مهمان مهمان
نظرات مطالب
آموزش MDX Query - قسمت ششم – شروع کار با دستورات MDX
سلام مجدد،
ممنونم از پاسختتون.

راستش شناختی نسبت به این دو نوع جدولی که فرمودین ندارم (Fact, Dimension). اشاره کردین که باید رده بندی‌های مربوطه یعنی رده سنی و بازه زمانی را باید در جداول Dimension پیاده کرد. آیا این پیاده سازی به معنای عدم داینامیک بودن است؟ منظورم اینه که فرضا اگر بخواهیم روزی به جای اینکه سن افراد را ده سال ده سال دسته بندی کنیم،تصمیم گرفتیم اینکار را پنج سال پنج سال انجام دهیم آیا باز نیاز هست مجدد یک جدول دیگر طراحی کنیم؟

آیا در این زبان امکان استفاده از عملگرهای ابتدایی جبری مثل تقسیم وجود دارد؟ فرضا بخواهیم نسبت مقادیر دو ستون را بدست آوریم (بطور نمونه مقایسه تورم شش ماه اول سال جاری نسبت به شش ماه اول سال گذشته)؟
‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ دی ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۳۲
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
KnockoutJs #6 - آشنایی با extender ها
پیاده سازی Extender
همان طور که در پست‌های و مثال‌های قبلی مشاهده شد با استفاده از Ko.Observable توانستیم عملیات مقید سازی را به کمک ویژگی‌های خواندن و نوشتن ساده، پیاده سازی نماییم. اما قصد داریم در طی عملیات نوشتن به جای یک tracking ساده تغییرات، بتوانیم یک سری عملیات مشخص را نیز اجرا نماییم. چیزی شبیه به AOP  دنیای back-end . یعنی بتوانیم کد اصلی برنامه را در هنگام عملیات خواندن و نوشتن خاصیت‌ها، با یک سری کد مورد نظر مزین نماییم. برای این کار مفهوم extender در KO تعبیه شده است.

برای ساخت یک extender کافیست تابع مورد نظر را به عنوان آرگومان به شی ko.extenders پاس دهیم. پارامتر اول این تابع، شیء observable شده مورد نظر و پارامتر دوم آن، شیء option برای انجام یک سری تنظیمات یا فرستادن مقادیر مورد نظر به تابع است. خروجی این تابع نیز می‌تواند یک شی observable یا حتی یک شی computed/observable نیز باشد.
یک مثال ساده برای extender‌ها به صورت زیر است:
ko.extenders.logOpt = function(target, option) {
    target.subscribe(function(newValue) {
       console.log(option + ": " + newValue);
    });
    return target;
};
در مثال بالا با ایجاد یک extender برای شی target که خود آن به عنوان آرگومان به تابع پاس داده می‌شود، به ازای هر تغییر در مقدار شیء target، مقدار جدید نیز در console نمایش داده خواهد شد. مقدار چاپ شده در console برابر است با مقدار شی option + مقدار جدید شی target به ازای هر تغییر.

برای استفاده از این extender کافیست آن را در هنگام تعریف تابع observable برای خواص، به صورت زیر فراخوانی نمایید:
this.firstName = ko.observable("Masoud").extend({logOpt: "my first name"});
مقدار 'my first name' همان مقدار پاس داده شده در قالب شی option است. در نتیجه خروجی console به صورت زیر خواهد شد:
my first name : Masoud

پیاده سازی یک extender جهت اعلام هشدار برای مقادیر منفی
برای اینکه هنگام ورود داده‌ها توسط کاربر، بتوانیم با ورود مقادیر منفی یک هشدار (تغییر رنگ ورودی) اعلام کنیم، می‌توان به صورت زیر عمل نمود:
ko.extenders.negativeValueWarn = function (target, option) {
    target.hasWarning = ko.observable();

    function warn(newValue) {
        if(newValue && newValue.substring) {
            newValue = parseFloat(newValue);
        }
        target.hasWarning(newValue < 0 ? true : false);
    }

    warn(target());

    target.subscribe(warn);

    return target;
};
تابع warn با در اختیار داشتن مقدار جدید و بررسی منفی یا مثبت بودن آن  نتیجه را به تابع set شی  hasWarning ارسال می‌کند.

