ی کار با آن به صورت ذیل است:
dotnet new dntidentity -n MyNewProj
عموما در اکثر مطالب مقایسه‌ای بین وب فرم‌ها و ASP.NET MVC به جداسازی بهتر منطق کدها از فرم‌ها و قابلیت بهتر تهیه آزمون‌های واحد اشاره میشود. در این مطلب از دیدگاهی دیگر به این مساله خواهیم پرداخت؛ از لحاظ فنی و جدای از مسایل یاد شده، چه مزایای دیگری را می‌توان با استفاده از ASP.NET MVC نسبت به وب فرم‌ها به دست آورد؟
1- آدرس‌های تمیزتر
در ASP.NET MVC به صورت پیش فرض از سیستم Routing موجود در زیر ساخت ASP.NET برای نمایش Urlهایی بدون پسوند استفاده میشود. همچنین این سیستم امکان تهیه آدرس‌هایی با سازگاری بهتر با موتورهای جستجو را نیز از ابتدا مدنظر داشته است.
بله. این زیر ساخت در اختیار وب فرم‌ها نیز هست؛ اما فرق است بین حالتی که از ابتدا مجبور شویم تمیزتر کار کنیم با زمانیکه این انتخاب را داریم و ... عموما هم از آن در وب فرم‌ها استفاده نمی‌شود.
2- عدم وابستگی الزامی به فایل‌های فیزیکی موجود در سیستم
کلیه درخواست‌ها در MVC برخلاف وب فرم‌ها در بدو امر به فایل‌های موجود در سیستم منتقل نمی‌شوند. درخواست‌ها به متدهای موجود در کنترلرها منتقل می‌شوند. همین مساله سبب میشود که آدرس‌ها الزاما به یک فایل فیزیکی موجود در سیستم اشاره نکنند. به این ترتیب می‌توان درخواست‌ها را بر اساس شرایط، به Viewهای مختلف هدایت کرد و نه اینکه هر درخواست ابتدا به یک view رسیده و سپس به متدی ارجاع داده شود.
این مساله از لحاظ امنیتی نیز مهم است. درخواست‌های رسیده به MVC سبب اجرای هیچ فرمی نخواهند شد. درخواست‌ها حتما باید از فیلتر یک کنترلر عبور کنند تا اجرایی شوند.
3- امکان مدیریت بهتر قسمت‌های مختلف سایت در پوشه‌های جداگانه
اگر به سورس اکثر سایت‌های مبتنی بر ASP.NET Web forms توجه کنیم، تمام فایل‌های آن‌ها در ریشه سایت قرار دارند منهای فایل‌های CSS و JS و تصاویر. در ASP.NET MVC از ابتدای کار، هر قسمت از سایت در پوشه‌های جداگانه‌ای قرار می‌گیرد و به این ترتیب مدیریت فایل‌ها و نظم دهی به آن‌ها ساده‌تر خواهد بود.
4- امکان تعریف تمام اجزای یک فرم یا view به صورت strongly typed
در ASP.NET MVC می‌توان یک کلاس را به یک فرم یا View نسبت داد. به این ترتیب کنترل‌های web forms تبدیل به خواص این کلاس در MVC خواهند شد. مزیت این امر امکان کنترل تمام اجزای فرم‌های سایت توسط کامپایلر است.
به این ترتیب اگر در طی یک حلقه، جدولی را ایجاد کنیم، تمام عناصر تشکیل دهنده این حلقه (چه کدهای آن و چه المان‌هایی که اطلاعات را در صفحه نمایش می‌دهند) نیز توسط کامپایلر قابل بررسی و خطایابی هستند.
5- مقدار دهی خودکار مدل متناظر با یک فرم یا View در ASP.NET MVC
روال متداول کار با وب فرم‌ها، قرار دادن تعدادی کنترل در صفحه و سپس دریافت دستی مقادیر آن‌ها در فایل code behind است. در MVC دیگر نیازی نیست تا این کارها را دستی انجام دهید. به یک فرم یا View کلاسی را انتساب خواهید داد. فریم ورک خواص آن‌را به صورت خودکار در حین ارسال به سرور مقدار دهی خواهد کرد. این مورد حتی در حین کار با jQuery Ajax نیز صادق است.
