مطالب
VS Code برای توسعه دهندگان ASP.NET Core - قسمت سوم - گردش کاری‌های متداول
در قسمت قبل، دو عمل متداول نحوه‌ی ایجاد و اجرای یک پروژه‌ی جدید ASP.NET Core را بررسی کردیم. در ادامه می‌خواهیم معادل سایر اعمالی را که می‌توان با نگارش کامل ویژوال استودیو انجام داد، در VSCode نیز برشماریم.


کار با IDE و حرکت بین کدها

در ادامه‌، همان پروژه‌ای را که در قسمت قبل ایجاد کردیم، مجددا با وارد شدن به پوشه‌ی آن و اجرای دستور . code، توسط VSCode باز خواهیم کرد. سپس فایل Program.cs آن‌را باز کنید. فرض کنید در سطر ذیل آن:
 .UseStartup<Startup>()
می‌خواهیم به نحو ساده‌تری به کلاس Startup آن مراجعه کنیم. برای اینکار دو روش وجود دارد:
الف) اشاره‌گر ماوس را به آن نزدیک کنید و سپس دکمه‌ی Ctrl را نگه دارید. به این ترتیب واژه‌ی Startup تبدیل به یک لینک خواهد شد که با کلیک بر روی آن می‌توان به کلاس Startup رسید.
ب) روش دوم، قرار دادن اشاره‌گر متنی بر روی واژه Startup و سپس فشردن دکمه‌ی F12 است. این گزینه بر روی منوی کلیک راست بر روی این واژه نیز وجود دارد.

اگر دکمه‌ی F12 را بر روی کلاسی فشار دهید که کدهای آن در IDE وجود ندارند، یک صفحه‌ی جدید باز شده و کلاس تعریف آن‌را بر اساس ساختار و متادیتای این اسمبلی، به همراه مستندات کامل آن‌ها نمایش می‌دهد.

در این حالت اگر خواستید به مکان قبلی بازگردید فقط کافی است دکمه‌های alt + left cursor key را بفشارید.


در اینجا امکان یافتن ارجاعات به یک کلاس، مشاهده‌ی پیاده سازی‌ها و همچنین یک Refactoring به نام rename symbol نیز موجود است که با استفاده‌ی از آن، تمام ارجاعات به این کلاس در IDE نیز تغییرنام خواهند یافت.


یافتن سریع فایل‌ها در IDE

در یک پروژه‌ی بزرگ، برای یافتن سریع یک فایل، تنها کافی است دکمه‌های Ctrl+P را فشرده و در صفحه‌ی دیالوگ باز شده، قسمتی از نام آن‌را جستجو کنید:


همچنین اگر می‌خواهید محتوای فایل‌ها را جهت یافتن واژه‌ای خاص جستجو کنید، کلیدهای Ctrl+Shift+F (منوی Edit بالای صفحه و یا دومین آیکن در نوار ابزار عمودی سمت چپ صفحه) چنین امکانی را فراهم می‌کنند:



افزودن فایل‌های جدید به پروژه

فرض کنید می‌خواهیم یک کنترلر جدید را به پوشه‌ی Controllers اضافه کنیم:


برای اینکار ابتدا پوشه‌ی Controllers را انتخاب کنید. در همین حال، نوار ابزاری ظاهر می‌شود که توسط آن می‌توان در این پوشه، یک فایل جدید و یا یک پوشه‌ی جدید را ایجاد کرد.
اگر علاقمند به ایجاد فایل یا پوشه‌ای در ریشه‌ی پروژه باشید، باید تمام فایل‌ها و پوشه‌های موجود، در حالت انتخاب نشده قرار بگیرند. به همین جهت فقط کافی است در یک مکان خالی، در لیست فایل‌ها کلیک کنید تا فایل‌ها و پوشه‌ها از حالت انتخاب شده خارج شوند. اکنون نوار ابزار ظاهر شده‌ی افزودن فایل‌ها، به پوشه‌ی ریشه‌ی پروژه اشاره می‌کند.

در ادامه فایل جدید AboutController.cs را در پوشه‌ی Controllers ایجاد کنید. مشاهده خواهید کرد که یک فایل کاملا خالی ایجاد شده‌است. در VSCode به ازای پسوندهای مختلف فایل‌ها، قالب‌های از پیش آماده شده‌ای برای آن‌ها درنظر گرفته نمی‌شود و نمای ابتدایی تمام آن‌ها خالی است.
اما در اینجا اگر کلمه‌ی name را تایپ کنیم، دو پیشنهاد افزودن فضای نام را ارائه می‌دهد:


اولی صرفا نام namespace را در صفحه درج خواهد کرد. دومی به یک code snippet اشاره می‌کند و کار آن ایجاد قالب یک فضای نام جدید است. برای درج آن فقط کافی است دکمه‌ی tab را بفشارید.
همین کار را در مورد class نیز می‌توان تکرار کرد و در اینجا در intellisense ظاهر شده یا می‌توان واژه‌ی class را درج کرد و یا code snippet آن‌را انتخاب نمود که یک کلاس جدید را ایجاد می‌کند:


یک نکته: در VSCode نیازی نیست تا مدام دکمه‌های Ctrl+S را جهت ذخیره سازی فایل‌های تغییر کرده فشرد. می‌توان از منوی فایل، گزینه‌ی Auto Save را انتخاب کرد تا این‌کار را به صورت خودکار انجام دهد.


ایجاد Code Snippets جدید

هرچند تا اینجا با استفاده از code snippets پیش فرض فضاهای نام و کلاس‌ها، یک کلاس جدید را ایجاد کردیم، اما روش ساده‌تری نیز برای انجام این‌کارها و تکمیل کنترلر وجود دارد.
برای این منظور به منوی File -> Preferences -> User snippets مراجعه کنید و سپس از لیست ظاهر شده، زبان #C را انتخاب کنید:


به این ترتیب یک قالب جدید code snippet تولید خواهد شد. در اینجا می‌خواهیم برای تولید Actionهای یک کنترلر نیز یک code snippet جدید را تهیه کنیم:
{
    "MVC Action": {
        "prefix": "mvcAction",
        "body": [
            "public IActionResult ${1:ActionName}()",
            "{",
            " $0 ",
            " return View();",
            "}"
        ],
        "description": "Creates a simple MVC action method."
    }
}
- کدهای snippet، در داخل آرایه‌ی body درج می‌شوند. هر عضو این آرایه یک سطر از کدها را تشکیل خواهد داد.
- در این آرایه، 0$ جائی است که اشاره‌گر متنی پس از درج snippet قرار می‌گیرد و 1$ به نامی که قرار است توسط کاربر تکمیل شود، اشاره می‌کند که در اینجا یک نام پیش فرض مانند ActionName را هم می‌توان برای آن درنظر گرفت.
- در اینجا prefix نامی است که اگر در صفحه تایپ شود، منوی انتخاب این code snippet را ظاهر می‌کند:



استفاده از بسته‌های Code Snippets آماده

خوشبختانه پشتیبانی جامعه‌ی توسعه دهندگان از VSCode بسیار مطلوب است و علاوه بر افزونه‌های قابل توجهی که برای آن نوشته شده‌اند، بسته‌های Code Snippets آماده‌ای نیز جهت بالابردن سرعت کار با آن وجود دارند. برای دریافت آن‌ها، به نوار ابزار عمودی که در سمت چپ صفحه وجود دارد، مراجعه کنید و گزینه‌ی extensions آن‌را انتخاب نمائید:


در اینجا اگر aspnetcore را جستجو کنید، لیست بسته‌های code snippets برچسب گذاری شده‌ی با aspnetcore ظاهر می‌شود. در همینجا اگر یکی از آن‌ها را انتخاب کنید، در سمت راست صفحه می‌توانید توضیحات آن را نیز مشاهده و مطالعه نمائید (بدون نیاز به خروج از IDE).
برای مثال wilderminds-aspnetcore-snippets را نصب کنید. پس از آن تنها کافی است mvc6 را درون یک کلاس کنترلر تایپ نمائید تا امکانات آن ظاهر شوند:


برای نمونه پس از ایجاد یک فایل خالی کنترلر، انتخاب code snippet ایی به نام mvc6-controller، سبب ایجاد یک کنترلر کامل به همراه اکشن متدهایی پیش فرض می‌شود. بنابراین معادل قالب‌های new items در نگارش کامل ویژوال استودیو در اینجا می‌توان از Code Snippets استفاده کرد.

درکل برای یافتن مواردی مشابه، بهتر است واژه‌ی کلیدی snippets را در قسمت extensions جستجو نمائید و آن‌ها صرفا مختص به #C یا ASP.NET Core نیستند.


مدیریت ارجاعات و بسته‌های نیوگت در برنامه‌های ASP.NET Core

تا اینجا مدیریت فایل‌ها و نحوه‌ی تکمیل آن‌ها را توسط code snippets، بررسی کردیم. قدم بعدی و گردش کاری مهم مورد نیاز دیگر، نحوه‌ی افزودن ارجاعات به پروژه در VSCode است.
مدیریت ارجاعات در نگارش‌های جدید ASP.NET Core، در فایل csproj برنامه انجام می‌شوند. در اینجا است که بسته‌های نیوگت جدید، ارجاعات به پروژه‌های دیگر و حتی شماره فریم ورک مورد استفاده تعیین می‌شوند.
برای نمونه بسته‌ی نیوگت DNTPersianUtils.Core را به لیست ارجاعات آن اضافه کنید:
 <PackageReference Include="DNTPersianUtils.Core" Version="2.2.0" />
بلافاصله با انجام این تغییر و ذخیره‌ی فایل csproj، گزینه‌ی بازیابی و نصب آن نیز ظاهر می‌شود:


در اینجا با کلیک بر روی لینک و یا دکمه‌ی restore ، کار دریافت این بسته و نصب آن انجام خواهد شد.
اگر علاقمند بودید تا اینکار را در خط فرمان به صورت دستی انجام دهید، دکمه‌های Ctrl+ back-tick را فشرده، تا امکانات خط فرمان درون VSCode ظاهر شوند و سپس دستور dotnet restore را صادر کنید.

روش دوم ثبت بسته‌های نیوگت در فایل csproj، مراجعه به خط فرمان (فشردن دکمه‌های دکمه‌های Ctrl+ back-tick) و صدور دستور ذیل است:
 > dotnet add package DNTPersianUtils.Core
به این ترتیب با استفاده از امکانات dotnet-cli نیز می‌توان آخرین نگارش یک بسته‌ی نیوگت را دریافت و به صورت خودکار به پروژه اضافه نمود. اگر نگارش خاصی مدنظر است، باید توسط پرچم version-- آن‌را در انتهای دستور مشخص کرد.


دیباگ برنامه‌های ASP.NET Core در VSCode

در قسمت قبل با فرامین dotnet run و dotnet build و همچنین نحوه‌ی اجرای سریع آن‌ها آشنا شدیم. در ادامه اگر به نوار ابزار عمودی کنار صفحه‌ی آن دقت کنید، گزینه‌ی دیباگ نیز وجود دارد:


در اینجا دو نوع نحوه‌ی برپایی و اجرای برنامه را مشاهده می‌کنید که هر دو مورد در فایل vscode\launch.json. زمانیکه دیباگ پروژه را در ابتدای باز کردن آن در VSCode فعال می‌کنیم، تعریف شده‌اند.
برای بررسی آن فایل HomeController.cs را گشوده و در ابتدای متد About آن یک break point را قرار دهید (با حرکت دادن اشاره‌گر ماوس، جائیکه شماره سطرها قرار دارند، علامت درج break point ظاهر می‌شود که با کلیک بعدی، دائمی خواهد شد و برعکس):


پس از آن تنها کاری که باید انجام داد، فشردن دکمه‌ی F5 است که به معنای اجرای برنامه به همراه اتصال دیباگر به آن می‌باشد (در قسمت قبل، Ctrl+F5 را بررسی کردیم که به معنای اجرای برنامه، بدون اتصال دیباگر به آن است).
در ادامه پس از اجرای برنامه، بر روی لینک About کلیک کنید تا اکشن متد آن اجرا شود. بلافاصله کنترل کار به VSCode بازگشته و سطری که بر روی آن break-point قرار داده بودیم، ظاهر می‌شود:


اطلاعات بیشتر آن در برگه‌ی دیباگ ظاهر می‌شوند و در کل تجربه‌ی کاربری آن همانند سایر IDEهایی است که تاکنون با آن‌ها کار کرده‌اید.

یک نکته: در اینجا در داخل فایل‌های View (فایل‌های razor) نیز می‌توان break point قرار داد.


برپایی یک Watcher Build

ابزار ویژه‌ای به همراه ابزارهای Build مخصوص پروژه‌های NET Core. وجود دارد به نام watcher که تغییرات پوشه‌های برنامه را تحت نظر قرار داده و با هر تغییری، پروژه را کامپایل می‌کند. به این ترتیب به سرعت می‌توان آخرین تغییرات برنامه را در مرورگر بررسی کرد. برای نصب آن، تنظیم ذیل را به فایل csproj برنامه اضافه کنید:
  <ItemGroup>
    <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.DotNet.Watcher.Tools" Version="1.0.0" />
  </ItemGroup>
پس از آن دکمه‌های Ctrl+ back-tick را فشرده تا امکانات خط فرمان، درون VSCode ظاهر شود و سپس دستور dotnet restore را صادر کنید.

اکنون برای استفاده‌ی از آن تنها کافی است دستور ذیل را صادر کنید:
 >dotnet watch run
?[90mwatch : ?[39mStarted
Hosting environment: Production
Content root path: D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject
Now listening on: http://localhost:5000
Application started. Press Ctrl+C to shut down.
همانطور که مشاهده می‌کنید، پروژه را کامپایل کرده و بر روی پورت 5000 ارائه می‌دهد. به علاوه از این پس با هر تغییری در فایل‌های #C پروژه، این کامپایل خودکار بوده و نیازی به تکرار این عملیات نیست.