یاد آوری : در KO برای انتساب مقدار جدید به خواصی که به صورت observable تعریف شده اند به صورت زیر:
target(NewValue) => فراخوانی به صورت تابع و پاس دادن مقدار جدید به آن
و برای به به دست آوردن این مقادیر از اشیای Observable به صورت زیر عمل می‌نماییم:
target() => فراخوانی به صورت تابع بدون آرگومان
خروجی مثال بالا

پیاده سازی یک extender برای انتساب مقادیر Boolean به Radio Button ها
برای اینکه radio button‌ها نیز بتوانند فقط با مقادیر Boolean مقدار دهی شوند و از طرفی در هنگام عملیات مقید سازی و ارسال نتایج در قالب شی Json به سرور، بدون هیچ گونه تغییر و محاسبات مقادیر مورد نظر به صورت true/false (از نوع Boolean) باشند می‌توان به صورت زیر عمل نمود:
ko.extenders["booleanValue"] = function (target) {
    target.formattedValue = ko.computed({
        read: function () {
            if (target() === true) return "True";
            else if (target() === false) return "False";
        },
        write: function (newValue) {
            if (newValue) {
                if (newValue === "False") target(false);
                else if (newValue === "True") target(true);
            }
        }
    });

    target.formattedValue(target());
    return target;
};
در کد بالا یک sub-observable به نام formattedValue ایجا شده است و همان طور که ملاحظه می‌نمایید از نوع computed می‌باشد. در تابع read آن (هنگام عملیات مقید سازی برای خواندن مقادیر) اگر مقدار مورد نظر برابر با true از نوع boolean بود مقدار True (به صورت string) و اگر برابر با false بود مقدار False برگشت داده می‌شود. هنگام عملیات write بر عکس عمل خواهد شد.
با فرض اینکه کد‌های Html صفحه به صورت زیر است:
<span>Do you want fries with that?</span>
<label>
  <input type="radio" name="question" value="True"
             data-bind="value: myValue.formattedValue" /> Yes
</label>
<label>
  <input type="radio" name="question" value="False"
             data-bind="value: myValue.formattedValue" /> No
</label>
 Json Object مورد نظر که مقادیر boolean در آن به صورت true یا false است و بعد از عملیات مقید سازی در هنگام انتساب مقادیر، آن‌ها را تبدیل به True یا False برای المان‌های Html می‌کند. و در هنگام ورود اطلاعات توسط کاربر و انتساب آن‌ها به شی Json ، مقادیر تبدیل به true یا false از نوع boolean خواهند شد.
برای استفاده از آن کافیست به صورت زیر عمل نمایید:
 this.myValue= ko.observable(false).extend({ booleanValue: null });

‫۱۰ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۳، ساعت ۰۵:۰۰
مهمان مهمان
نظرات مطالب
MVVM و فراخوانی متدهای اشیاء View از طریق ViewModel
سلام.
ما در تولید محتوای فنی (در زمینه کاری خودمون و به زبان فارسی) به شکلی صحیح، مولفین انگشت شماری داریم. به نظر من برخی از مهمترین دلائل این مساله عبارت است از:

1. برخی از افراد انگل هستن - تمام! (به کتاب Harley Hahn در این زمینه مراجعه کنید).

2. بعضی ها فکر میکنن که اگر فلان مطلب رو به اشتراک بذارم، ممکنه همکارم، دوستم و ... با خوندن اون مطلب، فاصله دانسته هاشو با من کم کنه، و به این ترتیب منو با زحمت مواجه کنه (متاسفانه این خصیصه در بسیاری از شرکت های خصوصی، و تقریبا تمامی سازمان های دولتی دیده میشه).

3. وقتی گوگل و بسیاری از شرکت های شناخته شده در صنعت آگهی های Online بر اساس ضوابط کاری کشورشون، اجازه سرویس دهی به سایت هایی با مطالب فارسی رو ندارن، من نوعی از چه طریقی می تونم از نوشتن، انتفاع حاصل کنم؟ چه کنم که به شرکتهای ایرانی فعال در زمینه Ads نیز اعتمادی ندارم؟ جدا از اینکه تبلیغات این شرکت ها، اکثرا Animation هستش و من دوست دارم خواننده مطالب من، هنگام مطالعه یه مطلب فنی، احساس آرامش کنه، نه اینکه چشم هاش مدام به خاطر وجود یه آگهی َ«ـِ»ً]ٌٍ,\[]!,@# پر پر بزنه.

4. نبود قانون Copyright از دیگر دلائل عمده ای هستش که باعث شده در این زمینه ما پیشرفتی نکنیم. وقتی یکی از مطالب فارسی ای که نوشته بودم (در سال 1996 (یا 1994)، دقیق خاطرم نیست)، کپی و در یکی از جرائد کشور به اسم فرد دیگه ای منتشر شد، در همون ابتدای راه تصمیم گرفتم دیگه فارسی ننویسم. متاسفانه هنوز که هنوزه، کم و بیش شاهد این اتفاقات هستیم.

5. ...

اما در مورد مطلبی که در مورد بلاگ من فرمودید. حقیقتش بعد از اینکه فردی چند سال پیش، منو به دلیل مطالبی که به اشتراک میذاشتم به سخره گرفت و ازم پرسید که "تو اصلا میدونی معمار کیه؟"، به خودم اومدم و تصمیم گرفتم مثل وبلاگ های دیگه، به مطالب بزن و برو اکتفا نکنم. به همین دلیل، از 2/1/2010 به بعد، مطالب ارسالیم شکل مقاله به خودشون گرفتن که طبیعتا، نوشتنشون در مقایسه با نوشتن یکی دو وجب مطلب فنی، بسیار دشوارتر و زمان بر تر هست. من از March 2008 تا February 20110 در واقع برای Search Engine گوگل می نوشتم، نه برای خوانندگان. اما از اون تاریخ به بعد، مطالبی که در وبلاگم گذاشتم، توجه بسیاری از افراد رو بخودش جلب کرد و ... (بی ارتباط با موضوع گفتگو هستش، بنابراین بیش از این در این مورد توضیح نمیدم).