این مساله کار با ORMها را نیز ساده‌تر میکند. از این جهت که تمام آن‌ها نهایتا با یک سری مدل و کلاس کار خواهند کرد و تمام فیلدها و جداول به تعدادی کلاس و خاصیت تعریف شده در آن‌ها نگاشت می‌شوند.
به این ترتیب چون دیگر نیازی به ارجاع مستقیم به اشیاء بصری در فایل‌های code behind که در اینجا کنترلر نام گرفته‌اند نیست، نوشتن آزمون واحد برای این کلاس‌ها نیز به شدت ساده‌تر شده است.
6- ASP.NET MVC به همراه یک فرم ساز توکار ارائه میشود
اگر کسی به شما گفته است که سرعت کار با ASP.NET MVC پایین است به طور قطع دو فصل اول یک کتاب MVC را بیشتر مطالعه نکرده است. در MVC یک کلاس متناظر با فرمی را طراحی می‌کنید. توسط ابزار scaffolding همراه با VS.NET از روی این کلاس و مدل، با چند کلیک یک فرم تولید خواهد شد. فرمی که حتی مقدار دهی و انتساب عناصر بصری آن به کلاس متناظر با آن نیز خودکار است.
سرعت پیاده سازی یک برنامه با ASP.NET MVC به مراتب بیشتر است از کار با وب فرم‌ها.
7- حذف View State در MVC
از آنجائیکه فرم‌های ASP.NET Web forms از نوع strongly typed نیستند (در دات نت 4 و نیم اندکی بهبود در حد گرید‌های آن حاصل شده البته)، برای اینکه پس از ارسال یک فرم به سرور باز هم کنترل‌های نمایش داده شده در صفحه همان مقادیر قبلی را نمایش دهند، مکانیزم View State به همراه ذخیره سازی اطلاعات فرم در فیلدهای مخفی فرم جاری طراحی شد.
در MVC نیازی به این مکانیزم نیست. زیرا فقط کافی است که اطلاعات مدل را مجددا به View ارسال کنیم. نمایش و انتساب نهایی آن در اینجا خودکار است. بنابراین نیازی به View State وجود ندارد.
8- کنترل بهتر بر روی اعتبار سنجی اطلاعات دریافتی
در وب فرم‌ها اگر بخواهیم سیستم اعتبارسنجی آن‌را غیرفعال کنیم، مثلا برای دریافت html از کاربر، نیاز است کلا آن‌را از کار بیندازیم (یا در سطح فرم یا در سطح کل برنامه). در MVC می‌توان این اعتبار سنجی را تنها در سطح یک خاصیت که قرار است اطلاعات HTML ایی را دریافت کند، غیرفعال کرد؛ نه برای کل فرم و نه در سطح کل برنامه.
9- امکان استفاده از فرم‌های و Viewهای Razor بجای موتور وب فرم‌ها
در وب فرم‌ها تا این زمان فقط محدود به تنها موتور نمایشی مخصوص به آن هستیم. اما در MVC این محدودیت برداشته شده و تا به حال چندین و چند View engine در این بین توسط مایکروسافت و سایر برنامه نویس‌ها طراحی شده است. مهم‌ترین آن‌ها Razor است که تمام برنامه نویس‌های MVC پس از مدتی به روان بودن و طراحی طبیعی و عالی آن اعتراف دارند.
10- امکان تعریف بیش از یک فرم در صفحه
طراحی ASP.NET Web forms از روز اول آن محدود به یک فرم در صفحه بوده است. این محدودیت در MVC برداشته شده و مزیت آن امکان ارسال اطلاعات قسمت‌های مختلف یک فرم به کنترلرهای مختلف و جداسازی بهتر کدهای قسمت‌های مختلف برنامه است.