یک نکته: اینبار برای دیباگ برنامه، باید گزینه‌ی attach را انتخاب کرد:


اگر بر روی دکمه‌ی سبز رنگ کنار آن کلیک کنید، لیست پروسه‌های دات نتی ظاهر شده و در این حالت می‌توانید دیباگر را به پروسه‌ی dotnet exec ایی که به dll برنامه اشاره می‌کند، متصل کنید (و نه پروسه‌ی dotnet watch run که در حقیقت پروسه‌ی dotnet exec را مدیریت می‌کند).
مطالب
حذف فضاهای خالی در خروجی صفحات ASP.NET MVC
صفحات خروجی وب سایت زمانی که رندر شده و در مرورگر نشان داده می‌شود شامل فواصل اضافی است که تاثیری در نمایش سایت نداشته و صرفا این کاراکترها فضای اضافی اشغال می‌کنند. با حذف این کاراکترهای اضافی می‌توان تا حد زیادی صفحه را کم حجم کرد. برای این کار در ASP.NET Webform کارهایی (^ ) انجام شده است.
روال کار به این صورت بوده که قبل از رندر شدن صفحه در سمت سرور خروجی نهایی بررسی شده و با استفاده از عبارات با قاعده الگوهای مورد نظر لیست شده و سپس حذف می‌شوند و در نهایت خروجی مورد نظر حاصل خواهد شد. برای راحتی کار و عدم نوشتن این روال در تمامی صفحات می‌تواند در مستر پیج این عمل را انجام داد. مثلا:
private static readonly Regex RegexBetweenTags = new Regex(@">\s+<", RegexOptions.Compiled);
        private static readonly Regex RegexLineBreaks = new Regex(@"\r\s+", RegexOptions.Compiled);

        protected override void Render(HtmlTextWriter writer)
        {
            using (var htmlwriter = new HtmlTextWriter(new System.IO.StringWriter()))
            {
                base.Render(htmlwriter);
                var html = htmlwriter.InnerWriter.ToString();

                html = RegexBetweenTags.Replace(html, "> <");
                html = RegexLineBreaks.Replace(html, string.Empty);
                html = html.Replace("//<![CDATA[", "").Replace("//]]>", "");
                html = html.Replace("// <![CDATA[", "").Replace("// ]]>", "");

                writer.Write(html.Trim());
            }
        }
در هر صفحه رویدادی به نام Render وجود دارد که خروجی نهایی را می‌توان در آن تغییر داد. همانگونه که مشاهده می‌شود عملیات یافتن و حذف فضاهای خالی در این متد انجام می‌شود.
این عمل در ASP.NET Webform به آسانی انجام شده و باعث حذف فضاهای خالی در خروجی صفحه می‌شود.
برای انجام این عمل در ASP.NET MVC روال کار به این صورت نیست و نمی‌توان مانند ASP.NET Webform عمل کرد.
چون در MVC از ViewPage استفاده می‌شود و ما مستقیما به خروجی آن دسترسی نداریم یک روش این است که می‌توانیم یک کلاس برای ViewPage تعریف کرده و رویداد Write آن را تحریف کرده و مانند مثال بالا فضای خالی را در خروجی حذف کرد. البته برای استفاده باید کلاس ایجاد شده را به عنوان فایل پایه جهت ایجاد صفحات در MVC فایل web.config معرفی کنیم. این روش در اینجا به وضوح شرح داده شده است.
اما هدف ما پیاده سازی با استفاده از اکشن فیلتر هاست. برای پیاده سازی ایتدا یک اکشن فیلتر به نام CompressAttribute تعریف می‌کنیم مانند زیر:
using System;
using System.IO;
using System.IO.Compression;
using System.Text;
using System.Text.RegularExpressions;
using System.Web;
using System.Web.Mvc;

namespace PWS.Common.ActionFilters
{
    public class CompressAttribute : ActionFilterAttribute
    {
         #region Methods (2) 

        // Public Methods (1) 

        /// <summary>
        /// Called by the ASP.NET MVC framework before the action method executes.
        /// </summary>
        /// <param name="filterContext">The filter context.</param>
        public override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext)
        {
            var response = filterContext.HttpContext.Response;
            if (IsGZipSupported(filterContext.HttpContext.Request))
            {
                String acceptEncoding = filterContext.HttpContext.Request.Headers["Accept-Encoding"];
                if (acceptEncoding.Contains("gzip"))
                {
                    response.Filter = new GZipStream(response.Filter, CompressionMode.Compress);
                    response.AppendHeader("Content-Encoding", "gzip");
                }
                else
                {
                    response.Filter = new DeflateStream(response.Filter, CompressionMode.Compress);
                    response.AppendHeader("Content-Encoding", "deflate");
                }
            }
            // Allow proxy servers to cache encoded and unencoded versions separately
            response.AppendHeader("Vary", "Content-Encoding");
           //حذف فضاهای خالی
response.Filter = new WhitespaceFilter(response.Filter); } // Private Methods (1)  /// <summary> /// Determines whether [is G zip supported] [the specified request]. /// </summary> /// <param name="request">The request.</param> /// <returns></returns> private Boolean IsGZipSupported(HttpRequestBase request) { String acceptEncoding = request.Headers["Accept-Encoding"]; if (acceptEncoding == null) return false; return !String.IsNullOrEmpty(acceptEncoding) && acceptEncoding.Contains("gzip") || acceptEncoding.Contains("deflate"); } #endregion Methods  } /// <summary> /// Whitespace Filter /// </summary> public class WhitespaceFilter : Stream { #region Fields (3)  private readonly Stream _filter; /// <summary> /// /// </summary> private static readonly Regex RegexAll = new Regex(@"\s+|\t\s+|\n\s+|\r\s+", RegexOptions.Compiled); /// <summary> /// /// </summary> private static readonly Regex RegexTags = new Regex(@">\s+<", RegexOptions.Compiled); #endregion Fields  #region Constructors (1)  /// <summary> /// Initializes a new instance of the <see cref="WhitespaceFilter" /> class. /// </summary> /// <param name="filter">The filter.</param> public WhitespaceFilter(Stream filter) { _filter = filter; } #endregion Constructors  #region Properties (5)  //methods that need to be overridden from stream /// <summary> /// When overridden in a derived class, gets a value indicating whether the current stream supports reading. /// </summary> /// <returns>true if the stream supports reading; otherwise, false.</returns> public override bool CanRead { get { return true; } } /// <summary> /// When overridden in a derived class, gets a value indicating whether the current stream supports seeking. /// </summary> /// <returns>true if the stream supports seeking; otherwise, false.</returns> public override bool CanSeek { get { return true; } } /// <summary> /// When overridden in a derived class, gets a value indicating whether the current stream supports writing. /// </summary> /// <returns>true if the stream supports writing; otherwise, false.</returns> public override bool CanWrite { get { return true; } } /// <summary> /// When overridden in a derived class, gets the length in bytes of the stream. /// </summary> /// <returns>A long value representing the length of the stream in bytes.</returns> public override long Length { get { return 0; } } /// <summary> /// When overridden in a derived class, gets or sets the position within the current stream. /// </summary> /// <returns>The current position within the stream.</returns> public override long Position { get; set; } #endregion Properties  #region Methods (6)  // Public Methods (6)  /// <summary> /// Closes the current stream and releases any resources (such as sockets and file handles) associated with the current stream. Instead of calling this method, ensure that the stream is properly disposed. /// </summary> public override void Close() { _filter.Close(); } /// <summary> /// When overridden in a derived class, clears all buffers for this stream and causes any buffered data to be written to the underlying device. /// </summary> public override void Flush() { _filter.Flush(); } /// <summary> /// When overridden in a derived class, reads a sequence of bytes from the current stream and advances the position within the stream by the number of bytes read. /// </summary> /// <param name="buffer">An array of bytes. When this method returns, the buffer contains the specified byte array with the values between <paramref name="offset" /> and (<paramref name="offset" /> + <paramref name="count" /> - 1) replaced by the bytes read from the current source.</param> /// <param name="offset">The zero-based byte offset in <paramref name="buffer" /> at which to begin storing the data read from the current stream.</param> /// <param name="count">The maximum number of bytes to be read from the current stream.</param> /// <returns> /// The total number of bytes read into the buffer. This can be less than the number of bytes requested if that many bytes are not currently available, or zero (0) if the end of the stream has been reached. /// </returns> public override int Read(byte[] buffer, int offset, int count) { return _filter.Read(buffer, offset, count); } /// <summary> /// When overridden in a derived class, sets the position within the current stream. /// </summary> /// <param name="offset">A byte offset relative to the <paramref name="origin" /> parameter.</param> /// <param name="origin">A value of type <see cref="T:System.IO.SeekOrigin" /> indicating the reference point used to obtain the new position.</param> /// <returns> /// The new position within the current stream. /// </returns> public override long Seek(long offset, SeekOrigin origin) { return _filter.Seek(offset, origin); } /// <summary> /// When overridden in a derived class, sets the length of the current stream. /// </summary> /// <param name="value">The desired length of the current stream in bytes.</param> public override void SetLength(long value) { _filter.SetLength(value); } /// <summary> /// When overridden in a derived class, writes a sequence of bytes to the current stream and advances the current position within this stream by the number of bytes written. /// </summary> /// <param name="buffer">An array of bytes. This method copies <paramref name="count" /> bytes from <paramref name="buffer" /> to the current stream.</param> /// <param name="offset">The zero-based byte offset in <paramref name="buffer" /> at which to begin copying bytes to the current stream.</param> /// <param name="count">The number of bytes to be written to the current stream.</param> public override void Write(byte[] buffer, int offset, int count) { string html = Encoding.Default.GetString(buffer); //remove whitespace html = RegexTags.Replace(html, "> <"); html = RegexAll.Replace(html, " "); byte[] outdata = Encoding.Default.GetBytes(html); //write bytes to stream _filter.Write(outdata, 0, outdata.GetLength(0)); } #endregion Methods  } }
در این کلاس فشرده سازی (gzip و deflate نیز اعمال شده است) در متد OnActionExecuting ابتدا در خط 24 بررسی می‌شود که آیا درخواست رسیده gzip را پشتیبانی می‌کند یا خیر. در صورت پشتیبانی خروجی صفحه را با استفاده از gzip یا deflate فشرده سازی می‌کند. تا اینجای کار ممکن است مورد نیاز ما نباشد. اصل کار ما (حذف کردن فضاهای خالی) در خط 42 اعمال شده است. در واقع برای حذف فضاهای خالی باید یک کلاس که از Stream ارث بری دارد تعریف شده و خروجی کلاس مورد نظر به فیلتر درخواست ما اعمال شود.
در کلاس WhitespaceFilter با تحریف متد Write الگوهای فضای خالی موجود در درخواست یافت شده و آنها را حذف می‌کنیم. در نهایت خروجی این کلاس که از نوع استریم است به ویژگی فیلتر صفحه اعمال می‌شود.

برای معرفی فیلتر تعریف شده می‌توان در فایل Global.asax در رویداد Application_Start به صورت زیر فیلتر مورد نظر را به فیلترهای MVC اعمال کرد.
GlobalFilters.Filters.Add(new CompressAttribute());
برای آشنایی بیشتر فیلترها در ASP.NET MVC را مطالعه نمایید.
پ.ن: جهت سهولت، در این کلاس ها، صفحات فشرده سازی و همزمان فضاهای خالی آنها حذف شده است.
مطالب
Globalization در ASP.NET MVC - قسمت سوم
قبل از ادامه، بهتر است یک مقدمه کوتاه درباره انواع منابع موجود در ASP.NET ارائه شود تا درک مطالب بعدی آسانتر شود.

نکات اولیه
- یک فایل Resource درواقع یک فایل XML شامل رشته هایی برای ذخیره سازی مقادیر (منابع) موردنیاز است. مثلا رشته هایی برای ترجمه به زبانهای دیگر، یا مسیرهایی برای یافتن تصاویر یا فایلها و ... . پسوند این فایلها resx. است (مثل MyResource.resx).
- این فایلها برای ذخیره منابع از جفت داده‌های کلید-مقدار (key-value pair) استفاده می‌کنند. هر کلید معرف یک ورودی مجزاست. نام این کلیدها حساس به حروف بزرگ و کوچک نیست (Not Case-Sensitive).
- برای هر زبان (مثل fa برای فارسی) یا کالچر موردنظر (مثل fa-IR برای فارسی ایرانی) می‌توان یک فایل Resource جداگانه تولید کرد. عناون زبان یا کالچر باید جزئی از نام فایل Resource مربوطه باشد (مثل MyResource.fa.resx یا MyResource.fa-IR.resx). هر منبع باید دارای یک فایل اصلی (پیش‌فرض) Resource باشد. این فایل، فایلی است که برای حالت پیش‌فرض برنامه (بدون کالچر) تهیه شده است و در عنوان آن از نام زیان یا کالچری استفاده نشده است (مثل MyResource.resx). برای اطلاعات بیشتر به قسمت اول این سری مراجعه کنید.
- تمامی فایل‌های Resource باید دارای کلیدهای یکسان با فایل اصلی Resource باشند. البته لزومی ندارد که این فایل‌ها حاوی تمامی کلیدهای منبع پیش‌فرض باشند. درصورت عدم وجود کلیدی در یک فایل Resource عملیات پیش فرض موجود در دات نت با استفاده از فرایند مشهور به fallback مقدار کلید موردنظر را از نزدیکترین و مناسبترین فایل موجود انتخاب می‌کند (درباره این رفتار در قسمت اول توضیحاتی ارائه شده است).
- در زمان اجرا موتور پیش فرض مدیریت منابع دات نت با توجه به کالچر UI در ثرد جاری اقدام به انتخاب مقدار مناسب برای کلیدهای درخواستی (به همراه فرایند fallback) می‌کند. فرایند نسبتا پیچیده fallback در اینجا شرح داده شده است.