در هر حال، بنظر من، عدم ارائه مطالب فنی یه وبلاگ بصورت رایگان (در فرهنگ ما)، موفقیتی در پی نداره (امیدوارم برای آقای نصیری اینطور نباشه، البته اگر این وبلاگ رو از حالت رایگان در آوردن). من هنوز یادم نرفته افرادیکه برای شرکت در کنفرانس کذایی ای که بهروز راد، من و یکی دو نفر دیگه قرار بود در مورد HTML5، JavaScript Performance و ... مطلب ارائه بدیم، ابراز خرسندی کردن، اما وقت پول دادن که شد، تعداد افراد ثبت نام کننده به حداقل تعداد مورد نیاز نرسید و اون جلسه Cancel شد. جای تاسفه اگر بدونید برای یه جلسه 1 ساعته، هر نفر فقط باید 5-6 هزارتومان پرداخت می کرد...
‫۱۲ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۳۹۰، ساعت ۱۸:۵۰
مهدی سعیدی فر مهدی سعیدی فر
مطالب
بررسی مشکلات AngularJS 1.x
از اولین مقاله‌ای که در مورد AngularJS در این سایت منتشر کردم، بیش از دو سال می‌گذرد. در آن زمان فقط از این فریمورک تعریف و تمجید کردم؛ اما بد نیست بعد از چند تجربه‌ی کاری دلایل تنفری را که نسبت به آن پیدا کرده ام، نیز بیان کنم.
اگر عبارت why I hate angularjs را در گوگل جستجو کنید، می‌بینید که فقط من این عقیده را پیدا نکرده‌ام و افراد دیگری نیز هستند که مثل من فکر می‌کنند و حتی از لحاظ فنی AngularJS را به چالش کشیده‌اند. برای مثال سایت I hate angular بیشتر مقالاتی را که ضد AngularJS هستند، گردآوری کرده است و برای بررسی مشکلات Angular می‌تواند شروع خوبی باشد.
البته قصد ندارم که از نظر فنی Angular را نقد کنم؛ فقط قصد به اشتراک گذاری یک سری از مشکلات توسعه‌ی Single Page Application‌ها را با استفاده از فریمورک Angular، دارم و این را در نظر داشته باشید که بعضی از این مشکلات در هنگام توسعه SPA‌ها با فریمورک‌هایی از این دست، گریبان‌گیر شما می‌شوند و الزاما ربطی به AngularJS ندارند.

سازگار نبودن افزونه‌های jQuery با Angular

برنامه‌های واقعی فقط از تعدادی ng-repeat تشکیل نشده‌اند که ما از دیدن آن‌ها ذوق زده شویم. خواسته یا ناخواسته مجبوریم در برنامه‌های وب خودمان از افزونه‌های محبوب جی‌کوئری نیز استفاده کنیم. خوب، خیلی هم خوب! چندین راه حل پیش روی ماست:

روش اول - نادیده گرفتن angular
انگار نه انگار که از angular استفاده می‌کنیم و افزونه مورد نظر را بدون در نظر گرفتن وجود angular، کاملا عادی فراخوانی کنیم.
نتیجه: ممکن است بعضی  وقت‌ها جواب بدهد، ولی اکثر مواقع، نتیجه عجیب غریب است و خطا‌ها قابل فهم نیستند و توانایی اشکال زدایی آن‌ها را نخواهید داشت. دلیلش هم مشخص است؛ چون Angular فازی به نام کامپایل و اصطلاحا context مربوط به خودش را دارد و فراخوانی افزونه مورد نظر، خارج از context انگولار رخ می‌دهد و انگولار از وجود این افزونه بی خبر است. حال ممکن است به طور اتفاقی، فراخوانی افزونه قبل، مابین و یا حتی بعد از فاز کامپایل انگولار رخ دهد. باز هم فرض کنید که بر حسب اتفاق همه چیز خوب پیش رفت، اما اکنون سایر قابلیت‌های خوب انگولار مثل ng- model و model binding آن در دسترس نیستند و در آخر به این نتیجه می‌رسید که پس چرا دارم از انگولار استفاده می‌کنم.

