پروژه ++Android
آشنایی با الگوی MVP
اگر به برنامههای جدید نوشته شده برای ویندوز 7 دقت کنیم، از یک سری امکانات مخصوص آن جهت بهبود دسترسی پذیری به قابلیتهایی که ارائه میدهند، استفاده شده است. برای مثال برنامهی OneNote مجموعهی آفیس را در نظر بگیرید. اگر بر روی آیکون آن در نوار وظیفهی ویندوز کلیک راست کنیم، لیست آخرین فایلهای گشوده شده توسط آن مشخص است و با کلیک بر روی هر کدام، به سادگی میتوان این فایل را گشود. یک چنین قابلیتی در منوی آغازین ویندوز نیز تعبیه شده است (شکلهای زیر):
خبر خوب اینکه برای اضافه کردن این قابلیت به برنامههای WPF4 نیازی به کد نویسی نیست و این موارد که تحت عنوان استفاده از Jump list ویندوز 7 تعریف شدهاند، با کمی دستکاری فایل App.Xaml برنامه، فعال میگردند:
<Application x:Class="WpfApplication1.App"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
StartupUri="MainWindow.xaml">
<Application.Resources>
</Application.Resources>
<JumpList.JumpList>
<JumpList ShowRecentCategory="True" />
</JumpList.JumpList>
</Application>
سؤال: من اینکار را انجام دادم ولی کار نمیکنه!؟
پاسخ: بله. کار نمیکنه! این قابلیت تنها زمانی فعال خواهد شد که علاوه بر نکتهی فوق، پسوند فایل یا فایلهایی نیز به برنامهی شما منتسب شده باشد. این انتسابها مطلب جدیدی نیست و در تمام برنامههای ویندوزی باید توسط بکارگیری API ویندوز مدیریت شود. قطعه کد زیر اینکار را انجام خواهد داد:
using System;
using System.Runtime.InteropServices;
using Microsoft.Win32;
namespace Common.Files
{
//from : http://www.devx.com/vb2themax/Tip/19554?type=kbArticle&trk=MSCP
public class FileAssociation
{
const int ShcneAssocchanged = 0x8000000;
const int ShcnfIdlist = 0;
public static void CreateFileAssociation(
string extension,
string className,
string description,
string exeProgram)
{
// ensure that there is a leading dot
if (extension.Substring(0, 1) != ".")
extension = string.Format(".{0}", extension);
try
{
if (IsAssociated(extension)) return;
// create a value for this key that contains the classname
using (var key1 = Registry.ClassesRoot.CreateSubKey(extension))
{
if (key1 != null)
{
key1.SetValue("", className);
// create a new key for the Class name
using (var key2 = Registry.ClassesRoot.CreateSubKey(className))
{
if (key2 != null)
{
key2.SetValue("", description);
// associate the program to open the files with this extension
using (var key3 = Registry.ClassesRoot.CreateSubKey(string.Format(@"{0}\Shell\Open\Command", className)))
{
if (key3 != null) key3.SetValue("", string.Format(@"{0} ""%1""", exeProgram));
}
}
}
}
}
// notify Windows that file associations have changed
SHChangeNotify(ShcneAssocchanged, ShcnfIdlist, 0, 0);
}
catch (Exception ex)
{
//todo: log ...
}
}
// Return true if extension already associated in registry
public static bool IsAssociated(string extension)
{
return (Registry.ClassesRoot.OpenSubKey(extension, false) != null);
}
[DllImport("shell32.dll")]
public static extern void SHChangeNotify(int wEventId, int uFlags, int dwItem1, int dwItem2);
}
}
private static void createFileAssociation()
{
var appPath = Assembly.GetExecutingAssembly().Location;
FileAssociation.CreateFileAssociation(".xyz", "xyz", "xyz File",
appPath
);
}
سؤال: من این کارها را هم انجام دادم. الان به چه صورت از آن استفاده کنم؟
زمانیکه کاربری بر روی یکی از این فایلهای ذکر شده در لیست آخرین فایلهای گشوده شده توسط برنامه کلیک کند، آدرس این فایل به صورت یک آرگومان به برنامه ارسال خواهد شد. برای مدیریت آن در WPF باید به فایل App.Xaml.cs مراجعه کرده و چند سطر زیر را به آن افزود:
public partial class App
{
public App()
{
this.Startup += appStartup;
}
void appStartup(object sender, StartupEventArgs e)
{
if (e.Args.Any())
{
this.Properties["StartupFileName"] = e.Args[0];
}
}
//...