منابع Global و Local
در ASP.NET دو نوع کلی Resource وجود دارد که هر کدام برای موقعیت‌های خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند:

- Resourceهای Global: منابعی کلی هستند که در تمام برنامه در دسترسند. این فایل‌ها در مسیر رزرو شده APP_GlobalResources در ریشه سایت قرار می‌گیرند. محتوای هر فایل resx. موجود در این فولدر دارای دسترسی کلی خواهد بود.

- Resourceهای Local: این منابع همان‌طور که از نامشان پیداست محلی! هستند و درواقع مخصوص همان مسیری هستند که در آن تعبیه شده اند! در استفاده از منابع محلی به ازای هر صفحه وب (aspx. یا master.) یا هر یوزرکنترل (ascx.) یک فایل resx. تولید می‌شود که تنها در همان صفحه یا یوزرکنترل در دسترس است. این فایل‌ها درون فولدر رزرو شده APP_LocalResources در مسیرهای موردنظر قرار می‌گیرند. درواقع در هر مسیری که نیاز به این نوع از منابع باشد، باید فولدری با عنوان App_LocalResources ایجاد شود و فایلهای resx. مرتبط با صفحه‌ها یا یوزرکنترل‌های آن مسیر در این فولدر مخصوص قرار گیرد.
در تصویر زیر چگونگی افزودن این فولدرهای مخصوص به پروژه وب اپلیکیشن نشان داده شده است:

نکته: دقت کنید که تنها یک فولدر App_GlobalResources به هر پروزه می‌توان افزود. همچنین در ریشه هر مسیر موجود در پروژه تنها می‌توان یک فولدر Appp_LocalResources داشت. پس از افزودن هر یک از این فولدرهای مخصوص، منوی فوق به صورت زیر در خواهد آمد:

نکته: البته با تغییر نام یک فولدر معمولی به این نام‌های رزرو شده نتیجه یکسانی بدست خواهد آمد.
 
نکته: در زمان اجرا، عملیات استخراج داده‌های موجود در این نوع منابع، به صورت خودکار توسط ASP.NET انجام می‌شود. این داده‌ها پس از استخراج در حافظه سرور کش خواهند شد.

برای روشن‌تر شدن مطالب اشاره شده در بالا به تصویر فرضی! زیر توجه کنید (اسمبلی‌های تولید شده برای منابع کلی و محلی فرضی است):

در تصویر بالا محل قرارگیری انواع مختلف فایلهای Resource و نیز محل نهایی فرضی اسمبلی‌های ستلایت تولید شده، برای حداقل یک زبان غیر از زبان پیش فرض برنامه، نشان داده شده است.

نکته: نحوه برخورد با این نوع از فایل‌های Resource در پروژه‌های Web Site و Web Application کمی باهم فرق می‌کند. موارد اشاره شده در این مطلب بیشتر درباره Web Applicationها صدق می‌کند.

برای آشنایی بیشتر بهتر است یک برنامه وب اپلیکیشن جدید ایجاد کرده و همانند تصویر زیر یکسری فایل Resource به فولدرهای اشاره شده در بالا اضافه کنید:

همانطور که مشاهده می‌کنید به صورت پیش‌فرض برای منابع کلی یک فایل cs. تولید می‌شود. اما اثری از این فایل برای منابع محلی نیست.
حال اگر پنجره پراپرتی فایل منبع کلی را باز نمایید با چیزی شبیه به تصویر زیر مواجه خواهید شد:

می‌بینید که خاصیت Build Action آن به Content مقداردهی شده است. این مقدار موجب می‌شود تا این فایل به همین صورت و در همین مسیر مستقیما در پابلیش نهایی برنامه ظاهر شود. در قسمت قبل به خاصیت Buil Action و مقادیر مختلف آن اشاره شده است.
هم‌چنین می‌بینید که مقدار پراپرتی Custom Tool به GlobalResourceProxyGenerator تنظیم شده است. این ابزار مخصوص تولید کلاس مربوط به منابع کلی در ویژوال استودیو است. با استفاده از این ابزار فایل Resource1.Designer.cs که در تصویر قبلی نیز نشان داده شده، تولید می‌شود.
حالا پنجره پراپرتی‌های منبع محلی را باز کنید:

می‌بینید که همانند منبع کلی خاصیت Build Action آن به Content تنظیم شده است. همچنین مقداری برای پراپرتی Custom Tool تنظیم نشده است. این مقدار پیش فرض را تغییر ندهید، چون با تنظیم مقداری برای آن چیز مفیدی عایدتان نمی‌شود! 

نکته: برای به روز رسانی مقادیر کلیدهای منابعی که با توجه به توضیحات بالا به همراه برنامه به صورت فایلهای resx. پابلیش می‌شوند، کافی است تا محتوای فایلهای resx. مربوطه با استفاده از یک ابزار (همانند نمونه ای که در قسمت قبل شرح داده شد) تغییر داده شوند. بقیه عملیات توسط ASP.NET انجام خواهد شد. اما با تغییر محتوای این فایلهای resx. با توجه به رفتار FCN در ASP.NET (که در قسمت قبل نیز توضیح داده شد) سایت Restart خواهد شد. البته این روش تنها برای منابع کلی و محلی درون مسیرهای مخصوص اشاره شده کار خواهد کرد.

استفاده از منابع Local و Global
پس از تولید فایل‌های Resource، می‌توان از آن‌ها در صفحات وب استفاده کرد. معمولا از این نوع منابع برای مقداردهی پراپرتی کنترل‌ها در صفحات وب استفاده می‌شود. برای استفاده از کلیدهای منابع محلی می‌توان از روشی همانند زیر بهره برد:
<asp:Label ID="lblLocal" runat="server" meta:resourcekey="lblLocalResources" ></asp:Label> 
اما برای منابع کلی تنها می‌توان از روش زیر استفاده کرد (یعنی برای منابع محلی نیز می‌توان از این روش استفاده کرد):
<asp:Label ID="lblGlobal" runat="server" Text="<%$ Resources:CommonTerms, HelloText %>" ></asp:Label> 
به این عبارات که با فوت پررنگ مشخص شده اند اصطلاحا «عبارات بومی‌سازی» (Localization Expression) می‌گویند. در ادامه این سری مطالب با نحوه تعریف نمونه‌های سفارشی آن آشنا خواهیم شد.
به نمونه اول که برای منابع محلی استفاده می‌شود نوع ضمنی (Implicit Localization Expression) می‌گویند. زیرا نیازی نیست تا محل کلید موردنظر صراحتا ذکر شود!
به نمونه دوم که برای منابع کلی استفاه می‌شود نوع صریح (Explicit Localization Expression) می‌گویند. زیرا برای یافتن کلید موردنظر باید آدرس دقیق آن ذکر شود!

بومی سازی ضمنی (Implicit Localization) با منابع محلی
عنوان کلید مربوطه در این نوع عبارات همانطور که در بالا نشان داده شده است، با استفاده از پراپرتی مخصوص meta:resoursekey مشخص می‌شود. در استفاده از منابع محلی تنها یک نام برای کل خواص کنترل مربوطه در صفحات وب کفایت می‌کند. زیرا عنوان کلیدهای این منبع باید از طرح زیر پیروی کند:
ResourceKey.Property
ResourceKey.Property.SubProperty    یا    ResourceKey.Property-SubProperty
برای مثال در لیبل بالا که نام کلید Resource آن به lblLocalResources تنظیم شده است، اگر نام صفحه وب مربوطه page1.aspx باشد، برای تنظیم خواص آن در فایل page1.aspx.resx مربوطه باید از کلیدهایی با عناوینی مثل عنوان‌های زیر استفاه کرد:
lblLocalResources.Text
lblLocalResources.BackColor
برای نمونه به تصاویر زیر دقت کنید:


بومی سازی صریح (Explicit Localization)
در استفاده از این نوع عبارات، پراپرتی مربوطه و نام فایل منبع صراحتا در تگ کنترل مربوطه آورده می‌شود. بنابراین برای هر خاصیتی که می‌خواهیم مقدار آن از منبعی خاص گرفته شود باید از عبارتی با طرح زیر استفاده کنیم:
<%$ Resources: Class, ResourceKey %>
در این عبارت، رشته Resources پیشوند (Prefix) نام دارد و مشخص کننده استفاده از نوع صریح عبارات بومی سازی است. Class نام کلاس مربوط به فایل منبع بوده و اختیاری است که تنها برای منابع کلی باید آورده شود. ResourceKey نیز کلید مربوطه را در فایل منبع مشخص می‌کند.
برای نمونه به تصاویر زیر دقت کنید:


نکته: استفاده همزمان از این دو نوع عبارت بومی سازی در یک کنترل مجاز نیست!

نکته: به دلیل تولید کلاسی مخصوص منابع کلی (با توجه به توضیحات ابتدای این مطلب راجع به پراپرتی Custom Tool)، امکان استفاده مستقیم از آن درون کد نیز وجود دارد. این کلاسها که به صورت خودکار تولید می‌شوند، به صورت مستقیم از کلاس ResourceManager برای یافتن کلیدهای منابع استفاده می‌کنند. اما روش مستقیمی برای استفاده از کلیدهای منابع محلی درون کد وجود ندارد. 

نکته: درون کلاس System.Web.UI.TemplateControl و نیز کلاس HttpContext دو متد با نامهای GetGlobalResourceObject و GetLocalResourceObject وجود دارد که برای یافتن کلیدهای منابع به صورت غیرمستقیم استفاده می‌شوند. مقدار برگشتی این دو متد از نوع object است. این دو متد به صورت مستقیم از کلاس ResourceManager استفاده نمیکنند! هم‌چنین ازآنجاکه کلاس Page از کلاس TemplateControl مشتق شده است، بنابراین این دو متد در صفحات وب در دسترس هستند.

دسترسی با برنامه نویسی
همانطور که در بالا اشاره شد امکان دستیابی به کلیدهای منابع محلی و کلی ازطریق دو متد GetGlobalResourceObject و GetLocalResourceObject نیز امکان پذیر است. این دو متد با فراخوانی ResourceProviderFactory جاری سعی در یافتن مقادیر کلیدهای درخواستی در منابع موجود می‌کنند. درباره این فرایند در مطالب بعدی به صورت مفصل بحث خواهد شد.

کلاس TemplateControl
این دو متد در کلاس TemplateControl از نوع Instance (غیر استاتیک) هستند. امضای (Signature) این دو متد در این کلاس به صورت زیر است:

متد GetLocalResourceObject:
protected object GetLocalResourceObject(string resourceKey)
protected object GetLocalResourceObject(string resourceKey, Type objType, string propName)
در متد اول، پارامتر resourceKey در متد GetLocalResourceObject معرف کلید منبع مربوطه در فایل منبع محلی متناظر با صفحه جاری است. مثلا lblLocalResources.Text. ازآنجاکه به صورت پیش‌فرض موقعیت فایل منبع محلی مرتبط با صفحات وب مشخص است بنابراین تنها ارائه کلید مربوطه برای یافتن مقدار آن کافی است. مثال:
txtTest.Text = GetLocalResourceObject("txtTest.Text") as string;
متد دوم برای استخراج کلیدهای منبع محلی با مشخص کردن نوع داده محتوا (معمولا برای داده‌های غیر رشته‌ای) و پراپرتی موردنظر به کار می‌رود. در این متد پارامتر objType برای معرفی نوع داده متناظر با داده موجود در کلید resourceKey استفاده می‌شود. از پارامتر propName نیز همانطور که از نامش پیداست برای مشخص کردن پراپرتی موردنظر از این نوع داده معرفی شده استفاده می‌شود.

متد GetGlobalResourceObject:
protected object GetGlobalResourceObject(string className, string resourceKey)
protected object GetGlobalResourceObject(string className, string resourceKey, Type objType, string propName)
در این دو متد، پارامتر className مشخص کننده نام کلاس متناظر با فایل منبع اصلی (فایل منبع اصلی که کلاس مربوطه با نام آن ساخته می‌شود) است. سایر پارامترها همانند دو متد قبلی است. مثال:
TextBox1.Text = GetGlobalResourceObject("Resource1", "String1") as string;

کلاس HttpContext
در این کلاس دو متد موردبحث از نوع استاتیک و به صورت زیر تعریف شده‌اند:

متد GetLocalResourceObject: 
public static object GetLocalResourceObject(string virtualPath, string resourceKey)
public static object GetLocalResourceObject(string virtualPath, string resourceKey, CultureInfo culture)
در این دو متد، پارامتر virtualPath مشخص کننده مسیر نسبی صفحه وب متناظر با فایل منبع محلی موردنظر است، مثل "Default.aspx/~". پارامتر resourceKey نیز کلید منبع را تعیین می‌کند و پارامتر culture نیز به کالچر موردنظر اشاره دارد. مثال:
txtTest.Text = HttpContext.GetLocalResourceObject("~/Default.aspx", "txtTest.Text") as string;
 
متد GetGlobalResourceObject:
public static object GetGlobalResourceObject(string classKey, string resourceKey)
public static object GetGlobalResourceObject(string classKey, string resourceKey, CultureInfo culture)
در این دو متد، پارامتر className مشخص کننده نام کلاس متناظر با فایل منبع اصلی (فایل منبع بدون نام زبان که کلاس مربوطه با نام آن ساخته می‌شود) است. سایر پارامترها همانند دو متد قبلی است. مثال:
TextBox1.Text = HttpContext.GetGlobalResourceObject("Resource1", "String1") as string;
 
نکته: بدیهی است که در MVC تنها می‌توان از متدهای کلاس HttpContext استفاده کرد.