روش دوم - استفاده از directive‌های محصور کننده
راه اصولی برای استفاده از افزونه‌های جی‌کوئری در AngularJS، استفاده از directiveهای تهیه شده برای آن افزونه است. اگر خوش شانس باشید، معمولا برای افرونه‌های معروف، directive انگولاری آن نیز تهیه شده است. اما این همه‌ی داستان نیست؛ فرض کنید که از کتابخانه jQuery file upload، برای آپلود فایل می‌خواهید استفاده کنید. خوشبختانه directive  انگولاری نیز برای آن تهیه شده است و مستندات استفاده از آن هم، تنها مثالی هست که برای آن فراهم شده است. اما فرض کنید که می‌خواهید مانند مثال استفاده از آن در jQuery، یک file input که کاربر تنها  بتواند یک فایل را از طریق کشیدن و رها کردن آپلود کند، با استفاده از Directive انگولاری آن پیاده سازی کنید. اما کار با این directive، به آسانی مثال جی‌کوئری آن نیست. یک‌کم که جلوتر بروید می‌بینید که این directive گنگ طراحی شده است.  البته بیشتر directive هایی که اصطلاحا wrapper برای افزونه‌های جی‌کوئری هستند این مشکل را دارند و کار با آن‌ها چندان لذت بخش نیست و باید ساعت‌ها با آنها کلنجار رفت تا به نتیجه‌ی دلخواه رسید و همه‌ی این‌ها را در نظر بگیرید که اگر با api‌های jQuery آن کار می‌کردید، دیگر این مشکلات را نداشتید. قبلا نیز یک نمونه‌ی دیگر از مشکلات استفاده از این گونه directive‌های محصور کننده را تحت مقاله ای با عنوان استفاده از افزونه isotope در انگولار به اشتراک گذاشتم.

روش سوم - استفاده از directive هایی که به صورت native با انگولار نوشته شده‌اند
اما چرا به هنگام استفاده از directive‌های محصور کننده افرونه‌های جی‌کوئری، با مشکلات زیادی روبرو می‌شویم؟ دلیلش این است که انگولار می‌گوید بهتر است این افزونه‌ها با استفاده از خود angular بازنویسی شوند. برای مثال برای آپلود فایل می‌توان از کتابخانه‌ی با کیفیت ng-file-upload که هیچ وابستگی به jQuery ندارد استفاده کرد. اما آیا واقعا برای تمامی افزونه‌های جی‌کوئری معادلی برای AngularJs آن با همان کیفیت تهیه شده است؟ جواب مطمئنا خیر است. برای مثال در حالی که برای datagrid افزونه‌های بی شماری برای جی‌کوئری تهیه شده است، اما برای angular تنها یکی دو تا directive با کیفیت تهیه شده‌است که نه تنها قابلیت رقابت با معادل‌های jQuery شان را ندارند، آنچنان نیز stable نیستند و در مستندات خودشان هشدار می‌دهند که فلان ویژگی در حال تست هست و هنوز پایدار نیست.

روش چهارم – نوشتن directive توسط خودتان
به عنوان آخرین راه حل باید خودتان دست به کار شده و برای افزونه مورد نظرتان directive بنویسید. اما نوشتن directive برای افزونه‌های پیچیده‌ی جی‌کوئری به سادگی مثال‌های آموزشی AngularJS همانند چگونگی نوشتن directive برای jQueryUI Datepicker  نیست. اگر کدهای directive‌های نوشته شده برای افزونه‌های پیچیده را بررسی کنید، کدهایی را می‌بینید که برای شما منطقی نیست. برای مثال ممکن است با تعداد زیادی setTimeOut مواجه شوید که احتمالا با نحوه‌ی کامپایل HTML توسط انگولار مرتبط است. در کل باید بدانید که نوشتن directive برای تعداد زیادی از افزونه‌ها کار راحتی نیست و احتمالش هست که قید این را کار نیز بزنید.

پس اگر قصد توسعه SPA با هر فریمورکی مثل angular را داشته باشید، این را در نظر داشته باشید که دیر یا زود هنگام استفاده از افزونه‌های جی‌کوئری به مشکل برخواهید خورد. 

 

بیشتر امکانات تو کار ASP.NET MVC را از دست خواهید داد

به هنگام توسعه‌ی برنامه با استفاده از فریم ورک‌های SPA، امکانات توکار ASP.NET MVC مثل اعتبارسنجی یکپارچه و strongly typed view‌ها را از دست خواهید داد. شاید یک سری پروژه در Github پیدا کنید که سعی کرده‌اند این‌ها را با یکدیگر سازگار کنند. اما به محض استفاده متوجه می‌شوید که اگر همه‌ی کارها را خودتان با Angular انجام بدهید راحت‌تر هستید تا استفاده از کتابخانه‌های آزمایشی و ناقص.

البته باز هم نمی‌گویم که این‌ها تقصیر AngularJS است. ذات توسعه‌ی SPA‌ها، این گونه است و در توسعه‌ی SPA با هر فریمورکی به این مشکلات برخواهید خورد.

حال که یکسری مشکلات عمومی را بررسی کردیم، بدنیست نگاهی اختصاصی به خود AngularJS بیندازیم.