11- امکان Refactoring بهتر کدهای تکراری در ASP.NET MVC به کمک مفهوم فیلترها
فیلترها در MVC یک سری attribute هستند که می‌توان آن‌ها را به متدهای کنترلرها اعمال کرد و به صورت خودکار توسط فریم ورک پیش یا پس از اجرای یک متد اجرا می‌شوند. به این ترتیب حجم قابل ملاحظه‌ای از if و elseها را می‌توان در این فیلترها کپسوله کرد و کدهای متدهای کنترلرها را تمیزتر و زیباتر نمود.
12- سازگاری کامل با jQuery و jQuery Ajax و کلا انواع و اقسام فریمورکهای جاوا اسکریپتی
در MVC وب کنترل‌ها کنار گذاشته شده‌اند و سعی شده است با وب به همان نحو که هست برخورد شود. به این ترتیب اگر نیاز داشتید، کل دکمه‌های فرم را با spanها جایگزین کرده و توسط فریم ورک‌های CSS ایی تزئین کنید، بدون نیاز به نگارش جدیدی از ASP.NET MVC، باز هم برنامه کار خواهد کرد.
یا برای کار با اجزای مختلف فرم از ده‌ها و صدها افزونه موجود برای jQuery به سادگی می‌توان استفاده کرد. برای نمونه کل سیستم اعتبار سنجی توکار MVC با اعتبار سنجی jQuery یکپارچه و جایگزین شده است.
یا برای کار با jQuery Ajax نیازی نیست تا متدی را static تعریف کنید و به این ترتیب از مزایای امنیتی توکار ASP.NET محروم شوید (مثلا دسترسی به شیء User اعتبار سنجی مبتنی بر فرم‌ها). یا اگر فرم شما 10 فیلد دارد، کل این فیلدها به صورت خودکار به خواص متناظر با آن‌ها نگاشت خواهد شد و نیازی نیست برای این مورد کد بنویسید. به علاوه باید درنظر داشت که jQuery Ajax نسبت به فریم ورک Ajax همراه با ASP.NET web forms بسیار سبک‌تر و سریعتر عمل میکند چون نیازی ندارد تا هر بار View state را نیز به سرور ارسال کند.
همچنین در اینجا دیگر ID کنترل‌های مورد استفاده در اسکریپت‌ها به صورت خودکار تولید نمی‌شوند و برنامه نویس از ابتدای امر کنترل کاملی را روی این مساله دارد.
13- امکانات فشرده سازی css و js بهتر
در MVC 4 سیستم bundling آن از نمونه مشابه موجود در وب فرم‌ها کامل‌تر است و جهت فشرده سازی و یکی کردن هر دو مورد فایل‌های css و js می‌تواند بکارگرفته شود؛ به همراه تنظیمات کش مرورگر و gzip خودکار حاصل. به علاوه این سیستم را سفارشی سازی نیز می‌توان ساخت و بهینه سازی عملکرد آن مطابق نیاز میسر است.
14- یکپارچگی بهتر EF Code first با MVC
عنوان شد که وجود مدل‌ها و فرم‌های strongly typed یکی از مزایای کار با MVC است و ORMها نیز نهایتا با همین کلاس‌ها هستند که کار می‌کنند. در MVC سیستم کد سازی به نام scaffolding وجود دارد (تهیه شده توسط خود مایکروسافت) که می‌تواند بر اساس مدل‌های EF code first شما، قسمت عمده‌ای از کدهای یک برنامه ASP.NET MVC را تولید کند. سپس می‌توانید به سفارشی سازی آن مشغول شوید.
15- تزریق وابستگی‌ها در MVC ساده‌تر است
در هر دو فریم ورک وب فرم‌ها و MVC امکان تزریق وابستگی‌ها وجود دارد. اما در MVC می‌توان در میانه کار وهله سازی کنترلرها، دخالت کرد و کنترل آن را کاملا در دست گرفت. همین امر سبب میشود حین کار با کتابخانه‌های تزریق وابستگی‌ها در ASP.NET MVC حجم کد نویسی به شدت کاهش پیدا کند.