روش دیگری که تنها برای منابع کلی در دسترس است، استفاده مستقیم از کلاسی است که به صورت خودکار توسط ابزارهای Visual Studio برای فایل منبع اصلی تولید می‌شود. نمونه‌ای از این کلاس را که برای یک فایل Resource1.resx (که تنها یک ورودی با نام String1 دارد) در پوشه App_GlobalResources تولید شده است، در زیر مشاهده می‌کنید:
//------------------------------------------------------------------------------
// <auto-generated>
//     This code was generated by a tool.
//     Runtime Version:4.0.30319.17626
//
//     Changes to this file may cause incorrect behavior and will be lost if
//     the code is regenerated.
// </auto-generated>
//------------------------------------------------------------------------------

namespace Resources {
    using System;
    
    /// <summary>
    ///   A strongly-typed resource class, for looking up localized strings, etc.
    /// </summary>
    // This class was auto-generated by the StronglyTypedResourceBuilder
    // class via a tool like ResGen or Visual Studio.
    // To add or remove a member, edit your .ResX file then rerun ResGen
    // with the /str option or rebuild the Visual Studio project.
    [global::System.CodeDom.Compiler.GeneratedCodeAttribute("Microsoft.VisualStudio.Web.Application.StronglyTypedResourceProxyBuilder", "10.0.0.0")]
    [global::System.Diagnostics.DebuggerNonUserCodeAttribute()]
    [global::System.Runtime.CompilerServices.CompilerGeneratedAttribute()]
    internal class Resource1 {
        
        private static global::System.Resources.ResourceManager resourceMan;
        
        private static global::System.Globalization.CultureInfo resourceCulture;
        
        [global::System.Diagnostics.CodeAnalysis.SuppressMessageAttribute("Microsoft.Performance", "CA1811:AvoidUncalledPrivateCode")]
        internal Resource1() {
        }
        
        /// <summary>
        ///   Returns the cached ResourceManager instance used by this class.
        /// </summary>
        [global::System.ComponentModel.EditorBrowsableAttribute(global::System.ComponentModel.EditorBrowsableState.Advanced)]
        internal static global::System.Resources.ResourceManager ResourceManager {
            get {
                if (object.ReferenceEquals(resourceMan, null)) {
                    global::System.Resources.ResourceManager temp = new global::System.Resources.ResourceManager("Resources.Resource1", global::System.Reflection.Assembly.Load("App_GlobalResources"));
                    resourceMan = temp;
                }
                return resourceMan;
            }
        }
        
        /// <summary>
        ///   Overrides the current thread's CurrentUICulture property for all
        ///   resource lookups using this strongly typed resource class.
        /// </summary>
        [global::System.ComponentModel.EditorBrowsableAttribute(global::System.ComponentModel.EditorBrowsableState.Advanced)]
        internal static global::System.Globalization.CultureInfo Culture {
            get {
                return resourceCulture;
            }
            set {
                resourceCulture = value;
            }
        }
        
        /// <summary>
        ///   Looks up a localized string similar to String1.
        /// </summary>
        internal static string String1 {
            get {
                return ResourceManager.GetString("String1", resourceCulture);
            }
        }
    }
}

نکته: فضای نام پیش‌فرض برای منابع کلی در این کلاس‌ها همیشه Resources است که برابر پیشوند (Prefix) عبارت بومی سازی صریح است.

نکته: در کلاس بالا نحوه نمونه سازی کلاس ResourceManager نشان داده شده است. همانطور که مشاهده می‌کنید تعیین کردن مشخصات فایل اصلی Resource مربوطه که در اسمبلی نهایی تولید و کش می‌شود، اجباری است! در مطلب بعدی با این کلاس بیشتر آشنا خواهیم شد.

نکته: همانطور که قبلا نیز اشاره شد، کار تولید اسمبلی مربوط به فایل‌های منابع کلی و محلی و کش کردن آن‌ها در اسمبلی در زمان اجرا کاملا بر عهده ASP.NET است. مثلا در نمونه کد بالا می‌بینید که کلاس ResourceManager برای استخراج نوع Resources.Resource1 از اسمبلی App_GlobalResources نمونه‌سازی شده است، با اینکه این اسمبلی و نوع مذبور در زمان کامپایل و پابلیش وجود ندارد!

برای استفاده از این کلاس می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
TextBox1.Text = Resources.Resource1.String1;

نکته: همانطور که قبلا هم اشاره شد، متاسفانه روش بالا (برخلاف دو متدی که در قسمت قبل توضیح داده شد) به صورت مستقیم از کلاس ResourceManager استفاده می‌کند، که برای بحث سفارشی سازی پرووایدرهای منابع مشکل‌زاست. در مطالب بعدی با معایب آن و نیز راه حل‌های موجود آشنا خواهیم شد.

نکات نهایی
حال که با مفاهیم کلی بیشتری آشنا شدیم بهتر است کمی هم به نکات ریزتر بپردازیم:

نکته: فایل تولیدی توسط ویژوال استودیو در فرایند مدیریت منابع ASP.NET تاثیرگذار نیست! باز هم تاکید می‌کنم که کار استخراج کلیدهای Resource از درون فایلهای resx. کاملا به صورت جداگانه و خودکار و در زمان اجرا انجام می‌شود (درباره این فرایند در مطالب بعدی شرح مفصلی خواهد آمد). درواقع شما می‌توانید خاصیت Custom Tool مربوط به منابع کلی را نیز همانند منابع محلی به رشته‌ای خالی مقداردهی کنید و ببینید که خللی در فرایند مربوطه رخ نخواهد داد!

نکته: تنها برای حالتی که بخواهید از روش آخری که در بالا اشاره شد برای دسترسی با برنامه‌نویسی به منابع کلی بهره ببرید (روش مستقیم)، به این کلاس تولیدی توسط ویژوال استودیو نیاز خواهید داشت. دقت کنید که در این کلاس نیز کار اصلی برعهده کلاس ResourceManager است. درواقع می‌توان کلا از این فایل خودکارتولیدشده صرفنظر کرد و کار استخراج کلیدهای منابع را به صورت مستقیم به نمونه‌ای از کلاس ResourceManager سپرد. این روش نیز در قسمت‌های بعدی شرح داده خواهد شد.

نکته: اگر فایل‌های Resource درون اسمبلی‌های جداگانه‌ای باشند (مثلا در یک پروژه جداگانه، همانطور که در قسمت اول این سری مطالب پیشنهاد شده است)، موتور پیش فرض منابع در ASP.NET بدرد نخواهد خورد! بنابراین یا باید از نمونه‌های اختصاصی کلاس ResourceManager استفاده کرد (کاری که کلاس‌های خودکار تولیدشده توسط ابزارهای ویژوال استودیو انجام می‌دهند)، یا باید از پرووایدرهای سفارشی استفاده کرد که در مطالب بعدی نحوه تولید آن‌ها شرح داده خواهد شد.
 
همانطور که در ابتدای این مطلب اشاره شد، این مقدمه در اینجا صرفا برای آشنایی بیشتر با این دونوع Resource آورده شده تا ادامه مطلب روشن‌تر باشد، زیرا با توجه به مطالب ارائه شده در قسمت اول این سری، در پروژه‌های MVC استفاده از یک پروژه جداگانه برای نگهداری این منابع راه حل مناسبتری است.
در مطلب بعدی به شرح نحوه تولید پرووایدرهای سفارشی می‌پردازم.
نظرات مطالب
دریافت خلاصه‌ی وبلاگ تا اول اسفند 87
سلام،
اگر مطمئن هستید که فایل درست دریافت شده (مثلا با استفاده از یک دانلود منیجر خوب) و ناقص نیست، مشکل می‌تونه از تنظیمات امنیتی باشه. لطفا به مقالات زیر مراجعه کنید:
http://www.helpscribble.com/chmnetwork.html
+
http://www.theburrow247.com/xp-and-2000/50-chm-help-file-problem.html

یا می‌تونه مشکل نصب ناقص کامپوننت‌های مربوطه روی سیستم شما باشه. دستورات زیر را در خط فرمان اجرا کنید:
regsvr32 %systemroot%\system32\hhctrl.ocx
regsvr32 %systemroot%\system32\itss.dll

و یا وجود یک # در مسیر فایل هم می‌تونه مشکل ساز بشه:
http://pinetik.blogspot.com/2008/06/help-file-chm-bug-page-cannot-be.html
نظرات مطالب
بهینه سازی برنامه‌های وب ASP.NET برای موتورهای جستجو (SEO)
- ابتدا باید اسمبلی استاندارد System.ComponentModel.DataAnnotations به ارجاعات پروژه اضافه شود.
- سپس باید از فضای نام مرتبط استفاده کنید (و نه از فضاهای نام مشابه)
enum MyEnum {
    [System.ComponentModel.Description("Blah")]
    MyValue
}
مطالب
فایل‌های chm و مشکل فارسی - قسمت دوم

بر اساس جستجوهایی که انجام داده‌ام، CHM پشتیبانی کاملی را از یونیکد انجام نمی‌دهد (مشکل جستجو و همچنین ایندکس کردن).
اما با ترفندی می‌توان این مساله را حل کرد و آن هم تبدیل encoding فایل‌ها به عربی است (windows-1256). در این حالت هم جستجو کار می‌کند و هم عنوان صفحات هنگام جستجو در لیست موارد یاد شده درست نمایش داده می‌شود و صفحه add to favorites نیز مشکلی در نمایش عنوان‌های صفحه‌ها نخواهد داشت. روش کار به شرح زیر است:

الف) encoding تمام فایل‌های html خود را به صورت زیر تغییر دهید (از utf-8 به windows-1256):

<meta content="text/html; charset=Windows-1256" http-equiv="Content-Type">

ب) محتوای تمام فایل‌های html خود را یکبار با فرمت ویندوز 1256 ذخیره کنید. برای این منظور در دات نت به سادگی زیر می‌توان عمل کرد:
using System.IO;
using System.Text;

public static void SaveAs1256(string fileName)
{
string content = File.ReadAllText(fileName);
File.WriteAllText(fileName, content, Encoding.GetEncoding("windows-1256"));
}

شاید بعضی از ویرایشگرهای متنی هم این مورد را پشتیبانی کنند.(مانند ویرایشگر ویژوال استودیو)

ج) اصلاح فایل hhp پروژه خود
فایل hhp مربوط به html help work shop را باز کنید. (همان فایل پروژه ساخت راهنما)
اگر مثال قبل را دنبال کرده باشید، محتوای فایل آن چیزی شبیه به خطوط زیر خواهد بود:

[OPTIONS]
Compatibility=1.1 or later
Compiled file=test.chm
Contents file=Table of Contents.hhc
Default Window=win1
Default topic=page1.html
Display compile progress=No
Full-text search=Yes
Index file=Index.hhk
Language=0x429 Farsi
Title=راهنمای یک

[WINDOWS]
win1=,"Table of Contents.hhc","Index.hhk","page1.html","page1.html",,,,,0x3420,,0x304e,,,,,,2,,0


[FILES]
page1.html
page2.html

[INFOTYPES]

نیاز است تا آن‌را به صورت زیر ویرایش کرد تا فرمت 1256 به آن اعمال شود:
به قسمت options چند سطر زیر را اضافه کنید: (زبان فارسی و فونت تاهومای عربی)

Default Font=Tahoma,8,178
Language=0x429 Farsi

اکنون پس از کامپایل مجدد مجموعه، مشکلی در مورد جستجو یا به هم ریختگی عنوان‌ها دیگر وجود نخواهد داشت.

محض نمونه، کل وبلاگ جاری را به یک فایل chm تبدیل کرده‌ام که ‌آن‌را از آدرس زیر می‌توانید دریافت نمائید:
دریافت فایل

برای آزمایش، یک عبارت فارسی را در آن جستجو نمائید.


پ.ن.
این راه حلی است که به نظر من رسیده و جواب داده. اگر شما با encoding های دیگر هم جواب گرفته‌اید (مشکل جستجوی فارسی حل شده) لطفا پیغام بگذارید. با تشکر.

مطالب
طراحی افزونه پذیر با ASP.NET MVC 4.x/5.x - قسمت اول
در طی چند قسمت، نحوه‌ی طراحی یک سیستم افزونه پذیر را با ASP.NET MVC بررسی خواهیم کرد. عناوین مواردی که در این سری پیاده سازی خواهند شد به ترتیب ذیل هستند:
1- چگونه Area‌های استاندارد را تبدیل به یک افزونه‌ی مجزا و منتقل شده‌ی به یک اسمبلی دیگر کنیم.
2- چگونه ساختار پایه‌ای را جهت تامین نیازهای هر افزونه جهت تزریق وابستگی‌ها تا ثبت مسیریابی‌ها و امثال آن تدارک ببینیم.
3- چگونه فایل‌های CSS ، JS و همچنین تصاویر ثابت هر افزونه را داخل اسمبلی آن قرار دهیم تا دیگر نیازی به ارائه‌ی مجزای آ‌ن‌ها نباشد.
4- چگونه Entity Framework Code-First را با این طراحی یکپارچه کرده و از آن جهت یافتن خودکار مدل‌ها و موجودیت‌های خاص هر افزونه استفاده کنیم؛ به همراه مباحث Migrations خودکار و همچنین پیاده سازی الگوی واحد کار.