ضعف طراحی 

اگر به تعدای از لینک‌های سایت ihateangular مراجعه کنید می‌بینید که هر کسی نظری دارد: یکی می‌گوید به هیچ وجه Directive ننویسید، یکی دیگر می‌گوید کنترلر ننویسید و تمامی کارها را در directive‌های سفارشی نوشته شده توسط خودتان انجام بدهید، کلا همه جا علیه performance این فریمورک صحبت می‌کنند و همگی به پیچیده بودن آن اذعان دارند.

 اما نمی‌شود با چند مقاله‌ی موجود در اینترنت، یک فریمورک با این محبوبیت را زیر سوال برد. اما واقعا فکر می‌کنید که چرا نسخه‌ی 2 انگولار یک بازنویسی کامل است؟ دلیلش واضح است؛ این فریمورک از پایه اشکال دار بوده است و باید از اساس اصلاح شود. پس می‌توان نتیجه گرفت که اشکالات وارد شده به این فریمورک صحیح هستند. 

AngularJs 2 یک بازنویسی کامل است
 
قبلا این موضوع در این نظرسنجی مطرح شده است. بازنویسی کامل یعنی این که خیلی چیزها به کل تغییر کرده‌اند و کدهای قبلی شما با نسخه‌ی جدید سازگار نیستند. بیشتر مطالبی که فراگرفته بودید دیگر کاربردی ندارد و دوباره مطالب جدیدی را باید یاد بگیرید. این را هم در نظر بگیرید که توسعه دهندگانی که در حال نوشتن directive هستند، احتمالا با آمدن نسخه 2 انگولار، مجبورند directive خود را بازنویسی کنند. آیا خودتان بودید، دیگر دل به کار می‌دادید؟!

نتیجه گیری

AngularJS فریمورک خیلی خوبی برای نوشتن برنامه‌های تست پذیر است و کسی منکر قابلیت‌های آن نیست. ولی این را نیز در نظر بگیرید که برای تست پذیر بودن، خیلی چیز‌ها از جمله سادگی کار را از دست می‌دهید. معمولا می‌گویند که AngularJS کارهای مشکل را ساده می‌کند و کارهای ساده را مشکل.

پیشنهاد من این است که اگر هنوز AngularJS را فرا نگرفته‌اید، حداقل یادگیری آن را تا انتشار نسخه‌ی 2 آن به تعویق بیندازید. اگر AngularJS را بلد هستید، دیگر آن را در پروژه‌ای استفاده نکنید؛ چون دیگر کدهای شما در نسخه‌ی 2 کار نخواهد کرد و احتیاج به انجام تغییرات گسترده‌ای در کدهای نوشته شده قبلی پیدا می‌کنید.

‫۹ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۶ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
مجوز WTFPL

در بین مجوز‌های سورس باز، یکی از اون‌ها که اتفاقا مورد پذیرش FSF هم هست، عنوان جالبی داره که ترجمه‌اش به فارسی می‌شود: "برو هر غلطی که دلت می‌خواد باهاش بکن!" یا WTFPL = Do What The F.u.c.k You Want To Public License
نگارش یک این مجوز توسط Banlu Kemiyatorn نویسنده برنامه Window maker در سال 2000 ارائه شده و در سال 2007 توسط مدیر پروژه تیم Debian نگارش دوم آن ارائه گردیده است!
این مجوز به شما اجازه هر نوع تغییر یا هر روش توزیعی را در مورد برنامه‌ی مورد نظر می‌دهد.
ترجمه این مجوز هم به زبان فارسی به صورت زیر است:

"
مجوز برو هر غلطی که دلت می‌خواد بکن!
نگارش 2، دسامبر 2004

هر کسی مجاز است این مستند را کپی یا توزیع کند با این شرط که اگر تغییری در اصل آن داده شد، نامش را تغییر دهد.
شروط اصلی این مجوز به شرح ذیل اعلام می‌گردد:
0- فقط برو هر غلطی که دلت می‌خواد باهاش بکن

"

البته شاید این سؤال پیش بیاد که این موارد به چه دلیلی اضافه شده؟ احتمالا شاید شنیده باشید که عده‌ای GPL‌ رو یک نوع سرطان می‌دونند؛ از این لحاظ که اگر طرف اون رفتید باید کل برنامه خودتون رو سورس باز ارائه بدید. به همین جهت کسانی که کار تجاری انجام می‌دهند از طرف سورس‌های پروژه‌های مبتنی بر GPL رد هم نمی‌شوند. در مقابل آن مجوزهایی مانند BSD یا MIT ملاحظات GPL را ندارند (+). در کل GPL تا به امروز لینوکس را زنده نگه داشته است.

‫۱۳ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۳ خرداد ۱۳۹۰، ساعت ۰۱:۴۳
محمد اسماعیل آزاد محمد اسماعیل آزاد
مطالب
مایکرو سرویس‌ها - قسمت 2 - بررسی ویژگی‌ها
در قسمت قبل با مفهوم مایکرو سرویس‌ها آشنا شدیم. سرویس‌های کوچک و مجزایی که بصورت مستقل، قابلیت توسعه و استقرار دارند و در راستای انجام یک قابلیت کسب و کار در اختیار دیگران قرار می‌گیرند.