در این کد، e.Args حاوی مسیر فایل انتخابی است. برای مثال در اینجا مقدار آن به خاصیت StartupFileName انتساب داده شده است. این خاصیت در برنامههای WPF به صورت یک خاصیت عمومی تعریف شده است و در سراسر برنامه (مثلا در رخداد آغاز فرم اصلی آن یا هر جای دیگری) به صورت زیر قابل دسترسی است:
var startupFileName = Application.Current.Properties["StartupFileName"];
سؤال: برنامهی من از OpenFileDialog برای گشودن فایلها استفاده نمیکند. آیا راه دیگری برای افزودن مسیرهای باز شده به Jump lists ویندوز 7 وجود دارد؟
پاسخ: بله. همانطور که میدانید عناصر XAML با اشیاء دات نت تناظر یک به یک دارند. به این معنا که JumpList تعریف شده در ابتدای این مطلب در فایل App.XAML ، دقیقا معادل کلاسی به همین نام در دات نت فریم ورک است (تعریف شده در فضای نام System.Windows.Shell) و با کد نویسی نیز قابل دسترسی و مدیریت است. برای مثال:
var jumpList = JumpList.GetJumpList(App.Current);
var jumpPath = new JumpPath();
jumpPath.Path = "some path goes here....";
// If the CustomCategory property is null
// or Empty, the item is added to the Tasks category
jumpPath.CustomCategory = "Files";
JumpList.AddToRecentCategory(jumpPath);
jumpList.Apply();
<Application x:Class="Win7Wpf4.App"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
StartupUri="MainWindow.xaml">
<Application.Resources>
</Application.Resources>
<JumpList.JumpList>
<JumpList ShowRecentCategory="True">
<JumpPath
CustomCategory="Files"
Path="Some path goes here..."
/>
</JumpList>
</JumpList.JumpList>
</Application>
در این قسمت در خصوص نحوهی نصب SSAS صحبت خواهم کرد .
تصور میکنم بهتر است در خصوص آنچه در هنگام نصب SQL Server انتخاب میکنیم، دقت بیشتری کنیم. بسیار دیده ام که برخی از دوستان و همکاران در هنگام نصب SQL Server در قسمت انتخاب Featureها تمامی آنها را انتخاب کرده در صورتی که تنها به Database Engine نیاز دارند و عملا با این کار ، کارایی Database Server خود را پایین میآورند .
بنابر این توصیه میکنم در پنجره ی Feature Selection فقط آنچه را که نیاز دارید نصب نمایید .
بنابر این در صورتی که شما جزو آن دسته دوستانی میباشید که در پنجره ی Feature Selection تمامی گزینهها را انتخاب نموده اید، خوب نیازی به نصب مجدد SSAS ندارید و شما ناخواسته این سرویس را برروی Database Server خود نصب نموده اید .
در صورتی که شما قبلا این سرویس را برروی سرور خود نصب نکرده اید و فقط Database Engine را نصب نموده اید مراحل زیر را طی نمایید.
1. در ابتدا Set Up مربوط به SQL Server 2012 را اجرا نمایید. و در صفحهی ابتدایی برنامهی نصب ، مطابق شکل زیر روی Installation کلیک کنید. و در قسمت سمت راست گزینهی New SQL Server stand-alone installation or add features to an existing installation را انتخاب نمایید.
2. د رپنجرهی Setup Support Rules مطمئن شوید که تمامی پیش شرایط نصب را دارید (در صورتی که Warning داشته باشید احتمالا در مراحل بعدی ، نصب برنامه با مشکل روبرو خواهد شد یا بعد از نصب برخی قسمتهای برنامه به درستی کار نمیکنند. ) در صورتی که در قسمتی با Warning روبرو شدید بعد از برطرف کردن مشکل دکمهی Rerun را بزنید به عبارت دیگر نیازی نمیباشد مراحل نصب را از ابتدا ادامه دهید. سپس دکمهی OK را بفشارید .
3. در پنجرهی بعدی دکمهی Install را بزنید. سپس دوباره صفحهی Setup Support Rules را خواهید داشت. مطمئن شوید تمامی پیش شرایط Passed شده باشند. سپس دکمهی Next را بزنید.