16- امکانات امنیتی MVC بیشتر است
عنوان شد که در MVC می‌توان اعتبار سنجی را تنها در حد یک خاصیت غیرفعال کرد. فیلتر مبارزه با حملات CSRF جزئی از فریم ورک MVC است. به همراه فیلتر Authorize آن که باز هم اعمال سفارشی سیستم اعتبار سنجی مبتنی بر فرم‌ها را ساده‌تر میکند با امکان یکپارچگی بهتر با Role providerهای سفارشی.
و یا برای نمونه Razor به صورت پیش فرض امن طراحی شده است. خروجی Razor همواره و در بدو امر، html encoded است مگر اینکه برنامه نویس آگاهانه آن‌را تغییر دهد. این مورد مقاومت در برابر حملات XSS را بالا خواهد برد.
امکان استفاده از فیلترهای سفارشی که عنوان شد، جهت مسایل امنیتی بسیار کاربرد دارند. برای مثال بررسی referrer فرم ارسال به سرور را درنظر بگیرید. در وب فرم‌ها می‌توان این‌کار را با یک http module که روی کل برنامه تاثیر گذار است انجام داد. اما در MVC این فیلتر را تنها می‌توان بر روی یک فرم خاص عمومی برای مثال اعمال کرد و نه کل برنامه.
1- آدرس‌های تمیزتر
در ASP.NET MVC به صورت پیش فرض از سیستم Routing موجود در زیر ساخت ASP.NET برای نمایش Urlهایی بدون پسوند استفاده میشود. همچنین این سیستم امکان تهیه آدرس‌هایی با سازگاری بهتر با موتورهای جستجو را نیز از ابتدا مدنظر داشته است.
بله. این زیر ساخت در اختیار وب فرم‌ها نیز هست؛ اما فرق است بین حالتی که از ابتدا مجبور شویم تمیزتر کار کنیم با زمانیکه این انتخاب را داریم و ... عموما هم از آن در وب فرم‌ها استفاده نمی‌شود.
2- عدم وابستگی الزامی به فایل‌های فیزیکی موجود در سیستم
کلیه درخواست‌ها در MVC برخلاف وب فرم‌ها در بدو امر به فایل‌های موجود در سیستم منتقل نمی‌شوند. درخواست‌ها به متدهای موجود در کنترلرها منتقل می‌شوند. همین مساله سبب میشود که آدرس‌ها الزاما به یک فایل فیزیکی موجود در سیستم اشاره نکنند. به این ترتیب می‌توان درخواست‌ها را بر اساس شرایط، به Viewهای مختلف هدایت کرد و نه اینکه هر درخواست ابتدا به یک view رسیده و سپس به متدی ارجاع داده شود.
این مساله از لحاظ امنیتی نیز مهم است. درخواست‌های رسیده به MVC سبب اجرای هیچ فرمی نخواهند شد. درخواست‌ها حتما باید از فیلتر یک کنترلر عبور کنند تا اجرایی شوند.
3- امکان مدیریت بهتر قسمت‌های مختلف سایت در پوشه‌های جداگانه
اگر به سورس اکثر سایت‌های مبتنی بر ASP.NET Web forms توجه کنیم، تمام فایل‌های آن‌ها در ریشه سایت قرار دارند منهای فایل‌های CSS و JS و تصاویر. در ASP.NET MVC از ابتدای کار، هر قسمت از سایت در پوشه‌های جداگانه‌ای قرار می‌گیرد و به این ترتیب مدیریت فایل‌ها و نظم دهی به آن‌ها ساده‌تر خواهد بود.