ویژگی‌های یک مایکرو سرویس چیست؟

بعد از آشنایی با معماری مایکرو سرویس‌ها می‌خواهیم با ویژگی‌های آن آشنا شویم. البته باید به این نکته توجه داشت که همه‌ی معماری‌های مایکروسرویس‌ها این ویژگی‌ها را ندارند؛ ولی میتوان انتظار داشت اکثر آن‌ها این ویژگی‌ها را از خود به نمایش بگذارند.

Componentization via Services 

تعریف ما از component، واحدی از نرم افزار می‌باشد که به تنهایی قابل جایگزینی و به‌روز رسانی می‌باشد.
همانطور که گفته شد، مایکرو سرویس‌ها یک نرم افزار را به سرویس‌های (business component) کوچکتری تقسیم میکنند که به تنهایی قابل توسعه و استقرار می‌باشند. ما کتابخانه‌ها را به عنوان component در نظر میگیریم که به نرم افزار ما پیوند خورده‌اند و به وسیله فراخوانی توابع در پروسه نرم افزار قابل استفاده می‌باشند. در حالیکه سرویس‌ها componentهایی هستند که خارج از پروسه نرم افزار ما می‌باشند و به وسیله مکانیزم‌های ارتباطی مانند Web Service Request و Remote Procedure Call قابل دسترسی هستند.
در سیستم های یکپارچه که از چندین  component تشکیل شده‌اند و این componentها در جریان یک پروسه با هم در ارتباط هستند، اگر بخواهیم در یک component تغییر ایجاد کنیم، این تغییر نیازمند استقرار مجدد کل سیستم می‌باشد. در حالیکه در معماری مایکرسرویس، کافی است شما  component (سرویس) ای را که تغییر کرده‌است، دوباره مستقر کنید و سایر بخشهای سیستم از این تغییر تاثیر نمی‌پذیرند.

Technology Heterogeneity 

یک سیستم را در نظر بگیرید که از همکاری  چندین سرویس تشکیل شده‌است. ما میتوانیم تصمیم بگیریم که برای هر کدام از سرویسها از تکنولوژی متفاوتی استفاده کنیم. این امر به ما اجازه می‌دهد برای حل هر مشکل، از بهترین ابزار و تکنولوژی استفاده کنیم. این امر بر خلاف سیستم‌هایی که تنها باید از تکنولوژی بکار رفته در سیستم استفاده کنند، انعطاف پذیری سیستم را بسیار بالا می‌برد.
برای روشن شدن موضوع فرض کنید می‌خواهیم در بخشی از سیستم، performance را افزایش دهیم. برای این امر میتوانیم از هر تکنولوژی که به ما کمک میکند، استفاده کنیم. برای نمونه در یک سیستم شبکه اجتماعی، می‌توانیم اطلاعات مربوط به کاربران و ارتباطات آن‌ها را در یک دیتابیس مبتنی بر گراف و اطلاعات مربوط به پست‌ها و نظرات کاربران را در یک دیتابیس سندگرا ذخیره کنیم. به این ترتیب مشاهده میکنیم که وابسته‌ی به تکنولوژی خاصی نمی‌باشیم و می‌توانیم بر اساس نیاز خود، از تکنولوژی مورد نظر بهره ببریم.


مایکرو سرویسها به ما این اجازه را میدهند تا در انتخاب تکنولوژی‌ها نهایت دقت را انجام دهیم و متوجه شویم که تکنولوژی‌های جدید چگونه میتوانند به ما کمک کنند.
یکی از بزرگترین موانع در استفاده و انتخاب یک تکنولوژی جدید، ایجاد وابستگی سیستم به آن می‌باشد. در یک سیستم یکپارچه چنانچه قصد تغییر زبان مورد استفاده یا دیتابیس یا فریمورک مورد استفاده را داشته باشیم، سیستم هزینه‌ی سنگینی را متحمل می‌شود. در حالیکه در مایکرو سرویسها می‌توانیم این تغییرات را با کمترین هزینه انجام دهیم. البته باید توجه داشت که استفاده از تکنولوژی جدید چالش‌ها و سربار‌های خودش را دارد و انتخاب یک تکنولوژی جدید نیازمند بررسی کارشناسانه و دقیق می‌باشد.