در مطلب جاری، موارد اول و دوم بررسی خواهند شد. پیشنیازهای آن مطالب ذیل هستند:
الف) منظور از یک Area چیست؟
ب) توزیع پروژه‌های ASP.NET MVC بدون ارائه فایل‌های View آن
ج) آشنایی با تزریق وابستگی‌ها در ASP.NET MVC و همچنین اصول طراحی یک سیستم افزونه پذیر به کمک StructureMap
د) آشنایی با رخدادهای Build


تبدیل یک Area به یک افزونه‌ی مستقل

روش‌های زیادی برای خارج کردن Areaهای استاندارد ASP.NET MVC از یک پروژه و قرار دادن آن‌ها در اسمبلی‌های دیگر وجود دارند؛ اما در حال حاضر تنها روشی که نگهداری می‌شود و همچنین اعضای آن همان اعضای تیم نیوگت و ASP.NET MVC هستند، همان روش استفاده از Razor Generator است.
بنابراین ساختار ابتدایی پروژه‌ی افزونه پذیر ما به صورت ذیل خواهد بود:
1) ابتدا افزونه‌ی Razor Generator را نصب کنید.
2) سپس یک پروژه‌ی معمولی ASP.NET MVC را آغاز کنید. در این سری نام MvcPluginMasterApp برای آن در نظر گرفته شده‌است.
3) در ادامه یک پروژه‌ی معمولی دیگر ASP.NET MVC را نیز به پروژه‌ی جاری اضافه کنید. برای مثال نام آن در اینجا MvcPluginMasterApp.Plugin1 تنظیم شده‌است.
4) به پروژه‌ی MvcPluginMasterApp.Plugin1 یک Area جدید و معمولی را به نام NewsArea اضافه کنید.
5) از پروژه‌ی افزونه، تمام پوشه‌های غیر Area را حذف کنید. پوشه‌های Controllers و Models و Views حذف خواهند شد. همچنین فایل global.asax آن‌را نیز حذف کنید. هر افزونه، کنترلرها و Viewهای خود را از طریق Area مرتبط دریافت می‌کند و در این حالت دیگر نیازی به پوشه‌های Controllers و Models و Views واقع شده در ریشه‌ی اصلی پروژه‌ی افزونه نیست.
6) در ادامه کنسول پاور شل نیوگت را باز کرده و دستور ذیل را صادر کنید:
  PM> Install-Package RazorGenerator.Mvc
این دستور را باید یکبار بر روی پروژه‌ی اصلی و یکبار بر روی پروژه‌ی افزونه، اجرا کنید.


همانطور که در تصویر نیز مشخص شده‌است، برای اجرای دستور نصب RazorGenerator.Mvc نیاز است هربار پروژه‌ی پیش فرض را تغییر دهید.
7) اکنون پس از نصب RazorGenerator.Mvc، نوبت به اجرای آن بر روی هر دو پروژه‌ی اصلی و افزونه است:
  PM> Enable-RazorGenerator
بدیهی است این دستور را نیز باید همانند تصویر فوق، یکبار بر روی پروژه‌ی اصلی و یکبار بر روی پروژه‌ی افزونه اجرا کنید.
همچنین هربار که View جدیدی اضافه می‌شود نیز باید این‌کار را تکرار کنید یا اینکه مطابق شکل زیر، به خواص View جدید مراجعه کرده و Custom tool آن‌را به صورت دستی به RazorGenerator تنظیم نمائید. دستور Enable-RazorGenerator این‌کار را به صورت خودکار انجام می‌دهد.


تا اینجا موفق شدیم Viewهای افزونه را داخل فایل dll آن مدفون کنیم. به این ترتیب با کپی کردن افزونه به پوشه‌ی bin پروژه‌ی اصلی، دیگر نیازی به ارائه‌ی فایل‌های View آن نیست و تمام اطلاعات کنترلرها، مدل‌ها و Viewها به صورت یکجا از فایل dll افزونه‌ی ارائه شده خوانده می‌شوند.


کپی کردن خودکار افزونه به پوشه‌ی Bin پروژه‌ی اصلی

پس از اینکه ساختار اصلی کار شکل گرفت، هربار پس از کامپایل افزونه (یا افزونه‌ها)، نیاز است فایل‌های پوشه‌ی bin آن‌را به پوشه‌ی bin پروژه‌ی اصلی کپی کنیم (پروژه‌ی اصلی در این حالت هیچ ارجاع مستقیمی را به افزونه‌ی جدید نخواهد داشت). برای خودکار سازی این کار، به خواص پروژه‌ی افزونه مراجعه کرده و قسمت Build events آن‌را به نحو ذیل تنظیم کنید:


در اینجا دستور ذیل در قسمت Post-build event نوشته شده است:
 Copy "$(ProjectDir)$(OutDir)$(TargetName).*" "$(SolutionDir)MvcPluginMasterApp\bin\"
و سبب خواهد شد تا پس از هر کامپایل موفق، فایل‌های اسمبلی افزونه به پوشه‌ی bin پروژه‌ی MvcPluginMasterApp به صورت خودکار کپی شوند.


تنظیم فضاهای نام کلیه مسیریابی‌های پروژه

در همین حالت اگر پروژه را اجرا کنید، موتور ASP.NET MVC به صورت خودکار اطلاعات افزونه‌ی کپی شده به پوشه‌ی bin را دریافت و به Application domain جاری اعمال می‌کند؛ برای اینکار نیازی به کد نویسی اضافه‌تری نیست و خودکار است. برای آزمایش آن فقط کافی است یک break point را داخل کلاس RazorGeneratorMvcStart افزونه قرار دهید.
اما ... پس از اجرا، بلافاصله پیام تداخل فضاهای نام را دریافت می‌کنید. خطاهای حاصل عنوان می‌کند که در App domain جاری، دو کنترلر Home وجود دارند؛ یکی در پروژه‌ی اصلی و دیگری در پروژه‌ی افزونه و مشخص نیست که مسیریابی‌ها باید به کدامیک ختم شوند.
برای رفع این مشکل، به فایل NewsAreaAreaRegistration.cs پروژه‌ی افزونه مراجعه کرده و مسیریابی آن‌را به نحو ذیل تکمیل کنید تا فضای نام اختصاصی این Area صریحا مشخص گردد.
using System.Web.Mvc;
 
namespace MvcPluginMasterApp.Plugin1.Areas.NewsArea
{
    public class NewsAreaAreaRegistration : AreaRegistration
    {
        public override string AreaName
        {
            get
            {
                return "NewsArea";
            }
        }
 
        public override void RegisterArea(AreaRegistrationContext context)
        {
            context.MapRoute(
                "NewsArea_default",
                "NewsArea/{controller}/{action}/{id}",
                // تکمیل نام کنترلر پیش فرض
                new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional },
                // مشخص کردن فضای نام مرتبط جهت جلوگیری از تداخل با سایر قسمت‌های برنامه
                namespaces: new[] { string.Format("{0}.Controllers", this.GetType().Namespace) }
            );
        }
    }
}
همینکار را باید در پروژه‌ی اصلی و هر پروژه‌ی افزونه‌ی جدیدی نیز تکرار کرد. برای مثال به فایل RouteConfig.cs پروژه‌ی اصلی مراجعه کرده و تنظیم ذیل را اعمال نمائید:
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Routing;
 
namespace MvcPluginMasterApp
{
    public class RouteConfig
    {
        public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
        {
            routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
            routes.MapRoute(
                name: "Default",
                url: "{controller}/{action}/{id}",
                defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional },
                // مشخص کردن فضای نام مرتبط جهت جلوگیری از تداخل با سایر قسمت‌های برنامه
                namespaces: new[] { string.Format("{0}.Controllers", typeof(RouteConfig).Namespace) }
            );
        }
    }
}
بدون تنظیم فضاهای نام هر مسیریابی، امکان استفاده‌ی بهینه و بدون خطا از Areaها وجود نخواهد داشت.


طراحی قرارداد پایه افزونه‌ها

تا اینجا با نحوه‌ی تشکیل ساختار هر پروژه‌ی افزونه آشنا شدیم. اما هر افزونه در آینده نیاز به مواردی مانند منوی اختصاصی در منوی اصلی سایت، تنظیمات مسیریابی اختصاصی، تنظیمات EF و  امثال آن نیز خواهد داشت. به همین منظور، یک پروژه‌ی class library جدید را به نام MvcPluginMasterApp.PluginsBase آغاز کنید.
سپس قرار داد IPlugin را به نحو ذیل به آن اضافه نمائید:
using System;
using System.Reflection;
using System.Web.Optimization;
using System.Web.Routing;
using StructureMap;
 
namespace MvcPluginMasterApp.PluginsBase
{
    public interface IPlugin
    {
        EfBootstrapper GetEfBootstrapper();
        MenuItem GetMenuItem(RequestContext requestContext);
        void RegisterBundles(BundleCollection bundles);
        void RegisterRoutes(RouteCollection routes);
        void RegisterServices(IContainer container);
    }
 
    public class EfBootstrapper
    {
        /// <summary>
        /// Assemblies containing EntityTypeConfiguration classes.
        /// </summary>
        public Assembly[] ConfigurationsAssemblies { get; set; }
 
        /// <summary>
        /// Domain classes.
        /// </summary>
        public Type[] DomainEntities { get; set; }
 
        /// <summary>
        /// Custom Seed method.
        /// </summary>
        //public Action<IUnitOfWork> DatabaseSeeder { get; set; }
    }
 
    public class MenuItem
    {
        public string Name { set; get; }
        public string Url { set; get; }
    }
}
پروژه‌ی این قرارداد برای کامپایل شدن، نیاز به بسته‌های نیوگت ذیل دارد:
PM> install-package EntityFramework
PM> install-package Microsoft.AspNet.Web.Optimization
PM> install-package structuremap.web
همچنین باید به صورت دستی، در قسمت ارجاعات پروژه، ارجاعی را به اسمبلی استاندارد System.Web نیز به آن اضافه نمائید.


توضیحات قرار داد IPlugin

از این پس هر افزونه باید دارای کلاسی باشد که از اینترفیس IPlugin مشتق می‌شود. برای مثال فعلا کلاس ذیل را به افزونه‌ی پروژه اضافه نمائید:
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Optimization;
using System.Web.Routing;
using MvcPluginMasterApp.PluginsBase;
using StructureMap;
 
namespace MvcPluginMasterApp.Plugin1
{
    public class Plugin1 : IPlugin
    {
        public EfBootstrapper GetEfBootstrapper()
        {
            return null;
        }
 
        public MenuItem GetMenuItem(RequestContext requestContext)
        {
            return new MenuItem
            {
                Name = "Plugin 1",
                Url = new UrlHelper(requestContext).Action("Index", "Home", new { area = "NewsArea" })
            };
        }
 
        public void RegisterBundles(BundleCollection bundles)
        {
            //todo: ...
        }
 
        public void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
        {
            //todo: add custom routes.
        }
 
        public void RegisterServices(IContainer container)
        {
            // todo: add custom services.
 
            container.Configure(cfg =>
            {
                //cfg.For<INewsService>().Use<EfNewsService>();
            });
        }
    }
}
در قسمت جاری فقط از متد GetMenuItem آن استفاده خواهیم کرد. در قسمت‌های بعد، تنظیمات EF، تنظیمات مسیریابی‌ها و Bundling و همچنین ثبت سرویس‌های افزونه را نیز بررسی خواهیم کرد.
برای اینکه هر افزونه در منوی اصلی ظاهر شود، نیاز به یک نام، به همراه آدرسی به صفحه‌ی اصلی آن خواهد داشت. به همین جهت در متد GetMenuItem نحوه‌ی ساخت آدرسی را به اکشن متد Index کنترلر Home واقع در Area‌ایی به نام NewsArea، مشاهده می‌کنید.


بارگذاری و تشخیص خودکار افزونه‌ها

پس از اینکه هر افزونه دارای کلاسی مشتق شده از قرارداد IPlugin شد، نیاز است آن‌ها را به صورت خودکار یافته و سپس پردازش کنیم. این‌کار را به کتابخانه‌ی StructureMap واگذار خواهیم کرد. برای این منظور پروژه‌ی جدیدی را به نام MvcPluginMasterApp.IoCConfig آغاز کرده و سپس تنظیمات آن‌را به نحو ذیل تغییر دهید:
using System;
using System.IO;
using System.Threading;
using System.Web;
using MvcPluginMasterApp.PluginsBase;
using StructureMap;
using StructureMap.Graph;
 
namespace MvcPluginMasterApp.IoCConfig
{
    public static class SmObjectFactory
    {
        private static readonly Lazy<Container> _containerBuilder =
            new Lazy<Container>(defaultContainer, LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication);
 
        public static IContainer Container
        {
            get { return _containerBuilder.Value; }
        }
 
        private static Container defaultContainer()
        {
            return new Container(cfg =>
            {
                cfg.Scan(scanner =>
                {
                    scanner.AssembliesFromPath(
                        path: Path.Combine(HttpRuntime.AppDomainAppPath, "bin"),
                            // یک اسمبلی نباید دوبار بارگذاری شود
                        assemblyFilter: assembly =>
                        {
                            return !assembly.FullName.Equals(typeof(IPlugin).Assembly.FullName);
                        });
 
                    scanner.WithDefaultConventions(); //Connects 'IName' interface to 'Name' class automatically.
                    scanner.AddAllTypesOf<IPlugin>().NameBy(item => item.FullName);
                });
            });
        }
    }
}
این پروژه‌ی class library جدید برای کامپایل شدن نیاز به بسته‌های نیوگت ذیل دارد:
PM> install-package EntityFramework
PM> install-package structuremap.web
همچنین باید به صورت دستی، در قسمت ارجاعات پروژه، ارجاعی را به اسمبلی استاندارد System.Web نیز به آن اضافه نمائید.