4- امکان تعریف تمام اجزای یک فرم یا view به صورت strongly typed
در ASP.NET MVC می‌توان یک کلاس را به یک فرم یا View نسبت داد. به این ترتیب کنترل‌های web forms تبدیل به خواص این کلاس در MVC خواهند شد. مزیت این امر امکان کنترل تمام اجزای فرم‌های سایت توسط کامپایلر است.
به این ترتیب اگر در طی یک حلقه، جدولی را ایجاد کنیم، تمام عناصر تشکیل دهنده این حلقه (چه کدهای آن و چه المان‌هایی که اطلاعات را در صفحه نمایش می‌دهند) نیز توسط کامپایلر قابل بررسی و خطایابی هستند.
5- مقدار دهی خودکار مدل متناظر با یک فرم یا View در ASP.NET MVC
روال متداول کار با وب فرم‌ها، قرار دادن تعدادی کنترل در صفحه و سپس دریافت دستی مقادیر آن‌ها در فایل code behind است. در MVC دیگر نیازی نیست تا این کارها را دستی انجام دهید. به یک فرم یا View کلاسی را انتساب خواهید داد. فریم ورک خواص آن‌را به صورت خودکار در حین ارسال به سرور مقدار دهی خواهد کرد. این مورد حتی در حین کار با jQuery Ajax نیز صادق است.
این مساله کار با ORMها را نیز ساده‌تر میکند. از این جهت که تمام آن‌ها نهایتا با یک سری مدل و کلاس کار خواهند کرد و تمام فیلدها و جداول به تعدادی کلاس و خاصیت تعریف شده در آن‌ها نگاشت می‌شوند.
به این ترتیب چون دیگر نیازی به ارجاع مستقیم به اشیاء بصری در فایل‌های code behind که در اینجا کنترلر نام گرفته‌اند نیست، نوشتن آزمون واحد برای این کلاس‌ها نیز به شدت ساده‌تر شده است.
6- ASP.NET MVC به همراه یک فرم ساز توکار ارائه میشود
اگر کسی به شما گفته است که سرعت کار با ASP.NET MVC پایین است به طور قطع دو فصل اول یک کتاب MVC را بیشتر مطالعه نکرده است. در MVC یک کلاس متناظر با فرمی را طراحی می‌کنید. توسط ابزار scaffolding همراه با VS.NET از روی این کلاس و مدل، با چند کلیک یک فرم تولید خواهد شد. فرمی که حتی مقدار دهی و انتساب عناصر بصری آن به کلاس متناظر با آن نیز خودکار است.
سرعت پیاده سازی یک برنامه با ASP.NET MVC به مراتب بیشتر است از کار با وب فرم‌ها.
7- حذف View State در MVC
از آنجائیکه فرم‌های ASP.NET Web forms از نوع strongly typed نیستند (در دات نت 4 و نیم اندکی بهبود در حد گرید‌های آن حاصل شده البته)، برای اینکه پس از ارسال یک فرم به سرور باز هم کنترل‌های نمایش داده شده در صفحه همان مقادیر قبلی را نمایش دهند، مکانیزم View State به همراه ذخیره سازی اطلاعات فرم در فیلدهای مخفی فرم جاری طراحی شد.
در MVC نیازی به این مکانیزم نیست. زیرا فقط کافی است که اطلاعات مدل را مجددا به View ارسال کنیم. نمایش و انتساب نهایی آن در اینجا خودکار است. بنابراین نیازی به View State وجود ندارد.
8- کنترل بهتر بر روی اعتبار سنجی اطلاعات دریافتی
در وب فرم‌ها اگر بخواهیم سیستم اعتبارسنجی آن‌را غیرفعال کنیم، مثلا برای دریافت html از کاربر، نیاز است کلا آن‌را از کار بیندازیم (یا در سطح فرم یا در سطح کل برنامه). در MVC می‌توان این اعتبار سنجی را تنها در سطح یک خاصیت که قرار است اطلاعات HTML ایی را دریافت کند، غیرفعال کرد؛ نه برای کل فرم و نه در سطح کل برنامه.
