Literal چیزی است مانند null و در حقیقت یک واژه‌ی کلیدی‌است که دارای مقداری مشخص می‌باشد. واژه کلیدی default نیز مفهوم مشابهی را به همراه دارد. تا پیش از C# 7.1 برای دسترسی به مقدار پیش‌فرض value types به صورت ذیل عمل می‌شد:
در اینجا مقدار پیش‌فرض نوعی که بین پرانتزها ذکر می‌شود، بازگشت داده خواهد شد. اگر int ذکر شود، صفر و اگر bool ذکر شود، مقدار false را بازگشت می‌دهد. همچنین در اینجا اگر یک reference type مانند string ذکر شود، مقدار null بازگشت داده خواهد شد.
در C# 7.1 با بهبود کامپایلر، مفهوم type inference پیاده سازی شده‌است. به این معنا که در مثال فوق مشخص است که a نوع int دارد. بنابراین نیازی نیست تا default به همراه ذکر صریح int باشد و می‌توان int را از آن حذف کرد:
مثال‌هایی از default Literals در C# 7.1
در این مثال‌ها مفهوم type inference را بهتر می‌توان مشاهده کرد. برای مثال در آرایه‌ی ذیل چون اعضای آن int هست، مقدار default نیز به همان مقدار پیش‌فرض int اشاره می‌کند و همچنین نوع آرایه نیز int درنظر گرفته می‌شود و نیازی به ذکر آن نیست:
اما اگر در اینجا اعداد را حذف کنیم و default باقی بماند:
دیگر تشخیص نوع پیش‌فرض میسر نبوده و این قطعه از کد کامپایل نخواهد شد.
نمونه‌ی دیگر آن قطعه کد ذیل است:
در اینجا s از نوع string است و مقایسه‌ی انجام شده‌ی در قطعه کد if، بر اساس مقدار پیش فرض string یا همان null صورت خواهد گرفت.
و یا در مقایسه‌ی ذیل 1.5 یک عدد double است. بنابراین default در اینجا به مقدار پیش‌فرض double و یا 0.0 اشاره می‌کند:
int a = default(int);
var number = default(int); // 0 var date = default(DateTime); // DateTime.MinValue var obj = default(object); // null
int a = default; // 0 Guid guid = default; // 00000000-0000-0000-0000-000000000000
مثال‌هایی از default Literals در C# 7.1
| C# 7.1 | C# 7.0 | |
int i = default; | int i = default(int); | Local Variable Defaults |
Person Create() => default; | Person Create() => default(Person); | Local function |
Person Create(string name, int age = default) | Person Create(string name, int age = default(int)) | Optional Parameter Default Value |
(string Name, int Age) person = ("User 1", default); | (string Name, int Age) person = ("User 1", default(int)); | Tuple Element Default Value |
Person p = new Person
{
Name = default,
Age = default
}; | Person p = new Person
{
Name = default(string),
Age = default(int)
}; | Object Initializer Default Value |
var people = new[]
{
new Person(),
default,
new Person()
};
var ages = new[] {18, default, 50}; | var people = new[]
{
new Person(),
default(Person),
new Person()
};
var ages = new[] {18, default(int), 50}; | Array Initializer Default Value |
int i = default; Console.WriteLine(i is default); | int i = default(int); Console.WriteLine(i is default(int)); // true | Is Operator |
// Local method returning a tuple (T, T) CreateTwo<T>() => (default, default); | // Local method returning a tuple (T, T) CreateTwo<T>() => (default(T), default(T)); | Generic Defaults |
bool IsAnswerKnown()=> false; int? p = IsAnswerKnown() ? 42 : default; | bool IsAnswerKnown()=> false; int? p = IsAnswerKnown() ? 42 : (int?)null; | Conditional Operator Defaults |
در این مثال‌ها مفهوم type inference را بهتر می‌توان مشاهده کرد. برای مثال در آرایه‌ی ذیل چون اعضای آن int هست، مقدار default نیز به همان مقدار پیش‌فرض int اشاره می‌کند و همچنین نوع آرایه نیز int درنظر گرفته می‌شود و نیازی به ذکر آن نیست:
var ages = new[] {18, default, 50}; var ages = new[] { default }; نمونه‌ی دیگر آن قطعه کد ذیل است:
string s = default;
if(s == default)
{
} و یا در مقایسه‌ی ذیل 1.5 یک عدد double است. بنابراین default در اینجا به مقدار پیش‌فرض double و یا 0.0 اشاره می‌کند:
int a = default; var x = a > 0 ? default : 1.5;