کاری که در کلاس SmObjectFactory انجام شده، بسیار ساده است. مسیر پوشه‌ی Bin پروژه‌ی اصلی به structuremap معرفی شده‌است. سپس به آن گفته‌ایم که تنها اسمبلی‌هایی را که دارای اینترفیس IPlugin هستند، به صورت خودکار بارگذاری کن. در ادامه تمام نوع‌های IPlugin را نیز به صورت خودکار یافته و در مخزن تنظیمات خود، اضافه کن.


تامین نیازهای مسیریابی و Bundling هر افزونه به صورت خودکار

در ادامه به پروژه‌ی اصلی مراجعه کرده و در پوشه‌ی App_Start آن کلاس ذیل را اضافه کنید:
using System.Linq;
using System.Web.Optimization;
using System.Web.Routing;
using MvcPluginMasterApp;
using MvcPluginMasterApp.IoCConfig;
using MvcPluginMasterApp.PluginsBase;
 
[assembly: WebActivatorEx.PostApplicationStartMethod(typeof(PluginsStart), "Start")]
 
namespace MvcPluginMasterApp
{
    public static class PluginsStart
    {
        public static void Start()
        {
            var plugins = SmObjectFactory.Container.GetAllInstances<IPlugin>().ToList();
            foreach (var plugin in plugins)
            {
                plugin.RegisterServices(SmObjectFactory.Container);
                plugin.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);
                plugin.RegisterBundles(BundleTable.Bundles);
            }
        }
    }
}
بدیهی است در این حالت نیاز است ارجاعی را به پروژه‌ی MvcPluginMasterApp.PluginsBase به پروژه‌ی اصلی اضافه کنیم.
دراینجا با استفاده از کتابخانه‌ای به نام WebActivatorEx (که باز هم توسط نویسندگان اصلی Razor Generator تهیه شده‌است)، یک متد PostApplicationStartMethod سفارشی را تعریف کرده‌ایم.
مزیت استفاده از اینکار این است که فایل Global.asax.cs برنامه شلوغ نخواهد شد. در غیر اینصورت باید تمام این کدها را در انتهای متد Application_Start قرار می‌دادیم.
در اینجا با استفاده از structuremap، تمام افزونه‌های موجود به صورت خودکار بررسی شده و سپس پیشنیازهای مسیریابی و Bundling و همچنین تنظیمات IoC Container مورد نیاز آن‌ها به هر افزونه به صورت مستقل، تزریق خواهد شد.


اضافه کردن منو‌های خودکار افزونه‌ها به پروژه‌ی اصلی

پس از اینکه کار پردازش اولیه‌ی IPluginها به پایان رسید، اکنون نوبت به نمایش آدرس اختصاصی هر افزونه در منوی اصلی سایت است. برای این منظور فایل جدیدی را به نام PluginsMenu.cshtml_، در پوشه‌ی shared پروژه‌ی اصلی اضافه کنید؛ با این محتوا:
@using MvcPluginMasterApp.IoCConfig
@using MvcPluginMasterApp.PluginsBase
@{
    var plugins = SmObjectFactory.Container.GetAllInstances<IPlugin>().ToList();
}
 
@foreach (var plugin in plugins)
{
    var menuItem = plugin.GetMenuItem(this.Request.RequestContext);
    <li>
        <a href="@menuItem.Url">@menuItem.Name</a>
    </li>
}
در اینجا تمام افزونه‌ها به کمک structuremap یافت شده و سپس آیتم‌های منوی آن‌ها به صورت خودکار دریافت و اضافه می‌شوند.
سپس به فایل Layout.cshtml_ پروژه‌ی اصلی مراجعه و توسط فراخوانی Html.RenderPartial، آن‌را در بین سایر آیتم‌های منوی اصلی اضافه می‌کنیم:
<div class="navbar navbar-inverse navbar-fixed-top">
    <div class="container">
        <div class="navbar-header">
            <button type="button" class="navbar-toggle" data-toggle="collapse" data-target=".navbar-collapse">
                <span class="icon-bar"></span>
                <span class="icon-bar"></span>
                <span class="icon-bar"></span>
            </button>
            @Html.ActionLink("MvcPlugin Master App", "Index", "Home", new { area = "" }, new { @class = "navbar-brand" })
        </div>
        <div class="navbar-collapse collapse">
            <ul class="nav navbar-nav">
                <li>@Html.ActionLink("Master App/Home", "Index", "Home", new {area = ""}, null)</li>
                @{ Html.RenderPartial("_PluginsMenu"); }
            </ul>
        </div>
    </div>
</div>
اکنون اگر پروژه را اجرا کنیم، یک چنین شکلی را خواهد داشت:



بنابراین به صورت خلاصه

1) هر افزونه، یک پروژه‌ی کامل ASP.NET MVC است که پوشه‌های ریشه‌ی اصلی آن حذف شده‌اند و اطلاعات آن توسط یک Area جدید تامین می‌شوند.
2) تنظیم فضای نام مسیریابی‌های تمام پروژه‌ها را فراموش نکنید. در غیر اینصورت شاهد تداخل پردازش کنترلرهای هم نام خواهید بود.
3) جهت سهولت کار، می‌توان فایل‌های bin هر افزونه را توسط رخداد post-build، به پوشه‌ی bin پروژه‌ی اصلی کپی کرد.
4) Viewهای هر افزونه توسط Razor Generator در فایل dll آن مدفون خواهند شد.
5) هر افزونه باید دارای کلاسی باشد که اینترفیس IPlugin را پیاده سازی می‌کند. از این اینترفیس برای ثبت اطلاعات هر افزونه یا دریافت اطلاعات سفارشی از آن کمک می‌گیریم.
6) با استفاده از استراکچرمپ و قرارداد IPlugin، منوهای هر افزونه را به صورت خودکار یافته و سپس به فایل layout اصلی اضافه می‌کنیم.



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
MvcPluginMasterApp-Part1.zip
مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت پنجم
در این قسمت به بررسی بخش Collections (امکان ساخت گروه‌های شخصی برای انتشار مطالب خود (توسط کاربران) با اعمال دسترسی‌های مختلف) ، بخش آگهی‌ها، سیستم لاگ عملیات کاربران و مدل‌های سیستمی می‌پردازیم.
در مدل‌های سیستم، یک تغییر کلی به منظور نگهداری آخرین تغییر دهنده و آخرین تاریخ تغییر در رکورد‌ها، ایجاد شده است. کلاس پایه‌ی زیر به منظور کپسوله کردن یکسری خصوصیات تکراری در نظر گرفته شده است.
  public abstract class BaseEntity
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier of this Entity
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this entity was created
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Date that this entity was updated
        /// </summary>
        public virtual DateTime ModifiedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this entity is Locked for Modify
        /// </summary>
        public virtual bool ModifyLocked { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this entity repoted last time
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ReportedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets counter for Content's report
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets TimeStamp for prevent concurrency Problems
        /// </summary>
        public virtual byte[] RowVersion { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets ro sets User that Modify this entity
        /// </summary>
        public virtual User ModifiedBy { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets ro sets Id of  User that modify this entity
        /// </summary>
        public virtual long? ModifiedById { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets ro sets User that Create this entity
        /// </summary>
        public virtual User CreatedBy { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets ro sets User that Create this entity
        /// </summary>
        public virtual long CreatedById { get; set; }
        #endregion
    }
با توجه به امکان تغییر نام کاربری توسط کاربر در سیستم، نگه داری صرفا نام کاربری آخرین تغییر دهنده، مفید نخواهد بود. شبیه به این کار را در سیستم Decision نیز می‌توانید مشاهده کنید. خصوصیاتی که نیاز به توضیح دارند :
  • ReportedOn : نگهداری آخرین تاریخ اخطار 
  • ModifyLocked : به منظور ممانعت از ویرایش 
  • CreatedBy,CreatedById : به منظور ایجاد ارتباط یک به چند بین کاربر و سایر موجودیت‌ها (به عنوان ایجاد کننده)
  • ModifiedBy , ModifiedById : به منظور ایجاد ارتباط یک به چند بین کاربر و سایر موجودیت‌ها (به عنوان آخرین تغییر دهنده)

مدل کلکسیون (کالکشن ،Collection)

بخش Collections می‌تواند برای کاربران امکان انتشار مطالب گروهبندی شده را بر اساس موضوع‌های مختلف، مهیا کند. کاربران بعد از کسب امتیازات لازم با استفاده از مهیا کردن محتوای وبلاگ یا فعالیت‌های آنها در انجمن و ... می‌توانند دسترسی لازم را برای ساخت Collections‌‌های خود، داشته باشند.  
 /// <summary>
    /// Represents the Collection for group posts by topic 
    /// </summary>
    public class Collection : GuidBaseEntity
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets name of collection
        /// </summary>
        public virtual string Name { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Alternative SlugUrl
        /// </summary>
        public virtual string SlugUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets some description of group
        /// </summary>
        public virtual string Description { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets description that indicate how to pay 
        /// </summary>
        public virtual string HowToPay { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Visibility Type 
        /// </summary>
        public virtual CollectionVisibility Visibility { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets color of Collection's Cover
        /// </summary>
        public virtual string Color { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Name of Image that used as Cover
        /// </summary>
        public virtual string Photo { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets name of tags seperated by comma that assosiated with this content fo increase performance
        /// </summary>
        public virtual string TagNames { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this collection is active or not
        /// </summary>
        public virtual bool IsActive { get; set; }
        #endregion

        #region  NavigationProperties
       
        /// <summary>
        /// get or set collection of attachments that attached in this group
        /// </summary>
        public virtual ICollection<CollectionAttachment> Attachments { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set tags of collection
        /// </summary>
        public virtual ICollection<Tag> Tags { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set List Of Posts that Associated with this Collection
        /// </summary>
        public virtual ICollection<CollectionPost> Posts { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Users that they are Member of this collection if visibility is Custom
        /// </summary>
        public virtual ICollection<User> Memebers { get; set; }
        #endregion
    }
   public enum  CollectionVisibility
    {
        Friends,
        OnlyMe,
        Public,
        NotFree,
        Custom
    }
مدل بالا نشان دهنده‌ی کلکسیون‌های ایجاد شده‌ی توسط کاربران می‌باشد. خصوصیاتی که نیاز به توضیح دارند:
  • Visibility : برای اعمال محدودیت دسترسی به یک کلکسیون در نظر گرفته شده است. از نوع، نوع داده‌ی شمارشی CollectionVisibility پیاده سازی شده‌ی دربالا، می‌باشد. حالت Custom برای زمانی است که نیاز است صرفا یک سری از کاربران بدون هزینه‌، دسترسی برای مطالعه‌ی این کلکسیون داشته باشند. حالت NotFree هم برای زمانی است که کاربرانی که هزینه‌ی مورد نظر را پرداخت کرده باشند، به عنوان عضو به این کلکسیون می‌توانند دسترسی داشته باشند.
  • Members : به منظور اعمال ارتباط چند به چند بین مدل کاربر و مدل کلکسیون، در نظر گرفته شده است و زمانی این لیست اعضا خالی نیست که حالت Visibility با NotFree یا Custom مقدار دهی شده باشد.
  • Tags : برای یافتن راحت‌تر کلکسیون‌های مورد نظر کاربران، یک ارتباط چند به چند بین کلکسیون‌ها و مخزن برچسب مطرح شده‌ی در مقاله اول، در نظر گرفته شده است. 
  • TagNames : برای افزایش کارآیی سیستم در نظر گرفته شده است و نام برچسب‌های در ارتباط با کلکسیون را در خود به صورت جدا شده با (,) نگهداری می‌کند.
  • Posts : لیست پست‌هایی است که توسط مدیر کلکسیون در آن ارسال می‌شود. لذا یک ارتباط یک به چند بین کلکسیون‌ها و CollectionPost در نظر گرفته شده است.
  • Attachments : لیست فایل‌هایی است که در کلکسیون بارگذاری شده‌اند (در ادامه پیاده سازی خواهد شد).
  • Owner , OwnerId : هر کلکسیون نیز یک صاحب خواهد داشت. بدین منظور یک ارتباط یک به چند بین کاربر و کلکسیون برقرار شده است.
  • HowToPay : توضیحاتی در مورد نحوه‌ی پرداخت هزینه (در صورتی که Visibility این کلکسیون NotFree باشد).