9- امکان استفاده از فرم‌های و Viewهای Razor بجای موتور وب فرم‌ها
در وب فرم‌ها تا این زمان فقط محدود به تنها موتور نمایشی مخصوص به آن هستیم. اما در MVC این محدودیت برداشته شده و تا به حال چندین و چند View engine در این بین توسط مایکروسافت و سایر برنامه نویس‌ها طراحی شده است. مهم‌ترین آن‌ها Razor است که تمام برنامه نویس‌های MVC پس از مدتی به روان بودن و طراحی طبیعی و عالی آن اعتراف دارند.
10- امکان تعریف بیش از یک فرم در صفحه
طراحی ASP.NET Web forms از روز اول آن محدود به یک فرم در صفحه بوده است. این محدودیت در MVC برداشته شده و مزیت آن امکان ارسال اطلاعات قسمت‌های مختلف یک فرم به کنترلرهای مختلف و جداسازی بهتر کدهای قسمت‌های مختلف برنامه است.
11- امکان Refactoring بهتر کدهای تکراری در ASP.NET MVC به کمک مفهوم فیلترها
فیلترها در MVC یک سری attribute هستند که می‌توان آن‌ها را به متدهای کنترلرها اعمال کرد و به صورت خودکار توسط فریم ورک پیش یا پس از اجرای یک متد اجرا می‌شوند. به این ترتیب حجم قابل ملاحظه‌ای از if و elseها را می‌توان در این فیلترها کپسوله کرد و کدهای متدهای کنترلرها را تمیزتر و زیباتر نمود.
12- سازگاری کامل با jQuery و jQuery Ajax و کلا انواع و اقسام فریمورکهای جاوا اسکریپتی
در MVC وب کنترل‌ها کنار گذاشته شده‌اند و سعی شده است با وب به همان نحو که هست برخورد شود. به این ترتیب اگر نیاز داشتید، کل دکمه‌های فرم را با spanها جایگزین کرده و توسط فریم ورک‌های CSS ایی تزئین کنید، بدون نیاز به نگارش جدیدی از ASP.NET MVC، باز هم برنامه کار خواهد کرد.
یا برای کار با اجزای مختلف فرم از ده‌ها و صدها افزونه موجود برای jQuery به سادگی می‌توان استفاده کرد. برای نمونه کل سیستم اعتبار سنجی توکار MVC با اعتبار سنجی jQuery یکپارچه و جایگزین شده است.
یا برای کار با jQuery Ajax نیازی نیست تا متدی را static تعریف کنید و به این ترتیب از مزایای امنیتی توکار ASP.NET محروم شوید (مثلا دسترسی به شیء User اعتبار سنجی مبتنی بر فرم‌ها). یا اگر فرم شما 10 فیلد دارد، کل این فیلدها به صورت خودکار به خواص متناظر با آن‌ها نگاشت خواهد شد و نیازی نیست برای این مورد کد بنویسید. به علاوه باید درنظر داشت که jQuery Ajax نسبت به فریم ورک Ajax همراه با ASP.NET web forms بسیار سبک‌تر و سریعتر عمل میکند چون نیازی ندارد تا هر بار View state را نیز به سرور ارسال کند.
همچنین در اینجا دیگر ID کنترل‌های مورد استفاده در اسکریپت‌ها به صورت خودکار تولید نمی‌شوند و برنامه نویس از ابتدای امر کنترل کاملی را روی این مساله دارد.
13- امکانات فشرده سازی css و js بهتر
در MVC 4 سیستم bundling آن از نمونه مشابه موجود در وب فرم‌ها کامل‌تر است و جهت فشرده سازی و یکی کردن هر دو مورد فایل‌های css و js می‌تواند بکارگرفته شود؛ به همراه تنظیمات کش مرورگر و gzip خودکار حاصل. به علاوه این سیستم را سفارشی سازی نیز می‌توان ساخت و بهینه سازی عملکرد آن مطابق نیاز میسر است.