4. در پنجرهی بعدی گزینهی Add features to and existing instance of SQL Server 2012 را انتخاب نمایید اگر شما قبلا فقط DataBase Engine را نصب کرده اید و در غیر این صورت Perform a new installation of SQL Server 2012 را انتخاب نماید. سپس دکمهی Next را بزنید.
5. در صفحهی Feature Selection گزینهی Analysis Services را مطابق شکل زیر انتخاب نمایید.و سپس دکمهی Next را بزنید .
6. در صفحهی بعدی برنامهی نصب به شما توضیحاتی در خصوص مقدار فضای Hard برای نصب سرویس(های) انتخاب شده ، نمایش میدهد. دکمهی Next را بزنید
7. در صفحهی Server configuration مد SQL Server Analysis Services را بر روی حالت Automatic تنطیم کنید. سپس دکمهی Next را بزنید.
8. سپس در صفحهی Analysis Services Confiquration گزینهی Multidimensional and Data Mining Mode را انتخاب نمایید. و همچنین برای مشخص نمودن Administrator سرویس SSAS نام کاربر را در قسمت پایین پنجره وارد نمایید. در صورتی که شما با کاربری که عملا Administrator سرویس SSAS میباشد در سیستم عامل ویندوز لاگین نموده اید میتوانید دکمهی Add Current User را بزنید. سپس دکمهی Next را بزنید .
9. در صفحهی بعد بررسیهای Installation Configuration Rules انجام میگردد . دقت داشته باشید که تمامی موارد Passed گردیده باشند. سپس دکمهی Next را بزنید .
10. در صفحهی Ready to install دکمهی Install را بفشارید.
11. در صورتی که نصب با موفقیت انجام شده باشد، صفحه ای به شکل زیر خواهید دید.
خوب به شما تبریک میگوییم شما هم اکنون سرویس SSAS را برروی سرور خود نصب نموده اید. برای اطمینان از تنظیمات Registry توصیه میکنم سیستم عامل خود را Restart نمایید.
برای اطمینان از نصب سرویس SSAS بر روی سیستم خود میتوانید در پنجرهی Run عبارت services.msc را وارد کنید .
سپس در قسمت سرویسها شما میتوانید سرویس SSAS را مشاهده نمایید مطابق شکل زیر.
در قسمتهای بعدی این سری از آموزشهای MDX Query تلاش خواهم کرد طریقهی نصب پایگاه دادهی Adventure Work DW و همچنین ساخت پایگاه دادهی Multidimensional مربوط به Adventure Work DW را آموزش دهم.
Roslyn #4
Compilation API، یک abstraction سطح بالا از فعالیتهای کامپایل Roslyn است. برای مثال در اینجا میتوان یک اسمبلی را از Syntax tree موجود، تولید کرد و یا جایگزینهایی را برای APIهای قدیمی CodeDOM و Reflection Emit ارائه داد. به علاوه این API امکان دسترسی به گزارشات خطاهای کامپایل را میسر میکند؛ به همراه دسترسی به اطلاعات Semantic analysis. در مورد تفاوت Syntax tree و Semantics در قسمت قبل بیشتر بحث شد.
با ارائهی Roslyn، اینبار کامپایلرهای خط فرمان تولید شده مانند csc.exe، صرفا یک پوسته بر فراز Compilation API آن هستند. بنابراین دیگر نیازی به فراخوانی Process.Start بر روی فایل اجرایی csc.exe مانند یک سری کتابخانههای قدیمی نیست. در اینجا با کدنویسی، به تمام اجزاء و تنظیمات کامپایلر، دسترسی وجود دارد.
کامپایل پویای کد توسط Roslyn
برای کار با API کامپایل، سورس کد، به صورت یک رشته در اختیار کامپایلر قرار میگیرد؛ به همراه تنظیمات ارجاعاتی به اسمبلیهایی که نیاز دارد. سپس کار کامپایلر شروع خواهد شد و شامل مواردی است مانند تبدیل متن دریافتی به Syntax tree و همچنین تبدیل مواردی که اصطلاحا به آنها Syntax sugars گفته میشود مانند خواص get و set دار به معادلهای اصلی آنها. در اینجا کار Semantic analysis هم انجام میشود و شامل تشخیص حوزهی دید متغیرها، تشخیص overloadها و بررسی نوعهای بکار رفتهاست. در نهایت کار تولید فایل باینری اسمبلی، از اطلاعات آنالیز شده صورت میگیرد. البته خروجی کامپایلر میتواند اسمبلیهای exe یا dll، فایل XML مستندات اسمبلی و یا فایلهای .netmudule و .winmdobj مخصوص WinRT هم باشد.