Resilience 

چنانچه یکی ازسرویسها دچار اشکال شود و این مسئله بصورت زنجیروار برای تمام سرویس‌ها رخ ندهد، با جدا شدن آن سرویس، درروند کار سیستم خللی بوجود نمی‌آید و سیستم بدون کمترین مشکلی به ادامه کار خود می‌پردازد. یعنی محدوده یک سرویس، دیوار حائلی می‌شود تا سایر بخشها تاثیر نپذیرند. در سیستم‌های یکپارچه چنانچه یک سرویس دچار اشکال شود، سایر بخش‌های سیستم نیز غیر قابل استفاده می‌شوند. البته می‌توان با نصب نسخه‌های متفاوتی بر روی ماشین‌های متفاوت (Scale out)، تاثیر اینگونه اختلالات را تا حدودی کاهش داد. اما بوسیله مایکرو سرویسها می‌توانیم سیستم‌هایی را بسازیم که قادرند با خطاهای بوجود آمده در سرویس‌ها به‌درستی رفتار کنند؛ تا خللی در کار سیستم ایجاد نشود.

Scaling

فرض کنید در بخشی ازیک سیستم، دغدغه Performance بوجود می‌آید. چنانچه ما یک معماری یکپارچه را داشته باشیم، مجبوریم کل آن را scale کنیم. درحالیکه این مشکل تنها در بخش کوچکی از نرم افزار ایجاد شده‌است. اما اگرمعماری ما مایکرو سرویس باشد، فقط همان سرویس مربوطه را که بر روی آن دغدغه داریم، scale می‌کنیم و سایر بخش‌های نرم افزار بدون نیاز به تغییر و بزرگ شدن، به کار خود ادامه می‌دهند.


Gilt  یک خرده فروش آنلاین در صنعت مد می‌باشد که  بخاطر مسائل Performance به معماری مایکروسرویس‌ها روی آورد. آنها در سال 2007 با یک نرم افزار یکپارچه شروع به کار کردند. اما بعد از دوسال سیستم آنها قادر به مقابله با ترافیک سایت نبود. آنها با تقسیم بندی قسمت‌های اصلی سیستم خود به مایکرو سرویسها، توانستند خیلی بهتر و موثرتر با ترافیک رسیده مقابله کنند و قابلیت دسترسی پذیری سیستم را افزایش دهند. در حال حاضر سیستم  آنها از حدود 450 مایکرو سرویس تشکیل شده که هر کدام روی چندین ماشین مختلف در حال اجرا می‌باشند.


Ease of Deployment 

تغییر حتی یک خط کد، در برنامه‌ای که از چندین میلیون خط تشکیل شده است، ما را ملزم به استقرار مجدد کل سیستم  و انتشار نسخه جدید می‌کند. این استقرار می‌تواند تاثیر و ریسک بالایی را داشته باشد و ما را مجبور به تغییرات بیشتر و انتشار نسخه‌های دیگر کند که این حجم زیاد تغییرات ممکن است به محصول ما ضربه بزند.
اما در مایکرو سرویس‌ها یک تغییر کوچک، تمام سیستم را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. بلکه تنها تغییرات مربوط به سرویس مورد نظر می‌باشد که به صورت مستقل قابلیت استقرار را دارد و چنانچه سیستم دچار مشکل شود، منشاء تغییرات کاملا مشخصی می‌باشد و می‌توان سریعتر سیستم را به وضعیت قابل اطمینان بازگرداند. این ویژگی یکی از مهمترین دلایلی می‌باشد که شرکت‌هایی مانند Netflix و Amazon  به پیاده سازی این معماری روی آورده‌اند.

Organizational Alignment 

بسیاری از ما مشکلات مربوط به پروژه‌های بزرگ و تیم‌های بزرگ را تجربه کرده‌ایم و این مشکلات زمانیکه اعضای تیم به‌صورت متمرکز در کنار هم نباشند، افزایش پیدا می‌کند. ما میدانیم که اگر یک تیم کوچک، بر روی قطعه کد کوچکتری کار کند، می‌تواند بسیار موثرتر باشد تا زمانیکه یک تیم بزرگ، درگیر یک کد بزرگ شود.
مایکرو سرویس‌ها این امکان را به ما می‌دهند تا معماری خود را با ساختار سازمانی خود هم راستا کنیم  و به ما کمک میکنند تا با تقسیم ساختار نرم افزار به بخش‌های کوچکتر وایجاد تیم‌های کوچکتر مختص هر بخش، بازدهی و تاثیر تیم‌ها را در سازمان، افزایش دهیم.

Composability

یکی از ویژگی‌های کلیدی که در سیستم‌های توزیع شده و سرویس گرا به آن وعده داده می‌شود، قابلیت استفاده مجدد از functionality‌های سیستم می‌باشد. مایکرو سرویس‌ها این امکان را برای ما فراهم می‌کنند تا functionality ‌های سیستم، به روش‌های مختلف و با اهداف گوناگونی مورد استفاده قرار گیرند. اینکه استفاده کنندگان نرم‌افزار ما چگونه از آن استفاده می‌کنند، برای ما مهم است. در حال حاضر ما باید درباره راه‌های مختلفی که می‌توانند قابلیت‌های سیستم را باهم ترکیب کنند تا در برنامه‌های وب، موبایل و یا ابزار‌های پوشیدنی مورد استفاده قرار گیرند، فکر کنیم. در مایکرو سرویس تفکر ما این است که بخش‌های مختلف سیستم خود را از هم جدا کنیم و این بخشها توسط استفاده کننده‌های بیرونی قابل دسترسی باشند و با تغییر شرایط بتوانیم  بخش‌های گوناگونی را بسازیم.