14- یکپارچگی بهتر EF Code first با MVC
عنوان شد که وجود مدل‌ها و فرم‌های strongly typed یکی از مزایای کار با MVC است و ORMها نیز نهایتا با همین کلاس‌ها هستند که کار می‌کنند. در MVC سیستم کد سازی به نام scaffolding وجود دارد (تهیه شده توسط خود مایکروسافت) که می‌تواند بر اساس مدل‌های EF code first شما، قسمت عمده‌ای از کدهای یک برنامه ASP.NET MVC را تولید کند. سپس می‌توانید به سفارشی سازی آن مشغول شوید.
15- تزریق وابستگی‌ها در MVC ساده‌تر است
در هر دو فریم ورک وب فرم‌ها و MVC امکان تزریق وابستگی‌ها وجود دارد. اما در MVC می‌توان در میانه کار وهله سازی کنترلرها، دخالت کرد و کنترل آن را کاملا در دست گرفت. همین امر سبب میشود حین کار با کتابخانه‌های تزریق وابستگی‌ها در ASP.NET MVC حجم کد نویسی به شدت کاهش پیدا کند.
16- امکانات امنیتی MVC بیشتر است
عنوان شد که در MVC می‌توان اعتبار سنجی را تنها در حد یک خاصیت غیرفعال کرد. فیلتر مبارزه با حملات CSRF جزئی از فریم ورک MVC است. به همراه فیلتر Authorize آن که باز هم اعمال سفارشی سیستم اعتبار سنجی مبتنی بر فرم‌ها را ساده‌تر میکند با امکان یکپارچگی بهتر با Role providerهای سفارشی.
و یا برای نمونه Razor به صورت پیش فرض امن طراحی شده است. خروجی Razor همواره و در بدو امر، html encoded است مگر اینکه برنامه نویس آگاهانه آن‌را تغییر دهد. این مورد مقاومت در برابر حملات XSS را بالا خواهد برد.
امکان استفاده از فیلترهای سفارشی که عنوان شد، جهت مسایل امنیتی بسیار کاربرد دارند. برای مثال بررسی referrer فرم ارسال به سرور را درنظر بگیرید. در وب فرم‌ها می‌توان این‌کار را با یک http module که روی کل برنامه تاثیر گذار است انجام داد. اما در MVC این فیلتر را تنها می‌توان بر روی یک فرم خاص عمومی برای مثال اعمال کرد و نه کل برنامه.
اگر هدف ارائه دادن نکات مهم باشد که موارد زیادی را می‌توان گنجاند. مثل گرفتن Cancellation token درخواست جاری به عنوان ورودی action و پاس دادن آن به متدهای http client تا در صورتی که درخواست اصلی منتفی شد، الکی http client کلی کار اضافه انجام نده و ضمن کنسل شدن کار، از ادامه کار سرور مقصد http client هم جلوگیری بشه. اما اگر هدف ارائه دادن مهم‌ترین نکات نبوده بلکه تمرکز بر روی قطعه کد جاری و اصل این مطلب است نیز دو مهم وجود دارد:
۱- چرا بعد از await دوم در asp.net، مقدار System.Web.HttpContext.Current نال است، در صورتی که بدون ConfigureAwait این اتفاق نمی‌افتد؟
۲- آیا بنچمارک ای دارید که نشان دهد عملکرد این کد در asp.net core با و بدون configure await تفاوت میکند؟
اساسا جای configure await اگر هم قصد آموزش اش وجود داشته باشد، در mvc/web api actions & middlewares نیست، چون در بهترین حالت تفاوتی نمی‌کند و در بدترین حالت ایجاد مشکل میکند. در واقع وقتی کد در web api actions نوشته میشود، دیگر چند سکویی و ... معنی نمی‌دهد، بلکه مشخصا مثلا داریم برای asp.net core 2 mvc کد می‌زنیم. توصیه شده در جاهای دیگر مانند serviceها و repositoryها در صورتی که معلوم نباشد کجا قرار است استفاده شوند، مثلا asp.net باشد یا wpf، بد نیست configure await استفاده شود که اولا این کم رخ می‌دهد و دوما حتما باز باید در Web API/MVC action موقع فراخوانی آن متد Async از ConfigureAwait استفاده نشود. به همین علت فراخوانی Configure Await در اکثر پروژه‌های نرم افزاری عملا به دست فراموشی سپرده شده و در سطح فریمورکهای مطرح مانند ASP.NET Core هم دیگر استفاده نمی‌شود.