مدل پست‌های کلکسیون ها

 public class CollectionPost : GuidBaseEntity
    {
        #region Properties
      
        /// <summary>
        /// indicate this post should be pin
        /// </summary>
        public virtual bool IsPin { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the blog pot body
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the content title
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets value  indicating Custom Slug
        /// </summary>
        public virtual string SlugAltUrl { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets a value indicating whether the content comments are allowed 
        /// </summary>
        public virtual bool AllowComments { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate comments should be approved before display
        /// </summary>
        public virtual bool ModerateComments { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets viewed count 
        /// </summary>
        public virtual long ViewCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// Gets or sets the total number of  approved comments
        /// <remarks>The same as if we run Item.Comments.Count()
        /// We use this property for performance optimization (no SQL command executed)
        /// </remarks>
        /// </summary>
        public virtual int ApprovedCommentsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// Gets or sets the total number of  unapproved comments
        /// <remarks>The same as if we run Item.Comments.Count()
        /// We use this property for performance optimization (no SQL command executed)
        /// </remarks>
        /// </summary>
        public virtual int UnApprovedCommentsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets rating complex instance
        /// </summary>
        public virtual Rating Rating { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets information of User-Agent
        /// </summary>
        public virtual string Agent { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate users can share this post
        /// </summary>
        public virtual bool IsEnableForShare { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// get or set comments of this post
        /// </summary>
        public virtual ICollection<CollectionComment> Comments { get; set; }
       
        /// <summary>
        /// gets or sets collection that associated with this post
        /// </summary>
        public virtual Collection Collection { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets id of collection that associated with this post
        /// </summary>
        public virtual Guid CollectionId { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا نشان دهنده‌ی پست‌های ارسالی در کلکسیون‌ها می‌باشد. خصوصیاتی که نیاز به توضیح دارند:
  • IsEnableForShare : اگر با مقدار True مقدار دهی شده باشد ، امکان به اشتراک گذاری آن درشبکه‌های اجتماعی وجود خواهد داشت. 
  • Comments : اگر مقدار AllowComments مربوط به پست ارسالی true باشد، در آن صورت امکان نظر دهی به پست  هم امکان پذیر خواهد بود. برای برقراری ارتباط یک به چند بین مدل پست کلکسیون و نظرات کلکسیون، این لیست در مدل بالا گنجانده شده است.
  • ModerateComments : اگر برای پست خاصی، با مقدار true مقدار دهی شده باشد، نظرات آن پست قبل از نمایش باید توسط مدیر آن کلکسیون تأیید شوند.
  • Author , AuthorId : در واقع ارسال کننده‌ی تمام پست‌ها، همان صاحب کلکسیون می‌باشد. ولی برای راحتی واکشی لیست پست‌های ارسالی کاربر مورد نظر یک ارتباط یک به چند بین کاربر و پست‌های ارسالی را در کلکسیون اعمال کرده‌ایم.
  • Collection , CollectionId : کلید خارجی ما در دیتابیس ایجاد شده خواهد بود که نشان دهنده‌ی ارتباط یک به چند بین کلکسیون و پست‌ها می‌باشد.
  • IsPin : اگر لازم است پستی به عنوان اولین پست در کلکسیون نمایش داده شود، این خصوصیت برای آن true خواهد بود.
  • ApprovedCommentsCount , UnApprovedCommentsCount: برای افزایش کارآیی سیستم در نظر گرفته شده است و هنگام درج نظر جدید یا حذف نظر، ویرایش خواهند شد. 

مدل نظرات ارسالی در کلکسیون ها

 public class CollectionComment 
    {
        #region Ctor
        public CollectionComment()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
            CreatedOn = DateTime.Now;

        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// get or set identifier of record
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date of creation 
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog post's comment
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog post's comment
        /// </summary>
        public virtual Rating Rating { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets informations of agent
        /// </summary>
        public virtual string UserAgent { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this comment is Approved 
        /// </summary>
        public virtual bool IsApproved { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Ip Address of Creator
        /// </summary>
        public virtual string CreatorIp { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets datetime that is modified
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ModifiedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets counter for report this comment
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this entity is Locked for Modify
        /// </summary>
        public virtual bool ModifyLocked { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets date that this entity repoted last time
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ReportedOn { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets post that this comment added it
        /// </summary>
        public virtual CollectionPost Post { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets id of post that this comment added it
        /// </summary>
        public virtual Guid PostId { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set user that create this record
        /// </summary>
        public virtual User Creator { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Id of user that create this record
        /// </summary>
        public virtual long CreatorId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets CollectionComment's identifier for Replying and impelemention self referencing
        /// </summary>
        public virtual Guid? ReplyId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Collection's comment for Replying and impelemention self referencing
        /// </summary>
        public virtual CollectionComment Reply { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set collection of Collection's comment for Replying and impelemention self referencing
        /// </summary>
        public virtual ICollection<CollectionComment> Children { get; set; }
        #endregion
    }

مدل بالا نشان دهنده‌ی نظرات ارسالی برای پست‌های کلکسیون‌ها می‌باشد. صرفا کاربران عضو سیستم این اجازه را در صورتی خواهند داشت که برای پست مورد نظر خصوصیت AllowComments با مقدار true مقدار دهی شده باشد
حالت درختی آن مشخص است. برای اعمال ارتباط یک به چند بین پست‌ها و نظرات، از CollectionPost و CollectionPostId استفاده خواهد شد.

  • IsApproved : برای زمانی استفاده خواهد شد که خصوصیت ModerateComments پست مورد نظر با مقدار true مقدار دهی شده باشد. 
  • ReportsCount : به مانند بخش‌های قبل، تعداد اخطار‌های داده شده‌ی برای یک نظر را نشان خواهد داد. 
  • Creator,CreatorId : ارسال کننده‌ی نظر می‌باشد و برای ایجاد ارتباط یک به چند بین کاربر و نظرات کلکسیون‌ها در نظر گرفته شده‌اند. 
  • ReportedOn : نگه داری آخرین تاریخ اخطار 
  • ModifyLocked : به منظور ممانعت از ویرایش

مدل فایل‌های ضمیمه کلکسیون ها

public class CollectionAttachment : BaseAttachment
    {
        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Collection  that this file attached 
        /// </summary>
        public virtual Collection Collection { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of Collection  that this file attached
        /// </summary>
        public virtual Guid? CollectionId { get; set; }
        #endregion
    }
اگر یادتان باشد در مقاله‌ی دوم در مورد نحوه‌ی مدیریت فایل‌ها بحث شد و در نتیجه تصمیم گرفته شد که از ارث بری TPH استفاده کنیم. مدل بالا نیز یکی از SubClass‌های ما خواهد بود. با توجه به اینکه شاید Privacy فایل‌های ارسالی یک گروه مهم باشد (در صورت خصوصی بودن یا پولی بودن مطالعه‌ی کلکسیون)  نیاز شد مدل بالا را نیز داشته باشیم. برای اعمال ارتباط یک به چند بین مدل بالا و مدل کلکسیون، از خصوصیت‌های Colllection , CollectionId استفاده خواهیم کرد. دقت کنید که لازم است CollectionId به صورت نال پذیر درنظر گرفته شود.

مدل آگهی ها

/// <summary>
    /// Represents Announcement For Announcement Section
    /// </summary>
    public class Announcement : BaseContent
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Date that this Announcement will Expire
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ExpireOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this accouncement is approved by admin if announcementSetting.Moderate==true
        /// </summary>
        public virtual bool IsApproved { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// get or set Collection of Comments for this Announcement
        /// </summary>
        public virtual ICollection<AnnouncementComment> Comments { get; set; }

        #endregion
    }
مدل بالا نشان دهنده‌ی آگهی‌ها سیستم خواهد بود. همان طور که مشخص است، این مدل نیز از کلاس پایه BaseContent ارث بری کرده و علاوه بر آن یکسری خصوصیت دیگر را به شرح زیر دارد:
  • ExpireOn : زمان انقضای آگهی 
  • IsApproved : به منظور اعمال مدیریتی در نظر گرفته شده است
  • Comments : اگر امکان ارسال نظرات برای آگهی از بخش تنظیمات فعال باشد، این لیست نظرات ما را نگه داری خواهد کرد. لذا یک رابطه‌ی یک به چند بین نظرات و آگهی‌ها خواهد بود.

مدل نظرات آگهی ها

/// <summary>
    /// Repersents Comment For Announcement
    /// </summary>
    public class AnnouncementComment : BaseComment
    {
        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets body of announcement's comment
        /// </summary>
        public virtual long? ReplyId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of announcement's comment
        /// </summary>
        public virtual AnnouncementComment Reply { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of announcement's comment
        /// </summary>
        public virtual ICollection<AnnouncementComment> Children { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets announcement that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual Announcement Announcement { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets announcement'Id that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual long AnnouncementId { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا  نشان دهنده‌ی نظرات ارسالی برای آگهی‌ها می‌باشد. از کلاس پایه‌ی مطرح شده‌ی در مقاله‌ی اول ارث بری کرده و علاوه بر آن ساختار درختی آن مشخص است و همچنین برای برقراری ارتباط یک به چند با مدل آگهی‌ها، خصوصیات Announcement  , AnnouncementId در نظر گرفته شده‌اند.

مدل سیستم لاگ عملیات کاربران

/// <summary>
    /// Represent The Operation's log
    /// </summary>
    public class AuditLog
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// 
        /// </summary>
        public AuditLog()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
            OperatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// sets or gets identifier of AuditLog
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets description of Log
        /// </summary>
        public virtual string Description { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets when log is operated
        /// </summary>
        public virtual DateTime OperatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets log's section
        /// </summary>
        public virtual AuditSection Section { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// sets or gets log's creator
        /// </summary>
        public virtual User OperatedBy { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets identifier of log's creator
        /// </summary>
        public virtual long OperatedById { get; set; }
        #endregion
    }

  public enum AuditSection
    {
        Blog,
        News,
        Forum,
        ...
    }
مدل بالا نگهدارنده زمان اکشن انجام شده، توسط کاربری که انجام شده و یه سری توضیحات کلی می‌باشد. به منظور اعمال ارتباط یک به چند مابین کاربر و مدل بالا، خصوصیات OperatedBy و OperatedById را در نظر گرفته‌ایم. خصوصیت Section که از نوع، نوع داده شمارشی AuditSection می‌باشد، می‌تواند برای جداسازی این لاگ‌های ذخیره شده، مفید باشد.

مدل دامین‌های ممنوع

در پنل مدیریت امکانی را خواهیم داشت تا یکسری از دامین‌های مد نظر را که نمی‌خواهیم در محتوای سیستم، آدرس صفحات آنها دیده شوند و همچنین برای عدم ارسال و دریافت پینگ بک‌ها لحاظ شوند، ثبت کنیم.
 /// <summary>
    /// Represents Domain that is banned
    /// </summary>
    public class BannedDomain
    {
        #region Propertie
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of Domain
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets DomainName
        /// </summary>
        public virtual string Name { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Date that this record added
        /// </summary>
        public virtual DateTime BannedOn { get; set; }
        #endregion
    }

مدل کلمات ممنوع 

 /// <summary>
    /// Represents the banned words
    /// </summary>
    public class BannedWord
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// Create one instance of <see cref="BannedWord"/>
        /// </summary>
        public BannedWord()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of BannedWord
        /// </summary>
        public Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Bad word
        /// </summary>
        public string BadWord { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Good replaceword
        /// </summary>
        public string GoodWord { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicating that this Word is spam
        /// </summary>
        public bool IsStopWord { get; set; }
        #endregion

    }
مدل بالا نشان دهنده‌ی کلماتی است که لازم است در متن مطالب سیستم حذف یا با کلمات جدید جایگزین شوند.
  • BadWord : کلمه مورد نظر که قرار است Ban شود.
  • IsStopWord : اگر لازم نیست جایگزینی برای کلمه استفاده شود و فقط لازم است حذف گردد، مقدار این خصوصیت true خواهد بود.
  • GoodWord : کلمه جایگزین 

مدل تنظیمات سیستم

 /// <summary>
    /// Represent The CMS setting
    /// </summary>
    public class Setting
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// sets or gets name of setting
        /// </summary>
        public virtual string Name { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets value of setting
        /// </summary>
        public virtual string Value { get; set; }
        /// <summary>
        /// sets or gets Type of setting
        /// </summary>
        public virtual string Type { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا کل تنظیمات سیستم را در قالب Key , Value نگهداری خواهد کرد. برای توضیحات این قسمت می‌توانید به مقاله‌ی "ذخیره تنظیمات متغیر مربوط به یک وب اپلیکیشن ASP.NET MVC با استفاده از EF" رجوع کنید.
پ.ن:در مقاله‌ی بعد با پیاده سازی مدل‌های مدیریت کاربران، سیستم پیام رسانی، سیستم ترفیع رتبه و ارتباط دوستی، DomainClasses به اتمام خواهد رسید.

نتیجه‌ی این قسمت 

با توجه به این که تعداد مدل‌ها زیاد است و از طرفی حجم تصویر را کاهش داده‌ایم ، تصویر بدست آماده کمی افت کیفیت دارد؛ بنابراین بهتر است از فایل EDMX زیر استفاده کنید.

مطالب
مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger - قسمت سوم - تکمیل مستندات یک API با کامنت‌ها
در قسمت قبل موفق شدیم بر اساس OpenAPI specification endpoint تنظیم شده، رابط کاربری خودکاری را توسط ابزار Swagger-UI تولید کنیم. در ادامه می‌خواهیم این مستندات تولید شده را غنی‌تر کرده و کیفیت آن‌را بهبود دهیم.