Optimizing for Replaceability

اگر شما در یک سازمان متوسط و یا بزرگ، مشغول به کار باشید، ممکن است با یک سیستم بزرگ و قدیمی مواجه شده باشید که در گوشه‌ای از سازمان در حال استفاده می‌باشد و هیچ کسی رغبت نزدیک شدن به آن و دست بردن در آن را ندارد و اگر کسی از شما بپرسد «چرا نمی‌توان آن را تغییر داد؟» خواهید گفت این کار، بسیار پرریسک و پردردسر است.
با استفاده از معماری مایکروسرویس، هزینه این تغییرات به مراتب کمتر و تغییرات با ضریب اطمینان بالاتری انجام می‌شوند.
‫۷ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 2 - به روز رسانی ساختار بانک اطلاعاتی
- این مورد موضوع مطلب «شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 3 - انتقال مهاجرت‌ها به یک اسمبلی دیگر» و قسمت استفاده از سوئیچ «startup-project» آن است.
- Context تعریف شده‌ی این پروژه دارای یک سازنده‌ی با چندین پارامتر است. نباید سازنده‌ی دارای پارامتر دیگری را برای آن تعریف کنید (علت خطای دریافت شده). نیازی هم به این‌کار نیست. چون اینترفیس تزریقی IOptions آن دسترسی کاملی را به اطلاعات فایل config برنامه در اختیار شما قرار می‌دهد و کاملا قابل سفارشی سازی است (قسمت «امکان نگاشت تنظیمات برنامه به کلاس‌‌های متناظر»). 
‫۷ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۵۸
میلاد علیزاده میلاد علیزاده
نظرات مطالب
شروع کار با ASP.NET Web API 2
از پاسختون ممنونم.
در موضوع web api تازه کار هستم و ممکنه سوالم صحیح نباشه. ممنون میشم در صورتی که چیزی که در ذهنم هست اشتباهه راهنمایی بفرمایین.
در مورد WebAPIProxy مطالعه کردم، آیا امکانش هست مثالی از نحوه استفاده از اون ارائه بدین؟ مشکل بنده این است که قصد ایجاد پروژه وب سرویس جدیدی دارم که به احتمال زیاد باید در سیستم‌های موجود که از wcf استفاده میکنن و کدش در اختیار من نیست، فراخوانی بشه. آیا امکان این وجود داره که نیاز به تغییرات زیاد در برنامه مشتری وجود نداشته بشه و فقط فرض کنید رفرنس و متد wcf برداشته بشه و اکشن web api جایگزین بشه؟ بدون اینکه نیاز به اضافه کردن چیز دیگه به پروژه مشتری وجود داشته باشه؟
از راهنماییتون متشکرم
‫۸ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۱۸
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
EF Code First #12
این نکته برای برنامه‌های کنسول و سرویس ویندوز است. در برنامه‌های WinForms و WPF با بسته شدن فرم، به صورت خودکار این اشیاء هم تخریب می‌شوند.
public class MyContext : DbContext
    {
        protected override void Dispose(bool disposing)
        {
            Debug.WriteLine("MyContext Dispose() is called.");
            base.Dispose(disposing);
        }
    }
برای بررسی بهتر این موضوع، متد فوق را به کلاس Context برنامه اضافه کنید. یک breakpoint روی آن قرار دهید و بعد فرم را باز کرده، با بانک اطلاعاتی کار کنید و سپس فرم را ببندید.
‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ مهر ۱۳۹۳، ساعت ۱۲:۴۲
شقایق اشتری شقایق اشتری
نظرات مطالب
آموزش Backload (آپلود چندین فایل به طور همزمان با آجاکس )
ممنونم .
نوشته‌ی من در حد یک آشنایی و معرفی با این ابزار بود .
و اینکه بهتره مقاله‌ی بنده را دقیق‌تر بخوانید چون آخر مقاله لینک مثال‌های کار با backload را گذاشتم.
مورد بعدی اینکه متاسفانه دستوراتی مثل e.param.Searchpath را  در مثال‌های آماده‌ی خود سایت هم  به آن اشاره ای نکرده بود و من خودم فهمیدم که این دستور را باید در کدام تابع  بنویسم تا جواب دهد .
نکته‌ی بعدی Hidden Field که به عنوان نام پوشه استفاده می‌شود اگر یک کاربر سایت ما مقدار value این hidden field را تغییر دهد اسم پوشه به کل تغییر می‌کند که در مثال‌های آماده‌ی خود سایت هم به این موضوع اشاره ای نکرده بود این راه حل هم خودم فکر کردم و به نتیجه ای رسیدم که در بالا توضیح دادم .
‫۱۰ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۲۵ بهمن ۱۳۹۲، ساعت ۲۰:۲۰