با توجه به این که عموما استفاده از ConfigureAwait به شکل صحیح Use caseهای کمی دارد، این قسمت از کد بیشتر مشکل زا و گمراه کننده می‌دانم تا مفید و آموزنده.
سپاس
در مورد پیچیدگی صحبت کردید. راه شما به مراتب پیچیده‌تر است از روش مطرح شده و خوانایی کمتری داره. به علاوه هدف از ارائه مقالات بهتره ارائه راه حل‌هایی باشه تا حد امکان عمومی تا این که یک سری هک خاص مطرح بشه فقط مختص به یک روش خاص که فقط در یک مساله مشخص قابل استفاده باشه. بعد هم اگر کسی این هک رو جای دیگری استفاده کرد، چون نمی‌دونه یک سری از کاراکترها باید escape بشن، در ضمن کار گیر میفته. دید دادن برای حل مساله اینجا شاید بیشتر مطرح باشه تا حل مساله با یک هک ساده که فقط همینجا قابل استفاده است. همچنین زمانیکه یک سری متد تست شده داخل فریم ورک هست چرا باید رفت سراغ هک؟
ضمنا در ASP.NET MVC نیاز دارید که یک Html.Raw رو هم اضافه کنید و گرنه اطلاعات درج شده در صفحه encode می‌شن و در متغیر جاوا اسکریپتی قابل استفاده نخواهند بود.
اطلاعات بیشتر در مورد روش هش کردن پسورد ASP.NET Identity 
آیا این ویژگی شامل دکمه Back مرورگر هم میشود؟
یعنی کاربر لاگین میکند، در صفحه هوم با استفاده از دکمه لاگ اوت خارج میشود و بعد روی دکمه بک مرورگر کلیک میکند.
چه اتفاقی می‌افتد؟ کاربر صفحه هوم را میبیند؟ یا چون لاگ اوت کرده باید اول لاگین کنه؟
بروی متد صفحه هوم ویژگی ResponseCache برابر با ResponseCacheLocation.None و NoStore = true تنظیم شده است.
اگر این ویژگی برای (دکمه Back مرورگر) نیست لطفا راهنماییم کنید که چطور میتونم این کار را انجام دهم
ASP.Net Core 2.0
و در این لینک هم گفته شده که این ویژگی در نسخه 2.0 فعال نیست و در 2.1 فعال میشود. (ابتدای صفحه)
https://docs.microsoft.com/en-us/aspnet/core/performance/caching/response
یعنی کاربر لاگین میکند، در صفحه هوم با استفاده از دکمه لاگ اوت خارج میشود و بعد روی دکمه بک مرورگر کلیک میکند.
چه اتفاقی می‌افتد؟ کاربر صفحه هوم را میبیند؟ یا چون لاگ اوت کرده باید اول لاگین کنه؟
بروی متد صفحه هوم ویژگی ResponseCache برابر با ResponseCacheLocation.None و NoStore = true تنظیم شده است.
اگر این ویژگی برای (دکمه Back مرورگر) نیست لطفا راهنماییم کنید که چطور میتونم این کار را انجام دهم
ASP.Net Core 2.0
و در این لینک هم گفته شده که این ویژگی در نسخه 2.0 فعال نیست و در 2.1 فعال میشود. (ابتدای صفحه)
https://docs.microsoft.com/en-us/aspnet/core/performance/caching/response