در ادامه، اولین مثال کار با Compilation API را مشاهده میکنید. پیشنیاز اجرای آن همان مواردی هستند که در قسمت قبل بحث شدند. یک برنامهی کنسول سادهی .NET 4.6 را آغاز کرده و سپس بستهی نیوگت Microsoft.CodeAnalysis را در آن نصب کنید. در ادامه کدهای ذیل را به پروژهی آماده شده اضافه کنید:
static void firstCompilation() { var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText("class Foo { void Bar(int x) {} }"); var mscorlibReference = MetadataReference.CreateFromFile(typeof (object).Assembly.Location); var compilationOptions = new CSharpCompilationOptions(OutputKind.DynamicallyLinkedLibrary); var comp = CSharpCompilation.Create("Demo") .AddSyntaxTrees(tree) .AddReferences(mscorlibReference) .WithOptions(compilationOptions); var res = comp.Emit("Demo.dll"); if (!res.Success) { foreach (var diagnostic in res.Diagnostics) { Console.WriteLine(diagnostic.GetMessage()); } } }
متدهای تعریف شده توسط Compilation API به یک s جمع، ختم میشوند؛ به این معنا که در اینجا در صورت نیاز، چندین Syntax tree یا ارجاع را میتوان تعریف کرد.
پس از وهله سازی Compilation API و تنظیم آن، اکنون با فراخوانی متد Emit، کار تولید فایل اسمبلی نهایی صورت میگیرد. در اینجا اگر خطایی وجود داشته باشد، استثنایی را دریافت نخواهید کرد. بلکه باید خاصیت Success نتیجهی آنرا بررسی کرده و درصورت موفقیت آمیز نبودن عملیات، خطاهای دریافتی را از مجموعهی Diagnostics آن دریافت کرد. کلاس Diagnostic، شامل اطلاعاتی مانند محل سطر و ستون وقوع مشکل و یا پیام متناظر با آن است.
معرفی مقدمات Semantic analysis
Compilation API به اطلاعات Semantics نیز دسترسی دارد. برای مثال آیا Type A قابل تبدیل به Type B هست یا اصلا نیازی به تبدیل ندارد و به صورت مستقیم قابل انتساب هستند؟ برای درک بهتر این مفهوم نیاز است یک مثال را بررسی کنیم:
static void semanticQuestions() { var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText(@" using System; class Foo { public static explicit operator DateTime(Foo f) { throw new NotImplementedException(); } void Bar(int x) { } }"); var mscorlib = MetadataReference.CreateFromFile(typeof (object).Assembly.Location); var options = new CSharpCompilationOptions(OutputKind.DynamicallyLinkedLibrary); var comp = CSharpCompilation.Create("Demo").AddSyntaxTrees(tree).AddReferences(mscorlib).WithOptions(options); // var res = comp.Emit("Demo.dll"); // boxing var conv1 = comp.ClassifyConversion( comp.GetSpecialType(SpecialType.System_Int32), comp.GetSpecialType(SpecialType.System_Object) ); // unboxing var conv2 = comp.ClassifyConversion( comp.GetSpecialType(SpecialType.System_Object), comp.GetSpecialType(SpecialType.System_Int32) ); // explicit reference conversion var conv3 = comp.ClassifyConversion( comp.GetSpecialType(SpecialType.System_Object), comp.GetTypeByMetadataName("Foo") ); // explicit user-supplied conversion var conv4 = comp.ClassifyConversion( comp.GetTypeByMetadataName("Foo"), comp.GetSpecialType(SpecialType.System_DateTime) ); }
برای مثال نتیجهی بررسی آخرین تبدیل انجام شده در تصویر فوق مشخص است. با توجه به تعریف public static explicit operator DateTime در سورس کد مورد آنالیز، این تبدیل explicit بوده و همچنین user defined. به علاوه متدی هم که این تبدیل را انجام میدهد، مشخص کردهاست.