استفاده از XML Comments برای بهبود کیفیت مستندات API

نوشتن توضیحات XML ای برای متدها و پارامترها در پروژه‌های دات‌نتی، روشی استاندارد و شناخته شده‌است. برای نمونه در AuthorsController، می‌خواهیم توضیحاتی را به اکشن متد GetAuthor آن اضافه کنیم:
/// <summary>
/// Get an author by his/her id
/// </summary>
/// <param name="authorId">The id of the author you want to get</param>
/// <returns>An ActionResult of type Author</returns>
[HttpGet("{authorId}")]
public async Task<ActionResult<Author>> GetAuthor(Guid authorId)
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، این توضیحات XMLای هیچ تاثیری را بر روی OpenAPI specification تولیدی و در نهایت Swagger-UI تولید شده‌ی بر اساس آن، نخواهد داشت. برای رفع این مشکل، باید به فایل OpenAPISwaggerDoc.Web.csproj مراجعه نمود و تولید فایل XML متناظر با این توضیحات را فعال کرد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>netcoreapp2.2</TargetFramework>
    <AspNetCoreHostingModel>InProcess</AspNetCoreHostingModel>
    <GenerateDocumentationFile>true</GenerateDocumentationFile>
  </PropertyGroup>
پس از تنظیم خاصیت GenerateDocumentationFile به true، با هر بار Build برنامه، فایل xml ای مطابق نام اسمبلی برنامه، در پوشه‌ی bin آن تشکیل خواهد شد؛ مانند فایل bin\Debug\netcoreapp2.2\OpenAPISwaggerDoc.Web.xml در این مثال.
اکنون نیاز است وجود این فایل را به تنظیمات SwaggerDoc در کلاس Startup برنامه، اعلام کنیم:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddSwaggerGen(setupAction =>
            {
                setupAction.SwaggerDoc(
                    // ... 
                   );

                var xmlCommentsFile = $"{Assembly.GetExecutingAssembly().GetName().Name}.xml";
                var xmlCommentsFullPath = Path.Combine(AppContext.BaseDirectory, xmlCommentsFile);
                setupAction.IncludeXmlComments(xmlCommentsFullPath);
            });
        }
در متد IncludeXmlComments، بجای ذکر صریح نام و مسیر فایل OpenAPISwaggerDoc.Web.xml، بر اساس نام اسمبلی جاری، نام فایل XML مستندات تعیین و مقدار دهی شده‌است.
پس از این تنظیمات اگر برنامه را اجرا کنیم، در Swagger-UI حاصل، این تغییرات قابل مشاهده هستند:




افزودن توضیحات به Response

تا اینجا توضیحات پارامترها و متدها را افزودیم؛ اما response از نوع 200 آن هنوز فاقد توضیحات است:


علت را نیز در تصویر فوق مشاهده می‌کنید. قسمت responses در OpenAPI specification، اطلاعات خودش را از اسکیمای مدل‌های مرتبط دریافت می‌کند. بنابراین نیاز است کلاس DTO متناظر با Author را به نحو ذیل تکمیل کنیم:
using System;

namespace OpenAPISwaggerDoc.Models
{
    /// <summary>
    /// An author with Id, FirstName and LastName fields
    /// </summary>
    public class Author
    {
        /// <summary>
        /// The id of the author
        /// </summary>
        public Guid Id { get; set; }

        /// <summary>
        /// The first name of the author
        /// </summary>
        public string FirstName { get; set; }

        /// <summary>
        /// The last name of the author
        /// </summary>
        public string LastName { get; set; }
    }
}
مشکل! در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، خروجی این توضیحات را در قسمت schemas مشاهده نخواهیم کرد. علت اینجا است که چون اسمبلی OpenAPISwaggerDoc.Models با اسمبلی OpenAPISwaggerDoc.Web یکی نیست و آن‌را از پروژه‌ی اصلی خارج کرده‌ایم، به همین جهت نیاز است ابتدا به فایل OpenAPISwaggerDoc.Models.csproj مراجعه و GenerateDocumentationFile آن‌را فعال کرد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>netstandard2.0</TargetFramework>
    <GenerateDocumentationFile>true</GenerateDocumentationFile>
  </PropertyGroup>
</Project>
سپس باید فایل xml مستندات آن‌را به صورت مجزایی به تنظیمات ابتدایی برنامه معرفی نمود:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddSwaggerGen(setupAction =>
            {
                setupAction.SwaggerDoc(
  // ...
                   );
                var xmlFiles = Directory.GetFiles(AppContext.BaseDirectory, "*.xml", SearchOption.TopDirectoryOnly).ToList();
                xmlFiles.ForEach(xmlFile => setupAction.IncludeXmlComments(xmlFile));
            });
        }
با توجه به اینکه تمام فایل‌های xml تولید شده در آخر به پوشه‌ی bin\Debug\netcoreapp2.2 کپی می‌شوند، فقط کافی است حلقه‌ای را تشکیل داده و تمام آن‌ها را یکی یکی توسط متد IncludeXmlComments به تنظیمات AddSwaggerGen اضافه کرد.

در این حالت اگر مجددا برنامه را اجرا کنیم، خروجی ذیل را در قسمت schemas مشاهده خواهیم کرد:



بهبود مستندات به کمک Data Annotations

اگر به اکشن متد UpdateAuthor در کنترلر نویسندگان دقت کنیم، چنین امضایی را دارد:
[HttpPut("{authorId}")]
public async Task<ActionResult<Author>> UpdateAuthor(Guid authorId, AuthorForUpdate authorForUpdate)
جائیکه موجودیت Author را در پروژه‌ی OpenAPISwaggerDoc.Entities تعریف کرده‌ایم، نام و نام خانوادگی اجباری بوده و دارای حداکثر طول 150 حرف، هستند. قصد داریم همین ویژگی‌ها را به DTO دریافتی این متد، یعنی AuthorForUpdate نیز اعمال کنیم:
using System.ComponentModel.DataAnnotations;

namespace OpenAPISwaggerDoc.Models
{
    /// <summary>
    /// An author for update with FirstName and LastName fields
    /// </summary>
    public class AuthorForUpdate
    {
        /// <summary>
        /// The first name of the author
        /// </summary>
        [Required]
        [MaxLength(150)]
        public string FirstName { get; set; }

        /// <summary>
        /// The last name of the author
        /// </summary>
        [Required]
        [MaxLength(150)]
        public string LastName { get; set; }
    }
}
پس از افزودن ویژگی‌های Required و MaxLength به این DTO، خروجی Sawgger-UI به صورت زیر بهبود پیدا می‌کند:



بهبود مستندات متد HttpPatch با ارائه‌ی یک مثال

دو نگارش از اکشن متد UpdateAuthor در این مثال موجود هستند:
یکی HttpPut است
[HttpPut("{authorId}")]
public async Task<ActionResult<Author>> UpdateAuthor(Guid authorId, AuthorForUpdate authorForUpdate)
و دیگری HttpPatch:
[HttpPatch("{authorId}")]
public async Task<ActionResult<Author>> UpdateAuthor(
            Guid authorId,
            JsonPatchDocument<AuthorForUpdate> patchDocument)
این مورد آرام آرام در حال تبدیل شدن به یک استاندارد است؛ چون امکان Partial updates را فراهم می‌کند. به همین جهت نسبت به HttpPut، کارآیی بهتری را ارائه می‌دهد. اما چون پارامتر دریافتی آن از نوع ویژه‌ی JsonPatchDocument است و مثال پیش‌فرض مستندات آن، آنچنان مفهوم نیست:


بهتر است در این حالت مثالی را به استفاده کنندگان از آن ارائه دهیم تا در حین کار با آن، به مشکل برنخورند:
/// <summary>
/// Partially update an author
/// </summary>
/// <param name="authorId">The id of the author you want to get</param>
/// <param name="patchDocument">The set of operations to apply to the author</param>
/// <returns>An ActionResult of type Author</returns>
/// <remarks>
/// Sample request (this request updates the author's first name) \
/// PATCH /authors/id \
/// [ \
///     { \
///       "op": "replace", \
///       "path": "/firstname", \
///       "value": "new first name" \
///       } \
/// ] \
/// </remarks>
[HttpPatch("{authorId}")]
public async Task<ActionResult<Author>> UpdateAuthor(
    Guid authorId,
    JsonPatchDocument<AuthorForUpdate> patchDocument)
در اینجا در حین کامنت نویسی، می‌توان از المان remarks، برای نوشتن توضیحات اضافی مانند ارائه‌ی یک مثال، استفاده کرد که در آن op و path معادل‌های بهتری را نسبت به مستندات پیش‌فرض آن پیدا کرده‌‌اند. در اینجا برای ذکر خطوط جدید باید از \ استفاده کرد؛ وگرنه خروجی نهایی، در یک سطر نمایش داده می‌شود:



روش کنترل warningهای کامنت‌های تکمیل نشده

با فعالسازی GenerateDocumentationFile در فایل csproj برنامه، کامپایلر، بلافاصله برای تمام متدها و خواص عمومی که دارای کامنت نیستند، یک warning را صادر می‌کند. یک روش برطرف کردن این مشکل، افزودن کامنت به تمام قسمت‌های برنامه است. روش دیگر آن، تکمیل خواص کامپایلر، جهت مواجه شدن با عدم وجود کامنت‌ها در فایل csproj برنامه است:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>netcoreapp2.2</TargetFramework>
    <AspNetCoreHostingModel>InProcess</AspNetCoreHostingModel>

    <GenerateDocumentationFile>true</GenerateDocumentationFile>
    <TreatWarningsAsErrors>false</TreatWarningsAsErrors>
    <WarningsAsErrors>NU1605;</WarningsAsErrors>
    <NoWarn>1701;1702;1591</NoWarn>
  </PropertyGroup>
توضیحات:
- اگر می‌خواهید خودتان را مجبور به کامنت نویسی کنید، می‌توانید نبود کامنت‌ها را تبدیل به error کنید. برای این منظور خاصیت TreatWarningsAsErrors را به true تنظیم کنید. در این حالت هر کامنت نوشته نشده، به صورت یک error توسط کامپایلر گوشزد شده و برنامه کامپایل نخواهد شد.
- اگر TreatWarningsAsErrors را خاموش کردید، هنوز هم می‌توانید یکسری از warningهای انتخابی را تبدیل به error کنید. برای مثال NU1605 ذکر شده‌ی در خاصیت WarningsAsErrors، مربوط به package downgrade detection warning است.
- اگر به warning نبود کامنت‌ها دقت کنیم به صورت عبارات warning CS1591: Missing XML comment for publicly visible type or member شروع می‌شود. یعنی  CS1591 مربوط به کامنت‌های نوشته نشده‌است. می‌توان برای صرفنظر کردن از آن، شماره‌ی این خطا را بدون CS، توسط خاصیت NoWarn ذکر کرد.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: OpenAPISwaggerDoc-03.zip

در قسمت بعد، مشکل خروجی تولید response از نوع 200 را که در قسمت دوم به آن اشاره کردیم، بررسی خواهیم کرد.
مطالب
BloggerToCHM

این آخرین مطلب ارسالی من در سال 87 خواهد بود. پیشاپیش فرا رسیدن سال جدید را خدمت شما تبریک عرض کرده و برای همه‌ی شما آرزوی سالی خوب و با برکت را دارم.

برنامه‌ی کوچکی را تهیه کرده‌ام که با دریافت لینک یک وبلاگ بلاگری، تمامی مطالب آن‌را (اعم از پست‌ها، کامنت‌ها و تصاویر) دریافت کرده و سپس حاصل را به صورت خودکار به یک فایل chm تبدیل می‌کند.
دریافت برنامه



پیش‌نیاز اجرا:
- نصب دات نت فریم ورک 2 یا بالاتر (دات نت فریم ورک 3 و نیم، سرویس پک یک توصیه می‌شود زیرا حاوی سرویس پک 2 دات نت فریم ورک 2 نیز هست و این سرویس پک به صورت جدا ارائه نشده است)
- نصب برنامه‌ی معروف و رایگان html help work shop (که از کامپایلر آن برای تولید فایل نهایی chm استفاده می‌شود)

طرز استفاده از برنامه هم بسیار ساده‌است.
پس از نصب پیشنیازهای ذکر شده، و نصب برنامه، یک shortcut روی دسکتاپ شما ایجاد می‌شود که به کمک آن می‌توان برنامه را اجرا نمود.
سپس از منوی فایل، گزینه‌ی new blog را انتخاب کرده و آدرس اصلی یک وبلاگ بلاگری را وارد کنید. همچنین یک نام گروه دلخواه را نیز برای آن وارد نمائید و در آخر کلیک بر روی دکمه‌ی add . لازم به ذکر است که حتما هنگام ثبت بلاگ‌ها نیاز به اتصال به اینترنت می‌باشد، زیرا باید بتوان آمار اولیه‌ی وبلاگ را دریافت نمود و همچنین مطمئن شد که این وبلاگ بلاگری است و فرمت مربوطه را دارد.
پس از ثبت یک بلاگ، یا می‌توان بر روی آن کلیک راست کرد و گزینه‌ی start processing را انتخاب نمود و یا وبلاگ‌های مورد نظر را تیک زد و سپس از منوی process گزینه‌ی start را انتخاب کرد تا عملیات دریافت اطلاعات وبلاگ‌های مورد نظر به ترتیب انجام شود.
در برنامه قسمت db to chm منظور حالت آفلاین است. وبلاگی را دریافت نموده‌اید اما می‌خواهید مجددا فایل chm آن‌را تهیه کنید. به این صورت اطلاعات از دیتابیس برنامه دریافت خواهد شد بجای دریافت از اینترنت.

نمونه‌ی فایل تولیدی
دریافت خلاصه‌ی وبلاگ جاری


اگر به هر دلیلی از طرح و رنگ پیش فرض فایل نهایی راضی نبودید، به پوشه‌ی template برنامه مراجعه کرده و فایل‌های htm و css مورد استفاده را ویرایش کنید و طرح و رنگ دلخواه خود را اعمال نمائید. فقط دقت داشته باشید که در این فایل‌های htm ، هرجایی کلمه‌ای با $ شروع شده بود یعنی قسمتی است که محتوای نهایی در آن‌جا قرار می‌گیرد و این نام نباید تغییری کند (محل آن مهم نیست، نام آن مهم است). همچنین بدیهی است که نام سلکتورهای فایل css مورد استفاده هم نباید تغییر کند.

موفق باشید.


پ.ن.
اگر در حین اجرای برنامه به مشکلی برخوردید، تمامی خطاهای برنامه در فایلی به نام errors.log ثبت می شود (در کنار فایل اجرایی برنامه تولید خواهد شد). لطفا این فایل را جایی آپلود کنید و سپس لینک دهید تا بتوان مشکل را دقیق‌تر بررسی نمود.